ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022 (ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ)

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

“ἐὰν γὰρ ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος” (Ματθ. 6, 14)

Ὁ φιλεύσπλαγχνος Κύριός μας μᾶς παραγγέλλει σήμερα νὰ γράψουμε μὲ χρυσᾶ γράμματα μέσα στὶς καρδιές μας αὐτὰ τὰ ἱερά Του ἐντάλματα. Ἡ ἐπὶ γῆς Ἁγία Του Ἐκκλησία σὰν φιλόστοργη Μητέρα, ἀναγνωρίζοντας πόσο εὔκολο εἶναι νὰ σκοτισθεῖ ὁ νοῦς καὶ νὰ σκοντάψει ἡ συνείδηση τῶν παιδιῶν της, μεγαλόφωνα τὰ συμβουλεύει: “Παιδιά μου, σπλαγχνισθεῖτε κάθε ἀδελφό σας ποὺ σᾶς ἐπίκρανε καὶ συγχωρήστε τον. Αὐτὴ σας ἡ πράξη θὰ ἀναδείξει τὴν ἀνωτερότητά σας”.

Καὶ τὴν ἀγάπη αὐτὴ καὶ τὴν συγνώμη πρὸς τὸν ἀδελφό μας ἐτόνισε ὁ Θεῖος Δημιουργὸς τῆς Οἰκουμένης. “Ἂν παραβλέψετε τὰ παραπτώματα τῶν συνανθρώπων σας”, εἶπε, “θὰ παραβλέψει καὶ ὁ Πατέρας σας ὁ Οὐράνιος τὰ δικά σας. Ἄν, ὅμως, φανεῖτε σεῖς ἀμείλικτοι καὶ σκληροί, ἀμείλικτος καὶ σκληρὸς θὰ φανεῖ κι Ἐκεῖνος”.

Στὸ ἄκουσμα αὐτοῦ τοῦ κηρύγματος τῆς συγνώμης ἐσάρκασαν οἱ ἰσχυροὶ καὶ μεγάλοι τῶν αἰώνων, οἱ ποικιλώνυμοι Νίτσε καὶ Ρενάν καὶ οἱ ἄθεοι ὀπαδοί τους καὶ εἶπαν: “Ὁ οἶκτος, ἡ συγνώμη καὶ ἡ ἐπιείκεια εἶναι ἀρετές, οἱ ὁποῖες ἁρμόζουν στοὺς ἀδύναμους καὶ μικρούς”. Στὴν πραγματικότητα, ὅμως, αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι δὲν μποροῦν νὰ δοῦν τὴν δύναμη τῆς μεγαλοψυχίας. Μόνο καταστροφὴ μπορεῖ νὰ προέλθει ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἀλόγιστη καὶ ἐγωιστικὴ στάση τους, ἀφοῦ δὲν δείχνουν ἔλεος, συγκατάβαση καὶ μακροθυμία, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ συγχωρήσουν τοὺς ἀντιπάλους τους.

Ἡ νέα ἐν Χριστῷ κοινωνία ζεῖ σ'ἕναν ἄλλο κόσμο, ποὺ φιλοδοξεῖ νὰ μεταβάλλει τὴν κόλαση τῆς ἐχθρότητας σὲ κοινωνία ἀδελφωμένων ἀνθρώπων. Ὤ, ἐκείνη ἡ μεγαλειώδης κραυγὴ τοῦ Κυρίου μας πάνω στὸν Σταυρό: “Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς, οὐ γὰρ οἴδασι τὶ ποιοῦσι” , ἀντήχησε ἀπὸ τὰ ὕψη τοῦ Γολγοθᾶ καὶ ἀκούσθηκε παντοῦ.Αὐτὴ μᾶς καλεῖ καὶ σήμερα νὰ τὴν ἀκούσουμε.

Γιὰ νὰ φθάσει ἡ ἀνθρωπότητα στὰ ὕψη τῆς συγνώμης τοῦ Γολγοθᾶ, θὰ πρέπει νὰ κατέλθει στὰ βάθη τοῦ ἐγώ της, νὰ ἀνακαλύψει ὅλη τὴν ψευτιὰ ποὺ ὑπάρχει ἐκεῖ καὶ νὰ βγάλει τὸ προσωπεῖο τῆς ὑποκρισίας. Ἔτσι θὰ κατανοήσει ἀπολύτως τὰ θεῖα παραγγέλματα τοῦ Κυρίου μας.

Ἀδελφοί μου,

Ὁ δρόμος τῆς συγχώρησης καὶ τῆς συγνώμης ἀπαιτεῖ ἡρωισμό, γι' αὐτὸ καὶ λίγοι τὸν βαδίζουν. Οἱ πολλοὶ ἀκολουθοῦν τὴν φωνὴ τῆς ἐκδικήσεως καὶ ἀποδίδουν μὲ μανία τὰ χτυπήματα ποὺ δέχονται. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συγχωρήσει, δὲν μπορεῖ καὶ νὰ ἀγαπήσει. Ἡ συγχώρηση πρὸς τοὺς ἐχθρούς μας δὲν εἶναι παρὰ ἕνα φτωχὸ ἀντίδωρο τῆς μεγάλης συγνώμης Ἐκείνου πρὸς ἐμᾶς, Μᾶς τὴν προσφέρει δωρεὰν καὶ εἶναι ἡ καλύτερη ἐμπειρία τῆς υϊκῆς μας σχέσης μαζί Του. Μᾶς τὸ διακηρύσσει καὶ ὁ θεῖος Του λόγος: “ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν, ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν τοῖς οὐρανοῖς”. Μὲ τὴν μὴ συγχωρητικότητά μας δὲν ἐπιτρέπουμε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ νὰ ἐνεργήσει μέσα μας. Δίκαια ὁ ἱερὸς Ζιγαβηνὸς γράφει: “...δὲν σημαίνει πὼς ὁ Ἅγιος Θεὸς δὲν μᾶς ἀγαπᾶ, μισεῖ ὅμως αὐτή μας τὴν ὠμότητα”.

Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς προσκαλεῖ σήμερα νὰ εἰσέλθουμε στὴν Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἔχοντας συγχωρέσει τὸν πλησίον μας. Διότι δὲν μποροῦμε νὰ ξεκινᾶμε τὸν ἀγώνα τῆς νηστείας, ἂν φωλιάζει μέσα μας ἡ μνησικακία. Ἡ ἐγκράτεια - σωματικὴ καὶ πνευματική – θὰ μᾶς βοηθήσει στὴν μετάνοια, ἀλλὰ ἀπαιτεῖται καὶ ἡ ἐκ μέρους μας “ἄφεσις” τῶν παραπτωμάτων τῶν ἄλλων. Ὀφείλουμε νὰ εἰσέλθουμε στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν συγχωρημένοι μεταξύ μας, μὲ τὶς οἰκογένειές μας, τοὺς συγγενεῖς μας, τοὺς φίλους μας, ἀκόμα καὶ τοὺς ἐχθρούς μας. Τὸ ξεκίνημα θὰ γίνει ἀπὸ τὸ Μυστήριο τῆς Μετανοίας. Ἐκεῖ, ἐνώπιον τοῦ πνευματικοῦ μας πατέρα, ἔχουμε χρέος νὰ ὁμολογήσουμε τὴν μνησικακία μας καὶ νὰ ζητήσουμε συγχώρεση. Καὶ αὐτὸς ὁ ἠγαπημένος μαθητής, ὁ Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, θὰ μᾶς διαβεβαιώσει: “τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ὑμῶν ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας”.

Ἀδελφοί μου,

Ἂς ἀνέβουμε ψηλά, στὶς καθάριες πηγὲς τῶν ὑδάτων τῶν θείων Πατέρων μας καὶ μέσα σὲ αὐτὲς ἂς δροσίσουμε τὴν διψασμένη ψυχή μας μὲ τὰ ζωηφόρα μηνύματα γι' αὐτὴν τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς συγχωρητικότητας.

Ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος διδάσκει: “Κανεὶς ἀπὸ σᾶς νὰ μὴ διατηρεῖ στὴν καρδιά του κακία γιὰ τὸν ἀδελφό του. Νομίζεις ὅτι μὲ τὴν ἐκδικητικότητα τιμωρεῖς ἐκεῖνον ποὺ σὲ ἔβλαψε; Γιατὶ ἐσὺ ὁ ἴδιος σὰν ἄλλος δήμιος ἐγκατέστησες μέσα σου τὸν θυμὸ καὶ κατασκίζεις τὰ ἴδια σου τὰ σπλάχνα. Ἄφησε τὰ πράγματα στὸν Θεό. Αὐτὸς θὰ τὰ τακτοποιήσει καλύτερα ἀπ' ὅ,τι θέλεις ἐσύ, Σ' ἐσένα ἔδωσε μόνο τὴν προσευχὴ νὰ προσεύχεσαι γι' αὐτὸν ποὺ σὲ λύπησε καὶ νὰ τὸν συγχωρεῖς”.

Ὁ Ἅγιος Νεκτάριος τονίζει: “Ὁ ἄνθρωπος ποὺ συγχωρεῖ εἶναι ἀγαθός, ἀγαπάει ὅλους καὶ ἀγαπιέται ἀπ' ὅλους. Εἶναι χαρούμενος στὴν ὄψη, ἤρεμος στὸν χαρακτήρα, συμπαθής, φιλάδελφος, ἐλεήμων, διαλλακτικός. Φοβᾶται τὸν Θεὸ καὶ φυλάττει τὸν Νόμο Του. Θυμᾶται πάντα τό “ἄφετε καὶ ἀφεθήσεται ὑμῖν” καὶ “ἀφίησι τῷ ἀδελφῷ τὰ ὀφειλήματα αὐτοῦ”. Συγχωρεῖ εὔκολα αὐτοὺς ποὺ τὸν ἀδικοῦν. Ὁ νοῦς του ἀδυνατεῖ νὰ θυμηθεῖ τὸ κακὸ ποὺ τοῦ ἔκαναν. Ἡ καρδιά του διώχνει τὸ βάρος τῆς μνησικακίας, δὲν τὴν κρατάει μέσα της. Ὁ Θεὸς ἀγαπάει τὸν συγχωρητικὸ ἄνθρωπο, εἰσακούει τὴν προσευχή του, συγχωρεῖ τὰ παραπτώματά του καὶ θὰ τοῦ πεῖ: “εὖ δοῦλε ἀγαθέ, εἴσελθε εἰς τὴν χαρὰν τοῦ Κυρίου σου”.

Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος ἐδίδασκε τὶς νύμφες τοῦ Χριστοῦ: “Θὲς νὰ δεῖς τὸν Χριστό; Κάμε τὰ ἔργα Του καὶ θὰ Τὸν δεῖς μέσα στὴν καρδιά σου. Νὰ ἐργάζεσαι στὶς ἀρετές Του. Αὐτὰ εἶναι ὁ Χριστός, οἱ ἀρετές. Ἂν εἶσαι μέσα στὴν ὑπερηφάνεια, πῶς θὰ δεῖς τὸν Χριστό;”

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἔλεγε σὲ ἕνα πνευματικό του παιδί: “Πῶς θὰ καταλάβεις ὅτι συχωρέθηκες ἀπὸ τὸν Θεό; Δὲν λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι καρπὸς τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἡ ἀγάπη, ἡ χαρά, ἡ εἰρήνη, ἡ πίστη; Αὐτὰ θὰ τὰ νιώσεις ὅταν συγχωρήσεις τὸν ἀδελφό σου καὶ ἔτσι θὰ αἰσθάνεσαι τὴν παρουσία τοῦ Θεοῦ”.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ἔλεγε: “Γιατὶ δὲν μπορεῖς νὰ συγχωρήσεις τὸν ἀδελφό σου; Ἐσὺ δὲν θέλεις νὰ σὲ συγχωρήσει ὁ Χριστός; Δὲν ἀναρωτήθηκες, πῶς ὁ Χριστὸς ποὺ εἶναι ἀναμάρτητος, μὲ ἀνέχεται συνέχεια καὶ συγχωρεῖ δισεκατομμύρια ἀνθρώπους, κι ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ συγχωρήσω τὸν ἀδελφό μου;” Καὶ συνεχίζει ὁ Ἅγιος Γέροντας: “Μὴν ἀφήσεις αὐτόν σου τὸν λογισμὸ νὰ ξινίσει. Τρέξε γρήγορα στὸν πνευματικό. Ἂν ἔχεις ἀνοιχτὴ πληγή, πρέπει ἀμέσως νὰ τὴν θεραπεύσεις”. Σὲ ἄλλο πνευματικό του παιδὶ ἔλεγε: “Ἂν σὲ βλάψει κάποιος, συγχώρεσέ τον “ἑβδομηκοντάκις ἑπτά”, δηλαδὴ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς καρδιᾶς σου, καὶ θὰ τὸν ἀγαπᾶς ἀπὸ μακριά. Κι ἂν τὸν συναντήσεις κάπου, μὴν τὸν περιφρονήσεις. Θὰ τοῦ μιλήσεις διακριτικὰ καὶ θὰ φύγεις”.

Κι ὁ ἀγαπημένος μας ποιητὴς Γ. Βερίτης μὲ τὸν δικό του τρόπο θὰ ἐξυμνήσει αὐτὴ τὴν μεγάλη ἀρετὴ τῆς εὐσπλαγχνίας, ὅπως καὶ κάθε ἀρετή:

“Χαρὰ σ'ἐκεῖνες τὶς ψυχὲς

π' ἀκοῦνε τὴν φωνή Σου

κι ἀκολουθοῦν τὸν Νόμο Σου

καὶ τὰ προστάγματά Σου!

Χαρὰ σ' ἐκεῖνες τὶς ψυχὲς

ποὺ ζοῦν τὴν ἀρετή Σου

καὶ προσκυνοῦν εὐλαβικά,

Χριστέ μου, τ' ὄνομά Σου”

Πολυσέβαστο ἐκκλησίασμα,

Οἱ συναξαριστὲς διηγοῦνται ἄπειρα μαρτύρια Ἁγίων, οἱ ὁποῖοι μέσα στὰ τόσα βασανιστήρια εὐλογοῦσαν καὶ ἔδιναν συγχώρηση στοὺς βασανιστές τους. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ ἱστορία εἶναι γεμάτη ἀπὸ τέτοια συγκλονιστικὰ παραδείγματα ἀνεξικακίας καὶ εὐσπλαγχνίας πρὸς τοὺς ἐχθρούς τους, ποὺ ἀντιγράφουν τοῦ Χριστοῦ τὸ παράδειγμα. Ἀπὸ τὸν πρωτομάρτυρα Στέφανο ὥς τοὺς Ἁγίους Ποιμένες τῆς Χίου, τὸν θεῖο Παρθένιο, τὸν μετέπειτα Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη, τὸν θεῖο Πλάτωνα καὶ τοὺς σὺν αὐτῷ νεομάρτυρες, τοὺς σύγχρονους αὐτοὺς ἀστέρες τῆς ἀλήθειας. Στὴν ἀδικία αὐτή, τὴν καταπίεση καὶ τὸν διωγμὸ ποὺ δέχονται ἀπὸ τοὺς σκληροὺς δυνάστες ἀντιτάσσουν οἱ μάρτυρες αὐτοὶ τὴν χριστιανικὴ συγνώμη, ἐπαναλαμβάνοντας τὰ λόγια τοῦ Ἀποστόλου: “λοιδορούμενοι εὐλογοῦμεν, διωκόμενοι ἀνεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλοῦμεν” (Α' Κορ. 4, 12).

Ἂς μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμα αὐτῶν τῶν ἡρώων, βαδίζοντας τὸν ἴδιο ἀνηφορικὸ δρόμο. Ὅσο βαθιὲς κι ἂν εἶναι οἱ πληγές μας, ἂς προσφέρουμε ἀγάπη σὲ αὐτοὺς ποὺ μᾶς ἔκαναν νὰ πονέσουμε. Μόνον ἔτσι θὰ ἔχουμε τὸ δικαίωμα νὰ ὀνομαζόμαστε Χριστιανοί, φορεῖς καὶ συνεχιστὲς τῆς συγνώμης, ποὺ οἱ ρίζες της βρίσκονται στὸν ποτισμένο μὲ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ Γολγοθᾶ.

Ἀδελφοί μου,

Ἂς γεμίσουμε τὴν καρδιά μας μὲ συγχώρεση, ἂς τὴν γεμίσουμε μὲ ἀγάπη θεϊκὴ κι ἂς τὴν σκορπίσουμε γύρω μας. Ἂς τὴν χαρίσουμε μὲ χαρὰ σ' ἐκείνους ποὺ διψοῦν γιὰ ἀγάπη καί συγνώμη, ὅσο βαριὰ κι ἂν μᾶς ἔφταιξαν. Εἶναι καλὸ δικό μας. Γιὰ ν' ἀκούσουμε νὰ μᾶς γλυκοφωνάζει ὁ Οὐράνιος Πατέρας μας, ὅτι θὰ συγχωρήσει καὶ τὰ δικά μας ἁμαρτήματα. ΑΜΗΝ!