ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2016

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

31 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2016
Κυ­ρια­κή ΙΕ΄ Λου­κᾶ (Ζακ­χαί­ου)
(Λουκ. ιθ´ 1-10)
Ἡ ση­με­ρι­νὴ Εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πή, ἀ­γα­πη­τοὶ ἀ­δελ­φοί, ἀ­να­φέ­ρε­ται στὴ συ­νάν­τη­ση τοῦ Ζακ­χαί­ου μὲ τὸ Χρι­στό. Ὁ Ζακ­χαῖ­ος ἦ­ταν ἀρ­χι­τε­λώ­νης. Οἱ τε­λῶ­νες ἐ­κεί­νη τὴν ἐ­πο­χὴ προ­πλή­ρω­ναν τοὺς φό­ρους στοὺς Ρω­μαί­ους κα­τα­κτη­τὲς καὶ στὴ συ­νέ­χεια ἀ­νε­λάμ­βα­ναν νὰ τοὺς εἰ­σπρά­ξουν οἱ ἴ­διοι ἀ­πὸ τὸ λα­ό, ἐ­πι­βα­ρύ­νον­τας ὅ­μως τοὺς φο­ρο­λο­γού­με­νους μὲ ἐ­πι­πλέ­ον πο­σὰ ἀ­πο­σκο­πῶν­τας στὸν δι­κό τους πλου­τι­σμό. Γιὰ τὸ λό­γο αὐ­τὸ οἱ τε­λῶ­νες θε­ω­ροῦν­ταν ἐξ ὁ­ρι­σμοῦ ἁ­μαρ­τω­λοὶ καὶ ἦ­ταν ἀ­πο­κλει­σμέ­νοι ἀ­πὸ τὴν κοι­νό­τη­τα τοῦ λα­οῦ τοῦ Θε­οῦ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος:Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15
Ευαγγέλιο:Λουκ. ιθ΄ 1-10
31 Ιανουαρίου 2016
«Ήλθε γαρ ο Υιός του ανθρώπου ζητήσαι και σώσαι το απολωλός».
(Λουκ. ιθ΄ 10).
Η σωτηρία, που είναι το μεγαλύτερο δώρο της αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, εκφράστηκε με την ενανθρώπιση του Υιού του Θεού, καθώς και με την Σταυρική Του θυσία. Η σωτηρία αν και υπάρχει σαν δυνατότητα για όλους τους ανθρώπους δια μέσου των αιώνων, εν τούτοις δεν επιβάλλεται αναγκαστικά σε όλους, αλλά προσφέρεται σε όλους εκείνους που θα πιστέψουν σ’ Αυτόν και θα θελήσουν να σωθούν. Είπε ο Ιησούς στο Νικόδημο ότι «Πρέπει να υψωθεί ο Υιός του Ανθρώπου, ώστε όποιος πιστεύει σ’ Αυτόν να μη χαθεί αλλά να ζήσει αιώνια» (Ιωάν. γ΄ 14-15).

Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά – Α΄ Τιμ. 4,9-15 (31/1/2016)
Ο Κληρικός υπόδειγμα των πιστών

Στις λεγόμενες «Ποιμαντικές» επιστολές του, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Απόστολος Παύλος συμβουλεύει τους Ποιμένες των Εκκλησιών που ιδρύει κατά τόπους, πάνω στα ζητήματα που αφορούν στην διακονία του λαού του Θεού και στην οργάνωση του  εκκλησιαστικού έργου. Ανάλογες ποιμαντικές συμβουλές απευθύνει στον μαθητή του Τιμόθεο, τις οποίες ακούσαμε στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα. Ο Παύλος καλεί τον Τιμόθεο να γίνει υπόδειγμα των πιστών, με τον λόγο, την συμπεριφορά, την αγάπη, την πνευματική ζωή, την πίστη και την αγιότητα του βίου του. Του επισημαίνει δηλ. την τεράστια ευθύνη που έχει έναντι του ποιμνίου, που αφορά στην ζωή του μέσα στην Εκκλησία και στην προοπτική της σωτηρίας του.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΛΒ΄ Κυριακῆς: Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ

1. Ἡ μόνη μας ἐλπίδα

    Ἦταν νεαρὸς στὴν ἡλικία ὁ Τιμόθεος καὶ εἶχε ἀναλάβει ἔργο ὑπεύθυνο καὶ ἱερό. Ἡ Ἐκκλησία τοῦ εἶχε ἀναθέσει τὴ διαποίμανση τῶν χριστιανῶν τῆς Ἐφέσου. Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος, προκειμένου νὰ τὸν ἐνισχύσει καὶ νὰ τὸν καθοδηγήσει στὸ ἔργο αὐτό, τοῦ στέλνει ἐπιστολή, ὅπου ἀνάμεσα στὰ ἄλλα, γράφει καὶ αὐτὰ ποὺ διαβάζουμε στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή:
    Παιδί μου, Τιμόθεε, ὅσα σοῦ γράφω εἶναι λόγοι ἀξιόπιστοι καὶ ἄξιοι νὰ τοὺς παραδεχθεῖς μὲ τὴν καρδιά σου, τοῦ λέει.
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

1. Ο ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ

Στὴν Ἱεριχὼ ὁ ἀρχιτελώνης Ζακχαῖος ἦταν ἀπορροφημένος ἀπὸ τὶς φοροεισπρακτικές του ἐργασίες. Διευθυντὴς τοῦ τελωνείου, εἶχε πολλὰ ζητήματα νὰ τακτοποιήσει, ἀλλὰ καὶ πολλὲς ἀπολαβές. Τὴν ἡμέρα ἐκείνη ὅμως κάτι ἄλλαξε μέσα του. Ἔμαθε πὼς ἀπὸ τὴν πόλη του θὰ περνοῦσε ὁ Κύριος. Καὶ ἤθελε πολὺ νὰ Τὸν δεῖ, νὰ δεῖ ποιὸς εἶναι. Εἶχε ὅμως μαζευθεῖ τόσο πολὺς λαὸς γύρω ἀπὸ τὸν Κύριο ποὺ διέσχιζε τὴν πόλη, ὥστε ἦταν ἀδύνατο νὰ Τὸν προσεγγίσει. Ἦταν καὶ κοντὸς στὸ ἀνάστημα καὶ δὲν μποροῦσε νὰ Τὸν δεῖ ἔστω καὶ ἀπὸ μακριά. Καὶ τί κάνει; Τρέχει ἀμέσως σὰν νά ’ταν μικρὸ παιδί, κι ἀνεβαίνει πάνω σ’ ἕνα δέντρο, σὲ μιὰ συκομουριά, γιὰ νὰ Τὸν δεῖ. Διότι ἀπὸ ἐκεῖ θὰ περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 
ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 
ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ (ΖΑΚΧΑΙΟΥ)
(Λουκ. ιθ΄ 1-10) (Α΄ Τιμ. δ΄ 9-15)

Αγιασμένες ενατενίσεις

«Και εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστί…»
                                                                                                           
Η πορεία διά μέσου της μετάνοιας καταξιώνει τον άνθρωπο σε πνευματικές κορυφογραμμές. Ακριβώς, σ΄ αυτή τη χρονική στιγμή η Εκκλησία προβάλλοντας το παράδειγμα του Ζακχαίου, στέλνει το πιο ισχυρό μήνυμα στον άνθρωπο. Όσο και αν έχει πέσει στη ζωή του, όσο και αν βιώνει την τραγική οδύνη στο χώρο της αμαρτίας, όσο κι αν βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής, η αγάπη του Κυρίου απλώνεται σ΄ ένα εύρος που δεν μάς επιτρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να βυθίζεται στο σκοτάδι της απελπισίας. Αντίθετα, η εκζήτηση της χάρης του Θεού, ανοίγει τους ορίζοντες της ελπίδας και της χαράς και μεταβάλλεται σε οδοδείκτη αληθινής ζωής. Αυτό έπραξε και ο Ζακχαίος, ο οποίος, ζητούσε μετά μανίας να ιδεί τον Ιησού. Γιατί ακριβώς γνώριζε ότι μόνο η αγάπη του προσφέρει την αληθινή σωτηρία.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:31-01-2016:«ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΡΕΙΑΣ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                 

Τά λόγια τοῦ Κυρίου, σάν ἄνεμος δυνατός, σκορπίζουν τήν πυκνή συννεφιά τῆς πλεονεξίας, πού χρόνια τώρα πλάκωνε τήν ψυχή τοῦ ἀρχιτελώνου. Ὁ Ζακχαῖος ἀρχίζει νά βλέπει καθαρά πιά τή ζωή του. Ἀπό τή σκέψη του διαβαίνουν διαδοχικά οἱ τόσοι καί τόσοι πού εἶχε ἀδικήσει, οἱ χῆρες καί τά ὀρφανά, πού ἀνάλγητα ἔδιωχνε ὅταν ζητοῦσαν τήν βοήθειά του. Τούς βλέπει να περνοῦν πικραμένοι, μέ τόν πόνο στήν καρδιά, μέ τήν ἀγανάκτηση στά στήθη. Στριφογυρίζουν τριγύρω του, σάν μιά φοβερή ἀλυσίδα, τόν τυλίγουν καί τόν σέρνουν μακρυά ἀπό τόν ἅγιο Φιλοξενούμενό του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ – 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΕ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιθ΄, 1-10)

        Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μόλις ἀπομακρυνθήκαμε λίγο ἀπὸ τὶς γιορτὲς τῆς Ἐπιφάνειας τοῦ Κυρίου μας, τῆς Γέννησής Του δηλαδὴ καὶ τῆς Βάπτισής Του, μᾶς εἰσάγει ἀπὸ σήμερα, ἕνα μήνα περίπου πρίν, στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Κι ἐπειδὴ ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶναι καιρὸς μετάνοιας, ἡ Ἐκκλησία  μὲ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ἀναγγέλλει τὸν ἐρχομό της καὶ μᾶς καλεῖ σὲ ἔμπρακτη μετάνοια. Νὰ τί μᾶς λέει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο: «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς μεσ’ ἀπ’ τὴν Ἱεριχῶ. Καὶ νὰ ἕνας ἄνθρωπος ποὺ τὸν ἔλεγαν Ζακχαῖο καὶ αὐτὸς ἦταν ἀρχιτελώνης καὶ σὰν ἀρχιτελώνης ἦταν πλούσιος. Καὶ ζητοῦσε νὰ δεῖ τὸν Ἰησοῦ ποιὸς εἶναι καὶ δὲ μποροῦσε, ἐξαιτίας τοῦ κόσμου καὶ ἐπειδὴ ἦταν μικρόσωμος.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 31η Ιανουαρίου 2016

«Του Ζακχαίου»

Αν κανείς διαβάσει το Ευαγγέλιο του αποστόλου Λουκά, αγαπητοί μου αδελφοί, θα δε ότι η μεταστροφή του Ζακχαίου είναι το τελευταίο μεγάλο θαύμα που κάνει ο Ιησούς Χριστός πριν εισέλθει στα Ιεροσόλυμα για το πάθος και την Ανάστασή Του. Αυτό λοιπόν το γεγονός μας υπενθυμίζει η Αγία μας Εκκλησία σήμερα και μας ζητά να στοχαστούμε με αφορμή αυτό και για τη δική μας ζωή.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 19, 1-10)

Στὸν Χριστιανισμὸ τὰ περιουσιακὰ στοιχεῖα, τὰ χρήματα, τὰ σπίτια, τὰ χωράφια, τὰ κοσμήματα, δὲν ἀποτελοῦν ἀγαθά. Ἐὰν ἦταν ἀγαθὰ ἔπρεπε οἱ πλούσιοι νὰ ἦταν ἄνθρωποι ἀγαθοί, κατὰ τὸ πρότυπο τοῦ ἀγαθοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἁγίων του. Εἶναι ὅμως; Ἡ ἐμπειρία τοῦ καθενός μας ὑποδεικνύει μᾶλλον τὸ ἀντίθετο. Τὰ πλούτη ἀποτελοῦν οὐδέτερο πρᾶγμα καὶ ὅπως δὲν κάνουν τὸν κάτοχό τους ἀγαθό, μὲ τὸν ἴδιο τρόπο δὲν τὸν κάνουν καὶ κακό. Φτάνει βέβαια τὰ πλούτη νὰ μὴν προῆλθαν ἀπὸ ἀδικίες, ἁρπαγές, κλεψιὲς καὶ ἐκμετάλλευση. Πῶς θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ καλὸς καὶ ἀγαθὸς ὁ πλεονέκτης καὶ ὁ ληστὴς καὶ ὁ ψεύτης καὶ ὁ ἅρπαγας καὶ ὁ κλέπτης; Ὅταν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, ἀκόμη καὶ ὅταν κρυπτόμενοι πίσω ἀπὸ τὴν κοινωνική τους θέση, πλεονεκτοῦν καὶ αὐξάνουν τὴν περιουσία τους μὲ ἀδικίες, μήπως αὐξάνεται μαζὶ καὶ ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ ἀγαθότητά τους; Κατηγορηματικὰ ὄχι. Αὐτὰ ποὺ ἔχουν καὶ αὐτὰ ποὺ ἀποκτοῦν δὲν εἶναι ἀγαθά, οὔτε καὶ οἱ ἴδιοι εἶναι ἀγαθοί.
Κήρυγμα γιά Κυριακή 31.1.2016

Κυριακή ΙΕ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ιθ΄ 1-10)

Ὅποιος εἶναι μεγάλος ἁμαρτωλός, ἄρχοντας τῆς ἁμαρτίας, ὅπως ὁ ἀρχιτελώνης Ζακχαῖος εἶναι μικρός στό πνευματικό ἀνάστημα. Γιατί εἶναι ἀντίθετα ἡ βάρκα καί τό πνεῦμα. Γι’ αὐτό καί δέν μπορεῖ ὁ Ζακχαῖος νά δεῖ τόν Ἰησοῦ ἐξαιτίας τοῦ ὄχλου. Ἐνοχλεῖται ἀπό τά πάθη καί ἀπό τά ἐγκόσμια καί δέν μπορεῖ νά δεῖ τόν Ἰησοῦ πού δρᾶ καί κινεῖται καί περπατάει. Ὁ ἄνθρωπος αὐτός δέν καταλαβαίνει τίς πράξεις πού ταιριάζουν στόν χριστιανό. Μία τέτοια πράξη εἶναι τό ὅτι βαδίζει ὁ Χριστός, δηλαδή ὅτι δρᾶ ἀνάμεσά μας. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως πού ποτέ δέν εἶδε τόν Χριστό νά βαδίζει, ἀλλά εἶναι ἀναίσθητος μπροστά στίς σωστές πράξεις του, ἔρχεται πολλές φορές ἀπό μεταμέλεια σέ συναίσθηση καί ἀπονεκρώνει κάθε ἠδονή καί γλυκύτητα, ὅπου δηλώνει ἡ συκομουριά πού ἀνέβηκε ὁ Ζακχαῖος (Θεοφύλακτος Βουλγαρίας).

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2016

''Οι πύργοι της πίστεως''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ιανουάριος, ο μήνας των Αγίων Πατέρων. Αρχίζει με τη μορφή του Μεγάλου Βασιλείου και τελειώνει με τον κοινό εορτασμό των τριών μεγίστων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος : Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου.
Είναι τα προπύργια της ευσεβείας και τα πυξία του Αγίου Πνεύματος. Είναι τα άνθη τα εύοσμα του Παραδείσου και οι μαζοί, οι οποίοι εξέβλυσαν της σωτηρίας το γάλα, κατά την έκφραση του ιερού υμνογράφου1.

Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης
κ.κ. ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Ο Υιός και Λόγος του Θεού είχε ένα μοναδικό σκοπό, τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Ο άνθρωπος απομακρυνόταν όλο και περισσότερο από την γνώση του αληθινού Θεού και αγωνιούσε να βρει την αλήθεια που θα τον οδηγούσε στη σωτηρία και την επιθυμητή ένωση με τον Δημιουργό του.
Κυριακή ΙΕ΄ Λουκά - Ζακχαῖοι, ξυπνῆστε! (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ζακχαῖοι, ξυπνῆστε!
(Ομιλία του †Επισκόπου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
 Ὅταν ὁ Κύριος, ἀγαπητοί μου, ἐκήρυττε στὰ παράλια τῆς Τιβεριάδος, στὰ χωριὰ καὶ στὶς πόλεις τῆς Παλαιστίνης, στὸ βουνὸ ἢ στὴ συναγωγή, πλήθη ἄκουγαν. Πόσοι ὅμως τὸν ἄκουγαν καὶ μὲ τὰ αὐτιὰ τῆς ψυχῆς; Πόσοι ἐδέχοντο τὸ φῶς του στὴν καρδιά τους καὶ ἐδονοῦντο ψυχικά; Πόσοι ἄλλαζαν; Ὤ, λίγοι ἦταν οἱ θαυμασταὶ τοῦ κηρύγματος ποὺ δὲν ἔμεναν ἁπλῶς στὸ θαυμασμὸ ἀλλὰ ἔκαναν πρᾶξι καὶ ζωὴ τὰ λόγια του. Γιατί οἱ περισσότεροι ἔφευγαν χωρὶς μεταβολή, χωρὶς ψυχικὸ συγκλονισμό; Τὴν ἀπάντησι στὸ τρομακτικὸ αὐτὸ ἐρώτημα δίδει σήμερα τὸ εὐαγγέλιο. Τί λέει τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο; Τὸ προσέξατε;

Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

0ἱ Τυφλοί τῆς Ἱεριχοῦς
Γιαννακόπουλος Ἰωήλ (Ἀρχιμανδρίτης)

Ματθ. 20,29-34. Μάρκ. 10,46-52. Λουκ. 18,35-43.

Ὑπὸ τῶν Εὐαγγελιστῶν Ματθαίου καὶ Μάρκου ἡ θεραπεία τίθεται κατὰ τὴν ἔξοδον τοῦ Κυρίου ἐκ τῆς Ἱεριχοῦς. Καὶ ὁ μὲν Ματθαῖος ἀναφέρει δύο τυφλούς, ὁ δὲ Μᾶρκος ἕνα, ὁ ὁποῖος ὠνομάζετο Βαρτίμαιος. Κατὰ τὸν Λουκᾶν ὅμως ἡ θεραπεία τίθεται κατὰ τὴν εἴσοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὴν Ἱεριχὼ καὶ ὁ θεραπευθεὶς ἦτο εἷς.

Πρὸς λύσιν τῶν διαφορῶν τούτων λέγομεν τὸ ἑξῆς : Οἱ θεραπευθέντες τυφλοὶ ἦσαν δύο. Ἐξ αὐτῶν ὁ εἷς ἐθεραπεύθη κατὰ τὴν εἴσοδον τοῦ Κυρίου εἰς τὴν Ἱεριχῶ, ὅπως ἀναφέρει ὁ Λουκᾶς, ὁ δὲ δεύτερος κατὰ τὴν ἔξοδον ἐκ τῆς Ἱεριχοῦς, ὅπως ἀναφέρει ὁ Μᾶρκος. Ὁ δὲ Ματθαῖος συντέμνων τὴν διήγησιν ἑνώνει καὶ τὰς δύο θεραπείας εἰς μίαν. Ἂς ἴδωμεν τὴν πρώτην θεραπείαν. Αὕτη ἔχει κατὰ τὸν Λουκᾶν ὡς ἑξῆς :
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

24 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2016
Κυ­ρια­κή ΙΔ΄ Λου­κᾶ (Τοῦ τυ­φλοῦ)
(Λουκ. ι­η´ 35-43)
Στὸ ση­με­ρι­νό Εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ὁ Χρι­στὸς βρί­σκε­ται γιὰ τε­λευ­ταί­α φο­ρὰ στὴν Ἱ­ε­ρι­χὼ λί­γες ἡ­μέ­ρες πρὶν τὴν Σταύ­ρω­σή Του. ῾Ε­τοι­μά­ζε­ται νὰ ἀ­να­χω­ρή­σει. ῞Ε­να με­γά­λο πλῆ­θος ἀ­κο­λου­θεῖ τὸν Κύ­ριο. Μὲ με­γά­λο ἐν­δι­α­φέ­ρον οἱ ἄν­θρω­ποι ἀ­κού­ουν τὴ δι­δα­σκα­λί­α Του. Τὴν ὡ­ραί­α ἀ­τμό­σφαι­ρα δι­α­τα­ράσ­σουν ὅ­μως οἱ δυ­να­τὲς κραυ­γές ἑ­νὸς τυ­φλοῦ.
῾Ο ἄν­θρω­πος αὐ­τὸς στε­κό­ταν στὴν ἄ­κρη τοῦ δρό­μου καὶ ζη­τι­ά­νευ­ε. Ἡ σω­μα­τι­κὴ τύ­φλω­ση τὸν εἶ­χε ὁ­δη­γή­σει στὸ κοι­νω­νι­κὸ πε­ρι­θώ­ριο. Εἶ­χε πλη­ρο­φο­ρη­θεῖ ὅ­τι ἐ­κεῖ­νες τὶς ἡ­μέ­ρες βρι­σκό­ταν στὴν Ἱ­ε­ρι­χὼ ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός, γνώ­ρι­ζε ὅ­τι εἶ­χε ἐ­πι­τε­λέ­σει πολ­λὰ θαύ­μα­τα, ἰ­δι­αι­τέ­ρως θε­ρα­πεῖ­ες σὲ ἀρ­ρώ­στους.

Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά – Α΄ Τιμ. 1,15-17 (24/1/2016)
Η αποστολή του Χριστού στον κόσμο

«Ο Χριστός ήλθε στον κόσμο για να σώσει τους αμαρτωλούς». Ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, μας διαβεβαιώνει με τρόπο σαφή, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, ότι η αποστολή του Χριστού στον κόσμο είναι η σωτηρία των ανθρώπων από τα δεσμά της αμαρτίας και η εξασφάλιση της αιώνιας ζωής στη Βασιλεία του Θεού.
Αυτό σημαίνει ότι το κίνητρο της αποστολής Του είναι η αγάπη. Το υπόβαθρο του σωτηριώδους έργου Του είναι το άπειρο έλεος προς τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Α΄ Τιμ. α ΄ 15 - 17
Ευαγγέλιον: Λουκ. ιη΄ 35 - 43
24 Ιανουαρίου 2016
« Αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν. Υιέ Δαυίδ ελέησόν με»
Κραυγή αγωνίας από τον αβοήθητο τυφλό της Ιεριχούς. Ζει από τη μικρή βοήθεια που δέχεται από τους λιγοστούς φιλάνθρωπους περαστικούς. Απελπισμένος για κάθε άλλη ανθρώπινη βοήθεια.
Απογοητευμένος από τα αναποτελεσματικά γιατροσόφια των γιατρών της εποχής του. Μοναδική ελπίδα παραμένει ο Ιησούς, ο υιός του Δαυίδ, όπως έχει ακούσει και όπως Τον αποκαλεί το πλήθος. Οι φωνές του είναι τόσο δυνατές που ενοχλούν αυτούς που προπορεύονταν της συνοδείας του Ιησού και του ζητούν επίμονα να σιωπήσει. Η πεποίθηση όμως του τυφλού, που βλέπει πολύ πιο καθαρά με τα μάτια της ψυχής του, είναι ότι μόνο ο Ιησούς μπορεί να του δώσει το φως του. Πιστεύει ότι Εκείνος, έχει τη δύναμη. Πιστεύει ότι οι φωνές του θα Τον συγκινήσουν. Γιαυτό ακόμη πιο δυνατά φωνάζει. «Υιέ Δαυίδ, ελέησόν με».
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΔ΄ Λουκᾶ: Λουκ. ιη΄ 35-43

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ οἱ προάγον­τες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγ­γίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ παραχρῆμα ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει αὐτῷ δοξάζων τὸν Θεόν· καὶ πᾶς ὁ λαὸς ἰδὼν ἔδωκεν αἶνον τῷ Θεῷ.

ΕΜΠΟΔΙΑ ΣΤΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΖΩΗ

«Καὶ οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ»

    –Σταμάτα ἐπιτέλους! Μὴ φωνάζεις! Ἐ­­­­ν­οχλεῖς τὸν Διδάσκαλο!... 
    Ὁ κόσμος ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ γύρω ἀπὸ τὸν Κύ­ριο Ἰησοῦ ἀντέδρασε ἔντονα πρὸς τὸν τυφλὸ ζητιάνο ποὺ ζητοῦσε ἐ­­πί­­μονα βοήθεια. Ὡ­­­στόσο, ὁ τυφλὸς δὲν ὑ­­­­­ποχω­ροῦσε. Μὲ μεγαλύτερη δύναμη συν­έ­χιζε νὰ φωνάζει καὶ νὰ παρακαλεῖ τὸν Κύ­ριο Ἰησοῦ νὰ τὸν λυπηθεῖ καὶ νὰ τὸν θε­­ραπεύσει. Καὶ τελικὰ νίκησε! Ξεπέρασε­ κά­θε ἐμπόδιο κι ἔλαβε τὴ θεραπεία του δοξάζοντας τὸν ἅγιο Θεὸ γιὰ τὸ μεγάλο θαῦμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΔ΄ Λουκᾶ: Α΄ Τιμ. α΄ 15-17

Τέκνον Τιμόθεε, πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος, ὅτι Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ· ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠλεήθην, ἵνα ἐν ἐμοὶ πρώτῳ ἐνδείξη­ται Ἰησοῦς Χριστὸς τὴν πᾶσαν μακροθυμίαν, πρὸς ὑποτύπωσιν τῶν μελλόν­των πιστεύειν ἐπ’ αὐτῷ εἰς ζωὴν αἰώνιον. Τῷ δὲ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμὴ καὶ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

1. Πρῶτος μεταξὺ τῶν ἁμαρτωλῶν

     Εἶναι συγκλονιστικὴ ἡ ὁμολογία τοῦ ἀποστόλου Παύ­λου, ὅπως καταγράφεται στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ πε­ρικοπὴ ἀπὸ τὴν Α΄ πρὸς Τιμόθεον Ἐπιστολή.
    Γράφει ὁ ἅγιος Ἀπόστολος: «Πιστὸς ὁ λόγος καὶ πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος»· παιδί μου, Τιμόθεε, πρόσεξε τὸν λόγο ποὺ θὰ σοῦ πῶ, διότι ἐκφράζει σπουδαία ἀλήθεια κι ἀξιόπιστη, ὥστε νὰ γίνει ἀπὸ ὅλους ἀποδεκτή. Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ ἀλήθεια;... Τὸ γεγονὸς ὅτι «Χριστὸς Ἰησοῦς ἦλθεν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶ­­­­­­­­­σαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ»· δηλαδή, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο νὰ σώσει ἁμαρτωλούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πρῶτος εἶμαι ἐγώ. 
Κυριακή 24 Ἰανουαρίου 2016 (ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ)

"Οἱ προάγοντες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ" (Λουκ. ιη' 39).

Ἀδελφοί, ὁ τυφλός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἦταν πονεμένος ἄνθρωπος, περιφρονημένος ἴσως ἀπ' τούς πολλούς. Περνοῦσε τήν ἡμέρα του ὡς ταπεινός ζητιάνος στήν ἀκρούλα ἑνός δρόμου μέ θλιβερή συντροφιά τό σκοτάδι καί τήν ἐγκατάλειψη. Πίστευε, ὅμως, ὅτι ὁ Χριστός μποροῦσε νά τόν θεραπεύσει. Γι' αὐτό μόλις ἀντιλαμβάνεται ὅτι διέρχεται ἀπό τό σημεῖο τοῦ δρόμου στό ὁποῖο στεκόταν, ὑψώνει φωνή ἱκεσίας λέγοντας: "Ἰησοῦ, υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησόν με". Ὅμως ἀντί νά ἐνισχυθεῖ στήν προσπάθειά του νά βρεῑ τό φῶς του, δέχεται ἀπροσδόκητη ἐπίθεση ἀπό τούς ἀνθρώπους πού συνεπορεύοντο μέ τόν Διδάσκαλο. Σώπα, τοῦ ἔλεγαν. Διότι μέ τίς φωνές σου κουράζεις τόν Διδάσκαλο. "Ὁ δέ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Ἰησοῦ, υἱέ Δαυΐδ, ἐλέησόν με".
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ»

Πολλοὶ ἄνθρωποι φροντίζουν ἐπιμελῶς νὰ προσεγγίζουν πρόσωπα μὲ θέσεις καὶ ἀξιώματα, τὰ ὁποῖα κάποτε μπορεῖ νὰ χρειαστοῦν, καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ ἀποφεύγουν τοὺς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μπορεῖ νὰ τοὺς χρειάζονται. Ἡ ζωὴ τοῦ Κυρίου ὑπῆρξε μιὰ διαμαρτυρία σ’ αὐτὴ τὴν τακτική, μιὰ ἐπανάσταση γιὰ τὴν κλασικὴ λογικὴ τῆς ἐποχῆς Του – καὶ τῆς ἐποχῆς μας. Τὴν προσοχή Του μαγνήτιζαν οἱ ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀνάγκες, οἱ ταπεινοί, οἱ πονεμένοι.
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 
ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)
(Λουκ. ιη΄ 35-43) (Α΄ Τιμ. α΄ 15-17)

Η ακτινοβολούσα πίστη

 «Η πίστις σου σέσωκέ σε»
                                                                                                           
Το περιστατικό της θεραπείας του τυφλού που μας διασώζει το ιερό ευαγγέλιο στέλνει πολύ βαθειά μηνύματα γύρω από το θέμα της πίστης, η οποία αποβαίνει σωτήρια για τον άνθρωπο που την εγκολπώνεται στη ζωή του. Πραγματικά, ο τυφλός της περικοπής, όπως αυτή απορρέει μέσα από την ιερή γραφίδα του ευαγγελιστή Λουκά, διέθετε την πίστη εκείνη, η οποία δεν περιορίζεται βέβαια στα στενά όρια της στείρας λογικής, πάνω στην οποία συνήθως στηρίζεται ο άνθρωπος, αλλά επεκτείνεται στην αποδοχή της χάρης του Θεού.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ – 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιη΄, 35-43)

 Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παρακολουθοῦμε τόν Κύριο στό τελευταῖο ταξίδι του γιά τά Ἱεροσόλυμα, ὅταν ἀνέβαινε καί πήγαινε γιά τό ἑκούσιο πάθος του. Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ ἔξω ἀπό τήν Ἱεριχὼ εἶναι ἕνα ἀπό τά τελευταῖα θαύματα τοῦ Χριστοῦ. Στήν περιοδεία αὐτή, ὅπως καί σέ κάθε ἄλλη περιοδεία του, τόν ἀκολουθοῦσε πλῆθος ἀνθρώπων, ἄλλοι ἐπειδή ἐνδιαφέρονταν γιά τή διδασκαλία του, ἄλλοι ἐπειδή εἶχαν περιέργεια γιά τό πρόσωπό του ἀλλά καί πολλοί ἄλλοι, οἱ ὁποῖοι προσπαθοῦσαν νά προσελκύσουν τήν προσοχή τοῦ Ιησοῦ, ἴσως ἕνα βλέμμα του, ἐπιζητώντας μιά ἐλάχιστη ἐπαφή μαζί του γιά κάποιο λόγο παρηγοριᾶς, γιά τή θεραπεία κάποιου νοσήματος.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 24η Ιανουαρίου 2016

«Του Τυφλού της Ιεριχώ»

Ένα ακόμη μεγάλο θαύμα του Ιησού Χριστού μας υπενθυμίζει με τη σημερινή Ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Λουκάς, Αγαπητοί μου αδελφοί, τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχώ. Καθώς πλησίαζε ο Ιησούς την Ιεριχώ μαζί με τους ανθρώπους που τον ακολουθούσαν, ένας τυφλός που καθόταν στο δρόμο και ζητιάνευε ζήτησε να μάθει ποίος ήταν αυτός που ερχόταν. Όταν του είπαν ότι είναι ο Χριστός άρχισε να φωνάζει Ιησού υιε του Δαυίδ ελέησον με. Οι περίοικοι τον επιτιμούσαν να σιωπήσει, αλλά εκείνος δε δίσταζε να καλεί τον Ιησού ακόμη πιο δυνατά. Ο Ιησούς τον ακούει και ζητά να τον φέρουν κοντά Του. Τον ρωτά τι θέλει και εκείνος του λέει ότι θέλει να βρει το φως του. Τότε ο Ιησούς του λέει να δει γιατί η πίστη του τον έσωσε και αμέσως ο τυφλός θεραπεύεται και ακολουθεί τον Ιησού. Μπροστά στο μεγάλο αυτό θαύμα μας λέει ο ευαγγελιστής Λουκάς όλοι οι παριστάμενοι έκπληκτοι αρχίζουν να δοξάζουν τον Θεό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 18, 35-43)

Ὁ Χρι­στὸς εἶ­ναι τὸ φῶς τοῦ κό­σμου, ὄ­χι μό­νο δι­ό­τι φω­τί­ζει νο­η­τῶς τὶς καρ­διὲς τῶν ἀν­θρώ­πων, ἀλ­λὰ καὶ ἐ­πει­δὴ τοὺς χα­ρί­ζει καὶ τὸ αἰ­σθη­τὸ φῶς τῶν ὀ­φθαλ­μῶν. Τοῦ­το φαί­νε­ται ἀ­πὸ τὴ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πή: «Ἐ­γέ­νε­το ἐν τῷ ἐγ­γί­ζειν αὐ­τὸν εἰς Ἱ­ε­ρι­χὼ τυ­φλός τις ἐ­κά­θη­το πα­ρὰ τὴν ὁ­δὸν προ­σαι­τῶν. Ἀ­κού­σας δὲ ὄ­χλου δι­α­πο­ρευ­ο­μέ­νου, ἐ­πυν­θά­νε­το τί εἴ­η ταῦ­τα». Ὁ Κύ­ρι­ος δι­ερ­χό­με­νος ἀ­πὸ τὶς δι­ά­φο­ρες πό­λεις τῆς Ἰ­ου­δαί­ας, ὅ­που θε­ρά­πευ­ε τοὺς ἀ­σθε­νεῖς καὶ κή­ρυτ­τε τὴ με­τά­νοι­α στοὺς ἀν­θρώ­πους, πλη­σί­α­σε καὶ στὴν Ἱ­ε­ρι­χώ. Κά­ποιος τυ­φλὸς ποὺ εἶ­χε κα­θί­σει στὴν ἄ­κρη τοῦ δρό­μου καὶ ζη­τι­ά­νευ­ε, ἄ­κου­σε τὴ φα­σα­ρί­α τοῦ ὄ­χλου ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σε καὶ συ­νό­δευ­ε τὸν Κύ­ρι­ο καὶ ρώτη­σε νὰ μά­θει τί συμ­βαί­νει. Ὅ­ταν τὸν πλη­ρο­φό­ρη­σαν «ὅ­τι Ἰ­η­σοῦς ὁ Να­ζω­ραῖ­ος πα­ρέρ­χε­ται», ὅ­τι περ­νᾶ δη­λα­δὴ ἀ­πὸ τὸ ση­μεῖ­ο ἐ­κεῖ­νο ὁ Ἰ­η­σοῦς, χά­ρη­κε, ἐ­πει­δὴ εἶ­χε ἀ­κού­σει γιὰ τὰ θαύ­μα­τα ποὺ ἐ­πι­τε­λεῖ καὶ πί­στε­ψε ὅ­τι θὰ θε­ρα­πευ­ό­ταν καὶ ὁ ἴ­διος.
Κήρυγμα γιά Κυριακή 24.1.2016
Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ιη΄ 35-43)

Τό θαῦμα στόν τυφλό πού κάνει ὁ Χριστός εἶναι πάρεργο στό δρόμο του, λέγει ὁ Θεοφύλακτος Βουλγαρίας. Ἔτσι πού καί τό πέρασμά του ἀκόμη διδάσκει καί μᾶς καί τούς μαθητές Του, πώς πρέπει νά εἴμαστε ὠφέλιμοι παντοῦ καί πάντοτε καί μέ κάθε τρόπο καί ποτέ ἄχρηστοι. Ὁ τυφλός λοιπόν ἐπειδή πίστευε πώς αὐτός ἦταν ἐκεῖ ἦταν ὁ Χριστός πού προσδοκοῦσαν φώναξε δυνατά «Υἱέ τοῦ Δαβίδ ἐλέησόν με». Καί ὅταν εἶπε «ἐλέησόνμε» φανέρωσε πώς τόν θεωροῦσε ὡς Θεό καί ὄχι ἁπλό ἄνθρωπο.

Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Κυ­ρια­κή ΙΒ΄ Λου­κᾶ (Τῶν δέ­κα λε­πρῶν)
17 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου 2016
(Λουκ. ιζ´ 12-19)
Τὸ Εὐ­αγ­γέ­λιο ποὺ ἀ­κού­σα­με σή­με­ρα, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, μι­λά­ει γιὰ ἕ­να θαῦ­μα ποὺ ἔ­κα­νε ὁ Χρι­στὸς βρι­σκό­με­νος κον­τὰ σὲ ἕ­να χω­ριὸ με­τα­ξὺ τῶν συ­νό­ρων τῆς Σα­μά­ρειας καὶ τῆς Γα­λι­λαί­ας. Τὸ θαῦ­μα αὐ­τὸ κα­τέ­γρα­ψε μό­νο ὁ Εὐ­αγ­γε­λι­στὴς Λου­κᾶς ποὺ ὡς για­τρὸς συγ­κρά­τη­σε στὴ μνή­μη του, καὶ εἶ­ναι ἕ­να ἀ­πὸ τὰ τε­λευ­ταῖ­α θαύ­μα­τα ποὺ ἔ­κα­νε ὁ Κύ­ριος λί­γο πρὶν μπεῖ στὰ Ἱ­ε­ρο­σό­λυ­μα καὶ ὑ­πο­στεῖ τὸ «ἐ­κού­σιον πά­θος».
ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΒ΄ Λουκᾶ:  Λουκ. ιζ΄ 12-19

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ ᾿Ιησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· ᾿Ιησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν· οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.  

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ

«Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»

    Θαῦμα μεγάλο καὶ πολλαπλὸ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή: τὴ θεραπεία τῶν δέκα λεπρῶν. Οἱ ταλαίπω­­ροι αὐτοὶ ἄνθρωποι πραγματικὰ ὑπέ­φε­ραν. Ὅταν λοιπὸν ἀντίκρισαν τὸν Κύριο Ἰησοῦ νὰ περνᾶ κοντὰ ἀπὸ τὰ μέρη τους, ἔσπευσαν νὰ Τοῦ ζητήσουν βοήθεια. Ἀ­­­κολούθησαν μὲ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη τὴν ὁδηγία ποὺ τοὺς ἔδωσε νὰ πᾶνε νὰ ἐξετασθοῦν ἀπὸ τοὺς ἱερεῖς, καὶ τὸ θαῦμα ἔγινε. Στὸ δρόμο θεραπεύτηκαν ἀπὸ τὴ λέπρα. 
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΟΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

ΙΒ΄ Λουκᾶ: Τοῦ Ἁγίου: Ἑβρ. ιγ΄ 17-21 

Ἀδελφοί, πείθεσθε τοῖς ἡ­γουμένοις ὑμῶν καὶ ὑ­πεί­­κετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυ­­­­πνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο. Προσεύχεσθε περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι. περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον ἀποκατασταθῶ ὑμῖν. Ὁ δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύ­ριον ἡμῶν Ἰησοῦν, καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν.

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΑΣ ΚΑΤΑΡΤΙΣΜΟΣ

1. Ὑπακοὴ μὲ ἐμπιστοσύνη

    Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ συμπίπτει μὲ τὴν ἑορτὴ τοῦ ὁσίου καὶ θεοφόρου Πατρὸς ἡμῶν Ἀντωνίου τοῦ Μεγάλου. Πρὸς τιμὴν του ἀναγινώσκεται ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους Ἐπιστολή, ὅπου ὑπογραμμίζεται πόσο σημαντικὸ εἶναι νὰ ὑπακοῦμε στοὺς πνευματικούς μας πατέρες. 
Κυριακή 17 Ἰανουαρίου 2016 (ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ)

"Οὐχί οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν, οἱ δέ ἐννέα ποῦ;" (Λουκ. ιζ' 17).

Ὁ θεῖος λόγος πού ἀκούσαμε εἶναι ἕνα ἀπό τά σπάνια παράπονα πού ξέφυγαν ἀπό τά ἅγια χείλη τοῦ Κυρίου μας, γιά νά στιγματίσουν τήν ἀχαριστία. Ὁ Ἅγιος Θεός θέλει νά εἴμαστε εὐγνώμονες.

Γιά ποιούς λόγους ὀφείλουμε νά εἴμαστε εὐγνώμονες στόν Ἅγιο Θεό; Ποιά εἶναι τά χαρακτηριστικά γνωρίσματα τῆς ἀληθινῆς εὐγνωμοσύνης;
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 
ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ)
(Λουκ. ιζ΄ 12-19) (Εβρ. ιγ΄ 17-21)

Ευχαριστιακές προσεγγίσεις

«ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ»
                                                                                                           
Την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία των δέκα λεπρών, προβάλλει σήμερα η Εκκλησία μας, σπρώχνοντάς μας να ενδιατρίψουμε στα βαθύτερα μηνύματα της και ειδικότερα στον ευχαριστιακό τρόπο ζωής. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι τη συγκεκριμένη περικοπή διασώζει μόνο ο ευαγγελιστής Λουκάς, ο οποίος, ως ιατρός, τη διατήρησε στη μνήμη του. Πρόκειται για τα τελευταία θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΙΣ ΕΥΕΡΓΕΣΙΕΣ»

Ιανουαρίου 13, 2016

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς περιγράφει τήν ἀντίδραση τῶν δέκα λεπρῶν ἀπέναντι στόν εὐεργέτη Χριστό. Ὁ ἕνας γύρισε λαχανιασμένος ἀπό το τρέξιμο, τή συγκίνηση, τήν ἀγαλλίαση. Πέφτει στά πόδια τοῦ εὐεργέτου του καί τά φιλάει, τά λούζει μέ δάκρυα εὐγνωμοσύνης. Ὅπου νά ‘ναι θά πρέπει νά φανεῖ καί ὁ δεύτερος, κι ὁ τρίτος, κι οἱ ὑπόλοιποι πού ἔγιναν μέ τρόπο θαυμαστό καλά. Ἔτσι θά περίμενε κανείς. Ἀλλ’ ἡ ὥρα περνᾶ κι οἱ ἄλλοι δέ φαίνονται. Κι οὔτε πρόκειται ποτέ νά φανοῦν…
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ – 17 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιζ΄, 12-19)

 «Εἰς δέ ἐξ αὐτῶν, ἰδών ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε…»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Μέ πόνο ψυχῆς οἱ δέκα λεπροί παρακαλοῦσαν ἀπό μακρυά μέ τίς σπαρακτικές φωνές τους τόν Ἰησοῦ νά τούς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἀνίατη λέπρα. «Ἰησοῦ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς» φώναζαν μ’ ὅλη τή δύναμη τῆς φωνῆς τους. Ἦταν πράγματι ἀξιολύπητα πρόσωπα. Ζοῦσαν μέ τήν προσμονή τοῦ θανάτου. Δέν ὑπῆρχε γι’ αὐτούς καμμιά ἐλπίδα. Ἐγκαταλελειμμένοι ἀπό συγγενεῖς καί φίλους ἔβλεπαν μέρα μέ τή μέρα τόν ἑαυτό τους νά φθίνει, τό σῶμα τους νά παραμορφώνεται ἀπό τά λέπια τῆς λέπρας καί τό μαῦρο σκιάχτρο τοῦ θανάτου νά τούς πλησιάζει. Ὅταν πληροφορήθηκαν ὅτι στήν περιοχή τους θά πήγαινε ὁ Χριστός, ἔπιασαν ἕνα σημεῖο τοῦ δρόμου καί περίμεναν, ὥσπου μία μέρα στό βάθος τοῦ ὁρίζοντα διέκριναν τή συνοδεία του. Τότε «ἦραν φωνή λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα ἐλέησον ἡμᾶς». Ἀσφαλῶς πίστευαν ὅτι ὁ Χριστός μποροῦσε νά τούς θεραπεύσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 17, 12-19)

Ὁ Θεὸς δὲν ἀνήκει σὲ κανένα, κατὰ τὸν τύπο μίας ἀποκλειστικότητας. Εἶναι Θεὸς ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ἀνεξάρτητα ἐὰν αὐτοὶ τὸν γνωρίζουν ἢ διατελοῦν ἐν ἀγνοίᾳ τῆς ὕπαρξής του. Πολλὲς φορὲς αὐτοὶ ποὺ τὸν ἀγνοοῦν ἐπιδεικνύουν τέτοια πίστη, τέτοια ἀγάπη, τέτοιο ζῆλο καὶ τέτοια εὐγνωμοσύνη, ποὺ ὑπερβαίνουν κατὰ πολὺ τὴν ἠθικὴ ποιότητα καὶ ἀρετὴ αὐτῶν πού (θεωρητικά) γνωρίζουν τὸν Θεὸ καὶ τὸν νόμο του. Αὐτὸ ἔκανε καὶ ὁ θεραπευθεὶς λεπρός, ὁ ὁποῖος μόνο αὐτός, ἂν καὶ ἀλλογενὴς Σαμαρείτης ἐπιστρέφει γιὰ νὰ εὐχαριστήσει τόν Κύριο. Οἱ ὑπόλοιποι ἐννέα, Ἑβραῖοι στὴν καταγωγή, ἀποδεικνύονται ἀγνώμονες πρὸς τὸν εὐεργέτη.
Κήρυγμα γιά Κυριακή 17.1.2016

Κυριακή ΙΒ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ιζ΄ 12-19)

Οἱ εὐεργετημένοι

Στήν διήγηση τοῦ Εὐαγγελίου γιά τούς Δέκα λεπρούς τῆς αὐριανῆς Κυριακῆς περιγράφεται ἡ πραγματική στάση τῶν εὐεργετηθέντων πρός τόν εὐεργέτη. Πόσες καί πόσες φορές στήν ζωή μας δέν ἔχουμε εὐεργετηθεῖ καί κυρίως εἴμαστε εὐεργετημένοι ἀπό τόν Θεό πού μᾶς χάρισε τήν πίστη, τήν ἀγωνιστικότητα, τήν υἱοθεσία. Ἄς δοῦμε ὅμως μέσα ἀπό τό εὐαγγέλιο τό θέμα τῆς σημερινῆς ὁμιλίας γιά νά διδαχθοῦμε.

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή ΙΒ΄ Λουκά – Εβρ. 13,17-21 (17/1/2016)
Η υπακοή στους Ποιμένες

Ο Αποστολικός λόγος σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, προέρχεται από τον επίλογο της προς Εβραίους επιστολής. Έχοντας ρυθμίσει ο συγγραφέας της πνευματικά ζητήματα των μελών της ιουδαιοχριστιανικής κοινότητας στην οποία απευθύνεται και έχοντας ενισχύσει το φρόνημά τους έναντι της καταφοράς που υφίστατο από τους πρώην ομοθρήσκους τους, καταλήγει με δύο πολύ σημαντικές προτροπές: καλεί τους Χριστιανούς να υπακούουν στους πνευματικούς τους πατέρες και να υποτάσσονται σ’ αυτούς και ζητεί να προσεύχονται για τους ταγούς της εκκλησιαστικής τους κοινότητας. Πάνω στα δύο αυτά σημεία θα σταθούμε σήμερα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εβρ. ΙΓ΄ 17 – 21
Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΖ΄ 12 – 19
17 Ιανουαρίου 2016
« Εις δε εξ αυτών, ίδών ότι ιάθη, υπέστρεψε μετά φωνής μεγάλης δοξάζων τον Θεόν ».
Στον κόσμο που ζούμε, αγαπητοί μου αδελφοί, ανέκαθεν οι αρρώστιες ήσαν πολλές. Και ιδιαίτερα στα παλιά τα χρόνια που δεν υπήρχε η ποικιλία των σημερινών φαρμάκων, που ανακουφίζουν και συχνά θεραπεύουν τους αρρώστους. 
Τότε, ο πόνος ήταν δυσβάστακτος γιατί οι ανίατες αρρώστιες ήταν περισσότερες και οι επιδημικές, μάστιγες πραγματικές. Μια απ’ αυτές ήταν και η λέπρα, μια αρρώστια πολύ οδυνηρή και βασανιστική. Γιατί, οι λεπροί ήσαν τρισδυστυχισμένοι και καταδικασμένοι σ’ ένα οδυνηρό και αργό θάνατο. Στην κατάσταση που βρισκόντουσαν, ήσαν υποχρεωμένοι να εγκαταλείπουν τις οικογένειές τους και να ζουν απομονωμένοι, μακριά από τις πόλεις και τα χωριά. Γεμάτοι πληγές, αποκρουστικές, που ανέδιναν δυσοσμία, μερικοί χωρίς δάκτυλα, χωρίς αυτιά, άλλοι χωρίς μύτη, περιέφεραν ζωντανοί νεκροί την άθλια ύπαρξή τους εδώ κι εκεί.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

Κυριακή 17η Ιανουαρίου 2016

«Των δέκα Λεπρών»

Διαβάζουμε μέσα στους Ναούς μας σήμερα, αδελφοί μου, την περικοπή του Ευαγγελιστού Λουκά που αναφέρεται στη θεραπεία των δέκα λεπρών. Την ώρα που ετοιμαζόταν ο Χριστός μας να εισέλθει σε κάποιο χωριό, συναντά δέκα άνδρες που έπασχαν από την ανίατη τότε ασθένεια της Λέπρας, που επειδή θεωρείτο μεταδοτική οι ασθενείς αποκλείονταν από τους οικείους τους και αναγκάζονταν να ζουν σε απομόνωση. Αυτοί λοιπόν οι λεπροί μόλις αντίκρισαν τον Ιησού άρχισαν φωνάζοντας, επειδή κατά τα ειωθότα της εποχής απαγορευόταν να πλησιάσουν κάποιον υγιή, να ζητούν τη θεραπεία τους. Αμέσως ο Ιησούς δείχνοντας τη φιλευσπλαχνία Του τους λέει πηγαίνετε στους Ιερείς του Ναού, οι οποίοι ήταν εξουσιοδοτημένοι από τον Μωσαϊκό νόμο να κρίνουν την υγεία τους και την καταλληλότητά τους να επανέλθουν στους οικείους τους.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2016

 Οἱ δέκα λεπροὶ (Λουκ. ιζ,12—19) Ἀρχιμανδρίτης Ἰωήλ Γιαννακόπουλος

Εἴδομεν, ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπεμακρύνθη τῆς Ἱερουσαλὴμ ἀποφεύγων τὸν φθόνον τῶν Φαρισαίων μετὰ τὴν ἀνάστασιν τοῦ Λαζάρου. Μετέβη δὲ εἰς τὴν Ἐφραίμ, πλησίον τῆς Βαιθήλ. Ἐκεῖθεν προχωρεῖ βορειότερον καὶ φθάνει εἰς τὰ σύνορα Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας. Ἐκεῖθεν προτίθεται διὰ τῆς Περσίας νὰ ἐπιστρέψῃ εἰς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Λουκᾶς λέγει : « Ἐγένετο ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτὸν εἰς Ἱερουσαλὴμ καὶ αὐτὸς διήρχετο διὰ μέσου Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας » . Ὁ Κύριος δηλαδὴ προτιθέμενος νὰ μεταβῇ εἰς Ἱεροσόλυμα, ἵνα σταυρωθῇ, εὑρίσκεται εἰς τὰ ὅρια Σαμαρείας καὶ Γαλιλαίας. Ἐκεῖ « εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἵ ἔστησαν πόρρωθεν». Οὗτοι ἐσταμάτησαν μακράν, διότι αὐτὸ ἐπέβαλεν ἡ παράδοσις. Ἐπειδὴ λοιπὸν ἦσαν μακρὰν « ἦραν φωνὴν » ἐφώναξαν « λέγοντες Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς». Οἱ λεπροί, ὡς νομικῶς ἀκάθαρτοι, εὑρίσκοντο μακρὰν τῶν πόλεων. Οἱ λεπροὶ οὗτοι ἀντὶ νὰ φωνάξουν, ὡς ἦσαν ὑποχρεωμένοι « ἀκάθαρτοι»,
Κυριακή ΙΒ Λουκά Οἱ ἀσθένειες τῶν ἀνθρώπων (Λουκ ιζ, 12-19) Μητροπολίτης Ἐδέσσης, Πέλλης καί Ἀλμωπίας Ἰωὴλ

«Ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν»

Ὅλες οἱ διατάξεις τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης «τυπικὰ ἦν καὶ συμβολικὰ καὶ σκιώδη», δηλαδὴ ἦταν συμβολικὲς καὶ εἶχαν τὴ σημασία τους (Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς). Π.χ. ἡ λέπρα ἦταν ἀρρώστια φρικτὴ καὶ ἀποτρόπαιη, γι’αὐτὸ καὶ διέταζε ὁ Μωσαικὸς νόμος ὅσοι ἔχουν προσβληθεῖ στὴν πόλη ἀπ’ αὐτὴν νὰ μὴν κατοικοῦν μέσα σ΄αὐτήν, ὅπως ἐπίσης δὲν ἐπιτρεπόταν νὰ πλησιάσει ἕνας ὑγιής τοὺς λεπρούς. Τὸ ἴδιο συνέβαινε καὶ μὲ ἐκείνους ποὺ εἶχαν πυορροοῦσες πληγὲς ἢ ἀκόμη καὶ μὲ τοὺς νεκρούς.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 17, 12-19)

 Ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ ὁ­μι­λεῖ γιὰ τὴ θε­ρα­πεί­α τῶν δέ­κα λε­πρῶν ἀ­πὸ τὸν Χρι­στό. Οἱ λε­προὶ συ­νάν­τη­σαν τὸν Κύ­ρι­ο ἐ­νῶ αὐ­τὸς εἰ­σερ­χό­ταν σὲ μί­α κώ­μη καὶ τοῦ ζή­τη­σαν νὰ τοὺς θε­ρα­πεύ­σει. Ὁ Χρι­στὸς ὄν­τως τοὺς θε­ρα­πεύ­ει. Ἀ­πὸ τοὺς θε­ρα­πευ­θέν­τες ὅ­μως μό­νο ἕ­νας ἐ­πι­στρέ­φει γιὰ νὰ εὐ­χα­ρι­στή­σει τὸν Κύ­ρι­ο. Οἱ ὑ­πό­λοι­ποι ἐν­νέ­α μένουν μακρυὰ ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ ἀ­πο­δει­κνύ­ον­ται ἀ­γνώ­μο­νες.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΒ´ ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΠΡΩΝ) (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

«Οι δε εννέα πού; Ουχ ευρέθησαν υποστρέψαντες δούναι δόξαν τω Θεώ, ει μη ο αλλογενής ούτος;» (Λουκ.17, 17-18)

α. Ο Κύριος στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της ΙΒ΄ Κυριακής του Λουκά έρχεται αντιμέτωπος με το κοινωνικό περιθώριο, με τους ανθρώπους δηλαδή που η ιουδαϊκή κοινωνία είχε αποκλείσει, λόγω της φοβερής, για τα δεδομένα της τότε – και όχι μόνον – εποχής, αρρώστιας της λέπρας. Κι αντιμετωπίζει την πίστη τους, καθώς Τον παρακαλούν να τους ελεήσει και να τους θεραπεύσει: «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς». Και πράγματι, ο Κύριος ανταποκρίνεται στο αίτημά τους και τους θεραπεύει, μ’ έναν έμμεσο όμως τρόπο: στέλνοντάς τους εκεί που κατά τον Μωσαϊκό Νόμο επιβεβαιώνεται η αποκατάσταση από την αρρώστια και η υγεία: στους ιερείς.

Σάββατο 9 Ιανουαρίου 2016

Κυριακή μετά τα Φώτα- Φως στη χώρα του θανάτου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἐφεσ. δ΄ 7-13
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. δ΄ 12-17
ΦΩΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
«Τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»
    «Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου» ἐσίγησε! «Ὁ λύχνος τοῦ Φωτὸς» ἔσβησε! Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ποὺ σὰν λυχνάρι ἔριχνε ἀκτίνες φωτὸς μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἀσεβὴ βασιλέα Ἡρώδη. Ὡστόσο ὁ κόσμος δὲν ἔμεινε χωρὶς φῶς. Διότι τότε ἀκριβῶς ἦταν ποὺ ἀνέτει­λε τὸ ἀνέσπερο φῶς, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἄρχισε τὴ δημόσια δράση του. Ἔτσι ἐπαληθεύτηκε ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Ὁ λαὸς δηλαδὴ ὁ καθηλωμένος στὸ σκοτάδι­ τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσεβεί­ας εἶδε φῶς μεγάλο, καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ κάθονταν στὴ χώρα τὴν ὁποία ἐ­­­πισκιάζει τὸ πυκνὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου, σ’ αὐτοὺς ἥλιος ἀνέτειλε.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:10-01-2016:«Το Νόημα Της Μετανοίας».
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ 

«Το Νόημα Της Μετανοίας»

Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ποὺ πρὶν ἀπὸ λίγες μέρες γιόρτασε ἡ Ἐκκλησία μας, ἀποτελεῖ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἡλίου τῆς δικαιοσύνης καὶ σημαίνει τὴν ἀπαρχὴ ὑπαρξιακοῦ καὶ σωστικοῦ διαλόγου μὲ τὸν ἄνθρωπο ποὺ θέλει νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸ σκοτάδι τοῦ μίσους καὶ τῆς καταστροφῆς καὶ νὰ ἀντικρύσει τὸ φῶς τῆς θείας ἀγάπης. Μετὰ τὴ λυτρωτικὴ αὐτὴ ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν ἱστορία τοῦ ἀν-θρωπίνου γένους προβάλλει ἀσφαλῶς κάποιο χρέος γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Ποιό εἶναι τὸ χρέος αὐτὸ, μᾶς τὸ διακηρύττει ὁ Χριστὸς στὰ πρῶτα λόγια ποὺ πρόφερε ὅταν ἄρχισε τὸ κηρυκτικὸ καὶ λυτρωτικὸ ἔργο του ἀνάμεσα στοὺς ἀνθρώπους καὶ ποὺ τὸ συνοψίζει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος στὴν ἀκόλουθη φράση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς: «Μετανοεῖτε, ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν».

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2016

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Μετὰ τὰ Φῶτα: Ἐφεσ. δ΄ 7-13

A δελφοί, ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ ­Χριστοῦ. διὸ λέγει· ἀναβὰς εἰς ὕψος ᾐχμαλώτευσεν αἰχμαλω­σί­αν καὶ ἔδωκε ­δόματα τοῖς ἀνθρώποις. τὸ δὲ ἀνέβη τί ἐστιν εἰ μὴ ὅτι καὶ κατέβη πρῶτον εἰς τὰ κατώτερα μέρη τῆς γῆς; ὁ καταβὰς αὐτός ἐστι καὶ ὁ ἀναβὰς ὑπεράνω πάντων τῶν οὐρανῶν, ἵνα πληρώσῃ τὰ πάντα. καὶ αὐτὸς ἔδωκε τοὺς μὲν ἀποστόλους, τοὺς δὲ προφήτας, τοὺς δὲ εὐαγγελιστάς, τοὺς δὲ ποιμένας καὶ διδασκά­λους, πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, μέχρι ­καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πί­στεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα ­τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ.

ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΧΑΡΙΤΟΣ

1. Εἴμαστε προνομιοῦχοι

    «Ἦλθεν ὁ φωτισμός· ἡ χάρις ἐπεφάνη· ἡ λύτρωσις ἐπέστη...» (Στιχηρὰ Αἴνων 10ης Ἰανουαρίου). 
    Καθὼς ἀκόμη βρισκόμαστε μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανίων, ἡ Ἐκκλησία συνεχίζει νὰ ψάλλει καὶ νὰ πανηγυρίζει τὴ φανέρωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο. Αὐτὸς εἶναι ὁ φωτισμός μας, ἡ δύναμή μας, ἡ ἐγγύηση γιὰ τὴ λύτρωση καὶ τὴ σωτηρία μας. Εἶναι ἡ πηγὴ τῆς Χάριτος καὶ γι’ αὐτὸ χορηγεῖ ὑπεράφθονες τὶς δωρεές Του. Γι’ αὐτὴ τὴ χάρη μᾶς ὁμιλεῖ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς μετὰ τὰ Φῶτα, τὸ ὁποῖο εἶναι μικρὸ τμῆμα ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή.
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016

Μετὰ τὰ Φῶτα: Ματθ. δ΄ 12-17

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀκούσας ὁ ᾿Ιησοῦς ὅτι ᾿Ιωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ρηθὲν διὰ ῾Ησαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς. ᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

ΦΩΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

«Τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς»

    «Ἡ φωνὴ τοῦ Λόγου» ἐσίγησε! «Ὁ λύχνος τοῦ Φωτὸς» ἔσβησε! Ὁ Τίμιος Πρόδρομος ποὺ σὰν λυχνάρι ἔριχνε ἀκτίνες φωτὸς μέσα στὸ βαθὺ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης, συνελήφθη ἀπὸ τὸν ἀσεβὴ βασιλέα Ἡρώδη. Ὡστόσο ὁ κόσμος δὲν ἔμεινε χωρὶς φῶς. Διότι τότε ἀκριβῶς ἦταν ποὺ ἀνέ­τει­λε τὸ ἀνέσπερο φῶς, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἄρχισε τὴ δημόσια δράση του. Ἔτσι ἐπαληθεύτηκε ὁ λόγος τοῦ προφήτη Ἡσαΐα: «Ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς». Ὁ λαὸς δη­λαδὴ ὁ καθηλωμένος στὸ σκοτάδι­ τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσε­βεί­ας εἶδε φῶς μεγάλο, καὶ σ’ ἐκείνους ποὺ κάθονταν στὴ χώρα τὴν ὁποία ἐ­­­πισκιάζει τὸ πυκνὸ σκοτάδι τοῦ θανάτου, σ’ αὐτοὺς ἥλιος ἀνέτειλε.
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016 ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
(Ματθ. δ΄ 12-17) (Εφεσ. δ΄ 7-13)

Το αυθεντικό φως
"Ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα"

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση ανοίγει ενώπιόν μας αλήθειες, οι οποίες μας οδηγούν στο αληθινό φως που προσφέρει μόνο ο Χριστός. Βέβαια, κάποια φώτα υπήρχαν και στην αρχαιότητα, αλλά αυτά ήταν πολύ αμυδρά και αδύναμα για να φωτίσουν το δρόμο των ανθρώπων και να τους οδηγήσουν στην πραγματική σωτηρία. Αυτά τα φώτα αφορούν τους ανθρώπους εκείνους που διατύπωναν μεν κάποιες "σοφίες", οι οποίες όμως κινούντο σε πολύ ρηχά νερά και δεν είχαν καθόλου το βάθος του ζωντανού νερού που προσφέρει η αστείρευτη πηγή της Εκκλησίας μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ – 10 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2016
2016  Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

(Μτ. 4, 12-17)

«Μετανοεῖτε· γιατί πλησιάζει ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν…», εἶναι τὰ λόγια, ἀγαπητοί μου, μὲ τὰ ὁποία ξεκινᾶ τὴν δημόσια δράση του ὁ Ἰησοῦς λίγο μετὰ τὴν σύλληψη τοῦ Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστῆ. Καὶ δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι καὶ ὁ Ἰησοῦς καὶ ὁ Ἰωάννης μιλοῦν γιὰ μετάνοια, ἀφοῦ ἔτσι ἀποδεικνύεται ὅτι ὁ Χριστὸς δὲν ἦρθε νὰ καταργήσει τὸ Νόμο καὶ τούς Προφῆτες ἀλλὰ νὰ τοὺς συμπληρώσει. Ἄλλωστε ἡ μετάνοια περιλαμβάνει καὶ συγκεφαλαιώνει ὅλο τὸ κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας. Μ’ αὐτὴν ἀρχίζει τὸ κήρυγμά Του καὶ αὐτὴν ἀφήνει ὡς παρακαταθήκη στοὺς Ἀποστόλους τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναλήψεώς Του, παραγγέλλοντάς τους «νὰ κηρύξουνε μετάνοια στ’ ὄνομά του σ’ ὅλα τὰ ἔθνη».
Κήρυγμα γιά Κυριακή 10.1.2016

Κυριακή μετά τά Φώτα (Ματθαίου δ΄ 12-17)

Ὁ Θεός μᾶς ἐγκαταλείπει

Σέ μία ἁπλή φράση τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Κυριακῆς θά ἤθελα νά σταθῶ στό σημερινό κήρυγμα. Καί ἀφοῦ ἔχουμε ἑορτάσει ὅλες τίς ἑορτές τῆς θείας ἐπιφανείας ἔρχεται ἡ ὥρα νά κάνουμε τόν ἀπολογισμό μας γιά τό ἄν θά κρατήσουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό μαζί μας ἤ ὄχι. «Καταλιπών τήν Ναζαρέτ, ἐλθών κατώκησεν εἰς Καπερναούμ». Φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ὅτι ὁ Εὐαγγελιστής μᾶς κατατοπίζει γιά τίς κινήσεις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅμως πίσω ἀπό αὐτήν τήν φράση κρύπτεται ἕνα συγκλονιστικό νόημα, μιά φοβερή ἀπόφαση τοῦ Θεανθρώπου γιά τούς κατοίκους τῆς Ναζαρέτ. Δέν ἦταν μία συνηθισμένη ἀναχώρηση τοῦ Κυρίου. Ἔφυγε γιά νά μήν ἐπανέλθει ποτέ πλέον στήν πόλη, ὅπου τριάντα ἔτη εἶχε ζήσει. Ἦταν μία ὁριστική καί ἀμετάκλητη ἀπόφαση, μία ἀναχώρηση ἄνευ ἐπιστροφῆς, μία καταδίκη τῶν Ναζαρηνῶν νά μήν ἀπολαύσουν τίς δωρεές του.

Τρίτη 5 Ιανουαρίου 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή μετά τα Φώτα – Εφεσ. 4,7-13 (10/1/2016)
Τα χαρίσματα

Τα χαρίσματα, φυσικά και υπέρ φύσιν, είναι μία πραγματικότητα, αγαπητοί μου αδελφοί, στη ζωή μας και στη ζωή της Εκκλησίας. Κάθε άνθρωπος είναι προικισμένος με κάποια φυσικά χαρίσματα, όχι όμως όλα, προκειμένου να απαιτείται η συνύπαρξη και ο συνδυασμός των χαρισμάτων των ανθρώπων για να επιτυγχάνεται η αρμονία μέσα στην κοινωνία. Υπάρχουν, όμως και τα υπέρ φύσιν χαρίσματα, που ξεπερνούν δηλ. τα φυσικά δεδομένα, γιατί είναι δοσμένα από τον Θεό σε συγκεκριμένους ανθρώπους, μέσα στην Εκκλησία και μόνον. Γι’ αυτά τα χαρίσματα μας ομιλεί ο Απόστολος Παύλος στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, επισημαίνοντας ότι «στον καθένα μας δόθηκε η Χάρις του Θεού, σύμφωνα με το μέτρο της δωρεάς του Χριστού… άλλοι είναι απόστολοι, άλλοι προφήτες, άλλοι ευαγγελιστές, άλλοι ποιμένες και διδάσκαλοι».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ
Απόστολος:Εφεσ. δ΄ 7-13
Ευαγγέλιο: Ματθ. δ΄ 12-17
10 Ιανουαρίου 2016
«Από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν: μετανοείτε ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών». (Ματθ. δ΄ 17).
Ο Ιησούς, μετά τη βάπτισή του, αναχώρησε στην έρημο. Εκεί προετοιμάζεται για το μεγάλο έργο της σωτηρίας του ανθρώπου με προσευχή και τη σαρανταήμερη νηστεία. Με τον τρόπο αυτό υποδεικνύει στον κάθε ένα που θέλει να αναλάβει ένα σημαντιό πνευματικό έργο, ότι θα πρέπει να αποσύρεται από τον κόσμο για περισυλλογή και προετοιμασία, προκειμένου να προετοιμαστεί για τη μεγάλη σύγκρουση με τη δύναμη του κακού. Αν ο διάβολος τόλμησε να υποβάλει σε «πειρασμό» τον Ιησού, τότε μπορούμε να φανταστούμε τι μπορεί να συμβεί σε μας τους ανθρώπους. Όμως, επειδή ο ίδιος ο Ιησούς δοκιμάστηκε, αλλά αντιμετώπισε αποτελεσματικά το διάβολο, μπορεί τώρα να βοηθήσει και εμάς καθώς και όλους εκείνους που δοκιμάζονται.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ

Κυριακή 10η Ιανουαρίου 2016

«ο Λαός ο πορευόμενος εν σκότει είδε φως μέγα…»

Μία Κυριακή μετά τα φώτα, αδελφοί μου, και η αγία μας Εκκλησία μας υπενθυμίζει δια του Ευαγγελιστού Ματθαίου τα λόγια του Προφήτου Ησαΐου για το πρόσωπο του Χριστού μας:

Φως Μέγα λοιπόν ο Ιησούς Χριστός για ολόκληρο το ανθρώπινο γένος, για όλη τη Γαλιλαία των Εθνών όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ησαΐας. Φως Μέγα για να φωτίσει τις ψυχές των ανθρώπων που πνιγμένες από την αμαρτία ήταν καταδικασμένες να ζουν μέσα στη πλάνη και το φόβο.

Σάββατο 2 Ιανουαρίου 2016

ΤΑ  ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΜΑΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Πρό τῶν Φώτων: Β' Τίμ. δ' 5-8:

Τέκνον Τιμόθεε,νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. 
ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 3 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015

Πρό τῶν Φώτων: Μάρκ. α' 1-8

Αρχὴ τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὡς γέγραπται ἐν τοῖς προ­φήταις, ἰδοὺ ἐγὼ ἀπο­στέλλω τὸν ἄγγελόν μου πρὸ προσώπου σου, ὃς κατασκευάσει τὴν ὁδόν σου ἔ­­­­μπροσθέν σου· φωνὴ βοῶντος ἐν τῇ ἐρή­μῳ, ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυ­ρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ, ἐγένετο Ἰωάννης βαπτίζων­ ἐν τῇ ἐρήμῳ καὶ κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εἰς ἄφε­σιν ἁμαρτιῶν. καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐ­­τὸν πᾶσα ἡ Ἰουδαία χώ­ρα καὶ οἱ Ἱεροσολυμῖται, καὶ ἐβα­­πτίζοντο πάντες ἐν τῷ Ἰ­ορ­­δάνῃ ποταμῷ ὑπ᾿ αὐ­τοῦ ἐξο­μολογούμενοι τὰς ἁ­­μαρ­τί­ας αὐτῶν.  ἦν δὲ ὁ Ἰωάννης ἐνδεδυ­μέ­νος τρίχας καμήλου καὶ ζώ­νην δερματίνην περὶ τὴν ὀ­­­­σφὺν αὐτοῦ, καὶ ἐσθίων­ ἀ­­­­κρίδας καὶ μέλι ἄγριον. καὶ ἐκήρυσσε λέγων· ἔρχεται ὁ ἰσχυρότερός μου ὀπίσω μου, οὗ οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς κύψας λῦσαι τὸν ἱμάντα τῶν ὑποδημάτων αὐτοῦ. ἐγὼ μὲν ἐβάπτισα ὑμᾶς ἐν ὕδατι, αὐτὸς δὲ βαπτίσει ὑ­­­μᾶς ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ.
Κυριακή 3 Ἰανουαρίου 2016 (Πρό τῶν Φώτων)

«Φω­νὴ βο­ῶν­τος ἐν τῇ ἐ­ρή­μῳ, ἑ­τοι­μά­σα­τε τὴν ὁ­δὸν Κυ­ρίου, εὐ­θεί­ας ποι­εῖ­τε τὰς τρίβους αὐ­τοῦ» (Μαρκ. α’ 3).
Αὐ­τό ἦ­ταν τό συγ­κλο­νι­στι­κό ἄγ­γελ­μα τοῦ προ­φή­του Ἡ­σα­ΐ­α 800 χρό­νια π.Χ. Καί ἀ­πε­κά­λυ­πτε ὅ­τι ὁ Πρό­δρο­μος τοῦ Μεσσία θά κραυ­γά­ζει μέ­σα στήν ἔ­ρη­μο λέγοντας: «Ἑτοιμά­σα­τε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ». Ἑ­τοι­μάστε τό δρό­μο, γιά νά ἔλ­θει ὁ Μεσσίας, κάν­τε ἴ­σια τά μο­νο­πά­τια, γιά νά πε­ρά­σει. Καί ἡ με­γά­λη ὥ­ρα ἦρ­θε. Ὁ ἴ­διος ὁ Θε­ός κα­τέ­βη­κε στή γῆ μας· μιά γῆ πού και­γό­ταν ἀ­πό τή λά­βα τοῦ κα­κοῦ. Πού κα­τά­ξε­ρη λα­χτα­ροῦ­σε τό ζω­ο­γό­νο νε­ρό τῆς ζω­ῆς. Ἀλ­λά, ὅ­πως τίς βρο­χές τοῦ φθι­νο­πώ­ρου τίς προ­μη­νύ­ουν οἱ ἀ­στρα­πές πού σχί­ζουν τόν ἀ­έ­ρα καί οἱ βρον­τές πού συγ­κλο­νί­ζουν τήν κτί­ση, ἔ­τσι καί τόν ἐρ­χο­μό τοῦ Λυ­τρω­τῆ θά τόν προ­μη­νοῦ­σε ἕ­νας μο­να­δι­κός ἄν­θρω­πος, ὁ Ἰ­ω­άν­νης. Δι­ό­τι ὁ Ἰ­ω­άν­νης ἦ­ταν προ­ο­ρι­σμέ­νος μέ­σα στό προ­αι­ώ­νιο σχέ­διο τοῦ Θε­οῦ νά ἐ­πι­τε­λέ­σει ἕ­να ἔρ­γο μο­να­δι­κό, νά γί­νει ὁ Πρό­δρο­μος τοῦ Κυρίου μας. «Φω­νὴ βο­ῶν­τος ἐν τῇ ἐ­ρή­μῳ, ἑ­τοι­μά­σα­τε τὴν ὁ­δὸν Κυ­ρί­ου, εὐ­θεί­ας ποι­εῖ­τε τὰς τρί­βους αὐ­τοῦ».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:03-01-2016«ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                                                 

Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κατά Μάρκον εὐαγγελίου μᾶς παρουσιάζει τή ζωή καί τή φωνή τοῦ «βοῶντος ἐν τή ἐρημῶ» Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ἡ φωνή αὐτή προαγγέλλει τόν Μεσσία καί τό εὐαγγέλιό του καί ὡς ἐκ τούτου ἡ ἐμφάνιση αὐτῆς τῆς μορφῆς συνιστᾶ, κατά τόν εὐαγγελιστή, τήν «ἀρχήν τοῦ εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χρίστου, υἱοῦ Θεοῦ». Ἡ δραστηριότητα καί τό κήρυγμα τοῦ Ἰωάννου δηλώνουν ὅτι ἔφθασε ἡ ἐποχή τοῦ Μεσσίου καί τό «εὐαγγέλιο» θ” ἁπλωθεῖ σάν χαρμόσυνο μήνυμα ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Μπροστά σέ μία τέτοια θεία δωρεά δέν ὑπάρχει ἄλλη πιό συνετή στάση ἐκ μέρους τῶν ἀνθρώπων ἀπό τή μετάνοια. Μετάνοια ὄχι γιά νά ἔλθει ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὅπως ἐδίδασκαν παλαιότερα οἱ προφῆτες, ἀλλά γιατί ἤδη ἔρχεται στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.