ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2021

Κυριακή ΙΓ' Λουκά: Λόγοι περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής (Μέγας Βασίλειος και Μέγας Αθανάσιος)

Α) Αγίου Βασιλείου Αρχιεπισκόπου Καισαρείας του Μεγάλου [4ος αιών - ΕΠΕ - τόμ. 8, σελ. 94 & 232, τόμ. 2, σελ. 66]

Β) Αγίου Αθανασίου Αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας του Μεγάλου [4ος αιών - ΕΠΕ - τόμ. 11, σελ. 278 (Βίος της Οσίας Συγκλητικής της οποίας είναι και η διδασκαλία) & σελ. 18 & 166 (Βίος του Μεγ. Αντωνίου)]

Λόγοι περί ακτημοσύνης και μοναχικής αποταγής [Το ίδιο γεγονός αναφέρει και η περικοπή της ΙΒ΄ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΜΑΤΘΑΙΟΥ]

«Έτι εν σοι λείπει. Πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανοίς, και δεύρο ακολούθει μοι»

Α. Ο φιλάνθρωπος Θεός, που φροντίζει για την σωτηρία μας, όρισε για τους ανθρώπους δύο τρόπους ζωής, την συζυγία και την παρθενίαν. Ώστε όποιος δεν ημπορεί να υπομείνη το άθλημα της παρθενίας, να έρθη σε κοινωνία γάμου με γυναίκα, γνωρίζοντας ότι θα ζητηθή λόγος για την σωφροσύνη, τον αγιασμό και την ομοίωσή του με τους αγίους εκείνους που είχαν σύζυγο και ετεκνοτρόφησαν. Τοιούτος ήταν στην Παλαιά Διαθήκη ο Αβραάμ, το μέγα καύχημα του οποίου ήταν ότι προετίμησε τον Θεόν και εδέχθη να θυσιάση τον μονογενή υιόν του χωρίς οίκτον. Είχε δε και τις θύρες της σκηνής του ανοικτές, έτοιμος να δεχθή αυτούς που επρόκειτο να φιλοξενηθούν. Δεν ήκουσε το «πώλησόν σου τα υπάρχοντα και δος τοις πτωχοίς».
Κυριακή του Λουκᾶ ΙΓ΄

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Περί τοῦ ἐπερωτήσαντος τόν Ἰησοῦν, Κεφάλαιον ΙΗ΄

«Τὸν ρώτησε κάποιος ἀπὸ τοῦς ἄρχοντες· Δάσκαλε ἀγαθέ, μὲ τί πράξεις θὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή; Κι ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε: Δὲν εἶναι κανένας ἀγαθὸς παρὰ μόνο ὁ Θεός. Τίς ἐντολὲς τὶς γνωρίζεις.  Μὴ μοιχέψης, μή φονεύσης, μήν κλέψης, μήν ψευδομαρτυρήσης. Νὰ τιμᾶς τὸν πατέρα καὶ τή μητέρα σου. Κι ἐκείνος εἶπε· αὐτὰ τὰ φύλαξα ἀπὸ τὴ νεότητά μου. Ὅταν τ’ ἄκουσε ὁ Ἰησοῦς τοῦ ἀπάντησε· Ἕνα σοῦ ἀπομένει μονάχα· πούλησε ὅσα ἔχεις καὶ μοίρασέ τα στοὺς φτωχοὺς· ἔτσι θ’ ἀποχτήσης θησαυρὸ στὸν οὐρανό.  Κί ἔλα, ἀκολούθησέ με. Ἐκεῖνος ὕστερ’ ἀπ’αὐτὸ ἔπεσε σὲ λύπη, γιατὶ ἦταν πολύ πλούσιος».
Κυριακή ΙΓ’ Λουκά

Σχετικά με τον πλούσιο νεανίσκο που επιθυμούσε να κληρονομήσει την αιώνια ζωή

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. ιη΄, χωρία 18 έως 27)
Αποσπάσματα από την ομιλία ΞΓ΄

«Καὶ ἰδοὺ εἷς προσελθὼν εἶπεν αὐτῷ· διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ἀγαθὸν ποιήσω ἵνα ἔχω ζωὴν αἰώνιον;» (Και ιδού Τον πλησίασε κάποιος και Του είπε· διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;) Ορισμένοι κατηγορούν τον νέο αυτόν ως ύπουλο και πονηρό και ο οποίος πλησίασε τον Ιησού με σκοπό να Τον πειράξει· εγώ όμως δε θα μπορούσα να μην πω ότι ήταν φιλάργυρος και δούλος των χρημάτων, επειδή και ο Χριστός τον ήλεγξε ως άνθρωπο αυτού του είδους, ύπουλο όμως δε θα μπορούσα να τον ονομάσω με κανένα τρόπο, και διότι δεν είναι ασφαλές το να επιχειρεί κανείς να κρίνει τα άγνωστα πράγματα και ιδίως όταν πρόκειται για κατηγορίες, και για το ότι ο ευαγγελιστής Μάρκος έχει αναιρέσει αυτήν την υποψία· καθ΄όσον λέγει ότι «έτρεξε προς Αυτόν και αφού γονάτισε εμπρός Του,
Κυριακή ΙΓ΄Λουκά

Ἡ μοιχεία 

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Οὐ μοιχεύσεις» (Λουκ. 18,20 - Ἔξ. 20,13. -Δευτ. 5,18)

Ζοῦμε, ἀγαπητοί μου, σὲ ἡμέρες πονηρές. Τὸ ἔργο τοῦ κηρύγματος τοῦ εὐαγγελίου εἶνε δύσκολο. Στὰ παλιὰ τὰ χρόνια λίγα ἔλεγε ὁ παπᾶς καὶ οἱ Χριστιανοὶ σὰν τὴ διψασμένη γῆ ῥουφοῦσαν τὰ λόγια του. Σήμερα οἱ ἄνθρωποι ἔχουν ἀπαιτήσεις, εἶνε μορφωμένοι. Θέλουν φιλοσοφίες καὶ κοινω­νιολογίες μὲ γλῶσσα εὐγενῆ, ὄχι μὲ λέξεις ποὺ σοκάρουν.
Ἔλα ὅμως ποὺ οἱ λέξεις αὐτὲς ὑπάρχουν στὸ Εὐαγγέλιο; Πῶς νὰ κάνουμε; νὰ προδώσουμε τὴν ἀποστολή μας; Προτιμῶ νὰ μὲ πῆτε ἀγροῖ­κο καὶ ἀσυγχρόνιστο, παρὰ νὰ μεταχειριστῶ λέξεις ποὺ νὰ μὴ ἀποδίδουν τὴν πραγματικό­τητα. Ἡ ἐποχή μας διαπράττει μὲν ὅλα τὰ αἴ­σχη, ἀλλὰ δὲν θέλει νὰ λὲς «τὰ σῦκα σῦκα καὶ τὴ σκάφη σκάφη», τὸ σκοτάδι σκοτάδι καὶ τὴν ἡμέρα ἡμέρα. Μὲ κίνδυνο λοιπὸν νὰ παρεξηγηθῶ καὶ νὰ σοκάρω στ᾽ αὐτιὰ ὡρισμένων, θὰ μιλήσω ἐπάνω σ᾽ ἕνα θέμα κοινωνικό, μὲ τὴ γλῶσσα ὄχι τοῦ κόσμου ἀλλὰ τοῦ Εὐαγγελίου, τοῦ Ἐσταυρωμένου. Τὸ θέμα μᾶς τὸ δίδει μία ἀπὸ τὶς ἐντολὲς τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου.
Κυριακή ΙΓ Λουκᾶ (ΙΗ 18-27).

Τί μαζεύομεν; 

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω;»

Νοσταλγὸς τῆς αἰωνιότητος ὁ ἄνθρωπος, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, πλανᾶται στὰ μονοπάτια τῆς ζωῆς καὶ δὲν ἀναπαύετε, παρὰ μόνον ὅταν εὑρεθῇ πλησίον Ἐκείνου, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀληθινὴ χαρὰ καὶ μακαριότης.  Αὐτὸ συνέβη καὶ μὲ τὸν πλούσιον νέον, ποὺ ἦλθε σήμερον εἰς τὸν Κύριον καὶ ἐρωτᾷ μὲ ἐνδιαφέρον τί πρέπει νὰ κάμῃ διὰ νὰ κληρονομήσῃ τὴν αἰώνιον ζωήν.  Βλέπετε, τούς βαθύτερους πόθους τῆς ψυχῆς μας δὲν ἡμποροῦμεν νὰ τοὺς ἱκανοποιήσωμεν μὲ ὅ,τι μᾶς δίδει ἡ παροῦσα ζωή.  Δηλαδὴ μὲ ὑλικὰ ἀγαθά, δόξαν, ἀπολαύσεις..... Ὅλοι μας ἔχομεν μέσα μας τὸν πόθον καὶ τὴν βαθεῖαν νοσταλγίαν τοῦ χαμένου παραδείσου, ἀλλά, συχνά, δέν ξέρομεν πῶς νὰ τὰ ἱκανοποιήσωμεν.
Ἄς ἴδωμεν, λοιπὸν, τί ἀπαντα ὁ Κύριος εἰς τὴν ἐρώτησιν αὐτῆν τοῦ πλουσίου νεανίσκου.
 Κυριακή ΙΓ΄Λουκά

«Οὐ κλέψεις» (Λουκ. 18,24)

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

Ακούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο εὐαγγέλιο. Διὰ μέσου αὐτοῦ ὁ Κύριος μᾶς δίνει σήμερα  ἕνα χρυσὸ κλειδί, μὲ τὸ ὁποῖο μπορεῖς ν᾽ ἀνοίξῃς τὴν πόρτα τοῦ παραδείσου.
Ποιό εἶνε τὸ κλειδὶ αὐτό; Ἀκοῦστε.
Μιὰ μέρα, λέει, ἦρθε κάποιος, ἔπεσε στὰ πόδια τοῦ Χριστοῦ καὶ τὸν παρακαλοῦσε. Ἦταν νέος, πλούσιος καὶ ἄρχοντας. Σ᾽ αὐτὸν δηλαδὴ ὑπῆρχαν νιᾶτα, πλοῦτος, ἐξουσία, τὰ τρία ἀγαθὰ ποὺ ζηλεύει ὁ κόσμος, ἀλλὰ καὶ οἱ τρεῖς μεγάλοι πειρασμοὶ τοῦ βίου. Ὅταν κανεὶς εἶνε νέος, ὅταν τὸ πορτοφόλι του εἶνε γεμᾶτο, ὅταν εἶνε ἀνεβασμένος σὲ ἀξιώματα, λησμονεῖ τὸ Θεό.Τὰ νιᾶτα τὸν σπρώχνουν στὴν ἀκολασία, τὸ χρῆμα στὴν πλεονεξία, καὶ ἡ ἐξουσία στὴν ὑπερηφάνεια ποὺ εἶνε χειρότερη ἀπ᾽ τ᾽ ἄλλα.Ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος τοῦ σημερινοῦ εὐαγγελίου δὲν ἀναπαυόταν σ᾽ αὐτά· ζητοῦσε κάτι ἀνώτερο. Γι᾽ αὐτὸ ἔρχεται στὸ Χριστὸ καὶ λέει·«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνιο ζωή;». Ὁ Κύριος τοῦ λέει· «Τὰς ἐντολὰς οἶδας·  μὴ μοιχεύσῃς, μὴ φονεύσῃς…». (Προσέξατε; πρῶτα βάζει τὸ «μὴ μοιχεύσῃς» · διότι ὑπάρχουν περιπτώσεις ποὺ ἡ μοιχεία εἶνε χειρότερη ἀπ᾽ τὸ φόνο· τὸ νὰ διαλύσῃς ἕνα ἀντρόγυνο εἶνε φοβερώτερο ἀπὸ φόνο).

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Περί του ευσεβούς νέου 

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους

Τον πλούσιο νέο, όπως ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, τον απασχολούσε πολύ το πρόβλημα της σωτηρίας του, το πώς θα κληρονομήσει την αιώνιο ζωή. Γι’ αυτό ερώτησε τον Χριστό τι να κάνει. Πώς να σωθεί.

Γνώριζε τις εντολές διότι ήταν ευσεβής νέος. Γνώριζε τον νόμο του Θεού. Μη κλέψεις, μη μοιχεύσεις, μη ψευδομαρτυρήσεις κλπ. «Αυτά τα έχω τηρήσει εκ νεότητός μου», έλεγε. Και θα περίμενε αυτός ο νέος να του πει ο Κύριος, ότι εφόσον τα τήρησες, κέρδισες την Βασιλεία των ουρανών.

 2021 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 28 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ (Λουκ. 18, 18-27)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Πολύδροσο στις 28/11/1982)

Υπάρχει όρεξη; Να το πρόβλημα.

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, ότι ένας νέος άνθρωπος πήγε στο Χριστό για να του ζητήσει συμβουλές για την πορεία της πνευματικής του ζωής. Τον ρώτησε: «Διδάσκαλε, τι πρέπει να κάνω για να γίνω άνθρωπος του Θεού;».

Να ένα ερώτημα που λίγο-πολύ απασχολεί όλους, ακόμα και εκείνους που δεν πατάνε ποτέ στην εκκλησία. Ακόμα και αυτοί μέσα στα βάθη της ψυχής τους διερωτώνται: «Τι πρέπει να κάνω για να γίνω πιο καλός απ’ ό,τι είμαι, πιο εντάξει απέναντι του Θεού;».

 Ὁ πλούσιος νέος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Νοεμβρίου 2021, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

1. Πόθος γιὰ τὴν αἰώνια ζωὴ

Ἕνας νέος μὲ οὐράνιους πόθους καὶ μὲ πνευματικὰ ἐνδιαφέροντα πλησίασε κάποτε τὸν Κύριο, ὅπως ἀκούσαμε σήμερα στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπή, καὶ Τοῦ ἀπηύθυνε ἕνα ἐρώτημα ποὺ ἀπασχολοῦσε τὴ νεανικὴ ψυχή του: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;» Πιστεύω, ἀγαθὲ Διδάσκαλε, ὅτι ὑπάρχει αἰώνια ζωὴ καὶ θέλω νὰ τὴν κερδίσω. Τί πρέπει νὰ κάνω γι᾿ αὐτό;

ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. β΄ 4-10)

 Η κοινωνία ως ουσία

«Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο προηγείται της συναντήσεως με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

Ο πλούσιος νέος

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 28 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Ἐφεσ. β΄,  4-10)

«Τῇ γὰρ χάριτι ἐστε σεσωσμένοι διὰ τῆς πίστεως. Καὶ τοῦτο οὐκ ἐξ ἡμῶν, Θεοῦ τὸ δῶρον, οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μὴ τις καυχήσηται».

«Ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς εἶναι πολὺ μεγάλο πρᾶγμα», λέγει ἕνα λαϊκὸ ᾂσμᾳ, ἢ σωστότερα εἶναι τὸ μεγαλύτερο πρᾶγμα, καὶ ὄντως αὐτὴ ἡ φράση εἶναι ἡ πιὸ σημαντικὴ ἀλήθεια στὴν ἐπίγεια ζωή. Ὅ,τι καὶ ἂν κάνει ὁ ἄνθρωπος, ὅσα πλούτη καὶ ἂν ἀποκτήσει, ὅσο μεγάλη δόξα καὶ ἂν κερδίσει, ὅσο τρυφηλότερη ζωὴ καὶ ἂν ζήσει, ἂν δὲν σώσει τὴν ψυχή του, ἀπέτυχε οἰκτρά. Ὅπως εἶπε ὁ Χριστός μας: «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον, ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;»

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄ 4-10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18-27

28 Νοεμβρίου 2021

Ο άρχοντας που πλησίασε τον Χριστό, στο σημερινό ευαγγέλιο, δεν ήταν άνθρωπος κακών διαθέσεων. Δεν πήγε «πειράζων», όπως εκείνος ο νομικός και κάποιοι Φαρισαίοι. Αντίθετα ήταν καλοπροαίρετος, αυστηρός τηρητής των εντολών του Νόμου και μάλιστα είχε πνευματικές ανησυχίες για τη σωτηρία του.

Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ´ ΛΟΥΚΑ

(Λουκᾶ ιη´, 18–27)

Τό πόσο θά πρέπει νά προσέχει ὁ ἄνθρωπος τίς ἀδυναμίες του, τίς προσκολλήσεις στά ὑλικά ἀγαθά, καί τά πάθη, φαίνεται πολύ καθαρά ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή, στήν ὁποία περιγράφεται ἡ δραματική περίπτωση τοῦ πλουσίου νεανίσκου.

Τί κι ἄν στό βάθος τῆς καρδιᾶς του διψᾶ, ὄχι ἁπλῶς γιά κάτι τό ἰδανικό, ἀλλ᾽ γι᾽ αὐτή τήν ἴδια τήν Ζωή, ἐρωτῶντας, «τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Τί κι ἄν ἐφάρμοζε τίς ἐντολές; «Ταῦτα πάντα ἐφυλαξάμην ἐκ νεότητός μου», ὁμολογεῖ μέ εἰλικρίνεια στόν Ἰησοῦ...

Κυριακή ΙΓ΄Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιη’ 18-27 (28-11-2021)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου 

«Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν των Ουρανών»

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μέσα από το διάλογο του Χριστού και του πλούσιου νέου, προβάλλει αφ’ ενός μεν τη σύγκριση μεταξύ παλαιού Νόμου και του Νόμου του Ευαγγελίου, αφ΄ ετέρου δε τη διδασκαλία του Χριστού για τον πλούτο.

Το χρήμα, ο πλούτος και γενικά η ιδιοκτησία είναι έννοιες που για την κατάκτηση τους γίνεται πολύς αγώνας. Ο άνθρωπος ανέκαθεν επιθυμούσε το χρήμα γιατί του εξασφαλίζει τις ανέσεις και τις χαρές της ζωής. Ο Χριστός δεν στρέφεται αδιάκριτα εναντίον του πλούτου ή των υλικών αγαθών, αλλά καυτηριάζει την λανθασμένη σχέση του ανθρώπου με αυτά. Με λίγα λόγια ο Κύριος θέλει να τονίσει ότι ο άνθρωπος δεν πρέπει να είναι σκλάβος του χρήματος, όπως ο νέος του ευαγγελίου.

Κυριακή ΚΓ΄ Επιστολών, Αποστ. Aνάγνωσμα: Εφεσ. β΄ 4-10 (28-11-2021)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η  Έφεσος ήταν η πρωτεύουσα της Ιωνίας και μια απ’ τις πολυπληθέστερες και λαμπρότερες πόλεις της Ανατολικής Μεσογείου. Κεντρική θέση στη ζωή αυτής της μεγαλούπολης κατείχε η λατρεία της θεάς Αρτέμιδος. Ο Απόστολος των Εθνών επισκέφθηκε την Έφεσο κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ κατά τη διάρκεια της τρίτης του περιοδείας έμεινε στην πόλη για σχεδόν τρία χρόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκεί μια εύρωστη χριστιανική κοινότητα που η δράση των μελών της ξεπερνούσε τα όρια της Εφέσου.

 28 Νοεμβρίου 2021 – ΙΓ΄Λουκά (Λουκ.η΄18-27)

Μπροστά σε μια βασική πρόκληση της σύγχρονης ζωής μας τοποθετεί η ευαγγελική περικοπή του πλούσιου νέου. Όπως σημειώνει ο Ευαγγελιστής Λουκάς  προσήλθε στον Χριστό ένας νέος και του έθεσε την κομβική ερώτηση: «Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσω ἵνα ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Τι να κάνω να κερδίσω και να έχω τη ζωή την αιώνια; Βέβαια, πήγε στον Χριστό και τον αντιμετώπισε ως ένα  διδάσκαλο, γι’ αυτό ο Χριστός του απάντησε: «Γιατί μὲ λέγεις ἀγαθόν, μόνον ὁ Θεὸς εἶναι ἀγαθός». Του υπενθυμίζει την ιδιότητα του Θεού και με αυτόν τον τρόπο σαν να του λέει, «μήπως θέλεις νὰ πιστέψεις ὅτι εἶμαι καὶ πάρα πέρα ἀπὸ σοφὸς διδάσκαλος;». Ο νεαρός δεν ρώτησε από εγωισμό, «Κύριε, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ ζήσω αἰώνια», αλλά διότι είναι το πιο φυσικό πράγμα ένας νέος άνθρωπος να ζητά νόημα και περιεχόμενο στη ζωή του.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2021

ΙΓ΄Λουκά

Ὅλοι ὅσοι βρισκόμαστε σήμερα στό Ναό τοῦ Θεοῦ προκειμένου νά τόν λατρεύσουμε μέ ἐπίγνωση καί καθαρή καρδιά,σίγουρα θέλουμε νά εἴμαστε πάντοτε κοντά του καί ὁ μεγάλος μας σκοπός εἶναι ἡ σωτηρία μας.Δέν μποροῦμε οὔτε νά τό διανοηθοῦμε ὅτι θά μείνουμε μακριά ἀπό τόν Θεό ἤ ὅτι θά χωριστοῦμε γιά πάντα ἀπό αὐτόν.Εἴμαστε ὅμως ἄνθρωποι μέ ἐλαττώματα,πάθη καί ἀδυναμίες καί πάντα κάτι μᾶς κρατᾶ μακριά του.Λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἔχουν τή δύναμη νά σπᾶνε τά δεσμά καί νά κατευθύνονται χωρίς ἐμπόδια πρός τόν Λυτρωτῆ τους.

 Κυριακή ΙΓ’ Λουκά

†Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη - Το κήρυγμα της Κυριακής

Ο Ιησούς Χριστός: η μοναδική μας αγάπη

Δεκάτη Τρίτη Κυριακή του Λουκά, αγαπητοί, σήμερα. Ο Χριστός μας πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για να σταυρωθεί και να πεθάνει. Του φέραν παιδάκια στο δρόμο, και τα ευλόγησε, και χάρηκε η ψυχή Του, και είπε πως έτσι πρέπει να γίνωμε όλοι, σαν τα παιδιά, με αφέλεια, με εμπιστοσύνη, ταπείνωση και αγάπη, για να μπούμε στη Βασιλεία Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΛΟΥΚΑ (28-11-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἡ Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τά ἀνθρώπινα ἔργα

     Συνήθως, Χριστιανοί μου, οἱ πιστοί προσπαθοῦμε μέ καλά ἔργα (ἐλεημοσύνη, Θεία Λατρεία, πραότητα, ἐγκράτεια, ἄσκηση κ.λπ.) νά οἰκοδομήσουμε τόν ἑαυτό μας, ὥστε νά εἴμαστε συνεπεῖς σέ ὡρισμένες «ἀρχές», πού ἔχουμε ἐνστερνισθεῖ. Ἔτσι νομίζουμε πώς εἴμαστε δικαιωμένοι στά μάτια τῶν ἀνθρώπων, στόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας καί -ἴσως- στά μάτια τοῦ Θεοῦ.

     Ἔρχεται, ὅμως σήμερα μέ τήν Ἀποστολική Ἐπιστολή του ὁ ἀνατροπέας κάθε νοσηρᾶς στερεότυπης ἀντίληψης, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, νά μᾶς ἐπαναφέρει στήν ἀλήθεια.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 28-11-2021 «ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΜΙΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

 Εἶναι συμπαθής ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα πού ἔχοντας τηρήσει ἀπό τή νεότητά του ὅλες τίς ἐντολές τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ρωτάει τόν Χριστό, τί τοῦ μένει ἀκόμη νά κάνει γιά νά ἐξασφαλίσει τήν αἰωνιότητα. Καί ὁ Κύριος, γνωρίζοντας πολύ καλά τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο γερά δεμένο στή γῆ, τοῦ ἁπαντά: « Ἕνα σου λείπει ἀκόμη, πούλησε τήν περιουσία σου καί δῶσε τά χρήματα στούς φτωχούς ἔτσι θά ἔχεις θησαυρούς στόν οὐρανό, κι ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις στό δύσκολο δρόμο τοῦ σταυροῦ».

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2021

Τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου

(† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους)

Ομιλία του μακαριστού π. Γεωργίου Καψάνη, στην τράπεζα της Ιεράς Μονής Γρηγορίου Αγίου Όρους, το 1988

Ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο οποίος εκτός των άλλων είναι και θεομητορικός θεολόγος, στη γνωστή Ομιλία του εις τα Εισόδια της Θεοτόκου αναφέρει, ότι η Παναγία μας εισελθούσα στα Άγια των Αγίων πρώτη αυτή στον κόσμο εγκαινίασε την οδό της νήψεως, της αναβάσεως του νου στον Θεό και της ενώσεως του νου του ανθρώπου με τον Θεό, την ησυχαστική δηλαδή οδό θεώσεως του ανθρώπου. Έτσι, για όσους ποθούν τη μυστική και ησυχαστική άνοδο προς τον Θεό και τη μυστική θεωρία και γνώση του Θεού, η Παναγία μας είναι το πρότυπο και η οδός. Δεν είναι μόνον οδός και πρότυπο για αυτούς που ζουν στον κόσμο, με παρθενία και σεμνό γάμο, για τις μητέρες, αλλά είναι πρότυπο και για τούς ιερώς ησυχάζοντες.

Στα Εισόδια της Θεοτόκου 

π. Πλακίδας Deseille

Η εορτή αυτή μας επιτρέπει να εισέλθουμε κι εμεις οι ίδιοι στο μυστήριο αυτό της Θεοτόκου, να μετάσχουμε σ’ αυτό και έτσι να προετοιμαστούμε μαζί της για τα Χριστούγεννα, για τη Γέννηση του Χριστού. Οφείλουμε να κάνουμε ακριβώς όπως κι αυτή, να εισέλθουμε στον ναό, μέσα σ’ αυτή την ιερή έρημο των Γραφών, μακριά από όλες τις μέριμνες και όλες τις έγνοιες τού κόσμου.

Ο καιρός τής προετοιμασίας

Λόγος Εγκωμιαστικός εις τα Εισόδια της Κυρίας ημών Θεοτόκου

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

«Εἶναι ἀδύνατον ἡ θεία χάρις νὰ προσεγγίσῃ τὸ ψευδές, τὸ πλαστὸν προσωπεῖον τοῦ συναισθηματικῶς πεφορτισμένου ἀνθρώπου».

Ἀπόσπασμα τοῦ Προλόγου

[…] Ἡ Ἑορτὴ αὐτὴ εἶναι «τὸ προοίμιον τῆς εὐδοκίας τοῦ Θεοῦ», διὰ τοῦτο καὶ ἐνέπνευσε τοὺς ἱεροὺς ὑμνογράφους καὶ ρήτορας τῆς Ἐκκλησίας νὰ συνθέσουν ὑπέροχα τροπάρια καὶ θεολογικὰ ἐγκώμια, ἐμπνευσμένα μεγαλυνάρια τῆς Παναγίας.

Ἕνας ἐξ αὐτῶν ἦτο καὶ ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (1749-1809). Σκοπὸς τοῦ Ἁγίου, ὅπως καὶ τῶν ἄλλων, δὲν ἦσαν τὰ ἐγκώμια καθ’ ἑαυτά, ἀλλ’ ἡ ἀπόκτησις τῆς ἀδιαλείπτου εὐχῆς καὶ καθαρᾶς προσευχῆς, ἐφ’ ὅσον μόνη αὐτὴ ἠμπορεῖ νὰ ἐνεργοποιήσῃ τὴν θείαν χάριν καὶ νὰ ἑνώσῃ τὸν ἄνθρωπον μὲ τὸν Θεόν. Ἐγνώριζεν ὁ Ὅσιος ὅτι ὁ διασκορπισμὸς τοῦ ἀνθρώπου, εἰς ὅσα τὸν περιβάλλουν, εἶναι παράγων ἀκυρωτικὸς τῆς προσευχῆς. Ὅμως, δὲν τοῦ διέφευγε καὶ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ ἄνθρωπος δυσκόλως παραμένει «λογισμοῖς ἀνεπίβατος».

Εγκώμιο στην Αγία Θεοτόκο, όταν οι γονείς της την αφιέρωσαν στο Ναό, ενώ ήταν τριών ετών

Άγιος Γερμανός Α΄, Αρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως

1. Να κι άλλο πανηγύρι και χαρούμενη γιορτή της μητέρας του Κυρίου, να έξοδος της αμώμητης νύφης, να το πρώτο ξεπροβόδισμα της βασίλισσας, να το τέλειο σημάδι της δόξας που πρόκειται να την στεφανώσει, να το προοίμιο της θείας χάρης που πρόκειται να την σκεπάσει, να το φωτεινό γνώρισμα της εξαιρετικής καθαρότητάς της. Εκεί όπου μια φορά τον χρόνο κι όχι πολλές φορές εισέρχεται ο ιερέας και τελεί τη μυστική λατρεία, εκεί αυτή οδηγείται από τους γονείς της, για να παραμείνει συνεχώς στα άδυτα και ιερά της χάρης του Θεού.

Από το Συναξάρι – Η εν τω Ναώ Είσοδος της Υπεραγίας Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας

(21 Νοεμβρίου)

Όταν το άγιο και πανάχραντο τέκνο που ο Θεός εχάρισε στο ανθρώπινο γένος –το προ πολλού στείρο εξαιτίας της αμαρτίας, των παθών και του θανάτου– έφθασε στην ηλικία των δύο χρόνων, ο πατέρας του Ιωακείμ είπε στη σύζυγό του: «Ας το οδηγήσουμε στον Ναό του Κυρίου, για να εκπληρώσουμε την υπόσχεση που εδώσαμε να το αφιερώσουμε από τρυφερή ηλικία στον Παντοδύναμο». Η Άννα, όμως, απάντησε: «Ας περιμένουμε να γίνει τριών ετών, γιατί μπορεί να ζητά τον πατέρα και τη μητέρα της, και να μη μείνει στον Ναό του Κυρίου».

Ερμηνεία Εικόνας ‘Τα Εισόδια της Θεοτόκου’

Χρήστος Γ. Γκότσης

Η ιερή ακολουθία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου και η σχετική εικόνα υπηρετούν ένα βαθύτερο σκοπό: χειραγωγούν τον πιστό στο μυστήριο της σάρκωσης του Υιού και Λόγου του Θεού.

Η είσοδος της Θεοτόκου στο ναό είναι το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, η προκήρυξη της σωτηρίας των ανθρώπων, η αναγγελία του Χριστού και η πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας, οικονομίας. Αυτά διακηρύσσει το απολυτίκιο της εορτής.

 «Λόγος εἰς τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου»

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ἐὰν τὸ δένδρο ἀναγνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπό, καὶ τὸ καλὸ δένδρο παράγει ἐπίσης καλὸν καρπὸ (Ματθ. 7, 16. Λουκ. 6, 44), ἡ μητέρα τῆς αὐτοαγαθότητος, ἡ γεννήτρια τῆς ἀΐδιας καλλονῆς, πῶς δὲν θὰ ὑπερεῖχε ἀσυγκρίτως κατὰ τὴν καλοκαγαθία ἀπὸ κάθε ἀγαθὸ ἐγκόσμιο καὶ ὑπερκόσμιο; Διότι ἡ δύναμις ποὺ ἐκαλλιέργησε τὰ πάντα, ἡ συναΐδια καὶ ἀπαράλλακτη εἰκὼν τῆς ἀγαθότητος, ὁ προαιώνιος καὶ ὑπερούσιος καὶ ὑπεράγαθος Λόγος, ἀπὸ ἀνέκφραστη φιλανθρωπία κι᾽ εὐσπλαγχνία γιὰ χάρι μας ἠθέλησε νὰ περιβληθῇ τὴν ἰδική μας εἰκόνα, γιὰ νὰ ἀνακαλέσῃ τὴν φύσι ποὺ εἶχε συρθῇ κάτω στοὺς μυχοὺς τοῦ ἅδη καὶ νὰ τὴν ἀνακαινίσῃ, διότι εἶχε παλαιωθῆ, καὶ νὰ τὴν ἀναβιβάσῃ πρὸς τὸ ὑπερουράνιο ὕψος τῆς βασιλείας καὶ θεότητός του.
Λόγος Πανηγυρικός εἰς τά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας

Ἁγίου Ταρασίου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως

Φαιδρά καί παράδοξος ἡ παροῦσα πανήγυρις, καί τῶν φιλεόρτων τόν πόθον πρός ὑμνωδίαν ἐγείρουσα ἡ τῆς Ἀειπαρθένου καί Θεοτόκου εἰς τόν Ναόν Εἴσοδος.
Σήμερον δηλαδή ὁ Οὐρανός καί ἡ Γῆ, ἔχουσι κοινήν Ἑορτήν, μαζί τόν Δημιουργόν δοξολογούσι, τόν ἐκ βροτείας φύσεως τήν Θεοπαίδα Κόρην ἐκλεξάμενον εἰς ἑαυτοῦ κατασκήνωσιν.

Σήμερον τοῦ πρό πάντων αἰώνων περιορισθέντος μυστηρίου, καί ἐπ' ἐσχάτων φανεροῦσθαι μέλλοντος, εὐτρεπίζεται οἰκητήριον. Σήμερον ἡ ἐξ' ἐπαγγελίας τεχθεῖσα ἐξ Ἰωακείμ καί Ἄννης, προσφέρεται ὑπ' αὐτῶν τίμιον Δῶρον τῷ μετέπειτα ἐξ αὐτῆς τεχθῆναι εὐδοκήσαντι.
Σήμερον τό τῆς χαρᾶς Προοίμιον, εἰς τόν Ναόν εἰσάγεται τριετίζουσα, καί παρθένοι ταύτης μετά λαμπάδων προπορεύονται. Σήμερον προσάγεται, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ἡ λύσις τῆς στειρωτικῆς κατάρας.
Τα Εισόδια της Θεοτόκου.

π. Αλεξάνδρου Σμέμαν

Φαίνεται σαν να έχουν περάσει χιλιάδες χρόνια, αλλά στην ουσία δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που οι θρησκευτικές γιορτές σημάδεψαν τη ζωή. Αν και όλοι πήγαιναν στην εκκλησία, δεν γνώριζαν, φυσικά, όλοι το ακριβές περιεχόμενο κάθε γιορτής. Για πολλούς, ίσως για την πλειοψηφία, η γιορτή ήταν πάνω απ’ όλα μια ευκαιρία να κοιμηθούν καλά, να φάνε καλά, να πιουν και να ξεκουραστούν. Παρόλ’ αυτά, νομίζω πως ο καθένας αισθανόταν, αν όχι εντελώς συνειδητά, πως με την κάθε γιορτή στη ζωή του εισέβαλε κάτι το υπερβατικό και ακτινοβόλο, φέρνοντάς τον αντιμέτωπο μ’ έναν κόσμο από διαφορετικές πραγματικότητες, με την υπόμνηση κάποιου ξεχασμένου πράγματος, κάποιου πράγματος που το είχε πνίξει η ρουτίνα, το κενό και η φθορά της καθημερινής ζωής.
 Η μεγαλύτερη άνάγκη ό Χριστός. Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

«Μάρθα Μάρθα, μεριμνζᾶς καί τυρβάζη περί πολλά· ένός δέ έστι χρεία» (Λουκ. 10,41-42)

Σήμερα, άγαπητοί μου, είνε εορτή, εορτή τής ύπεραγίας Θεοτόκου. Ή ύπεραγία Θεοτόκος εορτάζει ὄχι μόνο μιά φορά το χρόνο δπως αλλοι αγιοι άλλά πολλες φορές. Και οί εορτές της όνομάζονται θεομητορικές έορτές. τέσσερις είνε οί σπουδαιότερες τά Γενέθλια (8 Σεπτ.), τά Είσόδια (21 Νοεμ.), ό Εύαγγελισμός (25 Μαρτ.), καὶ ή Κοίμησις (15 Αύγ.).

Σήμερα είνε τά Είσόδια τής Θεοτόκου. Καμμιά ἄλλη γυναίκα άπό τά δισεκατομμύρια των γυναικῶν που πέρασαν άπό τον πλανήτη μας δὲν εχει τόση τιμη ὅση ή ύπεραγία Θεοτόκος.
Ή 'Ορθόδοξος 'Εκκλησία την τιμά δεόντως την όνομάζει άειπάρθενον.  Γιατί άειπάρθενον;
Διότι εἶνε παρθένος προ τοῦ τόκου, παρθένος κατά τον τόκο, παρθένος μετά τον τόκο, παρθένος σε ὁλη τη ζωή της.
«Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου μέσα ἀπό τήν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας»

τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Λήδρας κ.Ἐπιφανίου

«Καρδίας εὐφραινομένης πρόσωπον θάλλει» καὶ «ἐκ τῆς καρδίας ἐκπορεύονται λόγοι». Αὐτὴ ἡ ἐκπόρευσις τῶν λόγων ἄλλους ἀναδεικνύει ποιητές, ἄλλους τραγουδιστές, ἄλλους ἠθοποιούς. Ὑπάρχει καὶ μία μερίδα ἀνθρώπων, οἱ υἱοὶ τοῦ Θεοῦ, τῶν ὁποίων ἡ ἀγαπῶσα καρδία δὲν παύει ἡμέρας καὶ νυκτὸς νὰ ὑμνεῖ τὸν Θεόν.
Οἱ ἑορτὲς τῆς Μητέρας

τοῦ Θεοῦ Anthony Bloom

Ἀπὸ τὰ πρῶτα χρόνια ἡ Ἐκκλησία ἔχει δώσει στὴ Μητέρα τοῦ Θεοῦ τίτλους ἁγιότητας μεγαλύτερους ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἔχουν δοθεῖ σὲ ὁποιονδήποτε ἄλλον Ἅγιο. Ὀνομάστηκε Ὑπεραγία, Παναγία. Τὴν εὐλαβούμαστε ὡς κάποια ποὺ εἶναι μεγαλύτερη καὶ ἁγιότερη ἀπὸ τὰ Χερουβὶμ καὶ τὰ Σεραφείμ, μεγαλύτερη ἀπ’ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ποὺ προικισμένοι μὲ τὴν ὅραση μποροῦν νὰ δοῦν, ν’ ἀτενίσουν καὶ νὰ λατρέψουν, ὡς κάποια ποὺ εἶναι μεγαλύτερη ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ποὺ εἶναι στὸν θρόνο τοῦ Ὑψίστου.
Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (21 Νοεμβρίου)

Ἡ ἑορτὴ ἀπὸ σκοπιᾶς παιδαγωγικῆς 

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

     Εορτή θεομητορικὴ καὶ πανήγυρις,  ἀγαπητοί μου, σήμερα. Ὀνομάζεται  εἰσόδια τῆς Θεοτόκου. Τί σημαίνει  «εἰσόδια»; Εἶνε ἡ ἑορτὴ τῆς εἰσόδου στὸ  ναὸ τῆς παρθένου Μαρίας, ἐκείνης ποὺ  προωριζόταν νὰ γίνῃ ἡ μητέρα τοῦ  Κυρίου. Σὰν σήμερα εἰσῆλθε στὸ ναὸ τοῦ  Θεοῦ, στὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου τὴν ὡδήγησαν  οἱ γονεῖς της σὲ ἡλικία μόλις τριῶν  ἐτῶν.
Εισόδια: Εγκώμιο στην Υπεραγία Θεοτόκο

Θεοφύλακτος Αχρίδας

Λόγος στη γιορτή της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου όταν οδηγήθηκε από τους γονείς της στο Ναό.

Πολλές φορές «η ανάμνηση του δικαίου, που συνοδεύεται από εγκώμια», έγινε αφορμή να ελεγχθεί ο εγκωμιαστής, εάν έπεσε πολύ έξω από την αξία του εγκωμιαζόμενου -γιατί ο λόγος δεν εξισώνεται πάντοτε ούτε σ’ όλες τις περιπτώσεις με την πραγματικότητα.
Τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου 

Ἅγ. Λουκᾶς Κριμαίας

...Αν όλοι εμείς οι μεγάλοι πρέπει όλη τη ζωή μας να είμαστε στενά ενωμένοι με το Αληθινό Κλήμα, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και να τρεφόμαστε με το ζωοποιό χυμό από τη Θεία Ρίζα, το ίδιο αυτό ισχύει καί για τα μικρότερα κλήματα του Αμπελιού, τα πιο μικρά πράσινα φύλλα καί τα μικρά τρυφερά άνθη, πού ανθίζουν στο άγιο Κλήμα. Αυτά τα άνθη, τα φύλλα καί τα μικρά κλήματα είναι τα παιδιά μας, τα όποια φροντίζουμε με τρυφερότητα, τα όποια αγαπάμε σαν την καρδιά μας.
Λόγος στά Εἰσόδια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου Ἁγίου Πρόκλου Πατριάρχου Κων/πόλεως

Νά πάλι ἑορτή.
Νά πάλι πανηγύρι.
Νά πάλι χαρούμενο ἀναψοκέρι γιά τήν μητέρα τοῦ Κυρίου.
Νά ἡ προπόρευσις τῆς ἀψεγάδιαστης νύμφης.
Νά τό πρῶτο ξεπροβόδισμα τῆς βασιλίσσης.
Νά τό σίγουρο σημάδι γιά τήν δόξα πού τήν περιμένει.
Νά προάγγελος τῆς χάριτος πού πρόκειται νά τήν ἐπισκιάση.
Νά γνώρισμα, πού φαίνεται ἀπό μακρυά, τῆς ὑπερβολικῆς της καθαρότητος.Διότι ἐκεῖ πού ὁ ἱερέας εἰσερχόμενος ὄχι πολλές φορές, ἀλλά μόνον μία φορά τόν χρόνο,
Λόγος στη γιορτή της Υπεραγίας Δέσποινάς μας Θεοτόκου όταν οδηγήθηκε από τους γονείς της στον Ναό

Θεοφυλάκτου Αρχιεπισκόπου Αχρίδος

Στον ναό προσφέρουν στον Δεσπότη αφιέρωμα ζωντανό που κινείται και στον οίκο του Θεού προστίθεται ωραιότητα και ο τόπος του ναού κληρώνεται σαν κατοικητήριο της δόξας —πράγμα που και ο Δαβίδ παραδέχεται ότι επιθυμεί, αλλά δεν αξιώνεται να το δει με τα μάτια του. Και ξεχνά η παιδούλα το πατρικό της σπίτι και οδηγείται στον βασιλιά, που επιθύμησε το κάλλος της.
Λόγος Πανηγυρικός εις τα Εισόδια της Θεοτόκου

Επισκόπου Κερνίκης και Καλαβρύτων (1669-1714)

«Και είδον, και ιδού πλήρης δόξης ο Οίκος   Κυρίου». (Ιεζεκ. Κεφ. μα')

Ιδού η μεγαλύτερα θυσία, όπου να έγεινε προς τον Θεόν, αφού εκτίσθη ο κόσμος. Μαρία, η αειπάρθενος κόρη, εις την ηλικίαν τριών χρόνων προσφέρεται να αφιερωθή προς τον Κτίστην, εις τον ναόν της Ιερουσαλήμ. Καθώς δεν εστάθη άλλο ένα τελειότερον πράγμα, έτσι δεν εστάθη άλλη μία τιμιωτέρα προσφορά και εις τον Θεόν πλέον ευπρόσδεκτος. Όθεν, όταν εγώ με ευλαβητικήν θεωρίαν στοχάζομαι την σεβάσμιον ταύτην είσοδον, φαίνεται μοι να βλέπω ένδοξον αλη­θινά και λαμπράν πανήγυριν εδώ κάτω εις την γην, μέσα εις την αγίαν πάλιν άλλ' όμως και άλλην ενδοξοτέραν και λαμπροτέραν φαν­τάζομαι εκεί επάνω εις τον ουρανόν, μέσα εις τον παράδεισον. Βλέ­πω εδώ να προπορεύωνται λαμπαδηφόροι παρθένοι, πανηγυρίζουσαι χαρμασύνως την αειπάρθενον και εκεί αστραπομόρφων αγγέλων ταξιαρχίαι να χορεύουσιν, υμνολόγουσαι φαιδρώς την εν σώματι καθαρωτέραν των Ασωμάτων.

Εισόδια της Θεοτόκου

Το γεγονός της εορτής και τα εξ αυτού συμπεράσματα

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 21-11-1982]  

«Την θεόπαιδα Παρθένον καί Θεοτόκον ἐν ναῷ Κυρίου προσαγομένην εὐσεβῶς ἀνευφημήσωμεν…»

Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας γιορτάζει την Είσοδον της Υπεραγίας Θεοτόκου εις τον ναόν του Σολομώντος, εις τα Άγια των Αγίων. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Υπεραγίας Θεοτόκου, Ιωακείμ και Άννα, ήσαν στείροι. Δηλαδή δεν έκαναν παιδιά. Και είχαν φθάσει σε μία προχωρημένη ηλικία, και παιδί δεν είχαν. Επειδή δε εθεωρείτο όνειδος, κυρίως εις την γυναίκα που δεν έκανε παιδιά, γι’ αυτό τον λόγο νυχθημερόν παρακαλούσαν τον Κύριο να τους δώσει ένα παιδί. Και ο Κύριος εισήκουσε την προσευχή τους. Και τους έδωκε ένα κορίτσι. Την Υπεραγίαν Θεοτόκον. Και στις προσευχές τους μέσα, είχαν τάξει εις τον Θεόν να προσφέρουν το παιδί εις τον ναόν. Ό,τι δηλαδή είχε κάνει παλιότερα η Άννα, η γυναίκα του Ελκανά, η δεύτερη γυναίκα του Ελκανά, που δεν είχε παιδιά, κι εκεί παρακαλούσε τον  Θεό, στον ναό να της δώσει παιδί. Διότι η άλλη γυναίκα είχε πολλά παιδιά, και ησθάνετο πολύ δύσκολα, ησθάνετο όνειδος, όπως σας είπα, ντροπή· γι’ αυτόν τον λόγο, παρακαλούσε θερμά τον Θεό, και είπε: «Θεέ μου, δώσε μου ένα παιδί, και θα Σου το αφιερώσω». Και πράγματι, έκανε τον Σαμουήλ. Και τριών ετών τον έφερε εις τον ναόν και τον αφιέρωσε τότε επί αρχιερέως Ηλί. Και έμενε εις τον ναόν. Εκεί εκοιμάτο, εκεί έτρωγε, εκεί έμενε ο Σαμουήλ.

2021 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 21 - ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Λουκά 10, 38-42 και 11, 27-28)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παναγία των Ξένων, στις 21/11/2005)

Η Εκκλησία κομμάτι του Παραδείσου

Γιορτάζουμε σήμερα τα Εισόδια της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Ναό. Και για να τα εορτάσουμε κάναμε και εμείς την δική μας είσοδο στο Ναό. Θα κάνουμε μια σύγκριση του τότε Ναού, του τώρα Ναού, της εισόδου της Παναγίας, και της δικής μας εισόδου στο Ναό του Θεού, για να ωφεληθούμε.

Η Εκκλησία, μας λέει ένας Άγιος, είναι ένα κομμάτι από τον παράδεισο. Δεν είναι ένας συνηθισμένος τόπος, που απλώς πηγαίνουμε για να προσευχηθούμε. Εκεί περπατάει ο Θεός, μας μιλάει από κοντά, Τον βλέπουμε και παίρνουμε την ευλογία Του. Είναι εντελώς διαφορετικός κόσμος η Εκκλησία από τον έξω κόσμο. Αν θέλει να πει κανείς τι είναι οι εκκλησίες, θα έλεγε: «ό,τι είναι στον ουρανό τα άστρα μια νύχτα κατασκότεινη, έτσι είναι και οι εκκλησίες μέσα στον κόσμο. Είναι η ομορφιά, η χαρά, και η ελπίδα». Και όταν ρωτήσει κανείς, «τι είναι το καμπαναριό με το Σταυρό επάνω στην κορυφή;» η απάντηση του Αγίου είναι: «Το δάχτυλο του Θεού, που δείχνει: εδώ είναι ο τόπος που πρέπει να έρχεστε, για να παίρνετε την ευλογία». Αυτή είναι μια αμυδρή εικόνα, του τι είναι η Εκκλησία.

Ως φοβερός ο τόπος ούτος

 Τὰ Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου

15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, 2021

Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου (Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28)

1. Τὸ «ἕνα» ποὺ χρειάζεται ἡ ψυχή μας

Στὴ μεγάλη σημερινὴ ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, ὅπως καὶ σὲ κάθε θεομητορικὴ ἑορτή, ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀναγινώσκεται, ἀποτελεῖ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ «κατὰ Λουκᾶν» ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ξεκινᾶ μὲ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Κυρίου στὸ σπίτι τοῦ φίλου του Λαζάρου. Ἐκεῖ Τὸν ὑποδέχθηκαν τιμητικὰ οἱ δύο ἀδελφὲς τοῦ Λαζάρου, ἡ Μάρθα καὶ ἡ Μαρία. Ἡ Μάρθα ἔκανε τὰ πάν­τα γιὰ νὰ εὐχαριστήσει μὲ τὸν καλύτερο τρόπο τὸν φιλοξενούμενο Χριστὸ καὶ νὰ ἐκ­φράσει ἔτσι τὴν ἀγάπη καὶ τὴν εὐλάβειά της πρὸς Αὐτόν. Ὑπεβλήθη σὲ κόπους γιὰ νὰ εἶναι ὅλα τακτοποιημένα καὶ νοικοκυρεμένα. Ἡ Μαρία ἀντίθετα ἄφησε τὶς ὑλικὲς ἑτοιμασίες καὶ κάθισε κοντὰ στὸν Κύριο, διψασμένη νὰ ἀκούσει τὴ θεία διδασκαλία του. Ἀπερίσπαστη· δὲν ἤθελε νὰ χάσει οὔτε λέξη.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021  


ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ 

(Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28) (Εβρ. θ΄ 1-7)

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

Ο καθαρώτατος ναός

«Ο καθαρώτατος Ναός του Σωτήρος, η πολύτιμος παστάς και Παρθένος»

Πανηγυρίζει σήμερα η Εκκλησία ανοίγοντας μπροστά μας την εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Ναό για ν’ αντλήσουμε από το βάθος της σωτήρια μηνύματα. Είναι γεγονός ότι κάθε θεομητορική εορτή προσλαμβάνει στους κόλπους της Εκκλησίας μας πανηγυρικό χαρακτήρα γιατί συνδέεται πολύ στενά με την Χριστολογία και κατ’ επέκταση με τη σωτηριολογία.

Προτυπώσεις

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 21 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Ἑβρ. θ΄ 1-7)

Μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπητὲς θεομητορικὲς  ἑορτὲς , τὴν ἑορτὴ τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, πανηγυρίζει σήμερα μὲ λαμπρότητα καὶ ἀγαλλίαση ἡ Ἐκκλησία μας. Ἡ μικρὴ Μαριὰμ, στὴν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν, συνοδεύεται ἀπὸ τοὺς ἁγίους γονεῖς τῆς Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννα καὶ εἰσάγεται στὸν Ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐκεῖ τὴν ὑποδέχεται ὁ ἀρχιερέας Ζαχαρίας, τὴν εὐλογεῖ καὶ τὴν εἰσάγει στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, στὸν ἱερότερο χῶρο τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἡ Παναγία μας θὰ παραμείνει γιὰ πολλὰ χρόνια δεχόμενη οὐράνιες εὐλογίες καὶ ἐμβαθύνοντας στὰ μέγιστα μυστήρια τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ κάποια χρόνια ἀργότερα πρόκειται νὰ γίνει ἡ Ἴδια συνεργὸς ὡς Μητέρα Θεοῦ στὸ μεγαλύτερο μυστήριο, τὸ «ἀπ’ αἰῶνος κεκρυμμένον», στὴν ἐνανθρώπιση τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απόστολος: Εβρ. θ' 1-7

Ευαγγέλιο: Λουκ. ι' 38-42, ια' 27-28

21 Νοεμβρίου 2021

«Σήμερον της ευδοκίας Θεού το προοίμιον και της των ανθρώπων σωτηρίας η προκήρυξις. Εν ναώ του Θεού τρανώς η Παρθένος δείκνυται και τον Χριστόν τοις πάσι προκαταγγέλλεται…» (από το Απολυτίκιο της Εορτής).

Μετά την πτώση των πρωτοπλάστων, ο Θεός, μέσω του «πρωτευαγγελίου», δεν προανήγγειλε από συγκατάβαση μόνο τον ερχομό του Λυτρωτή, αλλά έκανε και αναφορά στο σημαντικό ρόλο που θα διαδραμάτιζε μια γυναίκα στο έργο της σωτηρίας των ανθρώπων. Αυτή, σε αντίθεση με την Εύα, μέσα από τη δική της υπακοή, θα γινόταν του «αχωρήτου Θεού χώρα και σεπτού μυστηρίου θύρα». Αυτή θα γινόταν «σκέπη του κόσμου», «κλίμαξ επουράνιος δια της οποίας θα κατέβαινε ο Θεός» και «γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν». Δια μέσου της θα ελύετο η παράβαση των πρωτοπλάστων, θα ανοίγετο ο Παράδεισος και θα γινόταν εκείνη «του πεσόντος Αδάμ η ανάκλησις και των δακρύων της Εύας η λύτρωσις».

Ἡ ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τά Εἰσόδια τῆς Ὑπερευλογημένης Ἐνδόξου Δεσποίνης ἠμῶν Θεοτόκου. Μιά μεγάλη καί σημαντική ἑορτή διότι προεικονίζει τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ. Τό γεγονός τῆς ἀφιέρωσης τῆς Θεοτόκου στόν ναό δέν εἶναι καταγεγραμμένο στά βιβλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ἀντλοῦμε πληροφορίες ἀπό τά Ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια καί συγκεκριμένα ἀπό τό Πρωτευαγγέλιο τοῦ Ἰακώβου. Τά λεγόμενα Ἀπόκρυφα Εὐαγγέλια εἶναι γραμμένα σέ χρόνο μεταγενέστερο ἀπό τά βιβλία πού συγκροτοῦν τόν κανόνα τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἶναι ἄγνωστα πρός τόν συγγραφέα. Ἀπό αὐτά ἀντλοῦμε καί ἀξιοποιοῦμε στοιχεῖα καί πληροφορίες κυρίως βιογραφικοῦ καί ἱστορικοῦ χαρακτήρα γιά τήν Θεοτόκο ὅπως εἶναι οἱ ἑορτές τῶν Εἰσοδίων καί τῆς Κοιμήσεως.

Εορτή Εισοδίων, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28 (21-11-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι αυτό το οποίο διαβάζεται πάντοτε στις εορτές της Παναγίας.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς από τον οποίο προέρχεται η περικοπή, μας εξιστορεί ένα περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την επίσκεψη του Ιησού Χριστού σε κάποιο χωριό το οποίο δεν ονοματίζει, όμως πρόκειται για τη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα, την πατρίδα του φίλου του Αγίου Λαζάρου και των αδελφών του Μαρίας και Μάρθας. Εκεί λοιπόν γίνεται δεκτός από τις δύο αδελφές στο σπίτι τους, όπου αφού κάθισε να ξεκουραστεί από το ταξίδι της οδοιπορίας, άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους που παρευρίσκονταν επίσης εκεί.

 21 Νοεμβρίου 2021 – Εισόδια της Θεοτόκου, (Λουκ.ι΄38-42 ια΄27-28)

Μεγάλη και παγκόσμιος είναι η σημερινή γιορτή της Παναγίας ενδόξου, υπερευλογημένης, δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας. Ολόκληρος ο Ορθόδοξος Χριστιανικός κόσμος σ’ όλα τα μέρη της γης πανηγυρίζει τα Εισόδια στα Άγια των Αγίων της Μητέρας του Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021

Εισόδια τής Θεοτόκου

Πολύ σημαντική εἶναι ἡ σημερινή ἑορτή.Ἡ Παναγία μας σέ νηπιακή ἡλικία μπαίνει στό Ναό προκειμένου νά προετοιμαστεῖ γιά νά γίνει ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ.Θά ζήσει μέσα στό σπίτι τοῦ Θεοῦ μέ ἄσκηση,μέ προσοχή καί ἔντονη προσευχή.Θά μείνει ἀγνή στό σῶμα καί στήν ψυχή,ἀνεπηρέαστη ἐντελῶς ἀπό ὅλες τίς κακίες αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Μέ τήν ἀκατάπαυστη νοερά προσευχή καί ὅλο τόν ἀγώνα της,θά  ἑνώσει τόν νοῦ της μέ τόν Θεό καί ἀργότερα, θά ἑνώσει τόν Θεό καί μέ τήν σάρκα της, ὅπως πολύ εὔστοχα μᾶς διδάσκει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς.

Τα Εισόδια της Θεοτόκου

του πατρός Νικολάου Πάτσαλου

«Η Μικρή Ασκήτρια που γίνεται διδάσκαλος της τέχνης της ένωσης του νου με τον Θεό»

Την εικοστή πρώτη του μηνός Νοεμβρίου η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τα Εισόδια της Υπερευλογημένης Δεσποίνης ημών Θεοτόκου. Κανένας λόγος δεν μπορεί να αναμετρηθεί με το «ὑπὲρ φύσιν» θαύμα της Αειπαρθένου Μαρίας που ξεκινά να ξεδιπλώνεται μπροστά μας διὰ της Εισόδου της στον Ναό, όμως, πάντοτε, προς ωφέλεια όλων, ψελλίζουμε απλά και δοξολογικά ρήματα.

 Τα Εισόδια της Θεοτόκου.

†Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη - Το κήρυγμα της Κυριακής

Με τα Εισόδια της Θεοτόκου ο κόσμος επιστρέφει στον Θεό

Ένατη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη των Εισοδίων της Θεοτόκου. Γιορτάζει η Παναγιά μας, «ο καθαρώτατος ναός του Σωτήρος», και η Εκκλησία και ο Αναστάς Χριστός την τιμούν ιδιαίτερα. Γι’ αυτό και διαβάζομε στη Θεία Λειτουργία όχι το Ευαγγέλιο της Κυριακής, που είναι η παραβολή του άφρονος πλούσιου, αλλά το Ευαγγέλιο της εορτής των Εισοδίων, και το οποίο αναφέρεται στην επίσκεψη του Χριστού στην Βηθανία, στο σπίτι της Μάρθας και της Μαρίας και του Λαζάρου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΗΣ ΕΙΣΟΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (21-11-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Εὐδοκία καί προκήρυξις

     Πολλές φορές, Χριστιανοί μου, ἀκοῦμε τά Ἀπολυτικία τῶν μεγάλων ἑορτῶν (ἤ καί τῶν Κυριακῶν) μηχανικά, παθητικά, χωρίς νά εἰσδύουμε στό νόημά τους. Συχνά μάλιστα τά σιγοψάλλουμε, ἀφοῦ ἄλλωστε τά ἔχουμε ἀκούσει τόσες φορές.

     Οἱ αἰτίες πού δέν κατανοοῦμε τό βαθύ τους νόημα εἶναι δύο:

     1) Τό γεγονός ὅτι δέν ἔχουμε ὑποψιασθεῖ τήν μεγάλη τους ἀξία, τόσο τήν νοηματική, ὅσο καί τήν λογοτεχνική, καθώς μόνο μερικές λέξεις μᾶς ὑπενθυμίζουν τήν ἑορτή (π.χ. Γέννηση, Βάπτιση, Εὐαγγελισμός, κ.λπ.).

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 21-11-2021 «ΤΟ ΙΕΡΟ ΧΡΕΟΣ»

Χρέος ἱερό καί καθῆκον σπουδαῖο ἐπιτελοῦντες οἱ εὐσεβεῖς γονεῖς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ὁδηγοῦν αὐτήν μικρή ἤδη κορασίδα στόν Ναό τοῦ Θεοῦ, πρός ἀφιέρωση. Τό χρέος τους αὐτό, τοῦ ὁποίου τήν ἐκπλήρωση ὑπενθυμίζει ἡ σημερινή ἑορτή τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου, δέν εἶχε μόνο τήν ἔννοια τῆς τηρήσεως κάποιας εὐλαβικῆς ὑποσχέσεως τους πρός τόν Θεόν, κατά τήν παράδοση, διά τήν λύση τῆς ἀτεκνίας τους ἀλλά ἔχει βαθύτερο νόημα.

Το θεολογικό περιεχόμενο και η υμνογραφία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Αφιέρωμα στην Εορτή των Εισοδίων.Μέρος Β

πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Θεολογικό περιεχόμενο της εορτής.
————————————————————————————————
Ως προς τον θεολογικό της περιεχόμενο, το νόημα της εορτής των Εισοδίων έχει πολυδιάστατο χαρακτήρα με πλούσιες θεολογικές, σωτηριολογικές, εκκλησιολογικές και ηθικές προεκτάσεις:
α) Η παραμονή της Παρθένου στον ναό κατέχει σημαντική θέση στη ζωή της αφού αποτελεί μία περίοδο καθάρσεως και πνευματικής προετοιμασίας, έτσι ώστε να καταφέρει να ενωθεί με την άκτιστη θεότητα, όταν θα ερχόταν το πλήρωμα του χρόνου. Έπρεπε να πραγματοποιηθεί αυτό «διά τό άκοινώνητον τῆς ἁμαρτίας, τό διαυγές τηρηθῆναι ἀγίασμα»(Γεώργιος Νικομηδείας).
Στον ναό η Παρθένος «πρός ὑποδοχήν τοῦ Λόγου ἐξευτρεπίζεται»(Γ.Νικομηδείας) , «ὅπως γέννηται ναός ἡγιασμένος»(Ιωσήφ υμνογράφος). Έτσι η είσοδος της Θεοτόκου στον Ναό αποτελεί προοίμιο και προαναφώνηση του Ευαγγελισμού(Ι.Φουντύλης).
Aφιέρωμα στην Εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου-Μέρος Α

Ιστορικά στοιχεία της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου.

Επιμέλεια:πρωτοπρεσβυτέρου Δημητρίου Αθανασίου.

Η εορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι μία απ΄ τις λεγόμενες μεγάλες Θεομητορικές εορτές (μαζί με τις εορτές του Γενεθλίου, Ευαγγελισμού και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) και θεωρείται απ΄ τις πιο σημαντικές λόγω του πολυδιάστατου της σημασίας και του συμβολισμού της.
Συναξάριο Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτη.
Το Συναξάριο της 21ης Νοεμβρίου, όπως καταγράφεται απ΄ τον Άγιο Νικόδημο τον Αγιορείτη, αναφέρεται με λεπτομέρεια στο θέμα της εορτής:
«Η Σύναξις της Παναγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και αειπαρθένουΜαρίας, ότε αφιερώθη και ανετέθη εν τω ναώ, ούσα τριετής, παρά Ίωακείμ και Άννης των γεννητόρων αυτής. Η εν τω ναώ της θεομήτορος είσοδος εορτήν τοις ευσεβέσιν ειργάσατο θαυμαστήν και παγκόσμιαν, εκ ταύτης της υποθέσεως λαβούσαν άφορμήν».

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2021

Κυριακή Η΄ Λουκά

η παραβολή του καλού Σαμαρείτη 

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ι΄ [Λουκά 10, 25-37] «Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; (: Εκεί που κάθονταν, ιδού σηκώθηκε κάποιος νομοδιδάσκαλος για να δοκιμάσει τον Χριστό και να αποδείξει ότι δε γνώριζε ο Ιησούς τον νόμο και του είπε: ‘’Διδάσκαλε, ποιο έργο αρετής ή ποια θυσία πρέπει να κάνω για να κληρονομήσω τη μακάρια και αιώνια ζωή;’’). ὁ δὲ εἶπεν πρὸς αὐτόν, ᾽Εν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν, Ἀγαπήσεις κύριον τὸν θεόν σου ἐξ ὅλης [τῆς] καρδίας σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ψυχῇ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ ἰσχύϊ σου καὶ ἐν ὅλῃ τῇ διανοίᾳ σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν (: Και ο Κύριος τού είπε: ‘’Στο νόμο τι έχει γραφεί; Εσύ που σπουδάζεις και ερευνάς τον νόμο, τι διαβάζεις εκεί για το ζήτημα αυτό; Και πώς το αντιλαμβάνεσαι;’’.

Κυριακή Η’ Λουκά

Για την αγάπη προς τον πλησίον

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Β’ Διδαχή την ΚΕ’ Κυριακή (Η’ Λουκά)

«Αγαπήσεις… τον πλησίον σου ως σεαυτόν» (Λουκά 10:27)

Αγαπητοί αδελφοί! Αυτή την εντολή του Κυρίου και Θεού μας μας εξαγγέλλει σήμερα το Ευαγγέλιο. Και προσθέτει ότι στην αγάπη προς τον Θεό και στην αγάπη προς τον πλησίον συνοψίζεται όλος ο θείος νόμος. Γιατί η αγάπη είναι η αρετή που συνίσταται απ’ όλες τις άλλες αρετές. «Η αγάπη δένει μαζί όλες τις αρετές σε τέλειο σύνολο», σύμφωνα με τον απόστολο. Είναι προφανές ότι, για ν’ αγαπήσουμε τον πλησίον μας όπως τον εαυτό μας, πρέπει πρώτα ν’ αγαπήσουμε τον εαυτό μας και να τον αγαπήσουμε σωστά.
Κυριακὴ Η΄ Λουκᾶ. Ἁγίου

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὁμιλία εἰς τὴν παραβολὴν τοῦ ἐμπεσόντος εἰς τοὺς λῃστάς
         
Ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στό Εὐαγγέλιο τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ νὰ μᾶς λέη: «Κατέβαινε κάποιος ἀπό τὴν Ἱερουσαλήμ στήν Ἱεριχὼ κι ἔπεσε στά χέρια ληστῶν. Τοῦ πῆραν τὰ ροῦχα,τὸν ἐχτυπη­σαν καὶ τὸν πα­ράτησαν μισοπεθα­μένο. Ἕνας ἱερεὺς κι ἔνας Λευΐτης περνώντας ἀπὸ κεῖ τὸν εἶδαν ἀλλὰ  συνέχισαν τὸ δρόμο τους.  Ἕνας Σαμαρείτης ὅμως ποὺ   ἦθρε στὸ μέρος αὐτὸ τὸν εἶδε καὶ τὸν λυπήθηκε.  Ἀνακάτεψε λοιπὸν κρασὶ καὶ λάδι κι ἔβαλε στὶς πληγὲς, τὶς ἔδεσε κι’ ἀφοῦ τὸν ἔβαλε πάνω στὸ ζῶο του,  τὸν ἔφερε στὸ πανδοχεῖο.  Ἔδωσε στὸν πανδοχέα δυὸ δηνάρια καὶ τοῦ εἶπε. Περιποιήσου τὸν  ἄνθρω­πο κι ἄν ξοδέψης περισ­σότερα, στὴν ἐπιστροφή  θὰ σοῦ τὰ δώ­σω ἐγώ». Ἄς δοῦμε λοι­πὸν τὸ νόημα τῆς παραβολῆς καὶ μὲ γνωστικὴ ψυχὴ κατα­νοῶντας το, ἄς γνωρίσωμε τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ.
Κυριακή Η’ Λουκά

Ομιλία εις την παραβολήν του καλού Σαμαρείτου

Γερμανός Β’ Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως

Είναι μεγάλο εμπόδιον προς αρετήν η υπερηφάνεια και η έπαρσις. Και όποιος δεν είναι τίποτε, και νομίζει πως είναι μέγας και άξιος, εύκολα πλανάται και κρημνίζεται. Διότι η υπερηφάνεια και η έπαρσις γίνεται εμπόδιον για κάθε καλό σ’ αυτόν που την έχει και τον κάνει μισητόν και απρόσδεκτον στον Θεόν. Διότι «ακάθαρτος παρά Κυρίω πας υψηλοκάρδιος», και «Κύριος υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δε δίδωσι χάριν». Η υπερηφάνεια είναι η αιτία όλων των κακών, και όσοι την έχουν εγκαταλείπονται από τον Θεόν. Και υστερούμενοι της Θείας βοηθείας, πίπτουν στα πάθη της ατιμίας. Διότι αρκεί μόνη η έπαρσις να σκορπίση όλον τον πλούτον των αρετών.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

ΜΗΤΡ. ΝΙΚΑΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΗ

Τὸ Ματωμένο Μανδήλι

EΛA, ΠAIΔI MOY, ΣTHN EKKΛHΣIA! 

Του Μητροπολίτου Φλωρινης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

Απὸ χθές, ἀγαπητοί μου, μπήκαμε στὴ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ὕστερα ἀπὸ σα­­ράντα μέρες θ᾽ ἀκούσουμε τὸ χαρμόσυνο μήνυμα τῶν ἀγγέλων «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. 2,14). Τώρα εἶνε περίοδος προετοιμασίας, περί­οδος νηστείας. Νηστείας ὅμως ὄχι τόσο αὐστη­ρᾶς ὅ­­πως τὴ Μεγάλη Σαρα­κοστή. Ἡ νηστεία τῶν Χριστου­γέννων εἶνε ἐπιεικής· ἐπιτρέπεται τώ­ρα καὶ λάδι, ἐπιτρέπεται ἀκόμα καὶ ψάρι. Οἱ Χριστια­νοὶ λοιπὸν πρέπει νὰ νηστέψουν.
Σήμερα 16 Νοεμβρίου ἑορτάζει ὁ ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος. Ὁ ἅγιος Ματ­θαῖος μᾶς φωνάζει. Τί μᾶς λέει; Ν᾽ ἀγαποῦ­με. Τί ν᾽ ἀγαποῦμε; τὰ σπίτια μας, τὰ κτήματα, τὰ ζῷα, τὰ παιδιά, τὶς γυναῖκες; Κι αὐτὰ βέβαια. Ἀλλὰ παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα ν᾽ ἀγαποῦμε Ἐκεῖ­νον – ποὺ δὲν τὸν ἀγαποῦμε κι ὅμως πρέπει νὰ τὸν ἀγαποῦμε μὲ ὅλη τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλο τὸ εἶναι μας· τὸν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν.
Παραβολὴ τοῦ σπλαχνικοῦ Σαμαρείτη (Λουκ ι, 25-37) Anthony Bloom

Κήρυγμα στὶς 30/11/1997

Εἰς τὸ Ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ Τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἐν συντομίᾳ, τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο ἐμπεριέχει ὅλα ὅσα ἀποτελοῦν τὸν τρόπο ζωῆς τοῦ χριστιανοῦ.

Ἡ πρώτη ἐντολὴ εἶναι ὅτι θὰ πρέπει ν’ ἀγαπᾶμε τὸ Θεὸ μὲ ὅλη μας τὴν καρδιά, μὲ ὅλη μας τὴ διάνοια, μὲ ὅλη μας τὴ δύναμη, μὲ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας καὶ τὸν πλησίον μας ὡς τὸν ἑαυτὸν μας. Τὸ ν’ ἀγαπᾶμε σημαίνει νὰ προτιμοῦμε ὅλα ὅσα εἶναι ἀγαπητὰ στὸ ἀγαπώμενο πρόσωπο, ἀπ’ αὐτὰ ποὺ εἶναι ἀγαπητὰ σέ μᾶς. Τὸ ν’ ἀγαπᾶμε τὸ Θεὸ σημαίνει ὅτι θὰ πρέπει νὰ ζήσουμε, καὶ νὰ εἴμαστε ἀληθινὰ ἔτσι ὥστε Αὐτὸς νὰ μπορεῖ νὰ εἶναι εὐχαριστημένος ἀπ’ αὐτὸ ποὺ εἴμαστε, ὅτι δὲν θὰ πρέπει νὰ ὑπάρχει τίποτα ξένο σὲ Αὐτὸν στὶς ζωές μας.
Κυριακή H΄ Λουκά

Ο «πλησίον» 

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

«Καὶ τίς ἐστί μου πλησίον;» (Λουκ. 10,29)

Μία, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τὶς ὡραιότερες παραβολὲς τοῦ Εὐαγγελίου εἶνε ἡ παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου . Τὴν εἶπε ὁ Κύριος μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐρώτησι ἑνὸς νομικοῦ «τίς ἐστί μου πλησίον;», καὶ ἀποτελεῖ σύνοψι τοῦ μυστηρίου τῆς θείας οἰκονομίας, περίληψι ὅλου τοῦ εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Περιέχειὕψος ἰδεῶν, ποὺ θαυμάζουν οἱ αἰῶνες.

Κυριακή Η’ Λουκά: Ποιος είναι ο πλησίον μου;

Παρότι τά κριτήρια τοῦ ἐρωτήματος δέν ἦταν ἄδολα, ὁ νομοδιδάσκαλος πού πλησιάζει τόν Χριστό γιά νά τόν δοκιμάσει, προκαλεῖ τόν καθέναν ἀπό ἐμᾶς νά προσπαθήσει νά δώσει μαζί μέ τόν Κύριο τή δική του ἀπάντηση: «Τίς ἐστί μου πλησίον;» (Λουκ. 10,29). Ὁ Χριστός ἀπαντᾶ μέ τήν παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη. Δείχνει μέσα ἀπό αὐτήν ὅτι γιά τήν Ἐκκλησία δέν ὑπάρχει ἄνθρωπος πού νά μήν εἶναι πλησίον, ἀλλά καί ὅτι ὁ καθένας μας καλεῖται νά ἀποδείξει ὅτι θεωρεῖ τόν ἄλλον πλησίον του ἀφοῦ τοῦ φερθεῖ μέ εὐσπλαχνία.

Καλός Σαμαρείτης ὁ Χριστός

2021 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 14 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ (Λουκ. 10, 25-37)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Βησσαρίωνα Φιλιππιάδας, στις 14/11/2004)

Αδιάφοροι στον ξένο πόνο

Μια παλιά ιστορία λέει ότι δύο μεγάλοι αρχιτέκτονες, πατέρας και γιος, ο Δαίδαλος και ο Ίκαρος, πήγαν στην Κρήτη, για να φτειάξουν τα ανάκτορα του Μίνωα. Ο Μίνωας ενθουσιάστηκε από τη δουλειά τους και ήθελε να τους κρατήσει για πάντα εκεί. Αλλά αυτοί δεν ήθελαν να μείνουν στην Κρήτη. Γι’ αυτό όταν κατάλαβαν ότι έμπλεξαν με δύσκολο άνθρωπο, σκέφτονταν με ποιό τρόπο θα ξαναγυρίσουν στο τόπο τους. Και καθώς ήταν σοφοί και μεγάλοι επιστήμονες, εμπνεύστηκαν να φτειάξουν φτερά, να πετάξουν στον ουρανό και να φύγουν, αφού όλοι οι άλλοι δρόμοι τους ήταν κλεισμένοι από τον Μίνωα.

Ἡ παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη

14 Νοεμβρίου 2021, H΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)

1. Ὁλοκληρωτικὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ

Κάποτε πλησίασε τὸν Κύριο ἕνας Ἰουδαῖος ἑρμηνευτὴς τῆς Γραφῆς καὶ Τὸν ρώτησε τί πρέπει νὰ κάνει, γιὰ νὰ κληρο­νομήσει τὴν αἰώνια ζωή. Ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε νὰ ἀναζητήσει τὴν ἀπάντηση στὸν Νόμο, τὸν ὁποῖο ἄλλωστε μελετοῦσε. Ὁ νομικὸς τότε ἀποκρίθηκε: «ἀγαπήσεις Κύ­­ριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». Νὰ ἀγαπᾶς δηλαδὴ τὸν Θεὸ μὲ ὅλη σου τὴν καρδιὰ καὶ μὲ ὅλη σου τὴν ψυχὴ καὶ μὲ ὅλη σου τὴ δύναμη καὶ μὲ ὁλόκληρο τὸν νοῦ σου. Νὰ ἀγαπᾶς ἐπίσης τὸν συν­άνθρωπό σου, ὅπως ἀγαπᾶς τὸν ἑαυτό σου. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς τὸν ἐπαίνεσε γιὰ τὴν ὀρθὴ ἀπάντησή του καὶ τὸν προέτρεψε νὰ ἐφαρμόσει τὴν ἐντολὴ τῆς ὁλοκληρωτικῆς αὐτῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό, γιὰ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή.

ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021 – Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ι΄ 25-37) (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

Η αυθεντική κοινωνία

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα  ακριβώς αυτό εστιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας; Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε.

Η στυγνή τυπολατρία

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 14 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΥ

(Α΄Κορ. δ΄9-16)

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, μιμηταί μου γίνεσθε.» ( Α΄Κορ. δ΄16)

Ἀλήθεια, ποιὸς θὰ τολμοῦσε νὰ διακηρύξει μὲ τόση σαφήνεια καὶ τόση ζέση ἕναν τέτοιον λόγο; Μόνο κάποιος ποὺ ἔχει τόσο πολὺ ταυτισθεῖ μὲ τὸν Χριστό, ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ πεῖ: «Δὲν ζῶ ἐγώ, ἀλλὰ μέσα μου ζεῖ ὁ Χριστός»! Ἑπομένως, ὅποιος μιμεῖται τὸν Παῦλο, μιμεῖται τὸν ἴδιο τὸν Χριστό! Εἶναι πράγματι δυσθεώρητο τὸ ὕψος στὸ ὁποῖο ἔχει ἀνεβεῖ ὁ Ἀπόστολος καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔχει ἀποκτήσει τὸ πνευματικὸ κύρος, τὸ ὁποῖο τοῦ ἐπιτρέπει, χωρὶς ἴχνος ὑπερηφανείας νὰ ἐκφράζεται κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο. Στόχος του εἶναι ἡ σωτηρία τῶν ψυχῶν μέσω τῆς μίμησης τῆς βιοτῆς τοῦ διδασκάλου, κάτι τὸ ὁποῖο προϋποθέτει καὶ ἅγιο διδάσκαλο - πνευματικὸ πατέρα, ἀλλὰ καὶ εὐάγωγα τέκνα, δεκτικὰ μαθήσεως καὶ προόδου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ 

Απόστολος: Α΄ Κορ. δ΄ 9-16 

Ευαγγέλιον: Λουκ. ι΄ 16 ΄ 25-37 

14 Νοεμβρίου 2021 

Η υποκρισία του νομικού φάνηκε από την αρχή, όταν ρώτησε τον Χριστό τι πρέπει να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Ήξερε την απάντηση που θα του έδινε γιατί ήταν καλός γνώστης του Νόμου και η εντολή αυτή ήταν γραμμένη εκεί.

Ο Χριστός, χωρίς να επηρεαστεί από τον ειρωνικό του τρόπο, του την θυμίζει: «ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν». 

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ  

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, πού μᾶς διηγήθηκε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, εἶναι ἀπό τίς πλέον γνωστές, ὡς ἡ παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη. 

Ἀφορμή γιά τήν παραβολή αὐτή ἔδωσε στόν Χριστό ἡ ἐρώτηση ἑνός νομικοῦ, ἑνός ἀνθρώπου δηλαδή πού γνώριζε τόν Μωσαϊκό νόμο, ὁ ὁποῖος μέ πρόθεση νά πειράξει τόν Κύριο, τόν ρώτησε τί πρέπει νά κάνει γιά νά κληρονομήσει τήν αἰώνιο ζωή. Στήν ἀπάντηση τοῦ Ἰησοῦ πώς πρέπει νά τηρεῖ τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πώς πρέπει νά ἀγαπᾶ τόν Θεό καί τόν πλησίον του ὅπως τόν ἑαυτό του, ἐκεῖνος ρώτησε: _ Δηλαδή ποιός εἶναι πλησίον μου; 

Κυριακή Η΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ι΄ 25-37 (14-11-2021)

Πρεσβυτέρου Χρίστου Κούλενδρου

Η αγάπη προς τον πλησίον

Η ευαγγελική περικοπή που σήμερα ακούσαμε είναι η γνωστή παραβολή του καλού Σαμαρείτου. Αφού ο Κύριος μας ερωτήθηκε από ένα νομικό, δάσκαλο δηλαδή του Μωσαϊκού Νόμου, απαντά στο ερώτημα «τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» Τι πρέπει, δηλαδή, να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

Αποστόλου Φιλίππου, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α’ Κορ. δ’ 9-16 (14-11-2021)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

α) Η ζωή και το έργο των Αποστόλων 

Το έργο της διαδόσεως του Ευαγγελίου υπήρξε αφάνταστα βαρύ και επίμοχθο. Οι Απόστολοι «ως πρόβατα εν μέσω λύκων», όπως προείπε ο ίδιος ο Κύριος (Ματθ. 10,16), χρειάστηκε να κοπιάσουν πολύ και να δοκιμάσουν αναρίθμητους πειρασμούς για να μετάδώσουν το χαρμόσυνο μήνυμα της εν Χριστώ σωτηρίας στους ανθρώπους. Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα, ο απ. Παύλος μας περιγράφει την αποστολική ζωή, το πως δηλαδή έζησαν και πόσο αγωνίστηκαν οι Απόστολοι, προσπαθώντας να σπείρουν το λόγο του Ευαγγελίου στις καρδιές των ανθρώπων και να θεμελιώσουν τις διάφορες κατά τόπους Εκκλησίες.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2021

Η΄ Λουκᾶ

Ὁ εὔσπλαγχνος καί στοργικός Σαμαρείτης τῆς σημερινῆς παραβολῆς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου,μᾶς ἐκπλήσσει πολύ εὐχάριστα καί δείχνει σέ ὅλους μας τόν δρόμο τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης.Ὁ ἄνθρωπος αὐτός, ἐκδηλώνει μέ προθυμία καί ἔμπρακτα τά ἀνθρώπινα αἰσθήματά του πρός ἕνα ἄγνωστο συνάνθρωπό του, πού βρισκόταν σέ πολύ δύσκολη θέση μισοπεθαμένος καί καταπληγωμένος.Τοῦ συμπαραστέκεται κατά τρόπο ὑποδειγματικό,τοῦ περιποιεῖται τίς πληγές του, τή στιγμή ἀκριβῶς πού κάποιοι  ἄλλοι τόν προσπέρασαν περιφρονητικά ἀφήνοντάς τον ἀβοήθητο.

Κυριακή Η΄ Λουκά

Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Ιησούς: ο καλός και αγαθός Σαμαρείτης της αγάπης

Ογδόη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Ιησούς μας είπε την παραβολή του καλού Σαμαρείτου, που είναι ο Ίδιος. Καλός Σαμαρείτης είναι ο Χριστός μας, ο οποίος μας πήρε πάνω Του, τα έδωσε όλα, και πέθανε και ανέστη για μας. Και μας προσφέρει συνεχώς τα πάντα, μέχρι που να μας βάλει στην αιώνια ζωή, και κει θα είναι πια η μοναδική και ατελεύτητη χαρά και αγαλλίασή μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η' ΛΟΥΚΑ (14-11-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ «πλησίον»

     Δέν ἀπάντησε ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, στό ἐρώτημα τοῦ Νομικοῦ «ποιός ἦταν πλησίον» του. Ἀλλά παίρνοντας ἀφορμή ἀπό τόν σκεπτικισμό του, ἀνέπτυξε τήν (κορυφαῖα ἴσως) παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη.

     Στό τέλος ρώτησε τόν Νομικό: «Ποιός λοιπόν ἀπό τούς τρεῖς νομίζεις ὅτι ἔγινε πλησίον γιά τόν ἄνθρωπο πού ἔπεσε στούς ληστές;». Δηλαδή, ἀπέναντι στήν καθηκοντολογική ἀντίληψη πώς ἀγαπᾶμε μόνον κάποιον πού εἶναι κοντά μας, δικός μας, ὁ Ἰησοῦς ἀνατρέπει ὅλα τά δεδομένα τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καί τῆς ἐποχῆς Του, γιά τήν ἔννοια τῆς ἀγάπης.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 14-11-2021 «ΚΑΘΑΡΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΣΑΦΗΣ ΣΚΟΠΟΣ»

Ἕνας νεαρός πού προβάλλεται ὡς γνώστης τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου δίνει τήν ἀφορμή γιά τήν σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη, μία ἀπό τίς πιό γνωστές τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Νομίζοντας ὅτι μπορεῖ νά παρασύρει τόν Χριστό σέ ἀντιφάσεις, θέτει μέ ἐξωτερικό σεβασμό κάποιες ἐρωτήσεις. ‘’Τις ἐστί μου πλησίον;’’

Σάββατο 6 Νοεμβρίου 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Ἡ Κλειδαριά εἶναι ἀπὸ μέσα!...
Μητροπολίτου Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου


Κυριακή Ζ’ Λουκά

Η θεραπεία της αιμορροούσης γυναικός και η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου

Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. η΄(Λουκά 8, 41-56)

«Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· τίς ὁ ἁψάμενός μου; (:Και είπε ο Ιησούς: Ποιος είναι αυτός που με άγγιξε;)» [Λουκ. 8, 45]

Δεν αγνοήθηκε όμως το παράδοξο, γιατί αν και ο Σωτήρας γνωρίζει τα πάντα, ερωτά σαν να μη γνωρίζει και λέγει: «Ποιος με άγγιξε;». Και ενώ οι άγιοι απόστολοι είπαν με πειστικότητα «ἐπιστάτα, οἱ ὄχλοι συνέχουσί σε καὶ ἀποθλίβουσι, καὶ λέγεις τίς ὁ ἁψάμενός μου; (: “Διδάσκαλε, τα πλήθη σε στενοχωρούν και σε πιέζουν ολόγυρα και εσύ λες ‘’ποιος με άγγιξε;”)», πράγμα που είναι μεγίστη απόδειξη ότι Αυτός και αληθινή σάρκα φέρει, και καταπατεί κάθε υπερηφάνεια, γιατί δεν Τον ακολουθούσαν από μακριά, αλλά Τον είχαν περικυκλωμένο από παντού, Αυτός φέρει στη μέση και επικεντρώνει την προσοχή τους σε αυτό που έγινε και λέγει επιμένοντας ότι «ἥψατό μού τις· ἐγὼ γὰρ ἔγνων δύναμιν ἐξελθοῦσαν ἀπ᾿ ἐμοῦ (: “κάποιος με άγγιξε. Διότι εγώ κατάλαβα ότι κάποια δύναμη θαυματουργική βγήκε από εμένα”).
Κυριακή Ζʼ Λουκά

Η δύναμη του Θεού και η πίστη του ανθρώπου

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. η’ 41-56)

Όταν οι ακτίνες του ήλιου πέφτουν σ’ ένα βράχο, τον κάνουν να λάμπει. Όταν η φλόγα αγγίξει ένα άκαφτο κερί, το ανάβει. Όταν ο μαγνήτης αγγίξει ένα μεταλλικό αντικείμενο, το μαγνητίζει. Όταν το ηλεκτροφόρο καλώδιο αγγίξει ένα συνηθισμένο σύρμα, και τα δυο τους ηλεκτρίζονται.
Όλες αυτές οι φυσικές ενέργειες δεν είναι παρά εικόνες ή πνευματικά φαινόμενα. Όλα όσα συμβαίνουν στον εξωτερικό κόσμο, είναι απλά η εικόνα όσων γίνονται στον εσωτερικό. Ολόκληρη η εφήμερη φύση είναι σαν ένα όνειρο, σε σχέση με την εσωτερική πραγματικότητα, σαν ένα παραμύθι, όταν μιλάμε με όρους αιώνιας ζωής.
Κυριακή Ζ’ Λουκά

Επισκόπου Θεοφάνους Κεραμέως

Ομιλία για τη θυγατέρα του Αρχισυναγώγου και για την αιμορροούσα

Σήμερα το ιερό Ευαγγέλιο μας (Λουκ. η’ 41-56) περιέγραψε διπλή ιστορία θαυμάτων. Και μάλλον αυτό είναι το κατά πολύ πιο παραδοξότατο των μεγάλων θαυμάτων, από όσα προηγήθηκαν. Από το να θεραπευθεί ο κωφάλαλος, ή ο παράλυτος, ή ο τυφλός, ή ο μανιακός, είναι πιο θαυμαστό το να ξαναζήσει αυτός που πέθανε. Και τώρα θαυματουργεί ο Κύριος, κάνοντας αρχή από την ανάσταση της θυγατέρας του Ιαείρου και παίρνει αυτήν την παρθένο από τον θάνατο απαρχή (πρώτη λεία) και αρχίζοντας έτσι να αιχμαλωτίζει τον άδη, το κάνει αυτό περισσότερο στη συνέχεια, γιατί η είσοδος του θανάτου στον κόσμο έγινε από την παρθένο Εύα. Αλλά, ανοίγοντας το ιερό βιβλίο του Ευαγγελίου, ας ακούσουμε τα ίδια τα λόγια του: «Εκείνο τον καιρό, πλησίασε τον Ιησού κάποιος άνθρωπος που τον έλεγαν Ιάειρο και ήταν άρχοντας της Συναγωγής. Αυτός έπεσε στα πόδια του Ιησού και Τον παρακαλούσε να πάει στο σπίτι του, γιατί είχε μια μοναχοκόρη δώδεκα χρόνων, που ήταν ετοιμοθάνατη» (Λουκ. η’ 41-42).
Κυριακή ζ' Λουκά

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ομιλία του Αγίου Ιωάννου Αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου, περί της αναστάσεως της θυγατρός του Ιαείρου, και περί της αιμορροούσης.

Το έργον επρόφθασε τους λόγους, και οι Φαρισαίοι απεστομώθησαν ακόμη περισσότερο. Διότι ήταν αρχισυνάγωγος αυτός που ήλθε, και το πένθος βαρύ. Το παιδί μονογενές και στο άνθος της ηλικίας του, μόλις δώδεκα ετών. Και το ανέστησε δια μιάς. Εάν δε ο Λουκάς λέγει ότι ήλθαν και είπαν «μη σκύλλε, μη ταλαιπωρείς τον διδάσκαλον’ τέθνηκε γαρ», θα απαντήσωμε τούτο, ότι το «άρτι ετελεύτησε» το είπεν εκείνος στοχαζόμενος τον χρόνο της οδοιπορίας ή για να επαυξήσει την συμφορά. Συνηθίζουν, όσοι παρακαλούν, να μεγαλοποιούν με τα λόγια την συμφορά τους, και να προσθέτουν κάτι επιπλέον ώστε να προσελκύσουν περισσότερο τους ικετευομένους. Κοίτα όμως την απλοϊκότητά του. Δύο πράγματα απαιτεί από τον Χριστόν, και να έλθει ο ίδιος, και να βάλει το χέρι του επάνω. Πράγμα που σημαίνει ότι η μικρή ανέπνεε ακόμη όταν την άφησε. Το ίδιο απαιτούσε και εκείνος ο Σύρος Νεεμάν από τον Προφήτην.

Κυριακή Ζ΄Λουκά

«ΘΕΟΣ ΕΓΓΙΖΩΝ ΕΓΩ ΕΙΜΙ» [Ιερεμ. 23, 23] 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

[Λουκά 8, 41-56]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 9-11-1986

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου, μας διηγείται πώς ο Κύριος ανέστησε την θυγατέρα του Ιαείρου. Ενώ όμως ο Κύριος πήγαινε προς το σπίτι του Ιαείρου, συνέβη ένα άλλο θαυμαστό περιστατικό, που ήταν η θεραπεία μιας αιμορροούσης γυναικός.

Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου 

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

(Λουκ. η’ 41-56)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο δὲν ἀφορᾶ μόνο στὰ θαύματα καὶ στὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Νομίζω ὅτι ἀφορᾶ στὴν ἐλπίδα πέρα ἀπὸ τὴν ἐλπίδα. Στὴν περίπτωση τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου βλέπουμε ἕνα παιδὶ ἤδη νεκρό. Ὅλοι τὸ γνωρίζουν. Ὑπάρχει τέτοια βεβαιότητα ὥστε ὅταν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ γίνεται Υἱὸς τοῦ Ἀνθρώπου, λέει: «Ὄχι! Αὐτὸ τὸ παιδὶ δὲν ἔχει πεθάνει, ἀλλὰ κοιμᾶται», ὅλοι τὸν ἀντικρούουν: «Ὄχι αὐτὸ τὸ παιδὶ ὄντως ἔχει πεθάνει». Καὶ τότε ὁ Χριστὸς μὲ ἕναν λόγο δύναμης, ἀλλὰ μὲ μιὰ πράξη ἀγάπης καλεῖ καὶ πάλι τὸ παιδὶ στὴν ἐπίγεια ζωή.

Ἡ μυστικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστὸ. Κυριακὴ Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,41-56).

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἡ μυστικὴ ἐπαφὴ μὲ τὸν Χριστὸ.

Μόλις, ἀγαπητοί μου, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶχε ἐπιστρέψει διωγμένος ἀπὸ τὴ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, καὶ σπεύδει σὲ νέο καθῆκον. Διαρκὴς εὐεργεσία ἡ ζωή του. Ὁ Χριστὸς καθ᾿ ὁδόν.
Ἡ μονάκριβη κόρη τοῦ ἀρχισυναγώγου τῆς Καπερναοὺμ Ἰαείρου εἶνε στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου.
Ὁ δυστυχισμένος πατέρας πέφτει στὰ πόδια του καὶ παρακαλεῖ, καὶ ὁ μοναδικὸς Ἰατρὸς καλεῖται ἐπειγόντως.

Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η πίστη δίνει ζωή

(Λουκά η’ 41-56)

Δύο σημαντικά μηνύματα δίνει ὁ Χριστός στούς ἀνθρώπους μέ τά θαύματα πού ἐπιτελεῖ, μετά τήν ἐπιστροφή του ἀπό τή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν στήν Καπερναούμ. Τό πρῶτο συνίσταται στό ὅτι ὁ ἴδιος εἶναι ἡ Ζωή καί δίνει τή ζωή, τόσο τή βιολογική ὅσο καί τήν κοινωνική, ἐνῶ τό δεύτερο πώς ἡ πίστη εἶναι προϋπόθεση γιά τό θαῦμα καί ὄχι τό θαῦμα γιά τήν πίστη.

Ἡ νίκη κατά τοῦ θανάτου

2021 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 7 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΘΥΓΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ (Λουκ. 8, 41-56)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παλαιά Φιλιππιάδα, στις 5/11/1995)

Πώς αγγίζεις τον Χριστό;

Μελετώντας προσεκτικά το σημερινό Ευαγγέλιο, έχουμε μεγάλη ωφέλεια, γιατί ο λόγος του Θεού είναι φως των ψυχών μας. Πλησίασε τον Χριστό κάποιος αρχισυνάγωγος, και του είπε:

-Η κόρη μου είναι άρρωστη. Έλα σε παρακαλώ να την θεραπεύσεις.

Του απαντά ο Χριστός:

-Πάμε αμέσως.

Ξεκίνησαν και πήγαιναν. Ο κόσμος άκουσε ότι ο Χριστός πάει να κάνει θαύμα και τον ακολούθησαν πολλοί. Έτσι δεν γίνεται συνήθως; Ακούμε κάτι το παράξενο και τρέχουμε. Στριμώχνονταν λοιπόν, ο ένας έσπρωχνε τον άλλο και να, σε κάποιο μέρος ο Χριστός άρχισε να φωνάζει:

Μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 7 Νοεμβρίου 2021, Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 41-56)

1. Ἂν «ἀγγίζαμε» τὸν Θεό!

Ὁ Κύριος κατευθυνόταν πρὸς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου. Τὸν εἶχε ἱκετεύσει ὁ Ἰάειρος νὰ θεραπεύσει τὴν ἑτοιμοθάνατη μονάκριβη κόρη του, ποὺ ἦταν μόλις δώδεκα ἐτῶν. Καθὼς ὁ Ἰησοῦς πορευόταν, πλῆθος ἀνθρώπων Τὸν περιέβαλλε ἀσφυκτικά. Ἀνάμεσά τους βρισκόταν καὶ μία γυναίκα, ποὺ ἐπὶ δώδεκα χρόνια ἔπασχε ἀπὸ συν­εχὴ αἱμορραγία. Μάταια εἶχε ξοδέψει ὅλη τὴν περιουσία της σὲ γιατρούς. ­Κανεὶς δὲν μπόρεσε νὰ τὴ βοηθήσει. Τελευταία ἐλ­πίδα τῆς ἀπέμενε τώρα ὁ Χριστός. Δὲν ἀπαίτησε ὡστόσο νὰ δια­κόψει ὁ Κύριος τὴν πορεία του, δὲν παρουσιάσθηκε μπροστά Του, νὰ Τοῦ ἀπευθύνει μὲ θάρρος τὸ αἴτημά της, νὰ ἀγγίξει ἔστω τὰ πόδια του· ἀλλὰ «προσελθοῦσα ὄ­πισθεν», μὲ συστολή, ἄγγιξε μόνο τὴν ἄκρη τοῦ ἐνδύματός του. Ἦταν βέβαιη ὅτι καὶ μόνο αὐτὸ ἀρκοῦσε γιὰ νὰ τὴ θεραπεύσει. Καὶ πράγματι, τὴ στιγμὴ ποὺ ἄγγιξε τὸ ἱμάτιο τοῦ Παντοδυνάμου, ἡ αἱμορραγία της σταμάτησε.

ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021 – Ζ΄ ΛΟΥΚΑ 

 (Λουκ. η΄ 41-56) (Γαλ. α΄ 11-19)

Η πίστη ως τόλμη

«Και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος»

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά στον Χριστό για να τον δουν, να τον ακούσουν και να δεχθούν κάποια ευεργετική δωρεά Του. Αρκετοί πίστευαν ότι και με ένα άγγιγμα στα ενδύματά Του, θα γίνονταν δέκτες της ευλογίας Του. Και πραγματικά «όσοι αν ήπτοντο αυτού εσώζοντο», σημειώνεται χαρακτηριστικά. Το βλέπουμε και στην αιμορροούσα γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη υπέφερε δώδεκα  ολόκληρα χρόνια. Ακόμα και η ίδια η επιστήμη ύψωνε τα χέρια στην περίπτωσή της. Οι γιατροί αδυνατούσαν να την θεραπεύσουν. Μόνο μια ελπίδα απέμενε. Ο παντοδύναμος Ιησούς για τον οποίο τόσα πολλά ακούγονταν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 7 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Κ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Γαλ. α΄ 11-19)

«Γνωρίζω δὲ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτὸ οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ» (Γαλ. α΄ 11-12).

Πολλοὶ θεωροῦν τὸν Χριστιανισμὸ ὡς μία μεγάλη θρησκεία, ὅπως εἶναι οἱ ἄλλες μεγάλες θρησκεῖες τοῦ κόσμου, ὁ Μουσουλμανισμός, ὁ Ἰουδαϊσμός, ὁ Βουδισμός, ὁ Ἰνδουισμὸς καὶ τόσες ἄλλες. Καὶ πραγματικὰ ὁ Χριστιανισμὸς ἔχει ὅλα τὰ τυπικὰ γνωρίσματα τῆς θρησκείας, θεολογικὴ διδασκαλία, ἠθική, ἱερὰ κείμενα, ἱερεῖς, ναούς, τελετές, λατρευτικὰ ἀντικείμενα, πολλὰ ἀπὸ τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν ἐπιβιώσεις τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς θρησκείας, ἢ ἐπιδράσεις ἀπὸ ἀνατολικὰ λατρευτικὰ τυπικά.

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ζ΄ΛΟΥΚΑ 

Απόστολος:  Γαλ.α΄11 - 19

Ευαγγέλιον:  Λουκ  η΄41-56

7  Νοεμβρίου 2021 

«Ουκ απέθανεν  αλλά  καθεύδει» Θα’ταν  με  πολλή  ειρωνεία  που  θα  αντιμετώπισαν,  τόσον  ο  Ιάειρος  όσο κι  αυτοί  που  τον  συνόδευαν,  τα  λόγια  αυτά  του  Χριστού.  Όλοι  οι  άνθρωποι, δυστυχώς,  έχουμε  εμπειρία  του  θανάτου.  Και  θα  μπορούσαν  κι  αυτοί  να διακρίνου ν  τον θάνατο  από  τον  ύπνο. 

Κυριακή Ζ’ Λουκά Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 41 – 56 (07-11-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Η σώζουσα πίστη 

Ο Ιησούς Χριστός επιστρέφει στη δεύτερη πατρίδα του την Καπερναούμ, αφού προηγουμένως βρισκόταν στα Γάδαρα όπου θεράπευσε τον δαιμονιζόμενο νέο. Οι κάτοικοι των Γαδάρων μετά το θαύμα, τον παρακάλεσαν να απομακρυνθεί από την περιοχή τους. Σε αντίθεση με αυτούς, οι κάτοικοι της Καπερναούμ συγκεντρώθηκαν μαζικά και τον ανέμεναν με ενθουσιασμό. Σ΄ αυτήν λοιπόν την περιοχή πραγματοποιήθηκαν τα δύο θαύματα, που μνημονεύονται στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα και τα οποία συναντούμε και στους τρεις Συνοπτικούς Ευαγγελιστές.

Κυριακή Κ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα Γαλ. α΄,11-19 (05-11-2021)

Ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους Γαλάτας και τους λέγει ότι το Ευαγγέλιο που κήρυξε σ’ αυτούς δεν είναι επινόηση του ανθρώπου. Όχι μόνο οι άλλοι Απόστολοι αλλά κι’ αυτός ο ίδιος δεν παρέλαβε αυτό από άνθρωπο, ούτε το διδάχθηκε από άνθρωπο, αλλά το παρέλαβε κατ’ ευθείαν δι’ αποκαλύψεως του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΛΟΥΚΑ (7-11-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ὁ Μέγας Ἰατρός

     Δύο θαύματα καί ἰσάριθμες ἰάσεις περιγράφει σήμερα ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, χριστιανοί μου.

     Καί οἱ δύο θεραπεῖες ἦσαν ἀκατόρθωτες γιά τήν Ἰατρική ἐπιστήμη τῆς ἐποχῆς. Ἰδιαίτερα γιά τήν δεύτερη, ἀκόμη καί σήμερα εἶναι πρωτάκουστο νά ζωντανέψει νεκρός.

     Πρόκειται γιά τήν δωδεκάχρονη κόρη τοῦ Ἰαείρου, πού παραδόξως ἦταν ἀρχηγός τῆς Ἑβραϊκῆς Συναγωγῆς. Ἦταν δέ παράδοξο καί ἀπρόσμενο ἐπειδή οἱ Ἑβραῖοι ἀπό τά πρῶτα κηρύγματα τοῦ Ἰησοῦ εἶχαν πάρει ἐχθρική στάση ἀπέναντί Του. Καί ἔφτασε ὁ Ἀρχισυνάγωγος νά γονατίζει μπροστά στόν Κύριο, ἐκλιπαρώντας Τον νά σώσει τήν κόρη του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ THΣ  07-11-2021  «Η ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ»

Χιλιάδες λαοῦ ἀκολουθοῦσαν τόν Χριστό, καθώς πορευόταν πρός τό σπίτι, ὅπου τόν εἶχε καλέσει ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος γιά νά θεραπεύσει τήν βαριά ἀσθενοῦσα, μονάκριβη κόρη του. Καί μάλιστα «συνέπνιγον αὐτόν», δηλαδή εἶχαν κολλήσει ἐπάνω του, ὥστε νά δημιουργεῖται ἕνα κινούμενο ἀνθρώπινο τεῖχος. Μοναδική εὐλογία νά μπορεῖς ν' ἀκουμπήσεις τόν ἴδιο τόν Χριστό. Κι ὅμως, οἱ ὄχλοι συνωθοῦνται ἀσυγκίνητοι, κυριευμένοι ἀπό ἐπιπόλαιη περιέργεια νά δοῦν τόν Χριστό νά θαυματουργεῖ, χωρίς νά τούς ἀγγίζει τίποτε βαθύτερο, ἀδιάφοροι γιά ὁτιδήποτε πνευματικό. Καί μέσα σέ ὅλους αὐτούς, μόνη μία γυναίκα, ταλαιπωρημένη ἀπό τό πρόβλημά της, ἔχοντας χάσει ὅλη της τήν περιουσία προσέρχεται γεμάτη πίστη, στό Θεῖο ἔλεος.