ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Ι΄ Λουκά – Εβρ. 13,17-21 (6/12/2015)

Η εξουσία των Ποιμένων

Από τον επίλογο της προς Εβραίους Επιστολής προέρχεται το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, το οποίο ταιριάζει απόλυτα προς την ιδιότητα του Ποιμένος της Εκκλησίας, την οποία είχε ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Νικόλαος. Είναι το σημείο όπου ο Απόστολος ζητεί από τους Χριστιανούς, αφενός μεν να επιδεικνύουν υπακοή και υποταγή προς τους Εκκλ/κούς τους ηγέτες και Ποιμένες και αφετέρου να προσεύχονται γι’ αυτούς. Στις δύο αυτές πολύ σημαντικές προτροπές θα σταθούμε, αναλύοντας το βαθύτερο νόημά τους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος:Εβρ. ιγ΄ 17-21

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄ 10-17

6 Δεκεμβρίου 2015

«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν… ουκ έδει λυθήναι… τη ημέρα του Σαββάτου;» (Λουκ. ιγ΄ 16).

Μια από τις πολυσυζητημένες εντολές του Θεού αλλά και ταυτόχρονα παρεξηγημένη, είναι η εντολή που αφορά την αργία του Σαββάτου ή της εβδόμης ημέρας. Είναι απαραίτητη η εφαρμογή αυτής της εντολής; Αν, ναι, τότε πως επιτυγχάνεται αυτή η εφαρμογή; Παράλληλα προβάλλει το ερώτημα: Ποιος είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος θα εφαρμόσει αυτή την εντολή; Απάντηση στα ερωτήματα αυτά μας δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο και μάλιστα με το πιο αξιόπιστο πρόσωπο, τον Ιησού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

«Και (ο Ιησούς) επέθηκε επ’ αυτή τας χείρας∙ και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν» (Λουκ. 13, 13)

α. Μία «συγκύπτουσα» γυναίκα που επί χρόνια ήταν διπλωμένη στα δύο, που το χώμα ήταν ο μοναδικός ορίζοντας των ματιών της, σηκώνεται και στέκεται όρθια: μπορεί και πάλι να σταθεί αντίκρυ στα πρόσωπα των συνανθρώπων της, να δει και πάλι το γαλάζιο του ουρανού και να ατενίσει κατάματα τον ορίζοντά του.

 Εις τον μέγαν Ιεράρχην και θαυματουργόν Νικόλαον (6 Δεκεμβρίου)

᾿Αδελφοί  μου χριστιανοί,

[...]
῾Οσοιδήποτε ὕμνοι καί ἄν ἀφιερωθοῦν πρός τόν ἑορταζόμενον μέγαν ῾Ιεράρχην, πρός τόν ᾿Επίσκοπον τῶν Μύρων τῆς Λυκίας, τόν ῞Αγιον Νικόλαον τόν θαυματουργόν, δέν θά ἦταν ἱκανοί νά ὑμνήσουν τόν Μεγάλον αὐτόν ῞Αγιον τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι ὁ ῞Αγιος τῶν πτωχῶν,ὁ ῞Αγιος τῆς ᾿Αγάπης, ὁ ῞Αγιος τῶν θαλασσῶν καί τῶν ναυτικῶν. Εἶναι ὁ θαυματουργός ῞Αγιος Νικόλαος. Τό Τροπάριον του ἀποδίδει ὅλην τήν Μαρτυρίαν του.

Ὁ ὑποκριτὴς καὶ φθονερὸς γέμει καὶ δολιότητος Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)

Δὲν ὑπάρχει περισσότερο ἀποκαλυπτικὸ κείμενο γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη συμπεριφορὰ ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ “ἐνεργῆς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πάσαν μάχαιραν δίστομον” (Ἑβρ. Δ' 12), ξεσχίζει τὸ κάθε προσωπεῖο καὶ φανερώνει τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο. Καὶ ἐὰν αὐτὸ συμβαίνει σὲ κάθε περίπτωση πλαστοπροσωπίας, πολὺ περισσότερο τοῦτο τὸ βλέπουμε νὰ ἐπιβεβαιώνεται στὴν περίπτωση τοῦ ὑποκριτοῦ.

Κυ­ρια­κὴ Ι΄ Λου­κᾶ
7 Δε­κεμ­βρί­ου 2014
Λου­κᾶ ιγ΄ 10 – 17

Ἰ­σχυ­ρὴ πρό­κλη­ση γιὰ μί­α σω­τή­ρια ὑ­πέρ­βα­ση προ­βάλ­λει ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πή ποὺ ἀ­κού­σα­με, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ὁ­ποί­α ξε­δι­πλώ­νει ἐ­νώ­πιόν μας μη­νύ­μα­τα οὐ­ρά­νιας ἀν­το­χῆς.

Ἡ συγ­κύ­πτου­σα γυ­ναῖ­κα βί­ω­νε τὸ δι­κό της μαρ­τύ­ριο πρὶν νὰ γνω­ρί­σει τὴ λύ­τρω­ση ποὺ προ­σφέ­ρει ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ στὶς προ­ο­πτι­κές της θαυ­μα­τουρ­γί­ας Του. Πρὶν νὰ λυ­τρω­θεῖ ὅ­μως ἡ τα­λαί­πω­ρη ἐ­κεί­νη γυ­ναῖ­κα ἔ­κα­νε τὸ ἀ­πο­φα­σι­στι­κὸ βῆ­μα, τὸ ὁ­ποῖ­ο ζη­τεῖ πάν­το­τε ἀ­πὸ ἐ­μᾶς ὁ Χρι­στός. Ἡ κα­τά­στα­σή της ἦ­ταν ὄν­τως τρα­γι­κή.

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Ι΄ Λουκά
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Πονεμένη, βασανισμένη η γυναίκα του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Ήταν ανάπηρη για δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια. «Συγκύπτουσα καί μή δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τό παντελές», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Παρ’ όλη όμως την αναπηρία της το Σάββατο πήγε στη Συναγωγή για να προσευχηθεί. Δεν αμελούσε το καθήκον της προσευχής. Κι εκεί ο μεγάλος Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Ιησούς Χριστός, της έδωσε αυτό που τόσο πολύ ποθούσε. Ποιο ήταν αυτό; Η υγεία της. «Ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας˙ καί παραχρῆμα ἀνωρθώθη καί ἐδόξαζε τόν Θεόν».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά – Εφεσ. 5,8-19 (29/11/2015)

Η αληθινή σοφία

Οι Χριστιανοί στους οποίους απευθύνει την προς Εφεσίους Επιστολή του ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, προέρχονταν, ως επί το πλείστον, από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Γι’ αυτό επιμένει ο Παύλος να τους ζητεί ν’ αποβάλουν το νοσηρό ειδωλολατρικό παρελθόν τους, δηλ. την πορνεία, την ακαθαρσία, την πλεονεξία, την αισχρότητα, την μωρολογία, την μέθη, που συνιστούν την ειδωλολατρία και να υιοθετήσουν τα ιδιώματα των κληρονόμων της Βασιλείας του Θεού. Γι’ αυτά ακριβώς τους ομιλεί στο ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, καλώντας τους να γίνουν φως Χριστού, να είναι άνθρωποι καλοσύνης, δικαιοσύνης και αλήθειας, να ελέγχουν τα έργα του σκότους και να φέρονται ως αληθινά σοφοί και όχι ως άσοφοι. Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο θα σταθούμε σήμερα, προσεγγίζοντας την έννοια της σοφίας, όπως την εκλαμβάνει ο κόσμος και όπως την εννοεί ο Απόστολος Παύλος, δηλ. η Εκκλησία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. Ε΄ 8 – 19

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΗ΄ 18 – 27

29 Νοεμβρίου 2015

«Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου»

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί, που πλησιάζει τον Κύριο, όπως μας τον περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι ένας άρχοντας της ιουδαϊκής συναγωγής, νέος στην ηλικία και πλούσιος πολύ. Από τα παιδικά του χρόνια αγωνίζεται να τηρεί τις εντολές του Θεού. Είναι υπάκουος στους γονείς του και δεν παρουσιάζει σοβαρά ατοπήματα και δεν έχει αξιόλογες ηθικές πτώσεις. Δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία κι έχει μάλιστα υψηλές αναζητήσεις. Τον ενδιαφέρει η αιώνια ζωή που θα ήθελε να την κληρονομήσει. Στην ψυχή του ο ευγενικός αυτός νέος, που προσφωνεί τον Κύριο με τις λέξεις «διδάσκαλε αγαθέ», κρύβει πόθους υψηλούς. Γι’ αυτό και ρωτά τι πρέπει να κάμει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και η συμβουλή του Κυρίου είναι ότι για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή οφείλει να εφαρμόσει τις εντολές του Θεού. Κι ο Κύριος του απαριθμεί μερικές όπως να μη μοιχεύσεις, να μη φονεύσεις, να μη κλέψεις, να μη ψευδομαρτυρήσεις και να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Από αυτό φαίνεται ότι μια από τις βασικές εντολές, που οδηγούν στον ουρανό, είναι και η τιμή προς τους γονείς μας. Εντολή σαφής και γνωστή σ’ όλους μας. Εντολή με αιώνιο και πανανθρώπινο κύρος. Αυτήν ακριβώς την εντολή θα μελετήσουμε κι εμείς σήμερα για να δούμε γιατί επιβάλλεται η τιμή αυτή προς τους γονείς μας.

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκά – Αυτογνωσία και μετάνοια

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΣΤ΄ Κυριακῆς: Εφεσ. ε΄ 8-19

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

1. Γνωρίζουμε τόν ἑαυτό μας;

    Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ὀρ­θὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Πολὺ περισσότερο δὲν εἶναι εὔκολο νὰ προχωρήσουμε στὴ μετάνοια καὶ τὴ διόρθωση. Ὡστόσο αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο, ὅπως μᾶς τὸ ὑπέδειξε ὁ Κύριος μέσα ἀπὸ τὸν διάλογο μὲ τὸν πλούσιο νεανίσκο, ποὺ περιγράφεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. 

    Κάποτε πλησίασε ἕνας πλούσιος ἄρχον­τας τὸν Κύριο καὶ τὸν ρώτησε: 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 29-11-2015

Η κα­το­χὴ καὶ ἡ λε­λο­γι­σμέ­νη χρή­ση τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν δὲν εἶ­ναι ἐ­πί­μεμ­πτη. Τὸ κα­κὸ ξε­κι­νᾶ ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ ὁ ἄν­θρω­πος γί­νε­ται πλε­ο­νέ­κτης καὶ κλεί­νει τὰ σπλά­χνα του στὸν συ­νάν­θρω­πό του. Ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς πέ­ρα­σε τὴν ἐ­πί­γει­ο ζω­ή του χω­ρὶς νὰ ἔ­χει «ποῦ τὴν κε­φα­λὴν κλί­νῃ» καὶ σὲ πλεῖ­στες πε­ρι­πτώ­σεις κα­τέ­κρι­νε ἔν­το­να τὴν προ­σκόλ­λη­ση πρὸς τὸν ἐ­πί­γει­ο πλοῦ­το. Καὶ τοῦ­το ὄ­χι χω­ρὶς λό­γο: ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θεῖ ἀ­πὸ τὴν προ­σκόλ­λη­σή του στὸν πλοῦ­το τό­τε γλυ­τώ­νει καὶ ἀ­πὸ τὴ δου­λεί­α τοῦ κό­σμου καὶ τὴν ἐ­ξου­σί­α τοῦ πο­νη­ροῦ. Ἡ χρι­στια­νι­κὴ ζω­ή, κα­θὸ ζω­ὴ ἐ­λευ­θε­ρί­ας, ἀ­παι­τεῖ ἀ­πο­δέ­σμευ­ση ἀ­πὸ τὴ δυ­να­στεί­α τοῦ πλού­του, ποὺ κα­τα­δυ­να­στεύ­ει τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ὑ­πο­τάσ­σει στὸ χρῆ­μα, ἐμ­πο­δί­ζον­τάς τον ταυ­τό­χρο­να νὰ ση­κώ­σει τὸ κε­φά­λι του στὸν οὐ­ρα­νό.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

Κυ­ρια­κή κστ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἐ­φεσ. ε΄ 8-19)

  «Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοι­ς τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε» 

  

«Καί νά μή συμ­με­τέ­χε­τε στά ἔρ­γα τοῦ σκό­τους πού εἶ­ναι ἄ­καρ­πα καί ἐ­πι­βλα­βῆ. Οὔ­τε κἄν νά τά ἀ­νέ­χε­σθε, ἀλ­λά μᾶλ­λον νά τά ἐ­λέγ­χε­τε καί νά τά πα­ρου­σι­ά­ζε­τε στά μά­τια ὅ­λων ἐ­πι­βλα­βῆ καί ὀ­λέ­θρια», μᾶς δι­α­κη­ρύτ­τει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ἀ­δελ­φοί μου, μέ­σῳ τῶν χρι­στια­νῶν τῆς Ἐ­φέ­σου. Ἡ Ἔ­φε­σος ἦ­ταν μί­α ἀ­πό τίς πιό με­γά­λες πό­λεις τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­ςί­ας, κον­τά στή θά­λασ­σα καί γι’ αὐ­τό εἶ­χε με­γά­λη ἐμ­πο­ρι­κή κί­νη­ση. Πλού­σια πό­λη καί ὅ­που πλοῦ­τος ἐ­κεῖ καί δι­α­φθο­ρά. Τα­βέρ­νες, κρα­σί, γυ­ναῖ­κες, γλέν­τια, ἀ­σω­τί­α. Ἡ εἰ­δω­λο­λα­τρί­α ἐ­νί­σχυ­ε αὐ­τή τήν ἀ­σω­τί­α τῶν κα­τοί­κων. Ἀ­φοῦ οἱ θε­οί πού πί­στευ­αν ἔ­κλε­βαν, με­θοῦ­σαν καί σκό­τω­ναν, φαν­τα­σθεῖ­τε τί ἔ­κα­ναν οἱ ἄν­θρω­ποι. Ὅ­λοι ζοῦ­σαν στό σκο­τά­δι.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά

29 Νοεμβρίου 2015

            Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα η Εκκλησία μας τιμάει και εορτάζει την ιερά μνήμη ενός μεγάλου της Αγίου. Του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, μας μιλάει για τον τρόπο της κλήσεως του Αγίου Ανδρέα από τον Χριστό μας, και έτσι η Εκκλησία μας θυμίζει με άψογο τρόπο, ότι και εμάς μας κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και ότι πάντοτε πρέπει να θυμόμαστε αυτή την κλήση μας. Μάλιστα ο Απόστολος των εθνών Παύλος, προτρέπει όλους τους Χριστιανούς, να μη ξεχνούν την κλήση τους: «Βλέπετε αδελφοί την κλήσιν υμών».

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. ε΄ 8-19)

Ουράνιες αξίες

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του και να τους εμπιστεύεται πλήρως. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο, προηγείται της συνάντησης με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 18, 18-27)

Τὸ νὰ κα­τέχει κανεὶς ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θὰ δὲν εἶ­ναι πρᾶγμα κακό. Ἄλλωστε ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἄπειρα παραδείγματα πλουσίων, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο δὲν κατακρίνονται γιὰ τὴν οἰκονομική τους ἐπιφάνεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐπαινοῦνται γιὰ τὸν τρόπο ποὺ διαχειρίστηκαν τὸν πλοῦτο τους. Τὸ κα­κὸ ξε­κι­νᾶ ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ ὁ ἄν­θρω­πος γί­νε­ται πλε­ο­νέ­κτης˙ θέλει νὰ ἀποκτήσει ὅλο καὶ περισσότερα καὶ κλεί­νει τὰ σπλά­χνα του στὸν συ­νάν­θρω­πό του ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς πέ­ρα­σε τὴν ἐ­πί­γει­ο ζω­ή του χω­ρὶς νὰ ἔ­χει «ποῦ τὴν κε­φα­λὴν κλί­νῃ» καὶ σὲ πλεῖ­στες πε­ρι­πτώ­σεις κα­τέ­κρι­νε ἔν­το­να τὴν προ­σκόλ­λη­ση πρὸς τὸν ἐ­πί­γει­ο πλοῦ­το. Καὶ τοῦ­το ὄ­χι χω­ρὶς λό­γο: ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θεῖ ἀ­πὸ τὴν προ­σκόλ­λη­σή του στὸν πλοῦ­το τό­τε γλυ­τώ­νει καὶ ἀ­πὸ τὴ δου­λεί­α τοῦ κό­σμου καὶ τὴν ἐ­ξου­σί­α τοῦ πο­νη­ροῦ. Ἡ χρι­στια­νι­κὴ ζω­ή, κα­θὸ ζω­ὴ ἐ­λευ­θε­ρί­ας, ἀ­παι­τεῖ ἀ­πο­δέ­σμευ­ση ἀ­πὸ τὴ δυ­να­στεί­α τοῦ πλού­του, ποὺ κα­τα­δυ­να­στεύ­ει τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ὑ­πο­τάσ­σει στὸ χρῆ­μα, ἐμ­πο­δί­ζον­τάς τον ταυ­τό­χρο­να νὰ ση­κώ­σει τὸ κε­φά­λι του στὸν οὐ­ρα­νό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:29-11-2015:«ΕΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

«ΕΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ»

Βαρειά σκιά ἁπλώθηκε στό πρόσωπο τοῦ νεαροῦ ἄρχοντα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς ὄταν ἄκουσε τόν Κύριο νά τόν προτρέπει νά πουλήσει «πάντα ὅσα εἶχε» καί νά τόν ἀκολουθήσει.  Ὁ νούς του ἔκανε μιά γενική ἐπισκόπηση τῶν ὑπαρχόντων του.  Τοῦ πρόσφεραν ὅτι ἤθελε, καλοπέραση, κῦρος στό λαό, δύναμη, ἀξιώματα.  Πῶς νά τα θυσίαζε ὅλα αὐτά.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 29.11.2015

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά (Λουκά ιη΄ 18-27)

Μεγάλη θλίψη καί μελαγχολία κατέλαβε τόν νεαρόν ἄρχοντα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν ἄκουσε ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου νά τόν προτρέπει νά πουλήσει «πάντα ὅσα εἶχε» καί νά τόν ἀκολουθήσει. Ἀμέσως σκέφθηκε ὅλα αὐτά τά ὁποῖα κατεῖχε καί τοῦ ἐξασφάλιζαν τά πάντα: καλοπέραση, κύρος στό λαό, δύναμη, ἀξιώματα. Πῶς νά τά θυσίαζε ὅλα αὐτά; Ἄλλωστε ποιός μποροῦσε νά τόν διαβεβαιώσει ὅτι τόν συνέφερε; Ὁ χρυσός τοῦ φάνηκε πιό πειστικός ἀπό τόν Χριστό. Σιωπηλός ὁ πλούσιος μέ τήν καρδιά βυθισμένη σ’ ἕνα μολυβένιο σύννεφο μελαγχολίας, ἐγκαταλείπει τόν Χριστό καί χάνεται στό πλῆθος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὅλοι διαπιστώνουμε ὅτι ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου μας δὲν εἶναι καθόλου εὐχάριστη. Ἡ κοινωνία στὴν ὁποία ζοῦμε παρουσιάζει τὴν εἰκόνα ἑνὸς βαρειὰ ἀσθενοῦς. Οἱ καθημερινὲς εἰδήσεις ἔχουν σχέση μὲ πολέμους καὶ ἐγκλήματα, μὲ ἀδικίες καὶ ἀτιμίες, μὲ ἀσχημοσύνες καὶ σκάνδαλα. Καὶ ὁ μικρὸς καθημερινός μας βίος εἶναι γεμάτος ἀπὸ ἀγωνίες καὶ στενοχώριες, ἀπὸ ἄγχος καὶ ἀνασφάλεια. Κι ὅλοι διερωτώμαστε, γιατὶ αὐτὴ ἡ τραγικότητα στὸν κόσμο μας;

ΑΓΑΘΩΣΥΝΗ - ΔΥΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΑΛΗΘΕΙΑ

Κυριακής ΙΓ´ Λουκά

Αποστολικό Ανάγνωσμα

(Εφέσ. ε´ 8-19)

Το ότι ο πήχυς έχει πέσει δραματικά σε όλα τα επίπεδα, αυτό το διαπιστώνει κανείς χωρίς να χρειάζεται να διαθέτει ειδικές γνώσεις παρατηρητή. Αλλά το ότι η στάθμη της λεγόμενης πρακτικής – συνεπούς Χριστιανικής ζωής έχει κατέλθει αρκετές μονάδες βάσει του Ευαγγελικού μέτρου, αυτό όντως θα πρέπει να μας βάλει σε ανησυχία, ώστε να περάσουμε στη διάγνωση και φυσικά να καταλήξουμε στην θεραπεία.

Η προσευχή ώς πνευματική καί λειτουργική λατρεία. Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά. Ομιλίες π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010 

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου.

Ομιλία Κυρ. ΙΓ' Λουκά, 2005

(...ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.)

Στην πνευματική λατρεία αδελφοί μου, «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί». 

Όταν ο ιερεύς χριστιανοί μου εισέρχεται στο ναό, εις το Άγιον Βήμα, λέγει μυστικά, από μέσα του ή ψιθυριστά, «εισελεύσομαι Κύριε εις τον οίκον Σου» ή «εις το Άγιον Βήμα, και προσκυνήσω εν αυτώ τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, τη μία εν Τριάδι θεότητι, τον φόβο Σου».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΑΦΡΩΝ»

Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό προσφωνεῖ τόν πλεονέκτη πλούσιο ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. «Ἄφρων», τοῦ λέει, δηλαδή, ἀσύνετε, παράφρον, «αὐτή τή νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου, Τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά, πού μέ νοσηρή ἰδιοτέλεια θησαύρισες; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις;Ὁ χαρακτηρισμός αὐτός, πού χρησιμοποιεί ό Κύριος γιά τον ἄπληστο πλούσιο, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ή πλεονεξία είναι ἀληθινή ἀρρώστεια πού δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά ἡρεμήσει καί νά χαρεῖ. «Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Θ΄ Λουκά – Εφεσ. 4,1-7 (22/11/2015)

Παύλειες παρακαταθήκες

Πατρικές νουθεσίες και παρακαταθήκες απευθύνει, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Εφέσου, στο Αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα. Τους καλεί να ζουν με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή, να είναι άνθρωποι αγάπης και ειρήνης, για να διατηρείται ανάμεσά τους η ενότητα του Αγίου Πνεύματος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. δ΄ 1-7

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄ 16-21

22 Νοεμβρίου 2015

«Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται» (Λουκ. ιβ΄ 20).

Τα υλικά αγαθά, όπως και η ίδια η ζωή, είναι δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου ο άνθρωπος είναι μόνο διαχειριστής και όχι ιδιοκτήτης αυτών των αγαθών και τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Αυτά τα αγαθά, όπως και η ζωή αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή γιατί «ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός» είναι ο ίδιος ο Θεός.

Κυριακή Θ΄Λουκά – Η Παραβολή του άφρονος πλουσίου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιβ΄ 16-21

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΕ΄ Κυριακῆς: Εφεσ. δ΄ 1-7

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

1. Ἡ τραγωδία τοῦ πλούτου

    Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι τὰ χρήματα μποροῦν νὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν ἄνεση καὶ εὐτυχία. Στὴν πρα­γματικότητα ὅμως τὰ πλούτη ἀπὸ μόνα τους δὲν ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιὰ εὐτυχισμένη ζωή. ­Ἀντίθετα, μᾶλλον προβλήματα δημιουργοῦν καὶ ἀπαιτοῦν πολ­λὴ σύνεση καὶ προσοχὴ στὴ διαχείρισή τους. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος μὲ τὴν πολὺ ἐκφραστικὴ Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. 

Κυριακή Θ΄ Λουκά [Του άφρονος πλουσίου] Λουκ. Ιβ΄ 16-21

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ: Η πλεονεξία βασιλεύει γύρω μας. Το πάθος της απληστίας είναι ολοφάνερο, σαν τη σκουριά στο σίδερο, στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων. 

Πόσες αντιπάθειες και έχθρες γεννώνται απ΄αυτή! «Να μην τον ξαναδώ στα μάτια μου τον ατομιστή!» ή «Ούτε την καλημέρα του δεν θέλω πια, ύστερα απ΄αυτό που μου έκανε!» ακούμε συχνά να λέγονται σαν επίλογος συγκρούσεων για θέματα ειδικά περιουσιακά. Και βλέπουμε δεσμούς φιλίας, και αίματος ακόμη, να θρυμματίζονται και να αντικαθίστανται από μίση. Με έμβλημα, φανερό ή κρυφό, το «άρπαξε να φας και κλέψε νάχης» δεν διστάζει να σκορπίζει γύρω του ο πλεονέκτης πίκρα και θλίψη, αρκεί να ωφεληθεί ο ίδιος. Κάποιοι θα πουν: «Ας τα ακούσουν οι πλούσιοι!» Κι όμως τα παραπάνω δεν αφορούν μόνον αυτούς. Η πλεονεξία είναι αρρώστια διαδεδομένη σε όλες τις τάξεις. Κυριαρχεί στην καρδιά πλουσίων και φτωχών και εκδηλώνεται με ποικιλοτρόπως.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ 22-11-2015

Ο Κύ­ρι­ος θέ­λον­τας νὰ δι­δά­ξει τὸ πό­σο ὀ­λέ­θρι­ο καὶ κα­τα­στρο­φι­κὸ εἶ­ναι τὸ πά­θος τῆς πλε­ο­νε­ξί­ας καὶ μὲ ἀ­φορ­μὴ τὸ αἴ­τη­μα κά­ποιου «ἐκ τοῦ ὄ­χλου», ὥ­στε νὰ ἐ­πέμ­βει καὶ νὰ δι­ευ­θε­τή­σει τὴν κλη­ρο­νο­μι­κὴ δι­α­φο­ρὰ ποὺ εἶ­χε μὲ τὸν ἀ­δελ­φό του, λέ­ει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­νος πλου­σί­ου.

Τὸ πρῶ­τo του σχό­λι­ο, στὸ αἴ­τη­μα τοῦ ἀ­κρο­α­τῆ του, ἀ­φο­ροῦ­σε στὴ δι­ά­κρι­ση τῶν ἐ­πι­γεί­ων θη­σαυ­ρῶν ἀ­πὸ τὰ οὐ­ρά­νι­α ἀ­γα­θά: «ἄν­θρω­πε», τοῦ λέ­ει, «τίςμὲκα­τέ­στη­σεδι­κα­στὴνἢμε­ρι­στὴνἐφ᾽ὑ­μᾶς;». Ὁ Χρι­στὸς προ­βαί­νει σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­ευ­κρί­νη­ση, δι­ό­τι δὲν Ἐ­ναν­θρώ­πη­σε, ὥ­στε νὰ δι­ευ­θε­τεῖ τὶς ὑ­λι­κὲς δι­α­φο­ρὲς τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἡ σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου δὲν σχε­τί­ζε­ται μὲ τὴν ἔλ­λει­ψη ἢ τὸ πλε­ό­να­σμα ἐ­πί­γει­ων ἀ­γα­θῶν, ἀλ­λὰ μὲ τὴν ἐμ­πι­στο­σύ­νη ποὺ κά­ποιος δεί­χνει στὶς ἐ­παγ­γε­λί­ες τοῦ Θε­οῦ. Πα­ράλ­λη­λα, οὔ­τε ἡ ποι­ό­τη­τα τῆς ζω­ῆς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἢ με­τρᾶ­ται ἀ­πὸ τὸ πλῆ­θος τῶν πε­ρι­ου­σι­α­κῶν του στοι­χεί­ων: «οὐκ ἐν τῷ πε­ρισ­σεύ­ειν τι­νὶ ἡ ζω­ὴ αὐ­τοῦ ἐ­στιν ἐκ τῶν ὑ­παρ­χόν­των αὐ­τοῦ». Αὐ­τὸ ποὺ ὄν­τως με­τρᾶ εἶ­ναι ἡ σχέ­ση τοῦ ἀν­θρώ­που μὲ τὸν Χρι­στὸ καὶ κατ᾽ ἐ­πέ­κτα­ση ἡ εὐ­σέ­βει­α καὶ ἡ ἀ­ρε­τή του.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 22α ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Κυ­ρια­κή κε΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

22 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἐ­φεσ. δ΄ 1-7)

«Σπου­δά­ζον­τες τη­ρεῖ­ν τή­ν ἑ­νό­τη­τα τοῦ πνεύ­μα­τος ἐν τῷ συν­δέ­σμῳ τῆς εἰ­ρή­νης»

Νά ἐ­πι­με­λεῖ­σθε καί νά ἀ­γω­νί­ζε­σθε νά δι­α­τη­ρεῖ­τε τήν ἑ­νό­τη­τα, μέ τήν ὁ­ποί­α τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα σᾶς ἔ­χει συν­δέ­σει, ἔ­χον­τας ὡς σύν­δε­σμο τήν εἰ­ρή­νη, ἡ ὁ­ποί­α θά βα­σι­λεύ­ει μα­τα­ξύ σας καί θά σᾶς ἑ­νώ­νει σέ ἕ­να πνευ­μα­τι­κό σῶ­μα. Νά ἔ­χου­με ἑ­νό­τη­τα, ἀ­δελ­φοί μου, μᾶς συμ­βου­λεύ­ει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, νά ζοῦ­με μο­νοι­α­σμέ­νοι σάν μί­α οἰ­κο­γέ­νεια πού ἔ­χει ἕ­να Πα­τέ­ρα, τό Θε­ό.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Λουκά

22 Νοεμβρίου 2015

Ο παραβολικός λόγος του Χριστού, μας αποκαλύπτει και πάλι την κατάσταση της ψυχής που έχει αφεθεί στην πλεονεξία. Η εύφορη χρονιά αυξάνει τη σοδιά η οποία δεν χωρώ στις αποθήκες του πλουσίου. Τότε αποφασίζει να γκρεμίσει τους αποθηκευτικούς χώρους και να φτιάξει μεγαλύτερους που θα χωρούν τα αγαθά. Εμπόδιο στα σχέδιά του γίνεται ο ξαφνικός θάνατος. Ο Μέγας Βασίλειος ερμηνεύοντας την παραβολή μας μεταφέρει στο βάθος της:

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Πλήρωμα ζωής

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από το φοβερό πάθος της πλεονεξίας. Για να βοηθήσει λοιπόν όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μάς πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσο ζωηρά αλλά και διδακτικά μηνύματα και νοήματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Ἡ θάλασσα, μᾶς διδάσκει μὲ παραστατικὸ τρόπο ὁ Μ. Βασίλειος, γνωρίζει τὰ ὅριά της, ὁ πλεονέκτης, ὅμως, ὑπερβαίνει τοὺς ὅρους τῆς αὐτάρκειας καὶ τοῦ ἀναγκαίου καὶ ἀγωνίζεται νὰ ἀποκτήσει ὅλο καὶ περισσότερα πράγματα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:22-11-2015:«Ο ΑΦΡΩΝ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                           

« Ο ΑΦΡΩΝ»

Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό προσφωνεῖ τόν πλεονέκτη πλούσιο ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. «Ἄφρων», τοῦ λέει, δηλαδή, ἀσύνετε, παράφρον, «αὐτή τή νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου, Τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά, πού μέ νοσηρή ἰδιοτέλεια θησαύρισες; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις;

Κήρυγμα γιά Κυριακή 22.11.2015

Κυριακή Θ΄ Λουκά (Λουκά ιβ΄ 10-21)

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀγαπητοί μου θά ἀκούσουμε τό Θεό νά προσφωνεῖ ἕναν ἄνθρωπο μέ ἕνα βαρύ χαρακτηρισμό. Θά ἀποκαλέσει ἕναν πλούσιο ἄνθρωπο «ἄφρονα». Καί αὐτό σημαίνει ὅτι τόν ἀποκαλεῖ ἀνόητον, ἀσύνετον, παράφρονα. Καί ἀκόμα τό χειρότερο ὅτι σ’ αὐτήν τήν κατάσταση πού εἶναι τοῦ γνωστοποιεῖ ὁ Θεός ὅτι αὐτήν τήν νύκτα θά πεθάνει. Στήν οὐσία ὁ Θεός τοῦ λέγει ὅτι τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά πού ἔχεις; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις; Σέ τί θά σοῦ χρησιμεύσουν; Τό μόνο πού εἶναι σίγουρο ὅτι θά σέ καταδικάσουν ἀκόμη περισσότερο. Ὅλα αὐτά μᾶς δείχνουν ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι ἀληθινή ἀνοησία, εἶναι μία τρέλα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσουμε γιὰ ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σήμερα εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο. Στὸ εὐαγγέλιο σήμερα ἀκούσαμε τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονα πλουσίου. «Κάποιου πλούσιου ἀνθρώπου τὰ χωράφια ἔδωσαν ἄφθονη σοδειά. Τότε ἐκεῖνος σκεφτόταν κι ἔλεγε: “τὶ νὰ κάνω; Δὲν ἔχω μέρος νὰ συγκεντρώσω τὰ γεννήματά μου. Ἀλλὰ νὰ τὶ θὰ κάνω”, εἶπε. “Θὰ γκρεμίσω τὶς ἀποθῆκες μου καὶ θὰ χτίσω μεγαλύτερες γιὰ νὰ συγκεντρώσω ἐκεῖ ὅλη τὴ σοδειά μου καὶ τ᾽ ἀγαθά μου. Μετὰ θὰ πῶ στὸν ἑαυτό μου: τώρα ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, ποὺ ἀρκοῦν γιὰ χρόνια πολλά· ξεκουράσου, τρῶγε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε τοῦ εἶπε ὁ Θεός: “Ἀνόητε, αὐτὴ τὴ νύχτα θὰ παραδώσεις τὴ ζωή σου. Αὐτὰ λοιπὸν ποὺ ἑτοίμασες σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν”; Αὐτὰ παθαίνει ὅποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυροὺς καὶ δὲν πλουτίζει τὸν ἑαυτό του μὲ ὅ,τι θέλει ὁ Θεός». Ἀφοῦ τὰ εἶπε ὅλα αὐτά, πρόσθεσε μὲ ἔμφαση: «Ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν᾽ ἀκούει ἄς τὰ ἀκούει».

Το Μυστήριον της Θεοτόκου

«Εἴσελθε εἰς τά ἄδυτα, καί γνῶθι μυστήρια, καί ἑτοιμάζου γενέσθαι τοῦ Ἰησοῦ οἰκητήριον, τερπνόν καί ὡραῖον» (ἑσπέριον στιχηρόν προσόμιον ἑορτῆς), προτρέπεται ἡ Ἁγία Ἄννα, σάν σήμερα, τήν θυγατέρα της Μαρίαν, τήν Παναγίαν μας.

Οἱ χοϊκοί ἄνθρωποι πολλές φορές προσπαθοῦμε νά καταλάβουμε τί εἶναι τό μυστήριον τῆς Θεοτόκου, νά δώσουμε τίς δικές μας ἑρμηνεῖες, λησμονοῦντες τό: «ψαυέτω μηδαμῶς χείρ ἀμυήτων». Καταλαμβανόμεθα ἀπό δέος, φόβο, ἀλλά συγχρόνως καί χαρά, καί τά χείλη μας ἁπλῶς ψελλίζουν καί «ἀναμέλπουν» πρός αὐτήν τό «Χαῖρε τοῦ Ἀγγέλου». 

Προς τίνα καταφύγω άλλην;

Του​ Πρωτοσυγκέλλου της ΙΜΚΑ Αρχιμ Δαμασκηνού Λιονάκη

“Πρός τίνα καταφύγω ἄλλην, Ἁγνή;” ἀναρωτιέται μέσα στήν ἀγωνία του ὁ ποιητής τοῦ Μεγάλου Παρακλητικοῦ Κανόνα, ὁ αὐτοκράτορας τῆς Νικαίας Θεόδωρος Β' Λάσκαρης, ἐκφράζοντας τόσο τήν προσωπική του ὅσο καί τή συλλογική τῆς ἐποχῆς του ἀγωνία.

Ὁ ἴδιος, ὡς πρόσωπο, ἀντιμετώπιζε πολλά προβλήματα ὑγείας ἐνῶ, ὡς ἐξὸριστος αὐτοκράτορας, ἔβλεπε μέ πόνο τούς σταυροφόρους  κατακτητές νά σφετερίζονται τῆς Βασιλεύουσας τό θρόνο.

"Σήμερον ναός ο έμψυχος" Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφειμ

Παρασκευή, 20 Νοέμβριος 2015

Είναι παράδοση της Εκκλησίας μας, όταν αναφερόμαστε στο πρόσωπο του Χριστού, να θέτουμε «φυλακή» στο στόμα μας κατά τον ιερό ψαλμωδό: «Θου, Κύριε, φυλακήν τω στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου». Και τούτο, γιατί είμαστε άγευστοι της χάριτος του Θεού και, συγχρόνως, δεν διαθέτουμε και την καρδιακή καθαρότητα.

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΕΣΤΙΝ  Η  ΕΙΡΗΝΗ  ΗΜΩΝ

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακής  η΄ Λουκά 

(Εφεσ.  β´  14-22) 

Δεν υπάρχει άνθρωπος φυσιολογικός που να αρνείται το ευλογημένο αγαθό τηςΕιρήνης. Αλλά το παράδοξο είναι ότι όσο περισσότερο ποθεί “το γλυκύ πράγμα και όνομα” κατά τον Άγιο Γρηγόριο, τόσο και περισσότερο το φάσμα των ταραχών και των πολέμων απειλούν τον κόσμο έως και αυτών των εσχατιών της οικουμένης. Και γιατί αυτό; Διότι οι άνθρωποι ψάχνουν να βρουν τον καρπό τής Ειρήνης μακριά από εκεί που φύεται και αναπτύσσεται. Ω άνθρωποι, διψάτε την ειρήνη σε όλες της τις εκφάνσεις; Γνωρίστε και συνδεθείτε με τον Ιησού Χριστό! “Χριστός εστίν η ειρήνη ημών”, διασαλπίζει στο Απ. Ανάγνωσμα ο μεγάλος κήρυξ της κατά Θεόν ειρήνης.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Η΄ Λουκά – Εφεσ. 2,14-22 (15/11/2015)

Αθεΐα: πλούτος ή φτώχεια;

Στην προ Χριστού εποχή, αγαπητοί μου αδελφοί, ανάμεσα στους Ιουδαίους και στους εθνικούς – ειδωλολάτρες υπήρχε μέγα χάσμα και αδυσώπητη έχθρα. Οι μεν ήταν εγκλωβισμένοι στο ασφυκτικό πλαίσιο του Νόμου, οι δε ήταν αιχμάλωτοι της αθεΐας. Ο Απόστολος Παύλος, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, απευθύνεται στους Χριστιανούς της Εφέσου, που προέρχονταν από τον κόσμο των ειδωλολατρών και τους λέγει ότι ο Χριστός έφερε την ειρήνη στα διεστώτα, ένωσε τα δύο

μέρη, κατέρριψε το μεσότοιχο του φραγμού και στο πρόσωπό Του δημιούργησε την νέα ανθρωπότητα, μέσα στην Εκκλησία.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. δ΄ 6 – 15

Ευαγγέλιον: Λουκ. ι΄ 25 – 37

15 Νοεμβρίου 2015

Νομικός ονομάζεται, από τον ευαγγελιστή Λουκά, ό Ισραηλίτης θεολόγος που γνώριζε και δίδασκε τον Μωσαϊκό νόμο. Πλησίασε τον Χριστό και προσπάθησε να δυσκολέψει ή και να εκθέσει τον Κύριο μας, με την απάντηση που νόμιζε ότι θα του έδινε, ζητώντας υποκριτικά να μάθει πως θα κληρονομήσει την βασιλεία των ουρανών. Περιορίζεται ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, να του υποδείξει, να αναφέρει τι είναι γραμμένο στον νόμο και που φυσικά πρέπει να τηρήσει στη ζωή του. Εκτός λοιπόν από την απόλυτη αγάπη που οφείλεται στον Κύριο και Θεό του, πρέπει σημειώνεται στον νόμο, να αγαπήσεις «και τον πλησίον σου ως σεαυτόν», συμπληρώνει ο νομικός.

Κυριακή Η΄Λουκά – Η Παραβολή του Καλού Σαμαρείτου

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΔ΄ Κυριακής Εφεσ. β΄ 14-22

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής : Λουκ. ι΄ 25-37

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ

1. Εἶναι δική μας ἡ εὐκαιρία τῆς ἀγάπης

    Ρωτοῦν πολλοί: ­Γιατί νὰ ὑπάρχει τόση ­δυστυχία στὸν κόσμο; Για­τί ἀφήνει ὁ Θεὸς ἀθῶα παιδιὰ νὰ πεθαίνουν ἀπὸ τὴν ­πείνα καὶ τὶς ἀρρώστιες;... Εὔλογα ἀκούγονται τὰ ἐρωτήματα αὐτὰ καὶ κάπο­τε φθάνουν στὸ ­ση­­μεῖο νὰ θέτουν σὲ ἀ­μ­φισβήτηση τὴν ἴδια τὴν ὕπαρξη τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης. Ὡστόσο ὁ Κύριος μὲ τὴν Παρα­βο­λὴ ποὺ μᾶς δίδαξε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ρίχνει τὸ φῶς τῆς ἀγάπης Του ποὺ δίνει ἀπάντηση σὲ κά­θε παρόμοιο ἐρώτημα καὶ ἀμφιβολία.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 15η ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Κυ­ρια­κή κδ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

15 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἑ­φεσ. β΄ 14-22)

«ἄ­ρα οὖν οὐ­κέ­τι ἐ­στὲ ξέ­νοι καὶ πά­ροι­κοι,ἀλ­λὰ συμ­πο­λῖ­ται τῶν ἁ­γί­ων καὶ οἰ­κεῖ­οι τοῦ Θε­οῦ»

Ἄ­ρα δέν εἶ­στε πλέ­ον ξέ­νοι, ὅ­πως προ­η­γου­μέ­νως, καί προ­σω­ρι­νοί πο­λί­τες τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τοῦ Χρι­στοῦ, ἀλ­λά εἶ­στε συμ­πο­λί­τες ὅ­λων τῶν ἁ­γί­ων καί οἰ­κια­κοί τοῦ Θε­οῦ. Ὅ­λες οἱ χι­λιά­δες τῶν με­τα­να­στῶν πού ἔρ­χον­ται στήν πα­τρί­δα μας, μέ σκο­πό τήν ἐγ­κα­τα­βί­ω­σή τους στίς χῶ­ρες τῆς Εὐ­ρώ­πης, φέρ­νουν στό νοῦ μας ὅ­λους τοὺς προ­γό­νους μας, πού ἀ­ναγ­κά­στη­καν νά ζή­σουν μα­κριά ἀ­πό τόν τό­πο πού γεν­νή­θη­καν. Ἡ πλού­σια ἱ­στο­ρί­α τοῦ ἔ­θνους μας εἶ­ναι γε­μά­τη ἀ­πό πε­ρι­πτώ­σεις προ­σφυ­γιᾶς ἤ με­τα­νά­στευ­σης γιά δι­ά­φο­ρους λό­γους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ 15-11-2015

Στὴ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ ὁ Κύ­ρι­ος ἑρ­μη­νεύ­ει τὴν ἔν­νοι­α τοῦ πλη­σί­ον, κα­λῶν­τας μας νὰ το­πο­θε­τη­θοῦ­με ἔ­ναν­τι αὐ­τοῦ. Κά­ποιος «νο­μι­κός», ἄν­θρω­πος δη­λα­δὴ ποὺ με­λε­τοῦ­σε καὶ γνώ­ρι­ζε, του­λά­χι­στον θε­ω­ρη­τι­κά, τὸν Νό­μο τοῦ Θε­οῦ, πλη­σί­α­σε τὸν Χρι­στὸ καὶ τοῦ ἔ­θε­σε ἕ­να ἐ­ρώ­τη­μα. Οἱ προ­θέ­σεις τοῦ νο­μι­κοῦ, ὅ­μως, δὲν ἦ­ταν κα­λές, ἀ­φοῦ πλη­σί­α­σε τὸν Χρι­στὸ ὄ­χι μὲ πνεῦ­μα μα­θη­τεί­ας, ἀλ­λά «ἐκ­πει­ρά­ζων αὐ­τόν», ἐ­πι­δι­ώ­κον­τας νὰ τὸν πα­γι­δεύ­σει, νὰ πά­ρει ἀ­πάν­τη­ση ἀν­τί­θε­τη μὲ τὸν Νό­μο καὶ ἀ­κο­λού­θως νὰ τὸν κα­τη­γο­ρή­σει. Ἔ­τσι τὸν ἐ­ρώ­τη­σε καὶ τοῦ εἶ­πε: «Δι­δά­σκα­λε, τί ποι­ή­σας ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον κλη­ρο­νο­μή­σω;». Ὁ Κύ­ρι­ος, ὡς ὁ «δρασ­σό­με­νος τοὺς σο­φοὺς ἐν τῇ πα­νουρ­γί­ᾳ αὐ­τῶν», κα­τα­νο­εῖ τὴν ὑ­πό­κρι­ση καὶ τὴν πο­νη­ρί­α τοῦ νο­μι­κοῦ καὶ τὸν πα­ρα­πέμ­πει στὸν Νό­μο: «Ἐν τῷ νό­μῳ τί γέ­γρα­πται; πῶς ἀ­να­γι­νώ­σκεις;».

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Η΄ Λουκά

15 Νοεμβρίου 2015

Είναι βέβαιο, πως ακολουθώντας τον φωτισμένο ερμηνευτικό δρόμο των Πατέρων της Εκκλησίας μας, οδηγούμαστε στον πνευματικό πλούτο του Ευαγγελικού Λόγου και στο βάθος των σωτήριων νοημάτων του. Έτσι σήμερα, ακούγοντας την παραβολή του καλού Σαμαρείτη και προσπαθώντας να κοινωνήσουμε την αλήθεια της, προσεγγίζουμε τον διδάσκαλο της Εκκλησίας Γερμανό τον Β΄, τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως. Ο μεγάλος αυτός σπουδαστής του λόγου του Θεού, μας ανοίγει τον απέραντο πνευματικό ορίζοντα της παραβολής:

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ι΄ 25-37) (Εφ. β΄ 14-22)

Σαμαρειτικές προσεγγίσεις

"Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;"

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα  ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας; Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 10, 25-37)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ ἀφενὸς ἑρ­μη­νεύ­ει μὲ μοναδικὸ τρόπο τὴν ἔν­νοι­α τοῦ πλη­σί­ον, καὶ ἀφετέρου μᾶς καλεῖ νὰ το­πο­θε­τη­θοῦ­με ἔ­ναν­τι αὐ­τοῦ.

Κά­ποιος «νο­μι­κός», ἄν­θρω­πος δη­λα­δὴ ποὺ με­λε­τοῦ­σε καὶ γνώ­ρι­ζε, του­λά­χι­στον θε­ω­ρη­τι­κά, τὸν Νό­μο τοῦ Θε­οῦ, πλη­σί­α­σε τὸν Χρι­στὸ καὶ τοῦ ἔ­θε­σε ἕ­να ἐ­ρώ­τη­μα. Οἱ προ­θέ­σεις τοῦ νο­μι­κοῦ, ὅ­μως, δὲν ἦ­ταν κα­λές, ἀ­φοῦ πλη­σί­α­σε τὸν Χρι­στὸ ὄ­χι μὲ πνεῦ­μα μα­θη­τεί­ας, ἀλ­λὰ ἐ­πι­δι­ώ­κον­τας νὰ τὸν πα­γι­δεύ­σει, νὰ πά­ρει ἀ­πάν­τη­ση ἀν­τί­θε­τη μὲ τὸν Νό­μο καὶ ἀ­κο­λού­θως νὰ τὸν κα­τη­γο­ρή­σει. Ἔ­τσι τὸν ἐ­ρώ­τη­σε καὶ τοῦ εἶ­πε: «Δι­δά­σκα­λε, τί ποι­ή­σας ζω­ὴν αἰ­ώ­νι­ον κλη­ρο­νο­μή­σω;».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:15-11-2015:«Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                  

«Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΠΛΗΣΙΟΝ»

Τὸ βασικὸ ἐρώτημα, πού ἔθεσε ἀμυνόμενος ὁ νομικὸς στὸν Χριστό στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἦταν: «καὶ τὶς ἐστί μου πλησίον»· Ὁ Κύριος ὅμως μὲ τὴν παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη τοποθετεῖ τὴν ἐρώτηση σ’ ἕνα διαφορετικὸ πλαίσιο. Τὸ ἐρώτημα τοῦ συνομιλητοῦ του ἦταν ποιὸς πρέπει νὰ θεωρεῖται «πλησίον».

Κήρυγμα γιά Κυριακή 15.11.2015

Κυριακή Η΄ Λουκά (Λουκά ι΄ 25-37)

Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε ἀπό ἕναν νομικό (θεολόγο τῆς ἐποχῆς θά μπορούσαμε νά ποῦμε) ἕνα ἐρώτημα τό ὁποῖο κατά κάποιο ἤθελε νά παγιδέψει τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὅμως ὁ Κύριος ἀντιστρέφει τό ἐρώτημα, τό ὁποῖο εἶναι ἀντικειμενικό δηλαδή ὁ ἀποδέκτης τῆς ἀγάπης καί τό κάνει ὑποκειμενικό δηλαδή τό ποιός φέρθηκε ὡς πλησίον.

 ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Η ΛΟΥΚΑ Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Ζιμπάμπουε Σεραφείμ
«Πρέπει να ξέρετε, αδελφοί μου, πως το Eυαγγέλιο που σας κήρυξα δεν προέρχεται από άνθρωπο. Γιατί κι εγώ ούτε το παρέλαβα ούτε το διδάχτηκα από άνθρωπο, αλλά μου το αποκάλυψε ο Ιησούς Χριστός». (από την περικοπή  προς Γαλάτας επιστολή του Αποστόλου Παύλου Α, 11-12).
          Τα λόγια αυτά, αγαπητοί, είναι μία σοβαρή ομολογία και δήλωση του Αποστόλου Παύλου.
Ο  Απόστολος των Εθνών περιόδευε όλο τον κόσμο και καλούσε τους ανθρώπους να πλησιάσουν τον Χριστό και να πιστέψουν στη διδασκαλία του Ιησού Χριστού και, για να έχουν απόλυτη εμπιστοσύνη σε όσα τους εδίδασκε, προβαίνει στη σημερινή σοβαρή δήλωση και επιβεβαιώνει ότι το Ευαγγέλιο δεν είναι καρπός ανθρώπινης σοφίας, όπου υπάρχει το ενδεχόμενο ανθρώπινου λάθους και πλάνης.

 Ἡ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου (Λουκ.10 25—37) Ἀρχιμανδρίτης Ἰωήλ Γιαννακόπουλος

Εἴδομεν, ὅτι ὁ Κύριος εὑρισκόμενος εἰς τὴν Σαμάρειαν ἀπέστειλεν ἑβδομήκοντα μαθητάς, ἵνα κηρύξωσιν εἰς τὰ μεσημβρινὰ μέρη τῆς Γαλιλαίας τὸν θεῖον λόγον. Κατόπιν συνεχίζει τὴν ὁδοιπορίαν Του πρὸς Ἱεροσόλυμα διὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Σκηνοπηγίας.

 Ο καλός Σαμαρείτης και η νέα εντολή Αρχιμανδρίτης Σπυρίδων Πετεινάτος
Η σημερινή παραβολή του καλού Σαμαρείτου είναι ένας ύμνος της αγάπης. Εδώ έχουμε όχι μια απλή και αόριστο φιλολογία περί αγάπης. Το ιερό κείμενο χαρακτηρίζεται για τη συγκεκριμένη αγάπη, την αδελφική, που δείχνει ο Σαμαρείτης στον πληγωμένο Ιουδαίο. Ωραία το λέγει ο Ευαγγελιστής, «Σαμαρείτης δε τις οδεύων ήλθε κατ΄ αυτόν και ιδών αυτόν εσπλαχνίσθη». Κινούμενος απ΄αυτά τα αισθήματα τού προσφέρει τη βοήθειά του με επιμέλεια και πληρότητα.

Κυριακή Ζ΄ Λουκά: Δυο θαύματα πίστης [Λουκ. Η΄ 41-56]

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ: Όταν επέστρεψε ο Κύριος στην Καπερναούμ, Τον υποδέχθηκαν πλήθη λαού, που ανυπομονούσε να Τον δει. Ανάμεσά τους, ο Ιάειρος, άρχοντας της Συναγωγής. Μόλις Τον είδε, έπεσε στα πόδια Του παρακαλώντας Τον να έλθει στο σπίτι του, γιατί η δωδεκάχρονη μοναχοκόρη του ήταν βαριά άρρωστη, ετοιμοθάνατη. 

Ο ΑΓΓΕΛΙΚΟΣ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ.ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου -Καθηγητού

      Η Θεία Δημιουργία διακρίνεται στην άυλη, την αόρατη και πνευματική και στην ορατή υλική. Στην πρώτη κατηγορία ανήκουν οι άυλες αγγελικές δυνάμεις. Πρόκειται, σύμφωνα με την διδασκαλία της Εκκλησίας μας, για αναρίθμητες πνευματικές οντότητες τις οποίες δημιούργησε ο Θεός πριν την υλική δημιουργία (Ιώβ.38). Η φύση των αγγέλων, όπως αναφέρεται στην Αγία Γραφή, είναι λίγο ανώτερη από τη φύση των ανθρώπων, ως πνευματικά όντα στερούνται διάκρισης γένους (Ματθ.22,30) και είναι κατά χάριν αθάνατοι. Άγγελος σημαίνει απεσταλμένος ή αγγελιοφόρος, διότι οι άγγελοι είναι επιφορτισμένοι να διαμηνύουν στους ανθρώπους τη βουλή και το θέλημα του Θεού.

ΣΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΜΙΧΑΗΛ, ΓΑΒΡΙΗΛ KAI ΡΑΦΑΗΛ

ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΥΡΑΝΙΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Υπό Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αντινόης

κ.κ  ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

Η αγάπη του Παντοδυνάμου Θεού είναι μία ιδιότητα που εξωτερικεύεται με τη δημιουργία από την ανυπαρξία τόσον του αοράτου κόσμου ή του κόσμου των αγγέλων, όσον με την δημιουργία του υλικού και ορατού σύμπαντος. Η αποκορύφωση της όλης δημιουργικής αγάπης του Θεού εκδηλώνεται με την πλάση του ανθρώπου και τελικά με την εν Χριστώ σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.

Κυριακή Ζ΄ Λουκά - Η δύναμη της πίστεως

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Των Ταξιαρχών : Εβρ. β΄2-10

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής : Λουκ. η΄ 41-56

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

1. Ἡ πίστη ποὺ σώζει

    Καθὼς προχωροῦσε ὁ Κύριος, ἦλθε κι ἔπεσε γονατιστὸς μπροστά Του ἕνας ἐπίσημος Ἰουδαῖος ἄρχοντας. Πρόκειται γιὰ τὸν Ἰάειρο, προϊστάμενο τῆς ἑβραϊκῆς Συ­­ν­αγωγῆς τῆς Καπερναούμ, ὁ ὁποῖος ἀν­τιμετώπιζε μία σκληρὴ δοκιμασία: Ἡ δωδεκάχρονη ­μονάκριβη κόρη του εἶχε προσ­βληθεῖ ἀπὸ θανατηφόρα ἀσθένεια καὶ ἦ­ταν ἤδη ἑτοιμοθάνατη. Γι’ αὐτὸ καὶ γονα­τιστὸς θερμοπαρακαλεῖ τὸν Κύριο νὰ ἔρ­­θει στὸ σπίτι του γιὰ νὰ τὴν θεραπεύσει.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Κυ­ρια­κή κγ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

Σύ­να­ξις τῶν ἀρ­χι­στρα­τή­γων Μι­χα­ήλ καί Γα­βρι­ήλ

8 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἑ­βρ. β΄ 2-10)

«Τὶ ἐ­στιν ἄν­θρω­πος ὅ­τι μι­μνή­σκῃ αὐ­τοῦ,ἤ υἱ­ός ἀν­θρώ­που ὅ­τι ἐ­πι­σκέ­πτῃ αὐ­τόν;»

Σή­με­ρα, ἀ­δελ­φοί μου, ἑ­ορ­τά­ζουν ἀ­να­ρίθ­μη­τα ἑ­κα­τομ­μύ­ρια ἄγ­γε­λοι καί ἀρ­χάγ­γε­λοι. Ἡ ἑ­ορ­τή αὐ­τή μᾶς βο­η­θᾶ νά αἰ­σθαν­θοῦ­με τήν ὕ­παρ­ξη τῶν ἀγ­γέ­λων καί νά τούς τι­μή­σου­με ὅ­πως πρέ­πει. Στό πρῶ­το ἄρ­θρο τοῦ «Πι­στεύ­ω» ὁ­μο­λο­γοῦ­με ὅ­τι ὁ Θε­ός εἶ­ναι «ποι­η­τής οὐ­ρα­νοῦ καί γῆς, ὁ­ρα­τῶν τέ πάν­των καί ἀ­ο­ρά­των».

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ 8-11-2015

Η ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ εἶ­ναι συ­νύ­παρ­ξη μὲ τὸν Χρι­στό. Εἶ­ναι συμ­πό­ρευ­ση μὲ τὸν Χρι­στό. Εἶ­ναι ἡ συ­νει­δη­τὴ τή­ρη­ση τοῦ θε­λή­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ. Εἶ­ναι πο­ρεί­α ἀ­νη­φορι­κὴ καὶ ἰ­δι­αί­τε­ρα δύ­σκο­λη. Εἶ­ναι σταυ­ρὸς καὶ κα­θη­με­ρι­νὸς θά­να­τος καὶ μαρ­τύ­ρι­ο ὑ­πὲρ τῆς ἀ­λη­θεί­ας. Εἶ­ναι συμ­πε­ρι­φο­ρὰ ἀ­συ­νή­θι­στη, ἀλ­λὰ καὶ πα­ρά­λο­γη γιὰ τὰ δε­δο­μέ­να τοῦ ἁ­μαρ­τω­λοῦ κό­σμου. Τε­λι­κά, ἡ ζω­ὴ τοῦ Χρι­στια­νοῦ δὲν εἶ­ναι ἁ­πλὴ βι­ο­λο­γι­κὴ ἐ­πι­βί­ω­ση, ἀλ­λὰ ὑ­πέρ­βα­σή της, πρᾶγ­μα πα­ρά­δο­ξο. Πα­ρά­δο­ξο, πλὴν ὅ­μως ἀ­λη­θι­νό, κα­τὰ πῶς μαρ­τυ­ρεῖ καὶ ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος: «Χρι­στῷ συ­νε­σταύ­ρω­μαι· ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρ­κί, ἐν πί­στει ζῶ τῇ τοῦ υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ τοῦ ἀ­γα­πή­σαν­τός με καὶ πα­ρα­δόν­τος ἑ­αυ­τὸν ὑ­πὲρ ἐ­μοῦ».

ΟΙ  ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ  ΜΑΣ  ΑΓΓΕΛΟΙ

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακής Ζ' Λουκά

(Εβρ. β' 2-10)

Όλοι οι πιστοί αισθανόμαστε ιδιαίτερη χάρη και ευλογία στην εορτή των αγίων Αγγέλων. Στη σύναξη των Αρχιστρατήγων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Και αυτό είναι φυσικό και επόμενο, αφού, πλην των άλλων, ο κάθε ένας μας έχουμε τον φύλακα  Άγγελό μας, ο οποίος μας παραστέκεται από την αρχή έως και το τέλος της ζωής μας. Ναι, ουδέποτε είμαστε μόνοι κι έρημοι μέσα στον κόσμο τον γεμάτο κινδύνους και ποικίλους πειρασμούς. Πάντοτε βρισκόμαστε κάτω από την σκέπη των πτερύγων των αγίων και φωτεινών προστατών μας. Λίγο εάν μελετήσει κανείς την ζωή που διήνυσε, θα βρει αρκετά περιστατικά στα οποία αποδεικνύεται η παρέμβασις του φύλακα Αγγέλου μας και η ανέλπιστη σωτηρία που ελάβαμε από την μεσιτεία ή την βοήθειά του.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Ζ΄ Λουκά – Εβρ. 2,2-10 (8/11/2015)

Άγγελοι και άνθρωποι

Στη σημερινή ημέρα, κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία, αγαπητοί μου αδελφοί, εορτάζει τη σύναξη των Παμμεγίστων Ταξιαρχών Μιχαήλ και Γαβριήλ, ακούσαμε την Αποστολική περικοπή στην οποία ο Απόστολος Παύλος εξηγεί ότι ο Ιησούς και μόνο οδηγεί τον άνθρωπο στη σωτηρία. Παράλληλα, όμως, αναφέρεται και στην αξιολογική σχέση μεταξύ αγγέλων και ανθρώπων των κορυφαίων εκπροσώπων του πνευματικού και του υλικού κόσμου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος:Εβρ. β΄ 2-10

Ευαγγέλιο:Λουκ. η΄ 41-56

8 Νοεμβρίου 2015

«Μη φοβού, μόνον πίστευε και σωθήσεται» (Λουκ. η΄ 50).

Διπλό θαύμα μας περιγράφει σήμερα ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Το θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσης γυναικός και την ανάσταση της κόρης του Ιαείρου. Μέσα από αυτή τη διπλή περιγραφή ο Ευαγγελιστής Λουκάς δεν αποβλέπει στην προσθήκη δυο ακόμα θαυμάτων στον μακρύ κατάλογο των θαυμάτων του Ιησού αλλά στην προβολή του μηνύματος ότι ο Ιησούς προβάλλει σαν η ελπίδα του κόσμου που θα τον απαλλάξει οριστικά από τη φθορά και το θάνατο. Αρκεί ο άνθρωπος να αποδεχθεί αυτή την ελπίδα και παράλληλα να εκδηλώσει έμπρακτα αυτή την αποδοχή μέσα από την αμεσότητα της επαφής, αλλά και της πραγματικής πίστης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 41-56) (Α΄ Εβρ. β΄ 2-10)

 Πίστεως αναβάσεις

 «Και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος»

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά στον Χριστό για να τον δουν, να τον ακούσουν και να δεχθούν κάποια ευεργετική δωρεά Του. Αρκετοί πίστευαν ότι και με ένα άγγιγμα στα ενδύματά Του, θα γίνονταν δέκτες της ευλογίας Του. Και πραγματικά «όσοι αν ήπτοντο αυτού εσώζοντο». Το βλέπουμε και στην αιμορροούσα γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη υπέφερε δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ακόμα και η επιστήμη ύψωνε τα χέρια στην περίπτωσή της. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν. Μόνο μια ελπίδα απέμενε. Ο παντοδύναμος Ιησούς για τον οποίο τόσα πολλά ακούγονταν, ότι δηλαδή θαυματουργούσε και πρόσφερε ζωή στους ανθρώπους.

 «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ζ΄ Λουκά.

8 Νοεμβρίου 2015

Δύο θαυμάσια γεγονότα, καταθέτει σήμερα, στην λατρευτική μας σύναξη ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς με τον Αγιοπνευματικό Ευαγγελικό του Λόγο. Την θεραπεία μιας ταλαιπωρημένης από την ασθένεια γυναίκας και την ανάσταση της κόρης του Ιάειρου. Ο αρχισυνάγωγος Ιάειρος φορτωμένος με το σταυρό της αγωνίας για την ζωή του παιδιού του, πλησιάζει τον Χριστό. Είναι γεγονός ότι η βαρύτητα του σταυρού μας δεν μας εμποδίζει να πλησιάσουμε τον Εσταυρωμένο Θεό. Αρκετές φορές αναζητούμε στήριγμα, ψάχνουμε κάποιον Κυρηναίο ανάμεσα στους ανθρώπους, ξεχνώντας τον θεό που πρώτος ανέβηκε στο Γολγοθά και εκουσίως σταυρώθηκε. Έτσι έγινε συνοδοιπόρος με κάθε σταυρωμένη ύπαρξη.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 8, 41-56)

Σύμφωνα μὲ τὴ διδασκαλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ἡ ζω­ὴ τοῦ χρι­στια­νοῦ ἀποτελεῖ πρᾶγ­μα πα­ρά­δο­ξο: «Χρι­στῷ συ­νε­σταύ­ρω­μαι», γράφει, «ζῶ δὲ οὐ­κέ­τι ἐ­γώ, ζῇ δὲ ἐν ἐ­μοὶ Χρι­στός». Χαρακτηριστικὸ τοῦ χριστιανοῦ εἶναι ἡ διὰ τοῦ βαπτίσματος πνευματικὴ γέννηση. Χαρακτηριστικὸ αὐτῆς τῆς γέννησης εἶναι τὸ νὰ ζεῖ κανεὶς μὲ ἀγάπη καὶ ταπείνωση.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: 08-11-2015 :«ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ »

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ  

Σήμερα, γιορτὴ τῆς Συνάξεως τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων, πανηγυρίζουν οἱ Ἄγγελοι. Ἂν ὅλη ἡ παρουσία τῶν ἀγγέλων στὸν οὐρανὸ εἶναι ἕνα ἀδιάκοπο πανηγύρι, μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ βλέπουμε τρία ξεχωριστὰ πανηγύρια τῶν ἀγγέλων, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ὑλικὴ κτίση καὶ τὸν ἄνθρωπο.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 8.11.2015

Κυριακή Ζ΄ Λουκά (Λουκά η΄ 41-56)

Καθώς ὁ Κύριος περιήρχετο τίς πόλεις εὐεργετῶν καί ἰώμενος καί οἱ ἄλλοι συνέθλιβον αὐτόν, ἔκανε μία ἐρώτηση ποιός τόν ἄγγιξε; Ἕνα ἐρώτημα πού προκαλεῖ ἀπορία. Φανταστεῖτε χιλιάδες ἀνθρώπων γύρω ἀπό τόν Ἰησοῦ νά προσπαθοῦν νά ἀγγίξουν καί νά δοῦν τόν διδάσκαλο καί ἐκεῖνος, νά θέτει αὐτό τό ἐρώτημα: «Τίς ὁ ἁψάμενος μου;». Αὐτήν τήν ἀπορία ἐξέφρασαν οἱ μαθητές λέγοντας στόν Κύριο, ὅτι : Δέν βλέπεις τί γίνεται γύρω- γύρωκι ἐσύ ζητᾶς νά μάθεις, ποιός σέ ἄγγιξε;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εβρ. ζ΄ 26-28, η΄ 1-2
Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 41-56
9 Νοεμβρίου 2014

«Θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ ως ετών δώδεκα… Και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα…»

 Τίποτε φαίνεται ότι δεν είναι περιττό, αγαπητοί αδελφοί, στο ιερό κείμενο της Αγίας Γραφής. Ακόμη και οι πιο ασήμαντες, επιφανειακά, λέξεις, όσες δίνουν την εντύπωση ότι τοποθετήθηκαν για να επιβοηθούν τις άλλες ή ακόμη και όσες δείχνουν ότι δηλώνουν μια τυχαία λεπτομέρεια, ανακαλύπτει κανείς, κάποτε, ότι κρύβουν ένα ιδιαίτερο νοηματικό θησαυρό, έχουν μέσα τους – σαν πολύτιμες πυξίδες – ένα μικρό Ευαγγέλιο μέσα στο Ευαγγέλιο.

Κυριακή Ζ΄Λουκά-«μὴ φοβοῦ• μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»
Ἀπόστολος: Γαλ. στ´ 11-18
Εὐαγγέλιον: Λουκ. η´ 41-56
Ἦχος: πλ. α´.— Ἑωθινόν: ΙΑ´
«μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε, καὶ σωθήσεται»
Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναφέρεται σὲ δύο θαύματα, τὰ ὁποῖα, γιὰ νὰ ἐπιτελεσθοῦν ἀπὸ τὸν Κύριο, προϋποθέτουν τὸ στοιχεῖο τῆς πίστεως. Στὴν περίπτωση τῆς αἱμορροούσης γυναικὸς ἀπαιτεῖται ἡ πίστη τῆς ἰδίας, ἐνῶ στὴν περίπτωση τῆς ἀναστάσεως τῆς νεκρῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου προαπαιτεῖται ἡ πίστη τοῦ πατέρα της στὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ.

Κυριακή Ζ΄Λουκά – Στα ίχνη των αγίων
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΒ΄ Κυριακής: Γαλ. στ´ 11-18
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής: Λουκ. η´ 41-56
Ἦχος: πλ. α´.— Ἑωθινόν: ΙΑ´
ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ
1. Τὸ καύχημα τῶν πιστῶν
Μεγάλο πρόβλημα εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ τῶν χριστιανῶν τῆς Γαλατίας τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπὸ κάποιους ψευδοδιδασκάλους, οἱ ὁποῖοι κήρυτταν ὅτι γιὰ τὴ σωτηρία τους ἦταν ἀπαραίτητη ἡ τήρηση τῶν τελετουργικῶν διατάξεων τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου καὶ προπαντὸς ἡ τήρηση τῆς περιτομῆς. Αὐτοὶ μετροῦσαν τοὺς ὀπαδοὺς τους ἀνάλογα μὲ τὸ πόσοι εἶχαν κάνει περιτομὴ καὶ θριαμβολογοῦσαν γι’ αὐτό. Αὐτὸ ἦταν τὸ καύχημά τους.