ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή Ε Λουκά. Ο πλούσιος και ο φτωχός Λάζαρος

Κείμενο Εὐαγγελίου (Λουκά ιστ´ 19-31).

Πατερικές Ἑρμηνευτικές σκέψεις

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ (ΜΙGΝΕ  Ρ. G. τ. 48, στ. 970-982).

Ηταν κάποτε ἕνας ἄνθρωπος πλούσιος· φοροῦσε πορφύρα καί μεταξωτά ἐνδύματα κι ἔκανε γλέντια λαμπρά. Ἦταν κι ἕνας φτωχός πού τόν ἔλεγαν Λάζαρο. Αὐτός καθόταν στήν πόρτα τοῦ πλουσίου γεμᾶτος πληγές κι ἤθελε νά χορτάση ἀπό τά ψίχουλα, πού ἔπεφταν ἀπό τό τραπέζι του. Τά σκυλιά ἔρχονταν κι ἔγλυφαν τίς πληγές του». Γιά ποιό λόγο μιλοῦσε ὁ Κύριος μέ παραβολές καί γιατί ἄλλες παραβολές τίς ἐξηγοῦσε κι ἄλλες ὄχι καί τί εἶναι ἡ παραβολή καί τά παρόμοια, θά τά ἐξετάσουμε σέ ἄλλη περίσταση,
Κυριακή Ε' Λουκά:

Ομιλία εις τον πλούσιον και τον εις τον Λάζαρον 

Οσίου Αστερίου Επισκ. Αμασείας

Η Ευαγγελική περικοπή της Θείας Λειτουργίας Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, Κεφ. Ιστ. 19 – 31

Ο Θεός και Σωτήρ ημών εκπαιδεύει τους ανθρώπους όχι μόνον με αποφατικά και δογματικά θεσπίσματα, ώστε να μισούν την κακίαν και να αγαπούν την αρετήν, αλλά χρησιμοποιώντας και διαφωτιστικά υποδείγματα, παραδίδει με σαφήνεια τα μαθήματα της αγαθής βιοτής. Μας βοηθεί έτσι με έργα και με λόγους, να προαχθούμε στην κατάληψη της αγαθής και φιλοθέου ζωής. Πράγματι, αφού επανειλημμένως μας έχει παραγγείλει με το στόμα των Προφητών και των Ευαγγελιστών, αλλά και με την φωνήν την ιδικήν του, να αποστρεφώμεθα μεν τον υπερήφανον και υπεροπτικόν πλούτον, την δε φιλάνθρωπον διάθεση και την συνδυασμένην με την αρετήν πτωχεία να την αγαπούμε, έτσι και τώρα για να κάμει ακόμη πιο αξιόπιστον την συμβουλή για το καλόν, τεκμηριώνει τον λόγον με πρακτικά υποδείγματα, και με μίαν διήγηση περιγράφει τον πλούσιον και τον πτωχόν.
Τούς πονεῖς τούς φτωχούς; 

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἀργά τά ἄνοιξε τά μάτια του ὁ πλούσιος! Τότε πού εἶδε στήν ἀγκαλιά τοῦ Ἀβραάμ τόν Λάζαρο! Τόν ἄνθρωπο, πού καταδεχόταν οὔτε νά τοῦ ρίξει μιά ματιά, ὅταν τόν εὕρισκε νά περιμένει ἔξω ἀπό τήν πόρτα του!

Καί τότε τό κατάλαβε καλά, τί σημαίνει ἐκεῖνο, πού λίγο πρίν ποτέ δέν θέλησε νά τό καταλάβει.

Κυριακή Ε’ Λουκά: 

Για την παραβολή του πλούσιου και του Λαζάρου 

(Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 16, 19-31]

«Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς (:Υπήρχε κάποιος πλούσιος άνθρωπος, ο οποίος φορούσε βασιλικά ενδύματα. Απέξω φορούσε ένα μάλλινο κόκκινο και πανάκριβο ρούχο και από μέσα φορούσε λευκό χιτώνα πολυτελή από λεπτό αιγυπτιακό λινάρι. Και διασκέδαζε σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)» [Λουκ. 16, 19]. Θα ρωτούσε ίσως κάποιος : «Άραγε, σύμφωνα με την ευαγγελική ιστορία, η οποία λέγει ότι ο φτωχός πήγε στον τόπο της ανάπαυσης, ενώ ο πλούσιος στην κόλαση, έχουν ήδη γίνει αυτά, και κληρώθηκε ανταπόδοση αντάξια στον καθένα, ή με αυτά που λέγει ο Κύριος παριστάνει την εικόνα της μελλοντικής κρίσεως;

Κυριακή Ε’ Λουκά

Η παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. ιστ’ 19-31)

Οι άνθρωποι αγωνίζονται για τα υπάρχοντά τους εδώ στη γη. Οι εξαντλητικοί και ανώφελοι διαπληκτισμοί τους δεν έχουν τέλος. Αχ, άνθρωποι! Πού ανήκετε; Είστε κοπάδι που μάχεστε για ένα βοσκοτόπι. Ο ιδιοκτήτης τόσο του κοπαδιού όσο και του λιβαδιού στέκεται και κοιτάζει με έκπληξη το κοπάδι του να διαπληκτίζεται για τη βοσκή του, όταν τόσο το κοπάδι όσο και η βοσκή ανήκουν σ’ εκείνον. Οι άνθρωποι θυμούνται πολλά πράγματα. Ένα μόνο πράγμα δε θυμούνται ποτέ, όσο συχνά και να τ’ ακούνε: πως έρχονται γυμνοί σ’ αυτόν τον κόσμο, χωρίς να κουβαλάνε τίποτα μαζί τους, και γυμνοί ξαναφεύγουν.

Κυριακή Α’ Λουκά ε΄ 1-11

Η μεγάλη ψαριά 

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς) 

Δοτήρας κάθε αγαθού είναι ο Κύριος. Κι όλα τα δώρα του Θεού είναι τέλεια. Έχουν τέτοια τελειότητα, που κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν. Το θαύμα δεν είναι τίποτ’ άλλο, παρά ένα δώρο του Θεού, αξιοθαύμαστο. Οι άνθρωποι θαυμάζουν τα δώρα του Θεού, λόγω της τελειότητάς τους.
Αν οι άνθρωποι ζούσαν με την αγνότητα και την αναμαρτησία του παραδείσου, δε θα περίμεναν από το Θεό ν’ αναστήσει νεκρούς, να πολλαπλασιάσει τους άρτους ή να γεμίσει τα δίχτυα με ψάρια, για να πουν ύστερα: «Κοιτάξτε το θαύμα!» Θα το έλεγαν αυτό για κάθε πλάσμα του Θεού, κάθε στιγμή και με κάθε ανάσα της ζωής τους. Καθώς όμως οι άνθρωποι συνήθισαν στην αμαρτία, κάθε θαύμα από τ’ αναρίθμητα που κάνει ο Θεός στον κόσμο, έχει γίνει για τους ανθρώπους συνηθισμένο θέμα.
Κυριακή Ε΄ Λουκά (Λουκα 16, 19-31)
4 Νοεμβρίου 2012
ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ

Απόσπασμα ομιλίας του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

AN EIMAΣTE ΠAIΔIA TOY, ΓIATI ΔEN TOY MOIAZOYME;

«Πάτερ Ἀβραάμ… (Λουκ. 16, 24,27,30)
Κάποιος, ἀγαπητοί μου, κινδυνεύει. Βοήθεια! φωνάζει· δὲν τὸν ἀκοῦτε; Μὰ οὔτε ἐγὼ οὔτε σεῖς ἐὰν τρέξουμε δὲ θὰ μπορέσουμε νὰ τοῦ προσφέρουμε κάτι. Ὄχι ἐμεῖς, ἀλ λὰ κι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι ἂν τρέξουν, δὲνθὰ μπορέσουν νὰ τὸν βοηθήσουν. Φωνάζει κ᾽ ἡ φωνή του ἔρχεται ἀπὸ πολὺ μακριά, ἀπ᾽ τὸν ᾅδῃ. Τὴν ἀγωνιώδη κραυ γή του μεταφέρει ὁ «ἀσύρματος», δηλαδὴτὸ ἱερὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε.
Κυριακή Ε Λουκά Τοῦ πλουσίου καὶ τοῦ Λαζάρου (Λουκ. ιστ΄19-31) 

Anthony Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅπως κάθε παραβολὴ τοῦ Κυρίου ποὺ μιλάει γιὰ τὴν κρίση, ἡ σημερινὴ παραβολὴ εἶναι πολὺ ἁπλὴ ὡς πρὸς τὸ νόημά της καὶ ταυτόχρονα θὰ πρέπει νὰ τὴν ἐξετάσουμε βαθύτερα. 

Τὸ ἁπλὸ νόημά της εἶναι τοῦτο: Εἴχατε στὴν γῆ ὅ,τι ἦταν καλό, ὁ Λάζαρος δὲν εἶχε τίποτα· ἑπομένως ἀποκτᾶ στὴν αἰώνια ζωὴ ὅλα τ’ ἀγαθὰ ποὺ τοῦ εἶχαν λείψει στὴ γῆ καὶ ἐσεῖς τὰ στερῆστε. Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν συνιστᾶ τὸ ἀληθινὸ καὶ βαθύτερο νόημα τῆς παραβολῆς.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

ΜΗΤΡ. ΝΙΚΑΙΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΟΥ

Ποιός, Πότε καί Πῶς;

Κυριακή Ε’ Λουκά

Η Παραβολή τού πλούσιου και του Λαζάρου 

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεος

Πολλά μπορεῖ κανείς νά παρατηρήσει μελετώντας τήν περίφημη αὐτή παραβολή τοῦ Χριστοῦ. Μπορεῖ νά ἀντιμετωπίσει τήν κοινωνική διάστασή της ἤ ἀκόμη νά βγάλει πολλά ἠθικά καί ἠθικολογικά συμπεράσματα. Ὅμως, θά ἐπιμείνουμε περισσότερο στά θέματα πού ἔχουν σχέση μέ τήν ζωή μετά τόν θάνατο, δηλαδή θά δοῦμε τήν ἐσχατολογική ἀνάλυση τῆς παραβολῆς.

2021 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 31 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (Λουκ. 16, 19-31)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Νεοχώρι Άρτας, στις 30/10/1994)

Η ζωή των ‘’έξω’’

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για ένα πλούσιο και ένα φτωχό. Και για μεν τον πλούσιο δεν αναφέρει όνομα. Ενώ για τον φτωχό λέει ότι ήταν «ο Λάζαρος». Μέσα στο Ευαγγέλιο και αυτό ακόμη έχει σημασία. Γιατί οι πλούσιοι χάνουν την προσωπικότητά τους. Δεν δίνουν σημασία στο τι άνθρωποι είναι, αλλά στο πόσα έχουν. Και εμείς συνηθίζουμε να λέμε.

-Αυτός είναι «παραλής». Έχει σπίτι μεγάλο. Έχει αυτοκίνητο πρώτης τάξεως. Έχει καταθέσεις. Έχει, έχει…

ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021 – E΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. ιστ΄ 19-31) (Β΄ Κορ. ια΄ 31- ιβ΄9)

Ο πλούτος και η φτώχεια

«ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς»

Η διήγηση της παραβολής του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, μέσα από τις πολύ παραστατικές και ζωντανές εικόνες που ξεδιπλώνει ενώπιον μας, αποκαλύπτει βασικές αλήθειες τόσο για την παρούσα ζωή όσο και για την μέλλουσα.  Θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει τρία μέρη στη διήγηση: α) ο πλούσιος και ο φτωχός σ’ αυτή τη ζωή, β) ο θάνατος που επέρχεται και για τους δύο και γ) η αντιστροφή των πραγμάτων στη μετά θάνατο ζωή.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΘ΄ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Β΄Κορ. ια΄ 31 - ιβ΄ 9)

«Ἐλεύσομαι εἰς ὀπτασίας καὶ ἀποκαλύψεις Κυρίου»

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι πολλὲς φορὲς αἰσθανόμαστε πὼς ἡ πίστη μας σαλεύεται, κλονίζεται, τρεμοσβήνει. Τίποτε δὲν εἶναι δεδομένο στὸν πνευματικὸ ἀγώνα καὶ ἡ πορεία μας κάποτε κάποτε θυμίζει ἀσταθὲς βάδισμα στὴν ὁμίχλη. Αὐτὸ συμβαίνει, ὅταν γιὰ διαφόρους λόγους, κατὰ παραχώρηση Θεοῦ, μᾶς πλήττει ὁ πειρασμὸς τῆς ἀμφιβολίας καὶ τῆς ἀπιστίας ποὺ εἶναι ἀπὸ τοὺς χειρότερους καὶ τοὺς πλέον βασανιστικούς. Τότε συνειδητοποιοῦμε ὅτι εἴμαστε ἕνα τίποτε καὶ κραυγάζουμε στὸν Θεὸ νὰ μᾶς ἐπαναφέρει στὴν γαλήνη τῆς βεβαιότητας τῆς πίστης. Στὶς φοβερὲς αὐτὲς στιγμὲς μόνο ὁ Χριστὸς μπορεῖ νὰ μᾶς σώσει, σὰν τὸν Πέτρο, ὅταν ἄρχισε νὰ βυθίζεται στὰ κύματα τῆς ἀνταριασμένης θάλασσας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ 

Απόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 31 – ιβ΄ 9 

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΣΤ´ 19 – 31 

31 Οκτωβρίου 2021  

«Ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος… Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος…»  

Ακούοντας κανείς τη σημερινή ευαγγελική περικοπή εύκολα εξάγει το συμπέρασμα ότι η ζωή μας πάνω στη γη είναι σύντομη και παροδική και οι συνθήκες διαβίωσης είναι προσωρινές είτε πλούσιοι είμαστε, είτε πτωχοί.  Είναι, όμως, καθοριστικές για την ποιότητα της ψυχής μας και θα μας συνοδεύουν στην αιώνια ζωή, όπως μας διηγείται ο ευαγγελιστής Λουκάς. Περιγράφει έναν πολύ πλούσιο κι έναν πολύ φτωχό άνθρωπο. Ο πλούσιος ζει μέσα στη χλιδή και στη ξέφρενη επίδειξη και απόλαυση του πλούτου του «εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς».  Ενδύεται ακριβά ενδύματα, βασιλικά, συγκαλεί συμπόσια, όπου παρατίθενται φαγητά και ποτά σε αφθονία. Η καλοπέραση, ο πλουτισμός, η πρόσκαιρη ευχαρίστηση είναι αυτά που συνθέτουν τη ζωή του πλουσίου. Από την άλλη, έχουμε τον φτωχό Λάζαρο. Ο Λάζαρος καταφεύγει στην πύλη του αρχοντικού του πλουσίου, προσδοκώντας την ελάχιστη βοήθεια. Αλλά ο πλούσιος αν και καθημερινά μπαινοβγαίνει στο αρχοντικό του δεν τον παρατηρεί καν. Η όλη ζωή του εξαντλείται στον εαυτό του αδιαφορώντας πλήρως για τον Λάζαρο.  Ακόμη και όταν αυτός βρίσκεται σε αξιοθρήνητη κατάσταση, ακόμη και όταν κάθεται μπροστά στη θύρα του.  Μόνη μέριμνα τού πλουσίου είναι η δική του ευδαιμονία.

 …πηλίκοις γράμμασιν ἔγραψα…  

Ἕνα σύγχρονό του πρόβλημα θίγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Ἕνα πρόβλημα πού παρουσιάστηκε στήν τοπική Ἐκκλησία τῆς Γαλατίας κοντά στή σημερινή Ἄγκυρα.  

Κι ἦταν ἕνα πρόβλημα τόσο παλιό μα καί τόσο μελλοντικό ὅσο τό Προπατορικό ἁμάρτημα πού δέν εἶναι ἄλλο τι παρά ἡ αὐτονόμηση τῆς κτιστῆς ἀνθρώπινης φύσης ἀπ’ τό Δημιουργό Θεό της. 

Kυριακή Ε΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιστ’ 19-31 (31-10-2021)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη από το 16ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς αναπτύσσεται η παραβολή του Πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου. «Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με, και πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσαν μου». Ποιος είναι άραγε αυτός ο τόσο τραγικός άνθρωπος, που εκλιπαρεί για λίγες μόνο σταγόνες νερό; Μόνο αυτοί που βασανίζονται τόσο πολύ, εκλιπαρούν για κάτι τόσο λίγο, τόσο μικρό. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι άλλος από τον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Κυριακή ΙΘ’ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β’ Κορ. ια’ 31- ιβ’ 9 (31-10-2021)

Πρεσβυτέρου Φιλίππου Φιλίππου

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο απο την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η επιστολή αυτή γράφτηκε γύρω στο 56 μ.Χ., καθώς ο Απόστολος Παύλος βρισκόταν στην Μακεδονία και διακατέχεται από ένα ύφος πιο συναισθηματικό από τις υπόλοιπες επιστολές του. Αυτό το κάνει για να στηρίξει την πίστη των χριστιανών της Κορίνθου, ως προς το αποστολικό του αξίωμα, την οποία προσπαθούσαν να κλονίσουν οι ιουδαϊζοντες χριστιανοί. Αυτοί προσποιούνταν ότι έκαναν έργο όπως οι απόστολοι αλλά στην πραγματικότητα ήταν ψευδαπόστολοι, απατεώνες, άνθρωποι που μεταμφιέζονταν σε αποστόλους του Χριστού. Αυτοί διασπούσαν την ενότητα μεταξύ των χριστιανών. Ο Απόστολος Παύλος για να διαφυλάξει την ενότητα των χριστιανών και το κύρος του αποστολικού του αξιώματος γράφει αυτή την Επιστολή όπου εκθέτει τις κακοπάθειες που υπέστη για χάρη του Ευαγγελίου, αλλά και τις αποκαλύψεις τις οποίες είχε δεχθεί.

 31 Οκτωβρίου 2021 – Κυριακή Ε΄ Λουκά (Λουκ. ιστ, 19-31)

Δώσε αγάπη στον πάσχοντα συνάνθρωπο και αγόρασε τον Παράδεισο

Ο γλαφυρός παραβολικός λόγους του Κυρίου, διοχετεύει μέσα από την απλότητά του, μία πραγματική συγκλονιστική αποκάλυψη. Αποκαλύπτει την αγάπη του Θεού και την τραγικότητα του αρρωστημένου από την έπαρση ανθρώπου. Στην παραβολή, αρχικά περιγράφονται οι ανέσεις ενός πλουσίου και παράλληλα οι αντιξοότητες ενός φτωχού, του φτωχού Λαζάρου. Οι δύο αυτοί άνθρωποι της παραβολής, ο πλούσιος και ο φτωχός, εκπροσωπούν ο κάθε ένας αντίστοιχα την τάξη στην οποία ανήκει. Δύο άνθρωποι οι οποίοι δεν είναι άγνωστοι μεταξύ τους, αλλά γνωρίζονται και σχετίζονται. Στην παραβολή και οι δύο αυτοί άνθρωποι παρουσιάζονται να βρίσκονται σε δύο χώρους και καταστάσεις. Στην επίγεια ζωή και στην αιωνιότητα.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 31 Ὀκτωβρίου 2021

Ε΄Λουκά 

Στην σημερινή ευαγγελική περικοπή δίνεται η ευκαιρία να δούμε την δυναμική που έχει η στάση της ζωής μας, μέσα από τη ζωή δύο ανθρώπων. Παρουσιάζονται δύο διαφορετικοί χαρακτήρες, δυο διαφορετικοί άνθρωποι, των οποίων ο βίος τους απέχει παντελώς ο ένας απ’ τον άλλο. Έχουμε από την μία έναν άνθρωπο πλούσιο, που η ζωή του είναι καθαρά υλιστική και παγιωμένη στις μέριμνες αυτού του κόσμου, ενώ από την άλλη υπάρχει ο φτωχός Λάζαρος που ως κέντρο της ζωής του έχει τον Θεό, περιμένοντας καρτερικά την Σωτηρία του. Οι επιλογές τους ήταν εκείνες οι οποίες στην μεταθανάτιο ζωή καθόρισαν την κατάσταση που θα βίωναν. Ο μεν πλούσιος απώλεσε την μακαριότητα του Θεού, ενώ ο φτωχός Λάζαρος γευόταν την Θεία Χάρη.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε’ ΛΟΥΚΑ (31-10-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Τήν ἀνισότητα τῆς κοινωνίας μας διαχρονικά, Χριστιανοί μου, ἀλλά καί τή δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ προβάλλει ὁ Κύριός μας στήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου.

Ἀπό τή μιά λοιπόν ἦταν ΚΑΠΟΙΟΣ πλούσιος πού ντυνόταν μέ πολυτελῆ ἐνδύματα καί κάθε μέρα περνοῦσε μέσα στήν ἄνεση, τήν καλοπέραση καί τήν πολυτέλεια. Ἦταν ἕνας ἐπιτυχημένος ἄνθρωπος, κατά τά κοσμικά πρότυπα. Ἀπό τήν ἄλλη ὁ ΛΑΖΑΡΟΣ ὁ φτωχός, ὁ ἀποτυχημένος, ὁ φουκαρᾶς, ὁ ὁποῖος δέν εἶχε τήν οἰκονομική εὐχέρεια οὔτε νά προσέξει τήν ὑγεία του καί προσπαθοῦσε νά χορτάσει ἀπό τά σκουπίδια τοῦ πλουσίου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 31-10-2021 «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, λές καί εἰπώθηκε προφητικά γιά τήν δική μας ἐποχή, ἔρχεται νά βάλει τά πράγματα στήν θέση τους. Καί ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀναίρεση τοῦ πιστεύματος ὅτι βασική προτεραιότητα καί ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τήν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ πλοῦτος. Μιλᾶ γιά τόν ἀνώνυμο πλούσιο καί τόν φτωχό Λάζαρο, ὄχι γιά νά κατακρίνει τόν πλοῦτο ἤ νά ὑποτιμήσει καί καταδικάσει τούς πλούσιους, ἀλλά γιά νά καταδείξει πού καταντᾶ τόν ἄνθρωπο ἡ ἐσφαλμένη θεώρηση τῆς ζωῆς καί ἡ ὑποταγή σέ θελκτικές, πλήν αὐτοκαταστροφικές ἐπιθυμίες.

Σάββατο 23 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή ΣΤ΄Λουκά

Σχετικά με τη θεραπεία των δαιμονιζομένων των Γεργεσηνών 

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Λουκά, η΄26-39)

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΚΗ΄ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Όταν λοιπόν τελείωσε το περιστατικό με την κατάπαυση της τρικυμίας, έρχεται άλλο θαύμα φοβερότερο ακόμα. Οι δαιμονισμένοι δηλαδή σαν πονηροί δραπέτες που είδαν τον κύριό τους, έλεγαν: «τί ἡμῖν καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ; ἦλθες ὧδε πρὸ καιροῦ βασανίσαι ἡμᾶς; (: “τι κοινό υπάρχει ανάμεσα σε μας και Εσένα, Ιησού, Υιέ του Θεού; Ήρθες εδώ να μας βασανίσεις, πριν έλθει ο προκαθορισμένος καιρός της κρίσεως και της τιμωρίας μας;’’)» [Ματθ. 8, 29]. Επειδή ο κόσμος θεωρούσε τον Ιησού ακόμη ως έναν απλό άνθρωπο, ήρθαν τώρα οι δαίμονες και διακηρύσσουν τη θεότητά Του. Και αυτοί που την τρικυμισμένη πρώτα και τώρα, έπειτα από την εντολή Του, ησυχασμένη θάλασσα, δεν την άκουγαν που μαρτυρούσε με την απότομη γαλήνευσή της την ομολογία του Δημιουργού της, άκουγαν τους δαίμονες που κραύγαζαν αυτά, που ακριβώς και εκείνη κραύγαζε με τη γαλήνη της.
ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΓΑΔΑΡΗΝΟΙ

Θ. Θεοφυλάκτου

Ο Χριστός συναντάται με έναν δαιμονισμένο

Στα Γάδαρα μας μεταφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, για να παρακολουθήσουμε ένα συγκλονιστικό γεγονός, το οποίο σημειώνεται έξω από την πόλη, κοντά στο κοιμητήριο. Ο Κύριός μας, έχοντας μαζί του τους μαθητές, ύστερα από σκληρή δοκιμασία που πέρασαν στην θάλασσα με το πλοιάριό τους, ανεβαίνουν και ανηφορίζουν προς την περιοχή των Γαδαρηνών. Αλλά ενώ πλησίαζαν στην πόλη, εκεί ακριβώς μπροστά στο κοιμητήριο, συναντούν έναν άνθρωπο. Ταλαίπωρο άνθρωπο. Είναι γυμνός, αχτένιστος και αγριωπός. Είναι ένας δυστυχισμένος άνθρωπος. Ένας άνθρωπος δαιμονισμένος. Σπίτι του ήταν τα μνήματα, κι ανάμεσα στους νεκρούς ζούσε κι αυτός, περιφέροντας το πληγωμένο από τις αλυσίδες σώμα του, με τις οποίες τον έδεναν συχνά.
Κυριακή Στ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄, 26-39)

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Περὶ τοῦ Λεγεώνος, κεφάλαιον Η΄

«Καὶ ἔφτασαν μὲ τὸ πλοῖο στὴν περιοχὴ τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ εἶναι ἀπέναντι στὴ Γαλιλαία. Βγῆκε στὴ στεριὰ ὁ Ἰησοῦς καὶ τὸν συνάντησε κάποιος ἀπὸ τὴν πόλη, ποὺ εἶχε δαιμόνια ἀπὸ πολλὰ χρόνια. Ροῦχα δὲν ἔβαζε οὔτε ἔμενε στὸ σπίτι ἀλλὰ στὰ μνήματα. Ὅταν εἶδε τὸν Ἰησοῦ ἔβγαλε κραυγὴ καὶ πέφτοντας στὰ πόδια του τοῦ εἶπε σὲ ψηλὸ τόνο· Τί ἔχεις μαζί μου Ἰησοῦ, Γιὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ Ἀνωτάτου; Μὴ μὲ βασανίσης σὲ παρακαλῶ».  Γιατὶ εἶχε διατάξει τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα νὰ βγῆ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο. Ἀπὸ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχε κυριέψει καὶ τὸν ἔδεναν μ’ ἁλυσίδες καὶ τὸν κρατοῦσαν μὲ χειροπέδες, ἔσπαζε ὅμως αὐτὸς τὰ δεσμὰ καὶ τὸν ἔσερνε ὁ δαίμονας στὶς ἐρημιές.
Κυριακή Εʼ Ματθαίου: Η θεραπεία του δαιμονισμένου 

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. η’ 28-34, θ’ 1)

Οι άνθρωποι είναι άδικοι με το Θεό, γι’ αυτό και εξοργίζονται μαζί Του. Ποιός έχει το δικαίωμα όμως να εξοργιστεί εναντίον οποιουδήποτε και μάλιστα εναντίον του Θεού;

Οι άθεοι κλείνουν το στόμα τους και σκέφτονται: «Ας μην αναφέρουμε το όνομα του Θεού, ώστε να εξαφανιστεί απ’ αυτόν τον κόσμο». Ανόητοι άνθρω­ποι! Τα στόματά σας είναι μια μικρή μειονότητα στο εύρος του κόσμου. Έχετε δει η ακούσει πώς δίνει φωνή στο ποτάμι ένα φράγμα; Αν δεν ήταν το φράγμα, το ποτάμι δε θ’ ακουγόταν, θα ήταν μουγγό. Το φράγμα όμως άνοιξε το λαρύγγι του και κάθε μικρή σταγόνα απέκτησε γλώσσα.
Κυριακή ΣΤ' Λουκά

Ομιλία περί της θεραπείας του δαιμονιζομένου των Γαδαρινών 

(Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς)

Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, περί του: «Εξελθόντι τω Ιησού εις την γην υπήντησεν αυτώ ανήρ τις εκ της πόλεως ος είχεν δαιμόνια εκ χρόνων ικανών»

«Ο ων εκ του Θεού τα ρήματα του Θεού ακούει», λέγει ο Κύριος. Δηλαδή υπακούει στις εντολές του Θεού, και μετατρέπει τους λόγους σε έργα, ζει και πολιτεύεται κατά Χριστόν, εκτελεί το θέλημα του Ουρανίου Πατρός, και γίνεται «κληρονόμος μεν Θεού, συγκληρονόμος δε Χριστού». Όποιος όμως παρακούει τον Θεό, διαπράττει την αμαρτίαν, και επιδίδεται σ’ αυτήν αμετανοήτως. Είναι δούλος της αμαρτίας και ουκ έστιν εκ του Θεού, αλλά εκ του πονηρού», αφού με την κακήν προαίρεση μεταπλάσσει την φύση την οποίαν έλαβεν από τον Θεόν, και την εξομοιώνει με τον πατέρα της απωλείας. Γι’ αυτό και ο Κύριος έλεγε στους Ιουδαίους, «υμείς εκ του πατρός υμών του διαβόλου εστέ, και τας επιθυμίας αυτού θέλετε ποιείν».

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά

Για τη θεραπεία του δαιμονιζομένου των Γαδαρηνών 

(Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)

[Λουκά 8, 26-39]

«Καὶ κατέπλευσεν εἰς τὴν χώραν τῶν Γαδαρηνῶν, ἥτις ἐστὶν ἀντίπερα τῆς Γαλιλαίας (: και έφτασαν με το πλοίο στη χώρα των Γαδαρηνών, η οποία βρίσκεται απέναντι από τη Γαλιλαία)» [Λουκ. 8, 26].

Κατέβηκε ο Σωτήρας στη χώρα των Γαδαρηνών μαζί με τους άγιους μαθητές. Έπειτα τους συνάντησε κάποιος άνδρας, ο οποίος ήταν κατοικία πολλών και ακαθάρτων πνευμάτων, χωρίς νου και μυαλό, και δεν ξεχώριζε καθόλου από εκείνους που είχαν πεθάνει και βρίσκονταν στη γη και μάλλον ήταν ίσως ακόμα χειρότερος γιατί τριγυρνώντας γυμνός στα μνήματα των πεθαμένων, ήταν απόδειξη της απανθρωπιάς των δαιμόνων. Επιτρέπει βέβαια ο Θεός των όλων κατ’ οικονομίαν κάποιοι να υποταχτούν σε αυτούς, όχι για να υποφέρουν, αλλά μάλλον για να μάθουμε εμείς μέσω αυτών πόσο μισάνθρωποι και μισόκαλοι είναι οι δαίμονες απέναντι εμάς, και έτσι να πάψουμε να θέλουμε να υποτασσόμαστε σε αυτούς, γιατί όταν πάσχει ένας, οικοδομούνται πολλοί…

Χάρτης καί Βράχος 

Κυριακή Κ. επιστολών - Απόστολος Κυριακῆς Στ΄ Λουκᾶ

τοῦ Μητροπολίτου Νικαίας, Γεωργίου Παυλίδου

 «Γνωρίζω δέ ὑμίν, ἀδελφοί, τό Εὐαγγέλιον τό εὐαγγελισθέν ὑπ’ ἐμοῦ, ὅτι οὐκ ἔστιν κατά ἄνθρωπον»
Εἶναι μία πολύ σοβαρά ὁμολογία καί δήλωσις τά λόγια αὐτά τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, ἀγαπητοί. Περιώδευεν ὁ πτερωτός Ἀπόστολος ὅλον τόν κόσμον καί ἐκάλει τούς ἀνθρώπους νά πλησιάσουν τόν Χριστόν, νά πιστεύσουν εἰς τήν νέαν θρησκείαν. Τούς ἐδίδασκε τό Εὐαγγέλιον, πού ἦτο καί ἡ βάσις τοῦ Χριστιανισμοῦ, καί ζητοῦσε τήν πιστήν ἐφαρμογήν του.
Δία νά ἔχουν, λοιπόν, ἀπόλυτον ἐμπιστοσύνην εἰς ὅσα τούς ἐδίδασκε, προβαίνει εἰς τήν σημερινήν, σοβαρᾶν δήλωσιν. «Θέλω, τούς λέγει, νά σᾶς γνωστοποιήσω ὅτι τό Εὐαγγέλιον τό ὁποῖον σᾶς ἐκήρυξα, δέν εἶναι ἐπινόημα ἀνθρώπου. Δέν τό παρέλαβα ἀπό ἄνθρωπον, ἀλλά κατ’ εὐθείαν δί’ ἀποκαλύψεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ».
Ἐποχὴ δαιμονικὴ - βλασφημία 

Κυριακὴ ΣΤ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 8,26-39)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ἕνας ἅγιος, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ τοὺς πιὸ μεγάλους διδασκάλους τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος, τοῦ ὁποίου ἀναξίως φέρω τὸ ὄνομα, εἶπε ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο εἶνε πνευματικὸς καθρέφτης.
Ὅπως στὸν καθρέφτη βλέπουμε τὴ μορφή μας καὶ εὐπρεπιζόμαστε, ἔτσι στὸ Εὐαγγέλιο βλέπουμε ὄχι τὸν ὁρατὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ τὸν ἀόρατο ἑαυτό μας, τὶς κα κίες καὶ τὰ πάθη μας, γιὰ νὰ τὰ διορθώνου με. Κι ὅπως δὲν ὑπάρχει σπίτι, ἀκόμα καὶ τὸ πιὸ φτωχό, χωρὶς καθρέφτη, ἔτσι δὲν πρέπει νὰ ὑπάρχῃ οἰκογένεια χωρὶς Εὐαγγέλιο.

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά

Η αρνητική στάση μιας πόλεως 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

(Λουκά 8, 26-39)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 22-10-2000]

Ο Κύριος, αγαπητοί μου, μαζί με τους μαθητάς Του κατέπλευσε με πλοιάριο απέναντι από τη Γαλιλαία, ανατολικά, στην περιοχή των Γεργεσηνών. Τα Γέργεσα ή Γάδαρα, ήταν πόλις της Δεκαπόλεως της Παλαιστίνης και κατοικούσαν εκεί κυρίως Έλληνες. Μη σας κάνει εντύπωση. Λέγεται μάλιστα ότι αυτοί οι Έλληνες εκεί ήσαν επίγονοι εκ των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Είναι γνωστό πού πέθανε ο Μέγας Αλέξανδρος και το στράτευμά του έμεινε σκορπισμένο από δω και από εκεί, εγκατεστάθησαν οι άνθρωποι κ.λπ. Έτσι θα μπορούσαμε να πούμε ότι η ζωή των κατοίκων ήταν απρόσεκτη· αφού μάλιστα έτρεφαν χοίρους, πράγμα που απαγορευόταν βεβαίως στους Εβραίους. Έτσι ακόμη μπορούμε να κατανοήσουμε και την παρουσία δαιμονιζομένων ανθρώπων.

2021 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 24 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ (Λουκ. 8, 27-39)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Κορφοβούνι, στις 24/10/1982)

Η χειρότερη μόλυνση

Ο Θεός, είναι Θεός ειρήνης, Θεός αγάπης, Θεός καλοσύνης. Και θέλησε να επικρατεί στον κόσμο χαρά, ευτυχία, ψυχική γαλήνη. Αλλά στον κόσμο, στη δημιουργία του Θεού, μπήκε ένα μικρόβιο, η αμαρτία. Και ενώ ο Θεός ήθελε τον άνθρωπο γεμάτο ταπείνωση, αγάπη, ειρήνη, θυσία, κυριάρχησε στην καρδιά μας η αμαρτία, η οποία μας διέστρεψε. Και έκανε να κυριαρχεί μέσα μας ο εγωισμός, η απληστία, η απέραντη και ακυριάρχητη φιληδονία. Και έτσι ο κόσμος, η πλάση του Θεού, από χαρά και ειρήνη που έπρεπε να είναι, έγινε ένα πεδίο αδυσώπητου πολέμου όλων εναντίον όλων.

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021 – ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 27-39) (Β Κορ. θ΄ 6-11)

Πρόσωπο και κοινωνία

«ιματισμένον και σωφρονούντα»

Σε μια τραγική πτυχή στη ζωή του ανθρώπου αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή με την προβολή του θαύματος του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών. Μεταγγίζει συνάμα το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα ζωής και μάλιστα με απελευθερωτικό χαρακτήρα σε αιώνιες διαστάσεις.

Η τραγικότητα εστιάζεται στο θέμα της κυριαρχίας του Σατανά, η οποία αποτυπώνει μια ολική ακαταστασία στην καθημερινή ζωή του ανθρώπου που έχει να κάνει με τον εγκλωβισμό του στα δεσμά της δουλείας και του θανάτου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΗ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Β΄Κορ. θ΄ 6-11)

«Ὁ σπείρων φειδομένως φειδομένως καὶ θερίσει καὶ ὁ σπείρων ἐπ’ εὐλογίαις ἐπ’ εὐλογίαις καὶ θερίσει. Ἕκαστος καθὼς προαιρεῖται τῇ καρδίᾳ, μὴ ἐκ λύπης ἢ ἐξ ἀνάγκης. Ἱλαρὸν γὰρ δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεός».

Κέντρο τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης εἶναι ἡ καρδιά. Ἀπὸ ἐκεῖ ἐκπηγάζει ὅλη ἡ δύναμη ποὺ κινητοποιεῖ τὸν ἄνθρωπο εἴτε γιὰ τὸ καλὸ εἴτε γιὰ τὸ κακό, ἡ καρδιὰ «κρίνει» τὸν ἄνθρωπο, τὸν τοποθετεῖ ἀξιολογικὰ καὶ τὸν ὁδηγεῖ εἴτε στὸν Παράδεισο, δηλαδὴ στὴν ἕνωση μὲ τὸν Θεό, εἴτε στὴν Κόλαση, δηλαδὴ στὸν βασανισμὸ ἀπὸ τὸν Διάβολο. Ἡ κατάσταση τῆς καρδίας καὶ ἡ ἀπόδοσή της, ὅσον ἀφορᾶ τὸ πνευματικὸ ἔργο, πρέπει νὰ εἶναι ἡ μέριμνα κάθε Χριστιανοῦ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στοὺς ἀνωτέρω στίχους τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος ἀπὸ τὴν Β’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ φανερώνει τὴν σημασία ποὺ ἔχει ἡ ἀγαθὴ ἢ ἡ κακὴ προαίρεση τῆς καρδιᾶς, ἡ προθυμία ἢ ἀπροθυμία, γιὰ τὴν πορεία τῆς πνευματικῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. θ΄, 6 - 11

Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 26 - 39

24 Οκτωβρίου 2021

Η θεραπεία του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών θα μας δώσει σήμερα την αφορμή να μιλήσουμε για τη δύναμη του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η σχετική ευαγγελική περικοπή μας περιγράφει ζωηρά έναν άνθρωπο που βασανιζόταν κυριευμένος από τα δαιμόνια. «Δέν ἦταν ντυμένος καί δέν ἔμενε σέ σπίτι ἀλλά σέ μνήματα. Ὅταν τόν κυρίευε τό δαιμόνιο, τότε τόν ἔδεναν μέ ἁλυσίδες καί χειροπέδες καί τόν φύλαγαν. Αὐτός ὅμως ἔσπαζε τά δεσμά καί περιφερόταν ἀπό τό δαιμόνιο στίς ἐρήμους». Ο Χριστός, όμως, με ένα του λόγο ελευθέρωσε τον δυστυχή αυτό άνθρωπο. Και αυτός ο πρώην δαιμονισμένος κάθισε στα πόδια του Ιησού ντυμένος και σωφρονισμένος. Σε αυτή τη θέση και σε αυτή την κατάσταση τον βρήκαν οι συμπολίτες του και δεν τον φοβήθηκαν όπως προηγουμένως.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 27–39) . (24/10/2021)

Ἀπό τή σύντομη παρουσίαση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς διαφαίνεται ὅτι ὁ σατανᾶς αἰχμαλώτισε ἕναν ἄνθρωπο καί ἀσκοῦσε τυραννική ἐξουσία ἐπάνω σ’ αὐτόν. Ὁ δαιμονιζόμενος πάσχει καί ὑποφέρει, περιφέρεται γυμνός, πλανᾶται στά μνήματα, εἶναι φόβος καί τρόμος τῆς περιοχῆς, ἕνα ἀγρίμι ἐπικίνδυνο γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τούς συνανθρώπους του. Ὁ διάβολος ἔδειξε ὅλη του τήν ἐξουσία ἐπάνω στόν συγκεκριμένο ἄνθρωπο καί μέ τό σπάσιμο τῶν ἁλυσίδων ἔκαμνε ἐπίδειξη δυνάμεως στούς συγγενεῖς καί τρομοκρατοῦσε ὅλη τήν περιοχή.

Κυριακή Στ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 26 – 39 (24-10-2021)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

Ο ευαγγελιστής Λουκάς στη συγκεκριμένη ευαγγελική περικοπή κάνει αναφορά στη θαυματουργική θεραπεία του δαιμονιζομένου από τα Γάδαρα. Το θαύμα αυτό το διηγούνται, με κάποιες παραλλαγές, και οι ευαγγελιστές Μάρκος και Ματθαίος πρόκειται όμως για το ίδιο θαύμα.

Ο Ιησούς, κατά τη δημόσια δράση του τέλεσε πάμπολλα θαύματα τα οποία ήταν αναστάσεις νεκρών , θεραπείες ασθενειών και απαλλαγής από τα δαιμόνια. Η ευαγγελική περικοπή που θα αναλύσουμε αφορά στην απαλλαγή από τα δαιμόνια, αφού έχουμε τη θεραπεία του δαιμονιζομένου από την πόλη Γάδαρα. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η κατηγορία αυτή των θαυμάτων γιατί εκτός από την ελευθέρωση του ανθρώπου από τα δεσμά του διαβόλου, δηλαδή τη θεραπεία του από ένα ειδικό είδος «ασθένειας», πρόκειται και για τον αγώνα του Ιησού εναντίον του διαβόλου και της κυριαρχίας του πάνω στον άνθρωπο.

Kυριακή ΙΗ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β΄ Κορ. θ’ 6-11 (24-10-2021)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από τη Β΄ προς Κορινθίους επιστολή. Σ’ αυτό ο Απόστολος Παύλος προτρέπει τους πιστούς της τοπικής Εκκλησίας να ανταποκριθούν πρόθυμα και απλόχερα στον έρανο που θα διεξαγόταν υπέρ των πτωχών των Ιεροσολύμων, αναπτύσσει τη μεγάλη αξία της ελεημοσύνης και ταυτόχρονα διαβεβαιώνει πως ο Θεός θα ανταμείψει με πολλές ευλογίες την προσφορά τους.

«Ο σπείρων επ’ ευλογίες επ’ ευλογίες και θερίσει»

 24 Οκτωβρίου 2021 – Κυριακή Στ΄ Λουκά (Λουκ. η΄27-39)

‘Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς’.  Τι κοινό υπάρχει, ανάμεσα σε μένα και σε σένα, Υιέ του Θεού, μή με βασανίσεις.  Αυτά κραύγαζε, αγαπητοί χριστιανοί, ο δαιμονισμένος του σημερινού ευαγγελίου.  Στην πραγματικότητα αυτά κραύγαζαν τα δαιμόνια με το στόμα του δαιμονισμένου.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 24 Ὀκτωβρίου 2021

ΣΤ΄Λουκά 

Παρόλο που στην παραβολή αναφέρεται η απελευθέρωση του ανθρώπου από τα δαιμόνια, θα θέλαμε να επικεντρώσουμε το ενδιαφέρον στο πως ενεργήσαν και δέχτηκαν οι άνθρωποί την Θεία προσφορά. Στην πρώτη κατηγορία ανθρώπων παρουσιάζεται ο άνθρωπος που ταλαιπωρείται από τον πονηρό. Παρουσιάζεται ακοινώνητος, απολίτιστος, γυμνός, να βιώνει μια κατάσταση νοσηρή σε απομόνωση. Αυτόν τον άνθρωπο συναντά ο Χριστός και τον θεραπεύει, απαλλάσσοντάς τον από την χρόνια ταλαιπωρία του. Ο έως τότε ακοινώνητος αναζήτα την κοινωνία με τον Θεό και τον συνάνθρωπο, αποδέχεται την Θεία Δωρεά και προσπαθεί να βιώνει όσο πιο πολύ μπορεί τα αποτελέσματα του θαύματος, μιας και ζητάει από τον Χριστό να γίνει μαθητής του.

ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΤΗΣ 24-10-2021  

«ΙΔΙΟΤΕΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝ»

Μέ πλοιάριο περνοῦν ὁ Χριστός καί οἱ Μαθητές του στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, στήν ἀπέναντι ὄχθη τῆς Γαλιλαίας. Πρῶτος πού τούς ὑποδέχεται, ἕνας ταλαίπωρος ἄνθρωπος, καταβασανισμένος ἀπό τήν κυριαρχία τῶν δαιμονίων.

Ὁ Χριστός ἀπελευθερώνει τόν δαιμονισμένο καί δίνει ἐντολή στά δαιμόνια νά καταφύγουν στούς χοίρους, οἱ ὁποῖοι ἔπεσαν στήν παρακείμενη λίμνη.

Σάββατο 9 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή Γ’ Λουκά

“Η ανάσταση της νεολαίας” 

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος

(Λουκά 7, 11-16)

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Γ΄ Λουκά (εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-10-1986)

Η σκηνή, αγαπητοί μου, της αναστάσεως του υιού της χήρας της Ναΐν, περιγράφεται λιτά μεν αλλά πολύ ζωηρά. Με ένα Του λόγο ο Κύριος, όπως ακούσαμε στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ανέστησε εκείνο το παλληκάρι που ήταν μοναχοπαίδι εκείνης της φτωχιάς, χήρας γυναίκας. Και του είπε: «Νεανίσκε, σοί λέγω, ἐγέρθητι». «Νεανίσκε, νέε μου, σε εσένα το λέγω· σήκω επάνω». Και ο νεανίσκος ανεστήθη.

Φόβος και έκσταση κατέλαβε τον λαό, όπως μας περιγράφει ο ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς. Και πολύ δίκαια, έβγαλε το συμπέρασμα ο λαός «ὅτι προφήτης μέγας ἐγήγερται ἐν ἡμῖν, καὶ ὅτι ἐπεσκέψατο ὁ Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ».

Κυριακή Γ’ Λουκά

Η ανάσταση του γιου της χήρας στη Ναΐν

Ἀγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ζ΄ (Λουκά 7, 11-17)

Στ. 11: «ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν»

Πρόσεχε όμως πώς σε παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Και στην περίπτωση όμως της θεραπείας του άρρωστου δούλου του εκατόνταρχου στην οποία αναφέρθηκε αμέσως προηγουμένως βέβαια αφού Τον κάλεσαν να βοηθήσει απάντησε, εδώ όμως, στην πόλη Ναΐν, αν και δεν καλείται για βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δεν Τον καλούσε σε ανάσταση νεκρού, αλλά πηγαίνει σε αυτήν από μόνος Του. Και νομίζω με πάρα πολλή σοφία, για να συνδυάσει με το προηγούμενο θαύμα της θεραπείας του ασθενούς δούλου του πιστού εκατόνταρχου και αυτό· δεν ήταν βέβαια καθόλου παράδοξο να φανταστεί κανείς, ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιδράσει πολεμώντας τη δόξα του Σωτήρα και λέγοντας:
Κυριακή Γ΄Λουκᾶ. 

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ζ΄11-16)

Εἰς τὸ τῆς τρίτης Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ Εὐαγγέλιον ὑπόθεσιν ἔχον τὸν ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐγερθέντα τῆς χήρας παῖδα. Ὁμιλία μβ΄.

Παρουσιάζοντας ὁ μέγας Παῦλος τὴ θεϊκότητα καὶ τὴν ὠφελιμότητα τῆς πίστεως καὶ ἀναφέροντας τὰ ἔργα της καὶ τοὺς ἄθλους καὶ τοὺς καρποὺς καὶ τὴ δύναμή της, ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀρχὴ τῶν αἰώνων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τίποτα δὲν ὑπάρχει ἀρχαιότερο.  Μὲ τὴν πίστη, λέει, κατανοοῦμε ὅτι ἀποτελέστηκαν οἱ αἰῶνες μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν τὰ ὁρατὰ ἀπὸ ἀόρατα καὶ τελειώνει στὴ μελλοντική, παναθρώπινη ἀνάσταση καὶ τὴν τελείωση τῶν ἁγίων, ποὺ θὰ συμβῆ τότε, ἀπὸ τὴν ὁποία τίποτα δὲν εἶναι τελειότερο. Κι ἐνῶ κάμει τὸν κατάλογο ἐκείνων ποὺ θαυμάστηκαν γιὰ τὴν πίστη τους καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους δίνουν μαρτυρία γι’ αὐτὴν, προσθέτει καὶ τοῦτο·  Ἐξ αἰτίας τῆς πίστης τους ξαναπῆραν γυναῖκες μὲ ἀνάσταση τοὺς νεκρούς τους.
Κυριακή Γ' Λουκά

Λόγος εις την ανάστασιν του υιού της χήρας.

Ιωάννου Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως του Ξιφιλίνου

Ομιλία περί της αναστάσεως του υιού της χήρας.

Το μέγα μυστήριον της Αναστάσεως το διδασκόμεθα από τον Σωτήρα μας και Θεόν τόσον με λόγια, όσον και με τα ίδια του τα έργα. Και στα παραγγέλματα και στις διδαχές και στις θαυματουργίες του, ο Κύριος αρχίζει από τα κατώτερα, και προχωρεί προς τα μεγαλύτερα.

Σαν με κάποια σκαλοπάτια ανεβαίνει από τα χαμηλότερα στα υψηλότερα, και σιγά-σιγά ανυψώνει το ανθρώπινον γένος στην δόξα και την γνώση και την έννοιαν της Θεότητός του.
Κυριακή Γ’ Λουκά

Το θαύμα της νεκρανάστασης 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. ζ’ 11-16)

Πολλοί είναι οι άνθρωποι που αυτοτιτλοφορούνται «Σωτήρες της ανθρωπότητας». Ποιος απ’ όλους τους όμως θα μπορούσε να φανταστεί πως θα ήταν δυνατό να σώσει ανθρώπους από το θάνατο; Στην ιστορία έχουμε δει πολλούς καταχτητές. Κανένας τους όμως δε νίκησε το θάνατο. Στη γη γνωρίσαμε πολλούς βασιλιάδες που είχαν εκατομμύρια υποτελείς. Κανένας τους όμως δεν μπόρεσε να μετρήσει στους υποτελείς του και τους νεκρούς μαζί με τους ζωντανούς.
Κουράγιο! «Μὴ κλαῖε»!

Κυριακή Γ΄Λουκᾶ (Λουκ. ζ΄11-16)

 (†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Μὲ πόνον ποὺ σπαράσσει τὴν καρδιά· μὲ ἐρειπωμένες ὅλες τὶς ἐλπίδες της· μὲ γονατισμένην τὴν ψυχὴν ἀπὸ τὸ ἀπροσδόκητο κτύπημα, ἡ χήρα μητέρα τῆς Ναΐν ὁδηγεῖ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τὸ μόνο της παιδὶ εἰς τὸν τάφον.
Κόσμος πολὺς συνοδεύει τὴν πένθιμον αὐτὴν συνοδείαν. Αἴφνης ἐμφανίζεται μία ὁμὰς ἀγνώστων, ποὺ εἰσέρχονται εἰς τὴν πόλιν. Εἶναι ὁ Κύριος μὲ τοὺς μαθητάς Του.
Μὲ κίνησιν ἡγεμονικὴν σταματᾷ τὴν συνοδείαν.  Τὰ δάκρυα καὶ οἱ στεναγμοὶ τῆς μητέρας συγκινοῦν τὴν παναγίαν ψυχήν Του.  Γυρίζει πρὸς τὸ μέρος της καὶ μὲ συμπάθειαν, γεμάτην ἀπὸ θείαν μεγαλοπρέπειαν, τῆς ἀπευθύνει δύο λέξεις· «Μὴ κλαῖτε»!  Στρέφεται ἔπειτα πρὸς τὸν νεκρόν.
Μία προσταγὴ ἀκούεται, ποὺ ἀνατρέπει νόμους καὶ δημιουργεῖ θαῦμα: «Νεανίσκε, σοὶ λέγω, ἐγέρθητι». Ὁ νεκρὸς ἀνοίγει τὰ κλεισμένα μάτια του, ἀνακάθεται καὶ ἡ μετέρα του τὸν ἀγκαλιάζει μὲ ὅλην τὴν μητρικὴν της ἀγάπην, δοξάζοντας τὸν Θεόν.
Κυριακή Γ΄ Λουκά

Έπαινος χηρών

του μακαριτού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου

«Καὶ αὕτη ἦν χήρα»(Λουκ. 7,12)

Ἀδελφοί, ἡ γῆ αὐτὴ ποὺ πατοῦμε εἶνε ποτισμένη μὲ δάκρυα, εἶνε «κοιλὰς κλαυθμῶνος» (Ψαλμ. 83,7). Ὁ Ἰώβ, ἕνας ἀπὸ τοὺς πιὸ βασανισμένους ἀνθρώπους, λέει· Ὅπως τὰ πουλιὰ εἶνε πλασμένα νὰ πετοῦν στὸν ἀέρα, ἔτσι κι ὁ ἄνθρωπος εἶνε πλασμένος γιὰ τὸ δάκρυ καὶ τὸν πόνο (βλ. Ἰὼβ 5,7). Κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος πέρασε τὴ ζωή του μέσα στὴ θλῖψι, ἐν τούτοις εἶχε ἐσωτερικὴ χαρὰ καὶ ἔλεγε· «Χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου» (Κολ. 1,24) καὶ «καυχήσομαι ἐν ταῖς ἀσθενείαις μου» (Β΄ Κορ. 12,9,5). Ὁ ἴδιος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς λίγο πρὶν τὸν φρικτὸ Γολγοθᾶ προειδοποίησε, ὅτι ὅσοι πιστεύουν σ᾿ αὐτὸν θὰ ὑποφέρουν· «Ἐν τῷ κόσμῳ θλῖψιν ἕξετε· ἀλλὰ θαρσεῖτε, ἐγὼ νενίκηκα τὸν κόσμον» (Ἰω. 16,33).

2021 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ (Λουκ. 7, 11-16)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Καμπή, στις 9/10/1994)

Πού είναι τώρα ο Χριστός;

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, ότι ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός πήγε σε ένα χωριό. Περνώντας από εκεί συνάντησε μία κηδεία. Κηδευόταν ένας νεαρός μονογενής γιός μιας χήρας. Και ήταν φυσικό η χήρα, η μητέρα τού νεκρού, να τραβάει τα μαλλιά της, να χτυπιέται, να κλαίει. Και όλοι οι άνθρωποι που την συνόδευαν ήταν πικραμένοι. Ο Χριστός όταν τους είδε πόνεσε.

Στάθηκε και παρακάλεσε να σταματήσει η πορεία. Έπειτα πήγε δίπλα στο φέρετρο και είπε: «Νεανίσκε», δηλαδή «παλληκάρι μου, εγώ σου λέω. Σήκω». Και αμέσως ο νεαρός ανακάθισε πάνω στο φέρετρο και άρχισε να μιλάει. Ανέζησε, αναστήθηκε. Και ο Χριστός τον έδωσε στη μητέρα του. Όλος ο κόσμος θαύμασε το μεγάλο θαύμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021 – Γ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ζ΄ 11-16) (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

Αναστάσιμα σαλπίσματα

«Νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι»

Αναστάσιμα μηνύματα ελπίδας και χαράς, πηγάζουν από το θαύμα που ξεδιπλώνει μπροστά μας η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για το θαυμαστό γεγονός της ανάστασης του γιου της χήρας Ναϊν, το οποίο φανερώνει ότι ο Ιησούς Χριστός με τη δύναμη της αγάπης καταθρυμάτισε το κράτος του θανάτου και το κατήργησε.

Η τραγικότητα του θανάτου

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Β΄Κορ. στ΄, 1-10)

«Λέγει γάρ: Καιρῷ δεκτῷ ἐπήκουσά σου καί ἐν ἡμέρᾳ σωτηρίας ἐβοήθησά σοι. Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας».

Πρὶν μερικὰ χρόνια ἀκουγόταν πολὺ στὸν χῶρο τῆς πολιτικῆς καὶ τοῦ συνδικαλισμοῦ τὸ σύνθημα «Ἐδῶ καὶ τώρα!». Ἐδῶ καὶ τώρα νὰ ἱκανοποιηθοῦν τὰ αἰτήματά μας, νὰ λυθοῦν τὰ προβλήματά μας. Ἐδῶ καὶ τώρα, ὄχι αὔριο καὶ ἀλλοῦ! Κάτι ἀνάλογο λέγει ἐμφαντικὰ ὁ προφήτης Ἠσαΐας, ἀλλὰ γιὰ ἕνα ἀπείρως σημαντικότερο θέμα, τὸ ζήτημα τῆς σωτηρίας τῆς ψυχῆς μας, καὶ τὸν λόγο του χρησιμοποιεῖ καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Κορινθίους ἐπιστολή του. «Νά, τώρα εἶναι καιρὸς κατάλληλος, νά, τώρα εἶναι ἡμέρα σωτηρίας».

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος Β΄ Κορ. στ΄ 1 - 10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ζ΄ 11-16

10 Οκτωβρίου 2021

«Μη κλαίε˙ και προσελθών ήψατο της σορού… και είπε νεανίσκε, σοι λέγω, εγέρθητι» (Λουκ. ζ΄ 13-14)

Ο θάνατος είναι το αποκορύφωμα της τραγωδίας του ανθρώπου, σαν αποτέλεσμα της παρακοής των πρωτοπλάστων. «Δια τούτο, κατά τον Απόστολο Παύλο, ώσπερ δι’ ενός ανθρώπου η αμαρτία εις τον κόσμον εισήλθε και δια της αμαρτίας ο θάνατος, και ούτως εις πάντας ανθρώπους ο θάνατος διήλθεν, εφ’ ω πάντες ήμαρτον» (Ρωμ. ε΄ 12). Εις το εξής ο θάνατος είναι συνδεδεμένος με όλους τους ανθρώπους. Η ζωή και ο θάνατος είναι οι καταστάσεις που παρουσιάζονται στην καθημερινότητα του ανθρώπου και που εναλλάσσονται «εν ριπή οφθαλμού».

Κυριακή Γ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ζ΄ 11-16 (10-10-2021)

Πρεσβυτέρου Φιλίππου Φιλίππου

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη απο το 7ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς περιγράφεται η ανάσταση του γιού μας χήρας από την πόλη της Ναΐν, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά και όχι πολύ μακριά από την πόλη της Καπερναούμ όπου βρισκόταν προηγουμένως ο Ιησούς Χριστός. Φεύγοντας, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός από την πόλη της Καπερναούμ, όπου είχε θεραπεύσει το δούλο του εκατοντάρχου, έρχεται στην πόλη της Ναΐν μαζί με αρκετούς μαθητές του και πολύ κόσμο που τον ακολουθούσε. Καθώς πλησίαζαν στην είσοδο της πόλης συνάντησαν μια νεκρική πομπή που μετέφερε ένα νεαρό νεκρό.

Κυριακή ΙΣΤ’ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β΄ Κορ. στ’ 1-10 (10-10-2021)

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την Β’ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου.  Σ’ αυτό ο Απόστολος των Εθνών περιγράφει και τα ποικίλα εμπόδια και τις θλίψεις που οι Απόστολοι αντιμετώπισαν στο υπέρτατατο έργο τους, αλλά και τον πνευματικό εξοπλισμό με τα όπλα της δικαιοσύνης.

«εν παντί συνιστώντες ευατούς ως Θεού διάκονοι, εν υπομονή πολλή, εν θλίψεσιν, εν ανάγκαις, εν στενοχωρίαις, εν πληγαίς, εν φυλακαίς…»

10 Οκτωβρίου 2021 – Κυριακή Γ΄ Λουκά (Λουκ. ζ΄, 11-16)

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΓΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ

Πένθος βαρύ και οδυνηρό, το πένθος της μητέρας του σημερινού ευαγγελίου. Είχε χάσει τον άντρα της. Κηδεύει τώρα και το μονάκριβο παιδί της. Ο Κύριος, μόλις είδε τη νεκρική πομπή έξω από την Ναΐν, πλησιάζει την πονεμένη μητέρα και της λεει με σπλαχνική φωνή: «Μην κλαίεις».  Ο παρήγορος αυτός λόγος μάς δίνει την ευκαιρία να δούμε πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε στις ώρες του πένθους μας.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 10 Ὀκτωβρίου 2021

Γ΄ Λουκᾶ

Ο θάνατος είναι για την ανθρωπότητα το μεγαλύτερο τραγικό γεγονός. Στο αιώνιο πρόβλημα του ανθρώπου που είναι ο θάνατος, ο Χριστός έρχεται με την θαυματουργική ανάσταση των ανθρώπων να δώσει λύση και απάντηση στο αιώνιο αυτό πρόβλημα. Στην ευαγγελική περικοπή της Γ΄ Κυριακής Λουκά, ο Χριστός πλησιάζοντας στην πόλη Ναΐν μαζί με τους μαθητές του, συνάντησαν την νεκρική πομπή του μονάκριβου γιού μιας μάνας και συγκεκριμένα χήρας. Ο Ιησούς δείχνει την στοργική αγάπη Του για τον οδυρμό της μάνας και ως Ελεήμων και Φιλάνθρωπος Θεός σπλαχνίζεται όλη την ανθρώπινη φύση, που αποτελεί έρμαιο του θανάτου αγκαλιάζοντας την θεραπευτικά. Απευθύνεται λοιπόν ο Ιησούς στην μάνα και της λέει «μην κλαίς».

 Κυριακή Γ’ Λουκά

†Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη – Το κήρυγμα της Κυριακής

Ο Χριστός: Η ζωή και η Ανάσταση

Τρίτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, κι ο Χριστός μας στο ιερό Ευαγγέλιο είχε κάμει νεκρανάσταση. Ανέστησε το παιδί το μονάκριβο, μιας χήρας, στην πόλη Ναίν. Καθώς επήγαινε σ’ αυτή την πόλη ο Ιησούς, με πολλούς Μαθητές και λαό αμέτρητο, συναντήθηκε στην πύλη της πόλεως μ’ ένα ξόδι, με μία κηδεία. Και ο θάνατος αντικρούστηκε με τη Ζωή, ο θάνατος αντικρούστηκε με την Ανάσταση. Ο Κύριος είδε αυτό το κατάντημα του ανθρώπου, τον θάνατο, και μάλιστα στο πρόσωπο ενός νέου ανθρώπου, και τον πόνεσε πολύ. Εδώ φαίνεται η τρυφερότητα και η συμπόνια του Χριστού μας αλλά και η δύναμή Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ´ ΛΟΥΚΑ

(10-10-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

            Ἀκούγοντας, χριστιανοί μου τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἔρχεται στό μυαλό μᾶς ἡ σκέψη πώς σέ ἀνάλογες περιπτώσεις θά θέλαμε νά εἶναι ὁ Κύριός μας δίπλα μας νά πιάσει τό χέρι τοῦ νεκροῦ νέου ἤ νέας πού ἔφυγε ἀπό κοντά μας καί νά τοῦ δώσει πάλι τή ζωή καί νά τόν ἐπιστρέψει στήν οἰκογένειά του καί στήν κοινωνία. Καί ὅμως ὁ Θεός εἶναι δίπλα μας, ἔστω καί ἄν δέν ἔχουμε ἀπό μέρους του τό χειροπιαστό θαῦμα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΤΗΣ 10-10-2021  «Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

Σέ ὅποια γωνιά τοῦ πλανήτη καί ἄν στραφεῖς, τά μάτια ἀντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Καί αὐτά μέ τήν σειρά τους γεννοῦν σκληρότητα, κατάθλιψη, ἀπαισιοδοξία. Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ξεχάσει τί σημαίνει χαρά, ἤ καλύτερα, ὅπως καί τόσα ἄλλα πράγματα ἔχει ξεχάσει νά τήν ζεῖ προσπαθώντας νά τήν μελετήσει, ἀναλύσει, κατανοήσει.

Σέ μιά ἄσημη πόλη τῆς Ἰουδαίας, τήν Ναΐν, ἐξελίσσεται μία σκηνή ἀρκετά συνηθισμένη τά χρόνια ἐκεῖνα. Κάποιος νέος εἶχε πεθάνει καί ὅπως συνήθως συμβαίνει στίς κηδεῖες τῶν νέων, πλῆθος κόσμου, ἀκολουθοῦσε τήν ἐξόδιο πομπή.

Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2021

Κυριακή Β’ Λουκά: για την αγάπη προς τον πλησίον 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

(Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. στ΄, χωρία 31 έως 36)

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΙΗ΄ του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου σχετικά με την ευαγγελική περικοπή για την αγάπη προς τον πλησίον

Υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ. 5, 38-42

«Ἠκούσατε ὅτι ἐῤῥέθη, ὀφθαλμὸν ἀντὶ ὀφθαλμοῦ καὶ ὀδόντα ἀντὶ ὀδόντος· Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν μὴ ἀντιστῆναι τῷ πονηρῷ· ἀλλ᾿ ὅστις σε ῥαπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην·καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον (:Ακούσατε ότι ελέχθη: ‘’οφθαλμόν αντί οφθαλμού και οδόντα αντί οδόντος’’ (δηλαδή να ανταποδίδεις ίσο κακό προς το κακό, που σου έκανε ο άλλος). Εγώ όμως σας λέγω να μην καταληφτείτε από οργή και εχθρότητα και να μην αντισταθείτε στον πονηρό άνθρωπο αποδίδοντας κακό αντί κακού, αλλά αν κανείς σε ραπίσει στο δεξιό μέρος του προσώπου σου, γύρισε με πραότητα και υποχωρητικότητα και το άλλο μέρος του προσώπου (πρόθυμος να δεχθείς και δεύτερο ράπισμα). Και σε εκείνον που θέλει να σε οδηγήσει στα δικαστήρια, για να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το επανωφόρι σου)».
Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ. 

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία Η΄ (Λουκ.στ΄, 31-36)

Κι ἄν αὐτὸ νομίζης πὼς εἶναι μεγάλο, περίμενε· θὰ δῆς καθαρὰ ὅτι δὲ συνάντησες ἀκόμα τὸ τέλειο. Δὲ σταματᾶ σ’ αὐτὸ τὸ σημεῖο αὐτὸς ποὺ σοῦ ἔθεσε τοὺς νόμους γιὰ τὴν ἀνεξεκακία· προχωρεῖ περισσότερο· Ἄν κάποιος σὲ ἀγγαρέψη γιὰ ἕνα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο. Βλέπεις ὑπερβολὴ αὐταπαρνήσεως; Ἀφοῦ δώσης, λέει, τὸ χιτῶνα καὶ τὸ ἱμάτιό σου, μὴν ἐμποδίσης τὸν ἐχθρὸ νὰ χρησιμοποιήση ἔτσι γυμνὸ τὸ σῶμα σου σὲ ἐργασία ἐπίπονη καὶ κοπιαστική.
Κυριακή Βʼ Λουκά

Η τέλεια αγάπη

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. στ’ 31-36)

Όταν οι άνθρωποι έχουν παντοτινή επίγνωση της φιλανθρωπίας του Θεού προς αυτούς, θα είναι φιλάνθρωποι κι ο ένας προς τον άλλον. Δεν υπάρχει τίποτ’ άλλο που να κάνει τους ανθρώπους άσπλαχνους προς τους άλλους, όσο η πεποίθηση πως κανένας δε θέλει να δώσει και στους ίδιους. Κανένας; Και πού είναι ο Θεός τότε; Δε μας αποζημιώνει κάθε μέρα και κάθε νύχτα ο Θεός με την ευσπλαχνία Του, σε αντίθεση μ’ εμάς που είμαστε άσπλαχνοι; Δεν είναι πιο σπουδαίο για μας να μας ευεργετήσει ο Βασιλιάς στην αυλή Του με την ευσπλαχνία Του, αντί να μας ευεργετούν οι δούλοι Του; Τί μας ωφελεί αν μας ευεργετούν όλοι οι δούλοι Του, αλλά ο Βασιλιάς είναι συγκρατημένος απέναντι μας;
Κυριακή Β. Λουκά, ομιλία

Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά εις το, Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι.

Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.

Ομιλία του Οσίου πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, εις το: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως».

Αυτός που έπλασε μόνος τις καρδιές μας και παρατηρεί όλα τα έργα μας, αυτός ο οποίος ενεφανίσθη σε εμάς με σάρκα και μας ηξίωσε να γίνει διδάσκαλός μας, ζητεί τώρα από εμάς αυτά που παρεφθάρησαν, για να τα αναπλάσει, εκείνα ακριβώς που ενέβαλε στις ψυχές μας όταν στην αρχή μας έπλασε. Διότι απ’ αρχής μας έπλασε καταλλήλους για τη μέλλουσα διδασκαλία, και ύστερα έδωσε τη διδασκαλία την κατάλληλη προς την αρχικήν πλάση. Δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να ανακαθάρει την ωραιότητα του πλάσματος,
Τὸ πεταμένο διαμάντι!

«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».

Κυριακή Β΄ Λουκᾶ (Λουκ.στ΄ 31-36)

 (†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ἀπὸ τότε, ἀγαπητὲ ἀναγνῶσα, ποὺ ὑπάρχουν ἄνθρωποι εἰς τὴν γῆν, διεπιστώθη ἡ ἀνάγκη τῆς δημιουργίας κοινωνιῶν. Αἱ κοινωνίαι ὅμως αὐταὶ ἔπρεπε νὰ στηρίζωνται σὲ νόμους. Καὶ ἑκάθησεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἔκαμε νόμους.  Πόσους; Εἶναι ἀδύνατον νὰ μετρηθοῦν.  Καὶ ὅμως παρὰ τὴν πολυνομίαν, βασιλεύει ἀτυχῶς ἡ ἀνομία. Οἱ ἄνθρωποι δὲν εἶναι εὐτυχισμένοι. Σχεδὸν κυριαρχεῖ τὸ ψέμα, ἡ ἀβεβαιότης, ἡ ἀδικία.
Κυριακή Β΄ Λουκά – Πῶς πρέπει νὰ ζοῦμε; 

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

Πῶς πρέπει νὰ ζοῦμε;

«Εἶπεν ὁ Κύριος· Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)

Υπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροὶ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς Ἐκκλησίας, ποὺ κατηγοροῦν συνεχῶς. Καὶ τί λένε; Μία ἀπὸ τὶς κατηγορίες εἶνε, ὅτι ἡ Ἐκκλησία δὲν ἀνταποκρίνεται στὶς ἀπαιτήσεις τῶν καιρῶν, εἶνε ξένη στὶς ταλαιπωρίες τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου· ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο ἐνδιαφέρεται μόνο γιὰ τὴν πέραν τοῦ τάφου ζωὴ καὶ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν παροῦσα· ὅτι μὲ τὰ κηρύγματα περὶ παραδείσου καὶ κολάσεως στρέφει τὸ νοῦ στὸ μεταφυσικὸ κόσμο καὶ ὑπνωτίζει τὸ λαό, ποὺ πέφτει θῦμα διαφόρων ἐκμεταλλευτῶν. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
 Ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν ἀγάπη (Λουκ.6, 31-36) Anthony Bloom

23 Νοεμβρίου 1969

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πολλές φορὲς ὁ Χριστὸς μᾶς μιλάει στὸ Εὐαγγέλιο Του γιὰ τὴν νέα ἐντολὴ ποὺ μᾶς ἔδωσε. Τί καινούργιο ὑπάρχει σὲ τούτη τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης; Εἶναι ἡ ἁγνότητα καὶ ἡ σπουδαιότητα της. Δὲν εἶναι καινούργιο ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἀγαποῦν ὁ ἕνας τὸν ἄλλον· οἱ ἄνθρωποι πάντοτε ἀγαποῦσαν κάποιους ἄλλους ἀνθρώπους. Αὐτὸ ποὺ εἶναι καινούργιο σ’ αὐτή τὴν ἐντολὴ εἶναι ν’ ἀποκτήσουμε μιὰ καρδιὰ μὲ τὸν Οὐράνιο Πατέρα μας, νὰ συμμετέχουμε στὴν ἀγάπη Του. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἀγαπᾶμε μὲ τὸν ἴδιο τρόπο ποὺ ἀγαπᾶ κι’ Ἐκεῖνος, - ποὺ δὲν ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό, ποὺ δὲν ξεχωρίζει ἐκείνους ποὺ εἶναι εὐγνώμονες καὶ ἐκείνους ποὺ εἶναι ἀχάριστοι, νὰ μὴν ἀναφέρω ἐκείνους ποὺ ἴσως γοητεύουν κάποιον. Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀπέραντη καὶ βαθιὰ καὶ ἀγκαλιάζει τὰ πάντα· αὐτὸ ποὺ διαφέρει σ’ αὐτή τὴν ἀγάπη εἶναι μιὰ ἐσωτερικὴ ποιότητα : ὁ Θεός μπορεῖ νὰ χαίρεται καὶ μπορεῖ νὰ πληρώσει τὸ τίμημα τῆς ἀγάπης Του ἐπάνω στὸν Σταυρό.
Τὸ κλειδὶ

«Καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. 6,31)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἀκούσατε, ἀγαπητοί μου, τὸ ἱερὸ καὶ ἅγιο Εὐαγγέλιο. Θέλω νὰ πιστεύω, ὅτι ἀγαπᾶ τε τὸ Εὐαγγέλιο καὶ τὸ διαβάζετε τακτικά, καθημερινῶς. Καὶ ὄχι μόνο τὸ διαβάζετε, ἀλλὰ καὶ προσπαθεῖτε νὰ τὸ ἐφαρμόσετε στὴ ζωή σας.
Ὑπάρχουν ὅμως ἄλλοι, ποὺ ἅμα τοὺς πῇς, Διάβασε Εὐαγγέλιο, κάνουν ἕνα μορφασμὸ εἰρωνείας καὶ λένε·
–Οὔφ, καημένε! Τὸ Εὐαγγέλιο ἦταν γιὰ «τῷ καιρῷ ἐκείνῳ». Τώρα πάλιωσε. Νέες ἰδέες, νέα συστήματα ἐπικρατοῦν στὸν κόσμο… Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε σ᾿ αὐτούς; Δυστυχισμένοι ἄνθρωποι!

Κυριακή Β’ Λουκά

Αγαπώ μόνο αυτούς που με αγαπούνε;

Γιατί οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε τήν τάση νά ἀγαποῦμε μόνο αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦνε; Ὁ Χριστός ἀναφέρει ὅτι «οἱ ἁμαρτωλοί ἀγαποῦν αὐτούς πού τούς ἀγαποῦν» καί ζητᾶ ἀπό τούς χριστιανούς «νά ἀγαποῦν τούς ἐχθρούς τους», νικώντας τήν τάση πού ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀναπτυγμένη μέσα του γιά τήν ὠφέλεια καί τό συμφέρον του (Λουκ. 6,32 καί 35). Καί ἀναφέρει ὅτι ὅσοι νικήσουν τό συμφέρον καί τήν ὠφέλεια θά λάβουν χάρη, εὐλογία ἀπό τόν Θεό. Εἶναι σημεῖο τῆς ἀπομάκρυνσης τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή σχέση μέ τόν Θεό ἡ ἀγάπη μόνο σ’ αὐτούς πού μᾶς ἀγαποῦν. Καί δέν εἶναι εὔκολη ἡ ἀνατροπή αὐτῆς τῆς στάσης. Ὁ ἄνθρωπος δέν διδάσκεται εὔκολα ἀπό παραδείγματα. Ἔχοντας ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τόν Θεό καί τή σχέση μαζί του, εἶναι συνήθως πρόθυμος νά ἀγαπήσει καί νά ἀποδεχθεῖ αὐτούς πού τόν ἀγαποῦνε, αὐτούς πού ἀνταποκρίνονται στίς ἐπιθυμίες του, αὐτούς μέ τούς ὁποίους τά συμφέροντά του ταυτίζονται. Δυσκολεύεται νά ἀγαπήσει ὅσους δέν τόν βλέπουν ὅπως ὁ ἴδιος θά ἤθελε, πόσο μᾶλλον τούς ἐχθρούς του. Καί σημάδια αὐτῆς τῆς ἀδυναμίας εἶναι ὁ θυμός, ἡ ἄρνηση τῆς συγχώρεσης, ἡ ἐπιθυμία γιά ἐκδίκηση.

Ἀγάπη καί ταπείνωση

2021 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 3 – ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΛΟΥΚΑ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΑΓΑΠΗ (Λουκ. 6, 31-36)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Αγ. Σπυρίδωνα, στις 2/10/1988)

Προσοχή στις προτεραιότητες

Μας είπε ο Χριστός στο Ευαγγέλιο: «εάν αγαπάτε τους αγαπώντας υμάς, ποία υμίν χάρις εστί;». Τι το σπουδαίο κάνετε; Αυτό είναι κάτι που το κάνουν και οι χειρότεροι αμαρτωλοί, οι τελώνες, οι εκμεταλλευτές, οι πόρνες. Αν θέλετε να είσαστε δούλοι του Θεού, αν θέλετε να μετράτε για τον Θεό, να φροντίστε να αποκτήσετε αγάπη «ανώτερης ποιότητος», αγάπη παρά πάνω από εκείνη που έχουν οι δολοφόνοι και οι κακοποιοί.

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2021 – Β΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. στ΄ 31-36) (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)

Το μεγαλείο της αγάπης

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, η Εκκλησία μάς παρακινεί σε ενατενίσεις μιας μεγάλης αλήθειας, η οποία μπορεί να διαποτίζει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. Η αλήθεια που αποκαλύπτεται ως πραγματικότητα και δυνατότητα αληθινής ζωής, είναι ότι κριτήριο της αγάπης μας στον Θεό είναι το πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας, του πλησίον μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ 

Απόστολος: Β΄ Κορ. δ΄ 6 – 15 Ευαγγέλιο: Λουκ. ΣΤ´ 31 – 36 

3 Οκτωβρίου 2021  

Βρισκόταν ο Χριστός στο όρος των Μακαρισμών κι αφού μίλησε για πολλά θέματα, συμπληρώνοντας τον Μωσαϊκό νόμο, καυτηρίασε την υποκριτική στάση των Φαρισαίων εκφωνώντας τα γνωστά εκείνα «ουαί». Και στη συνέχεια έδωσε τον δικό του νόμο για την κοινωνική ζωή των ανθρώπων, τον νόμο της αγάπης. 

Είχε διαγνώσει πως αιτία των συγκρούσεων, που αναστατώνουν τη ζωή των ανθρώπων, ήταν το γεγονός πως ο καθένας έθετε το συμφέρον του πάνω από το συμφέρον τού άλλου. Για να τερματίσει αυτές τις διενέξεις, ο Χριστός σήμερα παραβλέπει και ξεπερνά νόμους και δικαιοσύνες και παραδίδει την αγάπην ως γνώμονα και κανόνα ζωής των Χριστιανών. Κι επειδή δεν υπάρχει μεγαλύτερη αγάπη από την αγάπη προς τον εαυτό μας  μέτρο σύγκρισης τίθεται η αγάπη προς τον εαυτό μας.  

Τρία είναι τα γνωρίσματα της αγάπης, όπως μας την δίδαξε σήμερα ο Χριστός:  

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ 

Σέ κήρυγμά του ἕνας σοφός καί ἅγιος Ἱεράρχης τῆς Ἐκκλησίας μας, εἶπε μιά διδακτική ἱστορία: 

Ἕνας πατέρας εἶχε τρία παιδιά. Ὅταν μεγάλωσαν, τούς μοίρασε τήν περιουσία του. Καί τούς εἶπε: 

–Παιδιά μου. Σᾶς τά ἔδωσα ὅλα. Κρατῶ ἀκόμη ἕνα πολύτιμο πράγμα, τό δαχτυλίδι μου. Ἔχει ἕνα μεγάλο διαμάντι. Εἶναι πολύτιμο. Θά τό δώσω σ’ ἐκεῖνον πού θά κάνει τήν πιό καλή πράξη. 

Μετά ἀπό λίγο καιρό, ἔρχεται ὁ μεγάλος γιός καί τοῦ λέγει: 

Κυριακή Β΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. στ΄ 31-36 (03-10-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Η σημερινή Κυριακή είναι η δεύτερη κατά σειρά στον λειτουργικό κύκλο της Εκκλησίας κατά την οποία διαβάζονται Ευαγγελικές περικοπές από το κατά Λουκάν ιερό Ευαγγέλιο.

Το σημερινό ανάγνωσμα μικρό σε έκταση ταυτοχρόνως όμως με βαθιά μηνύματα, αποτελεί απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Ιησού Χριστού, όπου ο Κύριος αναπτύσσει αυτό που οι πατέρες στην συνέχεια ονόμασαν «χρυσό κανόνα» της χριστιανικής ζωής. Τα λόγια αυτά του Χριστού, μοιάζουν σαν μια γροθιά στην ανθρώπινη φύση του ανθρώπου, ακούγονται σχεδόν εξωπραγματικά, έχουν να κάνουν μ’ ένα άνθρωπο ο οποίος είναι πέρα και πάνω από τις ίδιες του τις αδυναμίες. «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να συμπεριφέρεστε κι εσείς σ΄ αυτούς». στ.31 Μια τέτοια στάση δεν είναι απλώς ένας κανόνας καλής εξωτερικής και τυπικής συμπεριφοράς, ένα απλό πλαίσιο, αλλά στάση ζωής.

Κυριακή ΙΕ’ Επιστολών, Αποστ. Aνάγνωσμα: Β’ Κορ. δ΄ 6-15 (03-10-2021)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Στο συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τις επερχόμενες  θλίψεις  και το θάνατο που έχει να αντιμετωπίσει στη ζωή του ο άνθρωπος. Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι οι θλίψεις δεν πρέπει να μας ρίχνουν κάτω, δεν πρέπει να χάνουμε τον αγώνα της ζωής. Μέσα από το σκοτάδι θα λάμψει το φως και έτσι θα γνωρίσουμε τη δόξα  στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο  έστω κι αν ακόμα μας καταδιώκουν οι θλίψεις και οι πειρασμοί της ζωής. Ο Θεός όμως ποτέ δεν μας εγκαταλείπει.

 3 Οκτωβρίου 2021 – Κυριακή Β΄Λουκά (Λουκ. στ΄31-36 )

«καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως».

Η σημερινή Ευαγγελική Περικοπή είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, όπου ο Χριστός παραδίδει στους μαθητές του τον τέλειο νόμο της Καινής Διαθήκης. Συγκεφαλαιώνει μέσα σε λίγες λέξεις το πνεύμα του νέου νόμου του λέγοντας∙ «Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς». Και εξηγεί την τόσο περιεκτική αυτή εντολή του. Εάν αγαπάτε μόνον εκείνους που σας αγαπούν, ποια αμοιβή σας ανήκει από τον Θεό; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Και εάν κάνετε το καλό σ’ εκείνους πού σας ευεργετούν, ποια ανταμοιβή μπορεί να έχετε από τον Θεό; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί έτσι ενεργούν. Και εάν δανείζετε σ’ εκείνους από τους οποίους ελπίζετε να πάρετε πίσω τα δανεικά, ποια ανταπόδοση από τον Θεό σας ανήκει; Καμία. Διότι και οι αμαρτωλοί δανείζουν σε άλλους αμαρτωλούς για να πάρουν πίσω ολόκληρο το ποσό που δάνεισαν ή και σε καιρό ανάγκης να πάρουν κι αυτοί ίσα δάνεια. Εσείς όμως, να αγαπάτε τους εχθρούς σας και να τους ευεργετείτε και να τους δανείζετε, χωρίς να περιμένετε καμία ανταπόδοση από αυτούς.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 3 Ὀκτωβρίου 2021

Β΄Λουκᾶ

Στην ευαγγελική περικοπή της Β΄ Κυριακής Λουκά προβάλλονται τα λόγια του Ιησού Χριστού, τα οποία περιγράφουν με απλότητα και σαφήνεια, τον τρόπο με τον οποίο οφείλουμε οι χριστιανοί να φερόμαστε στον συνάνθρωπο μας. Να συμπεριφερόμαστε στους ανθρώπους όπως θέλουμε και εμείς να μας συμπεριφέρονται. Την συμπεριφορά που ζητάμε από τους συνανθρώπους μας, θα ήταν συνετό να την προσφέρουμε εμείς και μάλιστα πρώτοι. Κέντρο αυτής της συμπεριφοράς όμως δεν είναι η αναμονή της ανταπόδοσης που περιμένουμε ως αποτέλεσμα των πράξεων μας, αλλά η ανιδιοτελής αγάπη την οποία μας δίδαξε ο ίδιος ο Χριστός, ακόμη και στον εχθρό μας. Το αίσθημα αυτοθυσίας είναι η κινητήριος δύναμη που θα μας κάνει να συνδράμουμε τον πλησίον μας.

Κυριακή Β΄ Λουκά

Η έμπρακτη αγάπη σε όλους μας κάνει παιδιά του Χριστού μας

†Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη – Το κήρυγμα της Κυριακής

Δεύτερη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός μας ευρίσκεται πάνω στο όρος των Μακαρισμών και ομιλεί στους Μαθητάς και Αποστόλους και στους υπόλοιπους ακροατάς Του, και τους λέγει τον λεγόμενο «χρυσούν κανόνα»: Όπως θέλετε να σας φέρνονται οι άλλοι, να φέρνεσθε και σεις σ’ αυτούς».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 3-10-2021 

«ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ ΜΙΣΘΟΥ»

Σύνηθες φαινόμενο στήν παγκόσμια κοινότητα, εἶναι ἡ διεκδίκηση μέ κάθε τρόπο τῆς αὔξησης τοῦ μεριδίου στόν πλοῦτο. Ἄλλοι κινούμενοι ἀπό ἕνα αἴσθημα δικαίου, ἄλλοι βασιζόμενοι στήν πλεονεξία τους, ἄλλοι ἀποσκοπώντας στή διαμόρφωση ὁμαλῶν κοινωνικῶν συνθηκῶν, ἄλλοι ἀνταγωνιζόμενοι κάποιους πού τούς προσδιορίζουν ὡς προνομιούχους, ἄλλοι στοχεύοντας στή χειραγώγηση μαζῶν, προκειμένου νά τίς ἐκμεταλλευτοῦν κατόπιν γιά τούς δικούς τους σκοπούς, κάνουν λόγο γιά τό «δίκαιο τοῦ ἀγώνα», ἐξεγείρουν ἀνθρώπους, μάχονται καί ἀντιμάχονται σέ μία προσπάθεια νά κατακτήσουν καί νά κατοχυρώσουν οἰκονομικά δικαιώματα καί ἀπολαβές.