ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Μαΐου 2020

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων (Άγιος Νεόφυτος ο Έγκλειστος)

Κατήχηση ΙΕ’

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΠΑΤΕΡΕΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΝΙΚΑΙΑΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΠΙΣΤΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΔΟΓΜΑΤΙΣΑΝ ΚΑΙ ΟΤΙ Η ΟΡΘΗ ΠΙΣΤΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΡΘΟ ΒΙΟ Αδελφοί και Πατέρες,

Σήμερα είναι μια εορτή μεταξύ δύο φωτεινών και σωτηρίων εορτών (της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής). Σήμερα, μεταξύ δύο μεγάλων μέχρι τον ουρανό πανηγύρεων παρουσιάζονται οι πολύφωτοι αστέρες. Σήμερα, μεταξύ των δύο αρμάτων που έχουν δρόμο τον ουρανό, εμφανίζονται τριακόσιοι δεκαοκτώ αρματηλάτες, όχι βέβαια για να διευθύνουν την ορμή αυτών των δύο κατευθυνομένων αρμάτων, αλλά για να διευθύνουν αυτούς που απιστούν για Εκείνους που έχουν ανεβεί επάνω στα άρματα, και να τους οδηγήσουν στην πίστη, για το ότι το μεν ένα άρμα ανέβασε από τη γη προς τις ουράνιες αψίδες και τους κόλπους του Πατέρα από τη γη τον σαρκοφόρο Θεό Λόγο, το δε άλλο άρμα, ότι τον «άλλο Παράκλητο» (Ιω. ιδ’ 16) (το Άγιο Πνεύμα),
2019 ΙΟΥΝΙΟΥ 9 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (Ιω. 17, 1-13)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Βαθύ Πρέβεζας, στις 21/5/1996)

Προσοχή στα ανεπίτρεπτα λάθη

Το θέμα της αιώνιας ζωής είναι το πιο σημαντικό και το πιο βαθύ. Όλοι το καταλαβαίνουμε, ότι η ζωή που τώρα ζούμε είναι πρόσκαιρη, ψεύτικη, γεμάτη πίκρες και δύσκολα θα την ονόμαζε κανείς «αληθινή ζωή». Αυτή είναι η δική μας αντίληψη για την επίγεια ζωή. Αλλά έχουμε και τον λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ο οποίος ονόμασε ζωή αληθινή, ατελεύτητη, γεμάτη ειρήνη και χαρά την αιώνια ζωή. Όχι την παρούσα.
2020 ΜΑΙΟΥ 31 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΤΕΡΩΝ

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΔΟΞΗΣ (Ιω. 17, 1-13)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Βίγλα, στις 8/6/2003)

Μικρή κάθε θυσία

Τιμάμε τους άγιους μάρτυρες και τα ιερά λείψανά τους, γιατί οι άνθρωποι αυτοί πίστεψαν σοβαρά στο όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Το όνομα του Χριστού με την πίστη τους, γράφτηκε στο αίμα τους, στο σώμα τους, στα κόκκαλά τους. Και προπαντός γράφτηκε στην ψυχή τους, γιατί το αγάπησαν με όλη τους τη δύναμη. Και δεν δίστασαν για το όνομα του Χριστού να θυσιάσουν τη ζωή τους. Αλλά και κάθε άνθρωπος που πιστεύει στο Χριστό, θυσιάζει κάτι από τη ζωή του γι’ αυτόν. Δηλαδή νηστεύει, κάνει προσευχές, ελεημοσύνες, αποδέχεται στους νόμους και τους θεσμούς της Εκκλησίας και προσπαθεί να συμμορφωθεί μ’ αυτούς.
ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2020

ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α’ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ιω. ιζ΄ 1-13)) (Πρ. κ΄ 16-18,28-36)

Πίστεως θησαυρίσματα

«Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου»

Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια του αληθινού Θεού. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να δώσει πληροφορίες για τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε». Έτσι ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ́ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Τήν Ἑβδόμη Κυριακή ἀπό τό Πάσχα, πού εἶναι ἀμέσως μετά τήν ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἡ Ἐκκλησία μας τήν ἀφιερώνει στήν μνήμη τῶν ἁγίων καί θεοφόρων Πατέρων πού ἔλαβαν μέρος στήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο, πού συνῆλθε τό 325 μ.Χ. στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 31 ΜΑΪΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Ἰωάν. ιζ' 1-13)

31 Μαΐου 2020

Βρισκόμαστε ἕνα βῆμα πρὶν ἀπὸ τὴ σύλληψη τοῦ Χριστοῦ στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ καὶ ἀκοῦμε τὴν τελευταία διδασκαλία Του ἐπὶ τῆς γῆς, καθὼς καὶ τὴ μεγαλειώδη ἀρχιερατική Του προσευχή, ποὺ ἀπευθύνεται στὸν Θεὸ Πατέρα Του. Καὶ εἶναι ἡ προσευχὴ Του αὐτὴ γεμάτη ἀπὸ γλυκύτητα, πραότητα, μεγαλεῖο, ἀγάπη, ἄπειρη ἀγάπη γιά τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι τὸ ἐπιστέγασμα τῆς ἐπίγειας παρουσίας Του, εἶναι λόγια προσευχῆς γιὰ τοὺς μαθητές Του, τὴν Ἐκκλησία Του καὶ γιὰ τοὺς πιστοὺς ὅλων τῶν αἰώνων. Ζητᾶ νὰ χορηγήσει ὁ Θεὸς Πατέρας σ’ αὐτοὺς δόξα, ἁγιασμό, χαρά, ἀγάπη καὶ ἑνότητα. Σ’ αὐτὴν τὴν τελευταία χάρη, τὴν ἑνότητα, ἀξίζει νὰ ἐπικεντρωθοῦμε, μιά καὶ οἱ σήμερα ἑορταζόμενοι Ἅγιοι Πατέρες τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀγωνίστηκαν γι’ αὐτήν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
Απόστολος: Πραξ. κ΄ 16 – 18, 28-36
Ευαγγέλιον: Ιωάννου ιζ' 1 – 13
31 Μαΐου 2020

«Ἳνα ἓν ὦσιν»

Να είμαστε όλοι ενωμένοι, αγαπημένοι, χωρίς διαφορές μεταξύ μας.
Ήταν η επιθυμία του Κυρίου και η προσευχή προς Πατέρα Του, για τους οπαδούς Του. Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι αφιερωμένη στη μνήμη των 318 εμπνευσμένων πατέρων της Εκκλησίας μας που συνήλθαν στη Νίκαια το 325 μ.Χ.
Έχει ήδη συμπληρώσει τρεις αιώνες ζωής από την ίδρυσή της, η Χριστιανική Εκκλησία. Βασική προέλευση των πιστών της νέας θρησκείας είναι στην αρχή οι Ιουδαίοι. Το κήρυγμα των αποστόλων ξεκινά, πάντοτε σχεδόν, στα πρώτα χρόνια, από τους καχύποπτους αμφισβητίες Ισραηλίτες, στις Εβραϊκές Συναγωγές. Ωστόσο η εντολή του Κυρίου ήταν: «πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἒθνη» και η προσευχή Του, «ἳνα ἓν ὦσιν». Να είναι όλοι αγαπημένοι, ενωμένοι, και η αλήθεια του ευαγγελίου να διαδοθεί σε όλο τον κόσμο.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Αγίων 318 Πατέρων της Α΄ Οικ. Συνόδου. (Ιωαν. ιζ΄ 1-13)

31 Μαΐου 2020

Όπως ακούσαμε από τους πανέμορφους ύμνους, αγαπητοί μου αδελφοί, και χτες στην ακολουθία του Εσπερινού «Τας μυστικάς σήμερον του Πνεύματος σάλπιγγας…», αλλά και προηγουμένως στην ακολουθία του Όρθρου «Των Αγίων Πατέρων ο χορός», η Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα, έβδομη Κυριακή από του Πάσχα και μία Κυριακή πριν από τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, τους Αγίους και θεοφόρους 318 Πατέρες που πήραν μέρος στην πρώτη Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βηθυνίας το 325 μ.Χ. Η Σύνοδος συνήλθε κατά πρόσκληση του Αγίου ενδόξου και θεοστέπτου βασιλέως Κωνσταντίνου του Μεγάλου και έλαβαν μέρος σ’ αυτή μεγάλες και φωτισμένες προσωπικότητες της Εκκλησίας μας όπως ο Άγιος Αθανάσιος ο Μέγας, ο Άγιος Νικόλαος επίσκοπος Μύρων της Λυκίας ο οποίος μάλιστα ράπισε τον Άρειο για τις βλάσφημες δοξασίες του, ο Άγιος Σπυρίδων επίσκοπος Τριμυθούντος που επιτέλεσε και το γνωστό θαύμα με το κεραμίδι και άλλοι πολλοί ακόμη Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ἡ περικοπή πού διαβάζεται σήμερα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ μέρος τῆς «Ἀρχιερατικῆς προσευχῆς» τοῦ Κυρίου, τῆς προσευχῆς δηλαδή πού ἀπηύθυνε ὁ Χριστός πρός τόν Θεό Πατέρα λίγο πρίν ἀπό τό πάθος Του. Σ’ αὐτή τήν προσευχή ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Ἰησοῦς Χριστός ἔχει συγκεντρωμένο τό ἐνδιαφέρον του στό ἔργο πού ἄρχισε μέσα στόν κόσμο καί πού θά συνεχίσουν οἱ μαθητές τοῦ.  Γι’ αὐτό ἀκριβῶς τό ἔργο πού δέν εἶναι ἄλλο παρά ἡ Ἐκκλησία, παρακαλεῖ τόν Θεό Πατέρα.

Σάββατο 23 Μαΐου 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Η Κυριακή τού τυφλού 

† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Στὸ τέλος τοῦ σημερινοῦ ἀναγνώσματος, ὑπάρχουν λέξεις ποὺ τὶς προσπερνᾶμε πολὺ συχνά. Ὁ τυφλός λέει στὸν Χριστό, «Καὶ ποιὸς εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ;» κι ὁ Χριστὸς ἀπαντᾶ «Τὸν ἔχεις δεῖ, εἶναι ἐκεῖνος ποὺ μιλάει μαζὶ σου». Γιὰ μᾶς, οἱ πρῶτες αὐτὲς λέξεις εἶναι τόσο φυσικές· τὸ πρῶτο γεγονὸς στὴν ζωή μας, τὸ πρῶτο γεγονὸς σὲ μιὰ συνάντηση εἶναι ὅταν δοῦμε ἕνα πρόσωπο, ἀλλά τὶ θαῦμα ἦταν γι’ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο ποὺ δὲν εἶχε ξαναδεῖ τίποτα στὸν κόσμο καὶ ὁ ὁποῖος μὲ τὸ ἄγγιγμα τοῦ ζωοδότη Χριστοῦ, ξαφνικὰ βλέπει! Κι τὸ πρῶτο πρόσωπο ποὺ εἶδε ἦταν ὁ Κύριος καὶ Θεός Του, ὁ Χριστὸς, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.
2020 ΜΑΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΥ (Ιω. 9, 1-38)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Βίγλα, στις 16/5/2004)

Ακούμε αλλά δεν υπακούμε

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, μας λέγει πώς ο Χριστός θεράπευσε ένα εκ γενετής τυφλό, τον οποίο όταν είδαν οι απόστολοι, ρώτησαν τον Χριστό:

-Ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του; Γιατί γεννήθηκε τυφλός; Ποιός φταίει;

Ο Χριστός τους έδωσε μία απάντηση που μας ενδιαφέρει όλους. Τους είπε:

-Ούτε ούτος ήμαρτεν ούτε οι γονείς αυτού. Τυφλός γεννήθηκε για να φανερωθούν τα έργα του Θεού «εν αυτώ». Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε πώς δουλεύει ο Θεός.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 24 ΜΑΪΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

Οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦν μία ἥσυχη ζωή, χωρὶς ἔκτακτα περιστατικά, ποὺ τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι ἀρνητικά, χωρὶς δραματικὲς ἐξάρσεις, ποὺ ὁδηγοῦν στὴν ἀνησυχία, στὸ φόβο καὶ στὴν ἀγωνία. Ὁ κοινὸς ἄνθρωπος θέλει μία ἤρεμη καθημερινότητα, ἕνα εὐχάριστο βόλεμα, τὸ ὁποῖο δὲν θὰ διαταράσσεται ἀπὸ κανέναν ἐνοχλητικὸ ἢ ἀπὸ καμιὰ ἀναταραχή. Αὐτὸς ὁ τρόπος ζωῆς εἶναι συνυφασμένος μὲ τὴ δειλία, ἀρνεῖται κάθε ἡρωικὴ ἐκδήλωση καὶ αὐτὸ εἶναι ὅ,τι χειρότερο μπορεῖ νὰ συμβεῖ σὲ ἕνα χριστιανό. Γιατί χριστιανὸς σημαίνει θάρρος, παρρησία, ὁμολογία, ξεπέρασμα τῶν ἐγωιστικῶν ἀναστολῶν, μαρτύριο καὶ θάνατο, ἂν ὁ Θεὸς τὸ ἐπιτρέψει.
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΪΟΥ 2020 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ιω. θ΄ 1-38)) (Πρ. ιστ΄ 16-34)

Το φως της ζωής

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη, χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν ακόμα μεγαλύτερη, γιατί η θέαση εικόνων και πραγμάτων ήταν εντελώς άγνωστη υπόθεση για εκείνον. Δεν μπορούσε να αντικρύσει ούτε ακόμα και το διπλανό του. Η ζωή του ήταν πραγματικά ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι. Βίωνε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.
Η σωματική και η πνευματική τύφλωση... Πόσο απέχουν οι δύο έννοιες μεταξύ τους;

Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα μᾶς ὑπενθυμίζει τήν θεραπεία ἑνός ἀνθρώπου πού εἶχε γεννηθεῖ τυφλός. Ἕνας ἄνθρωπος πού δέν εἶδε ποτέ τόν ἥλιο, τά χρώματα τῆς φύσεως, τά πρόσωπα τῶν ἀγαπημένων του, τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό! Πόσο σκληρό ἀκούγεται γιά ἐμᾶς πού μποροῦμε καί βλέπουμε, γιά ἐμᾶς πού βλέπουμε ἀλλά δέν κατανοοῦμε τί σημαίνει νά ζεῖς στό ἀπόλυτο σκοτάδι.... Ὁ τυφλός της εὐαγγελικῆς περικοπῆς, συναντᾶ τό ἄσβεστο Φῶς, τό αἰώνιο Φῶς, τόν Θεάνθρωπο Χριστό. Ἐκεῖνος στέκει μπροστά του καί τοῦ χαρίζει τό φῶς στά μάτια τοῦ σώματός του. Ὁ τυφλός βλέπει, ἀλλά ἐκεῖνοι πού βλέπουν τυφλώνονται...
Δέν βλέπουν τό θαῦμα πού συμβαίνει μπροστά τους, ἀλλά ἀποζητοῦν νά μάθουν, ποιός εἶναι ἡ αἰτία αὐτοῦ του θαύματος.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Τυφλού. (Ιωαν. θ΄ 1-38)

24 Μαΐου 2020

Μία πανέμορφη ευαγγελική διήγηση ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί. Μία ευαγγελική διήγηση η οποία περιλαμβάνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, στο οποίο περιγράφεται η θεραπεία ενός εκ γενετής τυφλού.

Σε σχέση με αυτά που ακούσαμε τις δύο προηγούμενες Κυριακές, δηλαδή την Κυριακή του Παραλύτου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, η συνάντηση του Χριστού με τον τυφλό διαφέρει. Μπορεί και ο παράλυτος να ήταν άρρωστος. Αιτία, όμως, της αρρώστιας του ήταν η αμαρτία. Το ίδιο ισχύει και για τη Σαμαρείτιδα. Όμως, στο θαύμα που ακούσαμε σήμερα δε γίνεται λόγος περί αμαρτίας. Πιο συγκεκριμένα όταν ο Χριστός και οι μαθητές Του συνάντησαν τον εκ γενετής τυφλό η πρώτη απορία που εξέφρασαν οι μαθητές στον Κύριο ήταν: «Κύριε ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς αυτού για να γεννηθεί τυφλός;» Και ο Κύριος απάντησε: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
Απόστολος: Πρ. ιστ΄ 16-34
Ευαγγέλιο: Ιω. θ΄1-38
24 Μαΐου 2020

Εγκύκλιος του Πανιερωτάτου Μητροπολίτου Πάφου για διενέργεια εράνου υπέρ των Τυφλών

Για χρόνια πολλά, ολόκληρη τη ζωή του , ήταν βυθισμένος στο σκοτάδι ο «εκ γενετής τυφλός» της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Μέχρι την ημέρα που τον συνάντησε Εκείνος που είναι «το φώς του κόσμου», ο Ιησούς Χριστός, και τον θεράπευσε.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΩΣ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ»

Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν ἀνάμεσα στίς διάφορες πτυχές του καί τήν ἀνάβλεψη τυφλῶν. Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά δίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.

Ἡ ἀπόδοση ὅμως τοῦ φωτός στούς τυφλούς, πέραν τῆς ἀποδεικτικῆς σημασίας της γιά τήν μεσσιανική ἰδιότητα τοῦ Ἰησοῦ, ἔχει καί ἕνα ἄλλο βαθύτερο νόημα: Εἶναι σημάδι μίας νέας καταστάσεως πραγμάτων πού εἰσβάλλει μέσα στόν κόσμο τοῦ σκότους καί τῆς τυφλότητας. Ὁ Χριστός ἀνοίγει τά μάτια τῶν ἀνθρώπων γιά νά μπορέσουν νά διαπιστώσουν τήν νέα ζωή πού αὐτός προσφέρει σάν δῶρο στόν κόσμο.
«Ω κακίας υπερβολή»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ο Άγιος Αστέριος Επίσκοπος Αμασείας, ερμηνεύοντας εμπειρικά το ιερό κείμενο του Ευαγγελικού Αναγνώσματος που αναφέρεται στο θαύμα του εκ γενετής τυφλού, είναι αποκαλυπτικός και συγχρόνως επίκαιρος. Άλλωστε, οι Άγιοι Πατέρες, έχοντας μέσα στην καρδιά τους ζωντανή την παρουσία του Χριστού και φωτισμένοι από την πνοή του Παρακλήτου, είναι πάντοτε διαχρονικοί.
Έτσι ο Άγιος Αστέριος αποκαλύπτει, με μία σειρά εξηγήσεων, το πρόβλημα το οποίο απασχολούσε τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους από την θεραπεία του εκ γενετής τυφλού, αλλά κυρίως την ασθένεια την οποία έκρυβαν μέσα στο χώρο της καρδιάς τους, πού ήταν το δεινό πάθος της συκοφαντίας.
2019 ΙΟΥΝΙΟΥ 2 - ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Πραξ. 16, 16-34)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Νικόλαο Πρέβεζας, στις 31/5/1981)

Ο φυλακισμένος ελευθερωτής

Ακούσαμε στο αποστολικό ανάγνωσμα ότι οι απόστολοι Παύλος και Σίλας, συνελήφθησαν στην πόλη των Φιλίππων, εδάρησαν και ρίχτηκαν στη φυλακή. Όμως όντας φυλακισμένοι είχαν απέραντη γαλήνη. Ούτε έκλαιγαν, ούτε παρακαλούσαν να τους βγάλουν αλλά υμνούσαν το Θεό. Δηλαδή σαν κληρικοί έκαναν μία τακτή ακολουθία σα να μην συνέβαινε τίποτα. Και οι φυλακισμένοι άκουγαν την προσευχή τους.
ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΑΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΣΗ (ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΎ) I.KAΡΑΒΙΔΟΠΟΥΛΟΣ

Μοναδική στην Κ. Διαθήκη θεραπεία τυφλού από γεννησιμιού του είναι αυτή που μας αφηγείται ο ευαγγελιστής Ιωάννης στην περικοπή 9, 1 – 38· Αρκετές άλλες περιπτώσεις θεραπείας τυφλών μας διασώζουν και οι υπόλοιποί ευαγγελιστές όχι τόσο γιατί η τυφλότητα ήταν ασθένεια ευρύτατα διαδεδομένη στην Παλαιστίνη και στην αρχαία Ανατολή γενικότερα ή γιατί η συμπάθεια του Ιησού προς το είδος αυτό των ασθενών ήταν μεγάλη, αλλά γιατί τα θαύματα αυτά αποδεικνύουν την μεσσιανικότητά του και συγχρόνως αποτελούν σημεία μιας νέας πραγματικότητας που φέρνει στον κόσμο ο Χριστός. Οι προφήτες της Π. Διαθήκης, περιγράφοντας το έργο του αναμενόμενου Μεσσία, αναφέρουν ανάμεσα στις διάφορες πτυχές του και την ανάβλεψη τυφλών. Αυτός λοιπόν που έχει την εξουσία να ξαναδίνει το φως στους τυφλούς δεν είναι άλλος από τον Μεσσία.
Του Τυφλού ΣΤ΄Κυριακή του Πάσχα 

Μητροπολίτου Αντινόης Παντελεήμονος

Χριστός Ανέστη!  Αληθώς Ανέστη ο Κύριος!
Έξι μήνες πριν από την σταυρική του Θυσία, ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, στην γιορτή της Σκηνοπηγίας, πήγε στα Ιεροσόλυμα, μολονότι γνώριζε, ότι οι άρχοντες των Ιουδαίων ζητούσαν να τον θανατώσουν, και κήρυττε μέσα στο περίβολο του Ναού.  Βγαίνοντας, είδε ένα τυφλό να κάθετε σε μιά γωνιά και να ζητά ελεημοσύνη.  Οι Μαθητές ρώτησαν τον Διδάσκαλό τους, «Κύριε, ποιός αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς του, ώστε να γεννηθεί τυφλός»;  Και Εκείνος, που γνωρίζει τις καρδιές  των ανθρώπων απάντησε με φιλάνθρωπα αισθήματα αγάπης και ευσπλαχνίας.  «Ούτε αυτός αμάρτησε, ούτε οι γονείς του.  Γεννήθηκε τυφλός για να φανερωθούν τα έργα του Θεού».

Σάββατο 16 Μαΐου 2020

Τό Τιμημένο Ὄνομα

Λόγος εἰς τόν Ἀπόστολον* τῆς Κυριακῆς τῆς Σαμαρείτιδος

«… χρηματίσαι τέ πρῶτον ἐν Ἀντιοχεία τούς μαθητᾶς χριστιανούς»

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

Εἶναι ἱστορική, ἀγαπητέ ἀναγνώστα, ἡ σημερινή Ἀποστολική περικοπή. Μᾶς δίδει μίαν ὑψίστης σημασίας πληροφορίαν.
Ἀναφέρει ὅτι, ἐπειδή οἱ πιστεύοντες εἰς τόν Χριστόν Ἰουδαῖοι καί πρό παντός οἱ εἰδωλολάτραι ἤσαν πολυάριθμοι εἰς τήν Ἀντιόχειαν, διά νά τούς διακρίνουν οἱ Ἐθνικοί ἀπό τούς Ἰουδαίους, ἀπεφάσισαν νά τούς ὀνομάσουν Χριστιανούς, ἀπό τό ὄνομα τοῦ ἀρχηγοῦ τῶν Χριστοῦ.
Ἔτσι σιγά σιγά διεδόθη παντοῦ αὐτή ἡ ὀνομασία καί μέ τόν καιρόν ἐπεβλήθη εἰς ὅλα τά μέρη.
2019 ΜΑΙΟΥ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ιω. 4, 5-42)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Ανέζα, στις 4/5/1980)

Η πτώση της Εύας

Το σημερινό ευαγγέλιο μας χειραγωγεί στην ουσία της πνευματικής ζωής. Μια απλοϊκή γυναίκα, Σαμαρείτιδα, αλλά πολύ αμαρτωλή, ξεκίνησε να πάρει νερό από ένα πηγάδι. Ζητούσε επίγειο νερό, αλλά τελικά βρήκε επουράνιο. Κοπίαζε για υλικά και πρόσκαιρα, βρήκε τα άυλα και αιώνια. Έψαχνε για κάτι που θα της χρησίμευε στην παρούσα ζωή, βρήκε εκείνο που χρειαζόταν και ποθούσε η αθάνατη ψυχή της. Βρήκε το Χριστό!
2020 ΜΑΙΟΥ 17 -ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ιω. 4, 5-42)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Αγ. Ελευθέριο Γκύζη, στις 16/5/1982)

Τα επίγεια δεν μας χορταίνουν

Είπε ο Κύριος στη Σαμαρείτιδα μιλώντας για το επίγειο νερό του φρέατος του Ιακώβ: «Ος δ’ αν πίη εκ του ύδατος τούτου διψήσει πάλιν». Όποιος πιει από το νερό αυτό, πάλι θα διψάσει. Μια πολύ απλή διαπίστωση, που την κάνουμε όλοι μας κάθε ημέρα. Αυτό δεν ισχύει μόνο για το πηγάδι του Ιακώβ και για το νερό το φυσικό, αλλά και για όλα τα δημιουργήματα του Θεού. Όσο και αν επιδιώξει ένας άνθρωπος να απολαύσει τα δημιουργήματα του Θεού ποτέ δεν θα χορτάσει. Ό,τι και να φάει, ό,τι και να πιεί, όσο περισσότερο και αν φροντίσει να ικανοποιηθεί από αυτά, «διψήσει πάλιν». Πίνει και ποθεί ακόμη πιο καλό ποτό, τρώει ένα ωραίο φαγητό και ποθεί ένα άλλο που είναι ακόμα πιο νόστιμο, αποκτά μια απόλαυση και ποθεί μια ακόμα πιο έντονη, βρίσκει ευχαριστήσεις και τέρψεις τεχνικές, σαν τα ναρκωτικά, που κάνουν τον άνθρωπο να ξεπερνάει τα φυσικά όρια, αλλά και πάλι ποθεί κάτι το περισσότερο. Βλέπουμε δηλαδή ότι όσο έντονη και αν είναι η απόλαυση, όση ηδονή και ευφορία και αν προσφέρει, τελικά επαληθεύεται ο λόγος του Χριστού: «ος δι’ αν πίη εκ του ύδατος τούτου διψήσει πάλιν».
Μία μοναδική συνάντηση!

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Μαΐου 2020, τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

1. ΤΟ Α­ΘΑ­ΝΑ­ΤΟ ΝΕ­ΡΟ

Ὁ Κύ­ρι­ός μας ἔ­πει­τα ἀ­πό με­γά­λη ὁ­δοι­πο­ρί­α φθά­νει κα­τά­κο­πος μέ­σ’­τό κα­τα­με­σή­με­ρο κοντά στήν πό­λι τῆς Σαμα­ρείας Συ­χάρ. Καθώς οἱ μα­θη­ταί φεύ­γουν στήν πό­­­λι γι­ά νά ἀ­γο­ρά­σουν τρό­φι­μα, ὁ Κύ­ρι­ος κά­θε­ται μό­νος του πλά­ϊ σ’ ἕ­να πη­γά­δι πού πρίν ἀ­πό αἰ­ῶ­νες εἶ­χε ἀ­νοί­ξει ὁ Ἰ­α­κώβ. Σέ λί­γο ἡ ἀ­πό­λυ­τη ἡ­συ­χί­α δι­α­κό­πτε­ται κα­­­θώς πλη­σι­ά­ζει ἐ­κεῖ μι­ά γυ­ναῖ­κα Σα­μα­ρεί­τι­δα μέ τή στά­μνα της γι­ά νά πά­ρῃ νε­ρό. Ξα­φνι­ά­ζε­ται κυ­ρι­ο­λε­κτι­κά ὅ­ταν ἀ­κού­ῃ τόν Κύ­ρι­ο νά τῆς ζη­τᾷ λί­γο νε­ρό γιά νά πι­ῇ· γι’ αὐ­τό καί ἀ­μή­χα­νη τόν ρω­τᾶ μέ ἀ­πο­ρί­α:
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Τό Εὐαγγέλιο στά ἔθνη!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 17 Μαΐου 2020, τῆς Σαμαρείτιδος (Ε΄ Πράξεων: Πράξ. ια΄ 19-30)

1. Οἱ κρυμμένες εὐεργεσίες

Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ μᾶς μεταφέρει στὰ Ἱεροσόλυμα, στὴν πρώτη χριστιανικὴ Ἐκκλησία καὶ στὸν σφοδρὸ διωγμὸ ποὺ εἶχε ἐξαπολυθεῖ ἐναντίον της ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους. Ὁ διάκονος Στέφανος εἶχε λιθοβοληθεῖ καὶ πολλοὶ Ἀπόστολοι φυλακίσθηκαν καὶ ὑπέστησαν φοβερὰ μαρτύρια.
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΪΟΥ 2020 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ιω. δ΄ 5-42)) (Πραξ. ια΄ 19-30)

Στους ορίζοντες της αλήθειας

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν»

Η ανακάλυψη του βαθύτερου νοήματος της ζωής, περνά μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως μάς την αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κύριος. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς βάζει ακριβώς μπροστά από αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Να ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, προκειμένου να καταστεί δεκτικός της μεγάλης αλήθειας της ζωής, η οποία είναι εκείνη που σώζει και ανεβάζει τον άνθρωπο στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ιωάν. δ΄ 5-42)

Κυριακή 17 Μαΐου 2020

Μία από τις πιο ξεχωριστές, αγαπητοί μου αδελφοί, και συνάμα πιο σπουδαίες ευαγγελικές διηγήσεις όλου του εκκλησιαστικού έτους είναι και αυτή της Σαμαρείτιδος που μας αξίωσε ο καλός μας Θεός να ακούσουμε σήμερα. Μια ευαγγελική διήγηση που περιγράφει την πιο συγκλονιστική συνάντηση που είχε ο Χριστός με κάποιον άνθρωπο πάνω σε αυτό τον κόσμο. Μία ευαγγελική διήγηση που θέλει να μεταγγίσει στις καρδιές μας μηνύματα θεϊκά και ουράνια. Μηνύματα που όποιος τα εγκολπωθεί θα αλλάξει ουσιαστικά η ζωή του όπως ακριβώς άλλαξε και η ζωή της Σαμαρείτιδος που από μία γυναίκα που ζούσε μέσα στην αμαρτία η Εκκλησία μας την τιμάει  και τη γιορτάζει σήμερα ως Αγία και ισαπόστολο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19-30
Ευαγγέλιο: Ιω. δ΄ 5-42
17 Μαΐου 2020
«Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»
Ο διάλογος του Ιησού με την σαμαρείτιδα στο «φρέαρ του Ιακώβ» υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την μετέπειτα ζωή της αμαρτωλής γυναίκας, η οποία από τη στιγμή εκείνη εγκατέλειψε τα έργα της αμαρτίας, έγινε ευαγγελίστρια του Χριστού κι αξιώθηκε μαρτυρικού τέλους. Η Θεία Χάρις τής φώτισε την σκοτεινή ψυχή και της έσβησε την φλόγα των παθών. Ο διψασμένος οδοιπόρος ζητώντας λίγο δροσερό νερό από το βαθύ πηγάδι του Ιακώβ της έδωσε συγχρόνως «το ύδωρ το ζων» με το οποίο πότισε την καμένη ψυχή της, μέσα στην οποία βλάστησαν πολύκαρπα δέντρα μετάνοιας, ευώδη παραδείσια άνθη ουρανίων αρετών, τα οποία κοσμούν την φωτολαμπή μορφή της.
«Ἀπ ̓ τό ταπεινό τό ἐξωκκλῆσι... ἕως τούς μεγαλόπρεπους ναούς»

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος
(Ἰωάννου Δ ́, 5-42)

Ὅσοι ζοῦμε στήν ἐποχή τῆς χάριτος, καί μάλιστα ὅσοι ἀποτελοῦμε συνειδητά μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μᾶλλον δυσκολευόμαστε νά ἐννοήσουμε τήν δίψα τῆς ἀληθινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ πού εἶχαν οἱ ἄνθρωποι, σέ παγκόσμια κλίμακα, πρό τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, καί φυσικά συνεχίζουν νά ἔχουν ὅσοι δέν γνώρισαν ἀκόμα τόν ἀληθινό Θεό.
Ἐάν μάλιστα ρίξουμε μιά ματιά στήν παγκόσμια ἱστορία τοῦ ἀνθρώπου, θά διαπιστώσουμε ὅτι ἡ θρησκειολογική ἐπιστήμη ἔχει καταγράψει πάρα πολλές ἐκφράσεις τῆς δίψας αὐτῆς. Ἐκφράσεις, ἀπό θρησκευτική ἁπλοϊκότητα ἕως καί καταστάσεις τραγικές, πού ἀποκαλύπτουν ἀνθρωποθυσίες γιά νά ἐξευμενίσουν δῆθεν τήν θεότητα.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

17 Μαΐου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀπὸ τοὺς πιὸ ὡραίους διαλόγους ποὺ περιέχονται στὰ τέσσερα Εὐαγγέλια εἶναι ὁ σημερινὸς ἀνάμεσα στὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ καὶ τὴ Σαμαρείτιδα Ἁγία Φωτεινή. Ἕνας διάλογος ποὺ φανερώνει καὶ τὴν ἀνθρώπινη, ἀλλὰ καὶ τὴν θεϊκὴ ὑπόσταση τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ποὺ φανερώνει μία ἀπαράμιλλη ἀγαπητικὴ εὐαισθησία στὴν προσέγγιση τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ μία ὁλόφωτη φανέρωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»

Πολλὲς φορὲς τὶς ὡραῖες καὶ ὑψηλὲς διδασκαλίες του ὁ Χριστός τὶς ἀπηύθυνε σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχαν κανένα ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικὸ ἁγιότητας ἡ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δὲν ἀπέφευγε μάλιστα νὰ συνομιλεῖ καὶ μὲ γυναῖκες, ὅπως στήν περίπτωση τῆς σημερινῆς περικοπῆς, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο ἐντυπωσίασε τοὺς μαθητές, διότι εἶναι μία πράξη ποὺ δὲν θὰ τὴν ἔκανε κανένας ἀξιοπρεπὴς δάσκαλος τῆς ἐποχῆς, δεδομένου ὅτι δὲν θεωροῦνταν οἱ γυναῖκες ἰσάξια πρὸς τὸν ἄνδρα πρόσωπα καὶ ἱκανὰ νὰ ἀκούσουν μία διδασκαλία. Ἐν τούτοις ὁ Χριστός, ἀποκαλύπτοντας καὶ σαρκώνοντας στὸ πρόσωπό του τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς ὅλους τούς ἀνθρώπους, βλέπει ἄνδρες καὶ γυναῖκες ὡς πλάσματα τοῦ Θεοῦ, στὰ ὁποῖα θέλει νὰ διδάξει ποιὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς Θεὸς καὶ κυρίως θέλει νὰ λυτρώσει ἀπὸ τὴν δουλεία τῆς φθορᾶς καὶ τοῦ θανάτου.

Σάββατο 9 Μαΐου 2020

2020 ΜΑΙΟΥ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ιω. 5, 1-15)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Γαλατά, στις 18/5/1997)

Γαλήνια αναμονή

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο, ότι στην Ιερουσαλήμ υπήρχε μια κολυμβήθρα, που ήταν επάνω σε μια πηγή. Πότε-πότε κατέβαινε, σ’ αυτή ένας Άγγελος και ανατάραζε το νερό. Και τότε όποιος πρόφταινε και έμπαινε μέσα πρώτος, γινόταν υγιής οποιαδήποτε ασθένεια και αν είχε. Γι’ αυτό, πολλοί ασθενείς μαζεύονταν γύρω από την κολυμβήθρα και περίμεναν τη στιγμή που ο Άγγελος θα ανατάραζε το νερό. Όποιος πρόφταινε έμπαινε μέσα πρώτος.
ΚΥΡΙΑΚΉ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Απόστολος: Πράξ.θ' 32-42
Ευαγγέλιο: Ιωάν.ε' 1-15
10 Μαΐου 2020

«Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω»(Ιωάν. ε'7)

Δυο βασικά μηνύματα προβάλλουν μέσα από το άκουσμα ή τη μελέτη του σημερινού Ευαγγελίου. Πρώτον, ότι υπάρχει όχι μόνο ατομική αλλά και κοινωνική παραλυσία με βασική αιτία την αμαρτία. Δεύτερον, ότι ο Χριστός έρχεται για να προσφέρει ολοκληρωμένη ψυχοσωματική θεραπεία στον άνθρωπο, προσφέροντάς του τη δυνατότητα να βγει από τα αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκε εξαιτίας της αμαρτίας.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Παραλύτου. (Ιωαν. ε΄ 1-15)

10 Μαΐου 2020

Μία από τις ομορφότερες ευαγγελικές διηγήσεις, αγαπητοί μου αδελφοί, μας παρουσίασε σήμερα η Εκκλησία μας επιδιώκοντας τη διατήρηση της πασχαλινής χαράς και ιδιαίτερα της αναστάσιμης ελπίδας και προοπτικής στη ζωή μας. Έτσι, μετά την εορτή των εορτών και τις Κυριακές του Θωμά και των Μυροφόρων, σήμερα η Εκκλησία μας επέλεξε να ακούσουμε την ευαγγελική περικοπή με την θεραπεία του Παραλύτου στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά για να μας υπενθυμίσει μέσα από αυτό το μεγάλο θαύμα του Κυρίου μας μια μεγάλη αλήθεια. Ποια είναι αυτή η αλήθεια; Ότι ο Χριστός που νίκησε τον θάνατο με την Ανάστασή Του δεν το έπραξε για τον εαυτό Του, αλλά για να αναστήσει τον άνθρωπο και έτσι να πιστέψουμε πως Αυτός είναι που δίνει ζωή γιατί ο ίδιος είναι η ζωή και η Ανάσταση. Σήμερα, λοιπόν, δεν μιλάμε απλά για τη θεραπεία του Παραλύτου αλλά ουσιαστικά για την Ανάσταση του και επομένως για την δική μας Ανάσταση.
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΪΟΥ 2020 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω. ε΄ 1-15) (Πραξ. θ΄ 32-42)

Ο αληθινός ιατρός

«Άνθρωπον ουκ έχω»

Χριστός Ανέστη.

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου υπέφερε και περνούσε την δική του δοκιμασία, ένα εφιάλτη χωρίς τέλος. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε έναν άνθρωπο που θα τον συμπονούσε πραγματικά. Να τον βοηθούσε, σύμφωνα με τα ειωθότα, να εισέλθει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.

Βρήκε τον Κύριο
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΖΩΟΔΟΤΗΣ ΛΟΓΟΣ»

Τὸ παράπονο τοῦ ἐπὶ 38 χρόνια παραλύτου γιὰ τὸν ὁποῖο κάνει λόγο ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή εἶναι πράγματι συγκλονιστικό: «Δὲν ἔχω ἄνθρωπο νὰ μὲ βάλει μέσα στὴν δεξαμενή, ὅταν ταράζεται τὸ νερό». Εἶναι ἀβοήθητος καὶ μόνος. Τὴν βοήθεια ὅμως ποὺ δὲν βρέθηκε ἕνας ἄνθρωπος νὰ τοῦ προσφέρει, ἔρχεται νὰ τὴν δώσει μὲ τὸν πιὸ δραστικό, ὁριστικὸ καὶ αὐθεντικὸ τρόπο ὁ Χριστός. Μὲ ἕνα αὐθεντικὸ λόγο Του δίνει τὴν ὑγεία στὸν ἀσθενῆ. Ὅπως ὁ δημιουργικὸς λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ μηδενὸς ἔκανε τὸν κόσμο, τὸ ἴδιο κι ὁ δυναμικὸς λόγος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀναδημιουργεῖ τὸ κατεστραμμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀρρώστια πλάσμα.

Σάββατο 2 Μαΐου 2020

Κυριακή των Μυροφόρων

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΑΡΑ (Μαρκ. 15, 43-47 και 16, 1-8)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Ωρωπό, στις 7/5/1995).

1. Η χαρά των αγίων

Τα πρώτα λόγια που είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μετά την ανάσταση ήταν το «χαίρετε». Συγκινούμεθα βαθειά. Όλοι μας ποθούμε να έχουμε στη ζωή μας χαρά. Όλοι αγωνιζόμαστε να βρούμε χαρά. Κανένας δεν θέλει την λύπη. Παρά ταύτα, πρέπει να προσέξουμε, γιατί κάτω από το όνομα «χαρά», κρύβονται χίλιες δυό απομιμήσεις της. Ο άνθρωπος επί παραδείγματι, αισθάνεται χαρά όταν κάνει το καθήκον του. Αισθάνεται χαρά και όταν συμπεριφέρεται στον άλλο με εγωισμό, όταν τον ταπεινώνει. Αισθάνεται χαρά όταν θυμώνει. Αισθάνεται χαρά όταν ικανοποιεί τα πάθη του, όποια και αν είναι.
Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ στὸν Τάφο τοῦ Κυρίου

+Μητροπολίτης Κιέβου Ἀντώνιος Κραποβίτσκυ

Οἱ τρεῖς ἐπισκέψεις τῆς Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς στὸν Τάφο τοῦ Κυρίου

«δεῦτε ἴδετε τὸν τόπον ὅπου ἔκειτο ὁ Κύριος»

Ἔχουμε διαβάσει ποικίλες συζητήσεις σχετικὰ μὲ τὴν φαινομενικὴ ἔλλειψη συμφωνίας ἀνάμεσα στὶς Εὐαγγελικὲς διηγήσεις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἔχουν γίνει πολλὲς ἀπόπειρες γιὰ νὰ ἀποδειχθεῖ μία συμφωνία ἀνάμεσα στοὺς Εὐαγγελιστὲς σὲ αὐτὸ τὸ θέμα, ἀλλὰ δὲν εἶναι ὅλες ἀρκετὰ ἐπιτυχεῖς. Θὰ ἤθελα νὰ προσφέρω μία προσεκτικὴ ἐξέταση αὐτοῦ τοῦ θέματος καὶ θὰ ἀρχίσω ἀναφέροντας τὰ πιὸ φανερὰ σημεῖα ποὺ δείχνουν ἔλλειψη συμφωνίας.
Κυριακή 3 Μαΐου 2020.
Κυριακή των Μυροφόρων.
(Μρ. 15, 43 - 16, 8).
«.. .λίαν πρωΐ...» (Μρ. 16, 2)

Χριστός Ανέστη! Μετά από τήν Ασέληνη νύκτα του θανάτου, μέσ' από τό απέλπιδο σκοτάδι της αμαρτίας, μέσ' από τό ζόφο και τήν καταχνιά της ανυπακοής και της φθοράς ξημερώνει ένα καινούριο πρωινό. Ο όρθρος πού σήμερα ανατέλλει κουβαλάει τήν ολοζώντανη χαρά της νίκης εναντίον του θανάτου. Φέρνει μαζί του τήν ολοφώτεινη ελπίδα της αληθινής καί άδυτης ζωής, η οποία έρχεται νά εγκατασταθεί γιά πάντα στόν κόσμο καί νά θριαμβεύσει εναντίον του κοσμοκράτορα του αιώνος τούτου καί τών δυνάμεών του.
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΪΟΥ 2020 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8)) (Πραξ. στ΄ 1-7)

Η ευλογημένη τόλμη

«τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού»

Χριστός Ανέστη.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρελαύνουν τα πρόσωπα που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας, και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, Νικόδημο. Ειδική μνεία γίνεται επίσης και για τις τρεις μυροφόρες γυναίκες, την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία, την μητέρα του Ιακώβου, και την Σαλώμη, την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, δηλαδή του Ιωάννη και του Ιακώβου.
2020 ΜΑΙΟΥ 3 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (Μαρκ. 15, 43-47 και 16, 1-8)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Ριζοβούνι, στις 21/4/1991)

Η ανθρωπιά του Καντ

Ένας από τους μεγαλύτερους ανθρώπους του κόσμου τούτου, ήταν ο μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Εμμανουήλ Κάντιος. Δεν ήταν μόνο φιλόσοφος, αλλά ήταν και πνευματικός άνθρωπος. Όταν έφτασε στα ογδόντα τέσσερα αρρώστησε. Και πήγε ο γιατρός να τον δει. Και καθώς είδε τον γιατρό να μπαίνει, ενώ ήταν άρρωστος, ξαπλωμένος στο κρεββάτι, κατέβηκε και στάθηκε όρθιος για να τον χαιρετήσει, κάνοντάς του και μια υπόκλιση.

Έκπληκτος ο γιατρός τον ρωτά:
Προσμονή καί Ἀπόφαση

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Μαΐου, τῶν Μυροφόρων (Μαρκ. ιε΄ 43-ις΄ 8)

1. ΤΑ Α­ΔΙ­Ε­ΞΟ­ΔΑ

Με­γά­λη Πα­ρα­σκευ­ή ἀ­πό­γευ­μα. Κά­τω ἀ­πό τόν κα­τά­μαυ­ρο θλι­μέ­νο οὐ­ρα­νό ἐ­πά­νω στό σταυ­ρό κρέ­με­ται νε­κρό τό πα­νά­γι­ο σῶ­μα τοῦ Κυ­ρί­ου. Ὁ κίν­δυ­νος νά μεί­νῃ ἄ­τα­φο γι­ά ἡ­μέ­ρες εἶ­ναι φα­νε­ρός, δι­ό­τι σέ λί­γες ὧ­ρες ἀρ­χί­ζει ἡ ἀρ­γί­α τοῦ Σαβ­βά­του καί κά­θε κί­νη­σι εἶ­ναι ἀ­πα­γο­ρευ­μέ­νη. Οἱ μα­θη­ταί τρο­μο­κρα­τη­μέ­νοι ἀ­πό τή μα­νί­α τῶν Ἰ­ου­δαί­ων ἔ­χουν δι­α­σκορ­πι­σθεῖ. Δέν ὑ­πάρ­χῃ κα­νείς νά φρο­ντί­σῃ γι­ά τήν τα­φή τοῦ Κυ­ρί­ου;
Ἑπτά Διάκονοι

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Μαΐου 2020, τῶν Μυροφόρων (Πράξ. στ΄ 1 – 7)

«ἐπισκέψασθε ἄν­δρας ἐξ ὑ­μῶν μαρ­τυ­ρου­μέ­νους ἑ­πτά, πλή­ρεις Πνεύ­μα­τος Ἁ­γί­ου καὶ σο­φί­ας».

Στίς πρῶ­τες ἡ­μέ­ρες τῆς ἐκ­κλη­σί­ας, μᾶς ἀ­να­φέ­ρει τό βι­βλί­ο τῶν Πρά­ξε­ων, οἱ ἑλληνισταί, οἱ ἑβραῖοι δηλαδή πού μιλοῦσαν τήν ἑλληνική γλῶσσα, ἄρχισαν νά πα­ρα­πονοῦνται, δι­ό­τι οἱ χῆ­ρες τῶν ἑλ­λη­νι­στῶν αὐ­τῶν πα­­ρα­με­λοῦν­ταν κα­τά τήν κα­θη­με­ρι­νή δι­α­νο­μή τρο­φῶν καί ἐ­λε­η­μο­συ­νῶν. Οἱ ἅ­γιοι ἀ­πό­στο­λοι κα­τε­νό­η­σαν ὅ­τι μιά νέ­α ἀ­νάγ­κη δη­μι­ουρ­γεῖ­ται, αὐτή τῆς δι­α­κο­νί­ας τῶν τρα­πε­ζῶν. Γι’ αὐ­τό συγ­κέν­τρω­σαν τό πλῆ­θος τῶν πι­στῶν καί τούς εἶ­παν: ἐ­ξε­τά­στε προ­σκε­τι­κά καί ἐ­κλέ­ξε­τε ἀ­πό ἐ­σᾶς τούς ἴ­διους ἑ­πτά ἀν­δρες, τούς ὁ­ποί­ους θά ἐγ­κα­τα­στή­σου­με δι­α­κό­νους στή διακονία τῶν τραπεζῶν. Ἄς δοῦ­με λοι­πόν ὅτι τά δύ­ο κρι­τή­ρια τῆς ἐ­­κλο­γῆς τῶν ἑ­πτά δι­α­κό­νων ἦταν τό νά ἔ­χουν τήν κα­­λή μαρ­τυ­ρί­α ἀ­πό τούς πι­­στούς καί νά εἶ­ναι πλή­ρεις Πνεύ­μα­τος καί σο­φί­ας.

1. Η ΕΞΩΘΕΝ ΚΑΛΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Μυροφόρων. (Μάρκ. ιε΄ 43 - ιστ΄8)

3 Μαΐου 2020

Σήμερα τρίτη Κυριακή από του Πάσχα, αγαπητοί μου αδελφοί, και η Εκκλησία μας πολύ σοφά όπως κάνει πάντα παρουσίασε ενώπιον μας για να θυμηθούμε και να γιορτάσουμε όλα εκείνα τα πρόσωπα που υπηρέτησαν με τον δικό τους τρόπο τον Τάφο του Χριστού μας, καθώς και τα πρόσωπα εκείνα που αποφάσισαν κάτω από αντίξοες πραγματικά συνθήκες να ολοκληρώσουν την ταφή του Κυρίου. Ποια είναι αυτά τα πρόσωπα που τα τιμάει σήμερα η Εκκλησία μας; Είναι οι δύο κρυφοί μαθητές του Χριστού ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος καθώς και οι Μυροφόρες γυναίκες, μεταξύ των οποίων κατονομάζονται η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία του Ιακώβου και η Σαλώμη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Απόστολος:Πράξ. στ' 1 – 7
Ευαγγέλιο: Μάρκ. ιε' 43 - ιστ' 8
3 Μαΐου 2020

«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» ( Μάρκ. ιε' 43 )

Υπάρχουν γεγονότα που, αν και διαδραματίζονται σε κάποια στιγμή της Ιστορίας, ως άνθρωποι αδυνατούμε, είτε να τα κατανοήσουμε, είτε και να τα επιβεβαιώσουμε με κάποια προσωπική μαρτυρία την ώρα που διαδραματίζονται. Για παράδειγμα, η Ανάσταση του Χριστού, αν και επιβεβαιώνεται από πολλές μαρτυρίες, εντούτοις αδυνατεί να αποτυπωθεί η ίδια η Ανάσταση στη συγκεκριμένη στιγμή που συντελείται και τούτο γιατί σαν γεγονός είναι πέρα από τον κόσμο των αισθήσεων, χωρίς να σημαίνει ότι είναι και εξωπραγματική.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ»

Ἄπειρες εἶναι οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας κατά τίς ὁποῖες βρισκόμαστε σέ ἀμφιβολία γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε. Ἄν καί ξέρουμε ποιό εἶναι τό σωστό, ἄν καί αἰσθανόμαστε ποιό εἶναι τό ἠθικά ἐπιβεβλημένο, ἄν καί συνειδητοποιοῦμε τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Ἅγιος Θεός, παρά ταῦτα πράττουμε κάτι τελείως διαφορετικό, ἄν ὄχι καί ἀντίθετο, ἤ στεκόμαστε ἀναποφάσιστοι, μόνο καί μόνο ἐπειδή συνυπολογίζουμε τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων, τό προσωπικό μας συμφέρον ἤ τυχόν πιέσεις πού ποικιλοτρόπως μᾶς ἀσκοῦνται. Ἄν μάλιστα ἡ ὅποια ἀπόφαση μας ἔχει καί προσωπικό κόστος, πρώτιστα αὐτό δείχνει νά ἐπηρεάζει τήν ἀπόφασή μας καί ὄχι τό θεῖο θέλημα ἤ, ἔστω, ἡ ἠθική τάξη.