ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 26 Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή της Απόκρεω: Κυριακή τής Τελικής Κρίσεως

† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ἡ σημερινὴ παραβολὴ εἶναι ἰδιαίτερα σημαντικὴ στὶς μέρες μας, ὅπου ὁ πόνος, ἡ ἐξαθλίωση, ἡ πείνα, τὸ πρόβλημα στέγης, ἡ ἀρρώστεια, ὁ θάνατος αὐξάνονται ὥρα τὴν ὥρα. Λέγεται, ὅτι ὅταν ἔρθει ἡ Μέρα τῆς Κρίσεως, ἐκεῖνοι ποὺ θὰ σταθοῦν ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ – καὶ εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς- δὲν θὰ ἐρωτηθοῦν γιὰ τὴν πίστη, γιὰ τὴν θεολογική τους γνώση, γιὰ τὶς πεποιθήσεις τους. Θὰ τοὺς τεθοῦν συγκεκριμένες καὶ ἄμεσες ἐρωτήσεις, ποὺ μποροῦμε νὰ τὶς συνοψίσουμε σὲ μία: ὑπῆρξες ἄνθρωπος στὴ ζωή σου, ἤ ὄχι; Εἶχες συμπόνοια γι’ αὐτοὺς ποὺ τὴν χρειάστηκαν;

 Στὴν ἀρχὴ τῆς νηστείας 

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Φεβρουαρίου 2022, Ἀπόκρεω (Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄ 2)

Στὴν ἀρχὴ τῆς νηστείας

Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω σήμερα καὶ τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς θείας Λειτουργίας μᾶς εἰσάγει κάπως στὸ πνευματικὸ ἀγώνισμα τῆς νηστείας, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἐν μέρει ἀπὸ αὔριο μὲ τὴν ἀποχὴ ἀπὸ τὸ κρέας. Τὴν ἄλλη Δευτέρα, ποὺ ὀνομάζεται Καθαρὰ Δευτέρα, ἀρχίζει πλέον ἡ καθορισμένη ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία μας νηστεία τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς.

1. Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου

Κυριακή της Απόκρεω – Η ημέρα της μελλούσης Κρίσεως

Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2022

Mέσα από το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο ίδιος ο Χριστός μας ομιλεί για την Δευτέρα Παρουσία Του και την κρίση που θα διενεργήσει. Η βεβαιότητα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου αποδεικνύεται με ευχέρεια τόσο από την Αγία Γραφή, όσο και από τη ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας,

Ο Χριστός ως κριτήριο δεν θέτει κάτι δύσκολο ή ακατόρθωτο, αλλά κάτι απλό και ταπεινό, που μπορεί κάθε άνθρωπος να κάνει. Θέτει την έμπρακτη αγάπη μας, ως απόρροια της πίστης μας και της εμπιστοσύνης μας σ’ Εκείνον και την πρόνοιά Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(27-2-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

«Εὔχομαι ἤ ὅλοι στόν Παράδεισο ἤ κανένας στήν κόλαση» (Ἅγ.Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης).

«Διότι αὐτός πού δέν ἀγαπᾶ τόν ἀδελφό του, πού τόν εἶδε», λέγει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης, «πῶς θ’ ἀγαπήσει τόν Θεό πού δέν τόν εἶδε;».

«Αὐτός δέ πού δέν ἀγαπᾶ τόν Θεό, πώς θά συνυπάρξει μέ αὐτόν; Καί αὐτός πού δέν συνυπάρχει μέ τόν Θεόν θ’ ἀπομακρυνθεῖ ἀπό αὐτόν· ὁ δέ ἀπομακρυνόμενος ἀπό αὐτόν ὁπωσδήποτε θά πέσει στή γέεννα τοῦ πυρός» (Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Την Κυριακή της Απόκρεω η Εκκλησία κάνει ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Τις δύο προηγούμενες Κυριακές μας μίλησε για την αγάπη, τη συγγνώμη και την καλοσύνη του Κυρίου. Σήμερα μας μιλάει για τη δικαιοσύνη Του.

Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου 2022

2022 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 27 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (Ματθ. 25, 31-46)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

( Διασκευή ομιλίας στο Πνευματικό Κέντρο Πρέβεζας, στις 23/2/2009)

Ένα αλλοιώτικο δικαστήριο

Ακούγοντας το ευαγγελικό ανάγνωσμα που αναφέρεται στη δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας, είναι φυσικό να μας απασχολήσει το ερώτημα: «Πώς θα μας κρίνει ο Θεός; Τι απόφαση θα πάρει για μας;»

Μια πρώτη απάντηση είναι: Θα μας κρίνει σαν Θεός! Δηλαδή με δικαιοσύνη, με αγάπη, με ελευθερία.

Τι σημαίνει ότι ο Θεός θα μας κρίνει με δικαιοσύνη;

Κυριακή της Απόκρεω, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. κε΄ 31-46 (27-02-2022)

Ρένου Κωνσταντίνου, θεολόγου, καθηγητού Μ.Ε. 

Η έμπρακτη εκδήλωση της αγάπης: «εφ’ όσον  εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε».

Η σημερινή παραβολή είναι γνωστή ως παραβολή της Μελλούσης Κρίσεως ή της Δευτέρας Παρουσίας. Την περασμένη Κυριακή, μέσα από την παραβολή του Ασώτου υιού ή του Σπλαγχνικού πατέρα, προβλήθηκε η χωρίς όρια αγάπη του Θεού, ο οποίος ως στοργικός Πατέρας δέχεται πίσω και με τιμές το μετανοημένο παιδί του. Ο Θεός είναι αγάπη, αλλά είναι και δίκαιος Κριτής. Θα μας κρίνει λοιπόν, όχι αυθαίρετα, αλλά ανάλογα με τις πράξεις και τα έργα μας.

Κυριακή της Απόκρεω, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. η’ 8 – θ’ 2 (27-02-2022)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

«Διόπερ ει βρώμα σκανδαλίζει τον αδελφόν μου, ου μη φάγω κρέα εις τον αιώνα, ίνα μη τον αδελφόν μου, σκανδαλίσω».

Κυριακή της Απόκρεω και χρονικά βρισκόμαστε όλο και πιο κοντά στην έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Το ουσιαστικό Απόκρεως προέρχεται από το ρήμα αποκρεώ που σημαίνει απέχω από τη λήψη κρέατος, δηλαδή σταματώ να τρώω κρέας. Στην Αποστολική Περικοπή της Κυριακής ο απόστολος Παύλος απευθυνόμενος προς τους Κορινθίους, εξηγεί ότι δεν είναι οι τροφές που θα καθορίσουν τη θέση τους απέναντι στο Θεό, χωρίς να εννοεί ότι πρέπει χωρίς διάκριση αυτοί που έχουν τη «γνώση» να μετέχουν σε ειδωλολατρικά τραπέζια τρώγοντας ειδωλόθυτα, κρέατα, δηλαδή κρέατα προερχόμενα από τις θυσίες τις οποίες οι  εθνικοί προσέφεραν στα είδωλα, γιατί κάποιοι από τους αδελφούς μας είναι αδύνατοι στην πίστη και ενδέχεται να σκανδαλιστούν.

Η επίδειξη της ελευθερίας

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. κε΄ 31-46) (Α΄ Κορ. η΄ 8 – θ΄2)

Η δικαιοσύνη ως έκφραση αγάπης

«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται, και η Εκκλησία ξεδιπλώνει ενώπιον μας το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του. Αντίθετα, επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει ο ίδιος και ακολουθεί.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή τής Απόκρεω

27 Φεβρουαρίου 2022

Πραγματικά το σημερινό ιερό Ευαγγέλιο, που απορρέει από την πνευματοκίνητη πένα του Ευαγγελιστού Ματθαίου, είναι ασυνήθιστο. Συνήθως ο λόγος Του Θεανθρώπου είναι λόγος σωτηριολογικός, παρηγορητικός. Η σημερινή εικόνα, που προβάλλει μέσα από το χωρίο, φαίνεται ότι είναι εικόνα τρόμου, εικόνα αυστηρότητος και τιμωρίας. Όταν όμως κάποιος προσπαθήσει να διεισδύσει , στο χωρίο της κρίσεως, μέσα από την ερμηνεία των Πατέρων, τότε η απελπιστική εικόνα τρόμου, μεταμορφώνεται  σε εικόνα αγάπης, σε εκδήλωση σεβασμού του Θεού προς τον άνθρωπο.

ΤΟ ΚΑΛΟΝ ΚΑΙ ΚΑΚΟΝ ΤΟΥ «ΣΚΑΝΔΑΛΟΥ»

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα

Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω (Α´ Κορ. η´, 8 - θ´, 2)

Μόνον ἐκεῖνος πού φλέγεται ἀπό ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο καί εἶναι ἕτοιμος γιά κάθε εἴδους θυσία γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Χριστοῦ, μπορεῖ νά μιλάει γιά ἀγάπη. Ἀγάπη καί θυσία, ἀπό τά μικρότερα ἕως τά μεγαλύτερα, ὅπως βλέπουμε νά συμβαίνει στόν Ἀπόστολο Παῦλο. Στόν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, πού διαμαρτύρεται κάποια στιγμή μέ ὅλη τήν δύναμη τῆς ψυχῆς του ἐναντίον ἐκείνων, οἱ ὁποῖοι, εἴτε ἐνσυνείδητα, εἴτε ἀσυνείδητα, γίνονται ἀφορμή σκανδάλου στούς πιστούς. Καί δέν θά μποροῦσε νά συμβαίνει διαφορετικά σέ αὐτήν τήν περίπτωση, ἀφοῦ τό σκάνδαλο ἐπιφέρει καταστρεπτική ἐπίδραση στήν πνευματική ζωή, καί γενικῶς στήν πνευματική πρόοδο τῶν Χριστιανῶν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 (ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΚΡΕΩ

27 Φεβρουαρίου 2022

"δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου" (Ματθ. 25, 34)

Τὶς δύο προηγούμενες Κυριακὲς τοῦ Τριῳδίου εἴδαμε, πρῶτα στὸ πρόσωπο τοῦ τελώνη τὴν φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ κι ἔπειτα στὸ πρόσωπο τοῦ ἀσώτου τὴν ἀγαθότητά Του. Εἴδαμε πὼς ὁ Θεὸς ἀκούει τὴν προσευχὴ τῶν ταπεινῶν καὶ δέχεται τὴν μετάνοια τῶν ἁμαρτωλῶν.

Ὁ Κύριός μας στὴν πρώτη Του παρουσία ἐπὶ γῆς ἐπέδειξε ὅλο τὸ ἐκχείλισμα τῆς πατρικῆς Του ἀγάπης στὸ πλανεμένο πρόβατο, τὸν ἄνθρωπο· ἦλθε, ὅπως μᾶς εἶπε, γιὰ νὰ τὸν σώσει, μὲ κορύφωση τὴν σταυρική Του θυσία. Τὴν δεύτερη φορά, ὅμως, στὴν φοβερή Του Παρουσία, θὰ ἔλθει σὰν βασιλιάς ἔνδοξος καὶ θὰ κρίνει τὸν κόσμο μὲ δικαιοσύνη: "καὶ πάλιν ἐρχόμενον μετὰ δόξης κρίναι ζῶντας καὶ νεκρούς", ἀκοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως. Θὰ ἀνταμείψει τοὺς πιστοὺς τηρητὲς τῶν ἐντολῶν Του καὶ θὰ κατακρίνει ἐκείνους ποὺ τὶς περιφρόνησαν. Σωτήρας, λοιπόν, καὶ Κριτής.

Κυριακή 27η Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω

(Ματθ. 25, 31 – 46).

«Ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ' αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ» (Ματθ. 25, 31).

Σήμερα ὁ Κύριός μας περιγράφει ἐναργέστατα τή Δευτέρα Παρουσία Του.

Πρῶτον, μᾶς λέγει πώς, ὅταν ξαναφανερωθεῖ στήν κτιστή πραγματικότητα, θά τό κάνει ὡς τέλειος Θεός καί ὡς τέλειος ἄνθρωπος. Ὁ μεγαλύτερος «υἱός τοῦ ἀνθρώπου» πού ὑπῆρξε ποτέ θά ἔλθει νά ζυγίσει καί νά ἀξιολογήσει τήν κατάσταση ὅλων τῶν ὑπόλοιπων υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Ὁ τέλειος «υἱός τοῦ ἀνθρώπου» θά ἔλθει νά ἀντιπαραβάλει τή δική Του τελειότητα μέ τίς «τελειότητες» ὅλων τών ἄλλων υἱῶν τῶν ἀνθρώπων. Ὡς ἄνθρωπος θά ζυγίσει τούς ἀνθρώπους. Θά σταθεῖ ὡς ἄνθρωπος ἀπέναντι στόν κάθε ἄνθρωπο, γιά νά ὑπάρχει δικαιοσύνη καί ἰσορροπία στήν ἔκβαση τῆς ἀπόφασης.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Απόστολος : Α' Κορ. η'8 - θ' 2

Ευαγγέλιο : Ματθ. κε' 31 – 46

27 Φεβρουαρίου 2022

«Όταν δε έλθη ο Υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη». ( Ματθ. κε' 31 )

Με τη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου και την τελική κρίση, εκπληρώνονται όλες οι εξαγγελίες του Χριστού, έχοντας σαν εγγύηση την εκπλήρωση ήδη όλων των προηγούμενων εξαγγελιών Του. Παράλληλα ολοκληρώνεται το σωτηριολογικό έργο του Χριστού που άρχισε «από καταβολής κόσμου» και με κίνητρο την αγάπη, αφού θα αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη και θα προσφέρει στον άνθρωπο τη δυνατότητα να συμμετάοχει στην αιώνια ζωή.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 27-02-2022 «ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ»

Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπή τῆς Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω ἀναφέρεται περισσό- τερο ἀπὸ κάθε ἄλλη σὰν εἰκόνα τῆς κρίσεως. Παρ' ὅλα αὐτὰ μᾶς λέγει κάτι οὐσιαστικὸ ὄχι γιὰ τὸν θάνατο καί τὴν καταδίκη, ἀλλὰ γιὰ τή ζωή. Ὁ Θεὸς δὲ ρωτάει οὔτε τοὺς ἁμαρτωλοὺς, οὔτε τοὺς δικαίους τίποτε σχετικὰ μέ τίς πεποιθήσεις τους ἢ μὲ τὶς λατρευτικὲς τους συνήθειες. Αὐτὸ πού μετράει ὁ Κύριος εἶναι ὁ βαθμὸς τῆς ἀνθρωπιᾶς τους, «ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνὸς καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρὸς μέ».

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2022

Τί σημαίνει ἡ φράση «αἰωνία ἡ μνήμη»

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

«Αἰωνία ἡ μνήμη» σημαίνει: αἰώνια νὰ ὑπάρχει ἡ μνήμη γιὰ σένα. Ἄκουσα μία φορὰ πὼς κάποιος στὸν ἐπικήδειο λόγο ἐπάνω ἀπὸ τὸ νεκρὸ φώναξε: «αἰωνία ἡ μνήμη σου στὴ γῆ!». Παραξενεύτηκα σὲ μία τόσο λανθασμένη ἑρμηνεία τῆς πίστης μας. Μὰ μπορεῖ κάτι νὰ εἶναι αἰώνιο στὴ γῆ, ὅπου ὅλα περνοῦν βιαστικὰ σὰν προσκεκλημένοι σὲ γάμο; Ὄντως, δὲν εὐχόμαστε στὸν νεκρὸ ἐντελῶς μηδαμινὸ πλοῦτο, ὅταν τοῦ εὐχόμαστε νὰ τὸν μνημονεύουν σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο, ὁ ὁποῖος καὶ ὁ ἴδιος πλησιάζει στὸ τέλος του.

Ὁ Ἐλάχιστος τῆς Βασιλείας

Φώτης Κόντογλου

[…]Οἱ παλαιοὶ ζωγράφοι ποὺ ζωγραφίζανε τὴ Δευτέρα Παρουσία, παριστάνουνε στὸν οὐρανὸ τὸν Χριστὸ καθισμένον στὸν θρόνο του γιὰ νὰ κρίνει τὸν κόσμο, κι ἀπὸ τὶς δύο μεριὲς καθισμένους τοὺς Δώδεκα Ἀπόστολους. Ἀπὸ τὸ ὑποπόδιο τοῦ θρόνου βγαίνει ὁ πύρινος ποταμός, ποὺ μέσα σ’ αὐτὸν καίγουνται οἱ ἁμαρτωλοί, ποὺ τοὺς καταπίνει ὁ βύθιος δράκων. Οἱ ἀρχάγγελοι κράζουνε μὲ τὶς σάλπιγγες, καὶ σηκώνουνται ἀπὸ τὰ μνήματα οἱ νεκροὶ τρομαγμένοι. Ἕνας ἄγγελος τυλίγει τὸν οὐρανὸ σὰν νὰ ‘ναι χαρτί, κι ἄλλος ζυγιάζει τὶς ψυχές. Οἱ ἄνεμοι φυσοῦνε θυμωμένοι ἀπὸ τὶς τέσσερες μεριὲς τῆς οἰκουμένης, θηρία καὶ τέρατα καταβροχθίζουνε κεφάλια, χέρια, πόδια ἀνθρώπινα. Οἱ δαίμονες τρίζουνε τὰ δόντια τους. Ἡ κτίση ὅλη ταράζεται ἀπὸ τὰ θεμέλια της. Οἱ ψυχὲς τρέμουνε σὰν τὰ ξερὰ φύλλα ποὺ τὰ παίρνει ὁ δρόλαπας. Ὁ ἥλιος μαύρισε καὶ καρβούνιασε, καὶ τὸ φεγγάρι ἔσβησε. Φόβος καὶ τρόμος πλακώνει ὅλη τὴν οἰκουμένη.

Η κρίση τοῦ Θεοῦ καί ἡ συγχώρηση τῶν ἀνθρώπων

ARCH. ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ

Σήμερα, ὁδεύοντας πρός τή Μεγάλη Τεσσαρακοστή, φθάνουμε στό τελικό στάδιο· ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μέ τήν Κρίση. ῎Αν τῆς δώσουμε τήν πρέπουσα προσοχή, τήν ἑπόμενη ἑβδομάδα, ὁ πνευματικός μας προορισμός θά εἶναι στό χέρι μας· ἡ ἑπόμενη Κυριακή εἶναι ἡ μέρα τῆς συγχώρησης.

῾Ο σύνδεσμος ἀνάμεσα στίς δύο αὐτές μέρες εἶναι πάρα πολύ προφανής.

Περί ἐλεημοσύνης: (Ἐπιστολή σέ μητέρα πού πενθεῖ γιά τόν γιό της)

AΓ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ Βελιμίροβιτς

Σταμάτα τά κλάμμματα! Καί ἄρχισε τίς ἐλεημοσύνες. Γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ παιδιοῦ σου. Εἶναι ἀρκετά τά δάκρυα, μέ τά ὁποῖα πότισες τήν γῆ. Εἶναι καιρός πιά, νά κάνεις νά ἀνθίσουν μέσα σου κάτι ἄλλα λουλούδια. Πιό ὄμορφα! Πιό γλυκά ἀπό ἐκεῖνα, πού γίνονται ὅταν ποτισθοῦν μέ δάκρυα. Ποιά λουλούδια; Ἡ προσευχή καί ἡ ἐλεημοσύνη! Καί ἄφηνε τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ.

Περί ἐλεημοσύνης

Ἁγίου Ἰωάννου Κρονστάνδης

Ἀτένισε τόν ἀδελφόν σου μέ ἀγάπη καί οἰκτιρμούς καί βοήθησέ τον πρόθυμα. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ καί δικό σου ‒«ἀλλήλων μέλη ἐσμέν» (Ἐφ. 4, 25)‒, εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπολήπτεται ὅπως καί σένα.

 Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν, στά πενόμενα παιδιά τοῦ Θεοῦ. Δέν εἶσαι τίποτε ἄλλο παρά οἰκονόμος καί διαχειριστής τῆς θείας περιουσίας. Νά θεωρῆς τόν ἑαυτό σου ταπεινό ὑπηρέτη τῶν «ἐλαχίστων» ἀδελφῶν τοῦ Κυρίου…

 Ἡ ἀφύπνιση τῆς καρδιᾶς μὲ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ

 Ἀρχιμ. Ζαχαρίας Ζάχαρου

Ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, ὡς συνάντηση μὲ τὴ ζῶσα αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ, πλήττει ἀποφασιστικὰ τὸν ὅλο ἄνθρωπο, γιατί φανερώνει τὸν ἅδη τῆς ἀπουσίας τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τὴν καρδιά του καὶ ἀποκαλύπτει τὴν πνευματικὴ πτώχεια καὶ ἐρήμωση τοῦ νοῦ.

Ἡ ὀδυνηρὴ αὐτὴ ἐμπειρία γεννᾶ τὸν φόβο τοῦ Θεοῦ, ποὺ ἀρχίζει νὰ περιβάλλει τὴν καρδιὰ καὶ νὰ ἀλλάζει τὸ φρόνημά του. Ὅπως ἡ μνήμη τοῦ θανάτου, ἔτσι καὶ ὁ Θεῖος φόβος ποὺ τὴν διαδέχεται, δὲν εἶναι ψυχολογικὸ συναίσθημα ἀλλὰ πνευματικὴ κατάσταση, δῶρο τῆς Xάριτος.

« Καί ἐρχόμενον ἐν δόξῃ κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς…»

 Ἁγίου ΚΥΡΙΛΛΟΥ Ἱεροσολύμων

Α’ Σύμφωνα μέ τήν πίστη τῆς Ἐκκλησίας μας, σᾶς διδάσκουμε καί σᾶς πληροφοροῦμε ὅτι ὁ Χριστός θά παρουσιαστεῖ στούς ἀνθρώπους δύο φορές καί ὄχι μόνο μία καί ὅτι ἡ δεύτερη Παρουσία Του θά εἶναι ἀσύγκριτα πιό λαμπρή καί πιό ἔνδοξη ἀπό τήν πρώτη. Διότι στήν πρώτη φανερώθηκε σέ ὅλη τήν ἔκτασή της ἡ ὑπομονή τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ στή δεύτερη θά φανερωθεῖ ὅλη ἡ δύναμη καί ἡ δόξα τῆς Βασιλείας Του.

Στιχηρό τῶν Αἴνων Κυριακῆς Ἀπόκρεω

Ἦχος πλ. β’

«Ἐννοῶ τήν ἡμέραν ἐκείνην καί τήν ὥραν, ὅταν μέλλομεν πάντες, γυμνοί καί ὡς κατάκριτοι, τῷ ἀδεκάστῳ Κριτῇ παρίστασθαι· τότε σάλπιγξ ἠχήσει μέγα, καί τά θεμέλια τῆς γῆς σεισθήσονται, καί οἱ νεκροί ἐκ τῶν μνημάτων ἐξαναστήσονται, καί ἡλικία μία πάντες γενήσονται· καί πάντων τά κρυπτά φανερά παρίστανται ἐνώπιόν σου·καί κόψονται, καί κλαύσονται, καί εἰς τό πῦρ τό ἐξώτερον ἀπελεύσονται, οἱ μηδέποτε μετανοήσαντες·καί ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, ὁ τῶν δικαίων κλῆρος, εἰσελεύσεται εἰς παστάδα οὐράνιον».

Ἑρμηνεία

Κυριακή της Απόκρεω

Η Κυριακή της Μελλούσης Κρίσεως 

Γέροντας Πετρώνιος Τανάσε

Την παραβολή του Ασώτου Υιού θα την ενθυμούμεθα, όσον καιρό θα υπάρχει αυτός ο κόσμος, διότι δι’ αυτής εκφράζεται η ανεκλάλητη αγάπη και το έλεος του Θεού προς ημάς. Γι’ αυτό ίσως ο Σωτήρ ήθελε να πεθάνει δια σταυρικού θανάτου, δηλαδή με τα χέρια τεντωμένα, όπως άλλωστε πάντοτε τον παρουσιάζει και η Εκκλησία, για να μας φανερώσει ότι για πάντα θα μένει με τις αγκάλες ανοικτές, για ν’ αγκαλιάζει όλους τους αμαρτωλούς, οι οποίοι επιστρέφουν στο πατρικό τους σπίτι.

ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΚΑΙ ΚΟΛΑΣΗ

Πρωτ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός

Στα Ευαγγέλια (Ματθ.κεφ.25) γίνεται λόγος για «βασιλεία» και «πυρ αιώνιον». 
Στην περικοπή αυτή, που διαβάζεται στη Λειτουργία της Κυριακής  της Απόκρεω, «βασιλεία» είναι ο κατά Θεόν προορισμός του  ανθρώπου. Το «πυρ» είναι «ητοιμασμένον» για τον διάβολο  και τους αγγέλους του (δαίμονες), όχι διότι το θέλησε ο Θεός, αλλά διότι αυτοί δεν μετανοούν. Η «βασιλεία» είναι «ητοιμασμένη» για τους πιστούς στο θέλημα του Θεού. «Βασιλεία» (=άκτιστη δόξα)  είναι ο παράδεισος, «πυρ» (αιώνιο) είναι η κόλαση  («κόλασις αιώνιος»,στ.46). Στην αρχή της ιστορίας ο Θεός καλεί στον παράδεισο, στην κοινωνία με την άκτιστη Χάρη Του.
Στο τέλος της ιστορίας ο άνθρωπος αντιμετωπίζει παράδεισο και κόλαση. Τι σημαίνει αυτό θα το δούμε στη συνέχεια. 
Σπεύδουμε όμως να πούμε, ότι είναι κεντρικότατο θέμα της πίστεως μας, λυδία λίθος του Χριστιανισμού ως Ορθοδοξίας.
Κυριακή της Απόκρεω

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΚΡΙΣΗ

 Alexander Schmemann

ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ Πορεία προς το Πάσχα

       Η επόμενη Κυριακή ονομάζεται Κυριακή της Απόκρεω γιατί στη διάρκεια της εβδομάδας που ακολουθεί αρχίζει μια περιορισμένη νηστεία - αποχή κρέατος» - όπως παραγγέλλουν τα λειτουργικά βιβλία. Αυτή η παραγγελία γίνεται κατανοητή μόνο μέσα στο φως όσων είπαμε παραπάνω για τα νόημα της προετοιμασίας. Η Εκκλησία αρχίζει να μας «προσαρμόζει» στη μεγάλη προσπάθεια που θα απαιτήσει άπα μας επτά μέρες αργότερα. Σταδιακά μας βάζει στο μεγάλο αγώνα, γιατί γνωρίζει την ευπάθεια μας και προβλέπει την πνευματική μας αδυναμία.
 Ομιλία εις την Κυριακή της Απόκρεω 

Αγ. Γρηγόριος ο Παλαμάς

1. Την περασμένη Κυριακή η Εκκλησία εμνημόνευε την απερίγραπτη φιλανθρωπία του Θεού προς εμάς που παρουσιάζεται με την παραβολή του σεσωσμένου ασώτου. Την σημερινή Κυριακή διδάσκει περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, χρησιμοποιώντας μια καλή τάξι και ακολουθώντας τις προφητικές φωνές· διότι, λέγει, «θα σου ψάλω, Κύριε, έλεος και κρίσι», και «μια φορά ελάλησε ο Θεός και άκουσα τα δυο αυτά, ότι το κράτος είναι του Θεού και ιδικό σου, Κύριε, το έλεος, διότι εσύ θ' αποδώσης στον καθένα κατά τα έργα του».
Κυριακή της Απόκρεω

Περί της φοβεράς Κρίσεως 

(Αγ. Λουκάς, Αρχιεπ. Κριμαίας)

Τρεις μήνες συνεχίζεται τώρα στη Νυρεμβέργη η φοβερά δίκη στην οποία δικάζονται οι εγκληματίες που δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος, δίκη φοβερά γι’ αυτούς, διότι ξέρουν ότι τους περιμένει η καταδίκη σε θάνατο. Την έσχατη ποινή γι’ αυτούς απαιτεί η συνείδηση όλων των λαών, όλης της ανθρωπότητος, διότι ο κόσμος έχει συνταραχθεί από τα αποτρόπαια εγκλήματά τους! Ποτέ πριν δεν ήταν τόσο συνταραγμένος από αυτά τα εγκλήματα, που δεν μπορεί να περιγράψει ο ανθρώπινος λόγος. Έχουν αφανιστεί δεκάδες εκατομμύρια αμάχου πληθυσμού – δεν αναφέρω αυτούς που σκοτώθηκαν στο μέτωπο – . Μόνο στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως Οσβέντσιμ έχουν σκοτωθεί 5.121.000 άνθρωποι. Όλος ο κόσμος είναι γεμάτος αγανάκτηση και περιμένει την ώρα όταν το δικαστήριο θα βγάλει την απόφασή του γι’ αυτούς τους εγκληματίες…. Η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί γι’ αυτούς καταδίκη σε θάνατο, η συνείδηση των ανθρώπων απαιτεί αυτά τα φοβερά εγκλήματα να μην μείνουν ατιμώρητα.
Ομιλία στην Κυριακή της Απόκρεω 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ματθ. κε’ 31-46)

Οἱ στατιστικολόγοι ἐκτιμοῦν ὅτι πάνω στὴ γῆ ζοῦνε ἑνάμιση δισεκατομμύριο ἄνθρωποι [Αὐτὰ ἴσχυαν τὴν ἐποχὴ ποὺ ὁ ἅγιος Νικόλαος Βελιμ. ἔγραφε τὸ κείμενο αὐτὸ γύρω στὴν δεκαετία τοῦ 1930]. Ἀπ᾽ αὐτὸ τὸ ἑνάμιση δισεκατομμύριο οὔτε ἕνας ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ σᾶς πεῖ, μὲ τὶς διανοητικές του δυνατότητες, τί θὰ γίνει, ὅταν ἔρθει τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί θὰ γίνουμε ἐμεῖς ὅταν πεθάνουμε. Κι ὅλες αὐτὲς οἱ χιλιάδες ἑκατομμύρια ἄνθρωποι ποὺ ἔζησαν πρὶν ἀπὸ μᾶς στὴ γῆ, δὲ θὰ μποροῦσαν οὔτε κι αὐτοὶ μὲ τὴ διαδικασία τῶν νοητικῶν λειτουργιῶν τους νὰ μᾶς ἀπαντήσουν μὲ σιγουριὰ καὶ σαφήνεια γιὰ τὸ τέλος τοῦ κόσμου καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸν θάνατό μας, νὰ μᾶς ποῦν ὁτιδήποτε ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ τὸ ἀποδεχτοῦμε σὰν ἀληθινὸ μὲ τὴν καρδιὰ καὶ τὸ νοῦ μας.

 Κυριακή της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού (Απόκρεω)

Συναξάρι Τριωδίου

Μετά από τις δύο παραβολές, του Τελώνου και Φαρισαίου και του Ασώτου, οι θειότατοι Πατέρες όρισαν να μνημονεύουμε την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, μήπως τυχόν κανείς, ακούγοντας σ’ εκείνες τις παραβολές για τη φιλανθρωπία του Θεού, πέσει σε αμέλεια, λέγοντας ότι ο Θεός είναι φιλάνθρωπος και όταν σταματήσω την αμαρτία, εύκολα θα τα κάνω όλα. Γι’ αυτό όρισαν εδώ αυτή τη φοβερή ημέρα, για να φοβίσουν τους αμελείς με τον θάνατο και με την προσδοκία των βασάνων και να τους επαναφέρουν στην αρετή, ώστε να μην προσβλέπουν μόνο στη φιλανθρωπία του Θεού και ξεθαρρεύουν, αλλά να σκέφτονται και ότι ο Θεός είναι δίκαιος κριτής και αποδίδει στον καθένα κατά τα έργα του.

ΟΙ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ – ΑΚΑΘΙΣΤΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι το σπουδαιότερο εγκώμιο και γενικά ότι ανώτερο έχει γραφτεί για την Παναγία. Έχει χαρακτήρα διηγηματικό, ιστορικό, θεολογικό και δοξαστικό. Ποιητής των Χαιρετισμών είναι το πιθανότερο ο Άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών.

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΙΑΣΜΕΝΩΝ

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Καρδιά της Μ. Τεσσαρακοστής είναι η θεία λειτουργία των Προηγιασμένων δώρων. Μπορούμε χωρίς υπερβολή να ονομάσομε τη λειτουργία αυτή, μαζί με τα λειτουργικά χειρόγραφα, «Λειτουργία της Μ. Τεσσαρακοστής», γιατί πραγματικά αποτελεί την πιο χαρακτηριστική ακολουθία της ιεράς αυτής περιόδου. Είναι δυστυχώς αλήθεια, ότι πολλοί από τους χριστιανούς αγνοούν τελείως την ύπαρξη της, ή τη ξέρουν μόνο από το όνομα, ή και ελάχιστες φορές την έχουν παρακολουθήσει. Δεν πρόκειται να τους κατηγορήσουμε γι’ αυτό. Η λειτουργία των Προηγιασμένων τελείται σήμερα στους ναούς μας το πρωί των καθημερινών της Τεσσαρακοστής, ημερών δηλαδή εργάσιμων, και γι’ αυτό πολύ λίγοι είναι εκείνοι που δεν δεσμεύονται κατά τις ώρες αυτές από τα επαγγέλματα ή την υπηρεσία τους. Σε πολλούς ναούς τελείται κάθε Τετάρτη απόγευμα, σε ώρες που πολλοί, αν όχι όλοι οι πιστοί, έχουν τη δυνατότητα να παρευρεθούν στην τέλεση της.

Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία

Η Εκκλησία μας καθόρισε κατά τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή να τελείται η Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων όλες τις Τετάρτες και τις Παρασκευές. Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα τελείται μόνο τις τρεις πρώτες μέρες (Μ. Δευτέρα, Μ. Τρίτη και Μ. Τετάρτη).

«Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου» Η προσευχή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

του Αρχιεπισκόπου Αυστραλίας κ. Μακαρίου

Ιδού καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού καιρός μετανοίας

Η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, είναι περίοδος μεταμόρφωσης. Ο άνθρωπος αγωνίζεται καθημερινά «τον καλόν αγώνα», που αποβλέπει στην αλλαγή, στην ολοκληρωτική πνευματική αλλοίωση των αισθήσεων, των επιθυμιών των αναγκών και της σάρκας. Μέσα από μια θαυμάσια, άνετη, ειρηνική, μυσταγωγική και προσευχητική διαδικασία όλα μεταμορφώνονται κατά την περιόδο αυτή.

ΜΕΓΑΛΟ ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ

Την περίοδο της Μ. Τεσσαρακοστής η Εκκλησία μας, μεταξύ άλλων ακολουθιών, έχει καθιερώσει και το Μεγάλο Απόδειπνο κάθε απόγευμα. Μέσα από τους στίχους των ψαλμών συναντάμε όλη τη Θεολογία της Εκκλησίας μας.

Επικαλούμαστε και ζητάμε τη βοήθεια του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων, ώστε το διάστημα που αρχίζει μετά το δείπνο και εννοείται ότι μέσα σε αυτό συμπεριλαμβάνεται και ο ύπνος, να μας μεταδίδουν την εκκλησιαστική συνείδηση, για να μπορέσουμε να κοιμηθούμε πιστεύοντας ότι δεν είμαστε μόνοι. Έτσι φεύγει από πάνω μας ο παράλογος φόβος που προκαλεί η νύχτα και αρχίζει πλέον μια χαρισματική επικοινωνία με τους Αγίους, την Υπεραγία Θεοτόκο και τον Κύριο μας. Ως εκ τούτου κοιμόμαστε πλέον αφημένοι στην αγκαλιά των Αγίων μας και του προστάτη μας Αγγέλου, αφού είμαστε ήσυχοι ότι δεν είμαστε μόνοι.

Σαρακοστή στην Πόλη

Αρχιμ. Δοσιθέου

Bρισκόμαστε στην μέση της Mεγάλης Tεσσαρακοστής. Aνοίγω το διαβατήριο. Kοιτάζω τις σφραγίδες. ‘Oλες από και για την Πόλη. Tίς μετρώ. Tίς διαιρώ δια τους δύο. Mέσα σε τρία χρόνια έχω πάει στην Πόλη είκοσι τέσσαρες φορές.  Eίκοσι τέσσερις φορές είναι πολλές. Aλλά για την Πόλη είναι πάντα λίγες. Kαιρός λοιπόν για την εικοστή πέμπτη. Θέλω να περάσω ένα τριήμερο της Aγίας Tεσσαρακοστής στην Πόλη. Kαί μάλιστα την Kυρ. της Σταυροπροσκυνήσεως. Kάποιος εκλεκτός φίλος προ ολίγων ημερών σε ερώτηση μου «γιατί θα πάς στην Πόλη »; μου απήντησε: «Για να προσκυνήσω τον Tίμιο Σταυρό». Έτσι απλά. Ξεκινάμε κι εμείς να προσκυνήσουμε το σεβάσμιον Ξύλον. Έτσι απλά. Kαι μας περίμεναν εκεί πνευματικές εμπειρίες και εκπλήξεις που δύσκολα μπορούν να καταγράψουν στο άψυχο χαρτί.

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ: Μία σταυροαναστάσιμη πορεία καταλλαγῆς καὶ εἰρήνης μὲ τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο*

Πρωτοπρ. Χριστόδουλος Χριστοδούλου

            Ἡ ἀποψινὴ διάλεξη, μέσα στὸ πνεῦμα τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, τῆς ὁποίας τὸ μέσον ἤδη πλησιάζουμε, ἐντάσσεται στὸ γενικὸ θέμα τοῦ φετινοῦ κύκλου διαλέξεων «Πολιτισμὸς τῆς Εἰρήνης». Ἡ καταλλαγή, ἢ διαλλαγή, εἶναι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ τὴν ἐπίτευξη καὶ τὴν ἐμπέδωση τῆς εἰρήνης. Καὶ δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι τὸ πνευματικὸ πλαίσιο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἐμπνέει καὶ καλλιεργεῖ τὸ πνεῦμα καταλλαγῆς μὲ τὸν Θεὸ καὶ κατὰ συνέπεια, ἢ καὶ ὡς προϋπόθεση, τὴν καταλλαγὴ μὲ τὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ καὶ μὲ ὅλα τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ.

 ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΙ

Δέν εἶναι πού πῆρα τῶν ὀμματιῶν μου

καί χάθηκα ἀπό τό πρόσωπό Σου.

Δέν εἶναι πού ξενιτεύθηκα

σέ χῶρες μαγεμένες κι ἄγνωστες

κι ἡ ξενιτιά κι ὁ θάνατος εἶναι τό ἴδιο.

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2022

Τό μεγαλεῖο της υἱότητας

ARCH. ΑΝΤΗΟΝΥ ΒLΟΟΜ

Ἡ περιγραφή τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι λιτή καί σέ τόνους χαμηλούς· ῾Ο υἱός ἀπορρίπτει ἄσπλαχνα τόν πατέρα του καί προετοιμάζει τήν ἀναχώρησή του στή μακρινή χώρα! «Πατέρα, δῶσ’ μου τό κομμάτι τῆς περιουσίας πού μοῦ ἀνήκει!». Τί ἄλλο σημαίνουν αὐτά τά λόγια παρά, «Πατέρα, δέν μπορῶ νά περιμένω πότε θά πεθάνεις! ᾿Εσύ βαστᾶς ἀκόμη, κι ἐγώ εἶμαι νέος· θέλω τώρα νά δρέψω τούς καρπούς τῆς δικῆς σου ζωῆς, τῶν δικῶν σου κόπων· ἀργότερα ὅλα αὐτά θά εἶναι μπαγιάτικα. ῎Ας κάνουμε μία συμφωνία· γιά μένα εἶσαι νεκρός· δῶσε μου ὅ,τι μοῦ ἀνήκει ἤ μᾶλλον ὅ,τι θά ’παιρνα μετά τόν πραγματικό σου θάνατο, καί ἄσε με νά φύγω καί νά ζήσω τή ζωή πού διάλεξα».

Στήν Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς του Ἀσώτου

π. Νικόλαος Λουδοβῖκος

Νομίζω πώς ἀπό τό σημερινό Εὐαγγέλιο μποροῦμε νά καταλάβουμε, μελετώντας προσεκτικά, πώς ἡ μόνη χαρά τοῦ ἀνθρώπου, ἡ μεγάλη χαρά, ἀπό τήν ὁποία πηγάζουν ὅλες οἱ χαρές, ἡ χαρά ἡ μόνη τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι ὁ Θεός. Γι᾿ αὐτό καί ἡ Ἐκκλησία μας καταλάμπεται ἀπό αὐτήν τή χαρά.

Αὐτή ἡ χαρά δέν εἶναι μία χαρά κοινή, τοῦ Πάσχα, ἔχει καί τήν Μ. Παρασκευή προηγουμένως. Δέν εἶναι μιά κοινή εὐφορία, εἶναι ἡ χαρά τῆς μετανοίας.

«Ὁ ἄνθρωπος ἔρχεται εἰς ἑαυτὸν»

Ἀρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου

Ἡ Ἐκκλησία, προκειμένου νὰ μᾶς ἐνθαρρύνει στὴν πορεία τῆς ἀναγεννήσεώς μας, μᾶς δίδει τὴν εὐκαιρία νὰ μελετήσουμε τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ λίγο πρὶν τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Πρόθεσή της εἶναι νὰ καταδείξει ὅτι, ὅσο σκληρὸς καὶ ἂν εἶναι ὁ ἀγώνας μας, ἡ ἀπόγνωση δὲν ἔχει θέση στὴν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἔχουμε ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη στὸν οὐράνιο Πατέρα, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀναζητεῖ καὶ μᾶς ἀναμένει μὲ ἀνοιχτὲς ἀγκάλες. Ὄχι ἁπλῶς μᾶς παρακολουθεῖ ἀπὸ μακριά, ἀλλὰ σπεύδει ἀκόμη καὶ νὰ μᾶς συναντήσει, ἐπιποθώντας νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὴ Βασιλεία Του.

 Ἡ Παραβολή τοῦ Ἀσώτου

Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Ρωμαίου

Ἡ παραβολή αὐτή εἶναι ἡ διατύπωση τῆς πιό μεγάλης καί τῆς πιό ὁλοκληρωμένης καμπύλης πού διαγράφει ἡ ἀνθρώπινη ἀσωτεία.

Μέσα σ’ αὐτήν τήν παραβολή ὁ Κύριος μᾶς δίνει νά κατανοήσουμε ὅλες τίς συντεταγμένες τῆς ἀνθρώπινης ἀσωτείας. Καί ὁ πρῶτος υἱός ὁ νεώτερος, θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι εἶναι τό σύμβολο τῆς ὁρατῆς, τῆς ἐμφανοῦς ἀσωτείας, ἐνῶ ὁ πρεσβύτερος υἱός εἶναι τό σύμβολο τῆς ἀφανοῦς ἀσωτείας.

Ὁ Ἄσωτος υἱός

Ἅγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς,

Ὁ Ἄσωτος υἱὸς ἔζησε ἄσκοπα καὶ σπατάλησε ὅλη τὴν περιουσία ποὺ τοῦ ἔδωσε ὁ πατέρας του. Κι ἀφοῦ τὰ ξόδεψε ὅλα, στὴ μακρινὴ αὐτὴ χώρα ἔπεσε πείνα μεγάλη κι ἄρχισε κι ὁ ἴδιος νὰ πεινᾶ. Στὴ μακρινὴ αὐτὴ χώρα, μακριὰ πολὺ ἀπὸ τὸν Θεό, ὑπάρχει πάντα πείνα, γιατί ἡ γῆ δὲν μπορεῖ νὰ χορτάσει τὸν πεινασμένο ἄνθρωπο. Ἡ τροφὴ της τὸ μόνο ποὺ κάνει, εἶναι νὰ αὐξάνει τὴν πείνα του. Ἡ γῆ μόνο τὰ ἄλογα ζῶα μπορεῖ νὰ χορτάσει. Σὲ καμιὰ περίπτωση δὲν μπορεῖ νὰ χορτάσει τὸν ἄνθρωπο. Στὴ μακρινὴ χώρα πάντα ὑπάρχει πείνα. Ὁ ἁμαρτωλὸς ποὺ ξεχνᾶ τελείως τὸν Θεὸ καὶ δαπανᾶ ὅλες τὶς ζωτικὲς δυνάμεις του, ποὺ ὁ Θεὸς τοῦ ἔδωσε μὲ τὸ μερίδιό του, πέφτει σὲ μεγάλη πείνα. Μία πείνα ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ τὴν κορέσει οὔτε γιὰ μία στιγμὴ ἡ γῆ ὁλόκληρη, μὲ ὅλα τὰ ἀγαθά της.

Ὁ σωσμένος Ἄσωτος

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

1.«Θὰ γίνη κάποτε λιμός», εἶπε ὁ προφήτης θρηνώντας τὴν Ἱερουσαλήμ, «ὄχι πείνα ἄρτου καὶ ὕδατος, ἀλλὰ πείνα γιά τὸν λόγο τοῦ Κυρίου». Εἶναι δέ ὁ λιμὸς στέρησις καὶ συγχρόνως ὄρεξις τῆς ἀναγκαίας τροφῆς. Ὑπάρχει ὅμως καὶ κάτι χειρότερο καὶ ἀθλιώτερο ἀπὸ αὐτὴν τὴν πείνα; ὅταν δηλαδὴ κάποιος, ἐνῶ στερεῖται τ’ ἀναγκαία γιά τὴν σωτηρία, δέν ἔχει συναίσθησι τῆς συμφορᾶς, ἐπειδὴ δέν ἔχει ὄρεξι γιά τή σωτηρία. Ὅποιος πεινᾶ καὶ δέν διαθέτει τ’ ἀναγκαία, τριγυρίζει ἀναζητώντας ἕνα κόμματι ψωμιοῦ ὁπουδήποτε· κι’ ἂν εὕρει μουχλιασμένο ζυμάρι, ἢ τοῦ προσφερθεῖ κάποιος ἄρτος ἀπὸ κεχρὶ ἢ ἀπὸ πίτουρα ἢ κάτι ἄλλο ἀπὸ τὰ εὐτελέστατα εἴδη τροφῆς, χαίρεται τόσο πολύ, ὅσο ἐπονοῦσε προηγουμένως πού δέν εὕρισκε.

Στιχηρό Ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ Σαββάτου Ἀσώτου

Ἦχος α΄

«Ἐπιγνῶμεν ἀδελφοί, τοῦ μυστηρίου τήν δύναμιν, τόν γάρ ἐκ τῆς ἁμαρτίας, πρός τήν πατρικήν ἑστίαν ἀναδραμόντα Ἄσωτον Υἱόν ὁ πανάγαθος Πατήρ, προϋπαντήσας ἀσπάζεται, καί πάλιν τῆς οἰκείας δόξης, χαρίζεται, τά γνωρίσματα, καί μυστικήν τοῖς ἄνω ἐπιτελεῖ εὐφροσύνην, θύων τόν μόσχον τόν σιτευτόν, ἵνα ἡμεῖς ἀξίως πολιτευσώμεθα, τῷ τε θύσαντι φιλανθρώπῳ Πατρί, καί τῷ ἐνδόξῳ θύματι, τῷ Σωτήρι τῶν ψυχῶν ἡμῶν.»

                               Ἑρμηνευτική ἀπόδοση

Η παραβολή του Ασώτου Υιού

(Αρχιμ. Βασίλειος Γοντικάκης, Προηγούμενος Ιεράς Μονής Ιβήρων Αγίου Όρους)

Η ανταρσία του νεώτερου υιού και η διαγωγή του πατέρα

Τον νεώτερο υιό της παραβολής τον σώζει η αίσθηση που έχει ότι είναι υιός του πατέρα. Αισθάνεται και εκφράζεται μ’ αυτήν την ορολο­γία. Ζη σ’ αυτόν τον οικογενειακό χώρο. Γι’ αυτό λέει: «Πάτερ, δος μοι…»

Η αμαρτία, η αδυναμία του, είναι ότι όντας ανώριμος δεν έχει φτάσει στο να ξέρη ότι η ουσία του Πα­τρός είναι η ίδια με την ουσία του Υιού. Δεν ξέρει τούτη τη στιγμή αυτό που λέει παρακάτω ο πατέρας στον πρεσβύτερο υιό, «τα εμά πάντα σα εστί», γι’ αυ­τό ζητά από τον πατέρα του να του δώση «το επιβάλ­λον μέρος της ουσίας», το κομμάτι που του ανήκει. Αυτός ο χωρισμός που γίνεται μέσα του είναι η αμαρ­τία του.

ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ 

(Ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Βασιλείου, Ἡ παραβολή τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, Καθηγουμένου Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων)


Ἡ εὐαγγελική παραβολή

Ἡ εὐαγγελική παραβολή πού διαβάζεται σήμερα εἶναι γνωστή σέ ὅλους μας ὡς παραβολή τοῦ Ἀσώτου.

Ἕνας ἄνθρωπος ἔχει δύο γιούς. Ὁ νεώτερος γιός ζητάει χωρίς περιστροφές ἀπό τόν πατέρα του τό μερίδιό του ἀπό τήν κληρονομιά.

Ἀλλά τό κομμάτι αὐτό ἀποκομμένο ἀπό τό σύνολο τῆς ἀλήθειας τῆς ζωῆς τοῦ πατέρα δέν μπορεῖ νά ζήσει, δέν μπορεῖ νά καρποφορήσει. Τό κομμάτι αὐτό, ὅταν τό παίρνουμε δυναστικά, ἀντάρτικα, ὅπως καί ὅταν θέλουμε, δέν μᾶς ὁδηγεῖ στή ζωή, ἀλλά στήν ἀπόγνωση καί τήν καταστροφή.
Η αγάπη του Ουράνιου Πατέρα 

(Γέροντας Εφραίμ Φιλοθεΐτης)

Ο Θεός μας είναι αγάπη και «ο μένων εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ». Όποιος Χριστιανός δεν έχει την αγάπη του Θεού μέσα στην καρδιά του, δεν έχει ζωή Χριστού στην ψυχή του. Αυτό το μεγάλο έργο της φιλανθρωπίας του Θεού, το να κατέβει ο Θεός, ο Λόγος του Θεού να γίνει άνθρωπος, να λάβει σάρκα, να κατοικήσει ανάμεσά μας, να μας πλησιάσει, δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά η απέραντη φιλανθρωπία της θείας αγάπης. Η αγάπη του Θεού είναι αυτή που μας προστατεύει και μας φροντίζει για όλα. Εμείς οι άνθρωποι αμαρτάνουμε και λυπούμε τον Θεό. Ασεβούμε πολλάκις, αλλά η φιλανθρωπία Του είναι απέραντη και όλα τα συγχωρεί. Όλοι μας, και πρώτος εγώ, έχουμε λυπήσει αυτή την μεγάλη καρδιά του Θεού, που λέγεται αγάπη προς τον άνθρωπο. Γι’ αυτό θα πρέπει να προσέξουμε στην ζωή μας, στον βίο μας, και στη συνέχεια να μην Του δώσουμε ξανά την πίκρα της αμαρτίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου 

(Απόσπασμα από την Α' Ομιλία-Περί μετανοίας)

Ήταν δυό αδέλφια· τα οποία, αφού μοιράστηκαν αναμεταξύ τους την πατρική περιουσία, ο ένας έμεινε στο σπίτι, ενώ ο άλλος έφυγε σε μακρινή χώρα. Εκεί, αφού κατέφαγε όλα όσα του δόθηκαν, δυστύχησε και υπέφερε μη υπομένοντας τη ντροπή από τη φτώχεια. (Λουκά 15: 11 κ.ε.) Αυτή την παραβολή θέλησα να σάς την πω, για να μάθετε, ότι υπάρχει άφεση αμαρτημάτων και μετά το Βάπτισμα, εάν είμαστε προσεκτικοί. Και το λέγω αυτό όχι για να σάς κάνω αδιάφορους, αλλά για να σάς απομακρύνω από την απόγνωση. Γιατί η απόγνωση μας προξενεί χειρότερα κακά και από τη ραθυμία.
Στην παραβολή του Ασώτου (Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης)

“Πνευματικά Γυμνάσματα”, Μελέτη ΙΕ΄

Α΄: Αυτός αναχώρησε από τον οίκο του πατέρα του

Β΄: Ποια ζωή έζησε μετά την αναχώρηση

Γ’: Ποια επιστροφή έδειξε.

Α΄. Σκέψου, αδελφέ, την αναχώρηση, που έκανε εκείνος ο άσωτος υιός από τον οίκο του πατέρα του, όπως διηγείται ο ιερός Λουκάς (15, 11), με την οποία αναχώρηση φάνηκε στ’ αλήθεια σαν ένας νέος χωρίς μυαλό και νου, διότι τι του έλειπε, όταν ήταν στο πατρικό σπίτι και βρισκόταν κάτω από την προστασία του γλυκύτατου πατέρα του; Αυτός βρισκόταν κάθε ημέρα μέσα στην πατρική αγκάλη, είχε ό,τι χρειαζόταν, τον υπηρετούσαν όλοι οι δούλοι, είχε τα χάδια και τις τιμές ως κληρονόμος της πατρικής περιουσίας και σχεδόν αναγνωριζόταν ως κύριος και εξουσιαστής κάθε πράγματος, ώστε μπορούσε να έχει κάθε λόγο να λέει εκείνο το ψαλμικό: «πλησθησόμεθα ἐν τοῖς ἀγαθοῖς τοῦ οἴκου σου (: Θα μας χορτάσουν τα πλούσια αγαθά του οίκου σου)» [Ψαλμ. 64, 5].
Κυριακή τοῦ ἀσώτου Λουκ. ιε΄ 11-32

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Περὶ τοῦ ἀποδημήσαντος εἰς χώραν μακράν, κεφάλαιον ιε΄

«Εἶπε ὁ Χριστός· Ἕνας ἄνθρωπος εἶχε δύο γιοὺς κι ὁ πιὸ μικρὸς εἶπε στὸν πατέρα του· Πατέρα, δῶσε μου τὸ μερίδιο ἀπὸ τὴν περιουσία μας. Κι ὁ πατέρας τοὺς μοίρασε τ’ ἀγαθά του.  Σὲ λίγες μέρες μάζεψε ὅ,τι τοῦ ἀναλογοῦσε ὁ μικρὸς γιὸς κι ἔφυγε σὲ χώρα μακρυνή. Ἐκεῖ σκόρπισε τὴν περιουσία του σὲ ἀσωτεῖες. Τὰ εἶχε σπαταλήσει ὅλα, ὅταν ἔπεσε μεγάλη πεῖνα σ’ ἐκείνη τή χώρα. Ἔπεσε τότε σὲ στέρηση κι ἔγινε μισθωτὸς ἑνὸς πολίτη τῆς χώρας ἐκείνης, ποὺ τὸν ἔστειλε στὰ χωράφια του νὰ βόσκη χοίρους. Ἔφτασε στὸ σημεῖο νὰ ἐπιθυμῆ νὰ χορτάσῃ μὲ τὰ χαρούπια ποὺ ἔτρωγαν οἱ χοῖροι καὶ κανένας δὲν τοῦ ἔδινε».
Ομιλία εις την Κυριακήν του Ασώτου 

(Αγ. Ιουστίνος Πόποβιτς)

Ιδού ευαγγέλιο που αφορά στο νου και το σώμα του καθενός μας. Είναι το ευαγγέλιο της ευσπλαχνίας. Είναι η θαυμαστή παραβολή του Σωτήρος, στην οποία απεικονίζεται ολόκληρη η ζωή μας. Η δική μου, η δική σου, του καθενός ανθρωπίνου όντος επάνω στην γη. Όλους τους αφορά το σημερινό άγιο Ευαγγέλιο. Όλους.

Ο άνθρωπος! Αυτός ο θεϊκός πλούτος επάνω στην γη! Κύτταξε το σώμα του, το μάτι, το αυτί, την γλώσσα. Τι θαυμαστός πλούτος. Το μάτι! Υπάρχει τίποτε πιο τέλειο που να ημπορή ο άνθρωπος να επινοήση σ’ αυτόν τον κόσμο; Κι όμως, το μάτι αυτό το εδημιούργησε ο Κύριος, όπως και την ψυχή και το σώμα. Η ψυχή μάλιστα είναι ολόκληρη εξ ουρανού. Οποίος πλούτος! Το σώμα! Θαυμαστός θείος πλούτος που σου δόθηκε για την αιωνιότητα και όχι μόνο για την πρόσκαιρη αυτή γήινη ζωή. Και ψυχή δοσμένη για την αιωνιότητα.
Γεννάδιος Κων/πολεως: 

"Ομιλία εις την παραβολήν του Ασώτου και περί μετανοίας"

Ο γογγυσμός των Φαρισαίων και των Γραμματέων για την επιείκεια προς τους τελώνες, οι οποίοι πρώτοι άρχισαν να πλησιάζουν τον Κύριόν μας με ευλάβεια και να απολαμβάνουν την διδασκαλία του, τους ιδίους τους αμαρτωλούς και τους τελώνες δεν τους ημπόδισε να προχωρήσουν στο συμφέρον τους, ούτε τους απεμάκρυνε από την τόσο καλή και ευτυχή εκείνην προσέγγιση. τους ωφέλησε μάλιστα, δίδοντάς τους αρκετές εγγυήσεις για την φιλανθρωπία με την οποίαν αντιμετωπίζει ο Θεός αυτούς που μετανοούν και επιστρέφουν σ’ αυτόν από τις πονηρίες τους·
 Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: 

"Ομιλία στην παραβολή του Κυρίου περί του ασώτου"

«Θά γίνη κάποτε λιμός», είπε o προφήτης θρηνώντας την Ιερουσαλήμ, «ὄχι πεῖνα ἄρτου καί ὕδατος, αλλά πεῖνα για τόν λόγο τοῦ Κυρίου». Είναι δo ο λιμός στέρησις και συγχρόνως όρεξις της αναγκαίας τροφής. Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο και αθλιώτερο από αυτήν την πείνα· όταν δηλαδή κάποιος, ενώ στερείται τ' αναγκαία για την σωτηρία, δεν έχει συναίσθησι της συμφοράς, επειδή δεν έχει όρεξι για τη σωτηρία.

 Ομιλία στην Κυριακή του Ασώτου 

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Λουκ. ιε´ 11-32)

Ἡ ἀπερινόητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαίνεται ἀπὸ τὴν μεγάλη Του ὑπομονή, τὴ μεγάλη συγχωρητικότητά Του καὶ τὴ μεγάλη χαρά Του. Τέτοια ἀγάπη στὴ γῆ μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ μόνο μὲ τὴ μητρική. Ποιός ἔχει μεγαλύτερη ὑπομονὴ πρὸς κάθε πλάσμα στὴ γῆ, ἀπ’ ὅση ἔχει μία μητέρα γιὰ τὸ παιδί της; Ποιός ἔχει μεγαλύτερη συγχωρητικότητα ἀπὸ τὴ μητέρα; Ποιός κλαίει ἀπὸ χαρά, ὅταν βλέπει τὸν μετανιωμένο ἁμαρτωλό, ὅσο μία μητέρα ποὺ βλέπει τὴ βελτίωση τοῦ παιδιοῦ της;

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

(Λουκ. ιε΄ 11-32)

Τὸ μαῦρο πουλί.

«Καὶ ἐκεῖ διεσκόρπισε τὴν οὐσίαν αὐτοῦ ζῶν ἀσώτως».

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Μόνον ὁ Κύριος, ὁ θεῖος καὶ ἀνυπέρβλητος διδάσκαλος, ἠμποροῦσεν ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, νὰ ζωγραφίσῃ μὲ τὸσον χτυπητὰ χρώματα, μὲ τέτοιες δραματικὲς φράσεις, μὲ τόσην ἀριστουργηματικὴν ἀληθινὰ πλοκὴν τὰς συνεπείας τῆς ἁμαρτωλῆς ζωῆς, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ νεωτέρου παιδιοῦ τῆς συγκλονιστικῆς Παραβολῆς τοῦ Ἀσώτου.

Καθὼς ἠκούσαμεν σήμερα τὸ Ἱ. Εὑαγγέλιον, ἐνόμιζες, ὅτι ἐζωντάνευαν ἐμπρός σου τὰ πρόσωπα, ὅτι ἦταν ἕτοιμα νὰ σοῦ ὁμιλήσουν. Ὁ δυστυχὴς ἄσωτος!.....
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΣΩΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΥΣΠΛΑΧΝΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ

πατρός Μωυσή Μοναχού Αγιορείτη

Ο σκανδαλώδης σεβασμός της ελευθερίας

Στην παραβολή του ασώτου ο Θεός πατέρας σέβεται καταπληκτικά την ανθρώπινη ελευθερία και βούληση. Ο πατέρας της παραβολής δεν νοιάζεται για το κύρος του, για το τι θα πει ο κόσμος, ότι θα χάσει το στήριγμα, τον βοηθό του το παιδί του. Λυπάται για τη φυγή μα δεν θέλει να την αποτρέψει ενώ μπορεί. Σκανδαλίζει μερικές φορές αυτή η μεγάλη ελευθερία του Θεού. Θα θέλαμε να μας είχε πιο περιορισμένους. Δεν ξέρουμε να εκτιμούμε και να χαιρόμαστε την ελευθερία.
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΡΙΑ

 (Κυριακή του Ασώτου)

Alexander Schmemann

ΜΕΓΑΛΗ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Πορεία προς το Πάσχα

Την τρίτη Κυριακή της προετοιμασίας μας για τη Μεγάλη Σαρακοστή διαβάζουμε την παραβολή του Ασώτου Υιού (Λουκ. 1 5, 11 ‐32). Η παραβολή τούτη μαζί με τους ύμνους της ημέρας αυτής μας παρουσιάζουν τη μετάνοια σαν επιστροφή του ανθρώπου από την εξορία. Ο άσωτος γιος, λέει το Ευαγγέλιο, πήγε σε μια μακρινή χώρα και κει σπατάλησε ότι είχε και δεν είχε. Μια μακρινή χώρα! Είναι ο μοναδικός ορισμός της ανθρώπινης κατάστασης που θα πρέπει να αποδεχτούμε και να τον οικειοποιηθούμε καθώς αρχίζουμε την προσέγγιση μας στο Θεό. Ένας άνθρωπος που ποτέ δεν είχε αυτή την εμπειρία, έστω και για λίγο, που ποτέ δεν αισθάνθηκε ότι είναι εξόριστος από το Θεό και από την αληθινή ζωή, αυτός ποτέ δε θα καταλάβει τι ακριβώς είναι ο Χριστιανισμός. Και αυτός που νιώθει «σαν στο σπίτι του» σʹ αυτόν τον κόσμο και στη ζωή του κόσμου τούτου, που έμεινε άτρωτος από τη νοσταλγία για μια άλλη πραγματικότητα, αυτός δε θα καταλάβει τι είναι μετάνοια.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Το μυστικό της επιστροφής

επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

  ΤΙ ΚΑΝΕΙ, αγαπητοί μου, τον άνθρωπο ν' αφήνει το δρόμο της αμαρτίας και να επιστρέφει στο Χριστό; Αυτό βλέπουμε σήμερα στην παραβολή του ασώτου.

Όταν ό Κύριος κήρυττε, όπως σημειώνουν οι εύαγγελισταί, «ό λαός άπας έξεκρέματο αυτού άκούων» (Λουκ. 19,48), όλοι εκρέμοντο από τα χείλη του, και αυθόρμητα έλεγαν «Ουδέποτε ούτως ελάλησεν άνθρωπος, ως ούτος ό άνθρωπος» (Ίωάν. 7,46). Όλοι θαύμαζαν το Χριστό. Πόσοι όμως τον άκουγαν όχι μόνο με τα αυτιά του σώματος αλλά και με τα αυτιά της ψυχής; Πόσοι εδονούντο ψυχικώς; Πόσοι άλλαζαν και επέστρεφαν στην ευθεία οδό; Λίγοι έκαναν πράξει τα λόγια του Χριστού. Τι λοιπόν συνέβαινε σ' αυτούς;

Κυριακή του Ασώτου: Ο πολυεύσπλαχνος πατέρας

† Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Ἡ γνωστή παραβολή τοῦ Κυρίου γιά τόν ἄσωτο υἱό ἀποτελεῖ, κατά τούς θείους ἑρμηνευτές, πολύτιμο λίθο ἤ λαμπερό μαργαριτάρι ἀνάμεσα στίς ἄλλες διδακτικές παραβολές. Χαρακτηρίζεται ἐπίσης ὡς εὐαγγέλιο τοῦ εὐαγγελίου. Εὔστοχα εἰπώθηκε, πώς καί μόνο αὐτή ἡ παραβολή, ἄν σωζόταν ἀπό ὅλο τό εὐαγγέλιο, ἀρκοῦσε γιά νά συγκινήσει καί ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στή σωτήρια μετάνοια. Αὐτό πού κυριαρχεῖ εἶναι ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ πατέρα.

2022 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 20 – ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ (Λουκ. 15, 11-32)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Πνευματικό Κέντρο Πρέβεζας, στις 21/2/2011)

Χιλιοδοξασμένος ο Θεός

Ο άσωτος υιός είχε μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον καλό. Θα λέγαμε στο χώρο της Εκκλησίας. Όμως τα μυαλά του δεν ήταν ούτε καλά, ούτε από τον χώρο της εκκλησίας. Οραματιζόταν συνεχώς, γλέντια, διασκεδάσεις, ηδονές. Και επειδή δεν είχε αυτιά να ακούει συμβουλές, και δεν είχε μάτια ανοιχτά να διαβάζει τον λόγο του Θεού, είχε μείνει πνευματικά ξύλο απελέκητο. Εξωτερικά φαινόταν το καλό παιδί, του καλού μπαμπά. Εσωτερικά όμως ήταν πολύ μακριά από τον πατέρα του. Και η κατάσταση αυτή, το ξέρουμε όλοι από πείρα, ημέρα με την ημέρα πέτρωνε, μέχρι που στο τέλος δεν άντεξε και τράβηξε το μαχαίρι να βρει το δίκιο του. Πήγε στον πατέρα του, του μίλησε με το ύφος που έχουν οι άνθρωποι χωρίς περιεχόμενο, σαν να τον είχε κατηγορούμενο, και του ζήτησε να του δώσει το μερτικό του, για το οποίο δεν είχε κοπιάσει σε τίποτε.

Κυριακή IZ’ Λουκά (Ασώτου), Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιε’ 11 – 32 (20-02-2022)

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

«Πάτερ Αγαθέ, εμακρύνθην από σου, μη εγκαταλίπεις με, μηδέ αχρείον δείξης της Βασιλείας Σου. Ο εχθρός ο παμπόνηρος εγύμνωσέ με και ήρε μου τον πλούτον, της ψυχής τα χαρίσματα ασώτως διεσκόρπισα…» (Δοξαστικό Αίνων Κυριακής του Ασώτου).

Βρισκόμαστε ήδη στη δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Από την προηγούμενη εβδομάδα έχουμε εισέλθει στην ευλογημένη αυτή περίοδο των εβδομήντα ημερών πριν από το Πάσχα, που σκοπό έχει να μας προετοιμάσει να συμπορευθούμε μαζί με το Χριστό στο Πάθος και την Ανάστασή του. Αφού την προηγούμενη Κυριακή με την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου διδαχτήκαμε την μέγιστη αξία της ταπεινοφροσύνης, με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή του Ασώτου Υιού ή αλλιώς του Σπλαχνικού Πατέρα διδασκόμαστε τη βαρύνουσα σημασία της μετάνοιας και τη χωρίς όρια ευσπλαχνία του Θεού.

Κυριακή ΛΔ’ Επιστολών (Του Ασώτου), Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. στ΄ 12-20 (20-02-2022)

Πρωτ. Χριστόδουλου Χριστοδούλου

«Πᾶντα μοι ἔξεστιν»

Ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ χρήση της

Στὴν κοσμοπολίτικη κοινωνία τῆς Κορίνθου τοῦ 1ου μ.Χ. αἰώνα ἦταν πολὺ διαδεδομένο ἕνα σύνθημα, τὸ ὁποῖο φαίνεται νὰ ἐκφράζει σὲ πολλὲς ἐκδηλώσεις της καὶ τὴν κοινωνία τῆς ἐποχῆς μας. Πρόκειται γιὰ τὸ «Πάντα μοι ἔξεστιν», τὸ ὁποῖο μεταφράζεται στὴν ἐποχή μας μὲ τὸ «Ὅλα ἐπιτρέπονται». Τὸ σύνθημα αὐτὸ χρησιμοποιεῖ πολὺ εὔστοχα ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ  (Α΄ Κορ. 6,12) δίνοντάς του μία νέα προοπτικὴ μέσα στὸ φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

(Λουκ. ιε΄ 11-32) (Α΄ Κορ. στ΄ 12-20)

Τα φιλάνθρωπα σπλάχνα

«Νεκρός ήν και ανέζησε…»

Μαργαρίτης μεταξύ των παραβολών, χαρακτηρίζεται πολύ εύστοχα η παραβολή «του ασώτου υιού». Σ’ αυτήν ακριβώς την περίοδο, η Εκκλησία θέλει να προτρέψει τους πιστούς της σε μετάνοια, ενόψει της Μεγάλης Τεσσαρακοστής αλλά και της Μεγάλης Εβδομάδας και του σταυροαναστάσιμου οδοιπορικού που ξεδιπλώνει μπροστά τους. Η συγκεκριμένη παραβολή πολύ σωστά ονομάζεται και του φιλεύσπλαχνου πατέρα, γιατί ακριβώς αναδεικνύει μέσα από το περιεχόμενό της τα φιλάνθρωπα σπλάχνα του Θεού, στα οποία μπορεί ν’ αναπαυθεί ο άνθρωπος, όσο κι αν έχει ξεπέσει, όσο χαμηλά κι αν έχει βρεθεί. Η στάση του νεότερου υιού αλλά κυρίως του Πατέρα, θα είναι στο επίκεντρο της προσέγγισής μας.

Η ανταρσία

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 20-02-2022 «Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

 Ἡ Εὐαγγελικὴ παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου ἀποτελεῖ τὸ ἐξοχότερο θεολογικὸ δοκίμιο τοῦ τρόπου «υἱοθεσίας» τῶν ἀνθρώπων ἀπὸ τὸν Θεό. Ἕνας ἄνθρωπος ἔχει δύο υἱούς. Ὁ νεότερος παραβιάζει τὰ θέσμια, ἀμφισβητεῖ τὴν ἐξουσία τοῦ πατέρα του καὶ ἀρνεῖται οὐσιαστικὰ καὶ τὴν ἴδια του τὴν ὕπαρξη, ἀφοῦ ζητᾶ τή χρήση τοῦ μεριδίου πού τοῦ ἀναλογεῖ ἀπὸ τὴν περιουσία, σὰν ὁ πατέρας του νὰ ἦταν νεκρός.

Δευτέρα 14 Φεβρουαρίου 2022

 Ἡ ἱερότητα τοῦ σώματος 

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Φεβρουαρίου 2022, Ἀσώτου (Α΄ Κορ. ς΄ 12-20)

Ἡ ἱερότητα τοῦ σώματος

Ἤδη βρισκόμαστε στὴ δεύτερη Κυρια­κὴ τοῦ Τριωδίου καὶ στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀκούσαμε τὴν παραβολὴ τοῦ ἀσώτου υἱοῦ· τὴ θαυμάσια ἐκείνη διήγηση γιὰ τὸν νέο ποὺ ἀπομακρύνθηκε ἀπὸ τὸν πατέρα του γιὰ ν᾿ ἀπολαύσει, ὅπως νόμιζε, τὴν ἐλευθερία του, ἀλλὰ τελικὰ ὑποδουλώθηκε στὰ πάθη καὶ στὶς ἀσωτίες. Ἐλευθερώθηκε ὡστόσο ἀπὸ ὅ­λα αὐτά, ὅταν μετανόησε καὶ ἐπέστρεψε στὸν σπλαχνικό του πατέρα.

1. Τὸ δικαίωμα

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ’ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ)

Απόστολος: Α΄ Κορ. στ΄12 – 20

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιε΄ 11 - 32

20 Φεβρουαρίου 2022

Στο σημερινό Ευαγγέλιο ακούσαμε τη γνωστή σε όλους παραβολή του Ασώτου υιού. Ο Χριστός παίρνει αφορμή για να πει τη συγκεκριμένη παραβολή, τις κατηγορίες των Φαρισαίων προς Αυτόν για τη στάση του έναντι των αμαρτωλών. Θέλει με την παραβολή να καταστήσει σαφές σε όλους ότι ο ουράνιος Πατέρας μας, μάς περιμένει να μετανοήσουμε και να επιστρέψουμε κοντά Του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 (ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

20 Φεβρουαρίου 2022

"εἶδεν αὐτὸν ὁ πατὴρ αὐτοῦ καὶ εὐσπλαγχνίσθη" (Λουκ. 15, 20)

Ἀγλάϊσμα τῶν παραβολῶν καὶ ἀτίμητο κειμήλιο τοῦ Εὐαγγελίου ὀνόμασαν οἱ Πατέρες τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας αὐτὸ τὸ ἱερὸ κείμενο. Κάθε του λέξη κρούει τὶς εὐαίσθητες χορδὲς τοῦ ψυχικοῦ μας κόσμου καὶ ὁμιλεῖ κατ' εὐθεῖαν στὴν ψυχή μας. Διότι ὁ Ἄσωτος εἶναι ἕνα σύμβολο τῆς ἱστορίας κάθε ἀνθρώπου. Ἀντανακλᾶ καὶ ἀποδίδει πιστὰ τὰ νοσταλγικὰ φτερουγίσματα τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς, τὰ ἁμαρτωλά της παραστρατήματα, τὶς ἀπογοητεύσεις καὶ τοὺς πόθους της, τὶς μεταμέλειες, τὶς ἐλπίδες της∙ παράλληλα, δίνει σ' ἐμᾶς καὶ μιὰ ζωντανὴ εἰκόνα τῆς μεγάλης καὶ ἀπέραντης εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ.

Κυριακή 20ή Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

(Λουκ. 15, 11 – 32).

«...πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου» (Λουκ. 15, 18).

Γεμάτη διαδρομές εἶναι ἡ συγκλονιστική ἱστορία πού ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τό Χριστό.

Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ ἀσώτου υἱοῦ, τοῦ φιλεύσπλαχνου Πατέρα καί τοῦ κομπλεξικοῦ μεγάλου ἀδελφοῦ. Διαδρομές ἁμαρτίας, διαδρομές μετάνοιας, διαδρομές ἀγάπης, διαδρομές σκληροκαρδίας καί ἀπανθρωπιᾶς. Ἀπ’ ὅλες, ὅμως, ἡ πιό ἀποφασιστική γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ διαδρομή πού σηματοδοτεῖται ἀπό τήν ἀπόφαση τοῦ ἁμαρτωλοῦ παιδιοῦ: «πορεύσομαι πρός τόν πατέρα μου».

Τι προσπαθείς να στερηθείς τούτη τη Σαρακοστή;

Είναι φανερό, ότι για τους πιο πολλούς από τους πιστούς το να παρακολουθούν καθημερινά τις ακολουθίες αυτής της περιόδου είναι πέρα από κάθε συζήτηση. Εξακολουθούν, φυσικά να εκκλησιάζονται την Κυριακή, αλλά, τις Κυριακές της Σαρακοστής η Θεία Λειτουργία, τουλάχιστον εξωτερικά, δεν αντανακλά κάτι από τη Μεγάλη Σαρακοστή και έτσι δεν μπορεί κανείς να έχει ούτε καν την αίσθηση του λατρευτικού τυπικού της Σαρακοστής, δεδομένου μάλιστα ότι η λατρεία είναι το μόνο μέσο που μάς μεταφέρει στο πνεύμα της Σαρακοστής.

Κυριακή της Απόκρεω – Ο Παράδεισος (07-03-2021)

Μητροπολίτου Κωνσταντίας και Αμμοχώστου Βασιλείου

Στη σειρά των Κυριακών του Τριωδίου, κατά την αυριανή της Απόκρεω, όπως είναι γνωστό, το ευαγγελικό ανάγνωσμα αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία και κρίση όλου του ανθρώπινου γένους, όπως αποκάλυψε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός (Ματθ. 25,31-46). Η υμνολογία της ημέρας είναι εμπνευσμένη από το γεγονός αυτό. Στην πραγματικότητα, ο άνθρωπος, ένεκα της παρακοής του στην πρώτη εντολή προς τους Πρωτόπλαστους έχει απωλέσει την αφθαρσία για την οποία έπρεπε να οδεύσει, τη δόξα με την οποία τον ενέδυσε ο Θεός Δημιουργός και εκδιώχθηκε από τον Παράδεισο. Ο άγιος Εφραίμ ο Σύρος, εμπνεόμενος από το γεγονός αυτό, αλλά και τη σωτηρία που μας προσφέρει ο Σαρκωθείς Ιησούς Χριστός, έχει συνθέσει σειρά ποιημάτων με κεντρικό νόημα τον Παράδεισο. Τα πρωτότυπα ποιήματα αυτά είναι γραμμένα στη Συριακή. Από Αγγλική μετάφραση παραθέτουμε σε δική μας μετάφραση μόνο τρις στροφές από τον έβδομο ύμνο, για περαιτέρω πνευματική περισυλλογή.

Κυριακή της Απόκρεω - Γιατί είναι καταραμένοι…;

+Επισκ. Διονυσίου Α. Ψαριανού, «Ο λόγος του Θεού», τόμος Β΄

Ο δικαιότατος κριτής, καθώς το ακούσαμε στο σημερινό ευαγγέλιο, απαγγέλλει το αιτιολογικό της αποφάσεώς του. Γιατί η κρίση του Θεού δεν είναι άνομη ούτε αυθαίρετη. Ο Θεός έχει νόμο, κι ο νόμος του Θεού είναι δίκαιος. Ο Θεός στήνει δικαστήριο, και το δικαστήριο του Θεού δικάζει με απόλυτη δικαιοσύνη. Ο Θεός, όταν είναι να δικάσει, δικάζει με δικαιοσύνη· κι όταν είναι να σώσει, σώζει με χάρη. Γι αυτό λέει ο Ιησούς Χριστός ότι «ο πατήρ την κρίσιν πάσαν δέδωκε τω υιώ». Αυτή είναι η δικαιοσύνη του Θεού, μα και η χάρη του, ότι αναθέτει να μας δικάσει ο Υιός, εκείνος που έγινε άνθρωπος και ξέρει την ανθρώπινη ασθένεια και μπορεί να μας κρίνει στα μέτρα τα δικά μας. Αλλιώς ποιός θα μπορούσε να σταθεί, αν ο Θεός μας δίκαζε σαν Θεός;

Το «πάντρεμα» του καρναβαλιού με το Χριστιανισμό. Θεολογική προσέγγιση

Της Νατάσας Ευριπίδου

Η Τσικνοπέμπτη, η Καθαρά Δευτέρα και ο εξαγνισμός της ψυχής μας

Ήθη και έθιμα πέρασαν ανάμεσα στις γενεές και έφτασαν ώς τις μέρες μας, χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουμε τι έθιμα είναι αυτά, από πού προέρχονται και τι σημαίνουν.

«Ο Ελληνισμός και η ειδωλολατρία εκχριστιανίστηκαν, όπως η φιλοσοφία των αρχαίων Ελλήνων» 

Σε συνάρτηση και με τους έντονους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, η σημασία των ημερών που διανύουμε για να φτάσουμε στο Άγιον Πάσχα μένει ακατανόητη. Πολλοί από εμάς επαναπαυόμαστε στο να γνωρίζουμε την Τσικπνοπέμπτη, την Καθαρά Δευτέρα και τη Μεγάλη Εβδομάδα. Πίσω, όμως, από αυτή την περίοδο κρύβεται το μυστήριο της Αγίας Γραφής και του Ευαγγελίου.

Τσικνοπέμπτη και Εκκλησία. Ποια η σημασία της

Η τσικνοπέμπτη είναι η Πέμπτη της δεύτερης εβδομάδας του Τριωδίου και για την φετινή Αποκριά, την γιορτάζουμε φέτος την Πέμπτη 4 Μαρτίου.

Οι άνθρωποι προετοιμάζονται για την μεγάλη νηστεία της Σαρακοστής και δίνει την ευκαιρία στα νοικοκυριά να καταναλώσουν με εορταστικό και χαρούμενο τρόπο ό,τι κόκκινο κρέας τους έχει απομείνει πριν από τη νηστεία της Σαρακοστής!

Έννοια και σκοπός της νηστείας

Πρόταση νηστείας ἀπὸ τὴν ᾿Εκκλησία

Μητροπολίτου Κωνσταντίας – Ἀμμοχώστου κ. Βασιλείου

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Τεσσαρακοστή εἶναι ἡ κατ’ ἐξοχὴν περίοδος τῆς νηστείας καὶ τῶν ἄλλων πνευματικῶν ἀθλημάτων. Γιὰ τὸ λόγο αὐτό, τὴν Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, τὴν τελευταία ἡμέρα πρὸς τῆς εἰσόδου μας στὴν περίοδο τῆς νηστείας, ὁρίσθηκε ὡς εὐαγγελικὴ ἡ διδασκαλία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ νὰ μᾶς ὑπενθυμίσει τὴν ἀναγκαιότητα, ἀλλὰ καὶ τὶς ὀρθὲς διαστάσεις καὶ πράξη τῆς νηστείας, ὅπως τὴ δίδαξε ὁ Χριστός. Ἡ νηστεία βεβαίως δὲν εἶναι μοναδικὴ πνευματικὴ ἄσκηση τῆς Καινῆς, ἀλλὰ καὶ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὅπου ἄγει τὴν ἀρχή της.

1. Ἡ νηστεία στὴν Παλαιὰ Διαθήκη

ΤΡΙΩΔΙΟ: Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

Ρένος Κωνσταντίνου, θεολόγος

Τριώδιο ονομάζεται η περίοδος του εκκλησιαστικού έτους που αρχίζει από την Κυριακή του Τελώνη και Φαρισαίου και εκτείνεται μέχρι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου. Περιλαμβάνει συνολικά δέκα εβδομάδες: τρείς εβδομάδες προπαρασκευαστικές (οι οποίες πλαισιώνονται από τέσσερις Κυριακές: Τελώνη και Φαρισαίου, Ασώτου, Απόκρεω και Τυρινής), έξι εβδομάδες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής (οι οποίες πλαισιώνονται από τις πέντε Κυριακές των Νηστειών και την Κυριακή των Βαΐων) και τέλος η Μεγάλη Εβδομάδα.

ΤΡΙΩΔΙΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Το Τριώδιο αποτελεί το κινητό εκείνο τμήμα του εκκλησιαστικού έτους που προπαρασκευάζει για τον άξιο εορτασμό των Παθών και της Αναστάσεως με ανάλογα βιώματα, πνευματική καλλιέργεια και συμμετοχή, με αγώνα μετανοίας, προσευχής και νηστείας. Περιλαμβάνει δέκα Κυριακές. Από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου μέχρι τον Εσπερινό του Μ. Σαββάτου.

Περί Ταπεινώσεως

Η ταπείνωση τους διαβόλους κάνει αγγέλους, ενώ η υπερηφάνεια τους αγγέλους κάνει διαβόλους. Ο άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας αναφέρει ότι η ταπείνωση είναι μία μυστική δύναμη την οποία λαμβάνουν σε τέλειο βαθμό οι αληθινοί Άγιοι. Η ταπείνωση είναι μία σκάλα με εκατομμύρια σκαλοπάτια. Το πρώτο σκαλοπάτι πατά στη γη, και το τελευταίο, ακουμπά στον ουρανό. Το πρώτο είναι η στοιχειώδης ταπείνωση, και το τελευταίο είναι η «τελεία» ταπείνωση, που είχε η Παναγία.

Κυριακή ΛΔ’ Επιστολών (Του Ασώτου), Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. στ΄ 12-20 (16-02-2020)

Πρωτ. Χριστόδουλου Χριστοδούλου

«Πᾶντα μοι ἔξεστιν»

Ἡ ἐλευθερία καὶ ἡ χρήση της

Στὴν κοσμοπολίτικη κοινωνία τῆς Κορίνθου τοῦ 1ου μ.Χ. αἰώνα ἦταν πολὺ διαδεδομένο ἕνα σύνθημα, τὸ ὁποῖο φαίνεται νὰ ἐκφράζει σὲ πολλὲς ἐκδηλώσεις της καὶ τὴν κοινωνία τῆς ἐποχῆς μας. Πρόκειται γιὰ τὸ «Πάντα μοι ἔξεστιν», τὸ ὁποῖο μεταφράζεται στὴν ἐποχή μας μὲ τὸ «Ὅλα ἐπιτρέπονται». Τὸ σύνθημα αὐτὸ χρησιμοποιεῖ πολὺ εὔστοχα ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ  (Α΄ Κορ. 6,12) δίνοντάς του μία νέα προοπτικὴ μέσα στὸ φῶς τῆς εὐαγγελικῆς ἀλήθειας.

Η παραβολή του Σπλαγχνικού Πατέρα κατά τον Άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο

Αρχιμ. Φιλοθέου Μαχαιριώτη

Ο Χριστός καθ’ όλη τη διάρκεια της επί γης παρουσίας του κήρυττε με τους λόγους και τις πράξεις του το μήνυμα της Βασιλείας των ουρανών. Πολλές φορές μιλούσε στους ανθρώπους με παραβολές παρουσιάζοντας αυτά που ήθελε να τους διδάξει με εικόνες από την καθημερινότητά τους. Τις χρησιμοποιούσε ως διδακτικό μέσο, για να τους οδηγήσει με ένα εναργή τρόπο στην καλύτερη κατανόηση του κηρύγματός του. Μία από τις παραβολές αυτές του Χριστού είναι και αυτή του «Ασώτου Υιού» ή του «Σπλαγχνικού Πατέρα», που κατά πολλούς ερμηνευτές θεωρείται ως άριστη διήγηση για τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Γι’ αυτό και χαρακτηρίζεται η παραβολή αυτή ως «το Ευαγγέλιο των Ευαγγελίων», ως «ο μαργαρίτης μεταξύ των παραβολών».

 Η παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου κατά τον Άγιο Νεόφυτο τον Έγκλειστο

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Ο Άγιος Νεόφυτος στην ερμηνεία της παραβολής του τελώνη και Φαρισαίου[1] χρησιμοποιεί πρώτο το όνομα του Φαρισαίου και μετά του τελώνη, ίσως γιατί θέλει να τονίσει περισσότερο τη στάση του Φαρισαίου και λιγότερο του τελώνη, δίνοντας έμφαση στο τι να αποφεύγουν και τι να επιδιώκουν οι αναγνώστες και οι ακροατές των κειμένων του. Με τη φράση του τίτλου «και ότι ράδιον η μεταβολή» ο Άγιος επισημαίνει από την αρχή το μήνυμα της παραβολής και προκαθορίζει το θεολογικό πλαίσιο μέσα στο οποίο θα κινηθεί ο λόγος του.

Αρχή του Τριωδίου Παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου

Μητροπολίτη Κωνσταντίας – Αμμοχώστου Βασιλείου

Παραβολή του Τελώνη και Φαρισαίου

Η ανάγνωση της παραβολής του Τελώνη και Φαρισαίου σηματοδοτεί την έναρξη της περιόδου του Τριωδίου, που, μέσα από διάφορα πνευματικά στάδια και με τη νηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, θα μας οδηγήσει στο Πάσχα. Έτσι, τα διδάγματα της παραβολής αποτελούν το θεμέλιο λίθο πάνω στον οποίο θα πρέπει να κτίσουμε τις σχέσεις μας με τον Θεό, με το συνάνθρωπό μας και με το ευρύτερο περιβάλλον μας. είναι τόσο σημαντική η παραβολή ώστε η Εκκλησία την καθιέρωσε ως προμετωπίδα της περιόδου του Τριωδίου.

Ἡ Αὐτοεκτίμηση ποὺ βλάπτει τὴ ψυχὴ

Ὁσίου Θεοφάνους τοῦ Ἐγκλείστου

8[1]Προσέχετε τὸν ἑαυτό σας. Ἡ πρόοδος στὴν πνευματικὴ ζωὴ διακρίνεται μὲ τὴν ὁλοένα καὶ περισσότερη συναίσθησι τῆς μηδαμινότητός μας. Ἐνῶ ὅσο αὐξάνει ἡ ἐκτίμησις τοῦ ἑαυτοῦ μας σὲ κάτι, τόσο βαδίζουμε στὴν καταστροφή. Ὁ ἐχθρὸς θὰ τὸ ἐκμεταλλευθῆ αὐτό. Θὰ πλησιάση καὶ θὰ ἐπιχειρήση νὰ πετάξη κανένα πετραδάκι στὸν δρόμο μας γιὰ νὰ σκοντάψουμε. Μία ψυχὴ ποὺ δίνει στὸν ἑαυτὸ της ἀξία, μοιάζει μὲ τὸν κόρακα τοῦ Αἰσώπου ποὺ ἀκούγοντας τὶς κολακεῖες τῆς ἀλεποῦς γιὰ τὴν «ὡραία» του φωνή, ἄνοιξε τὸ στόμα καὶ τοῦ ἔπεσε τὸ τυρί…

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

Ἀρχιμ. Ἀντωνίου Ρωμαίου

Ἐνῶ ζοῦσε στόν Παράδεισο ὁ ἄνθρωπος, μέ διαβολική συμβουλή μετεστράφη, διεστράφη. Καί ἐνῶ ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πού θαύμαζε καί δοξολογοῦσε τόν Θεό καί ὑπήκουε στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί χαιρότανε τήν ὑποταγή του στόν Θεό, ἔγινε ἕνας ἄνθρωπος ἐγωκεντρικός, ἐγωϊστής. Ἤθελε τά πράγματα νά γίνουν κατά τό δικό του θέλημα, κατά τό συμφέρον του, ὅπως ἐκεῖνος βέβαια τό ἐννοοῦσε, ὄχι πλέον ὅπως τό ἐννοοῦσε ὁ Θεός καί γι᾿ αὐτό ὁ ἄνθρωπος ἔπεσε. .Ἄκουσε τή συμβουλή τοῦ διαβόλου καί ἐπαναστάτησε κατά τῆς ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή θεώρησε ὅτι εἶναι πλέον συμφερότερο σέ αὐτόν νά ἀκούσει τήν ὁδηγία τοῦ διαβόλου παρά τήν ἐντολἠ τοῦ Θεοῦ.

῾Ο τελώνης κι ὁ Φαρισαῖος

Μητροπολίτου Σουρόζ Αντωνίου Bloom

Σήμερα … ἀκούσαμε τήν ἱστορία τοῦ Φαρισαίου καί τοῦ Τελώνη (Λουκ. 18, 10-14). ῾Ο Τελώνης εἶχε ἐπίγνωση ὅτι ἦταν ἀνάξιος νά παρουσιάζεται ἐνώπιον τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου, ἀλλά καί νά γίνεται δεκτός στή συντροφιά ἀξιοσέβαστων ἀνθρώπων, τούς ὁποίους ὁ Θεός θά ἐπιδοκίμαζε. ῏Ηρθε μέχρι τή θύρα τοῦ Ναοῦ ἀλλά δέν μποροῦσε νά διαβεῖ τό κατώφλι, διότι γνώριζε ὅτι σ’ αὐτόν τόν κόσμο, τόν λερωμένο, τόν μολυσμένο καί βεβηλωμένο ἀπό τήν ἀνθρώπινη ἁμαρτία, ἀπό τό αἷμα καί τό κακό σέ ὅλες του τίς μορφές, ὁ Ναός ἦταν χῶρος ἀφιερωμένος μόνο στόν Θεό. ῞Ολος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος, γιά νά χρησιμοποιήσουμε τά λόγια τοῦ Σατανᾶ κατά τούς πειρασμούς τοῦ Χριστοῦ, «ἐμοί παραδέδοται». ᾿Αλλά ὁ Ναός εἶναι ἕνας χῶρος τόν ὁποῖο ἄνθρωποι μέ πίστη -ἀδύναμοι ἀσφαλῶς, ἀλλά μέ πίστη στόν Θεό- ἀπέκοψαν ἀπό τό βασίλειο αὐτό τοῦ τρόμου γιά νά ἀποτελεῖ μία θέα τῆς θείας ὡραιότητας, κατοικητήριο τοῦ ῾Ενός πού δέν ἔχει «ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ», σ’ ἕνα κόσμο πού ἐκλάπη ἀπό Αὐτόν καί ἔχει παραδοθεῖ στά χέρια τοῦ ᾿Αντιδίκου.

ΟΙ ΠΤΩΧΟΙ ΤΩ ΠΝΕΥΜΑΤΙ

Ἁγ. Νικολάου Βελιμίροβιτς 

«Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι, ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Ναί, ἔτσι εἶπε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός. Μά αὐτό σύ τό μπερδεύεις. Συγχέεις τήν «πτωχεία τοῦ πνεύματος», πού ἐξυμνεῖ ὁ Χριστός, μέ τό φτωχό μυαλό.

Ἀλλά ὄχι! Δέν ἔχεις δίκιο.

 Κατανυκτική ἑρμηνεία τοῦ Μεγάλου Κανόνος

 Ἰωάννης Λίνδιος, ἀρχιεπίσκοπος  Μύρων, (†1796)

                                                       Ὠδ ή  β΄

                                                         Τ ρ ο π ά ρ ι ο  κδ΄(Μεγάλου Κανόνος)

Ἱλάσθητι, ὡς ὁ τελώνης βοῶ σοι,  Σῶτερ, ἱλάσθητί μοι∙ οὐδείς γάρ τῶν ἐξ Ἀδάμ  ὡς ἐγώ ἥμαρτέ σοι.                             

Σπλαχνίσου, Σοῦ φωνάζω σάν τόν τελώνη, Σωτήρα μου, σπλαχνίσου με!  Γιατί κανένας ἀπ᾿ τούς ἀπογόνους τοῦ Ἀδάμ  δέν ἁμάρτησε ὅπως ἐγώ σ᾿ Ἐσένα.

Ὠφέλιμη διδαχή γιά τόν τελώνη καί τόν Φαρισαῖο

Τελώνης, στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ, λεγόταν ὁ ἐπιφορτισμένος μέ τήν εἴσπραξη τῶν φόρων ἀπό τό λαό γιά λογαριασμό τῶν ρωμαϊκῶν ἀρχῶν.

Φαρισαῖος καί Τελώνης

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

[1]«…Ἔχεις ὅμως καί τρίτη ὁδό μετάνοιας. Κι ἀνέφερα πολλές ὁδούς μετάνοιας, γιά νά σοῦ κάνω μέ τήν ποικιλία τῶν ὁδῶν εὔκολη τή σωτηρία. Ποιά εἶναι αὐτή ἡ τρίτη ὁδός; Ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἔχε ταπεινό φρόνημα καί ἐξάλειψες τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν. Ἔχεις καί γι᾽ αὐτήν ἀπόδειξη ἀπό τή θεία Γραφή, ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνη καί τοῦ Φαρισαίου (Λουκᾶ 18, 10 ἐε. ). Ἀνέβηκαν, λέγει, ὁ Φαρισαῖος καί Τελώνης στό ναό νά προσευχηθοῦν καί ἄρχισε ὁ Φαρισαῖος ν᾽ ἀπαριθμεῖ τίς ἀρετές του.

Περὶ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου

Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης

Τό περιεχόμενον τῆς παραβολῆς τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου (Λουκ. ιη’ 10-14) ἀποτελεῖ κάτι σὰν προγύμνασμα καὶ προετοιμασία γιʼ αὐτοὺς πού θέλουν νὰ πλησιάσουν τὴν ἱερὰ ταπείνωσι, πού περιέχεται σὲ ὅλες τὶς ἀρετές ἐπάνω στὶς ὁποῖες στηρίζεται πράγματι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν, καὶ νὰ ἀπέχουν ἀπὸ τὴν θεομίσητον ἀλαζονείαν, ἡ ὁποία ἀποτρέπει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ κάθε φιλόχριστη ἀρετή. Ποιός λοιπὸν δὲν θὰ ποθήση νὰ μιμηθῆ τὸν τελώνη καὶ τὴν ἐπιστροφὴ καὶ τὴν μετάνοιά του καὶ δὲν θὰ ἀποστραφῆ τὴν ἔπαρσι τοῦ Φαρισαίου, ἀφοῦ ἡ μὲν ταπείνωσις συνδέεται μὲ τὸν Χριστόν, ἡ δὲ ἀλαζονεία μὲ τὸν ὑπερήφανο δαίμονα;

Τελώνης καί Φαρισαῖος

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Πόσο εὔκολο τρόπο διάλεξε γιά νά σωθεῖ ὁ Φαρισαῖος! Εὐκολότερο κι ἀπὸ τὸν πιὸ εὔκολο τρόπο πού ὁδηγεῖ στήν καταστροφή! Ἀπ’ ὅλες τίς ἐντολές πού ἔδωσε ὁ Θεὸς στούς ἀνθρώπους, μέσω τοῦ Μωυςῆ, αὐτός διάλεξε τίς δύο εὐκολότερες. Στήν πραγματικότητα ὅμως δέν τηρεῖ καμιά. Ὁ Θεὸς δέν ἔδωσε τίς δύο αὐτὲς ἐντολὲς ἐπειδὴ ὁ ἴδιος εἶχε ἀνάγκη νά νηστεύουν καὶ νά δίνουν τὸ δέκατο τῆς περιουσίας τους οἱ ἄνθρωποι. Αὐτὸ εἶναι τὸ μόνο πού δὲν χρειάζεται ὁ Θεός. Δέν ἔδωσε τίς ἐντολὲς αὐτὲς στούς ἀνθρώπους σὰν αὐτοσκοπό, ἀλλὰ – ὅπως καί τίς ἄλλες ἐντολὲς- γιά νά καρποφορήσουν στήν ταπείνωση, στήν ὑπακοὴ στόν Θεό, στήν ἀγάπη γιά Ἐκεῖνον καὶ γιά τὸν ἀνθρωπο.

Τί κακά κάνουν οἱ χριστιανοί στίς Ἀπόκριες

Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου

1[6]Ποιός μπορεῖ νά διηγηθεῖ τίς ἀταξίες, πού κάνουν οἱ Χριστιανοί κατά τήν περίοδο τῶν Ἀποκρέων, καί μάλιστα στά νησιά; Στʼ ἀλήθεια, θά μποροῦσε νά πεῖ κανείς, ὅτι τότε οἱ Χριστιανοί δαιμονίζονται ὅλοι, διότι χορεύουν, παίζουν, τραγουδοῦν ἀσυνείδητα, μέχρι καί αὐτοί οἱ πλέον γέροντες. Καί, ὅποιος δέν χορέψει ἤ δέν τραγουδήσει, θεωρεῖται τρελλός, διότι οἱ ἄνδρες φοροῦν γυναικεῖα φορέματα καί οἱ γυναῖκες ἀνδρικά· διότι ντύνεται ὁ καθένας μέ διαφορετικά ροῦχα καί μάσκες, τίς κοινῶς ἀποκαλούμενες μουτσοῦνες· τότε δέν ἔχει διαφορά ἡ ἡμέρα ἀπό τήν νύκτα· διότι ἐπίσης μέ τήν ἡμέρα καί ὅλη ἡ νύκτα ξοδεύεται σέ χορούς καί μασκαριλίκια· τότε δέν διαφέρουν οἱ λαϊκοί ἀπό τούς κληρικούς καί τούς ἱερωμένους· διότι ὅλοι ἐξ ἴσου ἀτακτοῦν·

Περί τοῦ ἉγίουΤριωδίου

Ἰωάννου Μ. ΦΟΥΝΤΟΥΛΗ 

«Ὁ δημιουργός τῶν ἄνω καί τῶν κάτω,

τρισάγιον μέν ὕμνον ἐκ τῶν ἀγγέλων,

τριῴδιον δέ παρ᾽ ἀνθρώπων δέχου».

Μέ τούς στίχους αὐτούς προοιμιάζονται τά συναξάρια τῆς περιόδου τοῦ Τριῳδίου. Ὁ οὐράνιος καί ὁ ἐπίγειος κόσμος, οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι, συνάπτονται σέ κοινή συμφωνία. Οἱ ἄγγελοι ψάλλουν στόν δημιουργό των, τόν «δημιουργό τῶν ἄνω», τόν τρισάγιο ὕμνο. Μαζί μέ αὐτούς ἑνώνονται καί οἱ φωνές τῶν ἀνθρώπων, πού ἔρχονται καί αὐτοί νά ψάλουν στόν δημιουργό των, τόν «δημιουργό τῶν κάτω», τριῳδίους ὕμνους. Ἀπό αὐτούς τούς τριωδίους ὕμνους, τά «τριῴδια», ἔλαβε τό ὄνομά της ἡ μεγάλη περίοδος τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, πού κινεῖται μαζί μέ τό Πάσχα καί τό περιβάλλει σάν προεόρτιος καί μεθέορτος περίοδος. Γιατί ὅλο αὐτό τό τμῆμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους παλαιότερον ἐχαρακτηρίζετο μ᾽ αὐτό τό ὄνομα: «Τριῴδιον».

 Πνευματικά μηνύματα του Τριωδίου

Λάμπρος Σκόντζος

Αποστολή της αγίας μας Εκκλησίας είναι να προσκαλεί κάθε άνθρωπο στη σωτηρία, παρέχοντας όλα εκείνα τα εφόδια, τα στοιχεία και τους τρόπους, που είναι απαραίτητα για την πραγματοποίησή της. Αυτή ως στοργική μητέρα προσφέρει άπειρες ευκαιρίες στα παιδιά της, προκειμένου να τα φέρει κοντά της και να τα σώσει.

Πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή

π. Θωμάς Χόπκο

Της Πασχάλιας Περιόδου της Εκκλησίας προηγείται η Μεγάλη Τεσσαρακοστή, η οποία έχει τη δική της λειτουργική προετοιμασία. Το πρώτο σημάδι ότι εγγίζουμε στη Σαρακοστή έρχεται πέντε Κυριακές πριν από την αρχή της. Αυτή την πρώτη Κυριακή, το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι για τον τελώνη Ζακχαίο. Μας διηγείται πώς ο Χριστός έφερε τη σωτηρία σ’ έναν αμαρτωλό άνθρωπο και πώς η ζωή του άλλαξε ριζικά απλώς επειδή «ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι» (Λουκ. 19,3). Ο πόθος και η προσπάθεια να δούμε τον Ιησού, ξεκινά την πορεία μας δια μέσου της Σαρακοστής προς το Πάσχα. Είναι η πρώτη κίνηση για τη σωτηρία.

Μικρό Προοίμιο

Π. Β. Πάσχος

Η ζωή του ανθρώπου της Εκκλησίας, είναι μια διαρκής πορεία απ’ τη γη προς τον ουρανό· απ’ τη λάσπη της ανθρώπινης αμαρτίας, προς την αγιότητα του Θεού. Μια ασταμάτητη πορεία είναι η ζωή γενικά των ανθρώπων: του πνευματικού ανθρώπου, είναι πορεία προς την πνευματική τελειότητα και την απόλαυση των πνευματικών αγαθών της· ενώ του σαρκικού απ’ την άλλη μεριά ανθρώπου η ζωή, είναι μια πορεία στην «ὁδὸν τῆς ἀπωλείας», προς μια παντοτινή, αν ήταν δυνατόν, και παντοειδή σαρκικήν απόλαυση, που στο τέλος καταντά ένα οικτρό κατρακύλισμα, όχι μονάχα στην πνευματική, μα και στη σαρκική κατάπτωση, στην εκμηδένιση των πάντων.

Το Τριώδιο

π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Η Μεγάλη Σαρακοστή έχει ένα εντελώς δικό της λειτουργικό βιβλίο, το Τριώδιο. Το Τριώδιο περιλαμβάνει ύμνους και βιβλικά αναγνώσματα για την κάθε μέρα της περιόδου αυτής που αρχίζει με την Κυριακή του Τελώνη και του Φαρισαίου και τελειώνει με τον Εσπερινό του Αγίου και Μεγάλου Σαββάτου. Οι ύμνοι του Τριωδίου συντάχτηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους, αφού σταμάτησαν να υπάρχουν κατηχούμενοι (δηλαδή σταμάτησε το βάφτισμα των ενηλίκων και η απαραίτητη προετοιμασία τους γι’ αυτό).

 Τί εἶνε Τριώδιον

Αρχιμ. Επιφάνιος Ι. Θεοδωρόπουλος

Τὸ ἐκκλησιαστικὸν μας ἔτος περιλαμβάνει ὄχι μόνον ἀκινήτους ἑορτάς, ὡς π.χ. τοῦ Μ. Βασιλείου (τὴν 1ην Ἰανουαρίου) ἢ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου (τὴν 15ην Αὐγούστου) ἢ τῶν Χριστουγέννων (τὴν 25ην Δεκεμβρίου) κ.λπ., ἀλλὰ καὶ κινητάς, δηλαδὴ ἑορτὰς αἱ ὁποῖα δὲν ἑορτάζονται εἰς ὡρισμένην καὶ σταθερὰν ἡμερομηνίαν, ἀλλ᾿ εἰς διαφόρους καθ᾿ ἕκαστον ἔτος ἡμερομηνίας. Τοῦτο γίνεται διότι ὅλος ὁ κύκλος τῶν ἑορτῶν αὐτῶν ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ Ἅγιον Πάσχα.

Προοίμια Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Π.Β. Πάσχος

Τα γεγονότα που γιορτάζουμε κατά τη διάρκεια του Τριωδίου, είναι με τέτοιο σοφό τρόπο τοποθετημένα από τους αγίους Πατέρας, ώστε όλες οι γιορτές ν’ αποτελούν μια πνευματική κλίμακα, που όποιος από μας αποφασίσει να την ανέβει -ζώντας «επακριβώς» κι όχι απλώς μαθαίνοντας τα όσα λέγονται και ψάλλονται στην Εκκλησία- αυτός αξιώνεται, στο τελευταίο σκαλί του Τριωδίου, να ιδεί και να γευτεί τα Άχραντα Πάθη και Μυστήρια με τα πνευματικά του μάτια, να πάθει την «καλὴν ἀλλοίωσιν» και να ευφρανθεί απ’ το θαμπωτικό φως και το άρρητο πνευματικό κάλλος της Αναστάσεως.

Σάββατο 12 Φεβρουαρίου 2022

 Περί της υποθέσεως Τελώνου και Φαρισαίου

Αγίου Ανδρέου Κρήτης

Ἡ παραβολή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου εἶναι σάν προάσκηση καί προετοιμασία, γιά ὅσους θέλουν νά κατακτήσουν τήν ἱερή ταπείνωση -πού εἶναι ὅλων τῶν ἀρετῶν ἡ βάση, ὅσων ἡ ἀπόκτηση θεμελιώνει τή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν- καί νά ἀποφύγουν τή θεομίσητη ἀλαζονεία, πού ἐκτρέπει τόν ἄνθρωπο ἀπό ὅλες τίς φιλόχριστες ἀρετές. Ποιός λοιπόν, δέν θά ζηλέψει τόν Τελώνη, τήν ἐπιστροφή καί τή μετάνοιά του καί δέν θά ἀποτινάξει τήν ὑπερηφάνεια τοῦ Φαρισαίου, ἀφοῦ ἡ ταπείνωση συνδέεται μέ τόν Χριστό καί ἡ ἀλαζονεία μέ τόν φαντασμένο καί γεμᾶτο ὑπερηφάνεια δαίμονα;
Ομιλία εις την κατά τον Τελώνην και τον Φαρισαίον του Κυρίου παραβολήν.

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Το σύνολο του ανθρωπίνου γένους διαχωρίζεται σε δύο τάξεις, διά της παρουσιάσεως του Τελώνου και του Φαρισαίου, την των ταπεινών και την των υπεροπτών. Το παράδειγμα του πρώτου δεικνύει ότι οφείλει ο άνθρωπος όχι μόνον ν’ απαρνηθεί την κακίαν, αλλά και να φθάσει στο σημείον ταπεινώσεως ώστε ν’ αυτοκατακριθεί.
Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου 

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ένας άνθρωπος βάδιζε στο δάσος. Ήθελε να διαλέξει ένα καλό δέντρο, απ’ όπου θα έβγαζε δοκάρια για τη σκεπή του σπιτιού του. Εκεί είδε δύο δέντρα, το ένα δίπλα στο άλλο. Το ένα ήταν ίσιο, λείο και ψηλό, αλλά το εσωτερικό του, ο πυρήνας του, ήταν σάπιο. Το άλλο είχε ανώμαλη επιφάνεια κι ο κορμός του έδειχνε άσχημος. Το εσωτερικό του όμως ήταν γερό. Ο άνθρωπος αναστέναξε και είπε: «Σε τι μπορεί να μου χρησιμέψει το ψηλό και ίσιο αυτό δέντρο, αφού το μέσα του είναι σάπιο κι ακατάλληλο για δοκάρια; Το άλλο μοιάζει ανώμαλο, άσχημο, αλλά τουλάχιστο το μέσα του είναι γερό.
Τελώνης ή Φαρισαίος?

ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΤΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Του κ. Μιχαήλ Τσακιράκη
Θεολόγου - Εκπαιδευτικού

Έχουμε οπωσδήποτε να αντιμετωπίσουμε τον πολυμήχανο εχθρό μας που είναι ικανός να αφαιρέσει εξαρχής τα θεμέλια της αρετής που ήδη κατατίθενται στην ψυχή μας με την απιστία και την ελπίδα, όπως και με την αδιαφορία και τη ραθυμία στο υπόλοιπο πνευματικό οικοδόμημα της αρετής όπως αυτό εξελίσσεται, αλλά μπορεί ακόμα και να το γκρεμίσει ολόκληρο όταν υποβάλει τους λογισμούς υπερηφανείας και παραφροσύνης. Έχουμε επιμέλεια στο καλό και ισχυρότερο του κακού που διαθέτει άνωθεν δύναμη και συμμαχία από τον παντοδύναμο και χορηγό ενίσχυσης σε όποιον αγαπά την αρετή.
Για την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

[…] Για να μάθεις όμως πόση ζημία προκαλεί το να κατακρίνουμε τους άλλους και να μη μετανοούμε για τα δικά μας πταίσματα, θα σου το επιβεβαιώσω και από τα ίδια τα Ευαγγέλια. Λέγει πράγματι αυτός ο μακάριος Λουκάς για τον Σωτήρα μας Χριστό· «Εἶπε δὲ καὶ πρός τινας τοὺς πεποιθότας ἐφ᾿ ἑαυτοῖς ὅτι εἰσὶ δίκαιοι, καὶ ἐξουθενοῦντας τοὺς λοιπούς, τὴν παραβολὴν ταύτην: Είπε δε και προς μερικούς, που είχαν την αλαζονική αυτοπεποίθηση ότι είναι δίκαιοι και περιφρονούσαν τους άλλους, την παραβολή αυτή» [Λουκ.18, 9]. Και ποια είναι η παραβολή; «ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι, ὁ εἷς Φαρισαῖος καὶ ὁ ἕτερος τελώνης. ὁ Φαρισαῖος σταθεὶς πρὸς ἑαυτὸν ταῦτα προσηύχετο· ὁ Θεός, εὐχαριστῶ σοι ὅτι οὐκ εἰμὶ ὥσπερ οἱ λοιποὶ τῶν ἀνθρώπων, ἅρπαγες, ἄδικοι, μοιχοί, ἢ καὶ ὡς οὗτος ὁ τελώνης· νηστεύω δὶς τοῦ σαββάτου, ἀποδεκατῶ πάντα ὅσα κτῶμαι. καὶ ὁ τελώνης μακρόθεν ἑστὼς οὐκ ἤθελεν οὐδὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς εἰς τὸν οὐρανὸν ἐπᾶραι, ἀλλ᾿ ἔτυπτεν εἰς τὸ στῆθος αὐτοῦ λέγων·
Κυριακή  Τελώνου καὶ Φαρισαίου (Λουκ. ιη΄ 10-14)

 Ὁ  κ ρ ί κ ο ς

«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι...».

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ἡ σημερινὴ παραβολὴ, ἀγαπητοί μου, εἶναι μιὰ ὁλοζώντανη ζωγραφιά.  Μιὰ ζωγραφιὰ ψυχῶν. Ἐπῆρε τὸ πινέλο ὁ Χριστὸς καὶ παρουσίασε μὲ μιὰ καταπληκτικὴ παραστατικότητα δύο τύπους. τὸν Φαρισαῖον καὶ τὸν Τελώνη.
Εἶναι δύο ἄνθρωποι τελείως διαφορετικοί. Δύο ξεχωριστοί κόσμοι. Ἡ μελέτη αὐτῶν τῶν τύπων θὰ μᾶς ὠφελήσῃ πολὺ.  Θὰ μᾶς ἀποκαλύψῃ πολλὰ μυστικὰ τῆς ψυχῆς.  Θὰ μᾶς προφυλάξῃ, ἴσως, ἀπὸ παρόμοια λάθη.
Κυριακή Τελώνου και Φαρισαίου

Φαρισαῖοι, ταπεινωθῆτε

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἐάν, ἀγαπητοί μου, ῥίξουμε μιὰ ματιὰ γύρω στὴ φύσι, θὰ δοῦμε κάτι ἐκπληκτικό·ὅτι ὅλα τὰ δημιουργήματα προσεύχονται, καθένα μὲ τὸν τρόπο του. Ἡ θάλασσα εὐχαριστεῖ  τὸ Θεὸ μὲ τὸ φλοῖσβο τῶν κυμάτων της, τὸ ῥυάκι μὲ τὸ κελάρυσμά του, τὰ δέντρα μὲ τὸ θρόισμα τῶν φύλλων τους, τὰ πουλιὰ μὲ τὴ μελῳδία τους, τὰ ἄστρα μὲ τὸ φῶς τους ποὺ τρεμοσβήνει…  Εἴδατε καὶ τὴν ὄρνιθα ὅταν πίνῃ νερό; σὲ κάθε γουλιὰ σηκώνει τὸ κεφάλι ψηλά, σὰ νὰ λέῃ «Θεέ μου, σ᾿ εὐχαριστῶ».
Σύγχρονοι ὑπερήφανοι. 

Κυριακή Τελώνου & Φαρισαίου (Λουκ. 18,10-14)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἀρχίζει τὸ Τριῴδιο. Ἀρχίζει μὲ τὴ φωνὴ τοῦ Τελώνου «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13). Τὸ Τριῴδιο λέει σὲ ὅλους μας σήμερα· Ἄνθρωποι ὑπερήφανοι, ταπεινωθῆτε. Μᾶς παρουσιάζει τὴν παραβολὴ τοῦ τελώνου καὶ τοῦ φαρισαίου, ποὺ εἶνε σὲ ὅλους μας γνωστή.
Κυριακή ΛΓ. του τελώνου και του φαρισαίου

Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.

ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΤΡΙΩΔΙΟΥ

Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θείας Λειτουργίας.
Προς Τιμόθεον Β’ επιστολής Παύλου: Γ. 10 – 15.

Τέκνον Τιμόθεε, παρηκολούθηκάς μου τη διδασκαλία, τη αγωγή, τη προθέσει, τη πίστει, τη μακροθυμία, τη αγάπη, τη υπομονή, τοις διωγμοίς, τοις παθήμασιν, οίά μοι εγένοντο εν Αντιοχεία, εν  Ικονίω, εν Λύστροις, οίους διωγμούς υπήνεγκα! Και εκ πάντων με ερρύσατο ο Κύριος. Και πάντες δέ οι θέλοντες ευσεβώς ζήν εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται. Πονηροί δε άνθρωποι και γόητες προκόψουσιν επι το χείρον, πλανώντες και πλανώμενοι. Σύ δέ μένε εν οις έμαθες και επιστώθης, ειδώς παρά τίνος έμαθες, και ότι απο βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας, τα δυνάμενά σε σοφίσαι εις σωτηρίαν, δια πίστεως της εν Χριστώ Ιησού.

2022 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (Λουκ. 18, 10-14)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Κάτω Δεσποτικά, στις 4/2/1996)

Εκείνον που αγαπάς, του μιλάς

Το σημερινό Ευαγγέλιο μας είπε ότι δύο άνθρωποι που πίστευαν στον Θεό πήγαν στο ιερό, στην Εκκλησία δηλαδή, για να προσευχηθούν. Όποιος πιστεύει στον Χριστό, έχει χρέος να πηγαίνει στην Εκκλησία για να προσεύχεται. Είναι δυνατόν, αν πραγματικά έχεις στην καρδιά σου τον Χριστό, να μην θέλεις να ανοίξεις το στόμα σου για να Τον δοξολογήσεις;

Είναι δυνατόν να στέκεις αδιάφορος την ώρα που δοξάζεται και υμνείται το όνομά Του;

Ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς μετανοίας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Φεβρουαρίου 2022, Τελώνου καὶ Φαρισαίου (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς μετανοίας

Μὲ τὴ σημερινὴ Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου ἀνοίγει ἡ πύλη τῆς μετανοίας, τὸ κατανυκτικὸ Τριώδιο, ἡ μακρὰ αὐτὴ περίοδος τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, ποὺ φθάνει μέχρι τὸ Μέγα Σάββατο καὶ μὲ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα καὶ τοὺς ὑπέροχους ὕμνους του μᾶς βοηθεῖ νὰ στρέψουμε τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας στὸν ἐσωτερικό μας κόσμο, νὰ ἐξετάσουμε τὸν ἑαυτό μας, νὰ μετανοήσουμε γιὰ τὰ ἁμαρτήματά μας καὶ νὰ ζητήσουμε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

1. Οἱ διωγμοὶ τῶν πιστῶν

Κυριακή ΙΣΤ’ Λουκά (Τελώνου και Φαρισαίου), Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιη΄ 10-14 (13-02-2022)

Πρεσβυτέρου Φιλίππου Φιλίππου

Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου η σημερινή, η οποία πήρε το όνομα της από τη γνωστή ευαγγελική περικοπή του Τελώνου και Φαρισαίου, που ακούσαμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Από αυτή την Κυριακή η Εκκλησία, μας εισάγει στην περίοδο του Τριωδίου. Η περίοδος αυτή ξεκινά από σήμερα και περιλαμβάνει τις τέσσερις εβδομάδες πριν τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή, τις πέντε εβδομάδες της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ως και το Σάββατο του Λαζάρου και την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα και τελειώνει το Μεγάλο Σάββατο. Μέσα από την περίοδο του Τριωδίου, η Εκκλησία μας καλεί να ακολουθήσουμε μια πνευματική πορεία, η οποία θα μας οδηγήσει στο Πάθος και την Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.

Κυριακή ΛΓ΄ Επιστολών (Τελώνου και Φαρισαίου), Αποστ. Ανάγνωσμα: Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15 (13-02-2022)

Πρωτ. Χριστόδουλου Χριστοδούλου

«Συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης… ότι από βρέφους τα ιερά γράμματα οίδας»

Η αποστολική αυτή περικοπή προέρχεται από την Β΄ προς Τιμόθεον Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Οι δύο Επιστολές προς Τιμόθεον (Α΄ και Β΄), όπως και η προς Τίτον Επιστολή, ονομάστηκαν Ποιμαντικές, καθότι μέσα από το κείμενό τους ο Απ. Παύλος παρέχει οδηγίες προς τους δύο μαθητές του, όσον αφορά στο ποιμαντικό τους έργο. Είναι γνωστό ότι οι δύο αυτοί συνοδοί και συνεργάτες του Απ. Παύλου είχαν εγκατασταθεί από τον ίδιο ως επίσκοποι σε δύο σημαντικές τοπικές εκκλησίες, ο Τιμόθεος στην Έφεσο και ο Τίτος στην Κρήτη.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ (ΕΝΑΡΞΗ ΤΡΙΩΔΙΟΥ) 

(Λουκ. ιη΄ 10-14) (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Ταπείνωσης ψηλαφήσεις

«Ο Θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»

Εισερχόμαστε με τη δύναμη του Πανάγαθου Θεού στο ευλογημένο στάδιο του Τριωδίου. Αποτελεί και προσφέρεται ως ευκαιρία πνευματικού ανεφοδιασμού και ψυχικής ανάτασης και μεταρσίωσης. Συνιστά την πιο ισχυρή πρόκληση για να εγκολπωθούμε στη ζωή μας βασικές πνευματικές αρετές και να αποκομίσουμε πλούσια εν Χριστώ καρποφορία. Ειδικότερα, τη σημαντική αυτή περίοδο του Τριωδίου την ανοίγει η Εκκλησία μας με λατρευτικές ανατάσεις που εκτοξεύουν τον άνθρωπο σε αναβάσεις πνευματικής εμβέλειας και ευγενούς καλλιέργειας. Άξονας βασικότατος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πνευματική ζωή, θυμίζει η Εκκλησία ότι είναι η μετάνοια του ανθρώπου, η οποία περνά μέσα από το δρόμο της καλλιέργειας της ταπεινοφροσύνης και της απόταξης του εγωισμού.

Η εμβέλεια της παραβολής

Κυριακή ΙΣΤ΄ Λουκά ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Η προσευχήː Η άλλη ανάσα

Δεκάτη έκτη Κυριακή του Λουκά, σήμερα, αγαπητοί, η Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου· και αρχίζει το Τριώδιο. Αφού τελειώσαμε τις γιορτές των Χριστουγέννων, τώρα, με την έναρξη του Τριωδίου, μπαίνομε στις γιορτές του Πάσχα και η Εκκλησία μας προετοιμάζει κατάλληλα. Μας προετοιμάζει με την προσευχή, με την Υμνολογία, και μας προετοιμάζει με την άσκηση.

Κήρυγμα Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου (13- 02-2022)

Ο Κύριός μας, αδελφοί μου, σε κάποιους οι οποίοι περιφρονούσαν τους άλλους ότι είναι αμαρτωλοί, είπε αυτήν την υπέροχη σε πνευματικά νοήματα παραβολή του «Τελώνου και του Φαρισαίου» όπως ονομάζεται.

Τρίτη 8 Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή 13η Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου

(Λουκ. 18, 10 – 14).

«Ἄνθρωποι δύο ἀνέβησαν εἰς τὸ ἱερὸν προσεύξασθαι» (Λουκ. 18, 10).

Μία Κυριακή πού εἶναι ὁρόσημο γιά τό ἐκκλησιαστικό ἔτος ξημέρωσε σήμερα. Εἶναι ἡ Κυριακή κατά τήν ὁποία ἀνοίγει τό Τριώδιο.

Τό Τριώδιο εἶναι ἡ περίοδος πού ὁ πιστός, μέσα ἀπό τή ζωή τῆς μετάνοιας, ἐπαναπροσδιορίζει τή σχέση του με τό Θεό, ἀνοίγει τήν ἀγκαλιά του στό διπλανό, ἀποδέχεται τά λάθη καί βρίσκει τήν ἰσορροπία μέ τόν ἑαυτό του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2022 (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

«ὁ Θεὸς, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ» (Λουκ. 18,13)

Ὁ Φαρισαῖος καὶ ὁ Τελώνης! Δύο ἄνθρωποι καὶ δύο κόσμοι. Δύο ἀντίθετοι πόλοι τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς. Ἄβυσσος πνευματικὴ τοὺς χώριζε! Ἀκούραστος μελετητὴς καὶ τηρητὴς τοῦ Νόμου ὁ ἕνας‧ ξένος ὡς πρὸς τὴν Βίβλο ὁ ἄλλος καὶ περιφρονητὴς κάθε ἠθικῆς ὑποχρέωσης. Ὑπερηφάνεια καὶ ἐγωλατρεία στὸν πρῶτο, συντριβὴ καὶ ταπείνωση στὸν δεύτερο.

 Τελώνου καὶ Φαρισαίου, ἄνοιγμα τοῦ Κατανυκτικοῦ Τριωδίου

«Στεναγμοὺς προσοίσωμεν, τελωνικοὺς τῷ Κυρίῳ, καὶ αὐτῷ προσπέσωμεν, ἁμαρτωλοὶ ὡς Δεσπότῃ· θέλει γὰρ τὴν σωτηρίαν πάντων ἀνθρώπων, ἄφεσιν παρέχει πᾶσι μετανοοῦσι· δι' ἡμᾶς γὰρ ἐσαρκώθη Θεὸς ὑπάρχων Πατρὶ συνάναρχος.» Κοντάκιον, ἕτερον, Κυριακῆς Τελώνου καὶ Φαρισαίου.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου

13 Φεβρουαρίου 2022

Την προηγούμενη Κυριακή, η Χανανναία γυναίκα μας αποκάλυψε την δύναμη της προσευχής που έχει αγάπη, υπομονή, επιμονή και ταπείνωση.  Η σημερινή παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου μας δίνει και μια άλλη διάσταση της προσευχής. Η ατμόσφαιρα της προσευχής είναι το καταλληλότερο κλίμα μέσα στο οποίο αποκαλύπτεται η πνευματική κατάσταση των ανθρώπων. Ο Χριστός τοποθετώντας τον Τελώνη και το Φαρισαίο σε ώρα προσευχής, παρουσιάζει τη διεστραμμένη πνευματική κατάσταση του ενός και την πνευματική υγεία του άλλου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

Απόστολος: Β΄ Τιμ. γ΄10 – 15

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιη΄ 10 - 14

13 Φεβρουαρίου 2022

Με την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, που μας περιγράφει ο Ευαγγελιστής Λουκάς, εισερχόμαστε σήμερα στην περίοδο του Τριωδίου. Είναι μια περίοδος δέκα εβδομάδων που ξεκινά από σήμερα και φτάνει μέχρι και το Μεγάλο Σάββατο. Αρχίζει με την παραβολή του Τελώνου και Φαρισαίου, θέλοντας έτσι να μας διδάξει πως για την αληθινή μετάνοια του ανθρώπου απαραίτητη προϋπόθεση είναι η αρετή της ταπεινοφροσύνης, που πρέπει να έχει ο κάθε χριστιανός και με την οποία θα μπορέσει να υψωθεί αληθινά και να δικαιωθεί από τον Θεό. Αντίθετα η υπερηφάνεια είναι αυτή που απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και τον οδηγεί στην αιώνια καταστροφή και τον θάνατο.

Σάββατο 5 Φεβρουαρίου 2022

Κυριακή ΙΖ΄Ματθαίου (Χαναναίας): 

Ομιλία στην απελευθέρωση της κόρης της Χαναναίας 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[Ματθ. 15, 21-18]

«Εἰς τήν ἐπίλυσιν τῆς Χαναναίας»

«Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ιησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος (: Και αφού έφυγε από κει ο Ιησούς, αναχώρησε προς τα μέρη της Τύρου και Σιδώνας)» [Ματθ. 15, 21].

Θαυμάζει ο ευαγγελιστής. «Καὶ ἰδοὺ γυνὴ (: και τότε ιδού μία γυναίκα)», το παλαιό όπλο του διαβόλου, αυτή που με έβγαλε από τον παράδεισο, η μητέρα της αμαρτίας, ο αρχηγός της παράβασης· η ίδια αυτή γυναίκα έρχεται, η ίδια φύση. Καινούριο και παράξενο θαύμα· οι Ιουδαίοι φεύγουν και η γυναίκα τον καταδιώκει· «καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυΐδ (: Τότε μια γυναίκα Χαναναία που βγήκε από τα σύνορα εκείνα του φώναξε δυνατά: “Ελέησέ με, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ”)». Η γυναίκα γίνεται ευαγγελίστρια και ομολογεί τη θεότητα και την οικονομία. «Κύριε», λέγει και εννοεί την εξουσία· «Υιέ του Δαβίδ», την ενανθρώπηση. «Ελέησέ με». Πρόσεχε φιλόσοφη ψυχή. «Ελέησέ με· δεν έχω κατορθώματα ζωής· δεν έχω παρρησία συμπεριφοράς· καταφεύγω στο έλεος, όπου δεν υπάρχει δικαστήριο, όπου η σωτηρία είναι χωρίς ανάκριση». Και παρόλο που ήταν τόσο κακή και παράνομη τόλμησε να τον πλησιάσει.