ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

2020 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ (Λουκ. 18, 18-27)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Ράχη, στις 24/11/2002)

Το σπουδαιότερο ερώτημα

Ήρθαμε στην Εκκλησία για να προσκυνήσουμε τον Θεό. Και για να φέρουμε στο νου μας, λίγο πιο καλά ότι μπροστά στο Θεό είμαστε μικροί. Ότι το φως του κόσμου είναι ο Χριστός και ο λόγος Του. Και να προσπαθήσουμε να κάνουμε κάτι για να το καταλάβουμε αυτό βαθύτερα και να γίνει μέσα μας δύναμη για την αιώνιο ζωή. Το Ευαγγέλιο που διαβάσαμε, μας δίνει αφορμή να κάνουμε πολλές καλές σκέψεις επάνω στο θέλημα του Θεού και να καταλάβουμε με οδηγό το λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού το σκοπό της ζωής μας.

Ὁ πλούσιος νέος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Νοεμβρίου 2020, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

1. ΔΙΑΘΕΣΗ ΘΥΣΙΑΣ

Ὁ πλούσιος νέος εἶχε μεγάλα πνευματικά ἐνδια­φέ­ρο­ντα. Ἦταν κι ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, καί εἶχε με­ταφυσικές ἀναζητήσεις. Μόλις λοιπόν ἀντίκρυσε τόν Κύ­­ρι­ο, τόν πλησίασε καί μέ ἰσχυρό ἐνδιαφέρον τόν ρώ­τησε: Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί πρέπει νά κάνω γιά νά κλη­ρο­νο­μή­σω τήν αἰώνιο ζωή; Κι ὁ Κύριος τοῦ ἀ­πά­ν­τησε: Γιατί μέ ὀνομάζεις «ἀγαθό», ἀφοῦ νομίζεις ὅτι εἶμαι ἕνας ἁ­πλός ἄνθρωπος; Κα­νείς δέν εἶναι ἀπο­λύ­τως ἀγαθός, πα­­­ρά μόνο ἕνας, ὁ Θεός. Γνωρίζεις τίς ἐν­το­λές! Νά μή μοι­­χεύσεις· Νά μή φο­νεύ­σεις· Νά μή κλέ­ψεις· Νά μή ψευ­δομαρτυρήσεις· Νά τι­μᾶς τόν πατέρα σου καί τή μη­τέρα σου. Ἐκεῖνος ξαφνιασμένος ἀπό τήν ἀπρο­σ­δό­κητη αὐτή ἀπάντηση εἶπε μέ ἀπορία· Μά ὅλα αὐτά τά φύλαξα ἀ­πό τά παιδικά μου χρόνια! Ἕ­να σοῦ λεί­πει ἀκόμη, ἀν­τα­πάντησε ὁ Κύριος· Πούλησε τήν πε­ριουσία σου, μοί­ρασέ την στούς πτωχούς καί θά ἔχεις θη­σαυρό στόν οὐρανό· κι ἔλα νά μέ ἀκολου­θήσεις. Αὐ­τός ὅμως ὅταν τ’ ἄκου­σε αὐτό λυπή­θη­κε πολύ· Δι­ότι ἦ­ταν πολύ πλού­σιος καί δέν ἤθελε νά ἀποχω­ρι­σθεῖ τά πλούτη του. Κι ἔφυγε ἀπό τόν Χριστό.

Ἀπό τή φυλακή τῆς Ρώμης

Ἀπόστολος Κυριακῆς 29 Νοεμβρίου 2020, ΚΕ΄ Κυριακῆς (Ἐφεσ. δ΄ 1-7)

1. Δέσμιος γιὰ τὸν Χριστὸ

Ἀπὸ τὴ φυλακὴ τῆς Ρώμης μᾶς μίλησε σήμερα ὁ μέγας Ἀπόστολος τῶν Ἐθνῶν, Παῦλος. Στὴν ἀρχὴ τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ποὺ ἀκούσαμε, ἀπὸ τὴν πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολή του, ἀναφέρεται μὲ σεμνὴ καύχηση στὴ φυλάκιση ποὺ δέχθηκε γιὰ τὴν πίστη του στὸν Χριστό: «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ», γράφει στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Ἐφέσου. Δηλαδή, σᾶς παρακαλῶ ἐγὼ ποὺ εἶμαι φυλακισμένος γιὰ τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Η κοινωνία ως ουσία

«Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο προηγείται της συναντήσεως με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιη΄ 18 - 27)

 29 Νοεμβρίου 2020

Δύο ἐπίπεδα πνευματικῆς ζωῆς προβάλλονται στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ μέτριο καὶ τὸ ἀνώτερο. Τὸ πρῶτο ἐπίπεδο περιλαμβάνει τὴν τήρηση τῶν κανόνων τοῦ κώδικα ἠθικῆς, τὸ νὰ ζεῖ κάποιος σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ ποὺ περιλαμβάνονται στὸν Δεκάλογο τοῦ Μωυσῆ. Ὁ ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς, ὁ ὁποῖος πλησίασε σήμερα τὸν Χριστό, γιὰ νὰ Τὸν ρωτήσει τί θὰ ἔπρεπε νὰ κάνει γιὰ νὰ σωθεῖ καὶ νὰ κληρονομήσει τὴν αἰώνια ζωή, αὐτὲς τὶς ἐντολὲς καὶ τὶς ἐγνώριζε καὶ τὶς εἶχε τηρήσει ἀπὸ τὴν νεαρή του ἡλικία. Ἦταν ἕνας καλὸς ἄνθρωπος, μὲ κῦρος στὴν κοινωνία καὶ ἀναγνώριση, ἡ ὁποία στηριζόταν στὴν ἠθική του ἀκεραιότητα. Δὲν μοίχευε, δὲν ἔκλεβε, δὲν φόνευε, δὲν ψευδομαρτυροῦσε, τιμοῦσε τὸν πατέρα του καὶ τὴν μητέρα του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. δ΄1 - 7

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18 – 27

29 Noεμβρίου 2020

Την περασμένη Κυριακή, παρακολουθήσαμε τον Χριστό να διηγείται την παβολή του άφρονος πλουσίου. Τον είδαμε να στηλιτεύει την απόφαση του πλούσιου εκείνου να χαλάσει τις αποθήκες του, που ήταν μικρές, και να κτίσει άλλες μεγαλύτερες, ώστε να μπορέσει να αποθηκεύσει τα αγαθά τα οποία συσσώρευσε όλη τη χρονιά. Τον αποκαλεί ανόητο γιατί στην αφροσύνη του ξέχασε τον θάνατο που παραμονεύει σε κάθε στιγμή της ζωής μας.

 29 Νοεμβρίου 2020, ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄18-27)

Τουλάχιστον ὡς ἀσυνήθιστη μποροῦμε νὰ χαρακτηρίσουμε τὴν ἀπορία ποὺ ἐκφράζει ὁ ἄνθρωπος τῆς σημερινῆς περικοπῆς ποὺ πλησιάζει τὸν Ἰησοῦν, καὶ μάλιστα σὲ στάση ἰκεσίας, ἀφοῦ τοῦ βάζει μετάνοια, πράξη ποὺ δείχνει τουλάχιστον σεβασμό: «διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;’’ Ως συνήθως τὰ αἰτήματα ποὺ ἀπευθύνονταν στὸν Χριστὸ ἀφορούσαν θεραπεῖες ἀσθενειῶν, εἴτε τῶν ἴδιων, εἴτε γιὰ συγγενεῖς ἤ φίλους τους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ' ΛΟΥΚΑ (29-11-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀποτελεῖ ὡς πρός τό περιεχόμενό της συνέχεια τῆς παραβολῆς τοῦ ἄφρονος πλουσίου, πού ἀκούσαμε τήν περασμένη Κυριακή. Ἐκεῖ ὁ Χριστός ἀποκάλεσε ἄφρονα τόν ἄνθρωπο, πού φροντίζει μόνο γιά τήν δική του προσωπική ἀπόλαυση καί γίνεται λόγῳ τοῦ ἐγωϊσμοῦ του δέσμιος τοῦ ὑλικοῦ πλούτου καί χωρίζεται γιά πάντα ἀπό τόν Θεό. Σήμερα στόν ἄρχοντα πού ρωτᾶ τόν Ἰησοῦ τί πρέπει νά κάνω γιά νά κερδίσω τήν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν ἀπαντᾶ ὅτι πρέπει νά τηρεῖ τίς ἐντολές, ὅπως δόθηκαν στήν Παλαιά Διαθήκη.

 ΕΝ Τῼ ΣΥΝΔΕΣΜῼ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα

Κυριακῆς ΙΓ ́ Λουκᾶ

(Ἐφεσ. δ ́, 1-7)

Ἡ πρός Ἐφεσίους ἐπιστολή, εἶναι καί αὐτή ἐπιστολή τῆς αἰχμαλωσίας.

Εἶναι δηλαδή μία θεόπνευστη ἐπιστολή, πού ὁ κήρυκας τῆς Οἰκουμένης Ἀπόστολος Παῦλος τὴν ἔγραψε κλεισμένος μέσα στήν φυλακή τῆς Ρώμης, γιά τήν ἀγάπη καί τήν δόξα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ.

Ὡς γνήσιος Ἀπόστολος καί αὐθεντικός ἐργάτης τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἀγωνιᾶ, ὥστε οἱ πιστοί, στούς ὁποίους κήρυξε καί μόρφωσε τόν Χριστό, νά μήν ἐπιτρέψουν ἀνάμεσά τους νά ὑπάρξουν ταραχές καί σχίσματα, ἀλλά «νά σπουδάσουν, νά τηροῦν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος, ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Ἐφεσ. δ ́, 3).

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

(29/11/2020)

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά 

Λουκ. 18,18-27

Ο επάρατος πλουτισμός

Στην εποχή της βαθιάς οικονομικής κρίσης που ζούμε, αγαπητοί μου αδελφοί, κατά την οποία οι λαοί γινόμαστε θύματα της διεθνούς και εγχώριας πλουτοκρατίας, το Ευαγγελικό απόσπασμα που ακούσαμε σήμερα καθίσταται άκρως ενδιαφέρον και επίκαιρο. Ο Χριστός ερωτάται από έναν Ιουδαίο άρχοντα για τον τρόπο με τον οποίο θα κατακτήσει την αιώνια ζωή. Τού υποδεικνύει να τηρήσει πιστά τις εντολές του Θεού και, όταν λαμβάνει την σχετική διαβεβαίωση, καλεί τον συνομιλητή Του να πουλήσει όλα τα υπάρχοντά του, να τα μοιράσει στους πτωχούς και να Τον ακολουθήσει. Ο πλούσιος έπεσε σε μελαγχολία και έφυγε, γιατί δεν ήθελε να στερηθεί τα πλούτη του. Ο Χριστός τότε ομολόγησε ότι ο πλουτισμός είναι εμπόδιο για την κατάκτηση της Βασιλείας των ουρανών. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιη’ 18 – 27 (29-11-2020)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

«Πώς δυσκόλως οι τα χρήματα έχοντες εισελεύσονται εις την βασιλείαν των Ουρανών»

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, μέσα από το διάλογο του Χριστού και του πλούσιου νέου, προβάλλει  αφ’ ενός μεν τη σύγκριση μεταξύ παλαιού Νόμου και του Νόμου του Ευαγγελίου, αφ΄ ετέρου δε τη διδασκαλία του Χριστού για τον πλούτο.

Κυριακή ΚΕ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Εφεσ. δ, 1-7 (29-11-2020)

Διακόνου Χαρίτων Θεοδώρου

« καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·»

Μια από τις ποιο κυριότερες  προϋποθέσεις συμμετοχής και ένταξης στην ορθόδοξη θεία λατρεία είναι η πίστη η οποία και αναφέρεται σε πολλά ευαγγελικά και αποστολικά αναγνώσματα. Στο παρών αποστολικό ανάγνωσμα η πίστη, η κλήση, η ενότητα προβάλλονται ως μέγιστες αξίες και με αυτές έχει σχέση ο παρακάτω σχολιασμός μας. 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΜΙΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

Εἶναι συμπαθὴς ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα ποὺ ἔχοντας τηρήσει ἀπὸ τὴ νεότητά του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ρωτάει τὸν Χριστό, τί τοῦ μένει ἀκόμη νὰ κάνει γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Καὶ ὁ Κύριος, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ τί κρατᾶ συνήθως τὸν ἄνθρωπο γερὰ δεμένο στὴ γῆ, τοῦ ἀπαντᾶ: « Ἕνα σοῦ λείπει ἀκόμη, πούλησε τὴν περιουσία σου καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς· ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυροὺς στὸν οὐρανό, κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις στὸ δύσκολο δρόμο τοῦ σταυροῦ».

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2020

Κυριακή Θ’ Λουκά

Ομιλία περί του Άφρονος Πλουσίου και περί πλεονεξίας

Ηλίας Μηνιάτης, Επίσκοπος Κερνίκης και Καλαβρύτων

(Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Καὶ πρῶτα πλούσιος, καὶ τώρα πλουσιώτερος, καὶ ἀκόμη διαλογίζεται ὁ ἄνθρωπος οὗτος; Εὐφόρησεν ἡ χώρα του μυριοπλάσιον ἀφθονίαν παντοίων καρπῶν καὶ ἀκόμη στενοχωρεῖται ἡ καρδία του; Ηὔξησαν ὑπέρμετρα τὰ γενήματά του, ἐπλήθυναν ἐπ’ ἄπειρον τὰ ἀγαθά του καὶ ηὔξησαν καὶ ἐπλήθυναν ἀκόμη αἱ φροντίδες του; Ἔγινεν ὑπέρπλουτος, καὶ ἀκόμη ἀδημονεῖ ὡσὰν πτωχός! Τί ποιήσω; Καὶ ἄν δὲν ἡσυχάσῃ τώρα, ὁποῦ τοῦ ἔπεμψεν ὁ Θεός, ὡσὰν ἄφθονον βροχήν, τὴν θείαν του εὐλογίαν, πότε θέλει παύσει ἀπὸ τῆς φιλοπλουτίας τὴν πολυτάραχον μέριμναν; Πότε, πότε; Ὅσον πλέον μαζώνει, τόσον πλέον ἐπιθυμεῖ. Τί δυστυχισμένη καὶ βασανισμένη ζωή! Καὶ τί μωρὴ καὶ ματαία ἐλπίδα!

 ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟ ΡΗΤΟΝ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ·
«ΚΑΘΕΛΩ ΜΟΥ ΤΑΣ ΑΠΟΘΗΚΑΣ ΚΑΙ ΜΕΙΖΟΝΑΣ ΟΙΚΟΔΟΜΗΣΩ»
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ
Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Η φύσις των πειρασμών είναι διπλή. Διότι ή αι θλίψεις βασανίζουν τας καρδίας, όπως τον χρυσόν εις την κάμινον, με το να δοκιμάζουν δια της υπομονής την ακε­ραιότητα των, ή πολλάς φοράς και αι ιδίαι αι αφθονίαι της ζωής γίνονται το δοκιμαστήριον δια τους περισσοτέρους. Διότι εξ ίσου είναι δύσκολον και να διαφυλαχθή αταπείνωτος η ψυχή εις τας δυσκολίας των πραγμάτων και να μη αλαζονευθή και εκτραπή προς αδικίαν εις τας ευτυχείς περι­στάσεις.
Ἡ Αξία τῆς ἐλεημοσύνης κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Θ’ Λουκᾶ.

Γνωστή είναι χριστιανοί μου η σημερινή παραβολή, του άφρονος πλουσίου.
Ψυχή μου, ψυχή μου, έχεις πολλά αγαθά κείμενα εις έτη πολλά.
Τώρα μπορώ για πολλά χρόνια να αναπαύομαι, να τρώω, να πίνω, να διασκεδάζω, να γλεντώ, και να κάνω ότι θέλω στη ζωή μου.
Και όμως την ίδια βραδιά θα πεθάνει.
Κυριακή Θ’ Λουκά

Η παραβολή του άφρονα πλουσίου

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Λουκ. ιβ’ 16-21)

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ήρθε στη γη για να θεραπεύσει τους ανθρώπους από τα φθοροποιά πάθη και τις ροπές τους. Τα πάθη κι οι ροπές είναι σοβαρές ψυχικές παθήσεις.
Κλέβει ποτέ ένας γιός από τον πατέρα του; Όχι. Ο δούλος όμως κλέβει από τ’ αφεντικό του. Τη στιγμή που ο Αδάμ εγκατέλειψε την ιδιότητα του υιού κι απόκτησε την ιδιότητα του δούλου, το χέρι του απλώθηκε για να πιάσει τον απαγορευμένο καρπό. Γιατί ο άνθρωπος κλέβει αυτό που ανήκει σ’ έναν άλλο; Είναι επειδή το χρειάζεται; Ο Αδάμ τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Παρ’ όλ’ αυτά όμως προχώρησε στην κλοπή.
Κυριακή Θ’ Λουκά

Για την πλεονεξία

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

Διδαχή την ΚΣΤ’ Κυριακή

Κάποτε, στον καιρό της επίγειας παρουσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, ένας άγνωστος άνθρωπος ζητούσε από τον αδελφό του να μοιράσουν την κληρονομιά τους, αλλά εκείνος δεν το δεχόταν. Τότε παρακάλεσε τον Κύριο: «Διδάσκαλε, πες στον αδελφό μου να μοιράσουμε την κληρονομιά μας». Εκείνος, όμως, με πραότητα και ταπείνωση αποκρίθηκε στον άνθρωπο που Του ζή­τησε να διευθετήσει γήινη υπόθεση: «Άνθρωπέ μου, ποιος με διόρισε δικαστή ή μοιραστή σας;». Η βασιλεία τού Κυρίου, βλέπετε, «δεν προέρχεται από τούτον εδώ τον κόσμο». Γι’ αυτό και τα εγκόσμια έργα δεν αποτελούν το αντικείμενο της αποστολής στη γη του ενανθρωπήσαντος Θεού Λόγου. Στη συνέχεια, γυρίζοντας στο πλήθος που είχε συγκεντρωθεί γύρω Του, τους υπέ­δειξε την ορθή θεώρηση της επίγειας ζωής και των αγαθών της: «Να προσέχετε και να φυλάγεστε από κά­θε είδους πλεονεξία. Γιατί η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα περίσσια πλούτη του».
Ξυπνήστε ὑπνοβάται!

Κυριακή Θ΄ Λουκά. (Λουκ. ιβ΄ 16-21). 

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

«Ἄφρον,….. ἄ ἡτοιμάσας τίνι  ἔσται;»
Μία μόνον λέξις. 
Λέξις ὅμως τρομερά.
Δὲν τὴν εἶπεν ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ κάμῃ λάθος εἰς τὴν ἐκτίμησιν τῶν γεγονότων, ἤ νὰ πλανηθῇ ἀπὸ ἄλλους παράγοντας. 
Τὴν εἶπεν ὁ Θεὸς.
 Εἶναι, συνεπῶς, ἀλήθεια. 
Κυριακὴ Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 12,16-21· 14,35). 

Ὁ ἄφρων. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

Ὁ ἄφρων «Εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· Ἄφρον…» (Λουκ. 12,20)

Καμμία λέξι τοῦ Εὐαγγελίου, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε περιττὴ καὶ ἄσκοπη. Κάθε λέξι τοῦ Θεανθρώπου ἔχει σημασία. Ἀπὸ τὴ σημερινὴ περικοπὴ θὰ πάρουμε ὡς θέμα μία μόνο λέξι, ἐκείνη ποὺ χαρακτηρίζει ὅ λη τὴ ζωὴ ἑνὸς ἀνθρώπου, τοῦ κυρίου προσώ που τῆς παραβολῆς· εἶνε ἡ λέξι «ἄφρων» (Λουκ.12,20). Ποιόν χαρακτηρίζει «ἄφρονα» ὁ Κύριος; Ἕνα πλούσιο. Ὁ κόσμος, ὅταν δῇ κάποιον ν᾿ ἀναπτύσσῃ δραστηριότητα, νὰ ἐξελίσσεται οἰ κονομικά, νὰ χτίζῃ μέγαρα, ν᾽ ἀγοράζῃ νέα οἰκόπεδα καὶ κτήματα, νὰ ζῇ μὲ ἀνέσεις καὶ νὰ διασκεδάζῃ σὰν νέος Κροῖσος καὶ Σαρδανάπαλος, τὸν θαυμά ζει καὶ λέει· Τί ἔξυπνος, τί τετραπέρατος ἄνθρωπος! ξέρει νὰ ζήσῃ…

Κυριακή Θ’ Λουκά

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου 

Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ια΄ [Λουκά 12, 16-21]

«εἶπεν δὲ πρὸς αὐτούς, ῾Ορᾶτε καὶ φυλάσσεσθε ἀπὸ πάσης πλεονεξίας, ὅτι οὐκ ἐν τῷ περισσεύειν τινὶ ἡ ζωὴ αὐτοῦ ἐστιν ἐκ τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ (: Και είπε σε όσους τον άκουγαν: ‘’Να προσέχετε και να προφυλάγεστε από κάθε είδος πλεονεξίας. Η πλεονεξία δεν μπορεί καθόλου να κάνει τη ζωή σας άνετη και χαρούμενη. Διότι η ζωή του ανθρώπου δεν εξαρτάται από τα περίσσια πλούτη του και δε διατηρείται από τα υπάρχοντά του. Τα πολλά του πλούτη δεν μπορούν να του εξασφαλίσουν τη μακροζωία και την ευχάριστη ζωή’’)».

2020 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΛΟΥΚΑ

Ο ΑΦΡΟΝΑΣ ΠΛΟΥΣΙΟΣ (Λουκ. 12, 16-21)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παλ. Φιλιππιάδα, στις 19/11/1995)

Έφαγε, ήπιε. Ευφράνθηκε;

Ο Χριστός είπε την εξής παραβολή: Ήταν ένας άνθρωπος πλούσιος, ο οποίος είχε πολλά κτήματα. Κάποια φορά, ευφόρησε η χώρα του. Ο πλούσιος υπολόγισε ότι δεν θα μπορέσει να μαζέψει όλα τα προϊόντα στις αποθήκες του, γιατί ήταν μικρές και σκέφτηκε να τις γκρεμίσει και να φτειάξει μεγαλύτερες.

Ὁ ἄφρων πλούσιος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Νοεμβρίου 2020, θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

1. ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΨΥΧΗ

Ὁ με­γα­λο­κτη­μα­τί­ας τῆς παραβολῆς ἦταν πολύ εὐ­χα­ριστημένος· διότι ἐκείνη τήν χρονιά, «εὐ­φό­ρη­σεν ἡ χώ­­­ρα», ἦρ­θαν εὐ­νο­ϊ­κές οἱ και­ρι­κές συν­θῆ­κες καί τά χω­­­­ρά­φια ἀ­πέ­δω­σαν με­γα­λύ­τε­ρη πα­ρα­γω­γή. Κι αὐτός ἔ­γι­νε πο­λύ πλου­σι­ό­τε­ρος. Ὅ­­μως τό γε­γο­νός αὐτό, ἀν­τί νά τοῦ δώ­σῃ χα­ρά, τόν βυ­θί­ζει σέ πε­λά­γη ἀ­γω­νί­ας. «Τί ποι­ή­σω, ὅ­τι οὐκ ἔ­χω ποῦ συ­νά­ξω το­ύς καρ­πο­ύς μου;­». Τί νά κά­νω, ποῦ νά συ­γ­­κεν­τρώ­σω το­ύς καρ­πο­ύς πού μοῦ περισσεύουν γιά νά μή το­ύς χά­σω;

Μέσα στό σπίτι τοῦ Θεοῦ!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Νοεμβρίου 2020, κδ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

1. Ἡ εἰρήνη μας

Στὴν ἐποχή μας, ποὺ οἱ πολεμικὲς συρράξεις σὲ διάφορα μέρη τοῦ πλανήτη σκορπίζουν τὸν θάνατο σὲ ἀναρίθμητους ἀνθρώπους καὶ γεμίζουν τὴν ἀνθρωπότητα μὲ φόβο γιὰ τὴν ἀπειλὴ ἑνὸς νέου παγκόσμιου πολέμου, ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ ἀκούσαμε στὴν ἀποστολικὴ περικοπή, πάντα ἐπίκαιρος, μᾶς ὑποδεικνύει τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο μπορεῖ νὰ ἐπικρατήσει ἡ εἰρήνη σὲ παγκόσμιο ἀλλὰ καὶ σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδο:

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. β’  14-22)

Ο κατά Θεόν πλούτος

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από την πλεονεξία. Για να βοηθήσει, λοιπόν, όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά μηνύματα και νοήματα της.

Η υποδούλωση στην ύλη

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΛΟΥΚΑ (22-11-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

     Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ἀναφέρεται στήν πλεονεξία. Μᾶς λέει γιά κάποιον πλούσιο ἄνθρωπο, πού ἐνῶ φαινόταν ὅτι ἦταν ἔξυπνος στό τέλος ὁ Κύριος τόν χαρακτήρισε ἄφρον δηλαδή ἄμυαλο, ἀνόητο.

     Κάποιος ἀπό τούς ἀκούοντες τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ τόν πλησίασε καί τοῦ ζήτησε νά λύσει τίς κληρονομικές διαφορές, πού εἶχε μέ τόν ἀδελφό του. Ὁ Χριστός τοῦ εἶπε: «Ἄνθρωπέ μου ποιός μέ ἔβαλε δικαστή γιά νά κάνω τήν μοιρασιά τῆς κληρονομίας σου; Προσέχετε τήν πλεονεξία. Τά ὑλικά ἀγαθά δέν δίνουν τήν αἰώνια καί ἀληθινή ζωή στόν ἄνθρωπο». Στήν συνέχεια ὁ Κύριος εἶπε τήν Παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ θ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιβ΄ 16 - 37)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Ἀπὸ τὶς πρῶτες λέξεις ποὺ μαθαίνει ὁ ἄνθρωπος ἤδη στὴν βρεφική του ἡλικία εἶναι οἱ κτητικὲς ἀντωνυμίες: δικό μου, δικά μου, δικοί μου. Τονίζει ἔτσι τὴν ἔμφυτη τάση γιὰ ἀπόκτηση καὶ κατοχὴ πραγμάτων, ἡ ὁποία, ἂν δὲν τιθασευθεῖ μὲ τὴν κατάλληλη ἀγωγὴ ἀπὸ τοὺς γονεῖς, θὰ καταντήσει νὰ μετατραπεῖ στὸ μεγάλο ἐλάττωμα τῆς φιλοκτημοσύνης καὶ τῆς πλεονεξίας. Σὲ αὐτὸ τὸ πάθος τοῦ ὑπέρμετρου πλουτισμοῦ χωρὶς ἐνδιαφέρον γιὰ μοίρασμα τοῦ πλεονάζοντος πλούτου σὲ ἀνθρώπους πενομένους καὶ ἐνδεεῖς, ἀναφέρεται τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τὸ σχετικὸ μὲ τὸν ἄφρονα πλούσιο.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

(22/11/2020)

Κυριακή Θ΄ Λουκά 

Λουκ. 12, 16-21

Ο κατά Θεόν πλούτος

Σε εποχή βαθιάς οικονομικής κρίσης, αγαπητοί μου αδερφοί,  σαν και αυτή που ζούμε, το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα αποδεικνύεται ιδιαίτερα διδακτικό για όλους μας, καθότι ο Κύριος δίδαξε την παραβολή του άφρονος πλουσίου. Η αφορμή, όμως, για τη διδαχή αυτή υπήρξε η διχογνωμία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα, διαφορά η οποία διασώζεται από τον Ευαγγελιστή Λουκά λίγους στίχους πριν την παράθεση της παραβολής του άφρονος πλουσίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄14 - 22

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16 – 21

22 Noεμβρίου 2020

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή της Θ΄ Κυριακής των Ευαγγελίων του Λουκά, μας παρουσιάζει τον Ιησού Χριστό να μας διηγείται την παραβολή του «Άφρονα πλουσίου». Ο Χριστός παίρνει αφορμή από έναν άνθρωπο ο οποίος του ζητά να μεσολαβήσει ώστε να έχει δίκαιη μοιρασιά της κληρονομιάς με τον αδελφό του. Μέσα, όμως, απ’ αυτόν τον εγωιστικό προβληματισμό του ανθρώπου, που η μόνη του έγνοια ήταν η περιουσία που θα ελάμβανε, ο Χριστός εξεφώνησε τη συγκεκριμένη παραβολή για να διδάξει τους μαθητές Του και τον όχλο που Τον ακούει, όπως κι εμάς σήμερα.

«Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα».

(ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ)

Απόστολος: Εβρ. θ΄1-7

Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄38 – 42, ια΄27 - 28

21 Noεμβρίου 2020

Ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη είναι τύπος και προεικόνιση της Καινής.

Πρόσωπα και γεγονότα της Καινής Διαθήκης προκαταγγέλθηκαν στην Παλαιά Διαθήκη από τους Προφήτες ή προεικονίστηκαν μέσα από διάφορα συμβάντα και αντικείμενα. Αιώνες ολόκληρους πριν από τη σάρκωση του Χριστού οι Προφήτες μίλησαν γι’ αυτή με θαυμαστή ενάργεια. Κι αυτό διότι έπρεπε ο κόσμος να προετοιμαστεί κατάλληλα για την έλευση και υποδοχή του αναμενόμενου Μεσσία.

Οι προφητείες, τα σύμβολα και οι τύποι προέλαβαν τα γεγονότα, για να γίνει αργότερα πιστευτή η αλήθεια. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΛΟΥΚΑ

Ἡ παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Ἰησοῦς μᾶς διηγεῖται τήν ἱστορία ἑνός πλουσίου πού ὁ ἴδιος τόν χαρακτηρίζει «ἄφρονα».

Λέγει ὁ Ἰησοῦς, κάποτε ἦταν ἕνας πλούσιος πού τά χωράφια τοῦ κάρπισαν ἐκείνη τήν χρονιά ὑπέρ τοῦ δέοντος καί οἱ ἀποθῆκες πού εἶχε δέν χωροῦσαν ὅλη τήν σοδειά. Ἔτσι σκέφτηκε, θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά οἰκοδομήσω μεγαλύτερες γιά νά χωρέσουν ὅλα τα ἀγαθά μου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Μελετώντας τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ γιὰ τὸν ἄφρονα πλούσιο, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους συμπεραίνουν ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἀπὸ μόνος του ἕνα μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο μας καὶ Χριστὸς ἕνας μεγάλος ἐπαναστάτης ἐναντίον τῶν πλουσίων. Στὴν πραγματικότητα, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς οὔτε τὸν πλοῦτο κατηγόρησε ὡς κακὸ ἀπὸ τὴν φύση του, οὔτε ἐπιτέθηκε ἀδιάκριτα ἐναντίον ὅλων τῶν πλουσίων. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα πλῆθος ἀπὸ ὑλικὰ ἀγαθὰ, τὰ ὁποῖα δημιούργησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Καὶ ὅ,τι δημιούργησεν ὁ Θεὸς εἶναι σίγουρα καλό. Ἐπίσης γνωρίζουμε ὅτι μέσα στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία ὑπῆρξαν ἄνθρωποι πλούσιοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πολὺ ἀγαπητοὶ στὸν Θεό, ὅπως ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ. Αὐτὲς οἱ σκέψεις μᾶς βοηθοῦν νὰ εἴμαστε πιὸ προσεκτικοὶ στὶς κρίσεις μας.

Κυριακή Θ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιβ’ 16 – 21 (22-11-2020)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Αν μπορούσαμε να πούμε ότι η προηγουμένη Κυριακή πρόβαλε ως πρότυπο ζωής προς ένταξη στη Βασιλεία του Θεού τον εύσπλαχνο Σαμαρείτη, τον ανιδιοτελή άνθρωπο της έμπρακτης αγάπης, η σημερινή Κυριακή προβάλλει το αρνητικό κακέκτυπο: τον άφρονα πλούσιο, τον άνθρωπο που η μόνη έγνοια του ήταν πώς να έχει και να κατέχει τα υλικά του αγαθά, πώς να αυξάνει τα γεννήματά του, σε τέτοιο βαθμό, που τελικά να δυστυχεί μέσα στην υποτιθέμενη «ευτυχία» του.

Κυριακή ΚΔ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Εφεσ. β΄ 14-22 (22-11-2020)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Εισαγωγικά

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Εφεσίους Επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η επιστολή αναπτύσσει ένα θέμα γενικού ενδιαφέροντος: αναφέρεται στο «μυστήριον το αποκεκρυμμένον από των αιώνων εν τω Θεώ» (Εφεσ. 3,9).  Το μυστήριο δηλαδή της θείας οικονομίας για τη σωτηρία των ανθρώπων, το οποίο αποκάλυψε στην ανθρωπότητα ο Ιησούς Χριστός.  Η σωτηρία των ανθρώπων πραγματοποιείται «εν Χριστώ» μέσα στην Εκκλησία και αποτελεί προϊόν της αγάπης και της χάριτος του Θεού, και μέσα σ’ αυτήν ενώνονται και αποτελούν ένα σώμα οι πρώην εχθροί μεταξύ τους Ιουδαίοι και Εθνικοί.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ»

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος διηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου. «Ἄφρων» στήν Ἁγία Γραφή χαρακτηρίζεται ἀφ’ ἑνός ἐκεῖνος πού στρέφει τά νῶτα του στόν θεό καί ἀφ’ ἑτέρου ἐκεῖνος πού προσκολλᾶται στόν πλοῦτο, ἴσως γιατί τό ἕνα δέν εἶναι ἄσχετο μέ τό ἄλλο.

Τί κάνει ὁ ἄφρων πλούσιος; Ταλαιπωρεῖται. Ἤ καλύτερα, αὐτοταλαιπωρεῖται, μιᾶς πού εἶναι ὑπεύθυνος γιά τή δυστυχία του. Τό πρῶτο πού μποροῦμε εὔκολα νά παρατηρήσουμε στήν εὐαγγελική διήγηση εἶναι τό προφανές τῆς ἀγωνίας τοῦ πλουσίου νά ἐξασφαλίσει τόν πλοῦτο του.

Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2020

Ὁ Καλός Σαμαρείτης

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Νοεμβρίου 2020, Η΄ Λουκᾶ (Λκ. ι΄ 25-37)

1. ΟΙ «ΑΝ­ΘΡΩ­ΠΟΙ ΤΟΥ ΘΕ­ΟΥ»

– Δι­δά­σκα­λε, τί πρέ­πει νά κά­νω γι­ά νά κλη­ρο­νο­μή­σω τήν αἰ­ώ­νι­α ζω­ή; ρώ­τη­σε ἕνας νο­μο­δι­δά­σκα­λος τόν Κύ­ρι­ο θέ­λον­τας νά τόν πα­γι­δεύ­σει. Κι Ἐκεῖνος τόν πα­ρέ­πεμ­ψε στίς ἐν­το­λές τοῦ νό­μου. Τότε ὁ νο­μο­δι­δά­σκα­λος ἀ­νέ­φε­ρε πο­λύ σω­στά τίς δύ­ο βα­σι­κό­τε­ρες ἐν­το­λές τῆς Πα­λαι­ᾶς Δι­α­θή­κης, τήν ἀ­γά­πη πρός τόν Θε­ό καί τήν ἀ­γά­πη πρός τόν πλη­σί­ον. Θέ­λον­τας ὅ­μως νά δι­και­ο­λο­γηθεῖ ἐ­πει­δή ἔ­θε­σε ἕ­να ἐ­ρώ­τη­μα πού τοῦ ἦ­ταν γνω­στή ἡ ἀ­πάν­τη­ση, ἔ­θε­σε τώ­ρα κι ἕ­να δεύ­τε­ρο: Ποι­όν πρέ­πει νά θε­ω­ρῶ πλη­σί­ον μου; Αὐ­τό τό ἐ­ρώ­τη­μα στά­θη­κε ἡ ἀ­φορ­μή νά μᾶς δώ­σει ὁ Κύ­ρι­ος μι­ά ὑ­πέ­ρο­χη πα­ρα­βο­λή, τή πα­ρα­βο­λή τοῦ κα­λοῦ Σα­μα­ρεί­τη.

Συμβασιλεῖς καί σύνθρονοι Χριστοῦ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Νοεμβρίου 2020, κγ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφ. β΄ 4-10)

1. ΜΑΣ ΑΝΕΣΤΗΣΕ ΣΕ ΝΕΑ ΖΩΗ

Μέ­σα σέ λί­γες γραμ­μές ὁ ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος μᾶς πα­ρου­σιά­ζει τό μέ­γα μυ­στή­ριο τῆς ἀ­γά­πης τοῦ Θε­οῦ πρός τόν ἄν­θρω­πο, τίς δι­α­δο­χι­κές ἐ­νέρ­γει­ές του γιά τή σω­τη­ρί­α μας πού ἐκ­φρά­ζον­ται ἐ­πι­γραμ­μα­τι­κά μέ τίς τρεῖς λέ­ξεις «συ­νε­ζω­ο­ποί­η­σε, συ­νή­γει­ρε, συ­νε­κά­θι­σε». Ὁ Θε­ός πού εἶ­ναι πλού­σιος σέ ἔ­λε­ος, λέ­ει, μᾶς ἀ­γά­πη­σε τό­σο πο­λύ ὥ­στε ἐ­νῷ ἐ­μεῖς εἴ­μα­σταν πνευ­μα­τι­κά νε­κροί ἐ­ξαι­τί­ας τῶν ἁμαρτιῶν μας, μᾶς ζω­ο­ποί­η­σε πνευ­μα­τι­κῶς καί μᾶς ἀ­νέ­στη­σε μα­ζί μέ τόν Χρι­στό.

2020 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ (Λουκ. 10, 25-37)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλοθέη, στις 14/11/1999)

Όλοι καλοί, όλοι στις δουλειές τους

Κάθε φορά που ερχόμαστε στην Εκκλησία ας ανοίγουμε το στόμα μας για να δοξολογούμε τον Θεό. Το στόμα του σώματος, αλλά περισσότερο το στόμα της καρδιάς μας. Ταυτόχρονα ας ανοίγουμε αυτιά σώματος και ψυχής, για να ακούμε τον λόγο Του που είναι ζωοποιός επειδή είναι λόγος όχι ανθρώπου αλλά του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – Η΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. ι΄ 25-37) (Εφ. β΄ 4-10)

Η αυθεντική κοινωνία

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα  ακριβώς αυτό εστιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο κρίσιμο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας; Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε.

Η στυγνή τυπολατρία

 ΚΥΡΙΑΚΗ Η ́ ΛΟΥΚΑ

(Τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη )

Ἀκούσαμε, ἀδελφοί μου, στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό νά μᾶς λέει ὅτι κατέβαινε κάποιος ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ στήν Ἱεριχῶ καί ἔπεσε στά χέρια ληστῶν. Ἐκεῖνοι, ἀφοῦ τόν χτύπησαν, τοῦ πῆραν τά ροῦχα καί τόν παράτησαν μισοπεθαμένο.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄4-10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄25-37

15 Νοεμβρίου 2020

«Καὶ ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη…»

Σήμερα ακούσαμε την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, την οποία αφηγήθηκε ο Χριστός στον νομοδιδάσκαλο για να του απαντήσει στο ερώτημα «τις εστί μου πλησίον;».

Η παραβολή αναφέρεται σε έναν άνθρωπο που κάνει τη διαδρομή Ιερουσαλήμ – Ιεριχούς και σ’ αυτή την πορεία συναντά τον θάνατο, την αδιαφορία αλλά και την αγάπη από τους συνανθρώπους του. Τον θάνατο τον πρόσφεραν απλόχερα στον διαβάτη οι ληστές, άνθρωποι χωρίς κανένα ανθρώπινο αίσθημα. Του πήραν τα ρούχα και τον χτύπησαν, αφήνοντάς τον να πεθάνει σαν ζώο στον δρόμο, για να ικανοποιήσουν τα πάθη τους.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ι΄25 - 37)

Δὲν ὑπάρχει μεγαλύτερη ἀγάπη ἀπὸ αὐτὴν ποὺ τρέφει ὁ Θεὸς Πατέρας γιὰ τὰ πλάσματά Του. Καὶ εἶναι τόσο μεγάλη αὐτὴ ἡ ἀγάπη, τόσο ἀσύλληπτη, πέρα ἀπὸ κάθε ἀνθρώπινο μέτρο καὶ ὅριο, ὥστε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός, γιὰ νὰ τὴν περιγράψει καὶ νὰ τὴν κατανοήσουμε, ἔστω καὶ ἐλάχιστα, χρησιμοποιεῖ τὴν παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, τὴν ὁποία ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα.

Κυριακή Η΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ι΄ 25-37 (15-11-2020)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου*

Μέσα στο κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης (Γεν.4:8) διαβάζουμε πως, όταν ο Κάιν σκότωσε τον Άβελ, τον ρώτησε ο Θεός πού βρίσκεται ο αδελφός του. Οργισμένος ακόμη εκείνος απάντησε: «Δεν ξέρω. Μήπως είμαι εγώ φύλακας του αδερφού μου;» Σε αυτή την γεμάτη μίσος και αδιαφορία ερώτηση, έρχεται να απαντήσει μια από τις πιο σπουδαίες παραβολές του Ευαγγελίου την οποία ακούσαμε στο σημερινό ανάγνωσμα (Λουκ. 10: 25-37). Είναι η «παραβολή του εμπεσόντος εις τους ληστάς ή του Καλού Σαμαρείτη όπως είναι ευρέως γνωστή» η οποία απαντά καταφατικά στον Κάιν: Ναι, ο άνθρωπος είναι φύλακας του αδελφού του, οφείλει να αγαπά και να προσέχει τον πλησίον του, με όλη τη δύναμη της καρδιάς του.

πλησίον, φιλανθρωπία, αδιαφορία

Κυριακή ΚΓ΄ Επιστολών, Αποστ. Aνάγνωσμα: Εφεσ. β΄ 4-10 (15-11-2020)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την προς Εφεσίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η  Έφεσος ήταν η πρωτεύουσα της Ιωνίας και μια απ’ τις πολυπληθέστερες και λαμπρότερες πόλεις της Ανατολικής Μεσογείου. Κεντρική θέση στη ζωή αυτής της μεγαλούπολης κατείχε η λατρεία της θεάς Αρτέμιδος. Ο Απόστολος των Εθνών επισκέφθηκε την Έφεσο κατά τη δεύτερη αποστολική περιοδεία για μικρό χρονικό διάστημα, ενώ κατά τη διάρκεια της τρίτης του περιοδείας έμεινε στην πόλη για σχεδόν τρία χρόνια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί εκεί μια εύρωστη χριστιανική κοινότητα που η δράση των μελών της ξεπερνούσε τα όρια της Εφέσου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ – 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Λκ. ι΄ 25-37)

«Ἤγαγεν αὐτόν εἰς πανδοχεῖον καί ἐπεμελήθη αὐτοῦ»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Στή σύντομη διήγηση τῆς παραβολῆς τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου περιλαμβάνεται ὁλόκληρο τό μέγα μυστήριο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ. Στίς λίγες καί ἁπλές γραμμές της περιγράφεται ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἁμαρτωλό ἄνθρωπο καί ἡ πατρική φροντίδα γιά τή σωτηρία του. Ὅποιος μέ προσοχή διαβάσει τή σημερινή παραβολή καί μέ τή σοφία τῶν ἁγίων πατέρων προσπαθήσει νά ἐμβαθύνει στά νοήματά της, θά βγάλει ἐποικοδομητικά καί ψυχωφελῆ διδάγματα γιά τήν πνευματική του ζωή καί θά θαυμάσει τά μυστήρια τοῦ Θεοῦ.

 15 Νοεμβρίου 2020, KΥΡΙΑΚΗ H´ ΛΟΥΚΑ (Λουκά κεφ. Ι΄, 25-37)

«Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν».

Καθημερινά είμαστε μάρτυρες μιας αγάπης ψεύτικης και επιφανειακής, μιας αγάπης συμφεροντολογικής που περιορίζεται μόνο σε λόγια και διακηρύξεις. Άλλη, όμως, είναι η αγάπη του κόσμου και άλλη είναι η αγάπη του Θεού.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ» (15/11/2020)

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ 

Λουκ. ι΄, 25-37

Τα χαρακτηριστικά της αγάπης

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου είναι ευρέως γνωστή, αδελφοί μου. Ο Κύριος την δίδαξε, ερωτώμενος από έναν νομομαθή πώς μπορεί να κερδίσει την αιώνια ζωή. Η ερώτηση αποσκοπούσε στο να ελέγξει τις γνώσεις του Ιησού γύρω από τον νόμο του Μωυσή, προκειμένου να Τον εκθέσει στα μάτια των ακροατών Του. Ο Χριστός δεν περιορίστηκε στην υπενθύμιση της γνωστής εντολής της Π. Διαθήκης περί της αγάπης προς τον Θεό και τον πλησίον. Ανέλυσε την έννοια του πλησίον, παραθέτοντας την περιπέτεια του Σαμαρείτου. Ένας άνθρωπος, πηγαίνοντας από την Ιερουσαλήμ στην Ιεριχώ, έπεσε θύμα ληστρικής επίθεσης και κειτόταν στην άκρη του δρόμου ημιθανής. Από δίπλα του πέρασαν ένας ιερέας της Ιουδαϊκής θρησκείας και ένας Λευίτης, οι οποίοι αδιαφόρησαν προκλητικά. Πέρασε και ένας Σαμαρείτης, ο οποίος τον σπλαχνίστηκε.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΑΓΑΠΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΑ»

Ἡ παραβολή τοῦ εὔσπλαχνου Σαμαρείτου ἔρχεται νά μᾶς θυμίσει μερικές ὀδυνηρές ἀλήθειες καί νά μᾶς δώσει μία εἰκόνα τῆς πραγματικῆς ἀγάπης. Ἀντίθετα ἀπ’ ὅ,τι θά περίμενε κανείς, ἕνας ἱερεύς καί ἕνας λευίτης περνώντας ἀπό τόν δρόμο πού ὁδηγεῖ ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ στήν Ἱεριχῶ «ἀντιπαρέρχονται» τόν πληγωμένο καί σχεδόν μισοπεθαμένο ὁδοιπόρο πού ἔπεσε σέ ληστές. Γιά ποιό τάχα λόγο δέν σταματοῦν;

Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2020

Η πίστη Νικά. Κυριακή Ζ΄ Λουκά.

Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

«Ἡ πίστις σου σέσωκέ σε… Μὴ φοβοῦ· μόνον πίστευε» (Λουκ. 8,48,50)

Χωρὶς Θεό, ἀγαπητοί μου, δὲ ζῇ ὁ ἄνθρω­πος. Καὶ γι᾽ αὐτὸ δὲν ὑπάρχει ἔθνος καὶ λαὸς ποὺ νὰ μὴ πιστεύῃ στὸ Θεό.
Ὑπάρχουν πολλὲς θρησκεῖες. Ἀλλ᾽ ἐὰν μὲ ρωτήσετε, ποιά ἀπ᾽ ὅλες εἶνε ἡ ἀληθινή, ποιά ἀνταποκρίνεται στὶς πνευματικὲς ἀνάγκες τοῦ ἀνθρώπου, ἀπαντῶ· ἡ θρησκεία ποὺ ἔχου­με ἐ­μεῖς, ἡ Ὀρ­θόδοξος Ἐκκλησία.

2020 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 8 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ (Λουκ. 8, 41-56)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παντάνασσα, στις 29/10/1989)

Μεγάλα τα κατορθώματα της πίστης

Σήμερα ακούσαμε για δύο θαύματα του Χριστού.

Ιάτρευσε μία γυναίκα που έπασχε από ένα πολυχρόνιο νόσημα και ανέστησε μία κοπέλα νεκρή. Αυτό μας δείχνει ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έχει δύναμη. Και η δύναμή του είναι πάνω στη φύση, στο θάνατο και στον Άδη. Δηλαδή εκεί ακριβώς που χρειάζεται.

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020 – Ζ΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. η΄ 41-56) (Εβρ. β΄ 2-10)

Η πίστη ως τόλμη

«Και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος»

Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που έτρεχαν κοντά στον Χριστό για να τον δουν, να τον ακούσουν και να δεχθούν κάποια ευεργετική δωρεά Του. Αρκετοί πίστευαν ότι και με ένα άγγιγμα στα ενδύματά Του, θα γίνονταν δέκτες της ευλογίας Του. Και πραγματικά «όσοι αν ήπτοντο αυτού εσώζοντο». Το βλέπουμε και στην αιμορροούσα γυναίκα του σημερινού Ευαγγελίου. Η δυστυχισμένη εκείνη ύπαρξη υπέφερε δώδεκα  ολόκληρα χρόνια και ακόμα και η ίδια η επιστήμη ύψωνε τα χέρια στην περίπτωσή της. Οι γιατροί δεν μπορούσαν να την θεραπεύσουν. Μόνο μια ελπίδα απέμενε. Ο παντοδύναμος Ιησούς για τον οποίο τόσα πολλά ακούγονταν, ότι δηλαδή θαυματουργούσε και πρόσφερε ζωή στους ανθρώπους.

Κυριακή Ζ’ Λουκά Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 41 – 56 (08-10-2020)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας και η ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου Ιάειρου

Ο Ιησούς Χριστός επιστρέφει στην Καπερναούμ, αφού προηγουμένως βρισκόταν στα Γάδαρα, όπου θεράπευσε το δαιμονιζόμενο νέο. Οι κάτοικοι των Γαδάρων μετά το θαύμα τον παρακάλεσαν να απομακρυνθεί από την περιοχή τους. Σε αντίθεση με αυτούς οι κάτοικοι της Καπερναούμ συγκεντρώθηκαν μαζικά και τον ανέμεναν με ενθουσιασμό. Σ΄ αυτήν λοιπόν την περιοχή πραγματοποιήθηκαν τα δύο θαύματα που μνημονεύονται στο παρόν ευαγγελικό ανάγνωσμα και τα οποία συναντούμε και στους τρεις Συνοπτικούς Ευαγγελιστές. Τα δυο θαύματα επιτελούνται διαδοχικά, αφού η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας πραγματοποιείται κατά την πορεία του Ιησού Χριστού προς το σπίτι του αρχισυνάγωγου Ιάειρου, ο οποίος του ζήτησε να θεραπεύσει την μοναχοκόρη του, η οποία πέθαινε.

Κυριακή Ζ’ Λουκά Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 41 – 56 (08-10-2020)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας και η ανάσταση της κόρης του αρχισυνάγωγου Ιάειρου

Ο Ιησούς Χριστός επιστρέφει στην Καπερναούμ, αφού προηγουμένως βρισκόταν στα Γάδαρα, όπου θεράπευσε το δαιμονιζόμενο νέο. Οι κάτοικοι των Γαδάρων μετά το θαύμα τον παρακάλεσαν να απομακρυνθεί από την περιοχή τους. Σε αντίθεση με αυτούς οι κάτοικοι της Καπερναούμ συγκεντρώθηκαν μαζικά και τον ανέμεναν με ενθουσιασμό. Σ΄ αυτήν λοιπόν την περιοχή πραγματοποιήθηκαν τα δύο θαύματα που μνημονεύονται στο παρόν ευαγγελικό ανάγνωσμα και τα οποία συναντούμε και στους τρεις Συνοπτικούς Ευαγγελιστές. Τα δυο θαύματα επιτελούνται διαδοχικά, αφού η θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας πραγματοποιείται κατά την πορεία του Ιησού Χριστού προς το σπίτι του αρχισυνάγωγου Ιάειρου, ο οποίος του ζήτησε να θεραπεύσει την μοναχοκόρη του, η οποία πέθαινε.

Σύναξις των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ (8 Νοεμβρίου)

Η Εκκλησία γιορτάζει στις 8 Νοεμβρίου τη Σύναξη των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ, καθώς και των υπολοίπων Ασωμάτων και Ουράνιων Αγγελικών Ταγμάτων. Η Αγία Γραφή, αναφέρει σε πολλά σημεία την επικοινωνία των ανθρώπων με τους αγγέλους και ιδιαίτερα με τους επικεφαλείς των αγγελικών ταγμάτων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Συγκεκριμένα, ο αρχάγγελος Μιχαήλ εμφανίσθηκε στον Αβραάμ για να σώσει τον Ισαάκ, τον οποίο ήταν έτοιμος να θυσιάσει ο Αβραάμ κατά εντολή του Θεού, που θέλησε να δοκιμάσει έτσι την πίστη του δούλου του Αβραάμ.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 08 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄41 - 56)

Τὸ μεγαλύτερο κακὸ ποὺ ὑφίσταται ὁ ἄνθρωπος σ’ αὐτὴ τὴν ζωὴ εἶναι ὁ θάνατος. Ὁ θάνατος εἶναι τὸ τέλος τῆς βιολογικῆς ὑπόστασής του, εἶναι ἡ ἐξαφάνισή του ἀπὸ τὴν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων. Μὲ τὴ διακοπὴ τῆς λειτουργίας τοῦ σώματος καὶ τὴν διάλυσή του εἰς τὰ ἐξ ὧν συνετέθη, ὁ ἄνθρωπος παύει νὰ ἔχει σωματικὴ μορφὴ καὶ χάνεται ἀπὸ τὸν ὑλικὸ τοῦτο κόσμο. Ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς βέβαια συνεχίζεται στὸν πνευματικὸ κόσμο, ὁ ἄνθρωπος ὅμως δὲν ὑφίσταται καθ’ ὁλοκληρίαν, γιατί εἶναι ψυχοσωματικὴ ὀντότητα καὶ ὡς τέτοια θέλει νὰ παραμείνει. Ὁ ἄνθρωπος πλάσθηκε, γιὰ νὰ ζεῖ καὶ ὄχι γιὰ νὰ πεθαίνει, ἑπομένως ὁ θάνατος ἀποτελεῖ μία παρὰ φύσιν κατάσταση.

8 Νοεμβρίου 2020, ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. η΄41-56)

Σήμερα, αδελφοί μου, το Ευαγγέλιο μας μίλησε για δύο πονεμένους ανθρώπους. Έχει λοιπόν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί όλοι μας στη ζωή μας είμαστε αρκετά πονεμένοι. Ο ένας, γιατί ο θάνατος πήρε προσφιλή του πρόσωπα. Ο άλλος, γιατί μια αρρώστια ανίατη τον κάνει να υποφέρει. Καταλαβαίνουμε τον πόνο των ανθρώπων αυτών, επειδή και εμείς έχουμε πονέσει και γι’ αυτό τους κατανοούμε.

Οι δυο πονεμένοι άνθρωποι του Ευαγγελίου πλησίασαν τον Χριστό και βρήκαν κοντά του έλεος και βοήθεια. Ας δούμε και εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να αφήσουμε τα προβλήματά μας και τον πόνο μας ενώπιον του Χριστού, για να μας ελεήσει και να μας ευσπλαγχνιστεί.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

(8/11/2020)

Κυριακή Ζ’ Λουκά 

Λουκ. 8, 41-56

Αναζητώντας το θαύμα σήμερα

Δύο θαυματουργικές επεμβάσεις, οι οποίες αποκάλυψαν τα μεγαλεία του Θεού, αγαπητοί μου αδελφοί, διέσωσε το Ευαγγελικό ανάγνωσμα,  που ακούσαμε στη σημερινή Θεία Λειτουργία. Ο Κύριός μας, πορευόμενος εν μέσω μεγάλου πλήθους, έρχεται αντιμέτωπος με έναν τραγικό πατέρα, έναν Ιουδαίο άρχοντα, ο οποίος γονατίζει ενώπιόν Του και τον παρακαλεί να έρθει στο σπίτι του, γιατί πεθαίνει το μονάκριβο κορίτσι του. Και, ενώ πήραν το δρόμο για το σπίτι του, συνθλιβόμενος ο Κύριος από το πλήθος των ανθρώπων, ένιωσε ένα ιδιαίτερο άγγιγμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ́ ΛΟΥΚΑ (8–11–2020)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε γιά ἕνα διπλό θαῦμα, γιά δυό τραγικές καταστάσεις πού συναντᾶμε καί σέ τούτη τήν ζωή.

Ἀναφερόμαστε στήν ἀσθένεια καί στό θάνατο πού εἰσῆλθαν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν παρακοή καί τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Παράδεισο. Ἐπιφέρουν στόν ἄνθρωπο ψυχικό ἤ σωματικό πόνο ἤ καί τά δύο καί καθιστοῦν τή ζωή τοῦ ἀνυπόφορη.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – 8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

(Λκ. η΄ 41-56)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι στὸν κόσμο μας ποὺ δείχνουν πὼς διαθέτουν μεγάλη δύναμη. Κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ὑπόσχονται στοὺς ἀδυνάτους ὅτι μποροῦν νὰ τοὺς βοηθήσουν ἀποτελεσματικά. Λένε ὅτι μποροῦν νὰ τοὺς ἀπαλλάξουν ἀπὸ ἀνίατες ἀρρώστειες καὶ νὰ τοὺς σώσουν ἀπὸ σοβαροὺς κινδύνους. Τὰ φαινόμενα αὐτὰ ἐμφανίζονται σε διάφορες αἱρέσεις. Ὑπάρχουν μέλη νεοφανῶν αἱρέσεων, τὰ ὁποῖα ἰσχυρίζονται ὅτι ἔχουν τὴν δύναμη νὰ θεραπεύουν ἀσθενεῖς. Τονίζουν μάλιστα τὴν ἰδιαίτερη σημασία ποὺ ἔχει τὸ ἄγγιγμα  γιὰ τὴν θεραπεία. Ὑπάρχουν ἐπίσης ὁπαδοὶ τῆς Νέας Ἐποχῆς, ποὺ προπαγανδίζουν τὴν λεγόμενη «θετικὴ σκέψη». Αὐτοὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἔνα ἀτόφιο κομμάτι τοῦ Θεοῦ καὶ περικλείει μέσα του τεράστιες δυνάμεις. Κι ὅταν ἀξιοποήση αὐτὲς τὶς δυνάμεις κατάλληλα, μπορεῖ νὰ αὐτοθεραπευθῆ, δηλαδή, νὰ θραπεύση ὁ ἴδιος τὸν ἑαυτό του μὲ τὴν θετικὴ σκέψη.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ’ ΛΟΥΚΑ (8-11-2020)

     Δύο θαύματα τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ περιγράφει ἡ σημερινή Εὐαγγελική Περικοπή, τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης γυναίκας καί τῆς Ἀνάστασης τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου.

    Ἡ πρώτη ἦταν μία βασανισμένη γυναίκα, ὁ δεύτερος ἦταν ἐπιφανής Ἰουδαῖος ἄρχοντας. Καί οἱ δύο ἔχουν ἕνα κοινό στοιχεῖο. Διαθέτουν πίστη στό Θεό πιστεύουν, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, πού μπορεῖ νά τούς θεραπεύσει. Ἡ πίστη, λοιπόν, ὑπερνικᾶ ὁποιοδήποτε φόβο, ὅπως ἡ πίστη αὐτῆς τῆς ταλαιπωρημένης γυναίκας, πού πλησιάζει τόν Χριστό καί ἀγγίζει τά ροῦχα του μέ τήν προσδοκία ὅτι θά θεραπευθεῖ.

   Αὐτή τήν ἀναγκαιότητα τῆς πίστης γιά νά πραγματοποιηθεῖ τό θαῦμα τήν τονίζει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέγοντας στήν αἱμορροοῦσα : «θύγατερ ἡ πίστις σου σέσωκέ σε» καί στόν Ἰάειρο : «μή φοβοῦ μόνο πίστευε καί σωθήσεται».

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ (ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΣΩΜΑΤΩΝ)

Απόστολος: Εβρ. β΄2-10

Ευαγγέλιον: Λουκ. η΄41-56

8 Νοεμβρίου 2020

Ο Θεός είναι κτίστης και δημιουργός όχι μόνο του υλικού και ορατού κόσμου, αλλά και του αΰλου και αοράτου. Το ομολογούμε, άλλωστε, και στο Σύμβολο της Πίστεως ότι είναι «ποιητής ουρανού και γης, ορατών τε πάντων και αοράτων». Παρά το γεγονός ότι ο ανθρώπινος οφθαλμός δεν δύναται να δει τον πνευματικό κόσμο, αυτό δεν σημαίνει την ανυπαρξία του. Απλό και απτό παράδειγμα, το φάσμα ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας. Το εύρος του πολύ μεγάλο, ωστόσο, το αισθητήριο της οράσεως μόνον ένα απειροελάχιστο ποσοστό μπορεί να δει.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ»

Σήμερα, γιορτὴ τῆς Συνάξεως τῶν Ἐπουρανίων Δυνάμεων, πανηγυρίζουν οἱ Ἄγγελοι. Ἂν ὅλη ἡ παρουσία τῶν ἀγγέλων στὸν οὐρανὸ εἶναι ἕνα ἀδιάκοπο πανηγύρι, μέσα στὴν Ἁγία Γραφὴ βλέπουμε τρία ξεχωριστὰ πανηγύρια τῶν ἀγγέλων, ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν ὑλικὴ κτίση καὶ τὸν ἄνθρωπο.

Τὸ πρῶτο πανηγύρι ἔγινε, ὅταν ὁ Θεὸς δημιούργησε τὰ ἄστρα, τὸ ὑλικὸ σύμπαν. Εἶχε προηγηθεῖ ἡ δημιουργία τῶν ἀΰλων πνευμάτων, τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων.