''Στολήν θεοΰφαντον''

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

«Στολήν θεοΰφαντον απεξεδύθην ο τάλας, σου το θείον πρόσταγμα, παρακούσας Κύριε, συμβουλία εχθρού • και συκής φύλλα δε, και τους δερματίνους χιτώνας περιβέβλημαι»1.

Με αυτούς τους λόγους, τους τόσο συγκινητικούς και συγκλονιστικούς, που φανερώνουν το θρήνο του Αδάμ, οι ιεροί υμνογράφοι της Εκκλησίας φέρνουν στο νου μας τη φοβερή εκείνη ημέρα της εξορίας των Πρωτοπλάστων από τον Παράδεισο της τρυφής και της απολαύσεως.

Κυριακή της Τυρινής!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΕΩΡΩΝ  

«Ἐάν γαρ ἀφῆτε τοῖς άνθρώποις…ἀφήσει καί ἡμῖν ὁ Πατήρ ἡμῖν ὁ οὐράνιος»

Ὁ Χριστός ὅρισε νά προσευχόμαστε λέγοντας: «ἄφες ἡμῖν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίομεν». Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα προσθέτει «ἐάν δέ μή ἀφῆτε…οὐδέ ὁ πατήρ ἡμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν», Ματθ. 6,15. Ἐάν δέν συγχωρήσουμε νά μήν περιμένουμε νά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Θεό. Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τόν ἐχθρό μας, ὄχι ἁπλῶς νἀ τόν ἀνεχθοῦμε, δέν γνωρίσαμε τόν Χριστό.

Προκειμένου νά φτάσουμε σέ μιά κατάσταση ἐσωτερικῆς γαλήνης στά βαθη τοῦ ἑαυτοῦ μας εἶναι ἀπαραίτητο νά μάθουμε νά συγχωροῦμε τους ἄλλους ἀλλά καί νά ζητοῦμε συγνώμη γιά τά δικά μας παραπτώματα, ὅταν ἐμεῖς πληγώνουμε τούς ἄλλους. Ἐκεῖ ἔγκειται καί ἡ μεγάλη σημασία τῆς ἐξομολόγησης: σέ βοηθᾶ νά κατανοήσεις τά βάθη τοῦ εἶναι σου νά πάψεις νά παίζεις ρόλους καί νά κρύβεσαι ἀκόμη κι ἀπ’τόν ἑαυτό σου.

Συγχώρησε, γιὰ νὰ σωθεῖς

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 26 Φεβρουαρίου 2017,  τῆς Τυροφάγου (Ματθ. ς΄ 14-21)

Ἐὰν ἀφῆτε τοῖς ἀνθρώποις τὰ παραπτώματα αὐτῶν, ἀφήσει καὶ ὑμῖν ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος

Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου σήμερα, ἕνα βῆμα πρὶν εἰσέλθουμε στὸ στάδιο τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε μεταξὺ ἄλλων ὅτι ἀπαραίτητη προϋπόθεση γιὰ νὰ συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες μας, εἶναι νὰ συγχωροῦμε κι ἐμεῖς ὅσους μᾶς ἔφταιξαν. Ἡ συγχώρηση εἶναι ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ. Συνηθίζεται μάλιστα σήμερα τὸ ἀπόγευμα στὸν πρῶτο Κατανυκτικὸ Ἑσπερινό, ποὺ λέγεται καὶ Ἑσπερινὸς τῆς Συγχωρήσεως, νὰ συγχωροῦνται μεταξύ τους οἱ Χριστιανοί, ὥστε νὰ ξεκινήσουν ἀνάλαφροι τὴν πνευματική τους ἄθληση. Πῶς ὅμως θὰ μπορέσουμε εἰλικρινὰ νὰ συγχωρήσουμε;

1. Μὲ τὴ μνήμη τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ

Τὸ ὀλέθριο πάθος τῆς κατακρίσεως

Ἀπόστολος Κυριακῆς 26/2/2017: Κυριακῆς Τυροφάγου (Ρωμ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 4)

«Σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην;»

Λίγες μόνο ὧρες μᾶς χωρίζουν ἀπὸ τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Μιὰ περίοδο εὐ­­λογημένη, κατὰ τὴν ὁποία ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ σὲ ἐντονότερο πνευμα­­τικὸ ἀγώνα. «Ἔφθασε καιρός, ἡ τῶν πνευματικῶν ἀγώνων ἀρχή», ψάλαμε σήμερα στὸν Ὄρθρο. Τώρα εἶναι ὁ καταλληλότερος καιρὸς νὰ καταπολεμήσουμε τὰ πάθη μας καὶ νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ ἁμαρτωλὲς συνήθειες, ποὺ ἔχουν καταστρεπτικὲς συνέπειες γιὰ τὴ ζωή μας. 

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 

ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ 

Καθώς εισερχόμαστε στην Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία μας ορίζει, δια των λόγων του Χριστού στο Ευαγγέλιο της Κυριακής της Τυρινής (Ματθ. 6, 14-21), τις προϋποθέσεις με τις οποίες θα αξιοποιήσουμε την πνευματική προσπάθεια που περαιτέρω αναλαμβάνουμε, ώστε και ο κόπος της νηστείας να έχει νόημα, αλλά και να διαφυλάξουμε την οδό για την Βασιλεία του Θεού που η πίστη μας προσφέρει με ιδιαίτερη ένταση αυτό το διάστημα.

Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ 

Ο ΑΝΘΡΑΞ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΛΑΝΗΣ

ΚΥΡΙAΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

(Ματθ. ΣΤ' 14-21)

Ὅσο καί νά προσπαθήσει ἐγωϊστικά καί αὐτοδύναμα ὁ ἄνθρωπος νά προσεγγίσει τόν Θεό, οὐδέποτε θά κατορθώσει νά ὑποτάξει μέσα στήν κρούστα τοῦ δικοῦ του ὑποκειμενισμοῦ, τήν διαλεκτική τοῦ Θεοῦ. Θά παραμένει πάντοτε στήν ἀντιδικία ἤ στήν ἀκούσια καί σκανδαλώδη ἀποδοχή. 

Ἐννοεῖται ὅμως ὅτι μία τέτοια κατάσταση εἶναι ἀδύνατο νά ἐπιφέρει πνευματική προκοπή καί συναίσθηση προσωπικῆς ἐπικοινωνίας μέ τόν Τριαδικό Θεό. 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ – Ματθ. 6, 14-21 (26/2/2017)

Ο πνευματικός μας εξοπλισμός

Με τη βοήθεια του Θεού, αγαπητοί μου, εισερχόμαστε στο μεγάλο πνευματικό Στάδιο, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή ένα δρόμο πνευματικής ζωής, εσωστρέφειας, πάλης πνευματικής, όχι με δυνάμεις εξωτερικές, αλλά πάλης πνευματικής με τον ίδιο μας τον εαυτό. Καθ’ ότι, όπως αποδεικνύεται, τελικά, ο εαυτός μας είναι ο μεγάλος άγνωστος ή ακόμα χειρότερα, ο μεγαλύτερος εχθρός μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ματθ. στ΄ 14-21) (Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4)

Ο ευπρόσδεκτος καιρός

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει».

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους και της οποίας το κατώφλι δρασκελίζουμε, συνιστά μοναδική ευκαιρία την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει σε μια πρόκληση πνευματικών αναβάσεων. Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας ο Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», στον οποίο μας προτρέπει: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Ευπρόσδεκτος καιρός σημαίνει τον καιρό της χάριτος. Είναι ο χρόνος κατά τον οποίο ο άνθρωπος μπορεί ν’ αποκτήσει αντοχές για να διεξάγει τον αγώνα τον καλό. Αν ολόκληρο το χρόνο οι πιστοί  προσβλέπουν στον αγώνα της πίστεως, πολύ περισσότερο οφείλουν να εντείνουν την προσπάθεια τους αυτή την ευλογημένη περίοδο.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. ιγ΄ 11-ιδ΄ 4

Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 14-21

26 Φεβρουαρίου 2017

«Όπου γαρ έστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών» (Ματθ. στ΄ 21)

Η Αγία και Μεγάλη Σαρακοστή, που αρχίζει από αύριο, έχει ένα διπλό στόχο. Πρώτον, να συνειδητοποιήσουμε κατά τον Απόστολο Παύλο ότι: «Το Πάσχα ημών υπέρ ημών ετύθη Χριστός (Α΄ Κορ. ε΄ 7). Η δική μας γιορτή του Πάσχα συνίσταται στο γεγονός ότι θυσιάστηκε για χάρη μας ο Χριστός. Αυτή η συναίσθηση ότι ο Χριστός θυσιάστηκε για μας, θα μας οδηγήσει στο δεύτερο στόχο, δηλαδή, στο να γίνουμε μέτοχοι των αγαθών της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Χριστού. Όμως, πώς θα γίνουμε μέτοχοι των αγαθών της Σταυρικής θυσίας και της Αναστάσεως του Χριστού; Ο Απόστολος Παύλος μας δίνει και πάλι την απάντηση. Έχοντας συναίσθηση του γεγονότος ότι θυσιάστηκε για μας ο Χριστός ας γιορτάζουμε το Πάσχα «μη εν ζύμη παλαιά, μηδέ εν ζύμη κακίας και πονηρίας, αλλ’ εν αζύμοις ειλικρινείας και αληθείας» (Α΄ Κορ. ε΄ 8).

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή της Τυρινής

Η περικοπή από την προς Ρωμαίους επιστολή, την οποία ακούσαμε σήμερα, μάς εισάγει στο πνεύμα της αληθινής νηστείας, μιας που από αύριο αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή.  Αδελφοί, μας λέει, σήμερα η σωτηρία είναι πολύ πιο κοντά από τότε που πιστέψαμε. Η νύχτα έχει προχωρήσει, έχει φτάσει η ημέρα. Ας αποθέσουμε επομένως τα έργα του σκότους και ας ενδυθούμε τα όπλα του φωτός. Ας περπατήσουμε όπως όταν είναι ημέρα, όχι σε φαγοπότια και μεθύσια, όχι σε ανηθικότητες και ασέλγειες, όχι σε έριδα και ζήλεια, αλλά ενδυθείτε τον Κύριο Ιησού Χριστό, και μη προνοείτε για της επιθυμίες της σάρκας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Μθ. 6, 14-21)

Ἀπὸ αὔριο ξεκινᾶ ἡ περίοδος τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, αὐτὸ ποὺ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζουν «στάδιο τῶν ἀρετῶν». Ἡ περίοδος αὐτὴ χαρακτηρίζεται ἀπὸ τὴν πνευματικὴ ἄσκηση καὶ προετοιμασία, μὲ ταπείνωση καὶ ἀγάπη, φιλανθρωπία καὶ τήρηση τοῦ θείου θελήματος, ὥστε κατὰ τὸ δυνατὸν ἐπάξια νὰ φτάσουμε καὶ νὰ συμμετάσχουμε στὸ πάθος καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.

Κήρυγμα Κυριακῆς τῆς Τυρινῆς

(Ρωμαίους ιγ΄, 11-ιδ΄, 4)

Ἀπό τό σκοτάδι στό φῶς

Ἡ πιό μεγάλη ἀντίθεση στή ζωή τῆς φύσεως εἶναι αὐτή πού παρατηρεῖται ἀνάμεσα στή μέρα καί τή νύχτα, ἀνάμεσα στό φῶς καί στό σκοτάδι. Ἡ  ἴδια καί ἴσως μεγαλύτερη ἀντίθεση παρατηρεῖται καί στή  πνευματική καί ἠθική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Γιά τήν ἀντίθεση αὐτή, καθώς καί τήν ὑπέρβαση της κάνει λόγο ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στή σημερινή περικοπή.

Ἡ νύχτα τῆς ντροπῆς καί τοῦ θανάτου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΩΣ ΝΑ ΘΗΣΑΥΡΙΖΟΥΜΕ»

Ὁ πόθος ἀποκτήσεως θησαυρῶν συνδέεται μέ κάτι βαθύτερο, μέ τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, τῆς ἄνεσης, τῆς ἀξιοπρέπειας. Ὁ Κύριος ὅμως ἐξηγεῖ, τήν ἀσφάλεια πού ζητάτε δέν τήν προσφέρουν οἱ θησαυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου.  Ἐδώ στή γῆ «ὁ σκόρος καί ἡ σαπίλα τούς καταστρέφουν καί οἱ διαρρήκτες τούς κλέβουν».

Η φρικώδης ημέρα

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Η φρικώδης ημέρα1

«Διακηρύττουμε» και πάλι σήμερα «την παρουσία του Χριστού, όχι μόνον μία, αλλά και δεύτερη, πολύ καλύτερη της προηγουμένης • διότι η πρώτη αποτελούσε επίδειξη υπομονής, ενώ η ερχομένη φέρει το στέμμα της θείας βασιλείας»2. Με αυτούς τους λόγους, ο Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων αναφέρεται στη Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου, μνεία της οποίας κάνει η Αγία μας Εκκλησία κατά τη σημερινή Κυριακή των Απόκρεω.

Κυριακή της Απόκρεω – Η ώρα της κρίσεως

Ο Παράδεισος

Η ώρα είναι μοναδική και συγκλονιστική. Ο Θεάνθρωπος Κύριος έρχεται μέσα στη θεϊκή του δόξα για να κρίνει την ανθρωπότητα. Τον συνοδεύουν οι αμέτρητες στρατιές των αγίων αγγέλων. Μπροστά στον ένδοξο θεϊκό του θρόνο έχουν συγκεντρωθεί όλοι οι άνθρωποι όλων των αιώνων. Κι ο μέγας Κριτής χωρίζει τους ανθρώπους, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα γίδια. Στα δεξιά του βάζει τους δίκαιους και στα αριστερά του τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Εκείνη τη φοβερή ώρα ακούγεται η θεϊκή φωνή του ουρανίου Κριτού προς τους δικαίους: Ελάτε, οι ευλογημένοι του Πατρός μου, να κληρονομήσετε τη Βασιλεία που είναι ετοιμασμένη για εσάς από τότε που δημιουργήθηκε ο κόσμος. Διότι πείνασα και μου δώσατε τροφή, δίψασα και μου δώσατε νερό, ήμουν ξένος και με φιλοξενήσατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφθήκατε, φυλακισμένος και ήλθατε να με παρηγορήσετε.

Ἡ φοβερὴ ἡμέρα τῆς Κρίσεως

«Συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη»

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα φωτίζει τὸ τέλος τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου. Ἀκούσαμε ὅτι θὰ ξαναέλθει ὁ Κύριος μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς ἀγγέλους Του καὶ θὰ καθίσει σὲ θρόνο ἔνδοξο. Θὰ συγκεντρωθοῦν μπροστά Του γιὰ νὰ κριθοῦν «πάντα τὰ ἔθνη», οἱ ἄνθρωποι ὅλων τῶν γενεῶν. Μιὰ συνάθροιση ἀσύλληπτη στὸ μέγεθός της – τρισ­εκατομμύρια ἀνθρώπων! Μιὰ ἡμέρα συγ­κλονιστική: ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὁ Θεὸς θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του. Ἂς δοῦμε πολὺ σύντομα τί σημαίνει γιὰ τὴ ζωή μας τὸ μοναδικὸ αὐτὸ γεγονός.

1. Θὰ κριθοῦμε μὲ αἰώνιες συνέπειες

Δοῦλος ἢ ἐλεύθερος;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου: Α΄ Κορ. ς΄ 12-20

«Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»

«Κάνε ὅ,τι θέλεις· ὅ,τι ἀγαπᾶ ἡ ­καρδιά σου!» «Ξέχνα τὰ ‘‘μὴ’’ καὶ τὰ ‘‘ὄχι’’ καὶ ζῆ­σε ἐλεύθερος!» Δελεαστικὰ ἀκούγον­ται αὐτὰ τὰ συνθήματα τοῦ κόσμου, ποὺ καλοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει ἐλεύθερος ἀπὸ ἠθικὲς δεσμεύσεις καὶ περιορισμούς. Εἶναι ὅμως πραγματικὰ ἐλεύθερος ὅποιος κάνει ὅ,τι θέλει; 

Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος», λέει. Δηλαδή, ὅλα ἔχω ἐξουσία νὰ τὰ κά­νω, δὲν συμφέρουν ὅμως ὅλα‧ ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιαστῶ καὶ δὲν θὰ γίνω δοῦλος σὲ τίποτε. 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ – Ματθ. 25, 31-46 (19/2/2017)

Η Μέλλουσα Κρίση και το κριτήριό της

Κατά τη σημερινή τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, αγαπητοί μου αδελφοί, ακούσαμε την Ευαγγελική περικοπή, στην οποία περιγράφεται η σκηνή της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου και της τελικής κρίσης των ανθρώπων. Η σκηνή είναι εντυπωσιακή! Τα λεκτικά σχήματα απλά και παραστατικά. Ο Χριστός θα εμφανιστεί σε απόλυτη δόξα, εν’ αντιθέσει με την πρώτη έλευσή Του στη γη, κατά την οποία ενδύθηκε το ταπεινό ανθρώπινο σαρκίο και γεννήθηκε σε μια απόμερη σπηλιά της Βηθλεέμ. Θα προβεί στο ξεκαθάρισμα της ανθρωπότητας. Στα δεξιά Του θα τοποθετήσει εκείνους που χαρακτηρίζει «ευλογημένους», για τους οποίους είναι ετοιμασμένη η Βασιλεία των ουρανών. Στα αριστερά Του θα τοποθετήσει όσους χαρακτηρίζει «καταραμένους». Αυτοί θα εισέλθουν στον τόπο που ετοιμάστηκε για τον διάβολο και τα όργανά του.

ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 (ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ)

(Ματθ. κε΄ 31-46) (Α΄ Κορ. η΄ 8-θ΄2)

Η αυθεντική κρίση

«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του, αλλά αντίθετα επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει και ακολουθεί.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Α΄Κορ. η΄8-θ΄2)

Ἡ σημερινή Κυριακή, ἀδελφοί μου, ὡς γνωστόν, ὀνομάζεται Κυριακή τῶν Ἀπόκρεω. Γιατί; Διότι ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ὥρισε ἀπό αὔριο νά ἀπέχωμε τοῦ κρέατος. Δηλαδή σταδιακά, σιγά σιγά μᾶς προετοιμάζει γιά τήν νηστείαν πού θά ἀκολουθήσῃ, τήν νηστείαν τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Δέν θέλει νά μᾶς βάλῃ ἀπότομα στήν αὐστηρή νηστείαν. Τώρα "κόβει" τό κρέας, μᾶς ἀφήνει τά γαλακτερά, γιά νά τά κόψῃ καί αὐτά τήν Καθαρά Δευτέρα.

Κυριακή Απόκρεω

Απόστολος: Α΄ Κορ. η' 8 - θ΄ 2

Ευαγγέλιον: Ματθ . κε΄ 31 – 46

19 Φεβρουαρίου 2017

«Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου»

Έντονα χαρακτηριστική και ανθρώπινα περιγραφική η εικόνα της δευτέρας παρουσίας, αγαπητοί μου αδελφοί. Μεγαλειώδης ποικιλόχρωμη συγκέντρωση απειραρίθμων ανθρώπων, κάθε εποχής και τάξης, κάθε φυλής, φύλου και ηλικίας, ενώπιον του ανωτάτου Κριτή, με ένθρονους δίπλα Του, αγγέλους και αγίους. Οι υπόδικοι ανήσυχοι ενώπιον του ανωτάτου Κριτή, δεξιά και αριστερά Του. Τους διαχωρίζει σε δυο κατηγορίες. Οι δίκαιοι και οι άδικοι. Στρεφόμενος σ’ αυτούς στα δεξιά Του, τους δίκαιους, θα Τον ακούσουν έκπληκτοι και έντονα προβληματισμένοι να λέγει: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου, κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». Ελάτε εσείς που είστε ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε την βασιλεία, που είναι έτοιμη για σας, από τη δημιουργία του κόσμου. Και θα συνεχίσει να αναφέρει έργα, που όπως τα περιέγραψε, αρνούνται ότι τα έκαναν ποτέ προς χάριν του υπέρτατου Κριτή. Εξ ίσου έκπληκτοι, διαμαρτυρόμενοι και διαρρηγνύοντες τα ιμάτιά τους, οι συγκεντρωμένοι, στα αριστερά, οι άδικοι, θα ακούσουν να τους λέγει αυστηρά: 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ»

Μετὰ την τελεσίδικη απόφαση του μεγάλου Κριτού, οι άνθρωποι χωρίζονται και κατευθύνονται οι μεν στην άβυσσο, «εις το σκότος το εξώτερον», οι δε στο φώς του ουρανού. Γιατὶ όμως χωρίσθηκαν έτσι; Ποιό ήταν το κριτήριο του διαχωρισμού; Η μόρφωση άραγε; Τα χρήματα; Τα αξιώματα; Και στα δύο μέρη υπάρχουν σπουδασμένοι και αγράμματοι, αξιωματούχοι, άσημοι, αμόρφωτοι και σοφοί. Μήπως η υγεία, η ομορφιά, η δύναμη, η καταγωγή, η εθνικότητα. Τίποτε απ’ όλα αυτά. Μόνο για μάς έχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις. Για το μεγάλο Κριτὴ αυτὰ δεν έχουν απολύτως καμιά σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει η έμπρακτη αγάπη. Αυτὸς είναι ο κώδικας βάσει του οποίου θα δικάσει ο μεγάλος Δικαστὴς «την ημέραν εκείνην την φοβερὰν» της κρίσεως. Διότι απλούστατα η αγάπη είναι το Άλφα και το Ωμέγα του νόμου του Θεού.

Kυριακή 19 Φεβρουαρίου (ΑΠΟΚΡΕΩ) (Ματθ. κε΄ 31-46)

Κυριακή τῆς Κρίσεως σήμερα, ἀδελφοί! Τό εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα μᾶς παρουσιάζει  τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας, καί μᾶς λέει πώς ὅταν θά ἔλθει τήν ἡμέρα ἐκείνη ὁ Κύριος ἀκτινοβολώντας τή θεϊκή Του δόξα, συνοδευόμενος ἀπό τά ἀναρίθμητα πλήθη τῶν ἁγίων Ἀγγέλων Του, τότε θά καθήσει στόν ἔνδοξο θρόνο Του καί θά συγκεντρωθοῦν μπροστά Του ὅλα τά ἔθνη, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, πού ἔζησαν στή γῆ ἀπό τήν ἀρχή τῆς δημιουργίας τους ὥς τήν συντέλεια τοῦ κόσμου. Και τότε, λέει, θά τούς χωρίσει τόν ἕναν ἀπό τόν ἄλλο, ὅπως ὁ βοσκός ξεχωρίζει τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια (τά γίδια). Καί θά βάλει τούς μέν δίκαιους, πού εἶναι ἥμεροι σάν τά πρόβατα, στά δεξιά Του, τούς δέ ἀμετανόητους ἁμαρτωλούς, πού μοιάζουν μέ ἄτακτα γίδια, στά ἀριστερά Του.

Κήρυγμα Κυριακῆς τῶν Ἀπόκρεω

Α’ Κορινθίους  η΄, 8-θ΄,2)

Ἡ ἀξία τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ ἄνθρωπος, στήν ἐποχὴ μας, ἔχει χάσει τὴν ἀξία του. Ἔχει γίνει ἕνα « ἀντικείμενο ἄνευ ἀξίας ». Ὑπολογίζεται μόνο μέ ὅ, τι ἔχει καὶ ὄχι μέ ὅ, τι εἶναι. Δὲν λαμβάνεται δηλαδὴ ὑπόψιν  τόσο ἡ προσωπικότητα τοῦ κάθε ἀνθρώπου, ὅσο τὰ σωματικὰ του προσόντα ἢ ὁ ὑλικὸς του πλοῦτος καὶ ἡ παραγωγικὴ ἤ καταναλωτικὴ του ἱκανότητα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩΝ

( 19 – 02 - 2017 )

Ἡ Τρίτη Κυριακή τοῦ Τριωδίου εἶναι ἀφιερωμένη στό πιό φοβερό γεγονός τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, στή μέλλουσα Κρίση, ὡς ἀπαραίτητος προβληματισμός τῶν πιστῶν αὐτή τήν περίοδο. Μέ τήν ἀνάμνηση τῆς Μεγάλης Κρίσεως, μέ τήν ἀνάγνωση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς καί μέ τή σχετική ὑμνολογία τῆς ἡμέρας, μποροῦμε νά συναισθανθοῦμε τή μεγάλη εὐθύνη μας ἀπέναντι στόν Εὐαγγελικό νόμο, τοῦ ὁποίου ἡ τήρηση εἶναι προϋπόθεση γιά τήν προσωπική μας κρίση. Νά συνειδητοποιήσουμε πῶς ἡ ἐπί γῆς ζωή μας δέ θά μείνει ἄκριτη, ἀλλά θά δώσουμε λόγο γιά ὅ,τι κάναμε καί γιά ὅ,τι δέν κάναμε μέ τή βιωτή μας, ἀφοῦ θά ἀποδώσουμε «περὶ αὐτοῦ λόγον ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως» (Ματθ. 12,36) μᾶς διαβεβαίωσε ὁ Κύριος. Τότε «ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθὰ ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως.» (Ἰωάν.5,29).

ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΠΟΚΡΕΩ 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

Η ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑ 

Το βίωμα της Εκκλησίας είναι εσχατολογικό, δηλαδή οδηγεί προς την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού και το τέλος του κόσμου. Από τη στιγμή που ο Χριστός αναλήφθηκε στους ουρανούς, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία δεν παύει να περιμένει την επάνοδό Του στον κόσμο. Αυτή η εσχατολογική προσδοκία εμφανίζεται με διάφορους τρόπους στους πιστούς κάθε εποχής.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Μθ. 25, 31-46)

Μὲ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ διδασκόμαστε ὅτι κρι­τή­ρι­ο γιὰ τὴν κα­τά­τα­ξή μας στὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα εἴ­τε τοῦ Πα­ρα­δεί­σου εἴ­τε τῆς Κο­λά­σε­ως, εἶ­ναι μόνο ἡ ἀ­γά­πη ποὺ ἐ­πι­δει­κνύ­ου­με ἢ ἡ ἀ­γά­πη ποὺ ἀρ­νι­ό­μα­στε στοὺς συ­ναν­θρώ­πους μας, τοὺς ἀ­δελ­φούς μας, τοὺς πά­σχον­τας, τοὺς κα­τα­φρο­νη­μέ­νους καὶ γε­νι­κὰ σὲ ὅ­σους ἔ­χουν τὴν ἀ­νάγ­κη μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ – 19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΗΣ  ΑΠΟΚΡΕΩ

(Μτθ. κε΄, 31-46)

Τὴ σημερινή Κυριακή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἐκκλησία τήν ὀνομάζει Κυριακή τῆς Ἀπόκρεω, γιατί στή διάρκεια τῆς ἑβδομάδας πού ἀκολουθεῖ ἀρχίζει μιά περιορισμένη νηστεία, «ἀποχή κρέατος» ὅπως παραγγέλλουν τά λειτουργικά βιβλία. Αὐτή ἡ παραγγελία γίνεται κατανοητή μόνο μέσα στό φῶς τῆς παιδαγωγίας τῆς Ἐκκλησίας γιά τούς πιστούς.   Ἀρχίζει νά μᾶς «προσαρμόζει» στή μεγάλη προσπάθεια πού θά ἀπαιτήσει ἀπό ’μᾶς ἑπτά μέρες ἀργότερα. Σταδιακά μᾶς βάζει στό μεγάλο ἀγώνα, γιατί γνωρίζει τήν εὐπάθειά μας καί προβλέπει τήν πνευματική μας ἀδυναμία.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή της Απόκρεω

Ἀληθὴς νηστεία ἡ τοῦ κακοῦ ἀλλοτρίωσις

Α'  Κορ. 8.8- 9.2

            Κυριακή της Απόκρεω σήμερα, και κατά το επικρατούν έθος είναι η τελευταία ήμερα κατά την οποία κρεωφαγούμε, καθώς σε μία εβδομάδα αρχίζει η Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Η περικοπή από την πρώτη προς Κορινθίους επιστολή του αποστόλου Παύλου αναφέρεται μεν στο θέμα που είχε προκύψει την εποχή εκείνη, εάν δηλαδή επιτρέπεται οι χριστιανοί να τρώνε από τα ειδωλόθυτα, ωστόσο διατυπώνει δύο βασικές αρχές οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την νηστεία.

Κυριακή της Απόκρεω ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ· ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ; Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

Πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Ματθαίου κε' 31-46.

ΑΓΑΠΗ ΝΑΙ· ΑΛΛΑ ΠΟΙΑ ΑΓΑΠΗ;

«ἐφ' ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε»(Ματθ. κε' 40).

1. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή έρχεται να μας υπενθυμίσει μια μεγάλη αλήθεια. Την περασμένη Κυριακή μίλησε το ιερό Ευαγγέλιο για την αγαθότη­τα του Θεού- Πατέρα, που περιμένει το πλάσμα του να επιστρέψει. Αυτό όμως δεν πρέπει να μας κάμει να ξεχάσουμε και την δικαιοσύνη Του. Ο Θεός δεν είναι μονάχα στοργικός Πατέρας. Είναι και δίκαιος Κριτής. «Οὔτε ὁ ἔλεος αὐτοῦ ἄκριτος, οὔτε ἡ κρίσης ἀνελεήμων» λέγει ο Μ. Βασίλειος. Θα κρίνει τον Κόσμο, μας λέγει το Ευαγγέλιο, και μάλιστα όχι αυθαίρετα, αλλά σύμφωνα με τα έργα μας. Μας φέρνει, λοιπόν, η σημερινή περικοπή ενώπιον του γεγονότος της κρίσε­ως. Και λέμε «γεγονότος», γιατί η παγκόσμια κρίση αποτελεί για την πίστη μας εσχατολογική βεβαιότητα και πραγματικότητα, που ομολογείται σ' αυτό το Σύμ­βολο μας ως εκκλησιαστική πίστη: «Και πάλιν ἐρχόμενον κρῖναι ζῶντας καί νεκρούς...».

Τῆς Μελλούσης Κρίσεως (Ματθ. 25, 31-46) Anthony Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σήμερα, στὴν διαδικασία τῆς προετοιμασίας γιὰ τὴν Σαρακοστή, φθάσαμε στὸ τελευταῖο στάδιο: ἐρχόμαστε ἀντιμέτωποι μὲ τὴν κρίση. Ἂν δώσουμε προσοχὴ σ’ αὐτό, προετοιμαζόμαστε πνευματικὰ γιὰ τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα (ἡ πνευματική μας κατεύθυνση θάναι στὸ χέρι μας), γιατί τὴν ἑπόμενη ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς Συγχώρησης.

Κυριακή του Ασώτου: Η σκανδαλώδης ελευθερία του πατέρα

του Αρχιμανδρίτη Παύλου Παπαδόπουλου
Βρισκόμαστε αδελφοί μου ήδη στην δεύτερη Κυριακή του Τριωδίου. Θα λέγαμε στην προπαρασκευαστική περίοδο πριν εισέλθουμε στην Μεγάλη και Αγία Τεσσαρακοστή.
Βλέπεται πόσο σοφά η Εκκλησία, μας εισάγει σιγά σιγά στους πνευματικούς αγώνες και όχι απότομα και σκληρά; Και το κάνει αυτό γιατί; Γιατί η Εκκλησία έχει μια βαθειά ψυχολογική γνώση της ανθρώπινης φύσης. Ξέροντας την έλλειψη αυτοσυγκέντρωσης και την τρομακτική “κοσμικότητα” της ζωής μας, αναγνωρίζει την αδυναμία μας να αλλάξουμε αυτόματα, να πάμε ξαφνικά από μια πνευματική ή διανοητική κατάσταση σε μια άλλη. Έτσι, αρκετά πριν αρχίσει η ουσιαστική προσπάθεια , η Εκκλησία προκαλεί τη προσοχή μας στη σοβαρότητα της Μ.Σαρακοστής και μας καλεί να σκεφθούμε τη σημασία της.

''Η ανταρσία''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Κυριακή δευτέρα του Τριωδίου. Στη γλώσσα της Εκκλησίας μας ονομάζεται Κυριακή του Ασώτου από τη σχετική ανάγνωση της παραβολής του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Λουκά.

Την ονόμασαν παραβολή των παραβολών και ευαγγέλιο των Ευαγγελίων.

Θα μπορούσε ίσως καλύτερα να έχει χαρακτηρισθεί ως η Κυριακή του φιλανθρώπου Πατρός, φανερώνοντας την άπειρη αγάπη του Θεού προς το ανθρώπινο γένος, που εκπροσωπείται από τους δύο υιούς.

Ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἁμαρτωλὸ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου: Λουκ. ιε´ 11-32

«Ἐπέπεσεν ἐπὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ κατεφίλησεν αὐτὸν»

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὴν Παραβολὴ τοῦ Ἀσώτου Υἱοῦ. Ἀκούσαμε πῶς ἕνας ἐπαναστάτης γιὸς ἔφυγε ἀπὸ τὸ σπίτι τοῦ πατέρα του, δηλαδὴ τοῦ Θεοῦ, καὶ μετὰ ἀπὸ ἄσωτη ζωὴ ἐπέστρεψε μετανιωμένος. Καὶ βρῆκε τὴν πιὸ ζεστὴ ἀγκαλιὰ τοῦ κόσμου, ἕναν πατέρα ποὺ δὲν τὸν ἔδιωξε ὀργισμένος, ἀλλὰ τὸν ὑποδέχθηκε μὲ πολλὴ ἀγάπη, τόση ποὺ δὲν θὰ περίμενε κανείς. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ λοιπὸν ἂς δοῦμε πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἁμαρτωλό.

1. Σέβεται τὴν ἐλευθερία του

Δοῦλος ἢ ἐλεύθερος;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Κυριακῆς τοῦ Ἀσώτου: Α΄ Κορ. ς΄ 12-20

«Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος»

«Κάνε ὅ,τι θέλεις· ὅ,τι ἀγαπᾶ ἡ ­καρδιά σου!» «Ξέχνα τὰ ‘‘μὴ’’ καὶ τὰ ‘‘ὄχι’’ καὶ ζῆ­σε ἐλεύθερος!» Δελεαστικὰ ἀκούγον­ται αὐτὰ τὰ συνθήματα τοῦ κόσμου, ποὺ καλοῦν τὸν ἄνθρωπο νὰ ζήσει ἐλεύθερος ἀπὸ ἠθικὲς δεσμεύσεις καὶ περιορισμούς. Εἶναι ὅμως πραγματικὰ ἐλεύθερος ὅποιος κάνει ὅ,τι θέλει; 

Στὸ ἐρώτημα αὐτὸ ἀπαντᾶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα: «Πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐ πάντα συμφέρει· πάντα μοι ἔξεστιν, ἀλλ᾿ οὐκ ἐγὼ ἐξουσιασθήσομαι ὑπό τινος», λέει. Δηλαδή, ὅλα ἔχω ἐξουσία νὰ τὰ κά­νω, δὲν συμφέρουν ὅμως ὅλα‧ ὅλα εἶναι στὴν ἐξουσία μου, ἀλλὰ ἐγὼ δὲν θὰ ἐξουσιαστῶ καὶ δὲν θὰ γίνω δοῦλος σὲ τίποτε. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ’ ΛΟΥΚΑ ( ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΤΑΓΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΕΩΡΩΝ  

«Πάτερ, ἥμαρτον…»

Τρία πρόσωπα σκιαγραφοῦνται στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ: ὁ Ἄσωτος υἱός, ὁ πρεσβύτερος υἱός ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει ὅτι εἶναι ἄσωτος καί ὁ Πατέρας. Ὅλα ὅμως τά διαπερνᾶ ἡ μορφή τοῦ Πατέρα. Ἀπό μικρά μᾶς μάθανε νά λέμε τό «Πάτερ ἡμῶν». Τό ἀπαγγέλαμε ἀκόμα κι ἄν δέν καταλαβαίναμε πλήρως τήν ἔννοια τῶν λόγων. Ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς δίδαξε τήν μικρή αὐτή προσευχή. Ὁ Πατέρας εἶναι στά χείλη μας ἀπό τά μικράτα μας. Καί, νομίζω, εἶναι καί στήν καρδιά μας ἀφοῦ ἡ ἀντίληψή μας γιά τόν Θεό εἶναι αὐτή πού περιγράφει ὁ Ἰησοῦς στήν παραβολή: ὁ εὔσπλαχνος, συγχωρητικός Πατέρας. Γι αὐτό καί στήν προσευχή τῆς Ἐκκλησίας κυριαρχεῖ ἡ αἴτηση γιά σπλάχνα οἰκτιρμῶν.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ - Λουκ. 15, 11-32 (12/2/2017)

Η απεριόριστη αγάπη του Θεού

Έχει ειπωθεί, αγαπητοί μου αδερφοί, ότι αν για κάποιον ακατανόητο τρόπο εξαφανιζόταν από προσώπου Γης όλη η Αγία γραφή και σωζόταν η σημερινή Ευαγγελική περικοπή, η λεγομένη του Ασώτου Υιού, τότε αυτή και μόνη θα ήταν ικανή να διατηρήσει την Εκκλησία εις τους αιώνες ζωντανή, ως την κιβωτό της σωτηρίας των ανθρώπων. Και αυτό, γιατί η περικοπή αυτή περιέχει όλα εκείνα τα πνευματικά στοιχεία, τα οποία σηματοδοτούν και συνιστούν την πνευματική ζωή, η οικείωση των όποιων είναι ικανή να μας χαρίσει τη σωτηρία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 – ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ

(ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ)

(Λουκ. ιε΄ 11-32) (Α Κορ. στ΄ 12-20)

Η δύναμη της μετάνοιας

“Αναστάς πορεύσομαι προς τον πατέρα μου και ερώ αυτώ, πάτερ ήμαρτον εις τον ουρανόν και ενώπιόν σου”.

Η περιπέτεια του άσωτου υιού, ο οποίος όμως στο τέλος αποτόλμησε την μεγάλη ανάβαση μέσω της οποίας κατέκτησε τη σωτηρία, μάς δίνει τη δυνατότητα να αποκομίσουμε πνευματικά μηνύματα, ως οδοδείκτες μιας πορείας που μπορεί να μας ανεβάσει και εμάς στην αγκαλιά του Ουράνιου Πατέρα.

Η πτώση

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΣΩΤΟΥ

(Λκ. 15, 11-32)

Τὴν ἐποχὴ τοῦ Κυρίου, ἡ τότε ἄρχουσα θρησκευτικὴ τάξη τῶν Φαρισαίων καὶ τῶν Γραμματέων θεωροῦσε ὅτι πλη­σί­ον, δηλαδὴ ἀγαπητοί, ἦ­ταν οἱ ὁ­μο­ε­θνεῖς, οἱ ὁ­μό­πι­στοι, οἱ συγ­γε­νεῖς καὶ οἱ φί­λοι, ἐ­νῶ μὴ πλη­σί­ον καὶ ἄ­ρα ἐ­χθροὶ ἦ­ταν οἱ ἀλ­λο­ε­θνεῖς καὶ οἱ ἀλ­λό­πι­στοι, οἱ Σα­μα­ρεῖ­τες, οἱ τε­λῶ­νες, οἱ εἰ­δω­λο­λά­τρες καὶ ὅ­λοι οἱ ἁ­μαρ­τω­λοί. Γι’ αὐτὸ καὶ οἱ Φαρισαῖοι καὶ Γραμματεῖς ἀντιδροῦσαν, διαμαρτυρόμενοι ὅταν οἱ τε­λῶ­νες καὶ γενικὰ οἱ ἁ­μαρ­τω­λοὶ πλη­σί­α­ζαν τὸν Κύ­ρι­ο γιὰ νὰ ἀ­κού­σουν τὴ δι­δα­σκα­λί­α του: «καὶ δι­ε­γόγ­γυ­ζον οἱ Φα­ρι­σαῖ­οι καὶ οἱ γραμ­μα­τεῖς λέ­γον­τες ὅ­τι Οὗ­τος ἁ­μαρ­τω­λοὺς προσ­δέ­χε­ται καὶ συ­νε­σθί­ει αὐ­τοῖς».

Κήρυγμα Κυριακῆς 12.2.2017

Κυριακή τοῦ Ἀσώτου

ΕΙΣΑΙ  ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ;

Ἡ ἐλευθερία εἶναι τό πιό ἐντυπωσιακό σύνθημα τῆς ἐποχῆς μας. Κυρίως ἡ ἐλευθερία τῆς ζωῆς: νά κάνει κανείς ὅτι θέλει  ὅτι τοῦ ἀρέσει. Αὐτό τό σύνθημα ἐπηρεάζει σήμερα τήν ἀτομική καί κοινωνική ζωή τῶν ἀνθρώπων.

     Καί ὅμως ἐδῶ γίνεται κάποιο σοβαρό λάθος. Γίνεται σύγχυση ἀνάμεσα στίς ἔννοιες τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀσυδοσίας. Γιατί πραγματικά ἐλεύθερος δέν εἶναι ἐκεῖνος πού κάνει ὅ,τι θέλει, ἀλλά ἐκεῖνος πού κάνει ὅτι πρέπει καί ὅ,τι συμφέρει στή ζωή του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΣΩΤΟΥ)

Απόστολος: Α΄ Κορ. στ΄ 12-20

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιε΄ 11-32

12 Φεβρουαρίου 2017

«Απεδήμησεν εις χώραν μακράν και εκεί διεσκόρπισε την ουσίαν αυτού ζων ασώτως» (Λουκ. ιε΄, 13)

Αποστομωτική απάντηση στους πονηρούς λογισμούς των γραμματέων και Φαρισαίων για τη συναναστροφή του με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς έδωσε ο Χριστός με την παραβολή του ασώτου. Όπως μας πληροφορεί ο ευαγγελιστής Λουκάς, όταν εκείνοι έβλεπαν τον Διδάσκαλο να δέχεται τους αμαρτωλούς, εγόγγυζαν λέγοντες, «Ούτος αμαρτωλούς προσδέχεται και συνεσθίει αυτοίς» (Λουκ. ιε΄ 2). Έτσι ο Ιησούς παρέδωσε την υψίστης σημασίας παραβολή και περιέγραψε την κατάσταση της αμαρτίας τον κανόνα της μετάνοιας και της ευσπλαχνίας του Θεού το μέγεθος. Δεν παρέλειψε δε στο πρόσωπο του πρεσβυτέρου υιού να στηλιτεύσει και τη δική τους σκληροκαρδία και υποκρισία.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Κυριακή του Ασώτου

(Λουκ. 15, 11-32)

Από την περασμένη Κυριακή έχουμε εισέλθει στην κατανυκτική περίοδο του Τριωδίου, και η αγία μας Εκκλησία τις τρεις Κυριακές που προηγούνται της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας προετοιμάζει προβάλλοντας τις τρεις μεγάλες αρετές που συνιστούν την πνευματική μας ζωή. Την περασμένη Κυριακή, μέσα από την παραβολή του Τελώνου και του Φαρισαίου, είδαμε τη σημασία της ταπεινώσεως. Σήμερα, με την παραβολή του Ασώτου υιού, τονίζεται η σημασία της μετανοίας, ενώ την ερχόμενη Κυριακή θα μας υπομνήσει το μεγαλείο της αγάπης και της φιλανθρωπίας.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

( Α΄Κορ. στ΄12-20 )

Ἀδελφοί μου,

δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουν τήν ἐσφαλμένην ἀντίληψιν, ὅτι ὁ χριστιανισμός ἀδιαφορεῖ γιά τό σῶμα καί ἐνδιαφέρεται μόνον γιά τήν ψυχήν. Καί, ἔχοντας αὐτήν τήν ἀντίληψιν, παραμελοῦν τό σῶμα τους, δέν θέλουν νά συμβουλευθοῦν γιατρόν, ὅταν ἀρρωστήσουν, καί, ἄν δεχθοῦν, δέν θέλουν νά ἀκολουθήσουν τήν θεραπευτικήν ἀγωγήν πού θά δώσῃ ὁ γιατρός, ἤ τούς ἀκοῦμε νά λένε: «ἄς πεθάνω, νά ἡσυχάσω». Τί ἔχομε νά ποῦμε σ’ ὅλ’αὐτά; Ὅσον ἀφορᾶ τό τελευταῖο, θά τονίσωμεν αὐτό πού διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, ὅτι τήν ζωήν τήν δίνει ὁ Θεός, ὁ Χορηγός τῆς ζωῆς, καί τήν ἀφαιρεῖ ὅποτε θελήσει Ἐκεῖνος, ὡς ὁ ἐξουσιαστής τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου. Ἑπομένως, εἶναι ἁμαρτία νά ζητοῦμε νά γίνῃ ὄχι τό θέλημά Του, ἀλλά τό θέλημά μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ – 12 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιε΄ 11-32)

Τήν περίφημη καί γνωστή σέ ὅλους μας παραβολή τοῦ Χριστοῦ γιά τόν ἄσωτο γιό, πού μετά ἀπό πολλές περιπλανήσεις ἐπιστρέφει μετανιωμένος στό πατρικό σπίτι, ὅπου τόν περιμένει ἕνας πατέρας πού τόν ἀγκαλιάζει μέ στοργή καί ἕνας μεγαλύτερος ἀδελφός πού στενοχωριέται μέ τήν ὑποδοχή του, ἀκούσαμε στό σημερινό ἱερό εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ»

Ὅλα τά εἶχε στό πατρικό του σπίτι ὁ νέος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Καί ἄνεση καί πλούτη καί στοργή πολλή. Κι ὅμως ὅλα τοῦ φαίνονταν στενά καί μονότονα κι ἡ πατρική ἀγάπη σκλαβιά. Γι’ αὐτό τελικά ἀπαίτησε ἀπερίφραστα τό μερίδιο τῆς κληρονομιᾶς. «Πατέρα, δός μου ὅτι ἀπ’ τήν περιουσία σου μοῦ ἀναλογεῖ. Κι’ ὑστέρα ἀπό λίγες μέρες μάζεψε τά πάντα καί ταξίδεψε σέ χώρα μακρινή. Ἐκεῖ σπατάλησε τήν περιουσία του ζώντας ἄσωτα, σπάταλα».

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου (ΑΣΩΤΟΥ) (Λουκ. ιε΄ 11-32)

Στή συγκινητικότατη παραβολή τοῦ Ἀσώτου ὁ Κύριος μᾶς παρουσιάζει ἕνα οἰκογενειακό δράμα. Στήν εὐτυχισμένη οἰκογένεια μέ τά δύο παιδιά ξαφνικά ξέσπασε ἡ καταιγίδα. Ὁ μικρότερος γιός ζήτησε ἐπιτακτικά νά πάρει τό μερίδιο τῆς περιουσίας πού θά κληρονομοῦσε μετά τό θάνατο τοῦ πατέρα του. Κι ὅταν ὁ πατέρας μέ ἕνα ἀπεριόριστο σεβασμό στήν ἐλευθερία τοῦ παιδιοῦ του ὑποχώρησε καί τοῦ παραχώρησε αὐτά πού θρασύτατα ζήτησε, ὁ ἐπαναστάτης ἐγκατέλειψε τό σπίτι καί ἔφυγε σέ τόπο μακρινό. Ἐκεῖ σπατάλησε τήν περιουσία του «ζῶν ἀσώτως», ὅπως ὑπογραμμίζει το ἱερό Εὐαγγέλιο.

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

Ἀπό τήν προηγούμενη Κυριακή εἰσήλθαμε στό Τριώδιο. Μιά περίοδο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς πού μᾶς προετοιμάζει καί μᾶς εἰσάγει στήν μεγάλη γιορτή τῆς χριστιανοσύνης, αὐτῆς τοῦ Πάσχα.

Τήν Κυριακή αὐτή, οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ἐπέλεξαν τήν περικοπή πού ὀνομάζεται «Παραβολή τοῦ Ἀσώτου», ἀπό τό Εὐαγγέλιο πού ἔγραψε ὁ Λουκᾶς (βλέπε στήν ἰστοσελίδα μας, στό θέμα «ἁγιογραφικά ἀναγνώσματα τῆς Κυριακῆς»).

Ζητεῖται ταπείνωση

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Κυριακῆς 5 Φεβρουαρίου: Λουκ. ιη΄ 10-14

«Ὁ ταπεινῶν ἑαυτὸν ὑψωθήσεται»

Μὲ τὴ σημερινὴ Κυριακή, τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου, εἰσερχόμαστε στὸ Τριώδιο, περίοδο προετοιμασίας γιὰ τὸ Πάσχα. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἴδαμε ἕναν πολὺ προσεκτικὸ καὶ τηρητὴ τοῦ Νόμου πιστό, τὸν Φαρισαῖο, νὰ χάνει τοὺς κόπους τῆς ἀσκήσεώς του μὲ τὴν ὑπερηφάνεια· κι ἕναν βαριὰ ἁμαρτωλό, τὸν Τελώνη, μὲ τὴν ταπείνωση νὰ βρίσκει ἔλεος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ ὑψώνεται πάνω ἀπὸ τὸν Φαρισαῖο. Ἀφοῦ εἶναι ἔτσι, πῶς μποροῦμε κι ἐμεῖς νὰ γίνουμε ταπεινοί;

1. Μὲ ἁπλὴ λογικὴ

Κήρυγμα Κυριακῆς 5 Φεβρουαρίου 2017

Τελώνου καί Φαρισαίου

(Λουκᾶ ιη΄ 10-14)

Στούς δύσκολους καί ἐπικίνδυνους καιρούς πού ζοῦμε ὁ ἄνθρωπος χρειάζεται κάποιο στήριγμα. Στήν ἀστάθεια καί ρευστότητα τῶν καταστάσεων καί τῶν πεποιθήσεων τῆς σημερινῆς ἐποχῆς ἔχει ἀνάγκη ἀπό σταθερότητα καί ἀσφάλεια. Καί γιά νά προχωρήσει ὁ χριστιανός ἀντίθετα πρός τό ρεῦμα καί τό κῦμα τῆς σύγχρονης ἠθικῆς κρίσεως, χρειάζεται ἔμπνευση καί δύναμη. Γιά ὅλα αὐτά μᾶς μιλάει σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.

Σκέψου αὐτούς πού μπόρεσαν!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ - Λουκ. 18, 10-14 (5/2/2017)

Η αποφυγή του επάρατου φαρισαϊσμού

Ανοίγει σήμερα την αυλαία της, αγαπητοί μου αδελφοί, μία ιδιαίτερα πνευματική και διδακτική περίοδος του λειτουργικού έτους, το Τριώδιο. Πρόκειται για μία περίοδο η οποία εκλαμβάνεται από το πνεύμα του κόσμου και από το πνεύμα και της Εκκλησίας με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Για τον κόσμο το Τριώδιο είναι ευκαιρία εξωστρέφειας, διασκέδασης, μασκαρέματος, κραιπάλης, ηδονισμού, αποθέωσης της κοσμικής ζωής. Για την Εκκλησία μας το Τριώδιο είναι μια εσωτερική πορεία, μία πνευματική διαδρομή, κατά την οποία ο άνθρωπος καλείται να πετάξει τις μάσκες που φορά, να κοιτάξει μέσα του, να προχωρήσει σε μια βαθιά διαδικασία αυτοκριτικής και ενδοσκόπησης, ούτως ώστε, επαξίως, κατά το δυνατόν, να εισέλθει στο Στάδιο των Αρετών και να αξιωθεί να βιώσει την ευδαιμονία της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ) (Λουκ. ιη΄ 10-14)

Ὁ Τελώνης καί ὁ Φαρισαῖος, ἀδελφοί, εἶναι τά πρόσωπα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Δύο κόσμοι τόσο διαφορετικοί, ἀλήθεια! Διαμετρικά ἀντίθετοι! Καί ὅμως σήμερα συναντῶνται σέ ἕνα σημεῖο, στήν προσευχή, στήν προσπάθειά τους νά ἐπικοινωνήσουν μέ τό Θεό. Τό πέτυχαν;

Ὁ Φαρισαῖος, μᾶς λέει ἡ περικοπή, στάθηκε σέ μέρος ἐμφανές καί ἐπίσημο τοῦ μεγάλου Ἰουδαϊκοῦ Ναοῦ, σήκωσε τά μάτια του, τά χέρια του, ὅλο τόν ἑαυτό του ψηλά, ξεκίνησε μέ σιγουριά, μέ αὐτοπεποίθηση καί ὁρμή, γιά νά φτάσει στά ὕψη τοῦ οὐρανοῦ. Ἄρχισε νά προσεύχεται. Σέ ποιόν ἀπηύθυνε τήν προσευχή του; Ὁ ἴδιος ἔλεγε πώς τήν ἀπηύθυνε πρός τό Θεό, διότι τή λέξη Θεός ἔχει πρώτη-πρώτη στήν προσευχή του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

(Β΄Τιμ. γ΄10-15)

Σήμερα, ἀδελφοί μου, ἀνοίγει, ὅπως λέμε, τό Τριῴδιον. Τί εἶναι τό Τριῴδιον; Εἶναι ἕνα ἀπό τά πιό ὡραῖα λειτουργικά βιβλία τῆς Ἐκκλησίας μας. Περιέχει ὕμνους καί τροπάρια, τά ὁποῖα εἶναι ἐμπνευσμένα καί συγκινοῦν καί προτρέπουν τούς ἀνθρώπους σέ μετάνοια καί ἐπιστροφή στόν Θεόν. Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ ὕμνος πού ἀκούσαμε σήμερα καί τόν ὁποῖον θά ἀκοῦμε  κάθε Κυριακή τοῦ Τριῳδίου: «Τῆς μετανοίας ἄνοιξόν μοι πύλας, Ζωοδότα…». Τό Τριῴδιον διαρκεῖ ἑβδομήντα ἡμέρες. Ἀνοίγει σήμερα, Κυριακή τοῦ Τελώνου καί τοῦ Φαρισαίου, καί κλείνει τό πρωί τοῦ Μεγάλου Σαββάτου. Νά εὐχηθοῦμε, λοιπόν, μέ τήν Χάριν τοῦ Θεοῦ, Καλό Τριῴδιον.

ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 – ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

(ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

(Λουκ. ιη΄ 10-14)  (Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Μετανοίας αναβάσεις

«Ο Θεός, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ»

Εισερχόμαστε με τη δύναμη του Πανάγαθου Θεού στο ευλογημένο στάδιο του Τριωδίου, το οποίο αποτελεί ευκαιρία για να εγκολπωθούμε στη ζωή μας βασικές πνευματικές αρετές και να αποκομίσουμε πλούσια εν Χριστώ καρποφορία. Ειδικότερα, τη σημαντική αυτή περίοδο του Τριωδίου ανοίγει η Εκκλησία μας με λατρευτικές ευκαιρίες που εκτοξεύουν τον άνθρωπο σε αναβάσεις πνευματικής ωφέλειας και καλλιέργειας. Άξονας βασικότατος γύρω από τον οποίο περιστρέφεται η πνευματική ζωή είναι η μετάνοια του ανθρώπου, η οποία περνά μέσα από την αρετή της ταπεινοφροσύνης και την απόταξη της κακίας του εγωισμού.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2017

Τελώνου και Φαρισαίου

(Λουκ. 18, 10-14)

Δύο θέματα θίγει ο Χριστός σήμερα, Κυριακή του Τελώνου και το Φαρισαίου, με την παραβολή που μας διηγείται: τον τρόπο της προσευχής μας προς τον Θεό και τη σημασία της ταπεινώσεως. Βρέθηκαν και οι δύο στο Ναό για να προσευχηθούν, και ο μεν Φαρισαίος με εμφανή υπερηφάνεια ευχαριστούσε τον Θεό που δεν ήταν όπως όλοι οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί, ή σαν τον Τελώνη, αλλά αντίθετα νήστευε δυο φορές την εβδομάδα και έδινε στο Ναό τις καθορισμένες εισφορές. Από την άλλη, ο Τελώνης είχε σκύψει με το πρόσωπο στο έδαφος και προσευχόταν λέγοντας “ο Θεός, συγχώρεσέ με τον αμαρτωλό”. “Αλήθεια σας λέω”, κλείνει ο Χριστός την παραβολή, “αυτός εδώ ανεχώρησε δικαιωμένος από το Ναό, κι όχι ο Φαρισαίος. Γιατί αυτός που υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, ενώ ο ταπεινός θα υψωθεί”.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ – 5 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017

(Λουκ. ιη΄, 10-14)

(Ἡ καθαρή καί ἡ ἀκάθαρτη προσευχή)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ἡ Κυριακὴ τοῦ Τελώνου καὶ τοῦ Φαρισαίου, στὴν ὁποία μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιωθήκαμε νὰ φθάσουμε σήμερα, εἶναι ἡ πύλη γιὰ τὴν εἴσοδό μας στὸ ἁγιασμένο καὶ κατανυκτικὸ Τριώδιο, ποὺ διαρκεῖ δέκα ἑβδομάδες. Τὶς τρεῖς πρῶτες ἑβδομάδες γίνεται ἡ προετοιμασία, ἡ προθέρμανση, καὶ τὶς ἄλλες ἑπτὰ διεξάγονται τὰ πνευματικὰ ἀγωνίσματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ)

Απόστολος: Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄ 10-14

5 Φεβρουαρίου 2017

«Κατέβη ούτος δεδικαιωμένος εις τον οίκον αυτού ή γαρ εκείνος» (Λουκ. ιη΄ 14).

Ένας από τους σοβαρότερους κινδύνους που μπορεί να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος, είναι η αίσθηση της αυτάρκειας, είτε της υλικής, είτε ιδιαίτερα της πνευματικής. Η αίσθηση της αυτάρκειας αποσυνδέει τον άνθρωπο από την πραγματικότητα, τον καθιστά εγωιστή και τον αποξενώνει από το Θεό και το συνάνθρωπο. Ο αυτάρκης άνθρωπος νομίζει ότι τα έχει όλα και άρα δεν έχει την ανάγκη ούτε του Θεού, ούτε των ανθρώπων. Ο αυτάρκης πιστεύει ότι είναι τέλειος και ενάρετος και όλοι οι άλλοι είναι ατελείς και αμαρτωλοί. Άρα και άξιοι υποτίμησης και περιφρόνησης. Σε ότι αφορά δε τη σχέση του με το Θεό, λόγω των «αρετών» του, νομίζει ότι δεν οφείλει τίποτε στο Θεό. Αντίθετα, πιστεύει ότι μάλλον ο Θεός του οφείλει και όχι ο ίδιος στο Θεό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΣΤΑ ΙΧΝΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ»

Μὲ ἱερὸ ἐνθουσιασμὸ ὁ φαρισαῖος ὑμνεῖ τὸν ἑαυτό του. Τὸν θαυμάζει, διακηρύττει τὴν ἁγιότητα καὶ τὴν ὑπεροχή του. Δὲ μοιάζει αὐτὸς μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους, ποὺ εἶναι βουτηγμένοι στὴν κλεψιά, τὴν τοκογλυφία, τὴν ἀνηθικότητα. Μέσα στό ὑπεροπτικό του παραλλήρημα ἀναφέρεται περιφρονητικά στόν τελώνη πού προσεύχεται μαζί του. Ὁ ὑπερήφανος, ὅταν πρόκειται νὰ τονίσει τὴν ὑπεροχή του, λίγο νοιάζεται ἂν πληγώνει τοὺς ἄλλους.

''Ω μεγάλης και τεθαυμασμένης οικονομίας''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ερμηνεύοντας ο Άγιος Κύριλλος Αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας το γεγονός της Υπαπαντής του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όπως μας το εξιστορεί ο ιστορικός της Καινής Διαθήκης, ο Ευαγγελιστής Λουκάς, το ονομάζει «φαιδρά δεσποτική εορτή»: «Και επειδή όλοι με προθυμία έχετε προσέλθει, αφού μας συνάθροισε γι αυτό η χαρά της δεσποτικής αυτής εορτής με λαμπερές τις λαμπάδες, ας πανηγυρίσουμε λαμπρά και ας ψηλαφήσουμε την όψη αυτών που θεοπρεπώς εκπληρώθηκαν ...