ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Τετάρτη 30 Αυγούστου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Α΄ Κορ. ιστ' 13 -24
Ευαγγέλιον: Ματθ. κα' 33 – 42
3 Σεπτεμβρίου 2017
«Λίθον ὃν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας. παρά Κυρίου ἐγένετο αὓτη, καί ἒστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν».
Την πέτρα που απέρριψαν ως ακατάλληλη οι χτίστες, χρησιμοποιήθηκε ως ακρογωνιαία πέτρα, της οικοδομής, που δεν είναι άλλη από την Εκκλησία του Χριστού. Αυτό το θαυμάσιο γεγονός, για τα μάτια όλων των πιστών, την θαυματουργική οικοδόμηση της Εκκλησίας, το πραγματοποίησε ο Κύριος, όπως σημειώνουν ο προφήτες.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

 Κυριακή ΙΓ΄ Ματθαίου.

3 Σεπτεμβρίου 2017

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στο αμπέλι και δεν είναι τυχαίο, αφού, παρόλο που είναι η πρώτη Κυριακή του μηνός Σεπτεμβρίου, του πρώτου μήνα του Εκκλησιαστικού έτους και τελείωσε πια ο Αύγουστος, όμως ακόμη διαρκεί ο τρύγος και η ενασχόληση με τους αμπελώνες. Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή του Χριστού και υπαινίσσεται με αυτό τον τρόπο την Εκκλησία. Σε άλλο σημείο της Καινής Διαθήκης ο Χριστός παρομοίωσε την ενότητα των Αποστόλων μαζί του και κατ επέκτασιν την ενότητα όλων των πιστών με τον Χριστό, όπως την κληματαριά με τα κλήματα της, λέγοντας: «ἐγώ εἰμί ἡ ἄμπελος, ὕμεῖς τά κλήματα», εγώ είμαι το αμπέλι κι εσείς είστε τα κλήματα αυτού του αμπελιού. Έτσι είναι και η ενότητα της Εκκλησίας.

Τρίτη 15 Αυγούστου 2017

«Την υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν λαμπηδόνων ηλιακών … ύμνοις τιμήσωμεν»

«Την υψηλοτέραν των ουρανών και καθαρωτέραν
λαμπηδόνων ηλιακών … ύμνοις τιμήσωμεν»
(Μεγαλυνάριον).

Αγαπητοί πατέρες και αδελφοί,
Σήμερα τιμούμε και υμνούμε την Παναγία μας, αυτή την εορτή της Κοιμήσεως και Μεταστάσεώς της. Με τα ιδιαίτερα εγκώμιά της, με τις λαμπρές λατρευτικές εκδηλώσεις η Εκκλησία μας τιμά και γεραίρει, υμνεί και δοξάζει την αειπάρθενο Μητέρα του Κυρίου μας «επί τη Κοιμήσει της».
Δύο λόγια για την Παναγία που τιμούμε σήμερα

του αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη

Είναι πολλά όσα μπορεί κάποιος να πει για την Παναγία. Ταυτόχρονα όμως όσα και να πεις για το τίμιο Πρόσωπό της είναι λίγα και πενιχρά. Η Εκκλησία τής προσέφερε τιμητικά όλον τον μήνα Αυγούστου γι’ αυτό και ονομάζεται «ο μήνας της Παναγίας». Έτσι έχουμε την ευκαιρία να καταθέτουμε σε Αυτή ευχές και ύμνους στην λατρεία, τραγούδια και χορούς στις παραδόσεις μας, που μιλούν για εκείνη και τα μεγαλεία που μας προσέφερε. Ποιός να διηγηθεί αλήθεια επαρκώς και επάξια όλα αυτά που μας δώρισε με την καταφατική της απάντηση στον αρχαγγελικό χαιρετισμό; Είπε «γένοιτο» και όλος ο κόσμος άλλαξε!
Χαίρε Παρθένε Χριστιανών το καύχημα, χαρά και σκέπη και σωτηρία των ψυχών ημών

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλης

Σήμερα η Εκκλησία μας εορτάζει περίλαμπρα και πανηγυρίζει χαρμόσυνα την λαμπρότερη Θεομητορική του Χριστιανισμού, την Κοίμηση, αλλά και την Ανάσταση και Μετάστασή της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Μητέρας του Θεού και όλης της ανθρωπότητος,  εις τους ουρανούς. Τέτοια είναι η εορτή που έχουμε σήμερα.  Με την Κοίμηση της Παναγίας μας ανασταίνεται η ζωή και εδραιώνεται στην καρδιά μας η ελπίδα της αεννάου προστασίας της.
Από τον θάνατο στην «κοίμηση»

Ιωάννου Αν. Γκιάφη, Θεολόγου-Πολιτικού επιστήμονος

Το πιο αδυσώπητο πρόβλημα του κάθε ανθρώπου ίσως είναι αυτό του «θανάτου». Δύσκολα δύναται κάποιος να διαχειριστεί έναν αποχωρισμό, μια ξαφνική απώλεια, πόσο μάλλον τη δική του αναμέτρηση με τον θάνατο. Στην καθημερινότητά μας το φαινόμενο του αποχωρισμού γνωστών και συγγενικών προσώπων μας είναι σύνηθες, όταν πάσης ηλικίας άνθρωποι φεύγουν από τον παρόντα κόσμο. Η κοσμική αντίληψη και η ουμανιστική θεώρηση οδηγείται στο συμπέρασμα της νομοτελειακής πράξης. Τα κάθε είδους φιλοσοφικά ρεύματα συγκλίνουν στην άποψη του αρχαίου φιλοσόφου Πυθαγόρα: «πως σε όλους είναι γραφτό να πεθάνουν». Η Αγία μας Εκκλησία το ενστερνίζεται αυτό;
«Ω Υπεράγιε θησαυρέ παντός αγιασμού»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ. Σεραφείμ

Η λαμπρότητα, με την οποία εορτάζει και πανηγυρίζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, την πανένδοξη κοίμηση και την εις ουρανούς μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου, αποτελεί έκφραση ευγνωμοσύνης στο πανάγιο πρόσωπό της και στη διακονία της που συνεχίζεται αδιάκοπη για το ανθρώπινο γένος. Είναι μία πανήγυρη ζυμωμένη με τις παραδόσεις του ορθοδόξου λαού μας που γνωρίζει να τιμά και να μακαρίζει «την αειμακάριστον και παναμώμητον και μητέρα του Θεού ημών».

Σάββατο 12 Αυγούστου 2017

Ἡ θεραπεία τοῦ σεληνιαζομένου

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 13 Αὐγούστου 2017, Ι΄ Ματθαίου (Ματθ. ιζ΄ 14-23)

1. Γενεὰ ἄπιστος

Μόλις κατέβηκε ὁ Κύριος ἀπὸ τὸ ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως, ἀντίκρυσε μέσα στὸν ὄχλο ἕνα δυστυχισμένο πατέρα, ποὺ ἔπεσε γονατιστὸς στὰ πόδια του καὶ Τοῦ εἶπε:

–Κύριε, λυπήσου τὸ παιδί μου, διότι σεληνιάζεται καὶ ὑποφέρει φοβερά. Κινδυνεύει! Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ ἢ στὸ νερό. Τὸν ἔφερα στοὺς μαθητάς σου, ἀλλὰ αὐτοὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν.

Καὶ ὁ Κύριος μὲ παράπονο λέγει: Ὦ γενεὰ ἄπιστη, ποὺ τόσα θαύματα εἶδες καὶ ἀπὸ τὴν κακία σου εἶσαι διεστραμμένη! Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς ἀνέχωμαι;
Ὁ πνευματικός μας πατέρας

Ἀπόστολος Κυριακῆς 13 Αὐγούστου 2017, ι΄ ἐπιστολῶν (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

«Ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα»

Μιὰ διαφορετικὴ συγγένεια μᾶς παρουσιάζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Μὲ πατρικὴ στοργὴ συμβουλεύει καὶ νουθετεῖ τοὺς Χριστιανοὺς τῆς Κορίνθου κι ἔπειτα σημειώνει χαρακτηριστικά: «Ἐ­­­­ὰν μυρίους παιδαγωγοὺς ἔχητε ἐν Χρι­στῷ, ἀλλ᾿ οὐ πολλοὺς πατέρας· ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ διὰ τοῦ εὐαγγελίου ἐγὼ ὑμᾶς ἐγέννησα». 

Ἐὰν ἔχετε πάρα πολλοὺς παιδαγωγοὺς καὶ διδασκάλους ἐν Χριστῷ, δὲν ἔχετε ὅμως πολλοὺς πατέρες. ­Διότι ἐ-­γὼ μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου σᾶς γέν­­­νησα πνευματικὰ μὲ τὴ χάρη ποὺ μοῦ ἔδωσε ἡ κοινωνία καὶ ἡ σχέση μου μὲ τὸν Χριστό. 
ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017 – Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

                                          (Ματθ. ιζ΄ 14-23) (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

Παιδαγωγίας ενατενίσεις

                                                          «πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ»

Τη θεραπεία του παιδιού του ζητούσε απεγνωσμένα ο  τραγικός πατέρας. Με πόνο ψυχής το έβλεπε να ταλαιπωρείται από ακάθαρτο πνεύμα. Η περιγραφή που ο ίδιος δίνει, αποκαλύπτει το μέγεθος της τραγωδίας που βίωνε: “πολλάκις πίπτει εις το πύρ, και πολλάκις εις το ύδωρ”. Η σκηνή που ξεδιπλώνει μπροστά μας ο Ευαγγελιστής Ματθαίος  δίνει το στίγμα της δουλείας στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος από τις δυνάμεις του κακού, όταν παραλείπει να ακολουθεί το δρόμο που μας υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Πραγματικά, ο νέος εκείνος από μικρό παιδί είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια του διαβόλου και κάτω από τη σκοτεινή εξουσία του είχε καταντήσει τραγική ύπαρξη.

Η ευθύνη των γονέων
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ ``

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι` ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κυριακή 13 Αυγούστου 2017

Είναι αδελφοί μου τραγική η εικόνα που καταθέτει σήμερα ο  Ιερός Ευαγγελιστής Ματθαίος στην λατρευτική μας σύναξη. O Κύριος κατεβαίνει με τους μαθητές του από το Θαβώρ μετά το γεγονός της Μεταμορφώσεως και συναντά μέσα στον όχλο που τον περιμένει, ένα δυστυχισμένο πατέρα ο οποίος γονατιστός προσφέρει στο Χριστό, την κατάσταση του δαιμονόπληκτου παιδιού του και την απογοήτευση του αφού οι μαθητές του δεν μπόρεσαν να το θεραπευόσουν.  Ο Κύριος ελευθερώνει το παιδί από την τυραννική παρουσία του διαβόλου, ελέγχει την απιστία των μαθητών του και τονίζει τα δύο μεγάλα πνευματικά εφόδια που ενισχύουν την πίστη και τον πιστό, την προσευχή και την νηστεία.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Μθ. 17, 14-23)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναφέρεται στὸ περιστατικό, ὅπου ἕνας πατέρας μὲ πενιχρὴ πίστη πλησιάζει τὸν Χριστὸ καὶ τὸν παρακαλεῖ «ἐὰν καὶ ἐφόσον μπορεῖ», ὅπως χαρακτηριστικὰ τοῦ λέει, νὰ θεραπεύσει τὸν υἱό του ποὺ «σεληνιάζεται» καὶ ταλαιπωρεῖται τόσο, ὥστε νὰ κινδυνεύει ἡ ἴδια ἡ ζωή του. Ἐπισημαίνεται στὴ συνέχεια τόσο ἡ ἀδυναμία τῶν μαθητῶν νὰ θεραπεύσουν τὸν δαιμονισμένο υἱό, ὅσο καὶ ὁ ἔλεγχος ἀπὸ τὸν Χριστὸ τῆς ἀπιστίας, πρῶτα τῶν μαθητῶν καὶ ἔπειτα ὅλων τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ
Απόστολος: Α΄ Κορ. ΄ 9 – 16
Ευαγγέλιο: Ματθ. ιζ΄ 14 – 23
13 Αυγούστου 2017
«Τούτο το γένος ουκ εκπορεύεται ει μη εν προσευχή και νηστεία»
Η κατάσταση του νέου, για τον οποίο μας μίλησε σήμερα το ιερό
Ευαγγέλιο, ήταν αξιολύπητη. Το δαιμόνιο από το οποίο βασανιζόταν τον
ταλαιπωρούσε αφάνταστα, τον έριχνε στη φωτιά και στο νερό για να τον εξοντώσει.
Κανείς δεν μπορούσε να τον απαλλάξει από το τρομερό αυτό μαρτύριο παρά μόνο
ο Θεός. Γι’ αυτό όταν ο πονεμένος πατέρας πληροφορήθηκε την παρουσία του
Θεανθρώπου στην περιοχή του, πήρε το άρρωστο παιδί του, ήλθε στο Χριστό και
έπεσε γονατιστός μπροστά του παρακαλώντας να τον ελεήσει «Κύριε, ελέησον μου
τον υιόν ότι σεληνιάζεται και κακώς πάσχει». Ο εύσπλαχνος Κύριος συμπόνεσε το
τυραννισμένο πλάσμα του και επετίμησε το δαιμόνιο, το οποίο με το θεϊκό
πρόσταγμα βγήκε από το παιδί την ίδια στιγμή.
Κυριακή 13 Αὐγούστου (Ι’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) (Ματθ. ιζ’ 14-23)

Ὁ δυστυχισμένος πατέρας τοῦ ση­μερινοῦ Εὐαγγελίου πολύ ἀπογοητευμένος εἶχε ὁδηγήσει τὸ δαιμο­νισμένο παιδί του στοὺς μαθητὲς τοῦ Κυρίου, γιὰ νὰ τὸ θεραπεύσουν, ἀλλά ἐκεῖνοι δὲν τὸ κατόρθωσαν. Ποῦ ἦταν στὸ διάστημα αὐτὸ ὁ Κύριος; Ἦταν ἐπά­νω στὸ Θαβὼρ μὲ τρεῖς ἀπὸ τοὺς Μαθη­τές Του, ἐνώπιον τῶν ὁποίων ἔλαβε χώ­ραν ἡ Μεταμόρφωσή Του.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13ΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017-  Ι’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ 
ΛΟΙΔΟΡΟΥΜΕΝΟΙ ΕΥΛΟΓΟΥΜΕΝ, ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΙ ΑΝΕΧΟΜΕΘΑ, ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΜΕΝΟΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ

Μια στάση ζωής καθόλου εύκολη, αγαπητοί μου αδελφοί, περιγράφει ο Απόστολος Παύλος στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του, αναφερόμενος στο πώς αντιμετωπίζουν οι απόστολοι την εχθρική συμπεριφορά όχι μόνο των μη χριστιανών αλλά και των άλλων μελών της Εκκλησίας: «λοιδορούμενοι ευλογούμεν,διωκόμενοι ανεχόμεθα, βλασφημούμενοι παρακαλούμεν» (Α’ Κορ. 4, 12-13). Στους εμπαιγμούς απαντάμε με καλά λόγια, στους διωγμούς με υπομονή, στις συκοφαντίες με λόγια φιλικά. Μία τέτοια στάση ζωής δεν έρχεται ως αποτέλεσμα γενναιόδωρης και μακρόθυμης καρδιάς. Αποτελεί το συστατικό στοιχείο της μίμησης του Χριστού, της παρουσίας εντός της καρδιάς της χάριτος του Αγίου Πνεύματος και την ίδια στιγμή είναι σημείο μοναδικής σε έκταση και ένταση πίστης.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ – 13 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2017

(Μτθ. ιζ΄, 14-23)

Τὸ γεγονὸς ποὺ μᾶς περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τοποθετεῖται χρονολογικὰ ἀμέσως μετὰ τὴ Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου στὸ Ὅρος Θαβώρ, τὴ μεγάλη αὐτὴ Δεσποτικὴ γιορτή, ποὺ γιορτάσαμε τὴν προηγούμενη Κυριακή. Κατεβαίνει ὁ Ἰησοῦς ἀπὸ τὸ Ὅρος Θαβὼρ μαζὶ μὲ τοὺς προκρίτους τῶν μαθητῶν του. Τὸ πρόσωπό του ἀκτινοβολεῖ ἀκόμη τὸ φῶς τῆς θείας φύσεώς του. Συναντοῦν τοὺς ὑπόλοιπους μαθητὲς καὶ πλῆθος κόσμου νὰ συζητοῦν μεταξύ τους.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΠΙΣΤΗ ΩΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ»

Ἡ διήγηση τῆς θεραπείας τοῦ ἐπιληπτικοῦ νέου συγκεντρώνει τήν προσοχή μας σέ δύο κυρίως σημεῖα, στήν ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ κατά τῶν δαιμόνων καί στή συζήτησή του μέ τούς μαθητές περί τῆς ἀπιστίας ὡς αἰτίας τῆς ἀδυναμίας τους νά ἐπιτελέσουν τή θεραπεία καί περί τῆς δυνάμεως τῆς πίστεως.

«Σᾶς βεβαιώνω πώς, ἄν ἔχετε πίστη ἔστω καί σάν κόκκο σιναπιοῦ, θά λέτε σ’ αὐτό τό βουνό «πήγαινε ἀπό δῶ ἐκεῖ, καί θά πηγαίνει καί κανένα πράγμα δέ θά ναι ἀδύνατο γιά σᾶς». Ἡ παράδοξη εἰκόνα πού χρησιμοποιεῖται στή φράση αὐτή τοῦ Κυρίου ἔχει τήν ἔννοια ὅτι ἡ πίστη κάνει θαύματα, ἐπιτελεῖ ἔργα καταπληκτικά, ἀκόμη καί ἔργα τά ὁποῖα φαίνονται λογικά ἀκατόρθωτα.

Κυριακή 6 Αυγούστου 2017

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 Μία από τις μεγάλες Δεσποτικές εορτές είναι η Μεταμόρφωση του Κυρίου: εκεί που στο όρος Θαβώρ ο Κύριος, έχοντας πάρει μαζί Του τους «προκρίτους των μαθητών», τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, «μετεμορφώθη έμπροσθεν αυτών», δηλαδή το πρόσωπό Του έλαμψε σαν τον ήλιο, τα ενδύματά Του έγιναν λευκά σαν το φως, δίπλα Του φάνηκαν οι προφήτες Μωϋσής και Ηλίας, ενώ ακούστηκε άνωθεν, από τον ουρανό, η φωνή του Θεού Πατέρα, η οποία έλεγε «Ούτός εστιν ο Υιός μου ο αγαπητός, αυτού ακούετε». Όλη αυτή η θεοφάνεια, η οποία βεβαίως θυμίζει και το «σκηνικό» της Βάπτισης του Κυρίου, πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα νέφος το οποίο περιέλαμψε τους μαθητές, οι οποίοι μη αντέχοντας το θέαμα έπεσαν πρηνείς, ενώ κάποια στιγμή ο Πέτρος, «μη ειδώς ο ελάλει», βλέποντας και τους Μωϋσή και Ηλία να συνομιλούν με τον Κύριο, είπε σ’ Αυτόν: «Κύριε, καλόν εστιν ημάς ώδε είναι».
Μεταμόρφωση

Εν Πειραιεί τη 5η Αυγούστου 2017
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου.
Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς.

Για μια ακόμη φορά, αγαπητοί μου αδελφοί, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει και πανηγυρίζει την μεγάλη Δεσποτική Εορτή της θείας του Κυρίου μας Μεταμορφώσεως και καλεί όλους εμάς τα πιστά τέκνα της να προσεγγίσουμε το νόημα κα το περιεχόμενό της. Μέσα στο γεγονός του υπερφυούς αυτού θαύματος βλέπουμε και πάλι την αμαυρωθείσα, λόγω της πτώσεως των πρωτοπλάστων, φύσιν του Αδάμ να λάμπει στο «αρχέτυπον κάλλος» της και στη θεία δόξα της στο πρόσωπο του μεταμορφωθέντος Χριστού. Μέσα στη Μεταμόρφωση του Χριστού βλέπει ο κάθε πιστός, όχι μόνον την θέωση της ανθρωπίνης φύσεως, αλλά και την δυνατότητα της ιδικής του προσωπικής θεώσεως. Με τα εμπνευσμένα και θεοφώτιστα τροπάρια, τους ύμνους και τα αναγνώσματα, με την συμμετοχή μας στην ευχαριστιακή σύναξη και με την όλη εορταστική ατμόσφαιρα των ημερών αυτών, επιθυμεί να μας χειραγωγήσει και να μας καταστήσει κοινωνούς της θείας δόξης του μεταμορφωθέντος Κυρίου.
Η Μεταμόρφωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν τω όρει τω Θαβώρ

Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος έχει κεντρική θέση στην Ορθόδοξη Εκκλησία και Θεολογία. Δεν είναι ένα γεγονός, μια συνηθισμένη εορτή. Είναι ένα γεγονός που έχει την ίδια σημασία για την σωτηρία μας με την ενσάρκωση και την Ανάστασή Του. Όσο μεγάλη και βασική εορτή είναι για την σωτηρία μας τα Χριστούγεννα και η Ανάσταση, τόσο σημαντική είναι και η εορτή αυτή.
''Σήμερον φωτός απροσίτου άβυσσος''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

«Σήμερα η άβυσσος του απροσίτου φωτός, σήμερα η απέραντη έκχυση της θείας αίγλης πάνω στο όρος Θαβώρ σκορπά τη λάμψη της μπροστά στα μάτια των Αποστόλων. Σήμερα φανερώνεται Κύριος της Παλαιάς και της Νέας Διαθήκης ο Ιησούς Χριστός, το πρόσωπο και το όνομα που αγαπώ, το γλυκύτατο αληθινά και ποθεινότατο και που υπερβαίνει κάθε έννοια γλυκύτητας»1.

Με αυτούς τους λόγους ο μεγάλος δογματολόγος της Εκκλησίας, ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, καταγράφει τη θεολογική του εμπειρία για το μεγάλο γεγονός της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού στο όρος Θαβώρ.
«Δεύτε αναβώμεν εις το όρος Κυρίου, και εις τον οίκον του Θεού ημών»

Του Τρυφωνόπουλου Γεώργιου, Θεολόγου για την Romfea.gr

Στην λογική του κόσμου, όπου καταβάζει κάθε άνθρωπο, μειώνοντας τον, με σκοπό να τον καταστήσει μέσο για να δοξασθεί, κάνοντας την ζωή του κόλαση, παραλαμβάνει ο Χριστός τους τρεις μαθητές, τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιώαννη για να τους ανεβάσει στο όρος Θαβώρ, χαρίζοντας τους την δόξα Του, κοινωνώντας τον παράδεισο Του μαζί τους. 

Μέσα στην απόλυτη ηρεμία, όπου δεσπόζει η σιγή, σε μια στιγμή τυλίγεται μέσα στο Φως της δόξας Του, εμφανίζονται δίπλα του, δεξιά και αριστερά ο Μωυσής και ο Ηλίας αντίστοιχα.