ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 27 Μαΐου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

«οὕτω λαμψάτω τό φῶς ἡμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρὠπων»

Ἡ λέξη Θεός εἶναι ἑλληνική καί σημαίνει φῶς. Οἱ ἄγγελοι καί οἱ ἄνθρωποι εἶναι κτίσματα καί καταυγάζονται ἀπό τό φῶς τῆς θεότητας. Ἀνάλογα μέ τόν φωτισμό πού δέχονται ἀναδεικνύονται φῶτα δεύτερα, ἐτερόφωτα, πού ἀντανακλοῦν ὅμως τό θεῖο φῶς. 
Οί Πατέρες εἶναι Ποιμένες καί ἡ διδασκαλία τους ἔχει σωτηριολογικό, δηλαδή θεραπευτικό χαρακτήρα. Στήν διάρκεια τῶν αἰώνων ἔλαμψαν στό νοητό στερέωμα της Ἐκκλησίας ὡς ἀστέρες. Εἶναι φῶτα μεγάλα, φωτεινοί ὁδοδεῖκτες πού δείχνουν στους πιστούς τόν ἀπλανή δρόμο γιά τήν θέωση.
Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 28 Μαΐου 2017, Ζ΄ ἀπῦ Πάσχα, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Ἰωάν. ιζ΄ 1-13)

«Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς»

Τὴ σημερινὴ Κυριακὴ τιμοῦμε τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ συγκλήθηκε τὸ 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, μιὰ πόλη τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου. Τὸ εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα, σχετικὸ μὲ τὴν ἑορτή, εἶναι τὸ πρῶτο μέρος τῆς Ἀρχιερατικῆς Προσευχῆς τοῦ Κυρίου, δηλαδὴ τῆς προσ­ευχῆς ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Κύριος λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ Πάθος Του. Στὴν ἀρχή της ὁ Κύριος λέει ὅτι δόξασε τὸν ἐπουράνιο Πατέρα Του στὴ γῆ: «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς». Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα πῶς δόξασε ὁ Κύριος τὸν Θεὸ Πατέρα, πῶς Τὸν δόξασαν οἱ ἅγιοι Πατέρες ποὺ τιμοῦμε σήμερα, καὶ ποιὸ εἶναι τὸ δικό μας χρέος.

1. Ὁ Κύριος φανέρωσε τὴν ἀλήθεια ποὺ σώζει
Ὁ κίνδυνος τῶν αἱρέσεων

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 28 Μαΐου 2017, Ζ΄ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

«Εἰσελεύσονται... λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου»

Τιμᾶ σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τοὺς 318 ἁγίους καὶ θεοφόρους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁ­­­ποῖοι συνῆλθαν στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ. μὲ σκοπὸ νὰ καταδικάσουν τὴ φοβερὴ αἵρεση τοῦ θεομάχου Ἀρείου καὶ νὰ ἀσφαλίσουν τὸ Ὀρθόδοξο ποίμνιο στὴν ὁδὸ τῆς ἀληθείας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚ ΣΥΝΟΔΟΥ
Απόστολος: Πράξ. κ' 16-18, 28-36
Ευαγγέλιον: Ιωάν. ιζ' 1 -13
28 Μαΐου 2017
«Ὅτε ἤμην μετ' αὐτῶν ἐν τῷ κόσμῳ, ἐγώ ἐτήρουν αὐτούς ἐν τῷ ὀνόματί σου»
Βρίσκεται προς το τέλος της επίγειας παρουσίας Του ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί. Προσεύχεται στον Θεό Πατέρα Του, αναφέρεται στο έργο, πουεπετέλεσε στη διάρκεια της επι γης παρουσίας Του. Στόχος Του ήταν να επιτύχεινα τηρήσει πιστούς στο όνομα του Θεού, αυτούς που Του εμπιστεύτηκε ο Θεός - Πατήρ. Αναφέρει λοιπόν στην προσευχή Του: Όταν βρίσκόμουν μαζί τους στη γη, τους προφύλαγα και φρόντιζα ώστε να είναι πιστοί στον όνομά Σου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΑΚΟΣΙΩΝ ΔΕΚΑ & ΟΚΤΩ ΠΑΤΕΡΩΝ-Ζ΄ ΙΩΑΝΝΟΥ (Ἰω. 17, 1-13)

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΙΩΑΝΝΟΥ

(Ἰω. 17, 1-13)

Ἡ ση­με­ρι­νὴ πε­ρι­κο­πὴ τοῦ Εὐ­αγ­γε­λί­ου ἀ­πο­τε­λεῖ τμῆ­μα τῆς με­γά­λης ἀρ­χι­ε­ρα­τι­κῆς προ­σευ­χῆς ποὺ ὁ Χρι­στὸς ἀ­πηύ­θυ­νε πρὸς τὸν Θε­ὸ Πα­τέ­ρα λί­γο πρὸ τοῦ Πά­θους. Σὲ αὐ­τὴ μᾶς λέ­ει τί εἶ­ναι ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή: «Αὕτη δέ ἐ­στιν ἡ αἰ­ώ­νι­ος ζω­ή, ἵνα γι­νώ­σκω­σι σὲ τὸν μό­νον ἀ­λη­θι­νὸν Θε­ὸν καὶ ὃν ἀ­πέ­στει­λας Ἰ­η­σοῦν Χρι­στόν».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ 318 ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 28 ΜΑΪΟΥ 2017

(Ἰω. ιζ΄, 1-13)

Ἑορτάζει σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τή μνήμη τῶν 318 Θεοφόρων Πατέρων τῆς Α΄ Οικουμενικῆς Συνόδου καί διαβάζεται στή Θεία Λειτουργία τό Ἱερό Εὐαγγέλιο, πού πρίν ἀπό λίγο ἀκούσαμε. Εἶναι ἕνα τμῆμα ἀπό τήν Ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου, πού ἀπηύθυνε πρός τόν οὐράνιο Πατέρα.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

Ἡ περικοπῆ πού διαβάζεται σήμερα, Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἀποτελεῖ μέρος τῆς «Ἀρχιερατικῆς προσευχῆς» τοῦ Κυρίου, τῆς προσευχῆς δηλαδή πού ἀπηύθυνε ὁ Χριστός πρός τόν Θεό Πατέρα λίγο πρίν ἀπό τό πάθος Του. Σ’ αὐτή τήν προσευχή ὁ Μέγας Ἀρχιερέας Χριστός ἔχει συγκεντρωμένο τό ἐνδιαφέρον του στό ἔργο πού ἄρχισε μέσα στόν κόσμο καί πού θά συνεχίσουν οἱ μαθητές τοῦ.  Γι’ αὐτό ἀκριβῶς τό ἔργο πού δέν εἶναι ἄλλο παρά ἡ Ἐκκλησία, παρακαλεῖ τόν Θεό Πατέρα.
Κυριακή 28 Μαΐου (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α’ ΟΙΚ.ΣΥΝΟΔΟΥ) (Ἰωάν. ιζ’ 1-13)

Θριαμβευτικὴ ἡ σημερινὴ ἡμέρα, ἀδελφοί!  Μνήμη τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α' Οἰκουμενικῆς Συνόδου! Τῶν ἡρώων αὐτῶν τῆς πί­στεως, ποὺ στάθηκαν ἀντιμέτωποι στὴν Ἀρειανικὴ λαίλαπα καὶ συνέτριψαν μὲ τὴ θεόπνευστη διδασκαλία τους τὴ μανιώδη αἵρεση τοῦ Ἀρείου. Ἀλλά, δὲν θὰ ἦταν ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε, πὼς τὸ ὑπόβαθρο ὅλων τῶν ἀγώνων τῶν Θεοφόρων Πατέρων μας ὑπῆρξε ἀκριβῶς τὸ Εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα, ποὺ εἶναι ἕνα τμῆμα τῆς Ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου μας.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ 28 ΜΑΪΟΥ 2017 
Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ 

  Η χριστιανική πίστη, αγαπητοί μου αδελφοί, βλέπει την προοπτική του κόσμου με κριτήριο την αιωνιότητα. Εχθρός ακατανίκητος ο θάνατος. Δεν έχει σημασία αν είναι αποτέλεσμα της φυσικής φθοράς και του χρόνου ή της πνευματικής φθοράς εξαιτίας της αμαρτίας που οδηγεί σ’ αυτόν «ίνα μη το κακόν αθάνατον γένηται».  Ο θάνατος υφίσταται ως ο προορισμός του καθενός μας. Ψάχνουμε παρηγοριά στις θρησκείες, στη φιλοσοφία, ενίοτε στην υλιστική ζωή. Και μπορεί πρόσκαιρα να ανακουφιζόμαστε, όμως το γεγονός του θανάτου δεν αλλάζει.
ΚΥΡΙΑΚΗ 28 ΜΑΪΟΥ 2017

ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α’ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ιω. ιζ΄ 1-13)) (Πρ. κ΄ 16-18,28-36)

Πίστεως θησαυρίσματα

“Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου”.

Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για τον αληθινό Θεό. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να δώσει πληροφορίες για τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης “Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε”. Έτσι ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.

Τετάρτη 24 Μαΐου 2017

''Ω της φοβεράς και ξένης οικονομίας''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Για να αναφερθεί κανείς στα σωτήρια γεγονότα της θείας οικονομίας, τα οποία εργάσθηκε ο Θεός προκειμένου να σώσει το ανθρώπινο γένος από τη φθορά και το θάνατο και να το οδηγήσει στην αφθαρσία και την αιωνιότητα, θα πρέπει να ανατρέχει στην εμπειρία και στη διδασκαλία των θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.

Σάββατο 20 Μαΐου 2017

«Ραββί, τὶς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ, ἵνα τυφλὸς γεννηθῆ;»

Ραφαήλ Χ. Μισιαούλη

Έκτη Κυριακή από το Πάσχα και στην Εκκλησία ακούμε την Ευαγγελική Περικοπή με την ίαση  του εκ γενετής τυφλού από τον Κύριο. Η θεραπεία του τυφλού είναι ένας φοβερός έλεγχος για τους Φαρισαίους, οι οποίοι δεν θέλουν να παραδεχθούν τα λόγια του Χριστού[2].Το γεγονός αυτό της θεραπείας του γίνεται αφετηρία σωτηρίας, η οποία στο τέλος του ευαγγελικού αναγνώσματος εκφράζεται διά της ομολογίας της πίστεώς του.
Λόγος εις το: ''Εποίησε πηλόν'' (Ιω. 9,6)

τοῦ ἀρχιμ. Χρυσοστόμου Κ. Παπαθανασίου Ἱεροκήρυκος Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ τῶν Ἀθηνῶν

 «Ἐποίησε πηλόν» ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ ἔχρισε τοὺς ὀφθαλμοὺς τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ καὶ ἔδωκε τὴν ἐντολὴν νὰ ὑπάγει στὴν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωὰμ καὶ ἐκεῖ νὰ νίψει τὰ μάτια του γιὰ νὰ θεραπευθῇ. 

Αὐτὴ ἦταν ἡ κίνηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὸν ἐκ γενετῆς τυφλόν, ποὺ παρουσιάσθηκε μπροστά Του.

Καὶ ἔτσι ἔγινε.

Ἀπῆλθε νὰ νίψει τὰ μάτια του ὁ τυφλὸς ἐκεῖνος στὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωὰμ καὶ ἐπέστρεψε βλέπων.

Καὶ ἐθεραπεύθη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

Ἡ ἀναγνώριση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ὑπόθεση εὐφυίας ἤ ἐγκυκλίου μόρφωσης. Ὀ Θεός κατοικεῖ στίς ψυχές τῶν ταπεινῶν καί ἄδολων καἰ ἄκακων καί σέ αὐτούς ἀποκαλύπτει τόν ἑαυτό του. Ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι ζἠτημα νοητικῆς ἐργασίας ἀλλά ὁ Θεός ἀποκαλύπτει τό πρόσωπό του σέ αὐτούς πού μποροῦν νά φέρουν τό βάρος τῶν ἀποκαλύψεων. Γιά τόν λόγο αὐτό τούς καθαρίζει στό καμίνι τῶν θλίψεων ἕως ὅτου καταστοῦν «ἀργύριον πεπυρωμένον ἑπταπλασίως κεκαθαρμένον».
Ὁμολογητὲς τοῦ Χριστοῦ

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 21 Μαίου 2017 - τοῦ Τυφλοῦ (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

«Ἓν οἶδα, ὅτι τυφλὸς ὢν ἄρτι βλέπω»

Ἔλαμψε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου ἀλλὰ καὶ ἡ παντοδυναμία Του: Θεράπευσε ἕναν ἐκ γενετῆς τυφλό, ἕναν ἀόμματο! Ἔλαμψε ὅμως καὶ ἡ ἀρετὴ τοῦ θεραπευμένου τυφλοῦ, ὁ ὁποῖος ὁμολόγησε μὲ ὑποδειγματικὸ τρόπο τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴ θεραπεία του καὶ γιὰ τὸν Κύριο Ἰησοῦ, ὅσο Τὸν εἶχε γνωρίσει. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀφορμὴ ἂς δοῦμε ποιὰ εἶναι τὰ γνωρίσματα τῆς ὁμολογίας τοῦ τυφλοῦ καὶ πῶς θὰ μπορέσουμε καὶ ἐμεῖς νὰ ὁμολογοῦμε θεάρεστα τὴν πίστη μας.

1. Τὰ γνωρίσματα τῆς ὁμολογίας τοῦ τυφλοῦ
ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΜΑΪΟΥ 2017 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ιω. θ΄ 1-38)) (Πρ. κστ΄ 1,12-20)

Το φως της ζωής

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν μεγαλύτερη γιατί αδυνατούσε να έχει και θέαση εικόνων και πραγμάτων. Δεν μπορούσε να κοιτάξει ούτε το διπλανό του και η ζωή του ήταν ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

 Ὁ ἐκ γενετῆς τυφλός, γιὰ τὸν ὁποῖο ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, δὲν κατέστη τέτοιος λόγῳ ἁμαρτιῶν τῶν γονέων του ἢ πολλῷ μᾶλλον τοῦ ἰδίου. Ἡ σωματική του ἀναπηρία, λένε οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ὀφείλεται ἀποκλειστικὰ καὶ μόνο σὲ λόγους φυσιολογίας. Ἔτσι καὶ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἔγινε «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ».
“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”
Κυριακή 21 Μαΐου 2017
ΣΤ΄ ἀπό τοῦ Πάσχα (Πραξ. κς΄ 1, 12-20)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη!
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, ἀπό τό 26ο κεφάλαιο τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων, ἀκούσαμε τόν ἀπόστολο Παῦλο, νά διηγεῖται στόν ΒασιλιᾶἈγρίππα τήν κλήση του ἀπό τόν Χριστό στήν ἀποστολική δράση.
Πῶς, καθ’ ὁδόν πρός τήν Δαμασκό, ὅπου ἐπρόκειτο νά ἐνεργήσει διωγμό ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν, τό ἄκτιστο φῶς τοῦ Χριστοῦ, παρά τό ὅτι ἦταν μέρα-μεσημέρι, περιάστραψε τόν τότε Σαῦλο καί μετέπειτα Παῦλο καλώντας Τον στή μαθητεία Του: «Σαούλ, Σαούλ, γιατί μέ καταδιώκεις; Εἶναι σκληρό (ἐπώδυνο καί χωρίς ἀποτέλεσμα) γιά σένα νά κλωτσᾶς πάνω σέ σιδερένια καρφιά».
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀφηγεῖται στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τήν θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν καί τήν «ἀνάβλεψιν τυφλῶν». Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά ξαναδίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.
Κυριακή 21 Μαΐου (ΤΥΦΛΟΥ) (Ἰωάν. θ’ 1-38)
Ἦταν τυφλὸς ἐκ γενετῆς, ἀδελφοί, ὁ τυφλός τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς. Οἱ μαθητὲς ἀποροῦν ποιοῦ ἁμαρτίες πληρώνει. Δικές του, ὅταν ἦταν ἀκόμη ἔμβρυο ἢ τῶν γονέων του; Οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο, τοὺς ἐξηγεῖ ὁ Κύριος. Γεννή­θηκε τυφλὸς γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ θαυ­μαστὰ ἔργα τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ. Καὶ φτύνοντας κάτω ἔκανε λίγη λάσπη, μὲ τὴν ὁποία ἄλειψε τὰ μάτια τοῦ τυφλοῦ. Κατόπιν, γιὰ νὰ δοκιμάσει τὴν πίστη του, τὸν ἔστειλε νὰ πλυθεῖ στὴ στέρνα τοῦ Σιλωάμ. Καὶ ἐκεῖ τὸ θαῦμα ἔγινε. Ὁ τυ­φλὸς βρῆκε τὸ φῶς του!
Η ΣΥΝΕΤΗ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(Ἰωάννου Θ' 1-38)
Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ, πλήν τῶν ἄλλων, μᾶς βοηθᾶ νά ἐμβαθύνουμε στό μεγάλο θέμα τῆς ἀλήθειας καί τῆς στάσεως τῶν ἀνθρώπων ἔναντι αὐτῆς.
Ὁ πρώην τυφλός, θεραπευμένος ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο, βρίσκεται στό ἐπίκεντρο τῶν κατηγοριῶν. Ὅσο περισσότερο οἱ Ἰουδαῖοι προσπαθοῦν νά τόν περιπλέξουν καί νά τοῦ ἀποσπάσουν ἔστω καί μία λέξη γιά νά κατηγορήσουν τόν Ἰησοῦ, τόσο καί περισσότερο αὐτός διακηρύττει καί θαρραλέα ὁμολογεῖ τήν ἀλήθεια περί Αὐτοῦ.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ 21 ΜΑΪΟΥ 2017
ΗΛΙΚΙΑΝ ΕΧΕΙ, ΑΥΤΟΝ ΕΡΩΤΗΣΑΤΕ 

Όταν συμβαίνει ένα θαυμαστό γεγονός, αγαπητοί μου αδελφοί, όπως η ανακαίνιση της ύπαρξης του τυφλού από τον Χριστό με το δόσιμο της όρασης, τότε για όσους πιστεύουμε στο Θεό ανακύπτει μία αφορμή να συνειδητοποιήσουμε τον τρόπο της πίστης μας. Αυτό φαίνεται  από το πώς αντιδρούμε στην αμφισβήτησή της τόσο από τους άλλους, όσο και από τον εαυτό μας. Ο τυφλός, μόλις ξαναβρήκε το φως του, κλήθηκε από το κοινωνικό και θρησκευτικό περιβάλλον, το οποίο μέχρι τότε γνώριζε την τυφλότητά του, να δώσει εξηγήσεις για το θαύμα που βίωσε. Η απάντηση του περιβάλλοντος για το πώς και ποιος έκανε το θαύμα ήταν η απόρριψη του Χριστού. Δεν μπορούσαν να αποδεχτούν ότι ο παραβάτης του Σαββάτου θα είχε τέτοια δύναμη ή τέτοια παρρησία ενώπιον του Θεού, ώστε να μπορεί να θαυματουργεί. Έτσι, το περιβάλλον του πρώην τυφλού ζητά από αυτόν να δοξάσει το Θεό. Δεν μπορεί να ερμηνεύσει το θαύμα και γι’ αυτό το αποδέχεται παθητικά. Κατ’ αυτούς δεν μπορεί να συμμετέχει ο Χριστός σ’ αυτό.

Πέμπτη 18 Μαΐου 2017

Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Απόστολος: Πράξ. α΄ 1-12
Ευαγγέλιον: Λουκ. κδ΄ 36-53
Πέμπτη, 25 Μαΐου 2017
«Ανέβη ο Θεός εν αλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος»
Με ύμνους πανηγυρικούς και με μια στάση εκστατική, δηλωτική της μη πλήρους κατανόησης των γεγονότων, η Εκκλησία γιορτάζει σήμερα την Ανάληψη του Χριστού. Η Ανάληψη είναι για την Εκκλησία γεγονός εξίσου σημαντικό με την Ανάσταση του Χριστού. Αν η Ανάσταση του Χριστού είχε ως αποτέλεσμα την ανάσταση και του ανθρώπινου γένους και την αρπαγή του από τα βάθη του Άδη, η Ανάληψη τού έδωσε το μήνυμα της δυνατότητας ανόδου εις τον ουρανό. Αν με την Ανάστασή Του ο Χριστός μάς ελευθέρωσε από τον θάνατο, με την Ανάληψή Του μας εθέωσε. Το ανθρώπινο σώμα από τότε είναι συγκάθεδρο με τη θεότητα. Την ανθρώπινη φύση Του ο Χριστός την πήρε στους ουρανούς, δεν την αποχωρίστηκε καμιά φορά. Είναι κατάσταση τιμής στην οποία δε θα μπορούσε να φτάσει ο άνθρωπος από μόνος του, έστω κι αν δεν αμάρτανε.

Δευτέρα 15 Μαΐου 2017

Ο σωτήριος διάλογος για το ζωντανό νερό

Όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει την ύπαρξη του Θεού, η ζωή του προσανατολίζεται διαφορετικά και διακατέχεται από ένα αισιόδοξο νόημα. Είναι τόση η πνευματική ευφορία που τον διακρίνει, ώστε να επιθυμεί να τη γνωρίσουν και οι άλλοι για να μετέχουν κι αυτοί στον πλούτο της χάριτος του Θεού.
«Ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι»

Ραφαήλ Μισιαούλης, Φοιτητής Θεολογίας ΑΠΘ

Πέμπτη Κυριακή από του Πάσχα και η Εκκλησία μας, μας παρουσιάζει το διάλογο του Κυρίου με μια γυναίκα Σαμαρείτιδα. Ένα διάλογο ουσιαστικό και διαχρονικό που ισχύει και θα ισχύει εις τους αιώνες των αιώνων, με πολλά μηνύματα προς τον κάθε ένα από μας.

Πηγαίνει ο Χριστός στην Σαμάρεια και συγκεκριμένα στην πόλη Συχάρ, στον τόπο που ο πατριάρχης Ιακώβ  είχε φτιάξει ένα πηγάδι[2]. Ο Ιακώβ αγόρασε ένα κομμάτι γης από τους υιούς του Εμώρ κι έκτισε εκεί ένα θυσιαστήριο με το όνομα «Θεός του Ισραήλ»[3]. Αργότερα αυτή τη γη την δώρισε στον υιό του, τον Ιωσήφ. Πηγαίνοντας, λοιπόν, ο Ιησούς κοντοστάθηκε στο σημείο του πηγαδιού, κουρασμένος, ώρα του μεσημεριού «ην δε ωσεί ώρα έκτη»[4],  περιμένοντας να περάσει κάποιος να του δώσει να νερό να πιει. Δεν μπορούσε ο Παντοδύναμος Κύριος να πιει μόνος του και χρειαζόταν κάποιο άλλο;
«Βαβαί, πόση της γυναικός η φιλοσοφία!»

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ερμηνεύοντας ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος την περικοπή της συνομιλίας του Χριστού με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα, όπως μας την παρουσιάζει ο Ευαγγελιστής Θεολόγος, στέκεται με ιδιαίτερο θαυμασμό στην στάση αυτής της γυναικός. Γράφει χαρακτηριστικά : «Πόσο ήσυχα δέχεται αυτή η γυναίκα τον έλεγχο, όταν της αποκαλύπτει ότι «πέντε γαρ άνδρας έσχες και νυν ον έχεις ουκ έστι σου ανήρ. Τούτο αληθές είρηκας»1;… Δεν αντέδρασε. Διατί; Μήπως και τους Ιουδαίους δεν ήλεγξε πολλάς φοράς και μάλιστα αυστηρότερον; Διότι δεν είναι το ίδιο να αποκαλύπτει κανείς τα απόκρυφα της ψυχής και να κάμνη φανερόν κάτι που γίνεται κρυφά. Διότι το πρώτο μεν είναι του Θεού μόνον και κανείς άλλος δεν γνωρίζει παρά μόνο εκείνος που τα έχει στην ψυχήν του. Το δεύτερον όμως είναι γνωστόν εις όλους τους οικείους… Η Σαμαρείτις όμως όχι μόνο δεν τον υβρίζει, αλλά και θαυμάζει και εκπλήσσεται και εκφράζει την γνώμην ότι είναι προφήτης. Και όμως οξύτερον ήλεγξεν αυτήν παρά τους Ιουδαίους»2.

Σάββατο 13 Μαΐου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«Πνεῦμα ὁ Θεός...»

Ὁ Κύριος ἀπεκάλυψε τό ἑαυτό του στό κόσμο κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας διακονίας του καί γιά κάθε ἕνα προσκηνυτή πού ἐπιθυμεῖ τήν θεογνωσία, ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἀπλανή ὁδό γνώσεως.
Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἤθελε νά γνωρίσει τόν Θεό. Οἱ πρωτόπλαστοι εἶχαν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ ὅμως τό προπατορικό ἁμάρτημα ἐκηλίδωσε τήν φύση μας καί ἀκολούθησε μία μακριά περίοδος ὅπου ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ χάθηκε καί οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευαν τά κτίσματα ἀντί τόν κτίστη. Ὁ Θεός παρέδωσε τόν Νόμο στόν Μωϋσή σάν προπαρασκευή γιά τήν ἔλευσή του καί τελικά «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν».
Δὲν θὰ ξαναδιψάσεις ποτέ!

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 14 Μαΐου, τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

«Ὃς ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα»

Εἴδαμε τὸν Κύριό μας στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα νὰ κάθεται «κε­­κοπιακὼς» δίπλα στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακὼβ καὶ νὰ συνομιλεῖ μὲ μιὰ Σαμαρείτιδα. Εἶχε κουραστεῖ ἀπὸ τὴν πεζοπορία, ἀλ­λὰ ἡ καρδιά Του ποτὲ δὲν κουράστηκε νὰ ἀγαπᾶ. Καὶ τώρα μὲ περισσὴ φρον­τίδα διακονεῖ στὴ σωτηρία αὐτῆς τῆς τραυματισμένης ψυχῆς. Τῆς ἀποκαλύπτει μεγάλες ἀλήθειες. Μεταξὺ τῶν ἄλ­λων τῆς εἶπε ὅτι ὅποιος πιεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ ποὺ δίνει Ἐκεῖνος, δὲν θὰ διψάσει ποτὲ πιά. Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ εἶναι ἡ δίψα τοῦ ἀνθρώπου στὴν ὁποία ἀναφέρεται ὁ Κύριος καὶ γιατί μόνο Ἐκεῖνος μπορεῖ νὰ τὴν ἱκανοποιήσει.

1. Ἡ δίψα τοῦ ἀνθρώπου
Τὸ χάρισμα τῆς παρακλήσεως

Ἀπόστολος Κυριακῆς 14 Μαΐου 2017, Ε΄ Πράξεων (Πράξ. ια΄ 19-30)

«Παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ»

Ὅταν γιὰ πρώτη φορὰ κηρύχθηκε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Ἀντιόχεια, τὰ ἀποτελέσματα ἦταν ἐντυπωσιακά. Ὁ ἀριθμὸς τῶν Χριστιανῶν καθημερινὰ αὐξανόταν. Ἡ θαυμαστὴ καὶ πλούσια αὐτὴ καρποφορία τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ ἔγινε γνωστὴ στὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἔστειλε τὸν ἀπόστολο Βαρνάβα νὰ ἐπισκεφθεῖ τὴ νεοσύστατη Ἐκκλησία, γιὰ νὰ στηρίξει τοὺς πρώτους ἐκεῖ Χριστιανούς. Πράγματι, πῆγε στὴν Ἀντιόχεια ὁ ἅγιος Ἀπόστολος καὶ ἀφοῦ εἶδε μὲ πολλὴ χαρὰ τὸ πλῆθος τῶν Χριστιανῶν «παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυ­ρίῳ»· προέτρεπε ὅλους νὰ μένουν ἀφοσιωμένοι καὶ προσηλωμένοι στὸν Κύριο μὲ ὅλη τὴ διάθεση τῆς ψυχῆς τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΜΑΪΟΥ 2017 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ιω. δ΄ 5-42)) (Πραξ. ια΄ 19-30)

Στους ορίζοντες της αλήθειας

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν»

Η ανακάλυψη του βαθύτερου νοήματος της ζωής περνά μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως μάς την αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κύριος. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς βάζει ακριβώς μπροστά από αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Να ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, για να δεχθεί τη μεγάλη αλήθεια της ζωής, η οποία είναι εκείνη που σώζει και ανεβάζει τον άνθρωπο στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ – 14 ΜΑΪΟΥ 2017

(Ἰω. 4, 5-42)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Σέ κάθε πίστη ἡ λατρεία προσδιορίζει τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει αἰσθάνεται πηγαῖα τήν ἀνάγκη νά λατρεύει τόν Θεό καί νά προσεύχεται σ’ Αὐτόν. Ὅσο μάλιστα πιό δυνατή εἶναι ἡ πίστη, τόσο πιό μεγάλη εἶναι καί ἡ ἀνάγκη γιά προσευχή. Ἐξάλλου ἡ πίστη ἑνός ἀνθρώπου ὑποστηρίζεται καί ἐνισχύεται ἀπό τήν πίστη τῶν ἄλλων. Σ’ αὐτό ἔγκειται ἡ σημασία τῆς λειτουργίας καί τῆς κοινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ. Τῆς λατρείας πού, σύμφωνα μέ τή βιβλική ἀντίληψη, ἔχει ἔντονο κοινοτικό χαρακτήρα. Ἀποτελεῖ τή στάση καί τήν προσφορά τοῦ πιστεύοντος λαοῦ πρός τόν ζῶντα καί ἀληθινό Θεό πού ἀποκαλύπτεται μέσα στό χρόνο καί τήν ἱστορία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ἰω. 4, 5-42)

(Ἰω. 4, 5-42)

Φθά­νον­τας ὁ Κύ­ρι­ος, κου­ρα­σμέ­νος καὶ δι­ψα­σμέ­νος, στὴν πό­λη Συ­χέμ, ἔ­κα­τσε κον­τὰ στὸ πη­γά­δι τοῦ Ἰ­α­κώβ, ὥ­στε νὰ ξε­κου­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τὴν ὁ­δοι­πο­ρί­α καὶ τὸ με­ση­με­ρια­νὸ καῦ­μα. Στὴν πη­γὴ τοῦ νε­ροῦ κα­τέ­φτα­σε καὶ μί­α γυ­ναί­κα ἀ­πὸ τὴ Σα­μά­ρει­α, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πέ­λε­ξε νὰ πά­ει καὶ νὰ ἀν­τλή­σει νε­ρὸ τὴν ὥ­ρα τοῦ με­γά­λου καύ­μα­τος, ὅ­ταν δη­λα­δὴ ἐκ τῶν πραγ­μά­των δὲν βρι­σκό­ταν κα­νεὶς ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Ἴ­σως ἔ­τσι ἤ­θε­λε νὰ ἀ­πο­φύ­γει τὰ σκω­πτι­κὰ καὶ προ­σβλη­τι­κὰ σχό­λι­α εἰς βά­ρος της γιὰ τὴν ἄ­στα­τη προσωπική της ζω­ή. Στὸν χῶ­ρο τῆς πη­γῆς ἡ γυ­ναί­κα συ­ναν­τᾶ τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὄ­χι μό­νο δὲν τὴν κα­τα­κρί­νει, ἀλ­λὰ τὴν ἑλ­κύ­ει στὴν ἀ­γά­πη του, στὴ με­τά­νοι­α καὶ τὴ σω­τη­ρί­α.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19-30
Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ΄ 5-42
14 Μαΐου 2017
Η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα αναφέρεται σε ένα περιστατικό της ζωής του Χριστού το οποίο έλαβε χώρα αμέσως μετά την εορτή του Πάσχα.
Αφού ο Χριστός εόρτασε το Πάσχα στα Ιεροσόλυμα κατά το πρώτο έτος της δημόσιας δράσης του επέστρεφε στην Γαλιλαία. Στον δρόμο περνούσαν έξω από μια πόλη της Σαμάρειας που ονομαζόταν Συχάρ. Ήταν δώδεκα το μεσημέρι μας λέγει το Ευαγγέλιο και παρουσιάστηκε και η ανάγκη να αγοράσουν τροφές από την πόλη για το ταξίδι τους ενώ ο Χριστός κάθισε δίπλα σε ένα πηγάδι το οποίο έκτισε ο Ιακώβ. Στο πηγάδι εκείνο ήρθε και μια γυναίκα Σαμαρείτισσα για να αντλήσει και να πάρει νερό για το σπίτι της. Εκεί διεξήχθηκε ο διάλογος του Χριστού με την γυναίκα εκείνη ώστε η Σαμαρείτισσα, μια γυναίκα αμαρτωλή, να αλλάξει τόσο πολύ ώστε στη συνέχεια να γίνει η αγία και ισαπόστολος Φωτεινή. 
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ 2017

Κυριακή  14 Μαΐου 2017

ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

( Πράξ.ια΄19-30 )

Μία ἀπό τίς ἐντολές τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ πρός τούς μαθητάς του, ἀδελφοί μου, εἶναι καί αὐτή πού ἔχει σχέσι μέ τήν διάδοσιν τοῦ Εὐαγγελίου: «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη…». Στίς ἡμέρες μας ἡ ἐντολή αὐτή τοῦ Χριστοῦ γίνεται πρᾶξις, κατά μᾶλλον ἤ ἦττον, ὡς ἐπί τό πλεῖστον ἀπό τούς κληρικούς, τούς ἱεροκήρυκας καί τούς λαϊκούς κήρυκας τοῦ θείου λόγου, ὅπως εἶναι λ.χ. οἱ καθηγηταί θεολόγοι στά γυμνάσια καί τά λύκεια. Εἴτε στούς κληρικούς κήρυκας ἀναφερόμεθα, εἴτε στούς λαϊκούς, τούς καθηγητάς, ἰσχύει αὐτό πού προείπαμε, ὅτι δηλαδή ἡ ἐντολή τοῦ Χριστοῦ μας γίνεται πρᾶξις κατά τό μᾶλλον ἤ ἦττον. Τοῦτο ἐξαρτᾶται κυρίως, ὄχι τόσον ἀπό τό πόσον εὐσυνείδητα ἐργάζεται κανείς, ὅσον ἀπό τό πόσον βιώνει κανείς τόν λόγον τοῦ Θεοῦ, ὥστε μέ τό ζωντανό παράδειγμά του νά διδάξῃ τόν ἄλλον, νά τόν ἐλκύσῃ στήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ. Ἡ πίστις, ἡ θεολογία, ὁ Χριστός εἶναι βίωμα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
( 14—05—2017 ) Ἰωάν. Δ', 5 - 42
Δὲν εἶναι τυχαία ἡ συνάντησις καὶ ἡ συζήτησις τοῦ Κυρίου μὲ τὴν Σαμαρείτιδα στὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ποὺ μᾶς περιγράφει ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τὴν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ἦταν μία ζεστὴ ἡμέρα καὶ ὁ Κύριος ἔρχεται λίγο ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη τῆς Σαμάρειας Συχὰρ κατάκοπος ἀπὸ τὴν μεγάλη ὁδοιπορία, σταμάτησε στὸ γνωστὸ καὶ ἱστορικὸ πηγάδι τοῦ Ἰακὼβ νὰ ξεκουραστεῖ καὶ νὰ πιεί λίγο δροσερὸ νερό. Μὰ ὁ σπουδαιότερος σκοπὸς Του ἦταν γιὰ νὰ ἀναζητήσει ἕνα χαμένο πρόβατο ριγμένο στοὺς γκρεμοὺς τοῦ διαβόλου καὶ νὰ σώσει μία αἰώνια ψυχὴ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ τὴν ἀναδείξει Ἁγία καὶ Ἰσαπόστολο.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ 14 ΜΑΪΟΥ 2017
ΑΛΛΟΣ ΕΣΤΙ Ο ΣΠΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΣ Ο ΘΕΡΙΖΩΝ 

        Μία μεγάλη αλήθεια αναφέρει, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Χριστός στους μαθητές Του, καθώς έχει ολοκληρώσει τον διάλογο με μια γυναίκα Σαμαρείτιδα στην πόλη Συχάρ, έχοντας συζητήσει μαζί της για την ανάγκη του ανθρώπου να πιει από το «ζων ύδωρ»  που είναι ο Ίδιος ο Κύριος, ο Μεσσίας που ανέμενε ολόκληρη η ανθρωπότητα. «Άλλος εστίν ο σπείρων και άλλος ο θερίζων»  (Ιωάν. 4, 37) λέει ο Χριστός σ’  εκείνους που Τον ακολουθούν, αλλά μέσα τους νιώθουν ότι κάτι πρέπει να αποδείξουν τόσο στον Ίδιο, όσο και στον κόσμο, αλλά και στους εαυτούς τους. Ότι δηλαδή μπορούν να είναι αυτόφωτοι, να σταθούν στα πόδια τους, να μπορούν να γίνου πετυχημένοι στα έργα που θα κάνουν, ιδιαιτέρως στα πνευματικά, σ’  αυτά που αναφέρονται στη σωτηρία του κόσμου, αλλά και σε κάθε άλλο έργο.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»

Πολλὲς φορὲς τὶς ὑψηλὲς διδασκαλίες του ὁ Χριστός τὶς ἀπηύθυνε σὲ ἁπλούς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχαν κανένα ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικὸ ἁγιότητας ἢ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δὲν ἀπέφευγε μάλιστα νὰ συνομιλεῖ καὶ μὲ γυναῖκες, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἔκανε κανεὶς ἀξιοπρεπὴς διδάσκαλος τῆς ἐποχῆς, δεδομένου ὅτι δὲν θεωροῦνταν οἱ γυναῖκες ἰσάξια πρὸς τὸν ἄνδρα πρόσωπα καὶ ἱκανὰ ν’ ἀκούσουν μία διδασκαλία.
Κυριακή 14 Μαΐου (ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ) (Ἰωάν. δ’ 5-42)

        Ἡ εὐαγγελική περικοπή παρουσιάζει τόν Κύριο νά κάθεται κατάκοπος πλάι σὲ ἕνα πηγάδι κοντὰ στὴν πόλη Συχάρ τῆς Σαμά­ρειας. Οἱ μαθητές­ ἔχουν πάει στὴν πόλη νὰ ἀγοράσουν τρό­φιμα. Μιὰ γυναίκα Σαμαρείτιδα πλησιάζει κρατώντας τὴ στάμνα της, γιά νά ἀντλήσει νερὸ ἀπὸ τὸ πη­γάδι. Ξαφνικὰ ἀκούγεται ἡ φωνὴ τοῦ Κυ­ρίου: «Δὸς μοι πιεῖν». Δός μου νὰ πιῶ. Ἡ γυναίκα μένει ἐμβρόντητη. Ἄκουσε καλά; Λέει στὸν Κύριο: Πῶς ἐσύ ἕνας Ἰουδαῖος ζητᾶς νερό ἀπὸ μένα πού εἶμαι Σαμαρείτιδα; Οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ Σαμα­ρεῖτες εἶχαν μεγάλη ἔχθρα μεταξύ τους. Τῆς ἀπαντάει ὁ Ἰησοῦς:
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ``
Κυριακή 14 Μαΐου 2017
E΄ ἀπό τοῦ Πάσχα (Πραξ. ια΄ 19-30)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη!
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς, διηγούμενος τήν θαυμαστή ἐξάπλωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐπισημαίνει πώς οἱ πιστοί ὀνομάστηκαν γιά πρώτη φορά Χριστιανοί στήν Ἀντιόχεια.
Μετά τήν μαρτυρική τελείωση τοῦ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου τά μέλη τῆς πρώτης Ἐκκλησίας διασκορπίσθηκαν πέρα ἀπό τά ὅρια τῶν Ἱεροσολύμων. Ἦταν μάλιστα τόσο ἐντυπωσιακό τό «ἄνοιγμα» αὐτό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ στούς γύρω λαούς, ὥστε, ὅταν ὁἈπόστολος Βαρνάβας ἐπισκέφθηκε τήν Ἀντιόχεια ἀναζητώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο, βίωσε ἀπό κοντά τήν μεγαλειώδη ἐμπειρία τῆς αὐξήσεως τοῦἀριθμοῦ τῶν Χριστιανῶν.

Σάββατο 6 Μαΐου 2017

Ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων μας

Εὐαγγέλιον Κυριακῆς 7 Μαΐου 2017, Παραλύτου (Ἰωάν. ε΄ 1-15)

«Ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει»

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἴδαμε ὅτι ὁ Κύ­ριος ἐπισκέφθηκε ἕναν τό­­πο ὅπου ὑπῆρχε πολὺς πό­νος, τὴν «κολυμβήθρα» Βηθεσδά, μιὰ δεξαμενὴ δίπλα στὴν ὁποία παρέμεναν πολλοὶ ἄρρωστοι. Ἐκεῖ πρόσ­εξε ἕναν ἐγκαταλειμμένο ἄρρωστο ποὺ ἦ­ταν παράλυτος επὶ 38 χρόνια· τὸν πλησίασε καὶ μ᾿ ἕνα πρόσ­ταγμά Του τὸν θεράπευσε. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ θαῦμα ἂς μελετήσουμε μιὰ πολὺ παρήγορη ἀλήθεια, ποὺ ἀκοῦμε καὶ σὲ Εὐχὴ τῆς θείας Λειτουργίας: ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν». 

1. Ὁ Κύριος εἶναι ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων μας
Μὲ τὴ δὐναμη τοῦ Χριστοῦ

Ἀπόστολος Κυριακῆς 7 Μαΐου, Παραλύτου, Πράξ. θ΄ 32-42

«Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς»

Δύο θαύματα μᾶς παρουσιάζει τὸ ση­μερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα. Τὸ ἕνα εἶναι ἡ θεραπεία τοῦ Αἰνέα, ποὺ ἦ­­­ταν παράλυτος ἐπὶ ὀκτὼ ἔτη, καὶ τὸ ἄλ­λο ἡ ἀνάσταση τῆς Ταβιθά, πιστῆς χριστια­νῆς ἀφοσιωμένης στὰ ἔργα τῆς φιλαν­θρωπίας. Θαύματα πράγματι ἐκ­πλη­­κτικά, τὰ ὁποῖα ἐπετέλεσε ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὄχι γιὰ νὰ ἐντυπωσιάσει ἢ νὰ κερδίσει τὴ δόξα τῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ γιὰ νὰ ὁδηγήσει κι ἄλ­­λες ψυχὲς στὴ σωτηρία. Γι’ αὐτὸ καί, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ θεραπεύσει τὸν παρά­λυτο Αἰνέα, φώναξε δυνατὰ ὥστε νὰ τὸν ἀκούσουν ὅλοι: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός»! Πρόσεξε, Αἰνέα! Ὄχι ἐγὼ ἀλλὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς σὲ γιατρεύει ἀ­­­­πὸ τὴν παραλυσία σου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω. 5,1-15)

Μιχαήλ Χούλη

Θεολόγου 

 Κοντά στην προβατική πύλη του φρουρίου των Ιεροσολύμων, απ’ όπου οδηγούσαν τα πρόβατα για τις θυσίες, υπήρχε (και σώζεται μέχρι σήμερα) μια δεξαμενή που στα Εβραϊκά λέγεται Βηθεσδά, δηλαδή «σπίτι αγάπης» ή «οίκος ευσπλαχνίας» και είχε πέντε στοές (υπόστεγα με καμάρες). Σ’ αυτές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό. Γιατί κάπου-κάπου ένας άγγελος κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε το νερό. Ο πρώτος λοιπόν που έμπαινε μετά την ταραχή του νερού γινόταν καλά, απ’ οποιαδήποτε αρρώστια και αν υπέφερε. Δεν επρόκειτο δηλαδή για ιαματικά λουτρά, αλλά για ευεργεσία και έλεος από το Θεό, αφού μόνο ο πρώτος κάθε φορά εισερχόμενος θεραπευόταν και μάλιστα από κάθε ασθένεια.
``ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ``
Κυριακή 7 Μαΐου 2017
Δ΄ ἀπό τοῦ Πάσχα (Πραξ. θ΄ 32-42)
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί, Χριστός ἀνέστη!
Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, τόν συγγραφέα τοῦ βιβλίου τῶν «Πράξεων τῶν Ἀποστόλων», νά μᾶς διηγεῖται δύο θαύματα, πού ἐπιτέλεσε ὁἀπόστολος Πέτρος στόν ὄνομα τοῦἀναστάντος Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Δέν παραλείπει νά τονίσει, πώς τόσο ἡ θεραπεία τοῦἐπί ὀκταετίᾳ παράλυτου Αἰνέα, ὅσο καί ἡἐκ νεκρῶν ἀνάσταση τῆς ἐλεήμονος Ταβιθᾶ, παρακίνησε πολλούς νά πιστεύσουν στόν Χριστό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ἰω. 5, 1-15)

(Ἰω. 5, 1-15)

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς ὁμιλεῖ γιὰ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία ἑνὸς ἄνδρα, ὁ ὁποῖος κατέκειτο παράλυτος γιὰ τριάκοντα ὀκτὼ ἔτη.

Στὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλὴμ ὑπῆρχε ἕνα ἰδιαίτερο κτίσμα, μία δεξαμενὴ μὲ πέντε στοές, ποὺ στὰ ἑβραϊκὰ ὀνομαζόταν Βηθεσδά. Στὸ μέρος ἐκεῖνο κείτονταν πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ ἐν γένει ἀνήμπορων ἀνθρώπων. Αὐτοὶ ἀποτελοῦσαν μιὰ ὄντως τραγικὴ εἰκόνα τῆς ἀνθρώπινης δυστυχίας, ἀλλὰ καὶ ἔκφραση τῆς θλίψεως, τῆς ὀδύνης καὶ τοῦ πόνου. Ἐκεῖ ἀκούγονταν ἀπὸ τοὺς ταλαίπωρους αὐτοὺς ἀσθενεῖς κραυγὲς πόνου καὶ ἀδημονίας, ἱκεσίες καὶ παρακλήσεις, ὥστε νὰ τύχουν χέρι βοηθείας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Απόστολος: Πραξ. θ΄ 32-42
Ευαγγέλιο: Ιω. ε΄ 1-15
7 Μαΐου 2017
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας παρουσιάζει έναν άνθρωπο άρρωστο, βασανιζόμενο για τριάντα οκτώ χρόνια. Η φύση της ασθένειας του δεν κατονομάζεται αρχικά,.
Αργότερα, μετά τη θεραπεία, μαθαίνουμε ότι ο πρώην άρρωστος σηκώθηκε, πήρε το κρεβάτι του και περπάτησε. Γι’ αυτό και στη χριστιανική παράδοση έχει μείνει γνωστός ως ο παραλυτικός. Ούτε όμως η ασάφεια της αρρώστιας στην ευαγγελική περικοπή ούτε η απόδοση του όρου παραλυτικός από τη χριστιανική παράδοση είναι τυχαίες.
ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΜΑΪΟΥ 2017 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω. ε΄ 1-15)) (Πραξ. θ΄ 32-42)

Ο αληθινός ιατρός

“Άνθρωπον ουκ έχω”.

Χριστός Ανέστη. Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου υπέφερε και περνούσε την δική του δοκιμασία. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε ένα άνθρωπο που θα τον συμπονούσε και να τον βοηθήσει να μπει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.

Βρήκε τον Κύριο
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

Ὁ παραλυτικὸς τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ’ αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.
Κυριακή 7 Μαΐου ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ἰωάν. ε’ 1-15)

          Ἕνα ἀπὸ τὰ θαύματα τοῦ Κυ­ρίου στὴν ἀρχή τῆς δημοσίας δράσεώς Του περιγράφει τὸ Εὐαγγελικό μας ἀνάγνωσμα, τή θεραπεία τοῦ παραλύτου τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἐκπληκτικὸ θαῦμα, ποὺ στά­θηκε ἡ πρώτη ἀφορμὴ τῆς ἐναντίον Του ἀντιδράσεως τῶν Ἰουδαίων.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ – 7 ΜΑΪΟΥ 2017

(Ἰω. 5, 1 – 15)

Ἡ σημερινὴ Κυριακή, ἀγαπητοί μου Χριστιανοί, εἶναι ἡ τετάρτη κατὰ σειρὰν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τοῦ Πάσχα καὶ εἶναι γνωστὴ ὡς Κυριακὴ τοῦ Παραλύτου. Πῆρε τὸ ὄνομά της ἀπὸ τὴ θεραπεία ἑνὸς παραλύτου, τὴν ὁποία ἔκανε θαυματουργικὰ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Τὸ θαυμαστὸ αὐτὸ σημεῖο, ποὺ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τὸ προβάλλει σήμερα γιὰ νὰ στερεώση τὴν πίστη μας στὴν ἀνάσταση καὶ στὴ θεότητα τοῦ Κυρίου, τὸ περιγράφει ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης μὲ ἀρκετὲς λεπτομέρειες.

Πέμπτη 4 Μαΐου 2017

''Πειρατήριον εστίν ο βίος του ανθρώπου''

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ερμηνεύοντας ο Άγιος Κύριλλος, πατριάρχης Ιεροσολύμων την θεραπεία του παραλυτικού της Βηθεσδά, εκτός των άλλων μας αναφέρει και τα εξής: "Ο Χριστός είδε κάποιον κατάκοιτο και ταλαιπωρημένο από τη βαριά του αρρώστια. Διότι είχε μεγάλο βάρος αμαρτιών και πόνο μακροχρόνιας αρρώστιας. Σε αυτόν απευθύνει το ποθητό ερώτημα: "θέλεις να θεραπευθείς;" (Ιω ε΄,7)".