ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 29 Μαΐου 2021

2021 ΜΑΙΟΥ 30 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Η ΛΥΤΡΩΤΙΚΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ (Ιω. 4, 5-42)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Αηδονιά, στις 9/5/2004)

Αναπόφευκτο ερώτημα

Είτε το θέλουμε, είτε όχι, κυκλοφορεί μέσα μας το ερώτημα: «Γιατί τάχα ζούμε; Υπάρχει άραγε τίποτε μετά τον θάνατο; Μήπως το πιο καλό απ’ όλα είναι εκείνο που έλεγαν οι αρχαίοι: «φάγωμεν, πίωμεν, αύριον γαρ αποθνήσκωμεν»; Ή πιο απλά όπως το λένε σήμερα: «Δεν υπάρχει τίποτε. Φάει, πιέ, γλέντα. Πέρασε όσο πιο καλά μπορείς στη ζωή σου. Αυτό τελικά μένει. Μην απασχολείσαι με το τι λέει ο καθένας για τα πέρα από τον τάφο».

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2021 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ιω. δ΄ 5-42) (Πράξ. ια΄ 19-30)

Αληθινή προσκύνηση

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν»

Η ανακάλυψη του βαθύτερου νοήματος της ζωής, περνά μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως μάς την αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κύριος. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς βάζει ακριβώς μπροστά από αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Να ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, προκειμένου να γίνει δεκτικός της μεγάλης αλήθειας της ζωής, η οποία είναι εκείνη που σώζει και ανεβάζει τον άνθρωπο στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΜΑΪΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Πραξ. ια΄, 19-30)

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Βρισκόμαστε στὴν Ἀντιόχεια τῶν ἀποστολικῶν χρόνων, λίγο μετὰ τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ Ἀρχιδιακόνου καὶ Πρωτομάρτυρος Στεφάνου. Ἐκεῖ ἔχουν φθάσει οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν Κύπρο καὶ τὴν Κυρήνη, οἱ ὁποῖοι  διδάσκουν τὸ Εὐαγγέλιο στοὺς Ἑλληνιστές, δηλαδὴ στοὺς Ἑβραίους ποὺ μιλοῦν ἑλληνικά. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ εἶναι μαζί τους καὶ ὁ ἀριθμὸς τῶν πιστῶν αὐξάνεται ὁλοένα σὲ πλῆθος. Τὸ μαθαίνει αὐτὸ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων καὶ στέλνει τὸν Βαρνάβα, ὁ ὁποῖος ἦταν «ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος Ἁγίου καὶ πίστεως», γιὰ νὰ ἐλέγξει τὴν κατάσταση. Ὁ Βαρνάβας χαίρεται πολὺ μὲ τὴν πρόοδο ποὺ βλέπει καὶ διδάσκει ὅλους νὰ παραμένουν σταθεροὶ μὲ ὅλη τους τὴν καρδιὰ στὴν πίστη τους στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Καὶ ὁλοένα νέα μέλη προστίθενται στὴν Ἐκκλησία. Πηγαίνει τότε ὁ Βαρνάβας στὴν Ταρσὸ νὰ ἀναζητήσει τὸν Παῦλο, τὸν βρίσκει καὶ ἔρχονται καὶ δύο μαζὶ στὴν Ἀντιόχεια. Ἐκεῖ μένουν γιὰ ἕναν ὁλόκληρο χρόνο διδάσκοντας τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἐκεῖ, στὴν Ἀντιόχεια, ἐμφανίζεται γιὰ πρώτη φορὰ ἡ τιμημένη καὶ ἁγία ὀνομασία «Χριστιανός».

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Απόστολος: Πράξ. ια' 19-30

Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ' 5-42

30 Μαΐου 2021

«Ουκέτι διά την σην λαλιάν πιστεύομεν· αυτοί γαρ ακηκόαμεν και οίδαμεν ότι ούτος εστίν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (Ιωάν.δ' 42).

Μέσα από δυο διαλόγους Του, τον πρώτο με τον Νικόδημο (Ιωάν. γ’ 1-21) και τον δεύτερο με τη Σαμαρείτιδα (Ιωάν. δ' 5-42), ο Χριστός μάς αποκαλύπτει ύψιστες αλήθειες για τον Θεό, καθώς και την υπερβολική αγάπη Του προς τον άνθρωπο. Άν, μέσα από τον πρώτο διάλογο αποκαλύπτεται αυτή η αγάπη του Θεού προς τον άνθρωπο, μέσα από τον δεύτερο διάλογο, όχι μόνο επιβεβαιώνεται αυτή η αγάπη, αλλά και διαλαλείται «πως πραγματικά Αυτός είναι ο Σωτήρας του κόσμου».

 ΣΥΜΦΕΡΟΝ Η ́ ΠΛΗΡΩΜΑ ΑΛΗΘΟΥΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ;

Κυριακή της Σαμαρείτιδος (Ιωάν. Δ ́5-42)

Εἶναι δυνατόν ὁ ἄνθρωπος πού στοχεύει στίς ὑλικές μόνον ἀπολαυές νά φθάσει τελικῶς στήν κορυφή τῆς ἀποκαλύψεως κατά τήν ἐπικοινωνία του μέ τόν Θεό; Εἶναι δυνατόν ἡ συνείδηση νά ἀνέλθει τήν κλίμακα τῆς Χάριτος, ὥστε ὁ πιστός νά καταξιωθεῖ, ὡς πρόσωπο, νά ἀνέλθει στήν ἀτμόσφαιρα τῆς ὁμολογίας; Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς Σμαρείτιδος ἐπιβεβαιώνει τοῦ λόγου τό ἀληθές.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. δ’ 5-42 (30-05-2021)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η αληθινή λατρεία του Θεού

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας μεταφέρει στην πόλη της Σαμαρείας Συχάρ, όπου ο Ιησούς Χριστός συναντά στο πηγάδι του Ιακώβ τη Σαμαρείτισσα γυναίκα.  Ο διάλογος μεταξύ του Ιησού Χριστού και της Σαμαρείτισσας, ενώ έχει ως αφετηρία κάποιο υλικό πράγμα, το νερό, «δος μοι πιείν», εντούτοις στη συνέχεια καταλήγει σε μια συνομιλία με υψηλές διδασκαλίες και μηνύματα.  Ο διάλογος αυτός στάθηκε η αφορμή ώστε η γυναίκα αυτή να πιστέψει πραγματικά ότι ο Χριστός είναι ο Μεσσίας.  Η Σαμαρείτισσα αυτή γυναίκα είναι η μετέπειτα Αγία Φωτεινή η Σαμαρείτιδα, την οποία τιμά η Εκκλησία μας κατά την ομώνυμη Κυριακή της Σαμαρείτιδος, αλλά και στις 26 Φεβρουαρίου. Η Αγία Φωτεινή αφιέρωσε τον εαυτό της στη διάδοση του ευαγγελίου στην Αφρική και στη Ρώμη, όπου και τελικά μαρτύρησε για την πίστη του Ιησού Χριστού και σφράγισε έτσι το ιεραποστολικό της έργο με το μαρτύριο του αίματος.

 Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων ια’ 19-30 (30-05-2021)

Ηλιάνας Κάουρα

Το αποστολικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Σαμαρείτιδας είναι από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων και μας παρέχει σημαντικές πληροφορίες για τη ζωή της πρώτης αποστολικής εκκλησίας. Στη συγκεκριμένη αποστολική περικοπή ο ευαγγελιστής Λουκάς, μας περιγράφει την έναρξη της διάδοσης του Ευαγγελίου εκτός των ορίων της Ιουδαϊκής Παλαιστίνης και μας δίνει τις ιστορικές πληροφορίες και τη θεολογική θεμελίωση για τη διάδοση του λόγου του Ευαγγελίου στους Ιουδαίους και τους Εθνικούς. Με το έργο αυτό της διαδόσεως του θείου λόγου του Ευαγγελίου οι Απόστολοι αποφάσισαν να επιφορτίσουν τον Απόστολο Βαρνάβα, ο οποίος αργότερα θα επιλέξει και τον Απόστολο Παύλο.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 30η Μαΐου 2021

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Τό νερό ἀναζητᾶ ἡ Φωτεινή ἡ Σαμαρείτιδα στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ, ἕνα φυσικό στοιχεῖο ζωτικῆς σημασίας γιά τήν λειτουργία τοῦ σώματος. Αὐτή ἡ ἀναζήτηση ,ὅμως, πρόκειται νά τῆς ἀλλάξει ριζικά τήν ζωή καί νά βρεῖ ὄχι ἁπλῶς ἕνα φυσικό στοιχεῖο, ἀλλά ἕνα θεϊκό στοιχεῖο: τό μοναδικό θεϊκό στοιχεῖο τῆς λυτρώσεως καί τοῦ ἁγιασμοῦ.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

«Η Θεία Χάρις: του Χριστού μας το αθάνατο νερό»

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Κυριακή της Σαμαρείτιδος σήμερα, Πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα, και το Ευαγγέλιο μάς ομιλεί για τον Χριστό μας, ο Οποίος βρέθηκε στο φρέαρ του Ιακώβ στη Σαμάρεια, ύστερα από μεγάλη οδοιπορία, και εκεί, στο καταμεσήμερο, περίμενε τη Σαμαρείτιδα γυναίκα, τη μετέπειτα αγία, μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Φωτεινή.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (30-05-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Στό σημερινό Εὐαγγέλιο βλέπουμε τόν Χριστό νά κάνει διάλογο. Διάλογο μέ μία ψυχή, μέ μία ταλαιπωρημένη γυναίκα.

     Ὁ Ἰησοῦς Χριστός πάντοτε ἦταν ὁ Λόγος. Ἔγινε καί διάλογος. Ἦταν μόνο Λόγος, Θεός Λόγος, ἄσαρκος Λόγος. Καί ἔγινε σαρκωμένος Λόγος γιά νά κάνει διάλογο μέ τόν ἄνθρωπο-πλάσμα Του. Ὁ διάλογος εἶναι ἕνα ἀπό τά κυριότερα γνωρίσματα τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι ἡ φυσική ἀπόρροια τῆς εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος σήμερα, ὁ Χριστός διαλέγεται μέ μιά γυναῖκα στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ξεπερνώντας στερεότυπα καί διαλύοντας προκαταλήψεις αἰώνων, ἀναιρεῖ στήν πράξη ἕναν τρόπο σκέψης πού φρόντιζε νά καλλιεργεῖ τίς διακρίσεις μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Στό ὄνομα τῆς ἀγάπης πρός τόν κάθε ἄνθρωπο, ὁ Θεός ἔρχεται καί δρᾶ ἔξω ἀπό κάθε καθωσπρεπισμό καί κοινωνική συμβατικότητα. Τί κάνει;

Σάββατο 22 Μαΐου 2021

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές.
Κυριακή του Παραλύτου 

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε’ 1-16) Μακάριος είναι ο άνθρωπος που υπομένει όλα τα λυπηρά αυτής της ζωής με καρτερία κι ελπίδα στο Θεό. Γι’ αυτόν η κάθε μέρα θα είναι μήνας στον ουρανό, ενώ στον άπιστο θα μοιάζει με χρόνο ολόκληρο. Γιατί ο άπιστος χαίρεται μόνο όταν δεν υποφέρει· κι όταν υποφέρει, το κάνει χωρίς υπομονή κι ελπίδα στο Θεό και δυσανασχετεί. Μακάριος είναι ο άνθρωπος που δε γογγύζει όταν υποφέρει, αλλ’ εξετάζει τις αιτίες με υπομονή κι ελπίδα στο Θεό. Πού θα βρει τις αιτίες που τον κάνουν να υποφέρει αυτός που πάσχει;

Θα τις βρει είτε μέσα του είτε στους γονείς του και στους γείτονές του. Ο βασιλιάς Δαβίδ υπόφερε για τις δικές του αμαρτίες. Ο Ροβοάμ για τις αμαρτίες τού πατέρα του, του βασιλιά Σολομώντα. Οι προφήτες υπόφεραν για τις αμαρτίες των συμπατριωτών τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 

ΜΗΤΡ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΟΥ

ΧΡΥΣΑΦΙ...

"Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω...".

 2021 ΜΑΙΟΥ 23 ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ιωάν. 5, 1-15)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Γαβριά, στις 13/5/1984)

Εμπιστοσύνη στο Θεό. Όχι κριτική

Όποιος διαβάζει το άγιο Ευαγγέλιο, προσέχει τα νοήματά του, και τα ακολουθεί, δεν θα περιπατήσει στο σκοτάδι. Δεν θα σκοντάψει. Δεν θα κινδυνεύσει. Ούτε στα επίγεια, ούτε -πολύ περισσότερο- θα διακινδυνεύσει να παίξει κορώνα-γράμματα την αιώνιο ζωή που είναι το σπουδαιότερο. Γιατί όπως είπε ο Χριστός, «τι θα ωφελήσει τον άνθρωπο αν κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιωθεί την ψυχή του;».

 ΚΥΡΙΑΚΗ 23 ΜΑΪΟΥ 2021 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω. ε΄ 1-15)) (Πραξ. θ΄ 32-42)

Ο αληθινός ιατρός

«Άνθρωπον ουκ έχω»

Χριστός Ανέστη

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου υπέφερε και περνούσε την δική του δοκιμασία, ένα εφιάλτη χωρίς τέλος. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε έναν άνθρωπο που θα τον συμπονούσε πραγματικά. Να τον βοηθούσε, σύμφωνα με τα ειωθότα, να εισέλθει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.

Βρήκε τον Κύριο

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Απόστολος: Πράξ. θ’ 32 – 42

Ευαγγέλιο: Ιω. ε΄ 1 – 15

23 Μαΐου 2021

Για πολλούς ανθρώπους, η ζωή είναι δύσκολη, πολύπλοκη και με πολλά προβλήματα. Κι όταν σε όλα αυτά έρχονται βαριές και χρόνιες ασθένειες χρειάζεται μεγάλη υπομονή και δύναμη για να τα βγάλουν πέρα. 

Τη λύση σε όλα αυτά μας τη δίνει ο παραλυτικός του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Υπομονή και πίστη. Υπομονή για τριανταοχτώ ολόκληρα χρόνια παραλυσίας και πίστη ότι θα γίνει και γι’ αυτόν το θαύμα της θεραπείας του.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρεται στήν θεραπεία τοῦ παραλύτου. Ὁ Χριστός ἀνέβηκε στά Ἱεροσόλυμα γιά τήν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων καί στάθηκε στήν Κολυμπήθρα πού εἶχε πέντε στοές καί ὀνομαζόταν στά Ἑβραϊκά Βηθεσδά. Σέ αὐτήν μαζεύονταν μεγάλος ἀριθμός ἀρρώστων, τυφλοί, χωλοί, παράλυτοι καί περίμεναν νά κατέβει Ἄγγελος Κυρίου νά ταράξει τά νερά. Ὁ πρῶτος πού ἔπεφτε μέσα μετά θεραπευόταν ἀπό τήν ἀσθένειά του.

Κυριακή του Παραλύτου

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. ε’ 1-15, (23-05-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Παρατηρώντας τα Ευαγγελικά αναγνώσματα βλέπουμε πως τα περισσότερα θαύματα και κυρίως μάλιστα τα μεγάλα, τα έκανε ο Χριστός κατά τις μεγάλες ημέρες των Ιουδαίων. Στις γιορτές του Πάσχα, της Σκηνοπηγίας, της Πεντηκοστής κλπ. μαζευόταν πλήθος ευλαβών και φιλέορτων ανθρώπων στα Ιεροσόλυμα που ήταν και η μητρόπολη των Ιουδαίων. Όπως επίσης συναθροίζονταν και πολλοί άρρωστοι που είχαν την ελπίδα τους, ότι μπορεί ο Θεός να τους κάνει καλά. Ο Ιησούς Χριστός παρευρισκόταν στις εορτές αυτές, επειδή μέσα από τη διδασκαλία και τα θαύματα που επιτελούσε, πολλοί απ’ αυτούς επέστρεφαν στη πίστη.

Κυριακή του Παραλύτου

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων θ’ 32 – 42 (23-05-2021)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Η θεραπεία του Αινέα και η ανάσταση της Ταβιθά

Το ευαγγελικό ανάγνωσμα της ημέρας μας περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του παραλύτου της Βηθεσθά, ο οποίος βρισκόταν καθηλωμένος στο κρεβάτι του πόνου για τριάντα οχτώ χρόνια. Το αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας είναι παρμένο από τις Πράξεις των Αποστόλων και μας περιγράφει δυο θαύματα, τα οποία τέλεσε ο Απόστολος Πέτρος. Το πρώτο θαύμα είναι η θεραπεία του Αινέα, ο οποίος ήταν για οχτώ χρόνια παράλυτος. Το δεύτερο είναι η ανάσταση της Ταβιθά.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23 ΜΑΪΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Πραξ. θ΄, 32-42)


ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Δύο θαύματα τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου ἀφηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὶς Πράξεις. Τὸ πρῶτο ἀφορᾶ τὴν θεραπεία τοῦ παραλύτου Αἰνέα μετὰ ἀπὸ ὀκτὼ χρόνια καθήλωσης στὸ κρεβάτι τοῦ πόνου. Τὸ δεύτερο ἀναφέρεται στὴν ἀνάσταση τῆς φιλάνθρωπης Ταβιθᾶς, τὴν ὁποία ὅλοι ἀγαποῦσαν γιὰ τὴν καλοσύνη καὶ τὶς ἀγαθοεργίες της. Καθὼς διαβάζουμε τὴν ἐξιστόρηση, διαπιστώνουμε πὼς ὑπάρχει ἕνα κοινὸ στοιχεῖο ἀνάμεσα στὶς δύο αὐτὲς θαυματουργικὲς πράξεις καὶ αὐτὸ εἶναι ἡ προσταγὴ «ἀνάστηθι» ποὺ ἀπευθύνει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.

 23 Μαΐου 2021, Κυριακή του Παραλύτου (Ιω. ε΄1-15)

«Δια σε άνθρωπος γέγονα, δια σε σάρκα περιβέβλημαι, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω;»

Αγαπητοί μου αδελφοί Χριστός Ανέστη!

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παρουσιάζει τον Ιησού στα Ιεροσόλυμα και πιο συγκεκριμένα στην Προβατική Πύλη, όπου εκεί κοντά υπήρχε μια δεξαμενή, που ονομαζόταν Βηθεσδά. Στο σημείο αυτό, σύμφωνα πάντα με τον Ευαγγελιστή Ιωάννη, υπήρχε πλήθος ασθενών που περίμεναν από καιρό σε καιρό να κατεβεί ο Άγγελος Κυρίου για να ταράξει το νερό της δεξαμενής. Όποιος, ύστερα από την ταραχή του νερού, έπεφτε πρώτος στη δεξαμενή, θεραπευόταν από όποια αρρώστια και αν είχε. Μεταξύ των άλλων ασθενών, υπήρχε εκεί και ένας παραλυτικός, ο οποίος έπασχε από την ανίατη αυτή  αρρώστια, τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια. 

 “ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 23η Μαΐου 2021

Κυριακή του Παραλύτου

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Μεγάλη δωρεά καί εὐλογία ἔλαβε ὁ Παράλυτος τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Κύριο. Τριάντα ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε ἕνα βασανιστικό δρᾶμα λόγῳ τῆς σωματικῆς του δοκιμασίας,ἀλλά καί τῆς καθημερινῆς ἀδιαφορίας καί ἀπορρίψεως ἀπό τούς  συνανθρώπους του.Ἀλήθεια, πόσο μεγάλο πόνο προκαλεῖ σέ ἕναν ἄνθρωπο μία σοβαρή σωματική ἀσθένεια! Πόσο μεγάλο πόνο προκαλεῖ  ὅμως και η ἀδιαφορία τῶν συνανθρώπων του.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

«Ο Χριστός: γιατρός ψυχών και σωμάτων»

Κυριακή του Παραλύτου σήμερα, τέταρτη μετά το Πάσχα, και το άγιο Ευαγγέλιο μάς ομιλεί για τον Ιησού, που είχε ανεβεί στα Ιεροσόλυμα για κάποια γιορτή των Ιουδαίων. Και κει στα Ιεροσόλυμα υπάρχει μία δεξαμενή, μία κολυμβήθρα με πολύ νερό, που κατά καιρούς από τον ουρανό ερχότανε Άγγελος, τάραζε το νερό, και όποιος άρρωστος έμπαινε πρώτος μέσα, εγίνετο καλά. Κι είχε γύρω και πέντε στοές, πέντε μεγάλες αίθουσες, που εκεί ακριβώς έμεναν οι άρρωστοι. Και υπήρχε πλήθος πολύ αρρώστων, όπως και σήμερα. Και μάλιστα εκεί ήσαν κατακείμενοι, αφημένοι κάτω στο έδαφος. Είναι θλίψη και πόνος η αρρώστεια και μεγάλη δοκιμασία, αλλά και συνάμα και μεγάλη φιλοσοφία, διότι πλατύνει και ανοίγει την ψυχή και την καρδιά του ανθρώπου σε άλλες διαστάσεις βίου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (23-5-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Σήμερα τέταρτη Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα, δέν ὥρισε τυχαῖα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά διαβάζεται στήν Ἀναστάσιμη περίοδο καί τό Εὐάγγελιο τοῦ Παραλύτου. Πρόκειται γιά θαῦμα ἀναστάσιμο.

    Ὁ παράλυτος τῆς Βηθεσδᾶ ἦταν οὐσιαστικά νεκρός. Νεκρός ἄταφος. Ἄν μπορεῖ νά κινηθεῖ ἕνας νεκρός, ἄλλο τόσο μποροῦσε νά κινηθεῖ καί ὁ παράλυτος. Νεκρός μέ μάτια ἀνοιχτά καί μέ καρδιά πού ἀκόμα κτυποῦσε ἐπί τριανταοκτώ χρόνια. «Ἄταφος νεκρός ὑπάρχων ὁ Παράλυτος, ἰδών σε ἐβόησεν.Ἐλέησόν με Κύριε, ὅτι ἡ κλίνη τύμβος μοι ἐγένετο. Τί μοι κέρδος ζωῆς;» (δοξαστικό καθισμάτων Δευτέρας παραλύτου).

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

«Θέλεις ὑγιής γενέσθαι;». Ὁ παραλυτικὸς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή πού τοῦ ἀπηύθυνε. Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ’ αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.Ἀλλὰ ἡ πρώτη ἔκπληξη ἀποκορυφώνεται ὅταν ἄκουσε τόν Χριστό νά τοῦ λέγει «Σήκω ἐπάνω, πάρε τὸ κρεβάτι σου καὶ περπάτησε». Αὐτὸ ποὺ χρόνια τώρα καρτεροῦσε, τοῦ δινόταν ἔτσι ἀπροσδόκητα, σὲ μιὰ στιγμή, ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπ’ ὅτι τὸ περίμενε. Τὸ βλέμμα του, ταραγμένο, ἐπίμονο, στυλώθηκε στὸ βαθὺ καὶ γαλήνιο βλέμμα τοῦ Κυρίου.

Σάββατο 15 Μαΐου 2021

Κυριακή των Μυροφόρων

Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Οι Μυροφόρες γυναίκες φορείς του αγγέλματος της Ανάστασης

Το ευαγγέλιο της Κυριακής των Μυροφόρων αναφέρεται στη φροντίδα που έδειξαν για το θάνατο του Αθάνατου οι γυναίκες εκείνες που η διδασκαλία του Χριστού τους έδωσε ζωή.
Τότε «ελθών Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ευσχήμων βουλευτής, ως και αυτός ην προσδεχόμενος την βασιλείαν του Θεού, τολμήσας εισήλθεν προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού» (Μάρκ. ιε΄ 43). Υπήρχε κι άλλος ένας μεγάλος άνδρας που είχε έρθει από την Αριμαθαία στο όρος Εφραίμ. Αυτός ήταν ο προφήτης Σαμουήλ. Ο Ιωσήφ αναφέρεται κι από τους τέσσερις ευαγγελιστές, κυρίως σε όσα σχετίζονται με την ταφή του Κυρίου Ιησού. Ο Ιωάννης τον αποκαλεί κρυφό μαθητή του Ιησού (ιθ’ 38). Ο Λουκάς τον ονομάζει άνδρα «αγαθό και δίκαιο» (κγ’ 50), ο Ματθαίος πλούσιο (κζ’ 57). Ο ευαγγελιστής δεν ονομάζει πλούσιο τον Ιωσήφ από ματαιότητα, για να δείξει πως ο Κύριος ανάμεσα στους μαθητές Του είχε και πλούσιους, αλλά για να καταλάβουμε πως μπορούσε εκείνος να πάρει το σώμα του Ιησού από τον Πιλάτο. Ένας φτωχός και άσημος άνθρωπος δε θα ήταν δυνατό να πλησιάσει τον Πιλάτο, εκπρόσωπο της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο, ο λαμπροφορεμένος άγγελος και η αναγγελία της Αναστάσεως

Θεοφάνους Κεραμέως

Ομιλία στο β΄ Εωθινό Ευαγγέλιο

Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο (Μάρκ. ις’ 2-4)

Όταν πλέον πέρασε η λύπη του Σαββάτου και ενεργήθηκε το μυστήριο της αναστάσεως και ο Ήλιος της δικαιοσύνης σαν από κάποιο ορίζοντα ανέτειλε, τότε η τριάδα των ιερών γυναικών που μετέφεραν τα αρώματα έφθασε στο ζωηφόρο μνήμα. «Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, μόλις ανέτειλε ο ήλιος». Γιατί η Εύα, επειδή απατήθηκε κατά το δειλινό, εξορίζεται από τον τόπο της απολαύσεως (παράδεισο). Αντίθετα όμως, οι απόγονοί της σπεύδουν πολύ πρωί να μάθουν την αποκατάσταση της πρώτης μητέρας του ανθρώπινου γένους (Εύας), που έγινε μέσω της αναστάσεως.
Εἰς τάς Μυροφόρους καί εἰς τήν θεοσωμόν ταφήν τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί εἰς τόν Ἰωσήφ τόν ἀπό Ἀριμαθαίας, καί εἰς τήν τριήμερον Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Γρηγορίου Πατριάρχου Ἀντιοχείας

Εἶναι ἐπαινετός καί αὐτός ὁ νόμος τῆς Ἐκκλησίας, πού μᾶς προετοιμάζει νά πανηγυρίζωμε τήν ἀνάμνηση τοῦ ἀποθησαυρισμοῦ τοῦ Χριστοῦ στούς νεκρούς.
Διότι ποῖος, ἀναλογιζόμενος τόν ζωοποιόν θάνατο τοῦ Σωτῆρος, δέν θά θεωρήση ὅτι οἱ νεκροί μέσα στίς θῆκες τούς εἶναι ἐξαπλωμένοι σάν σέ σκηνές, περιμένοντας τήν οὐράνιο σάλπιγγα, ἡ ὁποία θά καλή ὅλους μας πρός τήν φοβεράν ἡμέρα τῆς κρίσεως;
Κυριακή τῶν Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄ 43-ιστ΄8)

Ὁμιλία ιη΄ τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς 

Ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου εἶναι ἡ ἀνανέωση τοῦ ἀνθρώπου. Εἶναι τὸ ξαναζωντάνεμα καὶ τὸ ξαναπλάσιμο τοῦ πρώτου Ἀδάμ, ποὺ ἡ ἁμαρτία τὸν ὡδήγησε στὸ θάνατο κι ὁ θάνατος πάλι τὸν ἔκαμε νὰ παλινδρομήση στὴ γῆ ἀπ’ ὅπου πλάστηκε.  Εἶναι ἡ ἐπιστροφὴ στὴν ἀθάνατη ζωή. Ἐκεῖνον κανένας ἄνθρωπος δὲν τὸν εἶδε, ὅταν τὸν ἔπλαθε ὁ Θεὸς καὶ τὸν ζωοποιοῦσε –τὴν ὥρα ἐκείνη κανένας ἄνρθωπος δὲν ὑπῆρχε ἀκόμα.  Κι ὅταν μὲ τὸ φύσημα τοῦ Θεοῦ ἔλαβε πνοὴ ζωῆς, πρώτη ἀπ’ τοὺς ἄλλους τὸν εἶδε ἡ γυναίκα·  ὕστερ’ ἀπ’ αὐτόν, ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἦταν ἡ Εὔα. Ἔτσι καὶ τὸ δεύτερο Ἀδάμ, δηλ. τὸν Κύριο, κανένας ἄνθρωπος δὲν τὸν εἶδε ν’ ἀναστήνεται ἀπὸ τοὺς νεκρούς.
 Άγιος Λουκάς Κριμαίας: Κυριακή των Μυροφόρων

Λόγος εις την Κυριακή των Μυροφόρων

Στα τριάμιση τελευταία χρόνια της επίγειας ζω­ής του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όταν Αυτός κήρυττε το Ευαγγέλιο της δικαιοσύνης και έκανε αμέ­τρητα θαύματα, μαζί Του βρίσκονταν συνεχώς οι άγι­οι απόστολοι και οι μυροφόρες γυναίκες. Οι από­στολοι τους οποίους ο ίδιος διάλεξε ήταν περισσό­τεροι από τις μυροφόρες.
Κυριακή των Μυροφόρων

Γιατί στὶς μυροφόρες τὸ πρῶτο «Χριστὸς ἀνέστη»;

(+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ὁ δέ λέγει αὐταῖς- Μή ἐκθαμβεῖσθε- Ἰησοῦν ζητεῖτε τόν Ναζαρηνόν τόν ἐσταυρωμένον ἠγέρθη, οὐκ ἐστίν ὧδε...» (Μάρκ. 16, 6)
Ἐξακολουθοῦμε, ἀγαπητοί μου, νά ἑορτάζουμε τό μέγα, τό κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ. Οἱ περισσότεροι ὕμνοι ποῦ ψάλλονται τήν περίοδο αὐτή ὡς θέμα ἔχουν τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ἄλλα καί αὐτή ἡ θεία λειτουργία, ποὺ γίνεται τίς Κυριακές αὐτές τοῦ Πεντηκοσταρίου, διαφέρει ἀπό τή θεία λειτουργία τοῦ ὑπολοίπου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους• διότι ἀμέσως μετά τό «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία...» δέν λέμε ἀμέσως τά εἰρηνικά, δέν λέμε τίς αἰτήσεις «Ἐν εἰρήνῃ τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν...», ἄλλα ὁ ἱερεύς θυμιάζει τήν ἁγία τράπεζα ἀπ' ὅλες τίς πλευρές καθώς καί ὅλο τό ναό καί ψάλλει μαζί μέ τούς ψάλτες κατ' ἐπανάληψιν, δέκα φορές, τό «Χριστός ἀνέστη».
Λόγος στην Κυριακή των Μυροφόρων και στον Ιωσήφ, που καταγόταν από την Αριμαθαία

Άγιος Θεόληπτος Φιλαδελφείας

Αδελφές και μητέρες, Πρέπει να δώσουμε προσοχή στην αξιέπαινη τόλμη του μακαρίου Ιωσήφ, που καταγόταν από την Αριμαθαία, και να μιμηθούμε την αγαθή προαίρεση και πράξη του (Ματθ. κζ’ 57-60, Μάρκ. ιε’ 42-46, Λουκ. κγ’ 50-54, Ιω. ιθ’ 38-42). Διότι εάν το αγαθό έργο, που έκανε ο Ιωσήφ στον Κύριό μας Ιησού Χριστό, το μελετούμε μέσα στην ψυχή μας, να που κι εμείς σαν ακριβώς σε σεντόνι (Ματθ. κζ’ 59, Μάρκ. ιε’ 46, Λουκ. κγ’ 53) μέσα στην καρδιά μας τυλίγουμε το σώμα του Κυρίου, περιστρέφοντας στη διάνοιά μας την αγία ταφή Του και στη μνήμη της ψυχής το τοποθετούμε, ώστε ποτέ να μη λησμονούμε το μυστήριό Του. Ποιος, λοιπόν, δεν θα θαυμάσει τον σεμνό Ιωσήφ (Μάρκ. ιε’ 43), ο οποίος με το να προτιμήσει την ευσέβεια και την αγάπη προς τον Χριστό, παρέβλεψε τους φόβους και πήγε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του Κυρίου (Ματθ. κζ’ 58, Μάρκ. ιε’ 43, Λουκ. κγ’ 52, Ιω. ιθ’ 38); Δεν έσβησε την πίστη του το βουλευτικό αξίωμά του, δεν τον εμπόδισε ο πλούτος (Ματθ. κζ’ 57),
Τί  εἶσθε;

«Ἠγόρασαν ἀρώματα,... καὶ, λίαν πρωΐ ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον»

Κυριακή τῶν Μυροφόρων (Μάρκ. ιε΄ 42-ιστ΄ 8)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Ἡ ἡμέρα μᾶς ὑπενθυμίζει καὶ πάλιν, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, τὰ γεγονότα τῆς Ἀναστάσεως. Ἡ ὀργὴ τῶν Φαρισαίων καὶ ἡ ὁρμὴ τοῦ πλήθους δὲν ἔχουν κοπάσει. Οἱ στρατιῶτες φυλάσσουν τὸ μνημεῖον.

Ὅλοι ἔχουν ἀποσυρθῆ.  Φόβος καὶ ἀγωνία κυριαρχοῦν παντοῦ. Ποῦ εἶναι οἱ Μαθηταί; Ἔντρομοι, ἐγκατέλειψαν τὸν Ραββί.

Καὶ μόνον ἡ λεπτὴ καὶ εὐαίσθητη γυναικεία καρδιὰ ἀγρυπνεῖ.  Δὲν θέλει νὰ ἀφήσῃ τὸν λατρευτὸν Διδάσκαλον, χωρὶς νὰ ὁλοκληρώσῃ τὸ πρὸς Αὐτὸν ὕστατον χρέος.  Καὶ ἔρχονται αἱ Μυροφόροι, μὲ πολύτιμα ἀρώματα, διὰ νὰ ἀλείψουν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

 Η τολμηρή αγάπη των Μυροφόρων († Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος)

«Τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον» (Μάρκ. ΙΕ’, 43). 

Μας κάνει εντύ­πωση, αδελφοί μου, από το σημερινό Ευαγγέλιο η παραπάνω φράση που καταγράφει ο ευαγγελιστής Μάρκος. Τόλμησε, λέγει, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία, παρου­σιάστηκε στον Πιλάτο και ζήτησε το σώμα του νεκρού πλέον Κυρίου μας, για να το αποκαθηλώσει από το σταυρό μαζί με το Νικόδημο, το δεύτερο Μυροφόρο άνδρα (βλ. Ιω. ΙΘ’, 39). Ηθελαν να το πλύνουν, να το καθαρίσουν, να το «μυρίσουν», όπως λέει το Ευαγγέλιο, και κατόπιν να το περιτυλίξουν με σεντόνι καθαρό και με τα οθόνια, όπως συνήθιζαν οι Εβραίοι. Βοηθοί τους ήταν οι Μυροφόρες γυναίκες: η Παναγία μας βέβαια κατ’ αρχήν, η Μαρία η Μαγδαληνή, η Σαλώμη, η μητέρα των μαθητών του Κυρίου μας, η Μάρθα και η Μαρία, οι αδελφές του Λαζά­ρου, και άλλες γυναίκες, οι οποίες υπήρξαν πιστές μαθή­τριες του Κυρίου μας.

Κυριακή των Μυροφόρων, Ιωσήφ του από Αριμαθαίας και του Αγ. Νικοδήμου 

(† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Τιμοῦμε σήμερα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἀκολούθησαν τὸν Χριστὸ τοὺς ὁποίους σκεφτόμαστε σπάνια, γιατὶ ἀναφέρονται πολὺ λὶγο στὶς Γραφές. Κι ὁ καθὲνας θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἕνα μάθημα γιὰ μᾶς.

Ὁ Ἅγ. Ἰωσὴφ ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία ἦταν ἓνας πλούσιος ἄνδρας μὲ ἀνοιχτό μυαλὸ ποὺ ἄκουγε τὸν Χριστὸ καὶ δὲν ἐμπιστεύθηκε τὸν ἑαυτό του στον Κύριο. Τὸ ἴδιο κι ὁ Νικόδημος· ἀλλὰ ὁ Νικόδημος ἦταν ἕνας μορφωμένος ἄνθρωπος, μέλος τῶν Σανχεντρίν. Εἶχε ἀκούσει γιὰ τὸν Χριστό, Τοῦ εἶχε κάνει ἐρωτήσεις, ἤθελε νὰ καταλάβει, ἤθελε νὰ εἶναι σίγουρος. Ἀλλὰ κανεὶς ἀπ’ τοὺς δὺο δὲν εἶχε δεσμευτεῖ ν’ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, νὰ δηλώσει καθαρὰ ὅτι ἦταν μαθητής Του.

2021 ΜΑΪΟΥ 16 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΧΑΡΑ (Μαρκ. 15, 43-47 και 16, 1-8)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Ωρωπό, στις 7/5/1995).

Η χαρά των αγίων

            Τα πρώτα λόγια που είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός μετά την ανάσταση ήταν το «χαίρετε». Όλοι ποθούμε να έχουμε στη ζωή μας χαρά. Αγωνιζόμαστε για τη χαρά. Κανένας δεν θέλει την λύπη. Όμως κάτω από το όνομα «χαρά», κρύβονται χίλιες δυό απομιμήσεις της. Ο άνθρωπος επί παραδείγματι, αισθάνεται χαρά όταν κάνει το καθήκον του. Αισθάνεται χαρά και όταν συμπεριφέρεται στον άλλο με εγωισμό, όταν τον ταπεινώνει. Αισθάνεται χαρά όταν θυμώνει. Αισθάνεται χαρά όταν ικανοποιεί τα πάθη του, όποια και αν είναι.

ΚΥΡΙΑΚΗ 16 ΜΑΪΟΥ 2021 – ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μαρκ. ιε΄ 43- ιστ΄ 8)) (Πραξ. στ΄ 1-7)

Η ευλογημένη τόλμη

«τολμήσας εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο τω σώμα του Ιησού»

Χριστός Ανέστη

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή παρελαύνουν τα πρόσωπα που καταθέτουν προσωπική μαρτυρία για τα μεγάλα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασης του Κυρίου. Πρόκειται για τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ, τον από Αριμαθαίας, και τον κρυφό μαθητή του Κυρίου, Νικόδημο. Ειδική μνεία γίνεται επίσης και για τις τρεις μυροφόρες γυναίκες, την Μαρία την Μαγδαληνή, την Μαρία, την μητέρα του Ιακώβου, και την Σαλώμη, την μητέρα των υιών Ζεβεδαίου, δηλαδή του Ιωάννη και του Ιακώβου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 16 ΜΑΪΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Πρξ. στ΄, 1-7)

16 Μαΐου 2021

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Ὁποιοδήποτε ἔργο, γιὰ νὰ ἔλθει σωστὰ σὲ πέρας, ἀπαιτεῖ καλὴ καὶ ἀποδοτικὴ καθοδήγηση καὶ τακτοποίηση. Καὶ ἡ ὀργάνωση τῶν εὐχαριστιακῶν συνάξεων τῆς πρώτης Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων ἀπὸ τὴν ἀρχὴ χρειάστηκε τὴν ἀπαραίτητη διευθέτηση, καθὼς αὐξάνονταν οἱ Χριστιανοὶ ποὺ συμμετεῖχαν σὲ αὐτὲς καὶ ἔπρεπε ὅλοι νὰ οἰκονομηθοῦν κατὰ τὸν καλύτερο τρόπο. Αὐτὸ τὸ θέμα διαπραγματεύεται ἡ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων καὶ ἀξίζει νὰ ἐπικεντρωθοῦμε στὴ λύση ποὺ βρῆκαν οἱ Ἀπόστολοι στὸ ζήτημα τῆς διακονίας τῶν εὐχαριστιακῶν τραπεζῶν καὶ κυρίως νὰ ἐξετάσουμε τὴν αἰτιολόγηση ποὺ ἔδωσαν.

Κυριακή των Μυροφόρων

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μκ. ιε’ 43 – ιστ’ 8 (16-05-2021)

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Σήμερα, Κυριακή τρίτη από το Πάσχα, η Εκκλησία μας τιμά δυο ομάδες προσώπων: η πρώτη αποτελείται από δυο άνδρες, τον Ιωσήφ και το Νικόδημο, και η δεύτερη από τις μυροφόρες γυναίκες. Ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος είναι αψευδείς μάρτυρες του πραγματικού θανάτου του Ιησού Χριστού και της ταφής Του και οι μυροφόρες είναι αυτές που άκουσαν πρώτες το χαρμόσυνο μήνυμα της Ανάστασης και είχαν ακολούθως άμεση εμπειρία του Αναστάντος Κυρίου.

Κυριακή των Μυροφόρων

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων στ’ 1-7 (16-05-2021)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι παρμένη από το βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, όπως και όλες οι αποστολικές περικοπές που διαβάζονται την περίοδο του Πεντηκοσταρίου. Μέσα από αυτή βλέπουμε τη σημαντική αύξηση των πιστών που σημειωνόταν ραγδαία χάρη στη διδασκαλία των Αποστόλων, αλλά και ένα πρόβλημα που προέκυψε εξαιτίας αυτού.

 16 Μαίου 2021, Κυριακή των Μυροφόρων (Μρκ. ιε΄43-ιστ΄8)

Όταν ο Κύριος Ιησούς άπλωσε τα χέρια του πάνω στον Σταυρό, η γη σείσθηκε, ο ήλιος σκοτίσθηκε και η Παναγία έκλαυσε… Μετά την αποκαθήλωση, τοποθετήθηκε ο Ιησούς σε ένα «καινόν μνημείον», «ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών». Ο Ιωσηφ κύλισε μια μεγάλη πέτρα, ένα λίθο στην είσοδο του μνημείου, προς φύλαξη του νεκρού από τα ζώα. Οι δε αρχιερείς σφράγισαν τον τάφο και τοποθέτησαν φρουρά από Ρωμαίους στρατιώτες, προς φύλαξη Αυτού από τους ανθρώπους.

“ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ”

Κυριακή 16η Μαΐου 2021

Κυριακή των Μυροφόρων

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Συγκινητικές, συγκλονιστικές στιγμές μᾶς περιγράφει ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, γιά τά γεγονότα κατά τήν Σταυρική θυσία καί τήν ἐκ νεκρῶν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.Ἀσφαλῶς, τό δρᾶμα τοῦ Γολγοθᾶ συντάραξε τούς μαθητές τοῦ Χριστοῦ. Τούς συγκλόνισε βαθύτατα τό φρικτό ἔγκλημα τό ὁποῖο, ἀπό κοινοῦ καί ἐκ συστάσεως, τό συνέδριο καί ὁ λαός εἶχαν διαπράξει ἐναντίον τοῦ ἀθῴου Ἰησοῦ.Ἡ συνείδησή τους εἶχε ἐξεγερθεῖ, ὅταν εἶδαν σταυρωμένο τόν Διδάσκαλό τους. Ἀκόμη καί οἱ δύο νυκτερινοί καί κρυφοί μαθητές του,ὁ Ιωσήφ καί ὁ Νικόδημος, οἱ ὁποῖοι καθ' ὅλη τήν διάρκεια τῆς κηρυκτικής Του διδασκαλίας καί δράσεως, κατείχοντο ἀπό φόβο καί δέν τολμούσαν φανερά νά Τόν πλησιάσουν, τώρα πού εἶδαν  τόν θρίαμβο τῶν ἐχθρῶν Του, ἀναθάρρησαν.

Κυριακή των Μυροφόρων

Ο Θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού είναι γεγονότα αξιόπιστα

Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Χριστός Ανέστη! Αγαπητοί αναγνώσται. Τρίτη Κυριακή από το Πάσχα σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων, και η Εκκλησία μας εορτάζει την Ανάσταση του Χριστού μας και τιμά τους μάρτυρες αυτής.

Το άγιο Ευαγγέλιο μάς μεταφέρει στη Μεγάλη Παρασκευή. Ο Ιησούς μας έχει αποθάνει επάνω στον Σταυρό, αφού συγκλόνισε ουράνια και επίγεια, και περιμένει εκείνους που θα Τον ενταφιάσουν. Και τότε ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο πλούσιος και ενάρετος και επίσημος αυτός Ιουδαίος, ετόλμησε και πήγε στον Πιλάτο, και εζήτησε το σώμα του Ιησού, για να το θάψει. Κι ο Πιλάτος έδειξε ενδιαφέρον. Ερώτησε τον Εκατόνταρχο, αν έχει πεθάνει προ πολλού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (16-5-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     Σήμερα ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει καί τιμᾶ τά ἱερά πρόσωπα ἐκεῖνα, πού φρόντισαν μέ ἀγάπη καί εὐλάβεια γιά τόν ἐνταφιασμό τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, τόν Ἰωσήφ καί τόν Νικόδημο, ἀλλά καί τίς μυροφόρες γυναῖκες.

     Ὁ ἐνταφιασμός τοῦ Κυρίου μας ἔγινε μέσα σ’ ἕνα κῆπο, ὅπου ἦταν μνημεῖο καινούργιο, καί στό ὁποῖο δέν εἶχε ταφεῖ κανείς.

     Τρεῖς κῆποι – τρεῖς σταθμοί στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ»

Ἄπειρες εἶναι οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας κατά τίς ὁποῖες βρισκόμαστε σέ ἀμφιβολία γιά τό τί πρέπει νά κάνουμε. Ἄν καί ξέρουμε ποιό εἶναι τό σωστό, ἄν καί αἰσθανόμαστε ποιό εἶναι τό ἠθικά ἐπιβεβλημένο, ἄν καί συνειδητοποιοῦμε τί περιμένει ἀπό ἐμᾶς ὁ Ἅγιος Θεός, παρά ταῦτα πράττουμε κάτι τελείως διαφορετικό, ἄν ὄχι καί ἀντίθετο, ἤ στεκόμαστε ἀναποφάσιστοι, μόνο καί μόνο ἐπειδή συνυπολογίζουμε τίς ἀντιδράσεις τῶν ἀνθρώπων, τό προσωπικό μας συμφέρον ἤ τυχόν πιέσεις πού ποικιλοτρόπως μᾶς ἀσκοῦνται.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Ἡ Ἐκκλησία σήμερα ἑορτάζει καί τιμᾶ ἐκείνους τούς ἄνδρες καί ἐκεῖνες τίς γυναῖκες πού ἐκπλήρωσαν πρός τόν νεκρό Ἰησοῦ τό τελευταῖο τους καθῆκον, νά τόν κατεβάσουν ἀπό τόν σταυρό καί νά τόν ἐνταφιάσουν. Μιά πράξη ἀπόλυτα τυπική καί φυσιολογική γιά κάθε νεκρό ἄνθρωπο.

Ἡ ἀπαξίωση ἀπό τούς ἄρχοντες τοῦ λαοῦ προφανῶς καί θά συνεχιζόταν πρός τό πρόσωπο τοῦ θεανθρώπου Ἰησοῦ, μιᾶς καί δέν εἶχαν ἀπ ́ ὅτι φαίνεται οὔτε καν τήν πρόθεση νά ἀποδώσουν τήν δέουσα τιμή ἔστω καί τώρα, μετά τά συμβεβηκότα ἐπί τοῦ σταυροῦ.

Σάββατο 8 Μαΐου 2021

2021 ΜΑΙΟΥ 9 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (Ιωάν. 20, 19-31)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας, στον Άγιο Θωμά Πρέβεζας, στις 8/5/2005)

Το δυναμωτικό φαγητό

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε τελειώνει με τις λέξεις: «Όλα αυτά γράφτηκαν για να πιστεύσουμε ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο αληθινός Θεός, και για να έχουμε ζωή εν τω Ονόματι αυτού».

Οι απόστολοι πίστευσαν και απόκτησαν την αληθινή ζωή στο όνομά του. Η Παναγία πίστευσε, οι άγιοι πίστευσαν και απόκτησαν την αληθινή ζωή στο όνομά Του. Και εμείς πρέπει να πιστεύσουμε. Γιατί μόνο με αυτή την προϋπόθεση θα αποκτήσουμε ζωή στο όνομά Του. Διαφορετικά θα ζούμε μια απλή βιολογική ζωή, τρώγοντας και πίνοντας επίγεια. Διασκεδάζοντας επίγεια και σκεπτόμενοι μόνο επίγεια.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2020 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

(Ιωάν. κ΄ 19-31)  (Πραξ. ε’ 12-20)

Ομολογία Πίστεως

“ο Κύριός μου και ο Θεός μου”

Χριστός Ανέστη   

Κλεισμένοι στο υπερώο των Ιεροσολύμων ήταν οι δέκα μαθητές (απουσίαζε ο Θωμάς).  Και αυτό γιατί τους διακατείχε μεγάλος φόβος, μετά από τα όσα έζησαν κατά τη διάρκεια του Πάθους του Διδασκάλου τους. Κυρίως μετά το μεγάλο γεγονός της Αναστάσεως ο κίνδυνος καταδίωξής τους ήταν ιδιαίτερα ψηλαφητός. Έτσι εξηγείται γιατί το βράδυ της Αναστάσεως ήταν τρομοκρατημένοι και βρίσκονταν σε αμηχανία για το τι έπρεπε να πράξουν.  Ξαφνικά όμως και χωρίς ν’ ανοίξει η πόρτα του υπερώου εμφανίσθηκε ο Αναστάς Κύριος και είπε: «Ειρήνη υμίν».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ)

Απόστολος: Πράξ. ε΄ 12 – 20

Ευαγγέλιο: Ιωάν. κ΄ 19 – 31

9 Μαΐου 2021

Χριστός ανέστη!

Βρισκόμαστε ήδη, μια εβδομάδα μετά το Πάσχα, στην Κυριακή του Αντίπασχα και εορτάζουμε τη ψηλάφηση του Κυρίου από έναν μαθητή Του που, παρ’ ότι έζησε μαζί Του, Τον είδε να θαυματουργεί, να θεραπεύει αρρώστους και να εγείρει νεκρούς, εντούτοις ήθελε να δει και να αγγίξει τις πληγές Του για να πεισθεί για την Ανάστασή Του.

 «...ἡ ζωή ἤ τό φῶς τῶν ἀνθρώπων...»

Τό Φῶς ἦρθε στόν κόσμο!

Κεντρικό σημεῖο στόν κύκλο τῶν ἑορτῶν τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας ἀποτελεῖ τό γεγονός τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἠμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

«Αὕτη ἐστί ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων» στήν ὁποία «εὐλογοῦμεν Χριστόν εἰς τούς αἰώνας».

Ἡ χαρά, ἡ ἀγαλλίαση καί τό «θάμβος» τῆς Ἀναστάσεως δέν εἶναι τό συναισθηματικό φορτίο τῶν ἡμερῶν ἀλλά ἡ βεβαιότητα τῆς κατάργησης τοῦ θανάτου καί τῆς μετάδοσης τῆς νέας ἀναστημένης θεανθρώπινης ζωῆς. 

Κυριακή του Αντίπασχα (Του Θωμά)

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. κ’ 19-31, (09-05-2021)

Διακόνου Χαρίτων Θεοδώρου

Διαπιστώνει κανείς διαβάζοντας την παρούσα Ευαγγελική περικοπή ότι ο Θωμάς διακατέχεται από αισθήματα λύπης αλλά και αμφισβήτησης και φαίνεται να είναι πιο συγκλονισμένος με το δράμα ου Γολγοθά σε σχέση με τους υπόλοιπους μαθητές. Πολλά τα ερωτήματα που ταλαιπωρούν τον εσωτερικό κόσμο του Θωμά , όπως αφού ο Διδάσκαλος( Ιησούς Χριστός)  ανέστησε νεκρούς, θεράπευσε ασθενείς τώρα γιατί δεν είχε την δύναμη να αντιμετωπίσει τους εχθρούς του; Η λύπη του Θωμά γινόταν ακόμα πιο μεγαλύτερη όταν άκουγε τους υπόλοιπους μαθητές να του διαβεβαιώνουν ότι την ημέρα της εγέρσεως εκ των νεκρών περί το απόγευμα της Κυριακής  εμφανίστηκε ο Κύριος το υπερώον  «των θυρών κεκλεισμένων» και αφού τους χαιρέτησε δείχνοντας τους και τις τρύπες των καρφιών αλλά και τις πληγές  του είχε φάει μαζί τους και τους έδωσε το ιδιαίτερο χάρισμα του Αγίου Πνεύματος  να συγχωρούν αμαρτίες. Όταν τα έλεγαν όλα αυτά οι μαθητές έλαμπε το πρόσωπο τους από μεγάλη χαρά.

Κυριακή του Αντίπασχα (Του Θωμά)

Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων ε’ 12-20 (09-05-2021)

Πρωτ. Τρύφωνα Παπαγιάννη

Η πρώτη Κυριακή μετά την Ανάσταση του Κυρίου, που ονομάζεται και Αντίπασχα, είναι αφιερωμένη στο μαθητή του Χριστού Θωμά. Αυτός που με την απιστία του γίνεται το «μέσον», προκειμένου να καταστεί βέβαιο το γεγονός της νίκης κατά του θανάτου. «Απιστία πίστιν βεβαίαν εγέννησε», κατά τον υμνογράφο. Κι’ αυτό γιατί η απιστία του «προκαλεί» το Κύριο να του φανερώσει πιο έντονα τα σημάδια της παρουσίας Του και να τον οδηγήσει στη σωτήρια ομολογία: « ο Κύριος και ο Θεός μου».

Το ιεραποστολικό έργο των Αποστόλων μετά την Πεντηκοστή

 9 Μαΐου 2021, Κυριακή του Θωμά (Ιωάν. 20, 19-31)

«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω. 20, 29)

«ΜΑΚΑΡΙΟΙ είναι εκείνοι που θα πιστεύσουν χωρίς να μ’ έχουν δει». Αυτά τα λόγια είπε ο Κύριος στον πιστό μαθητή Του, που αρνήθηκε να πιστέψει στην ανάστασή Του, όταν οι αδελφοί του, οι απόστολοι, του τη γνωστοποίησαν. Αυτά τα λόγια είπε ο Κύριος στον μαθητή Του, που είχε δηλώσει ότι δεν θα πίστευε στην Ανάστασή Του, ώσπου να βεβαιωνόταν με τις αισθήσεις του γι’ αυτό το τόσο θαυμαστό και τόσο σημαντικό για ολόκληρη την ανθρωπότητα γεγονός. «Είδαμε τον Κύριο με τα μάτια μας!» (Ιω. 20, 25), έλεγαν με χαρά στον άγιο Θωμά οι άλλοι απόστολοι, στους οποίους εμφανίστηκε ο Κύριος την ημέρα τις Αναστάσεώς Του, όταν βράδιασε. Οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι με κλειδωμένες πόρτες, επειδή φοβούνταν τους Ιουδαίους. Ο Κύριος είχε μπει στο σπίτι χωρίς ν’ ανοίξει τις πόρτες.

 Κυριακή Του Θωμά – Αντίπασχα

«Ανάσταση· μια ψηλαφητή εμπειρία»

Οικονόμου Νικόλαος Πάτσαλος

«Σήμερον πᾶσα κτίσις ἀγάλλεται καὶ χαίρει ὅτι Χριστὸς Ἀνέστη». Τα πάντα και οι πάντες, αναπνέουν τον αέρα της Ανάστασης του Χριστού. Η λύπη και ο πόνος των Παθών χάνονται μέσα στο πρίσμα της Ανάστασης. Πράγματα μυστηριώδη, που σημάδεψαν τον ορθολογισμό της ανθρωπότητας. Και εκεί που τα πάντα ήταν άδικα και δόλια, έδωσαν θέση στη Δικαιοσύνη του Θεού, που φανερώνεται μόνο με την Ανάσταση.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ»

Το γεγονός τῆς Ἀναστάσεως καθ΄ ἑαυτό ὑπερβαίνει τὰ ὅρια τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, γι΄ αὐτό καί δέν περιγράφεται ἀπό κανένα εὐαγγελιστή. Ὅλες οἱ σχετικές εὐαγγελικές διηγήσεις ἀναφέρουν τούς μάρτυρες πού εἶδαν τόν Ἀναστημένο Χριστό ἤ πού ἐπισκέφθηκαν τόν κενό τάφο. Αὐτό γιατί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ δέν ἐμπίπτει στά στενά πλαίσια τῶν ἱστορικά διαπιστουμένων γεγονότων, ἀλλά στηρίζεται στὴν ἐμπειρία καὶ στὸ βίωμα τοῦ πιστοῦ.  Προϋποθέτει ὄχι τήν ἀπόδειξη ἤ τήν ἱστορική ἔρευνα, ἀλλά τήν πίστη στή δύναμη τοῦ Θεοῦ πού κατανικᾶ τόν θάνατο καί τήν ἀγάπη του μέ τήν ὁποία ὑπόσχεται τήν ἲδια τύχη στούς ἀνθρώπους πού ἐλπίζουν καί προσδοκοῦν τήν ἀνάστασιν νεκρῶν.