ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 20 Αυγούστου 2022

 2022 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 21 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ι ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΝΕΟΥ (Ματθ. 17, 14-23)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Νικολίτσι, στις 12/8/2001)

Αξιοδάκρυτη τοποθέτηση

Κάθε άνθρωπο τον απασχολεί το ερώτημα:

Ποιά είναι η σωστή τοποθέτηση-σχέση που πρέπει να έχω με τον εαυτό μου, με την αιώνια ζωή και με τον Θεό; Κάθε λέξη στο Ευαγγέλιο έχει πολλά να μας πει, πάνω στο ερώτημα αυτό.

Γι’ αυτό, με την μελέτη του Ευαγγελίου κάνουμε βήματα προς την Βασιλεία του Θεού. Διαφορετικά μένουμε εκεί που είμαστε ή πάμε παραπίσω.

Αν διαπιστώνουμε ότι κάτι δεν πάει καλά στην σχέση μας με τον Θεό, με την αιώνια ζωή και με τον εαυτό μας, τότε το σύνθημα πρέπει να είναι ένα:

 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ETOΣ 70όν 21 Αὐγούστου 2022 APIΘ. ΦΥΛ. 34 (3612)

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΙΑΤΡΟΣ

Μιά ἀκόμη θαυμαστή θεραπεία ἀπό τίς πολλές πού ἐπιτέλεσε ὁ Ἰησοῦς κατά τή διάρκεια τῆς ἐπίγειας παρουσίας του μᾶς ἀφηγεῖται ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Κύριος, καμπτόμενος ἀπό τίς ἐπίμονες παρακλήσεις ἑνός βασανισμένου πατέρα, ἀπαλλάσσει τόν γιό του ἀπό τό φοβερό δαιμόνιο πού τόν καταδυνάστευε καί εἶχε καταστήσει τή ζωή του μιά διαρκή κόλαση. Εἶχε, ὡστόσο, προηγηθεῖ ἡ ἀνεπιτυχής ἀπόπειρα τῶν Μαθητῶν τοῦ Κυρίου νά θεραπεύσουν ἐκεῖνοι τόν δαιμονιζόμενο.

Τόν λόγο τῆς ἀποτυχίας αὐτῆς μᾶς τόν ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος ὁ Χριστός στή συνέχεια τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς.

Ἡ δύναμη τῆς πίστης

 Μιμητὲς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 21 Αὐγούστου 2022, Ι΄ Ματθαίου (Α΄Κορ. δ΄ 9-16)

Μιμητὲς τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων

Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπή, ἀπὸ τὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολή, ἀκούσαμε τὸν ἀπόστολο Παῦλο νὰ περιγράφει τὶς δυσμενεῖς συνθῆκες τῆς πολυτάραχης ζωῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων καὶ τὶς δυσκολίες ποὺ ἀντιμετώπιζαν στὴν ἐπιτέλεση τοῦ ὑψηλοῦ ἔργου τους.

1. Ζωὴ κακοπάθειας

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

Η πίστη στον Χριστό μας προσφέρει μεγάλη βοήθεια και λύτρωση

Δεκάτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί. Ο Χριστός, ο Κύριός μας, μόλις έχει κατεβεί από το όρος της Μεταμορφώσεως  με τους τρείς προκρίτους Μαθητάς, και στα ριζά του βουνού, όπου ήσαν οι υπόλοιποι και πλήθος λαού, τρέχει ένας άνθρωπος πονεμένος, πέφτει στα πόδια του Ιησού ταπεινά και ικετευτικά, και Τον παρακαλεί και Του λέγειː «Ελέησε μου το παιδί, γιατί σεληνιάζεται και υποφέρει, κι άλλοτε πέφτει στη φωτιά κι άλλοτε στο νερό. Και το ΄φερα στους Μαθητάς  Σου κι αυτοί δεν μπόρεσαν να το θεραπεύσουν».

 Κήρυγμα Κυριακής Ι’ Ματθαίου (21–08–2022)

«Διατὶ ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτῷ; Ὁ δε Ἰησοῦς εἶπε, διὰ τὴν ἀπιστίαν ὑμῶν».

 Η καρδιά του πατέρα τραυματισμένη και ματωμένη από τον πόνο βλέποντας το παιδί του να βασανίζεται τόσο. Σεληνιάζεται, πάσχει! Η ζωή του είναι μαρτυρική. Το κείμενο του ιερού Ευαγγελίου μας λέει: «πολλάκις γαρ πίπτει εἰς τὸ πῦρ καὶ πολλάκις εἰς τὸ ὕδωρ». Πάσχει το παιδί μα περισσότερο πάσχει και πονά ο πατέρας, βλέποντας το σπλάχνο του σ’ αυτήν την κατάσταση.

 Κυριακή 21η Αὐγούστου 2022

Κυριακή Ι΄ Ματθαίου (μετά τήν ἑορτήν).

(Μτθ. 17, 14 – 23).

«...οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν» (Μτθ. 17, 20).

Στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ὁ Χριστός θεραπεύει τόν σεληνιαζόμενο νέο, τόν ὁποῖο δέν κατάφεραν νά θεραπεύσουν οἱ μαθητές Του ἐξαιτίας τῆς ὀλιγοπιστίας τους. Ὁ Ἰησοῦς θεραπεύει τό παιδί ἀπό ἀγάπη. Παράλληλα ἐκμεταλλεύεται τήν εὐκαιρία γιά νά διδάξει στούς ἀνθρώπους ὅτι, ἐάν διαθέτουν πίστη, «οὐδέν ἀδυνατήσει» σ’ αὐτούς.

Ὑπάρχουν περίοδοι κατά τίς ὁποῖες ὁ ἄνθρωπος ζεῖ τήν ψευδαίσθηση μιᾶς παντοδυναμίας. Ἡ ὁρμή τῆς νεότητας, ἡ δύναμη τοῦ πλούτου, ὁ πλοῦτος τῶν γνώσεων, ἡ εὐρύτητα τῶν σχέσεων καί τῶν γνωριμιῶν, ὁ ὑπερτροφικός ἐγωισμός, ἡ ἱκανοποίηση τῶν πάσης φύσεως ἐπιθυμιῶν ἐνισχύουν αὐτήν τήν ψευδαίσθηση τῆς δύναμης τοῦ ἀνθρώπου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α' Κορ. δ' 9-16

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιζ' 14-23

21 Αυγούστου 2022

«Ω γενεά άπιστος και διεστραμμένη! Έως πότε έσομαι μεθ' υμών; Έως πότε ανέξομαι υμών;» ( Ματθ. ιζ' 17)

Τα γεγονότα που καταγράφονται στο σημερινό Ευαγγέλιο, διαδραματίζονται αμέσως μετά τη Μεταμόρφωση του Χριστού και λίγο πριν τη Σταυρική Του θυσία. Γεγονότα που αποτελούν, από τη μια καθρέφτη της κοινωνίας της εποχής του Χριστού, και από την άλλη προάγγελο της νίκης του Χριστού κατά των δαιμονικών δυνάμεων. Έτσι, ενώ πριν λίγο τρεις από τους Μαθητές Του, ο Πέτρος, ο Ιάκωβος και ο Ιωάννης, αντίκριζαν, μέσα στα πλαίσια του ανθρωπίνως δυνατού, τη δόξα του Χριστού κατά τη Μεταμόρφωσή Του, στους πρόποδες του Θαβώρ οι άλλοι εννιά Μαθητές Του ζούσαν μιαν τραγωδία. Ένα επιληπτικό παιδί «σεληνιάζεται και κακώς πάσχει», εκτίθεται σε καθημερινό κίνδυνο πέφτοντας στη φωτιά ή το νερό και οι ίδιοι αδυνατούν να του προσφέρουν οποιαδήποτε βοήθεια. Γεγονός που επιβεβαιώνεται και με τη μαρτυρία του πατέρα: «Προσήνεγκα αυτόν τοις μαθηταίς σου, και ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι».

 Κυριακή Ι΄ Ματθαίου, Ευαγγ. ανάγνωσμα: Μτθ. ιζ΄ 14-23 (21-08-2022)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, προέρχεται από το δέκατο έβδομο κεφάλαιο του Ευαγγελιστή Ματθαίου και  περιγράφει το θαύμα της θεραπείας του σεληνιαζομένου νέου. Το περιστατικό αυτό χρονικά, έλαβε χώρα αμέσως μετά το γεγονός της Μεταμορφώσεως του Χριστού στο όρος Θαβώρ το οποίο εόρτασε η Εκκλησία μας στις 6 Αυγούστου.

Όταν κατέβηκε ο Ιησούς από το όρος μαζί με τους τρείς προκρίτους μαθητές Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη, βρήκαν εκεί το πλήθος συγκεντρωμένο γύρω από τους άλλους αποστόλους, καθώς και το άρρωστο παιδί. Αφού δε βρήκε τον Χρι­στό, ο δύστυχος πατέρας έφερε το παιδί στους μαθητές του, εκείνοι όμως δεν μπόρεσαν να βοηθήσουν «Και προσήνεγκα αυτόν τοις μαθηταίς σου και ουκ ηδυνήθησαν αυτόν θεραπεύσαι». Δεν είχαν τη δύναμη να το κάνουν αυτό για τρεις λόγους: α. επειδή οι ίδιοι δεν είχαν αρκετή πίστη· β. επειδή κι ο πατέρας του παιδιού δεν είχε πίστη· και γ. επειδή η πίστη έλειπε κι από τους γραμματείς που παρευρίσκονταν εκεί και συζητούσαν με τους μα­θητές, όπως αναφέρει ο Ευαγγελιστής Μάρκος ο οποίος παραθέτει περισσότερες λεπτομέρειες για το θαύμα αυτό στο ένατο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του.

 Κυριακή Ι΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α’ Κορ. δ’ 9-16 (21-08-2022)

Πρεσβυτέρου Χαρίτωνα Θεοδώρου

Στην συγκεκριμένη επιστολή ο Απόστολος Παύλος αναφέρεται στις κακουχίες τα εμπόδια αλλά και τα προβλήματα που είχαν να αντιμετωπίσουν οι Απόστολοι στο όλο ιεραποστολικό τους έργο. Προβλήματα θα μπορούσε να πεί κανείς διαχρονικά σε άμεση συνάρτηση με το τι έχει να αντιμετωπίσει ο σημερινός ποιμήν είτε είναι αρχιερέας,ιερέας η και απλώς εργάτης του Θεού. Παρ’όλο τον όλο σκόπελο που συναντάει μπροστά του ο κάθε εργάτης του Ευαγγελίου αρκετά σημαντικό αλλά κρίνεται και ως επιβεβλημένο ιδίως οι ποιμένες της Εκκλησίας να είναι τύπος και υπόδειγμα.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

 Κυριακή Ι΄ Ματθαίου

21 Αυγούστου 2022

 "Κύριε, σπλαχνίσου τὸ παιδί μου ποὺ σεληνιάζεται καὶ βασανίζεται. Πολλὲς φορὲς πέφτει στὴ φωτιὰ καὶ πολλὲς φορὲς στὸ νερό", παρακάλεσε ἕνας δύστυχος πατέρας τὸν Χριστό, γονατίζοντας μπροστά του μὲ συντριβή. "Καὶ τὸ ἔφερα στοὺς μαθητές σου καὶ αὐτοὶ δέν μπόρεσαν νὰ τὸ θεραπεύσουν". Καὶ ἀποκρίθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε: "Ὦ γενεὰ ἄπιστη καὶ διεφθαρμένη. Ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας; Ἕως πότε θὰ σᾶς βαστάξω; Φέρτε μου ἐδῶ τὸ παιδί." Καὶ πρόσταξε ὁ Ἰησοῦς τὸ δαιμόνιο καὶ βγῆκε ἀπὸ μέσα του καὶ θεραπεύθηκε ὁ νέος ἀπὸ ἐκείνη τὴν ὥρα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιζ΄ 14-23) (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16)

Παιδαγωγία Χριστού

«πολλάκις πίπτει εις το πύρ, και πολλάκις εις το ύδωρ»

Την θεραπεία του παιδιού του ζητούσε εναγωνίως ο  τραγικός πατέρας που το έβλεπε με πόνο ψυχής να υποφέρει από ακάθαρτο πνεύμα. Η περιγραφή που ο ίδιος δίνει, αποκαλύπτει το μέγεθος της τραγωδίας που βίωναν: “πολλάκις πίπτει εις το πυρ, και πολλάκις εις το ύδωρ”. Η σκηνή που ξεδιπλώνει μπροστά μας ο ευαγγελιστής Ματθαίος  δίνει το στίγμα της δουλείας στην οποία περιέρχεται ο άνθρωπος από τις δυνάμεις του κακού, όταν παραλείπει να ακολουθεί το δρόμο που μας υποδεικνύει η Ορθόδοξη Εκκλησία μας. Πραγματικά, ο νέος εκείνος από μικρό παιδί είχε παγιδευτεί στα πλοκάμια του διαβόλου και κάτω από τη σκοτεινή εξουσία του είχε καταντήσει μια καθ’ όλα τραγική ύπαρξη.

Η ευθύνη των γονέων

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Ι΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 21 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ι΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«καὶ ἰάθη ὁ παῖς» (Ματθ. 17, 18)

21 Αὐγούστου 2022

Τὸ περιστατικὸ τοῦ σεληνιαζομένου νέου ἐκφράζει μιὰ πραγματικότητα καὶ δίνει ἀφορμὴ νὰ στρέψουμε τὸν λόγο μας στὰ προβλήματα ποὺ παρουσιάζονται στὴν ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, ἄσχετα μὲ τὴν μόρφωση καὶ τὴν ἡλικία τους.

Ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ ἄνθρωπος μπαίνει στὸν στίβο τῆς ζωῆς, ἀντιμετωπίζει πολλὰ καὶ ποικίλα προβλήματα‧ προσωπικά, ὅπως  ὅσα σχετίζονται μὲ τὴν ὑγεία, μὲ τὴν ἐπαγγελματικὴ ἢ οἰκογενειακὴ ἀποκατάσταση‧ γενικότερα, ὅσα παρουσιάζονται στὸν οἰκογενειακό, συγγενικὸ ἢ φιλικὸ κύκλο. Πολλὰ προβλήματα εἶναι ἁπλὰ καὶ ξεπερνιοῦνται εὔκολα καὶ γρήγορα, ἄλλα ὅμως πολὺ δύσκολα ἀντιμετωπίζονται. Αὐτὰ τὰ δυσεπίλυτα καὶ συχνὰ ἄλυτα προβλήματα πικραίνουν καὶ ταλαιπωροῦν τὸν ἄνθρωπο.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  ««ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΜΕ ΚΑΡΔΙΑ ΦΛΟΓΙΣΜΕΝΗ» ΤΗΣ 21-08-2022

 Τραγικὸ τὸ «κατηγορῶ» τοῦ πονεμένου πατέρα, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή.   Τὸ παιδὶ του ὑπέφερε φρικτά, πολλὲς φορὲς ἔπεφτε στὴ φωτιὰ καί ἄλλοτε στὸ νερό. Τὸ ἔφερε στοὺς μαθητές τοῦ Χριστοῦ καὶ ἱκέτευσε νὰ τὸ σώσουν. Ὅμως ἐκεῖνοι δὲν τὸ κατόρθωσαν. Ἀναιμικὴ ἡ πίστη τους, δὲν στάθηκε ἱκανὴ νὰ νικήσει τὸ δαίμονα. Καὶ τώρα ἔρχεται ὁ πατέρας στὸν Ἰησοῦ, γιὰ νὰ Τοῦ πεῖ, «τὸν ἔφερα στοὺς μαθητάς σου, ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν νὰ τὸν θεραπεύσουν». Ἀνάλογες φράσεις ἀπογοητεύσεως ἀκούγονται συχνὰ καὶ στὶς μέρες μας γιὰ τοὺς διαδόχους τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, τοὺς κληρικούς. Πολλοὶ μάλιστα εἶναι εὔκολοι νὰ περιγράψουν τὶς ἐλλείψεις, τὶς ἀδυναμίες, τὶς ἀποτυχίες τους.

Σάββατο 13 Αυγούστου 2022

 2022 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 14 - ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ (Ματθ. 14, 22-34)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλιππιάδα, στις 28/7/1991)

Χωρίς πίστη, καταποντισμός και απώλεια

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, είναι μια εικόνα της ζωής μας στον κόσμο. Μας λέγει ότι οι άγιοι απόστολοι ταξίδευαν με ένα καραβάκι στη θάλασσα της Γενησαρέτ. Ταξίδευαν μοναχοί τους. Χωρίς τον Χριστό. Ξαφνικά σηκώθηκε μία φοβερή θύελλα. Και το καραβάκι τους ήταν έτοιμο να πνιγεί. Οι απόστολοι τρόμαξαν, έβλεπαν τη ζωή τους να χάνεται. Ενώ είχαν απελπιστεί, βλέπουν ξαφνικά τον Χριστό να περιπατεί επί της θαλάσσης. Και έβαλαν τις φωνές, γιατί νόμισαν ότι είναι μια ακόμη απειλή. Ένα φάντασμα. Κάτι το δαιμονικό.

Αλλά ο απόστολος Πέτρος τον κατάλαβε. Και του είπε:

 ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

14 Αὐγούστου 2022: ΚΥΡΙΑΚΗ Θ´ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟ ΠΕΛΑΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

Κυριακή σήμερα, ἐνάτη στή σειρά τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου καί παραμονή συνάμα τῆς μεγάλης θεομητορικῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἐνώπιόν μας τά μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ, τοῦ χορηγοῦ κάθε ἀγαθοῦ στόν ἄνθρωπο. Παρακολουθοῦμε νά ἐπεμβαίνει καί πάλι ὁ Θεός στή φυσική ροή τῶν πραγμάτων, νά ἐκπλήσσει ὠφέλιμα τόν ἄνθρωπο πού πιστεύει σέ ἐκεῖνον καί νά ἀποδεικνύει διδακτικώτατα ὅτι ὅπου καί ὅταν ἐκεῖνος ἐπιθυμεῖ, νικιέται ἡ τάξη τῆς φύσης. Εἶναι τρισμέγιστη ἡ εὐεργεσία πού σήμερα συμβαίνει μπροστά στά μάτια τῶν παρόντων πού παρακολουθοῦν μέ θαυμασμό τά σημεῖα, ἀλλά καί πολλαπλάσια γιά ὅλες τίς γενεές τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου, πού μέσα ἀπό τήν ἀνάγνωση τῆς Καινῆς Διαθήκης, εἴτε ἰδιωτικά, εἴτε στή θεία λατρεία, ἐπιθυμοῦμε νά κοινωνήσουμε μέ τή χάρη πού ἀπορρέει ἀπό τά ἱερά κείμενα, ἀλλά καί νά πιστέψουμε ἀκράδαντα στή δύναμη τῆς ἐπέμβασης τοῦ Θεοῦ στή ζωή μας. Τοῦ Θεοῦ πού πάντοτε μέσα στό πέλαγος τῆς πατρικῆς του ἀγάπης ἐπιθυμεῖ νά γίνουμε μέτοχοι τῆς δικῆς του ζωῆς καί νά ζήσουμε πλούσια τή χάρη αὐτῆς τῆς δωρεᾶς.

«Ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν»

 Τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 14 Αὐγούστου 2022, Θ΄ Ματθαίου (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17)

Τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας

Στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικο­πὴ ἀπὸ τὴν Α΄ πρὸς Κορινθίους Ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος χρησιμοποιώντας ἁπλὰ παραδείγμα­τα καὶ εἰκόνες ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωὴ ἐπιχειρεῖ νὰ προβάλει τὸν ὀρθὸ τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖο πρέπει νὰ ἐπιτελεῖται κάθε ἱερὸ ἔργο μέσα στὴν Ἐκκλησία.

1. Τὸ ἀρραγὲς θεμέλιο

Οἱ πιστοί, γράφει, εἶσθε ὁ ἀγρός, ὁ ὁποῖος ἀνήκει στὸν Θεὸ καὶ καλλιεργεῖται ἀπὸ Ἐκεῖνον. Εἶσθε ἡ πνευματικὴ οἰκοδομὴ ποὺ κτίζει ὁ Θεὸς χρησιμοποιώντας ἐμᾶς τοὺς Ἀποστόλους ὡς ἐργάτες του. Σύμφωνα μὲ τὴ Χάρι ποὺ μοῦ ἔδωσε ὁ Θεὸς γιὰ νὰ ἱδρύω Ἐκκλησίες, «ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα», τονίζει. Δηλαδή, σὰν ἔμπειρος ἀρχιτέκτονας ἔβαλα στὸ οἰκοδόμημα αὐτὸ στερεὸ θεμέλιο, ἐπάνω στὸ ὁποῖο ὅμως ἄλλος συνεχίζει τὸ κτίσιμο. Ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς κτίστες ἂς προσέχει πῶς κτίζει. «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός». Κανένας, δηλαδή, δὲν μπορεῖ νὰ βάλει ἄλλο θεμέλιο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ἔχει ἤδη τοποθετηθεῖ στὴ βάση τῆς οἰκοδομῆς τῆς Ἐκκλησίας. Τὸ θεμέλιο αὐτὸ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΜΑΤΘ. ( ΙΔ΄ 22—34 ) 14---08---2022

Στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς Κυριακῆς θ΄ Ματθαίου βλέπουμε τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς τῆς γαληνεύσεως τῆς τρικυμισμένης θάλασσας καὶ τὴν δοκιμασία τῶν μαθητῶν τοῦ Κυρίου στὴ λίμνη Γεννησαρέτ, (ή θάλασσα τῆς Τιβεριάδος, ὅπως ὀνομαζόταν ἐπίσης), ἀμέσως μετὰ τὸ καταπληκτικὸ θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καὶ τῶν δύο ἰχθύων στὸν ἐρημικὸ τόπο καὶ τὸν χορτασμὸ πέντε χιλιάδων ἀνθρώπων.

 Κυριακή 14η Αὐγούστου 2022

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

(Μτθ. 14, 22 – 34).

«ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι» (Μτθ. 14, 23).

Σήμερα ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας τά γεγονότα πού ἐξελίχτηκαν μετά τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ψαριῶν. Μετά ἀπό τό μεγάλο ἐκεῖνο θαῦμα ὁ Χριστός «ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι». Στή συνέχεια κατέβηκε ἀπό τό ὄρος καί περπάτησε πάνω στήν ταραγμένη θάλασσα κατά τή διάρκεια τῆς νύκτας, γιά νά βρεθεῖ μέ τούς μαθητές Του μέσα στό πλοῖο τους.

Εἶναι χαρακτηριστική ἡ λεπτομέρεια πού ὑπογραμμίζει ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος γιά τόν Κύριο: «ἀνέβη εἰς τό ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι». Ἡ προσευχή ἀπό μόνη της εἶναι μία ἀνάβαση, μία πορεία, μία κατ’ ἰδίαν κοινωνία προσώπων καί συνάντηση μέ τόν Πατέρα καί Δημιουργό τοῦ παντός. Αὐτό θέλει νά διδάξει ὁ Χριστός, γι’ αὐτό κάνει αὐτή τήν πορεία τῆς προσευχῆς.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ’ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

14 Αυγούστου 2022

Απόστολος: Α΄Κορ. γ΄9-17

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιδ΄22-34

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι συνέχεια της ευαγγελικής περικοπής της περασμένης Κυριακής. Μετά τον χορτασμό των πεντακισχιλίων και τη συλλογή των περισσευμάτων, ο Χριστός απεσύρθη στο όρος για να προσευχηθεί, ενώ οι Απόστολοι μπήκαν στο πλοιάριο για να επιστρέψουν στην Καπερναούμ.

Οι μαθητές ήσαν κατάκοποι. Μέσω τους έγινε το θαύμα. Ο Χριστός δεν ευλόγησε τα ψωμιά και τα ψάρια, κάνοντας ένα σωρό, απ’όπου θα έπαιρνε ο λαός. Τα ευλόγησε, τα μοίρασε στους αποστόλους και εκείνοι έδιναν στον λαό. Μέσα στα χέρια των αποστόλων πληθύνονταν οι τροφές. 

 Κυριακή Θ΄ Ματθαίου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. ιδ’ 22-34 (14-08-2022)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Την προηγούμενη Κυριακή, ακούσαμε  στο ιερό ευαγγέλιο, την διήγηση του θαύματος του χορτασμού των πεντακισχιλίων (χωρίς τις γυναίκες και τα παιδιά) με τον πολλαπλασιασμό των πέντε άρτων και των δύο ιχθύων. Στη συνέχεια ο Κύριος, προκειμένου να αποτρέψει τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις του πλήθους οι οποίοι δεν μπορούσαν να τον αποχωριστούν και επιθυμούσαν μάλιστα να τον ανακηρύξουν βασιλιά τους,  αναγκάζει τους μαθητές του (γιατί δεν ήθελαν ούτε στιγμή να αποχωριστούν από αυτόν) να ανέβουν στο πλοίο και να περάσουν στην απέναντι πλευρά της λίμνης Γεννησαρέτ, αναμένοντάς τον, μέχρι Εκείνος να διαλύσει τα πλήθη.

 Κυριακή Θ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. γ΄ 9-17 (14-08-2022)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Η σημερινή αποστολική περικοπή, αναφέρεται στο πνευματικό οικοδόμημα της Εκκλησίας και στην ενότητά της, θέμα το οποίο υπήρξε ένα από τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετώπισε και που διαπραγματεύεται σε ολόκληρη την Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή του.

Η θεολογική γραφίδα του αποστόλου των εθνών, προβάλλει ως θεμέλιο της ανθρώπινης αξίας «την κατ’ εικόνα Θεού» δημιουργία του. Θεμέλιο της Εκκλησίας είναι ο ίδιος ο Χριστός. Κανείς άλλος δεν μπορεί να βάλει άλλο λίθο και να θεμελιώσει άλλη Εκκλησία. Αυτό είναι ένα αναντίρρητο δεδομένο γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος παρατηρεί: «έκαστος δε βλεπέτω πως εποικοδομεί». Η νέα πραγματικότητα του Θεού έχει φυτευτεί από τον ίδιο τον Θεό με θεμέλιο τον Χριστό. Όλοι όσοι εργάζονται στο έργο της σωτηρίας,

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ’ ἰδίαν προσεύξασθαι» (Ματθ. 14, 23)

Δὲν ὑπάρχει στὸν κόσμο ὑψηλότερη ἐργασία ἀπὸ τὴν προσευχή, γιατὶ αὐτὴ ἑνώνει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸν Θεό. Ἡ προσευχὴ εἶναι συνομιλία μὲ τὸν Θεό.

Εἴδαμε στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὅτι ὁ Κύριος ἀνέβηκε στὸ ὄρος νὰ προσευχηθεῖ. Παίρνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὸ γεγονὸς αὐτό, ἂς ἐξετάσουμε πῶς μιλοῦν οἱ θεῖες Γραφὲς ἀλλὰ καὶ πῶς τοποθετοῦνται οἱ θεῖοι Πατέρες στὸ θέμα τῆς προσευχῆς.

 «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

14 Αυγούστου 2022

Στὶς εὐαγγελικὲς περικοπὲς τῶν Κυριακῶν ποὺ διανύουμε ἐπανέρχεται τὸ θέμα τῆς πίστεως καὶ ἐμπιστοσύνης στὸν Θεό. Ὄτι δὲν πρέπει νὰ ἀμφιβάλλουμε καὶ νὰ διστάζουμε μπροστὰ σὲ ἐκεῖνα ποὺ μᾶς λέγει ὁ Χριστός, ἀλλὰ νὰ ἔχουμε τὴν ἐσωτερικὴ πληροφορία ὅτι κάθε λόγος τοῦ Λόγου-Χριστοῦ εἶναι ἀληθὴς καὶ δυνατός, καὶ ἔχει μεγαλύτερη δύναμη ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φύση. Εἶναι ἕνας ἀγώνας ἀπὸ τὴν πλευρά μας, νὰ καλλιεργήσουμε τὴν πίστη σὲ αὐτὰ ποὺ δὲν βλέπουμε μὲ τὰ σωματικὰ μάτια καὶ σὲ αὐτὰ ποὺ δὲν χωρᾶ τὸ στενὸ μυαλό μας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 14 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟY

(Ματθ. ιδ΄22-34) (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17)

Η πίστη που σώζει

«Λέγει αυτώ ο Ιησούς, ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας;»

Προκαλεί σίγουρα μεγάλο θαυμασμό η τόλμη και το θάρρος που επέδειξε ο απόστολος Πέτρος, όταν ζήτησε να περπατήσει πάνω στην ταραγμένη θάλασσα. Βέβαια, από το επάγγελμα που ασκούσε πριν ακολουθήσει το Διδάσκαλό του, δηλαδή εκείνο του ψαρά, φαίνεται ότι ήταν αρκετά εξοικειωμένος με το υγρό στοιχείο ο μαθητής του Χριστού. Ωστόσο, δεν έπαυσε να φοβάται τη θάλασσα, γιατί είχε πικρή πείρα από τους θυμούς και τις φουρτούνες της. Άλλωστε, θα μπορούσαμε ν΄ ανακαλέσουμε στη μνήμη μας το περιστατικό εκείνο, σε άλλη περίπτωση, που οι μαθητές ζητούσαν απεγνωσμένα τη βοήθεια του Διδασκάλου τους: «Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ» ΤΗΣ 14-8-2022

 Μιὰ χαρακτηριστικὴ ἐναλλαγὴ τόλμης καὶ φόβου, ἐμπιστοσύνης καὶ δισταγμοῦ παρουσιάζει ἡ περιπέτεια τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μέσα στὴν ταραγμένη θάλασσα τῆς Γενισαρέτ, τὴν ὁποία περιγράφει τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα.  Πρόκειται γιά μιά ψυχολογία τυπικά ἀνθρώπινη πού μᾶς βοηθᾶ νά κατανοήσουμε καί ἐμεῖς κάτι περισσότερο ἀπό τήν πνευματική μας προσωπική περιπέτεια. Τό πρῶτο μέρος τῆς Περικοπῆς εἶναι μιά φάση αὐθόρμητης πίστεως. Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, πλημμυρισμένος ἀπὸ ἀφοσίωση καὶ ἐμπιστοσύνη, ζητᾶ νὰ ἔρθει ὅσο τὸ δυνατὸ συντομότερα κοντὰ στὸν Χριστό. «Κύριε, ἄν εἶσαι Σύ, τότε δῶσε μου διαταγή νά ἔρθω κοντά Σου πάνω στά νερά». Τότε ἡ σκέψη τοῦ Πέτρου ἦταν ἐπίμονα στραμμένη στόν Χριστό.

Σάββατο 6 Αυγούστου 2022

 Κυριακή Η΄ Ματθαίου: Για το θαύμα τού χορτασμού των πεντακισχιλίων 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[Ματθ. 14, 14-22]

«Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίῳ εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν· καἰ ἀκούσαντες οἱ ὄχλοι ἠκολούθησαν αὐτῷ πεζῇ ἀπὸ τῶν πόλεων (: όταν λοιπόν τα άκουσε αυτά ο Ιησούς, αναχώρησε από εκεί με πλοίο σε κάποιον ερημικό τόπο, για να μείνει μόνος Του με τους μαθητές Του. Και όταν άκουσαν τα πλήθη του λαού ότι αποχώρησε σε ερημικό τόπο, Τον ακολούθησαν πεζοί από τις πόλεις)» [Ματθ. 14, 13].

Πρόσεξε το ότι ο Κύριος σε κάθε περίπτωση αναχωρεί, και όταν παραδόθηκε ο Ιωάννης και όταν αποκεφαλίστηκε και όταν πληροφορήθηκαν οι Ιουδαίοι ότι οι μαθητές Του γίνονται όλο και περισσότεροι· διότι θέλει τα περισσότερα να τα τακτοποιεί κατά τρόπο πιο ανθρώπινο και να κινείται ως επί το πλείστον μέσα στα ανθρώπινα πλαίσια, επειδή δεν ήταν ακόμη καιρός να αποκαλύψει με σαφήνεια τη θεότητά Του. Για τον λόγο αυτόν και στους μαθητές Του έλεγε να μην πουν σε κανένα ότι Αυτός είναι ο Χριστός· διότι ήθελε αυτό να γίνει περισσότερο γνωστό μετά την Ανάστασή Του. Για τον λόγο αυτόν δεν ήταν αρχικά πολύ αυστηρός προς τους Ιουδαίους εκείνους που έδειξαν δυσπιστία, αλλά ήταν περισσότερο επιεικής.

 2022 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 7 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΧΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΕΝΤΑΚΙΣΧΙΛΙΩΝ (Ματθ. 14, 14-22)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας που έγινε στην Παναγία των Ξένων, στις 25/7/1999)

Για ένα κομμάτι ψωμί

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Χριστός βρισκόταν σ’ ένα έρημο μέρος και χιλιάδες άνθρωποι άκουγαν από το πρωί μέχρι το βράδυ τον λόγο Του, ξεχνώντας τις ανάγκες του σπιτιού τους και τις δουλειές τους. Στο τέλος οι άγιοι απόστολοι και είπαν στον Χριστό:

-Άφησέ τους να φύγουν. Να πάνε στα γύρω χωριά να βρούνε κάτι να φάνε. Νηστικοί είναι όλη την ημέρα.

Ο Χριστός τούς είπε:

-Δώστε τους κάτι εσείς.

 H ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑ ΤΟY ΘΕΟY

Τό μεγάλο θαῦμα τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων παρουσιάζεται σήμερα, πρώτη Κυριακή τοῦ μηνός Αὐγούστου καί ὄγδοη στή σειρά τῶν περικοπῶν τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου τοῦ ἁγίου ἀποστόλου καί εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Ὁ Χριστός, ὅπως ἀκοῦμε καί διαβάζουμε κατά τή σημερινή εὐαγγελική ἀνάγνωση, ἀφοῦ σκορπίζει μέ περισσή ἀγάπη τήν εὐσπλαγχνία καί τή φιλανθρωπία του, διδάσκοντας τήν ἀλήθεια καί θαυματουργώντας, πρός τά πλήθη πού εἶχαν προσέλθει νά πληροφορηθοῦν ὡς αὐτόπτες καί αὐτήκοοι μάρτυρες τά θαυμάσιά του, θεραπεύει ἔπειτα πατρικά τή φυσικώτατη ἀνάγκη τους γιά χορτασμό ἀπό τήν πείνα πού εὔλογα τούς εἶχε καταλάβει μέ τήν παρέλευση πολλῶν ὡρῶν παραμονῆς τους ἐκεῖ.

Ὁ προσφερόμενος Χριστός

 Κυριακή Η΄ Ματθαίου

Γ. Μπάρνοβι

Ο Θεός που λατρεύουμε και προσκυνούμε, είναι Θεός παντοδύναμος, είναι Θεός πατέρας και εμείς λαός Του. Γι’ αυτό και δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ή να ολιγοπιστούμε. Ό,τι και να συμβαίνει και όποια κατάσταση συναντήσουμε, ο Χριστός είναι πάντα εκεί, μας απλώνει το χέρι και δεν μας αφήνει να χαθούμε.

Η πρόνοιά Του δεν εγκαταλείπει το πλάσμα Του, όχι μόνο στα μεγάλα και σημαντικά, όπως τη σωτηρία, αλλά και στα μικρά και καθημερινά, αυτά που αφορούν την επίγεια ζωή και επιβίωσή του, όπως είναι το θέμα της τροφής.

 Κήρυγμα Κυριακής Η’ Ματθαίου (07–08–2022)

«Καὶ ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν»

Στο σημερινό θαύμα που ακούσαμε σήμερα αδελφοί μου, η Εκκλησία, μας δίνει εκκλησιολογικό και ευχαριστιακό νόημα. Το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων είναι μια προτύπωση του μυστηρίου της θείας Ευχαριστίας, όπου ο νεκρός από την αμαρτία άνθρωπος λαμβάνει την ενυπόστατη ζωή, που είναι ο Χριστός μας και έτσι επανέρχεται στην ζωή.

Μας δίνεται η αφορμή λοιπόν να κάνουμε μερικές σκέψεις γύρω από αυτό το μεγάλο θαύμα του Κυρίου μας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιδ΄ 14-22)

Ὁ χορτασμὸς τῶν πεντακισχιλίων

Ἡ Λειτουργικὴ διάσταση τοῦ θαύματος Ἐκπληκτικὸ ἦταν τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πέντε χιλιάδων ἀνδρῶν ποὺ ἔκαμε ὁ Κύριος κοντὰ στὴ Βηθεσδά. Τόση ἐντύπωση ἔκανε μάλιστα στοὺς Ἰουδαίους, ὥστε πολλοὶ κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι, αὐτὸς εἶναι ὁ προφήτης ποὺ περιμένουν καὶ γι’ αὐτὸ ἤθελαν νὰ τὸν ὁρίσουν βασιλέα1. Πέρα ὅμως ἀπὸ αὐτὲς τὶς ἀνθρώπινες διαθέσεις καὶ ἐγκόσμιες ἐπιθυμίες, τὸ θαῦμα ἔχει κοινωνική, ἐκκλησιολογικὴ καὶ εὐχαριστιακὴ σημασία.

 Κυριακή 7η Αὐγούστου 2022

Κυριακή Η΄ Ματθαίου.

(Μτθ. 14, 14 – 22).

«οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν» (Μτθ. 14, 16).

Τόν πολλαπλασιασμό τῶν πέντε ἄρτων καί τῶν δύο ἰχθύων παρακολουθήσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Ὁ λαός κυκλώνει τόν Χριστό, σαγηνεύεται ἀπό τή διδασκαλία Του, ἀφήνεται στό ὑπέρλογο γόητρο τῆς προσωπικότητάς Του. Ὁ χρόνος κοντά στόν Κύριο καταργεῖται. Οἱ ὧρες τρέχουν σάν τό νερό. Οἱ συνηθισμένες ἀνάγκες ἀναιροῦνται. Γιά ὅλους τά πάντα εἶναι ὁ Χριστός. Ὅλοι ἔχουν ἀπογειωθεῖ ἀπό τή σοφία καί τό μυστικό μεγαλεῖο Του. Ἔρχονται, ὅμως, οἱ μαθητές νά ὑπενθυμίσουν τό ἀντικειμενικό πρόβλημα τῆς νύκτας πού πλησιάζει καί τῆς φυσικῆς ἀνάγκης τῆς τροφῆς, πού πρέπει νά ἱκανοποιηθεῖ. Ζητοῦν ἀπό τόν Χριστό νά ἀπολύσει τά πλήθη τοῦ λαοῦ. Βεβαίως ὁ Κύριος, ἀκόμη καί μπροστά σ’ αὐτό τό δικαιολογημένο αἴτημα, ἔχει τήν ἀπάντηση: «οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν». Δέν ὑπάρχει καμία ἀνάγκη καί κανένας λόγος γιά νά ἀπομακρυνθοῦν οἱ ἄνθρωποι ἀπό τόν Χριστό.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α’ Κορ. α΄ 10 - 17

Ευαγγέλιον: Ματθ. ιδ΄ 14 - 22

7 Αυγούστου 2022

Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα περιγράφει το θαύμα του χορτασμού των πέντε χιλιάδων ανδρών, με διαθέσιμους μόνο πέντε άρτους και δύο ψάρια. Η θεϊκή δύναμη του Χριστού μπορεί να καταρρίψει όλους τους νόμους της ανθρώπινης λογικής. Όπως να θεραπεύσει τον παράλυτο, να ανοίξει τα μάτια του εκ γενετής τυφλού, να αναστήσει τον τετραήμερο φίλο του Λάζαρο αλλά και να χορτάσει πέραν των πέντε χιλιάδων ανθρώπων με μόνο πέντε ψωμιά και δύο ψάρια και να γεμίσουν και δώδεκα κοφίνια από τα περισσεύματα.

 Κυριακή Η΄ Ματθαίου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. ιδ’ 14-22 (07-08-2022)

Πρωτ. Σταύρου Σταύρου 

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή μας διηγείται το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δύο ψαριών από τα οποία έφαγαν πέντε χιλιάδες άνθρωποι και χόρτασαν. Είδε λέει, ο Ευαγγελιστής Ματθαίος, ο Ιησούς πολύ κόσμο να τον ακολουθεί και τον σπλαχνίσθηκε και θεράπευσε τους αρρώστους τους. Γιατί αυτός είναι κατά τον προφήτη Ησαΐα που σήκωσε στους ώμους του τον πόνο μας και υπέμεινε τις ασθένειές μας.

Από τον αριθμό των ανθρώπων  που βρίσκονταν μαζί με τον Ιησού Χριστό για να ακούσουν το κήρυγμα του συμπεραίνουμε πόσο πολύ είχαν επηρεαστεί  από το λόγο του και τα θαύματα τα οποία επιτελούσε.

 Κυριακή Η΄ Eπιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α’ Κορ. α’ 10-17 (07-08-2022)

Ρένος Κωνσταντίνου, Θεολόγου Καθηγητή Μ.Ε.

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα  ο Παύλος αναφέρεται σε ένα αρκετά σοβαρό ποιμαντικό πρόβλημα που αντιμετώπιζαν τότε οι Χριστιανοί της εκκλησίας της Κορίνθου. Το πρόβλημα αυτό συνίστατο σε έριδες και προστριβές μεταξύ των πιστών, οι οποίοι φαίνεται πως χωρίστηκαν σε παρατάξεις και έλεγαν ότι ανήκουν ο καθένας σε συγκεκριμένο άτομο. Έτσι επήλθε διχασμός μεταξύ τους. Οι διαιρέσεις μέσα στην Εκκλησία είναι ένα θλιβερό φαινόμενο και ο απόστολος Παύλος μέσα απο τις πατρικές του νουθεσίες, τις συμβουλές του και τη μέριμνα του προσπαθεί να  δώσει λύση. Ένα φαινόμενο που δυστυχώς εμφανίζεται και σήμερα στο χώρο της Εκκλησίας, με ολέθρια αποτελέσματα.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Η΄ Ματθαίου

7 Αυγούστου 2022 

Ἕνα θεῖο καὶ παράδοξο δεῖπνο παρέθεσε ὁ Κύριος στὴν ἔρημο σὲ χιλιάδες ἀνθρώπους (πέντε χιλιάδες ἦσαν μόνο οἱ ἄνδρες), μὲ τὸν πολλαπλασιασμὸ πέντε ἄρτων καὶ δύο ἰχθύων ποὺ εἶχαν φυλάξει οἱ μαθητὲς γιὰ τὴν ἡμερήσια διατροφή τους. Ὁ κόσμος αὐτὸς εἶχε βρεῖ τὸν Ἰησοῦ στὴν ἔρημο, καὶ γιὰ μιὰ ὁλόκληρη ἡμέρα ἦσαν καθηλωμένοι ἀκούγοντας τὴ διδασκαλία Του.

Τὸ πρῶτο πρᾶγμα ποὺ κάνει ἐντύπωση εἶναι ὁ τρόπος ζωῆς τῶν μαθητῶν, ἡ ἔμπρακτη φιλοσοφία τους, ποὺ τοὺς ὑπαγόρευε τὴ λιτὴ ζωή, τὴν παραμονὴ στὰ ἀναγκαῖα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2022

Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. ιδ΄ 14-22) (Α΄ Κορ. α΄ 10-17)

Ο Άρτος της ζωής

«Έφαγαν πάντες και εχορτάσθησαν»

Μπροστά από ένα άλλο σημαντικό θαύμα του Κυρίου μάς φέρνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Πρόκειται για τον πολλαπλασιασμό των άρτων, με τους οποίους μπόρεσαν να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άνθρωποι.

Πλησίαζε το ηλιοβασίλεμα. Όταν οι μαθητές αντιλήφθηκαν ότι η ώρα ήταν περασμένη, και τον κόσμο ήδη άρχισε να τον καταλαμβάνει η πείνα, θεώρησαν φρόνιμο να απευθυνθούν στο Διδάσκαλό τους. Ήταν σίγουροι ότι όπως πάντα θα έδινε και εδώ λύση. Γνώριζαν πολύ καλά ότι όταν υπάρχει η πίστη, εκεί που σταματά η ανθρώπινη δύναμη επενεργεί η παντοδυναμία του Θεού. Δεν υπολόγισαν λάθος. Με τη θαυματουργική ενέργεια του Κυρίου, αποδείχθηκαν αρκετά πέντε ψωμιά και δύο ψάρια για να χορτάσουν πέντε χιλιάδες άντρες, χωρίς να υπολογίζονται οι γυναίκες και τα παιδιά. «Έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν, και ήραν το περισσεύον των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις».

Η θεία ευλογία

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ (Η' ΜΑΤΘΑΙΟΥ) 7 Αὐγούστου 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ  Η΄  ΜΑΤΘΑΙΟΥ

«ἔφαγον πάντες καὶ ἐχορτάσθησαν» (Ματθ. 14, 20)

Ὁ μέγας Διδάσκαλος τῆς ἀνθρωπότητος, ὁ Θεάνθρωπος Κύριος βρίσκεται στὴν ἔρημο μὲ τοὺς μαθητές Του καὶ χιλιάδες λαοῦ, μαγνητισμένοι ἀπὸ τὰ πολλά Του θαύματα καὶ τὸ πρωτοφανὲς κήρυγμά Του ἔτρεχαν  πρὸς τὴν θεία πηγή, ἀπὸ τὴν ὁποία ἄφθονο ἔτρεχε τὸ πνευματικὸ νερό, γιὰ νὰ ξεδιψάσουν τὶς ψυχές τους. Τόσος ἦταν ὁ ἐνθουσιασμός τους, ὥστε λησμόνησαν καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ σώματός τους. Πλησιάζουν, λοιπόν, οἱ μαθητὲς τὸν Κύριο καὶ τοῦ ζητοῦν νὰ ἀφήσει τὸν λαὸ νὰ μεταβεῖ στὶς πλησιέστερες πόλεις γιὰ νὰ προμηθευτοῦν τροφές. Ὁ Κύριος, βλέποντας μὲ πόση προθυμία ἐγκατέλειψαν τὰ πάντα καὶ Τὸν ἀκολούθησαν, θέλησε νὰ τοὺς ἀνταμείψει καὶ νὰ τοὺς δείξει ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐγκαταλείπει ποτὲ ἐκείνους ποὺ στὸ Ὄνομά Του θυσιάζουν τὰ πάντα καὶ Τὸν ἀκολουθοῦν.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ» ΤΗΣ 7-8-2022

Στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή τοῦ πολλαπλασιασμοῦ τῶν ἄρτων καί τῶν ἰχθύων, παρουσιάζεται ἕνα πρόβλημα, γιά τὸ ὁποῖο προτείνονται δύο διαφορετικὲς λύσεις. Πλήθη ἀνθρώπων μὲ πολλὲς ἀνάγκες ἀναζήτησαν ἀπὸ τὶς γύρω πόλεις τὸν Χριστὸ στὸν ἔρημο τόπο, στὸν ὁποῖο εἶχε καταφύγει, γιὰ νὰ Τὸν ἀκούσουν καὶ νὰ θεραπεύσει τοὺς ἀρρώστους τους.

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2022

 Λόγος στὴν Θεία Μεταμόρφωση

 ΑΓ. ΕΦΡΑΙΜ ΤΟΥ ΣΥΡΟΥ

 Ἀπὸ τοὺς ἀγροὺς τέρψεις συγκομιδῆς καὶ ἀπὸ τὰ ἀμπέλια τρύγος ἐδεσμάτων. Καὶ ἀπὸ τὶς Γραφὲς διδαχὴ ζωοποιός.Ὁ ἀγρὸς μία φορὰ ἔχει τὴν συγκομιδὴ καὶ τὸ ἀμπέλι μιὰ φορὰ ἔχει τὸν τρύγο. Ἡ Γραφή, ὅμως, πάντοτε ἀναβλύζει διδαχὴ ζωοποιό.Ὁ ἀγρός, ὅταν θεριστεῖ, μένει ἔρημος. Καὶ τὸ ἀμπέλι, ὅταν τρυγηθεῖ, ταπεινώνεται. Ἡ Γραφή, ὅμως, ἂν καὶ θερίζεται καθημερινά, τὰ στάχυα τῶν ἑρμηνειῶν τῶν λόγων της δὲν ἐκλείπουν. Καθημερινὰ τρυγᾶται καὶ τὰ σταφύλια τῆς ἐλπίδας πού κρύβει δὲν δαπανῶνται.

Ἂς πλησιάσουμε λοιπὸν τὸν ἀγρό τοῦτο κι ἂς ἀπολαύσουμε τὰ ζωοποιό του ρεῖθρα καὶ ἂς θερίσουμε ἀπ’ αὐτὸν στάχυα ζωῆς, τοὺς λόγους τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶπε: «βρίσκονται ἐδῶ κάποιοι, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατο, ἕως νὰ δοῦν τὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ ἐρχόμενο στὴν δόξα Του».

 Στή Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ

Θεολήπτου Φιλαδελφείας

1. – Ἡ σημερινή λαμπρή ἡμέρα τῆς Μεταμόρφωσης, ἀπαιτεῖ νά ἐξηγήσω στήν ἀγάπη σας -ἀνάλογα μέ τή Χάρη πού μοῦ δόθηκε ἀπό τόν Χριστό πού μεταμορφώθηκε- τό μυστήριο τῆς ἑορτῆς. Καί ἔτσι, ἀφοῦ μάθουμε τή δύναμη τοῦ μυστηρίου πού κρύβεται μέσα της, νά ἑορτάζουμε ἀπό δῶ καί πέρα ὄχι μόνο ψάλλοντας ἱερούς ὕμνους, ἀλλά καί μέ σωστή ζωή. Ἐπειδή αὐτό ἀκριβῶς, δηλαδή ἡ προκοπή μας στά καλά ἔργα, ἀποδεικνύει καί ὅτι ἔχουμε ἐπίγνωση τῆς δωρεᾶς πού ἀξιωθήκαμε καί ὅτι ἔχουμε ἀνακαλύψει τό θησαυρό της, τιμώντας ἔτσι σεβαστικά τήν ἑορτή καί μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα μας.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

ΑΓ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ

Αὐτοί πού καλά γνωρίζουν νά ἀγωνίζονται γιά ἕνα βραβεῖο κατά τούς ἀθλητικούς ἀγῶνες, εὐχαριστιοῦνται ἀπό τά χειροκροτήματα τῶν θεατῶν καί μέ τῶν ἐπάθλων τήν ἐλπίδα ἔντονα παρακινοῦνται πρός τήν νίκη, πού ἁρμόζει σ᾽ αὐτά. Ἀσφαλῶς ὅμως καί ὅσοι ἔχουν σφοδρή ἐπιθυμία νά ἐπιτύχουν τά θεῖα χαρίσματα καί διψοῦν νά γίνουν μέτοχοι τῆς ἐλπίδας πού ἔχει ἑτοιμαστεῖ γιά τούς ἁγίους, ἀφενός ἀναλαμβάνουν μετά χαρᾶς τούς ἀγῶνες χάριν τῆς εὐσέβειας πρός τόν Χριστό.

 Λόγος στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΕΛΕΥΚΕΙΑΣ

Ὁ ἥλιος, σὰν ἁπλώνει στὴν γῆ τὶς ἀκτίνες του, καλύπτει τοὺς χοροὺς τῶν ἄστρων καὶ σκοτίζει τὸ φέγγος τῆς σελήνης, ἀφαιρώντας τὴν θέα τῶν φωτεινῶν σωμάτων μὲ τὴν ἀσύγκριτη λαμπρότητά του. Σταματᾶ τὴν νύχτα διαλύοντας μὲ τὸ φῶς τὸ σκοτάδι, ἐνδύει τὰ πάντα μὲ τὴν χάρη τοῦ φωτὸς ἀφαιρώντας τὸ μαῦρο τους ἔνδυμα καὶ δείχνει τὶς μεγάλες πεδιάδες στεφανωμένες μὲ ἄνθη, πορφυρὴ τὴν θάλασσα, καὶ αὐτὸς μόνος του καταυγάζει τὸ πρόσωπο τῆς ὁρατῆς κτίσεως.

 Λόγος στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ

 ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑΣ

Ὁ φιλάνθρωπος Ἰησοῦς, ὅταν φανερώθηκε στὸν κόσμο ὡς διδάσκαλος ἀγαθός, ἐπειδὴ ἦταν καὶ Θεός, εἶπε στοὺς μαθητές του: «Ὅποιος θέλει νὰ μὲ ἀκολουθήσει, ἂς ἀπαρνηθεῖ τὸν ἑαυτό του, ἂς σηκώσει τὸν σταυρό του κι ἂς μὲ ἀκολουθεῖ. Διότι ὅποιος θέλει νὰ σώσει τὴν ζωή του θὰ τὴν χάσει· ὅποιος ὅμως ἐξαιτίας μου χάσει τὴν ζωή του θὰ τὴν εὕρει. Διότι τί ὠφελεῖται ὁ ἄνθρωπος, ἂν κερδίσει ὁλόκληρο τὸν κόσμο, χάσει ὅμως τὴν ζωή του; Ἡ τί μπορεῖ νὰ δώσει ὁ ἄνθρωπος ὡς ἀντάλλαγμα γιὰ τὴν ζωή του; Ὁ Υἱός τοῦ Ἀνθρώπου θὰ ἔλθει μέσα στὴν δόξα τοῦ Πατέρα Του μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους Του, καὶ τότε θὰ ἀποδώσει στὸν καθένα κατὰ τὰ ἔργα του».

 ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ

ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ

Ὅπου καί ἀπόδειξη ὅτι, ἄν καί εἶναι ἄκτιστο τό κατ᾽ αὐτήν θειότατο φῶς, ὅμως δέν εἶναι οὐσία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Προφήτης Ἠσαΐας προεῖπε γιά τό εὐαγγέλιο ὅτι «λόγο συντετμημένο θά δώσει ὁ Κύριος ἐπί τῆς γῆς» (Ἠσ. 10, 25). Συντετμημένος λόγος εἶναι ἐκεῖνος, πού μέσα σέ λίγες λέξεις περικλείει πλούσιο νόημα. Ἄς ἐπανεξετάσουμε λοιπόν σήμερα ὅσα ἔχουμε ἐκθέσει κι ἄς προσθέσουμε ὅσα ὑπολείπονται, γιά νά ἐμφορηθοῦμε ἀκόμη περισσότερο ἀπό τά ἐναποκείμενα ἄφθαρτα νοήματα καί ὁλόκληροι νά καταληφθοῦμε ἀπό τά θεῖα.

 Στὴν Μεταμόρφωση τοῦ Σωτῆρος

 ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἐμπρός, φίλοι μου, ἂς ἁπλώσουμε σήμερα χωρὶς δισταγμὸ τὸ χέρι στοὺς θησαυροὺς τοῦ Εὐαγγελίου, γιὰ νὰ ἀντλήσουμε ἀπὸ ἐκεῖ κατὰ τὴν συνήθειά μας πλοῦτο, πού ἄφθονα σὲ ὅλους διαμοιράζεται καὶ οὔτε στὸ ἐλάχιστο ποτὲ δὲν ξοδεύεται. Ἐλᾶτε, τὸν πάνσοφο καὶ πάλι ἂς ἀκολουθήσουμε, τὸν ὡραῖο ὁδηγό μας, τὸν Λουκᾶ, νὰ δοῦμε τὸν Χριστὸ νὰ ἀνεβαίνει σὲ ὄρος ὑψηλὸ καὶ τὸν Πέτρο καὶ τὸν Ἰάκωβο καὶ τὸν Ἰωάννη νὰ παίρνει μάρτυρες τῆς θεϊκῆς Μεταμορφώσεως. Διότι «πῆρε μαζί Του», λέει, «αὐτοὺς πού ἀποτελοῦσαν τὴν συντροφιὰ τοῦ Πέτρου καὶ σὲ ὄρος ὑψηλὸ ἀνέβηκε» ὁ Δεσπότης. Ὄρος ὑψηλό, στὸ ὁποῖο ἡ δυάδα Μωυσῆς καὶ Ἠλίας συζητοῦσε μὲ τὸν Χριστό.

 Μέσα στὸ φῶς τῆς Μεταμόρφωσης

Metropolitan Anthony Bloom

Ὑπάρχουν στιγμὲς τῆς πνευματικῆς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῆς πιὸ συνηθισμένης καθημερινῆς ζωῆς τόσο ὡραῖες, τόσο ὑπέροχες ποὺ νὰ μᾶς κάνουν νὰ θέλουμε τὸ χρόνο, τὴ ζωή, τὴν αἰωνιότητα νὰ σταματήσουν ἐκεῖ ὥστε τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ξανασυμβεῖ ποτέ. Αὐτὸ εἶχαν νιώσει οἱ Ἀπόστολοι ποὺ ὁ Χριστὸς εἶχε πάρει μαζί Του πάνω στὸ ὄρος τῆς Μεταμόρφωσης, αὐτὸ ἤθελε νὰ ἐκφράσει ὁ Πέτρος ὅταν ἔλεγε: «Κύριε, εἶναι καλὸ νὰ εἴμαστε ἐδῶ, ἂς κτίσουμε τρεῖς σκηνές, μία γιὰ Σένα, μία γιὰ τὸ Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία κι ἂς μείνουμε ἐδῶ μέσα στὶς ἀκτίνες τοῦ ἄυλου αὐτοῦ, θεϊκοῦ φωτός, τυλιγμένοι μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ὑπέροχη εἰρήνη».

 ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Κωνσταντίνου Σοφ. Γρηγοριάδη

Ἡ ἀφορμή γιά τήν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου.

Ὁ εὐαγγελιστής Ματθαῖος στό ιστ΄ κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του καταγράφει τό ἐρώτημα τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητάς Του: «Ὑμεῖς τίνα με λέγετε εἶναι τόν Υἱόν τοῦ ἀνθρώπου;» Ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν μαθητῶν ἀπάντησε ὁ Πέτρος: «Σύ εἶ ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος». Ὁ Κύριος τόν διαβεβαίωσε ὅτι τήν ὁμολογία δέν τήν ἔκανε μέ τίς δικές του ἀνθρώπινες δυνάμεις («σάρξ καί αἷμα»), ἀλλά μέ τόν φωτισμό τοῦ οὐράνιου Πατέρα Του.

Σέ ὁλόκληρη τήν Ἱερά Ἱστορία ὁ Θεός ἑτοίμαζε τούς ἀνθρώπους νά μπορέσουν νά καταλάβουν καί ἑπομένως νά ἀποδεχθοῦν τόν Μεσσία, ὡς Λυτρωτή καί Σωτῆρα τους ἀπό τήν ψυχοκτόνο ἀσθένεια τῆς ἁμαρτίας. Ἡ ἀπελευθέρωση αὐτή τοῦ ἀνθρώπου ἔχει πνευματικό καί ὑπαρξιακό χαρακτῆρα καί μέ κανένα τρόπο δέν ταυτίζεται μέ τήν ἀποτίναξη οἱουδήποτε ἐνδοκοσμικοῦ ζυγοῦ (Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία).

 Μέσα στὸ φῶς τῆς Μεταμόρφωσης

 Metropolitan Anthony Bloom  

Ὑπάρχουν στιγμὲς τῆς πνευματικῆς, ἀλλὰ ἀκόμη καὶ τῆς πιὸ συνηθισμένης καθημερινῆς ζωῆς τόσο ὡραῖες, τόσο ὑπέροχες ποὺ νὰ μᾶς κάνουν νὰ θέλουμε τὸ χρόνο, τὴ ζωή, τὴν αἰωνιότητα νὰ σταματήσουν ἐκεῖ ὥστε τίποτα ἄλλο νὰ μὴν ξανασυμβεῖ ποτέ. Αὐτὸ εἶχαν νιώσει οἱ Ἀπόστολοι ποὺ ὁ Χριστὸς εἶχε πάρει μαζί Του πάνω στὸ ὄρος τῆς Μεταμόρφωσης, αὐτὸ ἤθελε νὰ ἐκφράσει ὁ Πέτρος ὅταν ἔλεγε: «Κύριε, εἶναι καλὸ νὰ εἴμαστε ἐδῶ, ἂς κτίσουμε τρεῖς σκηνές, μία γιὰ Σένα, μία γιὰ τὸ Μωυσῆ καὶ μία γιὰ τὸν Ἠλία κι ἂς μείνουμε ἐδῶ μέσα στὶς ἀκτίνες τοῦ ἄυλου αὐτοῦ, θεϊκοῦ φωτός, τυλιγμένοι μέσα σ’ αὐτὴ τὴν ὑπέροχη εἰρήνη».

 Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

 π. Ἀλέξανδρος Σμέμαν 

Τὸ αἰώνιο φῶς

Μεταμόρφωση! Τί ὄμορφη, τί ὡραία, τί χαρούμενη λέξη! Ἀντηχεῖ στὴν ψυχὴ καὶ στὸ νοῦ μὲ τέτοια λαμπρότητα καὶ πανηγυρικότατα! Γιὰ αἰῶνες οἱ Ρῶσοι ἀγάπησαν αὐτὸ τὸ καλοκαίρι, τὴν αὐγουστιάτικη γιορτὴ τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου, τότε πού, κατὰ τὰ λόγια τοῦ Θεόδωρου Τιοῦτσεφ, “εἶναι σὰν ὁλόκληρη ἡ μέρα νὰ γίνεται κρυστάλλινη καὶ φεγγοβόλα”.

Σὲ ποιὸ πράγμα ἀναφέρεται αὐτὴ ἡ γιορτή, ποιὰ εἶναι ἡ οὐσία καὶ ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς καὶ τοῦ φωτός της; Κατ’ ἀρχὰς ἂς ἀκούσουμε τί λέει τὸ Εὐαγγέλιο γι’ αὐτὸ τὸ γεγονός.

 Η Μεταμόρφωση του Σωτήρος.

 Γεώργιος Μαντζαρίδης

Η ΜΕΤΑΜΟΦΩΣΗ τοῦ Σωτῆρος ἔχει κεντρικὴ θέση στὴν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία καὶ Θεολογία. Εἶναι τὸ γεγονός, ποὺ ἀποκαλύπτει τὴν δόξα τῆς ᾿Εκκλησίας καὶ τῶν πιστῶν. Εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς νέας καταστάσεως, ποὺ εἰσάγεται μὲ τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ στὴν ἱστορία.

Κατὰ τὴν Μεταμόρφωση, ὁ Χριστὸς φανερώνει μέσα ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη φύση Του τὴν ἄκτιστη δόξα τῆς θεότητός Του. Ταυτόχρονα προσλαμβάνει στὴν ἄκτιστη θεϊκὴ δόξα τοὺς ἀνθρώπους ποὺ τὸν περιβάλλουν.

 Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἁγίου Φιλαρέτου Μόσχας

«Καὶ ἀνέβη εἰς τὸ ὅρος προσεύξασθαι καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων. Καὶ ἰδού ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας» (Λουκ. 9, 28-30)

Τί ἔξοχο θέαμα τὸ Ὅρος Θαβώρ! Ἕνα θέαμα ἄξιο νὰ τὸ ἀτενίσουμε ἐν ἀγαλλιάσει ὅπως τὸ ἀτένισαν οἱ Ἀπόστολοι, καὶ νὰ ἑορταστεῖ πανηγυρικά, ὅπως ἐμεῖς τὸ ἑορτάζουμε τώρα. Δὲν εἶναι ἄνευ νοήματος, ὅτι ὑπῆρξαν μάρτυρες αὐτοῦ, ἐκεῖνοι πού εἶδαν τὶς μεγάλες ἀποκαλύψεις στὸ Σινᾶ καὶ στὴν Χορέβ, οὔτε χωρὶς λόγο ὅτι ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας ἐμφανίστηκαν στὸ Ὅρος Θαβώρ. Ἐδῶ βλέπουν περισσότερα ἀπ’ ὅσα εἶδαν ἐκεῖ. Στὸ Σινᾶ καὶ στὴ Χορέβ, ἡ δύναμη καὶ ἡ δόξα τοῦ Θεοῦ  ἀποκαλύφθηκε στοὺς ἀνθρώπους μέσα ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς ὁρατῆς φύσεως. Στὸ Θαβώρ, ὄχι μόνο ἡ θεότητα ἀποκαλύπτει τὸν ἑαυτό της στὸν ἄνθρωπο, ἀλλά ἡ ἴδια ἡ ἀνθρωπότητα ἐμφανίζεται ἐνδεδυμένη μὲ τὴν Θεία δόξα. Ὁ Μωϋσῆς ἦταν «ἔντρομος» στὸ Ὄρος Σινᾶ. Ὁ Ἠλίας παραπονέθηκε στὴ Χορέβ. Ἐνῶ στὸ Θαβώρ, μέσα ἀπὸ τὸ φόβο τῶν Ἀποστόλων ἐκπέμπεται χαρά: «καλὸν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι».

 Θεόπτης Μωυσῆς καὶ θεοπτία

 Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης

Τὸ θέμα τῆς θεοπτίας ἢ τῆς θέας τοῦ Θεοῦ παρουσιάζεται στὴν Ἁγία Γραφὴ μὲ δύο διαφορετικὲς μορφές, ποὺ ἡ μία φαίνεται νὰ ἀποκλείει τὴν ἄλλη. Ὁρισμένα χωρία χαρακτηρίζουν τὴν θεοπτία ὡς ἀδύνατη. Ἔτσι στὸ βιβλίο τῆς Ἐξόδου ὁ Θεὸς λέει στὸν Μωυσῆ: «Οὐ δυνήση ἰδεῖν τὸ πρόσωπόν μου· οὐ γὰρ μὴ ἴδη ἄνθρωπος τὸ πρόσωπόν μου καὶ ζήσεται». Καὶ ὁ Ψαλμωδὸς σημειώνει ὅτι ὁ Θεὸς «ἔθετο σκότος ἀποκρυφὴν αὐτοῦ» Ἐξάλλου στὴν Καινὴ Διαθήκη ὁ Ἀπόστολος καὶ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης γράφει: «Θεὸν οὐδεὶς ἑώρακε πώποτε», ἢ «Θεὸν οὐδεὶς πώποτε τεθέαται». Καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος προσθέτει ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι ἐκεῖνος, «ὅν εἶδεν οὐδεὶς ἀνθρώπων οὐδὲ ἰδεῖν δύναται».

 Προσεγγίσεις στὸ ἀπρόσιτο τῆς θείας Μεταμορφώσεως

Γράμμα τοῦ π. Εὐσεβίου Βίττη

σὲ πνευματικά του τέκνα γιὰ τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοὶ καὶ Ἀδελφές,

 Ἡ πρακτικῶς ἀπόλυτη ἀδυναμία μου νὰ ἀπαντήσω σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τὶς ἑκατοντάδες αὐστηρῶς προσωπικὰ γράμματα, ποὺ ἡ ἀγάπη σας μου ἀπευθύνει, μὲ ἀναγκάζει νὰ ἀπαντήσω σὲ ὅλους σας μὲ τὸ παρόν. Αὐτὴ τὴ φορὰ τὸ μήνυμά μου στὴν ἀγάπη σας ἐπικεντρώνεται στὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου μὲ ὅ,τι αὐτὴ μᾶς λέει σὲ μία βαθύτερη θεώρησή της. Καὶ αὐτό, ὅσο ὁ περιορισμένος χῶρος ἑνὸς γράμματος ἐπιτρέπει καὶ ἀναγκαστικὰ πλημμελῶς καὶ ἀτελῶς.

 ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΡΧΙΜ. ΖΑΧΑΡΙΑ ΖΑΧΑΡΟΥ

῾Ο Κύριος τρία μόλις χρόνια προτοῦ νά ἐκπληρώσει μέ τή σταυρική Του θυσία τόν προορισμό τῆς Σαρκώσεως καί τῆς ἐπί γῆς παρουσίας Του, ἄρχισε νά φανερώνει στόν κόσμο τή Δύναμή Του, κηρύττοντας καί θαυματουργώντας ποικιλοτρόπως, ἀλλά καί νά μορφώνει τούς Μαθητές Του κατά τήν ῾Εαυτοῦ εἰκόνα, μεταδίδοντάς τους Θεῖο λόγο καί πνευματικά χαρίσματα.

Κλείνοντας τόν τριετῆ αὐτό κύκλο τῆς συναναστροφῆς Του μέ τόν κόσμο, ὁ Διδάσκαλος ζήτησε νά μάθει ἀπό τούς ἴδιους τούς Μαθητές Του γι᾿ Αὐτόν, ὑποβάλλοντας τό ἐρώτημα· «Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου;» (Ματθ. 16, 13).

ΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 Ἀρχιμ. Σωφρονίου Σαχάρωφ

ΤΟ ΘΑΒΩΡΙΟ ΦΩΣ

«Ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε» (Ματθ. ιζ’ 5, Μάρκ. θ’ 7, Λουκ. θ’ 35).

 Σήμερα, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς μεγάλης πανηγύρεως τῆς Ἐκκλησίας, πανηγύρεως ἡ ὁποία ἀνάλογα μὲ τὸν βαθμὸ τῆς προσέγγισής μας ὅσο πλησιάζουμε τὸ τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας ὄχι μόνο δὲν ἐλαττώνεται, ἀλλ’ ἀκατάπαυστα αὐξάνει σὲ δύναμη καὶ σπουδαιότητα μέσα μας, ξεχνώντας κατὰ κάποιον τρόπο τὴν ἀδυναμία μας, τολμοῦμε νὰ ὁμιλήσουμε γιὰ τὸ ἀπρόσιτο καὶ ἀνέσπερο Φῶς πού ἐξέλαμψε στὸ Θαβώρ.

 Ἑρμηνεία εἰς τόν πρῶτον κανόνα τῆς Μεταμορφώσεως

 Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ὠδή α´

Σήμερον Χριστός ἐν Ὄρει Θαβώρ, λάμψας ἀμυδρῶς, θεϊκῆς αὐγῆς ὡς ὑπέσχετο, Μαθηταῖς παρεγύμνου χαρακτῆρας· σελασφόρου δέ πλησθέντες, θείας αἴγλης, ἐν ἀγαλλιάσει ἔμελπον· Ἄσωμεν τῷ Θεῷ ἡμῶν ὅτι δεδόξασται.

Σήμερον, λέγει, ὁ Δεσπότης Χριστός, ἐπειδή ἔλαμψεν εἰς τό Ὄρος Θαβώρ, παρεγύμνωσεν: ἤτοι ἔδειξεν εἰς τούς Μαθητάς του κάποιους ἀμυδρούς καί ὀλίγους τινάς χαρακτῆρας τῆς Θεϊκῆς του αὐγῆς, ἡ ὁποία ἦτον κεκρυμμένη μέσα εἰς τό πρόσλημμα τῆς ἀνθρωπότητος, καί ἕως τότε δέν ἐβλέπετο ἀπό τούς Μαθητάς του· τοῦτο γάρ δηλοῖ τό Παρεγύμνου, κατά τόν θεῖον Χρυσόστομον λέγοντα «Ἐν τῷ Θαβώρ μεταμορφωθείς ὁ Δεσπότης Χριστός, ἔδειξε τῆς ἀθεάτου Βασιλείας τήν δόξαν καί οὐκ ἐπέδειξε, τουτέστι μικρόν παρήνοιξε τήν Θεότητα καί οὐχί τελείως». Ἀκολούθως δέ λέγει ὁ Χρυσορρήμων καί τήν αἰτίαν διά τήν ὁποίαν παρήνοιξε τήν Θεότητα, καί οὐχί τελείως τήν ἔδειξε· «Τό μέν, πληροφορῶν, τό δέ, φειδόμενος· πληροφορῶν μέν γάρ, ἔδειξεν αὐτοῖς τῆς ἀθεάτου Βασιλείας τήν Θεϊκήν δόξαν, οὐχ ὅση τις ἦν, ἀλλ᾿ ὅσον ἠδύναντο φέρειν οἱ σωματικούς ὀφθαλμούς περιφέροντες· φειδόμενος δέ, καί οὐχί φθονῶν, οὐκ ἔδειξεν αὐτοῖς τήν πᾶσαν δόξαν, ἵνα μή σύν τῇ ὁράσει καί τήν ζωήν ἀπολέσωσιν».

 ΚΑΝΟΝΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΙΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ

AΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ

                            Ὠδή α΄

                          Ἦχος πλ. Δ΄.

Ὁ Μωϋσῆς, σάν εἶδε σέ χρόνους παλαιούς,

στήν θάλασσα, σέ στύλο πύρινο καί σέ νεφέλη

τήν δόξα τοῦ Κυρίου, προφητικῶς ἀναφώνησε·

«Ἄς τραγουδήσουμε στόν λυτρωτή καί Θεό μας!».

                                 ***

Κρύβοντας τό θεωμένο σῶμα του

μέσα σέ βράχο ὁ θεόπτης Μωϋσῆς

ἔβλεπε τόν ἀόρατο κι ἀναφωνοῦσε·

«Ἄς τραγουδήσουμε στόν λυτρωτή καί Θεό μας!».

                                 ***

Πέμπτη 4 Αυγούστου 2022

 Λόγος στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Η μεγάλη γιορτή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας δίνει την αφορμή να θυμηθούμε τα λόγια του Κυρίου μας Ιησού Χριστού:

«Οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, ἀπ᾿ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ· ὁ δὲ πατὴρ ὁ ἐν ἐμοὶ μένων αὐτὸς ποιεῖ τὰ ἔργα. Πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετέ μοι» (Ιωάν. 14, 10-11).

Μεγάλα και αμέτρητα ήταν τα θαύματα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: με ένα μόνο λόγο του ανέστησε την κόρη του Ιαείρου, του αρχισυναγώγου, τον γιο της χήρας της Ναΐν, ακόμα και τον Λάζαρο, ο οποίος ήταν στον τάφο τέσσερις ολόκληρες ημέρες. Με ένα λόγο του μόνο επιτίμησε τους ανέμους και τα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ και έγινε απόλυτη γαλήνη. Με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια χόρτασε πέντε χιλιάδες ανθρώπους, χωρίς γυναίκες και παιδιά, και με τέσσερα ψωμιά τέσσερεις χιλιάδες.

 Μεταμόρφωση

π. Αλέξανδρος Σμέμαν

Το αιώνιο φως

Μεταμόρφωση! Τι όμορφη, τι ωραία, τι χαρούμενη λέξη! Αντηχεί στην ψυχή και στο νου με τέτοια λαμπρότητα και πανηγυρικότατα! Για αιώνες οι Ρώσοι αγάπησαν αυτό το καλοκαίρι, την αυγουστιάτικη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Κυρίου, τότε που, κατά τα λόγια του Θεόδωρου Τιούτσεφ, «είναι σαν ολόκληρη η μέρα να γίνεται κρυστάλλινη και φεγγοβόλα».

Σε ποιο πράγμα αναφέρεται αυτή η γιορτή, ποια είναι η ουσία και η πηγή της χαράς και του φωτός της; Κατ’ αρχάς ας ακούσουμε τι λέει το Ευαγγέλιο γι’ αυτό το γεγονός. Ο Ιησούς, σύμφωνα με την αφήγηση του κατά Ματθαίον ευαγγελίου, παραλαμβάνει τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὕψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν· καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωυσῆς καὶ Ἠλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἶ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς… ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε.

 Μεταμόρφωσις

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Την μεγάλη δεσποτική εορτή της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος εορτάσε την 6η Αυγούστου η Εκκλησία μας. Και τις ημέρες αυτές που διερχόμεθα τώρα, εορτάζει ακόμη την εορτή αυτή και ζει μέσα στην απαστράπτουσα δόξα του μεταμορφουμένου Κυρίου. Θα συνεχισθεί δε ο εορτασμός μέχρι της 13ης του Αυγούστου, επί οκτώ δηλαδή ημέρες, οπότε , την 13η  θα επαναληφθεί ολόκληρος η ακολουθία της εορτής -θα γίνει η «απόδοσις της εορτής». Καθ’ όμοιο τρόπο εορτάζονται όλες οι μεγάλες δεσποτικές και θεομητορικές εορτές. Και τούτο γιατί αναφέρονται σε γεγονότα, των οποίων την ανάμνηση θέλει να χαράξει βαθειά η Εκκλησία στην σκέψη των πιστών. Όχι μόνο δηλαδή προετοιμάζει τους πιστούς της με τα προεόρτια τροπάρια, αλλά και μετά την εορτή, επί οκτώ ημέρες, επωάζει, τρόπον τινά, τα θέματα και καθημερινώς τα προβάλλει για διαρκή μελέτη και πνευματική εντρύφηση.

 Συναξαριστής 6ης Αυγούστου

Άγιος Νικόδημος Αγιορείτης

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ς΄, ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Θαβὼρ ὑπὲρ πᾶν γῆς ἐδοξάσθη μέρος,

Ἰδὸν Θεοῦ λάμψασαν ἐν δόξῃ φύσιν.

Μορφὴν ἀνδρομέην κατὰ ἕκτην Χριστὸς ἄμειψεν.

Κατὰ τὴν ἕκτην τοῦ Αὐγούστου μηνὸς[1] τὴν ἀνάμνησιν τῆς θείας Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ Ἁγία τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησία περιχαρῶς ἑορτάζει. Ἡ δὲ αἰτία τῆς ἑορτῆς ταύτης εἶναι ἡ ἐφεξῆς. Ὁ Δεσπότης ἡμῶν Χριστὸς πολλαῖς φοραῖς προεῖπεν εἰς τοὺς Ἁγίους του μαθητάς, διὰ τοὺς κινδύνους καὶ πάθη καὶ θάνατον, ὁποῦ αὐτὸς ἔμελλε νὰ λάβῃ. Ὁμοίως καὶ διὰ τὰς σφαγὰς καὶ τὸν θάνατον τῶν μαθητῶν του. Ἐπειδὴ δὲ οἱ μὲν κίνδυνοι καὶ τὰ δεινά, ἦτον πρόχειρα καὶ ἐν τῇ παρούσῃ ζωῇ, τὰ δὲ ἀγαθά, ὁποῦ ἔμελλον νὰ λάβουν, ἦτον μετὰ ταῦτα καὶ ἐλπιζόμενα, τούτου χάριν ἠθέλησεν ὁ Κύριος νὰ πληροφορήσῃ τοὺς μαθητάς του καὶ μὲ τοὺς ἰδίους των ὀφθαλμούς, τίς, καὶ ποταπὴ εἶναι ἡ δόξα ἐκείνη, μὲ τὴν ὁποίαν μέλλει νὰ ἔλθῃ ἐν τῇ κοινῇ ἀναστάσει, τὴν ὁποίαν ἔχουν καὶ αὐτοὶ νὰ ἀπολαύσουν.

 Η θεία Μεταμόρφωσις

Ιερομόναχος Γρηγόριος

Ο Κύριος λίγο πριν το Πάθος Του, με ένα εξαιρετικά λαμπρό γεγονός, την θεία Μεταμόρφωση, απεκάλυψε την δόξα της Θεότητός Του.

Η λέξη μετεμορφώνομαι σημαίνει παίρνω άλλη μορφή. Ο Χριστός βέβαια μεταμορφώθηκε όχι παίρνοντας άλλη μορφή, αλλά αποκαλύπτοντας στου Μαθητάς Του αυτό που ήταν. Λέγει ένα ύμνος της εορτής: Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τὸ ὄρος Κυρίου… καὶ θεασώμεθα τὴν δόξαν τῆς μεταμορφώσεως Αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρὰ Πατρός.[1]

 Η Μεταμόρφωση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού

Ιερομόναχος Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός

Τῇ ΣΤ΄ τοῦ μηνὸς Αὐγούστου ἀνάμνησις τῆς θείας Μεταμορφώσεως[1] τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Η αγία εκκλησία μας γιορτάζει με κάθε χαρά στις έξη του μηνός Αυγούστου την ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως[2] του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός συνομίλησε με τους μαθητές Του και τους είπε πολλά για κινδύνους[3] και θάνατο, για το πάθος[4] Του και τη σφαγή των μαθητών, κι αυτά όλα ήταν σχεδόν ορατά στην παρούσα ζωή (χειροπιαστά). Αντίθετα τα αγαθά, που τους υποσχέθηκε, ήταν μόνο ελπίδα για το μέλλον· θέλοντας, λοιπόν, να τους δώσει να καταλάβουν Ποιος ήταν και ποια δόξα έμελλε να λάβει, με την οποία και θα ’ρχόταν κατά τη Δευτέρα Παρουσία Του, πήρε ιδιαιτέρως τους μαθητές Του Πέτρο, Ιάκωβο και Ιωάννη και ανέβηκε σ’ ένα ψηλό βουνό όπου μεταμορφώθηκε μπροστά τους. Το πρόσωπο Του έλαμψε σαν τον ήλιο, τα ενδύματά Του έγιναν λευκά σαν το φως. Και επί πλέον εμφανίσθηκαν μπροστά τους ο Μωϋσής και ο Ηλίας οι οποίοι συνομιλούσαν μ’ Αυτόν.

 Η Μεταμόρφωση του Χριστού

π. Θωμάς Χόπκο

Η Μεταμόρφωση του Χριστού είναι ένα από τα κεντρικά γεγονότα που καταγράφει το Ευαγγέλιο. Αμέσως αφού ο Χριστός αναγνωρίστηκε από τους Μαθητές Του ως ο «Μεσσίας. ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος», τους είπε ότι «δεῖ αὐτὸν ἀπελθεῖν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ πολλὰ παθεῖν… καὶ ἀποκτανθῆναι καὶ τῇ Τρίτῃ ἡμέρᾳ ἐγερθῆναι» (Ματθ. 16, 21-22). Η ανακοίνωση των επερχόμενων Παθών και του θανάτου του Χριστού, συνάντησε την αγανάκτηση των μαθητών. Και τότε ο Χριστός, αφού και πάλι τους εμψύχωσε, πήρε τον Πέτρο, τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη πάνω σε ένα όρος υψηλό, (το όρος Θαβώρ κατά την παράδοση) και «μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν».

 Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου Α΄[1]

Αγίου Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης

«Καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν·

καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος,

τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένοντο λευκὰ ὡς τὸ φῶς»

(Ματθ. 17, 2-3)

Ἡ ἑορτὴ αὕτη εἶνε ἡ κατ᾽ ἐξοχὴν ἑορτὴ τῆς δόξης τοῦ Κυρίου, εἶνε τρόπον τινὰ ἡ Ἀνάστασις πρὸ τῆς Ἀναστάσεως, διότι κατ᾽ αὐτὴν τὴν μοναδικὴν ἐν τῷ βίῳ αὐτοῦ ἡμέραν ὁ Ἰησοῦς ηὐδόκησε νὰ φανερώσῃ εἰς τοὺς τρεῖς κορυφαίους μαθητάς του, τὸν Πέτρον, τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην, ἀμυδρὰς μέν, πλὴν ἐξαισίου κάλλους καὶ λαμπρότητος ἀκτῖνας τῆς ὑπερφυοῦς αὐτοῦ αἴγλης καὶ τῆς μεγαλοπρεποῦς ἐκείνης δόξης, ἥτις ἐκαλύπτετο καθ᾽ ὅλον τὸν τριακονταετῆ ἐπὶ τῆς γῆς βίον του ὑπὸ τὸ ταπεινὸν περίβλημα τῆς ἀνθρωπίνης σαρκός, ἐν ᾗ ἐσκήνωσεν ὁ Μονογενὴς Υἱὸς καὶ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἐν μέσῳ τῶν ἀνθρώπων.

 Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Κυρίου Β΄[1]

Αγίου Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης

«Ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς,

καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα·

Οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός,

ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε»

(Ματθ. 17,5)

Ἀπὸ τοῦ γεγονότος τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου ἄρχεται ἡ δευτέρα περίοδος τοῦ δημοσίου βίου τοῦ Κυρίου, ἥτις ἦτο ἡ ἐσχάτη πορεία αὐτοῦ εἰς τὰ Ἱεροσόλυμα, ὅπου ἀνέμενον αὐτὸν τὰ πάθη, ὁ σταυρός, ὁ θάνατος, ἅτινα ἦσαν καὶ ὁ κύριος σκοπὸς τοῦ ἐπὶ γῆς βίου του καὶ τὸ ἀντικείμενον τοῦ κηρύγματος καὶ τῆς προπαρασκευῆς τοῦ πρώτου μέρους τῆς ἐπιγείου αὐτοῦ διακονίας.

 Η Μεταμόρφωση

Γκότσης Χρήστος

Ένα από τα θαύματα του Κυρίου που φανέρωσε την Αγία Τριάδα και έδειξε την κρυμμένη θεότητα του Χριστού και την ουράνια μακαριότητα του ανθρώπου ήταν η Μεταμόρφωση. Γι’ αυτή μιλούν οι τρεις πρώτοι Ευαγγελιστές, ο Ματθαίος, ο Μάρκος και ο Λουκάς, καθώς κι ένας από τους αυτόπτες μαθητές του Κυρίου, ο Πέτρος. Τα όσα λένε ακούγονται στη θεία Λειτουργία της εορτής (6 Αυγούστου) και μας μεταφέρουν στο όρος Θαβώρ, όπου κατά την παράδοση έγινε η Μεταμόρφωση.

 Η θεολογία της Μεταμορφώσεως

Π.Β. Πάσχος

Βάθος και ύψος μυστικής θεολογίας αποκαλύπτει στον ορθόδοξο χριστιανό η γιορτή της Μεταμορφώσεως. Η σχετική ευαγγελική περικοπή και τα εμπνευσμένα τροπάρια της ημέρας πλέουν μέσα στο φως, που σκόρπισε το θαύμα της Μεταμορφώσεως. Ο Χριστός φόρεσε «ὅλον τὸν Ἀδὰμ» και την «ἀμαυρωθείσαν φύσιν του» ελάμπρυνε κ’ εθεούργησε, με την αλλοίωση της μορφής του. Είδαμε και πάλι να λάμπει το «ἀρχέτυπον κάλλος» το προπτωτικόν, που ενώ με την πτώση του Αδάμ αμαυρώθηκε, με τη Μεταμόρφωση του Σωτήρος πήρε πάλι τη δόξα και τη θεία λαμπρότητα, ντυμένο με το άκτιστο κι αστραποβόλο φως της θεότητος. Στη Μεταμόρφωση βλέπει ο ορθόδοξος τη δόξα της θεώσεώς του, τη σωτηρία της αμαυρωθείσης εικόνας του και τη μεταμόρφωσή του στον πνευματικό κόσμο του θείου φωτός.

 Αὐγή ἡμέρας μυστικῆς

 Schmemann Alexander

 Τόν Αὔγουστο ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τό τέλος τῆς ἐπίγειας ζωῆς τῆς Παναγίας, τό θάνατό της, γνωστό ὡς Κοίμηση, μιά λέξη ὅπου τό ὄνειρο, ἡ μακαριότητα, ἡ εἰρήνη,ἡ ἠρεμία καί ἡ χαρά ἑνώνονται.

Τίποτε δέν γνωρίζουμε γιά τίς συνθῆκες ποὺ περιβάλλουν τό θάνατο τῆς Παναγίας, τῆς μητέρας τοῦ Χριστοῦ. Διάφορες ἱστορίες, διανθισμένες μέ παιδική τρυφεράδα, ἔχουν φθάσει ὥς ἐμᾶς ἀπό τόν πρώιμο Χριστιανισμό, ἀλλά, ἀκριβῶς λόγῳ τῆς ποικιλίας τους, δέν νιώθουμε ὑποχρέωση νά ὑπερασπιστοῦμε τήν «ἱστορικότητα» καμιᾶς ἀπ’ αὐτές.

Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

Τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς τὸν βασανίζει τὸ ἐρώτημα: τί θὰ γίνει μέ μᾶς καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸ θάνατο; Μία σαφῆ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκαλύπτουν αὐτὸ τὸ μυστικό.

Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν ἐπίσης τὸ ἀπολυτίκιο καὶ τὸ κοντάκιο τῆς μεγάλης αὐτῆς γιορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι ποὺ ψάλλονται σ’ αὐτὴ τὴ γιορτή.

 Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

 Ἠλίας Μηνιάτης

«Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ

διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανὸν Θεομήτορος.ὁπού ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ· καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα.

Μὴ στοχασθῆτε ἐδῶ κάτω τὰ θλιβερὰ ἐκεῖνα σύμβολα τοῦ θανάτου· ἐκεῖ, δηλαδή, ὁπού φαίνεται ἕνα σῶμα νεκρὸν ἁπλωμένον ἐπάνω εἰς ἕνα κράββατον, κηδευόμενον σεπτῶς παρὰ τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, παραδόξως συνηγμένων ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς. Εἰς τὴν ἁγιωτάτην Παρθένον ὅλα ἐστάθησαν ὑπὲρ ἄνθρωπον· εἰς τοῦτο μόνον ἔδειξε πὼς ἦτον φύσεως ἀνθρωπίνης, διατὶ σήμερον φαίνεται, πὼς εἶναι φύσεως θνητῆς· ἀλλὰ καὶ εἰς τοῦτο ἐφάνησαν τὰ προνόμια τῆς θείας χάριτος· διατί, καθὼς ὅταν ἡ πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, ἡ σύλληψις ἐστάθη ἄσπορος, καὶ ὅταν ἐγέννησεν, ἡ κύησις ἐστάθη ἀδιάφθορος,ἔτζι ὅταν ἀπέθανεν, ἡ νέκρωσις ἐστάθη ἀθάνατος.

 Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

 Ἐγκώμιο στην Κοίμηση τῆς Ἁγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου

 Θεοδώρου Στουδίτου

Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, πού νά ἀντηχῆ δυνατώτερα ἀπό ἀνθρώπινη φωνή καί νά συγκλονίζη τά πέρατα, ἀπαιτεῖ ἕνας λόγος πρός τιμήν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἡμέρας, ἀγαπητοί μου· γι᾿ αὐτό καί κινδυνεύει ν᾿ ἀποτύχη τώρα, καθώς ἀκούγεται προερχόμενος ἀπό τό ἀσθενές φωνητικό μου ὄργανο. Ἡ Κυρία ὅμως καί Βασίλισσα τοῦ παντός, ἔτσι καθώς εἶναι ἀφιλόδοξη, θά δεχτῆ νομίζω κι αὐτόν ἐδῶ τόν σύντομο καί πενιχρό λόγο πού τῆς προσφέρουμε οἱ δοῦλοι της, ὅμοια μέ ἐκείνους τούς διεξοδικούς καί ἀστραφτερούς τῶν σπουδαίων ὁμιλητῶν, μέ τό νά παρακινεῖται σέ συμπάθεια ἀπό τίς προσευχές αὐτοῦ πού μέ προστάζει νά ὁμιλήσω· ἐπειδή ἀκριβῶς καί ἕνα μόνο πράγμα προσέχει ἡ φιλάγαθη: τήν πρόθεσι.

 Εἰς τὴν Πάνδοξον Κοίμησιν τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν καὶ Παναχράντου Θεοτόκου

 Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Κανεὶς νομίζω δὲν ἀγνοεῖ ὅτι σπουδαιότερος ἀγώνας ρητορικῆς ἐγκωμιαστικοῦ λόγου δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξη ἀπὸ αὐτὸν ἐδῶ, ἐὰν βέβαια ἤθελε προσπαθήσει κανεὶς νὰ τηρήση τὰ καθιερωμένα καὶ πρέποντα. Ἐγὼ προσωπικὰ δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο νὰ ἐπιδιώξω στὴν προκειμένη περίσταση τὸν πρέποντα λόγο, ὅσο νομίζω ὅτι ὅλοι μὲν οἱ ἄνθρωποι ὀφείλουν ἀσφαλῶς αὐτὸ τὸν ἄθλο τῶν ἐγκωμίων πρὸς τὴν Παρθένο, πλὴν ὅμως οὔτε εἶναι κἄν δυνατὸν νὰ ἐλπίζουν ὅτι θὰ ἀνταποκριθοῦν μὲ τὰ ἐγκώμιά τους στὸ μεγαλεῖο της πραγματικότητας. Γι’ αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ μᾶς κατηγορήσουν γιὰ τόλμη. Γιατί ποῦ ὑπάρχει τόλμη; Τὸ νὰ καταπιάνεται βέβαια κανεὶς μὲ ὑψηλὰ θέματα καὶ νὰ ἐγκαταλείπη τὴν προσπάθεια ἐμπρὸς στὸ ἐνδεχόμενο μίας ἥττας δὲν θὰ ἦταν λογικό. Πράγματι, κανεὶς ἀπολύτως δὲν θὰ μποροῦσε νὰ κατηγορήση ὅσους ὑστέρησαν στὸν ἀγώνα τὸν ὁποῖο κανεὶς δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ κερδίση. Πῶς λοιπὸν εἶναι δυνατὸν νὰ χαρακτηρισθῆ ὑποχώρηση ἢ ἥττα ὅ,τι εἶναι ἐκτός εὐθύνης καὶ κατηγορίας;

 Ἡ κοίμησή της Θεοτόκου

 Γεώργιος Ι. Μαντζαρίδης

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς ΠΘ 

«Ἡ πηγὴ τῆς ζωῆς ἐν μνημείω τίθεται

καὶ κλίμαξ πρὸς οὐρανὸν ὁ τάφος γίνεται».

(Προσόμοιον Μ.Ἑσπερινοῦ Κοιμήσεως Θεοτόκου).

Σήμερα, ὅπως καὶ σὲ κάθε γιορτὴ ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, κάνουμε κάτι πού φαίνεται παράδοξο· γιορτάζουμε τὸν θάνατο. Καὶ τὸ κάνουμε αὐτό, ὄχι γιατί χαιρόμαστε γιὰ τὸν θάνατο, ἀλλὰ γιατί χαιρόμαστε γιὰ τὴν δύναμη πού μᾶς παρέχει ἡ Ἐκκλησία νὰ ὑπερνικήσουμε τὸν θάνατο.

Γιορτάζουμε τὸν θάνατο ὡς πρόσκαιρη κοίμηση. Τὸν γιορτάζουμε ὄχι ὡς κάθοδο στὸν ἅδη, ἀλλὰ ὡς ἄνοδο στὸν οὐρανό. Καὶ ὅλοι μας ἔχουμε τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ νὰ ζήσουμε ὡς κοίμηση τὸν θάνατο· δωρεὰ πού πρώτη δέχθηκε ἡ Παναγία μὲ τὴν πρόθυμη αὐτοπροσφορά της στὴν πρόσκληση τοῦ Θεοῦ κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό, νὰ δεχθεῖ νὰ γεννηθεῖ ἀπὸ αὐτὴν ὁ Χριστός: «Ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ρῆμα σου» (Λουκ. 1, 38).

Δευτέρα 1 Αυγούστου 2022

 Οι Παρακλητικοί Κανόνες στην Παναγία

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας. Η μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως, της μνήμης, της Θεοτόκου, που ετέθη ακριβώς στο μέσον του μηνός αυτού, ήταν αιτία και όλες οι ημέρες του να πάρουν σιγά – σιγά ένα θεομητορικό χαρακτήρα. Οι δεκατέσσαρες πρώτες ημέρες μπορούμε να ειπούμε ότι είναι τα προεόρτιά της και οι υπόλοιπες τα μεθέορτα, η παράταση της μεγάλης αυτής θεομητορικής εορτής. Κατά την αυστηρά εορτολογική τάξη, προεόρτιος ήμερα είναι μόνο η παραμονή, η 14η του μηνός, κατά την οποία και μόνο υπάρχουν ειδικά τροπάρια στην εκκλησιαστική ακολουθία. Αλλά το λειτουργικό έθιμο, που σήμερα αποτελεί πια γενικώς καθιερωμένη παράδοση, συνέδεσε όλες τις προ της εορτής ημέρες με την προπαρασκευή για τον εορτασμό της μνήμης της Παναγίας, αφ’ ενός μεν με την προπαρασκευαστική νηστεία, αφ’ ετέρου δε με την ψαλμωδία των παρακλητικών κανόνων προς αυτήν μετά τον εσπερινό των ημερών αυτών.

 Η νηστεία του Δεκαπενταυγούστου

Αρχιμ. Συμεών Κούτσας

Η περίοδος αυτή της νηστείας προηγείται της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, της μεγαλύτερης Θεομητορικής εορτής του ορθοδόξου εορτολογίου, είναι κατά πολύ νεώτερη εν σχέσει προς τις άλλες μακρές περιόδους νηστείας και αρχικά ήταν διηρημένη σε δύο τμήματα: αυτό που προηγείτο της εορτής της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος και εκείνο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

 Η Κοίμηση της Θεοτόκου

π. Θωμάς Χόπκο

Η Κοίμηση της Θεοτόκου εορτάζεται στην Ορθόδοξη Εκκλησία στις 15 Αυγούστου, αφού έχει πρώτα προηγηθεί μία νηστεία δύο εβδομάδων. Αυτή την ημέρα μνημονεύεται η κοίμηση, η μετάσταση και η δοξολογία της Μητέρας του Χριστού. Διακηρύσσεται ότι η Παναγία «αναλήφθηκε» από τον Θεό στην ουράνια Βασιλεία του Χριστού, σωματικώς και πνευματικώς.

 Η Κοίμησις της Θεοτόκου

Ιερομόναχος Γρηγόριος

Η Θεοτόκος μετά την Ανάσταση του Υιού Της, την οποία πρώτη Αυτή αξιώθηκε να ιδή, παρέμεινε για δέκα περίπου χρόνια στην οικία του Ηγαπημένου Μαθητού, σύμφωνα με την εντολή του Χριστού στον Σταυρό.[1]

Στην κοίμηση της Παναγίας συνάγονται με θαυμαστό τρόπο οι άγιοι Απόστολοι από κάθε μέρος της γης, για να εγκωμιάσουν το θεοδόχο σώμα, το σεμνολόγημα όλης της κτίσεως. Ο ίδιος ο Υιός Της είναι αοράτως παρών και αποδίδει στην μητέρα Του την αρμόζουσα τιμή. «Υποδέχεται στα χέρια Του την ιερή ψυχή Της, που χωρίζεται από το θεοδόχο σκήνωμα, και τιμά πρεπόντως Αυτήν που, ενώ κατά φύσιν (ως άνθρωπος) είναι δούλη Του, όμως από ανεξιχνίαστη θεία φιλανθρωπία, την έκανε μητέρα Του».[2]

 «Καὶ κλίμαξ πρὸς οὐρανὸν, ὁ τάφος γίνεται…»

Π.Β. Πάσχος

Ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, στον εξαίσιο κανόνα που έχει γράψει για τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, την θ’ ωδή την αρχίζει μ’ αυτό το τροπάριο:

Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ,

ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων·

χείλη δὲ πιστῶν τῇ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως,

φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα,

ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω·

Χαῖρε Κεχαριτωμένη, ὁ Κύριος μετά σοῦ.

Πόσο φοβερός είναι αυτός ο λόγος, «ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων»! Όπως στην Κιβωτό, την άψυχη μα ιερή, ο Οζά που άπλωσε τ’ ανάξια χέρια του να την αγγίξει θανατώθηκε απ’ το Θεό αμέσως, έτσι μας διασώζει κ’ η παράδοση πως κι ο εβραίος Ιεφονίας, όταν άπλωσε τα χέρια του στην έμψυχη κιβωτό, την Παναγία, καθώς οι άγιοι Απόστολοι κήδευαν το πάνσεπτο σκήνος της, εκόπηκαν τα χέρια του κ’ έμειναν στην κλίνη της.

 Εις την πάνδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου

Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας

Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα. Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι δυνατόν να μας κατηγορήσουν για τόλμη. Γιατί πού υπάρχει τόλμη;

 Λόγος πανηγυρικὸς εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Παρθένου

[Η. Μηνιάτης

«Παρέστη ἡ Βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». (Ψαλμ. 44, 10)

Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέα ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανοὺς Θεομήτορος, ὁποῦ ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ. Καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα. Μὴ στοχασθῆτε ἐδῶ κάτω τὰ θλιβερὰ ἐκεῖνα σύμβολα τοῦ θανάτου. Ἐκεῖ, δηλαδή, ὁποῦ φαίνεται ἕνα σῶμα νεκρὸν ἡπλωμένον ἐπάνω εἰς ἕνα κράββατον, κηδευόμενον σεπτῶς παρὰ τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, παραδόξως συνηγμένων ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς. Εἰς τὴν Ἁγιωτάτην Παρθένον ὅλα ἐστάθησαν ὑπὲρ ἄνθρωπον. Εἰς τοῦτο μόνον ἔδειξε πὼς ἦτον φύσεως ἀνθρωπίνης, διατὶ σήμερον φαίνεται, πὼς εἶναι φύσεως θνητῆς. Ἀλλὰ καὶ εἰς τοῦτο ἐφάνησαν τὰ προνόμια τῆς θείας χάριτος· διατὶ καθὼς ὅταν ἡ πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, ἡ σύλληψις ἐστάθη ἄσπορος, καὶ ὅταν ἐγέννησεν, ἡ κύησις ἐστάθη ἀδιάφθορος,ἔτσι ὅταν ἀπέθανεν, ἡ νέκρωσις ἐστάθη ἀθάνατος.

Ρεμβασμὸς τοῦ Δεκαπενταυγούστου

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Ἀνάμεσα εἰς συντρίμματα καὶ ἐρείπια, λείψανα παλαιᾶς κατοικίας ἀνθρώπων ἐν μέσῳ ἀγριοσυκῶν, μορεῶν μὲ ἐρυθροὺς καρπούς, εἰς ἔρημον τόπον, ἀπόκρημνον ἀκτὴν πρὸς μίαν παραλίαν βορειοδυτικὴν τῆς νήσου, ὅπου τὴν νύκτα ἑπόμενον ἦτο νὰ βγαίνουν καὶ πολλὰ φαντάσματα, εἴδωλα ψυχῶν κουρασμένων, σκιαὶ ἐπιστρέφουσαι, καθὼς λέγουν, ἀπὸ τὸν ἀσφοδελὸν λειμῶνα, ἀφήνουσαι κενὰς οἰμωγὰς εἰς τὴν ἐρημίαν, θρηνοῦσαι τὸ πάλαι ποτὲ πρόσκαιρον σκήνωμά των εἰς τὸν ἐπάνω κόσμον – ἐκεῖ ανάμεσα ἐσώζετο ἀκόμη ὁ ναΐσκος τῆς Παναγίας τῆς Πρέκλας. Δὲν ὑπῆρχε πλέον οἰκία ὀρθή, δὲν ὑπῆρχε στέγη καὶ ἄσυλον, εἰς ὅλον τὸ ὀροπέδιον ἐκεῖνο, παρὰ τὴν ἀπορρῶγα ἀκτήν. Μόνος ὁ μικρὸς ναΐσκος ὑπῆρχε, καὶ εἰς τὸ προαύλιον τοῦ ναΐσκου ὁ Φραγκούλης Κ. Φραγκούλας εἶχε κτίσει μικρὸν ὑπόστεγον, καλύβην μᾶλλον ἢ οἰκίαν, λαβὼν τὴν ξυλείαν, ὅσην ἠδυνήθη νὰ εὕρῃ, καί τινας λίθους ἀπὸ τὰ τόσα τριγύρω ἐρείπια, διὰ νὰ στεγάζεται προχείρως ἐκεῖ καὶ καπνίζῃ ἀκατακρίτως τὸ τσιμπούκι του, μὲ τὸν ἠλέκτρινον μαμέν*, ἔξω τοῦ ναοῦ, ὁ φιλέρημος γέρων.

 Εγκώμιον εις την πάνσεπτον Κοίμηση της Θεομήτορος, Α΄

Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

1. «Μ’ εγκώμια μνημονεύουμε τους δίκαιους», λέγει ο σοφώτατος Σολομώντας. «Ο θάνατος των αγίων Του είναι αξετίμητος για το Θεό», προείπε ο θεοπάτορας Δαβίδ. Αν λοιπόν όλους τους δίκαιους τους μνημονεύουμε εγκωμιαστικά, ποιος δε θα προσφέρη τον έπαινό του στη βρυσομάννα της δικαιοσύνης και της οσιότητας το θησαυρό, όχι για να δοξάση, μα για να δοξαστή ο ίδιος με δόξα αιώνια; Δεν έχει ανάγκη από τη δική μας δόξα η σκηνή της δόξας του Θεού, η πόλη του Θεού, μια και γι’ Αυτήν ειπώθηκαν λόγια δοξασμένα, καθώς της λέγει ο εξαίσιος Δαβίδ: «Δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ, ἡ πόλις τοῦ Θεοῦ». Αλήθεια, ποια τάχα μπορούμε να νομίσουμε για πόλη του αόρατου και άπειρου Θεού, που όλα τα χωράει στην παλάμη Του, παρά μόνο Εκείνη, που με αληθινά υπερφυσικό και υπερούσιο τρόπο εχώρεσε απερίγραπτα τον υπερούσιο Λόγο του Θεού και Θεό; Γι’ Αυτήν ο ίδιος ο Κύριος με τα χείλη του προφήτη έχει λαλήσει λόγια όλο δόξα, γιατί τί ενδοξότερο υπάρχει από την αποδοχή της αρχαίας αληθινής Θεϊκής Βουλής;

 Εγκώμιον εις την πάνσεπτον Κοίμηση της Θεομήτορος, Β΄

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

1. Άνθρωπος κανείς δε θα μπορέση ποτέ, άξια τη μετάσταση την ιερή να υμνήσει της Θεομήτορος, μακάρι μύριες νάχε γλώσσες και μύρια στόματα· μ’ ακόμα κι αν όλες των σκόρπιων ανθρώπων οι γλώσσες μαζεύονταν ποτέ, δε θα φτιάναν τα επάξια εγκώμια. Γιατί εκείνη βρίσκεται ψηλότερα από κάθε μέτρο δοξολογικό. Και λόγω που αγαπά ο Θεός το κατά δύναμη, όταν μ’ αγάπη του δωρίζεται και ζήλο και με προαίρεση αγαθή, κι αφού κι η μάνα του Θεού αγαπά όσα στο Γιο είναι αρεστά κι ευχάριστα, ας ξαναρχίσουμε τα εγκώμια με υποταγή στις διαταγές σας, άριστοι μες στους ποιμενάρχες κι αγαπημένοι του Θεού, αφού πρώτα το Λόγο, που από κείνην σαρκώθηκε, βοηθό μας γυρέψουμε, που κάθε στόμα οπού σ’ αυτόν ανοίγεται γεμίζει, κι οπού για κείνην μοναχό στολίδι και δοξαστικό τραγούδι Εκείνος φύτρωσε· κι αφού καλά το ξέρουμε, πως χρέος ξεπληρώνουμε αρχίζοντας τα εγκώμια κι όταν το ξεπληρώσουμε πάλι σε χρέος μπαίνουμε, για να κρατά παντοτινά το χρέος, όλο αρχίζοντας και τέλος να μην έχη.

 Εγκώμιον εις την πάνσεπτον Κοίμηση της Θεομήτορος, Γ΄

Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός

1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν αδιάκοπα γι’ αυτό και να το φέρνουνε μέρα και νύχτα στη σκέψη τους. Μη με κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα τούτο δω το εφύμνιο στη μάνα του Θεού μου, για να της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στην έξοδό της. Στην πραγματικότητα όμως τούτο το δώρο μου δεν είναι προσφορά σ’ εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε σένα, θείε και ιερέ λαέ, που παραστέκεσαι δω γύρω. Κι αυτό γίνεται με το να στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές, αλλά και ταιριαστές στην ιερή τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης πνευματικής χαράς.

 Λόγος εις την Κοίμησιν της Θεοτόκου

Αγίου Λουκά Αρχιεπισκόπου Κριμαίας

Τον καθένα από μας τον βασανίζει το ερώτημα: τι θα γίνει με μας και τι μας περιμένει μετά το θάνατο; Μία σαφή απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα μόνοι μας δεν μπορούμε να την βρούμε. Αλλά η Αγία Γραφή και πρώτ’ απ’ όλα ο λόγος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού μας αποκαλύπτουν αυτό το μυστικό. Μας το αποκαλύπτουν επίσης το απολυτίκιο και το κοντάκιο της μεγάλης αυτής γιορτής της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι που ψάλλονται σ’ αυτή τη γιορτή.

 Η Κοίμηση της Παναγίας στη Φανερωμένη της Σαλαμίνας

Φώτης Κόντογλου

Το Πάσχα του Καλοκαιριού[1]

Άκου τις χαρούμενες καμπάνες που αντιλαλούνε από παντού και γεμίζουνε τον αγέρα με τη γλυκειά φωνή τους! Ποια χαρά μεγάλη γίνεται; Η Παναγία εκοιμήθη! Η Παναγία ανέβηκε από τη γη στον ουρανό! «Μετέστη πρὸς τὴν ζωήν, μήτηρ ὑπάρχουσαν τῆς Ζωῆς».

Η Κοίμηση της Παναγίας είναι για μας τους Ορθοδόξους Έλληνες το καλοκαιρινό Πάσχα.

Ας πάμε λοιπόν σ’ ένα από τα πιο μεγάλα κ’ έμορφα μοναστήρια της, στη Φανερωμένη της Σαλαμίνας. Θα πάμε να προσκυνήσουμε, όπως πηγαίνανε τα καλά χρόνια που δεν είχε γεμίσει μηχανές η στεριά κ’ η θάλασσα, όπως σήμερα. Θα πάμε με το τρεχαντηράκι, με τα πανιά, που είναι τόσο ταιριαστά με τη γιορτή της Παναγίας.

 Τα εγκώμια της κοιμήσεως της Θεοτόκου

π. Βαρνάβας Βασιλείου

Στάσις Πρώτη

Ἡ Ἁγνὴ ἐν τάφῳ, κατετέθης βαβαί, ἡ Θεὸν ἐν τῇ γαστρί Σου χωρήσασα καὶ κυήσασα ἀφράστως ἐπὶ γῆς.

Μαριὰμ πῶς θνήσκεις, πῶς τῷ τάφω οἰκεῖς, τῆς ζωῆς τὸν χορηγὸν ἡ γεννήσασα, τοὺς νεκροὺς ἑξαναστήσαντα φθορᾶς;

Μέτρα γῆς ὁ στήσας, Θεὸς Λόγος, ἁγνή, χωρητὸς τῇ Σῇ νηδὺϊ ἐγένετο· πῶς ἐν τάφῳ σμικροτάτῳ Σὺ χωρεῖς;

Τὸν ὡραῖον κάλλει, παρὰ πάντας βροτούς, ἡ γεννήσασα ἀνείδεος φαίνεται, ὑποκύπτουσα θεσμοῖς τοῖς φυσικοῖς.

 Η Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Ιερομόναχος Βαρθολομαίος Κουτλουμουσιανός

Τῇ ΙΕ΄ τοῦ μηνὸς Αὐγούστου μνήμη τῆς πανσέπτου Μεταστάσεως[1] τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ ἀειπαρθένου Μαρίας.

Όταν ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αποφάσισε να πάρει κοντά Του στη Βασιλεία των Ουρανών την παναγία Μητέρα Του, με άγγελο,[2] τρεις μέρες νωρίτερα, της γνωστοποίησε τη μετάστασή της. Παρουσιάστηκε λοιπόν σ’ αυτήν ο άγγελος και της είπε: «Είναι καιρός, λέει ο Υιός σου, να παραλάβω πλησίον Μου την μητέρα Μου. Δέξου με χαρά και ευφροσύνη αυτό το λόγο και μη ταραχθείς καθόλου διότι πρόκειται να μεταβείς προς την αθάνατη ζωή».

 Η Κοίμησις της Υπεραγίας Θεοτόκου

π. Γεώργιος Δορμπαράκης

Η Κοίμησις της Υπεραγίου Θεοτόκου συνιστά τη μεγαλύτερη από όλες τις Θεομητορικές εορτές της Εκκλησίας μας. Και τούτο γιατί επιστεγάζει την όλη αγιασμένη επί γης πορεία της. Όπως συμβαίνει με τον Ιησού Χριστό, που η εκ νεκρών Ανάστασή Του νοηματοδοτεί τη Γέννησή Του και τα άλλα γεγονότα της ζωής Του -χωρίς την Ανάσταση ο Κύριος δεν θα ήταν ο Λυτρωτής του κόσμου-, οπότε καταλαβαίνουμε και το γιατί η Ανάσταση θεωρείται και η μεγαλύτερη εορτή της χριστιανοσύνης, όπως συμβαίνει και γενικά με το τέλος της ζωής ενός ανθρώπου, που ρίχνει φως σε ό,τι προηγήθηκε από τη ζωή του, κατά τον ίδιο τρόπο και εδώ, με την Κοίμηση της Παναγίας: το τέλος της φανέρωσε ότι επρόκειτο πράγματι περί της «Κεχαριτωμένης» και της «εὐλογημένης ἐν πάσαῖς ταῖς γυναιξί».

 Συναξαριστής 15ης Αυγούστου

Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης

Τῷ αὐτῷ μηνὶ ΙΕ΄, ἡ σεβασμία Μετάστασις τῆς ὑπερενδόξου Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καὶ Ἀειπαρθένου Μαρίας.[1]

Οὐ θαῦμα θνήσκειν κοσμοσώτειραν Κόρην,

Τοῦ Κοσμοπλάστου σαρκικῶς τεθνηκότος.

Ζῆ αἰεὶ Θεομήτωρ κᾂν δεκάτῃ θάνε πέμπτῃ.

Ὅταν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἠθέλησε νὰ παραλάβῃ εἰς τὸν ἑαυτόν του τὴν ἐδικήν του Μητέρα, τότε προτίτερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρας, ἐφανέρωσεν εἰς αὐτὴν διὰ μέσου Ἀγγέλου (ὅστις λέγουσιν, ὅτι ἦτον ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ) τὴν ἀπὸ γῆς εἰς Οὐρανὸν αὐτῆς Μετάστασιν. Ἐλθὼν δὲ πρὸς αὐτὴν ὁ Ἄγγελος, εἶπε. Τάδε λέγει ὁ Υἱός σου· καιρὸς εἶναι νὰ παραλάβω τὴν Μητέρα μου εἰς τὸν ἑαυτόν μου. Ὅθεν μὴ ταραχθῇς διὰ τοῦτο, ἀλλὰ μὲ εὐφροσύνην δέξαι τὸ μήνυμα, ἐπειδὴ καὶ μεταβαίνεις εἰς ζωὴν ἀθάνατον. Τοῦτο δὲ μαθοῦσα ἡ Θεοτόκος, ἐχάρη χαρὰν μεγάλην. Καὶ λοιπὸν ἀπὸ τὸν πόθον κινουμένη τοῦ νὰ μεταβῇ πρὸς τὸν Υἱόν της, ἀνέβη μὲ σπουδὴν καὶ προθυμίαν ἐπάνω εἰς τὸ ὄρος τῶν Ἐλαιῶν διὰ νὰ προσευχηθῇ. (Εἶχε γὰρ ἡ Πανύμνητος τοιαύτην συνήθειαν, νὰ ἀναβαίνῃ συχνὰ εἰς τὸ ὄρος αὐτό.) Τότε δὲ ἠκολούθησεν ἕνα θαῦμα παράδοξον. Διότι ὅταν ἀνέβη ἐκεῖ ἡ Θεοτόκος, τότε ἔκλιναν τὴν κορυφὴν αὑτῶν τὰ δένδρα, ὁποῦ ἦτον εἰς τὸ ὄρος φυτευμένα, ὡσὰν νὰ ἦτον ἔμψυχα καὶ λογικά, καὶ ἔτζι ἐπροσκύνησαν, καὶ ἀπέδωκαν κατὰ τὸ πρέπον, σέβας καὶ τιμὴν εἰς τὴν Κυρίαν τοῦ κόσμου καὶ Δέσποιναν.

 Κοίμησις της Θεοτόκου

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που εορτάζει στις 15 Αυγούστου ο χριστιανικός κόσμος, είναι η μεγαλυτέρα από τις εορτές που καθιέρωσε η Εκκλησία προς τιμήν της Μητρός του Κυρίου, τις θεομητορικές εορτές. Ίσως είναι και η παλαιοτέρα από όλες. Τις πρώτες μαρτυρίες έχουμε γι’ αυτήν κατά τον Ε΄ αιώνα, γύρω στην εποχή που συνεκλήθη η Γ΄ Οικουμενική Σύνοδος της Εφέσου (451), που καθώρισε το θεομητορικό δόγμα και έγινε αιτία να αναπτυχθή η τιμή στο πρόσωπο της Θεοτόκου. Για πρώτη φορά φαίνεται ότι συνεστήθη στα Ιεροσόλυμα την 13η Αυγούστου και λίγο αργότερα μετετέθη στις 15 του ιδίου μηνός. Είχε δε γενικώτερο θεομητορικό χαρακτήρα, χωρίς ειδική αναφορά στο γεγονός της Κοιμήσεως. Ωνομάζετο «ημέρα της Θεοτόκου Μαρίας».