ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Κυριακή προ των Φώτων: Ερμηνεία Αποστολικού αναγνώσματος 
(Συμεών Κούτσας, Μητροπολίτης Ν. Σμύρνης)

(Β΄ προς Τιμόθεον 4, 5-8)

«Τέκνον Τιμόθεε, νήφε εν πάσι, κακοπάθησον, έργον ποίησον ευαγγελιστού, την διακονίαν σου πληροφόρησον. Εγώ γαρ ήδη σπένδομαι, και ο καιρός της εμής αναλύσεως εφέστηκε. Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι, τον δρόμον τετέλεκα, την πίστιν τετήρηκα· λοιπόν απόκειταί μοι ο της δικαιοσύνης στέφανος, όν αποδώσει μοι ο Κύριος εν εκείνη τη ημέρα, ο δίκαιος κριτής, ου μόνον δε εμοί, αλλά και πάσι τοις ηγαπηκόσι την επιφάνειαν αυτού».

«Παιδί μου Τιμόθεε, πρόσεχε άγρυπνα σε όλα. Κακοπάθησε, κάνε έργο ευαγγελιστή, εκπλήρωσε τη διακονία που σου ανατέθηκε. Όσο για μένα, ήρθε η ώρα να χύσω το αίμα μου σπονδή στον Θεό, κι έφτασε ο καιρός ν’ αναχωρήσω από τον κόσμο.
Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν
καί πρό τῶν Φώτων
(Μρ. 1, 1 – 8)
31 Δεκεμβρίου 2017
«...ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ»
Τά Χριστούγεννα πέρασαν γιά τούς πολλούς. Οἱ ἑορτές συνεχίζονται μέ τήν ἀναμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς καί τῶν Φώτων. Τό κλίμα λαμπερό, τά σπίτια φωτισμένα καί στολισμένα, τά τραπέζια μας γεμάτα, ὅσο τό ἐπιτρέπουν οἱ συνθῆκες, οἱ καρδιές μας γιορτινές. Μιά γλυκιά θαλπωρή πλανιέται παντοῦ σάν μιά ἀόρατη εὐλογία τῶν ἡμερῶν. Μία νωχελική ραστώνη γιά τούς μαθητές, πού ἀπολαμβάνουν τίς χειμερινές τους διακοπές, ἀλλά καί γιά τούς ἐνήλικες, πού ξεκουράζονται στίς ἀλλεπάλληλες ἀργίες τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Ἡ ζωή ξεφυλλίζει τίς σελίδες τοῦ χρόνου καί κυλάει στό ἀέναο ποτάμι του, ἀφήνοντας πίσω τά σημάδια τῆς πορείας μας, τά κατορθώματα ἀλλά
καί τίς πληγές μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

(Μρ. 1, 1-8)

Ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ὁ οἰκήτορας τῆς ἐρήμου, ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ, ἀπετέλεσε Ἀπόστολο πρὸ τῶν Ἀποστόλων. Ἕνας τόσο μεγάλος Βασιλέας, ὅπως ὁ Χριστός, τοιοῦτον στρατιώτη ἔπρεπε νὰ ἔχει καὶ ἕνα τόσο μεγάλο Προφήτη ὁ μέγιστος Ἀρχιερέας. Ἂς κατανοήσουμε ὁποῖο καὶ πόσο μεγάλο μυστήριο ἔχουμε ἐνώπιόν μας: ἐπειδὴ ἦταν ἀνάρμοστο, ἐνῶ παρευρίσκεται ὁ νυμφαγωγός, νὰ ἀπουσιάζει ὁ νυμφίος, καὶ ἐνῶ ἡ φωνὴ ἀναβοᾶ, νὰ μὴν ἀκούεται ὁ Λόγος, ὁ Θεὸς οἰκονόμησε τὰ πράγματα κατὰ τὸν ἑξῆς τρόπο: παραμένει στὴν ἀφάνεια ὁ Ἰωάννης ἀπὸ τὴ βρεφικὴ ἀκόμη ἡλικία, ζῶντας ὡς «λύχνος ὑπὸ τὸν μόδιον» μέσα στὴν ἔρημο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ – 31 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Μρκ. α΄, 1-8

Ἀποκαλυπτική φαίνεται στό βάθος, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή. Τό περιεχόμενό της, οἱ ἀλήθειες καί ὁ τρόπος, μέ τόν ὁποῖο αὐτές ἐκφράζονται, μᾶς ὁδηγοῦν στόν ἴδιο τό Θεό. Αὐτός εἶναι στήν πραγματικότητα ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος δρᾶ καί ἐνεργεῖ.

Ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος, ὅταν γράφει «ἀρχή τοῦ Εὐαγγελίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ», θέλει νά φανερώσει τό σχέδιο τῆς οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖον ἔγινε γνωστό διά τῶν προφητειῶν. Αὐτές οἱ προφητεῖες ἐκπληρώνονται στό πρόσωπο τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, ὁ ὁποῖος κλείνει τήν παλαιά ἐποχή καί στέκεται στήν ἀρχή τῆς νέας ἐποχῆς τοῦ Μεσσία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ
Απόστολος: Β΄Τιμ. δ΄ 5-8
Ευαγγέλιο: Μάρκ. α΄1-8
31 Δεκεμβρίου 2017
«Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού, Υιού του Θεόυ» (Μαρκ. α΄1)
Μέσα από τον πρώτο κι όλας στίχο, ο Ευαγγελιστής Μάρκος μας εισάγει στην εξιστόρηση της παρουσίας, της ζωής και της διδασκαλίας του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι Υιός του Θεού και ο Σωτήρας του κόσμου. Είναι δε ιδιαίτερα συμβολική η σημερινή μέρα που σηματοδοτεί την λήξη μιας περιόδου και προαναγγέλει την έναρξη μιας νέας περιόδου. Έτσι και το σημερινό Ευαγγέλιο καθορίζει την λήξη της περιόδου της Παλαιάς Διαθήκης και την έναρξη της εποχής της Καινής Διαθήκης με αγγελιοφόρο τον Ιωάννη τον Βαπτιστή.
Κυριακή  31 Δεκεμβρίου 2017 (ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ)

(Μάρκ. α’ 1- 8)

Κυριακή πρό τῶν Φώτων σήμερα μέ τή μορφή τοῦ ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Βαπτιστοῦ νά δεσπόζει στήν Ἐκκλησία μας. Αὐτόν μᾶς παρουσιάζει τό ἱερό Εὐαγγέλιο, τόν μέγιστο Πρόδρομο, τόν μεγαλύτερο τῶν προφητῶν, τόν ἁγιότερο τῆς Π. Διαθήκης. Τό δήλωσε ὁ Χριστός: «οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ». Μεγίστη δόξα καί τιμή γιά τόν Πρόδρομο. Αὐτήν τή δόξα καί τιμή πρός τόν ἅγιο Ἰωάννη τή συνεχίζει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Πολλές γιορτές  καί πολλούς ναούς ἔχει στή μνήμη του. Μετά τήν Παναγία μας δεύτερο τόν μνημονεύει, καί ἐπικαλεῖται τίς ἱκεσίες του κατά τίς ἱερές ἀκολουθίες της. Στό τέμπλο κάθε ναοῦ μετά τήν ἁγία εἰκόνα τοῦ Κυρίου, ἔχει τή δική του εἰκόνα. Καί κάθε Τρίτη τόν γιορτάζει καί τοῦ ψάλλει ὕμνους καί ἐγκώμια. Τοῦ ἀξίζουν ὅλα αὐτά «τοῦ τιμίου, ἐνδόξου, προφήτου, Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου». Τοῦ ἀξίζει ἡ τιμή καί ἡ δόξα ἀπό τόν Κύριο, πού τόν ἀνέδειξε προφήτη του, πρόδρομο καί βαπτιστή του. Τοῦ ἀξίζει καί ὅλη ἡ δόξα καί τιμή ἀπό τήν ἁγία Ἐκκλησία μας. Γιατί;
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ»

Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν ἀρχή τοῦ κατά Μάρκον εὐαγγελίου μᾶς παρουσιάζει τή ζωή καί τή φωνή τοῦ «βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ» Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Ἡ φωνή αὐτή προαγγέλλει τόν Μεσσία.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 31 Δεκεμβρίου2017

Κυριακή προ των Φώτων

(Μάρκου α΄1-8)

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μας τοποθετεί χρονικά 30 χρόνια μετά την γέννηση του Ιησού Χριστού. Είναι ακριβώς η ηλικία, που ο Κύριος θα άρχιζε, σύμφωνα με τον νόμο, το δημόσιο έργο Του. Έπρεπε όμως να προηγηθεί η βάπτιση του Χριστού από τον Ιωάννη τον Πρόδρομο και Βαπτιστή. Η μεγάλη αυτή δεσποτική εορτή μας αποκαλύπτει την πιστοποίηση του Θεού-Πατρός, ότι ο Χριστός είναι «ο Μονογενής, Υιός και Λόγος του Θεού», την τρανή φανέρωση του μυστηρίου της Αγίας Τριάδος, την εν Χριστώ σωτηρία, που είναι η δια του Αγίου Πνεύματος ανακαίνιση και αναγέννηση του ανθρώπου, και τέλος το μεγάλο και σπουδαίο μυστήριο του Αγίου Βαπτίσματος που εορτάζεται την ημέρα της εορτής των Φώτων. Έτσι το περιεχόμενο της ευαγγελικής περικοπής που ακούσαμε κάνει λόγο για την προετοιμασία της Βάπτισης του Ιησού Χριστού, που συντελείται δια του Αγίου Ιωάννου, Προφήτου και Βαπτιστού, εις τον Ιορδάνη ποταμό.

Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 2017

ΤΟ ΟΝΟΜΑ «ΙΗΣΟΥΣ»
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2017
Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Δεκεμβρίου 2017, Πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ. α΄ 1-25)

«Καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως σήμερα, καὶ τὰ Ἀναγνώσματα εἶναι σχετικὰ μὲ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. Ἀκούσαμε στὸ εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα μετὰ τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Κυρίου τὰ περιστατικὰ τῆς κατὰ σάρκα Γεννήσεώς Του. Ἄγγελος Κυρίου ἐμφανίσθηκε στὸν Ἰωσὴφ στὸ ὄνειρό του καὶ τοῦ εἶπε ὅτι ἡ μνηστή του Μαρία εἶναι ἀθώα, καὶ τὸ παιδὶ ποὺ κυοφορεῖ, δὲν εἶναι συνηθισμένο· προέρχεται ἀπὸ δημιουργικὴ ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύμα­τος. Τὸν γιὸ ποὺ θὰ γεννήσει θὰ πρέπει νὰ τὸν ὀνομάσει Ἰησοῦ· διότι Αὐτὸς θὰ σώσει τὸν λαό Του ἀπὸ τὶς ἁμαρτίες του… Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα τί σημαίνει τὸ ὄνομα «Ἰησοῦς» καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ κάθε πιστοῦ.

1. Ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Τῶν ἁγίων Προπατόρων: Κολ. γ΄ 4-11

ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΖΩΗ

1. Ἡ νέκρωση ποὺ ὁδηγεῖ στὴ ζωὴ

Ὁ κόσμος ποὺ ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή. Νομίζει ὅτι αὐτὴ συνεπάγεται στερήσεις καὶ ἀπαγορεύσεις, οἱ ὁποῖες μάλιστα δὲν φαίνεται νὰ ἔχουν ἄμεσο ἀντίκρισμα. Ὡστόσο αὐτὴ ἡ προσέγγιση εἶναι πολὺ ἐπιφανειακὴ καὶ ἀπέχει πολὺ ἀπὸ τὴν οὐσία τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ποὺ εἶναι μία: ὁ σύνδεσμος μὲ τὸν Χριστό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ πηγὴ τῆς ὄντως ζωῆς. Αὐτὴ τὴ διάσταση μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως
 (Μτθ. 1, 1 – 25)
24 Δεκεμβρίου 2017
«...ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕξει καὶ τέξεται υἱόν, καὶ καλέσουσι τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Εμμανουήλ,
ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾿ ἡμῶν ὁ Θεός»
Παραμονή Χριστουγέννων φέτος ἡ Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως. Ἤδη ἔχουμε εἰσέλθει στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν. Σέ λίγο ἡ ἱστορία τεμαχίζεται σέ πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν ἐποχή. Ὁ κόσμος ἀναπλάθεται, τά σύμπαντα ριγοῦν καί σκιρτοῦν ἀπό τήν ἐπέλαση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί Δημιουργοῦ μέσα στά σπλάχνα τους. Ἐμεῖς ἐνεοί στέκουμε μπροστά στό Μυστήριο καί ὑμνολογοῦμε τόν Πλάστη πού μηχανεύτηκε αὐτή τήν ἀπίστευτη κάθοδο, γιά νά μᾶς δείξει πόσο μᾶς ἀγαπάει.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως

(Ματθαίου α΄1-25)

Η σημερινή Κυριακή είναι η πριν από την μεγάλη και Δεσποτική εορτή της Σαρκώσεως του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, ήτοι τα Χριστουγέννα. Γι΄αυτό και σύμφωνα με το συναξάρι της Εκκλησίας μας « μνήμην ποιούμεθα πάντων των απ’ αιώνος ευαρεστησάντων από Αδάμ άχρι και Ιωσήφ του μνήστορος της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά γενεαλογίαν ομοίως και των Προφητών και Προφητίδων».
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

 (Ματθ. α΄ 1-25) (Εβρ. ια΄ 9-10,32-40)

Υποδοχή του Θείου Βρέφους
«Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

Ένα μόλις εικοσιτετράωρο μάς χωρίζει από την κοσμοσωτήρια ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ναών θ’  αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’  ακούμε και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της σάρκωσης του άναρχου Θεού.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ – 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Μτθ. α΄, 1-25)

Κυριακὴ «πρὸ  τῆς Χριστοῦ γεννήσεως» ἡ σημερινὴ καὶ γι’ αὐτὸ, σύμφωνα μὲ τὸ συναξάριο τῆς ἡμέρας, θυμόμαστε λειτουργικὰ ὅλους τους προπάτορες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ὅσους εὐαρέστησαν τὸ Θεὸ ἀπὸ τὸν Ἀδὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸ μνήστορα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Μθ. 1, 1-25)

Με­τὰ τὴν πα­ρα­κο­ὴ τῶν πρω­το­πλά­στων, ὁ ἄν­θρω­πος ἔ­χα­σε τὸν Θε­ό, βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸν Πα­ρά­δει­σο καὶ ὑπήχθη στὴ φθο­ρὰ καὶ τὴν ἁ­μαρ­τί­α. Ὁ εὔ­σπλα­χνος, ὅ­μως, Θε­ὸς πο­τὲ δὲν ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τὸ πλά­σμα του, ἀλ­λὰ προ­σπά­θη­σε ποι­κι­λο­τρό­πως νὰ τὸ ἐ­πα­να­φέ­ρει κον­τά του: τοῦ ἔ­δω­σε τοὺς Προ­φῆ­τες, τὸν Νό­μο, τὸν παι­δα­γώ­γη­σε, τὸν εὐ­ερ­γέ­τη­σε, τὸν ἀ­πεί­λη­σε, τὸν τι­μώ­ρη­σε, καὶ ἐν τέ­λει, ὅ­ταν ἦλ­θε τὸ πλή­ρω­μα τοῦ χρό­νου, ἔ­στει­λε τὸν Υἱ­ό του γιὰ νὰ ἀ­να­ζη­τή­σει καὶ νὰ σώ­σει τὸ «ἀ­πο­λω­λός», δηλαδὴ τὸν ἀ­πο­στά­τη ἄν­θρω­πο. Ἔ­τσι ἔ­λα­βε χώ­ρα τὸ μέ­γα μυ­στή­ρι­ο τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σης τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. Τα­πει­νώ­νον­τας τὸ ἀ­τα­πεί­νω­τό του, κα­τέρ­χε­ται ἀ­πὸ τοὺς οὐ­ρα­νούς, εἰ­σέρ­χε­ται στὴν εὐ­τέ­λει­α τοῦ κό­σμου, γεν­νᾶ­ται καὶ γί­νε­ται ἄν­θρω­πος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Απόστολος: Εβρ. ια'9-10 & 32-40
Ευαγγέλιον: Ματθ. α' 1 – 25
24 Δεκεμβρίου 2017
«Τέξεται δέ υἱόν καί καλέσεις τό ὂνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν. Αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν.
Ελπιδοφόρος η αναγγελία στον Ιωσήφ. Το όνομα του Γιου του, που θα γεννήσει η Μαρία είναι Ιησούς, Σωτήρ, γιατί Αυτός θα σώσει τον λαό Του. Ελπιδοφόρος η είδηση για τον λαό Του, για όλους τους ανθρώπους, για όλους μας! Αναγγελία σωτηρίας από τα λάθη και αποτυχίες, που καταστρέφουν την ζωή μας. Ευχάριστη είδηση απαλλαγής από τις αμαρτίες μας, που μας απομακρύνουν από το θέλημα του Θεού. Εμφαντικά μεταφέρει την πληροφορία ο άγγελος, αγαπητοί μου αδελφοί: Αυτός θα μας σώσει. Αυτός είναι ο Σωτήρας του κόσμου.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ»

Μιὰ πρώτη ἀντίδραση στὰ γεγονότα τῆς ἐνανθρωπήσεως καί τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ ὑπῆρξε ὁ σκανδαλισμός. Ὁ σκανδαλισμὸς ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πιὸ καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, τοῦ Ἰωσήφ. Ὅταν ἀντιλαμβάνεται πὼς ἡ Παρθένος Μαριάμ, ἡ ἐκλεκτὴ καὶ εὐσεβέστατη κόρη, μὲ τὴν ὁποία εἶχε μηστευθεῖ, ἑτοιμάζεται νὰ γίνει μητέρα, τὰ χάνει, σκανδαλίζεται φοβερά. Ἕνα σωρὸ ὑποψίες τὸν τυραννοῦν. Ξέρει πολὺ καλὰ τὸν ἄσπιλο χαρακτήρα τῆς Μαρίας, γι’ αὐτὸ βρίσκεται σὲ σύγχυση. Τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἔξηγήσει ὅλα αὐτά πού συμβαίνουν στήν ζωή της.
Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017 (ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ) (Ματθ. α΄ 1-25)
«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυίδ υἱοῦ Ἀβραάμ».

            Στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς πρό τῶν Χριστουγέννων, παρατίθεται ἕνας μακρύς γενεαλογικός κατάλογος τοῦ Κυρίου μας, ὅπου καταδεικνύεται ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, πού ἐγεννήθη ἐκ τῆς Παρθένου Μαρίας, εἶναι σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες ἀπόγονος τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ καί τοῦ βασιλέως Δαβίδ. Ὁ κατάλογος αὐτός διαιρεῖται σέ τρεῖς ἱστορικές περιόδους. Ἡ πρώτη περίοδος διαρκεῖ ἀπό τόν Ἀβραάμ μέχρι τόν Δαβίδ, ἡ δεύτερη ἀκολουθεῖ μέχρι τήν αἰχμαλωσία τῆς Βαβυλῶνος καί ἡ τρίτη ἀπό τήν Βαβυλώνια αἰχμαλωσία μέχρι τήν γέννηση τοῦ Κυρίου μας. Ὅλες αὐτές οἱ γενεές περίμεναν μέ πόθο ἀσίγαστο τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσία. Ἄς δοῦμε λοιπόν ποιά ἦταν ἡ προσμονή τῶν γενεῶν αὐτῶν καί ποιά θά πρέπει νά εἶναι ἡ δική μας προσμονή.
Βίβλος γενέσεως

Ἡ ἐρχόμενη Κυριακή εἶναι ἡ ἡμέρα πρίν τή μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, κατά τήν ὁποίαν «... μνήμην ἄγειν ἐτάχθημεν παρά τῶν Ἁγίων καί Θεοφόρων Πατέρων ἡμῶν πάντων τῶν ἀπ’ αἰῶνος Θεῷ εὐαρεστησάντων ἀπό Ἀδάμ ἄχρι καί Ἰωσήφ τοῦ μνήστορος τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου...». 
Ἡ εὐαγγελική περικοπή ξεκινάει μέ τόν γενεαλογικό κατάλογο τοῦ Κυρίου. Εἶναι ἕνας κατάλογος ἀνθρώπων, πού παίρνουν ἐνεργά μέρος στό σχέδιο τῆς Θείας Οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους.

Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2017

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

ΙΑ΄ Λουκᾶ: Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

1. Χωρὶς καμία ἀναβολή!

    Γιὰ μιὰ ἰδιαίτερα τιμητικὴ πρόσκληση μᾶς ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Πρόσκληση σὲ δεῖπνο ἐπίσημο καὶ μεγαλοπρεπές, τὸ ὁποῖο συμβολίζει τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.
    Κάποιος ἄνθρωπος, εἶπε ὁ Κύριος, «ἐποίησε δεῖ­πνον μέ­γα καὶ ἐκάλεσε πολλούς»· ὀργάνωσε μεγάλο βραδινὸ συμπόσιο κι ἔστειλε προσκλήσεις σὲ πολλοὺς γνωστούς του. Ὅταν λοιπὸν ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ δείπνου, ἔστειλε τὸν δοῦλο του νὰ εἰδοποιήσει τοὺς προσκεκλημένους ὅτι εἶναι πλέον ὅλα ἕτοιμα, καὶ καλοῦνται νὰ σπεύσουν νὰ λάβουν τὶς θέσεις τους. 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

(Λκ. 14, 16-24)

Στὸ σημερινὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα ἀ­κού­σα­με τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ με­γά­λου δεί­πνου. Σύμφωνα μὲ αὐτή, ἕ­νας ἄν­θρω­πος ἑ­τοί­μα­σε μέ­γα δεῖ­πνο, στὸ ὁποῖο κάλεσε πολλούς. Ὅταν ὅλα εἶχαν ἑτοιμαστεῖ, ἔστειλε τὸν δοῦλο του νὰ εἰδοποιήσει τοὺς προσκεκλημένους, οἱ ὁποῖοι ὅμως, χρησιμοποιῶντας διάφορες δικαιολογίες, ἀρνήθηκαν νὰ παραστοῦν. Τότε ὁ οἰκοδεσπότης ὀργίστηκε γιὰ τὴν κα­τα­φρό­νη­ση τῆς πρό­σκλη­σης καὶ ἔστειλε ἐκ νέ­ου τὸν δοῦ­λο του νὰ προ­σκα­λέ­σει αὐτὴ τὴ φορὰ τοὺς καταφρονημένους καὶ πε­ρι­θω­ρι­ακούς, οἱ ὁ­ποῖ­οι καὶ ἀ­πο­δέ­χθη­καν τὴν κλήση γιὰ τὸ δεῖ­πνο. Ἐπειδὴ ὅμως ἀπέμειναν θέσεις κενές, ὁ οἰκοδεσπότης ἔστειλε ξα­νὰ τὸν δοῦ­λο του, ὥστε νὰ φέρει καὶ ἄλλους, ἀναγκάζοντάς τους, γιὰ νὰ πληρωθοῦν οἱ θέσεις στὸ μεγάλο δεῖπνο. Ἡ πα­ρα­βο­λὴ τε­λει­ώ­νει μὲ τὴ δι­α­βε­βαί­ω­ση τοῦ οἰ­κο­δε­σπό­τη ὅ­τι κα­νέ­νας ἀ­πὸ αὐ­τοὺς ποὺ ἀρ­νή­θη­καν τὴν πρό­σκλη­σή του δὲν ἐπρόκειτο νὰ γευ­τεῖ τὸ δεῖ­πνο του.
ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18 1
11η Κυριακή Λουκᾶ
 (Λκ. 14, 16 – 24, Μτθ. 22, 14)
17 Δεκεμβρίου 2017
«Ἀγρόν ἠγόρασα,...ζεύγη βοῶν ἠγόρασα πέντε,...γυναῖκα ἔγημα»
Στή ζωή μας πολλές φορές ἔρχονται κάποιες χρυσές εὐκαιρίες. Εὐκαιρίες στή δουλειά μας, στήν κοινωνική μας ζωή. Εὐκαιρίες γιά καταξίωση, γιά ἀναγνώριση τῶν κόπων μας, εὐκαιρίες γιά κατάκτηση τῆς εὐτυχίας. Ἡ μεγαλύτερη εὐκαιρία, ὅμως, εἶναι ἡ πρόσκληση τοῦ Θεοῦ. Ἄν ὅλες οἱ ἄλλες εὐκαιρίες ἔχουν νά κάνουν μέ τήν ὑλική πραγματικότητα, ἡ εὐκαιρία πού μᾶς δίνει ὁ Θεός νά λάβουμε μέρος στό Δεῖπνο τῆς Βασιλείας Του ἔχει νά κάνει μέ τήν αἰωνιότητα. Ἑκατοντάδες προσκλήσεις λαμβάνουμε καί θά λάβουμε στή ζωή μας γιά διάφορες ἐκδηλώσεις.
Προσκλήσεις γιά γάμους, γιά βαφτίσεις, γιά γεύματα, γιά δεῖπνα, γιά ἐκθέσεις ζωγραφικῆς, γιά ἐγκαίνια καταστημάτων, γιά ἀμέτρητες ἐκδηλώσεις τοῦ κοινωνικοῦ μας βίου.
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

 (Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11)

Το Δείπνο της Θείας Αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ’ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν’ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν’ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

Οι δικαιολογίες
«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον µέγα καὶ ἐκάλεσε πολλούς»
(Λουκ. 14, 16).
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ καὶ ἀναγνῶστες
Ἐγγίζει ἡ µεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων καὶ ἡ Ἐκκλησία µας τιµᾶ τὴ µνήµη τῶν ἁγίων Προπατόρων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. ∆ὲν τιµοῦµε, βέβαια, ὅλους ἐκείνους ποὺ ἀναφέρονται στὸν κατάλογο τοῦ Ματθαίου καὶ ποὺ ἀναγινώσκονται στὴν πρὸ τῶν Χριστουγέννων Κυριακή· ἐκεῖνοι δὲν εἶναι ὅλοι ἅγιοι· ἁπλῶς, ἀποτελοῦν τὴν ἁλυσίδα τῶν γενεῶν «ἐξ ὧν ὁ Χριστὸς τὸ κατὰ σάρκα» (Ρωµ. 9, 5).
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λουκ. ιδ΄, 16-24, Μτθ. κβ΄ 14)

Τὴν  παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν   Κύριο σήμερα, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὅπου μᾶς εἶπε τὰ ἑξῆς: «Κάποιος ἄνθρωπος, ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔστειλε τὸ  δοῦλο του νὰ πῆ στοὺς καλεσμένους ὅτι τὰ πάντα ἦταν ἕτοιμα. Τότε οἱ καλεσμένοι ἄρχισαν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο νὰ βρίσκουν δικαιολογίες. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε ὅτι ἀγόρασε κάποιο χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάη νὰ τὸ δῆ, ὁ ἄλλος εἶπε πὼς θέλει νὰ δοκιμάση τὰ βόδια ποὺ ἀγόρασε, καὶ ὁ τρίτος καλεσμένος εἶπε ὅτι παντρεύτηκε καὶ γι’ αὐτὸ τὸν λόγο δὲν μποροῦσε νὰ παρευρεθῆ». Σὰν ἐπίλογο τῆς ἄρνησης, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς καλεσμένους παρεκάλεσαν στὸν δοῦλο νὰ τὸν δικαιολογήση στὸν οἰκοδεσπότη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Κολ. γ΄4-14
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιδ΄16-24
17 Δεκεμβρίου 2017
«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα. Και ήρξαντο από μιάς παραιτείσθαι πάντες» (Λουκ. ι δ ΄17-18)
Ο Θεός, όταν έπλασε τον άνθρωπο, τον έπλασε για να είναι κοινωνός μαζί του, αλλά και μέτοχος των αγαθών της βασιλείας του.
Δυστυχώς με την πτώση του ο άνθρωπος απαξίωσε όχι μόνο την προσφορά αυτή του Θεού, αλλά και περιφρόνησε και τον ίδιο το Θεό Παρά την προσβλητική αυτή συμπεριφορά του ανθρώπου, ο Θεός εξακολουθεί να τον περιβάλλει με αγάπη και να καταβάλλει κάθε προσπάθεια για να τον καταστήσει και πάλι κοινωνό της βασιλείας του.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

Κυριακη ΙΑ΄ Λoυκά (Των Προπατόρων) Λκ. ΙΔ΄ 16-24 - (17 Δεκεμβρίου 2017)

H παραβολή του Μεγάλου Δείπνου

Η Αγία Εκκλησία μας αυτή την περίοδο, μας προετοιμάζει κατά τρόπο παιδαγωγικό αλλά και πνευματικό, προβάλλοντας μας τις κατάλληλες περικοπές (αποστολικές, ευαγγελικές) για να υποδεχθούμε την κατά σάρκα Γέννηση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΕΞΑΝΑΓΚΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ»

Ἡ ἐποχή μας ἄν καί διεκδικεῖ τήν κατοχύρωση ὅρων ἐλευθερίας καί δυνατότητας ἐπιλογῶν, χαρακτηρίζεται ἀπό στυγνό πειθαναγκασμό καί χειραγώγηση. Παρ΄ ὅλους δέ τούς σχετικούς ἀγῶνες πολλῶν, μάλλον ἀποτυγχάνει τό ὅραμα τῆς ἐλευθερίας καί κυριαρχεῖ ἡ πραγματικότητα τοῦ ἐξαναγκασμοῦ.

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

Ὁ ἐκκλησιασμός τῆς Κυριακῆς

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Δεκεμβρίου 2017, Ι΄ Λουκᾶ (Λκ. ιγ΄ 10-17)

«Ἦν διδάσκων ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι»

Ὁ Κύριος δίδασκε ἕνα Σάββατο στὴ συν­αγωγή. Στὸ ἀκροατήριό Του ξεχώρισε μιὰ γυναίκα ἡ ὁποία ἀπὸ δαιμονικὴ ἐνέργεια γιὰ δεκαοχτὼ ὁλόκληρα χρόνια ἦταν «συγ­κύπτουσα καὶ μὴ δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τὸ παντελές»· ἦταν σκυμμένη διαρκῶς, σχεδὸν διπλωμένη στὰ δύο, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ σηκώσει καθόλου τὸ σῶμα της καὶ νὰ σταθεῖ ὄρθια. Ὁ Κύριός μας τὴν θεράπευσε, ἐπιβραβεύοντας τὸν ζῆλο της νὰ πηγαίνει στὴ συναγωγή… Οἱ Ἰουδαῖοι τὸ Σάββατο πήγαιναν στὴ συναγωγή, ὅπου συμπροσεύχονταν, συνέψαλλαν καὶ ἄκουγαν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἐμεῖς τὴν Κυριακὴ πηγαίνουμε στὴν ἐκκλησία γιὰ νὰ συμμετάσχουμε στὴ Λατρεία τοῦ Θεοῦ, ἀσυγκρίτως ἀνώτερη ἀπὸ τὸ Σάββατο καὶ τὴ Λατρεία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Παίρνοντας λοιπὸν ἀφορμὴ ἀπὸ τὴν εὐσεβὴ συγκύπτουσα ἂς δοῦμε πῶς μποροῦμε νὰ ἐπιμεληθοῦμε τὸν κυριακάτικο ἐκκλησιασμό μας.

1. Ἀνελλιπὴς ἐκκλησιασμὸς
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιγ΄ 10-17) (Εφεσ. στ΄ 10-17)

Ουράνιες ενατενίσεις 

«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

Ο άνθρωπος στην κατά φύση κατάστασή του δεν μπορεί παρά να αναζητεί την αγάπη του Θεού. Σε μια διάσταση που αισθάνεται ότι καταξιώνεται η ύπαρξή του και αποκτά μια μοναδική πληρότητα. Και αυτό, όσο κι αν οι δυσκολίες και οι δοκιμασίες της ζωής ξεδιπλώνονται καθημερινά σε κάθε βήμα και σε κάθε στιγμή. Η περίπτωση ακριβώς της συγκύπτουσας γυναίκας, την οποία μάς παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, επιβεβαιώνει την αλήθεια αυτή και την αναδεικνύει σε υψιπετείς ενατενίσεις.

Η δοκιμασία της γυναίκας
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2017 (Ι΄ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

«Ἦν διδάσκων ὁ Ἰησοῦς ἐν μιᾷ τῶν συναγωγῶν ἐν τοῖς σάββασι».

            Κάποιο Σάββατο πού ὁ Κύριος δίδασκε σέ μία Συναγωγή, ἀνάμεσα στό πλῆθος τῶν πιστῶν εἶδε μία δυστυχισμένη γυναίκα φοβερά καμπουριασμένη, «μή δυναμένην ἀνακῦψαι εἰς τό παντελές», σκυμμένη μέχρι κάτω, ὥστε δέν μποροῦσε νά σηκώσει καθόλου τό σῶμα καί τό κεφάλι της ὄρθιο, νά ὑψώσει τό βλέμμα της πρός τόν οὐρανό. Ἡ ταλαιπωρημένη αὐτή γυναίκα, ἄν καί βρισκόταν σέ τέτοια τραγική κατάσταση, δέν παρέλειπε τό ἱερό της καθῆκον. Βρισκόταν στόν τόπο τῆς προσευχῆς τήν ἡμέρα τῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ, διότι λαχταροῦσε νά ἀκούσει τό λόγο τοῦ Θεοῦ καί νά μετέχει στήν κοινή προσευχή. Ἐνῶ εἶχε κάθε δικαιολογία ν’ ἀπουσιάζει ἐκείνη τήν ὥρα ἀπό τή Συναγωγή λόγῳ τῆς ἀσθενείας της, αὐτή ἦταν παροῦσα στόν τόπο λατρείας τοῦ Θεοῦ. Ἄς δοῦμε λοιπόν τή σημασία καί τήν ἀνάγκη τοῦ ἐκκλησιασμοῦ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΡΟΤΥΠΟ ΥΠΟΜΟΝΗΣ»

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα περιγράφεται ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας, δηλαδή τῆς γυναίκας ἐκείνης πού δέν μποροῦσε καθόλου νά σηκώσει τό κεφάλι της πρός τά πάνω, καθώς τό κυρτωμένο ἀπό τήν ἀσθένεια σῶμα τήν ὑποχρέωνε νά εἶναι διαρκῶς σκυμμένη.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 13, 10-17)

Στὴν καθημερινή μας ζωὴ καὶ στὶς μεταξύ μας σχέσεις στενοχωριόμαστε ἂν συμβεῖ νὰ μὴν μᾶς ἀναγνωρίσουν κάτι καλὸ ποὺ ἐνδεχομένως κάναμε καὶ νὰ μὴν μᾶς δείξουν τὴν ἀνάλογη εὐγνωμοσύνη. Εἴτε γονεῖς εἴμαστε καὶ τὰ παιδιά μας ἔδειξαν ἀγνωμοσύνη, εἴτε φίλοι εἴμαστε καὶ ὁ εὐεργετηθεὶς δὲν ἀναγνωρίσει τὴν εὐεργεσία, πληγωνόμαστε βαθειά. Καὶ μάλιστα καμιὰ φορὰ αὐτὸ τὸ παράπονο μᾶς συνοδεύει σὲ ὅλη μας τὴ ζωή, ἀκόμα καὶ μέχρι τὸν τάφο.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Λουκ. ιγ΄, 10-17

 «Ἐκεῖνο τὸν καιρό, δίδασκε ὁ Ἰησοῦς κάποιο Σάββατο σὲ μία ἀπὸ τὶς συναγωγές. Καὶ νά! Ἔρχεται μία γυναίκα ποὺ εἶχε πνεῦμα ἀσθένειας δεκαοκτὼ χρόνια, καὶ ἦταν συγκύπτουσα, καὶ δὲν μποροῦσε νὰ σηκώση καθόλου τὸ κεφάλι της. Καὶ ὅταν τὴν εἶδε ὁ Ἰησοῦς τὴ φώναξε καὶ τῆς εἶπε· γυναίκα, ἐλευθερώνεσαι ἀπὸ τὴν ἀσθένεια σου· καὶ ἔβαλε τὰ χέρια του ἐπάνω της· καὶ ἀμέσως στάθηκε ὄρθια, καὶ δόξαζε τὸ Θεό. Ἀποκρίθηκε δὲ ὁ ἀρχισυνάγωγος γεμάτος ἀγανάκτηση, διότι θεράπευσε ὁ Ἰησοῦς τὸ Σάββατο, καὶ εἶπε στὸν ὄχλο· ἕξι μέρες εἶναι, ποὺ πρέπει νὰ ἐργάζεσθε· σ᾽ αὐτές, λοιπόν, νὰ ἔρχεστε καὶ νὰ θεραπεύεσθε καὶ ὄχι τὴ μέρα τοῦ Σαββάτου. Ἀποκρίθηκε τότε σ᾽ αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοῦ εἶπε· ὑποκριτή, ὁ καθένας ἀπὸ σᾶς τὸ Σάββατο δὲν λύνει τὸ βόδι του ἤ τὸ γαϊδούρι του ἀπὸ τὸ παχνὶ καὶ πηγαίνει νὰ τὸ ποτίση; Αὐτὴ ἐδῶ ποὺ εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, καὶ τὴν ἔδεσε ὁ σατανᾶς, ἐδῶ καὶ δεκαοκτὼ χρόνια, δὲν πρέπει νὰ λυθῆ ἀπὸ τὸ δέσιμο αὐτὸ τὴ μέρα τοῦ Σαββάτου; Καὶ ἐνῶ ἔλεγε αὐτὰ καταντροπιάζονταν ὅλοι ποὺ ἦταν ἀντίθετοι σ᾽ αὐτόν, καὶ ὅλος ὁ ὄχλος χαιρόταν γιὰ ὅλα τὰ ἔνδοξα ποὺ γινόταν ἀπ᾽ αὐτόν».

* * *

Μὲ τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας τὴ μέρα τοῦ Σαββάτου, ποὺ ἔκαμε σήμερα ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς δίδαξε τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἀγαθοεργία καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017  
ΟΥΚ ΕΔΕΙ ΛΥΘΗΝΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥ ΔΕΣΜΟΥ ΤΟΥΤΟΥ; 

                Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας, αγαπητοί μου αδελφοί,  στις οποίες καλούμαστε να σκεφτούμε ποια σημασία έχουν άνθρωποι του περιβάλλοντός μας για μας. Δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο τους αγαπούμε. Κυρίως έχει να κάνει με το πόσο το χρειαζόμαστε, πώς τους χρησιμοποιούμε. Μιά τέτοια θέαση, η οποία συνήθως γίνεται όταν οι άλλοι φεύγουν για κάποιον λόγο από τη ζωή μας, είτε οριστικά είτε προσωρινά,  αποκαλύπτει τον χαρακτήρα μας, τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον πλησίον μας, αλλά και τι είναι εκείνος για μας. Ταυτόχρονα, διαπιστώνουμε ποιος είναι ο χαρακτήρας μας, αλλά και ποια είναι η κοσμοθεωρία μας. Αυτή η σκέψη για το τι είναι οι άλλοι στη ζωή μα θα μας βοηθήσει τελικά να δούμε το αληθινό μας πρόσωπο. Να δούμε πόσο και αν αγαπάμε. Αν είμαστε περιχαρακωμένοι στον εαυτό μας. Αν είμαστε εύκολοι στο να κατακρίνουμε τους άλλους. ουσιαστικά μας βοηθά να καταλάβουμε πόση ταπεινοφροσύνη έχουμε και την ίδια στιγμή πόσο κοντά ή μακριά από τις εντολές του Θεού βρισκόμαστε.
10η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 13, 10 – 17)
10 Δεκεμβρίου 2017

«...ταῦτα λέγοντος αὐτοῦ κατῃσχύνοντο πάντες οἱ ἀντικείμενοι αὐτῷ»

Τό μίσος καί ἡ ἀντιπάθεια τυφλώνουν πολλές φορές τόν ἄνθρωπο. Δέν ξέρει τί κάνει καί τί λέει ὁ ἄνθρωπος πού ἄφησε τήν κακία νά φωλιάσει μέσα του.
Ἀπό τήν κακία του ὁ ἄνθρωπος πολλές φορές γίνεται γελοῖος, καθώς κάνει πράγματα πού δέν στέκουν μέ τή λογική καί ἐκτίθεται, χωρίς νά τό θέλει. Αὐτό ἔπαθε ὁ ἀρχισυνάγωγος τοῦ σημερινοῦ περιστατικοῦ. Ἀντιπαθεῖ τό Χριστό καί δέν ξέρει πῶς νά ἐκφράσει τό μίσος τῆς καρδιᾶς του γιά τόν Κύριο. Πουθενά δέν εἶναι δυνατόν νά Τόν φέρει σέ δύσκολη θέση. Ὁ Κύριος δέν συλλαμβάνεται στά λόγια. Προσπαθεῖ, λοιπόν, νά βρεῖ κάποιο λάθος στά ἔργα τοῦ Θεανθρώπου. Ὁ ἀναμάρτητος Χριστός, ὅμως, καί ἐκεῖ εἶναι ἄψογος.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. στ΄ 10-17
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄ 10-17
10 Δεκεμβρίου 2017
«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»
Ο άνθρωπος που αναζητεί και εγκολπώνεται στη ζωή του την αγάπη του Θεού, γίνεται δέκτης των θείων ευεργεσιών του, οι οποίες τον καταξιώνουν στην προοπτική της αληθινής χαράς και ευτυχίας.
Ακριβώς, η περίπτωση της συγκύπτουσας γυναίκας, που τόσο ζωντανά ξεδιπλώνει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, είναι αποκαλυπτική της αλήθειας αυτής, η οποία στέλνει στην εποχή μας πολύ ξεκάθαρα και αποκρυσταλλωμένα μηνύματα.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ι΄Λουκά (Λουκά ιγ’ 10-17) - ( 10 Δεκεμβριου 2017)

Η θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή από τον Ευαγγελιστή Λουκά κάνει λόγο για την θαυματουργική θεραπεία μιας άρρωστης γυναικός και μας μεταφέρει, μέσα από την διήγησή του, στον χώρο της συναγωγής (τόπος προσευχής των Ιουδαίων), όπου ο Κύριος, με την χάρη και την αγάπη Του, ευεργέτησε και απάλλαξε από την μακροχρόνια ασθένεια την άρρωστη γυναίκα. Συνάμα όμως ο Χριστός, βλέπουμε ότι υπερασπιζόμενος τους αδύναμους και εκείνους που τον εμπιστεύονται, ξεσκεπάζει και καταισχύνει τους ανθρώπους του φθόνου και της υποκρισίας. Είναι η περίπτωση των Γραμματέων και Φαρισαίων.

Σάββατο 2 Δεκεμβρίου 2017

Ἡ θεραπεία τοῦ τυφλοῦ τῆς Ἰεριχοῦς

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Δεκεμβρίου 2017, ΙΔ΄ Λουκᾶ (Λκ. ιη΄ 35-43)

1. Μὴν κλείνεις τὸν δρόμο...

Κόσμος πολὺς ἀκολουθοῦσε τὸν Κύριο ποὺ ἤδη πλησίαζε ἔξω ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ. Καθὼς προχωροῦσε ὅλος αὐτὸς ὁ λαός, ἕνας τυφλὸς ζητιάνος, ποὺ καθόταν στὴν ἄκρη τοῦ δρόμου, ἄκουσε τὸν θόρυβο, ρώτησε τί συμβαίνει καὶ ὅταν ἔμαθε ὅτι θὰ περνοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Χριστός, ἄρχισε νὰ φωνάζει δυνατά:

–Ἰη­σοῦ, ἔν­δο­ξε ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, σπλαχνίσου με, ἐλέησέ με!
Φῶς τοῦ κόσμου

Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 3 Δεκεμβρίου 2017, κς΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. ε΄ 8-19)

1. «Τέκνα φωτὸς»

Πυκνὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τῆς πλάνης παρασύρει τὸν κόσμο σὲ τραγικὰ ἀδιέξοδα. Κι ὁ ἄνθρωπος δὲν παύει ν’ ἀναζητᾶ φῶς κι ἐλπίδα. Γι’ αὐτὸ κι ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ καλεῖ τοὺς πιστοὺς χριστιανοὺς νὰ γίνουν αὐτοὶ φῶς μέσα στὴν κοινωνία. Ἐφόσον εἶστε ἑνωμένοι μὲ τὸν Κύριο, ἀκτινοβολεῖτε τὸ φῶς Του, γράφει. Κι ἐσεῖς λοιπόν, «ὡς τέκνα φωτὸς περιπατεῖτε». Νὰ συμπεριφέρεστε σὰν παιδιὰ τοῦ φωτός· σὰν ἄνθρωποι ποὺ ὅλη τους ἡ ζωὴ εἶναι φῶς, καὶ λάμπουν μὲ τὴν ἀρετή τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιη΄ 35-43) (Εφεσ. δ΄ 8-19)

Ωδές ευχαριστίας

                     «Ηκολούθει αυτώ δοξάζων τον Θεόν· και πας ο λαός ιδών έδωκεν αίνον τω Θεώ»

Τραγική ήταν η θέση του τυφλού της σημερινής ευαγγελικής περικοπής. Ο πόνος του ήταν αβάστακτος και η θλίψη του ασήκωτη. Βίωνε χωρίς τέλος ένα αδιαπέραστο σκοτάδι. Όλα γύρω του είχαν καλυφθεί από το έρεβος της απελπισίας. Άκουε, αλλά δεν έβλεπε. Άγνωστη ήταν γι’ αυτόν η πολυσύνθετη αρμονία των χρωμάτων, η ποικιλομορφία των αντικειμένων. Επιπλέον ήταν βυθισμένος και στην ανέχειά του. Επαιτούσε την βοήθεια των άλλων για να μπορέσει να ζήσει.
14η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 18, 35 – 43)
3 Δεκεμβρίου 2017
Μήνας Δεκέμβριος
«...αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με.»
Σήμερα βλέπουμε ἕνα ἀκόμη θαῦμα τοῦ Κυρίου μας, τό θαῦμα στόν τυφλό τῆς Ἱεριχοῦς. Ἀπό τό περιστατικό αὐτῆς τῆς περικοπῆς ἄς ἀφήσουμε τόν τυφλό νά γίνει ὁδηγός μας, διότι πλέον ἔχει θεραπευτεῖ ὄχι μόνον στή σωματική του τύφλωση ἀλλά καί στόν ἐσωτερικό του σκοτασμό.
Τί μᾶς διδάσκει ὁ πρώην τυφλός δάσκαλός μας; Μᾶς λέγει πώς, γιά νά καταφέρουμε νά προοδεύσουμε στήν ὁλοκλήρωσή μας καί στήν πορεία μας πρός τή σωτηρία, χρειάζεται νά ἔχουμε δυναμισμό. Ἡ πνευματική μας προκοπή δέν θά ἔλθει μέσα ἀπό τήν ἡττοπάθεια καί τή μεμψιμοιρία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ’ ΛΟΥΚΑ

Καθώς πλησίαζε ὁ Ἰησοῦς στήν Ἱεριχώ, ἀδελφοί μου, καθόταν ἕνας τυφλός κοντά στόν δρόμο καί ζητιάνευε. Σ' αὐτή τήν πόλη ζοῦσε ὁ τυφλός τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, ὁ ὁποῖος ἦταν ἕνας δυστυχισμένος ἄνθρωπος. Ἡ φοβερή τύφλωση δέν τοῦ ἐπέτρεπε νά ἐργάζεται καί ἔτσι ἦταν ἀναγκασμένος, γιά νά ζήσει, νά κάνει τόν ζητιάνο. Εἶναι μιά εἰκόνα πού, δυστυχῶς, τή διαπιστώνουμε σ' ὅλες τίς ἐποχές, ἀκόμα καί σήμερα.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΔ΄Λουκά (Λουκά ιη΄ 35-43) - (3 Δεκεμβρίου 2017)

Η θεραπεία του Τυφλού στην Ιεριχώ

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αδελφοί μου, αναφέρεται στο θαύμα της θεραπείας του τυφλού στην Ιεριχώ. Αποτελεί θαυμαστό υπόδειγμα προσωπικής κοινωνίας ανθρώπου με τον Ιησού Χριστό, ως Σωτήρα και Λυτρωτή. Με το θαύμα αυτό βοηθείται ο άνθρωπος να αναγνωρίσει τον Θεάνθρωπο Κύριο ως απεσταλμένο του Θεού και να προσφέρει την δοξολογία του στον ίδιο τον Θεό, παραδίδοντας παράλληλα τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της αιωνίου ζωής και της βασιλείας των ουρανών.

<< Ιησού Υιέ Δαβίδ, ελέησόν με >>
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος :Εφεσ. ε΄18-19
Ευαγγέλιο: Λουκ. ι η ΄ 35-43
3 Δεκεμβρίου 2017
« Ιησού υιέ Δαυίδ, ελέησον με. Και οι προάγοντες επέτιμων αυτώ ίνα σιωπήση αυτός δε πολλώ μάλλον έκραζεν υιέ Δαυίδ ελέησον με» (Λουκ. ι η΄ 38-39)
Δυνατή η κραυγή, αλλά ακόμα δυνατότερη η πίστη του τυφλού του σημερινού Ευαγγελίου. Ενώ σωματικά μειονεκτεί έναντι των άλλων ανθρώπων που συνωστίζονται γύρω από τον Χριστό, αφού είναι τυφλός, στην πραγματικότητα υπερέχει όλων των άλλων μέσα από τη δύναμη της πίστης, γιατί μέσα από αυτήν και με τα μάτια της ψυχής «βλέπει» στο πρόσωπο του Ιησού τον «Υιό του Δαβίδ» δηλαδή τον αναμενόμενο Μεσσία.
Κυριακή 3 Δεκεμβρίου 2017 (ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ) ( Λουκ. ιη΄ 35-43)

        Στό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο παρουσιάζονται δύο ἀντίθετοι κόσμοι. Ὁ τυφλός τῆς Ἱεριχοῦς πού πίστεψε στό Χριστό καί ὁ «κόσμος» πού ἐμποδίζει τόν τυφλό νά φτάσει στό Χριστό. Ὅ,τι ποθεῖ ὁ πιστός τό ἀπορρίπτει ὁ «κόσμος». Καί ὅ,τι προσφέρει ὁ «κόσμος» τό ἀποκρούει ὁ πιστός. Τί ποθεῖ ὁ τυφλός; Νά πλησιάσει, νά συναντήσει τό Χριστό, γιά νά λάβει τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν του, νά ἀντλήσει φῶς καί δύναμη καί ζωή ἀπό τό φωτοδότη καί ζωοδότη Θεό καί Κύριο. Καί τί ζητᾶ ὁ «κόσμος»; Νά σταματήσει τόν πιστό, νά ἐμποδίσει τόν τυφλό  νά πλησιάσει τό Χριστό. Ἀπό ἀσπλαγχνία; Ἀπό ἄγνοια γιά τό Χριστό; Ἀπό ἀδιαφορία γιά τόν πόνο τοῦ ἄλλου; Πιθανόν. Μά κυρίως ζητᾶ νά ἐμποδίσει τόν τυφλό νά πλησιάσει τόν Χριστό, διότι ὁ «κόσμος» δέν πιστεύει στό Χριστό. Ὁ τυφλός εἶναι πιστός θερμός, ἀκλόνητος στήν πίστη του.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»

Μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ περιστοιχίζουν τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴ διδασκαλία του ἀκούγεται ἡ ἱκετευτικὴ φωνὴ ἑνὸς τυφ-λοῦ: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Τὸ πλῆθος ἐνοχλημένο ἀπ’ αὐτὴ τὴ φωνὴ προσπαθεῖ νὰ τὴν σταματήσει, γιατὶ δὲν θέλει νὰ χάσει τὴν ὡραία διδασκαλία. Ἀλλ’ ὁ τυφλὸς ἐπιμένει νὰ κραυγάζει ἀκόμη δυνατότερα καὶ νὰ ζητᾶ ἔλεος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ – 3 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Λκ. ιη΄, 35-43

Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, πού διαβά­στηκε στούς Ἱερούς Ναούς, ἀναφέρεται στήν θεραπεία ἑνός τυφλοῦ ἀπό τόν Χριστό στήν Ἱεριχώ. Ὅταν ὁ τυφλός πλησίασε τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν ρώτησε: «Τί σοι θέλεις ποιῆσαι;». Ἡ ερώτηση τοῦ Χριστοῦ μᾶς βάζει σε σκέψεις. Δέν γνωρίζει ὁ Χρι­στός τί θέλει ἔνας τυφλός, πού ἀπεγνωσμένα τόν παρακαλεῖ: «Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Δαυΐδ, ἐλέησόν με»; Γνω­ρίζει πολύ καλά καί τίς σκέψεις καί τίς ἐπιθυμίες μας ὁ Χριστός, σάν Θεός. Ἀλλά θέλει ἀπό τόν άνθρωπο νά τίς ἐκφράσει καί νά τίς ὁμολογήσει μπρο­στά του.

Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017

Τὸ ἰδανικὸ τῆς τελειότητας

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Νοεμβρίου 2017, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει»

«Τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κερδίσω τὴν αἰώνια ζωή;», ρώτησε τὸν Κύριο ὁ πλούσιος νεανίσκος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. Ὁ Κύριος τοῦ ὑπέδειξε τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου. Ὅταν ἐκεῖνος ἀπάντησε μὲ εἰλικρίνεια ὅτι ὅλες αὐτὲς τὶς ἔχει ἐφαρμόσει ἀπὸ τὴν πρώτη του νεότητα, ὁ θεῖος Διδάσκαλος πρόσθεσε: «Ἔτι ἕν σοι λείπει»· σοῦ λείπει ἀκόμη ἕνα: Πούλησε ὅλη τὴν περιουσία σου, μοίρασέ την στοὺς φτωχοὺς καὶ ἀκολούθησέ με ὡς μαθητής μου. Ὁ νέος ἔφυγε λυπημένος, γιατὶ εἶχε πολλὰ πλούτη καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὰ ἀποχωρισθεῖ. Ὁ Κύριος τότε εἶπε: «Πόσο δύσκολα οἱ πλούσιοι θὰ μποῦν στὴ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ!». Ὁ εὐσεβὴς αὐτὸς νέος τὰ εἶχε κάνει ὅλα, ἀλλὰ δὲν θέλησε νὰ κάνει ἕνα· καὶ ἐξαιτίας αὐτοῦ τοῦ ἑνὸς ἔχασε τὴ σωτηρία του! Ἄρα γιὰ νὰ σωθοῦμε, πρέπει νὰ γίνουμε τέλειοι, νὰ μὴν ὑστεροῦμε σὲ τίποτε!
50 ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18
13η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 18, 18 – 27)
26 Νοεμβρίου 2017
«...πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς,...καί δεῦρο ἀκολούθει μοι»
Εὐλογημένη ἡ ἐπιθυμία τοῦ πλούσιου νέου σήμερα νά μάθει τόν τρόπο τῆς σωτηρίας του. Ὅταν ἡ ἐπιθυμία γιά τή σωτηρία εἶναι γνήσια, τότε καί οἱ ἐρωτήσεις γύρω ἀπό θέματα σωτηρίας λαμβάνουν ἀπαντήσεις καί γίνονται τρόπος ζωῆς. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ νέου, ὅμως, γιά τή σωτηρία του δέν ἦταν ἀληθινή, ἀφοῦ, ὅπως ἀποδείχθηκε, δέν μπόρεσε νά κάνει τρόπο ζωῆς τίς ὁδηγίες τοῦ Χριστοῦ γιά τή σωτηρία του. Ἔκανε μία ἐρώτηση θεωρητική καί δυστυχῶς ἔμεινε στή θεωρία. Ἡ ἀγάπη γιά τόν πλοῦτο του δέν τοῦ ἐπέτρεψε νά κάνει τή θεωρία πράξη. Ἐν τούτοις ὁ Κύριος τοῦ δίνει κάποιες συγκεκριμένες ὁδηγίες σωτηρίας, τίς ὁποῖες μάλιστα μποροῦμε νά τίς χρησιμοποιήσουμε ἐμεῖς καί νά καταφέρουμε νά φτάσουμε ἐκεῖ πού δέν κατάφερε νά φτάσει ὁ νεαρός πλούσιος, στή σωτηρία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

Λουκ. ιη΄, 18-27

Ἡ εὐαγγελική περικοπή πού ἀκούσαμε σήμερα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς ἀναγκάζει νά μιλήσουμε πάλι γιά τό πάντα ἐπίκαιρο ἀλλά καί πολύ δύσκολο θέμα τοῦ πλούτου. Καί εἶναι οἱ ἄνθρωποι πού δημιούργησαν τό θέμα τοῦ πλούτου καί τό ἔκαναν τό δυσκολότερο ἴσως πρόβλημα, μέ τόσες διαφορετικές γνῶμες πού περιέπλεξαν τή διαχείρισή του.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

19 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΔ΄ (Ἐφεσ. β΄14-22)

Κανείς δέν ἀμφιβάλλει, ἀδελφοί μου, ὅτι ἡ ἐποχή στήν ὁποίαν ζοῦμε εἶναι δύσκολη καί ταραγμένη. Τά πάθη, οἱ ἀδυναμίες, τό μῖσος, δυστυχῶς, βασιλεύουν σέ πολλές ἀνθρώπινες καρδιές, ἀκόμα καί μεταξύ τῶν μελῶν μιᾶς οἰκογενείας. Ἀνάμεσα σέ ἀδέλφια, σέ γονεῖς καί παιδιά, σέ συζύγους. Ἡ βία, ἡ τρομοκρατία – τό βλέπομε, τό ζοῦμε - παίρνουν καθημερινῶς ἀπειλητικές διαστάσεις. Ὅσα μέτρα καί ἄν λαμβάνονται γιά τήν ἀσφάλειαν τῶν πολιτῶν, ἐκ τοῦ ἀποτελέσματος κρίνονται ἀνεπαρκῆ. Οἱ πολεμικοί ἐξοπλισμοί, παρά τίς συνεχεῖς συνδιασκέψεις καί τίς ὅποιες συμφωνίες, συνεχιζονται ἀδιάκοπα, καί ξοδεύονται γι’αὐτόν τόν σκοπόν τεράστια ποσά. Ἡ ἀπειλή γιά τήν χρησιμοποίησιν πυρηνικῶν ὅπλων μᾶς τρομάζει καί μόνον στό ἄκουσμα, ὅπως λ.χ. εἰπώθηκε προσφάτως ἀπό τήν Κορέα καί τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες τῆς Ἀμερικῆς.
Κυριακή 26 Νοεμβρίου 2017 (ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιη΄ 18-27)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει».

            Αὐτόν τό λόγο ἀπηύθυνε ὁ Κύριος στόν πλούσιο νεανίσκο τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. Ἦταν ξεχωριστός ὁ πλούσιος αὐτός νέος. Ὑπάκουος στούς γονεῖς του. Δέν παρουσίαζε σοβαρά ἀτοπήματα, δέν εἶχε ἀξιόλογες ἠθικές πτώσεις. Δέν συμβιβαζόταν μέ τήν ἁμαρτία. Εἶχε μάλιστα καί ὑψηλές ἀναζητήσεις. Τόν ἐνδιέφερε ἡ αἰώνια ζωή, ἤθελε νά τήν κληρονομήσει. Στό διάλογο ὅμως μέ τόν Κύριό μας σήμερα, ἀποκαλύπτεται τό ἀδύνατο σημεῖο του, ἡ ἀχίλλειος πτέρνα του. «Ἔτι ἕν σοι λείπει», τοῦ λέει ὁ Κύριος. Σοῦ λείπει ἕνα βασικό στοιχεῖο ἀκόμη, ἡ ἀπεξάρτησή σου ἀπό τόν πλοῦτο. Καί τό ἀδύνατο αὐτό σημεῖο του τόν κάνει νά ἀρνηθεῖ τήν κλήση τοῦ Θεοῦ, ἐπειδή ἔχει προσκόλληση στή ματαιότητα τῆς ὕλης. Αὐτή ἡ συμπεριφορά τοῦ νεανίσκου μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε πῶς τό ἀδύνατο σημεῖο τοῦ κάθε ἀνθρώπου μπορεῖ νά γίνει ἡ καταστροφή του καί πῶς πρέπει νά καταπολεμηθεῖ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ»

Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ εἶναι συμπαθής ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα, πού ἔχοντας τηρήσει ἀπό τή νεότητα του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Νόμου, ρωτᾶ τὸν Ἰησοῦ τί τοῦ μένει ἀκόμη γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι καταλυτική, γνωρίζοντας τί κρατᾶ συνήθως τόν ἄνθρωπο γερά δεμένο στήν γῆ: «Ἕνα ἀκόμη σοῦ λείπει. Πούλησε ὅλα ὅσα ἔχεις καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς, καί ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό κοντά στόν Θεό, καὶ ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις».
ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Η αυθεντική κοινωνία
«Τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών, σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο προηγείται της συναντήσεως με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

Ο πλούσιος νέος

Στην απορία του νέου τι έπρεπε να κάνει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή, ο Κύριος τον παρέπεμψε στο μωσαϊκό νόμο. Σε καθήκοντα που ήδη είχε εφαρμόσει από την παιδική του ηλικία. Ο Νόμος λειτουργούσε ως «παιδαγωγός εις Χριστόν». Η εφαρμογή του οδηγούσε τον άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης στην αγάπη, την αλήθεια και τη Χάρη του Χριστού.

Ωστόσο, ο πλούσιος νέος αδυνατούσε να αισθανθεί τον Θεό στην ύπαρξή του, παρόλο που είχε εφαρμόσει τις εντολές Του. Και αυτό γιατί το κίνητρό του δεν ήταν ασφαλώς η αγάπη του Θεού, αλλά η ανύψωση και η εγωιστική ανάδειξη του εαυτού του. Παραμέρισε το Θεό από τη ζωή του και έψαχνε εναγωνίως στηρίγματα για τον εαυτό του σε λάθος δρόμο και αντίστροφη για την αξία του ανθρώπου πορεία.

Γι’ αυτό και τον βλέπουμε να είναι ασφυκτικά προσκολλημένος στα υλικά αγαθά, στην περιουσία και τα χρήματά του. Καλλιεργούσε επίσης μια επικίνδυνη αυταρέσκεια που εκφραζόταν με τη φήμη του ως καλού, ηθικού και θρησκευτικού ανθρώπου. Όλα όμως αυτά τον οδηγούσαν μόνο στην ειδωλοποίηση του εαυτού του και κατ’ επέκταση στην αφροσύνη. Αποκλειστικό του στήριγμα είχαν γίνει οι φυσικές και βιολογικές του δυνάμεις, παρόλο που γνώριζε ότι αυτά είναι εντελώς πρόσκαιρα και προσωρινά.

Ειδωλολατρία

Ο νέος της περικοπής μας είχε ταυτισθεί με την περιουσία του. Σε σημείο μάλιστα που τα χρήματα και τα υλικά αγαθά προσδιόριζαν την αξία της ύπαρξής του. Τοποθέτησε η δυστυχισμένη αυτή ύπαρξη, τα υλικά αγαθά στη θέση του Θεού, δίνοντάς τους ανάλογη υπόσταση στη ζωή του.

Ο Χριστός με τα όσα υπέδειξε στο νέο εκείνο θέλησε να το βοηθήσει να καταλάβει πώς μ’  αυτό τον τρόπο ο άνθρωπος καταστρέφεται και οδηγείται στην απώλεια. Γι΄ αυτό και του λέγει: «Ένα σου λείπει ακόμη. Όλα όσα έχεις πώλησέ τα και μοίρασέ τα στους φτωχούς και θα έχεις θησαυρό στον ουρανό. Και ύστερα έλα να με ακολουθήσεις».

Ο Κύριος στέλλει σε όλους μας ξεκάθαρα μηνύματα. Μάς βοηθά να καταλάβουμε ότι η φιλοχρηματία και η φιλαργυρία είναι ειδωλολατρία. Ειδωλολατρία σημαίνει υποταγή και υποδούλωση στη φθορά των υλικών αγαθών. Ειδωλοποίηση του εγωισμού σημαίνει απομόνωση, μοναξιά και επομένως καταδίκη. Ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας Του και της αλήθειας της, προσκαλεί όλους μας να απελευθερωθούμε από το φορτίο της υλικής κυριαρχίας και ν’ απαγκιστρωθούμε από ψευδαισθήσεις για δήθεν υπεραξία του εγώ μας έναντι των άλλων ανθρώπων.

Πραγματικά, πόσο δυστυχισμένη ύπαρξη προβάλλει ο νέος της περικοπής μας, όταν τον βλέπουμε πόσο προσκολλημένος και προσαραγμένος είναι στα υλικά αγαθά; «Περίλυπος εγένετο, ήν γαρ πλούσιος σφόδρα». Είναι γι’ αυτό άλλωστε που ο Κύριος διαπιστώνει ότι «εκείνοι που έχουν τα χρήματα δύσκολα θα εισέλθουν στη Βασιλεία του Θεού. Είναι πιο εύκολο να περάσει μια καμήλα από την τρύπα της βελόνας, παρά πλούσιος να μπει στη Βασιλεία του Θεού».



Κοινωνία αγάπης

Ο λόγος του Χριστού αγγίζει τις πιο ευαίσθητες χορδές της ανθρώπινης ψυχής, προκειμένου αυτή ν’ αποδώσει μελωδίες πνευματικές. Στη διαδικασία αυτού του αγγίγματος, ο άνθρωπος δέχεται μέσα του ισχυρές δονήσεις και διερωτάται ποιος μπορεί να σωθεί τη στιγμή που βυθίζεται στις βιοτικές μέριμνες και τις υλικές φροντίδες. Βέβαια, η σωτηρία μας «παρά ανθρώποις αδύνατόν εστι». Η σωτηρία είναι ακριβώς η κοινωνία μας στην αγάπη του Θεού, που απελευθερώνει τον άνθρωπο από κάθε είδους δεσμεύσεις που έχουν σχέση με την προσκόλληση στα υλικά αγαθά. Για να δεχθεί ο άνθρωπος τη σωτηρία, θα πρέπει επειγόντως να εμπιστευτεί τον εαυτό του στο Θεό και να παραδοθεί χωρίς όρους και όρια στην αγάπη Του. Να προσκολληθεί σε αυτήν, για να μπορέσει να απελευθερωθεί και να σπάσει τα δεσμά της κάθε μορφής δουλείας που τον κυκλώνει σήμερα και τον στραγγαλίζει πνευματικά. Αν αυτό γίνει, τότε μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι «παρά τω Θεώ πάντα δυνατά εστί».

Αγαπητοί αδελφοί, ο άνθρωπος ιδιαίτερα της εποχής μας, γκρεμίζει καθημερινά την ύπαρξή του, επειδή την εξαρτά μονομερώς με την περιουσία που εκφράζεται με τα υλικά αγαθά και ό,τι έχει σχέση με αυτά. Δεν την εξαρτά με την πραγματική ουσία του που φανερώνεται στην πιο αυθεντική της μορφής στην κοινωνία με το Θεό, στο Πρόσωπο του Χριστού. Σ΄ αυτή την κοινωνία μας προσκαλεί καθημερινά η αγάπη του Χριστού, η οποία είναι η μόνη βάση  που μας εξυψώνει και μας καταξιώνει σε μια δυναμική που διανοίγει απεριόριστα τους ορίζοντες της ζωής μας στην προοπτική ενός βαθύτερου νοήματος που τόσο εναγωνίως αναζητούσε ο νέος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος:Εφεσ. σ΄1-7
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη ΄18-27
26 Νοεμβρίου 2017
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; » (Λουκ. ι η ΄18)
Η αιώνιος ζωή δεν αποτελεί μόνο κυρίαρχο στοιχείο της διδασκαλίας του Ιησού, αλλά αποτελεί και την μεγαλύτερη προσφορά αγάπης του προς τον άνθρωπο που, πέρα από την ενανθρώπηση, εκφράστηκε με τη Σταυρική του θυσία. Αυτή η προσφορά είχε σαν στόχο να γίνει ο άνθρωπος μέτοχος αυτής της βασιλείας καθώς και των αγαθών της, όχι αναγκαστικά, αλλά μέσα από τη δική του συμβολή με τη δύναμη της πίστης του. Όμως, τι είναι «αιώνιος ζωή;» Απάντηση στο ερώτημα δίνει ο ίδιος ο Χριστός: «Αύτη δέ εστιν η αιώνιος ζωή, ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεον και ον απέστειλας Ιησούν Χριστόν» (Ιωάν. ιζ΄3). Δηλαδή, « και να ποια είναι η αιώνια ζωή:
Ν’αναγνωρίζουν οι άνθρωποι εσένα ως το μόνο αληθινό Θεό, καθώς κι εκείνον που έστειλες, τον Ιησού Χριστό»

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Νὰ θησαυρίζεις στὸ Θεὸ καὶ ὄχι στὸ ἐγὼ

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Νοεμβρίου 2017, Θ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

«Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»

Μὲ τὰ παραπάνω λόγια κατακλείει ὁ Κύριος τὴν Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου, ποὺ ἀκούσαμε στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. «Οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ»· δηλαδή: Ἔτσι θὰ εἶναι, τέτοιο πάθημα, τέτοιο τέλος θὰ ἔχει· ποιός; «ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ»· αὐτὸς ποὺ θησαυρίζει ὑλικὰ ἀγαθὰ γιὰ τὸν ἑαυτό του, γιὰ νὰ τὰ ἀπολαμβάνει ἐγωιστικὰ μόνο ἐκεῖνος· «καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν»· καὶ δὲν πλουτίζει σὲ πνευματικοὺς θησαυρούς, στοὺς ὁποίους μόνο ἀρέσκεται ὁ Θεός. 

Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὸ εἶναι τὸ πάθημα ἐκείνου ποὺ θησαυρίζει γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ ποιὰ εἶναι ἡ εὐτυχία ἐκείνου ποὺ πλουτίζει ὅπως θέλει ὁ Θεός.

1. Ἀγωνιώδης μέριμνα, αἰώνια ἀπώλεια
9η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 12, 16 – 21)
19 Νοεμβρίου 2017
«Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω».

Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί μεγαλύτερες θά κτίσω». Δέν εἶναι αὐτή μία φράση καθρέπτης τῆς
ἐποχῆς μας; «Καθελῶ μου τάς ἀποθήκας καί μείζονας οἰκοδομήσω». Δέν ἀντικατοπτρίζει αὐτή ἡ ἀπόφαση τοῦ ἄφρονος πλουσίου τῆς σημερινῆς παραβολῆς τούς πόθους, τούς στόχους καί τά ἰδανικά τῆς ὑπερκαταναλωτικῆς κοινωνίας μας;
Συμπολῖτες τῶν ἁγίων καὶ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ

Ἀποστολικό ἀνἀγνωσμα Κυριακῆς 19 Νοεμβρίου 2017, ΚΔ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

1. Συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Ἀγεφύρωτο ἦταν τὸ χάσμα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων. Ἡ ἁμαρτία εἶχε ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν εἶχε παρασύρει στὴν εἰδωλολατρία. Ἀκόμα κι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἔβλεπαν τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ἐνοχή τους ἀπέναντί Του καὶ περίμεναν τὸν Λυτρωτὴ ποὺ θὰ τοὺς χάριζε καὶ πάλι τὴν κοινωνία μὲ τὸν πανάγαθο Δημιουργό.
ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017 –Θ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. β’  14-22)

Ο κατά Θεόν πλούτος

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από την πλεονεξία. Για να βοηθήσει, λοιπόν, όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μας πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσα διδακτικά μηνύματα και νοήματα της.

Η υποδούλωση στην ύλη
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ»

Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριος διηγεῖται τήν παραβολή τοῦ ἄφρονος πλουσίου. «Ἄφρων» στήν Ἁγία Γραφή χαρακτηρίζεται ἀφ’ ἑνός ἐκεῖνος πού στρέφει τά νῶτα του στόν θεό καί ἀφ’ ἑτέρου ἐκεῖνος πού προσκολλᾶται στόν πλοῦτο, ἴσως γιατί τό ἕνα δέν εἶναι ἄσχετο μέ τό ἄλλο. Εἶναι κοινή διαπίστωση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἀρνεῖται τή σχέση μέ τόν θεό, γιατί συνήθως ἡ καρδιά του εἶναι κολλημένη ἀλλοῦ, στό κυνήγι τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.
Κυριακή 19 Νοεμβρίου 2017 (Θ’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Ὁ μεγαλοκτηματίας τῆς σημερινῆς Παραβολῆς, ἀδελφοί, δέν μποροῦσε νά ἡσυχάσει, διότι ἐκείνη τή χρονιά «εὐφόρησεν ἡ χώρα», κι αὐτός βυθίστηκε σέ πελάγη ἀγωνίας. «Τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τούς καρπούς μου;» Τί νά κάνω πού δέν ἔχω ποῦ νά ἀποθηκεύσω τά ἀγαθά μου; Μετά ἀπό τίς βασανιστικές του σκέψεις βρίσκει ἐπιτέλους τή λύση! «Τοῦτο ποιήσω»! Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά χτίσω μεγαλύτερες. Καί θά συγκεντρώσω ἐκεῖ τούς καρπούς μου. Θά γίνω πλουσιότερος. Ἔτσι, θά κατοχυρώσω τήν περιουσία μου, τά κεφάλαιά μου, τά κέρδη μου. Ἡ ἄπληστη αὐτή πλεονεξία τοῦ πλουσίου τῆς Παραβολῆς μᾶς δίνει τήν ἀφορμή νά δοῦμε ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι πάθος ἀκόρεστο καί καταστροφικό.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017
ΣΥΜΠΟΛΙΤΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ  

Συχνά αναρωτιόμαστε, αγαπητοί μου αδελφοί, ποιο είναι το νόημα της ζωής μας μέσα στην Εκκλησία. Πολλοί άνθρωποι έρχονται στο ναό για να γαληνέψουν, να ησυχάσουν από τους περισπασμούς της ζωής, να τα βρούνε με το Θεό και τον εαυτό τους, να λάβουν άφεση για τα μικρότερα και βαρύτερα κρίματά τους. Γι’ αυτό και δε θέλουν να έχουν ιδιαίτερη επικοινωνία με τους άλλους ανθρώπους που εκκλησιάζονται, ζητούνε την ήσυχη γωνιά τους και όταν τελειώνει η ακολουθία, αναχωρούν από το ναό, για να συνεχίσουν τη ζωή τους μέσα στην τύρβη της, μέχρις ότου αισθανθούν και πάλι την ανάγκη να προσευχηθούν στο Θεό για τον εαυτό τους και για τη ζωή τους.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Σή­με­ρα στὸ εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα γιὰ ἀ­κό­μη μί­α φο­ρὰ πρω­τα­γω­νι­στὴς εἶ­ναι ἕ­νας πλού­σι­ος, ἀλ­λὰ δυ­στυ­χῶς ἄ­φρων. Ὁ Χρι­στός, ἀ­φορ­μώ­με­νος ἀ­πὸ μί­α δι­α­μά­χη δύ­ο ἀ­δελ­φῶν γιὰ κλη­ρο­νο­μι­κὰ θέματα ἀ­να­πτύσ­σει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­να πλού­σι­ου, γιὰ νὰ κα­τα­δι­κά­σει καὶ νὰ προ­φυ­λά­ξει τοὺς ἀν­θρώ­πους ἀ­πὸ τὸ με­γά­λο κα­κὸ τῆς φι­λαρ­γυ­ρί­ας, καὶ συγ­κε­κρι­μέ­να τὴν πλε­ο­νε­ξί­α, ποὺ κατὰ τὸν ἀπόστολο Παῦλο εἶ­ναι «ρί­ζα πάν­των τῶν κα­κῶν» (Α΄ Τιμ. 6, 10).
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 19 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Μελετώντας τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ γιὰ τὸν ἄφρονα πλούσιο, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους συμπεραίνουν ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἀπὸ μόνος του ἕνα μεγάλο κακὸ στὸν κόσμο μας καὶ Χριστὸς ἕνας μεγάλος ἐπαναστάτης ἐναντίον τῶν πλουσίων. Στὴν πραγματικότητα, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς οὔτε τὸν πλοῦτο κατηγόρησε ὡς κακὸ ἀπὸ τὴν φύση του, οὔτε ἐπιτέθηκε ἀδιάκριτα ἐναντίον ὅλων τῶν πλουσίων. Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα πλῆθος ἀπὸ ὑλικὰ ἀγαθὰ, τὰ ὁποῖα δημιούργησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός. Εἶναι γνωστό ἐπίσης ὅτι ὑπῆρξαν ἄνθρωποι πλούσιοι, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πολὺ ἀγαπητοὶ στὸν Θεό, ὅπως ὁ πατριάρχης Ἀβραάμ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. β' 19 - 22
Ευαγγέλιον: Λουκά ιβ' 16 – 21
19 Νοεμβρίου 2017
Έμφυτη η προσπάθεια του ανθρώπου να αποκτήσει υλικά αγαθά. Στην αντίληψη μας υπερισχύουν οι σωματικές μας ανάγκες ενώ αγνοείται ή περιορίζεται η σημασία και αξία του πνευματικού άϋλου συστατικού μας.
Προφανώς αυτός είναι ένας λόγος που μας ωθεί σε καθημερινές φροντίδες και συστηματικές ενέργειες που απορροφούν το σύνολο σχεδόν των ενδιαφερόντων μας. Παρουσιάζεται λογική αυτή η τάση μας και κατά μεγάλο μέρος είναι.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

19 Νοεμβρίου 2017

Τρίτη Κυριακή του Νοεμβρίου σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, και η Αγία μας Εκκλησία μας θυμίζει την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του άφρονος πλουσίου. Κάποιου για τον οποίο δε μας δίνονται άλλα στοιχεία ταυτότητος, πλουσίου ήταν τόσο παραγωγική η χρονιά σε αγαθά που το μόνο που σκεφτόταν, ήταν πως θα αποθηκεύσει τα πλούτη του. Μία νύκτα λοιπόν αποφάσισε ότι πρέπει να γκρεμίσει τις παλιές αποθήκες του και να κατασκευάσει νέες οι οποίες χωρούν όλη τη σοδειά του. Τότε θα μπορούσε τάχα να πει στην ψυχή του αναπαύσου φάγε και πιές γιατί έχεις πολλά αγαθά και δε χρειάζεται να κουραστείς άλλο. Όμως αυτή τη νύκτα ο πραγματικός άρχων του κόσμου τούτου, ο ίδιος ο Θεός βάζει τα πράγματα στη θέση τους. «άφρων ζητούν την ψυχή σου αυτή τη νύκτα, ό,τι έχεις δημιουργήσει πού θα καταλήξει;»

Σάββατο 11 Νοεμβρίου 2017

Θεάρεστη ἐλεημοσύνη

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Νοεμβρίου 2017, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)

«Ἰδὼν αὐτὸν ἐσπλαγχνίσθη»

Ἕνας «νομικός», δηλαδὴ μελετητὴς ποὺ γνώριζε πολὺ καλὰ τὸν Μωσαϊκὸ Νόμο, σηκώθηκε γιὰ νὰ ρωτήσει κάτι τὸν Κύριο μὲ σκοπὸ νὰ Τὸν φέρει σὲ δύσκολη θέση. Τελικὰ ὅμως ἔδωσε τὴν ἀφορμὴ στὸν Κύριο νὰ μᾶς χαρίσει μία ἀκόμη θαυμάσια Παραβολή, τὴν Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. Ὁ Σαμαρείτης αὐτὸς εἶδε κάποτε ἕναν ταξιδιώτη ποὺ εἶχε πέσει θύμα ληστῶν καὶ τὸν ἐλέησε, σὲ ἀντίθεση μὲ ἕναν ἱερέα (τῆς ἰουδαϊκῆς λατρείας) καὶ ἕνα Λευΐτη (ἄνθρωπο τῆς φυλῆς Λευΐ, ποὺ διακονοῦσε στὸ Ναό), οἱ ὁποῖοι τὸν εἶχαν προσπεράσει ἀδιάφοροι. Μὲ ἀφορμὴ λοιπὸν τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἂς δοῦμε ποιὰ εἶναι τὰ βασικὰ γνωρίσματα τῆς θεάρεστης ἐλεημοσύνης.

1. Ἡ πραγματικὴ συμπάθεια
ΚΥΡΙΑΚΗ 12 NOEMΒΡΙΟΥ 2017 – H΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. ι΄25-37) (Β΄ Κορ. θ΄ 6-11)

Σαμαρειτικές ενατενίσεις

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα  ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας; Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό, γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 10, 25-37)

Ὁ Κύ­ρι­ος, στὴ ση­με­ρι­νὴ πα­ρα­βο­λή, κά­νει κά­τι πρω­το­πο­ρι­α­κὸ γιὰ τὴν ἔν­νοι­α τοῦ πλη­σί­ον. Ἀ­πε­λευ­θε­ρώ­νει τὴν ἔν­νοι­α αὐ­τὴ ἀ­πὸ τὰ στε­νὰ ὅ­ρι­α καὶ πλαί­σι­α, γε­ω­γρα­φι­κά, φυ­λε­τι­κά, θρη­σκευ­τι­κά. Ὁ Χρι­στὸς το­νί­ζει ὅ­τι δὲν ὑ­πάρ­χουν ὅ­ρι­α στὸ χρέ­ος τῆς ἀ­γά­πης. Πλη­σί­ον εἶ­ναι ὁ κά­θε ἄν­θρω­πος ποὺ βρί­σκε­ται σὲ ἀ­νάγ­κη, ἀ­δι­α­κρί­τως ἔ­θνους, φυ­λῆς, θρη­σκευ­τι­κοῦ πι­στεύ­ω, κοι­νω­νι­κῆς τά­ξε­ως, ἢ εὐ­θύ­νης γιὰ τὴν κα­τά­στα­σή του. Ἐ­κεῖ­νο ποὺ βα­ρύ­νει εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ὁ ἄν­θρω­πος ὡς εἰ­κό­να τοῦ Θε­οῦ. Καὶ τὸ οὐ­σι­α­στι­κὸ πρό­βλη­μα δὲν εἶ­ναι ποιὸς εἶ­ναι ὁ πλη­σί­ον, ἀλ­λὰ τὸ πῶς θὰ γι­νό­μα­στε ἐ­μεῖς πλη­σί­ον σὲ κά­θε ἄν­θρω­πο ποὺ χρει­ά­ζε­ται βο­ή­θει­α.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

12 Νοεμβρίου 2017

Βρισκόμαστε στην δεύτερη Κυριακή του Νοέμβρη και μέσα στις Εκκλησίες μας διαβάσαμε, αγαπητοί μου αδελφοί, την πολύ γνωστή σε όλους μας παραβολή του Καλού Σαμαρείτου. Είδαμε ότι ο Ιησούς διηγείται αυτή την παραβολή σε ένα νεαρό ο οποίος όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο ευαγγελιστής Λουκάς, πλησιάζει τον Ιησού για να τον «πειράξει», να προσπαθήσει να Τον ξαφνιάσει για να μπορέσει να Τον αποδυναμώσει και να Τον μειώσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ – 12 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ι΄ 25-37)

Ἡ παραβολὴ τοῦ καλοῦ Σαμαρείτη ποὺ ἀκούσαμε σήμερα νὰ μᾶς διηγεῖται τὸ Εὐαγγέλιο, ἔχει βαθύ ἐκκλησιολογικό περιεχόμενο, δείχνει τὴν πραγματικὴ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὸν κόσμο. Εἰπώθηκε ἀπὸ τὸν Ἰησοῦ, μὲ σκοπὸ νὰ ἀπαντηθεῖ τὸ ἑρώτημα: «καὶ τὶς ἐστί μου πλησίον;», ποὺ διατύπωσε κάποιος νομικὸς, θέλοντας νὰ πειράξει τὸν Ἰησοῦ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

«ΚΑΘΑΡΑ ΚΙΝΗΤΡΑ ΚΑΙ ΣΑΦΗΣ ΣΚΟΠΟΣ»

Ἕνας νεαρός, ἑρμηνευτής τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου δίνει τήν ἀφορμή γιά τή σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτη, μία ἀπ’ τίς πιό γνωστές τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Νομίζοντας ὅτι μπορεῖ νά παρασύρει τόν Χριστό σέ ἀντιφάσεις, θέτει μέ ἐξωτερικό σεβασμό κάποιες ἐρωτήσεις. Ὅταν μέ ἀντερωτήσεις ὁ Χριστός τόν ἀναγκάζει νά ἀπαντήσει μόνος του, ἀποκαλύπτεται ὅτι δέν ρωτοῦσε ἀπό γνήσιο ἐνδιαφέρον, ἀλλά μέ ὑποβολιμαία σκοπιμότητα.
8η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 10, 25 – 37)
12 Νοεμβρίου 2017
«τίς ἐστί μου πλησίον»;

Τό πείραγμα πού προσπάθησε νά κάνει ὁ νομικός στόν Κύριο σήμερα γίνεται ἀφορμή νά ἀκούσουμε μία ἀπό τίς πιό γνωστές καί ἀγαπημένες παραβολές τοῦ Κυρίου, τήν παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου. Ζητάει ὁ νομικός ὁδηγίες γιά τή σωτηρία του, μέ σκοπό νά ἀποδείξει στούς ἀνθρώπους πώς ὁ Χριστός δέ γνωρίζει τό νόμο. Ὁ Κύριος τοῦ ἀπαντάει, λοιπόν, μέ βάση τό νόμο, γιά νά τοῦ δείξει πώς αὐτός, πού νομίζει ὅτι ξέρει τό νόμο, τελικά δέν τόν ἔχει καταλάβει.
Κυριακή 12 Νοεμβρίου 2017 (Η’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ι΄ 25-37)
«Ἀγαπήσεις… τόν πλησίον σου ὡς ἑαυτόν».

            Στή σημερινή παραβολή τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου ἀποκαλύπτεται μέ τόν πλέον παραστατικό τρόπο ἡ ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου, πρός τόν κάθε λαβωμένο ἀπό τήν ἁμαρτία ἄνθρωπο. Αὐτή ἡ ἀπροσμέτρητη ἀγάπη τοῦ Κυρίου μας μᾶς δίνει τό παράδειγμα, ἀλλά καί τήν ἐντολή νά ἀγαπήσουμε κι ἐμεῖς τόν κάθε συνάνθρωπό μας. Ἄς δοῦμε λοιπόν ποιά στοιχεῖα θά πρέπει νά ἔχει ἡ ἀγάπη μας αὐτή πρός τόν πλησίον.
ΚΑΡΠΟΙ ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗΣ

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Η' Λουκᾶ (Β' Κορ. θ', 6-11)

Ὅσο κι ἄν φαίνεται παράδοξο, ἡ πρακτική ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης, ὅταν ἐξασκεῖται μέ διάθεση ἀγαθή καί καρδία ἀγαπῶσα, φανερώνει ὕψος πνευματικότητος. Ἐξ ἀντιθέτου, ὅταν ὁ πιστός χωλαίνει στό ζήτημα αὐτό, ἀποδεικνύει κουφότητα καί πίστιν ἄνευ περιεχομένου. Γι’ αὐτή, λοιπόν, τή βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, τήν ἐλεημοσύνη, μᾶς κάνει λόγο ὁ θεῖος Ἀπόστολος στό Ἀποστολικό μας ἀνάγνωσμα. Εἶναι δέ πολύ χαρακτηριστική, πλήν τῶν ἄλλων, ἡ ἐπιβεβαίωσις τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡ ἀρετή αὐτή «μένει εἰς τόν αἰῶνα». Δέν σβήνει καί δέν χάνεται ποτέ.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Β΄ Κορ. θ΄ 6-11
Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 25-37
12 Νοεμβρίου 2017
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»
Η ζωή του ανθρώπου πάνω στη γη προσφέρεται ως μοναδική ευκαιρία για πλήρη αποδοχή της αγάπης του Θεού, την οποία καλείται να προσφέρει αδιάκοπα στους συνανθρώπους του. Στο θέμα ακριβώς αυτό εστιάζεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία αναφέρεται στην παραβολή του Καλού Σαμαρείτη. Μέσα απ’ αυτή την παραβολή δίνεται απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο πλησίον μας. Εγείρεται επίσης το ζήτημα πώς ο καθένας από εμάς γίνεται πλησίον για τον άλλο. Και αυτό γιατί σε τελική ανάλυση στην προοπτική της αυθεντικής κοινωνίας αγάπης που σφυρηλατείται στην πραγματικότητα της Εκκλησίας όλοι οι άλλοι είναι πλησίον μας και αδελφοί μας και σαν τέτοιους θα πρέπει να τους αντικρίζουμε. Αυτό κι αν συνιστά την απάντηση στο ζήτημα που εγείρεται στην εποχή μας για τη δυνατότητα μιας αυθεντικής κοινωνίας προσώπων και λαών.

Σάββατο 4 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18 37
5η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 16, 19 – 31)
5 Νοεμβρίου 2017

«...ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ»

Εἶναι θλιβερή ἡ κατάσταση τοῦ πλουσίου τῆς σημερινῆς παραβολῆς. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ παρουσιάζει τήν κόλαση σά φωτιά πού προκαλεῖ ἀφόρητο καί φρικτό πόνο στούς κολασμένους. Ὁ πόνος ἀπό τή φλόγα τῆς κολάσεως εἶναι αἰώνιος, ἀτελεύτητος, ἀπροσμέτρητος, ἀφόρητος. Ἄν βάλουμε μέ τό μυαλό μας ἕνα ἔγκαυμα πού, ἀντί νά θεραπευθεῖ, συνεχῶς ἀνανεώνεται ἀπό καινούρια φωτιά, τότε θά καταλάβουμε, ἔστω καί στό ἐλάχιστο, τί σημαίνει κόλαση.
«Ὀδυνῶμαι ἐν τῇ φλογί ταύτῃ», φωνάζει ὁ ἄφρων πλούσιος στόν Ἀβραάμ καί σπαράζει ἡ καρδιά μας ἀπ’ αὐτή τήν ὀδύνη. Τά ὑλικά ἀπό τά ὁποῖα ἀποτελεῖται ἡ φλόγα τῆς κολάσεως εἶναι τρία. Πρῶτο ὑλικό εἶναι οἱ τύψεις, δεύτερο ὑλικό εἶναι ἡ μοναξιά, τρίτο ὑλικό εἶναι οἱ ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες καί τό φοβερώτερο ἀπ’ ὅλα τά ὑλικά εἶναι ἡ ἀπίστευτη γιά τό ἀνθρώπινο μυαλό διάρκεια αὐτῆς τῆς φλόγας.
ΚΥΡΙΑΚΗ 5 Νοεμβρίου 2017 – Ε΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιστ΄ 19-31)         (Γαλ. στ΄ 11-18)

Ο αυθεντικός πλούτος

«Και εν τω άδη επάρας τους οφθαλμούς αυτού, υπάρχων εν βασάνοις, ορά τον Αβραάμ από μακρόθεν και Λάζαρον εν τοις κόλποις αυτού»

Η φιλαργυρία των Γραμματέων και των Φαρισαίων στάθηκε αφορμή για να μας προσφέρει ο Χριστός την παραβολή του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου, η οποία βρίθει μηνυμάτων και νοημάτων ουράνιας εμβέλειας και ακτινοβολίας. Οι Φαρισαίοι έβλεπαν σαν εύνοια του θεού την εξασφάλιση υλικών αγαθών και χρημάτων και κατ’ επέκταση σαν αποδεικτικό στοιχείο και πιστοποίηση του «καλού εαυτού τους». Με αυτό τον τρόπο δικαίωναν τον εαυτό τους μπροστά στους ανθρώπους και αδιαφορούσαν βέβαια για την εσωτερική τους ακαταστασία και κυρίως την αξεπέραστη υποκρισία τους που αποτύπωναν τις πραγματικές προθέσεις και διαθέσεις τους.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΤΟ  ΚΗΡΥΓΜΑ  ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

5 Νοεμβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΚΒ΄

( Γαλ. στ΄ 11-18 )

Στό ἐσφαλμένο συμπέρασμα, ἀδελφοί μου, ὅτι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἦτο ἄνθρωπος πού ὑπηρετοῦσε τό ΕΓΩ του, ἄνθρωπος πού τοῦ ἄρεσε ὁ αὐτοέπαινος, ἀλλά καί ὁ ἔπαινος τῶν ἄλλων, ἄνθρωπος καυχησιάρης, σ’ αὐτό, λέγω, τό ἐσφαλμένο συμπέρασμα μπορεῖ νά ὁδηγηθῇ ἐκεῖνος πού θά ἀκούσῃ τό σημερινόν ἀποστολικόν ἀνάγνωσμα, καί δέν θά ἐμβαθύνῃ. Νά θυμηθοῦμε δύο σημεῖα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος:

1ον. «Ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ».  Καί
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ»

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, λές καί εἰπώθηκε προφητικά γιά τή δική μας ἐποχή, ἔρχεται νά βάλει τά πράγματα στή θέση τους. Καί ξεκινᾶ ἀπό τήν ἀναίρεση τοῦ πιστεύματος ὅτι βασική προτεραιότητα καί ἀπαραίτητο στοιχεῖο γιά τήν εὐτυχία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ πλοῦτος. Μιλᾶ γιά τόν ἀνώνυμο πλούσιο καί τόν φτωχό Λάζαρο, ὄχι γιά νά κατακρίνει τόν πλοῦτο ἤ νά ὑποτιμήσει καί καταδικάσει τούς πλούσιους, ἀλλά γιά νά καταδείξει πού καταντᾶ τόν ἄνθρωπο ἡ ἐσφαλμένη θεώρηση τῆς ζωῆς καί ἡ ὑποταγή σέ θελκτικές, πλήν αὐτοκαταστροφικές ἐπιθυμίες. Ἔτσι, στόχος τῆς παραβολῆς καθίστανται ὅλοι, πλούσιοι καί φτωχοί, ὅταν ἐνεργοῦν ἔχοντας ὡς ἀπόλυτη προτεραιότητα τους τήν προσήλωσή τους στά ὑλικά ἀγαθά, ἀσχέτως τοῦ ἄν τά ἔχουν ἀποκτήσει.
Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2017 (Ε’ ΛΟΥΚΑ) (Λουκ. ιστ΄ 19-31)

«Μεταξύ ἡμῶν καί ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστήρικται».

            Μέσα στό φοβερό καμίνι τῆς κολάσεως ὁ πλούσιος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου ὑποφέρει καί θρηνεῖ. Μακριά του ἀντικρίζει τό φτωχό Λάζαρο μέσα στήν ἀσύλληπτη ὀμορφιά τοῦ Παραδείσου, στήν ἀγκαλιά τοῦ πατριάρχη Ἀβραάμ.

- Πάτερ Ἀβραάμ, φωνάζει ἀπεγνωσμένα, λυπήσου με καί στεῖλε τόν Λάζαρο νά βάψει τήν ἄκρη τοῦ δακτύλου του στό νερό, νά δροσίσει ἔστω καί λίγο τή γλῶσσα μου. Ὑποφέρω μέσα στή φλόγα τοῦ Ἅδη.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ – 5 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2017

(Λκ. ιστ΄ 19-31)

Πολλοὶ ἄνθρωποι, ἀδελφοί μου, δὲν πιστεύουν στὴ μετὰ θάνατο ζωή. Λένε «Ἐδῶ εἶναι ὁ Παράδεισος ἐδῶ καὶ ἡ Κόλαση», ἀκόμη «Ποιὸς γύρισε μετὰ τὸ θάνατό του στὴ ζωὴ νὰ μᾶς βεβαιώσει τί γίνεται, ὅταν πεθαίνουν οἱ ἄνθρωποι;» Καὶ ἀφοῦ δέχονται ὅτι ἡ τελευταία τους κατοικία εἶναι ὁ τάφος τους, λένε «φάγωμεν καὶ πίωμεν, αὔριο γὰρ ἀποθνήσκομεν».
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος : Γαλ. στ΄ 11-18
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιστ΄19-31
5 Νοεμβρίου 2017
«Όπως οι θέλοντες διαβήναι ένθεν προς υμάς μη δύνωνται, μηδέ οι εκείθεν προς ημάς διαπερώσιν» (Λουκ. ιστ΄26)
Αν με τον όρο «ζω» εννοώ, σαν άνθρωπος ότι υπάρχω, ότι έχω την αίσθηση της ύπαρξής μου και την ίδια στιγμή αναγνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις που είτε βρίσκονται στη ζωή, είτε έχουν πεθάνει, τότε σημαίνει με βάση και το σημερινό ευαγγέλιο, ότι η ζωή χωρίζεται στην παρούσα, την τωρινή και τη μέλλουσα. Μια ζωή που όχι μόνο χωρίζεται σε δυο φάσεις αλλά αυτές οι φάσεις είναι αλληλοεξαρτώμενες. Κατ’επέκταση, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί η ύπαρξη είτε της παρούσας είτε της μέλλουσας, δηλαδή της ζωής μετά το θάνατο. Όταν μάλιστα ο άνθρωπος εξακολουθεί να βλέπει στο βάθος της ύπαρξής του το νόμο του Θεού, ένα νόμο που η εφαρμογή του καθορίζει την ποιότητα παρούσας και μέλλουσας ζωής, τότε καταλήγει με βεβαιότητα στο συμπέρασμα ότι, δεν μπορεί να γίνει αποσύνδεση της ζωής από το νόμο του Θεού.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

5 Νοεμβρίου 2017

Την πρώτη Κυριακή του Νοεμβρίου, αγαπητοί μου αδελφοί, μας και η Αγία μας Εκκλησία να διαβάσουμε παραβολή του Πλουσίου και του πτωχού Λαζάρου. Η Ιερή διήγηση της παραβολής είναι γνωστή σε όλους μας: ο Ιησούς μας λέει ότι υπήρχε κάποιος πλούσιος ο οποίος είχε μάθει να περνά ανώφελα τη ζωή του καταναλώνοντας όσα περισσότερα μπορούσε από τα πλούτη του χωρίς όμως να νοιάζεται για τον φτωχό Λάζαρο ο οποίος πονεμένος και δυστυχής ζει σε απόλυτη ένδεια, απαρηγόρητα, στο περιθώριο ή ακόμη καλύτερα στη σκιά του πλουσίου. Όμως και για τους δυο αυτούς ανθρώπους έρχεται η ώρα του θανάτου.

Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ´ ΛΟΥΚΑ: Μήπως και εμείς αδιαφορούμε για τον Χριστό και τον διώχνουμε από την ζωή μας;
(Λουκ. 8.27-39)

«Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ' αὐτῶν».
Ἕνα γνωστό σέ ὅλους μας περιστατικό ἀπό τή ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἀκούσαμε νά μᾶς περιγράφει τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Χριστός ἔφθασε μέ τό πλοῖο στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν. Καί μόλις βγῆκε στή στεριά συνάντησε ἕναν ταλαίπωρο ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος βασανιζόταν ἀπό ἀκάθαρ­το πνεῦμα. Βλέποντας τόν Ἰησοῦ ὁ δαίμονας ἀναγνώρισε στό πρόσωπό του τόν Θεό καί γνωρίζοντας τή δύναμη πού διέθετε καί τό μέγεθος τῆς εὐσπλαγχνίας του πρός τόν ἄνθρωπο, τόν ὁποῖο χρησιμο­ποιοῦ­σε γιά πολλά χρόνια ὁ ἴδιος ὡς ὑποχείριό του, παρακάλεσε τόν Χριστό νά μήν τόν βασανίσει καί νά μήν τόν ἐξαφανίσει, ἀλλά νά τοῦ ἐπιτρέψει νά εἰσέλθει σέ μία ἀγέλη χοίρων πού ἔβοσκαν ἐκεῖ κοντά, ἀντίθετα ἀπό τίς ἐπιταγές τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, πού ἀπαγόρευαν τήν ἐκτροφή χοίρων.
Χριστιανοὶ χωρὶς κρατούμενα

Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Ὀκτωβρίου 2017, στ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 26-39)

«Ἠρώτησαν αὐτὸν ἅπαν τὸ πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῶν»

Ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν ἦταν τὴν ἡμέρα ἐκείνη ἀνάστατη. Τὴν ἐπισκέφθηκε ὁ Θεάνθρωπος φανερώνοντας τὴ θεϊκή Του δύναμη: Ἐλευθέρωσε ἕνα δαιμονισμένο ἀπὸ τὰ δαιμόνια ποὺ τὸν εἶχαν κυριεύσει, καὶ συγχρόνως ἔδωσε στὰ πνεύματα αὐτὰ τὴν ἄδεια νὰ εἰσέλθουν σ᾿ ἕνα μεγάλο κοπάδι χοίρων ποὺ ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά. Οἱ χοῖροι ὑπὸ τὴ δαιμονικὴ ἐπήρεια ὅρμησαν στὸν γκρεμὸ καὶ πνίγηκαν στὴ λίμνη. Ὁ Κύριος ἐπέτρεψε αὐτὴ τὴν καταστροφή, διότι ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος ἀπαγόρευε στοὺς Ἰσραηλίτες νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας – καὶ ἑπομένως ἡ ἐκτροφὴ χοίρων ἦταν παράνομη. Εἶναι ἀξιοπρόσεκτη ἡ ἀντίδραση τῶν κατοίκων τῆς περιοχῆς ἀπέναντι στὰ ὅσα συνέβησαν: Παρακάλεσαν ὅλοι τους μὲ μιὰ γνώμη τὸν Κύριο νὰ φύγει ἀπὸ τὴ χώρα τους. Αἴτημα παρανοϊκό. Ἂς δοῦμε ὅμως τί σημαίνει αὐτὸ τὸ αἴτημα καὶ πῶς ἀφορᾶ στὸν καθένα μας.

1. Αἴτημα ποὺ δείχνει ἀμετανοησία
Τὸ Εὐαγγέλιο στὴ ζωή μας

Ἀποστολικὸ Ἀνἀγνωσμα Κυριακῆς 22 Ὀκτωβρίου 2017, Κ΄ ἐπιστολῶν (Γαλ. α΄ 11-19)

«Tὸ εὐαγγέλιον... οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον»

Στὸ σημερινὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ­ἀπευθύνεται στοὺς Χριστιανοὺς μιᾶς εὐρύτερης περιοχῆς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, τῆς Γαλατίας, καὶ τοὺς λέγει: Τὸ Εὐαγγέλιο ποὺ σᾶς κήρυξα «οὐκ ἔστι κατὰ ἄνθρωπον», δὲν ἀποτελεῖ ἀνθρώπινη ἐπινόηση. Διότι ὅπως οἱ ὑπόλοιποι Ἀπόστολοι ἔτσι κι ἐγὼ δὲν τὸ παρέλαβα οὔτε τὸ διδάχθηκα ἀπὸ κάποιον ἄνθρωπο ἀλλὰ τὸ παρέλαβα μὲ ἀποκάλυψη ἀπευθείας ἀπὸ τὸν Θεό. 

Δὲν εἶναι ἀνθρώπινο δημιούργημα τὸ Εὐαγγέλιο. Εἶναι θεόπνευστο, καὶ γι’ αὐ­τὸ ἐπιτελεῖ θαύματα συγκλονιστικά.

1. Εἶναι θεόπνευστο
6η Κυριακή Λουκᾶ
(Λκ. 8, 27 – 39)
22 Ὀκτωβρίου 2017
«Τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;
δέομαί σου, μή μέ βασανίσῃς»
Ἕνα συγκλονιστικό περιστατικό ἀκούσαμε σήμερα στήν εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου συναντιέται μέ τόν μισόκαλο διάβολο, πού κρύβεται πίσω ἀπό τό πρόσωπο ἑνός δυστυχοῦς δαιμονισμένου. Ὁ διάβολος, καθώς ἔρχεται σέ ἐπαφή μέ τό Χριστό, συγκλονίζεται, συνταράσσεται καί φωνάζει μέ τό στόμα τοῦ δαιμονισμένου: «τί ἐμοί καί σοί, Ἰησοῦ υἱέ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή μέ βασανίσῃς».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017
 Οκτώβριος 16th, 2017  imsk.gr
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΣΤ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄, 27-39)

Κάποτε στή Σαμάρεια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μετά τόν μικρό διάλογο πού εἶχε ὁ Χριστός μέ τή γνωστή ἐκείνη γυναίκα, βγῆκαν τά πλήθη ἀπό τήν πόλη καί τόν παρακαλοῦσαν νά μείνει μαζί τους. «Ὡς οὔν ἦλθον πρός αὐτόν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτόν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς…».

Τώρα, μετά τή θεραπεία τοῦ δαιμονισμένου στά Γάδαρα κι ὕστερα ἀπό τόν πνιγμό τῶν χοίρων, τό πλῆθος τόν παρακάλεσε νά φύγει. «Καί ἠρώτησαν αὐτόν ἅπαν τό πλῆθος τῆς περιχώρου τῶν Γαδαρηνῶν ἀπελθεῖν ἀπ’ αὐτῶν, ὅτι φόβῳ μεγάλῳ συνείχοντο».
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2017 – ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

 (Λουκ. η΄ 26-39) (Γαλ. α΄ 11-19)

Η αυθεντική κοινωνία «Iματισμένον και σωφρονούντα»

Ο άνθρωπος ψάχνει μετά μανίας για να εξασφαλίσει την ελευθερία του, την οποία, πολύ σωστά θεωρεί ως πολύτιμο αγαθό. Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις που δοκιμάζει στο βάθος μεγάλη απογοήτευση. Ο Χριστός είναι ο αληθινός ελευθερωτής του κόσμου. Ο δαιμονισμένος που παρουσιάζει η σημερινή ευαγγελική περικοπή θεραπεύθηκε μόλις συνάντησε τον Κύριο. Τον είδαμε να μεταβάλλεται ριζικά και να γίνεται νέα ύπαρξη. Από γυμνός γίνεται «ιματισμένος» και από αλλοπρόσαλλος «σωφρονών». Ζούσε πριν σε μνήματα και σε έρημους τόπους, μετά όμως επικοινωνεί και μάλιστα με τον πιο αυθεντικό τρόπο με τους συνανθρώπους του. Η επιθετικότητα και η καταστροφική μανία που τον καταλάμβαναν μεταβάλλονται σε ορμή κοινωνικότητας και σχέσης με τους γύρω του.

Η κοινωνικότητα
ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Γαλ. α΄ 11-19
Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 26-39
22 Οκτωβρίου 2017
«Τι εμοί και σοι, Ιησού υιέ του Θεού του υψίστου; Δέομαί σου, μη με βασανίσης» (Λουκ. η΄ 28).
Δυο κόσμοι, διαμετρικά αντίθετοι, συγκρούονται σήμερα μεταξύ τους. Ο ένας είναι ο κόσμος του Θεού, που είναι ο κόσμος της ελευθερίας και της αγάπης, και ο άλλος ο κόσμος του διαβόλου, ένας κόσμος δουλείας, κακίας, εξαθλίωσης και ολοκληρωτικής εξαφάνισης της προσωπικότητας του ανθρώπου. Η σύγκρουση είναι πραγματική και όχι φαινομενική και είναι μικρογραφία μιας πραγματικότητας που συντελείται καθημερινά και στην οποία στο τέλος θα υπερισχύει η δύναμη του Θεού.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η Εν Χριστω Ελευθερια»

Στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ὁ Χριστὸς παρουσιάζεται ὡς ἐ-λευθερωτὴς τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ διαβόλου, ποὺ κρατοῦν τὸν ἄνθρωπο αἰχμάλωτο καὶ τὸν δυναστεύουν. Σ’ αὐτὴ τὴν προσφορὰ ἐλευθερίας παρατηροῦμε δύο τρόπους ἀνταποκρίσεως τοῦ ἀνθρώπου: ἡ μία ἐκπροσωπεῖται ἀπὸ τὸν δαιμονισμένο ποὺ θεραπεύθηκε, ἡ ἄλλη ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς στὴν ὁποία ἔγινε τὸ θαῦμα. Ὁ πρῶτος, μετά τὴ συνάντησή του μὲ τὸν Χριστό, μεταβάλλεται ριζικά. Ἀπὸ γυμνὸς γίνεται «ἱματισμένος καὶ σωφρονῶν», ἀπὸ ἀκοινώνητος βρίσκεται τώρα σὲ ἐπικοινωνία μὲ τοὺς συνανθρώπους του, τοὺς ὁποίους σπεύδει νὰ συναντήσει γιὰ νὰ τοὺς διηγηθεῖ τὴ θαυμαστὴ θεραπεία του.