Γ' Χαιρετισμοί: Χαίρε ηδύπνοον κρίνον, Δέσποινα, πιστούς ευωδιάζον

Πέραν των σωματικών αισθήσεων

υπάρχουν κατά την πίστη μας

και οι πνευματικές μας αισθήσεις,

που λειτουργούν

κατά αντιστοιχία

προς τις σωματικές.

Πρωτ. Γεωργίου Δορμπαράκη

1. Ο υμνογράφος ήδη από την πρώτη ωδή του κανόνα του για την Υπεραγία Θεοτόκο την χαρακτηρίζει ως κρίνο που ευωδιάζει, ως εύοσμο θυμίαμα, ως πολύτιμο μύρο που η μυρωδιά του είναι μεθυστική. Προϋποθέτει δηλαδή την ύπαρξη πνευματικής όσφρησης στον άνθρωπο, η οποία προκαλείται από το πνευματικό άρωμα της Παναγίας. Κι είναι τούτο γνωστό: πέραν των σωματικών αισθήσεων υπάρχουν κατά την πίστη μας και οι πνευματικές μας αισθήσεις, που λειτουργούν κατά αντιστοιχία προς τις σωματικές: η πνευματική όραση,  η πνευματική ακοή, η πνευματική όσφρηση, η πνευματική γεύση, η πνευματική αφή. «Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται», σημειώνει για παράδειγμα ο ίδιος ο Κύριος. «Λάλει Κύριε ότι ο δούλος Σου ακούει», λέει ο προφήτης Σαμουήλ στη φωνή του Κυρίου. «Γεύσασθε και ίδετε ότι χρηστός ο Κύριος» μαρτυρεί ο ψαλμωδός και ψάλλει διαρκώς η Εκκλησία. 

Γ’ Χαιρετισμοί (1/4/2016)

«Χαίρε, Θάλασσα ποντίσασα Φαραώ τον νοητόν,

Χαίρε, πέτρα η ποτίσασα τους διψώντας την ζωήν»

Ένα από τα πολλά θαυμαστά γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης είναι και η απελευθέρωση του Εβραϊκού λαού από τη δουλεία της Αιγύπτου. Ο Θεός, για να ελευθερώσει τον εκλεκτό Του λαό, έστειλε τον Μωυσή, και μία νύκτα πήρε τους Εβραίους, αφού πρώτα έφαγαν ένα ετήσιο αρνί, άζυμο ψωμί και χόρτα πικρά, για να τους οδηγήσει στη γη της Επαγγελίας. Αλλά, όταν έφθασαν στην Ερυθρά Θάλασσα, εκεί καθηλώθηκαν, γιατί ήταν αδύνατον να περάσουν απέναντι. Τότε, όμως, για μία ακόμη φορά, επεμβαίνει ο Θεός. Με εντολή Του ο Μωυσής κτυπά σταυροειδώς, με το ραβδί του, τρεις φορές τα νερά της θάλασσας και εκείνη χωρίζεται στα δύο και δημιουργείται ξηρά οδός, δρόμος στερεός, από τον οποίο διέρχεται ο λαός και ελευθερώνεται.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ π.Στέφανος Αναγνωστόπουλος

Ο Σταυρός χριστιανοί μου είναι σύμβολο και πραγματικότητα.

Ο Σταυρός είναι η πίστις μας, είναι η δύναμίς μας και η δόξα μας.

«Σταυρός των αγγέλων η δόξα και των δαιμόνων το τραύμα» έψαλλε η Εκκλησία μας στον όρθρο.

Όταν πλησίαζε η ώρα αδελφοί μου, για να σταυρωθεί ο Κύριος, δηλαδή λίγο πριν από το πάθος Του, απευθυνόμενος προς τον ουράνιο Πατέρα Του στην Αρχιερατική προσευχή, μίλησε για την ειδική δόξα που θα έκρυβε ο Σταυρός Του. «Πάτερ ελήλυθεν η ώρα, δόξασόν Σου τον Υιόν». Να δοξάσεις δηλαδή τον Υιόν Σου, Πατέρα μου, με τη θυσία και το μαρτύριο πάνω στο Σταυρό.

 Tὸ Ζωοποιὸν Ξύλον υπό του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Προικοννήσου Ιωσήφ

«Τῇ αὐτῆ ἡμέρᾳ, Κυριακῇ τρίτῃ τῶν Νηστειῶν, τὴν προσκύνησιν ἐορτάζομεν τοῦ Τιμίου καὶ Ζωοποιοῦ Σταύρου» (1)

Βρισκόμαστε στὸ «στάδιο τῶν ἀρετῶν»,(2) τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σαρακοστή. Οἱ «βουλόμενοι ἀθλῆσαι» ὡς Ὀρθόδοξοι, ἀγωνίζονται «τὸν καλόν της νηστείας ἀγώνα», ὥστε ν' ἀξιωθοῦν μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ «κατιδεῖν τὸ πάνσεπτον Πάθος Χρίστου τοῦ Θεοῦ, καὶ τὸ Ἅγιον Πάσχα πνευματικῶς ἐναγαλλιώμενοι ».(3)

 Διήγηση γιὰ τὸ νόημα τοῦ Σταυροῦ Anthony Bloom

Εἶναι ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς ἔχει σώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο, ποὺ μᾶς ἔχει δώσει τὴ δύναμη νὰ ὑπερνικοῦμε τὴν ἁμαρτία καὶ ν' ἀρχίζουμε ἀπὸ τώρα πάνω στὴ γῆ μιὰ καινούρια ζωή, τὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Πῶς νὰ φανταστοῦμε ὅμως τὴ δολοφονία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ φέρνει τὴ συμφιλίωση τῶν δύο μερῶν; Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς τὸ ἐξηγήσω αὐτὸ μὲ ἕνα παράδειγμα παρμένο ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, τὴ Ρωσικὴ ἱστορία, ποὺ δείχνει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὅποιο ἡ ἀγάπη ποὺ ἐκφράζεται ὡς θυσία τῆς ζωῆς μας ἔχει τὴ δύναμη νὰ φέρνει τὴ συμφιλίωση.

 Γέρων Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός Ο ζωοποιός Σταυρός

Γιά μας τους μοναχούς το νόημα του Σταυρού είναι το κέντρο του σκοπού μας, είναι το καύχημα μας, είναι η ελπίδα μας και η προσδοκία μας. Όταν βλέπωμε την λύσσα του εχθρού, όταν βλέπωμε τις πολύμορφες αδυναμίες της δικής μας φύσεως, όταν βλέπωμε τα πάθη και τις επιθυμίες πού μας πολιορκούν και απειλούν να μας εκμηδενίσουν, τότε άτενίζομε τον Σταυρό και αντλούμεν όλο το θάρρος να αγωνιστούμε και στο τέλος γινόμεθα νικητές.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΠΑΛΑΜΑ)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«Ἰδών δέ ὁ Ἰησοῦς τήν πίστιν αὐτῶν…»

Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀφορᾶ στήν ἄφεσιν τῶν ἁμαρτιῶν πού δίδεται μόνο ἀπό τόν Θεό καί καταδεικνύει τήν δύναμη τοῦ Ἰησοῦ πού θεραπεύει μέ ἕνα λόγο τόν παραλυτικό. Ὅμως ἐμεῖς θά ἐπικεντρωθοῦμε στόν ἀγώνα τῶν τεσσάρων «βαστάζων» πού μετέφεραν τόν ἀσθενῆ ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ. Αὐτῶν ἡ πίστη ὑπῆρξε ἡ ἀφορμή τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ(Μαρ. 2,5).

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Β΄ Νηστειών – Εβρ. 1,10-2,3 (27/3/2016)

Ο αναλλοίωτος Χριστός

Όλα και όλοι, αγαπητοί μου αδελφοί, σ’ αυτή τη ζωή υφιστάμεθα αλλαγές και μεταβολές. Η κτίση μεταλλάσσεται, δυστυχώς προς το χειρότερο, λόγω της άλογης χρήσης της από τους ανθρώπους. Οι άνθρωποι μεταλλασσόμαστε, λόγω της ηλικιακής μας ανάπτυξης ή της μορφωτικής μας βελτίωσης. Αλλάζουμε, όμως, και ως προς την διάθεση, τη συμπεριφορά, το ήθος, τις σχέσεις μας προς τους άλλους. 

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν,  Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Μάρκ. β΄ 1-12

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσῆλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς Καπερναοὺμ καὶ ἠκούσθη ὅτι εἰς οἶκόν ἐστι. καὶ εὐθέως συνήχθησαν πολλοί, ὥστε μηκέτι χωρεῖν μηδὲ τὰ πρὸς τὴν θύραν· καὶ ἐλάλει αὐτοῖς τὸν λόγον. καὶ ἔρχονται πρὸς αὐτὸν παραλυτικὸν φέροντες, αἰρόμενον ὑπὸ τεσσάρων· καὶ μὴ δυνάμενοι προσεγγίσαι αὐτῷ διὰ τὸν ὄχλον, ἀπεστέγασαν τὴν στέγην ὅπου ἦν, καὶ ἐξορύξαντες χαλῶσι τὸν κράβαττον, ἐφ’ ᾧ ὁ παραλυτικὸς κατέκειτο. ἰδὼν δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν λέγει τῷ παραλυτικῷ· τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. ἦσαν δέ τινες τῶν γραμματέων ἐκεῖ καθήμενοι καὶ διαλογιζόμενοι ἐν ταῖς καρδίαις αὐτῶν· τί οὗτος οὕτω λαλεῖ βλασφημίας; τίς δύναται ἀφιέναι ἁμαρτίας εἰ μὴ εἷς ὁ Θεός; καὶ εὐθέως ἐπιγνοὺς ὁ ᾿Ιησοῦς τῷ πνεύματι αὐτοῦ ὅτι οὕτως αὐτοὶ διαλογίζονται ἐν ἑαυτοῖς, εἶπεν αὐτοῖς· τί ταῦτα διαλογίζεσθε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν; τί ἐστιν εὐκοπώτερον, εἰπεῖν τῷ παραλυτικῷ, ἀφέωνταί σου αἱ ἁμαρτίαι, ἢ εἰπεῖν, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ἵνα δὲ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπὶ τῆς γῆς ἁμαρτίας — λέγει τῷ παραλυτικῷ· σοὶ λέγω, ἔγειρε καὶ ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ ὕπαγε εἰς τὸν οἶκόν σου. καὶ ἠγέρθη εὐθέως, καὶ ἄρας τὸν κράβαττον ἐξῆλθεν ἐναντίον πάντων, ὥστε ἐξίστασθαι πάντας καὶ δοξάζειν τὸν Θεὸν λέγοντας ὅτι οὐδέποτε οὕτως εἴδομεν.

ΤΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΟ ΔΩΡΟ

«Tέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου»

Ἔχουμε συνηθίσει νὰ λέμε ὅτι «πάνω ἀπ᾿ ὅλα εἶναι ἡ ὑγεία». Κι ἐννοοῦμε συνήθως τὴν ὑγεία τοῦ σώματος. Ὡστόσο ὁ Κύριος στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς καλεῖ νὰ στρέψουμε τὸ ἐνδιαφέρον μας στὴν ὑγεία τῆς ψυχῆς μας πρωτίστως. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν μὲ πολλοὺς κόπους ἔφεραν μπροστά του ἕναν παράλυτο γιὰ νὰ τὸν θεραπεύσει, ἀφοῦ τὸν κοίταξε μὲ συμπάθεια, τοῦ εἶπε: «Τέκνον, ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Θέλησε δηλαδὴ νὰ χτυπήσει πρῶτα τὴν αἰτία, τὴν ἁμαρτία, κι ἔπειτα νὰ θεραπεύσει τὸ ἀποτέλεσμα, τὴν παράλυση τοῦ σώματος. Μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ μᾶς δίδαξε ὅτι ἡ συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν εἶναι πολυτιμότερη ἀκόμη καὶ ἀπὸ τὴ σωματικὴ ὑγεία. Διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ χειρότερη ἀσθένεια, καὶ αὐτὴν πρέπει πρωτίστως νὰ καταπολεμήσουμε.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Β΄ Νηστειῶν, Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ: Ἑβρ. α΄ 10 - β΄ 3

Κατ᾿ ἀρχὰς σύ, Κύριε, τὴν γῆν ἐθεμελίωσας, καὶ ἔργα τῶν χειρῶν σού εἰσιν οἱ οὐρανοί· αὐτοὶ ἀπολοῦνται, σὺ δὲ διαμένεις· καὶ πάντες ὡς ἱμάτιον παλαι­ω­θή­σονται, καὶ ὡσεὶ περιβόλαιον ἑλίξεις αὐτούς, καὶ ἀλλαγήσονται· σὺ δὲ ὁ αὐτὸς εἶ, καὶ τὰ ἔτη σου οὐκ ἐκλείψουσι. πρὸς τίνα δὲ τῶν ἀγγέλων εἴρηκέ ποτε· κάθου ἐκ δε­ξιῶν μου ἕως ἂν θῶ τοὺς ἐχθρούς σου ὑποπόδιον τῶν ποδῶν σου; οὐχὶ πάντες εἰσὶ λειτουργικὰ πνεύματα εἰς διακονίαν ἀπο­στελλόμενα διὰ τοὺς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν; Διὰ τοῦτο δεῖ περισσοτέρως ἡμᾶς προσέχειν τοῖς ἀκουσθεῖσι, μή ποτε παραρρυῶμεν. εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ πα­ρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθα­ποδο­­σίαν, πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελή­σαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀ­κουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, Ο ΑΙΩΝΙΟΣ ΝΟΜΟΘΕΤΗΣ

1. Ὁ Χριστός, τὸ Α καὶ τὸ Ω

   Κατὰ τὶς Κυριακὲς τῆς Μεγάλης Τεσσαρακο­στῆς ἀναγινώσκονται ἀποστολικὲς περικοπὲς ἀπὸ τὴν πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολή, ἡ ὁποία γράφτηκε γιὰ νὰ στηρίξει τοὺς Ἑβραίους Χριστιανοὺς ποὺ κλονίζονταν στὴν πίστη. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ θεόπνευστη αὐτὴ ἐπιστολὴ περιέχει συστηματικὴ ἀπόδειξη γιὰ τὴν ἀσύλληπτη ὑπεροχὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Πράγματι, ἡ χριστιανικὴ πίστη ὑπερέχει ἀπὸ τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ κάθε ἄλλη θρησκεία, διότι δὲν τὴ δίδαξαν Προφῆτες ἢ ἀκόμη καὶ ἄγγελοι, ἀλλὰ τὴν ἀποκάλυψε ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ Θεός, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. 

Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ο στύλος της Εκκλησίας και κήρυξ της θείας Χάριτος*

Του Αρχ/του π. Μάρκου Μανώλη (†)

Η σημερινή Κυριακή, ευσεβείς χριστιανοί είναι συνέχεια θα μπορούσε να πη κανείς της προηγουμένης Κυριακής της Ορθοδοξίας. Διότι σήμερα εορτάζομε την μνήμην του μεγάλου προμάχου της Ορθοδοξίας μας του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσ/νίκης του Παλαμά και όπως οι προ αυτού Άγιοι Πατέρες ηγωνίσθησαν δια τον θρίαμβον της Ορθοδόξου πίστεως έτσι και ο σημερινός μεγάλος Άγιος της Εκκλησίας μας, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς «επόμενος τοις Αγίοις Πατράσι», ακολουθώντας δηλαδή πιστά την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων, εστερέωσε την Ορθοδοξίαν μας, εστήριξε την πίστιν των Ορθοδόξων και κατήσχυνε όλους εκείνους οι οποίοι πολεμούσαν αυτήν, μάλιστα δε εκείνους, που πολεμούσαν τον Ορθόδοξο μοναχισμό, τον ησυχασμό και εκείνους που δεν εδέχοντο διάκρισιν μεταξύ ουσίας και ενεργείας εις την Αγίαν Τριάδα.

Κυριακή Β΄ Νηστειών (Γρηγορίου του Παλαμά)- «Διό Γρηγόριε μη παύση πρεσβεύων Χριστώ φωτισθήναι τω θείω φωτί τους τιμώντας σε»

Απόστολος: Εβρ. α΄ 10-β΄3

Ευαγγέλιο: Μαρκ. β΄ 1-12

«Διό Γρηγόριε μη παύση πρεσβεύων Χριστώ φωτισθήναι τω θείω φωτί τους τιμώντας σε»

    Η δεύτερη Κυριακή των Νηστειών είναι αφιερωμένη στη φωτογράφο και ηρωική μορφή του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του θαυματουργού. Σωστά η Εκκλησία μας τοποθέτησε τη μνήμη του αυτή την εποχή, γιατί ο άγιος Γρηγόριος εφάρμοσε την Ορθοδοξία στη ζωή του και με τους αγώνες του επηρέασε τα ορθόδοξα δόγματα που τόσο δοκιμάστηκαν από τη φρυγανώδη αίρεση του Βαρλαάμ.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Ἡ θεραπεία τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ.

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ὅλοι ἤθελαν νά ἀκούσουν τὰ θεϊκὰ καὶ σωτήρια λόγια τοῦ Κυρίου καὶ νά παραβρεθοῦν στά θαύματά πού ἐπιτελοῦσε. Αὐτὸ τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰησοῦ τὸ συνεχίζει καὶ σήμερα ἡ ἁγία Ἐκκλησία μας, ποὺ πολλὲς φορὲς μὲ τή δύναμη τοῦ Κυρίου θαυματουργεῖ στίς γιορτὲς τῆς Παναγίας καὶ τῶν Ἁγίων. Εἶναι ἀπαραίτητο ὁ ἄνθρωπος νά τρέφεται ἀπὸ τή μικρή του ἡλικία μὲ τὸ λόγο τοῦ Κυρίου. Μόνον ἔτσι ὁ ἄνθρωπος γίνεται σωστός, ἐνάρετος καὶ εὐεργετικὸς στήν κοινωνία. Αὐτὴ τὴν εὐλογία τοῦ Χριστοῦ παίρνει τὸ παιδί, ὅταν ἐκκλησιάζεται τακτικὰ καὶ μὲ βαθιὰ τή συναισθήσῃ ὅτι βρίσκεται στόν οἶκο τοῦ Θεοῦ.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Κυριακή Β΄ Νηστειῶν

27 Μαρτίου 2016

(Μαρκ. β΄, 1-12)

Στὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὁ παραλυτικὸς προσκομίζεται στὸν Χριστὸ κατὰ ἕνα παράδοξο τρόπο. Ἐπειδὴ ὑπῆρχε πολὺς κόσμος καὶ ἦταν ἀδύνατο νὰ προσεγγίσουν, γι᾿ αὐτὸ ἀνέβηκαν στὴν στέγη τοῦ σπιτιοῦ ποὺ βρισκόταν ὁ Χριστός, ξήλωσαν ἕνα μέρος ἀπ᾿ αὐτὴ καὶ κατέβασαν τὸ κρεβάτι μὲ τὸν παραλυτικὸ μπροστὰ στὸν Χριστό.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 – Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μαρκ.. β΄ 1-12) (Εβρ. α΄ 10- β΄3)

Στα ύψη της θέωσης

 «Σοί λέγω, έγειρε και άρον τον κράββατόν σου και ύπαγε εις τον οίκον σου…»

Τη δεύτερη Κυριακή των Νηστειών, τιμούμε τη μνήμη ενός μεγάλου Πατέρα της Εκκλησίας μας και αγωνιστή της Ορθοδοξίας, του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ο οποίος προβάλλει ως ζωντανό παράδειγμα αγωνιστικότητας για τον καθένα μας. Η μορφή του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά καταξιώνεται στο Ορθόδοξο Χριστιανικό στερέωμα με τους μεγάλους αγώνες που ανέλαβε για την προάσπιση της Ορθόδοξης Πίστης. Ειδικότερα, ο Άγιος Γρηγόριος αντέκρουσε με επιτυχία τις μεγάλες πλάνες του Καλαβρού Βαρλαάμ, ο οποίος εκπροσωπώντας το πνεύμα της Δύσης, ισχυριζόταν ότι ο άνθρωπος μόνο νοησιαρχικά θα μπορούσε να πλησιάσει τον Θεό. Ουσιαστικά, εκείνο που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγε ο Βαρλαάμ ήταν ότι ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να καταξιωθεί μιας πραγματικής προσωπικής σχέσης με τον Θεό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:27-03-2016:«Η ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΜΗΝΥΜΑΤΟΣ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                     

Στὴν διήγηση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ὁ Χριστός ἀπευθύνεται σὲ ἕναν παράλυτο νέο σὲ κάποιο σπίτι τῆς Καπερναοὺμ καὶ τοῦ λέγει «ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου». Κάνει ἐντύπωση κατ’ αρχήν τό γεγονός ὅτι τά λόγια αὐτά ἀπευθύνονται σέ ἕναν ἄνθρωπο σωματικά ἀσθενή.  Αὐτός ζητεῖ τήν γιατρειά του καί ὁ Ἱησοῦς τοῦ προσφέρει τήν ἀπαλλαγή ἀπό τίς ἁμαρτίες.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ) – 27 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ)

(Μαρκ. β΄ 1-12)

Ἡ περίοδος τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἀδελφοί μου, εἶναι μία ἐκκλησιαστικὴ περίοδος ἔντονου πνευματικοῦ ἀγώνα, κατὰ τὴν ὁποία πολὺ σοφὰ ἡ Ἐκκλησία μᾶς ἀνεβάζει ἕνα – ἕνα στὰ σκαλοπάτια τῆς κλίμακας τῆς πνευματικῆς τελειώσεώς μας καὶ τῆς προετοιμασίας μας γιὰ τὶς μεγάλες καὶ ἅγιες ἡμέρες τῶν Παθῶν καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας. Στὴ σημερινὴ Κυριακή, δευτέρα (Β΄) τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει νὰ διαβάζεται ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ τῆς θεραπείας τοῦ Παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ, θέλοντας μέσα ἀπ’ αὐτὴν νὰ μᾶς διδάξει πῶς ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς λυτρώσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὶς συνέπειές της.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Β’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

Κυριακή 27η  Μαρτίου 2016

      Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή χαρακτηρίζεται για την νηστεία της. Η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στους πρωτοπλάστους ήταν η νηστεία. Τούς είπε ότι από κάθε δένδρο που υπάρχει μέσα στον Παράδεισο μπορούνε να φάνε, όχι όμως από το δέντρο της γνώσεως του καλού και του κακού. Ο ίδιος ο Χριστός νήστεψε σαράντα ημέρες. Η «Τεσσαρακοστή» ή «Τεσσαρακονθήμερη» νηστεία θεσπίσθηκε κατά το πρότυπο της τεσσαρακονθήμερης νηστείας του Κυρίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Μρ. 2, 1-12)

Τὸ ση­με­ρι­νὸ Εὐ­αγ­γε­λι­κὸ ἀ­νά­γνω­σμα μᾶς δι­δά­σκει ἀ­φε­νὸς τὴ δύ­να­μη τῆς πί­στης πρὸς τὴ θε­ό­τη­τα τοῦ Χρι­στοῦ καὶ ἀ­φε­τέ­ρου τὴν προ­θυ­μί­α καὶ τὸν ζῆ­λο τῶν κα­τοί­κων τῆς Κα­περ­να­ούμ, ὥ­στε νὰ ἀ­κού­σουν τὸν λό­γο τοῦ Θε­οῦ.

Ἐνῷ ὁ Χριστός, εὑρισκόμενος μέσα σὲ ἕνα σπίτι, δί­δα­σκε τὸ πλῆθος ποὺ εἶχε μαζευτεῖ, προ­σέγ­γι­σαν τὸν χῶ­ρο κά­ποιοι ἄν­θρω­ποι, οἱ ὁ­ποῖ­οι με­τέ­φε­ραν ἕ­να πα­ρά­λυ­το.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 27.3.2016

Κυριακή (Β΄ Νηστειῶν) (Μάρκου β΄ 1-12)

Ἰδιαίτερη ἐντύπωση κάνει ὅτι ὁ Ἰησοῦς δέν ἀναφέρεται στήν πίστη τοῦ ἀρρώστου, πού τελικά γίνεται καλά, ἀλλά στήν πίστη «αὐτῶν», δηλαδή ἐκείνων πού τόν μεταφέρουν. Δέν ἀποκλείεται, σύμφωνα μέ μία ἄλλη ἄποψη, ἡ λέξη «αὐτῶν» νά περιλαμβάνει ὄχι μόνο τούς τέσσερεις ἄνδρες πού βάσταζαν τό κρεβάτι, ἀλλά καί τόν ἴδιο τόν παραλυτικό. Τό βέβαιο πάντως εἶναι ὅτι τό θαῦμα πού περιγράφει τό σημερινό εὐαγγέλιο εἶναι παροῦσα μία πίστη συλλογική, πού προϋποθέτει συνεργασία κοινό προγραμματισμό καί κοινή ἐνέργεια.

«Χαῖρε ἡ τῆς βαρβάρου λυτρουμένη θρησκείας»

Oἱ Χαιρετισμοὶ εἶναι ἕνας ὕμνος πρὸς τὴν Παναγία. Ἀποτελεῖ ἐπανάληψι καὶ ἀνάλυσι τοῦ πρώτου ἐκείνου «χαῖρε» ποὺ εἶπε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Θεοτόκο τὴν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ: «Χαῖρε κεχαριτωμένη…» (Λουκ. 1, 28).

B’ Χαιρετισμοί (25/3/2016)

«Χαῖρε, ἀστέρος ἀδύτου Μήτηρ»

Από τη στιγμή που ο Θεός σαρκώθηκε για τη σωτηρία μας, «ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και τοις καθημένοις εν χώρα και σκιά θανάτου φως ανέτειλεν αυτοίς». Φώτισε τα σκοτάδια ο Ήλιος της δικαιοσύνης με τον ερχομό Του και ο άνθρωπος βρήκε τη χαρά, που είχε χάσει φεύγοντας από τον παράδεισο της τρυφής. 

Ἡ θεραπεία τοῦ Παραλύτου ἐν Καπερναούμ Ἀρχιμανδρίτης Ἰωήλ Γιαννακόπουλος

(Ματθ. 9,1-8. Μάρκ. 2.1-12. Λουκ.. 5,17-26)

Ὁ Κύριος συνεκρούσθη ἐν Ἱερουσαλήμ μετά τῆς ἱερατικῆς τάξεως πρώτην φοράν κατά τό πρῶτον Πάσχα τοῦ δημοσίου Του βίου καί κατόπιν ἐν τῇ ὑπαίθρῳ χώρᾳ τῆς Ἰουδαίας μετά τῶν Φαρισαίων, ὅτε εὑρίσκετο ἐν τῇ Αἰνών μετά τῶν μαθητῶν Του πλησίον τοῦ Ἰορδάνου. Ἡ θεραπεία ὅμως τοῦ παραλυτικοῦ ἐν Καπερναούμ καί ἡ κλῆσις τοῦ Λευΐ θά παράσχωσιν εἰς τούς Γραμματεῖς καί Φαρισαίους τήν ποθητήν τῶν εὐκαιρίαν νά συγκρουσθῶσι καί ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ μέ τόν Ἰησοῦν. Αὕτη ἔγινεν οὕτως.

Κυριακὴ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Anthony Bloom

Κυριακὴ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ Anthony Bloom

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς ψαλμούς, διαβάζουμε τὰ παρακάτω: Ἐκεῖνοι ποὺ ἔσπειραν μὲ δάκρυα στὰ μάτια, θὰ θερίσουν μὲ χαρά.. Ἐὰν στὴ διάρκεια τῶν ἑβδομάδων ποὺ προετοιμαζόμαστε γιὰ τὴν Μεγάλη Ἑβδομάδα εἴδαμε κάθε τι ἄσχημο καὶ ἀνάξιο ποὺ ὑπάρχει μέσα μας νὰ καθρεφτίζεται στὶς παραβολὲς τοῦ Εὐαγγελίου, ἐὰν σταθήκαμε ἐνώπιον τῆς κρίσης τῆς συνείδησής μας καὶ τοῦ Θεοῦ, τότε πραγματικὰ ἔχουμε σπείρει μὲ δάκρυα τὸν δρόμο γιὰ τὴν σωτηρία μας. Καὶ ὅμως ὑπάρχει ἀκόμα χρόνος ἐπειδὴ ἀκόμα καὶ ὅταν εἰσερχόμαστε στὴν περίοδο τοῦ θερισμοῦ, ὁ Θεὸς μᾶς δίνει παράταση· καθὼς προχωροῦμε προοδευτικὰ πρὸς τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, πρὸς τὴν Ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης, μποροῦμε ἀκόμα, κάθε στιγμή, μὲ πρόσωπο πρὸς τὴν νίκη τοῦ Θεοῦ, νὰ στραφοῦμε σὲ Ἐκεῖνον μὲ εὐγνωμοσύνη καὶ μὲ συντετριμμένη καρδιά, καὶ νὰ ποῦμε: «Κύριε, ἴσως εἶμαι ὁ ἐργάτης τῆς ἑνδεκάτης ὥρας, ἀλλὰ δέξου με ὅπως ὑποσχέθηκες!»

Κυριακή Β' Νηστειών (Μάρκ. 2,1-12). Ή αμαρτία ρίζα όλων των κακών «Τέκνο, άφέωνταί σοι οι άμαρτίαι σου» (Μαρκ. 2,6) +Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος
Συντάκτης επίσκοπος Αυγουστίνος Ν. Καντιώτης

Κυριακή Β' Νηστειών (Μάρκ. 2,1-12).

Ή αμαρτία ρίζα όλων των κακών
«Τέκνο, άφέωνταί σοι οι άμαρτίαι σου» (Μαρκ. 2,6)

Το υλικό και πνευματικό σύμπαν είναι, αγαπητοί μου, υπό τάς διαταγές του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ό Κύριος κάνει πολλά και αναρίθμητα θαύματα. Μετράς τα άστρα του ουρανού; Αδύνατον, είναι αμέτρητα. Έτσι και τα θαύματα, πού έκανε, κάνει και θα κάνη μέχρι της συντέλειας των αιώνων ό Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, είναι αναρίθμητα. Ένα από τα πολλά θαύματα του είναι κι αυτό πού ακούσαμε προ ολίγου.

 Κυριακή Β΄ Νηστειών (Η θεραπεία του παραλυτικού) Γεώργιος Πατρώνος

Η ευαγγελική περικοπή είναι πολύ γνωστή. Πρόκειται για τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ. Από τα Συνοπτικά Ευαγγέλια γνωρίζουμε ότι ο Κύριος άρχισε τη δημόσια δράση του στη Γαλιλαία, αρχικά γύρω από τη Ναζαρέτ και μετά γύρω από τη λίμνη της Γενησαρέτ. Σε δεύτερη φάση μεταφέρεται η δραστηριότητα στην Ιουδαία. Βασικό κέντρο της Γαλιλαϊκής δραστηριότητας ήταν η Καπερναούμ. Την Καπερναούμ, μια κωμόπολη 1.500 κατοίκων την εποχή εκείνη, επέλεξε ο Ιησούς γιατί βρισκόταν στη λεωφόρο που συνέδεε τις χώρες της ενδοτέρας Μέσης Ανατολής (Μεσοποταμίας) με τις χώρες του νότου και την Αίγυπτο, διαμέσου της κοιλάδας του Ιορδάνη. Αποτελούσε, επομένως, κεντρικό διαμετακομιστικό κόμβο.

"Αυτό είναι σωτηρία, αυτό είναι θέωση"

(π. Συμεών Κραγιόπουλος)

Δευτέρα Κυριακή των Νηστειών σήμερα και θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια δεύτερη Κυριακή της Ορθοδοξίας, γιατί όχι τυχαία η Εκκλησία μας όρισε σήμερα, Β' Κυριακή των Νηστειών, να τελείται η μνήμη του αγίου Γρηγορίου, αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης, του Παλαμά.

«Ω μακαρίας προσηγορίας…»

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Ο θεοφόρος πατέρας της Εκκλησίας Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, του οποίου τη μνήμη γιορτάζουμε τη Β’ Κυριακή των Νηστειών που είναι προέκταση της προηγουμένης Κυριακής της Ορθοδοξίας, ερμηνεύοντας το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που έχει σαν υπόθεση «τον εν Καπερναούμ ιαθέντα παρά του Κυρίου παράλυτον», τονίζει τα εξής σημαντικά:

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«ἀπ’ἄρτι ὄψεσθε τόν οὐρανόν ἀνεῳγότα…» 

Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα, ἀδελφοί, καί γιορτάζει τό εἶναι μας, τό βάθος τῆς ὕπαρξής μας. Γιατί αὐτό πού μᾶς χαρακτηρίζει εἶναι τό γεγονός ὅτι εἴμαστε Ἕλληνες καί Ὀρθόδοξοι.

Ὀρθοδοξία, ἀσφαλῶς, δέν εἶναι μόνο οἱ εἰκόνες. Εἶναι ὁ συνολικός πολιτισμός πού πρόσφερε καί προσφέρει στήν οἰκουμένη ὁ ὀρθόδοξος κόσμος: τά δόγματα, τά γραπτά τῶν Πατέρων, τό νέφος τῶν Ἁγίων, παλαιῶν καί συγχρόνων, ἡ ψαλτική, ἡ ναοδομία, τά ψηφιδωτά, οἱ τρόποι τῶν γονιῶν μας ἀκόμη καί ἡ ταπεινή ἀγάπη τῆς γιαγιᾶς μας. Εἶναι τό πιό ἀκριβό ἄνθος πού παρήγαγε ἡ ἀνθρωπότητα σάν ἀπάντηση στήν ἀπίστευτη δωρεά τῆς ἐνανθρώπισης τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ ὁ Θεὀς εἶναι τόσο ταπεινός καί ἀγαπητικός, οἱ Ἅγιοί μας ἀλλά καί οἱ καθημερινοί ὀρθόδοξοι ἄνθρωποι ἀνταπέδωσαν ἕνα ἴδιο πρότυπο: τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου πού ὁδεύει στήν θέωση, τήν πορεία ἀπό τό κατ’εἰκόνα στό καθ’ὁμοίωση.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Α΄ Νηστειών (Ορθοδοξίας) – Εβρ. 11,24-26,32-40 (20/3/2016)

Η Ορθόδοξη αυτοσυνειδησία μας

Σε προσωπικότητες προερχόμενες από την προ Χριστού εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, αναφέρεται ο Απόστολος, αγαπητοί μου αδελφοί, στο σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα από την προς Εβραίους επιστολή. Ομιλεί για τον Μωυσή, τον Γεδεών, τον Βαράκ, τον Σαμψών, τον Ιεφθάε, τον Δαυίδ, τον Σαμουήλ και τους προφήτες, οι οποίοι, με την δύναμη της πίστεως, έκαναν έργα δικαιοσύνης, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων του Θεού, προέβησαν σε θαυματουργικές ενέργειες, απέκτησαν υπέρλογες δυνάμεις, βασανίστηκαν και υπέφεραν τα πάνδεινα, φυλακίστηκαν, μαρτύρησαν και έχυσαν το αίμα τους για την πίστη τους στον ένα αληθινό Θεό. Η αναφορά του αυτή δεν υπήρξε τυχαία, αλλά αποσκοπούσε στην ενίσχυση του φρονήματος των νέων Χριστιανών, που προέρχονταν από τον Ιουδαϊκό κόσμο και βίωναν την αμφισβήτηση και την πολεμική των πρώην ομοθρήσκων τους, που δε μπορούσαν να ανεχθούν την μεταλλαγή και την ένταξή τους στην Εκκλησία του Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

Απόστολος: Εβρ. ΙΑ΄ 24 – 26, 32 – 40

Ευαγγέλιο: Ιωάν. Α΄ 44 – 52

20 Μαρτίου 2016

«Έρχου και ίδε».

Δυο είναι οι λόγοι, αγαπητοί μου αδελφοί, για τους οποίους κατά τη σημερινή πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Κυριακή δηλαδή της Ορθοδοξίας, διαβάζεται στην Εκκλησία μας το Ευαγγέλιο, που προ ολίγου ακούσαμε. Ο ένας, είναι το έργο της ιεραποστολής που έκαμε ο Απόστολος Φίλιππος προς τον φίλο του Ναθαναήλ και ο άλλος η περιγραφή της θερμής ομολογίας, της ορθής πίστεως, που έκαμε ο αγαθός Ισραηλίτης, ο Ναθαναήλ. 

Τι είναι Ορθοδοξία;

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

"Θεσμούς Εκκλησίας πατρικούς διαφυλάττοντες, εικόνας γράφομεν και ασπαζόμεθα στόμασι και καρδία και θελήματι, των του Χριστού, και των αυτού Αγίων..."1.

Είναι χαρακτηριστική, αδελφοί μου, η ανωτέρω προτροπή του Αγίου Θεοφάνους του Ομολογητού Επισκόπου Νικαίας.

Ο θρίαμβος της Ορθοδοξίας (Μητροπολίτου Κυθήρων Σεραφείμ)

ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ)

ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ ΕΚ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Κατά τον σημερινό πανηγυρικό εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας και της λαμπράς επετείου της αναστηλώσεως των Ιερών Εικόνων ψάλλουμε πανευφρόσυνα: «Ημέρα χαρμόσυνος, και ευφροσύνης ανάπλεως, πεφανέρωται σήμερον· φαιδρότης δογμάτων γαρ, των αληθεστάτων, αστράπτει και λάμπει, η Εκκλησία του Χριστού, κεκοσμημένη αναστηλώσεσιν, Εικόνων των αγίων νυν, εκτυπωμάτων και λάμψεσι· και ομόνοια γίνεται, των πιστών θεοβράβευτος».

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Α' Νηστειῶν, Τῆς Ὀρθοδοξίας: Ἰω. α΄ 44-52

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἠθέλησεν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐξελθεῖν εἰς τὴν Γαλιλαίαν· καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ· ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιππος ἀπὸ Βηθσαϊδά, ἐκ τῆς πόλεως ᾿Ανδρέου καὶ Πέτρου. εὑρίσκει Φίλιππος τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ὃν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται, εὑρήκαμεν, ᾿Ιησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ ᾿Ιωσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ. καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ· ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι; λέγει αὐτῷ Φίλιππος· ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸς αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ· ἴδε ἀληθῶς ᾿Ισραηλίτης, ἐν ᾧ δόλος οὐκ ἔστι. λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ· πόθεν με γινώσκεις; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι, ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ· ραββί, σὺ εἶ ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ, σὺ εἶ ὁ βασιλεὺς τοῦ ᾿Ισραήλ. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ· ὅτι εἶπόν σοι, εἶδόν σε ὑποκάτω τῆς συκῆς, πιστεύεις; μείζω τούτων ὄψει. καὶ λέγει αὐτῷ· ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἀπ᾿ ἄρτι ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα, καὶ τοὺς ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ ἀναβαίνοντας καὶ καταβαίνοντας ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

«Μείζω τούτων ὄψει»

   Ἔμεινε ἔκπληκτος ὁ Ναθαναὴλ ὅταν ὁ ­Κύριος τοῦ εἶπε ὅτι τὸν εἶχε δεῖ ἐνῶ προσ­ευχόταν σὲ ἀθέατο μέρος, κάτω ἀπὸ μία συκιά. Ἐντυπωσιασμένος ἀπὸ τὸ θαυμα­στὸ αὐτὸ σημεῖο ἀλλὰ καὶ φωτισμένος ἀπὸ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἄδολος Ἰσραηλίτης διακήρυξε τὴν πίστη του στὴν πιὸ με­γάλη ἀλήθεια:

ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΕΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Α' Νηστειῶν, Τῆς Ὀρθοδοξίας: Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40

Ἀδελφοί, πίστει Μωϋσῆς μέγας γενόμενος ἠρνήσατο λέγεσθαι υἱὸς θυγατρὸς Φαραώ, μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ ἢ πρόσ­­καιρον ἔχειν ἁμαρτίας ἀπόλαυσιν, μείζονα πλοῦτον ἡγησάμενος τῶν Αἰ­­γύπτου θησαυρῶν τὸν ὀνειδισμὸν τοῦ Χριστοῦ· ἀπέβλεπε γὰρ εἰς τὴν μισθαποδοσίαν. Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προ­­φητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόν­των, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τοὺς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· ἐλιθάσθησαν, ἐπρί­σθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑ­­­στερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρη­μίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.

ΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΗΤΤΕΣ

1. Θαύματα σωτήρια

   Ἡμέρα νίκης καὶ θριάμβου εἶναι ἡ Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ἑορτάζουμε καὶ πανηγυρίζουμε τὴν ἀναστήλωση τῶν ἁγίων εἰκόνων κατὰ τὸ ἔτος 843 μ.Χ., ποὺ σήμανε τὴ νίκη κατὰ τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς ἀλήθειας. Ἐπιπλέον, μὲ ἀφορμὴ τὸ γεγονὸς αὐτό, διατρανώνουμε τὴν ὁ­λόψυχη ἀφοσίωσή μας στὴν Ὀρ­θόδοξη Πίστη, τὸν ἀτίμητο καὶ μοναδικὸ θησαυρὸ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας.

Κυριακή 20 Μαρτίου 2016 (Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ)

«Ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ Προφῆται, εὑρήκαμεν Ἰησοῦν» (Ἰωάν. α' 46).

       Ἀδελφοί, ὅταν ὁ θεῖος Διδάσκαλος κάλεσε τόν Φίλιππο νά τόν ἀκολουθήσει, ὁ Φίλιππος χάρηκε τόσο πολύ, πού ἔσπευσε ἀμέσως νά κάνει κοινωνό τῆς χαρᾶς του καί τόν ἀδελφικό του φίλο Ναθαναήλ.  Ἔλα, τοῦ εἶπε, νά δεῖς Αὐτόν πού μέ τόση ἀγωνία περιμένουν οἱ αἰῶνες. Ἔλα νά δεῖς Αὐτόν πού εἶναι προσδοκία Ἐθνῶν. «Εὑρήκαμεν, ὅν ἔγραψε Μωϋσῆς ἐν τῷ νόμῳ καί οἱ Προφῆται».

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΑ

Πρωτ. Γεώργίου Δ. Μεταλληνοῦ

Τὴν Α’ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν ἡ Ἐκκλησία μας πανηγυρίζει τὸν θρίαμβό της. Ἡ Ὀρθοδοξία γιορτάζει τῇ Νίκῃ της. Ζῶντες καὶ Τεθνεῶτες, θριαμβεύουσα καὶ Στρατευομένη Ἐκκλησία, ὅλο τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, πνευματικὰ ἑορτάζει. Ἡ Νίκη αὐτὴ περιγράφεται στό «Συνοδικὸ τῆς Ὀρθοδοξίας», ποὺ διαβάζεται κατὰ τὴν Λιτανεία τῶν Ἁγίων Εἰκόνων. Ἐκεῖ φαίνεται, ποία εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία. Δέν πρόκειται γιά μιά Ἰδεολογία, γιά κάποιο «Κοινωνικὸ Σύστημα» ἢ Φιλοσοφίᾳ, γιά κάποια ἐγκόσμια Πολιτική, ποὺ ἐπεκράτησε καὶ θριαμβολογεῖ γιά τή συντριβή τῶν ἀντιπάλων της. Ὄχι! Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ὁ νέος τρόπος ζωῆς καὶ ὑπάρξεως, ἡ Χριστοζωή, ποὺ εἰσήχθη στήν ἱστορία μὲ τήν Σάρκωση τοῦ Αἰωνίου Λόγου τοῦ Θεοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ 2016

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  23

Πρός

τόν Ἱ­ε­ρόν Κλῆ­ρον

καί τόν εὐ­σε­βῆ λα­όν

τῆς  κα­θ’ ἡ­μᾶς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λε­ως

Ἀ­γα­πη­τά μου παιδιά,

Ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ζοῦμε μέσα στόν κόσμο τῆς διπλῆς πραγματικότητος, τῆς φυσικῆς καί τῆς πνευματικῆς. Τί εἶναι ἡ φυσική πραγματικότης; Εἶναι ἡ ὕλη. Τί εἶναι ἡ πνευματική πραγματικότης; Εἶναι ἡ ψυχή. Εἴτε τήν ὕλη, εἴτε τήν ψυχή, καθιστᾶ ὡς πραγματικότητα μόνο ὁ παντοδύναμος Δημιουργός ὅλων τῶν πραγματοτήτων, ὁ Θεός Λόγος. Τοῦτο εἶναι ἡ εὐαγγελική ἀπάντηση, ἡ μόνη ἀπάντηση στήν ἀνθρώπινη σκέψη, πού γι’ αὐτήν σημαίνει ἀληθινό εὐαγγελισμό.

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 – ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Α΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ιω. α΄ 44-52)) (Εβρ. ια΄ 24-26,32-40)

Το μεγαλείο της Ορθοδοξίας

“Την άχραντον εικόνα σου προσκυνούμεν, αγαθέ»

Την πρώτη Κυριακή των Nηστειών η Εκκλησία μας πανηγυρίζει τον θρίαμβο της Ορθοδοξίας. Πρόκειται για ένα σταθμό πνευματικού ανεφοδιασμού μέσω του οποίου η αλήθεια της πίστεως καταξιώνεται ως ένα ανεπανάληπτο βίωμα και μια ξεχωριστή εμπειρία ζωής. Θυμόμαστε την μέρα αυτή τη νίκη εναντίον των εικονομάχων, μιας αίρεσης με πολύ επικίνδυνες πλάνες, οι οποίες ουσιαστικά συνίστανται στην αμφισβήτηση της Ενανθρώπησης του Κυρίου μας και κατ’ επέκταση της ίδιας της σωτηρίας του ανθρώπου. Η διατράνωση της αλήθειας της πίστεως μέσω της προσκύνησης των εικόνων καταφάσκει την ζωντανή παρουσία των άγιων μορφών της Εκκλησίας που κοσμούν το αιώνιο στερέωμά της. Οι μορφές αυτές προβάλλουν ως φωτεινά πρότυπα που δείχνουν το δρόμο της αρετής και της δυνατότητας της ένωσης του ανθρώπου με τον Θεό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ»

Τήν γνωριμία τοῦ Χριστοῦ μέ τούς πρώτους μαθητές του μᾶς διηγεῖται ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης σήμερα τήν πρώτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν. Χαρούμενος ὁ Φίλιππος γιατί ἀνακάλυψε στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ τόν Μεσσία, γιά τόν ὁποῖο χρόνια τώρα διάβαζε στήν Π. Διαθήκη, σπεύδει νά μοιρασθεῖ τήν χαρά καί τήν συγκίνηση τοῦ εὑρήματός του μέ τόν φίλο του Ναθαναήλ. Αὐτός ὅμως μέ σκεπτικισμό καί ἀμφιβολία ἀντιμετωπίζει τόν ἐνθουσιασμό τοῦ Φιλίππου, λέγοντας «ἐκ Ναζαρέτ δύναταί τι ἀγαθόν εἶναι;», δηλαδή ἀπό τήν ἄσημη καί μικρή αὐτή πόλη εἶναι δυνατό νά κατάγεται ὁ Μεσσίας μας;

ΚΥΡΙΑΚΗ A΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ) – 20 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ A΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ

(Ἰω. α΄ 44-52)

Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί.

Ἡ σημερινὴ Κυριακή, πέμπτη Κυριακή του Τριωδίου καὶ πρώτη της μεγάλης καὶ ἁγίας Σαρακοστῆς, εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ὀρθοδοξία. Στὴ νίκη καὶ τὸ θρίαμβο τῆς ὀρθῆς πίστης ἐναντίον τῶν αἱρέσεων. Δύο ἐχθροὺς ἔχει ἡ Ἐκκλησία. Ὁ ἕνας ἐξωτερικὸς κι ὁ ἄλλος ἐσωτερικός. Ἐξωτερικὸς ἐχθρὸς εἶναι ἡ εἰδωλολατρία, ἐσωτερικὸς ἐχθρὸς εἶναι ἡ αἵρεση. Ἡ Ἐκκλησία ταλαιπωρήθηκε καὶ ταλαιπωρεῖται πολὺ καὶ ἀπὸ τοὺς δύο αὐτοὺς ἐχθρούς, γιατί πάντα ὑπάρχουν εἰδωλολάτρες καὶ αἱρετικοί.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Α’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ, ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Κυριακή 20η  Μαρτίου 2016

       Τα καρναβάλια τελείωσαν. Η νηστεία ξεκίνησε. Η Αγία και μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι πια γεγονός. Η Εκκλησία την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, την Κυριακή της Ορθοδοξίας, θα υψώσει τις Ιερές Εικόνες για να διακηρύξει την τιμή και την αξία του κάθε προσώπου, κάθε ανθρώπου. Η Κυριακή της Ορθοδοξίας είναι τιμή, όχι μόνο προς το ανθρώπινο πρόσωπο, αλλά και στον εικονισμό του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

(Ἰω. 1, 44-52)

Στὶς 11 Μαρ­τί­ου τοῦ ἔτους 843 -τὴν πρώ­τη Κυ­ρι­α­κὴ τῆς Μ. Τεσ­σα­ρα­κο­στῆς ἐ­κεί­νου τοῦ ἔ­τους- ἐ­πὶ Πα­τρι­άρ­χου Κωνσταντινουπόλεως Με­θο­δί­ου καὶ Αὐ­το­κρά­τει­ρας Θε­ο­δώ­ρας, μί­α σύ­νο­δος «ἀ­να­στή­λω­σε», δηλαδὴ ἀ­νάρ­τη­σε καὶ πά­λι στοὺς στύ­λους, στοὺς κίονες, τῶν να­ῶν, τὶς ἅ­γι­ες εἰ­κό­νες, δί­νον­τας ἔ­τσι τέ­λος στὴν ἀ­να­στά­τω­ση ποὺ προ­κά­λε­σε στὴν Αὐ­το­κρα­το­ρί­α ἡ αἵ­ρε­ση τῆς εἰ­κο­νο­μα­χί­ας (726 - 843).

«Ο ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ»

 «Τῷ δὲ Θεῷ χάρις τῷ πάντοτε θριαμβεύοντι ἡμᾶς ἐν τῷ Χριστῷ καὶ τὴν ὀσμὴν τῆς γνώσεως αὐτοῦ φανεροῦντι δι' ἡμῶν ἐν παντὶ τόπῳ » (Πρός Κορινθίους Β΄ β΄ 14)

Ἄς εἶναι δοξασμένος ὁ Θεός πού μᾶς ὁδηγεῖ πάντοτε σέ θριάμβους μέ τήν δύναμη τοῦ Χριστοῦ καί κάνει μέ τό κήρυγμα μας νά διαδίδεται σάν ἄρωμα παντοῦ ἡ γνώση τοῦ Χριστοῦ.

''Χαίρε Αγγέλων χαρά''

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Κάθε φορά που η Εκκλησία μας με μία γιορτή της τιμά το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου, κάθε φορά που επικαλείται την πρεσβεία της και τη μεσιτεία της στο θρόνο του Υιού και Θεού της, γιορτάζει συγχρόνως και ο ουράνιος κόσμος και μαζί με τις πήλινες γλώσσες των ανθρώπων, υμνεί και εκείνος τα μεγαλεία της, τα οποία «εποίησεν ο δυνατός»1.

Α΄ Χαιρετισμοί (18/3/2016)

«Χαῖρε, δι' ἧς ἡ χαρὰ ἐκλάμψει»

Βρισκόμαστε ήδη στην πρώτη εβδομάδα της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και από απόψε η μητέρα μας Εκκλησία, με την Ακολουθία των Χαιρετισμών, δίνει σε μας, τα παιδιά Της, την ευκαιρία να πάρουμε συνοδοιπόρο σ΄ αυτό μας το ταξίδι προς το Άγιο Πάσχα την Παναγία. Και το γεγονός αυτός μας δίνει δύναμη, θάρρος και ελπίδα, αλλά και μία μυστική χαρά, η οποία, σύμφωνα με τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, δημιουργεί κατάνυξη στην ψυχή. Αλλά, τί είναι χαρά; 

 Νικηφόρου Θεοτόκη: Περί πίστεως, Α΄ Κυριακή Νηστειών
Πιστεύεις; Μείζω τούτων ὄψει. (Ἰω. α´ 51)

ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ σήμερον, ὦ χριστοφόροι λαοί, ἡ ἁγιωτάτη τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησία πνευματέμφορον ὅρον τῆς ἁγίας οἰκουμενικῆς ἑβδόμης Συνόδου, καί τοὺς μὲν εὐσεβεῖς, καὶ ὀρθοδόξους μακαρίζοντας, τοὺς δὲ ἀπίστους καὶ κακοδόξους ἀναθεματίζοντας, ὑπέρμετρον τὴν ἐπιθυμίαν διὰ τὸν περὶ πίστεως λόγον εἰς τὴν καρδίαν τοῦ καθενὸς ἐγείρει, καὶ ἐξυπνᾷ. Ἀκούοντες σήμερον τόσους μακαρισμοὺς εἰς τοὺς πιστούς, τόσα ἀναθέματα εἰς τοὺς ἀπίστους, ὅλοι, φαίνεταί μου, πὼς ἐπιθυμᾶτε νὰ ἀκούσετε τί εἶναι, καὶ πῶς ἔλαβε τὸ εἶναι, καὶ ἐπάνω εἰς ποῖες ἀρχὲς θεμελιώνεται, καὶ μὲ ποῖον τρόπον παρασταίνεται, καὶ μὲ ποῖες ἀπόδειξες ἀποδείχνεται ἡ πίστις ὁποὺ πιστεύομεν.

Κυριακή της Ορθοδοξίας Μοναχός Μωυσής Αγιορείτης

Η Κυριακή της Ορθοδοξίας, ο πανηγυρικός εορτασμός της επικρατήσεως της αλήθειας, η νίκη κατά των αιρέσεων και των πλανών, των σχισμάτων και των ερίδων.

Γράφει ο μοναχός Μωυσής, Αγιορείτης

Επί δύο χιλιάδες χρόνια η ορθοδοξία μένει ορθή, γρηγορούσα, αγαπώσα, αληθινή, δίκαιη, τίμια, ακέραιη, γνήσια και εμπνέουσα. Δεν παύει, δεν κάμπτεται, δεν λυγίζει, δεν φοβάται, δεν νικιέται, δεν αντιμετωπίζεται και δεν κυριεύεται. Η ορθοδοξία είναι πιστή στο Ευαγγέλιο, στις επιταγές των αγίων αποστόλων, στην κανονική αποστολική διαδοχή. Είναι ανάγκη να διαλαληθεί στους πλησίον το ορθό της εκκλησιαστικής παραδόσεως, όχι μόνο με λόγια αλλά και με το δυνατό παράδειγμα.

«Προσκυνώ την εικόνα του Χριστού…»

Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ.κ Σεραφείμ

Γράφοντας ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ο μέγας δογματολόγος της Αγίας μας Εκκλησίας, για τις Ιερές Εικόνες, των οποίων την αναστύλωση από την Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδο το έτος 787 γιορτάζουμε και πανηγυρίζουμε σήμερα, γράφει τα εξής χαρακτηριστικά: «Προσκυνώ την εικόνα του Χριστού ως σαρκωμένου Θεού, της Δέσποινας όλων των ανθρώπων, της Θεοτόκου, ως μητέρας του Υιού του Θεού, των αγίων, ως φίλων του Θεού, οι οποίοι αντιστάθηκαν στην αμαρτία δίνοντας και το αίμα τους και μιμήθηκαν τον Χριστό χύνοντας το αίμα τους γι’ Αυτόν,

Κυριακή της Τυροφάγου

π. Νεκτάριος Κουτρουμάνης

Η παραμονή μας επί μακρόν έξω από τον Παράδεισο, έχει διαστρέψει αρκετά τον τρόπο που σχετιζόμαστε με τους συνανθρώπους μας, με τον Θεό, με το φυσικό περιβάλλον, εχει παραμορφώσει τις επιθυμίες μας, ακόμα την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας. Η έννοια στενός χώρος, η λέξη στεναχώρια, περιγράφει την τοπική αλλά και συναισθηματική καταπίεση, το θανατηφόρο αδιέξοδο, τον ναρκισσισμό των ανθρώπων.

Κυριακή 13 Μαρτίου 2016 (ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ)

Ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς εἶναι ἡ πύλη πού μᾶς εἰσάγει στό στάδιο τῶν ἀρετῶν, στήν πνευματικότερη περίοδο τοῦ λειτουργικοῦ ἔτους, τήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἤ, καλύτερα, εἶναι ἡ πύλη πού μᾶς εἰσάγει στόν Παράδεισο. Διότι σκοπός τῶν πνευματικῶν ἀγώνων τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς εἶναι ἀκριβῶς ἡ κατάκτηση τοῦ Παραδείσου. Γι᾿ αὐτόν τό λόγο ἡ Κυριακή τῆς Τυρινῆς ἔχει ὡς περιεχόμενό της τήν ἀνάμνηση τῆς ἐξορίας τῶν Πρωτοπλάστων ἀπό τόν Παράδεισο.  Ἕνα περιεχόμενο θλιβερό! Στούς ὕμνους τῆς ἡμέρας ἀντηχεῖ ὁ θρῆνος τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας. «Ἐκάθισεν Ἀδάμ ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου καί τήν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο». Ὁ Ἀδαμιαῖος θρῆνος εἶναι θρῆνος ὅλης τῆς κτίσεως. Μᾶς ὑπενθυμίζει τί εἴχαμε καί τί χάσαμε! Μᾶς παρακινεῖ νά χύσουμε δάκρυα πικρά καί νά πενθήσουμε. Νά πονέσουμε βαθιά πού προσβάλαμε τόν πολυεύσπλαχνο Κύριο καί νά τόν ἱκετεύσουμε λέγοντας: «Ἐλεήμων, ἐλέησόν με τόν παραπεσόντα»!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΣΤΑΓΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΕΩΡΩΝ  

«Ἐάν γαρ ἀφῆτε τοῖς άνθρώποις…ἀφήσει καί ἡμῖν ὁ Πατήρ ἡμῖν ὁ οὐράνιος»

Ὁ Χριστός ὅρισε νά προσευχόμαστε λέγοντας: «ἄφες ἡμῖν, ὡς καί ἡμεῖς ἀφίομεν». Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα προσθέτει «ἐάν δέ μή ἀφῆτε…οὐδέ ὁ πατήρ ἡμῶν ἀφήσει τά παραπτώματα ὑμῶν», Ματθ. 6,15. Ἐάν δέν συγχωρήσουμε νά μήν περιμένουμε νά συγχωρηθοῦμε ἀπό τόν Θεό. Ἐάν δέν ἀγαπήσουμε τόν ἐχθρό μας, ὄχι ἁπλῶς νἀ τόν ἀνεχθοῦμε, δέν γνωρίσαμε τόν Χριστό.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή της Τυρινής – Ρωμ. 13,11-14,4 (13/3/2016)

Το ήθος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Μία ημέρα πριν εισέλθουμε στην κατανυκτικότερη περίοδο του εκκλησιαστικού έτους, την Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ακούσαμε στο σημερινό Αποστολικό Ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, τον Απόστολο Παύλο ν’ αποκαλύπτει ποιο είναι το βαθύτερο νόημα και ακριβές περιεχόμενο της περιόδου, κατά την οποία θα κληθούμε να αθληθούμε στα σημαντικότερα γυμνάσματα της πνευματικής ζωής. Ο Ευαγγελιστής των εθνών επισημαίνει στους Ρωμαίους ότι, όσο πλησιάζει η ώρα της Κρίσεως, οφείλουμε να αφυπνιζόμαστε πνευματικώς, να εγκαταλείπουμε την ζωή του σκότους και να επιλέγουμε τα έργα του φωτός

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ

Ευαγγέλιον: Ματθ. στ΄ 14 - 21

13 Μαρτίου 2016

«Όπου γάρ εστιν ο θησαυρός υμών, εκεί έσται και η καρδία υμών»

Μέρος της επί του όρους ομιλίας του Κυρίου μας, αποτελεί η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Αλλά ο Κύριος, στο συγκεκριμένο απόσπασμα, αναφέρεται σε τρία θέματα σοβαρά, που χαρακτηρίζουν την ψυχή αλλά και την καθημερινή ζωή του ευσεβούς χριστιανού, τον χαρακτήρα της καρδιάς μας. Γιατί, λέγει ο Κύριος, όπου έχετε φυλαγμένα τα πολύτιμα σας αγαθά, τον θησαυρό των αρετών σας, εκεί είναι και η καρδιά σας, η σκέψη σας.

Η ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΕΚΡΥΜΜΕΝΗΣ ΖΩΗΣ

«Ὁ πατήρ σου ὁ βλέπων ἐν τῷ κρυπτῷ ἀποδώσει σοι ἐν τῷ φανερῷ»

Ἤδη βρισκόμαστε στὸ κατώφλι τῆς Ἁγί­ας καὶ Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ἀπὸ αὔριο εἰσερχόμαστε στὸ «στάδιο τῶν ἀρετῶν» καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ζήσουμε τὴν περίοδο αὐτὴ μὲ νηστεία καὶ ἐντονότερο πνευ­ματικὸ ἀγώνα. Εἶναι λοιπὸν κατ’ ἐξο­χὴν ἐ­­­­πίκαιρο τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνω­σμα, ὅπου ὁ Κύριος Ἰησοῦς μᾶς παρουσιάζει τὸν αὐθεντικὸ τρόπο γιὰ τὴν τήρηση τῆς νηστείας καὶ κατ’ ἐπέκταση γιὰ τὴν ἄσκηση κάθε ἀρετῆς. Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ὁ τρόπος; Ἡ ἀφάνεια. Μᾶς καλεῖ δηλαδὴ ὁ Κύριος νὰ νηστεύουμε καὶ νὰ ἀσκοῦμε τὴν ἀρετὴ χω­ρὶς ἐπίδειξη, ταπεινά, «ἐν τῷ κρυπτῷ». Ἂς δοῦμε λοιπὸν τί σημαίνει νὰ ζοῦμε «ἐν τῷ κρυπτῷ» καὶ για­τί ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νὰ ἀκολουθήσουμε αὐτὸν τὸν τρόπο ζωῆς.

ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Τῆς Τυροφάγου: Ρωμ. ιγ΄ 11 - ιδ΄ 4

Ἀδελφοί, νῦν ἐγγύτερον ἡ­­μῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐ­­πιστεύσαμεν. ἡ νὺξ προ­έκοψεν, ἡ δὲ ἡμέρα ἤγγικεν. ἀποθώμεθα οὖν τὰ ἔργα τοῦ σκότους καὶ ἐνδυσώμεθα τὰ ὅπλα τοῦ φωτός. ὡς ἐν ἡμέ­­ρᾳ εὐσχημόνως περι­πατή­σωμεν, μὴ κώμοις καὶ μέθαις, μὴ κοίταις καὶ ἀσελγείαις, μὴ ἔριδι καὶ ζήλῳ, ἀλλ᾿ ἐνδύ­σα­­σθε τὸν Κύριον ᾿Ιησοῦν Χρι­­στόν, καὶ τῆς σαρκὸς πρόνοιαν μὴ ποιεῖσθε εἰς ἐπι­θυμίας. Τὸν δὲ ἀσθενοῦντα τῇ πίστει προσλαμβάνεσθε, μὴ εἰς διακρίσεις διαλογι­σμῶν. ὃς μὲν πιστεύει φαγεῖν πάντα, ὁ δὲ ἀσθενῶν λάχανα ἐσθίει. ὁ ἐσθίων τὸν μὴ ἐσθίον­τα μὴ ἐξουθενείτω, καὶ ὁ μὴ ἐσθίων τὸν ἐσθίοντα μὴ κρινέτω· ὁ Θεὸς γὰρ αὐτὸν προσελάβετο. σὺ τίς εἶ ὁ κρίνων ἀλλότριον οἰκέτην; τῷ ἰδίῳ Κυρίῳ στήκει ἢ πίπτει· σταθήσεται δέ· δυνατὸς γάρ ἐστιν ὁ Θεὸς στῆσαι αὐτόν.

ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ

1. Χωρὶς ἀναβολὴ

    Κυριακὴ τῆς Τυρινῆς, σήμερα, κι ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ θυμηθοῦμε τὴν ἐξορία τῶν Πρωτοπλάστων ἀπὸ τὸν Παράδεισο καὶ νὰ θρηνήσουμε μαζί τους τὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὸν Θεὸ ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ὡστόσο δὲν μᾶς ἀφήνει νὰ ἀπελπιστοῦμε. Ἀντίθετα, μὲ τὴν ἀσκητικὴ περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ποὺ ἀνοίγεται μπροστά μας, καλούμαστε νὰ ἐπιστρέψουμε στὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας μὲ εἰλικρινὴ μετάνοια καὶ πνευματικὸ ἀγώνα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ»

Ὁ πόθος ἀποκτήσεως θησαυρῶν συνδέεται μέ κάτι βαθύτερο, μέ τὸ αἴσθημα τῆς ἀσφάλειας, τῆς ἄνεσης, τῆς ἀξιοπρέπειας. Ὁ Κύριος ὅμως ἐξηγεῖ, τήν ἀσφάλεια πού ζητάτε δέν τήν προσφέρουν οἱ θησαυροί αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἐδώ στή γῆ «ὁ σκόρος καί ἡ σήψη τούς καταστρέφουν καί οἱ διαρρήκτες τούς κλέβουν».

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Κυ­ρια­κὴ τῆς Τυροφάγου

13 Μαρτί­ου 2016

(Ματθ. στ΄, 14-21)

Ἄν στερέψει μέσα μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ πηγὴ τῆς συγγνώμης καὶ τῆς συγχώρησης, τότε ὁ Θεὸς θὰ μᾶς ἔχει ἐγκαταλείψει. Καὶ ἔτσι, ἐμεῖς οἱ δικοί Του, δηλαδὴ τὰ παιδιά Του, θὰ γίνουμε ξένοι. Γιατὶ ἀγνοήσαμε τὸ θέλημά Του, τὴν ἐντολή Του. Νὰ συγχωρᾶμε τὰ κρίματα τῶν ἄλλων καὶ νὰ δίνουμε συγγνώμη καὶ ἄφεση.

Νὰ τὶ λέγει τὸ Εὐαγγέλιό Του: «Ἂν συγχωρέσετε στοὺς ἀνθρώπους τὰ κρίματά τους, θὰ συγχωρέσει καὶ σὲ σᾶς τὰ δικά σας ὁ οὐράνιος Πατέρας».

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Ματθ. κε΄ 14-30) (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

«Μη θησαυρίζετε υμίν θησαυρούς επί της γης, όπου σής και βρώσις αφανίζει».

 Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή που είναι η κατανυκτικότερη περίοδος του εκκλησιαστικού έτους, συνιστά μοναδική ευκαιρία την οποία καλείται ο κάθε πιστός να αδράξει σε μια πρόκληση πνευματικών αναβάσεων. Στο αποστολικό ανάγνωσμα της ημέρας ο Παύλος κάνει λόγο για «καιρό ευπρόσδεκτο, καιρό μετανοίας», στον οποίο μας προτρέπει: «αποθώμεθα τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός…». Ευπρόσδεκτος καιρός σημαίνει τον καιρό της χάριτος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ – 13 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Μτθ. στ΄ 14-21)

«Θησαυρίζετε δέ ὑμῖν θησαυρούς ἐν Οὐρανῷ».

Εἰσερχόμεθα μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ στὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί. Σὲ μιὰ ἐκκλησιαστικὴ περίοδο, τὴν ὁποία πρέπει νὰ ἀφιερώσουμε στὸ Θεό. Σὲ μιὰ ἐποχὴ προσοχῆς, προσευχῆς, νηστείας, ψυχικῆς ἀναγεννήσεως, ἀνατάσεως, σὲ μιὰ περίοδο ψυχικοῦ καθαρμοῦ καὶ καλύτερης χριστιανικῆς ζωῆς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

(Μθ. 6, 14-21)

Εἰσερχόμαστε αὔριο στὴ Μ. Τεσσαρακοστή, στὸ στάδιο τῶν ἀρετῶν, τὴν πνευματικὴ προετοιμασία γιὰ τὴν ἐπάξια συμμετοχὴ στὸ πάθος καὶ τὴν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου. Ἡ πνευματικὴ ἄσκηση εἶναι συγκεκριμένη. Πρέπει νὰ ἀγωνιστοῦμε στὴν ταπείνωση, τὴν ἀγάπη, τὴν τήρηση τοῦ θείου θελήματος, ἐγκρατευόμενοι, νηστεύοντες καὶ προσευχόμενοι.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 13.3.2016 Κυριακή (τῆς Τυριννῆς) (Ματθαίου στ΄ 14 -21)

Ὁ πραγματικός θησαυρός

«Μή θησαυρίζετε ὑμῖν Θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς».

Δημιουργεῖ κάποια ἀντίδραση στό πρῶτο της ἄκουσμα ἡ ἐντολή αὐτή. Ὁ πόθος τῆς ἀποκτήσεως θησαυρῶν συνδέεται μέ κάτι βαθύτερο, μέ τήν ἀνάγκη ἀσφαλείας, ἀνέσεως, ἀξιοπρεπείας. Ὁ Κύριος ὅμως ἐξηγεῖ: Τήν ἀσφάλεια πού ζητᾶτε δέν τήν προσφέρουν αὐτοῦ τοῦ εἴδους οἱ θησαυροί. Ἐδῶ στήν γῆ «ὁ σκόρος καί ἡ σαπίλα» τούς καταστρέφουν καί οἱ διαρρῆκτες τούς κλέβουν.

Κήρυγμα Δ΄ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ  ΜΙΧΑΗΛ ΜΕΓΑΓΙΑΝΝΗ

<< τείχος ει των παρθένων Θεοτόκο και πάντων εις σε προστρεχόντων >>

Αγαπητοί μου αδελφοί αγαπητά μου πνευματικά παιδιά ένα φρούριο το οποίο είναι περιτοιχισμένο με μεγάλο τοίχος και αυτό  είναι δυνατά χτισμένο τότε αυτό το φρούριο είναι τόπος για να προφυλαχτούν σε αυτό οι άνθρωποι και να σωθούν από τους εχθρούς.

Δηλαδή το φρούριο γίνεται απόρθητο και αυτό οφείλεται στην σωστή και άριστη κατασκευή του φρουρίου , έτσι είναι Αγαπητοί μου αδελφοί και ο άνθρωπος όπου καταφεύγει στην Υπεραγίαν Θεοτόκο μας , αν γίνει ένα με την Θεοτόκο μας και μέσα στο απόρθητο φρούριο της αγάπης της καλής Παρθένου τότε ο άνθρωπος μπορεί να σωθεί από τον διάβολο και τα βέλη του αλλά και τα έργα του σκότους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ (ΜΑΤΘ. ΣΤ', 14-21) ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
    Το σημερινό ευαγγέλιο ξεκινάει αμέσως μετά την Κυριακή Προσευχή που δίδαξε ο Χριστός μας στην επί του όρους του ομιλία.
    Ας διαβάσουμε το κήρυγμα του Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου:

    «Το πιο αξιοπρόσεκτο είναι αυτό· σε κάθε ιδιαίτερη αρετή που αναφέραμε μνημόνευσε το σύνο­λο της αρετής και περιέλαβε σε αυτήν ακόμα και την αμνησικακία. (Διότι ο αγιασμός του ονόματός του είναι η τελειότης μιας ολοκληρωμένης πολιτείας· και το να γίνει το θέλημά του, το ίδιο πάλι σημαίνει, αλλά και το ότι μπορούμε να τον αποκαλούμε Πατέρα αποτελεί και αυτό δείγμα άσπιλου πολιτείας· σε όλα αυτά έχει περιληφθεί και το καθήκον να καταπαύουμε την οργή μας σε αυτούς που έφταιξαν).

Κυριακή τῆς Συγγνώμης, Μητροπολίτης Sourozh Aντώνιος,

Κυριακή τῆς Συγγνώμης, Μητροπολίτης Sourozh Aντώνιος,

19 Φεβρουαρίου, 1996

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Σήμερα δύο θέματα κυριαρχοῦν στὰ Ἱερά ἀναγνώσματα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μιλάει γιὰ τὴν νηστεία καὶ ὁ Κύριος γιὰ τὴν συγχώρεση· καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐπιμένει στὸ γεγονὸς ὅτι ἡ νηστεία δὲν συνίσταται ἁπλὰ στὸ νὰ στερεῖ κάποιος τὸν ἑαυτό του ἀπὸ τὸ ἕνα ἤ τὸ ἄλλο φαγητό, οὔτε ἄν τηρεῖται αὐστηρά, μὲ ὑπακοή, μὲ λατρεία· ἄν μᾶς δίνει ἀφορμή νὰ ὑπερηφανευόμαστε, νὰ εἴμαστε ἱκανοποιημένοι καὶ ἀσφαλεῖς, ἐπειδὴ σκοπὸς τῆς νηστείας δὲν εἶναι νὰ στερήσει τὸ σῶμα μας ἀπὸ ἕνα εἶδος φαγητοῦ περισσότερο ἀπὸ ἔνα ἄλλο, ἀλλὰ σκοπὸς τῆς νηστείας εἶναι νὰ ἐπιτύχουμε τὴν κυριαρχία στὸ σῶμα μας καὶ νὰ τὸ κάνουμε τέλειο ὄργανο τοῦ πνεύματος. Τὸν περισσότερο καιρό, εἴμαστε ὑπηρέτες τοῦ σώματος, γοητευόμαστε ἀπὸ ὅλες τὶς αἰσθήσεις μας ἀπὸ τὴν μία ἤ τὴν ἄλλη ἀπόλαυση, ἀλλὰ ἀπὸ μιὰν ἀπόλαυση ποὺ πηγαίνει πολὺ πέρα ἀπὸ τὴν ἁγνότητα ποὺ προσδοκᾶ ἀπὸ ἐμᾶς ὁ Θεός.

Κυριακή της Τυρινής «Χαρὰ» διαβόλου καὶ χαρὰ τῶν ἀγγέλων του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

«Χαρὰ» διαβόλου καὶ χαρὰ τῶν ἀγγέλων

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶνε ἡμέρα ποὺ ἴ -σως πρέπει ὁ ἱεροκήρυκας νὰ σιωπήσῃ καὶ νὰ πάῃ κάπου νὰ κλάψῃ· καὶ μαζὶ μὲ τὸν ἱεροκήρυκα καὶ ἐσεῖς –ὅσοι πιστεύετε ἀκόμηστὸν Κύριο καὶ ἀνήκετε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία–, νὰ πᾶτε σήμερα στὰ σπίτια σας, νὰ κλεισθῆτε καὶ μπροστὰ τὴν εἰκόνα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς ὑπεραγίαςΘεοτόκου προσευχηθῆτε καὶ νὰ κλάψετε γιὰ τὴν κατάστασί μας, γιὰ τ᾽ ἁμαρτήματά μας.Γιατὶ δυστυχῶς ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶνεἡ πιὸἁμαρτωλὴ ἡμέρατοῦ χρόνου.

 Ὑπνοβάτες Ἀδελφοί, «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι». Κυριακὴ τῆς Τυροφάγου. (†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ὑπνοβάτες Ἀδελφοί, «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι». (῾Ρωμ. 13,11)

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ἀρχίζω τὸ κήρυγμα μὲ ἕνα παράδειγμα. Σᾶς ἐρωτῶ· ἔχετε δεῖ ποτέ σας ὑπνοβάτη; Εἶνε κάτι φοβερό. Ὁ ὑπνοβάτης σηκώνεται τὴ νύχτα καί, ἐνῷ κοιμᾶται, ἀνοίγει τὴν πόρτα, βγαίνει ἔξω καὶ περπατάει! Κι ἂν βοηθήσῃ ὁ Θεὸς καὶ δὲν πέσῃ σὲ κανένα πηγάδι ἢ ἀπὸ καμμιὰ ταράτσα, θὰ ἐπιστρέψῃ πάλι στὸ κρεβάτι του. Τὸ πρωί, ὅταν ξυπνήσῃ καὶ τὸν ρωτοῦν τί ἔγινε τὴ νύχτα, δὲ θυ μᾶται τίποτε.

Ἡ ἐξορία τοῦ Ἀδὰμ καὶ ἡ δική μας (π. Δημητρίου Μπόκου)

Τὰ κά­τερ­γα τῆς Σι­βη­ρί­ας καὶ ὅ­που γῆς ἦ­ταν τὸ τε­λευ­ταῖ­ο μέ­ρος ποὺ θά ʾθε­λε νὰ βρε­θεῖ κα­νείς. Ὅ­ποι­ος κα­τα­δι­κα­ζό­ταν σ’ αὐ­τά, οὐ­σι­α­στι­κὰ ἀ­πο­χαι­ρε­τοῦ­σε τὴ ζω­ή. Ποι­ὸ αἴ­σθη­μα νὰ κυ­ρι­αρ­χοῦ­σε στὴν ψυ­χὴ τῶν κα­τα­δί­κων; Ἀ­σφα­λῶς ἀ­πο­τρο­πια­σμὸς γιὰ τὴ φρι­χτὴ ἐ­ξο­ρί­α τους καὶ βα­θὺς πό­θος γιὰ ἐ­πι­στρο­φὴ στὸν τό­πο τους.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

Απόστολος: Α΄ Κορ. η΄ 8-θ΄2

Ευαγγέλιο: Ματθ. κε΄31-46

6 Μαρτίου 2016

«Δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου» (Ματθ. κε΄ 34).

Με τη Δευτέρα παρουσία του Κυρίου ολοκληρώνεται το σωτηριολογικό έργο του Ιησού. Όλες οι υποσχέσεις υλοποιούνται και ο άνθρωπος δε θα βλέπει πια το Θεό «θαμπά σαν μέσα από μεταλλικό καθρέπτη», αλλά τότε θα δούμε το Θεό πρόσωπο με πρόσωπο (Α΄ Κορ. ιγ΄ 12). Αυτό το γεγονός αποτελεί και την κορύφωση της αγάπης του Θεού προς εμάς τους ανθρώπους, με μόνη προϋπόθεση την αντίστοιχη αγάπη του ανθρώπου προς το συνάνθρωπο και που χαρακτηρίζεται σήμερα σαν «άσημος αδελφός» του. Μέσα από την αγάπη θα εξουδετερωθεί η αμαρτία και ο διάβολος και θα επικρατήσει αιώνια η βασιλεία του θεού, η «ζωή του μέλλοντος αιώνος» κατά το σύμβολο της πίστεως. 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Τῆς Ἀπόκρεω: Ματθ. κε΄ 31-46

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθῃ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ καὶ πάντες οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μετ᾿ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπὶ θρόνου δόξης αὐτοῦ, καὶ συναχθήσεται ἔμπροσθεν αὐτοῦ πάντα τὰ ἔθνη, καὶ ἀφοριεῖ αὐτοὺς ἀπ᾿ ἀλλήλων ὥσπερ ὁ ποιμὴν ἀφορίζει τὰ πρόβατα ἀπὸ τῶν ἐρίφων, καὶ στήσει τὰ μὲν πρόβατα ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ, τὰ δὲ ἐρίφια ἐξ εὐωνύμων. τότε ἐρεῖ ὁ βασιλεὺς τοῖς ἐκ δεξιῶν αὐτοῦ· δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατρός μου, κληρονομήσατε τὴν ἡτοιμασμένην ὑμῖν βασιλείαν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου. ἐπείνασα γάρ, καὶ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ περιεβάλετέ με, ἠσθένησα, καὶ ἐπεσκέψασθέ με, ἐν φυλακῇ ἤμην, καὶ ἤλθετε πρός με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ οἱ δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα καὶ ἐθρέψαμεν, ἢ διψῶντα καὶ ἐποτίσαμεν; πότε δέ σε εἴδομεν ξένον καὶ συνηγάγομεν, ἢ γυμνὸν καὶ περιεβάλομεν; πότε δέ σε εἴδομεν ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ καὶ ἤλθομεν πρός σε; καὶ ἀποκριθεὶς ὁ βασιλεὺς ἐρεῖ αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε. τότε ἐρεῖ καὶ τοῖς ἐξ εὐωνύμων· πορεύεσθε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ κατηραμένοι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον τὸ ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καὶ τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ. ἐπείνασα γάρ, καὶ οὐκ ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα, καὶ οὐκ ἐποτίσατέ με, ξένος ἤμην, καὶ οὐ συνηγάγετέ με, γυμνός, καὶ οὐ περιεβάλετέ με, ἀσθενὴς καὶ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθέ με. τότε ἀποκριθήσονται αὐτῷ καὶ αὐτοὶ λέγοντες· κύριε, πότε σε εἴδομεν πεινῶντα ἢ διψῶντα ἢ ξένον ἢ γυμνὸν ἢ ἀσθενῆ ἢ ἐν φυλακῇ, καὶ οὐ διηκονήσαμέν σοι; τότε ἀποκριθήσεται αὐτοῖς λέγων· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐφ᾿ ὅσον οὐκ ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἐλαχίστων, οὐδὲ ἐμοὶ ἐποιήσατε. καὶ ἀπελεύσονται οὗτοι εἰς κόλασιν αἰώνιον, οἱ δὲ δίκαιοι εἰς ζωὴν αἰώνιον.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΖΗΤΙΑΝΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΜΑΣ

«Ἐμοὶ ἐποιήσατε»

Τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς περιγράφει τὴν πιὸ φοβερὴ καὶ συγκλονιστικὴ ὥρα τῆς ἱστορίας. Εἶναι ἡ ὥρα τῆς τελικῆς Κρίσεως. Ὁ Κύριος ἔρχεται ὡς ἔνδοξος Βασιλιὰς συνοδευόμενος ἀπὸ ἀγγέλους, γιὰ νὰ κρίνει ὅλους ἀνεξαιρέτως τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ τὸ βασικὸ κριτήριο μὲ τὸ ὁποῖο θὰ ξεχωρίσει τοὺς δικαίους ἀπὸ τοὺς ἁμαρτωλοὺς εἶναι ἕνα: ἡ ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν πλησίον, ἡ ὁποία ἀναφέρεται κατ’ εὐθείαν στὸ πρόσωπό Του, ὅπως ὁ Ἴδιος μᾶς βεβαίωσε: «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε», μᾶς εἶπε. Καθετὶ ποὺ κάνατε ἔστω καὶ σὲ ἕναν ἀπὸ τοὺς πτωχοὺς αὐτοὺς ἀδελφούς μου, εἶναι σὰν νὰ τὸ κάνατε σὲ μένα.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Τῆς Ἀπόκρεω: Α΄ Κορ. η΄ 8 - θ΄ 2

Ἀδελφοί, βρῶμα ἡμᾶς οὐ παρίστησι τῷ Θεῷ· οὔτε γὰρ ἐὰν φάγωμεν περισσεύομεν, οὔ­τε ἐὰν μὴ φάγωμεν ὑστερού­μεθα. βλέπετε δὲ μή­πως ἡ ἐ­ξου­σία ὑμῶν αὕτη πρό­­σκομμα γένηται τοῖς ἀ­­σθε­νοῦσιν. ἐὰν γάρ τις ἴδῃ σε, τὸν ἔχοντα γνῶσιν, ἐν εἰδωλείῳ κατακείμενον, οὐχὶ ἡ συνείδησις αὐτοῦ ἀσθενοῦς ὄντος οἰ­κοδομηθήσεται εἰς τὸ τὰ εἰδω­λόθυτα ἐσθίειν; καὶ ἀπολεῖται ὁ ἀσθενῶν ἀδελφὸς ἐπὶ τῇ σῇ γνώσει, δι᾿ ὃν Χριστὸς ἀπέθανεν. οὕτω δὲ ἁμαρτάνοντες εἰς τοὺς ἀδελφοὺς καὶ τύπτοντες αὐτῶν τὴν συνείδησιν ἀσθενοῦσαν εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνετε. διόπερ εἰ βρῶ­μα σκανδα­λίζει τὸν ἀδελφόν μου, οὐ μὴ φάγω κρέα εἰς τὸν αἰῶνα, ἵνα μὴ τὸν ἀδελφόν μου σκανδαλίσω. Οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος; οὐκ εἰμὶ ἐλεύθερος; οὐχὶ ᾿Ιησοῦν Χριστὸν τὸν Κύριον ἡ­­μῶν ἑώρακα; οὐ τὸ ἔργον μου ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ; εἰ ἄλλοις οὐκ εἰμὶ ἀπόστολος, ἀλλά γε ὑμῖν εἰμι· ἡ γὰρ σφραγὶς τῆς ἐμῆς ἀποστολῆς ὑμεῖς ἐστε ἐν Κυρίῳ.

ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΟΥΜΕ

1. Φρικτὸ ἔγκλημα

    Μέγα ζήτημα εἶχε δημιουργηθεῖ στὴν Κόρινθο μὲ τὰ εἰδωλόθυτα. Στὴν ἐποχὴ ἐκείνη τοῦ ἀποστόλου Παύλου, συνήθιζαν οἱ εἰδωλολάτρες στὶς οἰκογενειακὲς ἢ κοινωνικὲς συναθροίσεις τους νὰ θυσιάζουν ζῶα, καίγοντας ἕνα μέρος τοῦ ζώου, ἐνῶ κρατοῦσαν τὰ ὑπόλοιπα κομμάτια εἴτε γιὰ νὰ τὰ φᾶνε εἴτε γιὰ νὰ τὰ πουλήσουν. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016 – ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Ματθ. κε΄ 31-46) (Α΄ Κορ. η΄ 8-θ΄ 2)

Η ευλογημένη πρόκληση

«Τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη»

Τρίτη Κυριακή του Τριωδίου, της Απόκρεω, όπως ονομάζεται και η Εκκλησία ξεδιπλώνει ενώπιον μας το γεγονός της μέλλουσας κρίσης. Η ευαγγελική περικοπή της ημέρας προσφέρει τα απαραίτητα ερεθίσματα για να συνειδητοποιήσει ο άνθρωπος ότι κανένας εφησυχασμός δεν χωρεί στη ζωή του, αλλά αντίθετα επιβάλλεται εγρήγορση και αγώνας. Αποκαλύπτει, εξάλλου, ότι  στην προσφορά της αγάπης του Χριστού καθορίζεται η ποιότητα της ζωής και η κατάσταση που μπορεί να βιώνει ο άνθρωπος, είτε ως παράδεισο είτε ως κόλαση, ανάλογα με τη στάση που διαμορφώνει και ακολουθεί.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:06-03-2016:«ΚΡΙΤΗΡΙΟ Η ΑΓΑΠΗ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                            

«ΚΡΙΤΗΡΙΟ Η ΑΓΑΠΗ»

Μετὰ τὴν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ μεγάλου Κριτοῦ, οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται καὶ κατευθύνονται οἱ μὲν στὴν ἄβυσσο, «εἰς τὸ σκότος τὸ ἐξώτερον», οἱ δὲ στὸ φῶς τοῦ οὐρανοῦ. Γιατὶ ὅμως χωρίσθηκαν ἔτσι; Ποιό ἦταν τό κριτήριο τοῦ διαχωρισμοῦ; Ἡ μόρφωση ἄραγε; Τὰ χρήματα; Τὰ ἀξιώματα; Καὶ στὰ δύο μέρη ὑπάρχουν σπουδασμενοι καὶ ἀγράμματοι, ἀξιωματοῦχοι, ἄσημοι, ἀμόρφωτοι καὶ σοφοί. Μήπως ἡ ὑγεία, ἡ ὀμορφιά, ἡ δύναμη, ἡ καταγωγή, ἡ ἐθνικότητα. Τίποτε ἀπ’ ὅλα αὐτά. Μόνο γιὰ μᾶς ἔχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ – 6 ΜΑΡΤΙΟΥ 2016

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Μτθ. κε΄, 31-46) 

«Εἶπε ὁ Κύριος· ὅταν ἔλθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴ δόξα του καὶ ὅλοι οἱ ἅγιοι ἄγγελοι μαζί του, τότε θὰ καθίση ἐπάνω σὲ θρόνο ἔνδοξο καὶ θὰ συναχθοῦν μπροστά του ὅλα τὰ ἔθνη, καὶ θὰ τοὺς χωρίση μεταξύ τους ὅπως χωρίζει ὁ βοσκὸς τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ κατσίκια, καὶ θὰ στήση τὰ πρόβατα ἀπὸ τὰ δεξιά του, καὶ τὰ κατσίκια ἀπὸ τὰ ἀριστερά. Τότε θὰ πῆ ὁ βασιλιὰς αὐτοὺς πού ἔβαλε στὰ δεξιά· Ἐλᾶτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ πατέρα μου, νὰ κληρονομήσετε τὴ βασιλεία, πού ἑτοιμάστηκε γιὰ σᾶς ἀπὸ τὴ θεμελίωση τοῦ κόσμου. Διότι πείνασα καὶ μοῦ δώσατε νὰ φάγω· δίψασα, καὶ μοῦ δώσατε νερὸ νὰ πιῶ· ἤμουν ξένος, καὶ μὲ συμμαζέψατε· γυμνός, καὶ μὲ ντύσατε· ἄρρωστος, καὶ μὲ ἐπισκευθήκατε· στὴ φυλακὴ ἤμουν, καὶ ἤλθατε σὲ μένα. Τότε θὰ ἀποκριθοῦν οἱ δίκαιοι σ’ αὐτὸν καὶ θὰ ποῦν· Κύριε, πότε σὲ εἴδαμε νὰ πεινᾶς καὶ σὲ δώσαμε ψωμί, ἢ νὰ διψᾶς καὶ σὲ δώσαμε νερό; πότε σὲ εἴδαμε ξένο καὶ σὲ συμμαζέψαμε;

<<ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ>>

Κυριακή 6 Μαρτίου 2016

ΑΠΟΚΡΕΩ

       Κυριακή της Αποκριάς και η Εκκλησία μας επιτελεί ανάμνηση της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Ίσως φανεί παράξενο το γεγονός ότι επιτελούνται αναμνήσεις από το μέλλον. Όμως, στην λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, οι αναμνήσεις δεν είναι μόνο από το παρελθόν. Στη Θεία Λειτουργία επιτελείται ανάμνηση όλων των γεγονότων της παρουσίας του Χριστού. Μια ευχή της Θείας Λειτουργίας αναφέρει τα γεγονότα: «…τοῦ Σταυροῦ, τοῦ τάφου, τῆς τριημέρου Ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως, τῆς ἐκ δεξιῶν καθέδρας, τῆς Δευτέρας καί ἐνδόξου πάλιν παρουσίας». Η Θεία Λειτουργία είναι ανάμνηση και της Δευτέρας Παρουσίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ

(Μθ. 25, 31-46)

Ἡ φιλανθρωπία, δηλαδὴ τὸ νὰ ἀγαπᾶ κανείς, νὰ νοιάζεται καὶ νὰ φροντίζει τὸν συνάνθρωπό του, τὸν ἀδελφό του, εἶναι πολὺ μεγάλη ἀρετή. Συνάνθρωπός μας εἶναι ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὁ συγγενής μας ἢ ὁ ξένος, ὁ πάσχων, ὁ καταφρονημένος τῆς κοινωνίας, ὁ περιθωριακός, καὶ γενικὰ ὁ κάθε ἕνας ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Ἡ ἀ­γά­πη λοιπὸν ποὺ ἐ­πι­δει­κνύ­ου­με ἢ ἡ ἀ­γά­πη ποὺ ἀρ­νι­ό­μα­στε στοὺς συ­ναν­θρώ­πους μας, ἀποτελεῖ τὸ κρι­τή­ρι­ο τῆς κα­τά­τα­ξής μας στὴν αἰ­ω­νι­ό­τη­τα εἴ­τε τοῦ Πα­ρα­δεί­σου εἴ­τε τῆς Κο­λά­σε­ως.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 6.3.2016

Κυριακή (τῆς Ἀπόκρεω) (Ματθαίου κε΄ 31 46)

«Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων ἐμοί ἐποιήσατε».

Μετά τήν τελεσίδικη ἀπόφαση τοῦ μεγάλου Κριτοῦ, οἱ ἄνθρωποι χωρίζονται καί κατευθύνονται οἱ μέν στήν ἄβυσσο, «εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον», οἱ δέ στό φῶς τοῦ οὐρανοῦ. Γιατί ὅμως χωρίσθηκαν ἔτσι; Ποιά ἦταν ἡ βάση αὐτοῦ τοῦ διαχωρισμοῦ; Ἡ μόρφωση ἄραγε; Τά χρήματα ; Τά ἀξιώματα ; Καί στά δύο μέρη ὑπάρχουν σπουδασμένοι καί ἀγράμματοι, ἀξιωματούχοι, ἄσημοι, ἀμόρφωτοι καί σοφοί. Μήπως ἡ ὑγιεία, ἡ ὀμορφιά, ἡ δύναμη, ἡ καταγωγή, ἡ ἐνθικότητα ; Τίποτε ἀπό ὅλα αὐτά. Μόνο γιά ἐμᾶς ἔχουν σπουδαιότητα τέτοιες διακρίσεις. Γιά τό μεγάλο Κριτή αὐτά δέν ἔχουν ἀπολύτως καμμία σημασία. Μέτρο κρίσεως στέκει ἡ ἔμπρακτη ἀγάπη. Αὐτό εἶναι κώδικας βάσει τοῦ ὁποίου θά δικάσει ὁ μεγάλος Δικαστής «τήν ἡμέραν ἐκείνην τήν φοβεράν» τῆς κρίσεως. Διότι ἁπλούστατα ἡ ἀγάπη εἶναι τό Α καί τό Ω τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ.