ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή προ των Φώτων – Β΄ Τιμ. 4,5-8 (3/1/2016)

Ο στέφανος της δικαιοσύνης

Το πρώτο Κυριακάτικο Αποστολικό ανάγνωσμα του νέου έτους, αγαπητοί μου αδελφοί, προέρχεται από την Β΄ Ποιμαντική Επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τον Μαθητή του Τιμόθεο. Περιέχει πατρικές συμβουλές για την διευθέτηση του Ευαγγελικού έργου και καταλήγει με την αναγνώριση, εκ μέρους του Αποστόλου των Εθνών, ότι οδεύει, πλέον, προς την ολοκλήρωση της Αποστολικής του διακονίας, το μαρτυρικό τέλος είναι κοντά, γι’ αυτό αναμένει, με λαχτάρα, το στεφάνι της δικαιοσύνης από τον δίκαιο Κριτή Ιησού, ένα στεφάνι που δεν αφορά μόνον σ’ εκείνον, αλλά και σε όλους όσοι αγάπησαν τον Χριστό και έζησαν στον κόσμο την ζωή του Χριστού. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Απόστολος: Β΄ Τιμ. δ΄ 5-8

Ευαγγέλιο: Μάρκ. α΄ 1-8

3 Ιανουαρίου 2016

«Φωνή βοώντος εν τη ερήμω»

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Πρόδρομος Ιωάννης επέλεξε την έρημο του Ιορδάνου για το έργο της προετοιμασίας του λαού. Μπορούσε να εγκατασταθεί σε ένα κεντρικό σημείο των Ιεροσολύμων κι απ’ εκεί να αρχίσει το κήρυγμα του και όχι να καταφύγει στην μεγάλη αφιλόξενη έρημο όπου τουλάχιστον γεωγραφικά ήταν ένας τόπος μακρινός και αποξενωμένος για τον πολύ λαό κι επί πλέον συγκέντρωσε όλα εκείνα τα στοιχεία που καθιστούν την παραμονή των ακροατών δυσχερή. Εν τούτοις εγκαταστάθηκε στην έρημο. «Εγένετο Ιωάννης βαπτίζων εν τη ερήμω και κηρύσσων βάπτισμα μετανοίας εις άφεσιν αμαρτιών». Έπρεπε ο λαός για να κατανοήσει και ενστερνιστεί το κήρυγμα του Ιωάννου προηγουμένως να αποκοπεί από τα του κόσμου έστω για μερικές ώρες ή μέρες. Κι η έρημος ήταν ο πιο κατάλληλος τόπος, που με την απεραντοσύνη της ταπείνωσε τον άνθρωπο και τον έφερνε πιο κοντά στο Θεό. Με τη σιωπή της έκανε βροντερό το κήρυγμα, με τη γεωγραφική της διαμόρφωση προετοίμαζε την ψυχική διάθεση του ανθρώπου για μετάνοια.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

Κυριακή 3η Ιανουαρίου 2016

«Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού Χριστού»

Μέσα στο Άγιο Δωδεκαήμερο, αγαπητοί μου αδελφοί, ζούμε για μία ακόμη φορά αυτό το μυστήριο της Θείας Οικονομίας. Γινόμαστε κοινωνοί του μυστηρίου της Σαρκώσεως, της παρουσίας δηλαδή του Δευτέρου Προσώπου της Αγίας Τριάδος, του Λόγου του Θεού ανάμεσά μας. Ξαναπερνά μέσα από τα μάτια μας όλη αυτή η Ιερή Ιστορία που ξεκινά από τη Βηθλεέμ όπου ο Χριστός μας γεννάται νήπιο στη φάτνη, δέχεται τους αγγέλους για να τον υμνήσουν τους ποιμένες και τους μάγους για να Τον προσκυνήσουν την κτίση ολόκληρη για να Τον υποδεχθεί και φτάνει όπως θα δούμε σε λίγες μέρες στις όχθες του Ιορδάνη για να βαπτιστεί από τον Πρόδρομο Ιωάννη αλλά και για να ακουστεί για πρώτη φορά η Πατρική Φωνή που θα μαρτυρήσει για τον Υιό του. Αυτά δε γίνονται βέβαια τυχαία: ο Ιησούς επισκέπτεται τον κόσμο μας για συνομιλήσει μαζί του, να τον γιατρέψει, να τον παρηγορήσει, να του δείξει πού έσφαλλε, πώς μπορεί να πάρει δύναμη από τη θεϊκή παρουσία, πώς, εν τέλει μπορεί να νικήσει τον έσχατο εχθρό του, τον θάνατο.

Κυριακή προ των Φώτων (4-1-2015) 

Ο καλός αγώνας της πίστεως Β' Τιμοθ. 4.5-8 

Τέκνον Τιμόθεε, νῆφε ἐν πᾶσι, κακοπάθησον, ἔργον ποίησον εὐαγγελιστοῦ, τὴν διακονίαν σου πληροφόρησον. Ἐγὼ γὰρ ἤδη σπένδομαι, καὶ ὁ καιρὸς τῆς ἐμῆς ἀναλύσεως ἐφέστηκε. Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα· λοιπὸν ἀπόκειταί μοι ὁ τῆς δικαιοσύνης στέφανος, ὃν ἀποδώσει μοι ὁ Κύριος ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, ὁ δίκαιος κριτής, οὐ μόνον δὲ ἐμοί, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς ἠγαπηκόσι τὴν ἐπιφάνειαν αὐτοῦ. 

Κυριακή προ των Φώτων σήμερα, και ο απόστολος Παύλος με το απόσπασμα από την δεύτερη προς Τιμόθεον επιστολή το οποίο ακούσαμε, μάς προτρέπει να αγωνιζόμαστε τον καλό αγώνα της πίστεως. Παιδί μου Τιμόθεε, λέει, να έχεις νήψη σε όλα, να κακοπαθείς, να ποιείς έργο ευαγγελιστού, να εκπληρώνεις την διακονία σου.

Κυριακή πρό των Φώτων- Τα πεπραγμένα μας
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Β´ Τιμ. δ´ 5 – 8
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Μᾶρκ. α´ 1 – 8
Ἦχος πλ. α´.– Ἑωθινόν: Η´
ΤΑ  ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ ΜΑΣ
«Τὸν ἀγῶνα τὸν καλὸν ἠγώνισμαι, τὸν δρόμον τετέλεκα, τὴν πίστιν τετήρηκα»
Βρισκόμαστε στήν ἀρχή ἑνός νέου ἔτους. Βρισκόμαστε, δηλαδή, σ’ ἕνα ἀκόμη σταθμό τῆς ζωῆς μας. Πῶς πέρασε, ἄραγε, τό προηγούμενο ἔτος ἀπό πνευματικῆς πλευρᾶς; Ποιά ἦταν ἤ πρόοδός μας στήν ἀρετήν; Ποιές οἱ ἔλλειψεις καί ἀδυναμίες μας; Ὑπάρχουν λοιπόν τά πεπραγμένα μας καί εἶναι ἀνάγκη νά κάνουμε ἀπολογισμό γιά νά τά ἔπισημάνουμε. Περί αὐτοῦ θά ὁμιλήσουμε πρῶτα. Καί ἔπειτα θά δοῦμε ποιά θά πρέπει νά εἶναι τά ἔργα μας.

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ

῾ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου᾽ (Μάρκ. 1, )

α. Γιά τό λιοντάρι τῆς ἐρήμου, ὅπως ἔχει χαρακτηρισθῆ, τόν ἅγιο ᾽Ιωάννη τόν Πρόδρομο, κάνει λόγο σήμερα τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. ᾽Αποτελεῖ αὐτός τήν ἀρχή τοῦ εὐαγγελίου τοῦ ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ. Διότι ὁ ᾽Ιωάννης ἐστάλη ἀπό τόν Θεό νά προετοιμάσει τόν δρόμο τοῦ Μεσσία: ῾ἰδού ἐγώ ἀποστέλλω τόν ἄγγελόν μου πρό προσώπου σου᾽. Καί τόν προετοίμασε καί μέ τό κήρυγμα τῆς μετανοίας καί μέ τό βάπτισμα τῆς μετανοίας. Κι ἦταν ὅλη ἡ ζωή του ἀντίστοιχη πρός τήν ἀποστολή του: ντυμένος μέ τρίχες καμήλου καί τρεφόμενος μέ ἀκρίδες καί μέλι ἄγριο. ῾Η κραυγή λοιπόν τοῦ ἀγίου ᾽Ιωάννη ἦταν ῾ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου᾽.

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση – Δυσκολίες και πειρασμοί

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ Του Αγίου: Πραξ. στ΄ 8- ζ  5,47-60

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Της Κυριακής:  Ματθ. β΄ 13-23

ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΙΡΑΣΜΟΙ

1. Μπροστὰ στὶς δυσκολίες τῆς ζωῆς

     Θαύματα μεγάλα καὶ πρωτοφανὴ ἑορτάζουμε τὶς ἡμέρες αὐτὲς μὲ κέντρο τὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου. Ἐνῶ ὅμως θαυμάζουμε τὶς ὑπέροχες εὐαγγελικὲς διηγήσεις γιὰ τὴ δοξολογία τῶν ἀγγέλων, τὴν προσκύνηση τῶν ποιμένων, τὴν ὁδοιπορία καὶ τὰ δῶρα τῶν Μάγων, σήμερα τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο μᾶς παρουσιάζει δοκιμασίες καὶ πειρασμοὺς ποὺ δημιουργοῦν ἔντονο προ­βληματισμό. Ἂς δοῦμε πῶς περιγράφει τὰ γεγονότα ὁ ἱε­ρὸς εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝHΣΙΝ 27-12-2015 (σύνθεση πατερικῶν κειμένων)

Ὁ Χριστός γεν­νή­θη­κε ἀ­πὸ τὴν Παναγία κα­τὰ τρό­πο πα­ρά­δο­ξο, πέρα καὶ πάνω ἀπό τοὺς νό­μους τῆς φύ­σε­ως. Γεν­νή­θη­κε ἀ­πὸ Παρ­θέ­νο, ἡ ὁ­ποί­α νί­κη­σε τὴ φύ­ση, ἀ­φοῦ συ­νέ­λα­βε χω­ρὶς ἄν­δρα. Ταίρι­α­ζε στὸν κα­τὰ φύ­ση ἅ­γι­ο, νὰ γεν­νη­θεῖ κα­τὰ τρό­πο ἅ­γι­ο καὶ ὑπερφυσικό. Ὁ ἐ­ναν­θρω­πή­σας εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ποὺ ἔ­πλα­σε κά­πο­τε τὸν Ἀ­δὰμ καὶ μορ­φο­ποί­η­σε τὴν Εὔ­α χω­ρὶς με­σο­λά­βη­ση γυ­ναί­κας. Ὅ­πως λοι­πὸν ὁ Ἀ­δὰμ ἀ­πέ­κτη­σε γυ­ναί­κα χω­ρὶς γυ­ναί­κα, ἔ­τσι καὶ ἡ Παναγία γέν­νη­σε ἄν­δρα χω­ρὶς ἄν­δρα. Ὅ­πως ἀ­φαί­ρε­σε ὁ Θε­ὸς τὴν πλευ­ρὰ ἀ­πὸ τὸν Ἀ­δὰμ καὶ δὲν ἔ­πα­θε τί­πο­τε ἡ σω­μα­τι­κή του ἀρ­τι­ό­τη­τα, ἔ­τσι ἔ­κα­νε τὸ σῶ­μα τῆς Παρναγίας ἔμ­ψυ­χο να­ό, χω­ρὶς καμία βιολογική μεταβολή. Ἀ­κέ­ραι­ος πα­ρέ­μει­νε ὁ Ἀ­δὰμ καὶ με­τὰ τὴν ἀ­φαί­ρε­ση τῆς πλευ­ρᾶς του, ἀ­δι­ά­φθο­ρη καὶ ἡ Παρ­θέ­νος με­τὰ τὴ γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 27η ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

27 Δεκ­εμ­βρί­ου 2015

(Πρὰξ. στ΄ 8-ζ΄5, 47-60)

«Κύριε, μὴ στήσης αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην»

Ἡ ζωή, ἀδελφοί μου, εἶναι ἕνα ταξίδι. Ὁ σωστὸς δρόμος ποὺ πρέπει ὅλοι ν’ ἀκολουθήσουμε γιὰ νὰ φτάσουμε στὸ τέρμα, στὸν Παράδεισο, εἶναι ἕνας. Ὁ δρόμος ποὺ χάραξε ὁ Χριστός μας. Αὐτὸν τὸ δρόμο βάδισαν οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ὁμολογητές, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς εἶναι δύσκολος, ἀνηφορικός. «Στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴν» (Ματθ. ζ΄14). Ἀντίθετα ὁ δρόμος τῆς κακίας, τῆς διαφθορᾶς, τῆς ἀπιστίας εἶναι εὔκολος, κατηφορικός. Ὡς ἐλεύθεροι ποὺ εἴμαστε μποροῦμε νὰ διαλέξουμε ποιὸ δρόμο θ’ ἀκολουθήσουμε: Τοῦ Χριστοῦ ἢ τοῦ σατανᾶ; Τοῦ Παραδείσου ἢ τῆς κόλασης;

ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ  ΚΑΙ  ΤΗΝ  ΔΟΞΑ  ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακής μετά την Χριστού Γέννησιν- 

Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου

(Πραξ. στ' 8- ζ' 5, 47-60)

Το Αποστολικό Ανάγνωσμα που θα ακούσουμε στην λατρευτική μας σύναξη είναι αφιερωμένο στην εορτή και μνήμη του Αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Μιας ηρωικής μορφής της Πίστεως, που συγκλονίζει κάθε έναν που θα μελετήσει τον ζήλο του, την εμπνευσμένη του ομολογία, αλλά και το ένδοξο  μαρτύριό του για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή μετά Χριστού Γέννησιν – Πράξ. 6,8-7,5 & 47-60 (27/12/2015)

Ο δρόμος του αίματος και του μαρτυρίου

Την μνήμη του Αγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου εορτάζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, αδελφοί μου. Το Αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε, διηγείται τα σχετικά με την σύλληψη, την απολογία και τον, διά λιθοβολισμού, θάνατο του Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου της πρώτης, Αποστολικής Εκκλησίας. Η πορεία που ακολούθησε ο Στέφανος από την μαρτυρία στο μαρτύριο, ομοιάζει σε πολλά με τον δρόμο του πάθους και της οδύνης που πορεύθηκε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, η Σταύρωση και η Ανάσταση Του οποίου υπήρξαν οι κινητήριες δυνάμεις και οι σφραγίδες της πίστεως των εκατομμυρίων Μαρτύρων, που έχυσαν το αίμα τους για τον Θεάνθρωπο στο πέρασμα της ιστορίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Απόστολος: Γαλ. β΄11 - 19

Ευαγγέλιον: Ματθ. β΄ 13 - 23

27 Δεκεμβρίου 2015

«Ινα πληρωθή το ρηθέν»

να πραγματοποιηθεί, να εκπληρωθεί ο λόγος του Θεού μέσω των απεσταλμένων θεόπνευστων προφητών, αυτό σημαίνει η φράση αυτή.

Τρεις φορές αναφέρεται αυτή η έκφραση στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί. Προφητεία που φανερώνει την μετάβαση και επιστροφή από την Αίγυπτο, η πρώτη. Την σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη, η δεύτερη, που πίστευε ότι θα απαλλασσόταν από τον Ιησού Χριστό.

Και την προσωνυμία του Κυρίου, Ναζωραίος, η τελευταία, από τον τόπο όπου εγκαταστάθηκε και μεγάλωσε. Η αναφορά, σε προφητείες, κυρίως από τους ευαγγελιστές, δηλώνει και επιβεβαιώνει τη σταθερή διαχρονική επαλήθευση της υπόσχεσης του Θεού, με βάση το σχέδιό Του για τη σωτηρία του ανθρώπου. Ωστόσο η αναφορά των ονομάτων του Ηρώδη και Αρχέλαου καθορίζουν και τον χρόνο της ενανθρώπισης του Κυρίου μας, τοποθετώντας την σε ιστορικά πλαίσια.

Ο  ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ  ΣΤΕΦΑΝΟΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Μετὰ τὴν Χριστοῦ Γέννησιν: Τοῦ Ἁγίου: Πράξ. στ΄ 8 - ζ΄ 5, 47-60

Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

1. ΦΛΟΓΑ ΑΝΙΚΗΤΗ

    Ρεῦμα ὑψηλῆς τάσεως διατρέχει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Μία μορφὴ φλογερή, πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θεία φωτιὰ τῆς Πεντηκοστῆς, ὁ ἅγιος πρωτομάρτυς καὶ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος, ἐμφανίζεται ὅλος δύναμη ἐνώπιόν μας μέσα ἀπὸ τήν παραστατική περιγραφὴ τοῦ ἱεροῦ κειμένου τῶν πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Εἶναι βεβαίως ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἡ σημερινή. Καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἀναγινώσκεται αὐτὴ ἡ περικοπή.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Ματθ. β΄ 13-23) (Πραξ. στ΄ 8-15, ζ΄ 1-5, 47-60)

Σωτήρια σαλπίσματα

«Μέλλει γαρ Ηρώδης ζητείν το παιδίον του απολέσαι αυτό»

Τα γεγονότα που σηματοδοτούν τη Γέννηση του Κυρίου, όπως αυτά βγαίνουν μέσα από τη γραφίδα του Ευαγγελιστή Ματθαίου, δίνουν το στίγμα της πορείας που θ΄ ακολουθούσε ο Μεσσίας μέσα στον κόσμο. Το νεογέννητο βρέφος της Βηθλεέμ γνωρίζει από την αρχή το μέγεθος της κακίας των ανθρώπων και γεύεται με τον πιο πικρό τρόπο την εχθρότητα που εκδηλώνουν οι άρχοντες απέναντι του. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν με πρωταγωνιστή το βασιλιά Ηρώδη, ο οποίος με τον πιο αδίστακτο τρόπο εκδήλωσε τις θηριωδίες του, επιβεβαιώνουν του λόγου το αληθές που μαρτυρείται άλλωστε και από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ – 27 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

(Ματθ. β΄, 13-23)

Τὴν Κυριακὴ μετὰ τὰ Χριστούγεννα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει, ἀγαπητοί ἀδελφοί, τὴ μνήμη τοῦ Ἰωσὴφ τοῦ μνήστορος, τοῦ γιοῦ τοῦ Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου καὶ τοῦ προφητάνακτος Δαβίδ. Εἶναι τρία πρόσωπα ποὺ σηματοδοτοῦν τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ νόμο στὴ χάρη· εἶναι πρόσωπα τὰ ὁποῖα εἶχαν μιὰ στενὴ σχέση μὲ τὸ Χριστό, διότι ἔζησαν ὁ καθένας μ᾽ ἕναν ἰδιαίτερο τρόπο τὸ ἔλεος, τὴ φιλανθρωπία καὶ τὴ δόξα Του. Τὸν γνώρισαν ὡς «τὸ σωτήριον τοῦ Θεοῦ», «πρότερον μὲν ἄσαρκον ὡς Λόγον» ὁ Δαβίδ, «ὕστερον δὲ δι᾽ ἡμᾶς σεσαρκωμένον» ὁ Ἰωσὴφ καὶ ὁ Ἰάκωβος.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 27 Δεκεμβρίου 2015

Μνήμη του Αγίου Ενδόξου Πρωτομάρτυρος

και Αρχιδιακόνου Στεφάνου

Η Αγία μας Εκκλησία, σήμερα τιμά και εορτάζει την ιερή μνήμη του Αγίου ενδόξου Πρωτομάρτυρα και Αρχιδιακόνου Στεφάνου. Τον αποκαλεί Πρωτομάρτυρα, επειδή το μαρτυρικό αίμα του Αγίου Στεφάνου είναι το πρώτο που χύθηκε για την πίστη του Χριστού και αποτελεί την απαρχή των αμέτρητων μαρτύρων, οι οποίοι με τη θυσία τους στερέωσαν την Πίστη και την Ορθοδοξία μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Μθ. 2, 13-23)

Ὅ­λα ὅ­σα ἀ­φο­ροῦν τὸν Δε­σπό­τη Χρι­στὸ εἶ­ναι θαυ­μα­στὰ καὶ πα­ρά­δο­ξα καὶ κα­τα­δει­κνύ­ουν τὴν ἰ­σχύ του. Μὲ μό­νο τὸν λό­γο καὶ τὴ θέ­λη­σή του δη­μι­ούρ­γη­σε τὰ πάν­τα ἐκ τοῦ μὴ ὄν­τος, τὸν οὐ­ρα­νὸ καὶ τὴ γῆ καὶ ὅ­λα ὅ­σα πε­ρι­έ­χον­ται στὴ συμ­παν­τι­κὴ πραγ­μα­τι­κό­τη­τα. Ἀ­πὸ τοὺς φω­τό­μορ­φους ἀγ­γέ­λους, τὶς ἄ­υλες πνευ­μα­τι­κὲς δυ­νά­μεις, τὸν ἐν­τυ­πω­σι­α­κὸ ὑ­λι­κὸ κό­σμο τῶν πλα­νη­τῶν καὶ τῶν ἀ­στέ­ρων, τὸν κατ’ εἰ­κό­να καὶ καθ’ ὁ­μοί­ω­σιν αὐ­τοῦ ἄν­θρω­πο, τὰ πλή­θη τῶν πε­τει­νῶν, τῶν ἐ­να­λί­ων καὶ τῶν χερ­σαί­ων πλα­σμά­των, μέ­χρι τὰ τα­πει­νὰ καὶ ἐ­φή­με­ρα ἄν­θη, τὰ πάν­τα λαμ­βά­νουν τὸ εἶ­ναι τους καὶ δι­α­κρα­τοῦν­ται στὴν ὕ­παρ­ξη, χά­ρη στὴ δύ­να­μη καὶ σο­φί­α τοῦ Κτί­στη. Ὅ­λα τοῦ­τα δὲν κά­νουν τί­πο­τε ἄλ­λο ἀ­πὸ τοῦ νὰ δι­α­λα­λοῦν τὴν ἰ­σχὺ καὶ τὸ με­γα­λεῖ­ο του Θε­οῦ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ

«Ο άγιος Στέφανος, όταν κάποτε έγινε συζήτηση μεταξύ Ιουδαίων και Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και Ελλήνων περί του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και άλλοι από αυτούς έλεγαν ότι είναι Προφήτης, άλλοι ότι είναι ένας που πλανά τον κόσμο, άλλοι δε ότι είναι ο Υιός του Θεού, στάθηκε σε υψηλό τόπο και ευαγγελίστηκε σε όλους τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό, λέγοντας: "Άνδρες αδελφοί, γιατί πληθύνθηκαν οι κακίες σας και ταράχτηκε όλη η Ιερουσαλήμ;

Η ΑΝΑΚΟΜΙΔΗ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΔΙΑΚΟΝΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

«Μετά από πολλά χρόνια αφότου μαρτύρησε ο άγιος Στέφανος και είχαν δώσει τη ζωή τους πολλοί για χάρη του Χριστού, την ταραχή διαδέχτηκε γαλήνη κι έπνευσε άνεμος ελευθερίας, λόγω του πρώτου μεταξύ των βασιλέων και χριστιανικότατου Κωνσταντίνου. Τότε λοιπόν και ο πολύτιμος θησαυρός, το λείψανο δηλαδή του αγίου Στεφάνου, φανερώνεται: Κάποιος γέροντας ιερέας, σεβαστός πολύ για την αγία του ζωή, Λουκιανός στο όνομα, κατοικούσε στην κώμη, στην οποία και ο θησαυρός του λειψάνου του αγίου κρυβόταν κάτω από τη γη. Σ’  αυτόν όχι μία, αλλά και δύο και τρεις φορές φάνηκε ο Πρώταθλος, φανερώνοντας τον εαυτό του.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΣΤΕΦΑΝΟΥ

Ἐὰν μελετήσουμε τὶς Πράξεις τῶν ἀποστόλων καὶ μάλιστα τὰ κεφάλαια στ΄ καὶ ζ΄ βλέπουμε ἐκεῖ νὰ ζωγραφίζεται μὲ παραστατικότητα καὶ ἐνάργεια τὸ πνευματικὸ πορτρέτο τοῦ ἁγίου Στεφάνου. Ἃς δοῦμε τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς προσωπικότητάς του. Ὁ ἅγιος Στέφανος ἦταν·

  Ἅ΄ ἄνδρας(6,5). Ἡ λέξη αὐτὴ δὲ δείχνει μόνο τὸ φῦλο του ἣ τὴν ἡλικία του, ἀλλά, δείχνει καὶ τὸ φρόνημά του. Δείχνει ὅτι ἦταν γενναῖος, ἀνδρεῖος, θαρραλέος, παλληκάρι, λεβέντης. Καὶ ὅτι ἦταν τέτοιος τὸ ἀποδεικνύουν ἡ παρρησία, τὸ θάρρος, ἡ ἀγωνιστικότητά του. Ὁ ἀπολογητικὸς λόγος τοῦ ἁγίου Στεφάνου μπροστὰ στὸ συνέδριο τῶν Ἰουδαίων ἀποδεικνύει τοῦ λόγου τὸ ἀληθές. Ἡ ἀπολογία τοῦ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ πιὸ ἐλεγκτικὰ καὶ τολμηρὰ κείμενα τῆς Καινῆς Διαθήκης καὶ θυμίζει κείμενα τῶν προφητῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

''Το θυμιατήριον της χάριτος''

Του Σεβ. Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ

Μιλώντας ο Άγιος Πρόκλος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως, ο μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, για τον αγγελόμορφο Διάκονο της Καινής Διαθήκης, τον Άγιο Πρωτομάρτυρα και Πρωτοδιάκονο Στέφανο, του οποίου την ανακομιδή των Ιερών Λειψάνων γιορτάζει σήμερα η Αγία μας Εκκλησία, τον ονομάζει «θυμιατήριον της χάριτος του Θεού».

«Θυμιατήριον της χάριτος ην ο Στέφανος,

το της αγιωσύνης περιπνέον θυμίαμα»1.

Ο πρωτομάρτυρας Στέφανος, πρότυπο χριστιανής αγιότητας
2 Αυγούστου: Ανακομιδή του λειψάνου του πρωτομάρτυρα Στεφάνου - Πρα ς΄ 1 – ζ΄ 60
του Καθηγητή Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, Κοσμήτορα της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ
Ένα από τα πιο λαμπρά παλικάρια της τιμά, σύμφωνα με το λειτουργικό τυπικό της ανατολικής παράδοσης, η Εκκλησία στις 2 Αυγούστου· τον πρώτο χριστιανό που έμελλε να συνειδητοποιήσει με τον πιο φρικτό και απάνθρωπο τρόπο το πόσο δύσκολο είναι το να θέλει κανείς να αλλάξει τον κόσμο χωρίς να ασκήσει βία.

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση - "ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον".
Ἀπόστολος: Γαλ. α´ 11-19
Εὐαγγέλιον: Ματθ. β´ 13-23
Ἦχος: δ´.– Ἑωθινόν: Ζ´
"ἐγερθεὶς παράλαβε τὸ παιδίον καὶ τὴν μητέρα αὐτοῦ καὶ φεῦγε εἰς Αἴγυπτον".
      Ἀπὸ τὶς πρῶτες στιγμὲς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, Αὐτὸς εὑρέθη διωκόμενος καὶ κυνηγημένος, ἐξ ἀρχῆς ἀπορριφθεὶς ἀπὸ τοὺς πολλοὺς ἀνθρώπους. Ἤδη κατὰ τὴν Γέννησή Του "οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι" (Λουκ. β´ 7), τὸ βρέφος Ἰησοῦς ἐγεννήθη στὴν φάτνη τοῦ σπηλαίου τῆς Βηθλεέμ, καθὼς ἡ ἀδιαφορία τῶν ἀνθρώπων δὲν παρεχώρησε κάποιο μέρος στὴν Ἁγία Οἰκογένεια, γιὰ νὰ διαμείνει ἀξιοπρεπῶς.

Κυριακή μετά την Χριστού Γέννηση (Ματθ. 2, 13-23)
Τρία γεγονότα μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, την φυγή του Ιησού στην Αίγυπτο, τη σφαγή των νηπίων της Βηθλεέμ και την επιστροφή του Χριστού στη Ναζαρέτ. Μετά την αναχώρηση των Μάγων από τη Βηθλεέμ, άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε στον Ιωσήφ προτρέποντάς τον να αναχωρήσει για την Αίγυπτο, μαζί με την Μαρία και τον μικρό Ιησού, διότι ο Ηρώδης αναζητούσε το Χριστό, όχι για να Τον προσκυνήσει, όπως είπε στους Μάγους, αλλά για να τον φονεύσει. Νύχτα μας λέει το Ευαγγέλιο πήρε ο Ιωσήφ το Θείο βρέφος και την Μητέρα Του και ανεχώρησαν στην Αίγυπτο. Παρέμειναν εκεί αρκετό χρονικό διάστημα, μέχρι που απεβίωσε ο Ηρώδης, και με τον τρόπο αυτό εκπληρώθηκε η προφητεία που έλεγε ότι ο Θεός θα προσκαλούσε τον Υιό Του στην Αίγυπτο.

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Ματ. α, 1-25)

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμο εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου. Πριν όμως ο Λόγος του Θεού γίνει άνθρωπος, οι άγιοι άνδρες, οι οποίοι με το φωτισμό του Αγίου Πνεύματος ερευνούσαν σε ποιο καιρό θα πραγματοποιείτο η υπόσχεση του Θεού προς τους πρωτοπλάστους, είχαν μέσα τους μεγάλη προσδοκία για την έλευση του Μεσσία.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 23-12-2012 

"Πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως"

Ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος γιά νά κάνει τόν ἄνθρωπο θεό. Γιά κάθε ἄνθρωπο ὁ Θεός γίνεται ἄνθρωπος, καί κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ πλέον νά γίνει κατά χάρη θεός. Ὁ Θεός πτωχεύει γιά νά μᾶς πλουτίσει. Κατεβαίνει στήν γῆ γιά νά μᾶς ὑψώσει στόν οὐρανό. Ταπεινώνεται γιά νά μᾶς δοξάσει.

Νικάνωρ Καραγιάννης (Ἀρχιμανδρίτης)

Τό μυστήριο τοῦ ἐρχομοῦ τοῦ Θεοῦ στή γῆ μᾶs προτρέπει νά ζήσουμε ἡ γιορτή τῶν Χριστουγέννων, πού πλησιάζει. Αὐτός ὁ ἐρχομός εἶναι μία θεμελιώδη ἀφετηρία πού βαθαίνει τό νόημα τῆς ζωῆs καί τῆς ὑπαρξήs μαs καί ἀνανεώνει τήν πίστη καί τήν ἐλπίδα μαs στή ζωντανή παρουσία τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί γύρω μας. Ἡ Ἐκκλησία διακηρύσσει πανηγυρικά ὅτι ὁ Θεόs ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνει ὁ ἄνθρωποs Θεός. Αὐτή ἡ ἀλήθεια φωτίζει τά πιό σκοτεινά στοιχεῖα τῆς ζωῆς μας. Αὐτή ἡ πίστη γίνεται πηγή χαρᾶς, πού ἀνοίγει τήν πόρτα τῆς ὕπαρξής μας στόν ὑπερβατικό κόσμο τοῦ Θεοῦ. Τά Εὐαγγέλια, μᾶς λέει ἡ σημερινή περικοπή, περιγράφουν μέ λιτά χρώματα τήν παράδοξη γέννηση τοῦ Χριστοῦ, τήν προσδοκία καί τήν ἐκπλήρωση τῶν προφητειῶν. Οἱ Πατέρεs τῆς Ἐκκλησίαs θεολόγησαν φωτισμένα πάνω στήν ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ὑμνογράφοι ἐγκωμίασαν ἐκστατικοί τή συγκατάβαση καί τήν κάθοδο τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ἄνοδο τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Δημιουργός γίνεται δημιούργημα. Ὁ Ἀόρατος ὁρᾶται, ὁ Ἄναρχος ψηλαφίζεται, ὁ ἀσώματος Θεόs λαμβάνει σῶμα, ὁ Ἄναρχος ἀρχίζει ὡς θεάνθρωποs τήν ἐπίγεια ζωή Του.

Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως(κηρύγματα)

Διονύσιος Ψαριανός (Μητροπολίτης Σερβίων καί Κοζάνης (+)

19 Δεκεμβρίου 1965

Ἀγαπητοὶ χριστιανοί,

Ἀπὸ σήμερα πιὰ μπαίνουμε φανερὰ στὴν περιοχὴ τῆς μεγάλης ἑορτῆς τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο μᾶς λέγει γιὰ τοὺς προγόνους τοῦ Ἰησοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ποὺ ἦρθε σὲ μᾶς κι ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ τὴ σωτηρία μας. Ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι τὸν Ἰωσὴφ εἶν” ἕνας μακρὺς κατάλογος μὲ τὰ ὀνόματα τῶν προγόνων τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ σὰν ἀνθρώπου. Ὁ κατάλογος ἀρχίζει ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, γιατί ἐκεῖνος εἶναι γενάρχης τῶν Ἑβραίων καὶ σὲ κεῖνον ὁ Θεὸς ἔδωκε τὴν ὑπόσχεση πὼς ἀπὸ τὴ γενιά του θὰ γεννηθῆ ὁ Χριστός. Ἐμεῖς τώρα ἂς ἀφήσουμε τὸν κατάλογο μὲ τὰ ὀνόματα κι ἂς ἀκούσουμε στὴ δική μας γλώσσα τὸ Εὐαγγέλιο, ἀπὸ κεῖ ποὺ μᾶς μιλάει γιὰ τὴ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

1. Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας

Τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἀνοίγει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ματθαίου καὶ ἀναγινώσκει τὸ πρῶτο τμῆμα του ποὺ παρουσιάζει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Ἰησοῦ. 

    Τὸ Εὐαγγέλιο ἀρχίζει μὲ τὴ φράση «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ...» καὶ πα­ραθέτει μία σειρὰ ὀνομάτων ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ, τὸν Ἰακὼβ μέχρι καὶ τὸν βασιλέα Δαβίδ· στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Δαβὶδ μέχρι τὰ χρόνια τῆς αἰχμαλωσίας στὴ Βαβυλώνα, καὶ τέλος ἀπὸ τὴ γενιὰ ἐκείνη τῆς αἰχμαλωσίας μέχρι τὸν Ἰωσὴφ τὸν μνήστορα τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου.

Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

1. Ο ΑΒΡΑΑΜ

    Τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα στὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα πα­ρουσιάζονται μεγάλες μορφὲς τῆς Πα­λαιᾶς Διαθήκης, πατριάρχες, κριτές,­ βα­σιλεῖς, προφῆτες, προπάτορες. Ὅλοι αὐτοὶ ζοῦσαν μέρα καὶ νύχτα μὲ τὸ ὅ­­­ραμα τοῦ Μεσσία· ποθοῦσαν μὲ λαχτάρα νὰ Τὸν δοῦν, μὰ δὲν ἀξιώθηκαν νὰ ζήσουν στὰ χρόνια του. Ἀρχικὰ ἐγκωμιάζεται ἡ πίστη τοῦ Ἀβραάμ. Χά­ρη στὴν πίστη του ὁ Ἀβραάμ, μᾶς λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἔμεινε ὡς ξένος στὴ γῆ ποὺ τοῦ ὑποσχέθηκε ὁ Θεός, καὶ τὴ θεωροῦσε ξένη χώρα. Καὶ ζοῦσε μέσα σὲ σκηνὲς μαζὶ μὲ τὸν Ἰσαὰκ καὶ τὸν Ἰακώβ, ποὺ ἦταν συγκληρονόμοι­ τῆς ἴδιας ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Ζοῦ­σε ὡς ξένος καὶ μετανάστης στὴ «γῆ τῆς ἐπαγγελίας», διότι περίμενε μὲ πόθο νὰ κατοικήσει στὴν ἐπουράνια πόλη, ἡ ὁποία ἔχει τὰ ἀληθινὰ καὶ ἀδιάσειστα θεμέλια καὶ τεχνίτη καὶ κτίστη τὸν ἴδιο τὸν Θεό.

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου (Πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως)

Χριστούγεννα θά γιορτάσουμε σέ λίγες μέρες, ἀδελφοί!  Τή μεγάλη αὐτή γιορτή καί πανήγυρη τῶν πιστῶν, τήν ἁγία καί χαρμόσυνη. Τή γέννηση τοῦ Σωτῆρος μας, τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Θεανθρώπου Ἰησοῦ. Ἄς γεννήθηκε  στό Σπήλαιο, ἄς ἀνακλίθηκε στή Φάτνη, ἄς ἔχει προγόνους ἀνθρώπους, ἄς σπαργανώθηκε ὡς ἄνθρωπος θνητός μέ ράκη. Δέν παύει  νά εἶναι Θεάνθρωπος, ὁ Θεός πού γίνεται ἄνθρωπος, γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο,  νά τόν καταστήσει κατά χάριν Θεό.  Θεάνθρωπος, λοιπόν, ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννώμενος. Γι᾿ αὐτό καί Παρθένος ἡ μητέρα  του. Γι᾿ αὐτό καί Ἄγγελος οὐρανοῦ μηνύει τό μέγα γεγονός, καί στρατιά ἀγγέλων ὑμνεῖ τό Θεό μέ τό "Δόξα ἐν ὑψίστοις", καί Ἀστέρι θεϊκό ὁδηγεῖ τούς Μάγους, καί Μάγοι προσκυνοῦν, καί ποιμένες θαυμάζουν, καί ἡ κτίση ἀγάλλεται, καί οἱ δίκαιοι εὐφραίνονται, καί οἱ ἁμαρτωλοί πανηγυρίζουν. Χριστούγεννα! Καί ὅλα θεῖα, ὅλα θαυμαστά, ὅλα θεοπρεπῆ, ὅλα ὑπερφυῆ τά τῆς θείας Γεννήσεως.

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως – Έρχεται ο Χριστός!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. α´ 1-25

ΕΡΧΕΤΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ!

1. Ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας

    Τὴν Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἀνοίγει τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ ἁγίου Ματθαίου καὶ ἀναγινώσκει τὸ πρῶτο τμῆμα του ποὺ παρουσιάζει τὸν γενεαλογικὸ κατάλογο τοῦ Ἰησοῦ. 

    Τὸ Εὐαγγέλιο ἀρχίζει μὲ τὴ φράση «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ...» καὶ πα­ραθέτει μία σειρὰ ὀνομάτων ἀπὸ τὸν Ἀβραάμ, τὸν Ἰσαάκ, τὸν Ἰακὼβ μέχρι καὶ τὸν βασιλέα Δαβίδ· στὴ συνέχεια ἀπὸ τὸν Δαβὶδ μέχρι τὰ χρόνια τῆς αἰχμαλωσίας στὴ Βαβυλώνα, καὶ τέλος ἀπὸ τὴ γενιὰ ἐκείνη τῆς αἰχμαλωσίας μέχρι τὸν Ἰωσὴφ τὸν μνήστορα τῆς Παρθένου Μαρίας, τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου. 

    Ἡ παράθεση ὅλων αὐτῶν τῶν ὀνομάτων ἴσως φαίνεται κουραστική, ὡστόσο δὲν εἶναι χωρὶς κάποιο νόημα. Σκοπὸς τοῦ θεόπνευστου Εὐαγγελιστοῦ εἶναι νὰ ἀποδείξει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός, δηλαδὴ ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας, ἀπόγονος τοῦ Ἀβραὰμ καὶ τοῦ Δαβίδ, ὅπως ἀκριβῶς εἶχε προφητευθεῖ γι’ Αὐτόν.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή προ Χριστού Γεννήσεως – Εβρ.11,9-10 &32-40 (20/12/2015)

Προσμένοντας τα Χριστούγεννα

Την σημερινή Κυριακή προ των Χριστουγέννων, αγαπητοί μου αδελφοί, το Αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται στους Προφήτες της Παλαιάς Διαθήκης, οι οποίοι οκτακόσια και χίλια χρόνια προ Χριστού, μίλησαν γι’ Αυτόν και προετοίμασαν το λαό για την έλευσή Του.

Μάλιστα, διώχθηκαν βάναυσα από τους εχθρούς του Χριστού και υπέστησαν κάθε είδους μαρτύρια, δίδοντας και τη ζωή τους ακόμα, για να ζήσει ο κόσμος το μέγα της ευσεβείας μυστήριο. Παρόλα αυτά, δεν έζησαν την πληρότητα της Χάριτος, την οποία ο Θεός ετοίμασε για εμάς, τα μέλη της Εκκλησίας Του, προκειμένου να μη φθάσουν εκείνοι στην τελειότητα πρώτοι, χωρίς εμάς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

Απόστολος: Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40

Ευαγγέλιο: Ματθ. α΄ 1-15

20 Δεκεμβρίου 2015

«Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

Ο καιρός των Χριστουγέννων έφτασε. Μια εβδομάδα μας χωρίζει από την κοσμοχαρμόσυνη ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Τα χαράματα της άλλης Κυριακής θα αντιλαλήσει η Ορθοδοξία από τις χαρμόσυνες κωδοκρουσίες των ναών που μαζί με τους Αγγέλους θα δοξολογούν το μέγα και παράδοξο μυστήριο της σαρκώσεως του ανάρχου Θεού.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΣΚΑΝΔΑΛΙΣΜΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ»

Μιὰ πρώτη ἀντίδραση στὰ γεγονότα τῆς ἐλεύσεως τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ ὑπῆρξε ὁ σκανδαλισμός. Ὁ σκανδαλισμὸς ἑνὸς ἀπὸ τοὺς πιὸ καλοπροαίρετους ἀνθρώπους, τοῦ Ἰωσήφ. Ὅταν ἀντιλαμβάνεται πὼς ἡ Παρθένος Μαριάμ, ἡ ἐκλεκτὴ καὶ εὐσεβέστατη κόρη, μὲ τὴν ὁποία εἶχε μηστευθεῖ, ἑτοιμάζεται νὰ γίνει μητέρα, τὰ χάνει, σκανδαλίζεται φοβερά. Ἕνα σωρὸ ὑποψίες τὸν τυλίγουν. Ξέρει πολὺ καλὰ τὸν ἄσπιλο χαρακτήρα τῆς Μαρίας, γι’ αὐτὸ βρίσκεται σὲ σύγχυση. Τοῦ εἶναι δύσκολο νά ἔξηγήσει ὅλη αὐτή τήν ὑπόθεση.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 20-12-2015

Ἡ γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι γε­γο­νὸς χα­ρᾶς καὶ εὐ­φρο­σύ­νης, δο­θέν­τος πὼς τὸ φῶς τοῦ Θε­οῦ δι­α­λύ­ει τὸ σκό­τάδι τῆς αἰχμαλωσίας στὴν ἁ­μαρ­τί­α, τὴ φθο­ρὰ καὶ τὸν θά­να­το. Ὁ ἀ­μή­τωρ ἐκ Πα­τρὸς γί­νε­ται ἀ­πά­τωρ ἐκ μη­τρός, ὁ ἄ­χρο­νος Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ ἄρ­χε­ται ὡς υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που, μὲ τὴν ὑ­περφυσική γέν­νη­σή Του. Ἔρ­χε­ται ὁ Θεός στὴ γῆ, γι­νό­με­νος ἄν­θρω­πος, γιὰ νὰ μᾶς ἐ­πα­να­γά­γει στὸν Θε­ὸ καὶ νὰ μᾶς προ­σφέ­ρει τὴν κα­τὰ χά­ρη θέ­ω­ση. Ὅ­πως στὸ πρό­σω­πο τοῦ προ­πά­το­ρα Ἀ­δὰμ ὑ­πέ­στη ἔκ­πτω­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα, ἔ­τσι καὶ τώ­ρα μὲ τὴν Ἐ­ναν­θρώ­πη­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα -στὸ πρό­σω­πο τοῦ νέ­ου Ἀ­δάμ- ἐ­πα­νέρ­χε­ται στὸ ἀρ­χαῖ­ο καὶ προ­πτω­τι­κό της κάλ­λος.

Κυ­ρια­κή κη΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

Τῶν Ἁγίων Προπατόρων

13 Δεκ­εμ­βρί­ου 2015

(Κολ.  γ΄ 4-11)

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακὴν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρεία»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρὸς τοὺς Κολασσαεῖς ποὺ πρὶν ἦταν εἰδωλολάτρες. Ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καὶ κάθε κακὸ βασίλευε ἐπὶ αἰῶνες. Εἶχε γίνει καθεστὼς ποὺ στηριζόταν στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθιμα τῆς θρησκείας. Ἦταν σὰν ἕνα δένδρο πελώριο ποὺ εἶχε ρίξει τὶς ρίζες του μέσα στὶς καρδιές τοῦ διεφθαρμένου λαοῦ καὶ φαινόταν πὼς καμμία δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεριζώσει.

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄ 1-25) (Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40)

Ουράνια ανύψωση

  «Αυτός γαρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών»

Για τον συνειδητό χριστιανό, που γνωρίζει τι πιστεύει και γιατί ζει το μυστήριο της σαρκώσεως είναι συγκλονιστικό όχι μόνο γιατί φανερώνει την άφατη κένωση του Θεού για το δικό μας πλουτισμό, αλλά κυρίως γιατί σαν διαρκές συντελούμενο μέσα στην Εκκλησία γεγονός, δίνει την δυνατότητα στους ανθρώπους όλων των εποχών να το βιώσουν στην εποχή τους.  «Σήμερον ο Χριστός εν Βηθλεέμ γεννάται εκ Παρθένου.  Σήμερον ο άναρχος άρχεται και ο Λόγος σαρκούται».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ – 20 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Ματθ. α΄, 1-25)

Ἀφοῦ ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος μᾶς μίλησε πρῶτα γιὰ τὸ γενεαλογικὸ δέντρο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὡς ἀνθρώπου, ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ μέχρι καὶ τὸν Ἰωσὴφ τὸν ἄνδρα τῆς Μαρίας, «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ», μᾶς μίλησε ἀμέσως καὶ γιὰ τὸ πῶς γεννήθηκε ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία. Μᾶς εἶπε: «Ἡ γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἔγινε μ᾽ αὐτὸν τὸν τρόπο. Ὅταν ἀρραβωνιάστηκε ἡ μητέρα του ἡ Μαρία τὸν Ἰωσήφ, πρὶν νὰ συνοικήσουν ὡς σύζυγοι, βρέθηκε ἔγκυος μὲ τὴ χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος. Ὁ Ἰωσὴφ ὁ ἄνδρας της, ἐπειδὴ ἦταν δίκαιος καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὴν παραδειγματίση, ἀποφάσισε νὰ τὴν ἀπολύση κρυφά. Ἐνῶ δὲ αὐτὸς σκεφτόταν αὐτά, ἐμφανίζεται τότε ὁ ἄγγελος Κυρίου στὸ ὄνειρό του καὶ τοῦ λέγει: «Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαυΐδ, νὰ μὴν φοβηθῆς νὰ παραλάβης τὴ Μαρία, τὴ γυναίκα σου· διότι αὐτὸ ποὺ συνελήφθη μέσα σ᾽αὐτὴν εἶναι μὲ τὴ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ

Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2015

προ της Χριστου Γεννησεως

(ΜΑΤΘ. Α΄, 1 – 25)

Η κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο κόσμος πριν έρθει ο Λυτρωτής και Σωτήρας μας Ιησούς Χριστός στη Γη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φοβερή και τραγική. Η ανθρωπότητα περίμενε για αιώνες τη λύτρωση. Οι Ιουδαίοι το Μεσσία, οι αρχαίοι πρόγονοί μας το Σωτήρα, που θα τους έβγαζε από το σκοτάδι της άγνοιας και οι λαοί όλων των ηπείρων το Λυτρωτή.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Μθ. 1, 1-25)

Με­τὰ τὴν πα­ρα­κο­ὴ τῶν πρω­το­πλά­στων, ὁ ἄν­θρω­πος ἔ­χα­σε τὸν Θε­ό, βγῆ­κε ἀ­πὸ τὸν Πα­ρά­δει­σο καὶ ἔ­γι­νε σκλά­βος στὴ φθο­ρὰ καὶ τὴν ἁ­μαρ­τί­α. Ὁ εὔ­σπλα­χνος, ὅ­μως, Θε­ὸς πο­τὲ δὲν ἐγ­κα­τέ­λει­ψε τὸ πλά­σμα του, ἀλ­λὰ προ­σπά­θη­σε ποι­κι­λο­τρό­πως νὰ τὸ ἐ­πα­να­φέ­ρει κον­τά του: τοῦ ἔ­δω­σε τοὺς Προ­φῆ­τες, τὸν Νό­μο, τὸν παι­δα­γώ­γη­σε, τὸν εὐ­ερ­γέ­τη­σε, τὸν ἀ­πεί­λη­σε, τὸν τι­μώ­ρη­σε, καὶ ἐν τέ­λει, ὅ­ταν ἦλ­θε τὸ πλή­ρω­μα τοῦ χρό­νου, ἔ­στει­λε τὸν Υἱ­ό του γιὰ νὰ ἀ­να­ζη­τή­σει καὶ νὰ σώ­σει τό «ἀ­πο­λω­λός», δήλ. τὸν ἀ­πο­στά­τη ἄν­θρω­πο. Ἔ­τσι ἔ­λα­βε χώ­ρα τὸ μέ­γα μυ­στή­ρι­ο τῆς Ἐ­ναν­θρώ­πη­σης τοῦ Υἱ­οῦ τοῦ Θε­οῦ. Τα­πει­νώ­νον­τας τὸ ἀ­τα­πεί­νω­τό του, κα­τέρ­χε­ται ἀ­πὸ τοὺς οὐ­ρα­νούς, εἰ­σέρ­χε­ται στὴν εὐ­τέ­λει­α τοῦ κό­σμου, γεν­νᾶ­ται καὶ γί­νε­ται ἄν­θρω­πος. Γεν­νᾶ­ται ὁ αἰ­ώ­νι­ος, γρά­φει χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὰ ὁ ἱ­ε­ρὸς Χρυ­σό­στο­μος, καὶ γί­νε­ται αὐ­τὸ ποὺ δὲν ἦ­ταν.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 20.12.2015

Κυριακή πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθαίου α΄ 1-25)

Κατά τήν αὐριανή Κυριακή τῆς πρό τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως τά ἀναγνώσματα τῆς Ἐκκλησίας μᾶς προετοιμάζουν γιά τήν μεγάλη ἑορτή τῆς τοῦ Χριστοῦ Γεννήσεως. Καί μέ τήν ἀφορμή αὐτή θά ἤθελα νά κάνω μερικά σχόλια στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ 

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως

(Εβρ. ια' 9-10, 32-40) 

Υπάρχουν κάποιες ψυχές που η ζωή τους αποτυπώνει χαρίσματα και αγώνες. Η Βιβλική όμως μορφή του Πατριάρχου Αβραάμ εκπροσωπεί σε όλο της το μεγαλείο την πίστη. Την ευλογία της Πίστεως στον Θεό με ό,τι βεβαίως αυτό συνεπάγεται και ιδίως την αταλάντευτη πορεία προς την απόλυτη εφαρμογή του θείου θελήματος.

Ὁμιλία στὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ Anthony Bloom
Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Κάθε χρόνο πρὶν τὰ Χριστούγεννα, διαβάζουμε ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Ἀποστόλου Ματθαίου τὴν γενεαλογία τοῦ Χριστοῦ καὶ γιὰ χρόνια ἀναρωτιόμουνα, γιατί; Γιατί πρέπει νὰ διαβάζουμε ὅλα αὐτὰ τὰ ὀνόματα ποὺ σημαίνουν τόσο λίγα πράγματα γιά μᾶς, ἐὰν δὲν σημαίνουν τίποτα; Καὶ τότε μοῦ ἔγινε αἰσθητὴ ἡ σημασία ποὺ ἔχουν γιὰ μᾶς αὐτὰ τὰ ὀνόματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Μθ. 1, 1-25)

 «Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε˙ Χριστὸς ἐξ οὐρανῶν, ἀπαντήσατε˙ Χριστὸς ἐπὶ γῆς, ὑψώθητε»

 Ἡ γέν­νη­ση τοῦ Χρι­στοῦ εἶ­ναι γε­γο­νὸς χα­ρᾶς καὶ εὐ­φρο­σύ­νης, δο­θέν­τος πὼς τὸ φῶς τοῦ Θε­οῦ δι­α­λύ­ει τὸ σκό­τος τῆς δου­λεί­ας στὴν ἁ­μαρ­τί­α, τὴ φθο­ρὰ καὶ τὸν θά­να­το. Ὁ ἀ­μή­τωρ ἐκ Πα­τρὸς γί­νε­ται ἀ­πά­τωρ ἐκ μη­τρός, ὁ ἄ­χρο­νος Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ ἄρ­χε­ται ὡς υἱ­ὸς τοῦ ἀν­θρώ­που, μὲ τὴν ὑ­πὲρ φύ­ση γέν­νη­σή του. Ἔρ­χε­ται ὁ Υἱ­ὸς τοῦ Θε­οῦ στὴ γῆ, γι­νό­με­νος ἄν­θρω­πος, γιὰ νὰ μᾶς ἐ­πα­να­γά­γει στὸν Θε­ὸ καὶ νὰ μᾶς προ­σφέ­ρει τὴν κα­τὰ χά­ρη θέ­ω­ση. Ὅ­πως στὸ πρό­σω­πο τοῦ προ­πά­το­ρα Ἀ­δὰμ ὑ­πέ­στη ἔκ­πτω­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα, ἔ­τσι καὶ τώ­ρα μὲ τὴν Ἐ­ναν­θρώ­πη­ση ὅ­λη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα -στὸ πρό­σω­πο τοῦ νέ­ου Ἀ­δάμ- ἐ­πα­νέρ­χε­ται στὸ ἀρ­χαῖ­ο καὶ προ­πτω­τι­κό της κάλ­λος.

ΚΥΡΙΑΚΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2014 – ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗΣ
(Ματθ. α΄ 1-25) (Εβρ. ια΄ 9-10, 32-40) 

Υποδοχή του Θείου Βρέφους

“Αυτός γάρ σώσει τον λαόν αυτού από των αμαρτιών αυτών”.

Λίγες μόνο μέρες μας χωρίζουν από την κοσμοσωτήρια ημέρα της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Οι χαρμόσυνες κωδωνοκρουσίες των ναών θ’ αντιλαλούν στα πέρατα της οικουμένης και θ’ ακούμε και πάλιν τους αγγέλους να δοξολογούν το μεγάλο και παράδοξο μυστήριο της σάρκωσης του άναρχου Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ
Κυριακή 21η Δεκεμβρίου 2014

Η σημερινή Κυριακή, σηματοδοτείται από τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων και η Εκκλησία μας έρχεται σήμερα να μας παραθέσει ένα μακρύ κατάλογο που περιλαμβάνει τους κατά σάρκα προγόνους του Κυρίου μας μέσα από το απόσπασμα του κατά Ματθαίον ευαγγελίου που ακούσαμε πριν από λίγο. Αλλά σε τι αποσκοπεί όμως ο μακρύς αυτός κατάλογος των ολίγων σε μας γνωστών και των πλείστων αγνώστων και ιδιότροπων ονομάτων; Σε τι αποσκοποεί η απαρίθμηση αυτής της γενεαλογίας; Δείχνει την πορεία της φροντίδας του Θεού για το ανθρώπινο γένος . Είναι οι πρόγονοι του Χριστού που περίμεναν από γενιά σε γενιά την στιγμή που οι υποσχέσεις του Θεού για τον Μεσσία θα γινόταν πραγματικότητα.

Κυριακή προ της Χριστού Γέννησης- «καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν• αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»

Εὐαγγέλιον: Ματθ. α´ 1-25

«καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτὸς γὰρ σώσει τὸν λαὸν αὐτοῦ ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν»
      Καθὼς πλησιάζουμε στὴν μεγάλη ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων, ἡ διάθεση τῶν ἀνθρώπων καὶ οἱ στολισμοὶ φανερώνουν ἕνα γενικότερο ἑορταστικὸ κλῖμα χαρᾶς καὶ προσμονῆς γιὰ τὴν ἡμέρα τῶν Χριστουγέννων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

ερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. 14, 16-24)

Τὴν παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Κύριο σήμερα, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὅπου μᾶς εἶπε τὰ ἑξῆς: «Κάποιος ἄνθρωπος, ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔστειλε τὸ δοῦλο του νὰ πῆ στοὺς καλεσμένους ὅτι τὰ πάντα ἦταν ἕτοιμα. Τότε οἱ καλεσμένοι ἄρχισαν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο νὰ βρίσκουν δικαιολογίες. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε ὅτι ἀγόρασε κάποιο χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάη νὰ τὸ δῆ, ὁ ἄλλος εἶπε πὼς θέλει νὰ δοκιμάση τὰ βόδια ποὺ ἀγόρασε, καὶ ὁ τρίτος καλεσμένος εἶπε ὅτι παντρεύτηκε καὶ γι” αὐτὸ τὸν λόγο δὲν μποροῦσε νὰ παρευρεθῆ». Σὰν ἐπίλογο τῆς ἄρνησης, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς καλεσμένους παρεκάλεσαν στὸν δοῦλο νὰ τὸν δικαιολογήση στὸν οἰκοδεσπότη.

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά – Η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου

Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ: Κάποιο Σάββατο, ο Κύριος προσκλήθηκε και κάθισε στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου για φαγητό. Εκεί ένας συνδαιτυμόνας του είπε: “Μακάριος είναι εκείνος που θα φάει γεύμα στη Βασιλεία του Θεού!”. 

Ο Κύριος τότε, πήρε αφορμή για να πει την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου: “Κάποιος άνθρωπος”, είπε, “έκανε μεγάλο βραδινό συμπόσιο και κάλεσε πολλούς. Κι έστειλε το δούλο του για να πει στους προσκεκλημένους: Ελάτε, όλα πλέον είναι έτοιμα για το μεγάλο δείπνο”.

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά – Η Παραβολή του Μεγάλου Δείπνου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ : Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιδ΄ 16-24

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

1. Χωρὶς καμία ἀναβολή!

    Γιὰ μιὰ ἰδιαίτερα τιμητικὴ πρόσκληση μᾶς ὁμιλεῖ τὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Πρόσκληση σὲ δεῖπνο ἐπίσημο καὶ μεγαλοπρεπές, τὸ ὁποῖο συμβολίζει τὴ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

    Κάποιος ἄνθρωπος, εἶπε ὁ Κύριος, «ἐποίησε δεῖ­πνον μέ­γα καὶ ἐκάλεσε πολλούς»· ὀργάνωσε μεγάλο βραδινὸ συμπόσιο κι ἔστειλε προσκλήσεις σὲ πολλοὺς γνωστούς του. Ὅταν λοιπὸν ἔφτασε ἡ ὥρα τοῦ δείπνου, ἔστειλε τὸν δοῦλο του νὰ εἰδοποιήσει τοὺς προσκεκλημένους ὅτι εἶναι πλέον ὅλα ἕτοιμα, καὶ καλοῦνται νὰ σπεύσουν νὰ λάβουν τὶς θέσεις τους.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ13 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Κυ­ρια­κή κη΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

Τῶν Ἁγίων Προπατόρων

13 Δεκ­εμ­βρί­ου 2015

(Κολ.  γ΄ 4-11)

«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς,πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακὴν, καὶ τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρεία»

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει πρὸς τοὺς Κολασσαεῖς ποὺ πρὶν ἦταν εἰδωλολάτρες. Ἡ πορνεία, ἡ μοιχεία καὶ κάθε κακὸ βασίλευε ἐπὶ αἰῶνες. Εἶχε γίνει καθεστὼς ποὺ στηριζόταν στὰ εἰδωλολατρικὰ ἔθιμα τῆς θρησκείας. Ἦταν σὰν ἕνα δένδρο πελώριο ποὺ εἶχε ρίξει τὶς ρίζες του μέσα στὶς καρδιές τοῦ διεφθαρμένου λαοῦ καὶ φαινόταν πὼς καμμία δύναμη δὲν μπορεῖ νὰ τὸ ξεριζώσει.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ

(Λουκ. ιδ΄ 16-24) (Κολ. γ΄ 4-11)

Το Δείπνο της θείας αγάπης

«Εποίησε δείπνο μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Σ΄ ένα δείπνο αλλιώτικο, το οποίο παρομοιάζεται με τη Βασιλεία των Ουρανών, προσκαλεί τον άνθρωπο η αγάπη του Θεού. Στην τιμητική πρόσκληση που τους απευθύνει για συμμετοχή στο ξεχωριστό αυτό δείπνο, οι προσκεκλημένοι με εύσχημο τρόπο προφασίζονται και επικαλούνται τις μέριμνες της καθημερινής ζωής για ν΄ αρνηθούν να παραστούν. Το χωράφι, η αγορά βοδιών και ο γάμος, από ευλογία του Θεού μετατράπηκαν σε προφάσεις για ν΄ απορρίψει ο άνθρωπος το μεγαλείο που του πρόσφερε η θεϊκή αγάπη.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 13 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. 14, 16-24)

Τὴν παραβολὴ τοῦ μεγάλου δείπνου ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν Κύριο σήμερα, ἀγαπητοὶ μου ἀδελφοί, ὅπου μᾶς εἶπε τὰ ἑξῆς: «Κάποιος ἄνθρωπος, ἑτοίμασε ἕνα μεγάλο δεῖπνο καὶ κάλεσε πολλούς. Ὅταν ἦλθε ἡ ὥρα, ἔστειλε τὸ δοῦλο του νὰ πῆ στοὺς καλεσμένους ὅτι τὰ πάντα ἦταν ἕτοιμα. Τότε οἱ καλεσμένοι ἄρχισαν ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλο νὰ βρίσκουν δικαιολογίες. Ὁ πρῶτος τοῦ εἶπε ὅτι ἀγόρασε κάποιο χωράφι καὶ πρέπει νὰ πάη νὰ τὸ δῆ, ὁ ἄλλος εἶπε πὼς θέλει νὰ δοκιμάση τὰ βόδια ποὺ ἀγόρασε, καὶ ὁ τρίτος καλεσμένος εἶπε ὅτι παντρεύτηκε καὶ γι” αὐτὸ τὸν λόγο δὲν μποροῦσε νὰ παρευρεθῆ». Σὰν ἐπίλογο τῆς ἄρνησης, ὁ καθένας ἀπὸ τοὺς καλεσμένους παρεκάλεσαν στὸν δοῦλο νὰ τὸν δικαιολογήση στὸν οἰκοδεσπότη.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΤΕΡΗ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ»

Στὴ διάρκεια ἑνὸς συμποσίου, μετὰ τὴν ἀναφώνηση κάποιου συνδαιτημόνος πὼς εἶναι «μακάριος ἐκεῖνος ποὺ θὰ καθίσει στὸ τραπέζι τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ», ὁ Κύριος διηγήθηκε τὴ σημερινὴ παραβολή, γιὰ νὰ φωτίσει ὁρισμένες πλευρὲς τοῦ μεγάλου αὐτοῦ θέματος. Μὲ τὴν εἰκόνα τοῦ «μεγάλου δείπνου» ὁ Κύριος δείχνει ἀποκαλυπτικὰ ὅτι τὸ κάλεσμα στὴ «βασιλεία τοῦ Θεοῦ» εἶναι μιὰ πρόσκληση σὲ χαρούμενη γιορτή.

ΜΗ  ΨΕΥΔΕΣΘΕ  ΕΙΣ  ΑΛΛΗΛΟΥΣ

Αποστολικό Ανάγνωσμα

Κυριακή ΙA΄ Λουκά

(Κολ. γ' 4-11) 

Όταν κανείς μελετά και εμβαθύνει στον λόγο της Γραφής, άνευ ουδεμίας δυσκολίας διαπιστώνει το πάντοτε επίκαιρο του θεόπνευστου λόγου. Οι πρακτικές δε συμβουλές που προβάλλονται από τους αγίους Προφήτες και Ευαγγελιστές και οι οποίες φυσικά προϋποθέτουν την απόλυτη πίστη στον Ιησού Χριστό, είναι τόσο άμεσες που, εάν οι Χριστιανοί τις εφάρμοζαν, οπωσδήποτε η εικόνα του κόσμου θα ήταν εντελώς διαφορετική.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

Απόστολος: Κολ. Γ΄4 – 11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΔ΄ 16 – 24

13 Δεκεμβρίου 2015

«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»

Πλησιάζει και φέτος, αγαπητοί μου αδελφοί, η μεγάλη γιορτή της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού. Κατά τη σημερινή Κυριακή, που είναι αφιερωμένη στους Αγίους Προπάτορες του Κυρίου, διαβάζεται στην Εκκλησία μας το Ευαγγέλιο της Παραβολής του Μεγάλου Δείπνου. Η Παραβολή αυτή, που συμβολίζει τη μέρα της Γέννησης του Θείου Σωτήρος και Λυτρωτού μας, αναμενόταν με θερμή πίστη και πόθο, από τους κατά σάρκα προγόνους του Χριστού, δηλαδή από τον Αβραάμ, μέχρι τον Δαβίδ και τον Ιωσήφ. Γι’ αυτό και ο οικοδεσπότης της Παραβολής αυτής δεν είναι ένας απλός άνθρωπος. Αυτός που ετοίμασε και προσκαλεί στο Δείπνο είναι ο Άπειρος και Αληθινός Θεός και το Δείπνο είναι η Βασιλεία Του, που αρχίζει από τώρα με τη Εκκλησία και ολοκληρώνεται στον Παράδεισο, με την δεύτερη έλευση του Χριστού. 

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά – Κολ. 3,4-11 (13/12/2015)

Ανθρώπινα δικαιώματα και Εκκλησία

Οι θρησκευτικές, εθνικές, κοινωνικές και φυλετικές διακρίσεις χώριζαν τους ανθρώπους και ενίσχυσαν τα πάθη και τα μίση στην προ Χριστού εποχή. Όλα αυτά αναθεωρήθηκαν και καταργήθηκαν από τον ίδιο τον Χριστό μέσα στην Εκκλησία. Αυτό διδάσκει ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, στους Χριστιανούς της Εκκλησίας των Κολοσσών, επισημαίνοντας την ανάγκη ν’ αποβάλουν από τη ζωή τους όλα τα φθαρμένα υλικά του παλαιού τους βίου, που συνιστούσαν ειδωλολατρία, και να ενδυθούν τον νέο ανακαινισμένο άνθρωπο, κατ’ εικόνα Ιησού Χριστού. Όλη η διδασκαλία του Κυρίου, την οποία ανέλυσαν και προσέφεραν στα έθνη οι Άγιοι Απόστολοι, με κορυφαίο τον Παύλο, είναι η βάση πάνω στην οποία γεννήθηκαν και ανδρώθηκαν, μέχρι τις μέρες μας, τα πολυθρύλητα ανθρώπινα δικαιώματα.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 13 Δεκεμβρίου 2015

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ - Λουκ. ΙΔ΄, 16 - 24

Οι καλεσμένοι στο «Μέγα Δείπνο» της σημερινής ευαγγελικής παραβολής που ακούσαμε να μας διδάσκει ο Κύριός μας, ανήκουν σε εκείνους τους ανθρώπους, οι οποίοι διαθέτουν τον περισσότερο χρόνο τους για ασήμαντα πράγματα και αδιαφορούν ή περιφρονούν τα άφθαρτα και τα αιώνια.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ (ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

(Λκ. 14, 16-24)

Ὁ Θε­ὸς εἶ­ναι ἀ­γα­θὸς καὶ ἐ­λε­ή­μων πρὸς τὸν ἄν­θρω­πο. Ὁ ἄν­θρω­πος, ὅ­μως, δυστυχῶς πολλὲς φορὲς εἶ­ναι ἀ­γνώ­μων καὶ ἀ­χά­ρι­στος πρὸς τὸν Θε­ό. Ἡ εὐ­σπλα­χνί­α τοῦ Θε­οῦ κα­λεῖ, ἀλ­λὰ ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­λεύ­θε­ρα ἐ­πι­λέ­γει τὴν ἀ­πο­μά­κρυν­ση ἀ­πὸ τὸν Δη­μι­ουρ­γό του. Ἡ Χά­ρις τοῦ Θε­οῦ προ­σφέ­ρε­ται πλου­σι­ο­πά­ρο­χα, ὅ­μως ὁ ἄν­θρω­πος τὴν ἀ­πο­στρέ­φε­ται. Ὁ Θε­ὸς κα­λεῖ στὸ δεῖ­πνο τῆς Βα­σι­λεί­ας του, ἀλ­λὰ ὁ ἄν­θρω­πος ἐ­πι­λέ­γει τὴν ἐ­πί­γει­ο χα­ρά, ἡ ὁ­ποί­α σή­με­ρα ὑ­πάρ­χει καὶ αὔ­ρι­ο ἐ­ξα­νε­μί­ζε­ται καὶ χά­νε­ται κα­τὰ τὸν τρό­πο ποὺ καὶ τὰ ἀν­θι­σμέ­να λου­λού­δια μα­ραί­νον­ται.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 13.12.2015

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ ιδ΄ 16-24)

Στήν διάρκεια ἑνός συμποσίου ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός διηγήθηκε τήν παραβολή πού θά ἀκούσουμε τήν προσεχή Κυριακή. Καί βεβαίως φωτίζει τό θέμα αὐτό τοῦ Δείπνου τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καθώς καί ὅτι τό κάλεσμα στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι μία ἀτελεύτητος γιορτή. 

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά – Η παραβολή του Μεγάλου Δείπνου Το ουράνιο πανηγύρι
Ουράνιο κάλεσμα
Ένα Σάββατο ο Κύριος προσκλήθηκε και κάθισε στο σπίτι κάποιου Φαρισαίου για φαγητό. Κι ένας απ’ αυτούς που ήταν στο τραπέζι, του είπε: Μακάριος είναι εκείνος που θα φάει γεύμα στη Βασιλεία του Θεού. Ο Κύριος τότε πήρε αφορμή για να μιλήσει για την αιώνια ευφροσύνη της Βασιλείας του Θεού με την παραβολή του Μεγάλου Δείπνου. Κάποιος άνθρωπος, είπε, έκανε μεγάλο βραδινό συμπόσιο και κάλεσε πολλούς. Κι έστειλε το δούλο του για να πει στους προσκεκλημένους: Ελάτε, όλα πλέον είναι έτοιμα για το μεγάλο δείπνο.

Κυριακή ΙΑ΄ Λουκά- Οι Προπάτορες του Κυρίου
Οι Προπάτορες του Κυρίου

Δύο Κυριακές προ των Χριστουγέννων, η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου, μάς καλεί σήμερα να τιμήσουμε την μνήμη όλων των κατά σάρκα προγόνων και προπατόρων του Κυρίου, ανδρών και γυναικών, τα ονόματα των οποίων θα ακούσουμε αναλυτικά στην Ευαγγελική περικοπή της ερχόμενης Κυριακής, προ της Γεννήσεως του Χριστού. Πρόκειται για ανθρώπους που, ενώ έζησαν στην προ Χριστού μακραίωνη περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης, στον κόσμο του νόμου και όχι της χάριτος, είχαν προσανατολισμένη την ζωή τους στην προοπτική της ελεύσεως του Σωτήρα, βιώνοντας, με τον τρόπο αυτό, ζωή εν Χριστώ, προ Χριστού.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

῾Νυνί δέ ἀπόθεσθε καί ὑμεῖς τά πάντα, ὀργήν, θυμόν...᾽ (Κολ. 3, 8)

 Μία σειρά προτροπῶν γιά τό τί δέν πρέπει νά κάνει ὁ χριστιανός ἀκοῦμε στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Μία σειρά ἀπό ῾μή᾽ καί ῾δέν πρέπει᾽, πού ἄν δέν τά δεῖ κανείς μέσα στό πλαίσιο πού τά θέτει ὁ ἀπόστολος, ἀσφαλῶς καί μπορεῖ νά τά παρεξηγήσει. Γιατί συχνά ἀκοῦμε καί διαβάζουμε ὅτι ἡ χριστιανική πίστη δέν ἔχει ῾μή᾽. Δέν εἶναι πορεία ἄρνησης. Εἶναι πολύ περισσότερο θέση, δηλαδή πορεία πρός τά ἐμπρός πάνω στά ἴχνη τοῦ Κυρίου ᾽Ιησοῦ. Καί πράγματι ἔτσι εἶναι: τά ῾μή᾽ καί τά ῾δέν πρέπει᾽ θεωροῦνται ὡς ἀποτέλεσμα τῆς ἀκολουθίας τοῦ Χριστοῦ.  Ὅταν πορεύομαι μαζί μέ τόν Χριστό πάνω στόν δρόμο πού εἶναι ἡ ζωή Του, κατ᾽ ἀνάγκην θά ἀπαμακρυνθῶ ἀπό ὅ,τι εἶναι ἀλλότριο τῆς ζωῆς αὐτῆς. ῾Οὐδείς δύναται δυσίν κυρίοις δουλεύειν᾽. Λοιπόν, βγάλτε καί πετάξτε ἀπό πάνω σας κι ἐσεῖς, σάν ἀκάθαρτο ἔνδυμα, ὅλα τά κακά: τήν ὀργή, τόν θυμό... ῾Νυνί δέ ἀπόθεσθε καί ὑμεῖς τά πάντα, ὀργήν, θυμόν...᾽.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ´ ΛΟΥΚΑ (ΤΩΝ ΠΡΟΠΑΤΟΡΩΝ)

«Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς»
(Λουκ. 14, 16)

α. Προσκεκλημένος ο Κύριος μαζί με άλλους σε τραπέζι που έκανε πλούσιος Φαρισαίος, βρήκε την ευκαιρία αφενός να διδάξει τους παρόντες Ιουδαίους στο να επικεντρώνουν στην ουσία του Νόμου και όχι στην τυπική κατανόησή του, μέσω θαύματος που πραγματοποίησε ημέρα Σάββατο σ’ έναν υδρωπικό, αφετέρου να ελέγξει τον εγωισμό τους, ο οποίος εκφραζόταν με την εκζήτηση από αυτούς «των πρωτοκλισιών», των πρώτων θέσεων στα τραπέζια, με παράλληλο αποκλεισμό από αυτά όλων των πτωχών και καταφρονεμένων συνανθρώπων τους. Ένας από τους συνδαιτημόνες εξέφρασε τότε την άποψη πόσο ωραίο θα ήταν το τραπέζι της Βασιλείας του Θεού, μαζί με τον Μεσσία και τους λοιπούς πατριάρχες του Ισραήλ. Και ο Κύριος απάντησε στην παρατήρηση με τη σημερινή παραβολή του μεγάλου Δείπνου. Η παραβολή λοιπόν αυτή συνιστά την απάντηση του Κυρίου σε κάτι που, κατά τους Ιουδαίους,  αναφέρεται στα έσχατα, εκεί που θα φανερωθεί η Βασιλεία του Θεού. «Άνθρωπός τις εποίησε δείπνον μέγα και εκάλεσε πολλούς».

Κυριακή Ι΄Λουκά – Η θεραπεία της συγκυπτούσης

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΗΣ

1. Ὁ Καρδιογνώστης

    Ἦταν Σάββατο, κι ὁ Κύριος δίδασκε σὲ μία ἰουδαϊκὴ Συναγωγή. Ἐκεῖ, ἀνάμεσα στὸν κόσμο ποὺ εἶχε συγκεντρωθεῖ, ἦταν καὶ μία γυναίκα «συγκύπτουσα», ἡ ὁποία ἐπὶ 18 ἔτη ἔπασχε ἀπὸ φοβερὴ ἀσθένεια ποὺ τὴν κρατοῦσε μονίμως κυρτωμένη· δὲν μποροῦσε νὰ σηκώσει τὸ σῶμα της οὔτε στὸ ἐλάχιστο. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ 6-12-2015

Ενῷ ὁ Κύ­ρι­ος δί­δα­σκε ἐν ἡ­μέ­ρᾳ Σαβ­βά­του σὲ μί­α Συ­να­γω­γή, ἐμ­φα­νί­στη­κε μί­α ὄν­τως τα­λαί­πω­ρη γυ­ναί­κα, ἡ ὁ­ποί­α γιὰ δε­κα­ο­κτὼ χρό­νι­α καὶ ἀ­πὸ συ­νερ­γί­α τοῦ Σα­τα­νᾶ, βρι­σκό­ταν σὲ μί­α ἄ­θλι­α καὶ ἐ­λε­ει­νὴ κα­τά­στα­ση. Ἦ­ταν συγ­κύ­πτου­σα, δη­λα­δὴ συ­νε­χῶς σκυ­φτή, ἀ­δυ­να­τῶν­τας νὰ ση­κώ­σει πρὸς τὰ ἄ­νω τὸ κε­φά­λι της. Ὁ φι­λάν­θρω­πος Κύ­ρι­ος τὴ λυ­πή­θη­κε καὶ ἀ­φοῦ τὴν προ­σέγ­γι­σε, ἔ­βα­λε πά­νω της τὰ χέ­ρια του, καὶ αὐ­τὴ ἀμέσως ἔ­γι­νε κα­λά. Τό­τε, τό­σο ἡ πρώ­ην τα­λαί­πω­ρη γυ­ναί­κα, ὅ­σο καὶ ὁ παριστάμενος λα­ός, ποὺ εἶ­δε τὸ θαῦ­μα, δό­ξα­σαν τὸν Θε­ό.

Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: 6 Δεκεμβρίου 2015. Κυριακή Ι΄Λουκά

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Ι΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιγ΄ 10-17) (Εβρ. ιγ΄ 17-21)

Η υπέρβαση της πίστης

«Γύναι, απολέλυσαι της ασθενείας σου»

                                                                                                           

Ισχυρή πρόκληση για μια σωτήρια υπέρβαση προβάλλει η σημερινή ευαγγελική περικοπή, η οποία ξεδιπλώνει μπροστά μας μηνύματα ουράνιας αντοχής.  Η συγκύπτουσα γυναίκα βίωνε το δικό της μαρτύριο πριν να γνωρίσει τη λύτρωση που προσφέρει η αγάπη του Χριστού στις προοπτικές της θαυματουργίας Του.  Πριν να λυτρωθεί όμως η ταλαίπωρη εκείνη γυναίκα αποτόλμησε το αποφασιστικό βήμα, το οποίο ζητεί πάντοτε από μας ο Χριστός.  Η κατάστασή της ήταν όντως τραγική. Την είχε κυριεύσει πονηρό πνεύμα, σύμφωνα με την περιγραφή του ευαγγελιστή Λουκά.  Την κρατούσε καθηλωμένη για δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια χωρίς να μπορεί να ορθώσει το κορμί της.  Ήταν καταδικασμένη να βλέπει μόνο προς το έδαφος, αφού ήταν συγκύπτουσα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:06-12-2015:«ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΙΜΕΝΟΣ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ ΤΟ  ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὅσοι ὕμνοι καὶ ἂν ἀφιερωθοῦν στὸν ἑορταζόμενο μέγα Ἱεράρχη, τὸν Ἅγιο Νικόλαο τὸν θαυματουργό, δὲν φτάνουν γιὰ νὰ ὑμνήσουν αὐτὴ τὴ μεγάλη προσωπικότητα. Τὸ σύνολο τῆς χριστιανικῆς ἀρετῆς ἐνσαρκώνεται στὸ πρόσωπό του.

ΑΓΙΟΥ  ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Αποστολικό  Ανάγνωσμα

Kυριακής  6 Δεκεμβρίου

Εβρ. ΙΓ΄17-21

Ο Άγιος Νικόλαος, Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, ο θαυματουργός, είναι μία από τις μεγαλύτερες μορφές που τιμά και εορτάζει μεγαλοπρεπώς η Εκκλησία μας. Η ζωή του είναι γεμάτη αγιότητα και ευαγγελικές αρετές. Όλος ο βίος του είναι «ευωδία Χριστού». Ανεδείχθη όντως «ηγούμενος» και «καλός ποιμένας» , δηλ. πνευματικός ηγέτης των Ορθοδόξων. Γι’ αυτό και το Αποστολικό ανάγνωσμα που διαβάζεται σήμερα είναι εκείνο που συνιστά στους πιστούς να υπακούουν στους πνευματικούς τους ηγέτες,ένας από τους οποίους ήταν, όπως είπαμε, και ο Άγιος Νικόλαος.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Ι΄ Λουκά – Εβρ. 13,17-21 (6/12/2015)

Η εξουσία των Ποιμένων

Από τον επίλογο της προς Εβραίους Επιστολής προέρχεται το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, το οποίο ταιριάζει απόλυτα προς την ιδιότητα του Ποιμένος της Εκκλησίας, την οποία είχε ο σήμερα εορταζόμενος Άγιος Νικόλαος. Είναι το σημείο όπου ο Απόστολος ζητεί από τους Χριστιανούς, αφενός μεν να επιδεικνύουν υπακοή και υποταγή προς τους Εκκλ/κούς τους ηγέτες και Ποιμένες και αφετέρου να προσεύχονται γι’ αυτούς. Στις δύο αυτές πολύ σημαντικές προτροπές θα σταθούμε, αναλύοντας το βαθύτερο νόημά τους.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος:Εβρ. ιγ΄ 17-21

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιγ΄ 10-17

6 Δεκεμβρίου 2015

«Ταύτην δε, θυγατέρα Αβραάμ ούσαν… ουκ έδει λυθήναι… τη ημέρα του Σαββάτου;» (Λουκ. ιγ΄ 16).

Μια από τις πολυσυζητημένες εντολές του Θεού αλλά και ταυτόχρονα παρεξηγημένη, είναι η εντολή που αφορά την αργία του Σαββάτου ή της εβδόμης ημέρας. Είναι απαραίτητη η εφαρμογή αυτής της εντολής; Αν, ναι, τότε πως επιτυγχάνεται αυτή η εφαρμογή; Παράλληλα προβάλλει το ερώτημα: Ποιος είναι ο σωστός τρόπος με τον οποίο ο άνθρωπος θα εφαρμόσει αυτή την εντολή; Απάντηση στα ερωτήματα αυτά μας δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο και μάλιστα με το πιο αξιόπιστο πρόσωπο, τον Ιησού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι´ ΛΟΥΚΑ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

«Και (ο Ιησούς) επέθηκε επ’ αυτή τας χείρας∙ και παραχρήμα ανωρθώθη και εδόξαζε τον Θεόν» (Λουκ. 13, 13)

α. Μία «συγκύπτουσα» γυναίκα που επί χρόνια ήταν διπλωμένη στα δύο, που το χώμα ήταν ο μοναδικός ορίζοντας των ματιών της, σηκώνεται και στέκεται όρθια: μπορεί και πάλι να σταθεί αντίκρυ στα πρόσωπα των συνανθρώπων της, να δει και πάλι το γαλάζιο του ουρανού και να ατενίσει κατάματα τον ορίζοντά του.

 Εις τον μέγαν Ιεράρχην και θαυματουργόν Νικόλαον (6 Δεκεμβρίου)

᾿Αδελφοί  μου χριστιανοί,

[...]
῾Οσοιδήποτε ὕμνοι καί ἄν ἀφιερωθοῦν πρός τόν ἑορταζόμενον μέγαν ῾Ιεράρχην, πρός τόν ᾿Επίσκοπον τῶν Μύρων τῆς Λυκίας, τόν ῞Αγιον Νικόλαον τόν θαυματουργόν, δέν θά ἦταν ἱκανοί νά ὑμνήσουν τόν Μεγάλον αὐτόν ῞Αγιον τῆς ᾿Εκκλησίας. Εἶναι ὁ ῞Αγιος τῶν πτωχῶν,ὁ ῞Αγιος τῆς ᾿Αγάπης, ὁ ῞Αγιος τῶν θαλασσῶν καί τῶν ναυτικῶν. Εἶναι ὁ θαυματουργός ῞Αγιος Νικόλαος. Τό Τροπάριον του ἀποδίδει ὅλην τήν Μαρτυρίαν του.

Ὁ ὑποκριτὴς καὶ φθονερὸς γέμει καὶ δολιότητος Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)π. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Γράφει ὁ πατὴρ Ἰωὴλ Κωνστάνταρος

Εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα Κυριακῆς Ι' Λουκᾶ (Λουκ. ΙΓ' 10-17)

Δὲν ὑπάρχει περισσότερο ἀποκαλυπτικὸ κείμενο γιὰ τὴν ἀνθρωπίνη συμπεριφορὰ ἀπὸ τὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ “ἐνεργῆς καὶ τομώτερος ὑπὲρ πάσαν μάχαιραν δίστομον” (Ἑβρ. Δ' 12), ξεσχίζει τὸ κάθε προσωπεῖο καὶ φανερώνει τὸ ἴδιο τὸ πρόσωπο. Καὶ ἐὰν αὐτὸ συμβαίνει σὲ κάθε περίπτωση πλαστοπροσωπίας, πολὺ περισσότερο τοῦτο τὸ βλέπουμε νὰ ἐπιβεβαιώνεται στὴν περίπτωση τοῦ ὑποκριτοῦ.

Κυ­ρια­κὴ Ι΄ Λου­κᾶ
7 Δε­κεμ­βρί­ου 2014
Λου­κᾶ ιγ΄ 10 – 17

Ἰ­σχυ­ρὴ πρό­κλη­ση γιὰ μί­α σω­τή­ρια ὑ­πέρ­βα­ση προ­βάλ­λει ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πή ποὺ ἀ­κού­σα­με, ἀ­γα­πη­τοί μου ἀ­δελ­φοί, ἡ ὁ­ποί­α ξε­δι­πλώ­νει ἐ­νώ­πιόν μας μη­νύ­μα­τα οὐ­ρά­νιας ἀν­το­χῆς.

Ἡ συγ­κύ­πτου­σα γυ­ναῖ­κα βί­ω­νε τὸ δι­κό της μαρ­τύ­ριο πρὶν νὰ γνω­ρί­σει τὴ λύ­τρω­ση ποὺ προ­σφέ­ρει ἡ ἀ­γά­πη τοῦ Χρι­στοῦ στὶς προ­ο­πτι­κές της θαυ­μα­τουρ­γί­ας Του. Πρὶν νὰ λυ­τρω­θεῖ ὅ­μως ἡ τα­λαί­πω­ρη ἐ­κεί­νη γυ­ναῖ­κα ἔ­κα­νε τὸ ἀ­πο­φα­σι­στι­κὸ βῆ­μα, τὸ ὁ­ποῖ­ο ζη­τεῖ πάν­το­τε ἀ­πὸ ἐ­μᾶς ὁ Χρι­στός. Ἡ κα­τά­στα­σή της ἦ­ταν ὄν­τως τρα­γι­κή.

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή Ι΄ Λουκά
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

Πονεμένη, βασανισμένη η γυναίκα του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος. Ήταν ανάπηρη για δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια. «Συγκύπτουσα καί μή δυναμένη ἀνακῦψαι εἰς τό παντελές», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Ευαγγελιστής Λουκάς. Παρ’ όλη όμως την αναπηρία της το Σάββατο πήγε στη Συναγωγή για να προσευχηθεί. Δεν αμελούσε το καθήκον της προσευχής. Κι εκεί ο μεγάλος Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, ο Ιησούς Χριστός, της έδωσε αυτό που τόσο πολύ ποθούσε. Ποιο ήταν αυτό; Η υγεία της. «Ἐπέθηκεν αὐτῇ τάς χεῖρας˙ καί παραχρῆμα ἀνωρθώθη καί ἐδόξαζε τόν Θεόν».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά – Εφεσ. 5,8-19 (29/11/2015)

Η αληθινή σοφία

Οι Χριστιανοί στους οποίους απευθύνει την προς Εφεσίους Επιστολή του ο Απόστολος Παύλος, αγαπητοί μου αδελφοί, προέρχονταν, ως επί το πλείστον, από τον ειδωλολατρικό κόσμο. Γι’ αυτό επιμένει ο Παύλος να τους ζητεί ν’ αποβάλουν το νοσηρό ειδωλολατρικό παρελθόν τους, δηλ. την πορνεία, την ακαθαρσία, την πλεονεξία, την αισχρότητα, την μωρολογία, την μέθη, που συνιστούν την ειδωλολατρία και να υιοθετήσουν τα ιδιώματα των κληρονόμων της Βασιλείας του Θεού. Γι’ αυτά ακριβώς τους ομιλεί στο ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, καλώντας τους να γίνουν φως Χριστού, να είναι άνθρωποι καλοσύνης, δικαιοσύνης και αλήθειας, να ελέγχουν τα έργα του σκότους και να φέρονται ως αληθινά σοφοί και όχι ως άσοφοι. Σ’ αυτό το τελευταίο σημείο θα σταθούμε σήμερα, προσεγγίζοντας την έννοια της σοφίας, όπως την εκλαμβάνει ο κόσμος και όπως την εννοεί ο Απόστολος Παύλος, δηλ. η Εκκλησία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. Ε΄ 8 – 19

Ευαγγέλιο: Λουκ. ΙΗ΄ 18 – 27

29 Νοεμβρίου 2015

«Τίμα τον πατέρα σου και τη μητέρα σου»

Ο άνθρωπος, αγαπητοί μου αδελφοί, που πλησιάζει τον Κύριο, όπως μας τον περιγράφει το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα, είναι ένας άρχοντας της ιουδαϊκής συναγωγής, νέος στην ηλικία και πλούσιος πολύ. Από τα παιδικά του χρόνια αγωνίζεται να τηρεί τις εντολές του Θεού. Είναι υπάκουος στους γονείς του και δεν παρουσιάζει σοβαρά ατοπήματα και δεν έχει αξιόλογες ηθικές πτώσεις. Δεν συμβιβάζεται με την αμαρτία κι έχει μάλιστα υψηλές αναζητήσεις. Τον ενδιαφέρει η αιώνια ζωή που θα ήθελε να την κληρονομήσει. Στην ψυχή του ο ευγενικός αυτός νέος, που προσφωνεί τον Κύριο με τις λέξεις «διδάσκαλε αγαθέ», κρύβει πόθους υψηλούς. Γι’ αυτό και ρωτά τι πρέπει να κάμει για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή. Και η συμβουλή του Κυρίου είναι ότι για να κληρονομήσει την αιώνια ζωή οφείλει να εφαρμόσει τις εντολές του Θεού. Κι ο Κύριος του απαριθμεί μερικές όπως να μη μοιχεύσεις, να μη φονεύσεις, να μη κλέψεις, να μη ψευδομαρτυρήσεις και να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου. Από αυτό φαίνεται ότι μια από τις βασικές εντολές, που οδηγούν στον ουρανό, είναι και η τιμή προς τους γονείς μας. Εντολή σαφής και γνωστή σ’ όλους μας. Εντολή με αιώνιο και πανανθρώπινο κύρος. Αυτήν ακριβώς την εντολή θα μελετήσουμε κι εμείς σήμερα για να δούμε γιατί επιβάλλεται η τιμή αυτή προς τους γονείς μας.

Κυριακὴ ΙΓ΄ Λουκά – Αυτογνωσία και μετάνοια

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιη΄ 18-27

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΣΤ΄ Κυριακῆς: Εφεσ. ε΄ 8-19

ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΙΑ

1. Γνωρίζουμε τόν ἑαυτό μας;

    Δὲν εἶναι εὔκολο νὰ ποῦμε ὅτι ἔχουμε ὀρ­θὴ γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας. Πολὺ περισσότερο δὲν εἶναι εὔκολο νὰ προχωρήσουμε στὴ μετάνοια καὶ τὴ διόρθωση. Ὡστόσο αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο, ὅπως μᾶς τὸ ὑπέδειξε ὁ Κύριος μέσα ἀπὸ τὸν διάλογο μὲ τὸν πλούσιο νεανίσκο, ποὺ περιγράφεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. 

    Κάποτε πλησίασε ἕνας πλούσιος ἄρχον­τας τὸν Κύριο καὶ τὸν ρώτησε: 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ 29-11-2015

Η κα­το­χὴ καὶ ἡ λε­λο­γι­σμέ­νη χρή­ση τῶν ὑ­λι­κῶν ἀ­γα­θῶν δὲν εἶ­ναι ἐ­πί­μεμ­πτη. Τὸ κα­κὸ ξε­κι­νᾶ ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ ὁ ἄν­θρω­πος γί­νε­ται πλε­ο­νέ­κτης καὶ κλεί­νει τὰ σπλά­χνα του στὸν συ­νάν­θρω­πό του. Ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς πέ­ρα­σε τὴν ἐ­πί­γει­ο ζω­ή του χω­ρὶς νὰ ἔ­χει «ποῦ τὴν κε­φα­λὴν κλί­νῃ» καὶ σὲ πλεῖ­στες πε­ρι­πτώ­σεις κα­τέ­κρι­νε ἔν­το­να τὴν προ­σκόλ­λη­ση πρὸς τὸν ἐ­πί­γει­ο πλοῦ­το. Καὶ τοῦ­το ὄ­χι χω­ρὶς λό­γο: ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θεῖ ἀ­πὸ τὴν προ­σκόλ­λη­σή του στὸν πλοῦ­το τό­τε γλυ­τώ­νει καὶ ἀ­πὸ τὴ δου­λεί­α τοῦ κό­σμου καὶ τὴν ἐ­ξου­σί­α τοῦ πο­νη­ροῦ. Ἡ χρι­στια­νι­κὴ ζω­ή, κα­θὸ ζω­ὴ ἐ­λευ­θε­ρί­ας, ἀ­παι­τεῖ ἀ­πο­δέ­σμευ­ση ἀ­πὸ τὴ δυ­να­στεί­α τοῦ πλού­του, ποὺ κα­τα­δυ­να­στεύ­ει τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ὑ­πο­τάσ­σει στὸ χρῆ­μα, ἐμ­πο­δί­ζον­τάς τον ταυ­τό­χρο­να νὰ ση­κώ­σει τὸ κε­φά­λι του στὸν οὐ­ρα­νό.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

Κυ­ρια­κή κστ΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

29 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἐ­φεσ. ε΄ 8-19)

  «Καὶ μὴ συγ­κοι­νω­νεῖ­τε τοῖς ἔρ­γοι­ς τοῖς ἀ­κάρ­ποις τοῦ σκό­τους, μᾶλ­λον δὲ καὶ ἐ­λέγ­χε­τε» 

  

«Καί νά μή συμ­με­τέ­χε­τε στά ἔρ­γα τοῦ σκό­τους πού εἶ­ναι ἄ­καρ­πα καί ἐ­πι­βλα­βῆ. Οὔ­τε κἄν νά τά ἀ­νέ­χε­σθε, ἀλ­λά μᾶλ­λον νά τά ἐ­λέγ­χε­τε καί νά τά πα­ρου­σι­ά­ζε­τε στά μά­τια ὅ­λων ἐ­πι­βλα­βῆ καί ὀ­λέ­θρια», μᾶς δι­α­κη­ρύτ­τει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, ἀ­δελ­φοί μου, μέ­σῳ τῶν χρι­στια­νῶν τῆς Ἐ­φέ­σου. Ἡ Ἔ­φε­σος ἦ­ταν μί­α ἀ­πό τίς πιό με­γά­λες πό­λεις τῆς Μι­κρᾶς Ἀ­ςί­ας, κον­τά στή θά­λασ­σα καί γι’ αὐ­τό εἶ­χε με­γά­λη ἐμ­πο­ρι­κή κί­νη­ση. Πλού­σια πό­λη καί ὅ­που πλοῦ­τος ἐ­κεῖ καί δι­α­φθο­ρά. Τα­βέρ­νες, κρα­σί, γυ­ναῖ­κες, γλέν­τια, ἀ­σω­τί­α. Ἡ εἰ­δω­λο­λα­τρί­α ἐ­νί­σχυ­ε αὐ­τή τήν ἀ­σω­τί­α τῶν κα­τοί­κων. Ἀ­φοῦ οἱ θε­οί πού πί­στευ­αν ἔ­κλε­βαν, με­θοῦ­σαν καί σκό­τω­ναν, φαν­τα­σθεῖ­τε τί ἔ­κα­ναν οἱ ἄν­θρω­ποι. Ὅ­λοι ζοῦ­σαν στό σκο­τά­δι.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά

29 Νοεμβρίου 2015

            Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα η Εκκλησία μας τιμάει και εορτάζει την ιερά μνήμη ενός μεγάλου της Αγίου. Του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου. Η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε σήμερα, μας μιλάει για τον τρόπο της κλήσεως του Αγίου Ανδρέα από τον Χριστό μας, και έτσι η Εκκλησία μας θυμίζει με άψογο τρόπο, ότι και εμάς μας κάλεσε ο ίδιος ο Χριστός και ότι πάντοτε πρέπει να θυμόμαστε αυτή την κλήση μας. Μάλιστα ο Απόστολος των εθνών Παύλος, προτρέπει όλους τους Χριστιανούς, να μη ξεχνούν την κλήση τους: «Βλέπετε αδελφοί την κλήσιν υμών».

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιη΄ 18-27) (Εφεσ. ε΄ 8-19)

Ουράνιες αξίες

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;»

Στην υπερεκτίμηση και απολυτοποίηση των υλικών αγαθών σε βαθμό θεοποίησής τους, αλλά και στην ειδωλοποίηση του εγωισμού του ανθρώπου, αναφέρεται η περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε σήμερα. Για να ξεπεράσει τα εμπόδια αυτά που υψώνονται τόσο αμείλικτα μπροστά του, ο άνθρωπος καλείται να παραδώσει με εμπιστοσύνη τον εαυτό του στην αγάπη του Χριστού. Όπως ακριβώς προσφέρεται το υπόδειγμα του μικρού παιδιού που το βλέπουμε να παραδίδεται στην αγάπη των γονέων του και να τους εμπιστεύεται πλήρως. Δεν είναι άλλωστε καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι το περιστατικό της ευλογίας των παιδιών από τον Κύριο, προηγείται της συνάντησης με τον πλούσιο νέο της περικοπής μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 18, 18-27)

Τὸ νὰ κα­τέχει κανεὶς ὑ­λι­κὰ ἀ­γα­θὰ δὲν εἶ­ναι πρᾶγμα κακό. Ἄλλωστε ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἄπειρα παραδείγματα πλουσίων, οἱ ὁποῖοι ὄχι μόνο δὲν κατακρίνονται γιὰ τὴν οἰκονομική τους ἐπιφάνεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἐπαινοῦνται γιὰ τὸν τρόπο ποὺ διαχειρίστηκαν τὸν πλοῦτο τους. Τὸ κα­κὸ ξε­κι­νᾶ ἀ­πὸ τὴ στιγ­μὴ ποὺ ὁ ἄν­θρω­πος γί­νε­ται πλε­ο­νέ­κτης˙ θέλει νὰ ἀποκτήσει ὅλο καὶ περισσότερα καὶ κλεί­νει τὰ σπλά­χνα του στὸν συ­νάν­θρω­πό του ποὺ ἔχει ἀνάγκη. Ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στὸς πέ­ρα­σε τὴν ἐ­πί­γει­ο ζω­ή του χω­ρὶς νὰ ἔ­χει «ποῦ τὴν κε­φα­λὴν κλί­νῃ» καὶ σὲ πλεῖ­στες πε­ρι­πτώ­σεις κα­τέ­κρι­νε ἔν­το­να τὴν προ­σκόλ­λη­ση πρὸς τὸν ἐ­πί­γει­ο πλοῦ­το. Καὶ τοῦ­το ὄ­χι χω­ρὶς λό­γο: ὅ­ταν ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­πε­λευ­θε­ρω­θεῖ ἀ­πὸ τὴν προ­σκόλ­λη­σή του στὸν πλοῦ­το τό­τε γλυ­τώ­νει καὶ ἀ­πὸ τὴ δου­λεί­α τοῦ κό­σμου καὶ τὴν ἐ­ξου­σί­α τοῦ πο­νη­ροῦ. Ἡ χρι­στια­νι­κὴ ζω­ή, κα­θὸ ζω­ὴ ἐ­λευ­θε­ρί­ας, ἀ­παι­τεῖ ἀ­πο­δέ­σμευ­ση ἀ­πὸ τὴ δυ­να­στεί­α τοῦ πλού­του, ποὺ κα­τα­δυ­να­στεύ­ει τὸν ἄν­θρω­πο καὶ τὸν ὑ­πο­τάσ­σει στὸ χρῆ­μα, ἐμ­πο­δί­ζον­τάς τον ταυ­τό­χρο­να νὰ ση­κώ­σει τὸ κε­φά­λι του στὸν οὐ­ρα­νό.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:29-11-2015:«ΕΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

«ΕΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΑ ΠΛΟΥΤΗ»

Βαρειά σκιά ἁπλώθηκε στό πρόσωπο τοῦ νεαροῦ ἄρχοντα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς ὄταν ἄκουσε τόν Κύριο νά τόν προτρέπει νά πουλήσει «πάντα ὅσα εἶχε» καί νά τόν ἀκολουθήσει.  Ὁ νούς του ἔκανε μιά γενική ἐπισκόπηση τῶν ὑπαρχόντων του.  Τοῦ πρόσφεραν ὅτι ἤθελε, καλοπέραση, κῦρος στό λαό, δύναμη, ἀξιώματα.  Πῶς νά τα θυσίαζε ὅλα αὐτά.

Κήρυγμα γιά Κυριακή 29.11.2015

Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά (Λουκά ιη΄ 18-27)

Μεγάλη θλίψη καί μελαγχολία κατέλαβε τόν νεαρόν ἄρχοντα τοῦ Εὐαγγελίου, ὅταν ἄκουσε ἀπό τό στόμα τοῦ Κυρίου νά τόν προτρέπει νά πουλήσει «πάντα ὅσα εἶχε» καί νά τόν ἀκολουθήσει. Ἀμέσως σκέφθηκε ὅλα αὐτά τά ὁποῖα κατεῖχε καί τοῦ ἐξασφάλιζαν τά πάντα: καλοπέραση, κύρος στό λαό, δύναμη, ἀξιώματα. Πῶς νά τά θυσίαζε ὅλα αὐτά; Ἄλλωστε ποιός μποροῦσε νά τόν διαβεβαιώσει ὅτι τόν συνέφερε; Ὁ χρυσός τοῦ φάνηκε πιό πειστικός ἀπό τόν Χριστό. Σιωπηλός ὁ πλούσιος μέ τήν καρδιά βυθισμένη σ’ ἕνα μολυβένιο σύννεφο μελαγχολίας, ἐγκαταλείπει τόν Χριστό καί χάνεται στό πλῆθος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 29 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὅλοι διαπιστώνουμε ὅτι ἡ κατάσταση τοῦ κόσμου μας δὲν εἶναι καθόλου εὐχάριστη. Ἡ κοινωνία στὴν ὁποία ζοῦμε παρουσιάζει τὴν εἰκόνα ἑνὸς βαρειὰ ἀσθενοῦς. Οἱ καθημερινὲς εἰδήσεις ἔχουν σχέση μὲ πολέμους καὶ ἐγκλήματα, μὲ ἀδικίες καὶ ἀτιμίες, μὲ ἀσχημοσύνες καὶ σκάνδαλα. Καὶ ὁ μικρὸς καθημερινός μας βίος εἶναι γεμάτος ἀπὸ ἀγωνίες καὶ στενοχώριες, ἀπὸ ἄγχος καὶ ἀνασφάλεια. Κι ὅλοι διερωτώμαστε, γιατὶ αὐτὴ ἡ τραγικότητα στὸν κόσμο μας;

ΑΓΑΘΩΣΥΝΗ - ΔΥΚΑΙΟΣΥΝΗ - ΑΛΗΘΕΙΑ

Κυριακής ΙΓ´ Λουκά

Αποστολικό Ανάγνωσμα

(Εφέσ. ε´ 8-19)

Το ότι ο πήχυς έχει πέσει δραματικά σε όλα τα επίπεδα, αυτό το διαπιστώνει κανείς χωρίς να χρειάζεται να διαθέτει ειδικές γνώσεις παρατηρητή. Αλλά το ότι η στάθμη της λεγόμενης πρακτικής – συνεπούς Χριστιανικής ζωής έχει κατέλθει αρκετές μονάδες βάσει του Ευαγγελικού μέτρου, αυτό όντως θα πρέπει να μας βάλει σε ανησυχία, ώστε να περάσουμε στη διάγνωση και φυσικά να καταλήξουμε στην θεραπεία.

Η προσευχή ώς πνευματική καί λειτουργική λατρεία. Κυριακή ΙΓ΄ Λουκά. Ομιλίες π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Σάββατο, 27 Νοεμβρίου 2010 

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου.

Ομιλία Κυρ. ΙΓ' Λουκά, 2005

(...ὁ δὲ εἶπε· τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν.)

Στην πνευματική λατρεία αδελφοί μου, «τα αδύνατα παρά ανθρώποις, δυνατά παρά τω Θεώ εστί». 

Όταν ο ιερεύς χριστιανοί μου εισέρχεται στο ναό, εις το Άγιον Βήμα, λέγει μυστικά, από μέσα του ή ψιθυριστά, «εισελεύσομαι Κύριε εις τον οίκον Σου» ή «εις το Άγιον Βήμα, και προσκυνήσω εν αυτώ τον Πατέρα, τον Υιόν και το Άγιον Πνεύμα, τη μία εν Τριάδι θεότητι, τον φόβο Σου».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΑΦΡΩΝ»

Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό προσφωνεῖ τόν πλεονέκτη πλούσιο ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. «Ἄφρων», τοῦ λέει, δηλαδή, ἀσύνετε, παράφρον, «αὐτή τή νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου, Τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά, πού μέ νοσηρή ἰδιοτέλεια θησαύρισες; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις;Ὁ χαρακτηρισμός αὐτός, πού χρησιμοποιεί ό Κύριος γιά τον ἄπληστο πλούσιο, μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι ή πλεονεξία είναι ἀληθινή ἀρρώστεια πού δέν ἀφήνει τόν ἄνθρωπο νά ἡρεμήσει καί νά χαρεῖ. «Καί διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ».

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ

Κυριακή Θ΄ Λουκά – Εφεσ. 4,1-7 (22/11/2015)

Παύλειες παρακαταθήκες

Πατρικές νουθεσίες και παρακαταθήκες απευθύνει, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Απόστολος Παύλος στους Χριστιανούς της Εφέσου, στο Αποστολικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα. Τους καλεί να ζουν με ταπείνωση, πραότητα και υπομονή, να είναι άνθρωποι αγάπης και ειρήνης, για να διατηρείται ανάμεσά τους η ενότητα του Αγίου Πνεύματος.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. δ΄ 1-7

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄ 16-21

22 Νοεμβρίου 2015

«Άφρων, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου· α δε ητοίμασας τίνι έσται» (Λουκ. ιβ΄ 20).

Τα υλικά αγαθά, όπως και η ίδια η ζωή, είναι δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο. Ως εκ τούτου ο άνθρωπος είναι μόνο διαχειριστής και όχι ιδιοκτήτης αυτών των αγαθών και τα οποία έρχονται και παρέρχονται. Αυτά τα αγαθά, όπως και η ζωή αλλάζουν από στιγμή σε στιγμή γιατί «ο θησαυρός των αγαθών και ζωής χορηγός» είναι ο ίδιος ο Θεός.

Κυριακή Θ΄Λουκά – Η Παραβολή του άφρονος πλουσίου

ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ Τῆς Κυριακῆς: Λουκ. ιβ΄ 16-21

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΕ΄ Κυριακῆς: Εφεσ. δ΄ 1-7

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ

1. Ἡ τραγωδία τοῦ πλούτου

    Πολλοὶ ἄνθρωποι πιστεύουν ὅτι τὰ χρήματα μποροῦν νὰ τοὺς ἐξασφαλίσουν ἄνεση καὶ εὐτυχία. Στὴν πρα­γματικότητα ὅμως τὰ πλούτη ἀπὸ μόνα τους δὲν ἀποτελοῦν ἐγγύηση γιὰ εὐτυχισμένη ζωή. ­Ἀντίθετα, μᾶλλον προβλήματα δημιουργοῦν καὶ ἀπαιτοῦν πολ­λὴ σύνεση καὶ προσοχὴ στὴ διαχείρισή τους. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια μᾶς διδάσκει ὁ Κύριος μὲ τὴν πολὺ ἐκφραστικὴ Παραβολὴ τοῦ ἄφρονος πλουσίου τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου. 

Κυριακή Θ΄ Λουκά [Του άφρονος πλουσίου] Λουκ. Ιβ΄ 16-21

από τον Κωνσταντίνο Αθ. Οικονόμου, δάσκαλο

ΠΛΕΟΝΕΞΙΑ: Η πλεονεξία βασιλεύει γύρω μας. Το πάθος της απληστίας είναι ολοφάνερο, σαν τη σκουριά στο σίδερο, στις καθημερινές σχέσεις των ανθρώπων. 

Πόσες αντιπάθειες και έχθρες γεννώνται απ΄αυτή! «Να μην τον ξαναδώ στα μάτια μου τον ατομιστή!» ή «Ούτε την καλημέρα του δεν θέλω πια, ύστερα απ΄αυτό που μου έκανε!» ακούμε συχνά να λέγονται σαν επίλογος συγκρούσεων για θέματα ειδικά περιουσιακά. Και βλέπουμε δεσμούς φιλίας, και αίματος ακόμη, να θρυμματίζονται και να αντικαθίστανται από μίση. Με έμβλημα, φανερό ή κρυφό, το «άρπαξε να φας και κλέψε νάχης» δεν διστάζει να σκορπίζει γύρω του ο πλεονέκτης πίκρα και θλίψη, αρκεί να ωφεληθεί ο ίδιος. Κάποιοι θα πουν: «Ας τα ακούσουν οι πλούσιοι!» Κι όμως τα παραπάνω δεν αφορούν μόνον αυτούς. Η πλεονεξία είναι αρρώστια διαδεδομένη σε όλες τις τάξεις. Κυριαρχεί στην καρδιά πλουσίων και φτωχών και εκδηλώνεται με ποικιλοτρόπως.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ 22-11-2015

Ο Κύ­ρι­ος θέ­λον­τας νὰ δι­δά­ξει τὸ πό­σο ὀ­λέ­θρι­ο καὶ κα­τα­στρο­φι­κὸ εἶ­ναι τὸ πά­θος τῆς πλε­ο­νε­ξί­ας καὶ μὲ ἀ­φορ­μὴ τὸ αἴ­τη­μα κά­ποιου «ἐκ τοῦ ὄ­χλου», ὥ­στε νὰ ἐ­πέμ­βει καὶ νὰ δι­ευ­θε­τή­σει τὴν κλη­ρο­νο­μι­κὴ δι­α­φο­ρὰ ποὺ εἶ­χε μὲ τὸν ἀ­δελ­φό του, λέ­ει τὴν πα­ρα­βο­λὴ τοῦ ἄ­φρο­νος πλου­σί­ου.

Τὸ πρῶ­τo του σχό­λι­ο, στὸ αἴ­τη­μα τοῦ ἀ­κρο­α­τῆ του, ἀ­φο­ροῦ­σε στὴ δι­ά­κρι­ση τῶν ἐ­πι­γεί­ων θη­σαυ­ρῶν ἀ­πὸ τὰ οὐ­ρά­νι­α ἀ­γα­θά: «ἄν­θρω­πε», τοῦ λέ­ει, «τίςμὲκα­τέ­στη­σεδι­κα­στὴνἢμε­ρι­στὴνἐφ᾽ὑ­μᾶς;». Ὁ Χρι­στὸς προ­βαί­νει σὲ αὐ­τὴ τὴ δι­ευ­κρί­νη­ση, δι­ό­τι δὲν Ἐ­ναν­θρώ­πη­σε, ὥ­στε νὰ δι­ευ­θε­τεῖ τὶς ὑ­λι­κὲς δι­α­φο­ρὲς τῶν ἀν­θρώ­πων. Ἡ σω­τη­ρί­α τοῦ κό­σμου δὲν σχε­τί­ζε­ται μὲ τὴν ἔλ­λει­ψη ἢ τὸ πλε­ό­να­σμα ἐ­πί­γει­ων ἀ­γα­θῶν, ἀλ­λὰ μὲ τὴν ἐμ­πι­στο­σύ­νη ποὺ κά­ποιος δεί­χνει στὶς ἐ­παγ­γε­λί­ες τοῦ Θε­οῦ. Πα­ράλ­λη­λα, οὔ­τε ἡ ποι­ό­τη­τα τῆς ζω­ῆς τοῦ ἀν­θρώ­που ἐ­ξαρ­τᾶ­ται ἢ με­τρᾶ­ται ἀ­πὸ τὸ πλῆ­θος τῶν πε­ρι­ου­σι­α­κῶν του στοι­χεί­ων: «οὐκ ἐν τῷ πε­ρισ­σεύ­ειν τι­νὶ ἡ ζω­ὴ αὐ­τοῦ ἐ­στιν ἐκ τῶν ὑ­παρ­χόν­των αὐ­τοῦ». Αὐ­τὸ ποὺ ὄν­τως με­τρᾶ εἶ­ναι ἡ σχέ­ση τοῦ ἀν­θρώ­που μὲ τὸν Χρι­στὸ καὶ κατ᾽ ἐ­πέ­κτα­ση ἡ εὐ­σέ­βει­α καὶ ἡ ἀ­ρε­τή του.

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ 22α ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Κυ­ρια­κή κε΄ Ἐ­πι­στο­λῶν

22 Νο­εμ­βρί­ου 2015

(Ἐ­φεσ. δ΄ 1-7)

«Σπου­δά­ζον­τες τη­ρεῖ­ν τή­ν ἑ­νό­τη­τα τοῦ πνεύ­μα­τος ἐν τῷ συν­δέ­σμῳ τῆς εἰ­ρή­νης»

Νά ἐ­πι­με­λεῖ­σθε καί νά ἀ­γω­νί­ζε­σθε νά δι­α­τη­ρεῖ­τε τήν ἑ­νό­τη­τα, μέ τήν ὁ­ποί­α τό Ἅ­γιο Πνεῦ­μα σᾶς ἔ­χει συν­δέ­σει, ἔ­χον­τας ὡς σύν­δε­σμο τήν εἰ­ρή­νη, ἡ ὁ­ποί­α θά βα­σι­λεύ­ει μα­τα­ξύ σας καί θά σᾶς ἑ­νώ­νει σέ ἕ­να πνευ­μα­τι­κό σῶ­μα. Νά ἔ­χου­με ἑ­νό­τη­τα, ἀ­δελ­φοί μου, μᾶς συμ­βου­λεύ­ει ὁ Ἀ­πό­στο­λος Παῦ­λος, νά ζοῦ­με μο­νοι­α­σμέ­νοι σάν μί­α οἰ­κο­γέ­νεια πού ἔ­χει ἕ­να Πα­τέ­ρα, τό Θε­ό.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Λουκά

22 Νοεμβρίου 2015

Ο παραβολικός λόγος του Χριστού, μας αποκαλύπτει και πάλι την κατάσταση της ψυχής που έχει αφεθεί στην πλεονεξία. Η εύφορη χρονιά αυξάνει τη σοδιά η οποία δεν χωρώ στις αποθήκες του πλουσίου. Τότε αποφασίζει να γκρεμίσει τους αποθηκευτικούς χώρους και να φτιάξει μεγαλύτερους που θα χωρούν τα αγαθά. Εμπόδιο στα σχέδιά του γίνεται ο ξαφνικός θάνατος. Ο Μέγας Βασίλειος ερμηνεύοντας την παραβολή μας μεταφέρει στο βάθος της:

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015 – Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Εφεσ. δ΄ 1-7)

Πλήρωμα ζωής

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».

Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από το φοβερό πάθος της πλεονεξίας. Για να βοηθήσει λοιπόν όλους μας να αποφύγουμε την αδυναμία αυτή, μάς πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα τόσο ζωηρά αλλά και διδακτικά μηνύματα και νοήματα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. 12, 16-21)

Ἡ θάλασσα, μᾶς διδάσκει μὲ παραστατικὸ τρόπο ὁ Μ. Βασίλειος, γνωρίζει τὰ ὅριά της, ὁ πλεονέκτης, ὅμως, ὑπερβαίνει τοὺς ὅρους τῆς αὐτάρκειας καὶ τοῦ ἀναγκαίου καὶ ἀγωνίζεται νὰ ἀποκτήσει ὅλο καὶ περισσότερα πράγματα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ:22-11-2015:«Ο ΑΦΡΩΝ»

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                           

« Ο ΑΦΡΩΝ»

Μέ αὐτόν τόν χαρακτηρισμό προσφωνεῖ τόν πλεονέκτη πλούσιο ὁ Χριστός στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή. «Ἄφρων», τοῦ λέει, δηλαδή, ἀσύνετε, παράφρον, «αὐτή τή νύχτα τελειώνει ἡ ζωή σου, Τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά, πού μέ νοσηρή ἰδιοτέλεια θησαύρισες; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις;

Κήρυγμα γιά Κυριακή 22.11.2015

Κυριακή Θ΄ Λουκά (Λουκά ιβ΄ 10-21)

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀγαπητοί μου θά ἀκούσουμε τό Θεό νά προσφωνεῖ ἕναν ἄνθρωπο μέ ἕνα βαρύ χαρακτηρισμό. Θά ἀποκαλέσει ἕναν πλούσιο ἄνθρωπο «ἄφρονα». Καί αὐτό σημαίνει ὅτι τόν ἀποκαλεῖ ἀνόητον, ἀσύνετον, παράφρονα. Καί ἀκόμα τό χειρότερο ὅτι σ’ αὐτήν τήν κατάσταση πού εἶναι τοῦ γνωστοποιεῖ ὁ Θεός ὅτι αὐτήν τήν νύκτα θά πεθάνει. Στήν οὐσία ὁ Θεός τοῦ λέγει ὅτι τί θά τά κάνεις ὅλα αὐτά πού ἔχεις; Σέ ποιόν θά τά ἀφήσεις; Σέ τί θά σοῦ χρησιμεύσουν; Τό μόνο πού εἶναι σίγουρο ὅτι θά σέ καταδικάσουν ἀκόμη περισσότερο. Ὅλα αὐτά μᾶς δείχνουν ὅτι ἡ πλεονεξία εἶναι ἀληθινή ἀνοησία, εἶναι μία τρέλα.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 22 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2015

Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, μᾶς δίνει τὴν εὐκαιρία νὰ μιλήσουμε γιὰ ἕνα θέμα, τὸ ὁποῖο σὲ κάθε ἐποχὴ καὶ σήμερα εἶναι ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρο. Στὸ εὐαγγέλιο σήμερα ἀκούσαμε τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονα πλουσίου. «Κάποιου πλούσιου ἀνθρώπου τὰ χωράφια ἔδωσαν ἄφθονη σοδειά. Τότε ἐκεῖνος σκεφτόταν κι ἔλεγε: “τὶ νὰ κάνω; Δὲν ἔχω μέρος νὰ συγκεντρώσω τὰ γεννήματά μου. Ἀλλὰ νὰ τὶ θὰ κάνω”, εἶπε. “Θὰ γκρεμίσω τὶς ἀποθῆκες μου καὶ θὰ χτίσω μεγαλύτερες γιὰ νὰ συγκεντρώσω ἐκεῖ ὅλη τὴ σοδειά μου καὶ τ᾽ ἀγαθά μου. Μετὰ θὰ πῶ στὸν ἑαυτό μου: τώρα ἔχεις πολλὰ ἀγαθά, ποὺ ἀρκοῦν γιὰ χρόνια πολλά· ξεκουράσου, τρῶγε, πίνε, διασκέδαζε”. Τότε τοῦ εἶπε ὁ Θεός: “Ἀνόητε, αὐτὴ τὴ νύχτα θὰ παραδώσεις τὴ ζωή σου. Αὐτὰ λοιπὸν ποὺ ἑτοίμασες σὲ ποιὸν θὰ ἀνήκουν”; Αὐτὰ παθαίνει ὅποιος μαζεύει πρόσκαιρους θησαυροὺς καὶ δὲν πλουτίζει τὸν ἑαυτό του μὲ ὅ,τι θέλει ὁ Θεός». Ἀφοῦ τὰ εἶπε ὅλα αὐτά, πρόσθεσε μὲ ἔμφαση: «Ὅποιος ἔχει αὐτιὰ γιὰ ν᾽ ἀκούει ἄς τὰ ἀκούει».