2022 ΙΟΥΝΙΟΥ 26 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΜΑΤΘΑΙΟΥ  

Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ (Ματθ. 4, 18-23)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλιππιάδα, στις 20/6/1993)

Ποιός έχασε κοντά στο Χριστό;

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο μια απλή διήγηση, η οποία έχει μεγάλο νόημα. Ο Χριστός κάλεσε τους πρώτους μαθητές του. Ποιός τους φώναξε; Απάντηση: «Ο Θεός των Πατέρων ημών». Εκείνος που δημιούργησε τον κόσμο. Ο Σωτήρας του κόσμου. Ο Κύριος και Παντοκράτορας. Φαινόταν βέβαια απλός άνθρωπος. Είχε το δικαίωμα ο καθένας να Τον πει ό,τι θέλει.

Αλλά ήταν ο Θεός της δόξης!

Τὸ ἀμερόληπτο δικαστήριο – Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 26 Ἰουνίου 2022, Β΄ Ματθαίου (Ρωμ. β΄ 10-16)

Τὸ ἀμερόληπτο δικαστήριο

Στὴν ἀποστολικὴ περικοπὴ τῆς σημερινῆς Κυριακῆς ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολὴ ὁ ἀπόστολος Παῦλος κάνει λόγο γιὰ τὴ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ. Ὁ δίκαιος Κριτὴς θὰ κρίνει τοὺς ἀνθρώπους ἀμερόληπτα, ἀνάλογα μὲ τὶς εὐκαιρίες ποὺ δόθηκαν στὸν καθένα γιὰ νὰ πράξει τὸ καλό, ἀλλὰ καὶ ἀνάλογα μὲ τὸ πῶς ἀξιοποίησε τὶς εὐκαιρίες αὐτές.

1. Ὁ δίκαιος Κριτὴς

 Κυριακή Β΄ Ματθαίου

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

«Η αγάπη του Ιησού Χριστού είναι ο μεγαλύτερος μαγνήτης στη ζωή μας»

Δεύτερη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, φίλοι αναγνώσται. Μπαίνομε, σιγά-σιγά, στο Καλοκαιράκι, και το Ευαγγέλιο μάς μεταφέρει κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας.

Εκεί, όπως λέει, περπατούσε ο Χριστός μια μέρα και είδε δύο ψαράδες, τον Πέτρο και τον Ανδρέα, να ρίχνουν τα δίχτυα στη θάλασσα, για να ψαρέψουν, και τους εκάλεσε. Και κείνοι ανταποκρίθηκαν αμέσως και Τον ακολούθησαν, αφήνοντας το πλοίο μόνο και έρημο. Τι ήταν αυτό; Θαύμα της αγάπης και της δυνάμεως του Χριστού μας.

 Κυριακή 26η Ἰουνίου 2022

Κυριακή Β΄ Ματθαίου.

(Μτθ. 4, 18 – 23).

«δεῦτε ὀπίσω μου» (Μτθ. 4, 19).

Στήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας ἀκούσαμε σήμερα τόν Μεγάλο Διδάσκαλο Ἰησοῦ νά προσκαλεῖ τούς μαθητές Του γιά νά Τόν ἀκολουθήσουν. Ἀπευθύνει μία πρόσκληση, ἡ ὁποία εἶναι καί μία πρόκληση, πρός κάποιους ἐπιλεγμένους ἀνθρώπους, στούς ὁποίους πρόκειται νά ἀναθέσει τόν εὐαγγελισμό τῆς ἀνθρωπότητας.

Τό «δεῦτε ὀπίσω μου» τό ἀπευθύνει ὁ Χριστός κατ’ ἀρχήν στούς μαθητές Του ἐκείνη τή στιγμή, ἀλλά στή συνέχεια τό ἀπευθύνει σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἐπιθυμεῖ νά Τόν ἀκολουθήσει, νά μαθητεύσει κοντά Του καί νά γίνει ἐργάτης γιά τήν ἐλπίδα τοῦ κόσμου, πού τόσο τή χρειάζεται.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. β' 10-16

Ευαγγέλιο: Ματθ. δ' 18-23

26 Ιουνίου 2022

«Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα… το πλοίον και τον πατέρα αυτών ηκολούθησαν αυτώ» ( Ματθ. δ' 20 και 22)

Πρόσκληση απλή, όμως ιδιαίτερα τιμητική. Πρόσκληση χωρίς κανένα εξαναγκασμό, χωρίς δεσμεύσεις, αλλά και χωρίς υποσχέσεις. Πρόσκληση για έργο πνευματικό και πανανθρώπινο και όχι για έργο προσωπικό και βιοποριστικό. Πρόσκληση τιμητική, γιατί αυτή δεν προέρχεται από άνθρωπο, αλλά από τον ίδιο τον Χριστό. Πρόσκληση που θα αλλάξει, όχι μόνο τη ζωή αυτών που προσκαλούνται, αλλά και της ανθρωπότητας ολόκληρης. Με την αναγεννητική της δύναμη θα νεκρώσει πάθη και εγωισμούς και θα επαναφέρει αξίες που γκρεμίστηκαν ή και ενταφιάστηκαν. Τέλος, θα καθιερώσει ως τρόπο ζωής, την προσφορά, τη θυσία και την αγάπη που θα είναι τα γνωρίσματα της βασιλείας του Θεού. Γνωρίσματα που θα επιβεβαιώνουν ότι ο άνθρωπος έγινε αποδέκτης του μηνύματος του Χριστού για να γίνει συνεργάτης στο έργο της επικράτησης της βασιλείας του Θεού και κατ' επέκταση και της δικής του σωτηρίας.

Κυριακή Β΄ Ματθαίου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. δ΄ 18-23 (26-06-2022)

22 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Η κλήση του Θεού και η ελευθερία του ανθρώπου

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή μεταφερόμαστε νοερά στην Γαλιλαία και στην αρχή της δημόσιας δράσης του Χριστού. Στην ηλικία των τριάντα χρονών, μετά το βάπτισμα και μετά τους πειρασμούς και αφού συνελήφθη ο Ιωάννης ο Πρόδρομος, ο Ιησούς ήρθε στην Γαλιλαία. Εκεί κάλεσε τους πρώτους μαθητές του, τους δύο αδελφούς Πέτρο και Ανδρέα και τους άλλους δύο αδελφούς Ιάκωβο και Ιωάννη. Η ανταπόκριση ήταν άμεση. «Οι δε αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ». Εκεί «παρά την θάλασσα της Γαλιλαίας», αρχίζει να θεμελιώνεται η Εκκλησία, εκεί σπέρνεται ο κόκκος του σινάπεως, για να γίνει «δένδρο μέγα» και να απλώσει τα κλαδιά του σε όλη την οικουμένη. 

 Κυριακή Β’ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Ρωμ. β’ 10-16 (26-06-2022)

22 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Πρεσβυτέρου Φιλίππου Φιλίππου

Η σημερινή αποστολική περικοπή ξεκινά με την αναφορά του Αποστόλου Παύλου στη δόξα και την τιμή την οποία θα ανταμειφθούν όσοι εργάζονται το αγαθόν. Η δόξα αυτή συνοδεύεται από την ειρήνη του Θεού, σε αντίθεση με την κοσμική δόξα η οποία συνοδεύεται από θόρυβο και ανησυχία. Συνεχίζοντας ο Απόστολος Παύλος μας λέει ότι ο Θεός δεν χαρίζεται σε κανένα είναι απροσωπόληπτος. Η απροσωποληψία του Θεού δεν σημαίνει τιμωρητική διάθεση αλλά αγάπη του Θεού. Όπως για παράδειγμα «τον ήλιον αυτού ανατέλλει επι πονηρούς και αγαθούς καί βρέχει επί δικαίους και αδίκους». Δεν θα σώσει τους ανθρώπους επειδή απλά είχαν και γνώριζαν το νόμο. Οι Ιουδαίοι λόγω του ότι είχαν τον νόμο πίστευαν ότι θα σωθούν.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Β΄ Ματθαίου

(Ματθαίου Δ΄ 18-23)

26 Ιουνίου 2022

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς περιγράφει τα περιστατικά τής κλήσεως στο αποστολικό έργο από μέρους τού Θεανθρώπου των τεσσάτων Του μαθητών Πέτρου και Ανδρέα, Ιωάννη και Ιακώβου.

Οι δύο αυτές ευλογημένες δυάδες των μαθητών, από τις οποίες η κάθε μία περιελάμβανε και από δύο αδελφούς, αμέσως αποδέχθηκαν την Θεία κλήση.

Αυτή η άμεση και ολοπρόθυμη ανταπόκρισή τους, έχει πολλή σπουδαιότητα και σημασία, με διαχρονικές διαστάσεις.

ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

Β΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. δ΄ 18 – 23) (Ρωμ. β΄ 10 – 16)

Μαθητεία στην αγάπη του Χριστού

«Οι δε ευθέως αφέντες τα δίκτυα ηκολούθησαν αυτώ»

Μετά από τον κύκλο των εορτών του Πεντηκοσταρίου, βλέπουμε ότι το έργο του Κυρίου για τη σωτηρία του ανθρώπου, προσλαμβάνει δυναμικές πλέον διαστάσεις, όπως αυτές αποκαλύπτονται αυθεντικά μέσα στο χώρο του ιδίου του Σώματός Του, δηλαδή την Εκκλησία. Η πρόσκληση που απηύθυνε προς τους πρώτους μαθητές Του, σηματοδοτεί τη νέα περίοδο σε πολύ διευρυμένους ορίζοντες, με φόντο την πραγματικότητα της Εκκλησίας, τα βήματα της οποίας κατευθύνει αδιάλειπτα εις “πάσαν την αλήθεια”, η συνεχής παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η κλήση των πρώτων μαθητών του Κυρίου, στην οποία αναφέρεται το σημερινό ανάγνωσμα, απευθύνεται ουσιαστικά σε όλους τους ανθρώπους. Όπως τότε οι μαθητές έτσι κι εμείς σήμερα μπορούμε να δείξουμε την ίδια προθυμία και ν’ αφήσουμε να ξεκλειδωθεί η καρδιά μας με τις ίδιες διαθέσεις.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (26-6-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     «Δεῦτε ὀπίσω μου και ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων».

     Ὁ Κύριος μας, Ἰησοῦς Χριστός, μέ τά πανάχραντα πόδια Του, βαδίζει στήν ἀμμουδιά τῆς θάλασσας τῆς Γαλιλαίας. Δύο ψαράδες παραπέρα, ὁ Πέτρος καί ὁ Ἀνδρέας, ρίχνουν τό δίκτυ στήν θάλασσα. Ἄλλοι δύο παρακάτω, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης μέ τόν πατέρα τους, κάνουν τό ἴδιο. Ψαράδες.

     Ὁ Καρδιογνώστης Χριστός τούς ἀπευθύνει πρωτάκουστη καί παράδοξη πρόσκληση: «ἀκολουθήσατε μέ καί ἐγώ θά σᾶς κάνω ἱκανούς νά ψαρεύετε καί νά προσελκύετε ἀνθρώπους, στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μέ τό δίκτυ τοῦ κηρύγματος».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «ΑΛΙΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ» ΤΗΣ 26-6-2022

 Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε τόν Χριστό νά ἐπιλέγει τούς στενούς συνεργάτες Του γιά τό τεράστιο ἔργο τῆς μεταμορφώσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ κόσμου.  Δέν ἀπευθύνεται ὅμως στούς κύκλους τῶν πλουσίων, τῶν πολιτικά ἰσχυρῶν, τῶν εὐσεβῶν τοῦ ἰουδαϊκοῦ κέντρου τῆς Ἱερουσαλήμ.  Τούς ἀναζητεῖ σέ ἕνα περιβάλλον ἁπλό, μέ φυσικό ἐλεύθερο ὁρίζοντα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας».

 2022 ΙΟΥΝΙΟΥ 19 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Ματθ. 10, 32-33, 37-38 καί 19, 27-30)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας, του έτους 1985)

Το πιο όμορφο περιβόλι

Σήμερα, Κυριακή των αγίων Πάντων, η Εκκλησία μας τιμά όλους τους αγίους. Ή καλύτερα υπενθυμίζει σε μας τους χριστιανούς, τι ήταν οι άγιοι, τι έγιναν και τι είναι για μας. Οι άγιοι ήταν άνθρωποι ολόιδιοι με εμάς. Με την ίδια σάρκα, με το ίδιο πνεύμα, με τις ίδιες αναζητήσεις και με την δυνατότητα να υποδουλωθούν στα ίδια πάθη με εμάς. Αλλά άκουσαν την φωνή του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και κατ’ αντίθεση με εμάς, αυτοί πήραν τα λόγια Του όπως έπρεπε. Δηλαδή στα σοβαρά. Και αγωνίστηκαν να τα εφαρμόσουν στη ζωή τους όσο μπορούσαν περισσότερο. Δεν συγχώρησαν ποτέ τον εαυτό τους, αν κάπου τον εύρισκαν παραβάτη. Και δεν είπαν ποτέ εκείνο το αμαρτωλό λόγιο που τόσο το συνηθίζουμε: «Δεν πειράζει αυτό, δεν είναι τίποτα». Λες και είμαστε νομοθέτες μεγαλύτεροι από τον Χριστό, διορισμένοι να αξιολογούμε τις εντολές Του και λέμε ποιά αξίζει να την τηρήσουμε και ποιά δεν αξίζει.

 Οἱ νικητές τοῦ ἀγώνα

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 19 Ἰουνίου 2022, Α΄ Ματθαίου – τῶν Ἁγίων Πάντων (Ἑβρ. ια΄ 33 – ιβ΄ 2)

Οἱ νικητές τοῦ ἀγώνα

«Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων» ὀ­νο­μάζεται ἡ σημερινὴ ­Κυριακή, καθὼς ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ ὅ­λους τοὺς Ἁγίους ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὸν κόσμο, ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς δημιουργίας του μέχρι καὶ σήμερα, εὐαρέστησαν μὲ τὴ ζωὴ καὶ τοὺς ἀγῶνες τους στὸν Θεό, γιὰ νὰ ἀπολαμβάνουν αἰώνια τὴν κοινωνία τοῦ προσώπου του στὴν οὐράνια Βασιλεία του.

1. Ὁ ἀγώνας

 Κυριακή των Αγίων Πάντων

«Ομολογία και Τέλεια Αγάπη, η συνάρτηση της Αγιότητας»

Οικονόμου Νικόλαου Πάτσαλου

Κυριακή των Αγίων Πάντων και έπειτα απ’ όλα τα σπουδαία σωτήρια γεγονότα που βιώσαμε, δηλαδή το Πάσχα, την Ανάληψη και τέλος τη φωτιστική Πεντηκοστή, η Εκκλησία έρχεται να τιμήσει όλους αυτούς που τίμησαν και έζησαν στο δυνατότερο οντολογικό βαθμό αυτά τα γεγονότα. Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη στο απέραντο «νέφος» της αγιότητας που αγγίζει και το σήμερα. Αυτό το «νέφος» που συμπεριλαμβάνει όλους τους μεγάλους μάρτυρες, νεομάρτυρες, οσίους, πατέρες, μητέρες, και ομολογητές, οι οποίοι αποτελούν τις πυξίδες για μας τους μικρούς και αμαρτωλούς ανθρώπους.

 Κήρυγμα Κυριακής Αγίων Πάντων (19-06-2022)

Σήμερα, αδελφοί μου, η Αγία μας Εκκλησία τιμά και δοξάζει τους πρώτους καρπούς της. Τους καρπούς τους πνευματικούς ως προϊόντα του Αγίου Πνεύματος. Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη κατά βάσιν στους πρώτους εκείνους μάρτυρες οι οποίοι έδωσαν το αίμα τους για να ποτισθεί  το νεόφυτον δενδρύλιον της Εκκλησίας μας, να λιπανθεί και να μεγαλώσει. Γι αυτό το συμβολικό της χρώμα είναι το κόκκινο. Όπως το αίμα των μαρτύρων της.

 Κυριακή των Ἁγίων Πάντων

“Ἔτι προσφέρομέν σοι τὴν λογικὴν ταύτην λατρείαν ὑπὲρ τῶν ἐν πίστει ἀναπαυσαμένων προπατόρων, πατέρων, πατριαρχῶν, προφητῶν, ἀποστόλων, κηρύκων, εὐαγγελιστῶν, μαρτύρων, ὁμολογητῶν, ἐγκρατευτῶν καὶ παντὸς πνεύματος δικαίου ἐν πίστει τετελειωμένου.”

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, σάν καλή καί στοργική Μητέρα, δείχνει στά παιδιά της τόν θεῖο ἔρωτα πού ἔκαιγε στίς καρδιές τῶν Ἁγίων καί ἔτσι κατόρθωσαν τά ἀκατόρθωτα. Γι’ αὐτό προσφέρουμε τήν θεία Εὐχαριστία “ὑπέρ” ὅλων των Ἁγίων καί κυρίως τῆς Παναγίας. Τήν προσφέρουμε πρώτον γιά νά τούς τιμήσουμε, καί δεύτερον γιά νά εὐχαριστήσουμε τόν Θεό πού μᾶς τούς χάρισε γιά νά μεσιτεύουν γιά μᾶς.

 Κυριακή 19η Ἰουνίου 2022

Κυριακή Α΄ Ματθαίου (τῶν Ἁγίων Πάντων).

(Μτθ. 10, 32 – 33, 37 – 38 καί 19, 27 – 30).

«Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καί ἔσχατοι πρῶτοι» (Μτθ.19, 30).

Σέ μία Κυριακή πού ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμάει τούς ἁγίους της καί πανηγυρίζει γιά ὅλους τούς πιστούς φίλους τοῦ Χριστοῦ, πού ἀπολαμβάνουν καί προγεύονται τήν αἰώνια μακαριότητα τῆς σωτηρίας, ἔρχεται ἕνας λόγος τοῦ Κυρίου νά βάλει τά ὅρια τῆς ἀληθινῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρώπου: «Πολλοί δέ ἔσονται πρῶτοι ἔσχατοι καί ἔσχατοι πρῶτοι».

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

Απόστολος: Εβρ. ια΄33 - ιβ΄2

Ευαγγέλιο: Ματθ. ι΄32 - 33, 37 - 38, ιθ΄27 - 30

19 Ιουνίου 2022

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι την Κυριακή μετά την Πεντηκοστή, η Εκκλησία όρισε να εορτάζεται η μνήμη όλων των Αγίων. Βρισκόμαστε ήδη στο τέλος της περιόδου των κινητών εορτών που άρχισαν από την Κυριακή του Τελώνου και Φαρισαίου. Όλη αυτή την περίοδο βιώσαμε βαθμιαία μια πορεία προς πνευματική αναγέννηση. Αγωνιστήκαμε στο στάδιο των αρετών, εκεί όπου όλοι αυτοί οι Άγιοι που τιμούμε σήμερα, γνωστοί και άγνωστοι, αγωνίστηκαν και στέφθηκαν στο τέλος, από τον Χριστό, με το στεφάνι της δόξας.

 Κυριακή των Αγίων Πάντων, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. ί 32-33, 37-38, ίθ 27-30 (19-06-2022)

15 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής μετά την Πεντηκοστή, ή όπως αλλιώς επεκράτησε να λέγεται, της Κυριακής των Αγίων Πάντων, αποτελείται από διάφορους στίχους και κεφάλαια παρμένα από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο. Συγκεκριμένα από το 10ο κεφάλαιο, στίχους 32 έως 34 και 37 έως 38 και από το 19ο κεφάλαιο στίχοι 27 έως 30. Στα συγκεκριμένα εδάφια παρουσιάζεται ο  Ιησούς Χριστός να νουθετεί τους Μαθητές Του, και κατ’ επέκταση και εμάς, για το θέμα της δημόσιας ομολογίας του ονόματός Του κάτι το οποίο έχει εσχατολογικό αντίκτυπο.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Αγίων Πάντων

(Ματθ. Ι΄ 32-33, 37-38, ΙΘ΄ 27-30)

19 Ιουνίου 2022

Όπως γνωρίζουμε, η προηγούμενη Κυριακή ήταν αφιερωμένη στην κάθοδο τού Αγίου Πνεύματος στη γή.

Η σημερινή Κυριακή, επέκταση και συνέχεια τής Κυριακής εκείνης, μάς παρουσιάζει τα αποτελέσματα τού Θεοφανικού και θαυμαστού εκείνου γεγονότος τής Πεντηκοστής.

Δηλαδή: Μας κάνει λόγο για την καρποφορία τού Παναγίου Πνεύματος στις ανθρώπινες ψυχές. Και πνευματικοί καρποί τής Πεντηκοστής είναι οι Άγιοι.

 Κυριακή Α΄ Επιστολών, των Αγίων Πάντων, Αποστ. Ανάγνωσμα, Εβρ. ια’ 33-ιβ’ 2 (19-06-2022)

15 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Τη σημερινή Κυριακή, πρώτη μετά την εορτή της Πεντηκοστής, «την των απανταχού της οικουμένης εν Ασία και Λιβύη και Ευρώπη, Βορρά τε και Νότω, Αγίων πάντων εορτήν εορτάζομεν» (βλ. Συναξάρι Πεντηκοσταρίου). Στο ίδιο Συναξάρι αναφέρεται και ο λόγος που οι Άγιοι Πατέρες θέσπισαν αυτή την εορτή μετά την εορτή της καθόδου του Αγίου Πνεύματος: «ενδεικνύμενοι ότι η του παναγίου Πνεύματος παρουσία τοιαύτα δια των Αποστόλων ενήργησεν αγιάσασα και σοφίσασα τους από του ημετέρου φυράματος… Κάτεισι μεν γαρ το Πνεύμα εν είδει πυρός φύσει την ανωτάτω ροπήν έχοντος, άνεισι δε προς τα άνω ο χους, φύσει κατάρροπος ων…».

 ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ

(Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30) (Εβρ. ια΄ 33-ιβ΄2)

Ομολογία πίστεως

«Πάς όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων»

Μια βδομάδα μετά την Πεντηκοστή η μητέρα μας Εκκλησία ξεδιπλώνει μπροστά μας μια άλλη μεγάλη γιορτή. Τιμούμε συγκεκριμένα τους Άγιους Πάντες, τις μεγάλες εκείνες μορφές που με το ισχυρό παράδειγμά τους και την ακράδαντη πίστη που επέδειξαν τίμησαν και δόξασαν τον Θεό. Κατέστησαν τους εαυτούς τους ευλογημένα δοχεία της θείας χάριτος.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (19-06-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

     «Ἅγιοι γίνεσθε, ὅτι ἐγώ ἅγιος εἰμί» (Α΄Πετρ. Α΄16).

     Ὁ Χριστός, ὁ κατά φύσιν ἅγιος, αὐτή τήν ἐντολή πού μόλις ἀκούσαμε δίνει στούς ἀνθρώπους. Αὐτός διά μέσου τοῦ Ἑαυτοῦ του, ὡς Ἁγίου, δίνει ὅλες τίς θεῖες δυνάμεις - ἐνέργειες - στούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖες εἶναι ἀναγκαῖες, πρός ζωή καί εὐσέβεια στόν κόσμο αὐτό.

     Τί εἶναι οἱ «Πράξεις τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων»; - Εἶναι τά ἔργα τοῦ Χριστοῦ, τά ὁποῖα κάνουν οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι διά τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος ζῆ μέσα τους, καί ἐνεργεῖ διά μέσου αὐτῶν. Καί ἡ ζωή τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων τί εἶναι; Ἡ βίωση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ζωή μεταδίδεται μέσα στήν Ἐκκλησία, σέ ὅλους τούς πιστούς ἀκολούθους του, καί συνεχίζεται γιά πάντα διά μέσου αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι τήν ἀντλοῦν ἀπό τά Ἅγια Μυστήρια καί τίς ἅγιες ἀρετές τῶν Ἁγίων.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥ» ΤΗΣ 19-6-2022

 Ὁμολογία ἢ ἀρνηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ δύο δυνατότητες ποὺ ἔχει ἕνας μαθητής Του. Οἱ συνέπειες δὲ αὐτῆς ἢ ἐκείνης τῆς συμπεριφορᾶς προεκτείνονται στὴν αἰωνιότητα∙ καὶ τὴν προδιαγράφουν. Ὁ Χριστὸς θὰ ἀναγνωρίσει τελικὰ γιὰ δικούς Του «ἐνώπιον τοῦ Πατρὸς τοῦ ἐν οὐρανοῖς» μόνον ὅσους εἶχαν τὸ θάρρος νὰ Τὸν ὁμολογήσουν «ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων».

 «Πνεύματος ἐπιδημία» 

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 12 Ἰουνίου 2022, τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)

«Πνεύματος ἐπιδημία»

Τὴ νύχτα τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου ὁ Κύριος εἶχε δώσει μιὰ σημαντικὴ ὑπόσχεση στοὺς Μαθητές. Τοὺς εἶχε πεῖ ὅτι μετὰ τὴν ἔνδοξη Ἀνάσταση καὶ τὴ θεία Ἀνάληψή του στοὺς οὐρανοὺς θὰ τοὺς ἔστελνε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, γιὰ νὰ μένει συνεχῶς μαζί τους καὶ νὰ τοὺς ἐνισχύει. Ἡ ἐπαγγελία αὐτὴ τοῦ Κυρίου ἐκπληρώθηκε τὴν πεντηκο­στὴ ἡμέρα ἀπὸ τὴν Ἀνάστασή του, μὲ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στοὺς Μαθητὲς καὶ στὴν πρώτη Ἐκ­κλησία. Αὐτὸ τὸ ­συγκλονιστικὸ γε­γο­νὸς ­ἑορτάζουμε σήμερα, μὲ τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Πεντηκο­στῆς καὶ μᾶς τὸ περιγράφει τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων.

1. Μιὰ διαρκὴς Πεντηκοστὴ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Παράκλητος: το αθάνατο νερό της Εκκλησίας

Κυριακή της Πεντηκοστής σήμερα, ογδόη Κυριακή μετά το Πάσχα, και η Εκκλησία μας εορτάζει τον ερχομό του Αγίου Πνεύματος στους Μαθητάς και Αποστόλους στην Ιερουσαλήμ, στο υπερώο. Ήταν αυτό ένα θαύμα μεγάλο.

Η δωρεά του Αγίου Πνεύματος ήταν η μεγαλύτερη υπόσχεση της Καινής Διαθήκης, και τώρα πραγματοποιείται. Έρχεται το Πνεύμα το Άγιο πάνω στους μαθητάς και Αποστόλους και τους κάμει ρήτορας και αλιείς ανθρώπων. Και βγήκαν ύστερα στην Οικουμένη, και νίκησαν, με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, την πάνσοφη Αθήνα, τη σιδηρόκαστρη Ρώμη, και έφεραν το Ευαγγέλιο, έως Εσχάτου της γης. Και στο τέλος η Εκκλησία έπεισε και τον Καίσαρα, το Μεγάλο Κωνσταντίνο, και έγινε Χριστιανός.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ἡ Πεντηκοστή ἑορτάζεται ἱστορικά ὡς ἡ γενέθλια ἡμέρα τῆς Ἁγίας Μας Ἐκκλησίας. Γιά αὐτό καί ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος τήν ὀνομάζει «ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων ἡ μητρόπολις τῶν ἑορτῶν», γιατί σ’ αὐτήν τήν «μεθέορτον καί τελευταίαν ἑορτήν» κατά τόν Ἅγιο Κοσμᾶ τό μελωδό γίνεται «ἐπαγγελίας συμπλήρωσις καί προθεσμίας».

Οἱ ἐπαγγελίες αὐτές φέρνονταν στά στόματα τῶν προφητῶν στούς χρόνους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

 Κυριακή 12η Ἰουνίου 2022

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς.

(Ἰω. 7, 37 – 52 καί 8, 12).

«ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. 8, 12).

Γιορτή καί πανηγύρι σήμερα ὑπέρλαμπρο, ὑπερκόσμιο καί πανευφρόσυνο. Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς καί ἡ ἁπανταχοῦ Ὀρθοδοξία γιορτάζει τήν ἐπιδημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο, τήν αἰσθητή φανέρωση τῆς Ἐκκλησίας, τήν ἐνσάρκωση τῆς θείας χάρης στό σῶμα τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή στούς πιστούς, τή δικαίωση τῆς θείας οἰκονομίας, τήν ἐπισφράγιση τῆς σωτηρίας, τήν ἐμπειρία τοῦ Παραδείσου ὄχι ὡς ἀναμονή καί ἐλπίδα ἀλλά ὡς βίωμα στήν τωρινή πραγματικότητα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Απόστολος: Πραξ. β' 1 - 11

Ευαγγέλιον: Ιωάν. ζ΄ 37 – 52 - η΄18

12 Ιουνίου 2022

Η περίοδος από την Κυριακή της Αναστάσεως του Κυρίου μας μέχρι και σήμερα, κλείνει με την γιορτή της Πεντηκοστής, κατά την οποία το άγιο Πνεύμα κατέβηκε στους μαθητές του Χριστού, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ, και τους ανέδειξε, όπως ψάλλομε στο απολυτίκιο της γιορτής, σε πανσόφους αλιείς της Οικουμένης. Ανακαίνισε τον κόσμο και παραμένει από τότε μέσα στην Εκκλησία του Χριστού να συγκροτεί όλον τον θεσμό της, για να καθοδηγεί σε κάθε αλήθεια και σε κάθε έργο της, ώστε να φέρει εις πέρας καλά και αποτελεσματικά την θεία της αποστολή στον κόσμο.

 Κυριακή της Πεντηκοστής, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. ζ’ 37-52, η’ 12 (12-06-2022)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Ο Κύριος βρισκόταν στην  Ιερουσαλήμ την τελευταία ημέρα  της  μεγάλης εορτής της  Σκηνοπηγίας. Οι  Ιουδαίοι συμμετείχαν στην εορτή αυτή για να θυμούνται  την  πορεία των  προγόνων τους από την Αίγυπτο στη γη της Επαγγελίας. Γι’ αυτό και επί επτά ημέρες έμεναν σε σκηνές. Την τελευταία  και πιο  επίσημη ημέρα  της  εορτής  έκαναν αναπαράσταση της εισόδου στη γη της Επαγγελίας. Οι ιερείς έπαιρναν νερό από  την  κολυμβήθρα του Σιλωάμ και προχωρούσαν  προς το Ναό ραντίζοντας το θυσιαστήριο και τα πλήθη.

 Κυριακή της Πεντηκοστής, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων β’ 1-11 (12-06-2022)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Ο Ιησούς Χριστός μετά την Ανάστασή του, για σαράντα μέρες εμφανιζόταν στους μαθητές του για να τους ενθαρρύνει και να πειστούν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι είναι ο ίδιος ο Κύριος και Διδάσκαλός τους, ο οποίος έπαθε, τάθηκε και αναστήθηκε.  Η προτροπή του αναστημένου Κυρίου προς τους μαθητές του ήταν: «από Ιεροσολύμων μη χωρίζεσθαι», να παραμείνουν δηλαδή στην Αγία Πόλη και εκεί να περιμένουν «την επαγγελία του Πατρός» (Πραξ. 1,4).  Αυτή την υπόσχεση ο Ιησούς Χριστός την επανέλαβε και λίγο πριν την Ανάληψή του: «και ιδού εγώ αποστέλλω την επαγγελίαν του πατρός μου εφ΄ υμάς• υμείς δε καθίσατε εν τη πόλει Ιερουσαλήμ έως ου ενδύσησθε δύναμιν εξ΄ ύψους» (Λουκ.24,49).

 ΚΥΡΙΑΚΗ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 

(Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12) (Πραξ. β΄ 1-11)

Πεντηκοστή εορτάζουμε

«Ο πιστεύων εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί εκ της κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος»

Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας με την έννοια της φανέρωσής της στον κόσμο είναι η σημερινή Κυριακή της Πεντηκοστής, η οποία αναδύεται μέσα από ένα βάθος μηνυμάτων και νοημάτων για την βαθύτερη ύπαρξή της. Το μέγα μυστήριό της αναδεικνύεται μέσα από την αναφορά ότι είναι η «αποκεκρυμμένη από των αιώνων εν τω Θεώ τω τα πάντα κτίσαντι διά Ιησού Χριστού, ίνα γνωρισθή νυν ταις αρχαις και ταις εξουσίαις εν τοις επουρανίοις διά της εκκλησίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού».

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 12 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

«τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος» (Ἰω. 7, 39)

Πενήντα ἡμέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησια ἑορτάζει τὴν Ἁγία Πεντηκοστὴ καὶ τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ψάλλει μὲ κατάνυξη: «Τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἦν μὲν ἀεὶ καὶ ἔστι καὶ ἔσται, οὔτε ἀρξάμενον οὔτε παυσόμενον, ἀλλ’ ἀεὶ Πατρὶ καὶ Υἱῷ συντεταγμένον καὶ συναριθμούμενον». Δηλαδή, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο ἦταν πάντοτε καὶ εἶναι καὶ θὰ εἶναι. Οὔτε ἀρχὴ ἔχει οὔτε τέλος. Παραμένει πάντοτε ἑνωμένο μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (12-06-2022)

     «Ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ Παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς (σᾶς συμφέρει νά φύγω ἐγώ· διότι ἐάν δέν πεθάνω ἐπάνω στό σταυρό καί δέν φύγω, ὁ Παράκλητος δέν θά ἔλθει σέ σᾶς. Ἄν ὅμως προσφέρω πάνω στόν σταυρό τήν ἐξιλαστήρια θυσία μου καί φύγω ἀπό τόν κόσμο αὐτόν γιά νά πάω στόν Πατέρα μου, θά σᾶς στείλω τόν Παράκλητο)» (Ἰω. 16, 7).

     Εἴδατε ἐνδιαφέρον; Εἴδατε ἄπειρη φιλανθρωπία; Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἀνέβηκε στόν οὐρανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πῆρε τή θέση στά δεξιά τοῦ Πατέρα καί μᾶς χαρίζει σήμερα τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καί ἔτσι μᾶς δίνει τά ἄπειρα οὐράνια ἀγαθά.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΔΙΨΑ ΖΩΗΣ» ΤΗΣ 12-6-2022

Τραγικό τό αἴσθημα τῆς δίψας!  Ἡ φρίκη τῆς στέρησης, ἡ ὑπερφλόγωση, ἡ ἐξάντληση. Πόσες φορές στόν καύσωνα τοῦ καλοκαιριοῦ δέν τά ἔχουμε αἰσθανθεῖ! Κι ὅσοι ἔχουν ταξιδέψει σέ ἔρημο, πόσο πολύ περισσότερο τά ἔχουν ζήσει! Ἀλλά καί ὅσοι ὡς ναυτικοί ἔχουν βιώσει τή στέρηση τοῦ νεροῦ μέσα στήν ἴδια τή θάλασσα, εἴτε λόγω ναυαγίου, εἴτε λόγω ἔλλειψής του στό μεταφορικό τους μέσο, πόσο ἔχουν στό πολλαπλάσιο ταλαιπωρηθεῖ! Κι αὐτή εἶναι ἀπό τίς πλέον ἀνυπόφορες ταλαιπωρίες, νά περιβάλλεσαι ἀπό νερό, νά διψᾶς καί νά μήν μπορεῖς νά πιεῖς.

 2022 ΙΟΥΝΙΟΥ 5 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ (Ιω. 17, 1-13)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Χανόπουλο, στις 19/6/1983)

Έχει και η λογική τα όριά της

Όποιος παρακολουθεί τις ακολουθίες των εορτών και φροντίζει να μαθαίνει το νόημά τους, εμβαθύνει στα μυστήρια της Ορθοδόξου πίστεως, τα κατανοεί, τα αγαπά και γίνεται καλός χριστιανός. Όποιος περνά από την Εκκλησία, ανάβει ένα κεράκι και φεύγει χωρίς να ενδιαφέρεται για κάτι περισσότερο, ο άνθρωπος αυτός, είναι ένα φύλλο κιτρινισμένο, πάνω στο δέντρο της Εκκλησίας, που περιμένει έναν άνεμο για να το παρασύρει μακριά.

Ποιο είναι το δίδαγμα της εορτής, των τριακοσίων δέκα και οχτώ θεοφόρων Πατέρων;

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 05 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

“ταῦτα λαλῶ ... ἵνα ἔχωσι τὴν χαρὰν τὴν ἐμήν” (Ἰω, 17, 13)

Ἀνέκαθεν ὁ ἄνθρωπος ὑπῆρξεν ἀναζητητὴς καὶ νοσταλγὸς τῆς χαρᾶς. Ὅλοι λαχταροῦν καὶ θέλουν τὴν χαρά. Ἀλλὰ ὅσο τὴν ἐπιζητοῦμε, τόσο αὐτὴ ἀπομακρύνεται. Κι αὐτό, γιατὶ τὴν ἀναζητοῦμε σὲ θολὲς πηγές, ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει, τὴν ἀναζητοῦμε μόνο στὶς πρόσκαιρες καὶ παροδικὲς  ἀπολαύσεις τοῦ κόσμου τούτου, τοῦ μάταιου καὶ φθαρτοῦ.  Τὴν ἀναζητοῦμε ἔξω ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς πίστης, μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Καὶ ὅμως, σήμερα, στὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ὁ Χριστὸς μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ σκοπὸς τῆς ἐλεύσεώς Του στὸν κόσμο καὶ τοῦ λυτρωτικοῦ Του κηρύγματος εἶναι ἡ χαρὰ τοῦ ἀνθρώπου: “Αὐτὰ τοὺς λέω, γιὰ νὰ ἔχουν τὴν χαρὰ τὴν δική Μου πλήρη μέσα τους”.

 Στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰουνίου 2022

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 5 Ἰουνίου 2022, Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

Στοὺς πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας

Τὴ σημερινὴ Κυριακὴ πρὶν ἀπὸ τὴν Πεν­τηκοστὴ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ τὴ μνήμη τῶν 318 θεοφόρων Πατέρων, ποὺ συγκρότησαν τὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ.Χ. Συνῆλθαν γιὰ νὰ καταπολεμήσουν τὴν πλανεμένη διδασκαλία τοῦ Ἀρείου καὶ νὰ διατρανώσουν τὴ θεμελιώδη ἀ­λήθεια τῆς Ἐκκλησίας μας ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι Θεὸς ἀληθινός, ὁμοούσιος μὲ τὸν Πατέρα. Γι᾿ αὐτὸ τὰ ἱερὰ ἀναγνώσματα τῆς ἡμέρας εἶ­ναι ἀφιερωμένα στὰ πάγχρυσα αὐτὰ «στό­ματα τοῦ Λόγου», ὅπως ὀνομάζει τοὺς θεοφόρους Πατέρες ὁ ἱερὸς ὑ­μνογράφος.

1. Μὲ ἀπόλυτη ἐπιμέλεια

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Η προσευχή: το οξυγόνο της ψυχής

Κυριακή μετά το Πάσχα σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά επιπλέον και τη μνήμη των Αγίων Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας στα 325 μ.Χ., και καθόρισε τη διδασκαλία της Εκκλησίας περί της Θεότητος του Κυρίου μας, Ιησού Χριστού, την οποίαν επολέμησε ο Άρειος, και συνέταξαν εκεί το Σύμβολον της Πίστεως, το χίλιο-αγαπημένο μας Πιστεύω, που το ακούμε κάθε φορά στην Εκκλησία, ή το λέμε στις προσευχές μας, όποτε θέλουμε και μπορούμε.

 Κήρυγμα Κυριακής Αγίων Πατέρων (05-06-2022)

«ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς»

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη, αδελφοί μου, στους Αγίους  Πατέρες της Α’ Οικουμενικής Συνόδου που συνήλθε στην Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. επί Μεγάλου Κωνσταντίνου. Η Εκκλησία μας όρισε να εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την Ανάληψη του Κυρίου μας, και μια Κυριακή προ της Πεντηκοστής, όπου έχουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος και την γενέθλιο ημέρα της Εκκλησίας μας.

 ΟΜΙΛΙΑ

Στή Ζ΄ Κυριακή ἀπό τοῦ Πάσχα (τῶν ἁγ.318 Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκ. Συν.)

ὑπό τοῦ πρωτ. π. Λάμπρου Χ. Τσιάρα, προϊστ. τοῦ Ι. Ναοῦ ἁγ. Ἀθανασίου, 5/6/2022

“ΤΗΡΗΣΟΝ ΑΥΤΟΥΣ ΕΝ ΤΩ ΟΝΟΜΑΤΙ ΣΟΥ Ω ΔΕΔΩΚΑΣ ΜΟΙ, ΙΝΑ ΩΣΙΝ ΕΝ ΚΑΘΩΣ ΗΜΕΙΣ”

Τό Εὐαγγέλιο τῆς Ζ΄ Κυριακῆς ἀπό τοῦ Πάσχα, ἀγ. ἀδελφοί, εἶναι τμῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς του Κυρίου (Ἰωάν. 17). Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ἀφοῦ μίλησε διά μακρῶν στούς μαθητές του γιά τά ὑπερφυῆ γεγονότα πού ἐπρόκειτο νά ζήσουν σέ λίγες μέρες, ἀλλά καί γιά ὅσα ἀργότερα εἶχαν νά ἀντιμετωπίσουν βγαίνοντας στόν κόσμο, σήκωσε τά μάτια του στόν οὐρανό καί προσευχήθηκε ἐνώπιόν τους στόν Πατέρα.

 Κυριακή 5η Ἰουνίου 2022

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκομενικῆς Συνόδου.

(Ἰω. 17, 1 – 13).

«πάτερ, ἐλήλυθεν ἡ ὥρα» (Ἰω. 17, 1).

Μέσα στήν περίοδο τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας, μέσα στό διάστημα ἀπό τήν Ἀνάληψη στήν Πεντηκοστή, μέσα στό γνόφο τῆς ἀναχώρησης τοῦ Θεανθρώπου καί στήν ἐλπίδα τῆς ἀναμενόμενης ἀποκάλυψης τοῦ Παρακλήτου, ἡ ἁγία Ἐκκλησία μᾶς μεταφέρει στό τραγικό βράδυ τῆς ἀγωνίας πρίν τόν Γολγοθᾶ.

Μᾶς βάζει νά ἀκούσουμε τά λόγια τῆς συνομιλίας τοῦ Υἱοῦ μέ τόν Πατέρα. Μᾶς παροτρύνει νά στοχαστοῦμε πάνω στόν ἐπίλογο τοῦ Ἰησοῦ, διότι αὐτός εἶναι ὁ πρόλογος τῆς δόξας καί τῆς Βασιλείας Του.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Απόστολος: Πραξ. κ' 16 - 18

Ευαγγέλιον: Ιωάν. ιζ΄ 1 – 13

5 Ιουνίου 2022

«Εγώ περί αυτών ερωτώ. Ού περί του κόσμου ερωτώ, αλλά περί ών δέδωκάς μοι, ότι σοί εισι»

Προσεύχεται στον Θεό Πατέρα ο Ιησούς για το ανθρώπινο γένος, που Του ανέθεσε να χειραγωγήσει στην αλήθινή πίστη, να απομακρύνει από την αμαρτία και τον αιώνιο όλεθρο. Προσεύχεται, αγαπητοί μου αδελφοί, φανερώνοντας την άπειρη αγάπη Του για τους ανθρώπους που Του παρέδωσε ο εν τοις ουρανοίς Πατέρας, να σώσει από το σκοτάδι της αμαρτίας που ζούσαν. Προσεύχεται ως ο μέγας αρχιερεύς που φροντίζει για την σωτηρία του λαού Του. Μέσα στην προσευχή Του διακρίνεται όλη η μεγάλη Του αγάπη για τα δημιουργήματά Του. Είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα για όλους μας, για το αιώνιο μέλλον μας.

 Κυριακή των Αγίων Πατέρων, Ευαγγ. Aνάγνωσμα: Ιω. ιζ΄ 1-13 (05-06-2022)

1 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Η σημερινή Κυριακή είναι η έβδομη κατά σειρά Κυριακή από το Πάσχα και η Εκκλησία όρισε να εορτάζουν οι Άγιοι 318 Θεοφόροι Πατέρες οι οποίοι συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στη Νίκαια της Βιθυνίας. Το κύριο θέμα της Συνόδου ήταν η καταδίκη της αίρεσης του Αρείου, ο οποίος δεν μπορούσε να κατανοήσει ότι ο Θεός είναι ένας ως προς την φύση Του αλλά Τριαδικός στα πρόσωπα, Πατήρ Υιός και Άγιο Πνεύμα. Για τον λόγο αυτό δίδασκε ότι ο Χριστός είναι κτίσμα, απειλώντας έτσι τη σωτηρία του ανθρώπου που προέρχεται από το Χριστό.

 Kυριακή Ζ΄ Πράξεων, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων κ’ 16-18, 28-36 (05-06-2022)

1 Ιουνίου 2022 Ερμηνεία Αγιογραφικών Αναγνωσμάτων

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

«Αποστολικών παραδόσεων, ακριβείς φύλακες γεγόνατε, άγιοι πατέρες · της γαρ αγίας Τριάδος το ομοούσιον, ορθοδόξως δογματίσαντες, Αρείου το βλάσφημον, συνοδικώς κατεβάλετε…» (Δοξαστικό αποστίχων εσπερινού αγίων Πατέρων).

Σήμερα, μια Κυριακή πριν την Πεντηκοστή, η αγία μας Εκκλησία εορτάζει τους 318 Πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, που πραγματοποιήθηκε στη Νίκαια της Κωνσταντινούπολης το 325 μ.Χ.. Στη Σύνοδο αυτή οι άγιοι Πατέρες διατράνωσαν ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού, τέλειος Θεός και τέλειος άνθρωπος, ομοούσιος και ομότιμος με το Θεό Πατέρα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ 2022

ΤΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ

(Ιω. ιζ΄ 1-13) (Πρ. κ΄ 16-18,28-36)

Πίστεως απαυγάσματα

«Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου»

Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να προσεγγίσει και πολύ περισσότερο να βιώσει την ύπαρξη του αληθινού Θεού. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης: «Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε». Έτσι, ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει τη δυνατότητα της Θεογνωσίας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ» ΤΗΣ 5-6-2022

Συνήθως ὅταν ἀκοῦμε νά γίνεται λόγος γιά τήν «αἰώνιον ζωήν», πολλοί σκεπτόμαστε ὅτι αὐτή ἀρχίζει μετά θάνατον. Στήν πραγματικότητα ὅμως ἡ «αἰώνιος ζωή» ἀρχίζει ἤδη ἀπ’ αὐτή τή ζωή. Ἀρχίζει ἀπό τόν θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί  ἀπό τήν ἀνάστασή Του. Καί σ' αὐτή μετέχουμε, ὅταν συσταυρούμεθα καί συνανιστάμεθα μαζί Του.  Ὅταν ζοῦμε ἐν Αὐτῷ βρισκόμαστε ἤδη στήν περιοχή τῆς αἰωνίου ζωῆς.  Ἡ συμμετοχή μας στό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι μετοχή στήν «αἰώνιο ζωή».

 Ερμηνεία εις τον κανόνα

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Ποίημα όντα του Αγίου Κοσμά

Ώδή α’. Ήχος Βαρύς. Ο Ειρμός.

Πόντω εκάλυψε Φαραώ συν άρμασιν, ο συντρίβων πολέμους εν υψηλώ βραχίονι. άσωμεν αυτώ, ότι δεδόξασται.

Ερμηνεία.

            Σημειούμεν εδώ, ότι ο Ιεράρχης Κοσμάς ο κόσμος των Ιερών Μελωδών δεν προσαρμόζει τους Ειρμούς του παρόντος Κανόνος εις την υπόθεσιν της εορτής, καθώς προσήρμοζε τους περισσοτέρους δε μελουργεί, ψιλά περιέχοντας των Ωδών τα λόγια, καθώς και τον παρόντα. ούτος γαρ ο Ειρμός αναφέρει μόνην την εν τη Ερυθρά θαλάσση γενομένην θαυματουργίαν, και αυτά εκείνα τα της πρώτης Ωδής του Μωϋσέως μεταχειρίζεται λόγια. και βλέπε, αγαπητέ, ότι ο λόγος μου είναι αληθινός. ευρίσκεται εν τη πρώτη Ωδή «Πόντω εκάλυψεν αυτούς»; τούτο ευρίσκεται και εδώ. ευρίσκεται εκεί «Κύριος συντρίβων πολέμους»; τούτο ευρίσκεται και εδώ. γράφεται εκεί «Μεγέθει βραχίονός Σου»; τούτο γράφεται και εδώ, με κάποιαν όμως παραλλαγήν. αντί γάρ του «Μεγέθει βραχίονος», γράφεται εδώ «Εν υψηλώ βραχίονι» . όπερ ο Ησαΐας καθαρώτερα λέγει. «Κύριε, υψηλός Σου ο Βραχίων» (Ησ. κστ’ 11). γράφεται εκεί «Τω Κυρίω άσωμεν. ενδόξως γαρ δεδόξασται»; τούτο γράφεται και εδώ.

 Οἱ  Ἅγιοι Πατέρες διά τήν Κυριακήν της Πεντηκοστῆς

Ὁ ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας σὲ ὁμιλία του στὴν Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς λέει: «Μετὰ τὴν πτώση τοῦ ἀνθρώπου, καί, μὴ ὄντας ὁ ἄνθρωπος σὲ θέση νὰ ἀντέξει τὸ ἄκτιστο φῶς, “ἐκρύβη ἀπὸ προσώπου Κυρίου τοῦ Θεοῦ” καὶ ὁ Θεὸς ἀποτραβήχτηκε ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ φόβο μήπως ἐκμηδενίσει τὸν παραβάτη μὲ τὴν ἁγία παρουσία Του.

Τότε ἦταν ποὺ Ἐκεῖνος ὄντας Ἕνας σὲ Τρία Πρόσωπα, ἀπὸ ἀνείπωτο ἔλεος πρὸς τὸ ἀποξενωμένο ἄνθρωπο τὸν πλησίασε μὲ διαδοχικὲς ἀποκαλύψεις, ὥστε “ἡ χάρις τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, νὰ μπορέσει νὰ αὐξηθεῖ καὶ γιὰ ἀκόμη μία φορὰ νὰ ἀνυψώσει τὸν πεπτωκότα ἄνθρωπο…

 Ἡ Χάρις τοῦ Πνεύματος Πῦρ καὶ Ὕδωρ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ: ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΛΒ´ ΣΤΟ ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΝΗΝ (Ιω, δ´ 13-20)

Τοῦ (ἁγίου) Πνεύματος τὴν χάρη ἡ Γραφὴ ἄλλοτε πῦρ καὶ ἄλλοτε νερὸ τὴν ὀνομάζει, γιὰ νὰ (μᾶς) δείξει ὅτι αὐτὰ τὰ ὀνόματα δὲν ἀποτελοῦν παράδειγμα τῆς (θείας) οὐσίας, ἀλλὰ τῆς (θείας) ἐνέργειας. Διότι τὸ (ἅγιο) Πνεῦμα δὲν συνίσταται ἀπὸ διαφορετικὲς οὐσίες, ἐπειδὴ εἶναι ἀόρατο καὶ μονοειδὲς (ἁπλό). Τὸ πρῶτο λοιπὸν (ὄνομα) ὁ Ἰωάννης (ὁ Βαπτιστής) τὸ δηλώνει λέγοντας: «Αὐτὸς (ὁ Χριστός) θὰ σὰς βαπτίσει ἐν Πνεύματι Ἁγίω καὶ πυρί», καὶ τὸ δεύτερο (ὄνομα τὸ δηλώνει) ὁ Χριστὸς (λέγοντας): «Ποτάμια ἀπὸ ζωντανὸ νερὸ θὰ ρεύσουν ἀπὸ τὴν κοιλιά του. Αὐτὸ τὸ εἶπε περὶ τοῦ (ἁγίου) Πνεύματος» λέει (ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης) «ποὺ ἐπρόκειτο νὰ λάβουν». Ἔτσι καὶ ὅταν ὁμιλοῦσε μὲ τὴν (Σαμαρείτιδα) γυναῖκα, νερὸ ὀνομάζει τὸ (ἅγιο) Πνεῦμα: «ὅποιος πιεῖ ἀπὸ τὸ νερό, τὸ ὁποῖο ἐγὼ θὰ δώσω σὲ αὐτόν, δὲν θὰ διψάσει ποτέ».

 Εἰς τὴν Πεντηκοστὴ

Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Θ. Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα πάντοτε ὑπῆρχε καὶ ὑπάρχει καὶ θὰ ὑπάρχει, δὲν ἔχει οὔτε ἀρχὴ οὔτε τέλος, ἀλλ’ εἶναι πάντοτε ἑνωμένο καὶ ἀριθμεῖται μαζὶ μὲ τὸν Πατέρα καὶ τὸν Υἱό. Διότι δὲν θὰ ἅρμοζε ποτὲ νὰ ἐλλείπει ὁ Υἱὸς ἀπὸ τὸν Πατέρα ἢ τὸ Πνεῦμα ἀπὸ τὸν Υἱό, ἐπειδὴ θὰ ἦταν σὲ μέγιστο βαθμὸ ἄδοξη ἡ θεότητα, σὰν ἀπὸ μεταμέλεια ἀκριβῶς νὰ ἦλθε σὲ συμπλήρωση γιὰ νὰ γίνει τέλεια. [Τὸ Ἅγιο Πνεῦμα] λοιπὸν πάντοτε καὶ αἰώνια μεταλαμβάνεται [μὲ τὶς θεῖες ἐνέργειές Του], δὲν μεταλαμβάνει· ὁδηγεῖ στὴν τελείωση [τοὺς ἀνθρώπους], δὲν τελειώνεται· παρέχει τὴν πνευματικὴ πλήρωση, δὲν ἔχει ἀνάγκη πληρώσεως· ἁγιάζει, δὲν ἁγιάζεται· κάνει [τοὺς ἀνθρώπους] θεούς, δὲν θεώνεται αὐτὸ πρὸς Ἑαυτό, καὶ πρὸς ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους εἶναι ἑνωμένο, εἶναι πάντοτε τὸ ἴδιο καὶ ἀπαράλλακτο· ἀόρατο, ἄχρονο, ἀχώρητο, ἀναλλοίωτο, ὑπεράνω ἀπὸ κάθε ἔννοια ποιότητας, ποσότητας καὶ μορφῆς, ἀψηλάφητο, κινούμενο ἀφ’ Ἑαυτοῦ, κινούμενο συνεχῶς, ἔχοντας ἀφ’ Ἑαυτοῦ ἐξουσία, ἔχοντας ἀφ’ Ἑαυτοῦ δύναμη, παντοδύναμο (ἂν καὶ ὡς πρὸς τὴν πρώτη ἀρχή, ὅπως ἀκριβῶς ὅλα τὰ ἀναφερόμενα εἰς τὸν Μονογενῆ Υἱό, ἔτσι καὶ τοῦ Πνεύματος ἀνάγεται [εἰς τὸν Θεὸ Πατέρα]).

 Εἰς τήν Πεντηκοστήν

 Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Α´. Μεταβολήν τοῦ νοῦ.

Β´. Μεταβολήν τῆς καρδίας.

Γ´. Μεταβολήν τῆς γλώσσης.

 Συλλογίσου ἀγαπητέ, πῶς τό Πανάγιον Πνεῦμα ὅταν κατέβη εἰς τό ὑπερῷον ἐν εἴδει πυρίνων γλωσσῶν, ὡσάν ἕνας σφοδρότατος ἄνεμος καί βροντή, ἐγέμισεν ὅλον τόν οἶκον, εἰς τόν ὁποῖον ἦσαν καθήμενοι οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι καί ἐπροσηύχοντο· «καί ἐπλήρωσε τόν οἶκον, οὗ ἦσαν καθήμενοι» (Πραξ. β´. 2)· καί τόν ἔκαμεν ὡσάν μίαν κολυμβήθραν, ὡς λέγει ὁ Θεσσαλονίκης Γρηγόριος, διά νά βαπτίσῃ τούς Ἀποστόλους μέ τήν θείαν χάριν του, περί τοῦ ὁποίου τούτου βαπτίσματος προεῖπεν εἰς αὐτούς ὁ Κύριος· «ὑμεῖς δέ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ οὐ μετά πολλάς ταύτας ἡμέρας (Πράξ. α´ 5).

 ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

 Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

1. Εἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσουμε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη.

 Πεντηκοστή τοῦ 379

Στυλιανός Παπαδόπουλος

…Σὰ νὰ μὴ φτάνανε οἱ σκληροὶ ἀρειανοὶ τὰ τελευταῖα χρόνια ἐμφανιστήκανε στὴν πρωτεύουσα καὶ οἱ πνευματομάχοι. Καταφέρανε γρήγορα ν’ ἀποκτήσουνε ὀπαδοὺς πολλούς. Οἱ ἐπικεφαλῆς ἤτανε μοναχοί. Καὶ μοναχοὶ ἀπὸ τοὺς αὐστηρούς. Δηλαδὴ ἀσκητικοί, ἐγκρατεῖς καὶ ἀκτήμονες. Δὲν εἶχαν ἀκόμη ὀργανωμένα κοινοβιακὰ μοναστήρια. Ζούσανε ὅμως σὲ ὁμάδες καὶ ἤτανε ὑπόδειγμα στοὺς πολλοὺς χριστιανούς. Κι αὐτὸ φοβότανε περισσότερο ὁ Γρηγόριος. Ὁ κόσμος τοὺς πρόσεχε γιὰ τὴν ἀσκητικὴ ζωή τους καὶ συγχρόνως τοὺς ἐμπιστευότανε σὲ ὅ,τι δίδασκαν.

 Ἀναμένοντας τὸν Παράκλητο

 Metr. Anthony Bloom

Βρισκόμαστε στὴν περίοδο ἀνάμεσα στὴ γιορτὴ τῆς Ἀνάληψης τοῦ Κυρίου καὶ τὴ γιορτὴ τῆς Ἁγίας Τριάδας κι ἔτσι θὰ ἤθελα νὰ πῶ κάτι σχετικὸ καὶ μὲ τὶς δύο.

Ὁ προφήτης Ἠσαΐας λέει στὸ 53ο κεφάλαιο τοῦ βιβλίου του (Ἠσ. 53.4) ὅτι ὁ ἀναμενόμενος Μεσσίας πληγώθηκε γιὰ τὶς ἁμαρτίες μας, ὅτι ἐπωμίστηκε τὶς ἀδυναμίες μας, ὅτι οἱ μώλωπές Του μᾶς ἔχουν θεραπεύσει. Ὅταν σκεφτόμαστε τὸν ἀναστημένο Χριστὸ νὰ ἐμφανίζεται στοὺς μαθητές Του καὶ νὰ τοὺς δίνει νὰ ἀγγίξουν τὰ χέρια Του, νὰ προσκαλεῖ τὸν Ἀπόστολο Θωμᾶ νὰ ἐξετάσει τὴν πραγματικότητα καὶ τὸ βάθος τῶν πληγῶν πάνω στὰ χέρια καὶ τὰ πόδια καὶ τὴν πλευρά Του, τείνουμε νὰ ξεχάσουμε ὅτι ὁ Χριστὸς καὶ κατὰ τὴν Ἀνάληψή Του ἔφερε στὴ σάρκα Του τὶς πληγὲς ποὺ Τοῦ προκάλεσαν οἱ ἁμαρτίες μας – ὅτι μὲ τρόπο ἀκατάληπτο ὁ Χριστός, ὄχι μόνο ὕστερα ἀπὸ τὴν Ἀνάσταση ἀλλὰ καὶ ὕστερα ἀπὸ τὴν εἰς οὐρανοὺς Ἀνάληψη καὶ τὴν ἔνδοξη ἐνθρόνισή Του στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα φέρει στὴν ἀνθρώπινη σάρκα Του τὰ τραύματα ποὺ Τοῦ κατάφερε ἡ ἀνθρώπινη ἁμαρτία.

 Εἰς τὴν Πεντηκοστήν

 Κάλλιστος Γουέαρ (Ἐπίσκοπος Διοκλείας)

Ὁ Ὀρθόδοξος ἔχει πλήρη συνείδηση πὼς ἀνήκει σὲ μία κοινότητα. «Γνωρίζουμε πὼς ὅποιος ἀπὸ μᾶς πέσει», ἔγραφε ὁ Χομιάκωφ, «πέφτει μόνος του, κανεὶς ὅμως δὲν σώζεται ἀπὸ μόνος του. Σώζεται ὡς μέλος τῆς Ἐκκλησίας, μαζὶ μὲ ὅλα τὰ ἄλλα μέλη της».

Εἶναι ὅμως σίγουρο πὼς ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία εἶναι πνευματικὴ καὶ μυστικὴ ὑπὸ τὴν ἔννοια πὼς ἡ Ὀρθόδοξη θεολογία ποτὲ δὲν ἀσχολεῖται μὲ τὴν ἐπίγεια πλευρὰ τῆς Ἐκκλησίας μεμονωμένα, ἀλλὰ θεωρεῖ πάντοτε τὴν Ἐκκλησία «ἐν Χριστῷ καὶ ἁγίῳ Πνεύματι». Ὁλόκληρη ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἔχει ὡς ἀφετηρία τὴν ἰδιαίτερη σχέση ποὺ ὑφίσταται μεταξὺ Ἐκκλησίας καὶ Θεοῦ. Τρεῖς φάσεις μποροῦν νὰ χρησιμοποιηθοῦν γιὰ ν᾿ ἀποδώσουν αὐτὴ τὴ σχέση: ἡ Ἐκκλησία εἶναι: α) εἰκόνα τῆς ἁγίας Τριάδας, β) Σῶμα Χριστοῦ καὶ γ) μιὰ συνεχὴς Πεντηκοστή. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία εἶναι Τριαδική, Χριστολογικὴ καὶ «Πνευματολογική».

 Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία: διαρκής Πεντηκοστή

π. Ἀθαν. Γιέβτιτς

Ποιὸς εἶναι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός; Ποιὸς εἶναι σὲ Αὐτὸν ὁ Θεὸς καὶ ποιὸς ὁ ἄνθρωπος; Πῶς γνωρίζεται ὁ Θεὸς στὸν Θεάνθρωπο καὶ πῶς ὁ ἄνθρωπος; Τί ἐδώρησε σέ μᾶς τοὺς ἀνθρώπους ὁ Θεὸς ἐν τῷ Θεανθρώπῳ; Ὅλα αὐτὰ τὰ φανερώνει σέ μᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, τὸ «Πνεῦμα τῆς ἀληθείας». Μᾶς ἀποκαλύπτει δηλαδὴ ὅλη τὴν ἀλήθεια γιὰ Αὐτόν, γιὰ τὸν Θεὸ ἐν Αὐτῷ καὶ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ γιὰ τὸ τί χάρισε σ’ ἐμᾶς μ’ ὅλα αὐτά. Αὐτὸ ἐπίσης ἀπείρως ξεπερνᾷ κάθε τί ποὺ οἱ ἀνθρώπινοι ὀφθαλμοὶ εἶδαν καὶ τοῖς ὠσίν αὐτῶν ἠκούσθη καὶ ἡ καρδία αὐτῶν κάποτε αἰσθάνθηκε.

 ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

 Κάλλιστος Ware, Ἐπίσκοπος Διοκλείας

Σχετικὰ μὲ τὸ δῶρο τοῦ Παρακλήτου τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς τρία πράγματα εἶναι ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακά:

Πρῶτο, εἶναι ἕνα δῶρο σ’ ὅλους τούς ἀνθρώπους τοῦ Θεοῦ: «καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου» (Πράξ.2, 4). Τὸ δῶρο ἢ χάρισμα τοῦ Πνεύματος δὲν ἀπονέμεται μόνο στοὺς ἐπισκόπους καὶ τὸν κλῆρο, ἀλλὰ σὲ κάθε βαπτισμένο. Ὅλοι εἶναι Πνευματοφόροι, ὅλοι εἶναι -μὲ τὴν κατάλληλη ἔννοια τῆς λέξης -«χαρισματικοί».

 Ἡ ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

 Metropolitan Anthony Bloom

Σήμερα γιορτάζουμε τὴν ἡμέρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τί γνωρίζουμε γι’ αὐτό; Ἀκούσαμε ὑπέροχες προσευχές χθὲς τήν Κυριακὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ ἄς σκεφτοῦμε τὸ ὄνομα ποὺ τοῦ ἔχει δοθεῖ στὸ Εὐαγγέλιο, τὸ ὁποῖο στὰ Ἀγγλικὰ μεταφράζεται ὡς «ὁ Παράκλητος», ἐνῶ σὲ ἄλλες γλῶσσες ὡς «ὁ Μεσολαβητής».

Πράγματι Αὐτὸ εἶναι ὁ μόνος Παρηγορητής ποὺ μᾶς παρηγορεῖ γιὰ τὸν χωρισμό μας ἀπὸ τὸν Χριστό, Αὐτὸ παρηγορεῖ ἐμᾶς ποὺ εἴμαστε σὰν ὀρφανά, ποὺ ἀνυπομονοῦμε νὰ βρεθοῦμε μὲ τὸν Θεὸ μας, τὸν Σωτήρα μας καὶ ποὺ γνωρίζουμε ὅτι ὅσο εἴμαστε δέσμιοι τῆς σάρκας – καὶ αὐτὰ εἶναι λόγια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου – εἴμαστε χωρισμένοι ἀπὸ Ἐκεῖνον.

 Ποιὰ εἶναι ἡ βλασφημία τοῦ Ἁγ. Πνεύματος;

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος)

Διάβασες στὸ Εὐαγγέλιο τοὺς λόγους τοῦ Χριστοῦ: «Πᾶσα ἁμαρτία καὶ βλασφημία ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις, ἡ δὲ τοῦ Πνεύματος βλασφημία οὐκ ἀφεθήσεται τοῖς ἀνθρώποις… οὔτε ἐν τῷ νῦν αἰῶνι οὔτε ἐν τῷ μέλλοντι» (Ματθ.12,31-32). Καὶ ρωτᾶς τί σημαίνει βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος;

Εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τῆς ἀλήθειας καὶ τῆς ζωῆς, ποὺ προέρχονται ἀπὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἄπιστος ποὺ μισεῖ καὶ διώκει τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ αὐτόχειρας ποὺ μισεῖ καὶ ἀφαιρεῖ τὴ ζωή του, βλασφημεῖ κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἐφόσον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ἀποκαλεῖται καὶ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς ζωῆς. Στὸ εὐαγγέλιο τοῦ Ἰωάννη γράφεται ὅτι ὁ Χριστὸς τρεῖς φορὲς ἐπικαλέσθηκε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴ σημασία τοῦ Πνεύματος τῆς Ἀληθείας: «Ὁ δὲ παράκλητος, τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ὅ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν…» (Ἰωαν. 14, 26) -«ὅταν δὲ ἔλθῃ ὁ παράκλητος ὅν ἐγὼ πέμψω ὑμῖν παρὰ τοῦ πατρός, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας…» (Ἰωάν. 15,26)- «ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ἰωάν. 16, 13). Ἐκεῖνος, λοιπόν,ποὺ ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, ἀρνεῖται καὶ χλευάζει τὸν Θεὸ ποὺ εἶναι τὸ Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας.

 Γνώση τοῦ Θεοῦ

Τοῦ Ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτη

Ὁ Πατέρας μᾶς ἀγάπησε τόσο, πού μᾶς ἔδωσε τόν Υἱό Του. ᾿Αλλά καί ὁ ῎Ιδιος ὁ Υἱός θέλησε καί ἐνσαρκώθηκε κι ἔζησε μαζί μας στή γῆ. Κι οἱ ῞Αγιοι ᾿Απόστολοι καί ἕνα πλῆθος ἀνθρώπων εἶδαν τόν Κύριο κατά σάρκα, ἀλλά δέν τόν ἐγνώρισαν ὅλοι ὡς Κύριο. Σ᾿ ἐμένα δέ, τόν γεμάτον ἁμαρτίες, δόθηκε ἀπό τό ῞Αγιο Πνεῦμα νά γνωρίσω πώς ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι Θεός.

῾Ο Κύριος ἀγαπᾶ τόν ἄνθρωπο καί ἐμφανίζεται σ᾿ αὐτόν, ὅπως ὁ ῎Ιδιος εὐδοκεῖ. Καί ἡ ψυχή, ὅταν δῆ τόν Κύριο, εὐφραίνεται ταπεινά γιά τήν εὐσπλαγχνία τοῦ Δεσπότη καί δέν μπορεῖ πιά ν᾿ ἀγαπήση τίποτε ἄλλο τόσο, ὅπως ἀγαπᾶ τόν Δημιουργό της. Κι ἄν ἀκόμα ὅλα τά βλέπη κι ὅλους τούς ἀγαπᾶ, ὅμως πάνω ἀπ᾿ ὅλους θά ἀγαπᾶ τόν Κύριο.

 Ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς

Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ

 Ὁ σκοπός τῆς ζωῆς μας

Ἦταν Πέμπτη, γράφει ὁ Μοτοβίλωφ (ὁ κτηματίας Νικόλαος Μοτοβίλωφ, πού τό 1831 θεραπεύθηκε θαυματουργικά ἀπό σοβαρή ἀσθένεια μέ τήν προσευχή τοῦ ὁσίου Σεραφείμ). Ἡμέρα συννεφιασμένη. Τό χιόνι στή γῆ εἶχε ἀνεβῆ στούς 25 πόντους, ἐνῶ ἀπό τόν οὐρανό ἐξακολουθοῦσαν νά πέφτουν πυκνές νιφάδες, ὅταν ὁ πατήρ Σεραφείμ ἄρχισε νά συζητᾶ μαζί μου. Μέ ἔβαλε νά καθήσω στόν κορμό ἑνός δένδρου πού μόλις εἶχε κόψει, καί ὁ ἴδιος κάθησε ἀπέναντί μου. Βρισκόμασταν μέσα στό δάσος, κοντά στό ἐρημητήριό του, πάνω στόν λόφο πού κατέληγε στίς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ Σάρωφκα.

 Γιατί τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε μέ τή μορφή πύρινης γλώσσας;

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

Ὅταν ὁ Κύριος βαπτίσθηκε στόν Ἰορδάνη τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε ἐν εἴδει περιστερᾶς. Ἐμφανίσθηκε ὄχι γιά νά προσθέσει κάτι στόν Χριστό, ἀλλά συμβολικά, ἔτσι ὥστε νά δείξει αὐτό πού ὑπάρχει μέσα στόν Χριστό: τήν ἀκακία, τήν καθαρότητα καί τήν ταπεινότητα. Αὐτό συμβολίζει τό περιστέρι. Ὅταν οἱ ἀπόστολοι συγκεντρώθηκαν τήν πεντηκοστή ἡμέρα ἀπό τήν ἡμέρα τῆς Ἀνάστασης, τό Ἅγιο Πνεῦμα ἐμφανίσθηκε μέ τή μορφή πύρινων γλωσσῶν. Ἐμφανίσθηκε ὡς πύρινη γλώσσα γιά νά τούς ἀφαιρέσει κάτι καί νά τούς προσθέσει κάτι. Δηλαδή, νά ἀφαιρέσει ἀπό αὐτούς κάθε ἁμαρτία, κάθε ἀδυναμία, φόβο καί ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς καί νά τούς δωρίσει τή δύναμη, τό φῶς καί τή ζεστασιά. Οἱ πύρινες γλῶσσες ἐπισημαίνουν συμβολικά αὐτά τά τρία: τή δύναμη, τό φῶς καί τή ζεστασιά.

 Δίψα για το ζων ύδωρ της Πεντηκοστής

Ἀρχιμανδρίτης Ζαχαρίας Ζάχαρου

Τό Ἅγιον Πνεῦμα ἐπισκέπτεται τόν ἄνθρωπο ὡς πύρινη γλώσσα. Μέ τό πέρασμα τοῦ χρόνου ἡ παρουσία Του στόν ἄνθρωπο αὐξάνεται φωτοβολώντας ὁλοένα καί πιό λαμπρά, ὡσότου καταυγάσει σέ θαυμάσια καί τέλεια ἡμέρα (Παροιμ. 4, 18). Τό Ἅγιο Πνεῦμα εἶναι τό ζῶν ὕδωρ πού ἀναβλύζει «ἀλλόμενον εἰς ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. 4, 14). Ὅσοι διψοῦν γι’ αὐτό θά πιοῦν μέ εὐφροσύνη. Ἄν ὅμως δέν μᾶς συνέχει πνευματική δίψα, δέν ἔχουμε μερίδιο σέ Αὐτό. Ἀκριβῶς γιά τόν λόγο αὐτό ὁ χρόνος πού ἔχουμε στή διάθεσή μας, πρίν φθάσει ἡ δική μας Πεντηκοστή, ἀποτελεῖ ἐξαιρετική εὐκαιρία, ὥστε νά διεγείρουμε μέσα μας τήν εὐλογημένη αὐτή δίψα γιά τή δωρεά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

 Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ

ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΓΚΟΤΣΗ 

 Πενήντα ἡμέρες μετά τό Πάσχα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Πεντηκοστή εἰς ἀνάμνησι τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους Μαθητάς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐπιφοίτησις αὐτή ἔγινε τήν ἡμέρα πού οἱ Ἰουδαῖοι ἑώρταζαν τήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Οἱ Ἰουδαῖοι μέ τήν ἑορτή αὐτή εὐχαριστοῦσαν τόν Θεό διά τή συγκομιδή τῶν σιτηρῶν. Διά τοῦτο ἡ Πεντηκοστή ἐλέγετο καί ἑορτή τοῦ θερισμοῦ ἤ τῶν πρώτων καρπῶν. Κατά τούς χρόνους ὅμως τοῦ Κυρίου εἶχε καί ἄλλη σημασία. Ἦταν ἑορτή ἀναμνηστική τῆς παραδόσεως ὑπό τοῦ Θεοῦ τοῦ Νόμου  στό Μωϋσῆ, πού ἔγινε τήν 50ήν ἡμέρα μετά τό Πάσχα.

 Η ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΤΟΥ ΑΒΡΑΑΜ

ΧΡΗΣΤΟΥ Γ. ΓΚΟΤΣΗ

 Γιά τό δόγμα τῆς ῾Αγίας Τριάδος, ἐκτός ἀπό τίς ρητές μαρτυρίες τῆς Καινῆς Διαθήκης, ἔχουμε καί ὑπαινιγμούς  στήν Παλαιά Διαθήκη. ῞Ενας ἀπό αὐτούς τούς ὑπαινιγμούς εἶναι καί ἡ ἐμφάνιση τοῦ Θεοῦ  στόν ᾿Αβραάμ ὑπό τήν μορφήν τριῶν ἀνδρῶν.

῞Οπως μᾶς πληροφορεῖ τό βιβλίο τῆς Γενέσεως (18,1 ἑξ.), ἐνῷ ὁ ᾿Αβραάμ καθόταν κοντά στή δρῦ τοῦ Μαμβρῆ, ὅπου εἶχε στήσει τή σκηνή του, τόν ἐπεσκέφθησαν τρεῖς ἄγνωστοι σ’ αὐτόν ἄνδρες. ῾Ο Πατριάρχης τούς ὑποδέχθηκε μέ ἐγκαρδιότητα καί ἀγάπη, παρ᾿ ὅλο πού τοῦ ἦσαν ἄγνωστοι. Στή συνέχεια τούς παρέθεσε πλούσια τράπεζα. Κατά τή συζήτηση οἱ μυστηριώδεις ἐπισκέπτες ἀνήγγειλαν  στόν ᾿Αβραάμ ὅτι ἡ γυναῖκα του ἡ Σάρρα θά ἀποκτοῦ παιδί ἐντός ἑνός ἔτους, ὅπως καί ἔγινε.

 Περὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος

Ἁγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος

Ἐκεῖνοι, λοιπόν, oι ὁποῖοι εἶναι δυσαρεστημένοι καὶ μὲ σφοδρότητα ὑπερασπίζονται τὸ «γράμμα», ἐπειδὴ ἐμεῖς τάχα εἰσάγουμε κάποιον ξένο καὶ παρείσακτο Θεό, νὰ ξέρουν καλὰ ὅτι φοβοῦνται ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει φόβος. Καὶ ἂς γνωρίζουν σαφῶς, ὅτι κάλυμμα τῆς ἀσέβειάς τους εἶναι ἡ φιλία τοῦ «γράμματος», ὅπως θὰ φανεῖ ἐντὸς ὀλίγου, ὅταν, ὅσο εἶναι δυνατόν, θὰ ἀνατρέψουμε τὰ ἐπιχειρήματά τους. Ἐμεῖς βέβαια ἔχουμε τόση πίστη στὴ θεότητα τοῦ Πνεύματος, τὸ ὁποῖο λατρεύουμε, ὥστε ἀπὸ Αὐτὸ θ’ ἀρχίσουμε τὸ λόγο γιὰ τὸ Θεό, ἀναφέροντας τὶς ἴδιες ἐκφράσεις γιὰ τὴν Τριάδα, ἔστω κι ἂν φανεῖ σὲ μερικοὺς πολὺ τολμηρό. «Ἦταν τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο», ὁ Πατέρας. «Ἦταν τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο», ὁ Υἱός. «Ἦταν τὸ φῶς τὸ ἀληθινό, τὸ ὁποῖο φωτίζει κάθε ἄνθρωπο ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο», ὁ ἄλλος Παράκλητος· «ἦταν» καὶ «ἦταν» καὶ «ἦταν»· ὅμως ἕνα «ἦταν» ὑπάρχει. «Φῶς» καὶ «φῶς» καὶ «φῶς», ἀλλὰ ἕνα φῶς, ἕνας Θεός.

 Η Πεντηκοστή

Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Κυριακῇ ὀγδόῃ ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν[1] ἑορτάζομεν.

Κι αυτή την εορτή την έχουμε πάρει απ’ την εβραϊκή παράδοση. Εκείνοι (οι Εβραίοι) εορτάζουν τη δίκη τους Πεντηκοστή τιμώντας τον αριθμό επτά (7×7=49. Η επομένη ημέρα μετά τις σαράντα εννιά είναι η Πεντηκοστή).

Συγκεκριμένα οι Εβραίοι γιορτάζουν την Πεντηκοστή ημέρα μετά απ’ το Πάσχα τους. Το Πάσχα το γιορτάζουν σε ανάμνηση της διαβάσεως της Ερυθράς θαλάσσης, ενώ την Πεντηκοστή, επειδή πενήντα ημέρες μετά τη διάβαση (=Πάσχα) πήραν στην έρημο το νόμο του Μωϋσή, το Δεκάλογο.

 Το γεγονός της Εκκλησίας

π. Φιλόθεος Φάρος

Την Πεντηκοστή γιορτάζουμε το γεγονός της Εκκλησίας, αλλά η εποχή μας δεν μπορεί εύκολα να γιορτάσει το γεγονός της Εκκλησίας, γιατί είναι μια έντονα αντιεκκλησιαστική εποχή, όχι γιατί επικρίνονται, διαβάλλονται, διασύρονται ή συκοφαντούνται συχνά εκπρόσωποι της εκκλησιαστικής διοικήσεως, αλλά επειδή η φύση του πολιτισμού που κυριαρχεί σήμερα είναι αντιεκκλησιαστική. Η εποχή μας είναι μια εποχή ατομιστική και ανταγωνιστική, είναι μια εποχή που ενθαρρύνει τον ανθρώπινο ναρκισσισμό και σαν συνέπεια καλλιεργεί τις προϋποθέσεις για την αποκοπή του ανθρώπου από τους άλλους και την απομόνωσή του.

 Πεντηκοστή: Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος

π. Θωμάς Χόπκο

Στην Παλαιά Διαθήκη, η Πεντηκοστή ήταν η εορτή που γινόταν πενήντα μέρες μετά από το Πάσχα. Όπως στο Πάσχα εορταζόταν η έξοδος των Ισραηλιτών από τη δουλεία της Αιγύπτου, έτσι και στην Πεντηκοστή εορταζόταν η δωρεά των δέκα εντολών από τον Θεό στον Μωυσή στο όρος Σινά.

Στη νέα Διαθήκη του Μεσσία, το Πάσχα παίρνει ένα νέο νόημα με τον εορτασμό του θανάτου του Χριστού και της Αναστάσεώς Του, την έξοδο των ανθρώπων από τον αμαρτωλό κόσμο στη Βασιλεία του Θεού. Και στην Καινή Διαθήκη επίσης, η εορτή της Πεντηκοστής πληρούται και ανακαινίζεται με τον ερχομό του «νέου νόμου», την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους του Χριστού.

 Πεντηκοστή

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

«Πεντηκοστὴν εορτάζομεν

καὶ Πνεύματος επιδημίαν

καὶ προθεσμίαν επαγγελίας

καὶ ελπίδος συμπλήρωσιν·

καὶ τὸ μυστήριον όσον;

Ὡς μέγα τε καὶ σεβάσμιον.

Διὸ βοώμέν σοί·

Δημιουργὲ τοῦ παντός,

Κύριε, δόξα σοί».

Αυτόν τον θαυμάσιο ύμνο θέτει η Εκκλησία μας σαν προπύλαιο στην εορτή της Πεντηκοστής. Και σ’ αυτόν ανακεφαλαιώνει το «μέγα και σεβάσμιον» μυστήριον, το οποίον πανηγυρίζει: Την συμπλήρωση της ελπίδος, την προθεσμία της επαγγελίας, την επιδημία του Πνεύματος του αγίου. Γιατί πράγματι το εορταζόμενο γεγονός, η επιφοίτησις του αγίου Πνεύματος στους αποστόλους του Χριστού, αποτελεί το τέλος και το επιστέγασμα όλου του έργου της σωτηρίας. Όλο το έργο του Χριστού, η έλευσις, η διδασκαλία, το πάθος, η ανάστασις, η ανάληψις απέβλεπαν σ’ αυτό· στην έλευση του αγίου Πνεύματος στον κόσμο, στην νέα δημιουργία. Ακριβώς για το λόγο αυτό στο τροπάριο που ακούσαμε και σε όλη την υμνογραφία της Πεντηκοστής ανυμνείται ο δημιουργός του παντός, ο Πατήρ, που δια του Λόγου, του Υιού της αγάπης Του, εν αγίω Πνεύματι δημιουργεί τον κόσμο, αναδημιουργεί, ξανακτίζει την κτίση και την μεταβάλλει σε νέα, την ανακαινίζει.

 Η Πεντηκοστή

π. Λεβ Ζιλέ

«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν καὶ προθεσμίαν ἐπαγγελίας καὶ ἐλπίδος συμπλήρωσιν…» Με αυτά τα λόγια η Εκκλησία, στον Εσπερινό της Πεντηκοστής, μας καλεί να εισέλθουμε στην ατμόσφαιρα αυτής της μεγάλης εορτής, που συμπίπτει με την έβδομη Κυριακή μετά την Ανάσταση και που δεν είναι καθόλου κατώτερη από αυτή.

 «Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν…»

Γεώργιος Δορμπαράκης

Δέκα ημέρες μετά την Ανάληψη του Κυρίου η Εκκλησία μας εορτάζει το γεγονός της Πεντηκοστής, τότε που το Πνεύμα το Άγιον κατήλθε και επιφοίτησε στις κεφαλές όλων των μαθητών του Χριστού, στα Ιεροσόλυμα. Με την επιφοίτηση αυτή αρχίζει η ιστορία της Εκκλησίας, γι’ αυτό και η Πεντηκοστή θεωρείται η γενέθλια ημέρα της. Η κάθοδος του Αγίου Πνεύματος αποτελεί την εκπλήρωση της υποσχέσεως του Κυρίου ότι θα έλθει άλλος Παράκλητος μετά τη δική Του Ανάληψη, ο Οποίος θα μείνει μαζί με τους μαθητές Του και θα τους διδάξει και οδηγήσει «εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν» (Ιωάν. 16, 13).