2020 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ε ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΛΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ (Λουκ. 16, 19-31)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Ακροποταμιά, στις 3/11/1996)

Και τι δεν είχε

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για έναν άνθρωπο πλούσιο πολύ. Είχε την ευχέρεια να διασκεδάζει όπως ήθελε. Να φοράει ό,τι καλό ρούχο επιθυμούσε. Να τρώει ό,τι περνούσε από το μυαλό του. Και φυσικά είχε την δυνατότητα να κάνει και πολλά άλλα πράγματα που συνηθίζουν να κάνουν οι πλούσιοι. Θα λέγαμε με λόγια του σήμερα: είχε αυτοκίνητα υπερπολυτελείας. Έκανε εκδρομές σε όλο τον κόσμο. Φορούσε η γυναίκα του κοσμήματα με διαμάντια. Είχε καταθέσεις πολλές στις τράπεζες. Είχε τα πάντα. Τα είχε και προσπαθούσε να τα απολαύσει. Αλλιώς γιατί να τα έχει; Και γιατί κανείς θέλει να αποκτήσει πολλά, παρά μόνο για να τα απολαύσει;

Ο ξεγραμμένος φτωχός

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 NOEMΒΡΙΟΥ 2020 – E΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιστ΄ 19-31) (Α΄ Κορ. ιβ΄ 27- ιγ΄8)

Ο πλούτος και η φτώχεια

«ευφραινόμενος καθ’ ημέραν λαμπρώς»

Η διήγηση της παραβολής του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου μέσα από τις πολύ παραστατικές και ζωντανές εικόνες που ξεδιπλώνει ενώπιον μας, αποκαλύπτει βασικές αλήθειες τόσο για την παρούσα ζωή όσο και για την μέλλουσα.  Θα μπορούσε κάποιος να διακρίνει τρία μέρη στη διήγηση: α) ο πλούσιος και ο φτωχός σ’ αυτή τη ζωή, β) ο θάνατος που επέρχεται και για τους δύο και γ) η αντιστροφή των πραγμάτων στη μετά θάνατο ζωή.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 01 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. ιστ΄19 - 31)

Οἱ κοινωνικὲς διαφορὲς πάντοτε χαρακτήριζαν τὴν ἀνθρώπινη κοινωνία, ἄλλοτε σὲ μεγαλύτερο, ἄλλοτε σὲ μικρότερο βαθμό. Ἰδιαίτερα στὴν ἐποχή μας, ἐποχὴ μεγάλων ἀνισοτήτων καὶ διαφοροποιήσεων, τὸ χάσμα μεταξὺ τῶν ὀλίγων πλουσίων καὶ τῶν πάρα πολλῶν φτωχῶν διευρύνεται συνέχεια, δημιουργώντας τὶς προϋποθέσεις γιὰ κοινωνικὲς ἐκρήξεις, σὰν αὐτὲς ποὺ ἔλαβαν χώρα τοὺς προηγούμενους αἰῶνες τῆς ἱστορίας. Μὲ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸ πρόβλημα τῆς ἀντίθεσης ἀνάμεσα στὸν πλοῦτο καὶ στὴ φτώχεια ἀπὸ μία διαφορετική, πνευματική, σκοπιὰ ἀσχολεῖται ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Α΄ Κορ. ιβ΄ 27-ιγ΄ 8

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιστ΄ 19-31

1 Νοεμβρίου 2020

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή, αγαπητοί μου αδελφοί, ο Ευαγγελιστής Λουκάς μέσω της παραβολής του Κυρίου μάς μεταφέρει από τον πρόσκαιρο τούτο κόσμο στην μετά θάνατο ζωή και μας παρουσιάζει τις συνέπειες του τρόπου ζωής μας αλλά και της συμπεριφοράς μας προς τους συνανθρώπους μας.

Μας παρουσιάζει, λοιπόν, δύο ανθρώπους, ο ένας ήταν πλούσιος και ο άλλος φτωχός. Ο πλούσιος ζούσε μέσα στη χλιδή, φορούσε πολυτελή και ακριβά ενδύματα, διασκέδαζε καθημερινά με πλούσια φαγοπότια, ξόδευε τα πλούτη του αδιαφορώντας για ότι συμβαίνει γύρω του, αλλά και για τους συνανθρώπους του. Με λίγα λόγια τον ενδιέφερε μόνο η δική του καλοπέραση.

1 Νοεμβρίου 2020, ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ (Λουκ. ιστ΄19-31)

Γιατί λοιπόν να ὑπάρχουν πλούσιοι καί φτωχοί; Πῶς ἀνέχεται αὐτή τήν κοινωνική ἀνισότητα ὁ Θεός; Γιατί δέν ἐπιβάλλει δικαιοσύνη;

Ὁ πλούσιος Θεός, ἀδελφοί μου, ὅταν ἦρθε στή γῆ κι ἔγινε ἄνθρωπος, διάλεξε γιά τόν ἑαυτό του νά γίνει ὁ πιό φτωχός ἀπ’ ὅλους, ἀφοῦ καί σέ σταῦλο γεννήθηκε καί σέ ὅλη τή ζωή Του δέν εἶχε οὔτε ἕνα προσκέφαλο δικό Του γιά νά κοιμηθεῖ…

Αὐτός λοιπόν ὁ Κύριος εἶπε μιά παραβολή μ’ ἕναν πλούσιο καί ἕναν φτωχό:

 ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ ΛΟΥΚΑ – 1 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ  Ε΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. ιστ΄ 19-31)

«Πτωχός δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος»

Μεγάλο χάσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ὑπῆρχε ἀνάμεσα στόν πλούσιο καί στόν πτωχό Λάζαρο, στούς ὁποίους ἀναφέρεται ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ὄχι μόνο μετά τό θάνατό τους, ἀλλά ἀκόμα ἀπό τήν παροῦσα ζωή. Ὁ πρῶτος ζοῦσε μέσα στήν χλιδή καί στήν καλοπέραση. Ὁ δεύτερος μέσα στόν πόνο, στήν στέρηση καί στήν ἐγκατάλειψη. Ὁ πλούσιος εἶχε φίλους πού τούς καλοῦσε στό ἀνάκτορό του καί παρέθετε γιά χάρη τους πολυτελῆ γεύματα. Ὁ πτωχός δέν εἶχε κανέναν ἄνθρωπο νά τόν λυπηθῆ, νά τόν βοηθήση, νά τόν ἐλεήση, εἶχε μόνο τά σκυλιά πού τόν περιτριγύριζαν καί τοῦ ἔγλειφαν μέ συμπόνια τίς πληγές του. Ὁ πλούσιος ἦταν ἄνθρωπος στό σχῆμα, ἀλλά μονοφάγο θηρίο στό φρόνημα. Ὁ πτωχός εἶχε καταντήσει σκελετός στήν ὄψη, ἀλλά ἦταν ἄγγελος στήν ψυχή.

Kυριακή Ε΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λουκ. ιστ’ 19-31 (01-11-2020)

Πρεσβυτέρου Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη από το 16ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς αναπτύσσεται η παραβολή του Πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου. «Πάτερ Αβραάμ, ελέησόν με, και πέμψον Λάζαρον ίνα βάψη το άκρον του δακτύλου αυτού ύδατος και καταψύξη την γλώσσαν μου». Ποιος είναι άραγε αυτός ο τόσο τραγικός άνθρωπος, που εκλιπαρεί για λίγες μόνο σταγόνες νερό; Μόνο αυτοί που βασανίζονται τόσο πολύ, εκλιπαρούν για κάτι τόσο λίγο, τόσο μικρό. Ο άνθρωπος αυτός δεν είναι άλλος από τον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Αγίων Αναργύρων, Αποστ. ανάγνωσμα: Α’ Κορ ιβ΄ 27- ιγ΄ 8 (01-11-2020)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Οι Άγιοι Ανάργυροι

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη των Αγίων Αναργύρων Κοσμά και Δαμιανού των εξ Ασίας. Επειδή όπως είναι γνωστό από το βίο των Αγίων αυτοί είχαν διακριθεί για τα ιαματικά χαρίσματα, με τα οποία τους προίκισε η χάρη του Αγίου Πνεύματος, έχει ορισθεί την  ημέρα της εορτής τους να  διαβάζεται η αποστολική περικοπή από τη Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή όπου γίνεται λόγος για τα ποικίλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος. Το Ανάγνωσμα επίσης είναι ένα από τα επτά Αποστολικά αναγνώσματα που διαβάζονται στην ακολουθία του Αγίου Ευχελαίου.

Πριν προχωρήσουμε στο σχολιασμό της περικοπής, θα αναφέρουμε λίγα στοιχεία για τους Αγίους. 

Κυριακή E ́ Λουκᾶ

Τήν περασμένη Κυριακή (Στ ́ Λουκᾶ) εἴδαμε πῶς ἡ σχέση μέ τό διάβολο ἀποσυνθέτει τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα.

Ὁ Χριστός διώχνοντας τά δαιμόνια θεραπεύει τήν ἀσθενοῦσα ἀνθρώπινη φύση καί συνδέει καί συνθέτει ἐκ νέου τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα.

Ὁ βασικός παράγοντας πού διασπᾶ τήν ἀνθρώπινη προσωπικότητα ἀποσπώντας τόν ἄνθρωπο ἀπ’ τό Θεό καί συντάσσοντάς τον μέ τό διάβολο εἶναι ἡ ἁμαρτία.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΛΟΥΚΑ (1-11-2020)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

     Τήν παραβολή τοῦ πλουσίου καί τοῦ φτωχοῦ Λαζάρου ἀκούσαμε σήμερα στήν Εὐαγγελική Περικοπή.

     Πρέπει τώρα ὅλοι νά ἀναρωτηθοῦμε φταίει ὁ πλοῦτος γιά τήν αἰώνια καταδίκη τοῦ πλουσίου ἤ μήπως ἡ φτώχεια ἔσωσε τόν Λάζαρο;

    Ὅμως ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό εἶναι ἡ ἑξῆς, ἀδελφοί μου. Οὔτε ὁ πλοῦτος, οὔτε ἡ φτώχεια εἶναι ἡ αἰτία γιά τήν σωτηρία ἤ τήν καταδίκη κάποιου. Ἀλλά, εἶναι ἡ στάση ζωῆς πού θά κρατήσει κάποιος ἀπέναντι στίς δύο αὐτές διαφορετικές καταστάσεις, πού θά τόν ὁδηγήσει στήν σωτηρία του ἤ στήν καταδίκη του.

     Τί ἐννοοῦμε ὅμως μέ αὐτήν τήν διαπίστωση;

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ, ΟΙ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΕΙΣ ΑΓΙΟΙ»

Ὅταν ὁ Κύριος ἔστειλε τοὺς μαθητές Του νὰ κηρύξουν στὰ ἔθνη τὸ Εὐαγγέλιο, τοὺς ἐφωδίασε μὲ ἐξαιρετικὰ χαρίσματα καὶ τοὺς παρήγγειλε: «ἀσθενοῦντας θεραπεύετε, λεπροὺς καθαρίζετε, νεκροὺς ἐγείρετε, δαιμόνια ἐκβάλλετε∙ δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε». Ὁ Χριστὸς προτρέπει τοὺς Ἀποστόλους νὰ κάνουν χρήση τῶν χαρισμάτων μὲ τὰ ὁποῖα τοὺς ἐφοδίασε καὶ ταυτόχρονα τοὺς ὑπενθυμίζει ὅτι δωρεὰν τὰ ἔλαβαν καὶ δωρεὰν πρέπει νὰ τὰ μεταδώσουν. Οἱ Ἀπόστολοι τήρησαν αὐτὴ τὴν ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι, Κοσμᾶς καὶ Δαμιανός, ποὺ γιορτάζουμε σήμερα. Οἱ Ἅγιοι Ἀνάργυροι ἀξιώθηκαν ἀπὸ στὸν Κύριο νὰ θεραπεύουν θαυματουργικὰ ἀσθένειες, σύμφωνα μὲ τὴν παραγγελία Του «δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε», γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τοὺς ἔδωσε τὸν τίτλο τοῦ «Ἀναργύρου».

2020 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 25 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΕΡΓΕΣΗΝΩΝ (Λουκ. 8, 26-39)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Λούτσα, στις 25/10/1992)

Ένας συνταρακτικός διάλογος!

          Σήμερα ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για έναν άνθρωπο δαιμονισμένο. Ακούσαμε για την κατάσταση στην οποία βρισκόταν, καθώς και για το πώς βλέπει ο Χριστός τα δαιμόνια και τα δαιμόνια τον Χριστό. Επειδή ο Χριστός είναι το φως του κόσμου, έχουμε ανάγκη να πάρουμε φως από το δικό του φως. Και να διορθώσουμε τις σκέψεις μας με βάση τις σκέψεις τού Χριστού. Και να κάνουμε την γνώμη μας και την σοφία μας, αν υπάρχει, να ακολουθούν τη γνώμη και την σοφία του Χριστού. Γιατί ό,τι είναι διαφορετικό από την γνώμη και τη σοφία του Χριστού, δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια «εξυπνάδα» εντός εισαγωγικών, που οδηγεί στην καταστροφή και συνεπώς είναι ανοησία.

Ὁ Χριστός ἀνεπιθύμητος…

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Ὀκτωβρίου 2020, Στ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 27-39)

Ὁ δαιμονισμένος τῆς περιοχῆς τῶν Γαδαρηνῶν ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς. Ροῦχα δὲν φοροῦσε καὶ σὲ σπίτι δὲν κατοικοῦσε· κατοικία του εἶχε τὰ μνήματα. Καθὼς ἀντικρύζει τὸν Κύριο, τὰ δαιμόνια ἀναστατώνονται, βάζει φωνὴ μεγάλη τὸ θύμα τους: «Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου;»· ποιὰ σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σὲ μένα καὶ σὲ σένα, Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Ὑψίστου; Σὲ παρακαλῶ μὴ μὲ βασανίσεις. Τὸ δαιμόνιο ποὺ μίλησε ἦταν φοβισμένο πολύ, διότι ὁ Κύριος εἶχε διατάξει νὰ φύγει ἀπὸ τὸν ταλαιπωρημένο ἄνθρωπο. Ταλαιπωρημένο μάλιστα φρικτά, διότι γιὰ πολλὰ χρόνια τὸν εἶχαν καταλάβει τὰ δαιμόνια. Καὶ ἦταν τόσο ἀγριεμένος, ὥστε τὸν ἔδεναν οἱ ἄνθρωποι μὲ ἁλυσίδες καὶ δεσμὰ στὰ πόδια, γιὰ νὰ μποροῦν νὰ τὸν φυλᾶνε. Αὐτὸς ὅμως ἔσπαζε τὰ δεσμὰ καὶ καταδιωκόταν ἀπὸ τὰ δαιμόνια στὶς ἐρημιές.

Θεία ἀποκάλυψη!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 25 Ὀκτωβρίου 2020 (Γαλ. α΄ 11-19)

1. Μᾶς μιλᾶ ὁ Θεὸς

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπευθύνεται στοὺς Χριστιανοὺς τῆς Γαλατίας τῆς Μι­­­­κρᾶς Ἀσίας. Στὴ νεοσύστατη αὐτὴ Ἐκ­κλησία, ποὺ ὁ ἴδιος εἶχε ἱδρύσει, εἶχαν εἰσχωρήσει μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ Ἀποστόλου ἰουδαΐζοντες ψευδοδιδάσκαλοι, οἱ ὁποῖοι κήρυτταν ὅτι γιὰ τὴ σωτηρία ἦταν ἀπαραίτητη ἡ τήρηση τῶν τελετουργικῶν διατάξεων τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου καὶ προπαντὸς τῆς περιτομῆς.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ' ΛΟΥΚΑ (25-10-2020)

(Θεραπεία δαιμονισμένου εἰς τά Γάδαρα)

«Εὗρον καθήμενον τὸν ἄνθρωπον ἀφ' οὗ τὰ δαιμόνια ἐξῆλθεν ἱματισμένον καὶ σωφρονοῦντα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ» (Λκ. 8,35).

     Στό πάνω (βόρειο) μέρος τῆς Παλαιστίνης βρίσκεται ἡ Γαλιλαία μέ τή λίμνη Γεννησαρέτ. Στή μιά μεριά αὐτῆς βρισκόταν ἡ Καπερναούμ, ὅπου σύχναζε κηρύττοντας καί θεραπεύοντας ὁ Χριστός, καί στήν ἄλλη μεριά ἦταν ἡ χώρα τῶν Γαδαρηνῶν, τήν ἐπίσκεψη στήν ὁποία μᾶς περιέγραψε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ τό σημερινό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣT ́ ΛΟΥΚΑ

Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδερφοί, μᾶς μεταφέρει στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν.

Εἰσερχόμενος ὁ Κύριος στήν πόλη αὐτή, συναντήθηκε μ’ ἕναν ἄνθρωπο πλημμυρισμένο ἀπό δαιμονικές δυνάμεις, ὁ ὁποῖος, ἀναγνωρίζοντας στό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, ρώτησε: «τί θέλεις ἀπό μένα, Κύριε, σέ παρακαλῶ μή μέ βασανίσεις».

ΚΥΡΙΑΚΗ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020 – ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ 

(Λουκ. η΄ 26-39) (Γαλ. α΄ 11-19)

Πρόσωπο και κοινωνία

«ιματισμένον και σωφρονούντα»

Σε μια τραγική πτυχή στη ζωή του ανθρώπου αναφέρεται η σημερινή ευαγγελική περικοπή με την προβολή του θαύματος του δαιμονισμένου των Γαδαρηνών. Μεταγγίζει συνάμα το πιο ελπιδοφόρο μήνυμα ζωής και μάλιστα με απελευθερωτικό χαρακτήρα.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 27 - 39)

 25 Ὀκτωβίου 2020

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ

Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονιζομένου τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν, ποὺ προβάλλει τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, μᾶς δίνει ἀφορμὴ νὰ συλλογισθοῦμε πόσο καταστροφικὴ γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι ἡ κατοχή του ἀπὸ τὸν πονηρὸ δαίμονα καὶ πόσο εὐεργετικὴ ἀντιθέτως εἶναι ἡ ἐπαφή του μὲ τὸν Σωτήρα Χριστό. Καὶ εἶναι ἡ ἀντίθεση αὐτὴ τόσο κραυγαλέα, ὥστε νὰ εἶναι ἀπορίας ἄξιο πῶς εἶναι δυνατὸν ὁ ἄνθρωπος τὶς περισσότερες φορὲς νὰ προτιμᾶ τὸν Διάβολο καὶ νὰ συντάσσεται μὲ αὐτὸν ἀπορρίπτοντας καὶ καταφρονώντας τὸν Χριστό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Γαλ. α΄11- 19

Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 27-39

25 Οκτωβρίου 2020

«Και εύρον καθήμενον τον άνθρωπον αφ’ ου τα δαιμόνια εξεληλύθει, ιματισμένον και σωφρονούντα παρά τους πόδας του Ιησού»

Ένα από τα αναρίθμητα θαύματα του Θεανθρώπου, τα οποία επετέλεσε κατά την επίγεια ζωή του, είναι το θαύμα θεραπείας του δαιμονιζόμενου Γαδαρηνού. Με τον θεϊκό του λόγο εξέβαλε τη λεγεώνα των δαιμόνων από τον άνθρωπο και τον απάλλαξε από το φοβερό μαρτύριο, το οποίο μας περιγράφει ο ιερός Ευαγγελιστής. Ενδύματα δεν φορούσε, ούτε έμενε ποτέ σε σπίτι, αλλά στα μνήματα. Για πολλά χρόνια βασανιζόταν από το διάβολο. Τον έδεναν με αλυσίδες και χειροπέδες, αλλά εκείνος τα έσπαγε όλα και έφευγε κυνηγημένος από το διάβολο στα βουνά και στις ερήμους.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

(Λκ. η΄ 27-39)

Κάποτε στή Σαμάρεια, ἀγαπητοί ἀδελφοί, μετά τόν μικρό διάλογο πού εἶχε ὁ Χριστός μέ τή γνωστή ἐκείνη γυναίκα, βγῆκαν τά πλήθη ἀπό τήν πόλη καί τόν παρακαλοῦσαν νά μείνει μαζί τους. «Ὡς οὔν ἦλθον πρός αὐτόν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτόν μεῖναι παρ’ αὐτοῖς…».

Κυριακή Στ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 26 – 39 (25-10-2020)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα προέρχεται από το 8ο κεφάλαιο του κατά Λουκά ιερού Ευαγγελίου και διηγείται τη θαυμαστή θεραπεία των δαιμονιζομένων στην πόλη των Γεργεσηνών. Το περιστατικό αυτό,  τοποθετείται χρονικά, αμέσως μετά το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων και της καταπαύσεως των υδάτων.

Κυριακή Κ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα Γαλ. α΄,11-19 (25-10-2020)

Απόστολος Παύλος

Πρωτ. Τρύφωνα Παπαγιάννη

Ο Απόστολος Παύλος απευθύνεται προς τους Γαλάτας και τους λέγει ότι το Ευαγγέλιο που κήρυξε σ’ αυτούς δεν είναι επινόηση του ανθρώπου. Όχι μόνο οι άλλοι Απόστολοι αλλά κι’ αυτός ο ίδιος δεν παρέλαβε αυτό από άνθρωπο, ούτε το διδάχθηκε από άνθρωπο, αλλά το παρέλαβε κατ’ ευθείαν δι’ αποκαλύψεως του Θεού. Στη συνέχεια υπενθυμίζει ποια ήταν η διαγωγή του προτού πιστέψει στο Χριστό. Ιουδαίος στην καταγωγή ανήκε στις τάξεις των Φαρισαίων, εκπαιδεύτηκε στα Ιεροσόλυμα το Μωσαϊκό νόμο και από νεαρά ηλικία έδειξε μεγάλο ζήλο για τη δόξα του Θεού. Γι’ αυτό όταν η νέα θρησκεία του Ιησού άρχισε να ξαπλώνεται σ’ όλη την Ιουδαία και πέραν αυτής έγινε σφοδρός διώχτης και πολέμιός της. Κατά τη διάρκεια αυτού του διωγμού φωτίστηκε δι’ αποκαλύψεως από τον ίδιο τον Κύριο και από διώχτης των Χριστιανών έγινε ο πλέον θερμός υποστηριχτής του Χριστού. Απαρνήθηκε τις Ιουδαϊκές παραδόσεις και έστρεψε όλη του την αγάπη και φλογερό ζήλο υπέρ της νέας θρησκείας του Ιησού.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 25 Ὀκτωβρίου 2020

ΣΤ΄Λουκά 

Το καλό και το κακό 

Το θαύμα που μάς διηγείται η σημερινή περικοπή του Ευαγγελίου μάς αποδεικνύει, αδελφοί χριστιανοί, ότι δεν υπάρχει τιποτα που να μπορεί να αντισταθεί στο θέλημα του Θεού, ούτε αυτές οι δυνάμεις του κακού. Καθώς πλησίαζε ο Χριστός με τους μαθητές του στην χώρα των Γεργεσηνών, συνάντησαν έναν δαιμονισμένο που περιφέρονταν γυμνός έξω από την πόλη και για κατοικία του είχε τα μνήματα. Πολλά χρόνια ταλαιπωρούνταν και συχνά τον έδεναν ακόμα και με αλυσίδες για να μην κάνει κακό στον εαυτό του και στους άλλους, τις οποίες έσπαζε και έτρεχε στις ερημιές.  Μόλις είδε τον Χριστό άρχισε να φωνάζει: -Τί υπάρχει ανάμεσά μας, Ιησού, υιέ του Θεού του υψίστου; σε παρακαλώ, μη με βασανίσεις. Αυτό το τελευταίο το είπε γιατί ήδη ο Κύριος είχε διατάξει το δαιμόνιο να εξέλθει.

25 Οκτωβρίου 2020 (Λουκ H΄26-39)

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα ακούσαμε τον Ευαγγελιστή Ματθαίο να μας διηγείται την θεραπεία του δαιμονιζομένου της χώρας των Γαδαρηνών. Μέσα από την περιγραφή αντιλαμβανόμαστε, πως ο Κύριος, ως Μεσσίας, έχει την απόλυτη εξουσία και επί των υπερφυσικών δυνάμεων.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 

«ΟΙ ΔΥΟ ΠΙΘΑΝΕΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»

Οκτώβριος 25, 2020

 Ὁ Χριστός παρουσιάζεται στή διήγησή μας ὡς ἐλευθερωτής τῶν ἀνθρώπων ἀπό τίς δαιμονικές δυνάμεις πού τόν κρατοῦν αἰχμάλωτο καί τόν δυναστεύουν. Σ’ αὐτή τήν προσφορά ἐλευθερίας παρατηροῦμε δύο τρόπους ἀνταποκρίσεως τῶν ἀνθρώπων: ἡ μία ἐκπροσωπεῖται ἀπό τόν δαιμονισμένο πού θεραπεύθηκε, ἡ ἄλλη ἀπό τούς κατοίκους τῆς περιοχῆς στήν ὁποία ἔγινε τό θαῦμα.

Κυριακή των Αγίων Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου

Ερμηνεία αποστολικής περικοπής

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[Τίτ. 3, 8-15]

«Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις· μωρὰς δὲ ζητήσεις καὶ γενεαλογίας καὶ ἔρεις καὶ μάχας νομικὰς περιΐστασο· εἰσὶ γὰρ ἀνωφελεῖς καὶ μάταιοι. αἱρετικὸν ἄνθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ, εἰδὼς ὅτι ἐξέστραπται ὁ τοιοῦτος καὶ ἁμαρτάνει ὢν αὐτοκατάκριτος (: Το ότι δικαιωθήκαμε και αναγεννηθήκαμε και θα κληρονομήσουμε την αιώνια ζωή είναι λόγος και αλήθεια αξιόπιστη. Και γι’ αυτά τα θέματα θέλω να μιλάς με βεβαιότητα και με κύρος, για να φροντίζουν όσοι έχουν πιστέψει στο Θεό να πρωτοστατούν ακούραστα σε καλά έργα. Αυτά είναι τα καλά έργα και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους, αυτά για τα οποία σας μίλησα. Τις ανόητες συζητήσεις και γενεαλογίες για τους μυθικούς θεούς ή τους ευγενείς προγόνους, όπως και τις έριδες και τις διαμάχες για τον μωσαϊκό νόμο να τις αποφεύγεις, γιατί δε φέρνουν καμία ωφέλεια και είναι μάταιες.

Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Εὐαγγελιστὴν Ματθαῖον, ὁμιλία μδ΄

Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. 4-15)

 Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

  

α. Αὐτὸ ποὺ ἔλεγα προηγούμενα ὅτι, ὅταν λείπη ἡ ἀρετὴ εἶναι ὅλα περιττά, ἀποδεικνύεται τώρα πλουσιώτατα. Ἐγὼ ἔλεγα ὅτι καὶ ἡ ἡλικία καὶ ἡ ἰδιοσυγκρασία, καὶ ἡ κατοικία στὴν ἔρημο καὶ τὰ παρόμοια δὲν ὠφελοῦν, ὅταν λείπη ἡ ἀγαθὴ προαίρεση.  Αὐτὸ γίνεται ὁλοφάνερο ἀπὸ δῶ. Ἐνῶ μιλοῦσε στὸν κόσμο, τοῦ εἶπε κάποιος ὅτι ἡ μητέρα σου καὶ τ’ ἀδέλφια σου σ’ ἀναζητοῦν.  Κι αὐτὸς εἶπε·  Ποιά εἶναι ἡ μητέρα μου καὶ ποιὰ  τ’ ἀδέλφια μου;  Αὐτὰ τὰ ἔλεγε ὄχι ἐπειδὴ ντρεπόταν τὴ μητέρα,  οὔτε γιατὶ ἀρνιόταν ἐκείνην, ποὺ  τὸν εἶχε γεννήσει -ἄν ντρεπόταν δὲ θὰ γεννιόταν ἀπ’ αὐτήν. Ἤθελε νὰ φανερώση, ὅτι σὲ τίποτα δὲν τὴν ὠφελοῦσε αὐτό, ἄν δὲν κάνη  ὅλα ὅσα πρέπει.  Κι αὐτὸ ποὺ ἔκαμε ἦταν περιττὴ φιλοδοξία·  ἤθελε  νὰ δείξη στὸν κόσμο ὅτι ἔχει στὸ χέρι τὸ παιδί καὶ τὸ διατάζει·  δὲν ὑποψιαζόταν  ἀκόμα τίποτα γι’ αὐτὸν σπουδαῖο·

Κυριακή Δ’ Λουκά

Λόγος στο ευαγγέλιο που λέγει «βγήκε ο σπορέας να σπείρει τον σπόρο του»

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Βγήκε ο Κύριος να σπείρει τον σπόρο του. Πού; Στις καρδιές των ανθρώπων γιατί αυτές είναι τα χωράφια που δέχονται τα πνευματικά σπέρματα. Από αυτές άλλες μοιάζουν με δρόμο, καταπατημένες κατά κάποιο τρόπο και καταπιεσμένες από τους πονηρούς λογισμούς και τα πάθη και από τους επόπτες αυτών, τους πονηρότατους δαίμονες, άλλες μοιάζουν με πετρώδη γη, όσες από μικροψυχία και πώρωση δεν μπορούν να συγκρατήσουν μέχρι το τέλος τα σπέρματα της διδασκαλίας και να καρποφορήσουν με αυτά καρπούς προς αιώνια ζωή, και άλλες μοιάζουν με γεμάτο από αγκάθια έδαφος, επειδή το ενδιαφέρον τους συγκεντρώνεται στα κτήματα και τον πλούτο και τις πρόσκαιρες απολαύσεις και στα προερχόμενα από αυτές.

Κυριακή Δ’ Λουκά: Διδαχή εις την παραβολήν του Σπορέως (Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός)

Ομιλία του Αγίου νέου Ιερομάρτυρος και Ισαποστόλου Κοσμά του Αιτωλού, εις την παραβολήν του Σπορέως

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός και Θεός, αδελφοί μου, έχει πολλά και διάφορα ονόματα. Λέγεται Θεός, λέγεται Υιός Θεού, λέγεται και υιός ανθρώπου, λέγεται και σοφία, λέγεται και ζωή, λέγεται και ανάστασις΄ και ανάμεσα εις τα άλλα λέγεται και γεωργός, επειδή σπείρει τον σπόρον. Όπως ο ίδιος είπεν εις την παραβολήν του αγίου και ιερού Ευαγγελίου:
ήταν ένας γεωργός και εβγήκεν από το σπίτι του, επήρε σπόρον και επήγε να σπείρη εις τα χωράφια του. Και εκεί που έσπερνε δεν έπεσεν εις ένα μέρος ο σπόρος εκείνος. Άλλος έπεσεν εις την στράταν, άλλος εις την πέτραν, άλλος εις τα ακάνθια και άλλος εις την καλήν γην.

Ὁ μεγαλύτερος θησαυρός

«Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ».

Κυριακή Δ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 4-15)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Πολὺ παραστατικὴ καὶ διδακτικώτατη ἡ σημερινὴ Παραβολή, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα. Καὶ ἐπίκαιρη.  Διότι ἡ ἐποχή, ποὺ διατρέχομεν, εἶναι περίοδος σπορᾶς. Σπορεύς, ἐξήγησεν ὁ ἴδιος ὁ Κύριος, εἶναι ὁ αἰώνιος Δημιουργὸς καὶ Τροφοδότης.  Σπόρος, ὁ θεῖος καὶ σωτήριος λόγος Του. Χωράφι, εἰς τὸ ὁποῖον σπείρεται, εἶναι αἱ ψυχαὶ τῶν ἀνθρώπων.  Καὶ εἶναι λοιπηρόν, ὅτι δὲν εἶναι ὅλαι αἱ ψυχαὶ κατάλληλοι.

 2015 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 11 - ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ (Λουκ. 8, 5-15)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Σπυρίδωνα, στις 16/10/1983)

Βλάστησε μετά 4000 χρόνια!

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, μας εξηγεί γιατί μερικές φορές δεν καρποφορεί ο λόγος του Θεού. Ο Χριστός μάς λέγει ότι ο λόγος του Θεού είναι κάτι το πολύ ζωντανό. Είναι κάτι που από μόνο του έχει ζωή. Και δεν πάει ποτέ χαμένο. Είναι σπόρος. Εάν απλά τον κρατήσεις έχεις σπόρο. Πριν από 4000 χρόνια, κάποιοι αρχαίοι Αιγύπτιοι, έβαλαν μέσα σε μια πυραμίδα μια στάμνα σιτάρι. Την βρήκαν οι αρχαιολόγοι στις ημέρες μας. Και το σιτάρι ήταν τόσο καλό και καθαρό που εκείνο το λίγο που έσπειραν πειραματικά βλάστησε και καρποφόρησε. Ο λόγος του Θεού είναι κάτι πιο δυνατό από όλους τους σπόρους και από αυτό το σιτάρι. Όπου και να τον αφήσεις είναι πάντοτε ζωντανός. Έτοιμος να φυτρώσει, να βλαστήσει και να καρποφορήσει.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ (ΑΓ. ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ´ ΟΙΚ.ΣΥΝΟΔΟΥ)

Απόστολος: Τίτον γ΄ 8 – 15

Ευαγγέλιον: Λουκά η΄ 5 – 15

11 Οκτωβρίου 2020

Πάνσοφος ο δημιουργός Θεός, αγαπητοί μου αδελφοί, έπλασε τον άνθρωπο και τον τοποθέτησε μέσα στην πλούσια και ποικίλη δημιουργία Του. Και όπως αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη «εἶδεν ὁ Θεός τά πάντα ὅσα ἐποίησε, καί ἰδού καλά λίαν». Με την απέραντη αγάπη Του, και το απύθμενο ενδιαφέρον Του, δημιούργησε τα πάντα πολύ καλά, χωρίς διακρίσεις και εξαιρέσεις. Έδωσε σε όλα τις ίδιες ευκαιρίες συντήρησης και ανάπτυξης. Κι όταν ακόμη μετά την παρακοή, έχασαν οι πρωτόπλαστοι τον παράδεισο, εξακολούθησε να ενδιαφέρεται για τα δημιουργήματά Του και να αγαπά τον άνθρωπο, που είναι η κορωνίδα της δημιουργίας, όπως την γνωρίσαμε. Την τεράστια αγάπη Του για τον άνθρωπο, για μας, την απέδειξε στέλνοντας τον μονογενή Υιό Του, να σταυρωθεί για τις αμαρτίες μας. Μάς έδωσε άλλη μιαν ευκαιρία σωτηρίας. Ωστόσο, μάς έπλασε ελεύθερους και αυτεξούσιους. Να διαλέξουμε, αν θα δεχτούμε τη δωρεά της σωτηρίας.

Κυριακή Δ’ Λουκά (του Σπορέως) Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. η’ 5-15 (11-10-2020)

Διακόνου Χαρίτωνα Θεοδώρου

Η Παραβολή του σπορέως, αναφέρετε σε κάποιο γεωργό ο οποίος έσπερνε σπόρους στο χωράφι του, όμως μερικοί από τους σπόρους που έπεφταν στο δρόμο του χωραφιού είχε ως αποτέλεσμα να καταπατούνται και να καταστρέφονται  από τους διαβάτες και άλλοι να γίνονται τροφή από διάφορα πτηνά του ουρανού. Άλλοι σπόροι λόγω της πετρώδης μορφολογίας του εδάφους ξεραίνονταν επειδή δεν υπήρχε υγρασία. Άλλοι πάλι σπόροι έπεσαν σε έδαφος γεμάτο από σπόρους αγκαθιών, και όταν βλάστησαν, τους έπνιξαν τα αγκάθια τελείως. Και άλλοι σπόροι έπεσαν στην εύφορη γη και έκαναν καρπό εκατό φορές περισσότερο.

Κυριακή Αγίων Πατέρων της Ζ΄ Οικουμενικής Συνόδου, Απόστ. Ανάγνωσμα: Τιτ. γ’ 8 – 15 (11-10-2020)

Αγίων Πατέρων Ζ’ Οικουμενικής

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

Σχολιασμός

Η Εκκλησία έχει αφιερώσει τρεις από τις Κυριακές του εκκλησιαστικού έτους στην τιμή των Αγίων Πατέρων. Η πρώτη είναι η έβδομη Κυριακή από το Πάσχα, η οποία είναι αφιερωμένη στους τριακόσιους δεκαοκτώ Πατέρες, οι οποίοι συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο, η δεύτερη είναι  στις 13 Ιουλίου αν είναι Κυριακή, ή αν όχι η πρώτη Κυριακή μετά την ημερομηνία αυτή. Αυτή η Κυριακή είναι αφιερωμένη στη μνήμη των έξι πρώτων Οικουμενικών Συνόδων με έμφαση στην Δ’ Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα Κωνσταντινουπόλεως το 451 μ.Χ.  Η τρίτη Κυριακή η οποία είναι αυτή που εξετάζουμε σήμερα είναι μέσα στο μήνα Οκτώβριο και συγκεκριμένα αυτή που θα συμπέσει στις 11 του μηνός ή την πρώτη και πάλι Κυριακή μετά την ημερομηνία αυτή και είναι αφιερωμένη στη μνήμη των Πατέρων της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. η΄ 5 - 15)

Εἶναι πασίγνωστος ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας ποὺ διαχωρίζει τοὺς κλητοὺς ἀπὸ τοὺς ἐκλεκτούς: "Πολλοὶ εἰσὶ κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί!". Ὅλους τούς καλεῖ στὸ οὐράνιο δεῖπνο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν, δὲν ἀνταποκρίνονται ὅμως ὅλοι, ἀλλὰ, δυστυχῶς, ἐλάχιστοι. Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει τὴν παραβολὴ τοῦ Σπορέως, ὁ Χριστὸς ἐπεξηγεῖ γιὰ ποιοὺς λόγους κάποιοι ἄνθρωποι δὲν δέχονται τὸ κάλεσμα τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ κάποιοι ἄλλοι τὸ δέχονται. Πρόκειται γιὰ μία ψυχολογικὴ παραβολή, ποὺ ἀναλύει τοὺς διαφορετικοὺς τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους ἀντιδροῦν οἱ ἄνθρωποι στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 11 Ὀκτωβρίου 2020

Δ΄ Λουκᾶ 

Ο λόγος του Θεού και η αγαθή γη 

Κατά την σημερινή Θεία Λειτουργία, αδελφοί χριστιανοί, ακούσαμε τον Κύριό μας να μάς διηγείται την παραβολή του σπορέως[3], ο οποίος βγήκε να σπείρει τον σπόρο του. Καθώς έσπερνε, κάποιος από τον σπόρο έπεσε στον δρόμο, καταπατήθηκε και φαγώθηκε από τα πουλιά. Άλλος έπεσε στην πέτρα και αφού φύτρωσε ξεράθηκε, επειδή δεν είχε δύναμη. Άλλος πάλι έπεσε μέσα στα αγκάθια, τα οποία φύτρωσαν μαζί του και τον έπνιξαν. Κι άλλος έπεσε στην αγαθή γη, φύτρωσε και έφερε εκατονταπλάσιο καρπό. Σαν τέλειωσε την παραβολή είπε ο Χριστός: «Όποιος έχει αφτιά για να ακούει, ας ακούσει». Απόρησαν οι μαθητές και τον ρώτησαν τί σημαίνει τούτη η παρομοίωση.

 ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ́ ΛΟΥΚΑ (Λουκά η ́5–15). (11/10/2020)

(ΤΩΝ ΑΓ. ΠΑΤ ΡΩΝ ΤΗΣ Ζ ́ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ)

«Ταῦτα λέγων ἐφώνει ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω».

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σπορέα», εἶναι ἡ πρώτη ἀπό τίς παραβολές τοῦ Κυρίου. Πολλοί ἀπό τούς ἑρμηνευτές πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος εἶπε τήν παραβολή κατά τήν ἐποχή πού γίνεται ἡ καλλιέργεια τῆς γῆς, γιά τήν σπορά, καί ἔτσι ὅσοι τήν ἀκούσουν νά ἔχουν ζωντανές παραστάσεις. Ὁ Ἱ. Χρυσόστομος, συνιστᾶ ὅπως: «ἀπό τίς παραβολές τοῦ Κυρίου, νά προσπαθοῦμε νά μάθουμε τό σκοπό πού λέχτηκαν καί τή διδασκαλία τους. Θέλει νά μᾶς φανερώσει τό δρόμο γιά τή σωτηρία μας».

 ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ – 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

(Λκ. η΄ 5-15)

 Οἱ παραβολές εἶναι φτιαχτές ἱστορίες ἀπό τήν καθημερινή ζωή πού χρησιμοποιεῖ ὁ Ἰησοῦς Χριστός γιά νά διδάξει τούς ἀκροατές του καί νά κατανοήσουν τά λεγόμενά του. Ἔτσι πάντοτε πίσω ἀπό τήν διήγηση κρύβεται ἕνα βαθύτερο νόημα γιά τόν καινούριο κόσμο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ πού ἐγκαινιάζει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. H περικοπῆ ἀπό τό ἱερό Εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε περιλαμβάνει ὄχι μόνο τήν ἱστορία ἀλλά καί τήν ἑρμηνεία τῆς, τό νόημά της πού δίνεται ἀπό τό Χριστό μετά ἀπό ἀπαίτηση τῶν μαθητῶν του.

 ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΩΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΟΥΝ»

Ὁ σπόρος ἦταν ὁ  ἴδιος, ἀλλά ὅμως ἔπεσε σέ διαφορετικά μέρη. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν διαφορετικό. Ἔπεσε στὸ δρόμο καὶ τὸν πάτησαν οἱ διαβάτες, τὸν ἔφαγαν τὰ πουλιά. Ἔπεσε σὲ μιὰ περιοχὴ πετρώδη, πῆγε λίγο νὰ φυτρώσει, ὅμως σύντομα μαράζωσε, ξεράθηκε, γιατὶ δὲν εἶχε ὑγρασία. Ἔπεσε σὲ μέρος γεμᾶτο ἀγκάθια καὶ μόλις βλάστησε, τὸν ἔπνιξαν. Εὐτυχῶς ὅμως ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ γῆ μαλακή, φρεσκοσκαμμένη καὶ εὔφορη. Ἀναπτύχθηκε καὶ ἔφερε καρπὸ πολύ, ἑκατὸ φορὲς περισσότερο. «Ὁ σπόρος ἐστὶν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ», ἐξήγησε ὁ Κύριος στοὺς μαθητές Του. Καὶ ἡ γῆ εἶναι οἱ ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων.

Κυριακή Β’ Λουκά: Η χρηστότης (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Λουκά 6, 31-36]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 1-10-1989.

Ακούσαμε, σήμερα, αγαπητοί μου, στην ευαγγελική περικοπή, που είναι ένα απόσπασμα από την επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας, τον χρυσό κανόνα συμπεριφοράς προς τον πλησίον. Είπε ο Κύριος: «Καὶ καθὼς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως». Πώς θέλετε να σας συμπεριφέρονται; Κατά τον ίδιο τρόπο και εσείς να συμπεριφέρεστε προς τους άλλους ανθρώπους. Και όπως ερμηνεύει ο Θεοφύλακτος: «Ὃ ἐάν θέλῃς σύ ἐπί σεαυτοῦ, τοῦτο ἒνδειξε καί τοῖς ἑτέροις». Ό,τι θέλεις να συμβεί στον εαυτό σου, αυτό να δείξεις και στους άλλους. Και συμπληρώνει ο αυτός πατήρ: «Ὁρᾶς νόμον ἒμφυτον ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν ἐγγεγραμμένον;». «Βλέπεις», λέγει, «έμφυτο νόμο στις καρδιές μας;»

2020 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 4 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΛΟΥΚΑ

Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ (Λουκ. 6, 31- 36)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Χειμαδιό, το 1986)

Προϋπόθεση παραμονής στην Εκκλησία

Ο άνθρωπος δεν θα πάψει ποτέ, να αγωνίζεται να προστατεύσει την ζωή του, την οικογένειά του, την πατρίδα του. Και να δημιουργεί γύρω του, γύρω από την οικογένειά του, από το σπίτι του, από την πατρίδα του, τείχη ασφαλείας, πότε με πέτρες, πότε με ασπίδες και πότε με τις φωνές του: «Θέλουμε ειρήνη!»

Στην αρχαία εποχή, είχαν μόνο τείχη με πέτρες. Όποιος έμπαινε μέσα σ’ αυτά είχε ασφάλεια και όποιος έμενε απ’ έξω κινδύνευε να σφαγεί από τους εχθρούς.

ΚΥΡΙΑΚΗ 4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020 – Β΄ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. στ΄ 31-36) (Β ́ Κορ. στ ́ 16 – ζ ́ 1)

Το μεγαλείο της αγάπης

«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»

Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή που είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου, η Εκκλησία μάς παρωθεί προς την ενατένιση μιας μεγάλης αλήθειας, η οποία μπορεί να διαποτίζει όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής μας ζωής. Η αλήθεια που αποκαλύπτεται ως πραγματικότητα και δυνατότητα αληθινής ζωής, είναι ότι κριτήριο της αγάπης μας στο Θεό είναι το πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας, του πλησίον μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β ́ ΛΟΥΚΑ

Ἡ ὕψιστη των ἀρετῶν, ἀδελφοί μου, εἶναι ἡ ἀγάπη. Συγκεφαλαιώνει κάθε ἄλλη ἀρετή καί εἶναι αὐτή πού κυρίως μᾶς κάνει ὅμοιους μέ τό Δημιουργό μας, ὁ ὁποῖος εἶναι Ἀγάπη. «Αὐτό μέ τό ὁποῖο μποροῦμε (κάπως)», διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «νά ἐξισωθοῦμε μέ τόν Θεό, εἶναι τό ἐλεεῖν καί οἰκτίρειν», δηλαδή ἡ πλήρης, ἡ τελεία ἀγάπη. Σέ αὐτή τήν παν–αρετή ἀναφέρεται στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ὁ Κύριός μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΛΟΥΚΑ (04-10-2020)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

     Ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου μέσα στὸν Παράδεισο συνίστατο στὴν ἄρνηση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ καὶ στὴν προβολὴ τοῦ ἐγωϊσμοῦ του. Αὐτὸς ὁ ἐγωϊσμός, ἡ φιλαυτία, συνιστᾶ ὅλη τὴν ἀνθρώπινη τραγωδία, εἶναι ἡ ρίζα τῆς ἀρρώστειας τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου. Γι᾽ αὐτὸ καὶ ὁ Κύριος, δίνει στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τὸ κατάλληλο φάρμακο: τὴν ἀγάπη.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 04 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2020

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. στ΄ 31 - 36)

Στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, τὸ ὁποῖο εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ἐπὶ τοῦ ὅρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀκούσαμε ἕνα "ξένον ἄκουσμα", ἐντελῶς διαφορετικὸ ἀπὸ ὅ,τι διδάσκουν οἱ ἠθικολόγοι ὅλων τῶν ἐποχῶν. Ἀκούσαμε τὴν ὑπερφυέστατη ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τοὺς ἐχθρούς μας! "Ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν", διδάσκει ὁ Χριστός μας, "καὶ ἀγαθοποιεῖτε"! Καὶ μόνο αὐτὴ ἡ ἐντολὴ ἀρκεῖ, γιὰ νὰ φανερώσει τὴν θεϊκὴ προέλευση τοῦ Χριστιανισμοῦ ὡς τῆς μόνης ζωηφόρου ὁδοῦ, τὴν ὁποία ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς ἀπεκάλυψε στοὺς ἀνθρώπους διὰ τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του.

ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β' Κορ. στ΄16- ζ'1

Ευαγγέλιο: Λουκ. στ'31-36

4 Οκτωβρίου 2020

«Και έσεσθε υιοί υψίστου» (Λουκ.στ'35 )

Αυτός είναι ο προορισμός του ανθρώπου. Μέσα από την ηθική τελείωση να κατορθώσει να καταστεί «υιός του υψίστου». Να γίνει κατά χάριν παιδί του Θεού. Αυτή η «υιοθεσία», είναι δώρο του Θεού και προσφέρεταί ως δυνατότητα για όλους τους ανθρώπους, αλλά και στον καθένα ξεχωριστά, ως πράξη ελεύθερης επιλογής. Για τούτο και ο Απόστολος Παύλος υπογραμμίζει: «Ο Θεός, λοιπόν, αδελφοί μου, σας κάλεσε για να ζήσετε ελεύθεροι. Μόνο να μη γίνει η ελευθερία αφορμή για αμαρτωλή διαγωγή, αλλά με αγάπη να υπηρετείτε ο ένας τον άλλο. Άλλωστε όλος ο νόμος συνοψίζεται σε μια φράση, στο ν' αγαπήσεις τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου. Αν, όμως, δαγκάνετε ο ένας τον άλλον, προσέξτε μήπως αλληλοεξοντωθείτε» (Γαλ. ε'13-15).

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 4 Ὀκτωβρίου 2020

Β΄Λουκᾶ

Οι υιοί του Υψίστου

Την περασμένη Κυριακή, αγαπητοί χριστιανοί, είδαμε πώς οι ψαράδες της Γαλιλαίας παράτησαν τα πάντα και ακολούθησαν τον Χριστό, και ότι εάν θέλουμε κι εμείς να τον ακολουθήσουμε, είναι ανάγκη να θέσουμε προτεραιότητα την αγάπη προς τον Θεό και προς τον πλησίον, ώστε και τα βιοτικά πράγματα να συνεργούν στο αγαθό. Βέβαια, ίσως κανείς διστάζει ή ο λογισμός τού λέει ότι σήμερα τα πράγματα είναι δυσκολότερα γιατί οι συνθήκες της εποχής μας είναι διαφορετικές κι επειδή εμείς δεν έχουμε την δυνατότητα να συναναστραφούμε πρόσωπο προς πρόσωπο με τον θεάνθρωπο Ιησού. Για τον λόγο αυτό σήμερα, στην περικοπή του Ευαγγελίου που ακούσαμε νωρίτερα, ο Κύριος Ιησούς Χριστός μάς διδάσκει με ποιόν τρόπο μπορούμε να τον μιμηθούμε και να γίνουμε υιοί του Υψίστου, δηλαδή παιδιά του Θεού.

Κυριακή Β΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. στ΄ 31-36 (04-10-2020)

Ο Χρυσός Κανόνας

Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή προέρχεται από το 6ο κεφάλαιο του κατά Λουκά ιερού ευαγγελίου και αναφέρεται στον τρόπο συμπεριφοράς των χριστιανών προς τους συνανθρώπους τους. Η περικοπή αυτή είναι ένα τμήμα της Επί του Όρους ομιλίας του Ιησού Χριστού, όπως την διασώζει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στη δική του παράλληλη διήγηση με την επωνυμία της «Επί τόπου πεδινού ομιλίας». Μέσα στην ομιλία αυτή εντάσσονται οι Μακαρισμοί, η αγάπη πρός τους εχθρούς, η κρίση και η κατάκριση και η αξία της εφαρμογής των λόγων του Θεού.

Κυριακή ΙΖ΄ Επιστολών, Αποστ. ανάγνωσμα: Β΄Κορ. στ’16 ζ’ 1 (04-10-2020)

Ξένιας Παντελή, θεολόγου

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τη σχέση του χριστιανού με το Θεό. Ο Απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί ποικίλους συμβολισμούς και παραστάσεις, καταλήγοντας σε συμπεράσματα που είναι χρήσιμα για τη χριστιανική ζωή. Έπειτα διακηρύσσει ότι οι χριστιανοί είμαστε «ναός του Θεού του ζώντος. Προσδιορίζει στη συνέχεια τόσο τις σχέσεις τους με τον κόσμο, όσο και το χρέος τους απέναντι στους ίδιους τους εαυτούς τους , που είναι η καθαρότητα σαρκός και πνεύματος και η επιδίωξη του αγιασμού.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΑΡΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΩΣΗ»

Πολλοί φιλόσοφοι στή ἀρχαιότητα εἶπαν: «Μὴν κάνεις ὅ,τι δὲν θέλεις νὰ σοῦ κάνουν οἱ ἄλλοι». Σ’ αὐτὴν τὴν ἀρχὴ εἶχαν δεῖ τὸ κλειδὶ γιὰ μιὰ ἁρμονικὴ ζωὴ τῆς κοινωνίας. Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν διδασκαλία Του ἄνοιξε νέους ὁρίζοντες καὶ ἔδωσε νέες διαστάσεις στὸν παλαιὸ τοῦτο κανόνα συμπεριφορᾶς. Ἀντὶ γιὰ τὸ ἀρνητικὸ «μὴν κάνεις» τόνισε τὸ θετικό: «Αὐτὸ ποὺ θέλετε νὰ κάνουν οἱ ἄλλοι σὲ σᾶς, αὐτὸ νὰ κάνετε καὶ σεῖς σ’ ἐκείνους».