2019 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Ματθ. 2, 13-23)

ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Αγ. Κωνσταντίνο Πρεβέζης, στις 31/12/2000)

Οι δρόμοι δεν λύνουν τα προβλήματα

Ένα από τα σημάδια πολιτισμού σε ένα τόπο είναι και οι δρόμοι, το οδικό δίκτυο μιας περιοχής. Ιδιαίτερα σήμερα που ζούμε σε μια εποχή ταχύτητας, θεωρούμε ότι οι καλοί δρόμοι είναι μια από τις σημαντικές ενδείξεις πολιτισμού υψηλού βιοτικού επιπέδου.

Όλα αυτά είναι καλά. Δεν είμαστε όμως σίγουροι αν φέρνουν τους ανθρώπους πιο κοντά. Μπορεί τοπικά να μας φέρνουν πιο κοντά, αλλά δεν είναι σίγουρο αν μας φέρνουν και ψυχικά πιο κοντά.

Κυριακή 29η Δεκεμβρίου 2019 (Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα).

Μτθ. 2, 13 – 23.

«φεῦγε εἰς Αἴγυπτον» Μτθ. 2, 13

Μέσα στήν ἑορταστική ἀτμόσφαιρα τοῦ Ἁγίου Δωκεκαημέρου ἀπολαμβάνουμε τή μυστική χαρά τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως. Σήμερα, πού εἶναι ἡ πρώτη Κυριακή μετά τή μεγάλη γιορτή, ἀκοῦμε τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα πού περιγράφει τή διαφυγή τοῦ Ἰησοῦ στήν Αἴγυπτο καί τήν ἐπιστροφή Του στή Ναζαρέτ. Ὁ διεστραμμένος τύραννος Ἡρώδης καταδιώκει τό Θεάνθρωπο νομίζοντας ὅτι κινδυνεύει ὁ θρόνος του. Κατακρεουργεῖ ἀμέτρητα νήπια, ἐπειδή φοβᾶται πώς κάποιο ἀπ’ αὐτά θά τόν ἐκθρονίσει. 

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

(Γαλ. α΄ 11-19) (Ματθ. β΄ 13-23)

Το Ευαγγέλιο του Χριστού

«Γνωρίζω υμίν το ευαγγέλιον το ευαγγελισθέν υπ’ εμού ότι ουκ έστι κατά άνθρωπον»

Ο απόστολος Παύλος είχε λυπηθεί πολύ από τη συμπεριφορά των Γαλατών και την όλη στάση τους. Δεν πρόσεξαν και παρασύρθηκαν από αιρετικές διδασκαλίες ψευδαδέλφων. Διαπίστωσε ότι κλονίστηκε η πίστη τους προς τον ίδιον και κατ’ επέκταση προς το Ευαγγέλιο του Χριστού που τους είχε διδάξει και εντρυφήσει στα βαθύτερα μηνύματα και νοήματά του.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

29 Δεκεμβρίου 2019

Δυστυχώς μέσα στην συμφωνία των Χριστουγέννων, υπάρχει και μια παραφωνία. Στο γεγονός των Χριστουγέννων έλαβε μέρος η αγγελική χορωδία με το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…»Ελαβαν μέρος με την χαρά τους οι άνθρωποι. Εκπρόσωποι τους οι βοσκοί και οι μάγοι. Αλλά μέσα στην τόση χαρά υπάρχει και η παραφωνία της κακίας και του μίσους. Είναι ο Ηρώδης.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ – 29 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Μτθ. β΄ 13-23)

Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀξιωθήκαμε καί κατά τό παρόν ἔτος νά ἑορτάσουμε τό μέγα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, τό μέγιστο γεγονός τῆς ἱστορίας, «τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον».Ὁ Υἱός καί λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τή θέλησή του γίνεται υἱός ἀνθρώπου καί προσφέρει στό ἀνθρώπινο γένος τή χαρά τῆς εἰσόδου του στήν ἀναστημένη ἀτελεύτητη παρουσία Του. Κυριακή μετά τά Χριστούγεννα σήμερα καί θά λέγαμε πώς τό ἱερό εὐαγγέλιο ἀντιστρέφει τό χαρούμενο κλίμα τῆς γέννησης τοῦ Λυτρωτῆ καί μᾶς μιλάει γιά τήν ἀρνητική ὑποδοχή του ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἄς ξανακούσουμε τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα στή νεοελληνική γλώσσα.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Απόστολος: Γαλ. α΄,11-19

Ευαγγέλιο: Ματθ. β΄13-23

29 Δεκεμβρίου 2019

Γεγονός άμεσα συνυφασμένο με τη μεγάλη γιορτή των Χριστουγέννων, την οποία εξακολουθούμε να γιορτάζουμε, και που κατακλύζει τις εκκλησιαστικές ακολουθίες των ημερών, είναι η προσκύνηση των Μάγων, την οποία αξίζει να αναλύσουμε.

Είναι γνωστό πως τον Χριστό δεν τον περίμεναν μόνο οι Εβραίοι, προετοιμασμένοι από τις εξαγγελίες των προφητών. Τον περίμεναν και οι ειδωλολάτρες. Ήταν «η προσδοκία των Εθνών», των ειδωλολατρών. Την ημέρα που έδιωχνε τους πρωτοπλάστους από τον παράδεισο, ο Θεός τούς έδωσε και μιαν ελπίδα. Δεν ήθελε να περιπέσουν σε απόγνωση. Τους είπε ότι κάποιος απόγονος της γυναίκας θα συνέτριβε την κεφαλή του όφεως, θα αφαιρούσε τη δύναμη του σατανά. Οι πρωτόπλαστοι μετέφεραν την υπόσχεση αυτή του Θεού στα παιδιά τους, κι εκείνα στα δικά τους παιδιά. 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ

Ἐνῶ βρισκόμαστε ἀκόμη μέσα σέ αὐτό τό ἀσύγκριτα κατανυκτικό Χριστουγεννιάτικο κλίμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πού στά αὐτιά μας ἀντηχοῦν ἀκόμα οἱ ὁλόγλυκοι ὕμνοι τῆς γεννήσεως τοῦ Λυτρωτοῦ μας Ἰησοῦ καί καθώς τά σύμπαντα χαρᾶς πληροῦνται ἀπό τό γεγονός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, ἀκούσαμε στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή νά μᾶς ὑπενθυμίζει ὁ Ἱερός Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ὁλοκάθαρα τήν περιπέτεια τῆς Ἁγίας Οἰκογένειας μέ τήν φυγή της στήν Αἴγυπτο, τίς συγκλονιστικές στιγμές τοῦ διωγμοῦ τοῦ νεογέννητου Θείου Βρέφους καί τή σωτηρία Αὐτοῦ ἀπό τήν θηριόγνωμη ἐπιβουλή τοῦ ἀναιδέστατου Ἡρώδη.

Κυριακή IΑ’ Λουκά: Ομιλία περί προφάσεων (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)

– Το σημερινό Ευαγγέλιο διδάσκει μάθημα αναγκαίο για την σωτηρία παντός ανθρώπου.

– Αποτελούν οι προφάσεις -για τον Θεό- δικαιολογίες;

– Είναι η ασθένεια της σαρκός, η ματαιότης του κόσμου και του διαβόλου οι πειρασμοί, εμπόδια για να καταξιωθούμε των επουρανίων δωρεών του Κυρίου μας;

– Ο Θεός αποστρέφεται τις παράλογες προφάσεις. Μήπως όμως αποδέχεται τις ευλογοφανείς;

Κυριακή ΙΑ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιδ’ 16-24)

– Γιατί ο Ιησούς Χριστός στην παραβολή ονομάζει άνθρωπο το Θεό;

– Τί σημαίνει το δείπνο και γιατί χαρακτηρίζεται Μέγα;

– Γιατί στην παραβολή λέγει ότι "εκάλεσε πολλούς" και όχι όλους, αφού ο Θεός θέλει να σωθούν όλοι;

– Ποιός είναι ο "δούλος" που πηγαίνει προ του δείπνου να καλέσει και πάλι τους προσκεκλημένους;

– Ποιά είναι αυτά που ετοιμάστηκαν για τους καλεσμένους και με ποιόν τρόπο γίνεται η κλήση;

– Ποιούς εκάλεσε πρώτα ο Κύριος στο δείπνο;

2019 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ ΛΟΥΚΑ

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΔΕΙΠΝΟ (Λουκ. 14, 16-24)

† ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Ροδαυγή, στις 11/12/1994)

 Πρόσκληση: Λέξη με βαθύ νόημα

Σε κάποιο χωριό, όταν επρόκειτο να κάνουν γάμο, έβαζαν οι γονείς σ’ ένα δίσκο λουλούδια και γλυκίσματα και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι, παρακαλώντας τους ανθρώπους να πάρουν λουλούδια και γλυκίσματα και τους προσκαλούσαν, οι ίδιοι προσωπικά, να πάνε στη χαρά των παιδιών τους. Τι τιμή να προσκαλούν έναν άνθρωπο με αυτόν τον τρόπο! Τι ευγένεια που εξέφραζε η πρόσκληση! Αλλά και τι πόθο!

Ἡ Παραβολή τοῦ Μεγάλου Δείπνου

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Δεκεμβρίου 2019, ΙΑ΄ Λουκᾶ, τῶν ἁγίων Προπατόρων (Λουκ. ιδ΄ 16-24, Ματθ. κβ΄ 14)

1. Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων

Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἡ προτελευταία πρὶν ἀπὸ τὰ Χριστούγεννα καὶ ὀνομάζεται Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Προπατόρων. Κατ᾿ αὐτήν, ὅπως καὶ κατὰ τὴν ἑπόμενη, τὴν Κυριακὴ πρὸ τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως, τιμοῦμε τοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοὺς δικαίους, ὅπως τοὺς ἀποκαλεῖ ἡ Ἐκκλησία μας· ὅλους ἐκείνους ποὺ ἔζησαν στὴν πρὸ Χριστοῦ ἐποχὴ μὲ ἔντονη προσδοκία τοῦ Μεσσία καὶ εὐαρέστησαν σ᾿ Ἐκεῖνον μὲ τὴ ζωντανὴ πίστη τους καὶ τὴν ἀγωνιστικὴ ζωή τους, εἴτε ὑπῆρξαν κατὰ σάρκα πρόγονοι τοῦ Κυρίου εἴτε ὄχι. Τὶς δύο αὐτὲς Κυριακὲς ἀκοῦμε τὸν βαθὺ στεναγμὸ τῶν προχριστιανικῶν γενεῶν ποὺ ἦταν δοῦλοι τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου· αἰσθανόμαστε τὸ σκίρτημα τῆς καρδιᾶς τους, τὴ βαθύτατη προσδοκία γιὰ λύτρωση, τὴν προσμονὴ τῆς ἐποχῆς τῆς Χάριτος. Ἀκοῦμε καὶ αἰσθανόμαστε· καὶ ἑτοιμαζόμαστε γιὰ τὴ μεγάλη ἑορτή. Συνειδητοποιοῦμε ὅτι ἀπὸ τὸ σπήλαιο ἀνέτειλε ὁ ἀληθινὸς Ἥλιος, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὅτι κατηύγασε τὴν ἀνθρωπότητα μὲ τὸ ἀληθινὸ φῶς, τὸ φῶς τῆς ἀλήθειας, τῆς Χάριτος, τῆς ζωῆς. Γι᾿ αὐτὸ ἂς Τὸν δοξάζουμε γιὰ τὴ γεμάτη ἀγάπη ἐπίσκεψή Του…

Κυριακή 15η Δεκεμβρίου 2019 (Κυριακή ΙΑ΄ Λουκᾶ).

Λκ.14, 16 – 24.

«ἕτοιμά ἐστι πάντα» Λκ. 14, 17.

Τήν παραβολή τοῦ μεγάλου δείπνου ἀκούσαμε σήμερα ἀπό τό θεανδρικό στόμα τοῦ Λυτρωτῆ. Μέ ἀγάπη μᾶς ὑπόσχεται τή χαρά καί τήν τιμή τῆς συμμετοχῆς μας στό κοινό τραπέζι μαζί Του. Μᾶς καλεῖ νά γίνουμε συνδαιτυμόνες μ’ Ἐκεῖνον πού προσφέρει τόν ἑαυτό Του, γιά νά τραφοῦμε καί νά γευθοῦμε τή σωτηρία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄Τιμ. α΄8-18

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιδ΄ 16-24

15 Δεκεμβρίου 2019

«Έρχεσθε, ότι ήδη έτοιμά εστι πάντα» (Λουκ. ιδ΄17)

Ο Θεός δημιούργησε για χάρη του ανθρώπου δυο παραδείσους, ένα γήινο και ένα ουράνιο, με στόχο ο άνθρωπος να γίνει κοινωνός της Χάριτος του Θεού και μέτοχος της Βασιλείας Του. Έτσι ο άνθρωπος ξεκινώντας από το «κατ’εικόνα» θα έφθανε στο «καθ’ομοίωσιν Θεού». Ωστόσο η παραμονή στον πρώτο και η είσοδος στον δεύτερο θεμελιώθηκε πάνω σε ένα βασικό όρο. Και αυτός ο όρος, ήταν και εξακολουθεί να παραμένει ο ίδιος. Δηλαδή, η ελευθερία του ανθρώπου.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

15 Δεκεμβρίου 2019

Ψεύτικα ή αληθινά είναι τα Χριστούγεννα; Αν ήταν ψεύτικα θα είχε σβήσει ο εορτασμός τους. Το ψεύτικο κρατάει ένα-δύο, άντε τρία χρόνια. Δεν κρατεί 2019 χρόνια. Αν ήταν ψεύτικα τα Χριστούγεννα δεν θα συγκινούσαν εκατομμύρια ψυχές. Καμία καμπάνα δεν είναι πιο γλυκιά από την καμπάνα των Χριστουγέννων. Καμιά μουσική δεν συναρπάζει περισσότερο από το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ…» Δεν είναι ψεύτικα. Είναι αληθινά τα Χριστούγεννα

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιδ΄ 16-24)

Ἀγαπητοί ἀδελφοί. Μέ τή σημερινή παραβολή ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τήν εἰκόνα τοῦ μεγάλου δείπνου, γιά νά δηλώσει μία βαθειά πραγματικότητα, πού δημιουργεῖ σέ κάθε ἐποχή μία ἰσχυρή ἐντύπωση.

Ἡ περικοπή ἔχει δεχτεῖ πολλές ἑρμηνεῖες μέχρι σήμερα. Ἡ θέση της στό λειτουργικό ἔτος κοντά στή γιορτή τῶν Χριστουγέννων, δίνει τήν εὐκαιρία νά γίνει λόγος γιά τήν προσέλευση στή Θεία Κοινωνία. Ἄλλοι ἀναζητοῦν στό λόγο τοῦ Χριστοῦ ἄλλους συμβολισμούς καί ἐφαρμογές.

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΟΣ

(Β΄ Τιμ. Α΄8-18) (Λουκ. ιδ΄ 16-24)

Ελευθερίου Ιερομάρτυρος

«Την καλήν παραθήκην φύλαξον διά Πνεύματος Αγίου»

Μνήμη του αγίου ιερομάρτυρος Ελευθερίου σήμερα και ο απόστολος της ημέρας είναι αφιερωμένος στην χάρη του. «Ελευθέριος, ως αδουλόνους (δηλαδή αδούλωτος στον νου) φύσει, Σπάθας θεωρών, ουκ εδουλούτο πλάνη», αναφέρει ο Ιερός Συναξαριστής. Τιμάται  μάλιστα σήμερα και η Ανθία η μητέρα του. «Η αγία Ανθία, η μήτηρ του αγίου Ελευθερίου, περιχυθείσα τω του υιού νεκρώ ξίφει τελειούται».

Τὸ Μέγα Δεῖπνο

Σήμερα, Κυριακὴ τῶν Προπατόρων, στὰ ἀναγνώσματα τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀκοῦμε τὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκὰν Εὐαγγέλιο (ιδ ́, 16-24), ἡ ὁποία ἀναφέρεται στὴν παραβολή τοῦ μεγάλου καὶ ἐνδόξου δείπνου ποὺ πραγματοποίησε κάποιος ἄνθρωπος, ἄρχοντας, στὸ ὁποῖο ἀρνήθηκαν νὰ παρευρεθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν οἱ ἐκλεκτοὶ προσκεκλημένοι, προβάλλοντας ὁ καθένας διάφορες προφάσεις, τάχα, βιοτικῶν μεριμνῶν, καταλήγοντας ὅμως ὅλοι στην ἴδια ἀπάντηση: «ἔχε με παρῃτημένον»! Ἔτσι ἡ αἴθουσα τοῦ δείπνου, ὁ οἶκος τοῦ ἄρχοντος καὶ οἰκοδεσπότου, γέμισε ἀπὸ ἄλλους, νέους, προσκεκλημένους καὶ πτωχοὺς καὶ ἀνάπηρους καὶ χωλοὺς καὶ τυφλούς, οἱ ὁποῖοι μαζεύτηκαν ἀπὸ τοὺς δρόμους καὶ τὶς πλατεῖες καὶ τὰ χωράφια καὶ ἐπειδὴ ὑπῆρχε ἀκόμη χῶρος καὶ ἀπὸ διαβάτες περαστικούς... Καὶ οἱ προσκεκλημένοι δὲν γεύτηκαν τοῦ δεἰπνου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΙ ΚΛΗΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ»

Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ περιγράφεται στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ σὰν ἕνα μεγάλο συμπόσιο στὸ ὁποῖο καλοῦνται νὰ λάβουν μέρος ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Ἐν τούτοις οἱ καλεσμένοι δὲν ἀνταποκρίνονται στὴν πρόσκληση, προβάλλοντας διάφορες δικαιολογίες, παρμένες ἀπὸ τὴν καθημερινὴ ζωή. Τὸ χωράφι, τὰ πέντε ζεύγη βοδιῶν, ὁ γάμος, εἶναι τρεῖς ἀπὸ τὶς πολλὲς πιθανὲς περιπτώσεις καί δικαιολογίες προερχόμενες ἀπό τήν ἄψυχη φύση, ἀπό τό ζωϊκό βασίλειο καί τήν ἀνθρώπινη κοινωνία, ποὺ μποροῦν νὰ κρατήσουν τὸν ἄνθρωπο μακρυὰ ἀπὸ τὸ θεῖο προσκλητήριο, ἀπό τήν συμμετοχή του στό μεγάλο συμπόσιο. Αὐτά πού ἔδωσε ὁ Θεός σάν δῶρα στόν ἄνθρωπο ἐμποδίζουν τήν ἀνταπόκρισή του στό θεῖο προσκλητήριο.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΑ΄ ΛΟΥΚΑ

(Β΄Τιμ. α΄ 8 -18)

«Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῇς τὸ μαρτύριον τοῦ Κυρίου ἡμῶν…, ἀλλὰ συγκακοπάθησον τῷ εὐαγγελίῳ κατὰ δύναμιν Θεοῦ»(Β.Τιμ. α΄ 8).

Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἀφιερωμένο στό σεπτό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Ἐλευθερίου, τοῦ ὁποίου τήν ἱερά μνήμη ἐπιτελεῖ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας.

Ὁ Χριστός ζήτησε ἀπό τούς μαθητές Του νά γίνουν μάρτυρές Του «ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς». Νά δίδουν τή μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο. Τό ἴδιο ζητᾶ τώρα καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπό τό μαθητή καί πνευματικό του παιδί, τόν Ἀπόστολο Τιμόθεο, τό ἴδιο ζητᾶ ὁ Χριστός καί ἀπό τόν κάθε ἄνθρωπο πού πιστεύει σ’Αὐτόν. «Ὅποιος μέ ὁμολογήσει μπροστά στούς ἀνθρώπους, θά τόν ὁμολογήσω καί ἐγώ μπροστά στόν οὐράνιο πατέρα μου».

Κυριακή I’ Λουκά: Ομιλία περί υποκρίσεως (Νικηφόρος Θεοτόκης, Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως)

(Λουκ. ιγ΄10-17)

– Πότε γινόμαστε υποκριτές;

– Ποιός είναι ο σκοπός του υποκριτή;

– Είναι οι πολιτικοί υποκριτές σήμερα;

– Όπου κυριεύει η υποψία, η αμφιβολία και ο φόβος εκείθεν φεύγει η αγάπη.

– Γιατί ο του κόσμου Λυτρωτής ονόμασε την αμαρτίαν της υποκρισίας ζύμη;

Κυριακή Ι’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιγ΄10-17)

– Ο σατανάς κατά άδεια ή κατά παραχώρηση του Θεού επιφορτίζει τον άνθρωπο με ασθένειες.

– Γιατί ο ευαγγελιστής λέγει ότι η συγκύπτουσα είχε πνεύμα ασθενείας και όχι ότι ασθενούσε;

– Τί συμβολίζει η ασθένεια όπου η γυναίκα δεν μπορούσε να υψώσει την κεφαλή της στον ουρανό, αλλά έβλεπε πάντα εις την γην;

– Γιατί ο Ιησούς χωρίς σχετικό αίτημα από κανέναν σπεύδει να θεραπεύσει την γυναίκα; Τί μας διδάσκει αυτή η ενέργεια;

2019 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 8 - ΚΥΡΙΑΚΗ Ι ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΣΥΓΚΥΠΤΟΥΣΗΣ (Λουκ. 13, 10 - 17)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλιππιάδα, στις 4/12/1994)

Τα φαινόμενα απατούν

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος είχε πάει σε ένα χωριό της Παλαιστίνης. Ήταν Σάββατο και οι Εβραίοι ήταν μαζεμένοι στη συναγωγή τους. Εκεί ο Κύριος έκανε το κήρυγμά Του. Τα μάτια όλων και η προσοχή τους, είχαν καρφωθεί στο πρόσωπο του Χριστού και στον λόγο Του. Επιθυμούσαν να ακούσουν όσα περισσότερα μπορούσαν για να ωφεληθεί η ψυχή τους.

Ἡ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 8 Δεκεμβρίου 2019, Ι΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

1. Ἡ δύναμη τοῦ Χριστοῦ

Ἄλλο ἕνα θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, θαῦμα θεραπείας καὶ συγχρόνως ἀπελευθερώσεως ἀπὸ δαιμόνιο, ἀκούσαμε στὴν Εὐαγγελικὴ περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς: τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, δηλαδὴ μιᾶς γυναίκας ποὺ εἶχε τὸ σῶμα της διαρκῶς κυρτωμένο καὶ δὲν μποροῦσε καθόλου νὰ σηκώσει τὸ κεφάλι της.

Ὁ Κύριος κάποιο Σάββατο δίδασκε σὲ Συν­αγωγή. Ὅταν διέκρινε στὸ ἀκροατήριο τὴ συγ­κύπτουσα, διέκοψε τὴν ὁμιλία Του καὶ τῆς εἶπε:

–«Γύναι, ἀπολέλυσαι τῆς ἀσθενείας σου». Γυναίκα, εἶσαι ἀπελευθερωμένη ἀπὸ τὴν ἀρρώστια σου· καὶ ἔβαλε ἐπάνω της τὰ χέρια Του. Ἐκείνη ἀμέσως θεραπεύθηκε, ἐπανέκτησε τὴν ὄρθια στάση τοῦ σώματός της καὶ δόξαζε τὸν Θεό.

Κυριακή 8η Δεκεμβρίου 2019 (Κυριακή Ι΄ Λουκᾶ).

Λκ. 13, 10 – 17.

«τῇ ἡμέρᾳ Σαββάτου» Λκ. 13, 14.

Κατά τήν εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας ὁ πάνσοφος Δημιουργός καί Προνοητής Κύριος ἔρχεται σήμερα στή Συναγωγή, γιά νά διδάξει στούς ἀνθρώπους τό θέλημά Του. Νά διδάξει τό ἀληθινό νόημα τοῦ νόμου πού ἄφησε ὡς παρακαταθήκη στήν ἀνθρωπότητα καί νά διορθώσει τίς παραχαράξεις καί τίς διαστρεβλώσεις πού ἔφερε ἡ ἁμαρτωλότητα καί ἡ ἀνυπακοή κάποιων ὑποκριτῶν.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι ́ ΛΟΥΚΑ

Ἡ Θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας

Ἡ Εὐαγγελική περικοπή τῆς ἡμέρας ἀπό τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ κάνει λόγο γιά τήν Θεραπεία μίας γυναίκας πού ἐπί δεκαοχτώ χρόνια βασανιζόταν ἀπό μία ἀρρώστια πού τήν ἀνάγκαζε νά περπατᾶ πάντα σκυμμένη καί ὑποβασταζόμενη ἀπό τήν βακτηρία της.

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὅπως γνωρίζουμε μέσα ἀπό διάφορες Εὐαγγελικές περικοπές, τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου κατά τό ἔθος τῶν Ἰουδαίων πήγαινε σέ διάφορες συναγωγές, διάβαζε καί ἑρμήνευε τίς γραφές διδάσκοντας στόν κόσμο τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τό συγκεκριμένο, λοιπόν, Σάββατο, ὅπως μᾶς τό περιγράφει ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, πηγαίνει σέ μιά συναγωγή γιά τήν προσευχή. Ἀνάμεσα στόν κόσμο ὑπῆρχε μία γυναίκα σκυμμένη καί ὑποβασταζόμενη ἀπό τήν Βακτηρία της. Αὐτή ἡ γυναίκα δοκιμαζόταν ἐπί δεκαοχτώ ὁλόκληρα χρόνια ἀπό μία δαιμονική ἀρρώστια στήν σπονδυλική της στήλη πού δέν τῆς ἐπέτρεπε οὔτε νά σηκώσει ψηλά το κεφάλι της.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφες. δ΄1-7

Ευαγγέλιον: Λουκ. ιγ΄ 10 - 17

8 Δεκεμβρίου 2019

«Και ιδού γυνή ην πνεύμα έχουσα ασθενείας έτη δέκα και οκτώ...»

Ήταν μακροχρόνια και βασανιστική η ασθένεια της γυναίκας της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής. Υπέφερε για δεκαοκτώ χρόνια, μιαν ολόκληρη ζωή. Και η αρρώστια της ήταν βαριά «Ην συγκύπτουσα και μη δυναμένη ανακύψαι εις το παντελές». Ήταν καμπουριασμένη και δεν μπορούσε καθόλου να ανορθωθεί.

Θα αναζήτησε, ασφαλώς, τη θεραπεία της σε νοσοκομεία και γιατρούς.

Το ποθούμενο, όμως, ήλθε από τον Χριστό, ως επιβράβευση της μακροχρόνιας υπομονής και της πίστης της∙ μιας πίστης που, παρά την σωματική παραμόρφωση, δεν της επέτρεπε να μένει μακρυά από τη συναγωγή την ημέρα του Σαββάτου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Ι΄ ΛΟΥΚΑ – ΚΕ’  ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Εφεσ. δ΄ 1-7) (Λουκ. ιγ΄ 10-17)

Ουράνια πυξίδα

«αξίως περιπατήσαι της κλήσεως»

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο Παύλος καλεί όλους τους ανθρώπους «αξίως περιπατήσαι της κλήσεως, ής εκλήθησαν». Δηλαδή να αξιωθούν να βαδίζουν στη ζωή τους σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, το οποίο οδηγεί στην εν Χριστώ σωτηρία. Ακριβώς, στο Πρόσωπο του Χριστού ανακεφαλαιώνεται η χάρη του Θεού που καθιστά τον άνθρωπο «συμμέτοχον της Βασιλείας του Θεού εν Χριστώ».

«Αξίως περιπατήσαι»

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ ΛΟΥΚΑ – 8 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιγ΄ 10-17)

* * *

Μὲ τὴ θεραπεία τῆς συγκύπτουσας γυναίκας τὴ μέρα τοῦ Σαββάτου, ποὺ ἔκαμε σήμερα ὁ Ἰησοῦς Χριστός, μᾶς δίδαξε τὸ πραγματικὸ νόημα τῆς ἡμέρας αὐτῆς, ποὺ εἶναι ἡ ἀγαθοεργία καὶ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τὸ Σάββατο ἦταν γιὰ τοὺς Ἰσραηλῖτες ἡμέρα ἀργίας, ὅπως εἶναι γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανοὺς ἡ ἡμέρα της Κυριακῆς. Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς εἶναι ἀφιερωμένη στὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, γι᾽ αὐτὸ καὶ ὀνομάζεται Κυριακή. Ἀπὸ τὰ πρῶτα χριστιανικὰ χρόνια, τὰ χρόνια τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, οἱ πιστοὶ χριστιανοὶ σταματοῦσαν ἀπὸ κάθε ἐργασία, συνάγονταν στοὺς ἱεροὺς Ναοὺς καὶ ἔκαμαν ἱερὴ σύναξη, δηλαδὴ τελοῦσαν τὴ θεία Λειτουργία. Ἡ ἡμέρα αὐτὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὸν Κύριο, καὶ ὅποιος τὴ μέρα αὐτὴ, τῆς Κυριακῆς, ἐργάζεται, λέγει ὁ ἅγιος Κοσμᾶς, τὸ κέρδος αὐτὸ εἶναι τοῦ διαβόλου. Ὁ πιστὸς καὶ καλὸς χριστιανὸς ἀργεῖ τὴ μέρα τῆς Κυριακῆς ἀπὸ κάθε ὑλικὸ ἔργο καὶ πηγαίνει στὴν Ἐκκλησία νὰ λειτουργηθῆ. Μὲ τὴ θεία Λειτουργία ὁ χριστιανὸς γίνεται μέτοχος καὶ κοινωνὸς τοῦ ὑπερτάτου μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας· τελεῖ μαζὶ μὲ τὸν Ἱερουργὸ Ἱερέα τὴν ἀναίμακτη θυσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ τελέστηκε ἐπάνω στὸ Γολγοθᾶ, καὶ συνεχίζεται ἀπαράλλακτα μέσα στὴν Ἐκκλησία  ἀπὸ τὸ θεῖο Λειτουργὸ στοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ I΄ ΛΟΥΚΑ

8 Δεκεμβρίου 2019

Πολλές φορές ακούμε το ερώτημα…Χρειάζεται ο Ναός; Το ακούμε από ανθρώπους που ενοχλούνται από την καμπάνα και τις άλλες εκδηλώσεις του Ναού. Και μόνον η παρουσία του Χριστού μέσα στον Ναό αρκεί ως απάντηση. Ο Ευαγγελιστής Λουκάς αναφέρει ότι ο Κύριος είχε συνήθεια να πηγαίνει κάθε Σάββατο στην Συναγωγή, που ήταν το αντίστοιχο του Ναού. Πήγαινε στην Συναγωγή για να μελετήσει τον νόμο.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΥΠΟ Η ΑΓΑΠΗ»

Μιά καταδίκη τῆς θρησκευτικῆς τυπολατρείας καί ὑποκρισίας ἀποτελεῖ ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ καί ὑπογραμμίζει τήν ἀπέραντη  ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο καὶ ὄχι γιὰ τοὺς θεσμοὺς ποὺ ὁ ἴδιος ἔθεσε γιὰ νὰ ὀργανώσει τὴ ζωή του. Πολλὲς φορὲς οἱ θεσμοὶ, οἱ νομικές διατάξεις καί οἱ θρησκευτικοί τύποι γίνονται φραγμοί πού παγιδεύουν τόν ἄνθρωπο καί καταπνίγουν τήν ἐλευθερία του. Αὐτό συνέβη μέ τόν ἰουδαϊσμό τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ, αὐτό μπορεῖ νά συμβεῖ καί μέ τόν χριστιανισμό κάθε ἐποχῆς, ὅταν οἱ ἄνθρωποι δὲν θεωροῦν τὸν τύπο σὰν μέσο, ἀλλὰ σὰν σκοπό.

Εις την Αγίαν Βαρβάραν (4 Δεκεμβρίου)

Αγία Βαρβάρα  Υπόδειγμα της προς το Θεό Αγάπης

Οι Πατέρες της Εκκλησίας, υποστηρίζουν πως ο κάθε άνθρωπος είναι και μια ζωντανή ανεπανάληπτη εικόνα του Θεού.  Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής αναφέρει πως «πάσα φύσις λογική, εικών του Θεού εστίν.»  Έτσι για την Ορθόδοξη Πατερική Γραμματεία ο εικονισμός του Θεού στο ανθρώπινο πρόσωπο, σε συνδυασμό με την προς το Θεό αγάπη, καθιστούν τον άνθρωπο θέσει και ενεργεία Θεό.

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΒΑΡΒΑΡΑ (4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΒΑΡΒΑΡΑ (4 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ)

«Η αγία Βαρβάρα ζούσε επί Μαξιμιανού, του βασιλιά του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους, κόρη κάποιου ειδωλολάτρη Διοσκόρου, ο οποίος την φύλασσε  σε υψηλό πύργο, λόγω της ανθηρής σωματικής ωραιότητάς της. Το γεγονός ότι ήταν κόρη που σεβόταν τον Χριστό δεν άργησε να έλθει σε γνώση του πατέρα της. Έμαθε δηλαδή τα σχετικά με την πίστη της, όταν ανοικοδομούσε λουτρό. Κι ενώ αυτός είπε να φτιάξουν δύο παράθυρα σ’ αυτό,

ΥΙΟΙ ΘΕΟΥ

Ἀπόστολος Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας –Γαλάτας γ΄ 23-δ΄ 25

«Διά τῆς πίστεως εἶσθε ὅλοι υἱοί Θεοῦ ἐν Χριστῷ»

Μακαρίζομεν καί εὐλογοῦμεν τό στόμα τοῦ θείου Ἀποστόλου Παύλου, ἀγαπητοί μου, τό ὁποῖο ἐκήρυξε καί διελάλησε τήν μεγάλη αὐτή ἀλήθεια ὅτι ὅσοι πιστεύουν στήν θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅσοι πιστεύουν στήν Ἁγία Τριάδα, ὅσοι πιστεύουν στό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, ὅσοι πιστεύουν στά δόγματα τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἶναι ὅλοι υἱοί Θεοῦ. Ἄνδρες, γυναῖκες, παιδιά, μορφωμένοι, ἀμόρφωτοι, ἄρχοντες, ἰδιῶτες μποροῦν νά ἔχουν αὐτο τό μεγάλο ἀξίωμα, νά εἶναι τιμιώτερο καί ἐνδοξότερο αὐτοῦ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.

Αγία Βαρβάρα, Άγιος Ιωάννης Δαμασκηνός, Άγιος Σεραφείμ Φαναρίου

Απομαγνητοφωνημένο κήρυγμα του Σεβ. Μητροπολίτου Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κ. Ιωάννου επι  τη εορτή της Αγίας μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας

Η αγία μας Εκκλησία τιμά σήμερα την μνήμη μεγάλων άγιων, που έζησαν σε διάφορες εποχές. Η Αγία Βαρβάρα ζει στους πρώτους αιώνας, στους αιώνας των διωγμών. Ακολούθως ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ζει σε μία περίοδο και εποχή, όπου πάλι η πίστις διώκεται μέσω των αιρέσεων και μέσω των ποικίλων παγίδων του αρχεκάκου όφεως. Και ο Άγιος Σεραφείμ Επίσκοπος Φαναρίου ζει στην εποχή των νεομαρτύρων, στην εποχή που η πατρίδα μας ήτο κατεχόμενη από τους Τούρκους Οθωμανούς.

Το Μαρτύριο, οι Μάρτυρες, οι Άγγελοι και η προτροπή γιά νέους Αγίους

Αγ. Βαρβάρας

Αλήθεια αδελφοί μου, πώς τιμάται ένας Άγιος της Εκκλησίας μας; Ή μάλλον πώς πρέπει να τιμούμε εμείς οι σημερινοί Νεοέλληνες Ορθόδοξοι Χριστιανοί, την Μεγαλομάρτυρα Αγία Βαρβάρα; Και μάλιστα εμείς που εκκλησιαζόμαστε στον Ιερό Ναό της;

Πολλές φορές έχουμε πει ότι τους Αγίους τους τιμάμε όταν μιμούμεθα το φρόνημά τους. Όταν ακολουθούμε τον τρόπον της ζωής τους. Όταν καλλιεργούμε τις δικές τους αρετές και ειδικά την έμπρακτη πίστη τους, που έφτανε μέχρι την ομολογία και το μαρτύριο.

Ἁγία Βαρβάρα (4-12-2011)

Ὁ π. Ἰουστίνος Πόποβιτς, ἕνας Σέρβος ἅγιος τῶν ἡμερῶν μας, λέει ὅτι οἱ βίοι τῶν Ἁγίων φανερώνουν σαφῶς καί ἀποδεικνύουν, ὅτι κάθε ἅγιος εἶναι ὁ Χριστός ἐπαναλαμβανόμενος. Στό πρόσωπο κάθε ἁγίου βλέπουμε τόν Χριστό. Στήν πραγματικότητα αὐτό εἶναι καί κάθε χριστιανός, κατά τό μέτρο βέβαια τῆς πίστεώς του. Ὅσο περισσότερο πιστεύει, τόσο περισσότερο ἅγιος εἶναι, τόσο περισσότερο ἁγιοποιεῖται.

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Τῆς Ἁγίας: Γαλ. γ΄ 23 - δ΄ 5: 

1. «Υἱοὶ Θεοῦ»

Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολὴ εἶναι ἀφιερωμένη στὴ μνήμη τῆς ἁγίας, ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Βαρβάρας. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος γράφει ὅτι, προτοῦ νὰ ἔλθει ἡ ἐποχὴ τῆς Χάριτος, ὅπου ἡ πίστη πλέον ἔχει κεντρικὴ σημασία γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Νόμος κρατοῦσε τοὺς Ἰουδαίους καλὰ κλεισμένους σὰν σὲ φρούριο. Δὲν εἶχε ἀκόμη ἀποκαλυφθεῖ τὸ μυστήριο τῆς πίστεως καὶ ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος τοὺς εἶχε δοθεῖ γιὰ νὰ τοὺς παιδαγωγεῖ, ὥστε νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Χριστὸ ὡς Σωτήρα κι ἔτσι νὰ βροῦν τὴ σωτηρία.

Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ομιλία κατά των εμποδιζόντων τους εργαζομένους την αρετήν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιη΄ 35 – 43)

– Υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνον δεν συνεργούν αλλά και εμποδίζουν τα καλά έργα. Ποιά είναι τα αίτια αυτής της αμαρτίας;

– Πώς χαρακτηρίζει το Άγιο Πνεύμα διά του αποστόλου Παύλου εκείνους που εμποδίζουν της αρετής τα έργα;

– Με ποιούς τρόπους πέφτουμε σε αυτή την αμαρτία;

Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 18, 35-43)

Εκτός από τον ευαγγελιστή Λουκά, την υπόθεση του τυφλού περιγράφουν και οι Μάρκος και Ματθαίος. Ο Ματθαίος όμως μιλά για δύο τυφλούς. Γιατί;

Γιατί ο Χριστός ρωτάει τον τυφλό το αίτημά του; Δεν γνώριζε τι επιθυμούσε ο τυφλός;

Γιατί ο Θεάνθρωπος αποδίδει την θεραπεία του τυφλού στην πίστη του;

Ο τυφλός τής Ιεριχούς καί οί ολίγοι σωζόμενοι. Ομιλία π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου στην Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά (Κυριακή του Τυφλού)

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Κυριακή ΙΔ' Λουκά. 2.12.2007

Τώρα το θαύμα πιστεύω ότι οι περισσότεροι το ακούσατε.
Το θαύμα, ποιό θαύμα, αυτό που μας περιέγραψε το Ευαγγέλιο, αυτό το θαύμα.
Ένας τυφλός καθότανε σε μια γωνιά εκεί του δρόμου, και είχε απλωμένο το χέρι του και ζητούσε ελεημοσύνη.
Ζητούσε καμιά δεκάρα ή κάνα κομμάτι ψωμί, για να φάει ο καημένος.
Αφού ήταν τυφλός, για κείνη την εποχή ήταν δραματικές οι καταστάσεις των τυφλών.

2019 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ (Λουκ. 18, 35 - 43)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Στεφάνη, στις 3/12/2006)

Ήξερε που να απευθυνθεί 

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγε στην Ιεριχώ. Εκεί, ένας τυφλός, άκουσε ότι περνά ο Χριστός και άρχισε να φωνάζει : «Ιησού, υιέ του Δαυΐδ, ελέησέ με». Το έκανε γιατί είχε ακούσει ότι ο Χριστός κάνει θαύματα.

Οι άνθρωποι γύρω τον επέπλητταν: «Τι φωνάζεις τόσο δυνατά; Σταμάτα επιτέλους. Μας πήρες τα αυτιά». Αλλ’ αυτός φώναζε περισσότερο γιατί ήξερε ότι από κανένα δεν έπρεπε να περιμένει θεραπεία παρά μόνο από τον Χριστό. Πλησίασε ο Ιησούς και τον ρώτησε:

-Γιατί φωνάζεις; Τι θέλεις;

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὁ Χριστός, ἡ εἰρήνη μας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 1 Δεκεμβρίου 2019, Κυρ. κδ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

1. Ἡ εἰρήνη

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ γιατί ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας. «Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν», λέει. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Ἐθνισμό, ἕνα λαό. Γκρέμισε τὸν τοῖχο ποὺ δημιουργοῦσε ὁ φραγμὸς τοῦ νόμου, ποὺ ὀρθωνόταν ἀνάμεσα στοὺς δύο λαούς. Δηλαδὴ κατέλυσε τὴν ἔχθρα τῶν δύο λαῶν, ἀφοῦ κατήργησε μὲ τὸ αἷμα του τὸ νόμο τῶν ἐντολῶν ποὺ ἐνῶ πε­ρι­εῖχε ἐπιβλητικὲς προσταγές, δὲν ἔδινε ὅ­μως καὶ τὴ χάρη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν τήρηση τῶν προσταγμάτων αὐτῶν. Καὶ ἑνώνοντας τοὺς δύο λαοὺς μὲ τὸν Ἑαυτό του δημιούργησε μιὰ νέα ἀνθρωπότητα, κι ἔτσι ἔφερε εἰρήνη μεταξύ τους. Καὶ μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο ἕνωσε σ’ ἕνα σῶμα τοὺς δύο λαοὺς καὶ τοὺς συμφιλίωσε καὶ μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ προηγουμένως θανάτωσε τὴν ἔχθρα μὲ τὸ θάνατό του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄,-14-22

Ευαγγέλιο Λουκ. ιη΄, 35-43.

1 Δεκεμβρίου 2019

«Ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε» (Λουκ. ιη’,42)

Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μεγάλη η ταλαιπωρία του τυφλού της Ιεριχούς. Τυλιγμένος για χρόνια στο σκοτάδι, επιβίωνε απλώς, με τις ελεημοσύνες των περαστικών, χωρίς αξιώσεις μιας υποφερτής ανθρώπινης ζωής. Κάποια στιγμή, όμως, παρουσιάζεται στη ζωή του ο Χριστός, που του χαρίζει το φως και του δημιουργεί προϋποθέσεις, μιας ανετότερης ζωής, λουσμένης και στο φως της θεογνωσίας.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, ο Χριστός «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας». Σκόρπιζε απλόχερα τις ευεργεσίες Του· δρούσε πάντοτε στοχευμένα, έχοντας υπόψη Του κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ήθελε να κατοχυρώνει τη διδασκαλία Του με τα θαύματά Του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1η Δεκεμβρίου 2019

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(Ἐφεσ. β΄ 14-22)

«……….δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.» (Ἐφεσ. β΄ 18).

1. Συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Ἀγεφύρωτο ἦταν τὸ χάσμα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων. Ἡ ἁμαρτία εἶχε ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν εἶχε παρασύρει στὴν εἰδωλολατρία. Ἀκόμα κι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἔβλεπαν τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ἐνοχή τους ἀπέναντί Του καὶ περίμεναν τὸν Λυτρωτὴ ποὺ θὰ τοὺς χάριζε καὶ πάλι τὴν κοινωνία μὲ τὸν πανάγαθο Δημιουργό.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ́ ΛΟΥΚΑ

(Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν ὁποία τήν βρίσκουμε καί σέ ἄλλους δυό Εὐαγγελιστές, τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο καί τόν Εὐαγγελιστή Μάρκο, θά δοῦμε τό θαυμαστό γεγονός τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ, στήν πόλη τῆς Ἱεριχούς.

Ἡ πόλη αὐτή εἶναι ἱστορικῆς σημασίας γιά τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, γιατί εἶναι ἡ πόλη στήν ὁποία σύμφωνα μέ τήν Παλαιά Διαθήκη, ἕνας ἄλλος Ἰησοῦς, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, ἔδωσε σκληρές μάχες γιά τήν κατάκτησή της, ἀνοίγοντας ἔτσι τό δρόμο γιά τήν εἴσοδο τοῦ Ἰσραήλ, στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Γιά τόν λόγο αὐτό τήν θεωροῦσαν Ἱερή πόλη.

ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ – ΚΔ’  ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Εφεσ. Β΄ 14-22) (Λουκ. ιη΄ 35-43)

Ο εν Χριστώ καινός άνθρωπος

«αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών»

Η μητέρα μας Εκκλησία με τα αναγνώσματά της μας ετοιμάζει αυτή την περίοδο για να βιώσουμε σε λίγες μέρες το «αιωνίοις χρόνοις σεσιγημένον μυστήριον» της Σαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ψηλαφήσει στην ύπαρξή του την «εικόνα του Θεού», όταν αναχθεί σε κοινωνία με την «απαράλλακτον εικόνα του Πατρός και τον χαρακτήρα της αϊδιότητος αυτού, που λαμβάνει μορφήν δούλου», σύμφωνα με τον υμνωδό.  Εδώ, άλλωστε, αναδύεται και η αρχοντιά της ανθρώπινης ύπαρξης και συγκεκριμένα στη δυνατότητα διείσδυσης της στον χώρο της θείας παρουσίας και της βίωσης μιας ανεπανάληπτης κοινωνίας, με την υπέρβαση της φθοράς και του θανάτου.

Η ειρήνη ημών

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»

Μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ περιστοιχίζουν τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴ διδασκαλία του ἀκούγεται ἡ ἱκετευτικὴ φωνὴ ἑνὸς τυφ-λοῦ: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Τὸ πλῆθος ἐνοχλημένο ἀπ’ αὐτὴ τὴ φωνὴ προσπαθεῖ νὰ τὴν σταματήσει, γιατὶ δὲν θέλει νὰ χάσει τὴν ὡραία διδασκαλία. Ἀλλ’ ὁ τυφλὸς ἐπιμένει νὰ κραυγάζει ἀκόμη δυνατότερα καὶ νὰ ζητᾶ ἔλεος.

Εἶναι ἡ δυστυχία του ποὺ τὸν ὠθεῖ στὸ αἴτημα καὶ μάλιστα μὲ ἐπιμονή; Ἢ μήπως εἶδε καλύτερα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μάτια τὸν Μεσσία καὶ ἀνεγνώρισε τὴ δύναμή του; Τὸ δεύτερο φαίνεται πιθανότερο ἀπὸ τὴ συνέχεια τῆς διηγήσεως μας.

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ομιλία περί της χριστιανικής τελειότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί ο Ιησούς λέει στον πλούσιο ότι ένα σου λείπει για την τελειότητα και μετά του λέει δύο πράγματα: να πουλήσει την περιουσία του δίνοντας τα χρήματα στους φτωχούς πρώτον, και να Τον ακολουθήσει δεύτερον;

– Αρκεί κανείς να εγκαταλείψει όλα τα υπάρχοντά του για να ανέβει τον υψηλόν της αρετής βαθμόν;

– Από τί εξαρτάται ο βαθμός τής τελειότητος;

– Πώς σχετίζεται η φιλανθρωπία και η αγάπη προς τον Θεό;

Κυριακή ΙΓ΄Λουκά – Οι ηθικές μας ελλείψεις. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) 

Οἱ ἠθικές μας ἐλλείψεις

(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

«Ἔτι ἕν σοι λείπει…» (Λουκ. 18,22)

Ένας πλούσιος , ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ πρόσωπο τῆς περικοπῆς τοῦ εὐαγγελίου. Εἶνε Νέος καὶ ἀηδιάζει τὴν πεζότητα, θέλει νὰ πετάξῃ ψηλά, νοσταλγεῖ τὴν αἰωνιότητα. Ἔτσι πλησιάζει τὸ Χριστό. Ἀκοῦστε τὴν ἐξομολόγησί του·Κύριε! Ἀπὸ μικρὸς προσπάθησα νὰ ζήσω κατὰ τὶς θεῖες ἐντολές. Δὲν μόλυνα τὰ χέρια μου μὲ αἷμα, δὲν προσέβαλα τὴν οἰκογενειακὴ τιμὴ ἄλλου, δὲν ἔκλεψα, δὲν ψευδώρκησα, τίμησα τοὺς γονεῖς. Ἀλλ᾿ αὐτὰ ἆραγε ἀρκοῦν γιὰ νὰ πάρω εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰώνιο ζωή;

2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ (Λουκ. 18, 18-27)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Κολομόδια, στις 24/11/1991)

Το μεγαλύτερο λάθος

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για ένα νεαρό που είχε πόθο να κληρονομήσει τη Βασιλεία των ουρανών. Και πήγε στο Χριστό και του είπε:

-Κύριε τι πρέπει να κάνω για να την κληρονομήσω τη Βασιλεία των ουρανών;

Ο Χριστός τον ρώτησε, αν τηρεί τις εντολές του Θεού. Εκείνος απάντησε, «τις τηρώ από τα νειάτα μου, από μικρό παιδί».

Τότε ο Χριστός του είπε:

Ὁ πλούσιος νεανίσκος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Νοεμβρίου, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

1. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ἐρώτημα

Ἀκούσαμε στὴν Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ὅτι ἕνας ἄρχοντας πλησίασε τὸν Κύριο καὶ Τὸν ρώτησε:

–«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

Πολλοὶ πλησίαζαν τὸν Κύριο ζητώντας κυρίως τὴ θεραπεία τους ἢ δικῶν τους ἀνθρώπων ἀπὸ ἀσθένειες τοῦ σώματος, ἢ τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ δαιμόνια. Ὁ νεαρὸς αὐτὸς ζήτησε ἀπὸ τὸν Κύριο κάτι ἀνώτερο· Τὸν ρώτησε πῶς νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. Εἶχε εὐσεβεῖς πόθους αὐτὸς ὁ νέος, εἶχε πνευματικὰ ἐνδιαφέρον­τα· τὸν ἀπασχολοῦσε πῶς θὰ σώσει τὴν ψυχή του, καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ εἶναι ἀξιέπαινος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ́ ΛΟΥΚΑ

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω.....»

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν καλή διάθεση καί εἶναι καλοπροαίρετοι.

Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ὅπως αὐτή μας περιγράφεται ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, ὁ πλούσιος νέος πού πλησίασε τό Χριστό δέν ἦταν ἄνθρωπος κακῶν διαθέσεων. Ἦταν καλοπροαίρετος καί αὐστηρός τηρητής τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου καί μάλιστα εἶχε καί ἀνησυχίες γιά τήν σωτηρία του. 

Εἶχε μεγάλα πνευματικά ἐνδιαφέροντα καί μεταφυσικές ἀναζητήσεις.

ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Εφεσ. β΄ 4-10) (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Η οδός της πίστεως

«και όντας ημάς  συνεζωοποίησε τω Χριστώ∙ χάριτί εστε σεσωσμένοι»

Στην ψηλάφηση του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας περιστρέφεται το περιεχόμενο του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος. Αποτελεί μια σύντομη ανακεφαλαίωσή του. Στη βάση της αιώνιας ζωής του Τριαδικού Θεού, πραγματώνεται η αυθεντική κοινωνία αγάπης και ελευθερίας, στην οποία καλείται να μετέχει ο άνθρωπος. Άλλωστε, στο κίνητρο της αγάπης και της ελευθερίας του Θεού εδράζεται το όλο μυστήριο της δημιουργίας του ανθρώπου. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει σχετικά: «Επεί δε ουκ ήρκει τη αγαθότητι τούτο, της εαυτής μόνον κινείσθαι θεωρία (δηλαδή η αγάπη του Θεού δεν ικανοποιείται θεωρώντας μόνο τον εαυτό της), αλλ’ έδει χεθήναι το αγαθόν και οδεύσαι (δηλαδή έπρεπε να χυθεί το αγαθόν και να εξαπλωθεί) ως πλείονα είναι τα ευεργετούμενα» (δηλαδή να είναι πολύ περισσότερα αυτά που θα ευεργετούνται, να γίνονται μέτοχοι της θείας μακαριότητας).

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Τό σημερινὸ εὐαγγελικό κείμενο, ποὺ εἶναι τόσο ἁπλό στή διατύπωσή του, γιατί εἶναι ἕνα γεγονός κι ὄχι μιά θεωρία, ἀποτελεῖ μιά πολύ σαφῆ ἀπάντηση στο τριπλὸ, πάντα ἐπίκαιρο, ἐρώτημα, ποὺ βασανίζει τόν κόσμο· Τί εἶναι ὁ πλοῦτος σέ σχέση μέ τόν ἄνθρωπο; Καί τί μπορεῖ νά προσφέρη ὁ πλοῦτος στούς βαθύτερους πόθους τοῦ ἀνθρώπου; Καί πῶς μπορεῖ τέλος πάντων νά λυτρωθῆ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά δεσμά τοῦ πλούτου; Ἀπαντῶντας ἡ Ἐκκλησία, μᾶς λέει ὅτι ὁ πλοῦτος σέ σχέση μέ τον ἄνθρωπο εἶναι ὅλα ὅσα μᾶς δίνει ἡ γῆ γιά νά ζήσουμε. Γιατί ὅ,τι ἔχομε, καί χρήματα καί κτήματα κι ὅλα τὰ ἄλλα, ἡ γῆ μᾶς τά δίνει. Καί μέ ὅλα πού μᾶς δίνει ἡ γῆ δέν κάνομε τίποτε ἄλλο παρά νά ζοῦμε. Ὅπως κι ἄν ζῆ ὁ καθένας, ἄλλος ἔτσι κι ἄλλος ἀλλιῶς· ἄλλος χορτάτος κι ἄλλος πεινασμένος· ἄλλος κουρασμένος κι ἄλλος ξεκούραστος· ἄλλος ἔνδοξος κι ἄλλος ἄδοξος· ἄλλος ντυμένος κι ἄλλος γυμνός· ἄλλος γερός κι ἄλλος ἄρρωστος. Ὅλοι μέ ὅ,τι μᾶς δίνει ἡ γῆ δέν κάνομε τίποτε ἄλλο παρά νά ζοῦμε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄ 4-10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18-27

24 Νοεμβρίου 2019

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; … Ο Ιησούς είπεν αυτώ∙ έτι εν σοι λείπει πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Λουκ. ιη΄ 18 και 22)

Ο άνθρωπος του σημερινού Ευαγγελίου βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Και τούτο γιατί, ενώ από τη μια εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα με την εφαρμογή των διατάξεων του Μωσαϊκού νόμου και από την άλλη ικανοποιεί κάθε επίγεια επιθυμία του, λόγω του μεγάλου του πλούτου, εν τούτοις νιώθει μέσα του ένα κενό. Κάτι του λείπει. Και αυτό το κάτι δεν του επιτρέπει να χαρεί τη θρησκευτική του ζωή, αλλά ούτε και τα πλούσια αγαθά του. Αυτή η έλλειψη, αυτό το κενό που νιώθει μέσα του, οδηγεί τα βήματα του μπροστά στον Χριστό και τον ρωτά: «Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω ; » Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

24 Νοεμβρίου 2019

Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή διαβάζουμε ότι πλησίασε κάποιος τον Χριστό και Του είπε· «διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ευσεβής και ήθελε να μάθει από τον Χριστό για την αιώνια ζωή. Ο Χριστός του απαντά ότι κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεός. Γιατί ο Χριστός του έδωσε αυτή την απάντηση, λέγοντάς του ότι κανείς δεν είναι αγαθός; Διότι ο άνθρωπος εκείνος, Τον πλησίασε σαν να τον θεώρησε απλό άνθρωπο, ως έναν από τους πολλούς και δάσκαλο των Ιουδαίων και όχι ως Θεό. Όταν ο Χριστός του επισημαίνει ότι κανείς δεν είναι αγαθός, δεν το λέει με σκοπό να αποκλείσει τον Εαυτό του από το να είναι αγαθός, ούτε το λέει για να αποκλείσει τους ανθρώπους από την αγαθότητα, αλλά για να δείξει το μεγαλείο της αγαθότητας του Θεού. Για τον λόγο αυτό πρόσθεσε ότι  μόνο ένας είναι αγαθός, ο Θεός. Και δεν είπε «παρά μόνον ο Πατήρ μου» διότι δεν ήθελε να φανερώσει τον Εαυτό του στον άνθρωπο που τον ρωτά.

Κυριακὴ 24 Νοεμβρίου2019(ΚΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Ἐφεσ. β’ 4-10)

Στὰ βαθύτατα θεολογικὰ νοήματα τῆς πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου μᾶς εἰσάγει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς.

Στὴν περικοπὴ πούἀκούσαμε σήμερα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου μιλάεικυρίως γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ στὴ ζωὴ ὅλου του κόσμου.

Πρωτίστως ὁ ἀπόστολος τονίζει ὅτι ἡ εὐεργετικὴ ἐνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μας εἶναι ἐκδήλωση τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά μᾶς. Ὁ Θεός, λέει, ἐπειδὴ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος καὶ ἐπειδὴ μᾶς ἀγάπησε μὲ πολλὴ ἀγάπη, μᾶς ζωοποίησε πνευματικά διὰ τοῦ συνδέσμου μας μὲ τὸν Χριστό, παρόλο πού ἤμασταν νεκροὶ πνευματικά ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ ὄχι μόνο πνευματικά μᾶς ζωντάνευσε, ἀλλὰ καὶ σωματικά μᾶς ἀνέστησε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ - ἀφοῦ ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι βεβαίωση καὶ προοίμιο καὶ τῆς δικῆς μᾶς ἀνάστασης – καί μᾶς ἐνθρόνισε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ στὸν βασιλικὸ θρόνο τῆς Βασιλείας του.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΜΙΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

Εἶναι συμπαθὴς ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα ποὺ ἔχοντας τηρήσει ἀπὸ τὴ νεότητά του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ρωτάει τὸν Ἰησοῦ, τί τοῦ μένει ἀκόμη νὰ κάνει γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Καὶ ὁ Χριστός, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ τί κρατᾶ συνήθως τὸν ἄνθρωπο γερὰ δεμένο στὴ γῆ, τοῦ ἀπαντᾶ: « Ἕνα σοῦ λείπει ἀκόμη, πούλησε τά ὑπάρχοντά σου καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς· ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυροὺς στὸν οὐρανό, κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις στὸ δύσκολο δρόμο τοῦ σταυροῦ».

Ο άφρονας πλούσιος, Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου (†)

Μέ τήν εὐκαιρία θά ποῦμε λίγα λόγια, ἐξηγώντας τό κομμάτι τοῦ Εὐαγγελίου πού ἀκούσαμε σήμερα.
Ὁ Χριστός εἶπε τήν ἑξῆς παραβολή: Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πλούσιος, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλά κτήματα. Κάποια φορά, εὐφόρησε ἡ χώρα του. Ἔκανε πολλούς καρπούς. Ὁ πλούσιος ὑπολόγισε ὅτι δέν θά μπορέσει νά μαζέψει ὅλα τά προϊόντα στίς ἀποθῆκες του, δέν τόν ἔφταναν, ἦταν μικρές καί κατάληξε στό συμπέρασμα ὅτι ἔπρεπε νά τίς γκρεμίσει· νά φτειάξει ἄλλες μεγαλύτερες. Ἐννοεῖται, ὅτι καθένας ὅταν φτιάχνει ἀποθῆκες, τίς φτιάχνει πάντα πιό εὐρύχωρες. Νά χωρᾶνε κάτι παραπάνω, ἀπό ὅσα προβλέπεται νά συγκεντρωθοῦν. Ὅλοι ἔχομε ἀποθῆκες καί κελλάρια μεγαλύτερα ἀπ” ὅτι μας χρειάζονται.

Κυριακή Θ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αιφνιδίου θανάτου, και πώς δυνάμεθα φυγείν αυτόν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Παραβολή του άφρoνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)

Από την ερμηνεία:

– Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;

– Τί κακά προξενεί ο πλούτος;

– Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!

– Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;

– Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;

2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 17 – ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΛΟΥΚΑ

ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ (Λουκ. 12, 16-21)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Καμαρίνα, στις 23/11/1980)

Τοίχος από πάγο

Αναφέρει το Ευαγγέλιο, πως κάποια ημέρα πήγε κάποιος στον Χριστό και του είπε: «Κύριε, πες στον αδελφό μου να χωρίσουμε την περιουσία μας δίκαια».

Ερώτημα: Γιατί τσακωνόντουσαν τα δύο αδέλφια; Γιατί και οι δυο ήταν πλεονέκτες. Και ο καθένας ήθελε να αποκτήσει όσο πιο πολλά μπορούσε έστω και αν ήταν εις βάρος του άλλου.

Ο Χριστός απάντησε: Άνθρωπε, ποιος με έβαλε δικαστή ανάμεσά σας; Είναι δική μου δουλειά να μοιράζω χωράφια; Δεν σκέφτεσαι ότι με αυτό που μου ζητάς δείχνεις ότι ανάμεσα σε σένα και σε Μένα είναι ένας τοίχος όχι από πέτρα αλλά από πάγο; Γιατί εσύ θέλεις, εγώ όμως ενδιαφέρομαι για τα πνευματικά;

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

17 Νοεμβρίου 2019

(Γαλ.στ΄11-18)

«ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.στ΄.15).

Στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιδιαστέλλει τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν περιτομὴ καὶ κὰτ ἐπέκταση μὲ τὴν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γὶ αὐτὸ καὶ λέει κατηγορηματικὰ «ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.6.15).Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχε προκύψει ἕνα σοβαρὸ ἐρώτημα, ἐὰν δηλαδὴ οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ περιτέμνονται ἢ ὄχι. Μὲ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα αὐτό, σὲ ὅλη τὴν ἐπιστολὴ διαπραγματεύεται τὸ ἐρώτημα ἐὰν καὶ κατὰ πόσον οἱ χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Γαλ. στ΄ 11-18) (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Η εν Χριστώ καινή κτίση

«Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου»

 Η Εκκλησία προβάλλει σήμερα το ίδιο αποστολικό ανάγνωσμα με εκείνο της Κυριακής προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ο λόγος είναι για να μάς προετοιμάσει για την υποδοχή της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, του μυστηρίου της Σάρκωσης του Θεού-Λόγου. Γνωρίζουμε ακόμα ότι όλα τα γεγονότα της Σάρκωσης του Κυρίου έχουν ένα ενιαίο χαρακτήρα. Παραπέμπουν στην Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση του Χριστού. Άλλωστε, το βάθος της βυζαντινής εικόνας για τη Γέννηση του Κυρίου, επιβεβαιώνει και μαρτυρεί το γεγονός. Το μαύρο φόντο του Σπηλαίου εικονίζει το αδιαπέραστο σκοτάδι του Άδη. Το Θείο Βρέφος είναι περιλουσμένο με ανέσπερο φως, το οποίο διαπερνά και ακυρώνει το σκοτάδι του Άδη. Είναι ακόμα ξαπλωμένο το Βρέφος για να συνδέεται με τον ενταφιασμό του Μεγάλου Σαββάτου. Επίσης, τα σπάργανα του έχουν την μορφή των νεκρικών σαβάνων. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που το ίδιο αποστολικό ανάγνωσμα που αναφέρεται στο Σταυρό του Κυρίου μάς προετοιμάζει να προσεγγίσουμε τον καινούργιο κόσμο, την «καινή κτίση», που ο Κύριος ξεδιπλώνει ενώπιον μας με το μυστήριο της Σάρκωσης.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Θέλοντας ὁ Κύριος νά δείξει πόσο ὀλέθριο εἶναι τό πάθος τῆς πλεονεξίας εἶπε τήν παρακάτω Παραβολή: Κάποιου πλουσίου ἀνθρώπου τά ἐκτεταμένα χωράφια ἀπέδωσαν πλούσια παραγωγή. Κι ἀντί ὁ πλούσιος αὐτός νά χαρεῖ καί νά εὐχαριστήσει τό Θεό γιά τήν πλούσια σοδειά, κυριεύθηκε ἀπό ἔγνοιες καί συλλογισμούς: Τί νά κάνω; Ποῦ νά μαζέψω τούς καρπούς πού μού περισσεύουν; Ἔχασε τήν εἰρήνη του, ἔχασε καί τόν ὕπνο του. Ἐπιτέλους κάποτε βρῆκε τή λύση: Αὐτό θά κάνω! Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά οἰκοδομήσω μεγαλύτερες. Καί θά μαζέψω ἐκεῖ ὅλα τά ἀγαθά μου. Κι ὕστερα θά πῶ στήν ψυχή μου: Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά καί σοῦ φθάνουν γιά πολλά χρόνια. Μή σκοτίζεσαι πλέον γιά τίποτε. Τώρα πλέον ἦρθε ἡ ὥρα νά χαρεῖς μέ φαγοπότια καί διασκεδάσεις.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Γαλ. στ΄11-18

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16-21

17 Νοεμβρίου 2019

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;»

Κατέστρωσε καλά τα σχέδιά του ο πλούσιος της παραβολής. Προς στιγμήν βρέθηκε, βέβαια, σε απορία και αμηχανία, πού να συγκεντρώσει και ασφαλίσει τα πλούσια προϊόντα της μεγάλης αγροτικής περιοχής του. 

Βρήκε, όμως, την λύση. Αποφάσισε και σχεδίασε να γκρεμίσει τις αποθήκες του, να οικοδομήσει άλλες πιο ευρύχωρες για να αποθηκεύσει σ’ αυτές όλα τα προϊόντα του, ώστε να τα έχει και να τα απολαμβάνει αυτός μόνος για χρόνια πολλά. Και το εγωιστικό σχέδιο το έθεσε σε εφαρμογή, Ένα, εκτός των άλλων, δεν υπολόγισε∙ τον θάνατο. Και ιδού ότι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο Κύριος των πάντων του είπε: «άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;». 

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

17 Νοεμβρίου 2019

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου ολοκληρώνεται με την φράση του Χριστού, «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», δηλαδή εκείνος που έχει αυτά για να ακούει, ας ακούει. Η Εκκλησία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις αισθήσεις του ανθρώπου. Λένε οι πατέρες της Εκκλησίας ότι οι αισθήσεις είναι οι πύλες της ψυχής και μέσα από τις αισθήσεις ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα μεγαλεία του Θεού. Μέσα στον Ιερό Ναό αξιοποιούνται όλες οι αισθήσεις. Η όραση με την εικονογραφία, η γεύση με την Θεία Κοινωνία, η όσφρηση με το θυμίαμα, η αφή με το σημείο του Σταυρού. Έτσι και η ακοή με τους ύμνους και τη διδασκαλία. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτιά για να ακούνε, όμως δεν ωφελούνται όλοι από όσα ακούνε. Μπορεί να ακούνε δίχως να δίνουν σημασία στα λεγόμενα. Γι’ αυτό ο Χριστός επισημαίνει ότι δεν αρκεί κάποιος να έχει αυτιά να ακούει, αλλά να προσέχει και να δίνει σημασία στα νοήματα και στο περιεχόμενο εκείνων τα οποία ακούει.

Κυριακὴ 17 Νοεμβρίου 2019 

(ΚΒ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Γαλάτ. στ’ 11-18)

Στὶς Ἐκκλησίες τῆς περιοχῆς τῆς Γαλατίαςὑπῆρχε κάποιο πρόβλημα σοβαρό, ὥστε ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ τοὺς γράψει μιά ἐπιστολή μὲ τὸ ἴδιο του τὸ χέρι. Χωρὶς ἀμφιβολία κάτι τέτοιο συνέβαινε, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος δὲν ἔγραφε μόνος του, ἀλλὰ συνήθιζε νὰ ὑπαγορεύει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς συνεργάτες του τὶς ἐπιστολὲς πού ἔστελνε πρὸς τὶς διάφορες Ἐκκλησίες.

Τὸ πρόβλημα εἶχε δημιουργηθεῖ ἀπὸ κάποιους Ἰουδαΐζοντες ψευδοδισκάλους, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζαν ὅτι ἦταν ἀναγκαῖο νὰ τηροῦν τὸν Μωσαϊκό νόμο καὶ οἱ Χριστιανοὶ πού δὲν ἦταν Ἑβραῖοι, ἀλλὰ προέρχονταν ἀπὸ ἄλλα ἔθνη. Τοὺς ὑποχρέωναν μάλιστα νὰ δέχονται καὶ τὴν περιτομή.

Κυριακή θ ́ Λουκᾶ

«ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;»

Φαίνεται σκληρό τό ἐρώτημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ἀπευθύνεται σέ ὅλους μας καί δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά φτάσει ἡ ὥρα τοῦ θανάτου γιά νά τό ἀπαντήσουμε.

Μιά ἀπό τίς πιό λιτές καί πιό συγκλονιστικές παραβολές πού εἶπε ὁ Χριστός γιά νά δώσει στούς ἀνθρώπους νά κατανοήσουν τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, εἶναι αὐτή τοῦ ἄφρονα πλούσιου. Δέν ὑπάρχει ἄλλοςἄνθρωπος σ’ αὐτή τήν παραβολή. Ὁ πλούσιος εἶναι τόσο ἐγωπαθής, τόσο κλεισμένος στόν ἑαυτό του, στήν ἡδονή πού ὁ πλοῦτος τοῦ δίνει, ὥστε ἀκόμη καί τά λεγόμενα στήν παραβολή εἶναι ἕνας μονόλογος τοῦ πλουσίου, ἕνας διάλογος οὐσιαστικά μέ τόν ἑαυτό του ὡς φανταστικό ἀκροατῆ.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ»

Ὅ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πού προχθές γιορτάσαμε τή μνήμη του, λέει: «Οὐ τὰ ἀλλότρια ἁρπάζειν μόνον, ἀλλά καὶ τὰ ἑαυτῶν μὴ μεταδιδόναι ἑτέροις καὶ τοῦτο ἁρπαγή καὶ πλεονεξία καὶ ἀποστέρησίς ἐστιν».

Ὁ Χριστός σήμερα ἀφηγεῖται τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονα πλουσίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλὰ ἀγαθά, ἀσφαλισμένα ὅλα σὲ κατάμεστες ἀποθῆκες. Ὅταν ἦλθαν οἱ ὑπεράφθονοι καρποὶ τῆς νέας συγκομιδῆς δὲ χωροῦσαν σ’ αὐτές. Τότε προβληματίσθηκε, ἀναστατώθηκε καὶ γεμάτος ἀνη- συχία καὶ ἀγωνία ρωτοῦσε τὸν ἑαυτό του: «Τί θὰ κάνω; Ποῦ θὰ βάλω τοὺς καρπούς μου;». Ἔχασε τὴν εἰρήνη του, διότι ἡ ὑπερβολικὴ αὔξηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν προκαλεῖ αὔξηση φροντίδων, ἀνησυχίες καὶ ἀυπνίες.

Κυριακή Η’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί θείας ευσπλαγχνίας και των καταχρωμένων αυτής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκά 10, 25-37)

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου

Από την ερμηνεία:

– Ποιοί ονομάζονταν νομικοί στα χρόνια του Ιησού;

– Ο νομικός ρώτησε τον Ιησού από προσωπικό ενδιαφέρον ή ρωτάει άλλον λόγο;

– Γιατί ο Ιησούς ρωτάει τον Νομικό τί είναι γεγραμμέν ο στο νόμο;

– Ο νομικός αναγκάζεται να προβάλλει τα λόγια του νόμου.

2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ (Λουκ. 10, 25-37)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Βράχο, στις 12/11/1995)

Η πιο γλυκειά παραβολή

Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα, είναι η πιο γλυκειά μέσα στο ευαγγέλιο. Μιλά ο Χριστός και μας εξηγεί ποιος είναι «ο πλησίον» μας. Θέμα που πρέπει να μας απασχολεί. Γιατί όπως λέει ο νόμος του Θεού, οι μεγαλύτερες εντολές είναι:

• να αγαπάς τον Θεό με όλη την καρδιά σου και

• τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.

Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Νοεμβρίου 2019, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)

1. Πόσο ἀγαπᾶμε τὸν Θεό;

Τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς περιλαμβάνει τὴν ὑπέροχη Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφορμὴ ποὺ ἔλαβε ὁ Κύριος γιὰ νὰ τὴ διδάξει. Κάποιος «νομικός», δηλαδὴ διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὑπέβαλε στὸν Κύριο ἐρώτημα ὄχι γιὰ νὰ μάθει, ἀλλὰ γιὰ νὰ Τὸν φέρει σὲ δύσκολη θέση:

–Διδάσκαλε, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

–Στὸν Νόμο τί εἶναι γραμμένο; ἀπάν­τησε ὁ Κύριος. Ἐσὺ ποὺ τὸν μελετᾶς, τί ἔχεις καταλάβει ὅτι λέει σχετικά;

Τότε ὁ «νομικὸς» ἀνέφερε τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν πλησίον:

ΚΥΡΙΑΚΗ Η ́ΛΟΥΚΑ (Λουκᾶ ι ́25–37)

10 – 11 – 2019

Ἡ παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σαμαρείτη», τήν ὁποία μᾶς διηγεῖται ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, μᾶς περιγράφει παραστατικά, τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τό μέγεθος τῆς Θείας εὐσπλαγχνίας Του. Ἀναφέρεται καί ὁ ὁρισμός τῆς τέλειας ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεό, πού περιλαμβάνει 4 ὅρους: 1) τήν καρδιά, 2)τ ήν ψυχή, 3) τήν ἰσχύ, καί 4) τή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή τήν ἐντολή τή βρίσκουμε καί στήν Παλαιά Διαθήκη, στό Λευϊτικό (19:18) καί στό Δευτερονόμιο (6:5). Γιά νά εἶναι τέλεια ἡ ἀγάπη μας καί δεκτή ἀπό τό Θεό, θά πρέπει νά ἀγαποῦμε καί τόν πλησίον μας, ὅπως ἀκριβῶς ἀγαποῦμε καί τούς ἑαυτούς μας.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ  Η΄ ΛΟΥΚΑ 

10 Νοεμβρίου 2019

(Γαλ. β΄, 16 – 20)

«Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτόν  συνίστημι» (Γαλ. β, 18)

Εἶναι κοινῶς παραδεκτό στήν καθημερινή ζωή μας ὅτι ὅποιος κτίζει ξανά ἐκεῖ πού ὁ ἴδιος προηγουμένως γκρέμισε, φανερώνει μία ἐπιπολαιότητα καί ἔλλειψη σύνεσης στήν ζωή του. Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς λέγει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σήμερα.

Βέβαια ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ μεταφορικά ἀλλά εἶναι τόσο σημαντικά τά λόγια του.

Ἕνας χριστιανός σοφός προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά ξεριζώσουν ἀπό μέσα τους κάθε κακία, κάθε μίσος, κάθε ἁμαρτωλή ἐπιθυμία νά ὁμοιάσουν μέ ἐκείνους πού καθαρίζουν καί ξεριζώνουν τά ἄγρια καί ἐπιβλαβή φυτά ἀπό τούς ἀγρούς. Καί νά γίνουμε φυτευτές πού θά φυτεύσουμε μέσα μας τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, θά φυτεύσουμε τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ γιά νά καλλιεργηθεῖ καί νά αὐξηθεῖ μέσα μας. Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι θά πρέπει νά γκρεμίσουμε τά τείχη τῆς ἁμαρτίας καί νά ὑψώσουμε τόν πύργο τῆς ἀρετῆς μέ γερά θεμέλια.

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚA

Απόστολος: Γαλ. β΄ 16-20

Ευαγγέλιον: Λουκα ι΄ 25-37

10 Νοεμβρίου 2019

Νομικός ονομάζεται, από τον ευαγγελιστή Λουκά, ό Ισραηλίτης θεολόγος που γνώριζε και δίδασκε τον Μωσαϊκό νόμο. Πλησίασε τον Χριστό και προσπάθησε να δυσκολέψει ή και να εκθέσει τον Κύριο μας, με την απάντηση που νόμιζε ότι θα του έδινε, ζητώντας υποκριτικά να μάθει πώς θα κληρονομήσει την βασιλεία των ουρανών. Περιορίζεται ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, να του υποδείξει, να αναφέρει τι είναι γραμμένο στον νόμο και που φυσικά πρέπει να τηρήσει στη ζωή του. Εκτός λοιπόν από την απόλυτη αγάπη που οφείλεται στον Κύριο και Θεό του, πρέπει σημειώνεται στον νόμο, να αγαπήσεις «και τον πλησίον σου ως σεαυτόν», συμπληρώνει ο νομικός.

Ωστόσο θέλοντας και πάλι να προκαλέσει τον Κύριο, ερωτά παρουσιάζοντας άγνοια για το «τις εστι μου πλησίον;».

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

10 Νοεμβρίου 2019

Η ευαγγελική περικοπή του Καλού Σαμαρείτη θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες για την κατήχηση των πιστών. Η Εκκλησία μας, όπως και σε άλλες παραβολές, δίνει ιδιαίτερη προσοχή. Αφορμή για να ειπωθεί αυτή η παραβολή από τον Χριστό στάθηκε η σχολαστική απορία ενός νομικού, ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν σχολιαστής του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο άνθρωπος του νόμου συναντά τον Θεό της Χάριτος. Συζητούν για το πώς κληρονομεί κάποιος την αιώνια ζωή. Ο Χριστός εξηγεί ότι η αιώνια ζωή κληρονομείται με την αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο. Στο σημείο αυτό ο νομικός συμφώνησε με τον Χριστό. Όμως κάτι δεν μπόρεσε να καταλάβει και να αποσαφηνίσει. Αυτό που δεν μπόρεσε ο νομικός να καταλάβει είναι η φράση του Χριστού, να αγαπήσει τον πλησίον του όπως τον εαυτό του, με αποτέλεσμα ο νομικός να καταθέσει την σχολαστική του ερώτηση: ποιός είναι ο πλησίον;

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ – 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ι΄ 25-37)

«Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου. Καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» (Λουκ. ι, 27).

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ, προβάλλει ὡς προϋπόθεση, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνιο ζωή, τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει σταυρικὸ χαρακτήρα. Ἀπὸ τὴ μία καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε τὸ Θεὸ γιατί «αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Α΄ Ἰω. δ, 19) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν πλησίον γιατί αὐτὴ τὴν «καινὴν ἐντολὴν» μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος: «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καὶ προσέθεσε βέβαια «καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς, ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. ιγ, 34).

ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Γαλ. β΄ 16-20) (Λουκ. ι΄ 25-37)

Η κατά Χριστό ζωή

«…ζη δε εν εμοί Χριστός»

Η αληθινή ζωή είναι συνδεδεμένη με τον Χριστό και την αλήθεια του. Αυτό αισθανόταν έντονα και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος εναρμόνισε τα πάντα στη ζωή του με αυτή την ζωντανή πραγματικότητα. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», έγραψε απευθυνόμενος στους Γαλάτες. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων. «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. 11,25). Ο Χριστός είναι η αυτοζωή. Σ’ αυτόν υπάρχει η ζωή (Ιω. 1,4). Όποιος είναι ο συνδεδεμένος με τον Χριστό, αυτός έχει μέσα του τη ζωή. Οι άλλοι παραμένουν πνευματικά νεκροί. Σ’ αυτή τη διάσταση εξηγείται, γιατί ο Κύριος προέτρεψε το μαθητή του να τον ακολουθήσει και δεν τον άφησε να θάψει τον πατέρα του. Μάλιστα, απευθύνθηκε σ’ αυτόν και του είπε: «Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8,22). Στην ίδια γραμμή πλέυσης τοποθετούνται και οι πατέρες της Εκκλησίας με τα βιώματα που αποκόμιζαν από την πνευματική τους ζωή. Τονίζουν εμφαντικά ότι η πραγματική ζωή, η όντως ζωή, είναι ο Χριστός και η παρουσία του στον κόσμο. Η συναναστροφή μας μαζί του και ακόμα περισσότερο η βίωσή του μέσα μας, είναι η πραγματική ζωή. «Ζωή έστιν αληθινή», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος.

Τα γνωρίσματα της

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ»

Κύριε «Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στὸ ἐρώτημα τοῦ νομομαθῆ Ἰουδαίου, «ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται» δὲν ἐνδιέφερε μόνο ἐκεῖνον. Ἐνδιαφέρει ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Δὲν ἀρκεῖ βέβαια ὁποιαδήποτε γνώση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ εἶναι σωστὴ καὶ πλήρης. Τὸ στηρίζει καὶ ἡ δήλωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «δὲν ἦλθε νὰ καταργήσει τὸ μωσαϊκὸ νόμο καὶ ὅσα προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες, ἄλλα νὰ τὰ συμπληρώσει».

Κυριακή Z’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί του ότι ουδέν τω Θεώ ευπρόσδεκτον, εάν μη και την ψυχήν αυτώ αφιερώσωμεν, και περί του πώς γίνεται η τοιαύτη αφιέρωσις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η ιατρεία της αιμορροούσης και η εκ νεκρών ανάσταση της του Ιαείρου θυγατρός. (Λουκ. η’ 41-56)

– Πολλοί είτε εξ απλότητος είτε εκ πονηρίας ονομάζουσι θαύματα και εκείνα, όσα πράγματι και αληθεία ουκ εισί θαύματα, αλλ’ έργα της φύσεως σπάνια και δύσκολα. Το αληθές θαύμά εστιν έργον ουχί της φύσεως, αλλά της του Θεού δυνάμεως.

– Ποιά είναι τα αναγκαία για να εισακουστεί η δέησή μας προς τον Θεό;

– Γιατί ο Ιησούς, στην περίπτωση της αιμορροούσης, ρωτά ποιός Τον ακούμπησε ενώ γνωρίζει τα πάντα;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ

Λουκ. 8, 41-56

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

1. Φορτώνεις τόν πόνο σου στόν Χριστό;

            Σήμερα τό Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιά δύο πονεμένους ἀνθρώπους. Ἔχει λοιπόν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, γιατί ὅλοι μας στή ζωή μας εἴμαστε ἀρκετά πονεμένοι. Ὁ ἕνας γιατί ὁ θάνατος πῆρε προσφιλή του πόσωπα. Ὁ ἄλλος γιατί μιά ἀρρώστια ἀνίατη κάνει νά ὑποφέρει αὐτός ἤ κάποιος δικός του. Καταλαβαίνουμε τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἐπειδή καί ἐμεῖς ἔχουμε πονέσει καί γι' αὐτό τούς κατανοοῦμε.

2019 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 27 – ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ (Λουκ. 8, 41-56)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Μεγαδένδρο, τις 9/11/2003)

Φορτώνεις τον πόνο σου στον Χριστό;

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για δύο πονεμένους ανθρώπους. Έχει λοιπόν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί όλοι μας στη ζωή μας είμαστε αρκετά πονεμένοι. Ο ένας, γιατί ο θάνατος πήρε προσφιλή του πρόσωπα. Ο άλλος, γιατί μια αρρώστια ανίατη τον κάνει να υποφέρει. Καταλαβαίνουμε τον πόνο των ανθρώπων αυτών επειδή και εμείς έχουμε πονέσει και γι’ αυτό τους κατανοούμε.

Οι δυο πονεμένοι άνθρωποι του Ευαγγελίου πλησίασαν τον Χριστό και βρήκαν κοντά του έλεος και βοήθεια. Ας δούμε και εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να αφήσουμε τα προβλήματά μας και τον πόνο μας ενώπιον του Χριστού, για να μας ελεήσει και να μας ευσπλαγχνιστεί.

Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Ὀκτωβρίου 2019, Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 41-56)

1. «Κάποιος μὲ ἄγγιξε»

Ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα ὅτι ὁ Κύριος περνώντας ἀνάμεσα ἀπὸ πλήθη λαοῦ ποὺ Τὸν στριμώχνουν, κατευθύνεται στὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν κόρη του. Κάποια στιγμὴ ἐρωτᾶ:

–«Τίς ὁ ἁψάμενός μου;». Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ ἄγγιξε;

Ἐνῶ ὅλοι ἀρνοῦνται, ὁ Πέτρος λέει:

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – ΙΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Λουκ. η΄ 41-56) (Β΄ Κορ. ια΄ 31-33, ιβ΄ 1-9)

Η ευλογημένη αρπαγή

«ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι»

Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι περιεκτική ψυχωφελών μηνυμάτων. Ο απόστολος Παύλος προβάλλει την αποστολική του κλήση, μιας και οι Κορίνθιοι, προς τους οποίους απευθύνεται, ως πνευματικός ποιμένας τους, παρασυρόμενοι από ψευδαποστόλους, τον αμφισβητούσαν. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτή η προβολή τους εαυτού του έχει την θέση της. Δεν το κάνει για να δικαιωθεί ο ίδιος, αλλά για να οικοδομήσει τα πνευματικά του τέκνα, υπογραμμίζοντας ότι «αμεταμέλητα γαρ τα χαρίσματα και η κλήσις του Θεού» (Ρωμ. ια΄ 29).

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 27 Ὀκτωβρίου 2019

Ζ΄Λουκᾶ (η΄41-56)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέσα ἀπό τό 12ο κεφάλαιο τῆς δεύτερης ἐπιστολῆς του πρός τούς Κορινθίους, μέ ἔντονη ἐξομολογητική διάθεση μᾶς κάνει κοινωνούς μιᾶς προσωπικῆς του δυσκολίας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀγαποῦσε πολύ τούς Κορινθίους, ἀλλά ἐπειδή τόν στενοχωροῦσαν μέ διάφορα θέματα, τούς κοινοποιεῖ καί ἕνα προσωπικό του πρόβλημα, γιά νά τούς δώσει παράδειγμα ὑπομονῆς, ὑπακοῆς, πειθαρχίας καί ταπεινῆς ἐκφορᾶς τῆς ζωῆς κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ τούς ἀπαρίθμησε τίς πολλές ταλαιπωρίες, πού ὑπέστη ὡς ἀπόστολος Χριστοῦ, ὁμιλεῖ γενικά γιά τό πρόβλημα, πού τόν ταλαιπωροῦσε χωρίς νά λέει, ἄν ἦταν θέμα ὑγιείας ἤ κάτι ἄλλο. Μάλιστα ὁμολογεῖ, πώς ζήτησε ἀπό τόν Χριστό νά τοῦ κάνει τήν χάρη καί νά τόν ἐλευθερώσει ἀπό αὐτό τό πρόβλημα, ὄχι γιά νά ζήσει ἄνετα, ἀλλά γιά νά μπορεῖ ἀπρόσκοπτα καί μέ μεγαλύτερη εὐχέρεια νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 Ὀκτωβρίου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Β΄Κορ. ια΄31 – ιβ΄ 9)

« .. ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί,…. » (Β΄Κορ. ιβ΄,7)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ ἐξομολογητικὴ διάθεση μᾶς λέγει ὅτι, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀξιώθηκε νὰ δεχθεῖ μεγάλες ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ὀργώσει πνευματικὰ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, δὲν καυχιέται γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀλλὰ μόνο γιὰ τὶς ἀσθένειές του. Καὶ προσθέτει ὅτι, ἐπειδὴ δέχθηκε μεγάλες θεϊκὲς ἀποκαλύψεις, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τοῦ δοθεῖ διαρκὴς ἀνίατος ἀρρώστια, γιὰ νὰ τὸν κτυπᾶ κατὰ πρόσωπο καὶ νὰ τὸν ταλαιπωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύεται. Καὶ μάλιστα μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι τρεῖς φορὲς παρεκάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸν πειρασμὸ αὐτό. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρις ποὺ σοῦ δίνω. Διότι ἠ δύναμή μου ἀποδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει ἀσθένειες καὶ δοκιμασίες στὴ ζωὴ μας καὶ πῶς θὰ πρέπει νὰ τὶς ἀντιμετωπίζουμε.

1. ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ́ ΛΟΥΚΑ (27–10–2019)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε γιά ἕνα διπλό θαῦμα, γιά δυό τραγικές καταστάσεις πού συναντᾶμε σέ τούτη τήν ζωή.

Ἀναφερόμαστε στήν ἀσθένεια καί στό θάνατο πού εἰσῆλθαν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν παρακοή καί τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Παράδεισο. Ἐπιφέρουν στόν ἄνθρωπο ψυχικό ἤ σωματικό πόνο ἤ καί τά δύο καί καθιστοῦν τή ζωή του ἀνυπόφορη. 

Ἡ γυναίκα τῆς περικοπῆς, ἡ αἱμορροοῦσα, βασανιζόταν 12 χρόνια ἀπό τήν ἀσθένεια τῆς αἱμορραγίας καί ὁ Ἰάειρος, ἄρχοντας τῆς Συναγωγῆς, πονοῦσε μπροστά στήν ἀσθένεια καί τελικά το θάνατο τῆς δωδεκάχρονης κόρης του.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 31-33, ιβ΄ 1-9

Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 41-56

27 Οκτωβρίου 2019

Όσο κι αν ψάξει κανείς μέσα στην Αγία Γραφή δεν θα βρει πουθενά κάποια υπόσχεση του Θεού ότι όσοι τον ακολουθούν θα έχουν μια άνετη και εύκολη ζωή. 

Αντιθέτως, ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Και πράγματι, δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής και κοινωνικής τάξεως, που να μην δοκιμάζει στην πορέια της ζωής του πόνο ή θλίψη. Κι αυτό επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στα τρία κεντρικά πρόσωπα του σημερινού Ευαγγελίου. Τον αρχισυνάγωγο Ιάειρο που ζει το δράμα της απώλειας της μονάκριβης κόρης του, το δωδεκάχρονο κοριτσάκι που δοκιμάζει την ασθένεια και τον άωρο θάνατο και την ταλαιπωρημένη αιμορροούσα γυναίκα που βασανίζεται από το χρόνιο αυτό πάθος. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σε όλους μας ένα εύλογο ερώτημα,γιατί υπάρχουν και από που προέρχονται ο πόνος, οι θλίψεις και οι ασθένειες;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. η΄ 41-56)

Τό σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ, μᾶς διηγεῖται δύο μεγάλα θαύματα ποὺ πραγματοποίησε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τό ἕνα ἦταν ἡ ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου καὶ τό ἄλλο ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναῖκας. Ὁ Ἰάειρος, σύμφωνα μὲ τό ἱερὸ κείμενο, γεμᾶτος πόνο, γονατιστός «παρεκάλει τόν Κύριον εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν», παρακαλοῦσε τόν Κύριο νὰ μπῆ στὸ σπίτι του, διότι ἡ δωδεκαετὴς μοναχοκόρη του ἦταν ἐτοιμοθάνατη. Παρακαλοῦσε νὰ μπῆ στὸ σπίτι του ὁ Κὺριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ μόνος δυνατὸς καὶ εὔσπλαγχνος. Καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ μεταξὺ τό κορίτσι πέθανε, ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν τόπο ὅπου βρισκόταν ἡ νεκρὴ καὶ μπροστὰ στοὺς γονεῖς της καὶ σὲ τρεῖς μαθητές Του τήν ἀνέστησε. Τῆς χάρισε καὶ πάλι τὴ ζωή, τήν παρέδωσε στοὺς γονεῖς της, ποὺ ἡ καρδιά τους εἶχε πλημμυρίσει ἀπὸ ἀνέκφραστη χαρὰ καὶ εὐτυχία, διότι ἡ εὐεργεσία ποὺ τούς ἔκανε ὁ Κύριος ἦταν ἀνεκτίμητη.

Κυριακὴ 27 Ὀκτωβρίου 2019 (ΙΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Β’ Κορ. ια’ 31-ιβ’ 9)

     Εἶναι νύκτα στήν πόλη τῆς Δαμασκοῦ. Μία ὁμάδα ἀνθρώπων βαδίζει μὲ προφυλάξεις πρὸς τὸ τεῖχος τῆς πόλης. Φροντίζει μὲ προσοχὴ νὰ ἀποφύγει τοὺς φρουρούς. Ἀνεβαίνουν ὅλοι στὸ τεῖχος. Καὶ τότε ἀπὸ κάποιο παράθυρο ἢ ἄνοιγμα τοῦ τείχους κατεβάζουν μὲ προσοχὴ κάποιον ποὺ ἔχει μπεῖ σὲ πλεκτὸ καλάθι. Ὁ μυστηριώδης ἄνθρωπος βγαίνει ἀπὸ τό καλάθι καὶ τρέχοντας ἐξαφανίζεται μέσα στὸ πυκνὸ σκοτάδι τῆς νύχτας.