ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 28 Αυγούστου 2021

Ἐγκώμιο στήν ἀποκεφάλιση τοῦ μεγάλου Προδρόμου καί Βαπτιστῆ τοῦ Χριστοῦ

Ἁγίου  Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου

Λαμπρή καί θεοχαρμόσυνη εἶναι, εὐσεβεῖς χριστιανοί, ἡ πανήγυρη πού μᾶς συγκέντρωσε σήμερα γιά νά γιορτάσουμε πνευματικά. Πολύ σωστά χαρακτηρίζεται λαμπρή, γιατί φεγγοβολάει καί ἀπό αὐτό ἀκόμα τό ὄνομα ἐκείνου πού σήμερα τιμᾶμε, ἐπειδή αὐτός καί εἶναι καί ὀνομάζεται λυχνάρι τοῦ φωτός. Δέν εἶναι βέβαια λυχνάρι πού μᾶς περιλούζει μέ ὑλικό φῶς, γιατί τότε δέν θά ἦταν διαρκής καί ἀδιάκοπη ἡ λάμψη του καί θά χανόταν κάθε φορά πού θά ’μπαινε μπροστά του κάποιο ἐμπόδιο. Ἀλλ’ εἶναι φῶς πού δείχνει τήν ἀστραφτερή λαμπρότητα τῆς θείας χάριτος στά κατάβαθα τῆς καρδιᾶς ἐκείνων πού ἔχουν συγκεντρωθεῖ γιά νά γιορτάσουν τή μνήμη του καί ἀνεβάζει τό νοῦ στό νά στοχάζεται τά παθήματα τοῦ δικαίου ἄνδρα, ὥστε βλέποντας μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς τό μακάριο ἐκεῖνο μαρτύριο, νά γεμίσουμε μέ πνευματική εὐφροσύνη.

Στον πάνσεπτο του Χριστού Πρόδρομο και Βαπτιστή Ιωάννη 

Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς

Ἄν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι ἀξιοτίμητος καί ἡ μνήμη τοῦ ἀνθρώπου, πού σ’ ὅλη του τή ζωή ἔκανε μέ συνέπεια τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, πανηγυρίζεται μέ ἐγκωμιαστικούς λόγους, πόσο περισσότερο ἔχουμε ἐμεῖς ὑποχρέωση νά γιορτάζουμε μέ ἐγκώμια τή μνήμη τοῦ Ἰωάννη, πού βρίσκεται στήν πιό ψηλή κορυφή, πάνω ἀπ’ ὅλους τούς ὁσίους καί τούς δικαίους; τοῦ Ἰωάννη πού σκίρτησε προφητικά γιά τή σάρκωση τοῦ Θεοῦ-Λόγου -ἐνόσω ἀκόμα βρισκόταν στή μητρική κοιλιά- πού γεννήθηκε καί κήρυξε πρίν ἀπό Ἐκεῖνον καί μέ τά κηρύγματά του ἑτοίμασε τήν ἔλευσή Του στόν κόσμο;

Εἰς τὴν ἀποτομὴν τῆς Ἱ. Κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου

Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Πνευματικὴ πανήγυρις

Ὄντως λαμπρὰ καὶ θεϊκῆς χαρμοσύνης πλήρης ἡ σημερινὴ σύναξη, ποὺ μᾶς συγκέντρωσε ὅλους ἐμᾶς, ἀγαπητοὶ Χριστιανοί, γιὰ νὰ γιορτάσουμε σήμερα τὸ πνευματικὸ πανηγύρι. Καὶ δίκαια χαρακτηρίζεται λαμπρά, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἴδιο τὸ ἐπώνυμο τοῦ ἁγίου, τοῦ ὁποίου τελοῦμε τὴν μνήμη, μιὰ καὶ εἶναι καὶ θεωρεῖται «λύχνος φωτός». Χωρὶς ἀμφιβολία δὲν πρόκειται γιὰ λύχνο, ποὺ περιαυγάζει τοὺς σωματικούς μας ὀφθαλμοὺς μὲ γήϊνη ἀκτινοβολία. Γιατὶ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ λάμψη θὰ ἦταν παροδική, μὲ συνεχεῖς διακοπὲς ἀπὸ κάθε ἐμπόδιο, ποὺ θὰ παρεμβαλλόταν σὰν σκιά. Ἀντίθετα, πρόκειται γιὰ φῶς, ποὺ καταυγάζει μὲ τὴν ἀκτινοβολία τῆς θείας Χάριτος τὶς καρδιὲς ὅλων ἐκείνων, ποὺ ἀνέκαθεν ἔχουν συναχθεῖ στὴν ἑορτή, γιὰ φῶς, ποὺ ἀνυψώνει τὸν νοῦ στὴ θεωρία τῆς ἀθλήσεως τοῦ δικαίου.

Αγιος Iωάννης ο Πρόδρομος

Φώτης Κόντογλου

Σήμερα που γράφω, 29 Aυγούστου, είναι η μνήμη του αγίου Iωάννου του Προδρόμου. Xθες το βράδυ ψάλαμε τον Eσπερινό κατανυκτικά σ’ ένα παρεκκλήσι, κ’ ήτανε μοναχά λίγες γυναίκες και δυο-τρεις άνδρες. Σήμερα το πρωί ψάλαμε τη λειτουργία του πάλι με λίγους προσκυνητές. Tα μαγαζιά ήτανε ανοιχτά, όλοι δουλεύανε σαν να μην ήτανε η γιορτή του πιο μεγάλου αγίου της θρησκείας μας. Aληθινά λέγει το τροπάρι του "Mνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων, σοι δε αρκέσει η μαρτυρία του Kυρίου, Πρόδρομε". Mε εγκώμια και με ευλάβεια γιορτάζανε άλλη φορά οι ορθόδοξοι χριστιανοί τον Πρόδρομο, αλλά τώρα του φτάνει η μαρτυρία του Kυρίου.

Στήν ἀποτομή τῆς κεφαλῆς τοῦ Τιμίου Προδρόμου

Ἁγίου Ἀνδρέα Κρήτης

Τόν εἶπαν καί «Ἠλία». «Καί ἄν θέλετε νά τό παραδεχτεῖτε, αὐτός εἶναι ὁ Ἠλίας πού πρόκειται νά ἔρθει» (Ματθ. 11, 14). «Καί αὐτός θά πορευτεῖ πρίν ἀπό τόν Κύριο μέ τή δύναμη καί τό πνεῦμα τοῦ προφήτη Ἠλία» (Λουκ. 1, 17).
Πολλοί τόν ἀποκάλεσαν καί «διδάσκαλο». «Ἦρθαν δέ καί τελῶνες νά βαφτιστοῦν καί τοῦ εἶπαν, δάσκαλε τί νά κάνουμε»; (Λουκ. 3, 12).
Ἀκόμη ὀνομάστηκε «ἑτοιμαστής». «Γιατί θά πορευτεῖς πιό μπροστά ἀπό τόν Κύριο, νά ἑτοιμάσεις στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων τό δρόμο τοῦ Θεοῦ»(Λουκ. 1, 76).
ΟΙ ΧΟΡΟΙ ΤΗΣ ΣΑΛΩΜΗΣ

«Ὅπου χορός, ἐκεῖ ὁ Διάβολος». (Ἱ. Χρυσόστομος) 

+Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος

Ὁ Ἡρώδης, ὁ υἱὸς τοῦ Ἠρώδου ἐκείνου, ὅστις ἐφόνευσε τὰ ἀθῶα νήπια της Βηθλεέμ, ἑορτάζει τὰ γενέθλιά του. Φωταψίαι εἰς τὰ ἀνάκτορα. Ὁ ἡγεμὼν «δεῖπνον ἑποίει τοῖς μεγιστᾶσιν αὐτοῦ καὶ τοῖς χιλιάρχοις καὶ τοῖς πρώτοις τῆς Γαλιλαίας». Ἡρώδη! Ὁ λαός σου πάσχει, ἀποθνήσκει ἐκ πείνης, ρακένδυτος περιφέρεται καὶ σὺ σπαταλᾶς τοὺς θησαυροὺς τοῦ Δημοσίου εἰς συμπόσια, εἰς τὰ ὁποῖα πίνουν καὶ τρώγουν καὶ μεθοῦν καὶ κραιπαλοῦν τὰ ἀνθρώπινα κτήνη μὲ τὰς χρυσᾶς των ζώνας καὶ τὰς πολυτελεῖς ἐσθῆτας; Ὁ λαὸς πεινᾶ, οἱ μεγιστάνες διασκεδάζουν. Εἰς τὰς αἰθούσας τῶν ἀνακτόρων θόρυβος χιλίων δαιμόνων.

29/8: Μνήμη της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

[Ματθ. 14, 1-12]

«Ἐν ἐκείνῳ τῷ καιρῷ ἤκουσεν Ἡρῴδης ὁ τετράρχης τὴν ἀκοὴν Ἰησοῦ (: εκείνον τον καιρό άκουσε ο Ηρώδης Αντίπας, ο τετράρχης της Γαλιλαίας και της Περαίας, τη φήμη του Ιησού)» [Ματθ. 14, 1]· διότι ο βασιλιάς Ηρώδης, ο πατέρας του, που είχε φονεύσει τα νήπια της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, είχε πεθάνει.

Ο ευαγγελιστής δεν σημειώνει απλώς και χωρίς αιτία τον καιρό, αλλά για να πληροφορηθείς την αλαζονεία και την αδιαφορία του τυράννου· διότι δεν πληροφορήθηκε από νωρίς τα σχετικά με Αυτόν, αλλά μετά από πολύ χρόνο. Τέτοιοι δηλαδή είναι αυτοί που κυβερνούν και περιβάλλονται από πολύ μεγάλη υλική δύναμη.

2021 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 29 – ΑΠΟΤΟΜΗ ΚΕΦΑΛΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Η ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ (Μαρκ. 6, 14-30)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Ι. Μονή Προφ. Ηλία Πρέβεζας στις 29/8/2000)

Το σκοτεινό βάθος

Ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, του οποίου την μνήμη τελούμε σήμερα, ήταν ο πιο μεγάλος Προφήτης και κατά την μαρτυρία του Κυρίου μας, ο αγιότερος άνθρωπος, μετά από την Παναγία, που πέρασε στον κόσμο. Καταλαβαίνει, λοιπόν, κανείς πόσο φοβερό έγκλημα ήταν μια άσχημη τοποθέτηση απέναντι αυτού του ανθρώπου. Και ακόμη χειρότερα, τι φοβερό έγκλημα, τι μεγάλη αμαρτία, ήταν η φυλάκισή του και η αποκεφάλισή του στην φυλακή!

ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Αποτομή Τιμίας Κεφαλής Αγίου Ιωάννη

(Μάρκ. στ΄ 14-30) (Πραξ. ιγ΄ 25- 32)

Μαρτυρία μαρτυρίου

«Ο δε απελθών απεκεφάλισεν αυτόν… και ήνεγκε την κεφαλήν αυτού επί πίνακι»

Η  Εκκλησία μας εορτάζει σήμερα την ιερή μνήμη της αποτομής της τιμίας κεφαλής του αγίου ενδόξου και προφήτου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννου. Αυτή η μέρα είναι ευφρόσυνης πανήγυρης, παρά το γεγονός ότι ο αποκεφαλισμός του Ιωάννη από την ανθρώπινη όψη, αποτελεί αιτία λύπης και δακρύων. Η Εκκλησία υμνούσα το μαρτύριο του αγίου Ιωάννη, φανερώνει τη σπουδαία σημασία του για όλο τον κόσμο. «Ο άφρων Ηρώδης σου αποκόπτει την κεφαλήν, όμως από σένα φανερώνεται η Κεφαλή της Εκκλησίας, δηλαδή ο Ιησούς Χριστός». Η ευαγγελική περικοπή σήμερα είναι εναρμονισμένη με το μεγάλο αυτό γεγονός που αναφέρεται στα αίτια και τον τρόπο της αποτομής της κεφαλής του Αγίου Ιωάννη.

Η φυλάκιση

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

(Πρξ. ιγ΄ 25-32)

«Ὡς δὲ ἐπλήρου ὁ Ἰωάννης τὸν δρόμον ἔλεγε: Τίνα μὲ ὑπονοεῖτε εἶναι; Οὐκ εἰμὶ ἐγώ, ἀλλ’ ἰδοὺ ἔρχεται μετ’ ἐμὲ οὗ οὐκ εἰμὶ ἄξιος τὸ ὑπόδημα τῶν ποδῶν λύσαι».

Τὴν ἀποτομή της τιμίας κεφαλῆς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας καὶ προβάλει τὴν μορφή του ὡς μέγιστο παράδειγμα ἀφοσιώσεως στὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, ἀσκήσεως καὶ ταπεινώσεως.

ΚΥΡΙΑΚΗ - ΑΠΟΤΟΜΗ ΤΙΜΙΑΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ

Απόστολος: Πράξ. ιγ' 25 - 32

Ευαγγέλιον: Μαρκ. στ΄14 - 30

29 Αυγούστου 2021

Είναι προτροπή της Αγίας Γραφής να τιμούμε τις μνήμες των αγίων με εγκώμια, με ύμνους και λόγια επαινετικά. Γράφει χαρακτηριστικά: «μνήμη δικαίου μετ’ εγκωμίων». Κι αν απαιτούνται εγκώμια κατά τις μνήμες των δικαίων, πολύ περισσότερο αυτό ισχύει για τον Τίμιο Πρόδρομο, τον «σεβασμιώτερο των προφητών». Όταν, όμως, το Δεσποτικό στόμα τον ονόμασε «μείζονα εν γεννητοίς γυναικών», τι μπορούν να προσθέσουν τα δικά μας εγκώμια, διερωτάται ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Τις ύμνος αρκέσει αφικέσθαι του ύψους της μεγαλωσύνης αυτού, ον απάντων μείζονα Χριστός έδειξε;». Ο όσιος Θεόδωρος ο Στουδίτης σημειώνει σχετικά πως κάθε άγιος εγκωμιάσθηκε από κάποιον άλλον εφάμιλλο στην αγιότητα, ο υψηλός στην αρετή από κάποιον ισάξιο και ο μετριώτερος από κάποιον πιο μέτριο. Αυτό το εγκώμιο, όμως, προέρχεται από τον ίδιο τον Χριστό, του οποίου ο λόγος είναι τέλειος και αψευδής.

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος καί ἡ χριστιανική συνέπεια

Ἔχουμε πραγματικά συνειδητοποιήσει, ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί, πόσο μεγάλη εἶναι ἡ Χάρις τῶν Ἁγίων μας, καί πόσο πλούσια παρέχουν αὐτή σέ ἐμᾶς, τούς ἐν Χριστῷ ἀδελφούς τους, πού ζοῦμε μέσα στούς κόλπους τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας καί πανηγυρίζουμε στήν μνήμη τους; Καί ἄν συμβαίνει αὐτό μέ ὅλους τούς Ἁγίους μας, πόσο μᾶλλον αἰσθανόμεθα τήν Χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ μεγαλυτέρου Ἁγίου ὅλων τῶν ἐποχῶν, τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου! Τοῦ μείζονος τῶν Προφητῶν τοῦ Θεοῦ! Τοῦ Ἁγίου, τοῦ ὁποίου σήμερα τελοῦμε τήν μνήμη τῆς Ἀποτομῆς τῆς Τιμίας του Κεφαλῆς!

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ι’ Ματθαίου

(29 Αυγούστου 2021)

Η ασθένεια

Η σκηνή που περιγράφει το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι συγκλονιστική. Ένας τραγικός πατέρας πέφτει στα πόδια του Ιησού, ζητώντας σωτηρία για το παιδί του, που σεληνιάζεται και η ζωή του βρίσκεται σε διαρκή κίνδυνο. Οι Μαθητές, στους οποίους προσέτρεξε νωρίτερα, δεν μπόρεσαν να προσφέρουν την παραμικρή βοήθεια. Ο Χριστός καυτηρίασε την ασθενή πίστη των Μαθητών και θεράπευσε το παιδί, απαλλάσσοντάς το από την δαιμονική ενέργεια. Δίδαξε, επίσης, ότι η ισχυρή πίστη είναι δυνατή ακόμα και για εκείνα που στα μάτια μας φαντάζουν ακατόρθωτα, ενώ επεσήμανε ότι η αντιμετώπιση των δαιμονικών ενεργειών γίνεται με προσευχή και νηστεία, με την ενεργοποίηση, δηλ. και βίωση της πνευματικής μας ζωής μέσα στην Εκκλησία.

Η Αποτομή της Κάρας του Τιμίου Προδρόμου

Ο μαρτυρικός θάνατος του Προδρόμου συγκινεί και διδάσκει όλους μας

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Δεκάτη Τρίτη Κυριακή του Ματθαίου σήμερα, αγαπητοί, και μνήμη της Αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, δηλαδή του μαρτυρικού του θανάτου. Το Ευαγγέλιο είναι από τη Θεία Λειτουργία του μεγάλου Προδρόμου. Η Εκκλησία κάνει τιμή και αφιερώνει το Ευαγγέλιο της Κυριακής στη μνήμη του αγίου Ιωάννου και αναφέρεται στον μαρτυρικό του θάνατο από τον Ηρώδη Αντίπα, τον Τετράρχη της Γαλιλαίας και Περαίας, που ήταν τέκνο του μεγάλου Ηρώδου, που εσφαγίασε τα νήπια κατά τη Γέννηση του Χριστού μας.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (29-8-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΕΙΑΖΟΤΑΝ ΕΝΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ!

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴδῃ ὅτι οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυναῖκα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μᾶρκ. 6,18)

     Ἑορτή, ἀγαπητοί μου, ἑορτὴ καὶ πανήγυρις μεγάλη. Σήμερα ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, ἑορτάζει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καὶ Προδρόμου.

     Νὰ τὸν ἐγκωμιάσουμε, νὰ τὸν ἐπαινέσουμε; Εἴμαστε ἀνάξιοι. Τὸν ἐπαίνεσε ὁ ἴδιος ὁ Θεάνθρωπος. Εἶπε γιὰ τὸν Ἰωάννη ὅτι «Οὐκ ἐγήγερται ἐν γεννητοῖς γυναικῶν μείζων Ἰωάννου τοῦ βαπτιστοῦ»· ἀπ᾽ ὅσους γεννήθηκαν στὸν παλαιὸ κόσμο δὲν ὑπάρχει ἄλλος μεγαλύτερος. Στὸ σύντομο αὐτὸ κήρυγμα, ἂς δοῦμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος του, ὅπως τὸ ἱστορεῖ σήμερα ἡ ἑορτὴ τῆς Ἀποτομῆς τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ»

Ὁ Τίμιος Πρόδρομος, τοῦ ὁποίου τήν ἀποτομή τῆς τιμίας κεφαλῆς του ἡ Ἐκκλησία μας κάνει μνεία, εἶναι ὁ ἄγγελος τοῦ Θεοῦ πού ἦλθε ν΄ ἀναγγείλει, νά προαναγγείλει τήν ἔλευση τοῦ Μεσσία. Ὁ Ἰωάννης εἶναι ὁ μάρτυρας, ἦλθε στόν κόσμο, γιά νά δώσει τήν μαρτυρία Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἔχει ἀξία γιά τούς ἑξής λόγους.

Τό στόμα του εἶναι στόμα ἀληθείας. Δέν γνώριζε ὁ Ἰωάννης τί σημαίνει σκοπιμότητα καί ἀπόκρυψη ἤ συσκίαση τῆς ἀληθείας. Ἤθελε νά εἶναι ἀληθινός. Τό στόμα του ἦταν στόμα ἀλήθειας καί ὅταν ἀπευθύνονταν στούς τελῶνες καί ὅταν ἀπευθύνονταν στόν λαό καί ὅταν ἀπευθύνονταν στούς Φαρισαίους. Καυστικός ὁ λόγος του: «Γεννήματα ἐχιδνῶν, τίς ὑπέδειξεν ὑμῖν φυγεῖν ἀπό τῆς μελλούσης ὀργῆς;»

Σάββατο 21 Αυγούστου 2021

Κυριακή Θ’ Ματθαίου

Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

(Α΄Κορ. 3, 9-17)

[Υπομνηματισμός των εδαφίων Α΄Κορ. 3, 9-11]

«Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. (: είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που φυτεύουν είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία μας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)». Πρόσεξε ότι αποδίδει και σε αυτούς έργο όχι μικρό, αφού προηγουμένως απέδειξε ότι το παν είναι έργο του Θεού. Επειδή δηλαδή πάντοτε συμβουλεύει πειθαρχία στους άρχοντες, για τον λόγο αυτόν δεν υποτιμά απόλυτα τους διδασκάλους. «Θεοῦ γεώργιον (: είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν)».

Κυριακή Θ΄Ματθαίου. (Ματθ. ιδ΄, 22-34)

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστήν, ὁμιλία ν΄
  
α΄. Γιατὶ ἀνεβαίνει στὸ βουνό; Γιατὶ μᾶς διδάσκει, ὅτι εἶναι καλὴ ἡ ἐρημιὰ καὶ ἡ μοναξιὰ, ὅταν πρέπη νὰ προσευχηθοῦμε στὸ Θεό. Γι’ αὐτὸ φεύγει ἀδιάκοπα στὶς ἐρημιὲς κι ἐκεῖ πολλὲς φορὲς περνᾶ τὴ νύχτα του  μὲ προσευχή.  Μᾶς διδάσκει νὰ  ἐπιδιώκωμε στὶς προσευχές μας τὴ γαλήνη ποὺ προσφέρει ἡ ὥρα κι ὁ τόπος. Μητέρα τῆς ἡσυχίας εἶναι ἡ ἔρημος, καὶ γαλήνη καὶ λιμάνι, μᾶς προφυλάγει ἀπὸ τοὺς θορύβους.
Κυριακή Θ’ Ματθαίου.

Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς

Ομιλία 32η στο Ευαγγέλιο με θέμα την καθησύχαση της τρικυμίας όπου γίνεται λόγος και για τους πειρασμούς

(Ματθ. 14, 22-34)

Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουμε όλοι μας. Ιδιαίτερα όσοι αυτόν τον καιρό πιέζονται από θλίψεις, όσοι απελπίζονται και νιώθουν απόγνωση.

Ο άγιος Γρηγόριος ερμη­νεύει και αυτή τη διήγηση με την αναγωγική μέθοδο. Ιστορικά αυτή αποτελεί έκθεση του θαύματος της ηρέμησης των κυμάτων, ηθικά όμως υποδηλώνει την μέσω των πειρασμών τελειοποίηση της πίστεως, ενώ αναγωγικά παριστάνει τη δυσκολία του έργου των Αποστόλων στον εθνικό κόσμο.
Κυριακή Θ’ Ματθαίου

Η ολιγοπιστία του Πέτρου

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ματθ. ιδ’ 22-34)

Ο Θεός μας είναι ο Νικητής. Όλες οι καλές νίκες, μόνιμες ή πρόσκαιρες, από την αρχή του χρόνου ως το τέλος της ιστορίας, ανήκουν σ’ Εκείνον. Είναι νικητής όταν αποκαθιστά την τάξη, μέσα στην αταξία που προκαλούν αμαρτωλοί άνθρωποι. Όταν οι χειρότεροι των ανθρώπων ανέρχονται στην πρώτη θέση και οι καλλίτεροι πέφτουν στην τελευταία, Εκείνος αναποδογυρίζει την αταξία και βάζει τον τελευταίο πρώτο και τον πρώτο τελευταίο. Νικά την κακία και τα τεχνάσματα των πονηρών πνευμάτων που μαίνονται εναντίον των ανθρώπων και τα διαλύει, όπως σκορπίζει ο ισχυρός άνεμος μια άσχημη δυσοσμία. Είναι νικητής σε κάθε έλλειψη: όπου υπάρχει λίγο, το αυξάνει· όπου δεν υπάρχει τίποτα, δίνει με αφθονία. Είναι νικητής στην αρρώστια και στα βάσανα. Λέει ένα μόνο λόγο κι η αρρώστια μαζί με τα βάσανα εξαφανίζονται.
Διδαχή την Θ’ Κυριακή του Ματθαίου για τη βοήθεια του Θεού στον άνθρωπο που θλίβεται

 (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

(Ματθ. 14, 22-34)

Ο ΑΓΙΟΣ απόστολος Πέτρος, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο, όταν είδε κάποτε τον Κύριο να βαδίζει πάνω στην τρικυμισμένη θάλασσα, Του είπε: «Δώσε μου εντολή να έρθω κοντά Σου περπατώντας πάνω στα νερά». Και παίρνοντας την εντολή από τον παντοδύναμο Κύριο, κατέβηκε από το καΐκι, όπου βρισκόταν, και άρχισε να βαδίζει πάνω στα νερά, τα οποία ήταν σαν να είχαν στερεοποιηθεί κάτω από τα πόδια του. Όσο πίστευε ο Πέτρος στην εντολή του Κυρίου, όσο ήταν προσηλωμένος με τον νου και την καρδιά του σ’ αυτή την εντολή, βάδιζε πάνω στο υγρό στοιχείο όπως στη στεριά. Αλλά ο άνεμος ήταν πολύ δυνατός και τα κύματα σηκώνονταν ψηλά. Ο Πέτρος, στρέφοντας την προσοχή του σ’ αυτά, άφησε να εισχωρήσει μέσα του κάποιος φόβος, φόβος που από έναν επιφανειακό κριτή θα χαρακτηριζόταν φυσικός και εύλογος. Τότε, όμως, άρχισε να βουλιάζει. «Κύριε, σώσε με!», κραύγασε στον Χριστό. Κι Εκείνος, απλώνοντάς του το χέρι, τον έσωσε από τον πνιγμό, λέγοντας: «Ολιγόπιστε, γιατί σε κυρίεψε ή αμφιβολία;».
Τὸ καναρίνι!... Κυριακή Θ΄ Ματθαίου (Ματθ. ιδ΄22-34)

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

Τὸ καναρίνι!...

«Ὀλιγόπιστε! εἰς τὶ ἐδίστασας;»

Εἶναι ἀληθινὰ συγκλονιστιὴ καὶ πολὺ διδακτικὴ ἡ σημερινὴ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ, ἀγαπητοί.

Μετὰ τὸ θαῦμα τοῦ χορτασμοῦ τῶν πεντακισχιλίων καὶ τὴν ἀγαλλίασιν ποὺ ἐδοκιμασαν οἱ μαθηταὶ ἀπὸ τὸ ἐκπληκτικὸν γεγονός, ὁ Κύριος ἔδωσε ἐντολὴν νὰ ἐπιβιβασθοῦν εἰς τὸ πλοῖον καὶ νὰ πλεύσουν πρὸς τὴν Καπερανούμ. Ἡ ἐντολὴ ἐξετελέσθη ἀμέσως. Ὅμως ὁ Ἰησοῦς δὲν εἶναι μαζὺ των. Ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος μόνος. Ὅλην τὴν νύκτα σχεδὸν ἦτο ἐκεῖ, προσευχόμενος.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε (Ματθ. 14, 22-34) 

Anthony Bloom

«Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου»

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅσο πιὸ βαθιὰ βιώνουμε τὴν πνευματικὴ ζωὴ στὴν Θ.Λειτουργία ἢ βάσει τῶν καταστάσεων ποὺ μᾶς κάνουν ν' ἀντιλαμβανόμαστε σαφέστερα τὰ κείμενα, τόσο πιὸ πλατιὰ ξεδιπλώνεται μπρός μας, ἀποκαλύπτοντας τὸ μεγαλύτερο βάθος ποὺ ἀποκτοῦν πράγματα ἀνθρώπινα καὶ θεϊκά.
Πόσο συχνὰ ἔχουμε ἀκούσει στὴν ἀρχὴ τῶν Μακαρισμῶν τὶς λέξεις: «Μνήσθητί μου Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου..»- στὴν δόξα τῆς Βασιλείας Σου...
 Ἀγοράστε ἀσύρματο! Κυριακὴ Θ΄ Ματθαίου. 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης

«Καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με» (Ματθ. 14,30)

Γιὰ ἕνα θαῦμα μᾶς μιλᾷ σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο. Γιὰ ἕνα θαῦμα, ποὺ διαφέρει ἀπὸ τὰ ἄλλα. Τὰ ἄλλα θαύματα ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς ἔγιναν στὴν ξηρά, ἐνῷ τὸ θαῦμα αὐτὸ τὸ ἔκανε στὴν ἀφρισμένη θάλασσα.

Ἦταν ἡλιοβασίλεμα. Οἱ μαθηταὶ μπῆκαν σ᾿ ἕνα ἁλιευτικὸ πλοῖο μόνοι τους. Ἡ θάλασσα ἦταν ἤρεμη. Σύννεφο δὲν ὑπῆρχε, ἀέρας δὲν φυσοῦσε. Τὸ ταξίδι ἦταν εὐχάριστο.

2021 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΩΝ ΕΠΙ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ (Ματθ. 14, 22-34)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλιππιάδα, στις 28/7/1991)

Χωρίς πίστη, καταποντισμός και απώλεια

Το Ευαγγέλιο που ακούσαμε, είναι μια εικόνα της ζωής μας στον κόσμο. Μας λέγει ότι οι άγιοι απόστολοι ταξίδευαν με ένα καραβάκι στη θάλασσα της Γενησαρέτ. Ταξίδευαν μοναχοί τους. Χωρίς τον Χριστό. Ξαφνικά σηκώθηκε θύελλα. Και το καραβάκι τους ήταν έτοιμο να πνιγεί. Οι απόστολοι τρόμαξαν, δεν ήξεραν τι να κάνουν, έβλεπαν τη ζωή τους να χάνεται. Ενώ είχαν απελπιστεί, βλέπουν ξαφνικά τον Χριστό να περιπατεί επί της θαλάσσης. Και έβαλαν τις φωνές, γιατί νόμισαν ότι είναι μια ακόμη απειλή. Ένα φάντασμα. Κάτι το δαιμονικό.

Αλλά ο απόστολος Πέτρος τον κατάλαβε. Και του είπε:

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟY

(Ματθ. ιδ΄22-34) (Α΄ Κορ. γ΄ 9-17)

Η πίστη που σώζει

«Λέγει αυτώ ο Ιησούς, ολιγόπιστε, εις τί εδίστασας;»

Προκαλεί σίγουρα μεγάλο θαυμασμό η τόλμη και το θάρρος που επέδειξε ο απόστολος Πέτρος, όταν ζήτησε να περπατήσει πάνω στην ταραγμένη θάλασσα. Βέβαια, από το επάγγελμα που ασκούσε πριν ακολουθήσει το Διδάσκαλό του, δηλαδή εκείνο του ψαρά, φαίνεται ότι ήταν αρκετά εξοικειωμένος με το υγρό στοιχείο ο μαθητής του Χριστού. Ωστόσο, δεν έπαυσε να φοβάται τη θάλασσα, γιατί είχε πικρή πείρα από τους θυμούς και τις φουρτούνες της. Άλλωστε, θα μπορούσαμε ν΄ ανακαλέσουμε στη μνήμη μας το περιστατικό εκείνο, σε άλλη περίπτωση, που οι μαθητές ζητούσαν απεγνωσμένα τη βοήθεια του Διδασκάλου τους: «Κύριε, σώσον ημάς, απολλύμεθα».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Α΄Κορ. γ΄ 9-17)

«Εἰ δὲ τὶς ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται. Ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει, ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται. Καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει.»

Εἶναι συχνὴ ἡ παρομοίωση τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ μὲ ἕνα μεγάλο οἰκοδόμημα, τὸ ὁποῖο ἑδράζεται στὸν θεανθρώπινο θεμέλιο λίθο, τὸν Ἰησοῦ Χριστό, καὶ τὸ ὁποῖο συνεχίζει νὰ οἰκοδομεῖται κατὰ τὴν διάρκεια τῶν αἰώνων μὲ ἐργάτες τοὺς Ἀποστόλους πρῶτα καὶ ὕστερα ἀπὸ τοὺς ἔχοντες τὴν ἀποστολικὴ διαδοχὴ ἐπισκόπους, τοὺς ἱερεῖς, τοὺς διακόνους καὶ ἀπὸ τοὺς λαϊκοὺς κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου. Αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν εἰκόνα χρησιμοποιεῖ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὸ σημερινὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν Α’ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολὴ καὶ ἐπικεντρώνεται στὴν ἀξιολόγηση τοῦ ἔργου τῶν κηρύκων τοῦ Εὐαγγελίου κατὰ τὴν φοβερὰ ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Α' Κορ. γ' 9 – 17

Ευαγγέλιο: Ματθ. ιδ' 22 – 34

22 Αυγούστου 2021

«Θαρσείτε, εγώ ειμί, μη φοβείσθε» (Ματθ. ιδ' 27).

Αναρίθμητες προκλήσεις, άλλοτε μικρές και άλλοτε μεγάλες, προβάλλουν καθημερινά και δοκιμάζουν τις αντοχές του ανθρώπου, πολλές φορές και την ίδια την πίστη του. Όταν μάλιστα αυτές επηρεάζουν άμεσα την επιβίωσή του ή ακόμα και την ίδια τη ζωή του, τότε ο άνθρωπος καταλαμβάνεται από κρίση πανικού. Έχει την αίσθηση ότι βρίσκεται στην έρημο ή και σε θάλασσα φουρτουνιασμένη, ιδιαίτερα όταν τα προβλήματα προβάλλουν σε ανύποπτο χρόνο. Και τότε προσμετρώντας τις δυνάμεις του διαπιστώνει ότι αυτές δεν είναι αρκετές. Διερωτάται, τι να κάνω; Υπάρχει διέξοδος;

 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὁ Ματθαῖος μᾶς περιγράφει τό θαῦμα τοῦ Ἰησοῦ πού δάμασε τά στοιχεῖα τῆς φύσης καί περπάτησε ἐπάνω στό νερό, τήν ὀλιγοπιστία τοῦ Πέτρου καί τήν ἀναγνώριση ἀπό τούς μαθητές ὅτι ὄντως ὁ Χριστός εἶναι ἀληθινά ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν τό πλῆθος, πού εἶχε μαζευτεῖ γιά νά ἀκούσει τά λόγια τοῦ Χριστοῦ ἀποχώρησε, οἱ μαθητές μπῆκαν στό πλοῖο καί ἀνοίχτηκαν μέσα στήν θάλασσα. Τότε ὁ Ἰησοῦς ἀνέβηκε στό ὅρος πού ἦταν κοντά ὥστε νά προσευχηθεῖ. Βλέπουμε ὅτι καί ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, τό Δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὡς τέλειος ἄνθρωπος ἔχει τήν ἀνάγκη νά προσευχηθεῖ στόν Πατέρα καί Δημιουργό των ἁπάντων. Ἀναλογιστεῖτε τό μέγεθος καί τήν ἀνάγκη πού πρέπει νά ἔχουμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι τά κτιστά δημιουργήματα γιά προσευχή στόν Πατέρα καί δημιουργό μας καί ὄχι μόνο μιά ἁπλή προσευχή ἀλλά καί τήν μετοχή μας στά μυστήρια τῆς ἐκκλησίας.

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Μτθ. ιδ’ 22-34 (22-08-2021)

Αρχιμ. Αυγουστίνου Κκαρά

Τα θαύματα του Κύριου

Το θαύμα το οποίο μας περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή πραγματοποιήθηκε αμέσως μετά το θαύμα του πολλαπλασιασμού των πέντε άρτων και των δυο ιχθύων μέσα στην έρημο. Ασφαλώς τα θαύματα του Ιησού Χριστού ήταν πολλά και ποικίλα. Έκανε θαύματα πάνω σε ανθρώπους, με θεραπείες διαφόρων ασθενειών, εκδιώξεις πονηρών πνευμάτων και αναστάσεις νεκρών, έκανε θαύματα που αφορούσαν στο πρόσωπό του, όπως η Μεταμόρφωση, η Ανάσταση και η Ανάληψη. Τέλος έκανε και θαύματα πάνω στην άψυχη ύλη, όπως ο πολλαπλασιασμός των πέντε άρτων και των δυο ιχθύων, η θαυμαστή αλιεία κ.λ.π. Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα γαληνεύει τη φουρτουνιασμένη θάλασσα, κάνει να κοπάσει ο άνεμος, ειρηνεύει δηλαδή τα στοιχεία της φύσης και περπατά πάνω στα ύδατα για να συναντήσει και να ενισχύσει τους φοβισμένους μαθητές του.

Κυριακή Θ΄ Επιστολών

Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. γ΄ 9-17 (22-08-2021)

Πρεσβ. Ανδρέα Παπαμιχαήλ

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από την Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου. Η επιστολή αυτή πραγματεύεται κατά κύριο λόγο την ενότητα της Εκκλησίας της Κορίνθου, όπου οι διαιρέσεις, οι διασπάσεις και τα σχίσματα μεταξύ των πιστών έλαβαν μεγάλη διάσταση και δημιουργούσαν πολλά προβλήματα.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Θ΄ Ματθαίου

(22 Αυγούστου 2021)

Η ανάγκη της προσευχής

Σε ένα συνταρακτικό γεγονός, το οποίο συνέβη αμέσως μετά τον χορτασμό των πεντακισχιλίων στην έρημο, αναφέρεται το Ευαγγελικό ανάγνωσμα που ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί. Ο Χριστός απομακρύνθηκε από το πλήθος και ανέβηκε στον παρακείμενο λόφο για να αφεθεί στην εμπειρία της προσευχής. Οι Μαθητές διέσχιζαν τη λίμνη με το πλοιάριό τους, όταν ξέσπασε τρομερή καταιγίδα και τα κύματα απειλούσαν να τους παρασύρουν στον όλεθρο. Ο Κύριος επενέβη, περπατώντας επί των κυμάτων και προκάλεσε τον θαυμασμό, όσο και τον τρόμο των Μαθητών. Τους ηρέμησε, όμως, τους έδωσε θάρρος και δέχθηκε την επιθυμία του Πέτρου να περπατήσει κι εκείνος επί της θαλάσσης, για να νιώσει την ασφάλεια της παρουσίας του Κυρίου. Μόνο που ο Πέτρος ολιγοψύχησε, δε μπόρεσε να πιστέψει αυτό που του συνέβαινε, ότι δηλ. ήταν σε θέση να κυριαρχεί στα στοιχεία της φύσης και άρχισε να καταποντίζεται. Ο Ιησούς τον διέσωσε, η τρικυμία κόπασε και όλοι αναγνώρισαν ότι ο Χριστός είναι όντως ο Υιός του Θεού.

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (22-8-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

«Καὶ λέγει αὐτῷ (ὁ Ἰησοῦς)· Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας»

(Mατθ. 14,31)

     Κάτω στὴν Ἁγία Γῆ εἶναι μιὰ λίμνη, ποὺ ὑπάρχει καὶ μέχρι σήμερα. Ἡ λίμνη Γεννησαρέτ. Στὴ λίμνη αὐτὴ ταξίδευαν μιὰ νύχτα οἱ μαθηταὶ τοῦ Χριστοῦ μέσα σ᾿ ἕνα μικρὸ πλοῖο. Στὴν ἀρχὴ ἡ θάλασσα ἦταν γαλήνια. Ἀλλὰ κατόπιν ἄρχισε νὰ φυσάῃ ἄνεμος ὅλο καὶ πιὸ ἰσχυρός. Σηκώθηκαν κύματα, κύματα μεγάλα. Ὅλοι φοβήθηκαν. Καὶ ὁ Χριστὸς ποῦ ἦταν; Δὲν ἦταν στὸ πλοῖο, ὅπως ἄλλες φορές. Ἦταν μακριά, πάνω σ᾿ ἕνα βουνό. Δὲν κοιμόταν· ἔκανε ἀγρυπνία. Ὅλη νύχτα κάτω ἀπὸ τὰ ἄστρα συνωμιλοῦσε μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα. Προσευχόταν γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἔχει σάν ἱστορικό πυρήνα τό βίωμα τοῦ κινδύνου πού ἐνίωσαν κάποτε οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ καί τῆς διασώσεως τους ἀπό τήν παρουσία τοῦ διδασκάλου τους ἐπάνω στήν τρικυμισμένη θάλασσα.

Ὅταν ὁ Χριστός ἀντιλαμβάνεται ὅτι οἱ μαθητές κινδυνεύουν ἀπό τόν ἀντίθετο ἄνεμο καί τίς δυσμενεῖς καιρικές συνθῆκες ἐμφανίζεται μπροστά τους καί λέει: «θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμί· μή φοβεῖσθε». Ἡ ἐνθαρρυντική αὐτή φράση ἔκανε ἀσφαλῶς μεγάλη αἴσθηση στούς φοβισμένους μαθητές. Κι ἄν τήν κατέγραψαν, εἶναι γιατί εἶδαν σέ αὐτή τήν φράση μία ὑπόσχεση τοῦ Χριστοῦ πρός τό σκάφος τῆς Ἐκκλησίας του.

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2021

Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Η ιερή μνήμη της Κοιμήσεώς της Παναγίας μας είναι, όπως είπαμε, μια καλή ευκαιρία να εκδηλώσει ο ευσεβής λαός των πιστών την αγάπη, τον σεβασμό, και την ευγνωμοσύνη του προς Αυτήν, η Οποία όντας άνθρωπος, αξιώθηκε να γίνει το τιμιότατο θείο δοχείο, το ιερότατο σκεύος, ώστε να δεχτεί τον άπειρο Θεό στο καθαρότατο σαρκίο Της, να κυοφορήσει τον άναρχο και αναλλοίωτο Θεό στην τίμια γαστέρα Της, να θρέψει τον απόλυτα αυτάρκη Θεό από τα παρθενικά Της αίματα, να κρατήσει στα σεπτά Της χέρια τον «αχώρητον παντί».
Προτεσταντικά επιχειρήματα για την Θεοτόκο Παναγία υπό το φως των Ορθοδόξων απαντήσεων

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, και το  μεγαλύτερο μέρος τού Προτεσταντικού κόσμου, αποφάσισε ξαφνικά, αδικαιολόγητα, να απορρίψει τη Χριστιανική παράδοση γύρω από το ρόλο τής Παναγίας στο σχέδιο τής σωτηρίας τού Θεού. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, ένα πλήθος κακοδοξιών σχετικών με τη ζωή και την οικογένεια τής Παναγίας και τού Κυρίου μας.
Κοίμησις, Ταφή, Ανάστασις, Ανάληψις της Θεοτόκου.

Απομαγνωτοφωνημένη ομιλία του αρχιμ Αθανασίου Μυτιληναίου η οποία εκφωνήθη στις 14/08/1980 σε αγρυπνία της εορτής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

Η θέσις, αγαπητοί μου, της Υπεραγίας Θεοτόκου, μέσα εις την ιστορία της σωτηρίας μας, είναι σημαντικοτάτη. Και τούτο διότι εστάθη το όργανον της σωτηρίας μας. Είναι εκείνη η οποία έδωσε τον εαυτόν της, να γίνει κλίμακα για να κατέλθει ο Θεός στη γη, και ταυτοχρόνως γίνεται κλίμακα για να ανέλθει ολόκληρη η ανθρωπότητα στον ουρανό.
Έτσι ο Θεός δια της Θεοτόκου, γίνεται άνθρωπος και οι άνθρωποι δια της Θεοτόκου γίνονται θεοί. Να λοιπόν ότι η θέσις της υπεραγίας Θεοτόκου, είναι σημαντικοτάτη εις την ιστορία της σωτηρίας. Εις εκείνο το θαυμαστό όραμα του Ιακώβ με την κλίμακα που εστηρίζετο ο Θεός εις την κορυφήν, η κλίμακα αυτή δεν προϋποθέτει μόνον, την κάθοδον του Θεού, αλλά και την άνοδο του Ιακώβ, δηλαδή την άνοδο των ανθρώπων.
Πατερικά άνθη στην Kοίμηση της Θεοτόκου

Ο Αύγουστος είναι ο μήνας της Παναγίας μας. Όλοι οι πιστοί καταφεύγουμε με τις θαυμάσιες «Παρακλήσεις» στη Χάρη της και νοιώθουμε, ανάλογα με την πίστη μας, τη βοήθειά της και την παρουσία της στη ζωή μας.

Η φράση του Απολυτικίου της εορτής της «Κοιμήσεως της Θεοτόκου» «ἐν τῇ κοιμήσει τόν κόσμον οὐ κατέλιπες, Θεοτόκε» επαληθεύεται διαρκώς στη ζωή της Εκκλησίας και επιβεβαιώνεται καθημερινά από την προσωπική εμπειρία μας. Δεν μας εγκατέλειψε αναχωρώντας με τον θάνατο από τον κόσμο. Είναι μαζί μας, με τα θαύματα που επιτελεί με τη μεσολάβησή της στον Υιό και Θεό της χάριν εκείνων οι οποίοι ζητούν ταπεινά και με πίστη τις πανίσχυρες πρεσβείες της.
Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ – ΙΣΤΟΡΙΑ, ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ, ΘΕΟΛΟΓΙΑ

Μητροπολίτη Κωνσταντίας – Αμμοχώστου Βασιλείου

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και το νόημά της συνοψίζονται με αυτό που ο Ψαλμωδός λέγει και οι Πατέρες της Εκκλησίας εφαρμόζουν στο πρόσωπο της Μητέρας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού: «Παρέστη η βασίλισσα εκ δεξιών σου εν ιματισμώ διαχρύσω περιβεβλημένη πεποικιλμένη» (Ψαλμ. 44:10). Με την εορτή της Κοιμήσεως εορτάζουμε δύο γεγονότα: αφ’ ενός μεν το θάνατο και την ταφή της Θεοτόκου, αφ’ ετέρου δε την ανάσταση και μετάσταση του σώματός της στους ουρανούς. Αυτά τα δύο θέματα επικρατούν και αναπτύσσονται στην υμνολογία της εορτής.
Η Εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.

(Ο Ν. Ζίας μας ξεναγεί στα αριστουργήματα των ελλήνων ζωγράφων με θέμα την Κοίμηση της Θεοτόκου) 1

Μέσα στον παραλογισμό της πυρπολούμενης λιτής, άλλωστε, ελληνικής χλωρίδας έρχεται γαλήνια και υπερβατική κάθε χρόνο η υπέρλογη μετάσταση εκ του θανάτου προς τη ζωή, της Μητέρας της Ζωής, της ξεχωριστά τιμημένης από τον ελληνικό λαό Παναγίας, που συναθροίζει από τα πέρατα τους διασκορπισμένους και τους ενώνει με άξονα φωτερό τον Υιόν και Θεόν της, τον Ιησού Χριστό.
ΠΡΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Εὐθυμίου Ἀναστασίας
Ἀρχαιολόγου-Θεολόγου
Ὑποψ. Δρ. Ἀρχαιολογίας

Ὡς παλαιοδιαθηκικὲς θεομητορικὲς προτυπώσεις ἢ προεικονίσεις ὁρίζονται γεγονότα ἢ ἀντικείμενα, τὰ ὁποῖα ἀναφέρονται στὰ βιβλία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης καὶ ἔχουν ἑρμηνευθεῖ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὡς τύποι τοῦ προσώπου τῆς Θεοτόκου καὶ τοῦ ρόλου της στὸ βασικὸ γεγονὸς τοῦ σχεδίου τῆς Θείας Οἰκονομίας, τὴν Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου.
Σὲ αὐτὴ τὴν κατηγορία ἀνήκουν π.χ. ἡ Κλῖμαξ τοῦ ὁράματος τοῦ Ἰακὼβ (Γεν. 28, 10-22), ἡ φλεγομένη Βάτος ποὺ εἶδε ὁ Μωϋσῆς στὸ Χωρὴβ (Ἐξ. 3, 2-6), ἡ κεκλεισμένη Πύλη ἀπὸ τὸ σχετικὸ ὅραμα τοῦ Ἰεζεκιὴλ (Ἰεζ. 44, 1-3) κ.ἄ.

Κυριακή 15 Αυγούστου 2021

 Ἡ Ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως

 Γεώργιος Φίλιας

Ἐπίκουρος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Ἡ παράδοση περὶ τῆς ταφῆς τῆς Θεοτόκου

Οἱ ἀπόκρυφες διηγήσεις παρέχουν μὲν στοιχεῖα τοῦ ἑορτολογικοῦ περιεχομένου (τῶν γεγονότων τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως), δὲν σχετίζονται ὅμως μὲ τὴ διαδικασία ἐμφανίσεως τῆς ἑορτῆς13. Τὸ ἐνδιαφέρον της περὶ τοῦ θέματος τῆς ἐμφανίσεως μελέτης πρέπει νὰ ἐπικεντρωθεῖ στὴν παράδοση περὶ τοῦ τόπου τῆς Κοιμήσεως καὶ τῆς ταφῆς τῆς Θεοτόκου, ἐφόσον εἶναι εὔλογο οἱ τοποθεσίες αὐτὲς νὰ ἀπετέλεσαν τὸ λίκνο ἐμφανίσεως τῆς ἑορτῆς14.

Τό ἑορτολογικό περιεχόμενο τῆς Κοιμήσεως

Γεώργιος Φίλιας

Ἐπίκουρος καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν

Οἱ περὶ τῆς ἑορτῆς μαρτυρίες ἐκ τῶν πανηγυρικῶν ἢ ἐγκωμιαστικῶν Ὁμιλιῶν

Ἡ σταδιακὴ -μετὰ τὸν 5ο αἰ- διαμόρφωση τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως καὶ ἡ μετὰ τὸν 6ο αἰ. ἐπισημοποίηση καὶ καθολικὴ ἰσχὺ τῆς ἔδωσαν τὸ ἔναυσμα σὲ περισσότερο ἢ ὀλιγότερο γνωστοὺς ἐκκλησιαστικοὺς συγγραφεῖς νὰ ἐγκωμιάσουν τὸ γεγονός. Αὐτὰ τὰ ἐγκώμια ἢ πανηγυρικὲς Ὁμιλίες ἐξεφωνοῦντο κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἑορτασμοῦ, ἑπομένως ἐντός τοῦ λειτουργικοῦ πλαισίου ἐπιτελέσεως τῆς ἑορτῆς. Ἡ συνάφειά τους αὐτὴ μὲ τὴν ἐκκλησιαστικὴ λατρεία ὑπῆρξε, προφανῶς, ἡ αἰτία τοῦ ἐπισήμου χαρακτήρα, τὸν ὁποῖο προσέλαβαν ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοὺς79. Στὶς συγκεκριμένες Ὁμιλίες ἐκφράζεται μὲ τὸ δαψιλέστερο τρόπο ἡ περὶ τῆς Θεοτόκου θεολογία τῆς ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας.

 Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

 Ἠλίας Μηνιάτης

«Παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου, ἐν ἰματισμῶ διαχρύσω περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Αὐτὴ εἶναι ἡ πλέον ζωντανὴ καὶ πρεπώδης εἰκὼν τῆς μεταστάσης εἰς οὐρανὸν Θεομήτορος.ὁπού ἐζωγράφισε μὲ θεοκίνητον κάλαμον ὁ Προφητάναξ· καὶ πρὸς τὴν θεωρίαν τῆς εἰκόνος ταύτης προσκαλῶ σήμερον τὰ ὄμματα τῆς εὐλαβοῦς σας διανοίας, ὢ φιλέορτον σύστημα.

Μὴ στοχασθῆτε ἐδῶ κάτω τὰ θλιβερὰ ἐκεῖνα σύμβολα τοῦ θανάτου· ἐκεῖ, δηλαδή, ὁπού φαίνεται ἕνα σῶμα νεκρὸν ἁπλωμένον ἐπάνω εἰς ἕνα κράββατον, κηδευόμενον σεπτῶς παρὰ τῶν ἱερῶν Ἀποστόλων, παραδόξως συνηγμένων ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς. Εἰς τὴν ἁγιωτάτην Παρθένον ὅλα ἐστάθησαν ὑπὲρ ἄνθρωπον· εἰς τοῦτο μόνον ἔδειξε πὼς ἦτον φύσεως ἀνθρωπίνης, διατὶ σήμερον φαίνεται, πὼς εἶναι φύσεως θνητῆς· ἀλλὰ καὶ εἰς τοῦτο ἐφάνησαν τὰ προνόμια τῆς θείας χάριτος· διατί, καθὼς ὅταν ἡ πανάμωμος Μαρία συνέλαβεν, ἡ σύλληψις ἐστάθη ἄσπορος, καὶ ὅταν ἐγέννησεν, ἡ κύησις ἐστάθη ἀδιάφθορος, ἔτζι ὅταν ἀπέθανεν, ἡ νέκρωσις ἐστάθη ἀθάνατος.

 Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής

Tώρα μὲ τὴν Χάριν της θὰ ὁμιλήσωμε περὶ τῆς ἐξόδου καὶ τῆς Μεταστάσεως αὐτῆς ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον εἰς τὴν αἰώνιον Βασιλείαν τοῦ Υἱοῦ της. Εἶναι ὄντως φαιδρὰ καὶ χαρμόσυνος γιὰ τὴν ἀκοὴν τῶν φιλοθέων ἡ τοιαύτη διήγησις.

Ὅταν, λοιπόν, ὁ Χριστός, ὁ Θεός μας, εὐδόκησε νὰ μεταθέση τὴν παναγίαν καὶ πανάμωμον μητέρα του ἀπὸ τὸν κόσμον αὐτὸν εἰς τὴν Βασιλείαν του, προκειμένου νὰ λάβη τὸν ἄφθαρτον στέφανον τῶν ὑπερφυῶν ἀγώνων καὶ ἀρετῶν της, νὰ τὴν τοποθετήση θεομητροπρεπῶς «ἐκ δεξιῶν του, περιβεβλημένην μὲ πορφύραν καὶ πεποικιλμένην ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ» (Ψαλμ. μδ΄, 12) καὶ νὰ τὴν ἀνακηρύξη Βασίλισσαν πάντων τῶν κτισμάτων, ὁδηγῶν αὐτὴν εἰς τὸ ἐσώτερον τοῦ καταπετάσματος καὶ ἐγκαθιστῶν εἰς τὰ ἐπουράνια Ἅγια τῶν Ἁγίων, τῆς ἐγνωστοποίησε ἐκ τῶν προτέρων τὴν ἔνδοξον αὐτῆς μετάστασιν.

 Ἐγκώμιο στην Κοίμηση τῆς Ἁγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου

 Θεοδώρου Στουδίτου

Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, πού νά ἀντηχῆ δυνατώτερα ἀπό ἀνθρώπινη φωνή καί νά συγκλονίζη τά πέρατα, ἀπαιτεῖ ἕνας λόγος πρός τιμήν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἡμέρας, ἀγαπητοί μου· γι᾿ αὐτό καί κινδυνεύει ν᾿ ἀποτύχη τώρα, καθώς ἀκούγεται προερχόμενος ἀπό τό ἀσθενές φωνητικό μου ὄργανο. Ἡ Κυρία ὅμως καί Βασίλισσα τοῦ παντός, ἔτσι καθώς εἶναι ἀφιλόδοξη, θά δεχτῆ νομίζω κι αὐτόν ἐδῶ τόν σύντομο καί πενιχρό λόγο πού τῆς προσφέρουμε οἱ δοῦλοι της, ὅμοια μέ ἐκείνους τούς διεξοδικούς καί ἀστραφτερούς τῶν σπουδαίων ὁμιλητῶν, μέ τό νά παρακινεῖται σέ συμπάθεια ἀπό τίς προσευχές αὐτοῦ πού μέ προστάζει νά ὁμιλήσω· ἐπειδή ἀκριβῶς καί ἕνα μόνο πράγμα προσέχει ἡ φιλάγαθη: τήν πρόθεσι.

 Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 Ἰωάννου Φουντούλη

Ἡ ἑορτὴ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου, πού ἑορτάζει στὶς 15 Αὐγούστου ὁ χριστιανικὸς κόσμος, εἶναι ἡ μεγαλυτέρα ἀπὸ τὶς ἑορτὲς ποὺ καθιέρωσε ἡ Ἐκκλησία πρὸς τιμὴν τῆς Μητρὸς τοῦ Κυρίου, τὶς θεομητορικὲς ἑορτές. Ἴσως εἶναι καὶ ἡ παλαιοτέρα ἀπὸ ὅλες. Τὶς πρῶτες μαρτυρίες ἔχουμε γι’ αὐτὴν κατὰ τὸν Ε΄αἰώνα, γύρω στὴν ἐποχὴ ποὺ συνεκλήθη ἡ Γ΄Οἰκουμενικὴ Σύνοδος τῆς Ἐφέσου (451 μ.Χ.), ποὺ καθώρισε τὸ θεομητορικὸ δόγμα καὶ ἔγινε αἰτία νὰ ἀναπτυχθῆ ἡ τιμὴ στὸ πρόσωπο τῆς Θεοτόκου.

 Η Κοίμηση της Θεοτόκου

+Πρωτοπρεσβυτέρου Αλεξάνδρου Σμέμαν

Τον Αύγουστο η Εκκλησία τιμά το τέλος της επίγειας ζωής της Παρθένου Μαρίας, τον θάνατο της, την κοίμηση της όπως είναι πια γνωστή και σε αυτή τη λέξη περικλείονται το όνειρο, η ευλογία, η ειρήνη, η ηρεμία και η χαρά.

Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες για τις συνθήκες της κοίμησης της Παναγίας, της Μητέρας του Κυρίου. Διάφορες ιστορίες και διηγήσεις, γεμάτες αγάπη και τρυφερότητα διασώθηκαν μέχρι τις μέρες μας από την εποχή της πρώτης Εκκλησίας, ακριβώς όμως λόγω της ποικιλότητας τους, δεν είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε την «ιστορικότητα» καμιάς από αυτές. Με τη γιορτή της Κοιμήσεως η μνήμη και η αγάπη της Εκκλησίας επικεντρώνονται όχι στην ιστορικότητα και πραγματικότητα του γεγονότος, την ήμερα και τον τόπο όπου αυτή η μοναδική γυναίκα, η Μητέρα όλων των μητέρων συμπλήρωσε την επίγεια ζωή της.

Εγκώμιο Α΄ στην πάνσεπτη Κοίμηση της Μητέρας του Θεού

Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού

1. «Μ' εγκώμια μνημονεύουμε τους δίκαιους», λέγει ο σοφώτατος Σολομώντας. «Ο θάνατος των αγίων Του είναι αξετίμητος για το Θεό», προείπε ο θεοπάτορας Δαβίδ. Αν λοιπόν όλους τους δίκαιους τους μνημονεύουμε εγκωμιαστικά, ποιος δε θα προσφέρη τον έπαινό του στη βρυσομάννα της δικαιοσύνης και της οσιότητας το θησαυρό, όχι για να δοξάση, μα για να δοξαστή ο ίδιος με δόξα αιώνια;
Δεν έχει ανάγκη από τη δική μας δόξα η σκηνή της δόξας του Θεού, ή πόλη του Θεού, μια και γι' Αυτήν ειπώθηκαν λόγια δοξασμένα, καθώς της λέγει ο εξαίσιος Δαβίδ: «Δεδοξασμένα ελαλήθη περί σου, η πόλις του Θεού».
Εγκώμιον Β΄ εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της Θεομήτορος.

Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

Μετάφραση - Λογοτεχνική απόδοση: Καίτη Χιωτέλλη
1. Άνθρωπος κανείς δε θα μπορέσει ποτέ, άξια τη μετάσταση την ιερή να υμνήσει της Θεομήτορος, μακάρι μύριες νάχε γλώσσες και μύρια στόματα· μ' ακόμα κι αν όλες των σκόρπιων ανθρώπων οι γλώσσες μαζεύονταν ποτέ, δε θα φτιάναν τα επάξια εγκώμια.
Γιατί εκείνη βρίσκεται ψηλότερα από κάθε μέτρο δοξολογικό. Και λόγω που αγαπά ο Θεός το κατά δύναμη, όταν μ' αγάπη του δωρίζεται και ζήλο και με προαίρεση αγαθή, κι αφού κι η μάνα του Θεού αγαπά όσα στο Γιο είναι αρεστά κι ευχάριστα, ας ξαναρχίσουμε τα εγκώμια με υποταγή στις διαταγές σας, άριστοι μες στους ποιμενάρχες κι αγαπημένοι του Θεού, αφού πρώτα το Λόγο, που από κείνην σαρκώθηκε, βοηθό μας γυρέψουμε, που κάθε στόμα οπού σ' αυτόν ανοίγεται γεμίζει, κι οπού για κείνην μοναχό στολίδι και δοξαστικό τραγούδι Εκείνος φύτρωσε· κι αφού καλά το ξέρουμε, πως χρέος ξεπληρώνουμε αρχίζοντας τα εγκώμια κι όταν το ξεπληρώσουμε πάλι σε χρέος μπαίνουμε, για να κρατά παντοτινά το χρέος, όλο αρχίζοντας και τέλος να μην έχει.
Εγκώμιον Γ΄ εις την πάνσεπτον Κοίμησιν της Θεομήτορος. 

Αγιος Ιωάννης Δαμασκηνός

Μετάφραση - Λογοτεχνική απόδοση: Δημήτρης Σταθόπουλος
1. Όποιοι έρωτα νιώθουνε για κάτι, συνηθίζουνε να μιλάν αδιάκοπα γι' αυτό και να το φέρνουνε μέρα και νύχτα στη σκέψη τους. Μη με κατακρίνετε, λοιπόν, που για τρίτη φορά τώρα έκαμα τούτο δω το έφύμνιο στη μάνα του Θεού μου, για να της το προσφέρω σαν αποχαιρετιστήριο δώρο στην έξοδό της.
Στην πραγματικότητα όμως τούτο το δώρο μου δεν είναι προσφορά σ' εκείνη, αλλά σε μένα τον ίδιο και σε σένα, θείε και ιερέ λαέ, που παραστέκεσαι δω γύρω.
Κι αυτό γίνεται με το να στρώσω τραπέζι με τροφές που δεν είναι μονάχα σωτήριες κι ωφέλιμες στις ψυχές, αλλά και ταιριαστές στην ιερή τούτη νύχτα· και με το να γενώ έτσι νοικοκύρης πνευματικής χαράς.
Εις την Πάνδοξον Κοίμησιν της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών και Παναχράντου Θεοτόκου.

Αγ. Νικόλαος Καβάσιλας

Kανείς νομίζω δεν αγνοεί ότι σπουδαιότερος αγώνας ρητορικής εγκωμιαστικού λόγου δεν μπορεί να υπάρξη από αυτόν εδώ, εάν βέβαια ήθελε προσπαθήσει κανείς να τηρήση τα καθιερωμένα και πρέποντα.
Εγώ προσωπικά δυσκολεύομαι τόσο περισσότερο να επιδιώξω στην προκειμένη περίσταση τον πρέποντα λόγο, όσο νομίζω ότι όλοι μεν οι άνθρωποι οφείλουν ασφαλώς αυτό τον άθλο των εγκωμίων προς την Παρθένο, πλην όμως ούτε είναι καν δυνατόν να ελπίζουν ότι θα ανταποκριθούν με τα εγκώμιά τους στο μεγαλείο της πραγματικότητας.
Ο Άγιος Νικόδημος γράφει για την Υπεραγία Θεοτόκο


από το βιβλίο του Αγίου Νικόδημου του Αγιορείτου,
«Εορτοδρόμιον
ήτοι Ερμηνεία εις τους Ασματικούς Κανόνας των Δεσποτικών και Θεομητορικών Εορτών», Βενετία 1836, σελ. 697-698.
από το περιοδικό «Προς την ΝΙΚΗΝ»,
τεύχη 714, Αύγουστος 2009
«Η Κυρία Θεοτόκος δεν ξεθάρρεψε με τα πολλά θαύματα πού αξιώθηκε να ζήσει, ούτε πέρασε τη ζωή της απρόσεκτα, αλλά φρόντιζε να ανταποκρίνεται πρόθυμα σ' αυτά, με το να επιδίδεται με πολλή υπομονή σε κάθε είδους πνευματική άσκηση και επίσης με το να βοηθά με τις δραστικές της πρεσβείες όλο τον κόσμο και να συνεργεί στο κήρυγμα των αγίων Αποστόλων με τις ιερές νουθεσίες και παραινέσεις της, κι έτσι ζούσε μια ζωή με πνευματικό αγώνα τόσο έντονο και κοπιαστικό, πού να ξεπερνά κάθε σκέψη και λόγο...
«Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου»

Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ

(νεοελληνικὴ ἀπόδοση)
ἀπόσπασμα ἀπὸ τὶς Πατερικὲς ἐκδόσεις
«Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς», τόμος 10ος.
... Ἂν ὁ θάνατος τῶν ὁσίων εἶναι τίμιος καὶ ἡ μνήμη δικαίου συνοδεύεται ἀπὸ ἐγκώμια, πόσο μᾶλλον τὴν μνήμη τῆς ἁγίας τῶν ἁγίων, διὰ τῆς ὁποίας ἐπέρχεται ὅλη ἡ ἁγιότης στοὺς ἁγίους, δηλαδὴ τὴ μνήμη τῆς ἀειπάρθενης καὶ Θεομήτορος, πρέπει νὰ τὴν ἐπιτελοῦμε μὲ τὶς μεγαλύτερες εὐφημίες.
Αὐτὸ πράττουμε ἑορτάζοντας τὴν ἐπέτειο τῆς ἁγίας κοιμήσεως ἢ μεταστάσεώς της, ποὺ ἂν καὶ μὲ αὐτὴ εἶναι λίγο κατώτερη ἀπὸ τοὺς ἀγγέλους, ὅμως ξεπέρασε σὲ ἀσύγκριτο βαθμὸ καὶ τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς ἀρχαγγέλους καὶ ὅλες τὶς ὑπερκόσμιες δυνάμεις διὰ τῆς ἐγγύτητός της πρὸς τὸν Θεὸ καὶ διὰ τῶν ἀπὸ παλαιὰ γραμμένων καὶ πραγματοποιημένων σ᾿ αὐτὴ θαυμασίων.
Ἐγκώμιον εἰς τὴν κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

Ἅγιος Θεοδώρος ὁ Στουδίτης

Φωνή κεράτινης σάλπιγγας, πού νά ἀντηχῆ δυνατώτερα ἀπό ἀνθρώπινη φωνή καί νά συγκλονίζη τά πέρατα, ἀπαιτεῖ ἕνας λόγος πρός τιμήν τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἡμέρας, ἀγαπητοί μου· γι᾿ αὐτό καί κινδυνεύει ν᾿ ἀποτύχη τώρα, καθώς ἀκούγεται προερχόμενος ἀπό τό ἀσθενές φωνητικό μου ὄργανο. Ἡ Κυρία ὅμως καί Βασίλισσα τοῦ παντός, ἔτσι καθώς εἶναι ἀφιλόδοξη, θά δεχτῆ νομίζω κι αὐτόν ἐδῶ τόν σύντομο καί πενιχρό λόγο πού τῆς προσφέρουμε οἱ δοῦλοι της, ὅμοια μέ ἐκείνους τούς διεξοδικούς καί ἀστραφτερούς τῶν σπουδαίων ὁμιλητῶν, μέ τό νά παρακινεῖται σέ συμπάθεια ἀπό τίς προσευχές αὐτοῦ πού μέ προστάζει νά ὁμιλήσω· ἐπειδή ἀκριβῶς καί ἕνα μόνο πράγμα προσέχει ἡ φιλάγαθη: τήν πρόθεσι.
Περιγραφή της εικόνας της Κοιμήσεως της Θεοτόκου

Χρήστος Γκότσης

Η αγία εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου είναι πολυπρόσωπη. Δύο όμως πρόσωπα ξεχωρίζουν στην όλη παράσταση: Ο Χριστός και η Παναγία. Ο Ιησούς με το ηγεμονικό του παράστημα που κρατεί την ψυχή της Παναγίας, βρέφος φασκιωμένο, και το λιπόσαρκο σκήνωμα της Παναγίας.

«Στην εικόνα δεσπόζει το νεκρικό κρεβάτι, στολισμένο με πλούσια ποδέα, όπου αναπαύεται η Παναγία με τα χέρια σταυρωμένα. Μπροστά στερεωμένο σε ένα απλό κηροπήγιο καίει ένα χοντρό κερί. Πίσω από το νεκρικό κρεβάτι και στη μέση ακριβώς στέκει ο Χριστός με το σώμα σε περίεργη στροφή προς τα δεξιά, προς την κεφαλή της Μητέρας του. Στα χέρια του απλωμένα στην ίδια κατεύθυνση, κρατεί την ψυχή της, που έχει τη μορφή φασκιωμένου μωρού με τα χέρια σταυρωμένα. Τον τριγυρίζει δόξα.
Λόγος εἰς τὴν Κοίμησιν τῆς Θεοτόκου

Ἁγίου Λουκᾶ Ἀρχιεπισκόπου Κριμαίας

Τὸν καθένα ἀπὸ μᾶς τὸν βασανίζει τὸ ἐρώτημα: τί θὰ γίνει μέ μᾶς καὶ τί μᾶς περιμένει μετὰ τὸ θάνατο; Μία σαφῆ ἀπάντηση σ’ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα μόνοι μας δὲν μποροῦμε νὰ τὴν βροῦμε. Ἀλλὰ ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ πρῶτα ἀπ’ ὅλα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς ἀποκαλύπτουν αὐτὸ τὸ μυστικό.

Μᾶς τὸ ἀποκαλύπτουν ἐπίσης τὸ ἀπολυτίκιο καὶ τὸ κοντάκιο τῆς μεγάλης αὐτῆς γιορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ οἱ ἐκκλησιαστικοὶ ὕμνοι ποὺ ψάλλονται σ’ αὐτὴ τὴ γιορτή.
Ἐγκώμιο στὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός

Τί εἶναι αὐτὸ τὸ μυστήριο τὸ μέγα, ποὺ συντελεῖται γύρω ἀπὸ τὸ πρόσωπό σου, ἱερὴ Μητέρα καὶ Παρθένε; «Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου». Ὅσο ὑπάρχουν ἄνθρωποι θὰ σὲ μακαρίζουν, γιατί μονάχα Σὺ εἶσαι ἄξια γιὰ μακαρισμό!

Καὶ νὰ ποὺ ὅλες οἱ γενιὲς Σὲ μακαρίζουν. Ἐσένα εἶδαν οἱ θυγατέρες τῆς Ἱερουσαλήμ, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας, καὶ σὲ μακάρισαν οἱ βασίλισσες, δηλαδὴ οἱ ψυχὲς τῶν δικαίων, καὶ θὰ σὲ ὑμνοῦν αἰώνια. Γιατί Σὺ εἶσαι ὁ θρόνος ὁ βασιλικός, στὸν ὁποῖον παραστέκονται Ἄγγελοι κοιτάζοντας τὸν Βασιλέα καὶ Δημιουργὸ νὰ κάθεται ἐπάνω του.
«Ἐπὶ σοὶ Χαίρει, Κεχαριτωμένη. Πᾶσα ἡ κτίσις»

Φώτης Κόντογλου

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου

«Ὡς ἐμψύχῳ Θεοῦ κιβωτῷ ψαυέτω μηδαμῶς χεὶρ ἀμυήτων· χείλη δὲ πιστῶν τὴ Θεοτόκῳ ἀσιγήτως φωνὴν τοῦ ἀγγέλου ἀναμέλποντα, ἐν ἀγαλλιάσει βοάτω· Ὄντως ἀνωτέρα πάντων ὑπάρχεις, Παρθένε ἁγνή». «Ἐσένα ποὺ εἶσαι ζωντανὴ κιβωτὸς τοῦ Θεοῦ, ἂς μὴ σὲ ἀγγίζει ὁλότελα χέρι ἄπιστο, ἀλλὰ χείλια πιστὰ ἂς ψάλλουνε δίχως νὰ σωπάσουνε τὴ φωνὴ τοῦ ἀγγέλου (ὁ ὑμνωδὸς θέλει νὰ πεῖ τὴ φωνὴ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, ποὺ εἶπε «εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξί») κι ἂς κράζουνε: «Ἀληθινά, εἶσαι ἀνώτερη ἀπ᾿ ὅλα Παρθένε ἁγνή».
Η πανσεβάσμια κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου

Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος

Όταν ο πατριάρχης Ιακώβ, αναχωρώντας από τη πατρική εστία, εξαιτίας της κατ’ αυτού απειλής του αδελφού του Ησαύ, έφθασε κοντά στη δύση του ηλίου σε έρημο τόπο, πήρε έναν λίθο, τον έβαλε κάτω από το κεφάλι του και κοιμήθηκε. Είδε τότε σκάλα στηριγμένη στη γη, της οποίας η κεφαλή έφθανε στον ουρανό και οι Άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν σε αυτήν, ο δε Κύριος στηριζόταν πάνω της… Όταν σηκώθηκε ο Ιακώβ από τον ύπνο, είπε: «Ως φοβερός ο τόπος ούτος! Ουκ έστι τούτο αλλ’ ή οίκος Θεού και αύτη η πύλη του ουρανού» (Γεν. 28:17).
Λόγος ΜΒ΄: Προσευχή προς την Υπεραγία Θεοτόκο

Άγιος Μάξιμος Γραικός

Εσένα, που υπερέχεις των ασωμάτων θείων τάξεων με την ασύγ­κριτη αγνότητα, εσένα ικετεύω, πολυύμνητη, να εξαγνίσεις την αισχρή ψυχή μου από τις άνομες σκέψεις, που γεννιούνται εντός μου εξαιτίας της μακρόχρονης ροπής προς τις σαρκικές επιθυμίες. Επιθυμίες που ο πονηρός δαίμονας δεν σταματά να σπέρνει, ταράσσοντας, μολύνοντας και διασπώντας την διά­νοιά μου με αισχρές και πονηρές σκέψεις, επειδή φθονεί την σωτηρία της ψυχής μου. Γι’ αυτό, σε ικετεύω, Παναγία, μην με περιφρονείς, καθώς βυθίζομαι ελεεινά σε αυτόν τον βρωμερό βούρκο, αλλά καθάρισέ με από αυτήν την δυσοσμία με το ευωδιαστό μύρο των δεήσεών Σου και διάλυσε με το γλυκύτατο φως της θείας αγάπης Σου όλο το σκοτάδι της ψυχής μου.

Σάββατο 14 Αυγούστου 2021

2021 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 15 – ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (Λουκά 10, 38-42 και 11, 27-28)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Παναγία των Ξένων, στις 15/8/2003)

Δούλη Κυρίου. Τίποτε άλλο

Ο άνθρωπος που ζει με ελπίδα, βλέπει μακριά. Ο άνθρωπος που ζει με αγάπη, βλέπει βαθειά. Ο άνθρωπος που ζει με πίστη, βλέπει με ένα άλλο φως. Με το φως του Θεού. Και βλέπει σωστά.

Με ελπίδα, με αγάπη και με πίστη, ζούσε στη γη, η αγία Μαρία της Ναζαρέτ. Και έβλεπε και μακριά και βαθειά και σωστά. Και εκτιμούσε τα «έσω» πιο πολύ από τα «έξω». Τα «άνω», πιο πολύ από τα «κάτω». Τα άφθαρτα πιο πολύ από τα φθαρτά.

ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Λουκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28), (Φιλιπ. β΄ 5-11)

Το πλήρωμα του χρόνου

“Ευλογημένη Συ, η χωρήσασα Χριστόν”

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη μεγάλη εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που τιμάται κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. «Σήμερον ο της ζωής θησαυρός θανάτω ζωηφόρω καλύπτεται, ει και θάνατον προσαγορεύσαι την ταύτης ζωτικήν μεταβίωσιν», τονίζει ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός. Πρόκειται για την κορωνίδα των Θεομητορικών Εορτών που η Εκκλησία την χαρακτηρίζει ως το δεύτερο και μικρό Πάσχα.  Στο Κοντάκιο της εορτής ψάλλουμε: «Τάφος και νέκρωσις ουκ εκράτησε, αλλά προς την ζωήν μετέστησε, ο μήτραν οικήσας αειπάρθενον».

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

(Φιλιπ. β΄ 5-11)

«Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ πᾶν γόνυ κάμψη ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων.»

Πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα τὴν Κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, χαίρεται, ἀγάλλεται καὶ μᾶς ὑπενθυμίζει τὴν κορυφαία εὐεργεσία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, τὸ νὰ ἐνανθρωπίσει ὁ Υἱὸς καὶ Λόγος Του μέσῳ τῆς Παναγίας Μητέρας Του, τῆς Θεοτόκου Μαρίας. Σὲ αὐτὸ τὸ ὕψιστο γεγονὸς τῆς ἱστορίας ἀναφέρεται τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ἀπὸ τὴν πρὸς Φιλιππησίους ἐπιστολή,  στὸ ὁποῖο φανερώνεται ἡ ὑπακοὴ καὶ ἡ ταπείνωση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἡ δόξα ποὺ ἔλαβε ἀπὸ τὸν Θεὸ Πατέρα μετὰ τὸ πάθος Του. Τονίζεται, ἐπίσης, ἡ μέγιστη ἀξία καὶ δύναμη τοῦ Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μὲ αὐτὸ τὸ Ὄνομα, «τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα», θὰ ἀσχοληθοῦμε στὴ συνέχεια.

 ΚΥΡΙΑΚΗ - Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Απόστολος: Φιλιπ. β΄ 5 - 11

Ευαγγέλιο: Λουκ. ι΄ 38 - 42, ια΄ 27 - 28

15 Αυγούστου 2021

Από όλες τις γιορτές της Παναγίας η γιορτή της Κοιμήσεως είναι η πιο πολυύμνητη γιορτή και το λαμπρότερο γεγονός της ζωής της. Τίποτε άλλο από τη ζωή της στη γη δεν γιορτάζεται τόσο πανηγυρικά όσο η Μετάστασή της. Και παρόλο που είναι ένα πένθιμο και λυπηρό γεγονός, ακούονται στην Εκκλησία θριαμβευτικά άσματα που προκαλούν στους πιστούς αισθήματα χαράς και ουράνιας ευφροσύνης.

Στον βίο της βρίσκουμε θεία και ουράνια μεγαλεία, αλλά και πολλές θλίψεις.

Ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου

(Ὅτι ἐποίησέ μοι μεγαλεῖα ὁ δυνατός )

Ἡ μεγαλύτερη ἑορτή καί πανήγυρις τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἑορτάζεται σήμερα. Διάσπαρτες εἶναι κάθ ΄ὅλον το ἔτος οἱ θεομητορικές ἑορτές τῆς ὀρθοδόξου ἐκκλησίας μας, ἀλλά ἡ σημερινή, ἡ Κοίμησή της, θεωρεῖται καί ὑμνολογεῖται ὡς ἡ ἱερά πανήγυρις τῆς Θεομήτορος.

«Ἀπόστολοι ἐκ περάτων συναθροισθέντες...Γεθσημανή τῷ χωρίω» ἐκήδευσαν τό σῶμα τῆς τό πανάγιον ἐνῶ ὁ Υἱός της καί Θεός μας παρέλαβε τό πνεῦμα της.

Εορτή Κοιμήσεως

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ι΄ 38-42, ια΄ 27-28 (15-08-2021)

Διακόνου Επιφανίου Παπαντωνίου

Η εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, φέτος συνέπεσε ημέρα Κυριακή και έτσι το ευαγγελικό ανάγνωσμα είναι αυτό το οποίο διαβάζεται πάντοτε στις εορτές της Παναγίας αλλά και στις ακολουθίες του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος τις ημέρες του Δεκαπενταυγούστου.

Ο Ευαγγελιστής Λουκάς από τον οποίο προέρχεται η περικοπή, μας εξιστορεί ένα περιστατικό που έλαβε χώρα κατά την επίσκεψη του Ιησού Χριστού σε κάποιο χωριό το οποίο δεν ονοματίζει, όμως πρόκειται για τη Βηθανία, κοντά στα Ιεροσόλυμα, την πατρίδα του φίλου του Αγίου Λαζάρου και των αδελφών του Μαρίας και Μάρθας. Εκεί λοιπόν γίνεται δεκτός από τις δύο αδελφές στο σπίτι τους, όπου αφού κάθισε να ξεκουραστεί από το ταξίδι της οδοιπορίας, άρχισε να διδάσκει στους ανθρώπους που παρευρίσκονταν επίσης εκεί.

Εορτή Κοιμήσεως

Αποστ. Ανάγνωσμα: Φιλιπ. β΄ 5-11 (15-08-2021)

Παρασκευής Παναγή, θεολόγου

Η πιο πάνω αποστολική περικοπή από την προς Φιλιππησίους επιστολή του αποστόλου Παύλου αναφέρεται στην άκρα ταπείνωση του Ιησού Χριστού, η οποία αποτελεί το πρότυπο για κάθε Χριστιανό. Η περικοπή αυτή διαβάζεται κατά τη θεία λειτουργία της εορτής της Κοιμήσεως (15 Αυγούστου) αλλά και του Γενεθλίου της Θεοτόκου (8 Σεπτεμβρίου).

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Η Κοίμηση τής Υπεραγίας Θεοτόκου

(15 Αυγούστου 2021)

Η Μεγάλη Αγαπημένη

Το πρόσωπο της μεγάλης Μάνας όλων μας τιμούμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί, καθώς εορτάζουμε την μεγίστη εορτή του Καλοκαιριού, την Κοίμηση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Ήλθαμε ν’ αποδώσουμε τιμή και ευγνωμοσύνη στην Μεγάλη Αγαπημένη της καρδιάς μας, του τόπου μας, της ιστορίας μας. Και η Παναγία μας είναι σίγουρα η πιο αγαπημένη. Όλοι μας έχουμε συνάψει μαζί της μια ξεχωριστή και μοναδική σχέση διακρίνοντάς την από την μεγάλη χορεία των Αγίων της πίστεώς μας. Ξεχωρίσαμε πάνω της αυτό που μπορεί να γεμίσει την καρδιά μας, να εμπνεύσει την ύπαρξή μας. Γι’ αυτό την εμπιστευόμαστε, χωρίς δισταγμούς και αναστολές.

Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Η ευτυχία μας είναι κοντά στο Χριστό και στην Παναγία»

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Κυριακή σήμερα, φίλοι αναγνώσται, και μνήμη της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου, δηλαδή διπλό Πάσχα. Γιορτάζουμε την Ανάσταση του Χριστού μας, όπως και κάθε Κυριακή, και γιορτάζομε σήμερα και την Κοίμηση και τη Μετάσταση της Υπεραγίας Θεοτόκου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ (15-8-2021)

ΓΡΑΠΤΟΝ Θ. ΚΗΡΥΓΜΑ

Παναγία, «ὁ οὐρανός τοῦ Οὐρανοῦ».

     Πόσο καθαρός μπορεῖ νά εἶναι ὁ οὐρανός, καί πόσο τό ἀπέραντο μεγαλεῖο του; Ἀσύλληπτα ὄντως τά μεγέθη του, ἡ καθαρότητα του, καί ἡ ἀπεραντοσύνη του. Ὑπάρχει ἄρα κάποιος πού νά ξεπερνᾶ καί αὐτόν ἀκόμη τόν οὐρανό, ὡς πρός τήν μεγαλειότητα καί τήν καθαρότητα του αὐτή; Ὑπάρχει. Ἡ Παναγία μας, ἡ «Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν». Γιατί; Διότι, ὡς πρός μέν τό μέγεθος καί τήν μεγαλειότητα ἡ Παρθένος, κατά ἕνα πρωτοφανῆ καί ἀπερίγραπτο τρόπο, περιέλαβε μέσα της Αὐτόν πού κανείς τόπος δέν χώρεσε, δηλαδή τόν ἀχώρητο Θεό. Ὡς πρός δέ τήν καθαρότητα, διότι ἐκεῖνα πού δέν ἦταν δυνατόν νά δοῦν οἱ ἄνθρωποι μέ τά μάτια τους χωρίς νά σχισθοῦν ἤ νά ἀνοίξουν οἱ οὐρανοί, τίποτε δέν τούς ἐμποδίζει πλέον νά τά ἀπολαύσουν διά μέσου αὐτῆς.

Σάββατο 7 Αυγούστου 2021

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου

Ερμηνεία Αποστολικής περικοπής 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

(Ρωμ. 15, 1-7)

Αφού λοιπόν ο Παύλος απέδωσε τη δοξολογία προς τον Θεό, πάλι από την ευχή προχωρεί σε παραίνεση, στρέφοντας τον λόγο στους πιο δυνατούς κατά την πίστη και λέγοντας τα εξής: «Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν, καὶ μὴ ἑαυτοῖς ἀρέσκειν (: οφείλουμε εμείς οι δυνατοί στην πίστη και στην αρετή να δείχνουμε ανεκτικότητα και συμπάθεια στις αδυναμίες των αδυνάτων στην πίστη ανθρώπων και να μην κάνουμε εκείνα που αρέσουν στον εαυτό μας)» [Ρωμ. 15, 1].

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου. Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου Ματθ. θ΄ 27-35

Ὑπόμνημα εἰς τὸν Ἅγιον Ματθαῖον τὸν Εὐαγγελιστὴν ὁμιλία αβ΄

α΄. Γιατὶ τάχα τοὺς σέρνει μαζί του ἐνῶ φωνάζουν; Πάλι ἐδῶ θέλει νὰ μᾶς διδάξη νὰ ἀποφεύγωμε τὴ δόξα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸν κόσμο. Ἦταν κοντὰ τὸ σπίτι καὶ τοὺς ὁδηγεῖ ἐκεῖ γιὰ νὰ τοὺς θεραπεύση μακρυὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους.  Κι αὐτὸ εἶναι φανερὸ ἀπὸ ὅ,τι τοὺς εἶπε, νὰ μὴν ποῦν τίποτα σὲ κανένα.  Καὶ δὲν εἶναι μικρὴ αὐτὴ ἡ κατηγορία ποὺ δέχωνται οἱ Ἰουδαῖοι, ὅταν οἱ τυφλοὶ μὲ χωρὶς μάτια ἀπὸ τὴν ἀκοὴ μονάχα δέχωνται τὴν πίστη, ἐνῶ ἐκεῖνοι ἄν καὶ βλέπουν τὰ θαύματα κι ἔχουν μάρτυρα γιὰ ὅσα γίνονται τὴν ὅραση, τὰ ὁλότελα ἀντίθετα   κάνουν.  Προσέξετε καὶ τὴν προθυμία τῶν τυφλῶν καὶ ἀπὸ τὶς κραυγὲς κι ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ συνάντηση.
Κυριακή Ζ’ Ματθαίου

Η θεραπεία των δύο τυφλών (Ματθ. θ’ 27-35)

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Ο πρωτόπλαστος άνθρωπος ζούσε όπως οι άγγε­λοι, με τη θεωρία τού Θεού. Μετά την πτώση, οι απόγονοί του ζούσαν με την πίστη στο Θεό. Εκείνοι που δε θεωρούσαν το Θεό κι η πίστη τους είχε εκλείψει, δεν μπορούσαν να συναριθμηθούν με τους ζωντανούς, αφού δεν είχαν επαφή με τη Ζωή. Πώς, λοιπόν, θα μπορούσαν να ζουν;
Κυριακή Ζ Ματθαίου

ομιλία Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά, εις τους δύο θεραπευθέντας τυφλούς.

Ομιλία του Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά, με θέμα τους τυφλούς οι οποίοι, κατά τον Ευαγγελιστήν Ματθαίον, ανέβλεψαν σε οικία. Και όπου γίνεται αναφορά και στο ότι δεν είναι δυνατόν να έχει κάποιος αληθώς πίστη χωρίς έργα μετανοίας.

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, με το σώμα που έλαβε από εμάς προς χάριν μας, κατά τη συναναστροφή του με τους ανθρώπους, εθεράπευσε πολλούς ως προς το σώμα και ως προς την ψυχή  τυφλούς. Ή μάλλον, εάν κανείς σκεφθεί την ανάβλεψη της διανοίας, που είναι η μετάθεση από την απιστία στην πίστη και από την άγνοια στην επίγνωση του Θεού, δεν είναι δυνατόν ούτε καν να απαριθμήσει τυφλούς που ανέβλεψαν με την ενανθρώπηση του Κυρίου.
Τὸ σαράκι. Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου.

Τὸ σαράκι

«Οἰ δὲ Φαρισαῖοι ἔλεγον· ἐν τῷ ἄρχοντι τῶν δαιμόνων ἐκβάλλει τὰ δαιμόνια»

 Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου (Ματθ. θ΄ 27-35)

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Εἶναι ἔκθαμβος ὅλος ὁ κόσμος, ἀγαπητὲ μου ἀναγνῶστα, ἀπὸ τὰ νέα θαύματα, ποὺ εἶδε νὰ γίνωνται σήμερον ὑπὸ τοῦ Κυρίου. Δύο τυφλοί, ποὺ χρόνια ζοῦσαν στὸ πικρὸ σκοτάδι, ἐθεραπεύθησαν, μόλις ὁ Χριστὸς ἤγγισε μὲ τὰ ἅγια χέρια Του τὰ κλεισμένα μάται των.
ΚΗΡΥΓΜΑ ΚΥΡΙΑΚΉΣ Ζ' ΜΑΤΘΑΊΟΥ

Ο φαρισαϊσμός

π. Γεώργιος Μεταλληνός

Έχουμε μιλήσει και άλλοτε, αγαπητοί μου Χριστιανοί, για την αλαζονική και υποκριτική στάση των Φαρισαίων, του θρησκευτικού δηλ. κατεστημένου της εποχής του Χριστού, έναντι του Θεανθρώπου.
Θα επανέλθουμε στα θλιβερά πρόσωπά τους, γιατί, στο σημερινό Ευαγγελικό απόσπασμα, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο κακότητας και συκοφαντίας έναντι του Κυρίου.
Πως βλέπουμε τα θαύματα της αγάπης του Θεού;

Κυριακή Ζ' Ματθαίου

του Ιωάννη Καραβιδόπουλου,

Στο ανάγνωσμα αυτής της Κυριακής γίνεται λόγος για δύο θαύματα του Ιησού, για τη θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζομένου. Θεραπείες τυφλών μας αφηγούνται συχνά οι ευαγγελιστές για να δείξουν ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας, ο οποίος αναμενόταν να έλθει για να χαρίσει, μεταξύ άλλων, και το φως στους τυφλούς.
Κυριακή Ζ' Ματθαίου Η θεραπεία των δύο τυφλών ( Ματ. θ’, 27 – 35 ) 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Μιὰ ἐρώτησις, ἀγαπητοί μου, ποὺ ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα. Τὴν ἀπηύθυνε ὁ Κύριος στὴν ἐποχή του, ἀλλ᾽ ἀπευθύνεται καὶ σ᾽ἐμᾶς. Θ᾽ ἀπαντήσουμε ἢ ὄχι ἢ ναί, κι ἀπὸ ἕνα ὄχι ἢ ναὶ ἐξαρτᾶται ὅλη ἡ εὐτυχία μας.
Ὁ Χριστὸς δὲν μᾶς βιάζει ν᾽ ἀπαντήσουμε ναί. Μᾶς ἔπλασε ἐλεύθερους. Ἡ ἐλευθερία ἀνεβάζει τὸν ἄνθρωπο ψηλά. Ἡ ἁγία Γραφὴ λέει· Μπροστά σου, ἄνθρωπε, εἶνε ἡ φωτιὰ καὶ τὸ νερό, ὅπου θέλεις ἁπλώνεις τὸ χέρι σου. Ἐὰν τ᾽ ἁπλώσῃς στὴ φωτιὰ θὰ καῇς, ἐὰν τ᾽ ἁπλώσῃς στὸ νερὸ θὰ δροσιστῇς· διάλεξε καὶ πάρε (βλ. Δευτ.30,19. Σ. Σειρ. 15,16) . Ἐλεύθερος λοιπὸν ὁ ἄνθρωπος νὰ ἐπιλέξῃ τὴ φωτιὰ ἢ τὸ νερό, τὸ καλὸ ἢ τὸ κακό. Ἄλλωστε ὁ Χριστὸς εἶπε· «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν» (Ματθ. 16,24). Δὲν ἀναγκάζει κανένα.

2021 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 8 – ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΔΥΟ ΤΥΦΛΩΝ (Ματθ. 9, 27-35)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στη Φιλοθέη, την 1/12/2002)

Η αμοιβή της πίστης

Ακούσαμε στο ευαγγέλιο ότι συνάντησαν τον Χριστό δύο τυφλοί που ζούσαν με την ελεημοσύνη των περαστικών. Άκουσαν ότι περνά ο Χριστός, άρπαξαν την ευκαιρία, και χωρίς να υπολογίσουν το πλήθος άρχισαν να φωνάζουν: «Ιησού, υιέ του Δαυΐδ λυπήσου και μας».

Ο Κύριος, φαίνεται να τους αγνοεί. Αυτοί δεν παραιτούνται. Μπαίνουν μαζί Του, απρόσκλητοι, στο σπίτι που θα φιλοξενηθεί.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

(Ματθ. θ΄ 27-35) (Ρωμ. ιε΄ 1-7)

Στις ανταύγειες της ελευθερίας

«Και ανεώχθησαν αυτών οι οφθαλμοί»

Απελευθερωτικά μηνύματα εκπέμπει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Αναφέρεται σε θαύματα που επιτέλεσε ο Κύριος και ειδικότερα στη θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονιζομένου. Δεν είναι τυχαίο που οι ευαγγελιστές καταφεύγουν πολύ συχνά στην περιγραφή περιστατικών με θαύματα του Χριστού. Θέλουν ακριβώς να τονίσουν την απελευθερωτική δύναμή τους και να αναδείξουν το βαθύτερο νόημά τους για την ύπαρξη του ανθρώπου. Τονίζουν ότι στο πρόσωπο του Χριστού αποκαλύπτεται ο καινούργιος κόσμος της Βασιλείας του Θεού, απαλλαγμένος από την αμαρτία και τις συνέπειές της. Τα θαύματα είναι τα παράθυρα που ανοίγουν στη νέα εποχή που προανήγγειλαν οι Προφήτες. Είναι οι «δυνάμεις» και τα «σημεία» που υποδηλώνουν ότι η Βασιλεία του Θεού δεν είναι μια στατική και αφηρημένη έννοια, αλλά μια πραγματικότητα ζωής, στην προοπτική της οποίας κινούνται και αναφέρονται τα πάντα στη ζωή του ανθρώπου.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 08 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2021

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Ρωμ. ιε΄ 1-7)

«Ὀφείλομεν δὲ ἡμεῖς οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν καὶ μὴ ἐαυτοῖς ἀρέσκειν. Ἕκαστος ἡμῶν τῷ πλησίον ἀρεσκέτω εἰς τὸ ἀγαθὸν πρὸς οἰκοδομήν.»

Σὲ μία μεγάλη οἰκογένεια ἕνας βασικὸς κανόνας ὁμαλῆς συμβίωσης εἶναι τὸ νὰ βοηθοῦν τὰ μεγαλύτερα ἀδέρφια τὰ μικρότερα. Ἔτσι ἰσχυροποιοῦνται οἱ δεσμοὶ ἀγάπης καὶ ἐπαληθεύεται τὸ λεγόμενο: «Ἀδελφὸς ὑπὸ ἀδελφοῦ βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ καὶ ὑψηλή». Παρόμοια καὶ μέσα στὴν μεγάλη οἰκογένεια τοῦ Θεοῦ, ποὺ εἶναι ἡ Ἐκκλησία, τὸ πνεῦμα ἀλληλεγγύης, ἀλληλοβοήθειας, ἀνιδιοτέλειας, αὐταπάρνησης καὶ αὐτοθυσίας εἶναι ἀπαραίτητο γιὰ τὴν ὁμαλότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βίου. Τὴν ἀναγκαιότητα αὐτοῦ τοῦ πνεύματος τονίζει ἰδιαίτερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Απόστολος: Ρωμ. ιε΄ 1-7

Ευαγγέλιο: Ματθ. θ΄ 27-35

8 Αυγούστου 2021

Είναι Κυριακή εβδόμη Ματθαίου σήμερα και όπως οι περισσότερες Eυαγγελικές περικοπές που ακούμε αυτή την περίοδο αναφέρονται σε κάποιο από τα θαύματα του Χριστού. Ο Απόστολος και Ευαγγελιστής Ματθαίος θέλει με το Ευαγγέλιο του να φανερώσει μέσα από τα σημεία και τα θαύματα του Χριστού την Θεότητά Του στηρίζοντας έτσι την πίστη μας στο πρόσωπό Του.

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου 8–8–2021

Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μας ἀδελφοί, παρουσιάζονται θαυμαστά γεγονότα πού πραγματοποίησε ὁ Κύριος στήν ἐπί γῆς παρουσία Του. Ὁ Ἰατρός καί Θεραπευτής τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων, προβαίνει στήν ἴαση δύο τυφλῶν καί ἑνός κωφοῦ καί δαιμονισμένου ἀνθρώπου, ὅπως τά ἀφηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος.

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου

Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ματθ. θ’ 27-35 (08-08-2021)

Αρχιμανδρίτη Αυγουστίνου Κκαρά

Η φαρισαϊκή αντιμετώπιση των θαυμάτων

Στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για δύο θαύματα του Ιησού Χριστού, τη θεραπεία δύο τυφλών και ενός κωφού δαιμονισμένου. Τα θαύματα αυτά ακολουθούν χρονικά το θαύμα της θεραπείας της αιμορροούσας γυναίκας και της ανάστασης της κόρης του Ιάειρου. Οι ευαγγελιστές ιστορούν πολλές περιπτώσεις θαυμάτων του Ιησού Χριστού. Τα θαύματα είναι τα «σημεία» της παρουσίας του Υιού του Θεού στον κόσμο, είναι η βεβαίωση της μεσσιανικότητας του Ιησού Χριστού.

Κυριακή Ζ΄ Επιστολών,

Αποστ. Ανάγνωσμα: Ρωμ. ιε’ 1-7 (08-08-2021)

Πρεσβ. Ανδρέου Ηλία

Το αποστολικό ανάγνωσμα αναφέρεται στη σχέση που πρέπει να έχουν τα μέλη της Εκκλησίας μεταξύ τους, αλλά και για την ενότητα που πρέπει να έχει η Εκκλησία και η οποία πηγάζει από την ενότητα μεταξύ των προσώπων της Αγίας Τριάδος. «Υμείς δε έστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους ( Α΄Κορ. 12:27). Σκοπός του απ. Παύλου είναι στην Εκκλησία να υπάρχει πάντοτε ενότητα και ομοφροσύνη, χωρίς διαιρέσεις και σχίσματα μεταξύ των χριστιανών μελών της Εκκλησίας, του Σώματος του Χριστού.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ζ’ Ματθαίου

(8 Αυγούστου 2021)

Ο φαρισαϊσμός

Έχουμε μιλήσει και άλλοτε, αγαπητοί μου, για την αλαζονική και υποκριτική στάση των Φαρισαίων, του θρησκευτικού δηλ. κατεστημένου της εποχής του Χριστού, έναντι του Θεανθρώπου. Θα επανέλθουμε στα θλιβερά πρόσωπά τους, γιατί, στο σημερινό Ευαγγελικό απόσπασμα, ξεπερνούν κάθε προηγούμενο κακότητας και συκοφαντίας έναντι του Κυρίου.

Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου

«Ο Ιησούς Χριστός τα θεραπεύει όλα και ζητάει την πίστη μας»*

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Έβδομη Κυριακή του Ματθαίου, αγαπητοί. Ο Χριστός μας έχει πάει στο σπίτι του Αρχισυναγώγου Ιάειρου, κι έχει αναστήσει τη δωδεκάχρονη θυγατέρα του. Και καθώς εβγήκε από κει, Τον ακολούθησαν δύο τυφλοί. Είχαν ακούσει για τα θαύματα και για την αγάπη και την καλοσύνη Του, κι έτρεξαν κοντά Του και Του φώναζαν: «Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησόν μας». Εκείνος δεν στάθηκε. Δεν ήθελε να κάνει το θαύμα μπροστά στον κόσμο. Δεν ήτο φιλόδοξος και ματαιόδοξος και κενόδοξος ο Χριστός.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ' ΜΑΤΘΑΙΟΥ (08-08-2021)

«Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ…» (Ματθ. 9,27)

     Ὁ Χριστός, ἀγαπητοί μου, πῆγε, λέει, σὲ μιὰ πόλι. Χιλιάδες κόσμος μαζεύτηκε. Πῆγαν ἀπὸ μιὰ περιέργεια, γιὰ νὰ δοῦν ποιός εἶν᾿ αὐτὸς ποὺ κάνει θαύματα. Ἤθελαν νὰ δοῦν τὸν Χριστό. Ἄλλοι ἀνέβηκαν σὲ στέγες, ἄλλοι στὰ δέντρα κι ὅπου ἀλλοῦ μποροῦσαν. Ξαφνικά, μέσα στὸν κόσμο, ἀκούστηκαν φωνὲς ποὺ ἔλεγαν: -«Κύριε, ἐλέησον», «Ἐλέησον ἡμᾶς, υἱὲ Δαυΐδ» (Ματθ. 9,27) .

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

Στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς γίνεται λόγος γιά δύο θαύματα τοῦ Χριστοῦ, γιά τή θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν καί ἑνός κωφοῦ δαιμονιζομένου.

Ὁ Χριστός, μέ τήν θεία αὐθεντία Του πού διακηρύσσει ὅτι εἶναι «τό φῶς τοῦ κόσμου», ἐγγίζει τά κλειστά μάτια τῶν δύο τυφλῶν τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού ζητοῦν ἔλεος καί βοήθεια καί τούς λέγει: «Κατά τήν πίστιν ὑμῶν γενηθήτω ὑμῖν». Καί αὐτό τό «γενηθήτω» δέν μπορεῖ παρά νά μᾶς φέρει στό νοῦ τήν δημιουργική προσταγή τοῦ Θεοῦ κατά τή δημιουργία τοῦ κόσμου, ὅπως τήν περιγράφει ἡ Π. Διαθήκη στό βιβλίο τῆς Γενέσεως.