Κυριακή τῆς Χαναναίας (Ματθ. 15, 21-28)
Ἐπιμονή στήν προσευχή
(†) Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Η ΔΥΝΑΜΙΣ ΤΟΥ «ΚΥΡΙΕ, ΕΛΕΗΣΟΝ»
«Εὐλόγει, ἡ ψυχή μου, τὸν Κύριον», εἶνε ἡ προτροπὴ τοῦ προφήτου Δαυΐδ (Ψαλμ. 102,1· 103,1). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ εἶνε εὐγνώμων στὸ Θεὸ γιὰ τὶς εὐεργεσίες του. Καὶ μία ἀπὸ αὐτές, ἀδελφοί μου, εἶνε ὁ ἐκκλησιασμός. Μικρὸ θεωρεῖτε τὸ ὅτι ἐπιτρέπει σ᾽ ἐμᾶς τοὺς βρωμεροὺς καὶ ἀκαθάρτους νὰ μπαίνουμε στὸ ναό του; Γιὰ ἐκείνους ποὺ ἔχουν αὐτιὰ ν᾽ ἀκοῦνε, μάτια νὰ βλέπουν, καὶ πρὸ παντὸς καρδιὰ νὰ αἰσθάνωνται δὲν ὑπάρχει ἱερώτερος τόπος, τόπος μεγαλυτέρων συγκινήσεων. «Εὐφράνθην», λέει ὁ Δαυΐδ, αἰσθάνθηκα χαρὰ καὶ ἀγαλλίασι, ὅταν μοῦ εἶπαν· Ἔλα νὰ πᾶμε στὸν οἶκο τοῦ Κυρίου (ἔ.ἀ. 121,1). Κι ἀλλοῦ λέει· Προτιμῶ νά ᾽μαι ἕνα χαλικάκι στὸ οἶκο τοῦ Θεοῦ μου, παρὰ νὰ εἶμαι πρίγκιπας στὰ ἀνάκτορα (βλ. ἔ.ἀ. 83,11).