ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή ΙΒ Λουκά. (Λουκ. ιζ΄ 12 -19)

15 Ιανουαρίου 2023

 Ο Χριστός μας πολλές φορές κατά τη δημόσια δράση Του, αγαπητοί μου αδελφοί, ήρθε αντιμέτωπος με την ανθρώπινη ασθένεια και κλίθηκε από πολλούς πάσχοντες ανθρώπους να τους χορηγήσει, ως ιατρός των ψυχών και των σωμάτων, την αποκατάσταση της υγείας τους. Μια τέτοια περίπτωση μας διηγείται η σημερινή ευαγγελική περικοπή, την περίπτωση εκείνη όπου ο Χριστός μας θεραπεύει όχι έναν αλλά δέκα ανθρώπους που έπασχαν από τη χρόνια και πολυώδυνη ασθένεια της λέπρας, μιας ασθένειας που εκτός όλων των άλλων είχε και φοβερές κοινωνικές και πνευματικές συνέπειες για τον πάσχοντα. Δεν είναι τυχαίο που το θαύμα της θεραπείας των δέκα λεπρών δεν αναφέρεται από κανέναν άλλον Ευαγγελιστή παρά μόνον από τον Ευαγγελιστή Λουκά ο οποίος το διατήρησε στη μνήμη του και το διέσωσε λόγω της ιατρικής του ιδιότητας.

Ας πάρουμε όμως την ευαγγελική διήγηση από την αρχή. Δέκα άνθρωποι, ταλαιπωρημένοι, εξουθενωμένοι από την ασθένεια τους όταν ακούν ότι ο Χριστός εισέρχεται στην πόλη τους έρχονται να τον συναντήσουν και με όσο δυνατότερη φωνή είχαν, ανέκραξαν προς τον Ιησού λέγοντας: «Ιησού επιστάτα, ελέησον ημάς», δηλαδή δείξε το έλεός σου και θεράπευσέ μας. Οι δέκα λεπροί ζητούν το έλεος του Θεού, γιατί εμπιστεύονται και αναθέτουν τον εαυτό τους, την υγεία τους, τη ζωή τους στον Χριστό. Και ο Χριστός χωρίς να ζητήσει την πίστη των δέκα λεπρών ως προϋπόθεση για την επιτέλεση του θαύματος, τους προσέφερε γενναιόδωρα το έλεος Του με τη θαυματουργία Του.

Το θαύμα επιτελείται, η υγεία αποκαθίσταται, η λέπρα καθαρίζεται, η ασθένεια θεραπεύεται, και γεμάτοι δύναμη και υγεία οι δέκα πρώην λεπροί σπεύδουν προς τους Ιερείς, σύμφωνα με την προτροπή του Χριστού, για να βεβαιώσουν και κατά τον νόμο την αποκατάσταση της υγείας τους. Ένας μονάχα όμως, και μάλιστα όχι από το γένος των Εβραίων, αλλοεθνής Σαμαρείτης,  επιστρέφοντας εκφράζει την ευχαριστία και την ευγνωμοσύνη του προς τον ευεργέτη Χριστό. Ο Κύριος βραβεύει την πίστη του, που τον έσωσε. Ο Σαμαρείτης ευχαριστώντας και δοξάζοντας τον Θεό βρίσκει την ανάσταση της υπάρξεώς του.

Αδελφοί μου, σήμερα το Ευαγγέλιο μάς παρουσίασε τη συγκλονιστική ιστορία δέκα ταλαιπωρημένων και εξουθενωμένων από την ασθένεια ανθρώπων. Οι εννέα από αυτούς θα πρέπει να αποτελέσουν για όλους εμάς παράδειγμα προς αποφυγήν γιατί ενώ η ύπαρξή τους απέκτησε από τον Χριστό υγεία εκείνοι στηρίχτηκαν και πάλι στις βιολογικές τους δυνάμεις. Ξανακλείστηκαν στον εαυτό τους, στον εγωισμό τους και λησμόνησαν αμέσως τον ευεργέτη Κύριο. Αφού τώρα είναι υγιείς δεν αισθάνονται πλέον την ανάγκη της επικοινωνίας με τον Θεό. Εμπιστεύτηκαν και πάλι τον εαυτό τους και παραμέρισαν την παρουσία και την κοινωνία της αγάπης του Χριστού. Δέχτηκαν τις δωρεές του Θεού αλλά απέρριψαν και πάλι τον ίδιο τον Θεό. Τελικά αυτοί οι εννέα ανεδείχθησαν αγνώμονες και γι’ αυτό ο θεραπευτής Χριστός ρωτάει με παράπονο: Δεν καθαρίστηκαν και οι δέκα; «οι δε εννέα που»;

Από την άλλη, αδελφοί μου, η σημερινή ευαγγελική διήγηση μάς παρουσιάζει τον δέκατο λεπρό ως παράδειγμα προς μίμηση. Γιατί; Γιατί ο δέκατος λεπρός εξακολούθησε και μετά την αποκατάσταση της υγείας του να εμπιστεύεται τον Θεό. Διατήρησε αμάραντο στην καρδιά του το άνθος της ευγνωμοσύνης, κρίθηκε αντάξιος της θεϊκής ευεργεσίας και προχώρησε με την επιστροφή του στην αποδοχή της σωτηρίας που είναι ο Χριστός. Γι’ αυτό και ήταν ο μόνος που άκουσε τελικά τον σωτήριο λόγο του Κυρίου: «Σήκω επάνω και πήγαινε, η πίστη σου σε έσωσε».

Αδελφοί μου, κρατώντας εντός μας τη διδακτική υπόμνηση ότι η αγνωμοσύνη μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη και πιο μολυσματική ασθένεια από τη λέπρα του σώματος ας ακολουθήσουμε το παράδειγμα του δέκατου λεπρού και ας αφήσουμε να γεννηθεί στην καρδιά μας η πρέπουσα ευγνωμοσύνη μας στον Θεό για όλες Του τις ευεργεσίες στη ζωή μας. Μόνο ο ένας εκ των δέκα λεπρών διατήρησε στην καρδιά του το άνθος της ευγνωμοσύνης γι’ αυτό και αξιώθηκε να ακούσει τον σωτήριο λόγο του Κυρίου. Έτσι θα προχωρήσουμε και εμείς στην αποδοχή της σωτηρίας που είναι ο Χριστός. Αμήν.        

ΠΗΓΗ