Κήρυγμα Κυριακής Απ. ΚΘ’ Επιστολών (15-01-2023)

«Ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῆ, ἡ ζωὴ ἡμῶν»

Αγαπητοί μου αδελφοί, πιο ελπιδοφόρο μήνυμα από αυτό δεν θα μπορούσε να μας προσφέρει ο Απ. Παύλος. Δεν ξέρω γιατί, αλλ’ όμως στους περισσότερους χριστιανούς δημιουργείται η σκέψη, ότι η Δευτέρα του Κυρίου παρουσία, θα είναι κάτι το τρομακτικό που μόνον φόβο και τρόμο προκαλεί. Γι’ αυτό, κάθε φορά που κατά καιρούς διάφορες αιρετικές ομάδες μιλάνε και προσδιορίζουν συγκεκριμένο χρόνο της δευτέρας Παρουσίας, δημιουργούν σύγχυση στον κόσμο.

Αν προσέξουμε για λίγο τον λόγο του Απ. Παύλου σήμερα, θα διαπιστώσουμε ότι μόνο χαρά, ελπίδα και προσμονή, θα πρέπει να αισθανόμεθα γι’ αυτό το γεγονός: «ὅταν ὁ Χριστὸς φανερωθῆ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ «ὑμεῖς σὺν αὐτῶ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ». Όταν λέει φανερωθεί ο Χριστός μας ξανά με δόξα, τότε και εμείς θα είμαστε μαζί Του δοξασμένοι. Προς τι λοιπόν ο φόβος;

Αφού λοιπόν θα έρθει η ημέρα της δόξης του Χριστού και της δικής μας, τότε μοναδικό μέλημά μας ας γίνει και αξίζει να γίνει, από τώρα, από σήμερα ο δικός μας μετασχηματισμός και η αλλαγή του τρόπου ζωής μας σε ζωή Χριστού. «Νεκρώσατε οὗν τὰ μέλη ἡμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς», κάθε τι αμαρτωλό και ανήθικο, κάθε πάθος, κάθε επιθυμία, κάθε πλεονεξία και κάθε ειδωλολατρία με την έννοια της απόλυτης αδυναμίας σε υλικά αγαθά ή σε δόξες εφήμερες και μάταιες, ή δόσιμο της ψυχής και της καρδιάς μας σε σχήματα και ιδέες που αιχμαλωτίζουν την ψυχή μας, τότε αυτοκαταδικαζόμαστε αιώνια.

Μας καλεί λοιπόν και μας προτρέπει ο μεγάλος αυτός Απόστολος να νεκρώσουμε τα μέλη μας σ’ όλες αυτές τις αμαρτίες, ώστε να συμμετέχουμε και εμείς σ’ αυτήν την μέλλουσα παρουσία. «Νυνί δε ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα» τώρα, σήμερα, όχι αύριο, διότι αύριο μπορεί να γίνει ποτέ, να αφήσουμε όλα εκείνα τα αμαρτωλά στοιχεία οργή, θυμό, κάθε κακία, αισχρολογία, ψέματα και βλασφημία.

Να σπάσουμε όλες εκείνες τις αλυσίδες του αμαρτωλού παρελθόντος και ως άλλοι αετοί υψιπέτες να φθάσουμε και να κατακτήσουμε τους ουρανούς. Μας καλεί λοιπόν σήμερα αδελφοί μου ο Απ. Παύλος να αφήσουμε το αμαρτωλό παρελθόν μας και ντυμένοι όπως είμαστε με τον χιτώνα του Χριστού, που λάβαμε δια του Αγίου

Πνεύματος, να αγωνιζόμαστε συνεχώς ώστε ανακαινισμένοι και θωρακισμένοι με την πανοπλία του Θεού να φτάνουμε στην τέλεια γνώση του Θεού: «καὶ ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ’ εἰκόνα τοῦ κτίσαντος αὐτόν».

Μια νέα λοιπόν κατάσταση υπάρχει και ζεί ο κάθε Χριστιανός μέσα στην Εκκλησία, ως Βασιλεία του Θεού επί της γης. Σ’ αυτήν ζούμε τον Χριστό ως παρόντα, η ένωση και η παρουσία Του είναι μια πνευματική πραγματική κατάσταση, όπου ως ενoπoιός δύναμις, όλοι οι άνθρωποι είμαστε αδελφοί. Τα παρελθόντα, τα παρόντα και τα μέλλοντα, γίνονται μια συνεχής αέναη κατάσταση της δοξαστικής παρουσίας του Χριστού μας. Γι’ αυτό μέσα στην νέα αυτή κατάσταση της Εκκλησίας «οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος καὶ ἐλεύθερος· τἀ πάντα καἰ ἐν πᾶσι Χριστός».

Κάθε διαφορά καταργείται, ο Χριστός ανανεώνει και αναγεννά τα πάντα. Αδελφοί, αυτό το πνεύμα της ισότητας, της αγάπης και της αδελφοσύνης, να κυριαρχεί στις ψυχές μας. Τότε η του Κυρίου Δευτέρα παρουσία θα είναι προσδοκόμενο, χαρούμενο και δοξαστικό, γεμάτο με ελπίδα γεγονός. Αμήν!

ΠΗΓΗ