Στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Μαΐου 2022

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 29 Μαΐου 2022, Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ (Πράξ. ις΄ 16-34)

Στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας

1. Μακριὰ ἀπὸ τὰ ὄργανα τοῦ διαβόλου

Στὴν ἔνδοξη πόλη τῶν Φιλίππων μᾶς μεταφέρει τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ποὺ ἀκούσαμε σήμερα, ὅπου εἶχε μεταβεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ τοὺς μαθητές του Σίλα, Τιμόθεο καὶ Λουκᾶ, γιὰ νὰ κηρύξουν τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ. Κάποια μέρα, καθὼς πήγαιναν νὰ προσευχηθοῦν, συνάντησαν μιὰ νεαρὴ δούλη ποὺ εἶχε «πνεῦμα πύθωνος, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαν­τευομένη». Δηλαδὴ ἦταν κυριευμένη ἀπὸ δαιμόνιο, ἀπὸ μαντικὸ πνεῦμα, καὶ μὲ τὶς μαντεῖες ποὺ ἔλεγε, ἀπέφερε πολλὰ κέρδη στοὺς κυρίους της. Αὐτὴ ἀκολούθησε τοὺς Ἀποστόλους καὶ φώναζε: Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου καὶ μᾶς δείχνουν τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας.

 Κυριακή του Τυφλού

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Χριστός: Το φως του κόσμου

Κυριακή του Τυφλού, έκτη Κυριακή μετά το Πάσχα η σημερινή, κι ο Τυφλός, ο πρώτος ομολογητής της Εκκλησίας μας που ομολόγησε την Αλήθεια, παίνεψε και υποστήριξε τον Ευεργέτη του κι έμεινε μέχρι το τέλος πιστός και αφοσιωμένος σε Κείνον, αν και δεν Τον ήξερε. Εδώ είναι το θαύμα, εδώ είναι το μυστήριο, που ο Ιησούς, το «Φως του κόσμου», «φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τὸν κόσμον», ο οποίος άνθρωπος είναι καλοπροαίρετος. Η πρώτη κίνηση της ψυχής, όταν φτειαχτεί ο άνθρωπος, αν είναι θετική, είναι γι’ αυτόν η μεγαλύτερη ευεργεσία, το μεγαλύτερο καλό.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (Ἰ­ωάν. θ΄ 1-38)

29 Μαΐου 2022

«Ἓν οἶδα, ὅτι τυ­φλὸς ὢν ἄρτι βλέπω».

Ἔ­λαμψε στὴ ση­με­ρινὴ Εὐ­αγ­γε­λικὴ πε­ρι­κοπὴ ἡ ἀ­γάπη τοῦ Κυ­ρίου καὶ ἡ παν­το­δυ­να­μία Του. Θε­ρά­πευσε ἕ­ναν ἐκ γε­νε­τῆς τυ­φλό, ἕ­ναν ἀ­όμ­ματο. Ἔ­λαμψε ὅμως καὶ ἡ ἀ­ρετὴ τοῦ θε­ρα­πευ­μέ­νου τυ­φλοῦ, ὁ ὁ­ποῖος ὁ­μο­λό­γησε μὲ ὑ­πο­δει­γμα­τικὸ τρόπο τὴν ἀ­λή­θεια γιὰ τὴ θε­ρα­πεία του καὶ γιὰ τὸν Κύ­ριο Ἰ­η­σοῦ, ὅσο Τὸν εἶχε γνω­ρί­σει. Μὲ αὐτὴ τὴν ἀ­φορμὴ ἂς δοῦμε ποιὰ εἶ­ναι τὰ γνω­ρί­σματα τῆς ὁ­μο­λο­γίας τοῦ τυ­φλοῦ καὶ πῶς θὰ μπο­ρέ­σουμε καὶ ἐ­μεῖς νὰ ὁ­μο­λο­γοῦμε θε­ά­ρε­στα τὴν πί­στη μας.

 Κήρυγμα Κυριακής του Τυφλού (29-05-2022)

«Πιστεύω Κύριε καὶ προσεκύνησεν  αὐτῷ»

Τραγικό πρόσωπο αδελφοί μου ο τυφλός του σημερινού ιερού Ευαγγελίου εκ πρώτης όψεως! Όμως στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τυφλός διότι τα μάτια της ψυχής του είναι ανοιχτά και βλέπουν το «φως» που οι άλλοι δεν βλέπουν, διότι είναι πνευματικά τυφλοί, παρότι θεωρούν τους εαυτούς τους εκπροσώπους του Θεού και ερμηνευτές του Νόμου.

Αποδεικνύεται έτσι ότι υπάρχουν δύο τυφλώσεις. Η ψυχική τύφλωση των Φαρισαίων και η σωματική του νέου αυτού ανθρώπου.

 Ὁ τυφλὸς ἐκ γενετῆς ἐώρακε τὸ Φῶς τοῦ κόσμου

«Πάλιν οὖν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε λέγων· Ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοὶ οὐ μὴ περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ' ἕξει τὸ φῶς τῆς ζωῆς.» (Ἰωάν., 8, 12).

«ὅταν ἐν τῷ κόσμῳ ὦ, φῶς εἰμι τοῦ κόσμου.» (Ἰωάν., 9, 5).

Τὸ Φῶς τοῦ κόσμου, εἶναι τὸ Φῶς τῆς Ζωῆς, εἶναι ὁ Κύριος καὶ Θεὸς καὶ Δημιουργὸς καὶ Σωτήρας ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

Μεγάλη ἀναστάτωση καὶ ἔντονη ἀναταραχὴ προκάλεσε ἡ θεραπεία ἑνὸς τυφλοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸν Κύριό μας. Ἑνὸς ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος γεννήθηκε τυφλὸς ὥστε να φανερωθεῖ τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ μας μέσα ἀπὸ αὐτόν. Ἑνὸς ἀνθρώπου ὁ ὁποῖος «καταδικασμένος» ἀπὸ τὴν ἀναπηρία του τὸ μόνο ποὺ κατάφερνε νὰ κάνει ἦταν νὰ ἐπαιτεῖ, νὰ ζητιανεύει. 

 Κυριακή 29η Μαῒου 2022

Κυριακή τοῦ τυφλοῦ.

(Ἰω. 9, 1 – 38).

«Ὕπαγε νίψαι εἰς τήν κολυμβήθραν τοῦ Σιλωάμ, ὅ ἑρμηνεύεται ἀπεσταλμένος.» (Ἰω. 9, 7).

Ἕνα ἐντυπωσιακό θαῦμα μέ βαθύτατους συμβολισμούς παρακολουθήσαμε σήμερα στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Ὁ Πλάστης τοῦ σύμπαντος πλάθει τά μάτια ἑνός τυφλοῦ. Ὁ Χριστός χρίει μέ λάσπη φτιαγμένη ἀπό χῶμα καί δικό Του πτύελο τίς ἄδειες κόγχες τοῦ προσώπου τοῦ τυφλοῦ καί τόν στέλνει στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ νά νιφθεῖ.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Απόστολος: Πραξ. ιστ΄ 16 - 34

Ευαγγέλιο: Ιω.θ΄1 - 38

29 Μαΐου 2022

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου για τη διεξαγωγή εράνου υπέρ των τυφλών.

Είναι ακατανόητη η δυσπιστία που επιδεικνύουν σήμερα οι Φαρισαίοι. Το πρωτάκουστο θαύμα της θεραπείας τού εκ γενετής τυφλού βρισκόταν ξεκάθαρα μπροστά τους. Κι είχαν τη δυνατότητα επιβεβαίωσής του. Δεν τους ήταν άγνωστος ο πρώην τυφλός. Τον έβλεπαν καθημερινά να επαιτεί, να ζητά την οικονομική βοήθειά τους για να επιβιώσει. Τους ήταν γνωστοί και οι γονείς του, που τους επιβεβαιώνουν, όπως και ο ιαθείς τυφλός το θαύμα. Κι όμως αρνούνται να το δεχτούν.

 Κυριακή του Τυφλού, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. θ’ 1-38 (29-05-2022)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε τον Ευαγγελιστη Ιωάννη να μας περιγράφει ενα απο τα μεγαλύτερα θάυματα του Χριστού, τη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού. Και λέμε ενα απο τα μεγαλύτερα θάυματα γιατί μέσα απο αυτό φαίνεται η δημιουργική και ανακινιστική δύναμη του Χριστού. Η αναδημιουργία των οφθαλμών σε έναν άνθρωπο που είχε γεννηθεί χωρίς μάτια χαρακτηρίζεται απο τους πατέρες της Εκκλησίας ως μια πράξη που είναι παράλληλη με την πράξη δημιουργίας του κόσμου και του ανθρώπου απο το Θεό. Μας φανερώνει ο Χριστός με την πράξη του αυτή πως μόνο ο δημιουργός του κόσμου μπορεί να δημιουργήσει μάτια σε κάποιον που δεν είχε απο την άρχη δηλ. απο την ημέρα της γεννησής του. Δεν είχε ξανά ακουστεί πότε απο τη δημιουργία του κόσμου να ανοίξη κανείς τα μάτια ενος γεννημένου τυφλού.

Κυριακή του Τυφλού, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων ιστ’, 16-34 (29-05-2022)

Πρεσβ. Χρίστου Κούλενδρου

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα το οποίο προέρχεται από το βιβλίο των Πράξεων, περιγράφονται γεγονότα σχετικά με την άφιξη και την δράση των Αποστόλων Παύλου, Σίλα και Τιμόθεου εις την Μακεδονία και ιδιαίτερα στη πόλη των Φιλίππων.  Μετά τη διαφωνία των αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα για το αν θα έπρεπε να συμμετάσχει και ο Μάρκος σ’ αυτή τη περιοδεία, χωρίζονται οι δυο και ο Παύλος μετά από όραμα μεταβαίνει στην Μακεδονία μαζί με τους Σίλα και Τιμόθεο.  Κατά τις μέρες που έμεναν εκεί και ενώ περνούσαν από την πόλη για να μεταβούν σε συγκεκριμένο χώρο, όπου ήταν η συναγωγή για προσευχή και διδασκαλία, μια νεαρή δούλη η οποία είχε πνεύμα Πύθωνος, ακολουθώντάς τους φώναζε «ούτοι οι άνθρωποι δούλοι του Θεού του Υψίστου εισίν, οίτινες καταγγέλουσιν ημίν οδον σωτηρίας».

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Τυφλού

29 Μαΐου 2022

 Φθάσαμε αισίως, αγαπητοί μου Αδελφοί, και στην έκτη Κυριακή από το Πάσχα, που ονομάζεται Κυριακή του τυφλού,στην ευαγγελική περικοπή της οποίας παρουσιάζεται ο Χριστός μας ως εκείνος που είναι το Φως του κόσμου.Αυτός δηλαδή που μας χαρίζει όχι μόνο το αισθητό φως, με το οποίο βλέπουμε στον παρόντα κόσμο, αλλά και το πνευματικό Φως με το οποίο γνωρίζουμε τον Θεό και δημιουργό μας.Ο φωτοδότης Χριστός,ο ήλιος της δικαιοσύνης, χάρισε θαυματουργικά στον εκ γενετής τυφλό,όχι μόνο το αισθητό φως,αλλά και το πνευματικό Φως με το οποίο οδηγήθηκε στην θεογνωσία, στην γνώση του αληθινού Θεού.Τον φώτισε δηλαδή διπλά και δεν αρκέστηκε μόνο στο να του ανοίξει τα σωματικά μάτια, αλλά του άνοιξε και τα πνευματικά μάτια με τα οποία απέκτησε την πνευματική όραση και οδηγήθηκε στην επίγνωση του μόνου αληθινού Θεού.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2022 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ιω. θ΄ 1-38) (Πρ. ιστ΄ 16-34)

Ακτινοβολία πίστεως

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη, χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν ακόμα μεγαλύτερη, γιατί η θέαση εικόνων και πραγμάτων ήταν εντελώς άγνωστη υπόθεση για εκείνον. Δεν μπορούσε να αντικρύσει ούτε ακόμα και το διπλανό του. Η ζωή του ήταν πραγματικά ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι. Βίωνε ένα μαρτύριο χωρίς τέλος.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΜΑΪΟΥ 2022 (ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

«ἐνίψατο καὶ ἦλθε βλέπων» (Ἰω. 9, 7)

29 Μαΐου 2022

Ἕνα τυφλὸ ἀντίκρυσε μιὰ ἡμέρα ὁ Κύριός μας. Βλέπει τὴν κατάστασή του, ἀλλὰ βλέπει καὶ στὰ βάθη τῆς ψυχῆς του τὴν ἀγαθή του προαίρεση. Καὶ, ὡς Παντοδύναμος Δημιουργὸς, ἀνοίγει τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ τοῦ χαρίζει τὴν ὅραση καὶ τὸ φῶς. Ἡ καρδιά του φωτίζεται καὶ ἀνοίγουν καὶ οἱ ὀφθαλμοὶ τῆς ψυχῆς του. Πιστεύει στὸν Θεό, ὁμολογεῖ μὲ θάρρος τὴν πίστη του καὶ ὁδηγεῖται στὸν δρόμο τῆς σωτηρίας. Ἐνῶ ὁ τυφλὸς χαίρεται, ποὺ ἀνέβλεψε, οἱ Φαρισαῖοι ταράσσονται. Ἐνῶ ὁ κόσμος θαυμάζει, αὐτοὶ ἀγανακτοῦν, προσπαθοῦν νὰ συσκοτίσουν καὶ νὰ διαψεύσουν αὐτὸ τὸ μέγα γεγονός. Ὁ ἐγωισμὸς καὶ ἡ ἀλαζονεία τοὺς τυφλώνει, ὥστε νὰ μὴ μποροῦν νὰ δοῦν τὰ μεγάλα καὶ ἔνδοξα τοῦ Κυρίου.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (29-05-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Τό θαῦμα τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ καί ἡ συνάντηση τοῦ νέου αὐτοῦ ἀνθρώπου μέ τό Χριστό μᾶς διδάσκουν πολλά, χριστιανοί μου, γιά τήν καθημερινότητά μας. Στό ἐρώτημα τῶν μαθητῶν «Ραββί τίς ἥμαρτεν, οὗτος ἤ οἱ γονεῖς αὐτοῦ» ὁ Χριστός μας ἀπεκρίθη «οὔτε οὗτος ἥμαρτεν, οὔτε οἱ γονεῖς αὐτοῦ». Αὐτό μᾶς δηλώνει περίτρανα ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι Θεός τιμωρός, ἀλλά Θεός ἀγάπης. Δέν εἶναι αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός, ὅπως λέγει ὁ Μ. Βασίλειος, ἀλλά ὁ διάβολος.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «Η ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΩΣ ΕΥΛΟΓΙΑ» ΤΗΣ 29-5-2022

 Ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή δίδει ἀπάντηση στό ἐρώτημα γιατί γεννιοῦνται οἱ ἄνθρωποι μέ εἰδικές ἀνάγκες, μέ εἰδικά χαρίσματα, μέ εἰδική ἀποστολή στή ζωή αὐτή. Ὁ κόσμος συνηθίζει νά ἀντιπαρέρχεται τό ἐρώτημα αὐτό μέ τήν συνήθη δικαιολογία: «Ἦταν ἄτυχοι». Ὡς ἀτυχία, λοιπόν, ἤ ἀτύχημα ἀντιμετωπίζονται στήν καλύτερη περίπτωση.

 Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου

 Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τὴ μνήμη μίας πολὺ μικρῆς ὁμάδας μαθητῶν καὶ ὀπαδῶν Του. Σήμερα παρουσιάζει μπροστά σου μόνο τριακόσιους δεκαοκτὼ γλυκεῖς, εὐώδεις καὶ ἀμάραντους καρπούς. Μιὰ μικρὴ ἀλλά ἐκλεκτὴ ὁμάδα. Αὐτοὶ εἶναι οἱ τριακόσιοι δεκαοκτὼ ἅγιοι πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ποὺ συνῆλθε στὴ Νίκαια τὸ 325 μ. Χ., τὴν ἐποχὴ τοῦ αὐτοκράτορα Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου, γιὰ τὴν ὑπεράσπιση, ἀποσαφήνιση καὶ βεβαίωση τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης.

 ΣΤΟ ΔΕΚΑΤΟ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

 Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς

Τὰ λεγόμενα ἑωθινὰ εὐαγγέλια δὲν εἶναι ὅλα ἑωθινά. Ἑωθινὰ λέγονται αὐτὰ πού ἔχουν συντελεσθῆ κατὰ τὴν ἕω, δηλαδὴ τὸν ὄρθρο τῆς ἡμέρας. Ἡ μετὰ τὴν ἀνάστασι ὅμως ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ πρὸς τοὺς Ἀποστόλους γιὰ ἐπιβεβαίωσί της, τὴν ὁποία διακηρύσσουν τὰ ἑωθινὰ εὐαγγέλια, δὲν συντελέσθηκε μόνο κατὰ τὸν ὄρθρο τῆς ἡμέρας, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ μεσημέρι καὶ τὸ ἀπόγευμα καὶ τὸ βράδυ ἀκόμη. Παραδείγματος χάριν ὅταν ὁ Κύριος πλησίασε τὸν Λουκᾶ καὶ τὸν Κλεόπα, καθὼς πήγαιναν στὴν Ἐμμαοὺς καὶ βάδισε μαζί τους, δὲν ἦταν πρωΐ· ὅταν δὲ ἔφθασαν στὸ χωριὸ τοῦ προορισμοῦ τους «καὶ αὐτὸς προσποιήθηκε ὅτι ἤθελε νὰ βαδίση παραπέρα», ἐκεῖνοι τὸν παρεκάλεσαν πιεστικὰ λέγοντας «μεῖνε μαζί μας, διότι πλησιάζει τὸ βράδυ κι ἡ ἡμέρα γύρισε»(Λουκ. 24, 28).

 ΣΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

«Αὐτά εἶπεν ὁ Ἰησοῦς καί ἐσήκωσε τούς ὀφθαλμούς του εἰς τόν οὐρανόν καί εἶπε.Πάτερ, ἦλθεν ἡ ὥρα, δόξασε τόν Υἱόν σου, διά νά σέ δοξάσῃ καί ὁ Υἱός σου».

1. «Αὐτός πού ἐφαρμόζει τάς ἐντολάς σου καί τάς διδάσκει», λέγει, «αὐτός θά ὀνομασθῇ μέγας εἰς τήν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5,19). Καί πολύ εὔλογα. Διότι τό νά φιλοσοφῇ κανείς μέ λόγια εἶναι εὔκολον, ἐνῷ τό νά παρουσιάζῃ μέ ἔργα αὐτά πού λέγει, εἶναι γνώρισμα ἀνθρώπου γενναίου καί μεγάλου. Διά τοῦτο καί ὁ Χριστός, ὁμιλῶν περί ἀνεξικακίας, ἀναφέρει τόν ἑαυτόν του, προτρέπων ἀπό αὐτόν νά λαμβάνωμεν τά παραδείγματα. Διά τοῦτο καί μετά ἀπό αὐτήν τήν παραίνεσιν, ἔρχεται εἰς τήν προσευχήν, διδάσκων ἡμᾶς κατά τάς δοκιμασίας, ἀφήνοντες κατά μέρος ὅλα, νά καταφεύγωμεν εἰς τόν Θεόν. Ἐπειδή δηλαδή εἶπεν, «Εἰς τόν κόσμον θά ἔχετε θλῖψιν» (Ἰω. 16,33), καί ἐνέβαλεν ἀνησυχίαν εἰς τάς ψυχάς των, μέ τήν προσευχήν ἀνιστᾷ πάλιν τό φρόνημά των.διότι μέχρι τότε τόν ἐπρόσεχαν ὡσάν ἄνθρωπον. Καί δι̉ ἐκείνους κάμνει τά ἴδια, ὅπως ἀκριβῶς καί εἰς τήν περίπτωσιν τοῦ Λαζάρου, καί λέγει τήν αἰτίαν, ὅτι δηλαδή «Τό εἶπα διά τό παρευρισκόμενον πλῆθος, διά νά πιστεύσουν ὅτι σύ μέ ἀπέστειλες» (Ἰω. 11,42).

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

Κατά τήν ἑβδόμη ἀπό τοῦ Πάσχα Κυριακή ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν μνήμη τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ μεγάλη αὐτή Σύνοδος συνεκλήθη, ὡς γνωστόν, ἀπό τόν πρῶτο χριστιανό αὐτοκράτορα, τόν Κωνσταντῖνο, στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τόν Μάϊο τοῦ ἔτους 325, κατεδίκασε τήν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου καί ἀνεκήρυξε τόν Χριστό Θεό, ὁμοούσιο πρός τόν Πατέρα. Στίς 29 Μαΐου βρίσκομε σέ πολλά χειρόγραφα νά σημειώνεται ἡ μνήμη τῶν Πατέρων τῆς Συνόδου αὐτῆς.

 Μαθητεύοντας στό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς (Ἰωάν. 17, 1-13)

Πρωτ. Βασιλείου Ἰ. Καλλιακμάνη

Θεολογική καί κοινωνική προσέγγιση

α) Στή βιβλική καί πατερική παράδοση, ἀλλά καί τή νεότερη θεολογική σκέψη, δέν ἀπαντοῦν συγκεκριμένοι ὁρισμοί γιά τήν Ἐκκλησία. Κι αὐτό δέν εἶναι τυχαῖο. Ἡ Ἐκκλησία, ὡς θεανθρώπινη κοινωνία, ἔχει μυστηριακό χαρακτήρα καί ὁποιοσδήποτε ὁρισμός ἀδυνατεῖ νά περιγράψει τή μυστηριακή καί ἁγιοπνευματική της διάσταση. Κάθε ὁρισμός περιορίζει τά πράγματα. Ὅμως, παρόλα αὐτά, ὑπάρχουν συμβολικές ἐκφράσεις πού ἀποδίδουν τήν εἰκόνα της. Ὁρισμένες ἀπό αὐτές εἶναι: «Σῶμα Χριστοῦ», «ἄμπελος», «κιβωτός», «ναῦς», «λατρεύουσα κοινότητα», «κοινωνία θεώσεως» καί ἄλλες.

 Κυριακή πρὶν τὴν Πεντηκοστή

 Metropolitan Anthony Bloom

Ἔχουμε ἀκούσει στὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων πώς, καθὼς ἡ Ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς πλησίαζε, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος εἶχε ἀρχίσει τὸ ταξίδι του πρὸς τὰ Ἱεροσόλυμα για νὰ βρεθεῖ μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐκείνη ἀκριβῶς τὴν ἡμέρα εἶχαν λάβει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἀπό ὅλους αὐτούς, ἦταν ὁ μόνος ὁ ὁποῖος δὲν ἦταν παρών στὸ ὑπερῶο ὅπου συνέβη τὸ γεγονός. Κι ὅμως, ὁ Θεὸς τοῦ εἶχε δώσει μιὰ τέλεια, μιὰ πραγματικὴ μεταστροφὴ στὴν καρδιά, στὸ νοῦ, στὴ ζωὴ καὶ τοῦ εἶχε δωρίσει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα σὲ ἀπάντηση τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἀφοσοίωσής του σ’ Ἐκεῖνον ποὺ λάτρεψε ἄν καὶ δὲν Τὸν εἶχε γνωρίσει.

 Ανάληψις

Ιωάννου Μ. Φουντούλη

Eἶπε δὲ ὁ Κύριος πρὸς αὐτούς· Λήψεσθε δύναμιν ἐξ ὕψους, ἐπελθόντος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾽ ὑμᾶς καὶ ἔσεσθαί μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλὴμ καὶ ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καὶ Σαμαρείᾳ καὶ ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐξήγαγε δὲ αὐτούς ἔξω ἕως τὴν Βηθανίαν καί ἐπάρας τὰς χεῖρας αὑτοῦ, εὐλόγησεν αὐτούς. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτούς, διέστη ἀπ᾽ αὐτῶν καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν… Βλεπόντων αὐτῶν ἐπῄρθη καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. Καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανόν, πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἳ καὶ εἶπον. Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾽ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται πάλιν, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν. Τότε ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ -μετά χαρᾶς μεγάλης- ἀπὸ ὄρους τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνος. Καί ἦσαν διαπαντὸς ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καὶ εὐλογοῦντες τὸν Θεόν».

Με αυτές τις αδρές γραμμές, ο ιερός ευαγγελιστής Λουκάς περιγράφει στο τέλος του Ευαγγελίου του και στην αρχή των Πράξεων των Αποστόλων, την τελευταία εμφάνιση του αναστάντος Κυρίου στους μαθητές Του.[1] Όπως στα δύο αυτά βιβλία του ιερού Λουκά, έτσι η ανάληψις του Κυρίου κατακλείει την ιστορία του επί γης βίου του Χριστού και ανοίγει την ιστορία των μαθητών – της Εκκλησίας. Είναι με άλλα λόγια ο συνδετικός κρίκος, η μετάβασις από την μία φάση του σωτηριώδους έργου του Θεού στην άλλη. Το κλείσιμο της πρώτης σκηνής και το άνοιγμα της δευτέρας. Ακριβώς δε την τεσσαρακοστή από την ανάσταση ημέρα, αφού υμνήσαμε και δοξολογήσαμε μαζί με τους μαθητές την δόξα του αναστάντος, αφού ζήσαμε επί 40 ημέρες στην χαρούμενη ατμόσφαιρα της παρουσίας Του, θα κληθούμε από την Εκκλησία να παραστούμε νοητά στο όρος των Ελαιών, για να αποχαιρετίσουμε τον απερχόμενο Σωτήρα.

 Η Ανάληψη του Κυρίου

Νικηφόρος Κάλλιστος Ξανθόπουλος

Τῇ αὐτῇ ἡμέρᾳ Πέμπτῃ τῆς ἕκτης Ἑβδομάδος ἀπὸ τοῦ Πάσχα, τὴν Ἀνάληψιν[1] ἑορτάζομεν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Όταν ο Ιησούς ήταν μαζί με τους μαθητές Του πριν απ’ το εκούσιο πάθος Του, τους υποσχέθηκε τον ερχομό του Παναγίου Πνεύματος με τα εξής λόγια: «Είναι συμφέρον σας να φύγω εγώ,[2] γιατί αν δε φύγω, δεν πρόκειται να έρθει ο Παράκλητος» (=ο Παρηγορητής, το Άγιο Πνεύμα). Κι άλλη φορά τους είπε κάτι σχετικό: «Όταν έλθη Εκείνος (ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα), θα σας διδάξει όλη την αλήθεια».

 Η Ανάληψις του Χριστού

Ιερομόναχος Γρηγόριος

Η Ανάληψη του Χριστού, σαράντα ημέρες μετά την Ανάστασή Του, είναι η άνοδος στον ουρανό της ανθρωπίνης φύσεως. Μετά από το γεγονός αυτό, ο ουρανός γίνεται βατός για τον άνθρωπο που ζει κατά Θεόν. Κατά τον άγιο Γρηγόριο τον Παλαμά, όπως ο Ιησούς Χριστός «κατέβηκε στην γη όχι μεταβαίνοντας τοπικά, αλλά κατά συγκατάβαση, έτσι επανέρχεται πάλι, όχι με μετάβαση της Θεότητος, αλλά ενθρονίζοντας στον ουρανό την ανθρώπινη φύση μας που ανέλαβε»[1] με την σάρκωσή Του.

 Η Ανάληψη

π. Θωμάς Χόπκο

Ο Ιησούς δεν έζησε με τους Αποστόλους Του μετά την Ανάσταση όπως είχε ζήσει πριν τον θάνατό Του. Πλήρης θεϊκής δόξης, εμφανίστηκε σε διαφορετικές στιγμές και χρόνους στους ανθρώπους Του, βεβαιώνοντάς τους ότι ήταν αληθινά Αυτός, αληθινά ζωντανός με το αναστημένο και ένδοξο σώμα Του.

«Οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις, δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς καὶ λέγων τὰ περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Πράξ. 1,3).

Πρέπει να σημειωθεί πως το διάστημα των σαράντα ημερών χρησιμοποιείται πολλές φορές στη Βίβλο και φανερώνει μία χρονική περίοδο ολοκλήρωσης και επάρκειας (Γεν. 7,17· Εξ. 16,35· 24,18· Κρ. 3,11· Α΄ Βασ. 17,16· Γ΄ Βασ. 19,8· Ιωάν. 3,4· Ματθ. 4,2).

 Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Κυρίου

Αγίου Χρυσοστόμου Μητροπολίτου Σμύρνης

«Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω εἰς Βηθανίαν, καὶ ἐπάρας τὰς χεῖρας αὐτοῦ ηὐλόγησεν αὐτούς, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτὸν αὐτοὺς διέστη ἀπ᾿ αὐτῶν, καὶ ἀνεφέρετο εἰς τὸν οὐρανόν»

(Λουκ. 24,50)

Τὸ μέγα καὶ ὑψηλὸν μυστήριον, τὸ ὁποῖον περικρύπτει ἡ τὴν Τεσσαρακοστὴν ἀπὸ τοῦ Πάσχα ἡμέραν, Πέμπτην, ἑορταζομένη μεγάλη καὶ ἔνδοξος τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου εἰς οὐρανοὺς ἡμέρα καὶ πανήγυρις, περικλείεται εἰς τοὺς ὀλίγους ἀλλὰ βαθυτάτας ἐννοίας καὶ ὑψηλὰ διδάγματα περιλομβάνοντας τελευταίους τούτους λόγους, διὰ τῶν ὁποίων ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς κατακλείει τὸ κατ᾽ αὐτὸν ἱερὸν Εὐαγγέλιον: «Ἐξήγαγε δὲ αὐτοὺς ἔξω ἕως εἰς Βηθανίαν» κ.τ.λ.

Κατὰ τοὺς λόγους τούτους ἡ τελευταία ἐπὶ τῆς γῆς πρᾶξις τοῦ Θεανθρώπου ἡμῶν Λυτρωτοῦ ἦτο νὰ παραλάβῃ τοὺς μαθητάς του ἐκ τῆς Ἱερουσαλήμ, νὰ τοὺς ἐξαγάγῃ ἔστω καὶ μακρὰν τῆς Χριστοκτόνου πόλεως Ἱερουσαλήμ, νὰ τοὺς ὁδηγήσῃ εἰς τὸ κεχαριτωμένον ὄρος τῶν ἐλαιῶν, καὶ ἐκεῖ, ὅπου καὶ ὅτε οἱ ἄχραντοι πόδες τοῦ τὸ ὕστατον ἐπάτουν τὴν γῆν, ν᾿ ἁπλώσῃ καὶ ἐκτείνῃ εἰς μῆκος καὶ ὕψος τὰς χεῖράς του ἐπὶ τοὺς Ἀποστόλους καὶ νὰ δώσῃ εἰς αὐτοὺς τὴν μεγάλην δεσποτικὴν εὐλογίαν του.

 Η Ανάληψη

Γκότσης Χρήστος

Η Ανάληψη είναι το επισφράγισμα του λυτρωτικού έργου του Χριστού και το θριαμβικό επιστέγασμα των όσων έπραξε ο Κύριος για χάρη των ανθρώπων. Το κοντάκιο της εορτής δίνει επιγραμματικά το νόημα του γεγονότος· «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς ἐπουρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστὲ ὁ Θεός ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος, ἀλλὰ μένων ἀδιάστατος, καὶ βοῶν τοῖς ἀγαπῶσί σε Ἐγὼ εἰμι μεθ᾽ ὑμῶν καὶ οὖδεὶς καθ᾽ ὑμῶν». Ο Χριστός δηλαδή που είναι Θεός μας, ανελήφθη μέσα σε δόξα, όταν σύμφωνα με το θείο σχέδιο συμπλήρωσε και ολοκλήρωσε τα όσα για μας έκαμε. Αυτά ένωσαν τη γη με τον ουρανό, τους ανθρώπους με το Θεό. Η Ανάληψη δε σήμαινε βέβαια και χωρισμό του Κυρίου από τους αγαπημένους μαθητές του. Με αυτούς ο Διδάσκαλος παραμένει συνεχώς ενωμένος σύμφωνα με την υπόσχεσή του· «Καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν» (Ματθ. 28, 20).

 Η Ανάληψη

π. Λεβ Ζιλέ

Εάν έχουμε ζήσει τη χαρά της Πασχαλινής περιόδου, είναι σπάνιο να μην νιώσουμε ένα σφίξιμο στην καρδιά, όταν έρχεται η μέρα της Αναλήψεως. Ξέρουμε πολύ καλά ότι είναι μία από τις μεγαλύτερες γιορτές της Χριστιανοσύνης. Κι όμως, μας φαίνεται σαν αναχώρηση, σαν χωρισμός, ότι ο Κύριός μας δεν είναι πια παρών με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Οι μαθητές δεν αντέδρασαν έτσι. Θα μπορούσε η λύπη να τους έχει καταβάλει, αυτοί όμως αντιθέτως «ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ, μετὰ χαρᾶς μεγάλης» (Λουκ. 24:36-53). Γιατί η Ανάληψη χαροποιεί τους χριστιανούς;

 Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

 π.Ἀλεξάνδρου Σμέμαν

Ἕνα ρίγος χαρᾶς διαπερνᾶ τὴ λέξη “ἀνὰληψη”, πού δείχνει μιὰ πρόκληση πρὸς τοὺς ἀποκαλούμενους “νόμους τῆς φύσεως”, πρὸς τὴ διαρκῆ κάθοδο καὶ πτώση· εἶναι μιὰ λέξη πού ἀκυρώνει τοὺς νόμους τῆς βαρύτητας καὶ πτώσης. Ἐδῶ ἀντίθετα τὰ πάντα εἶναι ἐλαφράδα, πέταγμα, μιὰ ἀτέλειωτη ἄνοδος. Ἡ Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου γιορτάζεται σαράντα μέρες μετὰ τὸ Πάσχα, τὴν Πέμπτη τῆς ἕκτης ἑβδομάδας μετὰ τὴ γιορτὴ τῆς Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ.

 Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

Ὅταν τὰ χελιδόνια μένουν ἀπὸ τροφὴ καὶ τὸ κρύο πλησιάζει, ξεκινοῦν τὸ ταξίδι τους γιὰ τὰ θερμὰ κλίματα. Ἐκεῖ θὰ βροῦν πολὺ ἥλιο καὶ ἀρκετὴ τροφή. Ἕνα χελιδόνι πετᾶ μπροστά, δοκιμάζει τὸν ἀέρα καὶ δείχνει τὸ δρόμο. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα χελιδόνια ἀκολουθοῦν τὴν πορεία του.

Ὅταν οἱ ψυχὲς μας μένουν ἀπὸ τροφὴ στὸν ὑλικὸ κόσμο κι ὅταν ἡ κρυάδα τοῦ θανάτου πλησιάζει, τότε τί καλὰ θὰ ἦταν νὰ ὑπῆρχε ἕνα χελιδόνι σὰν κι ἐκεῖνο, νὰ μᾶς ὁδηγήσει σὲ τόπο θερμό, ὅπου θὰ βρίσκαμε πολλὴ πνευματικὴ ζέστη καὶ τροφή! Ὑπάρχει ἄραγε τέτοιος τόπος; Καὶ μποροῦμε ἄραγε νὰ βροῦμε τέτοιο χελιδόνι;

 ΤΑ ΑΝΩ ΦΡΟΝΕΙΤΕ

«Καὶ ταῦτα εἰπὼν βλεπόντων αὐτῶν ἐπήρθη, καὶ νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτὸν ἀπὸ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν». Πράξεις 1, 9

Ἅγιος Φιλάρετος Μόσχας 

Καθὼς οἱ ἕντεκα Ἀπόστολοι κοίταζαν, ὁ Κύριος ἀνελήφθη. Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν χωρὶς μάρτυρες, ὅμως ἀνελήφθη στοὺς οὐρανοὺς παρουσία μαρτύρων. Ὁ σφραγισμένος τάφος στὸ βράχο ἔκρυψε τὴ δόξα τῆς ἀνάστασης, κατὰ τὴν στιγμὴ τῆς πραγματοποιήσεώς της· ἕνα φωτεινό, διάφανο σύννεφο ἀποκαλύπτει τὴ δόξα τῆς Ἀναλήψεως τὴ στιγμὴ πού πραγματοποιεῖται. Γιατί αὐτὴ ἡ διαφορά; Ἴσως διότι ἡ ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, μετὰ τὴν κάθοδό Του στὸν Ἅδη, ἦταν μιὰ ἄνοδος ἀπὸ τὴν κόλαση στὸν παράδεισο καὶ δὲν ὑπῆρχε τότε χῶρος γιὰ ἐπίγειους μάρτυρες, καὶ μόνον οἱ πατριάρχες καί οἱ προφῆτες, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀναχωρήσει ἀπὸ τὴν ἐπίγεια ζωή, θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι μάρτυρές της. Ὅμως τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ὡς ἄνοδο ἀπὸ τὴν γῆ στὸν οὐρανό, μποροῦσαν φυσικὰ νὰ τὴν δοῦν οἱ Ἀπόστολοι, πού βρίσκονταν ἐπὶ τῆς γῆς κι ἔβλεπαν πρὸς τὸν οὐρανό.

 Η ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΜΕΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΕΛΕΥΣΗ

 Ἁγιος Φιλάρετος Μόσχας

«Καὶ ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τὸν οὐρανὸν πορευομένου αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, καὶ εἶπον· ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τὸν οὐρανόν; οὗτος ὁ ᾿Ιησοῦς ὁ ἀναληφθεὶς ἀφ᾿ ὑμῶν εἰς τὸν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται, ὃν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτὸν πορευόμενον εἰς τὸν οὐρανόν» (Πράξεις 1, 10-11)

Μοῦ φαίνεται περίεργο πού ἐσεῖς, ἄνθρωποι τοῦ φωτός, θὰ ἔπρεπε νὰ ρωτήσετε αὐτοὺς τοὺς Γαλιλαίους γιατί στάθηκαν κοιτάζοντας πρὸς τὸν οὐρανό. Τί μποροῦσαν ἄλλο νὰ κάνουν ἀπὸ τὸ νὰ κοιτάζουν στὸν οὐρανό, ὅπου ὁ Ἰησοῦς εἶχε μόλις ἀναληφθεῖ, ὅπου εἶχε μεταφερθεῖ ὁ θησαυρός τους, ὅπου εἶχαν μετατεθεῖ ἡ ἐλπίδα καὶ ἡ χαρά τους καὶ ὅπου ἡ ζωὴ τους εἶχε ἐξαφανιστεῖ;

 Περὶ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χριστοῦ

Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς

Βλέπετε αὐτὴ τὴ κοινὴ γιὰ μᾶς ἑορτὴ καὶ εὐφροσύνη, τὴν ὁποία ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἐχάρισε μὲ τὴν ἀνάσταση καὶ ἀνάληψή του στοὺς πιστούς; Ἐπήγασε ἀπὸ θλίψη.

Βλέπετε αὐτὴ τὴ ζωή, μᾶλλον δὲ τὴν ἀθανασία; Ἐπιφάνηκε σὲ μᾶς ἀπὸ θάνατο.

Βλέπετε τὸ οὐράνιο ὕψος, στὸ ὁποῖο ἀνέβηκε κατὰ τὴν ἀνύψωσή του ὁ Κύριος καὶ τὴν ὑπερδεδοξασμένη δόξα ποὺ δοξάσθηκε κατὰ σάρκα; Τὸ πέτυχε μὲ τὴ ταπείνωση καὶ τὴν ἀδοξία. Ὅπως λέγει ὁ ἀπόστολος γι’ αὐτόν, «ἐταπείνωσε τὸν ἑαυτὸ του γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, καὶ μάλιστα σταυρικοῦ θανάτου, γι’ αὐτὸ κι’ ὁ Θεὸς τὸν ὑπερύψωσε καὶ τοῦ χάρισε ὄνομα ἀνώτερο ἀπὸ κάθε ὄνομα, ὥστε στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ νὰ καμφθεῖ κάθε γόνατο ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων καὶ νὰ διακηρύξει κάθε γλώσσα ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ Κύριος σὲ δόξα Θεοῦ Πατρός».(Φιλιπ. 2: 8-11).

 ΣΤΗ ΛΕΓΟΜΕΝΗ ̒ΕΠΙΣΩΖΟΜΕΝΗ’

ΑΓΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ ΝΥΣΣΗΣ

1.-. Σάν γλυκύς συνοδοιπόρος τοῦ ἀνθρώπινου βίου ὁ προφήτης Δαβίδ βρίσκεται σέ ὅλους τούς δρόμους τῆς ζωῆς καί ἀναστρέφεται πρόσφορα μέ ὅλες τίς πνευματικές ἡλικίες καί εἶναι κοντά σέ κάθε παράταξη πού προκόβει. Παίζει μέ ὅσους νηπιάζουν, ὅπως θέλει ὁ Θεός, μέ τούς ἄνδρες συναγωνίζεται, παιδαγωγεῖ τή νεότητα, ὑποστηρίζει τά γηρατειά, γίνεται στούς πάντες τά πάντα. Γίνεται τό ὅπλο τῶν στρατιωτῶν, ὁ προπονητής τῶν ἀθλητῶν, ἡ παλαίστρα ὅσων γυμνάζονται, τό στεφάνι τῶν νικητῶν, ἡ χαρά τοῦ τραπεζιοῦ, ἡ παρηγοριά στίς κηδεῖες.

 ΕΙΣ ΑΝΑΛΗΨΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ποιὰ εἶναι ἡ σημερινὴ ἑορτή; Εἶναι σεπτὴ καὶ μεγάλη, ἀγαπητέ, καὶ ὑπερβαίνει τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ εἶναι ἀντάξια τῆς γενναιοδωρίας τοῦ Θεοῦ πού τὴν καθιέρωσε. Γιατί σήμερα ἔγινε συμφιλίωση τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ ἀνθρώπινο γένος. Σήμερα διαλύθηκε ἡ παλιὰ ἔχθρα καὶ τελείωσε ὁ μακροχρόνιος πόλεμος. Σήμερα ἐπανῆλθε κάποια θαυμάσια εἰρήνη πού ποτὲ δὲν τὴν περίμεναν προηγουμένως οἱ ἄνθρωποι. Γιατί ποιὸς θὰ ἔλπιζε ὅτι ὁ Θεὸς ἐπρόκειτο νὰ συμφιλιωθεῖ μὲ τὸν ἄνθρωπο; Ὄχι ἐπειδὴ ὁ Κύριος μισοῦσε τὸν ἄνθρωπο, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ ὑπηρέτης ἦταν ἀδιάφορος· οὔτε ἐπειδὴ ὁ Κύριος ἦταν σκληρός, ἀλλ’ ἐπειδὴ ὁ δοῦλος ἦταν ἀχάριστος.

 ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΛΗΨΕΩΣ

«Εἶπε δέ ὁ Κύριος πρός αὐτούς. Λήψεσθε δύναμιν ἐξ ὕψους, ἐπελθόντος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐφ᾽ ὑμᾶς καί ἔσεσθαί μοι μάρτυρες ἔν τε Ἱερουσαλήμ καί ἐν πάσῃ τῇ Ἰουδαίᾳ καί Σαμαρείᾳ καί ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς. Ἐξήγαγε δέ αὐτούς ἔξω ἕως τήν Βηθανίαν καί ἐπάρας τάς χεῖρας αὑτοῦ, εὐλόγησεν αὐτούς. Καί ἐγένετο ἐν τῷ εὐλογεῖν αὐτόν αὐτούς, διέστη ἀπ᾽ αὐτῶν καί ἀνεφέρετο εἰς τόν οὐρανόν… Βλεπόντων αὐτῶν ἐπῄρθη καί νεφέλη ὑπέλαβεν αὐτόν ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν. Καί ὡς ἀτενίζοντες ἦσαν εἰς τόν οὐρανόν, πορευομένου αὐτοῦ, καί ἰδού ἄνδρες δύο παρειστήκεισαν αὐτοῖς ἐν ἐσθῆτι λευκῇ, οἵ καί εἶπον. Ἄνδρες Γαλιλαῖοι, τί ἑστήκατε ἐμβλέποντες εἰς τόν οὐρανόν; Οὗτος ὁ Ἰησοῦς, ὁ ἀναληφθείς ἀφ᾽ ὑμῶν εἰς τόν οὐρανόν, οὕτως ἐλεύσεται πάλιν, ὅν τρόπον ἐθεάσασθε αὐτόν πορευόμενον εἰς τόν οὐρανόν. Τότε ὑπέστρεψαν εἰς Ἱερουσαλήμ – μετά χαρᾶς μεγάλης – ἀπό ὄρους τοῦ καλουμένου Ἐλαιῶνος. Καί ἦσαν διαπαντός ἐν τῷ ἱερῷ αἰνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν Θεόν».

 «Ἀνέβη ὁ Θεὸς ἐν ἀλαλαγμῶ, Κύριος ἐν φωνὴ σάλπιγγος»

Ἡ Ἀνάληψη εἶναι τὸ τελευταῖο γεγονὸς τῆς ἐπίγειας ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Βεβαίως, στὴ θεία Οἰκονομία ἡ Πεντηκοστὴ εἶναι ἡ κατακλείδα, γι’αὐτὸ καὶ καλεῖται «τελευταία ἑορτὴ». Ὁ Θεὸς Πατέρας εὐφράνθηκε νὰ δεῖ τὸν ἄνθρωπο ὅπως τὸν εἶχε συλλάβει πρὸ καταβολῆς κόσμου καὶ κατέπεμψε στὴ γῆ τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, γιὰ νὰ σφραγίσει ὅτι τὰ διεστῶτα ἑνώθηκαν, «τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ» λύθηκε, συμφιλιώθηκε ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸν Θεὸ καὶ στὸ πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ὁ Θεὸς δέχθηκε ὅλη τὴν ἀνθρωπότητα. Ἡ λαμπρότητα τῆς ἑορτῆς αὐτῆς εἶναι τόσο μεγάλη, διότι ἀναλαμβανόμενος ὁ Κύριος στὸν Οὐρανὸ ἀνύψωσε στὸν θρόνο τῆς μεγαλωσύνης τοῦ Θεοῦ τὴν ἄμεμπτη καὶ ἄσπιλη ἀνθρώπινη φύση ποὺ δανείστηκε ἀπὸ τὴν Ἁγία Παρθένο, μέσα στὴν ὁποία φανέρωσε τὴν ἀκατάληπτη ἀγάπη τοῦ ἀνάρχου Πατρός.

Κυριακή Σαμαρείτιδος

Η τεράστια αξία και τα είδη της ελεημοσύνης

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

“…Ἀπεφάσισαν δὲ οἱ μαθηταὶ νὰ στείλῃ ὁ καθένας, ἀνάλογα πρὸς τὴν οἰκονομικήν του κατάστασιν, βοήθειαν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Ἰουδαίαν. Αὐτὸ καὶ ἔκαναν καὶ τὴν ἀπέστειλαν εἰς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ τοῦ Βαρνάβα καὶ τοῦ Σαύλου.“

(Αποστολική περικοπή: Πράξεις ια΄19-30)

Τίποτε δεν υπάρχει ωραιότερο, τίποτε δεν υπάρχει υγιεινότερο από την ψυχή εκείνη που τρέφεται με την τροφή της ελεημοσύνης προς όσους έχουν ανάγκη· στέκεται πάνω από κάθε ασθένεια, από κάθε πείνα, από κάθε ανωμαλία και δύσκολη κατάσταση· κανένας δεν θα μπορέσει αυτήν να την νικήσει, αλλά όπως ακριβώς αδαμάντινο σώμα δεν μπορεί ο σίδηρος να το χαράξει, ούτε τίποτε άλλο, έτσι και η ψυχή, που έχει στερεοποιηθεί από την ελεημοσύνη, τίποτε απολύτως δεν θα μπορέσει να την καταλάβει.

Η στάμνα της Σαμαρείτιδος

† Αρχ. Χριστόδουλος Φάσσος

Αυτή η ευαγγελική περικοπή, αδελφοί μου, που δια­βάσαμε, η συνομιλία του Κυρίου μας με τη Σαμαρείτιδα, είναι μία από τις ωραιότερες αλλά και διδακτικότερες σελίδες της ευαγγελικής διηγήσεως. Ο Κύριός μας αποκαλύπτει στη συνομιλία Του με τη γυναίκα αυτή αλή­θειες δογματικές, θεολογικές και λατρευτικές, τις οποίες για πρώτη φορά ακούμε και διαβάζουμε μέσα στο Ευαγγέλιο. Οταν διάβαζα προ ολίγων ημερών για να προετοιμα­στώ για τη Θ. Λειτουργία, στάθηκα σε μία φράση, η οποία με προβλημάτισε. Η φράση αυτή είναι στο τέλος της συνομιλίας του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα. Οπως θυμάστε, ο Κύριος ήρθε κουρασμένος και κάθισε στο πηγάδι. Οι μαθητές έφυγαν για να αγοράσουν τρόφιμα.

 Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom (†)

Όταν η Σαμαρείτης βιάστηκε για να γυρίσει στο χωριό της και άρχισε να καλεί τους γείτονές της για να έρθουν και να δουν το Χριστό, είπε: Ελάτε! Είναι ένας άνθρωπος, ο οποίος μου τα είπε όλα όσα έκανα! Και ο κόσμος μαζεύτηκε και άκουγε όσα ο Χριστός είχε να τους πει.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Πως θα παρηγορηθούμε στις θλίψεις

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου

«Διασπαρέντες οἱ ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψε- ως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ ... »(Πράξ. 1 1,19)

Ὅλοι, ἀγαπητοί μου, σ᾽ αὐτὴ τὴ ζωὴ ζητοῦν ἕνα πρᾶγμα· τὴν εὐτυχία. Ἐν τούτοις ἡ εὐτυχία εἶνε πουλὶ ἄπιαστο. Τὸ κυνηγοῦν, μὰ δὲν πιάνεται.

Ἂς πᾶμε νὰ ρωτήσουμε κάθε ἄνθρωπο, εἶνε εὐτυχής; Μπαίνω σὲ μιὰ καλύβα κιἀκούω·«Πεινῶ…». Μπαίνω στὰ μεγάλα σπίτια μὲ τὶς ἀνέσεις, κι ἀκούω ἕναν ἄρρωστονὰ μοῦ λέῃ·«Πουλῶ τὸ παλάτι, δός μου τὴν ὑγειά μου.Προτιμῶ νὰ κατοικῶ σὲ τσαντίρι,παρὰ νὰ πάσχω ἀπ᾿ αὐτὴ τὴν ἀρρώστια…». Φεύγω ἀπὸ᾿κεῖ, συναντῶ στὸ δρόμο ἕναν καὶ μοῦ λέει·«Στενοχωριέμαι· σπίτι δὲν ἔφτειαξα, οἰκογένεια δὲν ἔχω, ὁλομόναχος εἶμαι, σύντροφο ζητάω, δυστυχισμένος εἶμαι…».

Δώδεκα παρὰ ἕν λεπτόν! ....

«Πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός»

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ἰωάν. δ΄ 5-42

(†) ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας

Κοντὰ στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, στὴ Σαμάρεια, εὑρέθηκε μίαν ἡμέραν, ἀγαπητὲ ἀναγνῶστα, ὁ Κύριος. Ὡραία σύμπτωσις!  Ἡ πηγὴ τοῦ «ζῶντος ὕδατος» πλάϊ στὴν πηγὴ τοῦ ὑλικοῦ νεροῦ, ποὺ πάλιν τὰ θεϊκὰ χέρια εἶχαν παλαιὰ δημιουργήσει.  Διψοῦσε. Ἀλλὰ δὲν εἴχεν ἄντλημα.
Ἔρχεται μία γυναίκα. Εἶναι Σαμαρεῖτις.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Οἱ ψυχὲς διψοῦν, κ᾽ ἐμεῖς ἀδρανοῦμε;

+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου

«…Ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. 4,14)

Ο άνθρωπος, ἀγαπητοί μου, δὲν εἶνε αὐτάρκης. Ἀπ᾿ τὴ στιγμὴ ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ ἀφήνει τὴν ὑστάτη του πνοή, χρειάζεται γιὰ νὰ ζήσῃ ὡρισμένα πράγματα. Πολλὰ ἀπ᾿ αὐτὰ εἶνε χρήσιμα καὶ κάνουν τὴ ζωή του εὐχάριστη, ὅπως εἶνε λ.χ. ἕνα καλὸ σπίτι, ἕνα ὑγιεινὸ ροῦχο, ἕνα μέσο μεταφορᾶς. Ὡρισμένα ὅμως δὲν εἶνε ἁπλῶς χρήσιμα, εἶνε κυριολεκτικῶς ἀπαραίτητα· χωρὶς αὐτὰ δὲν μπορεῖ νὰ ζήσῃ. Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ ἀπαραίτητα εἶνε καὶ τὸ νερό. Χωρὶς νερὸ ὁ ἄνθρωπος δὲν ζῇ. Ἡ δίψα εἶνε ἀνάγκη ἐπιτακτική. Καὶ αὐτὸς ὁ Θεάνθρωπος ἀκόμα, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο, αἰσθανόταν τὴν ἀνάγκη αὐτή.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Σχετικά με τη συνάντηση του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω. δ΄, 5-42)   (Υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. 4, 4-12)

(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΛΑ’ από το Υπόμνημα του Ιερού Χρυσοστόμου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)

«Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν (: όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι πληροφορήθηκαν πως ο Ιησούς κάνει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και δε βάπτιζε ο ίδιος ο Ιησούς, αλλά οι μαθητές Του – εγκατέλειψε την Ιουδαία και αναχώρησε για τη Γαλιλαία)» [Ιω. δ, 4].

«Γιατί λοιπόν αναχωρεί από την Ιουδαία;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος. Όχι από δειλία φυσικά, αλλά για να σταματήσει τη ζηλοτυπία των Ιουδαίων και να ανακόψει τον φθόνο τους. Είχε βέβαια τη δυνατότητα να τους αντιμετωπίσει εάν Του έκαναν επίθεση, αλλά δε θέλει να το πράττει αυτό συχνά, για να μην κινούνται αμφιβολίες για την πραγματικότητα της κατά σάρκα γεννήσεως του Υιού του Θεού. Διότι, εάν κάθε φορά που Τον συλλάμβαναν,

Ομιλία εις την τέταρτη Κυριακή μετά το Πάσχα – Κυριακή της Σαμαρείτιδος

(Αγ. Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

(Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ' 5-42)

Ανθρωπε! Αν εξακολουθείς να πιστεύεις πως η σω­ματική τροφή και το ποτό είναι ικανά να θρέψουν και να ξεδιψάσουν την ψυχή σου, θα βρεθείς στο επίπεδο όπου βρίσκονται τα οικόσιτα ζώα και τα άγρια κτήνη. Αν κατόρθωσες να ξεπεράσεις το επίπεδο αυτό κι ελπί­ζεις πως η ψυχή σου μπορεί να τραφεί και ν' αναζωο­γονηθεί από την ανθρώπινη σοφία και το εγκόσμιο κάλ­λος, τότε θα βρεθείς στο επίπεδο εκείνων που έχουν απο­κτήσει ημι-εμπειρία, ημι-ανάπτυξη. Η πρώτη σκέψη είναι ανόητη, η δεύτερη (η ελπίδα) είναι στείρα. Στο δεύτερο αυτό επίπεδο ακούς τα βογγητά και τις κραυ­γές του διψασμένου κόσμου και νομίζεις πως είναι τρα­γούδια κι ευωχίες, μια προσπάθεια να ξεδιψάσει κανείς με τη δίψα των άλλων.

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος. Ἰωάν. δ΄, 5-42

Ὁμιλία εἰς τὴν Σαμαρείτιδα

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Σήμερα ὁ Χριστὸς διαλαλεῖ σὲ μᾶς τοὺς ἄθλους τῆς Σαμαρείτιδος καὶ πρέπει τὸ φτωχὸ ἀκάτιο τοῦ λόγου μου νὰ διαπλεύση τὸ πέλαγος τῶν κατορθωμάτων της. Βλέπω τὴν πίστη της καὶ θέλω νὰ φτιάξω τὸ ἐγκώμιό της καὶ μαζί σας νὰ ἐπαινέσω τὴν φτωχιὰ καὶ τὴν πλούσια, τὴν πόρνη καὶ τὴν ἀπόστολο, τὴν ἄσωτη καὶ τὴν πιστή, τὴν πολύγαμο καὶ πολυδύναμη, αὐτὴ ποὺ πολλοὺς ἐμόλυνε καὶ ποὺ τὸν μονογενῆ γιὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτησε.

«Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ πέντε ἄνδρες τῆς Σαμαρείτιδας καί ὁ ἕκτος πού δέν ἦταν ἄνδρας της;»

(Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ)

Ἐρώτηση:
«Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ πέντε ἄνδρες τῆς Σαμαρείτιδας καί ὁ ἕκτος πού δέν ἦταν ἄνδρας της;» (Ἰω. δ’, 16-18)
Ἀπάντηση:
«Καί ἡ γυναίκα ἡ Σαμαρείτιδα καί ἐκείνη πού πῆρε τούς ἑφτά ἀδελφούς ὡς ἄνδρες της, σύμφωνα μέ τούς Σαδδουκαίους (Ματθ. κβ’, 25-28), καί ἡ αἱμορροούσα (Ματθ. θ’, 20), καί ἐκείνη πού ἔσκυβε στή γῆ, καί ἡ κόρη τοῦ Ἰαείρου (Μάρκ. ε’, 22), καί ἡ Συροφοινίκισσα (Μάρκ. ζ’, 25) δηλώνουν καί τήν ἀνθρώπινη φύση στό σύνολό της καί τήν ψυχή τοῦ κάθε ἐπί μέρους ἀνθρώπου καί κάθε μιά σημαίνει, σύμφωνα μέ τή διάθεση πού ὑπόκειται στό πάθος, τόσο τή φύση ὅσο καί τήν ψυχή.

Ἁγίου Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ

Κοντάκιον εἰς τήν Σαμαρείτιδα

ΕΙΣ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Προοίμιον

Ἐπί τό φρέαρ ὡς ἦλθεν ὁ κύριος,

ἡ Σαμαρείτις ἠρώτα τόν εὔσπλαχνον

«Παράσχου μοί τό ὕδωρ τῆς πίστεως,

καί λήψομαι τῆς κολυμβήθρας τά νάματα,

ἀγαλλίασιν καί ἀπολύτρωσιν.»

Οἶκοι

α΄       Τό τάλαντον τό δοθέν σοί, ψυχή μου, μή ἀποκρύψης,

ἰνά μή τῆς ραθυμίας ὑπενέγκης τήν αἰσχύνην

ἐν ἡμέρα, ἡ κρινεῖ ὁ θεός τήν οἰκουμένην

ἐρχόμενος γάρ τότε τό κρίμα παραχρῆμα ἀπαιτήσει σέ

οὔχ ὅσον ἐκομίσω, ἀλλ’ ὅσον ἐπορίσω ψηφίσας

μεθοδεύσει σέ

Ομιλία επί του Ευαγγελίου του Χριστού περί της Σαμαρείτιδος

Αγίου Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά

Όλη αυτή την περίοδο που διανύουμε τώρα, επεκτεινόμενη σε πενήντα μέρες, εορτάζομε την από τους νεκρούς ανάσταση του Κυρίου και Θεού και Σωτήρα μας Ιησού Χριστού, δεικνύοντας με αυτή την παράταση την υπεροχή της απέναντι στις άλλες εορτές.

Διδαχή την Κυριακή της Σαμαρείτιδος για την πνευματική και αληθινή λατρεία του Θεού

(Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Οι αληθινοί προσκηνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιω. 4, 23).

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του αληθινού Θεού Τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά, καθώς και ότι ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις. Αν ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις, είναι φανερό ότι αυτούς μόνο δέχεται, αυτοί μόνο Του είναι ευάρεστοι. Έτσι διακήρυξε ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Ας Τον πιστέψουμε. Μ’ όλη μας την αγάπη ας αγκαλιάσουμε την πανάγια διδαχή Του. Για να Τον ακολουθήσουμε αλάθητα, ας εξετάσουμε τι σημαίνει να λατρεύουμε τον Θεό Πατέρα «πνευματικά και αληθινά». Η αλήθεια είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Το μαρτύρησε ο Ίδιος:

 Κυριακή της Σαμαρείτιδος: “Ανάγκη κατηχήσεως του λαού του Θεού” (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)

[Πράξεις 11, 19-30]

(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία που εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 12-5-1996)

Μας περιγράφει, αγαπητοί μου, ο ευαγγελιστής Λουκάς, τις πρώτες ημέρες της ζωής της Εκκλησίας, μετά την Πεντηκοστή. Και γράφει, όπως ακούσαμε εις το σημερινόν αποστολικόν ανάγνωσμα που είναι από τις Πράξεις: «Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας». Δηλαδή μετά από τον λιθοβολισμόν του Στεφάνου, έπεσε ένας φόβος εις την πόλιν της Ιερουσαλήμ. Έφυγαν πολλοί. Όχι οι Απόστολοι. Έφυγαν πολλοί, διεσπάρησαν, λέγει. Και άρχισαν να κηρύσσουν Χριστόν εις την ύπαιθρον. Κι εδώ βλέπομε ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου έφθασε εις την Φοινίκην, έφθασε εις την Κύπρον και εις την Αντιόχειαν. Και τότε αντελήφθησαν ότι ήδη το κήρυγμα του Ευαγγελίου είχε φθάσει εις την Κύπρο και την Αντιόχεια, αντελήφθησαν οι Απόστολοι, που είχαν μείνει μέσα εις την πόλιν και βέβαια εν συνέχεια ενήργησαν σχετικά.

2022 ΜΑΙΟΥ 22 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ιω. 4, 5-42)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας που έγινε στις 20/5/2000)

Πίνεις και δεν ξεδιψάς

Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν έκανε τίποτε άσκοπο. Όλα τα έκανε με σκοπό και με την επιθυμία να μας βοηθήσει στη σωτηρία μας. Και μας διδάσκει ότι δεν πρέπει να σπαταλάμε τον χρόνο μας άδικα, αλλά να τον χρησιμοποιούμε για το καλό το δικό μας και των άλλων.

Μας λέει το Ευαγγέλιο πως έτσι, φαινομενικά τυχαία, βρέθηκε ο Χριστός στην Σαμάρεια. Και έκατσε δίπλα στο πηγάδι που είχε φτειάξει ο πατριάρχης Ιακώβ. Για να ξεκουραστεί.

Ήλθε μία γυναίκα Σαμαρείτισσα και άρχισε να βγάζει νερό.

 Κυριακή της Σαμαρείτιδος

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Η Θεία Χάρις: του Χριστού μας το αθάνατο νερό

Κυριακή της Σαμαρείτιδος σήμερα, Πέμπτη Κυριακή μετά το Πάσχα, και το Ευαγγέλιο μάς ομιλεί για τον Χριστό μας, ο Οποίος βρέθηκε στο φρέαρ του Ιακώβ στη Σαμάρεια, ύστερα από μεγάλη οδοιπορία, και εκεί, στο καταμεσήμερο, περίμενε τη Σαμαρείτιδα γυναίκα, τη μετέπειτα αγία, μεγαλομάρτυρα και ισαπόστολο Φωτεινή.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ἰωαν. δ΄ 5-42)

22 Μαΐου 2022

Πολλὲς φορὲς δίδασκε ὁ Χριστὸς σὲ ἁπλοὺς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχαν κανένα ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικὸ ἁγιότητας ἢ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δὲν ἀπέφευγε μάλιστα νὰ συνομιλεῖ καὶ μὲ γυναῖκες, πρᾶγμα ποὺ δὲν τολμοῦσε κανένας διδάσκαλος τῆς ἐποχῆς, δεδομένου ὅτι δὲν θεωροῦνταν ἰσάξια πρόσωπα τιμῆς ὅπως οἱ ἄνδρες.

 Κήρυγμα Κυριακής  Σαμαρείτιδος (22-05-2022)

«Καὶ ἐπὶ τοῦτο ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει»

Σ’ αυτήν την χαροποιό και λαμπροφόρο Αναστάσιμη περίοδο αδελφοί μου, η Αγία μας Εκκλησία αφιερώνει δύο Κυριακές τόσο σε ύμνους όσο και στα Ευαγγελικά κείμενα σε γυναίκες που ξεχώρισαν ιδιαίτερα στην επί γης παρουσία του Κυρίου μας.

Είναι οι μυροφόρες γυναίκες που έδειξαν ιδιαίτερη αγάπη και φροντίδα στον Κύριο μας, τόσο κατά τη σωτήρια επί γης δράση Του, όσο και κατά τις δύσκολες τελευταίες στιγμές της επί γης ζωής Του.

Και σήμερα, αυτήν την Κυριακή, γίνεται λόγος για μια άλλη γυναικεία παρουσία, την Φωτεινή την Σαμαρείτιδα.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Μιά παράξενη, γιά τήν ἐποχή της, σκηνή. Ἕνας ἄνδρας, ὁ Χριστός, συζητᾶ μέ μιά γυναίκα δίπλα σε ἕνα πηγάδι. Σήμερα βεβαίως αὐτό δέν προξενεῖ καμιά ἐντύπωση. Τότε ὅμως; Στά χρόνια τοῦ Χριστοῦ τά πράγματα ἤσαν τελείως διαφορετικά. Πρῶτον κανείς δέν καταδεχόταν νά μιλήσει μέ γυναίκα, ἀφοῦ αὐτή θεωροῦνταν πολύ κατώτερη ἀπό τόν ἄνδρα. Χαρακτηριστική εἶναι ἡ ἔκπληξη τῶν μαθητῶν οἱ ὁποῖοι, ὅταν εἶδαν τή σκηνή, “ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει”. Δεύτερον ὁ ἄνδρας, ὁ Κύριός μας, ἦταν Ἰουδαῖος καί ἡ γυναίκα Σαμαρείτιδα. Τούς δύο αὐτούς λαούς χώριζε χάσμα μέγα. Μίσος ἀβυσσαλέο τοῦ ἑνός γιά τόν ἄλλον. Οἱ λόγοι; θρησκευτικοί. Οἱ Σαμαρεῖτες εἶχαν ἀναμίξει ἐθνικά στοιχεῖα στήν πίστη τους, χάνοντας τό νόημα τῆς ἀληθινῆς λατρείας.

 Κυριακή 22α Μαῒου 2022

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος.

(Ἰω. 4, 5 – 42).

«ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον» (Ἰω. 4, 34)

Πεινασμένος καί διψασμένος σήμερα ὁ Κύριός μας, μέσα στό καταμεσήμερο, κάθεται στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Πεινάει γιά τή σωτηρία τῶν παιδιῶν Του καί διψάει γιά τό ξαναζωντάνεμα τοῦ ἀπονεκρωμένου ἀνθρώπου.

Οἱ μαθητές Του νομίζουν ὅτι πεινάει γιά ὑλικό φαγητό καί ἀποροῦν γιά τό γεγονός ὅτι ἠθελημένα ἀπέχει ἀπ’ αὐτό. Δέν καταλαβαίνουν πώς ὁ Κύριος ἀπολαμβάνει μία εὐλογημένη πλησμονή ἀπό τό διάλογό Του μέ τή Σαμαρείτιδα. Χαίρεται, διότι χόρτασε ἀπό τήν πίστη τῶν Σαμαρειτῶν. Ἔφαγε τήν τροφή τῆς ἀγάπης καί τῆς σχέσης μέ ἀνθρώπους καλοπροαίρετους καί θετικούς. Γι’ αὐτό λέγει στούς μαθητές Του: «ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον».

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19 - 30

Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ΄5 - 42

22 Μαΐου 2022

«Πιστεύομεν· αυτοί γαρ ακηκόαμεν, και οίδαμεν ότι ούτος εστιν αληθώς ο σωτήρ του κόσμου ο Χριστός» (Ιωάν. δ΄42).

Υποκλινόμαστε με θαυμασμό, μπροστά στο μεγαλείο της συγκατάβασης του Θεού προς τον αμαρτωλό άνθρωπο. Ο Θεός όχι μόνο δεν αποστρέφεται τον αμαρτωλό άνθρωπο, αλλ’ αντίθετα, ως καλός Ποιμήν, τον αναζητά και στο τέλος, τον οδηγεί στον δρόμο της σωτηρίας. Υποκλινόμαστε, ακόμα, στο μεγαλείο της συγκατάβασης του Θεού, γιατί εμπιστεύεται στον αμαρτωλό άνθρωπο ύψιστες αλήθειες γι’ Αυτόν καθώς και τον τρόπο λατρείας Του.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. δ’ 5-42 (22-05-2022)

Τρύφωνα Παπαγιάννη, θεολόγου

Η Ευαγγελική Περικοπή της Κυριακής της Σαμαρείτιδος αναφέρεται στο διάλογο που είχε ο Ιησούς Χριστός με μια Σαμαρείτιδα γυναίκα, η οποία μάλιστα εθεωρείτο από τους Εβραίους ως ξεπεσμένη και αμαρτωλή, που είχε αρνηθεί και προδώσει την εθνική Ιουδαϊκή της ταυτότητα. Γι’ αυτό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης τονίζει ότι δεν συνήθιζαν να έχουν κάποια επικοινωνία ή επαφή οι Εβραίοι με τους Σαμαρείτες. ΄Οπως, όμως, και στην περίπτωση της παραβολής του Καλού Σαμαρείτη, όπου αποδεικνύεται ότι κοντά στον Θεό δεν βρίσκεται αυτός που θεωρητικά διεκδικεί κάτι τέτοιο, αλλά εκείνος ο οποίος ποιεί το θέλημα του Θεού.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων ια’ 19-30 (22-05-2022)

Πρεσβ. Φιλίππου Φιλίππου

Το σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα είναι παρμένο από το 11ο κεφάλαιο του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων. Το κεφάλαιο αυτό μας πληροφορεί για τη δράση των Αποστόλων οι οποίοι διασκορπίστηκαν από τα Ιεροσόλυμα μετά το λιθοβολισμό του αγίου πρωτομάρτυρος Στεφάνου και έφτασαν μέχρι την Φοινίκη, την Κύπρο και την Αντιόχεια, κηρύττοντας τον Χριστό μόνο στους Ιουδαίους. Μεταξύ τους βρίσκονταν και μερικοί Κύπριοι και Κυρηναίοι, οι οποίοι ήρθαν στην Αντιόχεια και κήρυτταν στους ελληνόφωνους Ιουδαίους, ότι ο Ιησούς είναι ο Κύριος. Με το κήρυγμά τους πολλοί πίστεψαν και δέχτηκαν το Ευαγγέλιο. Όλα αυτά ακούστηκαν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων και έστειλαν τον Βαρνάβα να πάει στην Αντιόχεια. Όταν έφτασε εκεί ο Βαρνάβας χάρηκε βλέποντας το έργο της χάριτος του Θεού και συμβούλευε όλους να μένουν αφοσιωμένοι στον Κύριο. Ο Βαρνάβας ήταν άνθρωπος αγαθός, γεμάτος Άγιο Πνεύμα και πίστη.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (22-05-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Τό σημερινό Εὐαγγέλιο μᾶς μιλάει γιά τή συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τή Σαμαρείτισσα στό πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ὅπου ὁ Χριστός κάθισε γιά νά ξαποστάσει περνώντας ἀπό τή Συχάρ.

     Ἡ Σαμαρείτισσα ἑνῶ πήγαινε μόνο γιά τό πηγάδι, βρέθηκε μπροστά στό Χριστό. Τό πηγάδι τῆς ἔδωσε τό ὑλικό νερό καί ὁ Χριστός μέ τό λόγο Του τό πνευματικό, τό «ὕδωρ τό ζῶν». Εἶναι «ἡ Χάρις τοῦ Πνεύματος», «ἡ δωρεά τοῦ Θεοῦ», πού λαμβάνει μέσα του ὁ ἄνθρωπος ἀπό τή στιγμή πού θά ἀναγεννηθεῖ σέ μιά νέα ζωή. Αὐτό τό ἔλαβε κι ἡ γυναίκα αὐτή, πού μεταμορφώθηκε ἀπό μεγάλη ἁμαρτωλή σ’ ἔνθερμο κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου, γιά νά μαρτυρήσει τελικά γιά τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στό Χριστό καί νά γίνει ἔτσι μεγάλη ἁγία, ἡ Ἁγία Φωτεινή.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Σαμαρείτιδος

22 Μαΐου 2022

Η σημερινή ευαγγελική διήγηση, αγαπητοί μου Αδελφοί, που αναφέρεται στον διάλογο του Κυρίου μας με μία ταπεινή γυναίκα που συνάντησε στην Σαμάρεια,είναι από τα πιό εντυπωσιακά και τα πιό εκλεκτά κομμάτια του Ευαγγελίου.Μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι στην άσημη αυτή γυναίκα,που όπως φαίνεται μέσα από την διήγηση δεν ήταν και τόσο σεμνή και ενάρετη, βρίσκει ο Χριστός μας την ευκαιρία με αριστοτεχνικό τρόπο να αποκαλύψει πολύ υψηλές αλήθειες.Εκείνος που ήταν η  ενσαρκωμένη αλήθεια, της φανερώνει ότι αυτός που μιλούσε μαζί της ήταν ο Μεσσίας που τόσα χρόνια εναγώνια περίμεναν.Της αποκαλύπτει έπειτα τον τρόπο της αληθινής λατρείας και ακόμη την κάνει να αισθανθεί αισθητά την δροσιστική δύναμη της Χάριτός του.

ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΜΑΪΟΥ 2022 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ιω. δ΄ 5-42) (Πραξ. ια΄ 19-30)

Αληθινή προσκύνηση

«Πνεῦμα ὁ Θεός, καί τούς προσκυνοῦντας αὐτόν ἐν πνεύματι καί ἀληθεία δεῖ προσκυνεῖν»

Η ιχνηλάτηση του βαθύτερου νοήματος της ζωής, περνά μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως μάς την αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κύριος. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς βάζει ακριβώς μπροστά από αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Να ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, προκειμένου να γίνει δεκτικός της μεγάλης αλήθειας της ζωής, η οποία είναι εκείνη που σώζει και ανεβάζει τον άνθρωπο στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές, της θέωσης.

 ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΜΑΪΟΥ 2021 (ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)

«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς‧ ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι» (Ἰω. 4, 26)

Ὁ Κύριος σταμάτησε στὴν πηγὴ τοῦ Ἰακώβ, ὅταν ὡς ἄνθρωπος αἰσθάνθηκε ἐκ τῆς ὁδοιπορίας κούραση καὶ δίψα. Ἀπὸ μιὰ γυναίκα Σαμαρείτιδα, ποὺ ἦλθε στὴν πηγή, ζήτησε νερό. Τῆς εἶπε: «Δός μοι πιεῖν». Ὁ Μέγας Βασίλειος σχολιάζει: «Ἐκεῖνος ποὺ ζήτησε νερὸ δὲν ἦταν ἄψυχο ἀνθρώπινο σῶμα, ἀλλὰ θεότης ποὺ φόρεσε ζωντανὴ ἀνθρώπινη σάρκα». Ἡ γυναίκα ἀκούει ἀπὸ τὸν Κύριο, ὅτι ἐκτὸς ἀπὸ τὸ ὑλικὸ νερὸ ὑπάρχει καὶ ἄλλο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο «ὅς ἂν πίῃ οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα».  Ἐκπλήσσεται καὶ ἀπορεῖ! Χωρὶς νὰ ἔχει κατανοήσει τὰ περὶ τοῦ ὕδατος τούτου, παρακαλεῖ: «Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ ἵνα μὴ διψῶ».

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΩΝ ΣΧΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» ΤΗΣ 22-5-2022

 Στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή ὁ Χριστὸς ξεπερνᾶ στερεότυπα καὶ διαλύει προκαταλήψεις αἰώνων! Ἀναιρεῖ στὴν πράξη ἕναν τρόπο σκέψης πού φρόντιζε νὰ καλλιεργεῖ τὶς διακρίσεις μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων καί, ὑψώνοντας φραγμούς, νὰ μεθοδεύει τὴν κατάργηση τῆς ἀγάπης. Στὸ ὄνομα αὐτῆς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν κάθε ἄνθρωπο, ὁ Θεὸς ἔρχεται καὶ δρᾶ ἔξω ἀπὸ κάθε καθωσπρεπισμὸ καὶ κοινωνικὴ συμβατικότητα. Τί κάνει;

 Κυριακή του Τυφλού 

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς

(Ευαγγέλιο: Ιωαν. θ΄1-38)

Μέγας είναι ο Θεός μας, μεγάλα τα έργα Του! Δεν υπάρχει αρχή και τέλος στα θαυμάσιά Του (πρβλ. Ψαλμ. οστ΄13, 14)! Δεν υπάρχουν μάτια που να ’χουν δει όλ’ αυτά τα θαυμάσια, δεν υπάρχει γλώσσα να τα διηγηθεί, μα ούτε και νους να τα συλλάβει.

Τα μάτια είδαν κι όταν ήρθε ο θάνατος έκλεισαν. Η γλώσσα διηγήθηκε και μουγγάθηκε. Ο νους συνέλαβε κι έπειτα όλα τα κάλυψε η λήθη. Ποιος μπορεί να γνωρίσει τα θαυμάσια και ν’ αγνοεί το θαυματουργό; Και ποιος μπορεί να δει το θαυματουργό και να εξακολουθήσει να ζει;

 Διδαχή την Κυριακή του Τυφλού για την έπαρση και την ταπεινοφροσύνη

(Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Eις κρίμα εγώ εις τον κόσμον τούτον ήλθον, ίνα οι μη βλέποντες βλέπωσι και οι βλέποντες τυφλοί γένωνται» (Ιω. 9:39)

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, μετά τη θεραπεία του εκ γενετής τυ­φλού, για την οποία ακούσαμε σήμερα στο ιερό Ευαγγέλιο, είπε: «Ήρθα για να φέρω σε κρίση τον κόσμο, έτσι ώστε αυτοί που δεν βλέπουν να βρουν το φως τους, κι εκείνοι που βλέπουν ν’ αποδειχθούν τυφλοί» (Ιω. 9:39). Τέτοια λόγια δεν μπορούσαν ν’ αφήσουν αδιάφορους τους υπερήφανους «σοφούς» και «δικαίους» του κόσμου τούτου, όπως ήταν οι Φαρι­σαίοι. Εξαιτίας της φιλαυτίας τους και της μεγάλης ιδέ­ας που είχαν για τον εαυτό τους, αισθάνθηκαν θιγμένοι από την παρατήρηση του Κυρίου. Αντέδρασαν, λοιπόν, με μιαν ερώτηση, που εκφράζει την αγανάκτηση και την έπαρσή τους, αλλά συνάμα και τη χλευαστική τους διά­θεση και τον φθόνο τους και την περιφρόνησή τους προς τον Χριστό: «Μήπως είμαστε κι εμείς τυφλοί;» (Ιω. 9:40).

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Ἰωάν. θ΄, 1-38 

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

ἑρμηνεία εἰς τὸ κατὰ Ἰωαν. Εὐαγγέλιον Κεφ. θ΄.

Καὶ προχωρῶντας εἶδε κάποιον τυφλὸ ἐκ γενετῆς· τὸν ρώτησαν οἱ μαθηταὶ του καὶ τοῦ εἶπαν·  «Δάσκαλε, ποιὸς ἁμάρτησε αὐτὸς ἤ οἱ γονεῖς του γιὰ νὰ γεννηθῆ τυφλός;» Βγαίνοντας ἀπὸ τὸ ἱερὸ ὁ Κύριος μηχανεύεται τρόπο νὰ διασκεδάση τὸν θυμὸ τῶν Ἰουδαίων καὶ βαδίζει γιὰ νὰ θεραπεύση τὸν τυφλό.  Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο   θέλει νὰ μαλακώση τὴν σκληρότητα καὶ τὴν ἀπείθειά τους, ἄν καὶ δὲν ἐδόχοντα αὐτοὶ καμμιὰ ἐπίδραση.  Συνάμα τοὺς ἔδειχνε ὅτι δὲν εἶπε μάταια καὶ κομπαστικά «Πρὶν γίνη ὁ Ἀβραάμ, ἐγὼ ὑπῆρχα».

Θεωρεῖν τὸν Ἰησοῦν

Ἀρχιμ. Εὐσεβείου Βίττη 

Ἡ δυνατότητα τοῦ ὁρᾶν, τοῦ βλέπειν, ἡ θέαση τῶν ἀντικειμένων γύρω μας καὶ πρὸ πάντων τῶν συνανθρώπων μας, ἀποτελεῖ μία ἀπ’ τὶς πιὸ μεγάλες καὶ ὄμορφες δυνατότητες ἐπικοινωνίας. Ὅταν τὸ βλέμμα συναντᾶ τὸ βλέμμα, βρισκόμαστε στὴν πιὸ ἀποφασιστικὴ στιγμὴ ἐπικοινωνίας, ἐφ’ ὅσον φυσικὰ προϋπάρχουν καὶ οἱ ψυχολογικὲς προϋποθέσεις ποὺ δίνουν στὸ βλέμμα τὸ ἰδιαίτερο βάθος καὶ τὴ δυνατότητα διεισδύσεως. Τὸ ἕνα βλέμμα βυθίζεται μέσα στὸ ἄλλο μὲ τρόπο ἀνεξήγητο, μυστικό. Ὁ καθένας γίνεται ὑποκείμενο καὶ ἀντικείμενο θεωρίας ταυτόχρονα, θεωρὸς καὶ θεωρούμενος.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΚ ΓΕΝΕΤΗΣ ΤΥΦΛΟΝ

ΑΓΙΟΥ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΜΑΣΕΙΑΣ

Μόλις ἀκούσαμε τὸν «υἱὸ τῆς βροντῆς», τὸν Ἰωάννη, ἢ μᾶλλον τὸ Ἅγιο Πνεῦμα ποὺ ἀπὸ ἁλιέα καὶ χειροτέχνη τὸν ἔκαμε συγγραφέα καὶ κήρυκα Θείων ὄντως καὶ ὑψηλῶν ὑποθέσεων, νὰ μᾶς ἐκθέτει τὸ θαῦμα τῆς σωματικῆς καὶ πνευματικῆς ἀναβλέψεως τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Στὸ προηγούμενο κεφάλαιο ἀνέλυσε τὴν πολλὴ καὶ ἐκτεταμένη διάλεξη τοῦ Κυρίου, μὲ τὴν ὁποία καθωδηγοῦσε τὸν ἀπειθῆ καὶ δύστροπο ἑβραϊκὸ λαὸ στὴ θεογνωσία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ, ἀπομακρύνοντας τὸν νοῦ τους ἀπὸ τὴν ἔννοια τῆς μοναρχίας· τοὺς ἄνοιγε τὴν πόρτα γιὰ νὰ περάσουν ἀπὸ τὴν νομικὴ παράδοση στὴ Χάρη, ὁδηγώντας τους ὁμαλά ἀπὸ τὴν Παλαιὰ στὴν Καινὴ Διαθήκη, ὅπως κάποτε ἀπὸ τὴν ἔρημο πρὸς τὴν πλούσια καὶ εὔφορη γῆ.

ΟΜΙΛΙΑ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΥΦΛΟΝ (Ἰω. 9, 1-5)

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 

«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς. Καί ἠρώτησαν αὐτόν οἱ μαθηταί του, λέγοντες· Διδάσκαλε, ποῖος ἥμαρτεν, αὐτός ἤ οἱ γονεῖς του, ὥστε νά γεννηθῇ τυφλός;»

1.«Καί διερχόμενος ὁ Ἰησοῦς εἶδεν ἄνθρωπον τυφλόν ἐκ γενετῆς». Ἐπειδή εἶναι πάρα πολύ φιλάνθρωπος καί φροντίζει διά τήν σωτηρίαν μας καί θέλων νά κλείσῃ τά στόματα τῶν ἀχαρίστων, δέν παραλείπει νά κάνῃ ἀπό ἐκεῖνα πού ἔπρεπε νά κάνῃ καί ἄν ἀκόμη κανείς δέν τόν ἐπρόσεχεν. Αὐτό λοιπόν γνωρίζων καλά καί ὁ προφήτης ἔλεγεν· «Διά νά δικαιωθῇς μέ τούς λόγους σου καί νά νικήσῃς μέ τήν κρίσιν σου» (Ψαλμ. 50,6).

Τοῦ Τυφλοῦ

Στήν ἕκτη Κυριακή παρουσιάζεται καί πάλι ὁ Χριστός ὡς τό φῶς τοῦ κόσμου, ὁ φωτοδότης, αὐτός πού χαρίζει τό αἰσθητό, ἀλλά καί τό πνευματικό φῶς τῆς θεογνωσίας στόν ἐκ γενετῆς τυφλό τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς (Ἰω. 9, 1-38). Εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, πού καταυγάζει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας, ὅπως ὡραῖα ψάλλει τό δοξαστικό τῶν ἀποστίχων τοῦ ἑσπερινοῦ:

Κυριακή Σαμαρείτιδος

Η τεράστια αξία και τα είδη της ελεημοσύνης

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

“…Ἀπεφάσισαν δὲ οἱ μαθηταὶ νὰ στείλῃ ὁ καθένας, ἀνάλογα πρὸς τὴν οἰκονομικήν του κατάστασιν, βοήθειαν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς ποὺ κατοικοῦσαν εἰς τὴν Ἰουδαίαν. Αὐτὸ καὶ ἔκαναν καὶ τὴν ἀπέστειλαν εἰς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ τοῦ Βαρνάβα καὶ τοῦ Σαύλου.“

(Αποστολική περικοπή: Πράξεις ια΄19-30)

Τίποτε δεν υπάρχει ωραιότερο, τίποτε δεν υπάρχει υγιεινότερο από την ψυχή εκείνη που τρέφεται με την τροφή της ελεημοσύνης προς όσους έχουν ανάγκη· στέκεται πάνω από κάθε ασθένεια, από κάθε πείνα, από κάθε ανωμαλία και δύσκολη κατάσταση· κανένας δεν θα μπορέσει αυτήν να την νικήσει, αλλά όπως ακριβώς αδαμάντινο σώμα δεν μπορεί ο σίδηρος να το χαράξει, ούτε τίποτε άλλο, έτσι και η ψυχή, που έχει στερεοποιηθεί από την ελεημοσύνη, τίποτε απολύτως δεν θα μπορέσει να την καταλάβει.

Κυριακή της Σαμαρείτιδος

Σχετικά με τη συνάντηση του Κυρίου με τη Σαμαρείτιδα

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω. δ΄, 5-42)   (Υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. 4, 4-12)

(Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία ΛΑ’ από το Υπόμνημα του Ιερού Χρυσοστόμου στο Κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο)

«Ὡς οὖν ἔγνω ὁ Κύριος ὅτι ἤκουσαν οἱ Φαρισαῖοι ὅτι Ἰησοῦς πλείονας μαθητὰς ποιεῖ καὶ βαπτίζει ἢ Ἰωάννης- καίτοιγε Ἰησοῦς αὐτὸς οὐκ ἐβάπτιζεν, ἀλλ᾿ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ-ἀφῆκε τὴν Ἰουδαίαν καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν (: όταν λοιπόν έμαθε ο Κύριος ότι οι Φαρισαίοι πληροφορήθηκαν πως ο Ιησούς κάνει και βαπτίζει περισσότερους μαθητές παρά ο Ιωάννης – αν και δε βάπτιζε ο ίδιος ο Ιησούς, αλλά οι μαθητές Του – εγκατέλειψε την Ιουδαία και αναχώρησε για τη Γαλιλαία)» [Ιω. δ, 4].

«Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ πέντε ἄνδρες τῆς Σαμαρείτιδας καί ὁ ἕκτος πού δέν ἦταν ἄνδρας της;»

(Ἁγίου Μαξίμου Ὁμολογητοῦ)

Ἐρώτηση:

«Πῶς δικαιολογοῦνται οἱ πέντε ἄνδρες τῆς Σαμαρείτιδας καί ὁ ἕκτος πού δέν ἦταν ἄνδρας της;» (Ἰω. δ’, 16-18)

Ἀπάντηση:

«Καί ἡ γυναίκα ἡ Σαμαρείτιδα καί ἐκείνη πού πῆρε τούς ἑφτά ἀδελφούς ὡς ἄνδρες της, σύμφωνα μέ τούς Σαδδουκαίους (Ματθ. κβ’, 25-28), καί ἡ αἱμορροούσα (Ματθ. θ’, 20), καί ἐκείνη πού ἔσκυβε στή γῆ, καί ἡ κόρη τοῦ Ἰαείρου (Μάρκ. ε’, 22), καί ἡ Συροφοινίκισσα (Μάρκ. ζ’, 25) δηλώνουν καί τήν ἀνθρώπινη φύση στό σύνολό της καί τήν ψυχή τοῦ κάθε ἐπί μέρους ἀνθρώπου καί κάθε μιά σημαίνει, σύμφωνα μέ τή διάθεση πού ὑπόκειται στό πάθος, τόσο τή φύση ὅσο καί τήν ψυχή.

Διδαχή την Κυριακή της Σαμαρείτιδος για την πνευματική και αληθινή λατρεία του Θεού

(Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ)

«Οι αληθινοί προσκηνηταί προσκυνήσουσι τω πατρί εν πνεύματι και αληθεία· και γαρ ο πατήρ τοιούτους ζητεί τους προσκυνούντας αυτόν» (Ιω. 4, 23).

ΑΓΑΠΗΤΟΙ αδελφοί! Ακούσαμε στο σημερινό Ευαγγέλιο ότι οι αληθινοί ακόλουθοι του αληθινού Θεού Τον λατρεύουν πνευματικά και αληθινά, καθώς και ότι ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις. Αν ο Θεός θέλει να έχει τέτοιους λάτρεις, είναι φανερό ότι αυτούς μόνο δέχεται, αυτοί μόνο Του είναι ευάρεστοι. Έτσι διακήρυξε ο ίδιος ο Υιός του Θεού. Ας Τον πιστέψουμε. Μ’ όλη μας την αγάπη ας αγκαλιάσουμε την πανάγια διδαχή Του. Για να Τον ακολουθήσουμε αλάθητα, ας εξετάσουμε τι σημαίνει να λατρεύουμε τον Θεό Πατέρα «πνευματικά και αληθινά». Η αλήθεια είναι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός. Το μαρτύρησε ο Ίδιος:

ΑΠΟΔΟΣΗ ΣΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Ἀρχιμ. Ἀνανία Κουστένη,

         Προοίμιον

Ὅταν ὁ Κύριος ἦρθε στὸ πηγάδι,

ἡ Σαμαρείτις τὸν Σπλαχνικὸ παρακαλοῦσε:

«Δῶσε μου τὸ νερὸ τῆς πίστεως,

καὶ θὰ βαπτισθῶ στῆς κολυμπήθρας τὰ νάματα

καὶ θὰ λάβω

χαρὰ μεγάλη καὶ σωτηρία».

                             Οἶκοι

Α΄ Τὰ χαρίσματα, ψυχή μου, πού σοῦ δόθηκαν, μὴν τὰ

παρατήσης δίχως καλλιέργεια,

Η ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΣ

π.Ἀλέξανδρος Σμέμαν

Τέσσερις ἑβδομάδες μετὰ τὸ Πάσχα τὸ εὐαγγέλιο πού διαβάζεται στὶς ἐκκλησίες εἶναι ἡ ἀφήγηση τοῦ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη γιὰ τὴν ἐκπληκτικὴ συζήτηση τοῦ Χριστοῦ μὲ μιὰ Σαμαρείτισσα. Σύμφωνα μὲ τὸ εὐαγγέλιο, ὁ Χριστὸς σταματᾶ σ’ ἕνα πηγάδι κοντὰ στὴν πόλη Σιχάρ. ἐνῶ οἱ μαθητὲς Του πᾶνε στὴν πόλη γιὰ νὰ ἀγοράσουν τρόφιμα. Μιὰ γυναίκα ἔρχεται στὸ πηγάδι γιὰ νὰ πάρει νερό, καὶ ὁ Χριστὸς τῆς ζητεῖ νὰ πιεῖ. Ἀρχίζουν μιὰ συζήτηση, καὶ κάποια στιγμὴ ἡ γυναίκα ἐρωτᾶ τὸν Χριστό, “οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτω προσεκύνησαν καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν“ (Ἰωάν. 4, 20).

 Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδας

 Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

«Ἔρχεται οὖν εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συχάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὅ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ» (Ἰωάν. δ’ 5) Ἡ περιοχὴ ὁλόκληρη ἀπὸ τὴν Ἰουδαία μέχρι τὴ Γαλιλαία ὀνομάζεται Σαμάρεια. Τὸ ὄνομά της τὸ ἔλαβε ἀπὸ τὸ βουνὸ Σαμάρεια. Ὁ δρόμος ἀπὸ τὴν Ἱερουσαλὴμ πρὸς τὴ Γαλιλαία ἐξακολουθεῖ νὰ περνάει ἀπὸ τὴ Συχὰρ (τὴ σημερινὴ Ἄσκαρ). Ἐκεῖ εἶναι ἕνα κομμάτι γῆς πού τὸ εἶχε ἀγοράσει ὁ Ἰακὼβ ἀπό τούς γιοὺς τοῦ Ἐμώρ κι ἔχτισε ἐκεῖ ἕνα θυσιαστήριο, πού τὸ ὀνόμασε «Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ» (Γέν. λγ’ 19-20). Ἀργότερα ὁ Ἰακὼβ δώρησε τὴ γῆ αὐτὴ στὸ γιὸ του Ἰωσήφ.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ

Γεωργίου Μαντζαρίδη

Ἡ συνάντηση μὲ τὸν Χριστὸ ἐκπλήσσει τὸν ἄνθρωπο. Καὶ ὅταν ὁ ἄνθρωπος δὲν ἐκπλήσσεται, πρέπει νὰ διερωτηθεῖ, ἂν πράγματι συνάντησε τὸν Χριστό, ἂν αἰσθάνθηκε τὴν ἀληθινὴ παρουσία του. Ἡ ἔκπληξη αὐτή δὲν εἶναι ἀνεξήγητη, οὔτε παράλογη, ἀλλά κατανοητὴ καὶ λογική. Εἶναι κάτι πού δημιουργεῖται ἀπὸ τὴν συνάντηση τοῦ φυσικοῦ μὲ τὸ ὑπερφυσικό, τοῦ σχετικοῦ μὲ τὸ ἀπόλυτο, τοῦ πρόσκαιρου μὲ τὸ αἰώνιο.

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος.

Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου

Σήμερα ὁ Χριστὸς διαλαλεῖ σὲ μᾶς τοὺς ἄθλους τῆς Σαμαρείτιδος καὶ πρέπει τὸ φτωχὸ πλοιάριο τοῦ λόγου μου νὰ διαπλεύση τὸ πέλαγος τῶν κατορθωμάτων της. Βλέπω τὴν πίστη της καὶ θέλω νὰ φτιάξω τὸ ἐγκώμιό της καὶ μαζί σας νὰ ἐπαινέσω τὴν φτωχιὰ καὶ τὴν πλούσια, τὴν πόρνη καὶ τὴν ἀπόστολο, τὴν ἄσωτη καὶ τὴν πιστή, τὴν πολύγαμο καὶ πολυδύναμη, αὐτὴ ποὺ πολλοὺς ἐμόλυνε καὶ ποὺ τὸν μονογενῆ γιὸ τοῦ Θεοῦ ὑπηρέτησε. Αὐτὴ ποὺ μολύνθηκε καὶ καθαρίστηκε, ποὺ δίψασε κι ἐπιθύμησε νερὸ ζωντανό, καὶ κληρονόμησε τὰ νάματα τῆς χάρης τοὐρανοῦ.

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΙΤΙΔΟΣ

Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ

Ὅλη αὐτή τήν περίοδο πού διανύομε τώρα, ἐπεκτεινομένη σέ πενήντα ἡμέρες, ἑορτάζομε τήν ἀπό τούς νεκρούς ἀνάστασι τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, δεικνύοντας μέ αὐτή τήν παράτασι τήν ὑπεροχή της ἀπέναντι στίς ἄλλες ἑορτές. ῎Αν καί βέβαια αὐτή ἡ περίοδος τῶν ἡμερῶν περιλαμβάνει καί τήν ἐπέτειο μνήμη τῆς ἐπανόδου στούς οὐρανούς, ἀλλά καί αὐτή δεικνύει τή διαφορά τοῦ ἀναστάντος Δεσπότου πρός τούς ἀνθρώπους ἐκείνους πού κατά καιρούς ἔχουν ἀναβιώσει.

Τῆς Σαμαρείτιδας

Τό ἑορτολογικό θέμα τῆς πέμπτης Κυριακῆς ἀπό τό Πάσχα δίδεται πάλι ἀπό τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, πού ἀναφέρεται στόν διάλογο τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα (Ἰω. 4, 5-42). Εἶναι ἀπό τά ἐκλεκτότερα κομμάτια τοῦ Εὐαγγελίου. Στόν διάλογό Του μέ τήν ταπεινή γυναῖκα τῆς Σαμαρείας ὁ Κύριος βρίσκει τήν εὐκαιρία νά ἀποκαλύψῃ τίς πιό ὑψηλές ἀλήθειες. Τήν ἰδιότητά Του ὡς Μεσσίου, τόν τρόπο τῆς ἀληθινῆς λατρείας, τήν δροσιστική δύναμι τῆς χάριτός Του. Καί πάλι στό δοξαστικό τῶν αἴνων κατά ἀριστοτεχνικό τρόπο σκιαγραφεῖται τό ἱερό ἐπεισόδιο:

Χρωστᾶμε μεγαλύτερη τιμὴ στόν ἄλλο, ὅπως ὁ Χριστὸς ἀπέδωσε στήν Ἐκκλησία

Κυριακὴ Σαμαρείτιδος

Ἀρχιμ.Ζαχαρίας Ζάχαρου

Στή μέση τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία ἔχει θεσπίσει τὴν προσκύνηση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ὥστε νά τονώσει τὴν ἔμπνευση καὶ νά μᾶς ἐνισχύσει στόν ἀγῶνα νά προευπρεπίσουμε τίς ψυχὲς μας, γιά νά εἰσέλθουμε στήν ζωοποιὸ παρουσία τοῦ ἀναστάντος Κυρίου. Παρομοίως στήν μέση τῆς περιόδου τοῦ Πεντηκοσταρίου ἑορτάζουμε τήν Μεσοπεντηκοστή, ποὺ ἀναδαυλίζει τήν δίψα γιά τὸ Φῶς τοῦ Παρακλήτου, καὶ κατ’ αὐτὸν τὸν τρόπο μᾶς ἐνισχύει νά προσκαρτερήσουμε μέ προσευχὴ καὶ ὁλοένα αὐξανόμενο πόθο, «ἕως οὗ ἐνδυθῶμεν δύναμιν ἐξ ὕψους»[1]. Διότι ἂν δέν ἔλθει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο νά μᾶς συνδέσει μέ τὸν Χριστὸ αἰώνια, δέν μποροῦμε νά «περιπατήσωμε ἐν καινότητι» τῆς «ζωῆς»[2], ποὺ μᾶς χαρίζει ὁ Σταυρὸς καὶ ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου.

ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ.Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗΝ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

«Μετά ταῦτα, εὑρίσκει αὐτόν [τόν παράλυτον] ὁ Ἰησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ, καί εἶπεν αὐτῶ· Ἴδε, ὑγιής γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοι τι γένηται», (Ἰωάν. 5,14).

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,

Σήμερον, Κυριακῇ Δ’ ἀπό τοῦ ἱεροῦ Πάσχα, ἡ ἁγίᾳ ἡμῶν Ἐκκλησία μνείαν ποιεῖται τῆς θεραπείας τοῦ Παραλύτου, τόν ὁποῖον θαυμαστῶς ὑγίανεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐν τῇ προβατικῇ  κολυμβῆθρᾳ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Εὐαγγελιστής.

Ὁ δέ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας, ἀναφερόμενος εἰς τό θαυμαστόν τοῦτο γεγονός τῆς θεραπείας, δηλονότι τοῦ παραλύτου ἀνδρός ἀπό τόν Χριστόν λέγει:  «Ἐπί τῇ προβατικῇ κολυμβῆθρᾳ ἄνθρωπος κατέκειτο ἐν ἀσθενείᾳ· καί ἰδών σε Κύριε ἐβόα: ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με ἐν αὐτῷ· ἐν ᾧ δέ πορεύομαι, ἄλλος προλαμβάνει με καί λαμβάνει τήν ἴασιν, ἐγώ δέ ἀσθενῶν κατάκειμαι. Καί εὐθύς σπλαγχνισθείς ὁ Σωτήρ, λέγει πρός αὐτόν. Διά σέ ἄνθρωπος γέγονα, διά σέ σάρκα περιβέβλημαι καί λέγεις ἄνθρωπον οὐκ ἔχω; ἆρον σου τόν κράββατον καί περιπάτει».

2022 ΜΑΙΟΥ 15 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΒΗΘΕΣΘΑ (Ιω. 5, 1-15)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Γρίμποβο, στις 28/4/1991)

Περίμενε τον Γιατρό τριανταοκτώ χρόνια

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι στην Ιερουσαλήμ ήταν μία δεξαμενή με αγίασμα, στο οποίο όποτε ήθελε ο Θεός, κατέβαινε ένας άγγελος και ανατάραζε το νερό. Και όποιος έμπαινε πρώτος μέσα σ’ αυτό το νερό, γινόταν καλά από ό,τι νόσημα και αν έπασχε.

Σ’ αυτή την κολυμβήθρα με το αγίασμα βρίσκονταν -περιμένοντας να θεραπευθούν- πλήθος ασθενών. Ανάμεσά τους και ένας παράλυτος που ήταν εκεί, σε αναμονή, τριάντα οκτώ χρόνια. Περίμενε... Γιατί;

Γιατί από την δεξαμενή εκείνη δεν είχε περάσει ακόμη ο Χριστός.

Κυριακή 15η Μαῒου 2022

Κυριακή τοῦ Παραλύτου.

(Ἰω. 5, 1 – 15).

«...ἔγειρε» (Ἰω. 5, 8).

Μέσα στήν ἀναστάσιμη περίοδο πού διατρέχουμε βλέπουμε μία ἀκόμη ἀνάσταση στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Πρόκειται γιά τήν ἀνάσταση τοῦ παραλύτου ἀπό τό κρεβάτι τοῦ πόνου, γιά τήν ἀνάσταση τοῦ ἁμαρτωλοῦ ἀπό τόν τάφο τῆς ἁμαρτίας, γιά τήν ἀνάσταση τῶν Ἰουδαίων ἀπό τό βάραθρο τῆς ἄρνησης τοῦ Θεοῦ καί τῆς κακοπιστίας.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρεται στό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλύτου στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Ὁ Χριστός ἀνέβηκε στά Ἱεροσόλυμα γιά τήν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων καί στάθηκε στήν Κολυμπήθρα πού εἶχε πέντε στοές καί ὀνομαζόταν στά Ἑβραϊκά Βηθεσδά. Ἐκεῖ συγκεντρώνονταν μεγάλος ἀριθμός ἀρρώστων, τυφλοί, χωλοί, παράλυτοι καί περίμεναν νά κατέβει Ἄγγελος Κυρίου νά ταράξει τά νερά, καί ὁ πρῶτος πού ἔπεφτε μέσα θεραπευόταν ἀπό τήν ἀσθένειά του.

ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΚΥΡΙΑΚΩΝ ΜΑΪΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (Ἰωαν. ε΄1-15 )

15 Μαΐου 2022

Μὲ τὸν αὐθεντικότερο τρόπο βγάζει στὴν ἐπιφάνεια σήμερα ὁ παραλυτικὸς τῆς Βηθεσδᾶ τὸ δύσκολο πρόβλημα τῆς μοναξιᾶς τῶν ἀνθρώπων μέσα στὴν πολυάριθμη κοινωνία ποὺ ζοῦν. Ἡ μοναξιὰ βέβαια  ἀπασχολοῦσε τοὺς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. Γιαυτὸ ὁ ἄνθρωπος τὴν μελετοῦσε προσπαθώντας νὰ ἐντοπίσει τὶς αἰτίες της γιὰ νὰ θεραπεύσει αὐτὴ τὴν παθολογία, ἡ ὁποία πάντα ὁδηγοῦσε στὴν ἀπομόνωση καὶ τελικὰ στὴ δυστυχία.

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Χριστός: γιατρός ψυχών και σωμάτων

Κυριακή του Παραλύτου σήμερα, τέταρτη μετά το Πάσχα, και το άγιο Ευαγγέλιο μάς ομιλεί για τον Ιησού, που είχε ανεβεί στα Ιεροσόλυμα για κάποια γιορτή των Ιουδαίων. Και κει στα Ιεροσόλυμα υπάρχει μία δεξαμενή, μία κολυμβήθρα με πολύ νερό, που κατά καιρούς από τον ουρανό ερχότανε Άγγελος, τάραζε το νερό, και όποιος άρρωστος έμπαινε πρώτος μέσα, εγίνετο καλά. Κι είχε γύρω και πέντε στοές, πέντε μεγάλες αίθουσες, που εκεί ακριβώς έμεναν οι άρρωστοι. Και υπήρχε πλήθος πολύ αρρώστων, όπως και σήμερα. Και μάλιστα εκεί ήσαν κατακείμενοι, αφημένοι κάτω στο έδαφος. Είναι θλίψη και πόνος η αρρώστεια και μεγάλη δοκιμασία, αλλά και συνάμα και μεγάλη φιλοσοφία, διότι πλατύνει και ανοίγει την ψυχή και την καρδιά του ανθρώπου σε άλλες διαστάσεις βίου.

 Kήρυγμα του Μητροπολίτη Ταμασού κ. Ησαΐα για την Κυριακή του Παραλύτου, 22 Μαΐου 2022

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα, ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν»

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά

Χριστός Ανέστη!

Ανάμεσα στα αναρίθμητα θαύματα του Ιησού, συγκαταλέγεται και το σημερινό θαύμα της θεραπείας του παραλυτικού της Βηθεσδά. Ευρισκόμενος ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα, επισκέφθηκε τους αρρώστους της κολυμβήθρας Βηθεσδά. Εκεί στην προβατική πύλη, από την οποία περνούσαν και πλένονταν τα πρόβατα που προορίζονταν για θυσία, υπήρχε θαυματουργική πηγή, στην οποία κατέβαινε άγγελος Κυρίου και «ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ». Όποιος εισερχόταν πρώτος στην κολυμβήθρα αμέσως ελάμβανε την θεραπεία του.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (15-5-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή, χριστιανοί μου, καί πίσω ἀπό τή θεραπεία τοῦ γιά 38 ἔτη παραλυτικοῦ κρύβεται ἡ εἰκόνα τῆς κοινωνίας τότε καί σήμερα. Τῆς κοινωνίας πού ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό Θεό μέ συνέπεια ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει ἀπομακρυνθεῖ ἀπό τό συνάνθρωπό του.

     Τά τραγικά λόγια τοῦ παραλυτικοῦ «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» δείχνουν τή φθορά μιᾶς ξεπεσμένης κοινωνίας, ἐνῶ ἡ παραδείσια εἰκόνα βρίσκεται στά λόγια τοῦ Δημιουργοῦ «οὐ καλόν εἶναι τόν ἄνθρωπον μόνον». Ἔτσι οἱ πρωτόπλαστοι πρό τῆς ἁμαρτίας ζοῦσαν ἁρμονικά, συντροφικά, συνεργατικά. Ὅταν ὅμως ἐξαιτίας τοῦ ἐγωισμοῦ ἐπῆλθε ἡ ἁμαρτία ἐπῆλθε καί ἡ ρήξη στίς ἀνθρώπινες σχέσεις καί ἄρχισε ὁ καθένας νά ὑπερασπίζεται τόν ἑαυτό του καί νά λειτουργεῖ μέ κέντρο τόν ἑαυτό του.

Κήρυγμα Κυριακής του Παραλύτου (15-05-2022)

«Ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»

Τριάντα οκτώ θλιμμένα και ταλαιπωρημένα χρόνια! Πάνω από την μισή ζωή του, ξαπλωμένος σ’ ένα φορείο φτωχικό, περιμένει την ώρα που ο άγγελος θα ταράξει το νερό της στέρνας της Βηθεσδά να μπει πρώτος. Μάταια περιμένει και περιμένει… μα δεν μπορεί μόνος, κανείς δεν υπάρχει να τον βοηθήσει. Οι άλλοι συμπάσχοντες του έχουν κάποιο φίλο ή συγγενή και όταν ταραχθεί το ύδωρ πρώτοι πέφτουν εκείνοι και γίνονται καλά. Αυτός περιμένει. Τι θλίψη, τι μαρτύριο αδελφοί μου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Απόστολος: Α΄ Καθ. Επ. Πέτρου ε΄ 6 – 14

Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε΄ 1 – 15

15 Μαΐου 2022

«Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω» (Ιωάν. ε΄ 7)

Πολλά και διαχρονικά τα μηνύματα του σημερινού Ευαγγελίου. Μηνύματα ελπίδας, υπομονής και συγκατάβασης. Μηνύματα δυνατότητας εξόδου της πάσχουσας ανθρωπότητας, τόσο από τη σωματική, όσο και ιδιαίτερα από την πνευματική ασθένεια. Και η έξοδος αυτή δεν γίνεται ούτε τυχαία, ούτε με μόνο τις δυνάμεις του ανθρώπου. Ο Ιησούς επιβεβαιώνει αυτό που είπε στους μαθητές του λίγο πριν την Ανάληψή Του στους ουρανούς, ότι: «Ιδού εγώ μεθ’ υμών ειμι πάσας τας ημέρας έως της συντελείας του αιώνος». Κι εγώ θα είμαι μαζί σας πάντα ως τη συντέλεια του κόσμου.

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 15 Μαΐου 2022, Κυριακή τοῦ Παραλύτου (Πράξ. θ΄ 32-42)

Μὲ τῆ δύναμη τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ

1. Ἡ θεραπεία τοῦ παράλυτου Αἰνέα

Δύο ἐντυπωσιακὰ θαύματα τοῦ ἀποστόλου Πέτρου μᾶς περιγράφει ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Τὸ πρῶτο ἀπὸ αὐτὰ συνέβη στὴν πόλη Λύδδα, ὅπου περιόδευε ὁ Ἀπόστολος. Ἐκεῖ συνάντησε κάποιον ἄνθρωπο ποὺ λεγόταν Αἰνέας, ὁ ὁ­ποῖος ἦταν παράλυτος· ὀκτὼ χρόνια κατάκοιτος σὲ κρεβάτι. Ἀπευθύνθηκε τότε σ᾿ αὐ­τὸν ὁ Πέτρος καὶ τοῦ εἶπε: «Αἰνέα, ἰᾶταί σε Ἰησοῦς ὁ Χριστός». Αἰνέα, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μεσσίας, σὲ θεραπεύει ἀπὸ τὴν παραλυσία σου. Σήκω καὶ στρῶσε μόνος σου τὸ κρεβάτι σου. Ὁ Αἰνέας λοιπὸν «εὐ­θέως ἀνέστη»· σηκώθηκε ἀμέσως, τελείως ὑγιής.

Κυριακή του Παραλύτου, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Ιω. ε’ 1-15, (15-05-2022)

Ρένου Κωνσταντίνου, θεολόγου

Σχολιασμός

Ασθένεια και Αμαρτία

Μέσα από την περιγραφή του θαύματος του παραλύτου  της Βηθεσδά, λαμβάνουμε αρκετές πληροφορίες, οι οποίες μας βοηθούν να κατανοήσουμε το πότε και το που πραγματοποιήθηκε το θαύμα αυτό. Το θαύμα αυτό πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια μιας ιουδαϊκής θρησκευτικής γιορτής, γι’ αυτό και ο Χριστός πήγε στα Ιεροσόλυμα. Προσοχής τυγχάνει το γεγονός ότι το θαύμα αυτό γίνεται κατά την ημέρα του Σαββάτου.

Κυριακή του Παραλύτου, Αποστ. Ανάγνωσμα: Πράξεις των Αποστόλων θ’ 32 – 42 (15-05-2022)

Θεοδώρου Χατζηζαχαρία, θεολόγου

Εξουσία προς τους Αποστόλους να τελούν θαύματα

 Η αποστολική περικοπή της Κυριακής του Παραλύτου, περικοπή παρμένη από τις Πράξεις των Αποστόλων, περιγράφει την επιτέλεση δύο θαυμάτων κατά τη διέλευση του Πέτρου από την περιοχή της Λύδδας, της Ιόππης και του Σάρωνα. Αυτή η πράξη, της τέλεσης θαυμάτων από τον Απόστολο Πέτρο στην προκειμένη περίπτωση και τους άλλους Αποστόλους κατ’ επέκταση, έρχεται ως συνέχεια των θαυμάτων του Ιησού Χριστού και ως πραγμάτωση της εντολής του Κυρίου κατά την παράδοση της Αποστολικής αξίας. Μέρος της αποστολικής αυτής αξίας είναι και η θεραπεία ασθενών και η τέλεση θαυμάτων, «Πορευόμενοι δε κηρύσσετε λέγοντες ότι ήγγικεν η βασιλεία των ουρανών. Ασθενούντας θεραπεύετε, λεπρούς καθαρίζετε, νεκρούς εγείρετε, δαιμόνια εκβάλλετε, δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δώτε» (Μτθ. 10:7-8), καθώς επίσης «και έχειν εξουσίαν θεραπεύειν τας νόσους και εκβάλλειν τα δαιμόνια» (Μρκ. 3:15).

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Παραλύτου

15 Μαΐου 2022

Η ωραία αυτή εκκλησιαστική περίοδος που διανύουμε,Αδελφοί μου,παλαιότερα ονομαζόταν “ Χαρμόσυνον Τριώδιον ” και θεωρείται ως μία ενιαία περίοδος κατά την οποία κυριαρχεί το κοσμοχαρμόσυνο γεγονός της  Αναστάσεως του Κυρίου, που άλλαξε όχι μόνο τη ζωή μας ,αλλά και την παγκόσμια ιστορία.Είμαστε μέσα στην καρδιά της άνοιξης,της ωραιότερης εποχής του χρόνου και η λουλουδιασμένη και μυρωμένη φύση γύρω μας είναι σαν να γιορτάζει κι αυτή μαζί μας την μεγάλη νίκη του Χριστού μας κατά του θανάτου και της φθοράς.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2022 – ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ιω. ε΄ 1-15) (Πραξ. θ΄ 32-42)

Ο αληθινός ιατρός

«Άνθρωπον ουκ έχω»

Χριστός Ανέστη

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου υπέφερε και περνούσε την δική του δοκιμασία, ένα εφιάλτη χωρίς τέλος. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε έναν άνθρωπο που θα τον συμπονούσε πραγματικά. Να τον βοηθούσε, σύμφωνα με τα ειωθότα, να εισέλθει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.

Βρήκε τον Κύριο

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  «ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ» ΤΗΣ 15-5-2022

 Ὁ παραλυτικὸς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ' αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.

Τι είναι η Μεσοπεντηκοστή και πως νηστεύουμε

Σύμφωνα με τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας μας μόνο την πρώτη Εβδομάδα μετά το Πάσχα (Εβδομάδα της Διακαινησίμου) και την Εβδομάδα μετά την Πεντηκοστή, δεν νηστεύουμε τις Τετάρτες και τις Παρασκευές.

Ωστόσο την Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής (25 ημέρες μετά το Πάσχα, φέτος πέφτει 13 Μαίου), καθώς και την Τετάρτη της Αποδόσεως της Εορτής του Πάσχα (39 ημέρες μετά το Πάσχα), έχουμε κατάλυση ιχθύος, δηλαδή τρώμε ψάρι.

Στον υπολογισμό των ημερών περιλαμβάνεται και η Ημέρα του Πάσχα. Όμως δεν επιτρέπεται να φάμε γαλακτοκομικά, τυροκομικά, κρέας και αυγά.

 Τί είναι η Μεσοπεντηκοστή

Την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.

Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή για τη Μεσοπεντηκοστή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού. Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως (Κεφ. 26) του Κωνσταντίνου Πορφυρογεννήτου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 μ.Χ. στον ναό του Αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη, μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντα ΣΤ’ του Σοφού (11 Μαΐου 903 μ.Χ.).

ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΣΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Σέ λίγους πιστούς εἶναι γνωστή ἡ ἑορτή, μέ τήν ὁποία θά ἀσχοληθοῦμε τώρα. Ἐκτός ἀπό τούς ἱερεῖς καί μερικούς ἄλλους χριστιανούς, πού ἔχουν ἕνα στενότερο σύνδεσμο μέ τήν Ἐκκλησία μας, οἱ περισσότεροι δέν γνωρίζουν κἄν τήν ὕπαρξί της. Λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι πού ἐκκλησιάζονται κατ᾽ αὐτή καί περισσότεροι δέν ὑποπτεύονται κἄν ὅτι τήν Τετάρτη μετά τήν Κυριακή τοῦ Παραλύτου πανηγυρίζει ἡ Ἐκκλησία μία μεγάλη δεσποτική ἑορτή, τήν ἑορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς. Καί ὅμως κάποτε ἡ ἑορτή τῆς Μεσοπεντηκοστῆς ἦταν ἡ μεγάλη ἑορτή τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καί συνέτρεχαν κατ᾽ αὐτή στόν μεγάλο ναό πλήθη λαοῦ.

Κυριακὴ τοῦ παραλύτου -Anthony Metropolitan of Sourozh

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ πατρὸς καὶ τοῦ υἱοῦ, καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Πόσο τραγικὴ εἶναι ἡ σημερινὴ ἱστορία ἀπὸ τὴ ζωή τοῦ Χριστοῦ. Ἕνας ἄνθρωπος ἦταν παράλυτος γιὰ χρόνια. Βρισκόταν ξαπλωμένος σὲ μικρὴ ἀπόσταση ἀπό τὴν πηγὴ τῆς θεραπείας του, κι ὅμωςὁ ἴδιος δὲν εἶχε τήν δύναμη νὰ καταδυθεῖ στὸ νερό τοῦ καθαρισμοῦ. Καὶ κανείς, μὰ κανείς δὲν βρέθηκε ὅλα αὐτά τά χρόνια νά τοῦ δείξει συμπόνια. Ἄλλοι ἔσπευδαν νὰ εἶναι πρῶτοι γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἄλλοι ποὺ συνδέονταν μαζί τους μὲ δεσμοὺς ἀγάπης ἤ φιλίας τοὺς βοηθοῦσαν γιὰ νὰ θεραπευτοῦν. Ἀλλά οὔτε ἕνας δὲν εἷχε ρίξει μιὰ ματιὰ σ' αὐτόν τὸν ἄνδρα ποὺ γιὰ χρόνια λαχταροῦσε τὴν θεραπεία καὶ δὲν ἦταν ἰκανός νὰ βρεῖ τὴ δύναμη νὰ θεραπευτεῖ.

Κυριακή του Παραλύτου

Για τη θεραπεία του παραλύτου της Βηθεσδά 

(Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος)

(Ιω. 5, 1-16)

[Υπομνηματισμός των χωρίων Ιω. 5, 1-13]

«Μετὰ ταῦτα ἦν ἡ ἑορτὴ τῶν Ἰουδαίων, καὶ ἀνέβη ὁ Ἰησοῦς εἰς Ἱεροσόλυμα (: Έπειτα από αυτά ήταν η εορτή των Ιουδαίων, που έπεφτε περίπου ένα μήνα πριν το Πάσχα. Κατά την εορτή αυτή ανέβηκε ο Ιησούς στα Ιεροσόλυμα)» [Ιω. 5, 1]. Σε ποια εορτή αναφέρεται ο Ευαγγελιστής; Κατά την άποψή μου, στην εορτή της πεντηκοστής [: μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στην Παλαιά Διαθήκη αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων (Έξοδος 23:16 και 34:22) η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή. Η τήρησή της λάβαινε χώρα την πεντηκοστή ημέρα μετά τις 16 Νισάν του Ιουδαϊκού ημερολογίου, την ημέρα κατά την οποία κάθε οικογένεια προσέφερε στον Θεό ένα δεμάτι κριθάρι, που υποδήλωνε την επιθυμία για ειρηνική σχέση μαζί Του (Λευιτικό 23, 15-16).

 Διδαχή την Κυριακή του Παραλύτου για τις τιμωρίες του Θεού 

Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσανίνωφ

«Ίδε υγιής γέγονας· μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοί τι γένηται» (Ιω. 5, 14)

«ΠΡΟΣΕΞΕ, έχεις γίνει καλά· από δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο». Αυτή τη συμβουλή έδωσε ο Κύριος στον παράλυτο που θεράπευσε, όπως ακούσαμε σήμερα στο Ευαγγέλιο.

Αγαπητοί αδελφοί! Η συμβουλή του Κυρίου έχει και για μας πολύ μεγάλη σημασία. Κι αυτό, γιατί μας πληροφορεί ότι για τις ασθένειες και τα άλλα δεινά της επίγειας ζωής μας ευθύνονται οι αμαρτίες μας. Και όταν ο Θεός μας απάλλάξει από μιαν ασθένεια ή άλλη δυστυχία, τότε, αν αρχίσουμε πάλι να ζούμε αμαρτωλά, θα μας βρουν νέα δεινά, χειρότερα από τα πρώτα, που ήταν παιδαγωγικές και σωφρονιστικές θείες τιμωρίες. Η αμαρτία είναι η αιτία όλων των θλίψεων του ανθρώπου στον χρόνο και στην αιωνιότητα.

Λόγος εἰς τὴν Κυριακὴν τοῦ Παραλύτου

τοῦ Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Πατμίου

Ὁ ἄνθρωπος κλίνει φυσικὰ στό νά λυπῆται καὶ νά πονᾶ στίς δυστυχίες καὶ συμφορὲς τῶν ἄλλων. Ἴσως ἐπειδὴ εἶναι κοινὲς ἢ ἐπειδὴ ὅλοι εἴμεθα ἀπὸ τὸ ἴδιο φύραμα, ἢ ἐπειδὴ δεν γνωρίζει ὁ ἄνθρωπός «τί τέξεται ἡ ἐπιοῦσα». Δέν εἶναι βέβαιος ὅτι ἀργότερα δέν θὰ φυτρώσουν στόν ἴδιον οἱ ἄκανθες τῶν πόνων τίς ὁποῖες βλέπει σὲ ἄλλους. Γι’ αὐτοὺς τοὺς λόγους δικαίως σύρεται κανεὶς σὲ συμπαθῆ διάθεση, ὅταν θεωρεῖ τίς ἀσθένειες καὶ τοὺς πόνους τῶν συνανθρώπων του. Ποῖος, λοιπόν, θὰ ἤταν τόσο σκληρὸς στήν καρδία, τόσο θηριογνώμων στήν διάθεση ὥστε να μὴ συλλυπηθεῖ καὶ νά μὴ συμπονέση σήμερα, ἀκούγοντας ἀπὸ τὸ ἱερὸν Εὐαγγέλιον τοὺς πολλοὺς ἐκείνους χρόνους, τοὺς ὁποίους ἐπέρασεν ὁ σημερινὸς παράλυτος κατάκοιτος,

Κυριακή του Παραλύτου

Για την θεραπεία του Αινέα και την ανάσταση της Ταβιθά από τον απόστολο Πέτρο 

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος

Αποστολική περικοπή: Πράξ. 9, 32-42

«Ἐγένετο δὲ Πέτρον διερχόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν (: Καθώς ο Πέτρος περιόδευε σε όλα αυτά τα μέρη, κάποια μέρα κατέβηκε και στους Χριστιανούς που κατοικούσαν στην Λύδδα)» [Πράξ. 9, 32]. Σαν κάποιος στρατηγός που περιερχόταν τις τάξεις του στρατεύματος επιθεωρώντας, ποιο μέρος ήταν συγκροτημένο, ποιο ήταν σε τάξη πορείας, ποιο χρειαζόταν την παρουσία του.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΠΕΜΠΤΟ ΕΩΘΙΝΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ

Θεοφάνους ΚΕΡΑΜΕΩΣ

«Οἱ δύο Μαθητές πρός Ἐμμαούς. Ποιός εἶναι αὐτὸς πού δὲν κατονομάζεται;» (Λουκ.κδ’, 12-13]

«Ὁ Πέτρος σηκώθηκε καὶ ἔτρεξε στὸ μνῆμα· καὶ ἀφοῦ ἔσκυψε εἶδε τά σάβανα μόνα τους (χωρὶς τὸ σῶμα) καὶ ἐπέστρεψε στὸ σπίτι του θαυμάζοντας τὸ γεγονός. Τὴν ἴδια ἡμέρα, δύο ἀπὸ αὐτοὺς (τοὺς μαθητὲς) πήγαιναν σὲ κάποιο χωριό, πού ἀπεῖχε ἕνδεκα περίπου χιλιόμετρα ἀπό τήν Ἱερουσαλὴμ καὶ λεγόταν Ἐμμαούς».

Ἡ ζωηφόρος ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, δὲν ἀποδεικνύεται στοὺς ἐκλεκτοὺς μαθητές του ἀπὸ τὸ παραπάνω σημεῖο, ἀλλὰ πρῶτα ἀξιώθηκαν νὰ δοῦν αὐτὴν οἱ μαθήτριες πού μετέφεραν τὰ ἀρώματα. Ὕστερα δὲ ἀπὸ αὐτὲς οἱ μαθητὲς τῶν μαθητῶν, δύο ἀπό τούς ὁποίους ἦταν αὐτοὶ πού βάδιζαν πρὸς τὸ χωριὸ Ἐμμαούς τὴν ἴδια ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐνεργήθηκε τὸ μεγάλο μυστήριο τῆς ἀναστάσεως.

Πρὸς Ἐμμαούς

π. Lev Gillet

«Καὶ ἰδοὺ δύο ἐξ αὐτῶν ἦσαν πορευόμενοι ἐν αὐτῇ τῇ ἡμέρᾳ εἰς κώμην ἀπέχουσαν σταδίους ἑξήκοντα ἀπὸ ῾Ιερουσαλήμ, ᾗ ὄνομα ᾿Εμμαούς … Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὁμιλεῖν αὐτοὺς καὶ συζητεῖν καὶ αὐτὸς ὁ ᾿Ιησοῦς ἐγγίσας συνεπορεύετο αὐτοῖς» (Λουκ. κδ΄, 13-15)

Ἀξίζει, πράγματι, νὰ μελετήσουμε, νὰ ἐξετάσουμε καλύτερα τὸν τρόπο, μὲ τὸν ὁποῖον ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐπλησίασε τὸν Κλεόπα καὶ τὸν ἄλλο μαθητὴ καθ’ ὁδὸν πρὸς Ἐμμαούς.

Τὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια περιγράφουν πολλοὺς τρόπους, μὲ τοὺς ὁποίους πλησίαζε ὁ Χριστὸς τοὺς ἀνθρώπους, ἢ οἱ ἄνθρωποι ἔσπευδαν νὰ πλησιάσουν τὸν Χριστό. Κάποιες φορές, οἱ ἄνθρωποι πηγαίνουν πρὸς τὸν Χριστό. Κάποιες ἄλλες, ὁ Χριστὸς πηγαίνει πρὸς τοὺς ἀνθρώπους· τοὺς πλησιάζει κατὰ πρόσωπο, ἀμέσως.

Μαζὶ μὲ Τὸν Ἰησοῦ

π. Βασίλειος Θερμὸς

Ἡ σκηνὴ τῆς ὁδοιπορίας πρὸς Ἐμμαοὺς ἐνέπνευσε πολλοὺς ζωγράφους καὶ ποιητὲς μὲ τὴν ὀμορφιά της. Ποιὸς δὲν θὰ ποθοῦσε ἕναν περίπατο στὴ φύση συντροφιὰ μὲ τὸν Ἰησοῦ!

Τὰ δύσκολα ἀρχίζουν ὅταν περάσουμε στὶς συγκεκριμένες συνθῆκες ὑπὸ τὶς ὁποῖες συντελεῖται συνήθως αὐτὴ ἡ πορεία. Συγκεκριμένα, στὴν βαρειὰ καρδιά, ἀφοῦ εἶχαν προηγηθεῖ τὰ γεγονότα τοῦ Πάθους.

Κάπως ἔτσι συμβαίνει καὶ στὴ ζωή. Ὅταν ἡ καρδιὰ εἶναι βαρειὰ δὲν νιώθεις τὰ πράγματα ὅπως τὰ εἶχες φανταστεῖ. Ἴσως καὶ νὰ μὴν τ’ ἀναγνωρίζης πιά. Τότε καὶ τὰ ὡραιότερα ὄνειρα, ὅταν ἔρχεται ἡ ὥρα νὰ πραγματοποιηθοῦν, φαίνονται χλωμὴ καὶ ἀνούσια καθημερινότητα.

Κυριακή τοῦ Παραλύτου

Ο ΠΑΡΑΛΥΤΟΣ, Η ΚΟΛΥΜΒΗΘΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Θεολογική καί κοινωνική προσέγγιση

πρωτ.Βασιλείου Ἰ. Καλλιακμάνη

α) Τό βάπτισμα συνδεόταν στήν ἐκκλησιαστική παράδοση κυρίως μέ τήν ἀγρυπνία τοῦ Πάσχα. Τότε, πλῆθος ἀνθρώπων πού εἶχαν στή διάρκεια τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς κατηχηθεῖ, ἔρχονταν πανηγυρικά διά τοῦ βαπτίσματος στήν Ἐκκλησία. Ἡ λαμπάδα τῶν νεοφώτιστων, πού συνδέεται μέ τήν πασχαλινή λαμπάδα, ἀποτελεῖ σύμβολο τοῦ ἐσωτερικοῦ φωτός καί τῆς πνευματικῆς ἀναγέννησης τοῦ ἀνθρώπου.

Σύμβολο τῆς μετάβασης ἀπό τή ζωή τοῦ σκότους στή ζωή τοῦ φωτός. Εἶναι δύσκολο στίς μέρες μας νά ἀντιληφθοῦμε τό βαθύ θεολογικό νόημα τῆς εἰσόδου τοῦ ἀνθρώπου στό χῶρο τῆς χάριτος. Κι αὐτό, διότι τό βάπτισμα ἔγινε ἁπλῶς ἕνα καλό ἔθιμο, ἕνα πολιτιστικό αὐτονόητο γιά βρέφη, συχνά χωρίς πνευματική προοπτική.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Ἁγίου ΙΩΑΝΝΟΥ  ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Στό χρυσωρυχεῖο οὔτε τήν πιό ἀσήμαντη φλέβα δέν θά δεχόταν νά περιφρονήση κανένας κι ἄς προξενῆ πολύν κόπο ἡ ἔρευνά της. Ἔτσι καί στίς θεῖες Γραφές δέν εἶναι χωρίς βλάβη νά προσπεράσης ἕνα γιῶτα ἤ μιά κεραία. Ὅλα πρέπει νά ἐξετάζωνται. Τό ἅγιο Πνεῦμα τά ἔχει πεῖ ὅλα καί τίποτα δέν εἶναι ἀνάξιο σ̉ αὐτές.

Πρόσεξε λοιπόν τί λέει ὁ Εὐαγγελιστής κι ἐδῶ: Αὐτό πάλι ἦταν τό δεύτερο σημεῖο πού ἔκανε ὁ Ἰησοῦς, πηγαίνοντας ἀπό τήν Ἰουδαία στήν Γαλιλαία. Καί δέν πρόσθεσε βέβαια ἔτσι ἁπλᾶ τή λέξη «δεύτερο», ἀλλά τονίζει ἀκόμα περισσότερο τό θαῦμα τῶν Σαμαρειτῶν. Δείχνει ὅτι, μόλο πού ἔγινε καί δεύτερο σημεῖο, δέν εἶχαν φτάσει ἀκόμα στό ὕψος ἐκείνων πού τίποτα δέν εἶδαν (τῶν Σαμαρειτῶν) αὐτοί πού ἔχουν δεῖ πολλά καί θαυμάσει. Ὕστερ̉ ἀπ̉ αὐτά ἦταν ἑορτή τῶν Ἰουδαίων. Ποιά ἑορτή; Ἡ ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, νομίζω, καί ἀνέβηκε ὁ Ἰησοῦς στά Ἱεροσόλυμα.

 Ἡ Κυριακή τοῦ Παραλύτου

Ἡ Κυριακή τοῦ Παραλύτου ἀντλεῖ τό θέμα της ἀπό τήν εὐαγγελική περικοπή, πού ἀναγινώσκεται στήν θεία λειτουργία. Αὐτή περιλαμβάνει τήν διήγησι τῆς ἰάσεως τοῦ παραλυτικοῦ στήν Προβατική κολυμβήθρα, τήν Βηθεσδά, στά Ἱεροσόλυμα (Ἰω. 5, 1-15). Τό δράμα τοῦ ἐπί 38 ἔτη παραλύτου συγκινεῖ τόν Κύριο καί τόν θεραπεύει. Ὁ Χριστός παρουσιάζεται σάν ἰατρός ψυχῶν καί σωμάτων. Τόν παράλυτο δέν τόν θεραπεύει ἡ κολυμβήθρα, ἀλλά ὁ πανσθενουργός λόγος τοῦ Κυρίου. Τό περιστατικό αὐτό ἀποτελεῖ καί τό ἀντικείμενο τῶν ὕμνων τῆς ἡμέρας, ὅπως τοῦ δοξαστικοῦ τοῦ ἑσπερινοῦ:

2022  ΜΑΙΟΥ 8 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ (Μαρκ. 15, 43 – 16, 8)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Κερασούντα, στις 22/4/2007)

Πρωτοπόροι στα καλά έργα

Μας είπε το Ευαγγέλιο, ότι ένας μεγάλος αξιωματούχος της εποχής εκείνης, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, όταν πληροφορήθηκε ότι ο Χριστός παρέδωσε το πνεύμα Του πάνω στον Σταυρό, πήγε στον Πιλάτο και τον παρεκάλεσε να του δώσει το Σώμα Του. Ακούμε αυτό το περιστατικό, αλλά δεν καταλαβαίνουμε όλο το νόημα αυτής της πράξης του Ιωσήφ.

Κυριακή των Μυροφόρων

†Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Ο Θάνατος και η Ανάσταση του Χριστού είναι γεγονότα αξιόπιστα

Χριστός Ανέστη! Αγαπητοί αναγνώσται. Τρίτη Κυριακή από το Πάσχα σήμερα, Κυριακή των Μυροφόρων, και η Εκκλησία μας εορτάζει την Ανάσταση του Χριστού μας και τιμά τους μάρτυρες αυτής.

Το άγιο Ευαγγέλιο μάς μεταφέρει στη Μεγάλη Παρασκευή. Ο Ιησούς μας έχει αποθάνει επάνω στον Σταυρό, αφού συγκλόνισε ουράνια και επίγεια, και περιμένει εκείνους που θα Τον ενταφιάσουν. Και τότε ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας, ο πλούσιος και ενάρετος και επίσημος αυτός Ιουδαίος, ετόλμησε και πήγε στον Πιλάτο, και εζήτησε το σώμα του Ιησού, για να το θάψει. Κι ο Πιλάτος έδειξε ενδιαφέρον. Ερώτησε τον Εκατόνταρχο, αν έχει πεθάνει προ πολλού. Κι εκείνος τον εβεβαίωσε ότι απέθανε. Και τότε εδώρησε το σώμα του Μεγάλου Νεκρού στον Ιωσήφ, τον απ’ Αριμαθαίας.