ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Νοεμβρίου 2019

Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ομιλία κατά των εμποδιζόντων τους εργαζομένους την αρετήν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. ιη΄ 35 – 43)

– Υπάρχουν άνθρωποι που όχι μόνον δεν συνεργούν αλλά και εμποδίζουν τα καλά έργα. Ποιά είναι τα αίτια αυτής της αμαρτίας;

– Πώς χαρακτηρίζει το Άγιο Πνεύμα διά του αποστόλου Παύλου εκείνους που εμποδίζουν της αρετής τα έργα;

– Με ποιούς τρόπους πέφτουμε σε αυτή την αμαρτία;
Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(Λουκ. 18, 35-43)

Εκτός από τον ευαγγελιστή Λουκά, την υπόθεση του τυφλού περιγράφουν και οι Μάρκος και Ματθαίος. Ο Ματθαίος όμως μιλά για δύο τυφλούς. Γιατί;
Γιατί ο Χριστός ρωτάει τον τυφλό το αίτημά του; Δεν γνώριζε τι επιθυμούσε ο τυφλός;
Γιατί ο Θεάνθρωπος αποδίδει την θεραπεία του τυφλού στην πίστη του;
Ο τυφλός τής Ιεριχούς καί οί ολίγοι σωζόμενοι. Ομιλία π. Στέφανου Αναγνωστόπουλου στην Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά (Κυριακή του Τυφλού)

Απομαγνητοφωνημένα (και ηχητικά) κηρύγματα του Πρωτοπρεσβυτέρου π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Κυριακή ΙΔ' Λουκά. 2.12.2007

Τώρα το θαύμα πιστεύω ότι οι περισσότεροι το ακούσατε.
Το θαύμα, ποιό θαύμα, αυτό που μας περιέγραψε το Ευαγγέλιο, αυτό το θαύμα.
Ένας τυφλός καθότανε σε μια γωνιά εκεί του δρόμου, και είχε απλωμένο το χέρι του και ζητούσε ελεημοσύνη.
Ζητούσε καμιά δεκάρα ή κάνα κομμάτι ψωμί, για να φάει ο καημένος.
Αφού ήταν τυφλός, για κείνη την εποχή ήταν δραματικές οι καταστάσεις των τυφλών.
2019 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 1 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ (Λουκ. 18, 35 - 43)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Στεφάνη, στις 3/12/2006)

Ήξερε που να απευθυνθεί 

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός πήγε στην Ιεριχώ. Εκεί, ένας τυφλός, άκουσε ότι περνά ο Χριστός και άρχισε να φωνάζει : «Ιησού, υιέ του Δαυΐδ, ελέησέ με». Το έκανε γιατί είχε ακούσει ότι ο Χριστός κάνει θαύματα.

Οι άνθρωποι γύρω τον επέπλητταν: «Τι φωνάζεις τόσο δυνατά; Σταμάτα επιτέλους. Μας πήρες τα αυτιά». Αλλ’ αυτός φώναζε περισσότερο γιατί ήξερε ότι από κανένα δεν έπρεπε να περιμένει θεραπεία παρά μόνο από τον Χριστό. Πλησίασε ο Ιησούς και τον ρώτησε:

-Γιατί φωνάζεις; Τι θέλεις;
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὁ Χριστός, ἡ εἰρήνη μας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 1 Δεκεμβρίου 2019, Κυρ. κδ΄ ἐπιστολῶν (Ἐφεσ. β΄ 14-22)

1. Ἡ εἰρήνη

Στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἐξηγεῖ γιατί ὁ Χριστὸς εἶναι ἡ εἰρήνη μας. «Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν», λέει. Αὐτὸς ἔκανε τοὺς δύο ἀντιμαχόμενους κόσμους, τὸν Ἰουδαϊσμὸ καὶ τὸν Ἐθνισμό, ἕνα λαό. Γκρέμισε τὸν τοῖχο ποὺ δημιουργοῦσε ὁ φραγμὸς τοῦ νόμου, ποὺ ὀρθωνόταν ἀνάμεσα στοὺς δύο λαούς. Δηλαδὴ κατέλυσε τὴν ἔχθρα τῶν δύο λαῶν, ἀφοῦ κατήργησε μὲ τὸ αἷμα του τὸ νόμο τῶν ἐντολῶν ποὺ ἐνῶ πε­ρι­εῖχε ἐπιβλητικὲς προσταγές, δὲν ἔδινε ὅ­μως καὶ τὴ χάρη γιὰ τὴν ἐφαρμογὴ καὶ τὴν τήρηση τῶν προσταγμάτων αὐτῶν. Καὶ ἑνώνοντας τοὺς δύο λαοὺς μὲ τὸν Ἑαυτό του δημιούργησε μιὰ νέα ἀνθρωπότητα, κι ἔτσι ἔφερε εἰρήνη μεταξύ τους. Καὶ μὲ τὸ σταυρικό του θάνατο ἕνωσε σ’ ἕνα σῶμα τοὺς δύο λαοὺς καὶ τοὺς συμφιλίωσε καὶ μὲ τὸν Θεό, ἀφοῦ προηγουμένως θανάτωσε τὴν ἔχθρα μὲ τὸ θάνατό του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. β΄,-14-22
Ευαγγέλιο Λουκ. ιη΄, 35-43.
1 Δεκεμβρίου 2019

«Ανάβλεψον· η πίστις σου σέσωκέ σε» (Λουκ. ιη’,42)

Ήταν, χωρίς αμφιβολία, μεγάλη η ταλαιπωρία του τυφλού της Ιεριχούς. Τυλιγμένος για χρόνια στο σκοτάδι, επιβίωνε απλώς, με τις ελεημοσύνες των περαστικών, χωρίς αξιώσεις μιας υποφερτής ανθρώπινης ζωής. Κάποια στιγμή, όμως, παρουσιάζεται στη ζωή του ο Χριστός, που του χαρίζει το φως και του δημιουργεί προϋποθέσεις, μιας ανετότερης ζωής, λουσμένης και στο φως της θεογνωσίας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της επίγειας ζωής Του, ο Χριστός «διήλθεν ευεργετών και ιώμενος πάντας». Σκόρπιζε απλόχερα τις ευεργεσίες Του· δρούσε πάντοτε στοχευμένα, έχοντας υπόψη Του κάποιο συγκεκριμένο σκοπό. Ήθελε να κατοχυρώνει τη διδασκαλία Του με τα θαύματά Του.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 1η Δεκεμβρίου 2019

ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ

(Ἐφεσ. β΄ 14-22)

«……….δι' αὐτοῦ ἔχομεν τὴν προσαγωγὴν οἱ ἀμφότεροι ἐν ἑνὶ πνεύματι πρὸς τὸν πατέρα.» (Ἐφεσ. β΄ 18).

1. Συμφιλίωση Θεοῦ καί ἀνθρώπων

Ἀγεφύρωτο ἦταν τὸ χάσμα ποὺ εἶχε δημιουργηθεῖ μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων μετὰ τὴν πτώση τῶν Πρωτοπλάστων. Ἡ ἁμαρτία εἶχε ἀπομακρύνει τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ τὸν εἶχε παρασύρει στὴν εἰδωλολατρία. Ἀκόμα κι οἱ Ἰουδαῖοι, ποὺ λάτρευαν τὸν ἀληθινὸ Θεό, ἔβλεπαν τὴν ἀδυναμία καὶ τὴν ἐνοχή τους ἀπέναντί Του καὶ περίμεναν τὸν Λυτρωτὴ ποὺ θὰ τοὺς χάριζε καὶ πάλι τὴν κοινωνία μὲ τὸν πανάγαθο Δημιουργό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ ́ ΛΟΥΚΑ
(Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ)

Στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, τήν ὁποία τήν βρίσκουμε καί σέ ἄλλους δυό Εὐαγγελιστές, τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο καί τόν Εὐαγγελιστή Μάρκο, θά δοῦμε τό θαυμαστό γεγονός τῆς θεραπείας τοῦ τυφλοῦ, στήν πόλη τῆς Ἱεριχούς.
Ἡ πόλη αὐτή εἶναι ἱστορικῆς σημασίας γιά τόν λαό τοῦ Ἰσραήλ, γιατί εἶναι ἡ πόλη στήν ὁποία σύμφωνα μέ τήν Παλαιά Διαθήκη, ἕνας ἄλλος Ἰησοῦς, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ, ἔδωσε σκληρές μάχες γιά τήν κατάκτησή της, ἀνοίγοντας ἔτσι τό δρόμο γιά τήν εἴσοδο τοῦ Ἰσραήλ, στήν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Γιά τόν λόγο αὐτό τήν θεωροῦσαν Ἱερή πόλη.
ΚΥΡΙΑΚΗ 1 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ – ΚΔ’  ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Εφεσ. Β΄ 14-22) (Λουκ. ιη΄ 35-43)

Ο εν Χριστώ καινός άνθρωπος

«αυτός γαρ εστιν η ειρήνη ημών»

Η μητέρα μας Εκκλησία με τα αναγνώσματά της μας ετοιμάζει αυτή την περίοδο για να βιώσουμε σε λίγες μέρες το «αιωνίοις χρόνοις σεσιγημένον μυστήριον» της Σαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ψηλαφήσει στην ύπαρξή του την «εικόνα του Θεού», όταν αναχθεί σε κοινωνία με την «απαράλλακτον εικόνα του Πατρός και τον χαρακτήρα της αϊδιότητος αυτού, που λαμβάνει μορφήν δούλου», σύμφωνα με τον υμνωδό.  Εδώ, άλλωστε, αναδύεται και η αρχοντιά της ανθρώπινης ύπαρξης και συγκεκριμένα στη δυνατότητα διείσδυσης της στον χώρο της θείας παρουσίας και της βίωσης μιας ανεπανάληπτης κοινωνίας, με την υπέρβαση της φθοράς και του θανάτου.

Η ειρήνη ημών
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΟΘΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΜΠΟΔΙΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ»

Μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνθρώπων ποὺ περιστοιχίζουν τὸν Χριστὸ γιὰ νὰ ἀκούσουν τὴ διδασκαλία του ἀκούγεται ἡ ἱκετευτικὴ φωνὴ ἑνὸς τυφ-λοῦ: «Ἰησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με». Τὸ πλῆθος ἐνοχλημένο ἀπ’ αὐτὴ τὴ φωνὴ προσπαθεῖ νὰ τὴν σταματήσει, γιατὶ δὲν θέλει νὰ χάσει τὴν ὡραία διδασκαλία. Ἀλλ’ ὁ τυφλὸς ἐπιμένει νὰ κραυγάζει ἀκόμη δυνατότερα καὶ νὰ ζητᾶ ἔλεος.

Εἶναι ἡ δυστυχία του ποὺ τὸν ὠθεῖ στὸ αἴτημα καὶ μάλιστα μὲ ἐπιμονή; Ἢ μήπως εἶδε καλύτερα ἀπ’ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν μάτια τὸν Μεσσία καὶ ἀνεγνώρισε τὴ δύναμή του; Τὸ δεύτερο φαίνεται πιθανότερο ἀπὸ τὴ συνέχεια τῆς διηγήσεως μας.

Σάββατο 23 Νοεμβρίου 2019

Κυριακή ΙΓ’ Λουκά: Ομιλία περί της χριστιανικής τελειότητος (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

– Γιατί ο Ιησούς λέει στον πλούσιο ότι ένα σου λείπει για την τελειότητα και μετά του λέει δύο πράγματα: να πουλήσει την περιουσία του δίνοντας τα χρήματα στους φτωχούς πρώτον, και να Τον ακολουθήσει δεύτερον;

– Αρκεί κανείς να εγκαταλείψει όλα τα υπάρχοντά του για να ανέβει τον υψηλόν της αρετής βαθμόν;

– Από τί εξαρτάται ο βαθμός τής τελειότητος;

– Πώς σχετίζεται η φιλανθρωπία και η αγάπη προς τον Θεό;
Κυριακή ΙΓ΄Λουκά – Οι ηθικές μας ελλείψεις. (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου) 
Οἱ ἠθικές μας ἐλλείψεις
(Ομιλία του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
«Ἔτι ἕν σοι λείπει…» (Λουκ. 18,22)
Ένας πλούσιος , ἀγαπητοί μου, εἶνε τὸ πρόσωπο τῆς περικοπῆς τοῦ εὐαγγελίου. Εἶνε Νέος καὶ ἀηδιάζει τὴν πεζότητα, θέλει νὰ πετάξῃ ψηλά, νοσταλγεῖ τὴν αἰωνιότητα. Ἔτσι πλησιάζει τὸ Χριστό. Ἀκοῦστε τὴν ἐξομολόγησί του·Κύριε! Ἀπὸ μικρὸς προσπάθησα νὰ ζήσω κατὰ τὶς θεῖες ἐντολές. Δὲν μόλυνα τὰ χέρια μου μὲ αἷμα, δὲν προσέβαλα τὴν οἰκογενειακὴ τιμὴ ἄλλου, δὲν ἔκλεψα, δὲν ψευδώρκησα, τίμησα τοὺς γονεῖς. Ἀλλ᾿ αὐτὰ ἆραγε ἀρκοῦν γιὰ νὰ πάρω εἰσιτήριο γιὰ τὴν αἰώνιο ζωή;
2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 24 - ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ΛΟΥΚΑ

Ο ΠΛΟΥΣΙΟΣ ΝΕΑΝΙΣΚΟΣ (Λουκ. 18, 18-27)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στα Κολομόδια, στις 24/11/1991)

Το μεγαλύτερο λάθος

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο για ένα νεαρό που είχε πόθο να κληρονομήσει τη Βασιλεία των ουρανών. Και πήγε στο Χριστό και του είπε:

-Κύριε τι πρέπει να κάνω για να την κληρονομήσω τη Βασιλεία των ουρανών;

Ο Χριστός τον ρώτησε, αν τηρεί τις εντολές του Θεού. Εκείνος απάντησε, «τις τηρώ από τα νειάτα μου, από μικρό παιδί».

Τότε ο Χριστός του είπε:
Ὁ πλούσιος νεανίσκος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 24 Νοεμβρίου, ΙΓ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄ 18-27)

1. Τὸ πιὸ σημαντικὸ ἐρώτημα

Ἀκούσαμε στὴν Εὐαγγελικὴ Περικοπὴ αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ὅτι ἕνας ἄρχοντας πλησίασε τὸν Κύριο καὶ Τὸν ρώτησε:

–«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;». Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

Πολλοὶ πλησίαζαν τὸν Κύριο ζητώντας κυρίως τὴ θεραπεία τους ἢ δικῶν τους ἀνθρώπων ἀπὸ ἀσθένειες τοῦ σώματος, ἢ τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ δαιμόνια. Ὁ νεαρὸς αὐτὸς ζήτησε ἀπὸ τὸν Κύριο κάτι ἀνώτερο· Τὸν ρώτησε πῶς νὰ κερδίσει τὴν αἰώνια ζωή. Εἶχε εὐσεβεῖς πόθους αὐτὸς ὁ νέος, εἶχε πνευματικὰ ἐνδιαφέρον­τα· τὸν ἀπασχολοῦσε πῶς θὰ σώσει τὴν ψυχή του, καὶ ὡς πρὸς αὐτὸ εἶναι ἀξιέπαινος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ ́ ΛΟΥΚΑ

«Διδάσκαλε ἀγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αἰώνιον κληρονομήσω.....»

Πολλοί ἄνθρωποι σήμερα ἔχουν καλή διάθεση καί εἶναι καλοπροαίρετοι.
Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ὅπως αὐτή μας περιγράφεται ἀπό τόν εὐαγγελιστή Λουκᾶ, ὁ πλούσιος νέος πού πλησίασε τό Χριστό δέν ἦταν ἄνθρωπος κακῶν διαθέσεων. Ἦταν καλοπροαίρετος καί αὐστηρός τηρητής τῶν ἐντολῶν τοῦ νόμου καί μάλιστα εἶχε καί ἀνησυχίες γιά τήν σωτηρία του. 
Εἶχε μεγάλα πνευματικά ἐνδιαφέροντα καί μεταφυσικές ἀναζητήσεις.
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

(Εφεσ. β΄ 4-10) (Λουκ. ιη΄ 18-27)

Η οδός της πίστεως

«και όντας ημάς  συνεζωοποίησε τω Χριστώ∙ χάριτί εστε σεσωσμένοι»

Στην ψηλάφηση του μυστηρίου της Θείας Οικονομίας περιστρέφεται το περιεχόμενο του σημερινού αποστολικού αναγνώσματος. Αποτελεί μια σύντομη ανακεφαλαίωσή του. Στη βάση της αιώνιας ζωής του Τριαδικού Θεού, πραγματώνεται η αυθεντική κοινωνία αγάπης και ελευθερίας, στην οποία καλείται να μετέχει ο άνθρωπος. Άλλωστε, στο κίνητρο της αγάπης και της ελευθερίας του Θεού εδράζεται το όλο μυστήριο της δημιουργίας του ανθρώπου. Ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος αναφέρει σχετικά: «Επεί δε ουκ ήρκει τη αγαθότητι τούτο, της εαυτής μόνον κινείσθαι θεωρία (δηλαδή η αγάπη του Θεού δεν ικανοποιείται θεωρώντας μόνο τον εαυτό της), αλλ’ έδει χεθήναι το αγαθόν και οδεύσαι (δηλαδή έπρεπε να χυθεί το αγαθόν και να εξαπλωθεί) ως πλείονα είναι τα ευεργετούμενα» (δηλαδή να είναι πολύ περισσότερα αυτά που θα ευεργετούνται, να γίνονται μέτοχοι της θείας μακαριότητας).
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ – 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιη΄ 18-27)

Τό σημερινὸ εὐαγγελικό κείμενο, ποὺ εἶναι τόσο ἁπλό στή διατύπωσή του, γιατί εἶναι ἕνα γεγονός κι ὄχι μιά θεωρία, ἀποτελεῖ μιά πολύ σαφῆ ἀπάντηση στο τριπλὸ, πάντα ἐπίκαιρο, ἐρώτημα, ποὺ βασανίζει τόν κόσμο· Τί εἶναι ὁ πλοῦτος σέ σχέση μέ τόν ἄνθρωπο; Καί τί μπορεῖ νά προσφέρη ὁ πλοῦτος στούς βαθύτερους πόθους τοῦ ἀνθρώπου; Καί πῶς μπορεῖ τέλος πάντων νά λυτρωθῆ ὁ ἄνθρωπος ἀπό τά δεσμά τοῦ πλούτου; Ἀπαντῶντας ἡ Ἐκκλησία, μᾶς λέει ὅτι ὁ πλοῦτος σέ σχέση μέ τον ἄνθρωπο εἶναι ὅλα ὅσα μᾶς δίνει ἡ γῆ γιά νά ζήσουμε. Γιατί ὅ,τι ἔχομε, καί χρήματα καί κτήματα κι ὅλα τὰ ἄλλα, ἡ γῆ μᾶς τά δίνει. Καί μέ ὅλα πού μᾶς δίνει ἡ γῆ δέν κάνομε τίποτε ἄλλο παρά νά ζοῦμε. Ὅπως κι ἄν ζῆ ὁ καθένας, ἄλλος ἔτσι κι ἄλλος ἀλλιῶς· ἄλλος χορτάτος κι ἄλλος πεινασμένος· ἄλλος κουρασμένος κι ἄλλος ξεκούραστος· ἄλλος ἔνδοξος κι ἄλλος ἄδοξος· ἄλλος ντυμένος κι ἄλλος γυμνός· ἄλλος γερός κι ἄλλος ἄρρωστος. Ὅλοι μέ ὅ,τι μᾶς δίνει ἡ γῆ δέν κάνομε τίποτε ἄλλο παρά νά ζοῦμε.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Εφεσ. β΄ 4-10
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιη΄18-27
24 Νοεμβρίου 2019
«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω; … Ο Ιησούς είπεν αυτώ∙ έτι εν σοι λείπει πάντα όσα έχεις πώλησον και διάδος πτωχοίς, και έξεις θησαυρόν εν ουρανώ, και δεύρο ακολούθει μοι» (Λουκ. ιη΄ 18 και 22)
Ο άνθρωπος του σημερινού Ευαγγελίου βρίσκεται μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Και τούτο γιατί, ενώ από τη μια εκπληρώνει τα θρησκευτικά του καθήκοντα με την εφαρμογή των διατάξεων του Μωσαϊκού νόμου και από την άλλη ικανοποιεί κάθε επίγεια επιθυμία του, λόγω του μεγάλου του πλούτου, εν τούτοις νιώθει μέσα του ένα κενό. Κάτι του λείπει. Και αυτό το κάτι δεν του επιτρέπει να χαρεί τη θρησκευτική του ζωή, αλλά ούτε και τα πλούσια αγαθά του. Αυτή η έλλειψη, αυτό το κενό που νιώθει μέσα του, οδηγεί τα βήματα του μπροστά στον Χριστό και τον ρωτά: «Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω ; » Τι να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΛΟΥΚΑ

24 Νοεμβρίου 2019


Στη σημερινή Ευαγγελική περικοπή διαβάζουμε ότι πλησίασε κάποιος τον Χριστό και Του είπε· «διδάσκαλε αγαθέ, τι καλό να κάνω για να κληρονομήσω την αιώνια ζωή;» Ο άνθρωπος αυτός φαίνεται ευσεβής και ήθελε να μάθει από τον Χριστό για την αιώνια ζωή. Ο Χριστός του απαντά ότι κανείς δεν είναι αγαθός παρά μόνο ο Θεός. Γιατί ο Χριστός του έδωσε αυτή την απάντηση, λέγοντάς του ότι κανείς δεν είναι αγαθός; Διότι ο άνθρωπος εκείνος, Τον πλησίασε σαν να τον θεώρησε απλό άνθρωπο, ως έναν από τους πολλούς και δάσκαλο των Ιουδαίων και όχι ως Θεό. Όταν ο Χριστός του επισημαίνει ότι κανείς δεν είναι αγαθός, δεν το λέει με σκοπό να αποκλείσει τον Εαυτό του από το να είναι αγαθός, ούτε το λέει για να αποκλείσει τους ανθρώπους από την αγαθότητα, αλλά για να δείξει το μεγαλείο της αγαθότητας του Θεού. Για τον λόγο αυτό πρόσθεσε ότι  μόνο ένας είναι αγαθός, ο Θεός. Και δεν είπε «παρά μόνον ο Πατήρ μου» διότι δεν ήθελε να φανερώσει τον Εαυτό του στον άνθρωπο που τον ρωτά.
Κυριακὴ 24 Νοεμβρίου2019(ΚΓ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Ἐφεσ. β’ 4-10)

Στὰ βαθύτατα θεολογικὰ νοήματα τῆς πρὸς Ἐφεσίους ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου μᾶς εἰσάγει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς.

Στὴν περικοπὴ πούἀκούσαμε σήμερα ὁ ἅγιος Ἀπόστολος τοῦ Κυρίου μιλάεικυρίως γιὰ τὰ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας καὶ στὴ ζωὴ ὅλου του κόσμου.

Πρωτίστως ὁ ἀπόστολος τονίζει ὅτι ἡ εὐεργετικὴ ἐνέργεια τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ στὴ ζωὴ μας εἶναι ἐκδήλωση τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά μᾶς. Ὁ Θεός, λέει, ἐπειδὴ εἶναι πλούσιος σὲ ἔλεος καὶ ἐπειδὴ μᾶς ἀγάπησε μὲ πολλὴ ἀγάπη, μᾶς ζωοποίησε πνευματικά διὰ τοῦ συνδέσμου μας μὲ τὸν Χριστό, παρόλο πού ἤμασταν νεκροὶ πνευματικά ἐξαιτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Καὶ ὄχι μόνο πνευματικά μᾶς ζωντάνευσε, ἀλλὰ καὶ σωματικά μᾶς ἀνέστησε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ - ἀφοῦ ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι βεβαίωση καὶ προοίμιο καὶ τῆς δικῆς μᾶς ἀνάστασης – καί μᾶς ἐνθρόνισε μαζὶ μὲ τὸν Χριστὸ στὸν βασιλικὸ θρόνο τῆς Βασιλείας του.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΙ Ή ΜΙΣΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ»

Εἶναι συμπαθὴς ἡ περίπτωση τοῦ Ἰουδαίου ἄρχοντα ποὺ ἔχοντας τηρήσει ἀπὸ τὴ νεότητά του ὅλες τὶς ἐντολὲς τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου ρωτάει τὸν Ἰησοῦ, τί τοῦ μένει ἀκόμη νὰ κάνει γιὰ νὰ ἐξασφαλίσει τὴν αἰωνιότητα. Καὶ ὁ Χριστός, γνωρίζοντας πολὺ καλὰ τί κρατᾶ συνήθως τὸν ἄνθρωπο γερὰ δεμένο στὴ γῆ, τοῦ ἀπαντᾶ: « Ἕνα σοῦ λείπει ἀκόμη, πούλησε τά ὑπάρχοντά σου καὶ δῶσε τὰ χρήματα στοὺς φτωχούς· ἔτσι θὰ ἔχεις θησαυροὺς στὸν οὐρανό, κι ἔλα νὰ μὲ ἀκολουθήσεις στὸ δύσκολο δρόμο τοῦ σταυροῦ».

Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Ο άφρονας πλούσιος, Μητροπολίτου Νικοπόλεως Μελετίου (†)

Μέ τήν εὐκαιρία θά ποῦμε λίγα λόγια, ἐξηγώντας τό κομμάτι τοῦ Εὐαγγελίου πού ἀκούσαμε σήμερα.
Ὁ Χριστός εἶπε τήν ἑξῆς παραβολή: Ἦταν ἕνας ἄνθρωπος πλούσιος, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλά κτήματα. Κάποια φορά, εὐφόρησε ἡ χώρα του. Ἔκανε πολλούς καρπούς. Ὁ πλούσιος ὑπολόγισε ὅτι δέν θά μπορέσει νά μαζέψει ὅλα τά προϊόντα στίς ἀποθῆκες του, δέν τόν ἔφταναν, ἦταν μικρές καί κατάληξε στό συμπέρασμα ὅτι ἔπρεπε νά τίς γκρεμίσει· νά φτειάξει ἄλλες μεγαλύτερες. Ἐννοεῖται, ὅτι καθένας ὅταν φτιάχνει ἀποθῆκες, τίς φτιάχνει πάντα πιό εὐρύχωρες. Νά χωρᾶνε κάτι παραπάνω, ἀπό ὅσα προβλέπεται νά συγκεντρωθοῦν. Ὅλοι ἔχομε ἀποθῆκες καί κελλάρια μεγαλύτερα ἀπ” ὅτι μας χρειάζονται.
Κυριακή Θ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αιφνιδίου θανάτου, και πώς δυνάμεθα φυγείν αυτόν (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Παραβολή του άφρoνος πλουσίου (Λουκ. 12, 16-21)

Από την ερμηνεία:

– Γιατί ο Θεός ευδόκησε, η χώρα του κακού και διεστραμένου πλουσίου, να καρποφορήσει πλήθος παντοίων και καλών καρπών;

– Τί κακά προξενεί ο πλούτος;

– Η πλεονεξία πάθος ακόρεστον. Ο πλεονέκτης όσο συνάγει τόσο περισσότερο επιθυμεί!

– Είναι δικά του τα αγαθά που θέλει να απολαύσει ο πλούσιος;

– Γιατί ανακηρύττει ο Θεός τον πλούσιο άφρονα;
2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 17 – ΚΥΡΙΑΚΗ Θ ΛΟΥΚΑ

ΤΟΥ ΑΦΡΟΝΟΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥ (Λουκ. 12, 16-21)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στην Καμαρίνα, στις 23/11/1980)

Τοίχος από πάγο

Αναφέρει το Ευαγγέλιο, πως κάποια ημέρα πήγε κάποιος στον Χριστό και του είπε: «Κύριε, πες στον αδελφό μου να χωρίσουμε την περιουσία μας δίκαια».

Ερώτημα: Γιατί τσακωνόντουσαν τα δύο αδέλφια; Γιατί και οι δυο ήταν πλεονέκτες. Και ο καθένας ήθελε να αποκτήσει όσο πιο πολλά μπορούσε έστω και αν ήταν εις βάρος του άλλου.

Ο Χριστός απάντησε: Άνθρωπε, ποιος με έβαλε δικαστή ανάμεσά σας; Είναι δική μου δουλειά να μοιράζω χωράφια; Δεν σκέφτεσαι ότι με αυτό που μου ζητάς δείχνεις ότι ανάμεσα σε σένα και σε Μένα είναι ένας τοίχος όχι από πέτρα αλλά από πάγο; Γιατί εσύ θέλεις, εγώ όμως ενδιαφέρομαι για τα πνευματικά;
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ
17 Νοεμβρίου 2019
(Γαλ.στ΄11-18)

«ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.στ΄.15).

Στὴ σημερινὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν πρὸς Γαλάτας ἐπιστολή, ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀντιδιαστέλλει τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μὲ τὴν περιτομὴ καὶ κὰτ ἐπέκταση μὲ τὴν τήρηση τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου, γὶ αὐτὸ καὶ λέει κατηγορηματικὰ «ἐν γὰρ Χριστῷ Ἰησοῦ οὔτε περιτομὴ τί ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσις» (Γαλ.6.15).Ἐκείνη τὴν ἐποχὴ εἶχε προκύψει ἕνα σοβαρὸ ἐρώτημα, ἐὰν δηλαδὴ οἱ χριστιανοὶ πρέπει νὰ περιτέμνονται ἢ ὄχι. Μὲ ἀφορμὴ τὸ ζήτημα αὐτό, σὲ ὅλη τὴν ἐπιστολὴ διαπραγματεύεται τὸ ἐρώτημα ἐὰν καὶ κατὰ πόσον οἱ χριστιανοὶ ὀφείλουν νὰ ἐφαρμόζουν τὶς ἐντολὲς τοῦ νόμου, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

θ΄ ΛΟΥΚΑ

(Γαλ. στ΄ 11-18) (Λουκ. ιβ΄ 16-21)

Η εν Χριστώ καινή κτίση

«Εμοί δε μη γένοιτο καυχάσθαι ει μη εν τω σταυρώ του Κυρίου»

 Η Εκκλησία προβάλλει σήμερα το ίδιο αποστολικό ανάγνωσμα με εκείνο της Κυριακής προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ο λόγος είναι για να μάς προετοιμάσει για την υποδοχή της μεγάλης εορτής των Χριστουγέννων, του μυστηρίου της Σάρκωσης του Θεού-Λόγου. Γνωρίζουμε ακόμα ότι όλα τα γεγονότα της Σάρκωσης του Κυρίου έχουν ένα ενιαίο χαρακτήρα. Παραπέμπουν στην Σταυρική Θυσία και την Ανάσταση του Χριστού. Άλλωστε, το βάθος της βυζαντινής εικόνας για τη Γέννηση του Κυρίου, επιβεβαιώνει και μαρτυρεί το γεγονός. Το μαύρο φόντο του Σπηλαίου εικονίζει το αδιαπέραστο σκοτάδι του Άδη. Το Θείο Βρέφος είναι περιλουσμένο με ανέσπερο φως, το οποίο διαπερνά και ακυρώνει το σκοτάδι του Άδη. Είναι ακόμα ξαπλωμένο το Βρέφος για να συνδέεται με τον ενταφιασμό του Μεγάλου Σαββάτου. Επίσης, τα σπάργανα του έχουν την μορφή των νεκρικών σαβάνων. Δεν είναι, λοιπόν, παράξενο που το ίδιο αποστολικό ανάγνωσμα που αναφέρεται στο Σταυρό του Κυρίου μάς προετοιμάζει να προσεγγίσουμε τον καινούργιο κόσμο, την «καινή κτίση», που ο Κύριος ξεδιπλώνει ενώπιον μας με το μυστήριο της Σάρκωσης.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ – 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ιβ΄ 16-21)

Θέλοντας ὁ Κύριος νά δείξει πόσο ὀλέθριο εἶναι τό πάθος τῆς πλεονεξίας εἶπε τήν παρακάτω Παραβολή: Κάποιου πλουσίου ἀνθρώπου τά ἐκτεταμένα χωράφια ἀπέδωσαν πλούσια παραγωγή. Κι ἀντί ὁ πλούσιος αὐτός νά χαρεῖ καί νά εὐχαριστήσει τό Θεό γιά τήν πλούσια σοδειά, κυριεύθηκε ἀπό ἔγνοιες καί συλλογισμούς: Τί νά κάνω; Ποῦ νά μαζέψω τούς καρπούς πού μού περισσεύουν; Ἔχασε τήν εἰρήνη του, ἔχασε καί τόν ὕπνο του. Ἐπιτέλους κάποτε βρῆκε τή λύση: Αὐτό θά κάνω! Θά γκρεμίσω τίς ἀποθῆκες μου καί θά οἰκοδομήσω μεγαλύτερες. Καί θά μαζέψω ἐκεῖ ὅλα τά ἀγαθά μου. Κι ὕστερα θά πῶ στήν ψυχή μου: Ψυχή, ἔχεις πολλά ἀγαθά καί σοῦ φθάνουν γιά πολλά χρόνια. Μή σκοτίζεσαι πλέον γιά τίποτε. Τώρα πλέον ἦρθε ἡ ὥρα νά χαρεῖς μέ φαγοπότια καί διασκεδάσεις.
ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Γαλ. στ΄11-18
Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16-21
17 Νοεμβρίου 2019

«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;»
Κατέστρωσε καλά τα σχέδιά του ο πλούσιος της παραβολής. Προς στιγμήν βρέθηκε, βέβαια, σε απορία και αμηχανία, πού να συγκεντρώσει και ασφαλίσει τα πλούσια προϊόντα της μεγάλης αγροτικής περιοχής του. 
Βρήκε, όμως, την λύση. Αποφάσισε και σχεδίασε να γκρεμίσει τις αποθήκες του, να οικοδομήσει άλλες πιο ευρύχωρες για να αποθηκεύσει σ’ αυτές όλα τα προϊόντα του, ώστε να τα έχει και να τα απολαμβάνει αυτός μόνος για χρόνια πολλά. Και το εγωιστικό σχέδιο το έθεσε σε εφαρμογή, Ένα, εκτός των άλλων, δεν υπολόγισε∙ τον θάνατο. Και ιδού ότι ο Κύριος της ζωής και του θανάτου, ο Κύριος των πάντων του είπε: «άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;». 
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

17 Νοεμβρίου 2019

Η παραβολή του άφρονος πλουσίου ολοκληρώνεται με την φράση του Χριστού, «Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω», δηλαδή εκείνος που έχει αυτά για να ακούει, ας ακούει. Η Εκκλησία δίνει ιδιαίτερη βαρύτητα στις αισθήσεις του ανθρώπου. Λένε οι πατέρες της Εκκλησίας ότι οι αισθήσεις είναι οι πύλες της ψυχής και μέσα από τις αισθήσεις ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται τα μεγαλεία του Θεού. Μέσα στον Ιερό Ναό αξιοποιούνται όλες οι αισθήσεις. Η όραση με την εικονογραφία, η γεύση με την Θεία Κοινωνία, η όσφρηση με το θυμίαμα, η αφή με το σημείο του Σταυρού. Έτσι και η ακοή με τους ύμνους και τη διδασκαλία. Όλοι οι άνθρωποι έχουν αυτιά για να ακούνε, όμως δεν ωφελούνται όλοι από όσα ακούνε. Μπορεί να ακούνε δίχως να δίνουν σημασία στα λεγόμενα. Γι’ αυτό ο Χριστός επισημαίνει ότι δεν αρκεί κάποιος να έχει αυτιά να ακούει, αλλά να προσέχει και να δίνει σημασία στα νοήματα και στο περιεχόμενο εκείνων τα οποία ακούει.
Κυριακὴ 17 Νοεμβρίου 2019 

(ΚΒ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Γαλάτ. στ’ 11-18)

Στὶς Ἐκκλησίες τῆς περιοχῆς τῆς Γαλατίαςὑπῆρχε κάποιο πρόβλημα σοβαρό, ὥστε ὁ ἀπόστολος Παῦλος νὰ ἀναγκαστεῖ νὰ τοὺς γράψει μιά ἐπιστολή μὲ τὸ ἴδιο του τὸ χέρι. Χωρὶς ἀμφιβολία κάτι τέτοιο συνέβαινε, ἀφοῦ ὁ Ἀπόστολος δὲν ἔγραφε μόνος του, ἀλλὰ συνήθιζε νὰ ὑπαγορεύει σὲ κάποιον ἀπὸ τοὺς συνεργάτες του τὶς ἐπιστολὲς πού ἔστελνε πρὸς τὶς διάφορες Ἐκκλησίες.

Τὸ πρόβλημα εἶχε δημιουργηθεῖ ἀπὸ κάποιους Ἰουδαΐζοντες ψευδοδισκάλους, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζαν ὅτι ἦταν ἀναγκαῖο νὰ τηροῦν τὸν Μωσαϊκό νόμο καὶ οἱ Χριστιανοὶ πού δὲν ἦταν Ἑβραῖοι, ἀλλὰ προέρχονταν ἀπὸ ἄλλα ἔθνη. Τοὺς ὑποχρέωναν μάλιστα νὰ δέχονται καὶ τὴν περιτομή.
Κυριακή θ ́ Λουκᾶ

«ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;»

Φαίνεται σκληρό τό ἐρώτημα τοῦ Θεοῦ, τό ὁποῖο ἀπευθύνεται σέ ὅλους μας καί δέν εἶναι ἀναγκαῖο νά φτάσει ἡ ὥρα τοῦ θανάτου γιά νά τό ἀπαντήσουμε.
Μιά ἀπό τίς πιό λιτές καί πιό συγκλονιστικές παραβολές πού εἶπε ὁ Χριστός γιά νά δώσει στούς ἀνθρώπους νά κατανοήσουν τά μυστήρια τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, εἶναι αὐτή τοῦ ἄφρονα πλούσιου. Δέν ὑπάρχει ἄλλοςἄνθρωπος σ’ αὐτή τήν παραβολή. Ὁ πλούσιος εἶναι τόσο ἐγωπαθής, τόσο κλεισμένος στόν ἑαυτό του, στήν ἡδονή πού ὁ πλοῦτος τοῦ δίνει, ὥστε ἀκόμη καί τά λεγόμενα στήν παραβολή εἶναι ἕνας μονόλογος τοῦ πλουσίου, ἕνας διάλογος οὐσιαστικά μέ τόν ἑαυτό του ὡς φανταστικό ἀκροατῆ.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΟΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ»

Ὅ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, πού προχθές γιορτάσαμε τή μνήμη του, λέει: «Οὐ τὰ ἀλλότρια ἁρπάζειν μόνον, ἀλλά καὶ τὰ ἑαυτῶν μὴ μεταδιδόναι ἑτέροις καὶ τοῦτο ἁρπαγή καὶ πλεονεξία καὶ ἀποστέρησίς ἐστιν».

Ὁ Χριστός σήμερα ἀφηγεῖται τὴν παραβολὴ τοῦ ἄφρονα πλουσίου, ὁ ὁποῖος εἶχε πολλὰ ἀγαθά, ἀσφαλισμένα ὅλα σὲ κατάμεστες ἀποθῆκες. Ὅταν ἦλθαν οἱ ὑπεράφθονοι καρποὶ τῆς νέας συγκομιδῆς δὲ χωροῦσαν σ’ αὐτές. Τότε προβληματίσθηκε, ἀναστατώθηκε καὶ γεμάτος ἀνη- συχία καὶ ἀγωνία ρωτοῦσε τὸν ἑαυτό του: «Τί θὰ κάνω; Ποῦ θὰ βάλω τοὺς καρπούς μου;». Ἔχασε τὴν εἰρήνη του, διότι ἡ ὑπερβολικὴ αὔξηση τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν προκαλεῖ αὔξηση φροντίδων, ἀνησυχίες καὶ ἀυπνίες.

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

Κυριακή Η’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί θείας ευσπλαγχνίας και των καταχρωμένων αυτής (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκά 10, 25-37)

Η παραβολή του καλού Σαμαρείτου

Από την ερμηνεία:

– Ποιοί ονομάζονταν νομικοί στα χρόνια του Ιησού;

– Ο νομικός ρώτησε τον Ιησού από προσωπικό ενδιαφέρον ή ρωτάει άλλον λόγο;

– Γιατί ο Ιησούς ρωτάει τον Νομικό τί είναι γεγραμμέν ο στο νόμο;

– Ο νομικός αναγκάζεται να προβάλλει τα λόγια του νόμου.
2019 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 10 - ΚΥΡΙΑΚΗ Η ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΣΑΜΑΡΕΙΤΟΥ (Λουκ. 10, 25-37)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Βράχο, στις 12/11/1995)

Η πιο γλυκειά παραβολή

Η παραβολή που ακούσαμε σήμερα, είναι η πιο γλυκειά μέσα στο ευαγγέλιο. Μιλά ο Χριστός και μας εξηγεί ποιος είναι «ο πλησίον» μας. Θέμα που πρέπει να μας απασχολεί. Γιατί όπως λέει ο νόμος του Θεού, οι μεγαλύτερες εντολές είναι:

• να αγαπάς τον Θεό με όλη την καρδιά σου και
• τον πλησίον σου σαν τον εαυτό σου.
Ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ καὶ τὸν συνάνθρωπο

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 10 Νοεμβρίου 2019, Η΄ Λουκᾶ (Λουκ. ι΄ 25-37)

1. Πόσο ἀγαπᾶμε τὸν Θεό;

Τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς περιλαμβάνει τὴν ὑπέροχη Παραβολὴ τοῦ Καλοῦ Σαμαρείτου, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀφορμὴ ποὺ ἔλαβε ὁ Κύριος γιὰ νὰ τὴ διδάξει. Κάποιος «νομικός», δηλαδὴ διδάσκαλος τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου, ὑπέβαλε στὸν Κύριο ἐρώτημα ὄχι γιὰ νὰ μάθει, ἀλλὰ γιὰ νὰ Τὸν φέρει σὲ δύσκολη θέση:

–Διδάσκαλε, τί πρέπει νὰ κάνω γιὰ νὰ κληρονομήσω τὴν αἰώνια ζωή;

–Στὸν Νόμο τί εἶναι γραμμένο; ἀπάν­τησε ὁ Κύριος. Ἐσὺ ποὺ τὸν μελετᾶς, τί ἔχεις καταλάβει ὅτι λέει σχετικά;

Τότε ὁ «νομικὸς» ἀνέφερε τὴν ἐντολὴ τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεὸ καὶ πρὸς τὸν πλησίον:
ΚΥΡΙΑΚΗ Η ́ΛΟΥΚΑ (Λουκᾶ ι ́25–37)

10 – 11 – 2019

Ἡ παραβολή τοῦ «Καλοῦ Σαμαρείτη», τήν ὁποία μᾶς διηγεῖται ἡ σημερινή Εὐαγγελική περικοπή, μᾶς περιγράφει παραστατικά, τήν ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο καί τό μέγεθος τῆς Θείας εὐσπλαγχνίας Του. Ἀναφέρεται καί ὁ ὁρισμός τῆς τέλειας ἀγάπης τοῦ ἀνθρώπου πρός τό Θεό, πού περιλαμβάνει 4 ὅρους: 1) τήν καρδιά, 2)τ ήν ψυχή, 3) τήν ἰσχύ, καί 4) τή διάνοια τοῦ ἀνθρώπου. Αὐτή τήν ἐντολή τή βρίσκουμε καί στήν Παλαιά Διαθήκη, στό Λευϊτικό (19:18) καί στό Δευτερονόμιο (6:5). Γιά νά εἶναι τέλεια ἡ ἀγάπη μας καί δεκτή ἀπό τό Θεό, θά πρέπει νά ἀγαποῦμε καί τόν πλησίον μας, ὅπως ἀκριβῶς ἀγαποῦμε καί τούς ἑαυτούς μας.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ  Η΄ ΛΟΥΚΑ 

10 Νοεμβρίου 2019

(Γαλ. β΄, 16 – 20)

«Εἰ γάρ ἅ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτόν  συνίστημι» (Γαλ. β, 18)

Εἶναι κοινῶς παραδεκτό στήν καθημερινή ζωή μας ὅτι ὅποιος κτίζει ξανά ἐκεῖ πού ὁ ἴδιος προηγουμένως γκρέμισε, φανερώνει μία ἐπιπολαιότητα καί ἔλλειψη σύνεσης στήν ζωή του. Αὐτό ἀκριβῶς μᾶς λέγει κι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σήμερα.

Βέβαια ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὁμιλεῖ μεταφορικά ἀλλά εἶναι τόσο σημαντικά τά λόγια του.

Ἕνας χριστιανός σοφός προτρέπει τούς ἀνθρώπους νά ξεριζώσουν ἀπό μέσα τους κάθε κακία, κάθε μίσος, κάθε ἁμαρτωλή ἐπιθυμία νά ὁμοιάσουν μέ ἐκείνους πού καθαρίζουν καί ξεριζώνουν τά ἄγρια καί ἐπιβλαβή φυτά ἀπό τούς ἀγρούς. Καί νά γίνουμε φυτευτές πού θά φυτεύσουμε μέσα μας τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητα, θά φυτεύσουμε τόν σπόρο τοῦ Θεοῦ γιά νά καλλιεργηθεῖ καί νά αὐξηθεῖ μέσα μας. Τό ἴδιο λέγει καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι θά πρέπει νά γκρεμίσουμε τά τείχη τῆς ἁμαρτίας καί νά ὑψώσουμε τόν πύργο τῆς ἀρετῆς μέ γερά θεμέλια.
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚA
Απόστολος: Γαλ. β΄ 16-20
Ευαγγέλιον: Λουκα ι΄ 25-37
10 Νοεμβρίου 2019

Νομικός ονομάζεται, από τον ευαγγελιστή Λουκά, ό Ισραηλίτης θεολόγος που γνώριζε και δίδασκε τον Μωσαϊκό νόμο. Πλησίασε τον Χριστό και προσπάθησε να δυσκολέψει ή και να εκθέσει τον Κύριο μας, με την απάντηση που νόμιζε ότι θα του έδινε, ζητώντας υποκριτικά να μάθει πώς θα κληρονομήσει την βασιλεία των ουρανών. Περιορίζεται ο Κύριος, αγαπητοί μου αδελφοί, να του υποδείξει, να αναφέρει τι είναι γραμμένο στον νόμο και που φυσικά πρέπει να τηρήσει στη ζωή του. Εκτός λοιπόν από την απόλυτη αγάπη που οφείλεται στον Κύριο και Θεό του, πρέπει σημειώνεται στον νόμο, να αγαπήσεις «και τον πλησίον σου ως σεαυτόν», συμπληρώνει ο νομικός.
Ωστόσο θέλοντας και πάλι να προκαλέσει τον Κύριο, ερωτά παρουσιάζοντας άγνοια για το «τις εστι μου πλησίον;».
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

10 Νοεμβρίου 2019

Η ευαγγελική περικοπή του Καλού Σαμαρείτη θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες για την κατήχηση των πιστών. Η Εκκλησία μας, όπως και σε άλλες παραβολές, δίνει ιδιαίτερη προσοχή. Αφορμή για να ειπωθεί αυτή η παραβολή από τον Χριστό στάθηκε η σχολαστική απορία ενός νομικού, ενός ανθρώπου ο οποίος ήταν σχολιαστής του νόμου της Παλαιάς Διαθήκης. Ο άνθρωπος του νόμου συναντά τον Θεό της Χάριτος. Συζητούν για το πώς κληρονομεί κάποιος την αιώνια ζωή. Ο Χριστός εξηγεί ότι η αιώνια ζωή κληρονομείται με την αγάπη στον Θεό και στον συνάνθρωπο. Στο σημείο αυτό ο νομικός συμφώνησε με τον Χριστό. Όμως κάτι δεν μπόρεσε να καταλάβει και να αποσαφηνίσει. Αυτό που δεν μπόρεσε ο νομικός να καταλάβει είναι η φράση του Χριστού, να αγαπήσει τον πλησίον του όπως τον εαυτό του, με αποτέλεσμα ο νομικός να καταθέσει την σχολαστική του ερώτηση: ποιός είναι ο πλησίον;
ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ – 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ι΄ 25-37)

«Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου. Καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτὸν» (Λουκ. ι, 27).

Ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ, προβάλλει ὡς προϋπόθεση, γιὰ νὰ κερδίσουμε τὴν αἰώνιο ζωή, τὴν ἀγάπη ποὺ ἔχει σταυρικὸ χαρακτήρα. Ἀπὸ τὴ μία καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε τὸ Θεὸ γιατί «αὐτὸς πρῶτος ἠγάπησεν ἡμᾶς» (Α΄ Ἰω. δ, 19) καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη καλούμαστε νὰ ἀγαπήσουμε τὸν πλησίον γιατί αὐτὴ τὴν «καινὴν ἐντολὴν» μᾶς ἔδωσε ὁ Κύριος: «ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» καὶ προσέθεσε βέβαια «καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς, ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» (Ἰω. ιγ, 34).
ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019

Η΄ ΛΟΥΚΑ

(Γαλ. β΄ 16-20) (Λουκ. ι΄ 25-37)

Η κατά Χριστό ζωή

«…ζη δε εν εμοί Χριστός»

Η αληθινή ζωή είναι συνδεδεμένη με τον Χριστό και την αλήθεια του. Αυτό αισθανόταν έντονα και ο απόστολος Παύλος, ο οποίος εναρμόνισε τα πάντα στη ζωή του με αυτή την ζωντανή πραγματικότητα. «Ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός», έγραψε απευθυνόμενος στους Γαλάτες. Γνωρίζοντας, βέβαια, ότι ο Χριστός είναι η ζωή των ανθρώπων. «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή» (Ιω. 11,25). Ο Χριστός είναι η αυτοζωή. Σ’ αυτόν υπάρχει η ζωή (Ιω. 1,4). Όποιος είναι ο συνδεδεμένος με τον Χριστό, αυτός έχει μέσα του τη ζωή. Οι άλλοι παραμένουν πνευματικά νεκροί. Σ’ αυτή τη διάσταση εξηγείται, γιατί ο Κύριος προέτρεψε το μαθητή του να τον ακολουθήσει και δεν τον άφησε να θάψει τον πατέρα του. Μάλιστα, απευθύνθηκε σ’ αυτόν και του είπε: «Ακολούθει μοι, και άφες τους νεκρούς θάψαι τους εαυτών νεκρούς» (Ματθ. 8,22). Στην ίδια γραμμή πλέυσης τοποθετούνται και οι πατέρες της Εκκλησίας με τα βιώματα που αποκόμιζαν από την πνευματική τους ζωή. Τονίζουν εμφαντικά ότι η πραγματική ζωή, η όντως ζωή, είναι ο Χριστός και η παρουσία του στον κόσμο. Η συναναστροφή μας μαζί του και ακόμα περισσότερο η βίωσή του μέσα μας, είναι η πραγματική ζωή. «Ζωή έστιν αληθινή», σημειώνει ο Μέγας Βασίλειος.

Τα γνωρίσματα της
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΟΛΛΩΝ»

Κύριε «Τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω;»

Ἡ ἀπάντηση τοῦ Κυρίου στὸ ἐρώτημα τοῦ νομομαθῆ Ἰουδαίου, «ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται» δὲν ἐνδιέφερε μόνο ἐκεῖνον. Ἐνδιαφέρει ὅλους τούς ἀνθρώπους.

Δὲν ἀρκεῖ βέβαια ὁποιαδήποτε γνώση τοῦ νόμου τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ εἶναι σωστὴ καὶ πλήρης. Τὸ στηρίζει καὶ ἡ δήλωση τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «δὲν ἦλθε νὰ καταργήσει τὸ μωσαϊκὸ νόμο καὶ ὅσα προανήγγειλαν οἱ Προφῆτες, ἄλλα νὰ τὰ συμπληρώσει».