Πνεύματος ἐπιδημία

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Μαΐου 2018, τῆς Πεντηκοστῆς (Ἰω. ζ΄ 37-52, η΄ 12)

1. Η ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟ

Ὁ Κύριος βρίσκεται στὴν Ἱερουσαλὴμ τὴν τελευταία ἡμέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς σκηνοπηγίας. Κατὰ τὴν ἑορτὴ αὐτὴ οἱ Ἰουδαῖοι ἐνθυμοῦνταν τὶς μεγάλες εὐερ-γεσίες τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν Ἰσραὴλ κατὰ τὴν ἔξοδό τους ἀπὸ τὴν Αἴγυπτο πρὸς τὴν γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Τὴν τελευταία μάλιστα αὐτὴ ἡμέρα οἱ Ἰουδαῖοι πήγαιναν μὲ μεγαλοπρεπῆ πομπὴ καὶ συνοδεία ἀπὸ σάλπιγγες νὰ ἀντλήσουν νερὸ ἀπὸ τὴν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Κατόπιν αὐτὸ τὸ νερὸ τὸ ἔχυναν ὡς σπονδὴ στὸ θυσιαστήριο τοῦ Ναοῦ. Αὐτὴ ἡ τελετὴ ἀναφερόταν στὸ ἐκπληκτικὸ θαῦμα ποὺ ἔκαμε ὁ Θεὸς στὴν ἔρημο στοὺς καταδιψασμένους Ἰσραηλῖτες, κάνοντας νὰ ἀναβλύσῃ νερὸ ἀπὸ τὸν βράχο, τὸν ὁποῖο κτύπησε μὲ τὸ ραβδί του ὁ Μωυσῆς.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Σάν γλῶσσες φωτιᾶς!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Μαΐου 2018, τῆς Πεντηκοστῆς (Πράξ. β΄ 1-11)

«Ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρὸς»

Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς περιγράφει τὸ ὑπερφυσικὸ γεγονὸς τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, 50 ἡ­μέρες μετὰ τὴν Ἀνάσταση, στοὺς 120 μαθητὲς τοῦ Κυρίου ποὺ ἦταν συγκεντρωμένοι στὸ ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Τὸ γεγο­νὸς αὐτὸ συνιστᾶ τὴν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας στὴ γῆ καὶ τὴν ἀρχὴ μιᾶς νέας ἐποχῆς, τῆς ἐποχῆς τῆς Χάριτος! Ἀκούστηκε μεγάλη βοὴ ἀπὸ τὸν οὐρανό, ὅπως ὅταν φυσάει δυνατὸς ἄνεμος. Ἡ βοὴ αὐτὴ γέμισε ὅλο τὸ οἴκημα στὸ ὁποῖο εἶχαν συγκεντρωθεῖ οἱ μαθητές. Τότε εἶδαν μὲ τὰ μάτια τους νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς «γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός», γλῶσσες σὰν τὶς φλόγες τῆς φωτιᾶς, ποὺ καθεμία κάθισε σὲ καθέναν ἀπὸ αὐτούς, καὶ τότε ὅλοι τους γέμισαν ἀπὸ Ἅγιον Πνεῦμα…

Ἂς δοῦμε, λοιπόν, γιατί ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἐμφανίσθηκε «σὰν γλῶσσες φωτιᾶς» καὶ τί σημαίνει αὐτὸ γιὰ τὴ ζωή μας.

1. Θεϊκὴ δύναμη καθαρτική, φωτιστική, καυστικὴ

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΜΑΪΟΥ 2018

ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12) (Πραξ. β΄ 1-11)

Φωτοφόρος παρουσία

«ούπω γαρ ήν Πνεύμα άγιον»

Εορτή μεγάλη η σημερινή. Η Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Πενήντα μέρες μετά από την Ανάσταση του Χριστού η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Πεντηκοστή. Έτσι καθιερώθηκε να ονομάζεται η τελευταία μεγάλη εορτή της πασχαλινής περιόδου.

Όπως γνωρίζουμε, την ημέρα της Πεντηκοστής φανερώνεται το Τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα. Μέχρι τότε, όπως μας αναφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο «ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον». Δηλαδή δεν μας ήταν μέχρι τότε γνωστό το Άγιο Πνεύμα, το οποίο από την ημέρα της Πεντηκοστής είναι έντονα παρόν μέσα στην πραγματικότητα της Εκκλησίας μας που την καθοδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν».

Οι αντιστοιχίες

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑ»

Ἡ γιορτὴ τῆς Σκηνοπηγίας, ποὺ διαρκοῦσε ἑπτὰ ἡμέρες καὶ θύμιζε στοὺς Ἰουδαίους τὴ σαραντάχρονη περιπλάνησή τους στὴν ἔρημο, πλησιάζει στὸ τέλος της. Σύμφωνα μέ τό τυπικό τῆς γιορτῆς λευκοντυμένοι ἱερεῖς μεταφέρουν ἐν πομπῇ στὸ ναὸ μιὰ χρυσὴ στάμνα γεμάτη νερὸ ἀπὸ τὴν πηγὴ τοῦ Σιλωάμ. Αὐτὴ ἡ τελετὴ θύμιζε τὴ θαυμαστὴ διάσωση τοῦ Ἰσραὴλ στὴν ἔρημο, ὅταν κρυστάλλινες πηγὲς νεροῦ ἀνέβλυσαν ἀπὸ τὸ βράχο καὶ ὁ λαὸς ξεδίψασε. Ὕστερα ἀπὸ λίγο οἱ προσκυνητὲς θὰ ξαναγυρίσουν στὶς καθημερινές τους ἀσχολίες.

Κυριακή 27 Μαΐου 2018 (ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ) (Ἰωάν. ζ’ 37-52, η’ 12)

Ὁ Κύριος βρίσκεται στήν Ἱερουσαλήμ τήν τελευταία ἡμέρα τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς σκηνοπηγίας. Κατά τήν ἑορτή αὐτή οἱ Ἰουδαῖοι ἐνθυμοῦνταν τίς μεγάλες εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ πρός τόν Ἰσραήλ κατά τήν ἔξοδό τους ἀπό τήν Αἴγυπτο πρός τή γῆ τῆς ἐπαγγελίας. Τήν τελευταία μάλιστα αὐτή ἡμέρα οἱ Ἰουδαῖοι πήγαιναν μέ μεγαλοπρεπῆ πομπή καί συνοδεία ἀπό σάλπιγγες νά ἀντλήσουν νερό ἀπό τήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Κατόπιν αὐτό τό νερό τό ἔχυναν ὡς σπονδή στό θυσιαστήριο τοῦ Ναοῦ. Αὐτή ἡ τελετή ἀναφερόταν στό ἐκπληκτικό θαῦμα πού ἔκανε ὁ Θεός στήν ἔρημο στούς καταδιψασμένους Ἰσραηλίτες, κάνοντας νά ἀναβλύσει νερό ἀπό τό βράχο, τόν ὁποῖο χτύπησε μέ τό ραβδί του ὁ Μωυσῆς.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

27 Μαΐου 2018 - Κυριακή της Πεντηκοστής

(Ιωάν. 7,37-52 & 8,12)

Η άσβεστη δίψα των ανθρώπων

Είναι κορυφαία η σημερινή ημέρα στη ζωή της Εκκλησίας, αγαπητοί μου. Θεωρείται η γενέθλιος ημέρα Της, η αφετηρία του σωτηριώδους έργου Της μέσα στη ιστορία, που σηματοδοτείται από την έκχυση του Αγίου Πνεύματος επί των Αγίων Μαθητών και Αποστόλων. Και στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής ακούσαμε τον Κύριό μας να αναφέρεται στο ζωντανό νερό, που θα τρέξει ποταμηδόν στις καρδιές εκείνων που διψούν και προσφεύγουν με πίστη στον Χριστό για να ξεδιψάσουν. Και το νερό αυτό δεν είναι άλλο από το Πανάγιο Πνεύμα, που αυτοπροσφέρεται συνεχώς και χορηγεί τα χαρίσματά Του, ως ύδωρ ζωής αιωνίου, για να καλύψει την ασταμάτητη δίψα των ανθρώπων.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰω. 7, 37-52˙ 8, 12)

Οἱ πιστοὶ καὶ ἀγωνιστὲς ἄνθρωποι, λέγει ὁ Κύριος, λαμβάνουν μὲ ἀφθονία τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μετατρέπονται σὲ πηγὴ ζωῆς: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».

Πράγματι, τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, χορηγεῖ τὰ πάντα στοὺς ἀνθρώπους, ἀναβλύζει τὴν προφητεία, καθιστᾶ τέλειους τοὺς ἱερεῖς, προσδίδει σοφία στοὺς ἀγραμμάτους. Δὲν ἐπεσκίασε μόνο τοὺς προφῆτες στὴν παλαιὰ ἐποχή, δὲν ἐμφανίστηκε μόνο τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καὶ ἔπειτα ἔφυγε, δὲν εἶναι μόνο ἡ δόξα τῆς Μεταμόρφωσης τοῦ Κυρίου, δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς τὴ δύναμη ἐπιτέλεσης τῶν μυστηρίων, ἀλλὰ συνιστᾶ, συγκροτεῖ, τὴν Ἐκκλησία. Ἡ διαρκὴς παρουσία του κάνει τὴν Ἐκκλησία μία διαρκῆ Πεντηκοστή. Μέσα στὴν Ἐκκλησία οἱ ἄνθρωποι δὲν λαμβάνουν μία παροδικὴ ἔλλαμψη, ἀλλὰ γίνονται καὶ αὐτοὶ ναοὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Απόστολος: Πράξ. Β' 1 – 11

Ευαγγέλιο: Ιωάν. Ζ' 37 - 52, Η΄12

27 Μαΐου 2018

«Εγώ ειμι το φως του κόσμου»

Μέσα στο φως είναι λουσμένη, αγαπητοί μου χριστιανοί, η σημερινή γιορτή της Πεντηκοστής. Στο υπερκόσμιο φως, που έλαμψε εκείνο το πρωινό στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Πολλά από τα τροπάρια της ημέρας, που αναφέρονται στο Άγιο Πνεύμα, αλλά και σε όλη την Παναγία και Ομοδύναμη Τριάδα, μιλούν για το φως αυτό, που εφωταγώγησε τον κόσμο. Και ο Χριστός, κατά το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα φώναξε «Εγώ είμαι το φως του κόσμου. Όποιος με ακολουθεί δεν θα πλανιέται στο σκοτάδι, αλλά θα έχει το φως που οδηγεί στη ζωή. Μόνο κοντά μου θα βρείτε πλούσια τα ψηλά και θεία αγαθά της χαράς και της ειρήνης». Όποιος, λοιπόν, θ’ ακολουθήσει τον Κύριο θα είναι γεμάτος απ’ όλα αυτά τα αγαθά της Θείας ζωής, δηλαδή από Θεία ευφροσύνη και χαρά. Γιατί ο Κύριος είναι το φως του κόσμου. Κι έτσι όποιος Τον ακολουθεί και πειθαρχεί στο θέλημα και στις εντολές Του, αυτός δεν θα βρεθεί, ούτε θα περπατήσει ποτέ στο σκοτάδι γιατί μέσα του θα έχει κι αυτός το φως της Θείας και αιώνιας ζωής. Με αυτό το πνευματικό φως επιθυμούμε ν’ ασχοληθούμε κι εμείς σήμερα για ν’ αντιληφθούμε έτσι καλύτερα την σπουδαιότατη σημασία της ακτινοβολίας Του.

Ἑνωμένοι μαζί Του

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Μαΐου 2018, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Ἰωάν. ιζ΄ 1-13)

1. ΥΨΩΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ

Στὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναγινώσκεται ἕνα τμῆμα τῆς «ἀρχιερατικῆς προσευχῆς» τοῦ Κυρίου μας· προσευχῆς τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως τῆς ἀνθρωπότητος, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρὸς τὸν οὐράνιο Πατέρα του κατὰ τὸ βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο. Τότε λοιπὸν ὁ Κύριος, ἐνῶ ἔβλεπε τοὺς μαθητάς του, κάποια στιγμὴ ὑψώνει τὰ μάτια του στοὺς οὐρανούς. Ὑψώνει τὰ μάτια του πρὸς τὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ Πατρὸς γιὰ νὰ προσευχηθῇ. Καὶ μὲ τὴν θέασι αὐτὴ πρὸς τὸν οὐρανὸ μᾶς δίνει τὸ ὑπόδειγμα τῆς δικῆς μας στάσεως κατὰ τὶς προσευχές μας. Μᾶς διδάσκει νὰ ὑψώνουμε κι ἐμεῖς τὸ βλέμμα μας πρὸς τὸν οὐρανό, γιὰ νὰ ἀφοσιωνώμαστε ὁλοκληρωτικὰ στὸν Θεό. Νὰ ἀτενίζουμε πρὸς τὰ ἄνω ὄχι μόνον μὲ τὰ σωματικά μας μάτια ἀλλὰ κυρίως μὲ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ἡ εὐτυχία νά δίνεις

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Μαΐου 2018, τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμ. Συνόδου (Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

«Μακάριόν ἐστι μᾶλλον διδόναι ἢ λαμβάνειν»

Τιμᾶ σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τὴ μνήμη τῶν ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία κατεδίκασε τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ διεκήρυξε τὸ Ὀρθόδοξο δόγμα ὅτι ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁμοούσιος μὲ τὸν Θεὸ Πατέρα. Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέρων, εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρὸς τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἐφέσου, ἕνα ἐξαίρετο μνημεῖο ποιμαντικοῦ λόγου. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ὁ ἅγιος Ἀπόστολος τοὺς ὑπενθυμίζει λόγο τοῦ Κυρίου ποὺ δὲν σώζεται στὰ ἱερὰ Εὐαγγέλια: «Εἶναι μεγαλύτερη εὐτυχία νὰ δίνεις παρὰ νὰ παίρνεις». Μὲ τὸν λόγο Του αὐτὸν ὁ Κύριος διδάσκει ὅτι ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο ἀπὸ τὸ νόμιμο κέρδος: ἡ προσφορά.

Ἂς δοῦμε λοιπὸν σήμερα γιατί καθι­στᾶ τὸν πιστὸ περισσότερο εὐτυχὴ τὸ νὰ δίνει παρὰ νὰ παίρνει.

1. Εἶναι ἐλεύθερος ἀπὸ τὴν πλεονεξία

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΜΑΪΟΥ 2018 

ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

 (Ιωαν. ιζ΄ 1-13) (Πραξ. κ΄16-18, 28-36)

Το θησαυροφυλάκιο της Πίστης

“Εφανέρωσά σου το όνομα τοις ανθρώποις ους δέδωκάς μοι εκ του κόσμου”

Για αιώνες ολόκληρους οι άνθρωποι τελούσαν υπό πλήρη άγνοια για τον αληθινό Θεό. Στην προσπάθειά τους να ικανοποιήσουν εσωτερικές αναζητήσεις, στρέφονταν στη λατρεία των ειδώλων, η οποία χαρακτηριζόταν σαφώς από την ματαιότητα αλλά και την πλάνη.

Κανένας άνθρωπος δεν μπορούσε να δώσει πληροφορίες για τον αληθινό Θεό. Όπως άλλωστε μάς πληροφορεί ο Ευαγγελιστής Ιωάννης “Θεόν ουδείς εώρακεν πώποτε”. Έτσι ο αληθινός Θεός γίνεται άνθρωπος για να δώσει στον άνθρωπο πρόσβαση στη Θεογνωσία.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

20 Μαΐου 2018 - Κυριακή Αγίων Πατέρων Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

(Ιωάν. 17,1-13)

Κορυφαία πνευματικά κεφάλαια

Δικαίως το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αδελφοί μου, θεωρείται από τα κορυφαία Αγιογραφικά κείμενα, τα πλέον περιεκτικά και αποκαλυπτικά της αγάπης του Θεού για τον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του Μυστικού Δείπνου, λίγο πριν την προδοσία του Ιούδα και την σύλληψή Του, ο Ιησούς αποκαλύπτει στους Μαθητές του όλα όσα πρόκειται να Τού συμβούν, υπόσχεται ότι δεν θα εγκαταλείψει τους ίδιους και τον κόσμο, αλλά το έργο Του θα συνεχίσει το Πανάγιο Πνεύμα. Προετοιμάζει τους Αποστόλους για τις διώξεις που θα δοκιμάσουν για την δική Του αγάπη και παραδίδει τις τελευταίες εξαίσιες παρακαταθήκες Του σχετικά με το έργο της προσευχής, την αιώνια ζωή και την ενότητα της Εκκλησίας. Αυτά είναι τα τρία μέγιστα πνευματικά κεφάλαια για τα οποία ομιλεί στη συγκεκριμένη περικοπή και θα επιχειρήσουμε να προσεγγίσουμε στη συνέχεια.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ἰω. 17, 1-13)

Σήμερα ἑορτάζουμε τὴ μνήμη τῶν 318 Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν μέρος στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 325 στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας.

Ἀφορμὴ γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου ἦταν οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴ Λιβύη γύρω στὸ 260 καὶ σπούδασε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν Ἀντιόχεια. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἀνέπτυξε  ἔντονη δράση, κηρυκτικὴ καὶ ἑρμηνευτική. Ἐνωρὶς ἄρχισε νὰ διατυπώνει τὶς κακοδοξίες του, ὑποστηρίζοντας ὅτι ὁ Υἱὸς εἶναι κτίσμα τοῦ Πατρὸς καὶ δημιουργήθηκε ἐν χρόνῳ. Αὐτὸ σήμαινε πὼς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἦταν οὔτε Θεὸς οὔτε συναΐδιος μὲ τὸν Πατέρα, ἀλλὰ ἔλαβε τὴν ὕπαρξή του, ἄρχισε δηλαδὴ νὰ ὑπάρχει, μετὰ ἀπὸ αὐτόν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Α΄ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Απόστολος: Πραξ. κ΄16-18, 28-36

Ευαγγέλιο: Ιω. ιζ΄1-13

20 Μαΐου 2018

Στο ιερό Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ακούμε ένα τμήμα της λεγομένης αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου μας· μιας προσευχής συγκλονιστικής που έκανε ο Κύριος μπροστά στους μαθητές του τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Εκεί στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μετά τον Μυστικό Δείπνο ο Κύριος, αφού ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, είπε: «Πάτερ, ήλθε η ώρα να θυσιασθώ για τη σωτηρία του κόσμου. Δέξου τη θυσία μου αυτή και δόξασε τον Υιό σου, για να Σε δοξάσει και ο Υιός σου· για να λυτρώσει όσους πίστεψαν σ’ Αυτόν και να τους προσφέρει την αιώνια ζωή. Και αυτή είναι η αιώνια ζωή, το να γνωρίζουν οι πιστοί Εσένα τον μόνο αληθινό Θεό και εμένα που με έστειλες στον κόσμο. Εγώ Σε δόξασα πάνω στη γη. Και με τη θυσία που θα προσφέρω σε λίγο πάνω στο σταυρό, ολοκλήρωσα τελείως το έργο που μου έδωσες να επιτελέσω. Και τώρα που θα φύγω από τον κόσμο αυτό, δόξασέ με και ως άνθρωπο εσύ, Πάτερ, με την δόξα την οποία είχα κοντά σου πριν να δημιουργηθεί ο κόσμος».

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ 318 ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 20 ΜΑΪΟΥ 2018

(Ἰω. ιζ΄, 1-13)

 «Ἐκεῖνο τὸν καιρὸ ἀφοῦ σήκωσε τὰ μάτια του ὁ Ἰησοῦς στὸν οὐρανό, εἶπε· Πατέρα, ἦλθε ἡ ὥρα· δόξασε τὸν Υἱόν σου, γιὰ νὰ δοξάση καὶ ὁ Υἱός σου ἐσένα, ἐπειδὴ ἔδωσες σ᾽αὐτὸν ἐξουσία ἐπάνω σὲ κάθε ἄνθρωπο, γιὰ νὰ δώση σ᾽αὐτοὺς ποὺ τοῦ ἔχεις δώσει τὴν αἰώνια ζωή. Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὸ νὰ γνωρίζουν ἐσένα τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεὸ καὶ αὐτὸν ποὺ ἔστειλες, τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Ἐγὼ σὲ δόξασα ἐπάνω στὴ γῆ, τὸ ἔργο, ποὺ μοῦ ἔδωσες νὰ κάνω, τὸ τελείωσα· καὶ τώρα δόξασέ με, Πατέρα, μὲ τὴ δόξα ποὺ εἶχα ἀπὸ σένα πρὶν ἀπὸ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου. Φανέρωσα τὸ ὄνομά σου στοὺς ἀνθρώπους, ποὺ μοῦ ἔδωσες ἀπὸ τὸν κόσμο· δικοί σου ἦταν καὶ τοὺς ἔδωσες σὲ μένα, καὶ φύλαξα τὸν λόγο σου. Τώρα γνώρισαν ὅτι ὅλα ὅσα ἔδωσες σὲ μένα εἶναι ἀπὸ σένα· διότι τὰ λόγια, ποὺ ἔδωσες σὲ μένα ἔδωσα σ᾽ αὐτούς, καὶ αὐτοὶ τὰ δέχτηκαν καὶ γνώρισαν στ᾽ ἀλήθεια, ὅτι ἀπὸ σένα ἦλθα, καὶ πίστεψαν ὅτι σὺ μὲ ἔστειλες. Ἐγὼ γι᾽ αὐτοὺς παρακαλῶ· δὲν σὲ παρακαλῶ γιὰ τὸν κόσμο, ἀλλὰ γι᾽ αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωσες, διότι εἶναι δικοί σου. Καὶ τὰ δικά μου ὅλα εἶναι δικά σου, καὶ τὰ δικά σου δικά μου, καὶ ἔχω δοξασθῆ σ᾽αὐτά. Καὶ δὲν εἶμαι πιὰ στὸν κόσμο, καὶ αὐτοὶ εἶναι στὸν κόσμο, καὶ ἐγὼ ἔρχομαι σὲ σένα. Πατέρα ἅγιε, φύλαξε στὸ ὄνομά σου, αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωσες, νὰ εἶναι ἕνα ὅπως εἴμαστε  ἐμεῖς. Ὅταν ἤμουν μαζί τους στὸν κόσμο, τοὺς φύλαγα ἐγὼ στὸ ὄνομά σου· αὐτοὺς ποὺ μοῦ ἔδωσες τοὺς φύλαξα, καὶ κανεὶς δὲν χάθηκε ἀπ᾽αὐτοὺς, παρὰ μόνο ἕνας, ὁ υἱὸς τῆς ἀπώλειας, γιὰ νὰ ἐκπληρωθῆ ἡ Γραφή. Τώρα ἔρχομαι σὲ σένα, καὶ λέγω αὐτὰ στὸν κόσμο, γιὰ νὰ ἔχουν τὴ χαρὰ τὴ δική μου γεμάτη μέσα τους».

* * *

Ἡ εὐαγγελικὴ αὐτὴ περικοπὴ εἶναι ἡ ἀρχὴ τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ποὺ εἶπε στὸ Θεὸ Πατέρα του, λίγο πρὶν παραδοθῆ στοὺς Ἰουδαίους, γιὰ νὰ σταυρωθῆ, ἀμέσως μετὰ ἀπὸ τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, ἀφοῦ τελείωσε τὴ διδασκαλία του στοὺς μαθητές του.

Κυριακή 20 Μαΐου 2018 (ΠΑΤΕΡΩΝ Α' ΟΙΚΟΥΜ. ΣΥΝΟΔΟΥ) (Ἰωάν. ιζ’ 1-13)

Στό ἱερό Εὐαγγέλιο τῆς Κυριακῆς τῶν ἁγίων Πατέρων τῆς Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀναγινώσκεται ἕνα τμῆμα τῆς «ἀρχιερατικῆς προσευχῆς» τοῦ Κυρίου μας, τοῦ μεγάλου Ἀρχιερέως τῆς ἀνθρωπότητος, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, πρός τόν οὐράνιο Πατέρα του κατά τό βράδυ τῆς Μεγάλης Πέμπτης μετά τό Μυστικό Δεῖπνο. Τότε λοιπόν ὁ Κύριος, ἐνῶ ἔβλεπε τούς μαθητές του, κάποια στιγμή ὑψώνει τά μάτια του στούς οὐρανούς. Ὑψώνει τά μάτια του πρός τό θρόνο τοῦ Θεοῦ Πατρός, γιά νά προσευχηθεῖ. Καί μέ τήν στροφή πρός τόν οὐρανό μᾶς δίνει το ὑπόδειγμα τῆς δικῆς μας στάσης κατά τίς προσευχές μας. Μᾶς διδάσκει νά ὑψώνουμε κι ἐμεῖς τό βλέμμα μας πρός τόν οὐρανό, γιά νά ἀφοσιωνόμαστε ὁλοκληρωτικά στόν Θεό. Νά ἀτενίζουμε πρός τά ἄνω ὄχι μόνο μέ τά σωματικά μας μάτια ἀλλά κυρίως μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Η ΑΙΩΝΙΑ ΖΩΗ»

Καθώς πορευόμαστε ἀπό τήν ἑορτή τῆς Ἀναλήψεως στήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, οὐσιαστικά καθώς περνᾶμε ἀπό τήν ἑορτή τῆς δόξας τῆς ἀνθρώπινης φύσεως στήν ἑορτή τοῦ φωτισμοῦ της, ἔρχεται ἡ Ἐκκλησία μας νά παρεμβάλει στή σημερινή Κυριακή τή μνήμη τῶν Ἁγίων Πατέρων πού συγκρότησαν τήν Α’ Οἰκουμενική Σύνοδο στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας, μία ἑορτή πού ἔχει κατεξοχήν νά κάνει μέ τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ὄχι ὅμως μέ τήν πίστη ὡς ἰδεολόγημα, ὡς θεωρητικό ἀνάπτυγμα πού τό προσεγγίζει καί τό διαχειρίζεται ὁ ἐγκέφαλος μέ τή λογική ἤ μέ τήν ἀπομνημόνευση, ἀλλά μέ τήν πίστη στήν πραγματική της διάσταση, στήν οὐσιαστική της ὑπόσταση, τήν ὄντως ἀλήθεια.

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α ́ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Κατά τήν Ἑβδόμη Κυριακή ἀπό τό Πάσχα, ἔχει ὁρίσει ἡ Ἐκκλησία μας, φίλτατοι ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, νά ἑορτάζουμε καί νά τιμοῦμε τή μνήμη τῶν ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α ́ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, πού συνῆλθε στή Νίκαια τῆς Βιθυνίας τό 325 μ.Χ.. Ἡ Α ́ Οἰκουμενική Σύνοδος καταδίκασε τήν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καί θέσπισε τό Σύμβολο τῆς Πίστεως, κοινό γιά ὅλους τούς χριστιανούς, τό ὁποῖο περιέχει συνοπτικά τά κύρια σημεῖα τῆς ὀρθῆς Πίστεως. Ἡ Ἑορτή αὐτή, μιά Κυριακή πρίν τήν Πεντηκοστή, θεσπίστηκε γιά νά τονιστεῖ ἡ θεότητα τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί ἡ μεγάλη σημασία αὐτῆς τῆς ἀλήθειας γιά ὁλόκληρη τήν Ἐκκλησία.

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαΐου 2018, τοῦ Τυφλοῦ (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

1. ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Στὸ σημερινὸ ἱερὸ Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος θεραπεύει ἕναν τυφλὸ πολὺ γνωστὸ στοὺς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὅμως στὸ συγκεκριμένο θαῦμα δὲν προσέρχεται ὁ τυφλὸς πρὸς τὸν Κύριο, ἀλλὰ ὁ Κύριος πρὸς τὸν τυφλό. Δὲν παρακαλεῖ ὁ τυφλὸς τὸν Κύριο νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια του, ἀφοῦ ἄλλωστε δὲν μποροῦσε νὰ δῇ τὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ ἔρχεται πρὸς τὸν τυφλὸ πρῶτος ὁ Χριστὸς καὶ τὸν θεραπεύει, προτοῦ ὁ τυφλὸς προλάβῃ νὰ ἐκφράσῃ τὶς παρακλήσεις του γιὰ τὸ θαῦμα.

Αὐτὸ συμβαίνει συχνὰ καὶ στὴν ζωὴ κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Κύριος, ποὺ γνωρίζει τὴν πνευματική μας ἀδυναμία καὶ τύφλωσι, ἔρχεται πρῶτος νὰ μᾶς συναντήσῃ καὶ νὰ θεραπεύσῃ τὰ μάτια τῆς ψυχῆς μας. Γι’ αὐτὸ ἄλλωστε ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν κόσμο, γιὰ νὰ φωτίσῃ τοὺς «ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένους». Ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μεταδώσῃ φῶς σ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦσαν πνευματικῶς τυφλοὶ ἀπὸ τὴν ἁμαρτία.

Δοξολογία στίς θλίψεις!

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαΐου 2018, τοῦ Τυφλοῦ (Πράξ. ις΄ 16-34)

«Κατὰ δὲ τὸ μεσονύκτιον Παῦλος καὶ Σίλας προσευχόμενοι ὕμνουν τὸν Θεὸν»

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅπως ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, βρισκόταν στοὺς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας μαζὶ μὲ τὸν ἀπόστολο Σίλα. Ἐκεῖ κάποια στιγμὴ ἔβγαλε δαιμόνιο ἀπὸ μιὰ νεαρὴ δούλη, τὸ ὁποῖο μὲ τὶς μαντεῖες του παρεῖχε πολλὰ κέρδη στοὺς κυρίους της. Αὐτοί, ὅταν εἶδαν ὅτι ἔχασαν τὴν πηγὴ τοῦ κέρδους τους, γιὰ νὰ ἐκδικηθοῦν τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους, τοὺς συνέλαβαν καὶ τοὺς ὁδήγησαν στὸν δικαστὴ μὲ ἄδικες κατηγορίες. Τελικὰ οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ τιμωρήθηκαν καὶ φυλακίσθηκαν. Παρ᾿ ὅλ᾿ αὐτὰ τὴ νύχτα μέσα στὴ φυλακὴ ἀνέπεμπαν προσευχὲς καὶ ὕμνους στὸν Θεό.

Ἂς δοῦμε τί δείχνει ἡ δοξολογία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ὑπὸ αὐτὲς τὶς συνθῆκες καὶ πῶς μπορεῖ αὐτὸ νὰ ὠφελήσει κι ἐμᾶς.

1. Ἦταν Ἅγιοι!

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Απόστολος: Πράξ. ιστ΄ 16-34

Ευαγγέλιο: Ιω. θ΄ 1-38

13 Μαΐου 2018

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

του Μητροπολίτη Πάφου Γεωργίου για τη διεξαγωγή εράνου υπέρ των τυφλών 

Πόσο τραγικό είναι, αλήθεια, να εξαρτάται κανείς ολοκληρωτικά από τους άλλους. Να εξαρτάται από εκείνους που του δίνουν για να ζήσει. Να εξαρτάται από τα χέρια τους, τα μάτια και τα πόδια τους. Η γνώση του και η πληροφόρησή του να εξαρτάται αποκλειστικά από το πώς εκείνοι του παριστούν τον κόσμο και του μεταφέρουν τα διάφορα γεγονότα. Έτσι ακριβώς ζούσε και ο εκ γενετής τυφλός της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἰσάγεται μὲ ἕνα καίριο θεολογικὸ ζήτημα. Ποῖος ἦταν δηλαδὴ ὁ αἴτιος γιὰ τὴν τυφλότητα ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅταν οἱ μαθητὲς ρώτησαν τὸν Χριστὸ ἐὰν ἔφταιγε ὁ ἴδιος ὁ τυφλὸς ἢ οἱ γονεῖς του, ὥστε νὰ γεννηθεῖ μὲ τέτοια ἀναπηρία, τότε αὐτὸς διευκρίνισε ὅτι ἡ τύφλωση ὑφίσταται πρὸς δόξα Θεοῦ: «ἵνα φανερωθῇ τὰ ἔργα τοῦ Θεοῦ ἐν αὐτῷ». Μὲ τὴν ἀπάντησή του ὁ Χριστὸς δὲν ἐννοεῖ ὅτι ὁ Θεὸς εὐθύνεται γιὰ τὴν τύφλωση τοῦ ἀνθρώπου, τὴν ὁποία μετὰ θεραπεύει γιὰ νὰ δοξαστεῖ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Αὐτὸ θὰ ἦταν τουλάχιστον παράλογο, καὶ θὰ ἀφίστατο ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ φιλανθρώπου Θεοῦ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΜΑΪΟΥ 2018 

ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

 (Ιωαν. θ΄ 1-38) (Πραξ. ιστ΄ 16-34)

Το φως της ζωής

 «Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»

Γεννήθηκε η ταλαιπωρημένη εκείνη ύπαρξη χωρίς να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Άκουε μόνο για τις ομορφιές της φύσεως και η δοκιμασία του ήταν μεγαλύτερη γιατί δεν μπορούσε να έχει και θέαση εικόνων και πραγμάτων. Δεν μπορούσε να κοιτάξει ούτε ακόμα το διπλανό του και η ζωή του ήταν ανυπόφορη, βυθισμένη στην κυριολεξία στο σκοτάδι και την απελπισία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – 13 ΜΑΪΟΥ 2018

(Ἰω. 9, 1-38)

Δὲν εἶναι τόσο ἡ θεραπεία τοῦ «ἐκ γενετῆς τυφλοῦ», ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, ποὺ μᾶς ἐντυπωσιάζει στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ διήγηση, ὅσο ἡ προσπάθεια τῶν Φαρισαίων νὰ ἀρνηθοῦν τό θαῦμα. Ἡ ἴαση  τοῦ τόσο γνωστοῦ στὴν Ἱερουσαλὴμ τυφλοῦ ἔχει συγκινήσει τὰ πλήθη, ὅμως οἱ Φαρισαῖοι ἀνησυχοῦν. Παρὰ τὴ θρησκευτικὴ μόρφωση καὶ τὴν κοινωνική τους θέση, δείχνουν μιὰ φοβερὴ ἀνικανότητα νὰ δοῦν καὶ νὰ παραδεχθοῦν τὴν ἀλήθεια.  Φοβοῦνται μήπως ὁ λαὸς ἀκολουθήσει τόν Ἰησοῦ καὶ γι’ αὐτὸ ἐπιδιώκουν  μὲ κάθε τρόπο νὰ σκεπάσουν τὴν πραγματικότητα.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ ΕΝΟΣ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ»

Πρόκειται γιὰ ἕνα θαυμαστὸ γεγονός: Ἕνας ἐκ γενετῆς τυφλὸς ἀποκτᾶ, μὲ προσωπικὴ ἐπέμβαση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τὴν ὅρασή του. Σ’ αὐτὸ ὅμως τὸ ἀντικειμενικὰ ἀναμφισβήτητο θαῦμα δὲν ἀντιδροῦν ὅλοι μὲ ὁμοιόμορφο τρόπο. Τὴ στάση τους χρωματίζει ἡ διάθεσή τους.

Παρὰ τὴ θρησκευτικὴ μόρφωση καὶ τὴν κοινωνική τους θέση οἱ φαρισαῖοι δείχνουν μιὰ φοβερὴ ἀνικανότητα νὰ δοῦν καὶ νὰ παραδεχθοῦν τὴν ἀλήθεια. Καμία ἀντικειμενικότητα στὴν κρίση τους. Ἡ ἐμπάθεια ἀχρηστεύει τὴν κριτική τους δύναμη καί ὁδηγεῖ σὲ μιὰ σειρὰ ἐξωφρενικῶν συλλογισμῶν καὶ ἐπιχειρημάτων. Στὴν ἀρχὴ προσπαθοῦν νὰ ἀρνηθοῦν τὸ θαῦμα. Ἐπειδὴ ὅμως αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατό, ἐπιχειροῦν νὰ διαστρεβλώσουν τὰ πράγματα. Ἀμέσως «διαπιστώνουν»πράβαση. Μιὰ κίνηση ἀγάπης τοῦ Ἰησοῦ, τὴν χαρακτηρίζουν «ἐργασία», παράβαση τοῦ Νόμου.

Κυριακή 13 Mαΐου 2018 (ΤΥΦΛΟΥ) (Ἰωάν. θ΄ 1-38)

Στό σημερινό ἱερό Εὐαγγέλιο ὁ Κύριος θεραπεύει ἕναν τυφλό, γνωστό στούς κατοίκους τῆς Ἱερουσαλήμ. Ἔρχεται πρῶτος ὁ Χριστός πρός τόν τυφλό καί τόν θεραπεύει, πρίν ὁ τυφλός προλάβει νά τόν παρακαλέσει γιά τό θαῦμα, ἀφοῦ ἄλλωστε δέν μπορεἶ νά δεῖ τόν Χριστό.

             Αὐτό συμβαίνει συχνά καί στή ζωή κάθε ἀνθρώπου. Ὁ Κύριος, πού γνωρίζει τήν πνευματική μας ἀδυναμία καί τύφλωση, ἔρχεται πρῶτος νά μᾶς συναντήσει καί νά θεραπεύσει τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Γι’ αὐτό ἄλλωστε ὁ Χριστός ἦλθε στόν κόσμο, γιά νά φωτίσει τούς «ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένους». Ὁ Χριστός εἶναι τό πνευματικό φῶς, «τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». Εἶναι ὁ ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, πού σκορπίζει τίς πνευματικές του ἀκτίνες ὄχι μόνο στούς σωματικά τυφλούς, ἀλλά πολύ περισσότερο σ’ ὅλους ὅσοι ἔχουμε κλειστά τά μάτια τῆς ψυχῆς μας. Ὁ ἴδιος τό διακήρυξε: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου» (Ἰω. η’ 12). Αὐτός μᾶς φωτίζει μέ τή διδασκαλία του, μέ τά θαύματά του, μέ τήν ἁγία ζωή του.

ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ;

Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ

(Ἰωάν. Θ ́, 1-38)

Μελετῶντας κανείς τά θαύματα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ἀφ’ ἑνός μέν συγκινεῖται ἀπό τήν ἀγάπη Του καί συγκλονίζεται ἀπό τήν παντοδυναμία Του, ἀφ’ ἑτέρου δέ ἐκπλήσσεται ἀπό τήν κακία καί τήν ψυχική διαστροφή τῶν Φαρισαίων τῆς τότε, ἀλλά καί τῆς κάθε ἐποχῆς.

Ἡ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, πού θά ἀκούσουμε τήν Κυριακή στούς Ἱερούς μας Ναούς, εἶναι πολύ χαρακτηριστική. Ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς ξεκαθαρίζει τό θέμα στούς μαθητές Του, ὅτι οὔτε ὁ ἄνθρωπος αὐτός ἦταν ἡ αἰτία, οὔτε οἱ γονεῖς του πού γεννήθηκε τυφλός, ἐνεργεῖ μέ τήν θεϊκή Του παντοδυναμία τήν θαυμαστή θεραπεία.

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

13 Μαΐου 2018 - Κυριακή του Τυφλού

(Ιωάν. 9, 1-38)

Ο θρησκευτικός φανατισμός

 Το απροκάλυπτο προσωπείο του θρησκευτικού φανατισμού αποκαλύπτεται περίτρανα στην περίπτωση των Φαρισαίων της σημερινής Ευαγγελικής διήγησης, αγαπητοί μου. Οι εκπρόσωποι της πνευματικής ηγεσίας του Ιουδαϊκού λαού βρίσκονται μπροστά σε μία ακόμα θαυματουργική επέμβαση του Χριστού σ’ ένα δυστυχισμένο ανθρώπινο πλάσμα, το οποίο θεραπεύει από την εκ γενετής τύφλωσή του. Μη μπορώντας να αποδεχθούν την ευεργεσία και να δοξάσουν τον Θεό, στο πρόσωπο του Ιησού, επιδίδονται σ’ έναν απελπισμένο αγώνα, προκειμένου ν’ απαξιώσουν το γεγονός και να το αποδώσουν σε δαιμονική ενέργεια και όχι στην Θεία δύναμη και αγάπη. Ανακρίνουν, με προσβλητικό τρόπο, τον θεραπευμένο άνθρωπο. Επικαλούνται τον Μωσαϊκό νόμο περί της αργίας του Σαββάτου, για να καταστήσουν τον Κύριο θρησκευτικώς υπόλογο. Χαρακτηρίζουν τον Χριστό «αμαρτωλό», τυφλωμένοι από την αμαρτωλή υποκρισία τους. Ασκούν ψυχολογική βία στους γονείς του, για να υποβαθμίσουν το θαύμα. Αποπέμπουν τον πρώην τυφλό, επαιρόμενοι για την δήθεν πνευματική τους επάρκεια και αυτάρκεια. Με λίγα λόγια, επιδεικνύουν όλα εκείνα τα στοιχεία που συνιστούν το φαινόμενο του θρησκευτικού φανατισμού.

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Μαΐου 2018, τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

1. ΔΙΨᾼ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ

Ὁ Κύριός μας φθάνει κατάκοπος μέσα στὸ καταμεσήμερο κοντὰ στὴν πόλι τῆς Σαμαρείας Συχάρ. Κάθεται μόνος του πλάϊ στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Σὲ λίγο πλησιάζει ἐκεῖ μιὰ γυναίκα Σαμαρείτιδα μὲ τὴν στάμνα της γιὰ νὰ πάρῃ νερό. Ὅμως ξαφνιάζεται ὅταν ἀκούῃ τὸν Κύριο, ποὺ φαινόταν ὅτι ἦταν Ἰουδαῖος, νὰ ζητῇ ἀπὸ αὐτήν, μιὰ Σαμαρείτιδα, λίγο νερὸ νὰ πιῇ. Γιατί λοιπὸν ὁ Κύριος τῆς ζητεῖ νερό; Ἀσφαλῶς ὁ Κύριος, ἐφ’ ὅσον εἶναι καὶ τέλειος ἄνθρωπος, μετὰ ἀπὸ τόση ὁδοιπορία ἦταν πολὺ λογικὸ νὰ διψᾷ. Ὅμως ταυτόχρονα ἀξιοποιεῖ τὸ φυσικὸ αὐτὸ αἴσθημα τῆς δίψας ὡς ἀφορμὴ γιὰ νὰ διαλεχθῇ μὲ τὴν Σαμαρείτιδα. Ἔτσι ὁ Κύριος ἀρχίζει μία συζήτησι ἀπὸ κάτι φυσικὸ καὶ τὴν ἀνάγει βαθμιαῖα σὲ ἀποκάλυψι μεγάλων ἀληθειῶν. Κι ἐνῶ ὁ καρδιογνώστης Κύριος γνωρίζει ὅτι ἡ Σαμαρείτιδα, χωρὶς νὰ τὸ καταλαβαίνῃ ἡ ἴδια, διψᾷ μὲ δίψα ἱερή, πνευματικὴ καὶ ἀσίγαστη, παίρνει ὁ Ἴδιος τὴν θέσι αὐτοῦ ποὺ διψᾷ, καὶ ζητεῖ τὸ φυσικὸ νερό, διότι θέλει νὰ τῆς προσφέρῃ κάτι ἀσυγκρίτως ἀνώτερο, τὸ πνευματικὸ νερό, «τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν».

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Ὑποδειγματική διακονία

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Μαΐου 2018, τῆς Σαμαρείτιδος (Πράξ. ια΄ 19-30)

«Ἐξῆλθεν εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον»

Ἡ Κυριακὴ τῆς Σαμαρείτιδος ἔχει μία ἰδιαίτερη χάρη. Στὸ εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τὸν Κύριο νὰ ἀποκαλύπτει στὴ Σαμαρείτιδα ὑπέροχες ἀλήθειες, ἐνῶ στὸ ἀποστολικὸ εἴδαμε νὰ φανερώνεται γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ ἡ ἀκαταγώνιστη δύναμή Του στὴ ζωὴ τῆς πρώτης Ἐκκλησίας. Οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ἔστειλαν τὸν ἀπόστολο Βαρνάβα στὴ νεοσύστατη Ἐκκλησία τῆς Ἀντιόχειας γιὰ νὰ καταρτίσει τοὺς νέους Χριστιανούς. Ἐκεῖνος ἀφοῦ ἐκτίμησε τὴν ἐκεῖ κατάσταση, πῆγε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας γιὰ νὰ βρεῖ καὶ νὰ φέρει στὴν Ἀντιόχεια τὸν Σαῦλο, δηλαδὴ τὸν ἀπόστολο Παῦλο.

Ἂς δοῦμε τί δείχνει αὐτὴ ἡ κίνηση τοῦ ἀποστόλου Βαρνάβα καὶ πῶς μποροῦμε νὰ ὠφεληθοῦμε ἀπὸ αὐτὴν κι ἐμεῖς.

1. Ἀληθινὸς ἐργάτης τοῦ Εὐαγγελίου

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ «ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

6 Mαΐου 2018 – Κυριακή της Σαμαρείτιδος

(Ιωάν. 4,5-42)

Ο διάλογος με τους αλλοδόξους

Ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά κεφάλαια της Ευαγγελικής ιστορίας διηγείται, πολύ ζωντανά, σήμερα ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, αγαπητοί μου αδελφοί, τον διάλογο του Ιησού με την Σαμαρείτιδα, πάνω από το πηγάδι του Ιακώβ, στην πόλη Συχάρ της Σαμάρειας. Μετά από αυτόν τον διάλογο ζωής, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Κύριος αποκάλυψε τον εαυτό Του και την Μεσσιανική Του αποστολή, η αμαρτωλή εκείνη γυναίκα, εξελίχθηκε σε διαπρύσιο κήρυκα της Ευαγγελικής αλήθειας και έμεινε στην ιστορία ως η Αγία και Ισαπόστολος Φωτεινή.

ΚΥΡΙΑΚΗ 06 ΜΑΪΟΥ 2018 

ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ιω. δ΄ 5-42) (Πραξ. ια΄ 19-30)

Ύδωρ ζων

 «Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»

Η ψηλάφηση του βαθύτερου νοήματος της ζωής συντελείται μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως αυτή αποκαλύπτεται από τον ίδιο τον Κύριο μας. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή παραπέμπει σε ανώτερες πνευματικές συχνότητες. Παρακινεί ν’ ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, ικανό να δεχθεί τη μεγάλη αλήθεια της ζωής, που ανεβάζει τον άνθρωπο σε πνευματικές κορυφογραμμές.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ»

Πολλὲς φορὲς τὶς ὑψηλὲς διδασκαλίες του ὁ Χριστός τὶς ἀπηύθυνε σὲ ἁπλούς ἀνθρώπους ποὺ δὲν εἶχαν κανένα ἐξωτερικὸ χαρακτηριστικὸ ἁγιότητας ἢ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δὲν ἀπέφευγε μάλιστα νὰ συνομιλεῖ καὶ μὲ γυναῖκες, πρᾶγμα τὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἔκανε κανεὶς ἀξιοπρεπὴς διδάσκαλος τῆς ἐποχῆς, δεδομένου ὅτι δὲν θεωροῦνταν οἱ γυναῖκες ἰσάξια πρὸς τὸν ἄνδρα πρόσωπα.

Κυριακή 6 Μαΐου 2018 (ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ) (Ἰωάν. δ΄ 5-42)

Ὁ Κύριός μας φτάνει κατάκοπος μέσα στό καταμεσήμερο κοντά στήν πόλη τῆς Σαμαρείας Συχάρ. Κάθεται μόνος του πλάι στο πηγάδι τοῦ Ἰακώβ. Σέ λίγο πλησιάζει μιά γυναίκα Σαμαρείτιδα μέ τή στάμνα της, γιά νά πάρει νερό. Ὅμως ξαφνιάζεται ὅταν ἀκούει τόν Κύριο, πού φαίνεται ὅτι εἶναι Ἰουδαῖος, νά ζητᾶ ἀπό αὐτήν, μιά Σαμαρείτιδα, λίγο νερό νά πιεῖ.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(06---05---2018 Ἰωάν. Δ', 5—42)

Πέμπτη Κυριακὴ μετὰ τὸ Πάσχα καὶ ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς παρουσιάζει τὸ διάλογο τοῦ Κυρίου μὲ μία γυναίκα Σαμαρείτιδα. Ἕνα διάλογο οὐσιαστικὸ καὶ διαχρονικὸ ποὺ ἰσχύει καὶ θὰ ἰσχύει εἰς τοὺς αἰῶνες τῶν αἰώνων, μὲ πολλὰ μηνύματα πρὸς τὸν κάθε ἕνα ἀπό μᾶς.

Πηγαίνει ὁ Χριστὸς στὴ Σαμάρεια καὶ συγκεκριμένα στὴν πόλη Συχάρ, στὸν τόπο ὅπου ὁ Πατριάρχης Ἰακὼβ εἶχε φτιάξει ἕνα πηγάδι (Ἰωάν. 4,5). Ὁ Ἰακὼβ ἀγόρασε ἕνα κομμάτι γῆς ἀπὸ τοὺς υἱοὺς τοῦ Ἐμὼρ κι ἔκτισε ἐκεῖ ἕνα θυσιαστήριο μὲ τὸ ὄνομα «Θεὸς τοῦ Ἰσραὴλ» ( Γεν. 33, 19-20). Ἀργότερα, αὐτὴ τὴ γῆ τὴ δώρισε στὸ υἱό του τὸν Ἰωσήφ. Πηγαίνοντας, λοιπόν, ὁ Ἰησοῦς πρὸς τὴ Γαλιλαία κοντοστάθηκε στὸ σημεῖο τοῦ πηγαδιοῦ, κουρασμένος, ὥρα τοῦ μεσημεριοῦ «ἦν δὲ ὡσεὶ ὥρα ἕκτη» (Ἰωάν. 4, 6),

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19 - 30

Ευαγγέλιον: Ιωάν. δ' 5 – 42

6 Μαϊου 2018

Μακρά και κοπιαστική ήταν η πορεία του Ιησού με τους μαθητές Του, αγαπητοί μου αδελφοί. Είναι μεσημέρι και έχουν διακόψει την πορεία τους κοντά σε μια μικρή πόλη της Σαμάρειας, την Συχάρ. Οι μαθητές πήγαν στην πόλη να προμηθευτούν τρόφιμα και ο Ιησούς ξεκουράζεται στην «πηγή τοῦ Ἰακώβ», όπως είναι γνωστή. Διψασμένος ο Ιησούς, ζητά νερό από μια Σαμαρείτιδα που ήλθε να αντλήσει νερό από το πηγάδι. Έκπληκτη, Τον ρωτά, «πῶς σύ Ἰουδαῖος ὢν παρ΄ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς;» Καταδέχεσαι εσύ, ένας Ιουδαίος, να ζητάς νερό, από μια Σαμαρείτιδα;

«Οὐ γάρ συγχρῶνται Ἰουδαῖοι Σαμαρείταις».