ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Από το Συναξάρι – Οι τρεις Ιεράρχες (30/1)

Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Αλεξίου του Κομνηνού (1081-1118) ξέσπασε στην Βασιλεύουσα φιλονικία που διαίρεσε τους λογίους, τους καταρτισμένους στα ζητήματα της πίστεως και τους έμπλεους ζήλου για την αρετή, με θέμα τους τρεις αγίους ιεράρχες και μεγάλους Πατέρες της Εκκλησίας: τον Μέγα Βασίλειο, τον Γρηγόριο τον Θεολόγο και τον Ιωάννη τον Χρυσόστομο. Αλλοι έλεγαν ότι προτιμούν τον Μέγα Βασίλειο, γιατί ερμήνευε τα μυστήρια της φύσης όπως κανείς άλλος, και με τον ενάρετο βίο του συναγωνιζόταν τους αγγέλους.

Παιδαγωγικές αντιλήψεις των Τριών Ιεραρχών

Φώτης Σχοινάς, Δρ. Φιλοσοφίας

Ἡ ἑορτή τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἔχει θεσπισθεῖ ἤδη ἀπό τό ἀκαδημαϊκό ἔτος 1843/44 ἀπό τή Σύγκλητο τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Ἀθήνας ὡς ἡ ἑορτή τῆς παιδείας. Ἡ καθιέρωση αὐτή ὀφείλεται  στό γεγονός ὅτι οἱ Τρεῖς Ἱεράρχες ἐπεχείρησαν καί ἐπέτυχαν τή σύζευξη τοῦ χριστιανικοῦ σωτηριολογικοῦ μηνύματος μέ τήν ἑλληνική παιδεία, τή χριστιανική Πίστη μέ τόν ἑλληνικό Λόγο. Οἰ ἑλληνομαθεῖς χριστιανοί Πατέρες ἔδωσαν καινές, χριστιανικοῦ περιεχομένου, ἀπαντήσεις στά ἐρωτήματα – θεολογικά, ὀντολογικά, κοσμολογικά, γνωσιοθεωρητικά, ἠθικά καί ἀνθρωπολογικά – πού ἀπασχολοῦσαν τήν ἑλληνική ἀπορητική διανόηση.

Το διαχρονικά ζωηφόρο μήνυμα των Τριών Μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας

Παναγιώτης Τσαγκάρης, Θεολόγος, Πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Νομού Λέσβου -Παράρτηματος της ΠΕΘ

Ομιλία που εκφωνήθηκε στο Δημοτικό θεάτρο Μυτιλήνης, στα πλαίσια της εκδήλωσης που οργάνωσε η Περιφερειακή Δ/νση Εκπαίδευσης Βορείου Αιγαίου για την σχολική εορτή των Τριών Ιεραρχών, στις 30 Ιανουαρίου 2010.

«Τρισήλιον Φως τρεις άνηψεν ηλίους»(1), ήλιους ορθόδοξης θεολογίας, χριστιανικής φιλοσοφίας, οικουμενικής παιδαγωγίας, θυσιαστικής διακονίας, οιακόστροφης ποιμαντορίας, ανεπανάληπτης συγγραφικής και ποιητικής μεγαλουργίας, «Βασίλειον τον Μέγαν και τον Θεολόγον Γρηγόριον συν τω κλεινώ Ιωάννη τω την γλώτταν χρυσορρήμονι».(2)

Η παιδεία στους Τρεις Ιεράρχες 

Γ.Δ. Μπαμπινιώτης

Οι τρεις Ιεράρχες, διαθέτοντας οι ίδιοι ευρύτατη παιδεία, ήταν φυσικό, περισσότερο από όλους τους άλλους Πατέρες της Εκκλησίας, να συλλάβουν τη σημασία της Παιδείας για τον άνθρωπο και μάλιστα για τον «νέο άνθρωπο» της εποχής τους, τον χριστιανό άνθρωπο. Κι επειδή γι’ αυτούς Παιδεία δεν σημαίνει … κατάκτηση γνώσεων αλλά καλλιέργεια της ανθρώπινης ψυχής, ως κύριος σκοπός της Παιδείας προσδιορίζεται η αγωγή των νέων παιδιών: «Τέχνη τεχνών και επιστήμη επιστημών φαίνεται μοι, άνθρωπον άγειν, το πολυτροπώτατον ζώον και ποικιλώτατον», θα πει ο Γρηγόριος (Ε.Π.Μ.35,325).

Η εργασία κατά την θεολογική σκέψη των τριών ιεραρχών

Δημήτριος Ι. Τσελεγγίδης, Καθηγητής Α.Π.Θ.

Η εργασία ως φυσική δραστηριότητα του ανθρώπου, και μία από τις σπουδαιότερες εκδηλώσεις της ζωής του, όχι μό­νο καταφάσκει στο καθαυτό είναι του, αλλά εκφράζει σε ιδι­αίτερα σημαντικό βαθμό και την εσώτερη-πνευματική ποιό­τητά του.

Σύμφωνα με τη σύγχρονη εκκοσμικευμένη θεώρηση της ζωής, ο χαρακτήρας της εργασίας είναι κατεξοχήν οικονομι­κός και κοινωνικός.  Έτσι, ο άνθρωπος εργάζεται για να καλύ­ψει τις βιοτικές ανάγκες του και να καταξιώσει κοινωνικά την ύπαρξή του.

Τα αληθινά πρότυπα αγωγής και παιδείας των Τριών Ιεραρχών 

π. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός, Ομοτ. Καθηγ. Παν/μίου Αθηνών

Στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας υπάρχει άμεση σχέση μεταξύ των όρων «παιδεία – αγωγή» και «μόρφωση». Η παιδεία, ως εκπαίδευση του ανθρώπου, είναι η αγωγή και καθοδήγησή του προς έναν συγκεκριμένο στόχο, που αποβλέπει στη μόρφωση, την εν Χριστώ διαμόρφωση της προσωπικότητάς του. Η μόρφωση είναι ο σκοπός της αγωγής. Αντίθετα, η εκπαίδευση είναι η ανάπτυξη -με τη σχολική γνώση- των δεξιοτήτων του ανθρώπου προς ανταπόκριση σε πρακτικά προβλήματα του βίου. Αληθινή παιδεία είναι εκείνη που τον 11ο αιώνα έθεσε υπό την προστασία των Τριών Ιεραρχών ο ορθόδοξος Ελληνισμός και καταθέτουμε συνοπτικά τα κύρια χαρακτηριστικά της:

Ομιλία στους αγίους Τρεις Ιεράρχες 

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ι. Μ. Γρηγορίου Αγίου Όρους

Εορτάζουμε σήμερα, πατέρες και αδελφοί, την μνήμη των αγίων ενδόξων Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Ήσαν οι τρεις αγιώτεροι και σοφώτεροι άνθρωποι της εποχής τους. Γνώρισαν την κοσμική σοφία όσο κανείς άλλος στην εποχή τους. Σπούδασαν στα μεγαλύτερα Πανεπιστήμια της τότε ανθρωπότητος. Ήσαν από οικογένειες ευγενείς, αρχοντικές και πλούσιες.

Η πρόταση των Τριών Ιεραρχών για την παιδεία της Ευρώπης

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών

1. Η αποκτηθείσα εμπειρία από την προενταξιακή διαδικασία (από το 1958) και την μετέπειτα ένταξή μας στην Ενωμένη Ευρώπη, οδήγησε σε κάποιες α­ξιωματικές αρχές, ως σταθερές της πορείας μας μέσα σ’ αυτήν. Η πρώτη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα δεν είναι η Ευρώπη, όπως δεν υπήρξε ποτέ πρόβλημα κά­θε αναγκαστικός αναπροσανατολισμός της εθνικής μας πολιτικής σ’ όλη την ιστορική μας διάρκεια. Το πρόβλημα είμαστε εμείς, η δική μας δηλαδή παρου­σία μέσα στην Ευρώπη. Η δεύτερη αρχή είναι, ότι το πρόβλημα της Ευρώπης δεν είναι πρώτιστα πολιτικό ή οικονομικό, αλλά πνευματικό και πολιτιστικό.

Οι Τρεις Ιεράρχες στον 20ο αιώνα

† Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης

Συνήθως, όταν πρόκειται να ομιλήσωμεν διά τους Αγίους της Εκκλησίας, συμβαίνει να μεταφερώμεθα εις την εποχήν των. Και, παρασυρόμενοι από το κλίμα του παρελθόντος, να νομίζωμεν, ότι ανήκουν μόνον εις τον αιώνα των.

Παρ’ ότι και τώρα τους τιμώμεν, έχομεν την εντύπωσιν, ότι ο βίος των, τα έργα των, η διδαχή των, ισχύουν μόνον διά την εποχήν των.

 Η ελληνική και η κατά Χριστόν μόρφωσις, κατά τους τρεις Ιεράρχας 

† Αρχ. Γεώργιος Καψάνης

Ομιλία εκφωνηθείσα εις την εν Αγίω Όρει Αθωνιάδα Σχολήν τη 30η Ιανουαρίου 2001, εορτή των Τριών Ιεραρχών.

Εορτάζουμε σήμερα την μνήμη των τριών μεγάλων Ιεραρχών και οικουμενικών διδασκάλων της Εκκλησίας, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Των τριών μεγίστων φωστήρων της Τρισηλίου Θεότητος.

 Κυριακή ΙΕ' Λουκά

† Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Οἱ Τρεῖς Ἱεράρχαι εἰς τὸν Κ΄ αἰῶνα

Οι Τρείς Ιεράρχαι φωτισταί των Ελλήνων και του Κόσμου

Δεκάτη πέμπτη Κυριακή του Λουκά σήμερα, αγαπητοί, η λεγομένη του Ζακχαίου, και Σύναξη, δηλαδή κοινός εορτασμός, των Τρίων μεγάλων Ιεραρχών και Οικουμενικών Διδασκάλων Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Η Εκκλησία μας, τιμώντας τους Ιεράρχες, διαβάζει σήμερα στη Θεία Λειτουργία για το Ευαγγέλιο του εορτασμού των και όχι την περικοπή του Ζακχαίου.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ (30-01-2022)

ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ

     Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος μᾶς διασώζει τά λόγια τοῦ Ἰησοῦ, πού ἐξῆλθαν ἀπό τό ἀψευδές καί Πανάγιο στόμα Του: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου…» καί ἀλλοῦ: « ἐγώ εἰμι ἡ ὁδός καί ἡ ἀλήθεια καί ἡ ζωή…». Τό Φῶς ὁ Χριστός, ὁ Δρόμος ὁ Χριστός, ἡ Ἀλήθεια ὁ Χριστός, καί ἡ Ζωή, πάλι ὁ Χριστός. Αὐτό τό Φῶς πλημμύρισε τίς ὑπάρξεις τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καί τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, πού αἰῶνες τώρα κάθε 30 τοῦ Ἰανουαρίου τιμᾶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία.

ΚΥΡΙΑΚΗ 30 IΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

(Ματθ. ε΄ 14-19) (Εβρ. ιγ΄ 7-16)

Οι φωστήρες της οικουμένης

«Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των ανθρώπων»

Οι τρεις μεγάλοι Ιεράρχες της Εκκλησίας μας, ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος ο Θεολόγος και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, δεν εορτάζονται μόνο χωριστά, την ημέρα της μνήμης τους, αλλά και με κοινό εορτασμό στις 30 Ιανουαρίου κάθε έτους, ως προστάτες των Γραμμάτων και της Παιδείας.

2022 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 30 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ ΛΟΥΚΑ

Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΟΥ ΖΑΚΧΑΙΟΥ (Λουκ. 19, 1 - 10)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στις 26/1/1986)

Προϋποθέσεις της λυτρωτικής συνάντησης

Μας είπε το Ευαγγέλιο, ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός περνούσε μέσα από την Ιεριχώ. Και αφήνει να νοηθεί, ότι κάτι γύρευε. Βρισκόταν εκεί για κάποιο σκοπό. Και τώρα το ερώτημα: Τι γύρευε ο Χριστός στην Ιεριχώ;

Το Ευαγγέλιο μας λέει: Ο Χριστός δεν είχε στόχο ένα τόπο, αλλά ένα άνθρωπο. Τον Ζακχαίο. Έναν αρχιτελώνη. Έναν άνθρωπο πλούσιο. Τελώνης, σημαίνει εφοριακός. Εκείνη την εποχή ο εφοριακός πήγαινε στον αντιπρόσωπο του αυτοκράτορα της Ρώμης και του κατέβαλε ένα ποσόν που αντιστοιχούσε στο ύψος των φόρων μιας περιοχής. Έπειτα έπαιρνε το δικαίωμα να μαζεύει τους φόρους από την περιοχή αυτή, και φυσικά να εισπράττει περισσότερα από όσα είχε δώσει. Και με την κρατική κάλυψη, εξανάγκαζε τους ανθρώπους να του δίνουν, όσο περισσότερα μπορούσαν. Τελώνης λοιπόν, σήμαινε εκμεταλλευτής, που προκειμένου να μαζέψει χρήματα για το κράτος και για τον εαυτό του, δεν δίσταζε μπροστά σε τίποτα.

Οἱ Τρεῖς Μεγάλοι Φωστῆρες τῆς Ἐκκλησίας

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 30 Ἰανουαρίου 2022, τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν (Ἑβρ. ιγ΄ 7-16)

Οἱ Τρεῖς Μεγάλοι Φωστῆρες τῆς Ἐκκλησίας

Κατὰ τὴ σημερινὴ Κυριακὴ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία φέρνει ἐνώπιόν μας «τοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρας τῆς Τρισηλίου Θεότητος», ὅπως τοὺς ὀνομάζει τὸ Ἀπολυτίκιό τους: τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν Χρυσόστομο ἅγιο Ἰωάννη· τοὺς τρεῖς μεγάλους αὐτοὺς θεοφόρους Πατέρες, ποὺ ὕμνησαν μὲ τὴν ἁγία ζωή τους τὴν «Τρισήλιον Θεότητα» καὶ τὴν προβάλλουν αἰῶνες τώρα στοὺς ἀνθρώπους μὲ τοὺς φωτισμένους λόγους τους.

1. Πιστοὶ στὴ μόνη ἀλήθεια

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

«ὃς δ’ ἂν ποιήσῃ καὶ διδάξῃ, οὗτος μέγας κληθήσεται ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν» (Ματθ. 5, 19)

Αὐτὴ τὴν διαβεβαίωση μᾶς δίνει ὁ γλυκύτατος Θεάνθρωπος καὶ ἁρμόζει πλήρως στοὺς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος, αὐτοὺς τοὺς μελιρρύτους ποταμοὺς τῆς σοφίας, τὸν Μέγα Βασίλειο, τὸν Γρηγόριο τὸν Θεολόγο καὶ τὸν χρυσορρήμονα Ἰωάννη. Αὐτὸς ὁ Παράκλητος ἐφώτισε τὶς σοφές τους διάνοιες. Ὁ Γρηγόριος θὰ τὸν ὀνομάσει «ἐλπίδος συμπλήρωσιν» (Γρηγ. PG 36) καὶ ὁ Χρυσόστομος γι’ Αὐτὸ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα θὰ συμπληρώσει ὅτι «θαυματουργεῖ καὶ τὴν τελείαν εἰσάγει γνῶσιν» (PG 59).

Κυριακή 30η Ἰανουαρίου 2022

Τριῶν Ἱεραρχῶν

(Ματθ. 5, 14 – 19).

«Ἀμὴν γὰρ λέγω ὑμῖν, ἕως ἂν παρέλθῃ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, ἰῶτα ἓν ἢ μία κεραία οὐ μὴ παρέλθῃ ἀπὸ τοῦ νόμου ἕως ἂν πάντα γένηται.» (Ματθ. 5, 18).

Μία Κυριακή εὐλογημένη καί ξεχωριστή ξημέρωσε σήμερα, διότι τιμοῦμε τούς Τρεῖς Ἱεράρχες. Τιμοῦμε τίς λαμπερές προσωπικότητες πού στέκονται ὁρόσημα τοῦ χριστιανικοῦ ἤθους, τοῦ εὐαγγελικοῦ μηνύματος καί τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύματος καί πολιτισμοῦ.

Τριών Ιεραρχών, Ευαγγ. Ανάγνωσμα,Μτθ. ε’ 14-19 (31-01-2022)

Ηλιάνας Κάουρα, θεολόγου

Η ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία, όπου ο Κύριος απευθυνόμενος προς τους μαθητές του, τους απεκάλεσε παραβολικά «φως του κόσμου» γιατί έχουν στην καρδιά τους τη Χάρη του Τριαδικού Θεού. Ο Ιησούς Χριστός για να τονίσει πόσο σημαντικό είναι το φως στη ζωή των ανθρώπων μας αναφέρει το λυχνάρι που για να δώσει το φως του σε όλο το σπίτι τοποθετείται σε λυχνοστάτη και δεν κρύβεται. Αν αναλογιστούμε πόσο σημαντικό είναι το φως στη ζωή μας σήμερα, μόνο έτσι θα καταλάβουμε τη βαρύτητα που έχει ο λόγος του Κυρίου που καλεί τους Μαθητές του να γίνουν το φως του κόσμου.

Τριών Ιεραρχών, Αποστ. Ανάγνωσμα, Εβρ. ιγ’ 7-16 (31-01-2022)

δ. Χαρίτωνα Θεοδώρου

Την Κυριακή, 30 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας τιμά την μνήμη των Τριών Ιεραρχών , Ιωάννου Χρυσοστόμου, Μεγάλου Βασιλείου και Γρηγορίου του Θεολόγου, οι οποίοι θεωρούνται στυλοβάτες της παιδείας και υπήρξαν αδιαμφισβήτητα υπέρμαχοι των γραμμάτων. Η επιλογή του συγκεκριμένου αποστολικού αναγνώσματος σκοπό έχει να μας προτρέψει να σπουδάζουμε τον βίο των Αγίων, των «ηγουμένων ημών» (Εβρ.13,7)  όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Απόστολος Παύλος. Κυρίαρχο θέμα στο παρόν αποστολικό ανάγνωσμα είναι η μίμηση των Αγίων, θέμα με το οποίο θα ασχοληθούμε στη συνέχεια αφού πρώτα δώσουμε τον ορισμό της λέξης Άγιος.

 ΚΥΡΙΑΚΗ 30 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ

Μνήμη τῶν ἐν Ἁγίοις Πατέρων ἠμῶν μεγάλων Ἱεραρχῶν καί ΟἰκουμενικῶνΔιδασκάλων, Βασιλείου τοῦ Μεγάλου, Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου.

Σήμερα ἡ ἐκκλησία μας τιμᾶ μέ κάθε λαμπρότητα τήν μνήμη τριῶν ἐκ τῶν κορυφαίων Πατέρων της. Τριῶν μεγίστων φωστήρων τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ὅπως ἀναφέρεται στό ἀπολυτίκιο τῆς ἑορτῆς.

 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 30 Ιανουαρίου 2022

Των Τριών Ιεραρχών

Ξημερώνει αγαπητοί μου αδελφοί αυτή η τελευταία Κυριακή του Ιανουαρίου αφιερωμένη στη μνήμη των Τριών Μεγάλων Φωστήρων, των Τριών Ιεραρχών. Σημαδιακή μέρα για την Εκκλησία μας αφού μας καλεί σε κοινή μνήμη αυτών των τριών μορφών που με το ζήλο τους, τη διδασκαλία τους αλλά κυρίως με το ήθος τους και τον βίο τους προκάλεσαν ο καθένας ξεχωριστά ένα πνευματικό σεισμό, τάραξαν τα λιμνάζοντα νερά της κάθε εποχής, προόδευσαν όχι μόνο τη Θεολογία αλλά και την επιστήμη και την κοινωνιολογία. Εργάστηκαν για τον Θεό και τον άνθρωπο διατυπώνοντας απόψεις ρηξικέλευθες που άλλαξαν τον πνευματικό ρου της ανθρωπότητας επιτυγχάνοντας να δώσουν από τη μία νέα πνοή στην Ελληνική Φιλοσοφία και από την άλλη να ενδύσουν τη χριστιανική σκέψη με τα απαραίτητα φιλοσοφικά εργαλεία που χρειαζόταν για να μπορεί να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της κάθε εποχής με συνέπεια.

 ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ

Απόστολος: Εβρ. ιγ΄ 7 – 16

Ευαγγέλιο: Ματθ. ε΄ 14 – 19

30 Ιανουαρίου 2022

Ο κοινός εορτασμός της μνήμης των Τριών Ιεραρχών, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, καθιερώθηκε στα μέσα του 11ου αιώνα, για να καταπαύσουν έριδες μεταξύ ομάδων Χριστιανών που θεωρούσαν, η κάθε μια, ως ανώτερο έναν από τους τρεις. Η Εκκλησία διεκήρυξε έμπρακτα ότι “ουκ έστι δευτερείον εν τοις τρισίν”, ορίζοντας ημέρα κοινού εορτασμού τους.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 30-01-2022  «ΟΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΙ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΙ»

 Εἶδε ὁ κόσμος πολλούς μεγάλους ἄνδρες. Βασιλεῖς, στρατηλάτες, ἥρωες, ἐφευρέτες, ἐπιστήμονες, σοφούς, εὐεργέτες τοῦ ἔθνους τους ἤ καί ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. Ἐξ΄ αὐτῶν ἄλλοι ἔσβησαν καί λησμονήθηκαν καί ἄλλους ἔχει ἀπαθανατίσει ἡ Ἱστορία. Ἀλλά πόσοι ἄραγε μεγάλοι στά μάτια τῶν ἀνθρώπων εἶναι καί κατά Θεόν μεγάλοι; Ὁ Θεός ἔχει ἄλλα μέτρα στήν κρίση Του περί τῶν ἀνθρώπων.

Κυριακή ΙΔ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄35-43) 

Θεοφυλάκτου Ἀρχιεπισκόπου Βουλγαρίας

Περὶ τοῦ τυφλοῦ, κεφάλαιον ιη΄

Ὅταν πλησίαζε στὴν Ἱεριχώ, κάποιος τυφλὸς καθόταν στὸ δρόμο καὶ ζητιάνευε. Κι ὅταν ἄκουσε κόσμο νὰ περνᾶ, ρωτοῦσε τί σήμαινε αὐτό. Τοῦ εἶπαν ὅτι περνοῦσε ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος. Τότε φώναξε δυνατά· Ἰησοῦ, Γιέ τοῦ Δαυΐδ σπλαχνίσου με. Στάθηκε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε νὰ τὸν φέρουν κοντά του. Τὸν ἔφεραν καὶ τὸν ρώτησε. Τί θέλεις νὰ τοῦ κάμω; Κι αὐτὸς εἶπε· Κύριε, νὰ ξαναδῶ. Κι ὁ Κύριος τοῦ εἶπε· ξαναδές· ἡ πίστη σου σ’ ἔσωσε. Βρῆκε ἀμέσως τὸ φῶς του καὶ τὸν ἀκολούθησε δοξάζοντας τὸ Θεό. Κι ὅλος ὁ κόσμος δοξολογοῦσε τὸ Θεό».

Κυριακή ΙΔ. Λουκά – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., 

Λόγος Γερμανού Β. Κωνσταντινουπόλεως, εις την θεραπείαν του τυφλού της Ιεριχούς.

Ο Θεός είναι ο ήλιος της Δικαιοσύνης, όπως έχει γραφή, ο οποίος φωτίζει τα πάντα με τις ακτίνες της Αυτού αγαθότητος. Η δε ψυχή κάθε ανθρώπου, αναλόγως με την διάθεσί του, γίνεται ή κηρός, ως φιλόθεος, ή πηλός, ως φιλόϋλος. Όπως λοιπόν ο πηλός εκ φύσεως με τον ήλιο ξηραίνεται, έτσι και κάθε ψυχή φιλόϋλος και φιλόκοσμος, ενώ νουθετείται από τον Θεόν, σκληρύνεται, όπως ο πηλός, διότι αντιστρέφει τους λόγους του, και οδηγείται μόνη της προς την απώλειαν. Η φιλόθεος όμως ψυχή απαλύνεται ως κηρός και δεχόμενη μέσα της τους τύπους και τους χαρακτήρες των θείων εννοιών, γίνεται κατοικητήριον του Θεού εν Πνεύματι.

Κυριακή ΙΔ΄ Λουκά

για τη θεραπεία του τυφλού της Ιεριχούς 

(Άγιος Κύριλλος, αρχιεπίσκοπος Αλεξανδρείας)

Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ΙΗ΄

«Ιησού, υιέ του Δαβίδ, ελέησέ με». Προσήλθε λοιπόν αυτός ο τυφλός με την πεποίθηση ότι προσερχόταν στον Θεό που είναι σε όλα ισχυρός· ονομάζει δε Αυτόν «υιό Δαβίδ»· διότι έχοντας ανατραφεί μέσα στον Ιουδαϊσμό και έχοντας γεννηθεί εκεί ως εντόπιος, δεν αγνόησε όσα είχαν ειπωθεί εκ των προτέρων γι’ Αυτόν μέσω του νόμου βέβαια και των αγίων προφητών και ότι κατά σάρκα προερχόταν από τη γενιά του Δαβίδ. Επομένως, επειδή ήδη είχε πιστέψει ότι όντας Θεός ο Λόγος, υπέμεινε με τη θέλησή Του την κατά σάρκα γέννησή Του, εννοώ από την αγία Παρθένο, πλησιάζει τον Ιησού ως Θεό, λέγοντάς Του: «Ελέησέ με, υιέ του Δαβίδ». Πράγματι, μια πρόσθετη μαρτυρία ότι απηύθυνε αυτήν την ικεσία στον Κύριο, έχοντας αυτήν την πεποίθηση, αποτελούν τα ίδια τα λόγια του Χριστού: «Η πίστη σου σε έχει σώσει».

Κυριακή ΙΔ’ Λουκά: Η ίαση του τυφλού

(† Μητροπολίτης Σουρόζ Αντώνιος Bloom)

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Ὅπως τὸν καιρὸ τῆς διακονίας τοῦ Χριστοῦ στὴ γῆ, ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Βαπτιστὴς κήρυττε τὸ Εὐαγγέλιο τῆς μετανοίας, τὰ καλὰ νέα ὅτι ἡ μετάνοια, ὅταν στρεφόμαστε πρὸς τὸν Θεό, μᾶς φέρνει πάντα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ μέσα σ’ ἕνα πνεῦμα συμφιλιώσεως, ἔτσι κάνει τώρα καὶ ἡ Ἐκκλησία πρὶν τὴν Σαρακοστή, μᾶς φέρνει ἐνώπιον μιᾶς περιόδου προετοιμασίας, ὅπου ἐξετάζουμε τοὺς ἑαυτοὺς μας ὅσο πιὸ βαθιὰ καὶ τίμια μποροῦμε, πρὶν βρεθοῦμε ἐνώπιον τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ, τῆς δύναμης Του καὶ τοῦ παραδείγματος ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων ποὺ ἔφυγαν μακρυὰ ἀπὸ τὸ κακό, πρόσφεραν τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεό, ὁλοκληρώθηκαν καὶ σώθηκαν.

Ἡ ἱστορία τοῦ Βαρτίμαιου

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Καὶ ἔρχονται εἰς Ἱεριχώ· καὶ ἐκπορευομένου αὐτοῦ ἀπὸ Ἱεριχὼ καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ ὄχλου ἱκανοῦ, ὁ υἱὸς Τιμαίου Βαρτίμαιος τυφλὸς ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν. καὶ ἀκούσας ὅτι Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖός ἐστιν, ἤρξατο κράζειν καὶ λέγειν· υἱὲ Δαυΐδ Ἰησοῦ, ἐλέησόν με. καὶ ἐπετίμων αὐτῷ πολλοὶ ἵνα σιωπήσῃ· ὁ δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. καὶ στὰς ὁ Ἰησοῦς εἶπε· φωνήσατε αὐτόν· καὶ φωνοῦσι τὸν τυφλὸν λέγοντες αὐτῷ· θάρσει, ἔγειρε· φωνεῖ σε. ὁ δὲ ἀποβαλὼν τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ ἀναστὰς ἦλθε πρὸς τὸν Ἰησοῦν. καὶ ἀποκριθεὶς λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ τυφλὸς εἶπεν αὐτῷ· ῥαββουνί, ἵνα ἀναβλέψω. καὶ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ὕπαγε, ἡ πίστις σου σέσωκέ σε. καὶ εὐθέως ἀνέβλεψε, καὶ ἠκολούθει τῷ Ἰησοῦ ἐν τῇ ὁδῷ. (κατὰ Μάρκον εὐαγγέλιο, κεφ. 10, 41-52).

Πιστεύω πὼς μία ἀπὸ τὶς αἰτίες ποὺ μᾶς ἐμποδίζουν νὰ γνωρίζουμε τὸν πραγματικὸ ἑαυτό μας καὶ νὰ βρίσκουμε τὸν προσωπικό μας δρόμο εἶναι τὸ ὅτι δὲν ἔχουμε συναίσθηση πόσο τυφλοὶ εἴμαστε!

Ἡ προσευχὴ τοῦ Βαρτίμαιου

Anthony Bloom (Metropolitan of Sourozh (1914- 2003))

Ἡ περίπτωση τοῦ Βαρτίμαιου, ὅπως ἀναφέρεται ἀπὸ τὸν Εὐαγγελιστὴ Μάρκο ( 10,46), μᾶς βοηθάει νὰ κατανοήσουμε κάπως ἱκανοποιητικὰ μερικὰ θέματα ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν προσευχή.

«Καὶ ἔρχονται στὴν Ἱεριχώ. Καὶ τὴν ὥρα ποὺ ἔβγαιναν ἀπὸ τὴν Ἱεριχώ, Αὐτὸς καὶ οἱ μαθητές του καὶ λαὸς πολύς, καθόταν κοντὰ στὸ δρόμο καὶ ζητιάνευε ὁ τυφλὸς Βαρτίμαιος, ὁ γιὸς τοῦ Τίμαιου. Καὶ ὅταν ἄκουσε ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος ἦταν ἐκεῖ, ἄρχισε νὰ φωνάζει δυνατὰ καὶ νὰ λέει: Ἰησοῦ, υἱὲ τοῦ Δαυίδ, ἐλέησέ με. Καὶ τὸν ἀπόπαιρναν μερικοὶ καὶ τοῦ ἔλεγαν νὰ σιωπήσει. Αὐτὸς ὅμως φώναζε ὅλο καὶ περισσότερο: υἱὲ τοῦ Δαυίδ, ἐλέησέ με. Τότε σταμάτησε ὁ Ἰησοῦς καὶ εἶπε νὰ τὸν φέρουν κοντά του.