ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ
Κυριακὲς Λουκᾶ. Κυριακὴ Γ΄ Λουκᾶ
Σάββατο 5 Οκτωβρίου 2024
Κυριακή Γ΄Λουκᾶ.
Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ
Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ζ΄11-16)
Εἰς τὸ τῆς τρίτης Κυριακῆς τοῦ Λουκᾶ Εὐαγγέλιον ὑπόθεσιν ἔχον τὸν ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐγερθέντα τῆς χήρας παῖδα. Ὁμιλία μβ΄.
Παρουσιάζοντας ὁ μέγας Παῦλος τὴ θεϊκότητα καὶ τὴν ὠφελιμότητα τῆς πίστεως καὶ ἀναφέροντας τὰ ἔργα της καὶ τοὺς ἄθλους καὶ τοὺς καρποὺς καὶ τὴ δύναμή της, ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἴδια τὴν ἀρχὴ τῶν αἰώνων, ἀπὸ τοὺς ὁποίους τίποτα δὲν ὑπάρχει ἀρχαιότερο. Μὲ τὴν πίστη, λέει, κατανοοῦμε ὅτι ἀποτελέστηκαν οἱ αἰῶνες μὲ τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ὥστε νὰ δημιουργηθοῦν τὰ ὁρατὰ ἀπὸ ἀόρατα καὶ τελειώνει στὴ μελλοντική, παναθρώπινη ἀνάσταση καὶ τὴν τελείωση τῶν ἁγίων, ποὺ θὰ συμβῆ τότε, ἀπὸ τὴν ὁποία τίποτα δὲν εἶναι τελειότερο. Κι ἐνῶ κάμει τὸν κατάλογο ἐκείνων ποὺ θαυμάστηκαν γιὰ τὴν πίστη τους καὶ μὲ τὸ παράδειγμά τους δίνουν μαρτυρία γι’ αὐτὴν, προσθέτει καὶ τοῦτο· Ἐξ αἰτίας τῆς πίστης τους ξαναπῆραν γυναῖκες μὲ ἀνάσταση τοὺς νεκρούς τους.
Κυριακή Γ’ Λουκά
Η ανάσταση του γιου της χήρας στη Ναΐν
Ἀγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας
Εξήγησις υπομνηματική εις το κατά Λουκάν Ευαγγέλιον, κεφ. ζ΄ (Λουκά 7, 11-17)
Στ. 11: «ἐπορεύετο εἰς πόλιν καλουμένην Ναΐν»
Πρόσεχε όμως πώς σε παράδοξα συνάπτει παράδοξα. Και στην περίπτωση όμως της θεραπείας του άρρωστου δούλου του εκατόνταρχου στην οποία αναφέρθηκε αμέσως προηγουμένως βέβαια αφού Τον κάλεσαν να βοηθήσει απάντησε, εδώ όμως, στην πόλη Ναΐν, αν και δεν καλείται για βοήθεια, πηγαίνει· γιατί κανένας δεν Τον καλούσε σε ανάσταση νεκρού, αλλά πηγαίνει σε αυτήν από μόνος Του. Και νομίζω με πάρα πολλή σοφία, για να συνδυάσει με το προηγούμενο θαύμα της θεραπείας του ασθενούς δούλου του πιστού εκατόνταρχου και αυτό· δεν ήταν βέβαια καθόλου παράδοξο να φανταστεί κανείς, ότι κάποιος θα μπορούσε να αντιδράσει πολεμώντας τη δόξα του Σωτήρα και λέγοντας:
Τετάρτη 2 Οκτωβρίου 2024
2024 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 6 - ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΛΟΥΚΑ
Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΪΝ (Λουκ. 7, 11-16)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Κήρυγμα στη Φιλιππιάδα, στις 8/10/2006)
Τότε τι συμβαίνει;
Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός πήγαινε σε μια πόλη, τη Ναΐν. Μπαίνοντας, συνάντησε μια κηδεία. Κήδευαν τον μονογενή υιό μιας χήρας. Όπως συμβαίνει σ’ αυτές τις περιπτώσεις, ήταν γύρω της πολύς κόσμος, για να της συμπαρασταθούν. Εκείνη έκλαιγε. Ο Κύριος την λυπήθηκε και της είπε:
-Μη κλαις.
Μετά ακούμπησε το φέρετρο και είπε στο πεθαμένο παιδί:
-Νεανίσκε, σοι λέγω. Εγέρθητι!
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Ο ΝΙΚΗΤΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς Γ΄ Λουκᾶ μᾶς μιλάει γιά τήν ἀνάσταση τοῦ νεκροῦ παιδιοῦ μιᾶς χήρας γυναίκας στήν πύλη τῆς πόλεως Ναΐν τῆς Γαλιλαίας. Ὁ νικητής τοῦ θανάτου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, συναντᾶ μπροστά Του τόν θάνατο καί προφέρει τήν φράση πού διαβάζουμε στήν περικοπή: «Νεανίσκε, σοί λέγω· ἐγέρθητι». Εἶναι ἡ πρόσκληση τῆς ζωῆς πρός τόν ἡττημένο ἀπό τόν θάνατο ἄνθρωπο, ἡ ἐλπιδοφόρα καί γεμάτη ζωή προσταγή τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἀλήθεια τῆς ἀναστάσεως.
Τό μυστήριο τοῦ θανάτου
Ἀπὸ τὴν πίστη στὴν ὁμολογία
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Ὀκτωβρίου 2024, ΙΕ΄ Κυριακῆς (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15)
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΣΤΗΝ ΟΜΟΛΟΓΙΑ
«Πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν».
Θησαυρὸς ἀνεκτίμητος γιὰ τὸν ἄνθρωπο εἶναι τὸ φῶς τοῦ Εὐαγγελίου· ἡ ἀλήθεια ποὺ φανερώθηκε διὰ τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ὁποία μεταδόθηκε στὸν κόσμο ἀπὸ τοὺς ἁγίους Ἀποστόλους καὶ τοὺς διαδόχους τους. Ἡ ἀλήθεια αὐτὴ ὡστόσο στὶς ἡμέρες μας ἀπὸ πολλοὺς ἀγνοεῖται, περιφρονεῖται ἢ ἀλλοιώνεται. Γι᾿ αὐτὸ εἶναι ἀπαραίτητο οἱ Χριστιανοὶ νὰ τὴν ὁμολογοῦμε, ὅπως ἔκαναν καὶ οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ ὁποῖοι πίστευαν στὴ θεία δύναμη τοῦ Κυρίου καὶ μὲ θάρρος ὁμολογοῦσαν τὴν πίστη τους.
Ἡ πίστη λοιπὸν ὁδηγεῖ στὴν ὁμολογία. Γιὰ νὰ δίνουμε ὅμως σωστὴ μαρτυρία γιὰ τὸν Χριστό, ἡ πίστη μας πρέπει νὰ εἶναι ὀρθή, ἐμπειρικὴ καὶ θερμή, ὅπως θὰ δοῦμε στὴ συνέχεια. Γι᾿ αὐτό, σύμφωνα μὲ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα, οἱ Ἀπόστολοι ἔλεγαν: «Καὶ ἡμεῖς πιστεύομεν, διὸ καὶ λαλοῦμεν»! Πίστευαν καὶ ὁμολογοῦσαν.
1. Ὀρθὴ πίστη
Κυριακή Γ΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ζ΄ 11-16 (06-10-2024)
Πρωτ. Φιλίππου Φιλίππου
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή είναι παρμένη απο το 7ο κεφάλαιο του Κατά Λουκάν Ιερού Ευαγγελίου. Στους στίχους αυτούς περιγράφεται η ανάσταση του γιού μας χήρας από την πόλη της Ναΐν, η οποία βρίσκεται νοτιοδυτικά και όχι πολύ μακριά από την πόλη της Καπερναούμ όπου βρισκόταν προηγουμένως ο Ιησούς Χριστός. Φεύγοντας, λοιπόν, ο Ιησούς Χριστός από την πόλη της Καπερναούμ, όπου είχε θεραπεύσει το δούλο του εκατοντάρχου, έρχεται στην πόλη της Ναΐν μαζί με αρκετούς μαθητές του και πολύ κόσμο που τον ακολουθούσε. Καθώς πλησίαζαν στην είσοδο της πόλης συνάντησαν μια νεκρική πομπή που μετέφερε ένα νεαρό νεκρό. Ο νεαρός αυτός ήταν ο μονάκριβος γιος μιας μάνας, η οποία ήταν χήρα.
Κυριακή ΙΕ’ Επιστολών, Αποστ. Aνάγνωσμα: Β’ Κορ. δ΄ 6-15 (06-10-2024)
Ξένιας Παντελή, θεολόγου
Στο συγκεκριμένο αποστολικό ανάγνωσμα γίνεται λόγος για τις επερχόμενες θλίψεις και το θάνατο που έχει να αντιμετωπίσει στη ζωή του ο άνθρωπος. Ο απόστολος Παύλος τονίζει ότι οι θλίψεις δεν πρέπει να μας ρίχνουν κάτω, δεν πρέπει να χάνουμε τον αγώνα της ζωής. Μέσα από το σκοτάδι θα λάμψει το φως και έτσι θα γνωρίσουμε τη δόξα στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας δεν πρέπει να απελπιζόμαστε ακόμα κι αν βρισκόμαστε σε αδιέξοδο έστω κι αν ακόμα μας καταδιώκουν οι θλίψεις και οι πειρασμοί της ζωής. Ο Θεός όμως ποτέ δεν μας εγκαταλείπει.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 06-10-2024 «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
«ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»
Σέ ὅποια γωνιά τοῦ πλανήτη καί ἄν στραφεῖς, τά μάτια ἀντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Καί αὐτά μέ τήν σειρά τους γεννοῦν σκληρότητα, κατάθλιψη, ἀπαισιοδοξία.
Σέ μιά ἄσημη πόλη τῆς Ἰουδαίας, τήν Ναΐν, ἐξελίσσεται μία σκηνή ἀρκετά συνηθισμένη τά χρόνια ἐκεῖνα. Κάποιος νέος εἶχε πεθάνει καί ὅπως συνήθως συμβαίνει στίς κηδεῖες τῶν νέων, πλῆθος κόσμου, ἀκολουθοῦσε τήν ἐξόδιο πομπή. Τό τραγικό στήν περίπτωση ἐκείνη ἔγκειται στό ὅτι ὁ νεαρός ἦταν ὁ μονάκριβος γιός μιᾶς χήρας, ἡ ὁποία μέ τόν θάνατό του ἔμενε ὁλομόναχη στή ζωή καί ἀπροστάτευτη. Γι' αὐτό καί ἡ γυναίκα ἐκείνη εἶχε πραγματικούς λόγους νά κλαίει πολύ, τόσο γιά τό μονάκριβο παιδί της, ὅσο καί γιά τόν ἑαυτό της.
Κυριακή 6η Ὀκτωβρίου 2024
Κυριακή Γ΄ Λουκᾶ.
(Λουκ. 7, 11 – 16).
«ἥψατο τῆς σοροῦ» (Λουκ. 7, 14).
Ὁ Θεός καί Πλάστης τοῦ σύμπαντος ἦλθε στήν ταπεινή γῆ καί ντύθηκε τή σάρκα μας.
Ντύθηκε τόν πόνο, τούς καημούς καί τούς ἀναστεναγμούς μας. Σκούπισε τά δάκρυα καί γλύκανε τίς πληγές ὡς φιλάνθρωπος, ὡς ἡ ἀπόλυτη καί ἀκρότατη ἀγάπη. Στό δραματικό θαῦμα τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἔρχεται ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου νά ἀναστήσει τόν μονογενή υἱό τῆς χήρας τῆς Ναῒν. Ἔρχεται ἡ Αὐτοζωή νά δώσει ζωή. Πλησιάζει τήν ἐκφορά τοῦ νέου καί ἁπλώνει τό χέρι Του.
«Ἥψατο τῆς σοροῦ» μᾶς λέγει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς. Τό θεϊκό ἄγγιγμα στό νεκρό σῶμα τοῦ νέου φέρνει τήν ἀνάσταση καί τή ζωή.
Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2024
ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ
Κυριακὲς Λουκᾶ. Κυριακὴ Β΄ Λουκᾶ
Γεωργίου Παυλίδου Μητροπολίτου Νικαίας
Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου
2024 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 29 - ΚΥΡΙΑΚΗ Β ΛΟΥΚΑ
Η ΑΓΑΠΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ (Λουκ. 6, 31- 36)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Κήρυγμα στη Λυγιά, 1/10/2006)
Απ’ εδώ πηγαίνουν προς τα άνω
Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για την αγάπη. Η αγάπη είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα του χριστιανισμού και των χριστιανών. Του χριστιανισμού είναι σίγουρα. Των χριστιανών, του καθενός μας, πρέπει να γίνει. Γιατί δεν είναι δυνατόν να είναι κανείς του Χριστού, μέλος της Εκκλησίας του Χριστού, που κύριο χαρακτηριστικό της έχει την αγάπη, και ο ίδιος να μην φροντίζει να έχει αγάπη.
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
ΟΙ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΖΩΗ
Τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, τήν Κυριακή Β΄ Λουκᾶ, θέτει τίς προϋποθέσεις τῆς συμμετοχῆς μας στήν ζωή τοῦ Χριστοῦ. Αὐτές εἶναι: ἡ συγχώρεση, ἡ ἄφεση, ἡ συμφιλίωση, ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη.
Ἡ ἀληθινή καί ἀνεξάντλητη ἀγάπη εἶναι ἀπό τόν Θεό καί κατά Θεόν.
Ἄν ἀγαποῦμε, ὄχι μόνο δέν μισοῦμε, ἀλλά οὔτε καί κρίνουμε ἤ κατακρίνουμε. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἀναίρεση ἤ ἄρνηση τοῦ πειρασμοῦ τῆς κρίσεως, καί κυρίως τῆς κατακρίσεως τῶν ἄλλων, τῶν ἀδελφῶν μας, τῶν πλησίον μας. Τό ἔργο τῆς κρίσεως ἤ τῆς κατακρίσεως τῶν ἄλλων, ἀνήκει στήν Οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, τοῦ Δημιουργοῦ καί Σωτήρα μας, ἕνα ἔργο πού εἶναι ἐγκληματικό νά περιορίζεται στά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης δικαιοσύνης, ὅταν οἱ σχέσεις μας μέ τόν Θεό δέν εἶναι νομικές ἤ δικανικές, ἀλλά ἀγαπητικές ἤ υἱικές, καί ὅταν προπαντός στήν κρίση τοῦ Θεοῦ γιά τά ἀνθρώπινα πράγματα δέν βαρύνει ἡ δικαιοσύνη, ἀλλά ἡ ἀγαθότητά Του.
Τό ἁμάρτημα τῆς κατακρίσεως
Κυριακή 29η Σεπτεμβρίου 2024
Κυριακή Β΄ Λουκᾶ.
(Λουκ. 6, 31 – 36).
«...ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε μηδέν ἀπελπίζοντες» (Λουκ. 6, 35).
Μᾶς βυθίζει σήμερα στόν βυθό ἀπό ἕναν ἀπέραντο πνευματικό θησαυρό τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς ἡμέρας. Ὁ Κύριος μιλάει γιά τήν ἀνιδιοτέλεια, γιά τήν πραγματική εὐγένεια, γιά τή μακροθυμία, πού χαρακτηρίζουν τούς πιστούς μαθητές Του. Μᾶς λέγει κάτι πού θέλει θάρρος καί γενναιότητα γιά νά τό ἐφαρμόσουμε: «...ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε μηδέν ἀπελπίζοντες». Μᾶς καλεῖ ὁ Χριστός νά ἀγαθοποιοῦμε καί νά δανείζουμε, χωρίς νά περιμένουμε ἤ νά ἐλπίζουμε σέ κάτι.
Κυριακή Β΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. στ΄ 31-36 (29-09-2024)
Ο Χρυσός Κανόνας
Η σημερινή Ευαγγελική περικοπή προέρχεται από το 6ο κεφάλαιο του κατά Λουκά ιερού ευαγγελίου και αναφέρεται στον τρόπο συμπεριφοράς των χριστιανών προς τους συνανθρώπους τους. Η περικοπή αυτή είναι ένα τμήμα της Επί του Όρους ομιλίας του Ιησού Χριστού, όπως την διασώζει ο Ευαγγελιστής Λουκάς στη δική του παράλληλη διήγηση με την επωνυμία της «Επί τόπου πεδινού ομιλίας». Μέσα στην ομιλία αυτή εντάσσονται οι Μακαρισμοί, η αγάπη πρός τους εχθρούς, η κρίση και η κατάκριση και η αξία της εφαρμογής των λόγων του Θεού.
Κυριακή ΙΔ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Β΄ Κορ. α’ 21- β’ 4 (29-09-2024)
Ο απόστολος Παύλος στέλλει την επιστολή αυτή στους κατοίκους της Κορίνθου, ώστε να τους επαινέσει για την σταθερότητα της πίστεως τους. Στη συνέχεια τους διευκρινίζει πως ο λόγος που ο ίδιος δεν βρίσκεται στη πόλη τους, είναι λόγω των πολλών κοπιαστικών πνευματικών ευθυνών του. Γνωρίζοντας την πνευματική τους πρόοδο, αποφασίζει να γράψει τη επιστολή αυτή, παρά να βρίσκεται ο ίδιος εκεί. Δεν θεώρησε αναγκαίο να βρίσκεται ο ίδιος στην Κόρινθο γι΄ αυτό και τους στέλνει αυτή την ποιμαντική επιστολή.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ΛΟΥΚΑ
29 Σεπτεμβρίου 2024
«Γιά τήν καλή μας ἀπολογία στό φοβερό βῆμα τοῦ Χριστοῦ»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό την ὁμιλία τοῦ Κυρίου «ἐπί τόπου πεδινοῦ», ἡ ὁποία σέ σύγκριση μέ την ἐπί του ὄρους ὁμιλία εἶναι μικρότερη σέ ἔκταση, ἀλλά ἐπεξεργάζεται τά ἴδια ὑψηλά ἰδανικά.
Συγκεφαλαιώνοντας μέσα σέ λίγες λέξεις τό πνεῦμα τοῦ νέου νόμου τῆς Καινῆς Διαθήκης, ὁ Κύριος ἐπισημαίνει: «Ὅπως θέλετε νά σᾶς συμπεριφέρωνται οἱ ἄνθρωποι, ἔτσι νά τούς συμπεριφέρεσθε κι ἐσεῖς.» Εἶναι ἡ θετική διατύπωση καί ἡ πνευματική ἀναβάθμιση ἐκείνου τοῦ γνωμικοῦ, πού ἔλεγαν οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι: «ὅ σύ μισεῖς, ἑτέρῳ μή ποιήσῃς».
ΚΥΡΙΑΚΗ 29 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024
Β΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. στ΄ 31-36) (Β΄ Κορ. α΄21-β΄4)
Στις κορυφογραμμές της αγάπης
«Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως»
Με τη σημερινή ευαγγελική περικοπή, που είναι παρμένη από την επί του Όρους Ομιλία του Κυρίου μας, η μητέρα μας Εκκλησία, μας βοηθά να προσεγγίσουμε μια σπουδαία αλήθεια, η οποία μπορεί να διαποτίζει όλες τις δραστηριότητες της καθημερινής μας ζωής. Η αλήθεια που αποκαλύπτεται ως πραγματικότητα και δυνατότητα αληθινής ζωής, είναι ότι κριτήριο της αγάπης μας στον Θεό είναι το πρόσωπο του κάθε συνανθρώπου μας.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ
Απόστολος: Β΄ Κορ. α΄ 21-β΄4
Ευαγγέλιον: Λουκ. ιστ΄ 31 - 36
29 Σεπτεμβρίου 2024
O Χριστιανισμός είναι το καινούργιο μέσα στην παλαιότητα του κόσμου.
Αυτό καινούργιο είναι η εντολή της αγάπης, δηλαδή η συγχώρηση, το δέσιμο, η θυσία για τον συνάνθρωπο μας. Τώρα δεν έχει και τόσο μεγάλη αξία να κάμνεις το καλό μόνο σε κάποιον που σε εκτιμά και σε αγαπά, αλλά η διαγωγή σου είναι να είναι θεάρεστη όταν αγαπάς και ευεργετείς ακόμα και τους εχθρούς σου.
ΚΥΡΙΑΚΗ Β' ΛΟΥΚΑ (29-09-2024)
ΓΡΑΠΤΟΝ ΘΕΙΟΝ ΚΗΡΥΓΜΑ
Ἡ περικοπή τοῦ σημερινοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου εἶναι παρμένη ἀπό τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία τοῦ Χριστοῦ μας. Ὁ Κύριος συνήθιζε νά ὁμιλεῖ στίς πεδιάδες καί στίς ἀκρογιαλιές, ἀλλά μερικές φορές ἀνέβαινε καί στίς βουνοπλαγιές.
Αὐτή τή φορά, ἀνέβηκε ψηλά καί ἀπήγγειλε τήν ἐπί τοῦ Ὄρους ὁμιλία Του, γιά νά συμβολίσει τό ὕψος τῶν θείων νοημάτων Του καί τό ὕψος πού πρέπει ν’ ἀνεβεῖ ὁ ἄνθρωπος.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ 29-9-2024 «ΤΑ ΤΡΙΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»
«ΤΑ ΤΡΙΑ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ»
Στή διδασκαλία Του ὁ Κύριος ἀναφέρεται σέ θέματα συμπεριφορᾶς μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Αὐτή ρυθμίζει τήν ποιότητα τῶν σχέσεών μας στόν οἰκογενειακό καί τόν κοινωνικό στίβο.
Τήν ἀγάπη πρός τόν πλησίον συναντᾶμε καί στήν πρό Χριστοῦ περίοδο, ὅπως καί κατόπιν σέ χώρους ἔξω ἀπό τόν Χριστιανισμό. Περικλείεται ὅμως σέ πολύ στενά πλαίσια. Στήν ἀγάπη ἀναφέρονται καί πολλοί λόγοι ἀρχαίων σοφῶν καί διάφορων θρησκευτικών ἡγετῶν.
Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2024
ΠΑΤΕΡΙΚΟΝ ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟΝ
Κυριακὲς Λουκᾶ. Κυριακὴ Α΄ Λουκᾶ
ΘΕΟΦΥΛΑΚΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΠΑΥΛΙΔΟΥ Μητροπολίτου Νικαίας
ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ Μητροπολίτου Φλωρίνης 1
2024 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 22 - ΚΥΡΙΑΚΗ Α ΛΟΥΚΑ
Η ΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ (Λουκ. 5, 1-11)
†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ
(Κήρυγμα στον Μύτικα Άρτας, στις 27/9/1992)
Πορεία προς την επίγνωση του Χριστού
Γιατί πάμε στην Εκκλησία;
Η απάντηση είναι: Γιατί αναζητούμε τον Θεό. Γιατί θέλουμε να πάμε λίγο πιο κοντά Του. Θέλουμε να Τον βρούμε, να Τον αισθανθούμε, να πάρουμε την ευλογία Του, να μας σκεπάσει η δύναμή Του, να έλθει στην καρδιά μας και στη ζωή μας η χαρά και η ειρήνη, που μόνο Εκείνος δίνει.
Όποιος δεν πηγαίνει με αυτό το φρόνημα στην Εκκλησία, λάθος κάνει. Όποιος δεν πηγαίνει στην Εκκλησία θέλοντας να γίνει καλύτερος πνευματικά, να βελτιωθεί, για να έχει ελπίδα αιωνίου ζωής, ελπίδα αγάπης και στοργής εκ μέρους του Θεού, κάνει λάθος, γιατί πηγαίνει στην Εκκλησία για τον τύπο. Και ο τύπος, όταν δεν έχει την ουσία, το πνεύμα που ζωοποιεί τα πάντα, είναι νεκρός.
ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ
Στά λόγια αὐτά τοῦ Ἀποστόλου πλέκονται δύο πράγματα. Τό πρῶτο εἶναι ἡ πείρα. Τό δεύτερο, ἡ ἐμπιστοσύνη στόν Ἰησοῦ. Πείρα καί πίστη συναντῶνται μέσα στήν ἴδια καρδιά. Τί νά ἀκολουθήσει ὁ ἄνθρωπος;
Ὅ,τι τοῦ λέει ἡ πείρα γιά ὁρισμένα ζητήματα ἤ ὅ,τι τοῦ ὑπαγορεύει ἡ πίστη στόν Χριστό;
Μέ δύο λέξεις θά μπορούσαμε νά προσδιορίσουμε τήν πείρα σάν καταστάλαγμα ζωῆς. Συσσωρεύεται μέ ὅσα ζήσαμε, εἴδαμε, ἀκούσαμε, πάθαμε, χρησιμοποιώντας τήν λογική μας, παρατηρώντας γύρω μας καί ἐμβαθύνοντας στούς νόμους πού δεσπόζουν στόν κόσμο.
Ἄγρυπνοι ἀπέναντι στοὺς ἐχθροὺς τῆς σωτηρίας μας
Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 22 Σεπτεμβρίου 2024, ΙΓ΄Κυριακῆς (Α΄ Κορ. ις΄ 13-24)
ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΜΑΣ
«Γρηγορεῖτε».
Ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε σήμερα εἶναι τὸ τέλος τῆς Α΄ πρὸς Κορινθίους ἐπιστολῆς τοῦ ἀποστόλου Παύλου. Ὁ Ἀπόστολος, μεταξὺ τῶν ἄλλων πολὺ σημαντικῶν λόγων του, γράφει καὶ μία λέξη, μὲ τὴν ὁποία καλεῖ τοὺς Κορινθίους σὲ ἐγρήγορση· σὲ διαρκὴ ἐπαγρύπνηση. «Γρηγορεῖτε», τοὺς τονίζει.
Τὴν ἴδια προτροπὴ ἀπευθύνει καὶ σ᾿ ἐμᾶς, τοὺς Χριστιανοὺς κάθε ἐποχῆς, ποὺ βρισκόμαστε σὲ πόλεμο· σὲ ἀόρατο πόλεμο καὶ μάλιστα μὲ ἐχθροὺς ἀθέατους, ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν αἰώνια σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Ποιοί εἶναι, ἀλήθεια, οἱ ἐχθροί, ἀπέναντι στοὺς ὁποίους πρέπει νὰ εἴμαστε ἄγρυπνοι;
1. Ὁ κόσμος
Κυριακή Α΄ Λουκά, Ευαγγ. Ανάγνωσμα: Λκ. ε΄ 1-11 (22-09-2024)
Οι ευαγγελικές περικοπές που όρισε η Εκκλησία μας να διαβάζονται στην θεία Λειτουργία από τα τέλη Σεπτεμβρίου, και συγκεκριμένα από την επόμενη Κυριακή 27 Σεπτεμβρίου μέχρι τα Χριστούγεννα, είναι παρμένες από το ευαγγέλιο του Λουκά. Η πρώτη αυτής της σειράς περιέχει την κλήση των πρώτων τεσσάρων μαθητών του Ιησού στο αποστολικό έργο, του Πέτρου, Ανδρέα., Ιακώβου και Ιωάννου. Το γεγονός αυτό διηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές. Ο Λουκάς αφηγείται συγχρόνως και το εκπληκτικό ψάρεμα που έγινε από τους παραπάνω μαθητές κατόπιν υπόδειξης του Ιησού, ψάρεμα το οποίο προκάλεσε «θάμβος» στον Πέτρο και τους συντρόφους του και τον οδήγησε στην παράκληση – ομολογία: «Έξελθε απ’ εμού, ότι ανήρ αμαρτωλός ειμί. Κύριε».
Kυριακή ΙΓ΄ Επιστολών, Αποστ. Ανάγνωσμα: Α΄ Κορ. ιστ’ 13-24 (22-09-2024)
Μαράναθά: Ο Κύριος ήρθε.
Ο κύριος λόγος που χάνουμε την πορεία μας είναι γιατί δεν ζούμε το «μαράναθά».
Ο Κύριος έκανε τόσα βήματα- άλματα από τον ουρανό να έρθει στην γη. Βγήκε από την απεριόριστη Του δόξα για να γευτεί τη δική μας κακία και διαστροφή χωρίς γογγυσμό. Ο σκοπός του ήταν να μας δείξει το πώς νικούμε την αμαρτία και τον και τον αρχεκακο. Όταν το συνειδητοποιούμε μας δημιουργείτε η διάπυρη επιθυμία να ανέβουμε για να Τον συναντήσουμε και να λάβουμε από Αυτόν την δύναμη να αγαπούμε αληθινά και ανόθευτα.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ
22 Σεπτεμβρίου 2024
«Ἁγιότητα: ἡ ἐν μετανοία ἀναγνώριση τῆς ἁμαρτωλότητας»
Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,
Ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς μᾶς διηγεῖται σήμερα στό πέμπτο κεφάλαιο τοῦ Εὐαγγελίου του, ὅτι ὁ Χριστός ἐπέλεξε ν’ ἀνεβεῖ στό πλοιάριο τοῦ Πέτρου γιά νά διδάξει τό λαό πού βρισκόταν στήν ἀκτή. Ὅταν ὁλοκλήρωσε τή διδασκαλία Του, προέτρεψε τόν Πέτρο νά ρίξει τά δίχτυά του στή θάλασσα. Ἐκεῖνος ἐξηγεῖ στό Χριστό, ὅτι ὅλη τή νύχτα κοπίασαν, ἀλλά τό ἀποτέλεσμα ἦταν ἀπογοητευτικό.
ΚΥΡΙΑΚΗ 22 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2024
Α΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ε΄ 1-11), (Α΄ Κορινθ. ιστ΄ 13-24)
Ο μεγάλος Δάσκαλος
«αφέντες άπαντα ηκολούθησαν αυτώ»
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή ξεδιπλώνει μπροστά μας με ένα εκπληκτικό τρόπο το περιστατικό της κλήσης των πρώτων μαθητών του Κυρίου. Ο Λόγος του Θεού είναι εκείνος που πρώτος σπεύδει να απευθύνει την πιο ευλογημένη πρόσκληση. Καλεί όλους τους ανθρώπους από την ανυπαρξία στη ζωή. Γι’ αυτό και στην ευχαριστιακή σύναξη ακούμε την ομολογία: «Συ εκ του μη όντος εις το είναι ημάς παρήγαγες». Ο άνθρωπος καλείται από τον Χριστό όχι απλά να διατηρήσει το «είναι», δηλαδή να περιορίζεται στην ύπαρξή του, αλλά να καταξιωθεί ενός ανώτερου μεγαλείου.
ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Α' ΛΟΥΚΑ (22.09.2024)
ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ΛΟΥΚΑ
«μή ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ῥῆμα» (Γεν.18,14).
Τίποτα δέν εἶναι δυνατόν, ἀγαπητοί ἀδελφοί, νά ἀντισταθεῖ στήν δύναμη τοῦ Κυρίου. Αὐτός κυβερνᾶ τά σύμπαντα. Τό χαμόγελό Του εἶναι ἡ γαλήνη τῶν θαλασσῶν καί ὁ πλοῦτος τῆς γῆς καί σεισμός εἶναι ἡ ὀργή Του. Αὐτός μέ τήν ζωοποιό Θεία Χάρη Του ρίχνει λυτρωτικό φῶς στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί τόν ὁδηγεῖ σέ ἀνακαινισμό καί σωτηρία.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)