ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Μαΐου 2015

Το Άγιο Πνεύμα στη ζωή μας.

Την Πεντηκοστή εορτάζουμε  τήν ήμέρα εκείνη, κατά τήν όποια τό Πανάγιο Πνεύμα κατήλθε στό ύπερώο όπου ήταν συγκεντρωμένοι οί μαθητές τοϋ Κυρίου «καί έπλήσθησαν απαντες Πνεύματος Άγιου».
Κυριακή της Πεντηκοστής: «...πλημμύρισαν από Πνεύμα Άγιο...»

 Κυριακή της Πεντηκοστής σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, και η Αγία μας Εκκλησία εορτάζει τα «γενέθλιά» της. Μας θυμίζει την μεγάλη εκείνη ημέρα, την πρώτη της ιστορίας της, τότε που το Πανάγιο Πνεύμα, ο Αγαθός Παράκλητος, κατήλθε «ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καί ἐπλήρωσεν ὅλον τόν οἶκον» όπου οι μαθητές ήταν συγκεντρωμένοι με ομοψυχία, πλημμυρίζοντάς τους με τη Χάρη Του. Έτσι το Αποστολικό ανάγνωσμα που πριν λίγο διαβάστηκε -και που προέρχεται από το ιερό βιβλίο Πράξεις Αποστόλων της Καινής Διαθήκης- μας διηγείται αυτό ακριβώς το περιστατικό. Ας το ξανακούσουμε όμως στην καθημερινή μας γλώσσα για να μπορέσουμε στη συνέχεια να εμβαθύνουμε στα υψηλά και ωφέλιμα μηνύματά του.
Ερμηνευτικά σχόλια στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής της Πεντηκοστής
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 29η Μαΐου 2015.
(1ον)
Η  ευαγγελική  περικοπή  της  Κυριακής  της Πεντηκοστής είναι  μια περικοπή από το 7ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, στίχοι 37-52, 8,12.Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Ιωάννης παραθέτει ένα απόσπασμα των λόγων του Κύριου προς τους Εβραίους στο ιερό του Ναού του Σολομώντος, την τελευταία ημέρα της μεγάλης εορτής της Σκηνοπηγίας και την απήχηση που είχαν οι λόγοι αυτοί μεταξύ αυτών. Στις γραμμές που ακολουθούν προχωρούμε σε σύντομη ερμηνευτική ανάλυση της περικοπής.  
Κυριακή της Πεντηκοστής – «…ἐλάβομεν Πνεῦμα ἐπουράνιον»

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. β´1-11
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰωάν ζ´ 37-52, η´12
«...ΕΛΑΒΟΜΕΝ ΠΝΕΥΜΑ ΕΠΟΥΡΑΝΙΟΝ»
1. Στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος
   Μὲ ἰδιαίτερη λαμπρό­τη­τα ἑορτάζουμε ­σήμερα τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκο­στῆς, κατὰ τὴν ὁποία «τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐπεδήμησεν ἐν κόσμῳ»· κατέβηκε ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς «ὁ ἄλλος Παράκλητος» καὶ ἦλθε γιὰ νὰ μένει μαζί μας, νὰ μᾶς φωτίζει καὶ νὰ μᾶς ἁγιάζει. Πόσο σημαντικὴ εἶναι αὐτὴ ἡ κάθοδος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ ἡ παρουσία Του στὴ ζωή μας, μᾶς τὸ ἀποκαλύπτει ὁ ἴδιος ὁ Κύριος στὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή. 
Πεντηκοστή (Γενέθλιος της Εκκλησίας ημέρα)

Γενέθλιος της Εκκλησίας ημέρα
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
του Κωνστανίνου Αθ. Οικονόμου, δασκάλου
Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ: Οι Ιουδαίοι κατά την περίοδο της Π. Διαθήκης γιόρταζαν την Πεντηκοστή, ή εορτή των εβδομάδων (7 επί 7), που ονομαζόταν ακόμη “εορτή θερισμού των πρωτογεννημάτων” (Εξ. κγ΄16). Κατά τη γιορτή προσφέρονταν στο Θεό θυσίες πρωτογεννημάτων (καρπών σιτηρών, οικιακών ζώων). Επίσης, κατά παράδοση, ο Δεκάλογος δόθηκε στο Μωυσή την 50η μέρα μετά το ιουδαϊκό Πάσχα. Κατ' αντιστοιχία, όπως κατά την εβραϊκή Πεντηκοστή, εκφράζονταν ευχαριστίες για τα πρωτογεννήματα, έτσι για την χριστιανική Πεντηκοστή εκφράζονται ευχαριστίες για “τας απαρχάς του Πνεύματος”.
«Πεντηκοστὴν ἑορτάζομεν καὶ Πνεύματος ἐπιδημίαν…»

«Πεντηκοστὴν ­ἑορτάζομεν…». Γιορτάζουμε ­Πεντηκοστή. Δη­­λαδὴ ποιὸ γεγονός; Ὅ­­­­πως διηγεῖται ὁ ἱερὸς εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς στὶς «Πράξεις» (βλ. Πράξ. β´ 1-13), στὶς ἐννιὰ τὸ πρωὶ τῆς πεντηκοστῆς ἡμέρας ἀπὸ τὸ Πάσχα ­ἀκούστηκε ἦχος σὰν βοὴ σφοδροῦ ἀνέμου, ποὺ γέμισε τὸ ὑπερῶο στὸ ὁποῖο ἦ­­­ταν συναθροισμένοι οἱ Μαθητὲς τοῦ Κυρίου. Καὶ εἶδαν νὰ διαμοιράζονται σ᾿ αὐτοὺς γλῶσσες παρόμοι­ες μὲ γλῶσσες φωτιᾶς.
Ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής της Πεντηκοστής
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 30η Μαΐου 2015.
(16ον)
Συνεχίζοντες τα ερμηνευτικά σχόλια στις Πράξεις, προχωρούμε στην ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής της Πεντηκοστής. Είναι μια περικοπή από το 2ο κεφάλαιο των Πράξεων, στίχοι 1-11. Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός της επελεύσεως του αγίου Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, στους αγίους αποστόλους και σε όλους τους μαθητάς, που ήταν συγκεντρωμένοι στο υπερώον την ημέρα εκείνη.Στις γραμμές που ακολουθούν προχωρούμε σε σύντομη ερμηνευτική ανάλυση της περικοπής. 
῾ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΝ ΕΟΡΤΑΖΟΜΕΝ…’

Δέκα ἡμέρες μετά τήν ᾽Ανάληψη τοῦ Κυρίου ἡ ᾽Εκκλησία μας ἑορτάζει τό γεγονός τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού τό Πνεῦμα τό ῞Αγιον κατῆλθε καί ἐπιφοίτησε στίς κεφαλές ὅλων τῶν μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, στά ᾽Ιεροσόλυμα. Μέ τήν ἐπιφοίτηση αὐτή ἀρχίζει ἡ ἱστορία τῆς ᾽Εκκλησίας, γι᾽ αὐτό καί ἡ Πεντηκοστή θεωρεῖται ἡ γενέθλια ἡμέρα της. Ἡ κάθοδος τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος ἀποτελεῖ τήν ἐκπλήρωση τῆς ὑποσχέσεως τοῦ Κυρίου ὅτι θά ἔλθει ἄλλος Παράκλητος μετά τή δική Του ᾽Ανάληψη, ὁ ῾Οποῖος θά μείνει μαζί μέ τούς μαθητές Του καί θά τούς διδάξει καί ὁδηγήσει ῾εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν᾽ (᾽Ιωάν. 16, 13).
 ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ  ΚΑΙ  ΜΕΤΕΩΡΩΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ (31 Μαΐου 2015)
«Ἐγώ εἰμί τό φῶς τοῦ κόσμου∙ Ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί, οὐ μή περιπατή-σει έν τῆ σκοτίᾳ ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς»
Ὁ Κύριος εἶχε προειδοποιήσει τούς μαθητές του γιά τήν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «συμφέρει ἡμῖν ἵνα ἐγώ ἀπέλθω, ἐάν γάρ ἐγώ μή ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρός ὑμᾶς...ὅταν δέ ἔλθει ἐκεῖνος, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν».«Θεόν φρᾶσαι ἀδύνατον, κατανοῆσαι ἀδυνατότερον» ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος.

Παρασκευή 29 Μαΐου 2015

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή της Πεντηκοστής – Ιωάν. 7, 37-52 (31/5/2015)
Η άσβεστη δίψα των ανθρώπων

Είναι κορυφαία η σημερινή ημέρα στη ζωή της Εκκλησίας, αγαπητοί μου. Θεωρείται η γενέθλιος ημέρα Της, η αφετηρία του σωτηριώδους έργου Της μέσα στη ιστορία, που σηματοδοτείται από την έκχυση του Αγίου Πνεύματος επί των Αγίων Μαθητών και Αποστόλων. Και στο Ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής της Πεντηκοστής ακούσαμε τον Κύριό μας να αναφέρεται στο ζωντανό νερό, που θα τρέξει ποταμηδόν στις καρδιές εκείνων που διψούν και προσφεύγουν με πίστη στον Χριστό για να ξεδιψάσουν. Και το νερό αυτό δεν είναι άλλο από το Πανάγιο Πνεύμα, που αυτοπροσφέρεται συνεχώς και χορηγεί τα χαρίσματά Του, ως ύδωρ ζωής αιωνίου, για να καλύψει την ασταμάτητη δίψα των ανθρώπων.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ
Απόστολος: Πραξ. Β΄,1-11 Ευαγγέλιο: Ιωάν. Ζ΄,37-52, Η΄,12
31 Μαΐου 2015
«Εγώ ειμι το φως του κόσμου»
Ο ίδιος ο Κύριός μας, αγαπητοί μου αδελφοί, λέει τους λόγους αυτούς, που αναφέρονται και εφαρμόζουν πλήρως στο Θείο Πρόσωπό Του. Ο αγαπημένος μαθητής και επιστήθιος φίλος Του, ο ευαγγελιστής Ιωάννης, που για τρία ολόκληρα χρόνια βρίσκεται κοντά Του, Τον ακούει από το ίδιο το στόμα Του και καταγράφει τους λόγους αυτούς στο Ευαγγέλιό Του. Και δεν είναι η πρώτη φορά, που γίνεται λόγος στην Αγία Γραφή για τον Κύριο, ότι είναι το φως.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ 31 05 2015

Αὐτή τήν Κυριακή ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς εἶπε: Ὅταν ἔφτασε ἡ ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς ἦταν ὅλοι μαζὶ συγκεντρωμένοι μὲ ὁμοψυχία στὸ ἴδιο μέρος. Ξαφνικά ἦρθε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μία βουὴ σὰν νὰ φυσοῦσε δυνατὸς ἄνεμος, καὶ γέμισε ὅλο τὸ σπίτι ὅπου ἔμεναν. Ἐπίσης, τοὺς παρουσιάστηκαν γλῶσσες σὰν φλόγες φωτιᾶς, ποὺ μοιράστηκαν καὶ κάθισαν ἀπὸ μία στὸν καθένα ἀπ’ αὐτούς. Όλοι τότε πλημμύρισαν ἀπὸ Πνεῦμα Ἅγιο καὶ ἄρχισαν νὰ μιλοῦν σὲ ἄλλες γλῶσσες, ἀνάλογα μὲ τὴν ἱκανότητα ποὺ τοὺς ἔδινε τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Στὴν Ἱερουσαλὴμ βρίσκονταν τότε εὐσεβεῖς Ἰουδαῖοι ἀπὸ ὅλα τὰ μέρη τοῦ κόσμου.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Ἀ­ριθ­μὸς 22
31 Μαΐου 2015
Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς
(Πράξ. β΄ 1 – 11)
«Καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου»

Πεντηκοστή, ἀδελφοί μου, σήμερα. Μία ἀπό τίς μεγαλύτερες γιορτές τῆς πίστης μας. Ἡ λέξη σημαίνει ἐπιδημία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡμέρα δηλαδή κατά τήν ὁποία ἦρθε τό Ἅγιο Πνεῦμα. Δυστυχῶς οἱ ἄνθρωποι σήμερα δέν συγκινοῦνται ἀπό τό μεγάλο αὐτό γεγονός. Εἶναι εὐαίσθητοι στά μικρά καί δυστυχῶς ἀδιάφοροι στά μεγάλα καί ὑψηλά. «Ἦρθε τό φῶς στόν κόσμο καί οἱ ἄνθρωποι μίσησαν τό φῶς, διότι ἦταν πονηρά τά ἔργα τους» (Ἰωάν. 3,19). Ἔπαψαν νά πιστεύουν στά πνευματικά, πιστεύουν μόνο στήν ὕλη.
Κυριακή της Πεντηκοστής (31-5-2015)
 Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον Πράξ. 2.1-11 
Ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες οἱ ἀπόστολοι ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό. Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας, καὶ ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι· καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός, ἐκάθισέ τε ἐφ᾿ ἕνα ἕκαστον αὐτῶν, καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος ῾Αγίου, καὶ ἤρξαντο λαλεῖν ἑτέραις γλώσσαις καθὼς τὸ Πνεῦμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθέγγεσθαι. ῏Ησαν δὲ ἐν ῾Ιερουσαλὴμ κατοικοῦντες ᾿Ιουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν· γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν. Ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· Οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι; Καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν, Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ ᾿Ελαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, ᾿Ιουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴν ᾿Ασίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες ῾Ρωμαῖοι, ᾿Ιουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ ῎Αραβες, ἀκούομεν λαλούντων αὐτῶν ταῖς ἡμετέραις γλώσσαις τὰ μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ;
Πεντηκοστή σήμερα, ημέρα εορτής και ευφρόσυνος, με την οποία εγκαινιάζεται η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο, το οποίο «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς ἐκκλησίας»[1]. Ο ευαγγελιστής Λουκάς, περιγράφει το γεγονός στις Πράξεις των Αποστόλων, απόσπασμα του οποίου ακούσαμε κατά την σημερινή Θεία Λειτουργία.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

Κυριακή 31η Μαΐου 2015

« …καὶ ὤφθησαν αὐτοῖς διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός … καὶ ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου…» (Πραξ. β΄, 3,4)

            Το αποστολικό ανάγνωσμα μάς παρουσιάζει σήμερα στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων, την ίδρυση της επί γης, της στρατευόμενης όπως λέγεται, Εκκλησίας του Χριστού. Η Αγία μας Εκκλησία προϋπήρχε της επί γης ιδρύσεώς της, αφού τα τρία πρόσωπα της Αγίας Τριάδος συνέστησαν Εκκλησία εν αυτώ, «αχρόνως», και μέσα από την ενότητα και την αγάπη που έχουν μεταξύ τους. «Πρότερον κτισθείσα, μετά ταύτα γεννάται εκ Θεού» μας λέγει ο Μέγας Αθανάσιος.
ΚΥΡΙΑΚΗ 31 ΜΑΪΟΥ 2015 – Η ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ
(Ιω. ζ΄ 37-52, η΄ 12) (Πράξ. β΄ 1-11)

Γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας

 «ούπω γαρ ήν Πνεύμα άγιον»

Eορτή μεγάλη σήμερα. Η Κυριακή της Πεντηκοστής είναι η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας. Πενήντα μέρες μετά από την Ανάσταση του Χριστού, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας εορτάζει την Αγία Πεντηκοστή. Έτσι καθιερώθηκε να ονομάζεται η τελευταία μεγάλη εορτή της πασχαλινής περιόδου. Όπως γνωρίζουμε την ημέρα της Πεντηκοστής φανερώνεται το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα. Μέχρι τότε, όπως μας αναφέρει το Ιερό Ευαγγέλιο “ούπω γαρ ήν Πνεύμα Άγιον”. Δηλαδή δεν μας ήταν μέχρι τότε γνωστό το Άγιο Πνεύμα, το οποίο από την ημέρα της Πεντηκοστής είναι έντονα παρών μέσα στην πραγματικότητα της Εκκλησίας μας που την καθοδηγεί εις πάσαν την αλήθειαν.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ

(Ἰω. 7, 37-52˙ 8, 12)

Οἱ πιστοὶ καὶ ἀγωνιστὲς ἄνθρωποι, λέγει ὁ Κύριος, λαμβάνουν μὲ ἀφθονία τὸ Ἅγιο Πνεῦμα καὶ μετατρέπονται σὲ πηγὴ ζωῆς: «ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ρεύσουσιν ὕδατος ζῶντος. Τοῦτο δὲ εἶπε περὶ τοῦ Πνεύματος οὗ ἔμελλον λαμβάνειν οἱ πιστεύοντες εἰς αὐτόν».
Κυριακή Κυριακῆς Πεντηκοστῆς 31.05.2015

(Πράξεων β΄ 1-11)

«Τό Πανάγιον Πνεῦμα»


Συχνά μέσα στήν Ἐκκλησία καί γενικῶς στούς χριστιανικούς κύκλους γίνεται λόγος γιά τό «πνεῦμα τῆς Πεντηκοστῆς» πού ἔπνευσε ἐκείνη τήν ἡμέρα στό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ. Καί προσευχόμαστε νά διατηρεῖται πάντα στήν Ἐκκλησία μας καί στίς καρδιές μας αὐτό τό ἴδιο πνεῦμα γιά νά ζοῦμε διαρκῶς μία αἰώνια Πεντηκοστή. Τί σημασία ὅμως ἔχει αὐτό γιά τούς χριστιανούς καί ἰδιαίτερα τούς ὀρθοδόξους;
Αποστολικό ανάγνωσμα
Κυριακής της Πεντηκοστής

(Πραξ. β' 1-11)

Από τα μεγαλύτερα γεγονότα τής πίστεώς μας σε Παγκόσμια κλίμακα είναι το γεγονός τής Πεντηκοστής. Δηλ. η έλευσις του Αγίου Πνεύματος και η ίδρυσις της Εκκλησίας τού Χριστού. Κατά την ημέρα αυτή οι μαθητές τού Χριστού “επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου”. Εφωτίσθηκαν και έλαβαν τα εφόδια της χάριτος για να γίνουν οι διδάσκαλοι πάσης τής οικουμένης    και φυσικά οι πρώτοι ιερουργοί των μυστηρίων τής σωτηρίας που κατά αποκλειστικό τρόπο κατέχει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας. Ήδη όμως με την καταγραφή των χαρακτηριστικών αυτών περάσαμε στο θέμα μας που είναι η Εκκλησία.
Και προβάλλει το ερώτημα τι είναι Εκκλησία;

Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Το κήρυγμα της Κυριακής: Κυριακή των Αγίων Πατέρων “Πάτερ ἃγιε τήρησον αὐτούς...”
Του Αρχιμανδρίτου Παϊσίου Λαρεντζάκη
Ιεροκήρυκος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης

“Πάτερ ἃγιε τήρησον αὐτούς...”

    Η αρχιερατική προσευχή του Κυρίου μας, περιλαμβάνει όλους τους ανθρώπους όλων των αιώνων. Δίνει όμως και μια ιδιαίτερη  θέση σ᾽ όσους δέχθηκαν και θα δεχθούν την σπορά του θείου λόγου σαν γη αγαθή και καρποφόρα. Γι᾽ αυτό ο Κύριος την υπέροχη και εξειρετική αυτή ώρα της επικοινωνίας του με τον Θεό Πατέρα, μεσιτεύει θερμότερα για εκείνους που πίστευσαν και θα πιστεύσουν σ᾽ Εκείνο που τον έστειλε και σ᾽ Αυτόν. Γι᾽ αυτούς παρακαλεί τον Πατέρα του να τους πάρει κάτω από τη σκέπη του τώρα, που αυτός θα έφευγε σωματικώς  από την γη. Όσο ήταν κοντά τους, τους φρουρούσε και τους προστάτευε Αυτός.
Κυριακή των 318 Πατέρων της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου - Ιησούς Χριστός, το Α και το Ω

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. κ´ 16-18, 28-36
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰωὰν ιζ΄ 1-13
 Ἦχος πλ.β´.– Ἑωθινόν: Ι´
ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω
1. Ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ
   Ἡ σημερινὴ Κυριακὴ εἶναι ἀφιερωμένη στοὺς ἁγίους Πατέρες τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συνῆλθε τὸ ἔτος 325 μ.Χ. στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας καὶ θεμελίωσε τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας στὸ θεανδρικὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ. Αὐτὴ τὴν ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ μᾶς παρουσιάζει ἡ εὐαγγελικὴ περικοπή, ἡ ὁποία εἶναι τμῆμα ἀπὸ τὴν ἀρχιερατικὴ προσευχὴ τοῦ Κυρίου· τὴν προσευχὴ ποὺ ἀπηύθυνε ὁ Χριστός μας ὡς Μέγας Ἀρχιερεὺς μετὰ τὸν Μυστικὸ Δεῖπνο καὶ λίγο πρὶν συλληφθεῖ.
Ερμηνευτικά σχόλια στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής των αγίων Πατέρων.
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 23η Μαΐου 2015.
(1ον)
Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής  των  αγίων  Πατέρων  είναι  μια περικοπή από το 17ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, στίχοι 1-13.Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Ιωάννης παραθέτει ένα απόσπασμα από την αρχιερατική προσευχή του Κυρίου. Με την βαρυσήμαντη αυτή προσευχή, ο Κύριος επισφραγίζει τα όσα επίσης βαρυσήμαντα, είπε προηγουμένως στούς μαθητές τουτην νύχτα του μυστικού δείπνου, ολίγον προ του πάθους του, τα οποία στο σύνολό τους αποτελούν την Καινή του Διαθήκη.Στις γραμμές που ακολουθούν προχωρούμε σε σύντομη ερμηνευτική ανάλυση της περικοπής.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

24 Μαΐου 2015
Κυριακή τῶν Πατέρων
(Πράξ. κ΄ 16 – 18, 28 – 36)
«Εἰσελεύσονται μετά τήν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς»

Γιά τελευταία φορά ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἔβλεπε τά ἀγαπητά του πρόσωπα ποὺ αὐτός εἶχε προσελκύσει στήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Ἐρχόταν πιά τό μαρτυρικό του τέλος. Σάν φιλόστοργος πατέρας ποὺ πλησιάζει ὁ θάνατός του, καλεῖ τά παιδιά του καί τά συμβουλεύει. Ἀνάμεσα στά ἄλλα χαρίσματα ποὺ τοῦ εἶχε δώσει ὁ Θεός, εἶχε καί τό προφητικό χάρισμα. Προφήτευσε λοιπόν ὅτι ὕστερα ἀπό τό θάνατό του, θά ἐμφανιστοῦν στόν κόσμο «λύκοι βαρεῖς», λύκοι ἄγριοι ποὺ θά κάνουν μεγάλη καταστροφή στό πνευματικό ποίμνιο.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Κυριακή 24η Μαΐου 2015

«…εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς

μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου·…» (Πραξ. κ΄, 29)

Εορτάζει σήμερα η Εκκλησίας μας αγαπητοί μου αδελφοί, την μνήμη των 318 θεοφόρων Πατέρων, οι οποίοι συνεκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας. Το αποστολικό ανάγνωσμα που επιλέγει για τη σημερινή ημέρα αναφέρεται στο ρόλο που θα έχουν οι Ποιμένες του Χριστού απέναντι στους «βαρείς λύκους» και η δράση των κάθε είδους αιρετικών μέσα στην Εκκλησία.
ΚΥΡΙΑΚΗ 24 ΜΑΪΟΥ 2015 
ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΘΕΟΦΟΡΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ
(Ιω. ιζ΄ 1-13) (Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36)

Η σωτήρια πίστη

«εγώ και ο Πατήρ εν εσμέν»

Η αλήθεια της πίστεως κρατήθηκε ανόθευτη μέσα από τους αγώνες που διεξήγαγαν μεγάλες μορφές της Εκκλησίας, η οποία για τη μεγάλη προσφορά τους θέλει να τους τιμά και να τους μνημονεύει. Έτσι, την τελευταία Κυριακή πριν από τη μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, αποδίδεται τιμή στους 318 θεοφόρους Πατέρες που λάμπρυναν με την παρουσία τους την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο που συγκλήθηκε στη Νίκαια το 325 μ.Χ. Οι Πατέρες όρθωσαν το ανάστημά τους εναντίον της αίρεσης του Αρείου και κράτησαν στερεά την πίστη. Διακήρυξαν με παρρησία και θάρρος ότι ο Ιησούς Χριστός είναι «ομοούσιος και ομότιμος τω Θεώ και Πατρί, δηλαδή Θεός αληθινός και εν σαρκί τέλειος άνθρωπος».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ἰω. 17, 1-13)

Σήμερα ἑορτάζουμε τὴ μνήμη τῶν 318 Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν μέρος στὴν Α΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τοῦ 325 στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας.

Ἀφορμὴ γιὰ τὴ σύγκληση τῆς Συνόδου ἦταν οἱ αἱρετικὲς διδασκαλίες τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος γεννήθηκε στὴ Λιβύη γύρω στὸ 260 καὶ σπούδασε στὴν Ἀλεξάνδρεια καὶ τὴν Ἀντιόχεια. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἀνέπτυξε  ἔντονη δράση, κηρυκτικὴ καὶ ἑρμηνευτική. Ἐνωρὶς ἄρχισε νὰ διατυπώνει τὶς κακοδοξίες του,
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ : 24-05-2015 :«Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ».
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Η ΑΙΩΝΙΟΣ ΖΩΗ»

Συνήθως ὅταν ἀκοῦμε νά γίνεται λόγος γιά τήν αἰώνια ζωή πολλοί θεωροῦμε ὅτι αὐτή ἀρχίζει μετά θάνατον. Στήν πραγματικότητα ὅμως ἡ «αἰώνιος ζωή» ἀρχίζει ἤδη ἀπ’ αὐτή τή ζωή. Ἀρχίζει ἀπό τό θάνατο τοῦ Χριστοῦ καί  ἀπό τήν ἀνάστασή Του. Καί σ” αὐτή μετέχουμε, ὅταν συσταυρούμεθα καί συνανιστάμεθα μαζί Του.
Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων  24.05.2015

(Πράξεων κ΄ 16-18, 28-36)

«Λύκοι Βαρεῖς»

 Μιλώντας στήν Μίλητο πρός τούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, προφήτευσε τόν ἐρχομό μέσα στό χριστιανικό ποίμνιο ἐπικινδύνων λύκων. Καί κάλεσε σέ ἐπιφυλακή τούς ποιμένες γιά τήν ἀπόκρουση αὐτῶν τῶν λύκων, πού σκοπός τους θά ἦταν νά κατασπαράξουν τά πρόβατα καί νά τά ὁδηγήσουν στήν ἀπώλεια. Καί σήμερα, πού ἡ Ἐκκλησία μας προβάλλει τίς μορφές ἁγίων ποιμένων της, τῶν Πατέρων τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ὁ λόγος γιά τούς λύκους γίνεται ἐπίκαιρος, μιά καί ποτέ δέν ἔλειψαν ἀπό τό προσκήνιο τῆς χριστιανικῆς ἱστορίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ 318 ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ – 24 ΜΑΪΟΥ 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ 318 ΠΑΤΕΡΩΝ

(Ἰω. 17, 1-13)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Τὴν σημερινὴ Κυριακή, Κυριακὴ μετὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Κυρίου καὶ πρὶν ἀπὸ τὴν Πεντηκοστή, ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τιμᾶ τὴν μνήμη τῶν ἀγίων 318 πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἔλαβαν μέρος στὴν πρώτη Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 325 μ. Χ. Ἡ Σύνοδος αὐτὴ εἶναι γνωστὴ γιὰ τοὺς ἀγῶνες τῶν ἀγίων πατέρων ἐναντίον τῆς φοβερῆς αἱρέσεως τοῦ Ἀρείου, ὁ ὁποῖος ὑποστήριζε ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι τὸ πρῶτο κτίσμα τοῦ Θεοῦ.
ΑΠΛΩΣ Η ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ Η΄ ΟΙ ΘΕΟΥΜΕΝΟΙ; 

Αποστολικό Ανάγνωσμα  Κυριακής
των Πατέρων τής Α΄ Οικουμενικής Συνόδου

(Πράξ. Αποστ. Κ΄ 16-18 & 28-36)

Την Κυριακή προ της Πεντηκοστής, η Αγία μας Εκκλησία τιμά την μνήμη των 318 θεοφόρων Πατέρων που συγκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 στην Νίκαια της Βιθυνίας.

Ο Ιερός Ευαγγελιστής Λουκάς, ο συγγραφέας τού Βιβλίου των Πράξεων, καταγράφει επακριβώς και με δέος τούς τελευταίους αυτούς λόγους του Απ. Παύλου, οι οποίοι είναι και προφητικοί, αφού αναφέρεται στην έλευση των λύκων, «λύκοι βαρείς» μετά την άφιξή μου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

“Αὕτη ἐστίν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί Σε τόν μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλας ᾽Ιησοῦν Χριστόν”  (᾽Ιωάν. 17,3)

α. Τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Κυριακῆς τῶν Πατέρων ἀποτελεῖ τμῆμα τῆς ἀρχιερατικῆς προσευχῆς τοῦ Κυρίου, τήν ὁποία ἀπηύθυνε πρός τόν Οὐράνιο Πατέρα Του λίγο πρίν ἀπό τή σύλληψή Του στόν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ. Ὁ Κύριος ἀναφέρεται στήν ὁλοκλήρωση τοῦ ἔργου Του ἐπί τῆς γῆς καί συνεπῶς στήν ἐκπλήρωση τῆς ἀποστολῆς πού Τοῦ ἀνέθεσε ὁ Θεός Πατέρας καί πού δέν ἦταν ἄλλη ἀπό τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, γεγονός πού συνιστᾶ ταυτοχρόνως, κατά τά δικά Του λόγια, καί τή δόξα τοῦ Θεοῦ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α´ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

῾Καί ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τούς μαθητάς ὀπίσω αὐτῶν᾽
(Πρ. ᾽Απ. 20, 30)

α. Δραματική ἔνταση χαρακτηρίζει τούς λόγους τοῦ ἀποστόλου Παύλου, καθώς ἀπευθύνεται στούς προσκεκλημένους ἀπό αὐτόν στήν Μίλητο πρεσβυτέρους τῆς ᾽Εκκλησίας τῆς ᾽Εφέσου: ἡ προσοχή τους πρέπει νά εἶναι ἄγρυπνη γιά τόν ἑαυτό τους καί τό ποίμνιό τους. Γιατί ἀφενός ὑπηρετοῦν τόν Κύριο, μέ τό αἷμα τοῦ ῾Οποίου συστήθηκε ἡ ᾽Εκκλησία, ἀφετέρου καιροφυλακτεῖ ὁ Πονηρός καί τά ὄργανά του προκειμένου νά ταράξουν καί νά ἀλλοιώσουν ὅ,τι ᾽Εκεῖνος ἔφερε ὡς σωτηρία. Τούς προβάλλει μάλιστα τό δικό του παράδειγμα: ἐπί τριετία συνεχῶς νύκτα καί ἡμέρα δέν σταμάτησε νά νουθετεῖ μέ δάκρυα τόν καθένα τους ξεχωριστά.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ ΤΗΣ Α΄ ΕΝ ΝΙΚΑΙΑ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

«Ἐγώ σέ ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς, τό ἔργον ἐτελείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καί νῦν δόξασόν με σύ, πάτερ, παρά σεαυτῷ»
(Ἰωάν. 17, 4-5)

α. Σέ ἄμεση ἀναφορά πρός τούς Πατέρες τῆς Α΄ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τούς ὁποίους ἑορτάζει σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. Παρμένο ἀπό τήν ἀρχιερατική προσευχή τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τονίζει αὐτό γιά τό ὁποῖο ἀγωνίστηκαν οἱ Πατέρες ἐν Συνόδῳ: τήν ἑνότητα καί ὁμοουσιότητα Αὐτοῦ μέ τόν Θεό Πατέρα καί  τό σωτηριῶδες ἔργο Του πάνω στή γῆ, γεγονός πού παραπέμπει στή σχέση τοῦ Ἴδιου πρός τούς ἀνθρώπους,

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

 Κυριακη των Αγιων Πατερων Ενωμένοι μαζί του
Ενωμένοι μαζί του
Η πραγματική δόξα
Στο ιερό Ευαγγέλιο της Κυριακής των Αγίων Πατέρων της Α’ Οικουμενικής Συνόδου ακούμε ένα τμήμα της λεγομένης αρχιερατικής προσευχής του Κυρίου μας· μιας προσευχής συγκλονιστικής που έκανε ο Κύριος μπροστά στους μαθητές του τη Μεγάλη Πέμπτη το βράδυ. Εκεί στο υπερώο της Ιερουσαλήμ μετά το Μυστικό Δείπνο ο Κύριος, αφού ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, είπε:
 Κυριακη των Αγιων Πατερων
Κατά τήν ἑβδόμη ἀπό τοῦ Πάσχα Κυριακή ἑορτάζει ἡ Ἐκκλησία μας τήν μνήμη τῶν ἁγίων 318 θεοφόρων Πατέρων τῆς Α’ ἐν Νικαίᾳ Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Ἡ μεγάλη αὐτή Σύνοδος συνεκλήθη, ὡς γνωστόν, ἀπό τόν πρῶτο χριστιανό αὐτοκράτορα, τόν Κωνσταντῖνο, στήν Νίκαια τῆς Βιθυνίας τόν Μάϊο τοῦ ἔτους 325, κατεδίκασε τήν αἵρεσι τοῦ Ἀρείου καί ἀνεκήρυξε τόν Χριστό Θεό, ὁμοούσιο πρός τόν Πατέρα. Στίς 29 Μαΐου βρίσκομε σέ πολλά χειρόγραφα νά σημειώνεται ἡ μνήμη τῶν Πατέρων τῆς Συνόδου αὐτῆς.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ 17-5-2015

Σήμερα ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς εἶπε: Μία ἄλλη φορά, καθὼς πηγαίναμε στὸν τόπο τῆς προσευχῆς, μᾶς συνάντησε μία νεαρὴ δούλη, ποὺ εἶχε μαντικὸ πνεῦμα καὶ ἡ ὁποία μὲ τὶς μαντεῖες τῆς ἔφερνε πολλὰ κέρδη στοὺς κυρίους της. Αὐτή, λοιπόν, ἀκολουθοῦσε ἐπίμονα τὸν Παῦλο κι ἐμᾶς καὶ φώναζε λέγοντας: «Οἱ ἄνθρωποι αὐτοὶ εἶναι δοῦλοι τοῦ Ὕψιστου Θεοῦ, ποὺ σᾶς ἀναγγέλλουν τὸ δρόμο τῆς σωτηρίας!» Κι αὐτὸ συνέχιζε νὰ τὸ κάνει πολλὲς μέρες. Κι ἐπειδὴ εἶχε κουραστεῖ πιὰ ὁ Παῦλος νὰ τὸ ἀκούει, στράφηκε καὶ εἶπε στὸ πνεῦμα: «Σὲ προστάζω στὸ ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νὰ βγεῖς ἀπ’  αὐτήν». Καὶ βγῆκε τὸ πνεῦμα τὴν ἴδια ἐκείνη ὥρα. Σὰν εἶδαν τότε οἱ κύριοί της πὼς χάθηκε ἡ ἐλπίδα τοῦ κέρδους τους, ἔπιασαν τὸν Παῦλο καὶ τὸ Σίλα καὶ τοὺς ἔσυραν στὸν τόπο σύναξης τοῦ κοινοῦ, στοὺς ἄρχοντες. Ἐκεῖ, τοὺς ὁδήγησαν μπροστὰ στοὺς στρατηγοὺς καὶ εἶπαν:
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
17 Μαΐου 2015
Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ
(Πράξ. ιστ΄ 16 – 32)
«Οὗτοι οἱ ἄνθρωποι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου εἰσίν»

Ὑπάρχουν δοῦλοι τοῦ Θεοῦ καί δοῦλοι τοῦ συμφέροντος. Οἱ πρῶτοι ἐλεύθεροι, οἱ δεύτεροι σκλάβοι. Φοβερή ἡ δουλεία τοῦ ὑλικοῦ συμφέρονοντος. Καταδυναστεύει πολλούς ἀνθρώπους. Σέ μία ἐποχή ποὺ τόσοι ὕμνοι ἀκούγονται γιά τήν ἐλευθερία τοῦ ἀτόμου, γιά τό σεβασμό τῆς προσωπικότητας τοῦ ἄλλου, οἱ δοῦλοι πολλαπλασιάζονται μέ γρήγορο ρυθμό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

Κυριακή 17η Μαΐου 2015

«Ἐγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν…» (Πραξ. ιστ΄, 16)

            Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα αδελφοί μου βλέπουμε τον Απόστολο Παύλο με τον μαθητή του Σύλλα, να βρίσκονται για πρώτη φορά σε Ευρωπαϊκό έδαφος, στους Φιλίππους της Μακεδονίας, τη σημερινή Καβάλα. Καθώς αναζητούν έναν τόπο για να προσευχηθούν στους δρόμους της πόλεως μια νεαρή κοπέλα και η οποία «έχουσα πνεύμα πύθωνος» προσέφερε υπηρεσίες μαντικής. Εκμεταλλευόμενη την περιέργεια των ανθρώπων για το επερχόμενο μέλλον, εντυπωσίαζε και σαγήνευε με τις απαντήσεις της, στηριζόμενη στη βοήθεια που της παρείχε το πονηρό Πνεύμα.
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΜΑΪΟΥ 2015 – ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ
(Ιω. θ΄ 1-38) (Πράξ. ιστ΄ 16-34)

Ακτινοβολούσα αλήθεια

«Ενίψατο, και ήλθε βλέπων»
   
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται σε μια τραγική ύπαρξη, η οποία στερείτο της δυνατότητας να απολαμβάνει το θείο δώρο της όρασης. Μόνο ακουστικά έπαιρνε πληροφορίες για τις ομορφιές της φύσης και την πραγματικότητα της ζωής. Δεν είχε θέαση εικόνων και πραγμάτων όπως τους υπόλοιπους συνανθρώπους του. Η ζωή του ήταν στην κυριολεξία ανυπόφορη και βυθισμένη στη δυστυχία και την τραγικότητα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

Τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ, τὸ ὁποῖο ἀκούσαμε στὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα εἰσάγεται μὲ ἕνα καίριο θεολογικὸ ζήτημα. Ποῖος ἦταν δηλαδὴ ὁ αἴτιος γιὰ τὴν τυφλότητα ἐκείνου τοῦ ἀνθρώπου.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ :17-05-2015 :«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΞΑΝΘΗΣ  ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                 

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΦΩΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ»

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀφηγεῖται τήν θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ  στήν σημερινή Εὐαγγελική περικοπή. Οἱ προφῆτες τῆς Π. Διαθήκης, περιγράφοντας τό ἔργο τοῦ ἀναμενόμενου Μεσσία, ἀναφέρουν ἀνάμεσα στίς διάφορες πτυχές του καί τήν «ἀνάβλεψιν τυφλῶν». Αὐτός λοιπόν πού ἔχει τήν ἐξουσία νά ξαναδίνει τό φῶς στούς τυφλούς δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν Μεσσία.
Κυριακή τοῦ Τυφλοῦ  17.05.2015

(Πράξεων ιστ΄ 16-34)

Ἐπειδή ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται ἀπό μαντεῖες, μέντιουμ, μελλοντολόγους καί τά τοιαῦτα, δέν θά ἦταν ἄσκοπο νά παρακολουθήσουμε ἀπό κοντά τήν στάση τοῦ Παύλου ἀπέναντι στό φαινόμενο. Ὁ ἀπόστολος τῆς Κυριακῆς ὁμιλεῖ γιά μία νεαρή κοπέλα μαντευομένη, πού θεραπεύθηκε ἀπό τόν Παῦλο.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ – 17 ΜΑΪΟΥ 2015
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

(Ἰω. 9, 1-38)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀναφέρεται στὴ θεραπεία τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ. Μὲ ἀφορμὴ αὐτὸ τὸ γεγονὸς ἔγινε ἀγώνας μεταξύ του πρώην τυφλοῦ καὶ τῶν Φαρισαίων. Ἕνας ἀγώνας ὁ ὁποῖος συνεχίζεται ἐδῶ καὶ δύο χιλιάδες χρόνια πάνω στὴ γῆ. Εἶναι ὁ πόλεμος καὶ ἡ διαμάχη μεταξὺ τῶν πνευματικὰ διεφθαρμένων ἀνθρώπων καὶ τῆς ἀλήθειας, μεταξὺ ἐκείνων ποὺ πολεμοῦν τὴν ἀλήθεια καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ

«Και σχίσμα ην εν αυτοίς…» (Ιωάν. 9, 16)

α. Μία οξεία αντιπαράθεση μεταξύ ιδεολογίας και εμπειρίας παρακολουθούμε στο σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα. Από τη μία οι θρησκευτικοί άρχοντες των Ιουδαίων, οι οποίοι αρνούνται να πιστέψουν στα μάτια τους και στη μαρτυρία των υπολοίπων συμπατριωτών τους. Από την άλλη ο εκ γενετής τυφλός, ο οποίος δεν κάνει τίποτε άλλο από το να μαρτυρεί ό,τι του συνέβη: την εμπειρία του από τη συνάντησή του με τον Χριστό. Κι αξίζει να σταθούμε στην αντιπαράθεση αυτή, γιατί μπορεί να θεωρηθεί τύπος για ό,τι συμβαίνει σε κάθε εποχή. Πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που αρνούνται τον Χριστό για λόγους θεωρητικούς, και πάντα θα υπάρχουν εκείνοι που Τον ομολογούν γιατί Τον ένιωσαν με όλη τους την ύπαρξη.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

῾Ποῦ ἐστιν ᾽Εκεῖνος;᾽ (᾽Ιωάν. 9, 12)

Μπροστά στό μεγάλο θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἀπό τόν ᾽Ιησοῦ οἱ ᾽Ιουδαῖοι τά χάνουν καί ἀναζητοῦν τόν αἴτιο: ῾Ποῦ ἐστιν ᾽Εκεῖνος;᾽ Κι ὁ πρώην τυφλός πού δέχεται τήν ἐρώτηση, δέν μπορεῖ νά δώσει ἀπάντηση, πέρα ἀπό τό ὄνομα τοῦ ᾽Ιησοῦ καί τό γεγονός τῆς θεραπείας του. Διότι ὁ Κύριος, τόν ῾Οποῖο ὁ τυφλός ἀγνοεῖ, τόν ἔστειλε πρός νίψη στήν κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ, ὁπότε ἐκεῖνος πιστεύοντας στόν λόγο καί ἀνταποκρινόμενος ὄντως θεραπεύεται. ᾽Αναζητοῦν λοιπόν οἱ ᾽Ιουδαῖοι τόν Χριστό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΥΦΛΟΥ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

῾μαντευομένη᾽ (Πρ. ᾽Απ. 16,17)

α. ῾Η θεραπεία ἀπό τόν ἀπόστολο Παῦλο μίας δαιμονισμένης κοπέλας μέ μαντικό πνεῦμα, τήν ὁποία ἐκμεταλλεύονταν ὁρισμένοι ἐπιτήδειοι, ὅπως καί ἡ μεταστροφή στήν χριστιανική πίστη ἑνός δεσμοφύλακα καί ἔπειτα καί τῆς οἰκογενείας του, ὅταν οἱ ἀπόστολοι Παῦλος καί Σίλας εἶχαν ριχτῆ στήν φυλακή ὑπέρ τοῦ ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ στούς Φιλίππους τῆς Μακεδονίας, εἶναι τό περιεχόμενο τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος τῆς Κυριακῆς τοῦ Τυφλοῦ. ῾Η περίπτωση μάλιστα τῆς κοπέλας, ἐπειδή παρουσιάζει πολλά ἐπικαιρικά στοιχεῖα – καί σήμερα δυστυχῶς παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα - εἶναι ἐκείνη πού μᾶς προκαλεῖ περισσότερο, γι᾽ αὐτό καί σ᾽ αὐτήν περισσότερο θά ἐπικεντρώσουμε τήν προσοχή μας.

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Κυριακή της Σαμαρείτιδος- Δίψα και πείνα
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. ια΄19-30
 ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰωάν. δ΄ 5-42
Ἦχος δ´.– Ἑωθινόν: Ζ´
ΔΙΨΑ ΚΑΙ ΠΕΙΝΑ
1. Τὸ «ὕδωρ τὸ ζῶν»
   Ἦταν ἤδη μεσημέρι, γύρω στὶς 12 ἡ ὥρα, ὅταν ὁ Κύριος ­κάθισε στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακὼβ γιὰ νὰ ξεκουραστεῖ. Βάδιζε μὲ τοὺς μαθητές Του πρὸς τὴ Γαλιλαία καὶ περνοῦσαν μέσα ἀπὸ τὴ Σαμάρεια. Ἐκεῖ, κοντὰ στὴν πόλη Συχάρ, σταμάτησε κατάκοπος ὁ Κύ­­ριος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία δίπλα στὸ πηγάδι. Διψοῦσε. Οἱ μα­θητὲς εἶχαν φύγει στὴν πόλη γιὰ νὰ ­ἀγοράσουν τρόφιμα. Καὶ καθὼς εἶδε μία Σαμαρείτιδα ποὺ ἦρθε στὸ πηγάδι γιὰ νὰ ἀντλήσει νερό, τῆς ζήτησε νὰ Τοῦ δώσει νὰ πιεῖ. Ξαφνιάστηκε ἡ γυναίκα καὶ μό­νο ποὺ τῆς μίλησε, διότι ἦταν γνωστὴ ἡ ἔχθρα μεταξὺ Ἰουδαίων καὶ Σαμαρειτῶν. Ὡστόσο ὁ Κύριος δὲν ἤθελε τὸ νερὸ μό­νο γιὰ νὰ ξεδιψάσει.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ 10-5-2015

Σήμερα ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς εἶπε: Οἱ χριστιανοὶ ποῦ εἶχαν διασκορπιστεῖ ἀπὸ τὰ Ἱεροσόλυμα μετὰ τὸ διωγμὸ ποὺ ἀκολούθησε τὸ λιθοβολισμὸ τοῦ Στεφάνου ἔφτασαν ὡς τὴ Φοινίκη, τὴν Κύπρο καὶ τὴν Ἀντιόχεια. Σὲ κανέναν δὲν κήρυτταν γιὰ τὸ Χριστὸ παρὰ μόνο στοὺς Ἰουδαίους. Ἀνάμεσά τους ἦταν καὶ μερικοὶ Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, ποὺ εἶχαν ἔρθει στὴν Ἀντιόχεια καὶ κήρυτταν στοὺς ἑλληνόφωνους Ἰουδαίους τὸ χαρμόσυνο μήνυμα, ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Κύριος. Ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου ἦταν μαζί τους, καὶ πολλοὶ ἦταν ἐκεῖνοι ποὺ πίστεψαν καὶ δέχτηκαν τὸν Ἰησοῦ γιὰ Κύριό τους.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή της Σαμαρείτιδος – Ιωάν. 4, 5-42 (10/5/2015)
Διάλογος ζωής και αλήθειας
Το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα, αγαπητοί μου αδελφοί, έχει μεγίστη σημασία για την πνευματική μας ζωή, αλλά και για τη διευθέτηση των σχέσεών μας με τους ανθρώπους και τον Θεό. Ο Χριστός, οδοιπορών προς τη Γαλιλαία, διέρχεται την περιοχή της Σαμάρειας και καθώς είναι κουρασμένος από την οδοιπορία στέκεται στο γνωστό και ιστορικό πηγάδι του Ιακώβ, για να ξεκουραστεί και να δροσιστεί. Και ενώ βρισκόταν εκεί, έρχεται μια γυναίκα με τη στάμνα στα χέρια, για να πάρει νερό. Και ξεκινά ανάμεσα στους δύο, στο Χριστό και στη Σαμαρείτιδα, ένας διάλογος ζωής, αποκάλυψης και σωτηρίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Απόστολος :Πράξ. ια΄19-30
Ευαγγέλιον: Ιωαν. δ΄ 5-42
10 Μαϊου 2015
«Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»
Η σημερινή Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι αφιερωμένη κυρίως στην ανάμνηση της συνομιλίας του Κυρίου με την Σαμαρείτιδα. Και είναι σοβαρή και σπουδαία η συζήτηση αυτή γιατί ορίζει την πνευματική υπόσταση του χριστιανισμού και απομακρύνει το ευαγγέλιο της νέας θρησκείας από την υλική έκφραση άλλων θρησκειών που γνωρίζει και λατρεύει ο τότε κόσμος.
Κυριακή Της Σαμαρείτιδος ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ «Έρχεται ώρα και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί προσκηνύσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»Του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών.
Σχόλια:Του Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης Συμεών.


Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ

«Έρχεται ώρα και νυν εστιν, ότε οι αληθινοί προσκυνηταί
προσκηνύσουσι τω Πατρί εν πνεύματι και αληθεία»

ΣΕ ΚΑΘΕ ΘΡΗΣΚΕΙΑ η λατρεία προσδιορίζει τις σχέσεις ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό. Ο άνθρωπος που πιστεύει, αισθάνεται πηγαία την ανάγκη να λατρεύει το Θεό και να προσεύχεται σ’ Αυτόν. Όσο, μάλιστα, πιο δυνατή είναι η πίστη, τόσο πιο μεγάλη είναι και η ανάγκη για προσευχή. Εξάλλου η πίστη ενός ανθρώπου υποστηρίζεται και ενισχύεται από την πίστη των άλλων. Σ’ αυτό έγκειται η σημασία της λειτουργίας και της κοινής λατρείας του Θεού. Της λατρείας που, σύμφωνα με τη βιβλική αντίληψη, έχει έντονο κοινοτικό χαρακτήρα. Αποτελεί την στάση και την προσφορά του πιστεύοντος λαού προς τον ζώντα και αληθινό Θεό που αποκαλύπτεται μέσα στο χρόνο και την ιστορία.
Ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής της Σαμαρείτιδος.
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 8η Μαΐου 2015.

Συνεχίζοντες τα ερμηνευτικά σχόλια στις Πράξεις, προχωρούμε στην ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής της Σαμαρείτιδος. Είναι μια περικοπή από το 11ο κεφάλαιο των Πράξεων, στίχοι 19-30. Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει, πως ο Χριστιανισμός εξαπλώθηκε προοδευτικά έξω από τα όρια της Παλαιστίνης και έφθασε μέχρι την Αντιόχεια και πως η μεγάλη αυτή πόλις της εποχής εκείνης συν τω χρόνω εξελίχθηκε σε ένα σπουδαίο ιεραποστολικό κέντρο, χάρις στην ιεραποστολική δράση του Βαρνάβα και του Παύλου.Στις γραμμές που ακολουθούν προχωρούμε σε σύντομη ερμηνευτική ανάλυση της περικοπής. 
 ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΪΟΥ 2015 – ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
(Ιω. δ΄ 5-42) (Πράξ. ια΄ 19-30)

Στις κορυφογραμμές της αλήθειας
«Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν»
Η ανακάλυψη του βαθύτερου νοήματος της ζωής περνά μέσα από την αλήθεια της Εκκλησίας, όπως μάς την αποκαλύπτει ο ίδιος ο Κύριος. Η σημερινή ευαγγελική περικοπή μάς βάζει ακριβώς μπροστά σ’ αυτή τη μεγάλη πρόκληση. Ν’ ανοίξουμε τον εαυτό μας, να τον καταστήσουμε διάφανο, για να δεχθεί τη μεγάλη αλήθεια της ζωής, η οποία είναι εκείνη που σώζει και ανεβάζει τον άνθρωπο στις πιο ψηλές πνευματικές κορυφογραμμές.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
10 Μαΐου 2015
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος
(Πράξ. ια΄ 19 – 30)

Πολλά εἶναι τά μηνύματα τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος ἀπό τίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων, ποὺ ἀνήκουν στὸν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ. Ἄς δοῦμε ὁρισμένα, ἀδελφοί μου.

Πρῶτον, ὅτι ὁ Θεός εἶναι παντοδύναμος καί ἀπό τό πικρό βγάζει γλυκύ. Μετά τό λιθοβολισμό τοῦ Στεφάνου ἔγινε διωγμός ἐναντίον τῶν χριστιανῶν στά Ἱεροσόλυμα καί οἱ χριστιανοί σκορπίστηκαν στά γύρω μέρη. Μ’ αὐτόν τόν τρόπο διαδόθηκε ἡ χριστιανική πίστη στή Φοινίκη, τήν Κύπρο καί τήν Ἀντιόχεια. Αὐτό ποὺ φαινομενικά θά ἔβλαπτε τήν Ἐκκλησία, μέ τήν προστασία τοῦ Θεοῦ ἔγινε αἰτία γιά τήν ἐπέκταση καί τήν ἐνίσχυσή της.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

῾ώρα δε ην ωσεί έκτη᾽ (Ιωάν. 4,6)

 α. Το εκτενές ευαγγελικό ανάγνωσμα έχει ως περιεχόμενο τη συνάντηση του Κυρίου Ιησού Χριστού με μία γυναίκα Σαμαρείτισσα, αμφιβόλου ηθικής ποιότητας όπως αποδεικνύεται, (είχε στο ενεργητικό της ήδη πέντε άνδρες και συζούσε με έναν έκτο),  την οποία όμως όχι μόνον δεν αποστρέφεται, όπως θα περίμενε κανείς από έναν ῾έντιμο᾽ Ιουδαίο, αλλά την προκαλεί σε συζήτηση, της αποκαλύπτει την προσωπική της ζωή, φτάνει μάλιστα στο σημείο να της αποκαλύψει και βαθύτατες θεολογικές αλήθειες για τον Θεό και το πώς λατρεύεται Αυτός,
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

῾Οὐκέτι διά τήν σήν λαλιάν πιστεύομεν…(᾽Ιωάν. 4, 42)

α. Ὁ Κύριος στό σημερινό Εὐαγγέλιο συναντᾶται μέ μιά γυναίκα Σαμαρείτιδα, ῾παρά τό φρέαρ τοῦ ᾽Ιακώβ᾽, καί παρ’ ὅλο πού πρόκειται ὄχι καί τόσο γιά μιά ῾ἠθική᾽ περίπτωση – μέ πέντε ἄνδρες στό παρελθόν της καί μ᾽ ἕναν πού συζεῖ χωρίς νά εἶναι ὁ κανονικός της ἄνδρας – τῆς ἀποκαλύπτει βασικές ἀλήθειες περί τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ καί τοῦ τρόπου πού πρέπει κανείς νά Τόν λατρεύει καί νά Τόν προσκυνᾶ. Προφανῶς ἐκτιμώντας ὄχι βεβαίως τήν ἠθική της κατάσταση - ἐμμέσως ἀσκεῖ ἔλεγχο γι᾽ αὐτήν - ἀλλά τήν ἀναζήτησή της, ὅπως φανερώνεται ἀπό τά ἐρωτήματα πού τήν ἀπασχολοῦν καί πού τά θέτει ἐνώπιον τοῦ Κυρίου, μόλις ἀντιλαμβάνεται ὅτι τῆς μιλᾶ ὡς προφήτης.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)

῾χρηματίσαι πρῶτον ἐν ᾽Αντιοχείᾳ τούς μαθητάς Χριστιανούς᾽ (Πρ. ᾽Απ. 11, 26)

α. Τό γεγονός ὅτι γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία οἱ μαθητές τοῦ Χριστοῦ ὀνομάστηκαν Χριστιανοί - στήν ᾽Αντιόχεια ὅπου οἱ πλεῖστοι ἦταν ἑλληνιστές λεγόμενοι ᾽Ιουδαῖοι: ᾽Ιουδαῖοι δηλαδή πού ζοῦσαν ἐκτός ῾Ιεροσολύμων καί μιλοῦσαν τήν ἑλληνική ὡς μητρική τους γλώσσα – εἶναι ἐξόχως σημαντικό, δεδομένου ὅτι ἔκτοτε ἡ πίστη στόν Χριστό ἔγινε τό καθοριστικό στοιχεῖο ταυτότητας ἐκείνων πού τήν ἀποδέχονταν, σέ βαθμό μάλιστα πού σέ περιόδους διωγμῶν κατά τῆς χριστιανικῆς πίστεως ἡ δήλωση αὐτή νά ἀντικαθιστᾶ καί τό ἴδιο τό ὄνομα τῶν ὑποψηφίων μαρτύρων.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

Κυριακή 10η Μαΐου 2015

«Ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον…» (Πραξ. ια΄, 25)

Καθώς συνεχίζουμε και αυτή την Κυριακή, αδελφοί μου, με το αποστολικό ανάγνωσμα από το βιβλίο των Πράξεων, βλέπουμε πως διαδόθηκε ιστορικά το Ευαγγέλιο στον κόσμο, αλλά νιώθουμε πως είναι ταυτόχρονα και ένα Θεόπνευστο κείμενο γεμάτο από τη Θεία Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42)

Μᾶς λέγει τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα ὅτι κάποτε ὁ Κύριος, κουρασμένος καὶ διψασμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία, στάθμευσε παρὰ τὸ φρέαρ τοῦ Ἰακώβ. Ἐκεῖ συνάντησε μία γυναῖκα ἀπὸ τὴ Σαμάρεια καὶ τῆς προσέφερε τὴ σωτηρία. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἐπέλεξε νὰ πάει καὶ νὰ ἀντλήσει νερὸ τὴν ὥρα τοῦ μεγάλου καύματος, ὅταν δηλαδὴ ἐκ τῶν πραγμάτων δὲν βρισκόταν κανεὶς ἄλλος ἐκεῖ. Ἴσως ἔτσι ἤθελε νὰ ἀποφύγει τὰ σκωπτικὰ καὶ προσβλητικὰ σχόλια εἰς βάρος της γιὰ τὴν ἄστατη προσωπική της ζωή. Στὸ φρέαρ συνάντησε τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο δὲν τὴν κατέκρινε, ἀλλὰ τὴν ἕλκυσε στὴν ἀγάπη του καὶ τὴ μετάνοια.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ :10-05-2015 :«Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ»
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ  ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ                                        

«Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ»

Ὁ Κύριος στήν συνομιλία του μέ τήν Σαμαρείτιδα στό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ σταματᾶ πρὸς στιγμὴν τὴν ὑψηλὴ διδασκαλία Του περὶ τοῦ «ζῶντος ὕδατος» γιὰ νὰ ἔρθει σὲ ἕνα ζήτημα ἄμεσα προσωπικό. «Ὕπαγε φώνησον τόν ἄνδρα σου». Τὸ κάνει γιὰ νὰ ξυπνήσει μιὰ συνείδηση ποὺ μένει ναρκωμένη. Γιὰ νὰ μπορέσει ἡ γυναίκα νὰ δεῖ τὶς μεγάλες ἀλήθειες, ποὺ σὲ λίγο θὰ τῆς ἀποκαλύψει.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος  10.05.2015

(Πράξεων ια΄ 19-30)

«Μία ἀποτελεσματική Συνεργασία»

     Ἕνας ἀναγνωρισμένος Ἀπόστολος, ὁ ἀπόστολος Βαρνάβας σέ μία ἀπό τίς πιό κρίσιμες στιγμές γιά τόν Χριστιανισμό, σπεύδει καί ζητάει τήν βοήθεια τοῦ Παύλου, ἀκόμα μαθητευόμενου στήν νέα πίστη καί οἱ δύο μαζί τρέχουν στήν Ἀντιόχεια γιά νά βοηθήσουν «Ἐξῆλθεν δέ εἰς Ταρσόν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον» (Πράξεων ια΄ 25). Ἡ κίνηση αὐτή τοῦ Βαρνάβα μᾶς διδάσκει καί μᾶς ἀκόμα καί σήμερα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ – 10 ΜΑΪΟΥ 2015
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42) 

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί,

Σέ κάθε πίστη ἡ λατρεία προσδιορίζει τίς σχέσεις ἀνάμεσα στόν ἄνθρωπο καί τόν Θεό. Ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει αἰσθάνεται πηγαῖα τήν ἀνάγκη νά λατρεύει τόν Θεό καί νά προσεύχεται σ’ Αὐτόν. Ὅσο μάλιστα πιό δυνατή εἶναι ἡ πίστη, τόσο πιό μεγάλη εἶναι καί ἡ ἀνάγκη γιά προσευχή. Ἐξάλλου ἡ πίστη ἑνός ἀνθρώπου ὑποστηρίζεται καί ἐνισχύεται ἀπό τήν πίστη τῶν ἄλλων. Σ’ αὐτό ἔγκειται ἡ σημασία τῆς λειτουργίας καί τῆς κοινῆς λατρείας τοῦ Θεοῦ. Τῆς λατρείας πού, σύμφωνα μέ τή βιβλική ἀντίληψη, ἔχει ἔντονο κοινοτικό χαρακτήρα. Ἀποτελεῖ τή στάση καί τήν προσφορά τοῦ πιστεύοντος λαοῦ πρός τόν ζῶντα καί ἀληθινό Θεό πού ἀποκαλύπτεται μέσα στό χρόνο καί τήν ἱστορία.

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Κυ­ρια­κὴ Ε΄ τῆς Σα­μα­ρεί­τι­δος
18 Μα­ΐ­ου 2014
Ἰ­ω­άν­νου δ΄, 5-42

Χρι­στὸς Ἀ­νέ­στη!

Ἡ ἀ­να­κά­λυ­ψη τοῦ βα­θύ­τε­ρου νο­ή­μα­τος τῆς ζω­ῆς, ἀ­γα­πη­τοὶ μου ἀ­δελ­φοί, περ­νᾶ μέ­σα ἀ­πὸ τὴν ἀ­λή­θεια τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας, ὅ­πως μᾶς τὴν ἀ­πο­κα­λύ­πτει ὁ ἴ­διος ὁ Κύ­ριος. Ἡ ση­με­ρι­νὴ εὐ­αγ­γε­λι­κὴ πε­ρι­κο­πὴ μᾶς βά­ζει ἀ­κρι­βῶς μπρο­στὰ ἀ­πὸ αὐ­τὴ τὴ με­γά­λη πρό­κλη­ση. Νὰ ἀ­νοί­ξου­με τὸν ἑ­αυ­τό μας, νὰ τὸν κα­τα­στή­σου­με δι­ά­φα­νο, γιὰ νὰ δε­χθεῖ τὴ με­γά­λη ἀ­λή­θεια τῆς ζω­ῆς, ἡ ὁ­ποί­α εἶ­ναι ἐ­κεί­νη ποὺ σώ­ζει καὶ ἀ­νε­βά­ζει τὸν ἄν­θρω­πο στὶς πιὸ ψη­λὲς πνευ­μα­τι­κὲς κο­ρυ­φο­γραμ­μές.
Χριστός Ανέστη! Αγαπητοί. Πέμπτη Κυριακή  από το Πάσχα, Κυριακή της Σαμαρείτιδος, και το άγιο Ευαγγέλιο περιέχει τον μοναδικό και ανεπανάληπτο διάλογο του Ιησού Χριστού με τη Σαμαρείτιδα γυναίκα. Πήγαινε για τη Γαλιλαία ο Κύριος και πέρασε από τη Σαμάρεια για να βρει τη μεγάλη αυτή ψυχή, που ζούσε στο σκοτάδι αλλά έψαχνε με την ίδια και μεγαλύτερη ορμή και το φως. Μυστήριο ο άνθρωπος. Άβυσσος ο άνθρωπος.
 Ε΄ ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ (Σαμαρείτιδος) Ευαγγέλιο : Ιω. 4, 5-42

Ο ΣΩΤΗΡΙΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΝΤΑΝΟ ΝΕΡΟ

Εν ολίγοις

Όταν ο άνθρωπος ανακαλύψει την ύπαρξη του Θεού, η ζωή του προσανατολίζεται διαφορετικά και διακατέχεται από ένα αισιόδοξο νόημα. Είναι τόση η πνευματική ευφορία που τον διακρίνει, ώστε να επιθυμεί να τη γνωρίσουν και οι άλλοι για να μετέχουν κι αυτοί στον πλούτο της χάριτος του Θεού.
 ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42)

Φτά­νον­τας ὁ Κύ­ρι­ος, κου­ρα­σμέ­νος καὶ δι­ψα­σμέ­νος, στὴν πό­λη Συ­χέμ, ἔ­κα­τσε κον­τὰ στὸ πη­γά­δι τοῦ Ἰ­α­κώβ, ὥ­στε νὰ ξε­κου­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τὴν ὁ­δοι­πο­ρί­α καὶ τὸ με­ση­με­ρια­νὸ καῦ­μα. Στὴν πη­γὴ τοῦ νε­ροῦ κα­τέ­φτα­σε καὶ μί­α γυ­ναί­κα ἀ­πὸ τὴ Σα­μά­ρει­α, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πέ­λε­ξε νὰ πά­ει καὶ νὰ ἀν­τλή­σει νε­ρὸ τὴν ὥ­ρα τοῦ με­γά­λου καύ­μα­τος, ὅ­ταν δη­λα­δὴ ἐκ τῶν πραγ­μά­των δὲν βρι­σκό­ταν κα­νεὶς ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Ἴ­σως ἔ­τσι ἤ­θε­λε νὰ ἀ­πο­φύ­γει τὰ σκω­πτι­κὰ καὶ προ­σβλη­τι­κὰ σχό­λι­α εἰς βά­ρος της γιὰ τὴν ἄ­στα­τη καὶ ἁ­μαρ­τω­λὴ ζω­ή της. Στὸν χῶ­ρο τῆς πη­γῆς ἡ γυ­ναί­κα συ­ναν­τᾶ τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὄ­χι μό­νο δὲν τὴν κα­τα­κρί­νει, ἀλ­λὰ τὴν ἑλ­κύ­ει στὴν ἀ­γά­πη του, στὴ με­τά­νοι­α καὶ τὴ σω­τη­ρί­α.

Σάββατο 2 Μαΐου 2015

Ερμηνευτικά σχόλια στην ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Παραλύτου.
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 2α Μαΐου 2015.
(1ον)
Η ευαγγελική περικοπή της Κυριακής του Παραλύτου είναι μια περικοπή από το 5ο κεφάλαιο του κατά Ιωάννην ευαγγελίου, στίχοι 1-15. Αναφέρεται στην θεραπεία ενός παραλύτου, τον οποίον ο Κύριος εθεράπευσε καθ’ όν χρόνον βρισκόταν στην πόλη της Ιερουσαλήμ, την οποία επισκέφθηκε με την ευκαιρία κάποιας εορτής των Ιουδαίων.Στις γραμμές που ακολουθούν προχωρούμε σε σύντομη ερμηνευτική ανάλυση της περικοπής. 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 3-5-2015
Σήμερα ἡ περικοπὴ ἀπὸ τὶς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων μᾶς εἶπε: Περνώντας ὁ Πέτρος ἀπ’ ὅλες αὐτὲς τὶς ἐκκλησίες, κατέβηκε καὶ στοὺς χριστιανοὺς ποὺ κατοικοῦσαν στὴν Λύδδα. Ἐκεῖ βρῆκε κάποιον ἄνθρωπο ποὺ λεγόταν Αἰνέας. Αὐτὸς ἦταν ὀκτὼ χρόνια κατάκοιτος, ἐπειδὴ ἦταν παράλυτος. Ὁ Πέτρος τοῦ εἶπε: «Αἰνέα, σὲ γιατρεύει ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Σήκω καὶ στρῶσε τὸ κρεββάτι σου». Καὶ αὐτὸς ἀμέσως σηκώθηκε. Ὅλοι ὅσοι κατοικοῦσαν στὴν Λύδδα καὶ στὸν Σάρωνα τὸν εἶδαν καὶ δέχτηκαν τὸν Ἰησοῦ γιὰ Κύριό τους.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
3 Μαΐου 2015
Κυριακή τοῦ Παραλύτου
(Πράξ. θ΄ 32 – 42)
«Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός. Ταβιθά, ἀνάστηθι»

Ὁ ἀπόστολος Πέτρος, ὁ λαγός ποὺ ἔγινε λιοντάρι, πηγαίνει παντοῦ καί κηρύττει σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως νά πιστεύουν στό Χριστό καί νά μετανοοῦν. Ἔρχεται στή Λύδδα, μία παραλιακή πόλη τῆς Παλαιστίνης. Ἐκεῖ ἕνας δυστυχισμένος ἄνθρωπος, ὁ Αἰνέας, εἶναι κατάκοιτος ὀκτώ ὁλόκληρα χρόνια. Παράλυτος θά πέθαινε ἄν δέν περνοῦσε ἀπό τήν πόλη του ὁ Πέτρος, ὁ ὁποῖος μέ μόνο τό λόγο του τόν ἔκανε καλά. Ὁ Αἰνέας σηκώθηκε ἀμέσως, στάθηκε στά πόδια του καί ὑπακούοντας στόν ἀπόστολο σηκώνει τό κρεββάτι στόν ὦμο καί βαδίζει.
Κυριακή Παραλύτου  03.05.2015

(Πράξεων θ΄ 32-42)

Θά ἤθελα στό κήρυγμά μου αὐτό νά σᾶς μεταφέρω νοερῶς στό ὑπερῶο ἐκεῖνο τῆς Ἰόππης καί νά σταθοῦμε μέ προσοχή γιά νά ἀκούσουμε τόν θρῆνον πού οἱ φτωχοί καί κατατρεγμένοι κάνουν πάνω ἀπό τό λείψανο τῆς Ταβιθᾶ, μιᾶς ἀληθινῆς μαθήτριας τοῦ Χριστοῦ, πού ἦταν “πλήρης ἀγαθῶς ἔργων καί ἐλεημοσυνῶν” (Πράξεων θ΄ 36). Ἡ σκηνή θά μᾶς συγκλονίσει καί θά μᾶς διδάξει.
ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

῾μηκέτι αμάρτανε, ίνα μη χείρόν σοί τι γένηται᾽
(Ιωάν. 5, 14)

α. Ο παράλυτος του σημερινού αναγνώσματος τριάντα οκτώ έτη ανέμενε την ίασή του με τον θαυματουργικό τρόπο δι᾽ αγγέλου που πρόσφερε η προβατική κολυμβήθρα. Και τελικώς γι᾽ αυτόν η ίαση έρχεται από εκεί που δεν το περιμένει:  από τον Ιησού Χριστό. Το παράπονο που τον κατέτρωγε:  ῾ἄνθρωπον ουκ έχω᾽, υπερβαίνεται, καθώς δέχεται την επίσκεψη του ενανθρωπήσαντος Θεού, του τελείου Θεού και τελείου ανθρώπου, ο Οποίος θα τον θεραπεύσει όχι μόνον από τη σωματική του παραλυσία, αλλά και από το αίτιο αυτής, την αμαρτία, που συνιστά την πνευματική παραλυσία του ανθρώπου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ)

῾῎Ανθρωπον οὐκ ἔχω᾽

῞Ενα θαῦμα ὑπομονῆς καί ἐλπίδας εἶναι ὁ παράλυτος τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος τῆς σημερινῆς Κυριακῆς, πρίν νά δεχθεῖ τό θαῦμα τῆς θεραπείας του ἀπό τόν Κύριο ᾽Ιησοῦ Χριστό. Τριάντα ὀχτώ χρόνια ὑπέμενε καί ἤλπιζε γιά τή θεραπεία του, προσδοκώντας ὅτι κάτι θά συνέβαινε ὥστε καί αὐτός νά δεχθεῖ τήν ἰαματική ἀναταραχή τῶν ὑδάτων καί νά γίνει ὑγιής. Κι ἡ θαυμαστή αὐτή ὑπομονή καί προσμονή του ἐπιβραβεύεται ἀπό τόν Θεό μέ μοναδικό τρόπο: ὄχι κάποιος ἄνθρωπος, ἀλλ᾽ ὁ ἴδιος ὁ ἐν σαρκί Θεός, ὁ τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος᾽ ᾽Ιησοῦς Χριστός, ἔρχεται πρός θεραπεία του. Τό παράπονό του ῾ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τό ὕδωρ βάλῃ με εἰς τήν κολυμβήθραν᾽, εἰσπράττει ὡς ἀπάντηση τήν παρουσία τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ (ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ)
῾Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς ὁ Χριστός᾽ (Πρ. ᾽Απ. 9, 34)

α. Τό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ἀπό τίς Πράξεις τῶν ᾽Αποστόλων στοιχεῖ στό εὐαγγελικό τῆς Κυριακῆς τοῦ Παραλύτου: ὅπως ὁ Κύριος θεράπευσε τόν ἐπί τριάντα ὀκτώ ἔτη εὑρισκόμενο παράλυτο τῆς προβατικῆς λεγόμενης κολυμβήθρας τῆς Βηθεσδά, τό ἴδιο καί ὁ ἀπόστολος Πέτρος θεραπεύει κατά τήν πορεία του πρός τήν Λύδδα καί τόν ἐπί ὀκτώ ἔτη κείμενο παράλυτο Αἰνέα. ῾Ο τρόπος μάλιστα πού ἀπευθύνεται ὁ ἀπόστολος στόν ἄνθρωπο αὐτό - ῾Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾽Ιησοῦς ὁ Χριστός᾽: Αἰνέα, σοῦ δίνει τήν ἴαση ὁ ᾽Ιησοῦς πού εἶναι ὁ Χριστός – θεωρεῖται ἰδιαιτέρως σημαντικός, ἀφοῦ συνιστᾶ θά λέγαμε μία μικρή ὁμολογία πίστεως περί τοῦ Κυρίου.
Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής του Παραλύτου: Η προσφορά της Ορθοδόξου Ελληνίδος
Αρχιμ. Ιωήλ  Κωνστάνταρος

(Πραξ. θ' 32-42) 

Πολλοί είναι εκείνοι που ισχυρίζονται ότι η γυναίκα μπορεί να αναδειχθεί σε όλα τα έργα και επαγγέλματα. Υπάρχουν όμως  και κάποια τα οποία είναι κατάλληλα μόνο γι' αυτήν.

Η ανατροφή των τέκνων, αλλά και τα έργα που έχουν να κάνουν με τον πόνο τού ανθρώπου και γενικώς τα έργα τής κοινωνικής πρόνοιας, απαιτούν τα ψυχικά χαρίσματα που ο Θεός της έχει χαρίσει.

Παρασκευή 1 Μαΐου 2015

Κυριακή του Παραλύτου – Θεραπεία σώματος και ψυχής

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Πράξ. θ´ 32 - 42
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ἰωάν. ε΄ 1-15
Ἦχος. γ΄– Ἑωθινόν: Ε΄
ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΩΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΨΥΧΗΣ
1. Ὁ Κύριος βλέπει τὸν ἀγώνα μας
   Ἰδιαίτερα παρήγορο καὶ ἐλ­πιδοφόρο εἶναι τὸ θαῦμα ποὺ μᾶς παρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπή.

   Ἡ σκηνὴ ἐκτυλίσσεται στὰ Ἱε­­­ροσόλυμα, σὲ κάποια μικρὴ λίμνη μὲ τὸ ὄνομα ­«Βηθεσδά», ἡ ὁποία ­βρισκόταν κοντὰ στὴν πύλη τοῦ ­τείχους ἀπ’ ὅπου περνοῦσαν τὰ ­πρό­βατα. Γύ­ρω ἀπὸ τὴ λίμνη αὐτὴ ἦ­­­­ταν πέντε θολωτὰ ὑπόστε­γα, ὅ­­­που ἔβλεπε κανεὶς ἕνα ­θέαμα τραγικό: πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χω­λῶν καὶ ἄλλων ­ἀν­­­­­θρώπων ποὺ ἔπασχαν ἀ­­­πὸ κάποια παραλυσία. Ἦ­­­ταν σωριασμένοι κάτω ἀπὸ τὰ ὑπόστεγα καὶ περίμεναν. Τί περί­μεναν;... Τὸ θαῦμα! ­Διότι κα­τὰ καιροὺς συ­νέβαινε κάτι ­ἐκ­πληκτικό: ἄγγελος ­κατέβαινε ἀπὸ τὸν οὐ­ρανὸ καὶ «ἐτάρασσε τὸ ὕ­­­­δωρ». Καὶ τότε ὅ­­­ποιος ­προλάβαινε πρῶτος νὰ μπεῖ στὴ λίμνη, ὅποια ἀρ­ρώστια κι ἂν εἶχε, γινόταν ­ἀμέσως ὑγιής! 
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Απόστολος: Πραξ. θ΄ 32-42
Ευαγγέλιο: Ιωάν. ε΄ 1-15
3 Μαΐου 2015
«Θέλεις υγιής γενέσθαι; Απεκρίθη αυτώ ο ασθενών. Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω» (Ιώαν. Ε΄ 6-7)
Ο άνθρωπος, σαν αποτέλεσμα της παρακοής και της πτώσης, οδηγήθηκε σταδιακά τόσο σε ψυχοπνευματική φθορά, όσο και σε σωματική φθορά. Αυτή η διπλή φθορά κατέστησε οδυνηρή τη ζωή του ανθρώπου σε προσωπικό επίπεδο και παράλληλα τον αποστασιοποίησε από τους άλλους ανθρώπους. Σαν αποτέλεσμα αυτής της αποστασιοποίησης ο άνθρωπος όχι μόνο αδιαφορεί για τους άλλους, αλλά παράλληλα προβάλλει σαν ύψιστη αρχή την αποκλειστική εξυπηρέτηση του εαυτού του. Αυτή η νοοτροπία, επειδή με την πάροδο του χρόνου απέκτησε γενικό χαρακτήρα, οδήγησε σε μια παραμόρφωση την ανθρώπινη κοινωνία αλλά παράλληλα κατέστησε τη ζωή των ανθρώπων σε προσωπικό επίπεδο «βίον αβίωτον».
ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΜΑΪΟΥ 2015 ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
(Ιω. ε΄ 1-15) (Πράξ. θ΄ 32-42)

 Ο ιατρός ψυχών και σωμάτων

«Άνθρωπον ουκ έχω»

Τριανταοκτώ ολόκληρα χρόνια ο παράλυτος του σημερινού Ευαγγελίου δεχόταν ένα από τα πιο απαίσια κτυπήματα της ζωής και περνούσε την δική του δοκιμασία. Ίσως διάνυσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του κάτω από τη στοά της θαυματουργικής κολυμβήθρας του Σιλωάμ. Μάταια όμως περίμενε ένα άνθρωπο που θα τον συμπονούσε και θα του έδινε χείρα βοηθείας για να εισέλθει στην κολυμβήθρα μόλις θα ταρασσόταν το ύδωρ.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή του Παραλύτου – Ιωάν. 5, 1 – 15 (3/5/2015)
Η αξία της υπομονής
Μεγάλο πλήθος ασθενών, αγαπητοί μου αδελφοί, ανέμενε, επί σειρά ετών, την Θεϊκή επέμβαση και θεραπεία, στην δεξαμενή της Βηθεσδά, πλησίον της Προβατικής Πύλης των Ιεροσολύμων, όπως μας πληροφορεί το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Ένας απ’ αυτούς, κάθε φορά, υφίστατο την ευεργετική αγγελική παρουσία και έβρισκε την υγεία του, έχοντας δοκιμαστεί, όμως, σκληρά στο καμίνι της υπομονής και της καρτερίας. Στην περίπτωσή μας, ένας παραλυτικός δέχεται τη σωτηρία στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, στον Οποίο διεκτραγωδεί την κατάστασή του, την απόλυτη μοναξιά του, την αδιαφορία των ανθρώπων, αλλά και το μέγεθος της υπομονής του, η οποία προσελκύει, τελικά, το έλεος του Θεού και επιφέρει την θεραπεία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. 5, 1-15)

Τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα μᾶς λέγει πὼς κάτω ἀπὸ τὶς πέντε στοὲς τῆς κολυμβήθρας Βηθεσδὰ κατέκειτο πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ ἀνήμπορων ἀνθρώπων. Ἐκεῖ ἀκούγονταν στεναγμοὶ ἀπελπισίας καὶ κραυγὲς πόνου, παράπονα καὶ μεμψιμοιρίες. Ταυτόχρονα ἀκούγονταν ἱκεσίες καὶ παρακλήσεις, ὥστε οἱ ἄρρωστοι νὰ βροῦν βοήθεια καὶ παρηγοριὰ στὶς ταλαιπωρίες τους. Αὐτὴ εἶναι ὄντως μία συγκλονιστικὴ εἰκόνα τῆς ἀνθρωπίνης δυστυχίας, ἡ ὁποία μὲ πολὺ παραστατικὸ τρόπο ἀποτυπώνει τὴ θλίψη, τὴν ὀδύνη καὶ τὸν πόνο τῶν ἀνθρώπων.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ 3 ΜΑΪΟΥ 2015
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. ε΄ 1-15)

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀνάμεσα στά ἀναρίθμητα θαύματα τοῦ Κυρίου τό θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Βηθεσδᾶ φέρνει ἕνα ἰδιαίτερο μήνυμα στούς ἀνθρώπους τῆς ἐποχῆς μας. Δέν ἀποκαλύπτει μόνο τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, ἀλλά καί τό κρυφό δρᾶμα τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνθρώπου τῆς ἠλεκτρονικῆς ἐποχῆς, τό δρᾶμα τῆς μοναξιᾶς, πού ἐπιδημιακά ἁπλώνεται στίς προηγμένες κοινωνίες καί ἀπειλεῖ τήν ἰσορροπία τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ἡ μοναξιά, αὐτή ἡ κατάρα τῆς ἐποχῆς μας,
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ TOY ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

Κυριακή 3η Μαΐου 2015

«…ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει…» (Πραξ. θ΄, 36)

Όλα τα αποστολικά αναγνώσματα μέχρι την Πεντηκοστή, αγαπητοί μου αδελφοί, είναι παρμένα από τις Πράξεις των Αποστόλων. Σε αυτό το βιβλίο, γραμμένο από τον Ευαγγελιστή Λουκά, περιγράφεται με πολύ συγκίνηση και παραστατικότητα η ζωή των Αποστόλων και η επί γης ιστορία της στρατευμένης Εκκλησίας μας.