ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Παρασκευή 27 Μαΐου 2016

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 29 ΜΑΪΟΥ 2016

Τῆς Σαμαρείτιδος: Ἰωάν. δ΄ 5-42

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἔρχεται ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πόλιν τῆς Σαμαρείας λεγομένην Συ­χάρ, πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν ᾿Ιακὼβ ᾿Ιωσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ· ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ ᾿Ιακώβ. ὁ οὖν ᾿Ιησοῦς κεκοπιακὼς ἐκ τῆς ὁδοιπορίας ἐκαθέζετο οὕτως ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὥρα ἦν ὡσεὶ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· δός μοι πιεῖν. οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰς τὴν πόλιν ἵνα τροφὰς ἀγοράσωσι. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτις· πῶς σὺ ᾿Ιουδαῖος ὢν παρ᾿ ἐμοῦ πιεῖν αἰτεῖς, οὔσης γυναικὸς Σαμαρείτιδος; οὐ γὰρ συγχρῶνται ᾿Ιουδαῖοι Σαμαρείταις. ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· εἰ ᾔδεις τὴν δωρεὰν τοῦ Θεοῦ, καὶ τίς ἐστιν ὁ λέγων σοι, δός μοι πιεῖν, σὺ ἂν ᾔτησας αὐτόν, καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεις, καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶ βαθύ· πόθεν οὖν ἔχεις τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸς ἡμῶν ᾿Ιακώβ, ὃς ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ, καὶ αὐτὸς ἐξ αὐτοῦ ἔπιε καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ; ἀπεκρίθη ᾿Ιησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῇ· πᾶς ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατος τούτου διψήσει πάλιν· ὃς δ᾿ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατος οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσῃ εἰς τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ, γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατος ἁλλομένου εἰς ζωὴν αἰώνιον. λέγει πρὸς αὐτὸν ἡ γυνή· Κύριε, δός μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ ἔρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ὕπαγε φώνησον τὸν ἄνδρα σου καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε. ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν· οὐκ ἔχω ἄνδρα. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· καλῶς εἶπας ὅτι ἄνδρα οὐκ ἔχω· πέντε γὰρ ἄνδρας ἔσχες, καὶ νῦν ὃν ἔχεις οὐκ ἔστι σου ἀνήρ· τοῦτο ἀληθὲς εἴρηκας. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτης εἶ σύ. οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν ῾Ιεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν ῾Ιεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί. ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς ­προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν ᾿Ιουδαίων ἐστίν. ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν. πνεῦμα ὁ Θεός, καὶ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή· οἶδα ὅτι Μεσσίας ἔρχεται ὁ λεγόμενος Χριστός· ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνος, ἀναγγελεῖ ἡμῖν πάντα. λέγει αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐγώ εἰμι ὁ λαλῶν σοι. καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμασαν ὅτι μετὰ γυναικὸς ἐλάλει· οὐδεὶς μέντοι εἶπε, τί ζητεῖς ἢ τί λαλεῖς μετ᾿ αὐτῆς; Ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆς ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰς τὴν πόλιν, καὶ λέγει τοῖς ἀνθρώποις· δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃς εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα· μήτι οὗτός ἐστιν ὁ Χριστός; ἐξῆλθον οὖν ἐκ τῆς πόλεως καὶ ἤρ­χοντο πρὸς αὐτόν. ᾿Εν δὲ τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντες· ραββί, φάγε. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν, ἣν ὑμεῖς οὐκ οἴδατε. ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸς ἀλλήλους· μή τις ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν; λέγει αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς· ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντός με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον. οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη. καὶ ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰς ζωὴν αἰώνιον, ἵνα καὶ ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων. ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγος ἐστὶν ὁ ἀληθινός, ὅτι ἄλλος ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλος ὁ θερίζων. ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶς θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖς κεκοπιάκατε· ἄλλοι κεκοπιάκασι, καὶ ὑμεῖς εἰς τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. ᾿Εκ δὲ τῆς πόλεως ἐκείνης πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικός, μαρτυρούσης ὅτι εἶπέ μοι πάντα ὅσα ἐποίησα. ὡς οὖν ἦλθον πρὸς αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ᾿ αὐτοῖς· καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρας. καὶ πολλῷ πλείους ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον ὅτι οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν· αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου ὁ Χριστός.

ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΡΠΟΦΟΡΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ

«Πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆς γυναικὸς»

Θαῦμα μεγάλο καὶ πολλαπλὸ μᾶς πα­­ ρουσιάζει ἡ σημερινὴ εὐαγγελικὴ πε­ρικοπή. Πρόκειται γιὰ τὴ θαυμαστὴ με­­ταστροφὴ τῆς Σαμαρείτιδος, ἡ ὁποία ὕ­­­­­στερα ἀπὸ τὴ σωτήρια συνάντησή της μὲ τὸν Κύριο Ἰησοῦ ἀξιώθηκε νὰ γίνει ἡ πρώ­­τη ἱεραπόστολος κηρύττοντας τὴν πίστη στὸν ἀληθινὸ Θεὸ μὲ θαυμαστὰ ἀποτελέσματα. Ἂς δοῦμε ὅμως πῶς ἐργάστηκε ἱεραποστολικὰ ἡ Σαμαρείτιδα καὶ ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τόση μεγάλη καρποφορία στὸ ἔργο της.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  29 ΜΑΪΟΥ 2016

Τῆς Σαμαρείτιδος:  Πράξ. ια΄ 19-30

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις, διασπαρέντες οἱ ­ἀπόστολοι ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλ­θον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις. Ἦσαν δέ τινες ἐξ αὐτῶν ἄνδρες Κύπριοι καὶ Κυρηναῖοι, ­οἵτινες εἰσελθόντες εἰς Ἀντιόχειαν ἐλάλουν πρὸς τοὺς Ἑλληνιστάς, εὐαγγελιζόμενοι τὸν Κύριον Ἰησοῦν. καὶ ἦν χεὶρ Κυρίου μετ’ αὐτῶν, πολύς τε ἀριθμὸς πιστεύσας ἐπέστρεψεν ἐπὶ τὸν Κύριον. Ἠκούσθη δὲ ὁ λόγος εἰς τὰ ὦτα τῆς ἐκκλησίας τῆς ἐν Ἱεροσολύμοις περὶ αὐτῶν, καὶ ἐξαπέστειλαν Βαρνάβαν διελθεῖν ἕως Ἀντιοχείας· ὃς παραγενόμενος καὶ ἰδὼν τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ ἐχάρη, καὶ παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ, ὅτι ἦν ἀνὴρ ἀγαθὸς καὶ πλήρης Πνεύματος ­Ἁγίου καὶ πίστεως· καὶ προσετέθη ὄχλος ἱκανὸς τῷ Κυρίῳ. ἐξῆλθε δὲ εἰς Ταρσὸν ὁ Βαρνάβας ἀναζητῆσαι Σαῦλον, καὶ εὑρὼν αὐτὸν ἤγαγεν αὐτὸν εἰς Ἀντιόχειαν. ἐγένετο δὲ αὐτοὺς ἐνιαυτὸν ὅλον συν­αχθῆναι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ καὶ διδάξαι ὄχλον ἱκανόν, χρηματίσαι τε πρῶτον ἐν Ἀντιοχείᾳ τοὺς μαθητὰς Χριστιανούς. Ἐν ταύταις δὲ ταῖς ­ἡμέραις κατῆλθον ἀπὸ Ἱεροσολύμων προφῆται εἰς Ἀντιόχειαν· ἀναστὰς δὲ εἷς ἐξ αὐτῶν ὀνόματι Ἄγαβος ἐσήμανε διὰ τοῦ Πνεύματος λιμὸν μέγαν μέλλειν ἔσεσθαι ἐφ’ ὅλην τὴν οἰκουμένην· ὅστις καὶ ἐγένετο ἐπὶ Κλαυδίου Καίσαρος. τῶν δὲ μαθητῶν καθὼς ηὐπορεῖτό τις, ὥρισαν ἕκαστος αὐτῶν εἰς διακονίαν πέμψαι τοῖς κατοικοῦσιν ἐν τῇ Ἰουδαίᾳ ἀδελφοῖς· ὃ καὶ ἐποίησαν ἀποστείλαντες πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους διὰ χειρὸς Βαρνάβα καὶ Σαύλου.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΣΤΗΝ  ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ

1. Το χέρι τοῦ Θεοῦ μᾶς ὁδηγεῖ

   Ἦταν μεγάλη δοκιμασία γιὰ τὴν πρώτη Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων ὁ διωγμὸς τῶν Χριστιανῶν ποὺ ξεκίνησε μὲ τὸν λιθοβολισμὸ τοῦ διακόνου Στεφάνου ἀπὸ τοὺς Ἰουδαίους. Ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ διασκορπισθοῦν οἱ πιστοὶ καὶ νὰ φτάσουν πέρα ἀπὸ τὰ σύνορα τῆς Ἰουδαίας, στὴ Φοινίκη, τὴν Κύπρο, ἀκόμη καὶ μέχρι τὴν Ἀντιόχεια. Βέ­βαια, καθὼς ἦταν ἀφοσιωμένοι μα­θητὲς τοῦ Κυρίου, δὲν παρέλειπαν ὅπου πήγαιναν νὰ κηρύττουν τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἀπευθυνόμενοι ὅμως μόνο στοὺς Ἰουδαίους, διότι δὲν γνώριζαν ἂν ἐπιτρεπόταν νὰ μιλήσουν καὶ στοὺς εἰδωλολάτρες.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΣΤΑΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΕΩΡΩΝ

«Πνεῦμα ὁ Θεός...»

Ὁ Κύριος ἀπεκάλυψε τό ἑαυτό του στό κόσμο κατά τήν διάρκεια τῆς ἐπίγειας διακονίας του καί γιά κάθε ἕνα προσκηνυτή πού ἐπιθυμεῖ τήν θεογνωσία, ἡ Ὁρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἀπλανή ὁδό γνώσεως.
Ὁ ἄνθρωπος πάντοτε ἤθελε νά γνωρίσει τόν Θεό. Οἱ πρωτόπλαστοι εἶχαν ἐμπειρία τοῦ Θεοῦ ὅμως τό προπατορικό ἁμάρτημα ἐκηλίδωσε τήν φύση μας καί ἀκολούθησε μία μακριά περίοδος ὅπου ἡ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ χάθηκε καί οἱ ἄνθρωποι ἐλάτρευαν τά κτίσματα ἀντί τόν κτίστη. Ὁ Θεός παρέδωσε τόν Νόμο στόν Μωϋσή σάν προπαρασκευή γιά τήν ἔλευσή του καί τελικά «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσε ἐν ἡμῖν».
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή της Σαμαρείτιδος – Πράξ. 11,19-30 (29/5/2016)
Ο αληθινός Χριστιανός

Ιστορική σημασία για τη ζωή του κόσμου και της Εκκλησίας έχουν οι στίχοι του σημερινού Αποστολικού αναγνώσματος, αγαπητοί μου αδελφοί, που διασώζουν οι Πράξεις των Αποστόλων. Μεταξύ των άλλων, πληροφορούμαστε το ιεραποστολικό έργο που επετέλεσαν στην Αντιόχεια οι Απόστολοι Παύλος και Βαρνάβας, οι οποίοι παρέμειναν στην τοπική Εκκλησία επί έναν ολόκληρο χρόνο, διδάσκοντας την αλήθεια του Ιησού Χριστού. Και είναι η πρώτη φορά, όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας των Πράξεων, που οι πιστεύοντες στον Χριστό ονομάζονται ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ. Έκτοτε, όλοι όσοι βαπτίζονται στο όνομα της Αγίας Τριάδος και πιστεύουν στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού ονομάζονται Χριστιανοί. Είναι, όμως, πραγματικοί Χριστιανοί; Ναι μεν, το Βάπτισμα μας εντάσσει στην μεγάλη Χριστιανική οικογένεια, μας καθιστά, όμως, κατ’ ουσίαν Χριστιανούς;
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
Απόστολος: Πραξ. ια΄ 19-30
Ευαγγέλιο: Ιωάν. δ΄ 5-42
29 Μαΐου 2016
«Ει ήδεις την δωρεάν του Θεού, και τις εστίν ο λαλών σοι δός μοι πιείν, συ αν ήτησας αυτόν, και έδωκεν αν σοι ύδωρ ζων» (Ιωάν. δ΄ 10) 
Οι Σαμαρείτες ήταν ένα κομμάτι του λαού της Παλαιστίνης που δεν εθεωρούνταν από τους Ιουδαίος ως γνήσιοι Ισραηλίτες λόγω των μεικτών γάμων με τους Ασσυρίους, αλλά και λόγω της ανέγερσης ναού, εκτός των Ιεροσολύμων για τη λατρεία του θεού, στο όρος Γαριζείν. Κατά τους Ιουδαίους, αφού οι Σαμαρείτες δεν εθεωρούντο ως γνήσιοι Ιουδαίοι, τότε δεν εδικαιούντο της σωτηρίας που θα πρόσφερε ο Μεσσίας.
Κήρυγμα 29.5.2016

Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (Ἰωάννου δ΄ 5-42)

Ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός σταματᾶ πρός στιγμήν τήν ὑψηλή θεολογική  διδασκαλία του περί τοῦ «ζῶντος ὕδατος» γιά νά ἔρθει σ’ ἕνα ζήτημα ἐντελῶς προσωπικό τῆς Σαμαρείτιδος. Δέν τό κάνει γιά νά διακόψει τήν συζήτηση καί τήν διδασκαλία ἀλλά γιά νά ξυπνήσει μία συνείδηση πού εἶναι ναρκωμένη. Γιά νά μπορέσει ἡ γυναίκα αὐτή νά δεῖ τίς ἀλήθειες πού σέ λίγο ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά τῆς πεῖ. Ἐκείνη κάπως ταραγμένη ζητάει νά ἀποφύγει τήν ὁμολογία καί τήν πραγματικότητα. Καταφεύγει στήν ψευδή ἀσφάλεια «ἄνδρα οὐκ ἔχω», ἀπαντᾶ ἀφήνοντας  νά ἐννοηθεῖ ὅτι ἦταν ἀνύπανδρη ἤ χήρα. Ὁ Χριστός ὅμως ἐπιμένει ἀγγίζοντας, τό τραῦμα της μέ λεπτότητα πού παρά τά σφάλματά της διψᾶ τήν ἀλήθεια καί  ὁ Κύριος προχωρεῖ γιά νά θεραπεύσει αὐτό τό τραῦμα. «Καλά εἶπες ὅτι δέν ἔχεις ἄνδρα, πέντε ἄνδρες εἶχες καί αὐτός πού ἔχεις δέν εἶναι ἄνδρα σου, σ’ αὐτό ἀλήθεια εἶπες».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ

(Ἰω. 4, 5-42)

Φτά­νον­τας κάποτε ὁ Κύ­ρι­ος στὴν πό­λη Συ­χέμ, ἔ­κα­τσε κον­τὰ στὸ πη­γά­δι τοῦ Ἰ­α­κώβ, ὥ­στε νὰ ξε­κου­ρα­στεῖ ἀ­πὸ τὴν ὁ­δοι­πο­ρί­α καὶ τὸ με­ση­με­ρια­νὸ καῦ­μα. Στὴν πη­γὴ τοῦ νε­ροῦ κα­τέ­φτα­σε καὶ μί­α γυ­ναί­κα ἀ­πὸ τὴ Σα­μά­ρει­α, ἡ ὁ­ποί­α ἐ­πέ­λε­ξε νὰ πά­ει καὶ νὰ ἀν­τλή­σει νε­ρὸ τὴν ὥ­ρα τοῦ με­γά­λου καύ­μα­τος, ὅ­ταν δη­λα­δὴ ἐκ τῶν πραγ­μά­των δὲν βρι­σκό­ταν κα­νεὶς ἄλ­λος ἐ­κεῖ. Αὐτὸ προφανῶς τὸ ἔκανε, διότι ἤ­θε­λε νὰ ἀ­πο­φύ­γει τὰ σκω­πτι­κὰ καὶ προ­σβλη­τι­κὰ σχό­λι­α εἰς βά­ρος της γιὰ τὴν ἄ­στα­τη ζω­ή της. Στὸν χῶ­ρο τῆς πη­γῆς ἡ γυ­ναί­κα συ­ναν­τᾶ τὸν Χρι­στό, ὁ ὁ­ποῖ­ος ὄ­χι μό­νο δὲν τὴν κα­τα­κρί­νει γιὰ τὰ ἀτοπήματά της, ἀλ­λὰ τὴν ἑλ­κύ­ει στὴ με­τά­νοι­α καὶ τὴ σω­τη­ρί­α.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ (Ιωάν. δ΄ 5-42)

Κυριακή 29 Μαΐου 2016

Αγαπητοί μου αδελφοί, πέμπτη Κυριακή σήμερα από το Πάσχα και ακούσαμε στο Ευαγγέλιο τη συζήτηση που είχε ο Χριστός, δίπλα στο πηγάδι του Ιακώβ με μια γυναίκα Σαμαρείτιδα, που τη γιορτάζουμε και την τιμάμε σήμερα ως Μεγαλομάρτυρα και Ισαπόστολο. Είναι φανερό πως και μέσα από το σημερινό Ευαγγέλιο, η Εκκλησία μας, θέλει να μας φανερώσει για μια ακόμα φορά, εκείνο το θαυμαστό και ελπιδοφόρο για τους ταπεινούς και αμαρτωλούς, ότι ο Χριστός μας δηλαδή «ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ – 29 ΜΑΪΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἀπό τίς πιό ξεχωριστές τοῦ Εὐαγγελίου. Τά νοήματά της εἶναι πολλά καί ἐξαιρετικά σημαντικά, ὄχι βέβαια πώς ὑπάρχει καί κάτι λιγότερο σημαντικό στό λόγο τοῦ Θεοῦ.

Πολλές φορές τίς ὡραῖες καί ὑψηλές διδασκαλίες του ὁ Ἰησοῦς τίς ἀπηύθυνε σέ ἁπλούς ἀνθρώπους πού δέν εἶχαν κανένα ἐξωτερικό χαρακτηριστικό ἁγιότητας ἤ θρησκευτικῆς ὑπεροχῆς. Δέν ἀπέφευγε μάλιστα νά συνομιλεῖ καί μέ γυναῖκες,
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΙΑΤΡΟΣ ΤΩΝ ΨΥΧΩΝ»

Ὁ Κύριος στήν συνομιλία του μέ τήν Σαμαρείτιδα στό πηγάδι τοῦ Πατριάρχη Ἰακώβ σταματᾶ πρὸς στιγμὴν τὴν ὑψηλὴ διδασκαλία Του περὶ τοῦ «ζῶντος ὕδατος» γιὰ νὰ ἔρθει σὲ ἕνα ζήτημα ἄμεσα προσωπικό. «Ὕπαγε φώνησον τόν ἄνδρα σου». Δέν τό κάνει γιά νά διακόψει τήν συζήτηση, τὸ κάνει γιὰ νὰ ξυπνήσει μιὰ συνείδηση ποὺ μένει ναρκωμένη. Γιὰ νὰ μπορέσει ἡ γυναίκα νὰ δεῖ τὶς μεγάλες ἀλήθειες, ποὺ σὲ λίγο θὰ τῆς ἀποκαλύψει.
Κυριακή 29 Μαΐου 2016 (ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ)
«Ἐπάρατε τούς ὀφθαλμούς ὑμῶν καί θεάσασθε τάς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρός θερισμόν ἤδη» (Ἰωάν. δ' 35).

Ἀδελφοί, καθώς ἀρχίζει νά καλοκαιριάζει, ἐντυπωσιαζόμαστε, ὅταν βρισκόμαστε στήν ὕπαιθρο καί ἀτενίζουμε στό βάθος τοῦ κάμπου τή χρυσόλευκη θάλασσα τῶν σιτηρῶν μέ τά μεστωμένα στάχυα, πού κυματίζουν στό ἀνάλαφρο φύσημα τοῦ ἀνέμου καί σκύβουν κουρασμένα στή γῆ, φορτωμένα ἀπό τόν πλούσιο καρπό. Αὐτήν τήν ἐξαίρετη εἰκόνα τῶν λευκῶν χωρῶν πού ἑτοιμοθέριστες μᾶς καρτεροῦν ζωντανεύει ὁ Κύριος, γιά νά παρομοιάσει καί τίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων μέ στάχυα μεστωμένα πού περιμένουν τόν πλούσιο θερισμό.

Σάββατο 21 Μαΐου 2016

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή του Παραλύτου – Πράξ. 9,32-42 (22/5/2016)
Η ελεημοσύνη, το κλειδί του Παραδείσου

Δύο θαυμαστές ενέργειες του Πρωτοκορυφαίου Αποστόλου Πέτρου διηγείται το σημερινό Αποστολικό ανάγνωσμα, αδελφοί μου, το οποίο προέρχεται από το βιβλίο των Πράξεων. Ο Πέτρος, ευρισκόμενος στην Λύδδα, συνάντησε τον Αινέα, ο οποίος βίωνε, για οκτώ ολόκληρα χρόνια, το άλγος της παραλυσίας. Επικαλούμενος την δύναμη του Ιησού Χριστού, ο Πέτρος θεράπευσε τον παραλυτικό και οι κάτοικοι της περιοχής δόξασαν τον Θεό και πίστεψαν στον Χριστό.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ
Απόστολος: Πραξ. θ΄32 – 42
Ευαγγέλιον: Ιωαν. ε΄ 1 - 15
22 Μαΐου 2016
«Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω, ίνα όταν ταραχθή το ύδωρ, βάλη με εις κολυμβήθραν» (Ιωάν. ε΄,7)
Τριάντα οκτώ χρόνια παράλυτος. Τριάντα οκτώ χρόνια δίπλα στην κολυμβήθρα. Πλήθος μεγάλο στριμωχνόταν γύρω, περιμένοντας τη στιγμή της αναταραχής του νερού να μπει και να θεραπευτεί. Mάταια περίμενε να βρεθεί κάποιος να τον βοηθήσει να μπει μέσα στην κολυμβήθρα και να θεραπευτεί.
ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ 22 ΜΑΪΟΥ

Κυριακή τοῦ Παραλύτου

22 Μαΐου 2016

(Ἰωάν. ε΄ 1-15)

Χριστὸς Ἀνέστη!

Ἀδελφοί μου, «ἄνθρωπον οὐκ ἔχω» βροντοφωνάζει ὁ ἄνθρωπος ὁ παραλυτικός, ὁ πρωταγωνιστὴς στὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε. Καὶ τοῦτο ἀποτελεῖ τὸ πικρὸ παράπονο τοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸν συνάνθρωπό του. Ἀποτελεῖ τὴν κραυγὴ τῆς ἀπογνώσεως τοῦ πάσχοντος, τοῦ θλιβομένου, τοῦ περιφρονημένου, τοῦ ἀδυνάτου, τοῦ ξένου, τοῦ ἀρρώστου συνανθρώπου μας καὶ στὴν ἐποχή μας.

Παρασκευή 20 Μαΐου 2016

ΚΥΡΙΕ, ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ!

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 22 ΜΑΪΟΥ 2016

Τοῦ Παραλύτου: Ἰωάν. ε΄ 1-15

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσο­λύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ· ὁ οὖν πρῶτος ἐμβὰς μετὰ τὴν ταραχὴν τοῦ ὕδατος ὑγιὴς ἐγίνετο ᾧ δήποτε κατείχετο νοσήματι. ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καὶ ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ. τοῦτον ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς κατακείμενον, καὶ γνοὺς ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ· θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι; ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν· Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω, ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ, βάλῃ με εἰς τὴν κολυμβήθραν· ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγώ, ἄλλος πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ ᾿Ιησοῦς· ἔγειρε, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. καὶ εὐθέως ἐγένετο ὑγιὴς ὁ ἄνθρωπος, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει. ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ ᾿Ιουδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ· σάββατόν ἐστιν· οὐκ ἔξεστί σοι ἆραι τὸν κράβαττον. ἀπεκρίθη αὐτοῖς· ὁ ποιήσας με ὑγιῆ, ἐκεῖνός μοι εἶπεν· ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει. ἠρώτησαν οὖν αὐτόν· τίς ἐστιν ὁ ἄνθρωπος ὁ εἰπών σοι, ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει; ὁ δὲ ἰαθεὶς οὐκ ᾔδει τίς ἐστιν· ὁ γὰρ ᾿Ιησοῦς ἐξένευσεν ὄχλου ὄντος ἐν τῷ τόπῳ. μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν ὁ ᾿Ιησοῦς ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ· ἴδε ὑγιὴς γέγονας· μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μὴ χεῖρόν σοί τι γένηται. ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωπος καὶ ἀνήγγειλε τοῖς ᾿Ιουδαίοις ὅτι ᾿Ιησοῦς ἐστιν ὁ ποιήσας αὐτὸν ὑγιῆ.

ΚΥΡΙΕ, ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΟΣ!

«Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω»

   Ἦταν πράγματι ἀξιολύπητος ὁ παράλυ­τος τῆς κολυμβήθρας Βηθεσδᾶ, μιᾶς μι­κρῆς λίμνης ὅπου πλῆθος ἀσθενῶν προσδοκοῦσαν τὴ θαυματουργικὴ θεραπεία τους. Κατὰ διαστήματα ἄγγελος ἀνατάραζε τὰ νερὰ τῆς λιμνούλας καὶ ὁ πρῶτος ἄρρωστος ποὺ ἔπεφτε μέσα της ἀμέσως μετὰ τὴν ἀναταραχὴ τῶν νερῶν, γινόταν καλά, ἀπὸ ὁποιαδήποτε ἀρρώστια κι ἂν ­ἔπασχε. Καὶ αὐτὸς δὲν εἶχε κανέναν νὰ τὸν βοηθήσει. Δὲν ἦταν μόνο ἡ βαριὰ ἀσθένεια ποὺ τὸν ἔκανε νὰ ­ὑποφέρει 38 ὁλόκληρα χρόνια, ἀλλὰ κυρίως ἡ μοναξιά. Ἡ ἐγκατάλειψή του ἀπὸ τοὺς συνανθρώπους του. Γι’ αὐτὸ καὶ ὅταν τὸν πλησίασε ὁ Κύριος, μὲ πόνο ψυχῆς ἐξέθεσε τὸ δράμα του: «Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω», Τοῦ εἶπε. Δὲν ἔχω κάποιον ἄνθρωπο γιὰ νὰ μὲ βοηθήσει.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΠΝΕΟΥΝ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ  22 ΜΑΪΟΥ 2016

Τοῦ Παραλύτου: Πράξ. θ΄ 32-42

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐγένετο Πέτρον διερ­χόμενον διὰ πάντων κατελθεῖν καὶ πρὸς τοὺς ἁγίους τοὺς κατοικοῦντας Λύδδαν. εὗρε δὲ ἐκεῖ ἄνθρωπόν τινα Αἰνέαν ὀνόματι, ἐξ ἐτῶν ὀκτὼ κατακείμενον ἐπὶ κραβάττῳ, ὃς ἦν παραλελυμένος. καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Πέτρος· Αἰνέα, ἰᾶταί σε ᾿Ιησοῦς ὁ Χριστός· ἀνάστηθι καὶ στρῶσον σεαυτῷ. καὶ εὐ­θέως ἀνέστη. καὶ εἶδον αὐτὸν πάντες οἱ κατοικοῦν­τες Λύδδαν καὶ τὸν Σάρωνα, ­οἵτινες ­ἐπέστρεψαν ἐπὶ τὸν Κύριον. ᾿Εν ᾿Ιόππῃ δέ τις ἦν μαθήτρια ὀνόματι Ταβιθά, ἣ διερμηνευομένη ­λέγεται Δορκάς· αὕτη ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν ὧν ἐποίει. ἐγένετο δὲ ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἀσθε-νήσασαν αὐτὴν ἀποθανεῖν· λούσαντες δὲ αὐτὴν ἔθηκαν ἐν ὑπερῴῳ. ἐγγὺς δὲ οὔσης Λύδδης τῇ ᾿Ιόππῃ οἱ μαθηταὶ ἀκούσαντες ὅτι Πέ­τρος ἐστὶν ἐν αὐτῇ, ­ἀπέστειλαν δύο ἄνδρας πρὸς αὐτὸν παρακαλοῦντες μὴ ὀκνῆσαι διελθεῖν ἕως αὐτῶν. ἀναστὰς δὲ Πέτρος συνῆλθεν αὐτοῖς· ὃν ­παραγενόμενον ἀνή­­γαγον εἰς τὸ ὑπερῷον, καὶ παρέστησαν αὐτῷ πᾶσαι αἱ χῆραι ­κλαίουσαι καὶ ἐπιδεικνύμεναι χιτῶνας καὶ ἱμάτια ὅσα ἐποίει μετ᾿ αὐτῶν οὖσα ἡ Δορκάς. ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέ­ψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ­ἀνάστηθι. ἡ δὲ ἤνοιξε τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῆς, καὶ ἰδοῦσα τὸν Πέ­­τρον ἀνεκάθισε. δοὺς δὲ αὐτῇ χεῖρα ἀνέστησεν αὐτήν, φωνήσας δὲ τοὺς ἁγίους καὶ τὰς χήρας παρέστησεν αὐτὴν ζῶσαν. γνωστὸν δὲ ἐγένετο καθ᾿ ὅλης τῆς ᾿Ιόππης, καὶ πολλοὶ ἐπίστευσαν ἐπὶ τὸν Κύριον.

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΜΠΝΕΟΥΝ

1. Ζωντανὴ ἀπόδειξη

   Μὲ χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση ἔ­βλεπε ὁ ἀπόστολος Πέτρος ὅτι οἱ Χριστιανοὶ πλη­θύνονταν ὄχι μόνο στὰ Ἱεροσόλυμα ἀλλὰ καὶ στὶς γύρω περιοχές. Γι’ αὐτὸ καὶ ἄρχισε νὰ περιοδεύει τὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ τῆς Ἰουδαίας, ὅπου ἀναπτύσσονταν οἱ τοπικὲς Ἐκκλησίες. 
Κήρυγμα 22.5.2016

Κυριακή τοῦ Παραλύτου (Ἰωάννου ε΄ 1-15)

Ξαφνιάστηκε ὁ Παραλυτικός, ἀκούγοντας μία φωνή ἑνός ξένου γι’ αὐτόν, ἄν θέλει νά γίνει ὑγιής, (καλά). Ἄραγε ἐρώτηση εἶναι αὐτή; Ἀφοῦ σέ ὁλόκληρη τήν ζωή του αὐτό ἐπιζητοῦσε νά γίνει καλά καί νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγεία του. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τόν ἔκανε νά μένει ὑπομονετικά σ’ αὐτόν τόν θαυματουργό τόπο τῆς Βηθεσδά προσμονώντας τό θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δέν εἶχε νά τόν βάλει στήν κολυμβήθρα, ὅταν ταραζόταν τό ὕδωρ. Τά μάτια του ἔλαμψαν ἀπό μία ἀναπάντεχη ἐλπίδα.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ

(Ἰω. 5, 1-15)

Κάτω ἀπὸ τὶς πέντε στοὲς τῆς κολυμβήθρας Βηθεσδά, στὴν πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ, κατέκειτο πλῆθος ἀσθενῶν, τυφλῶν, χωλῶν καὶ παραλύτων. Στὸν χῶρο αὐτό, παρὰ τὸν πόνο καὶ τὴ θλίψη, ὅπως χαρακτηριστικὰ ἐπισημαίνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, ὑπῆρχε ὑπομονὴ καὶ πολλὴ καρτερία. Ὀνομάζει μάλιστα «ἔκπληκτη», δηλαδὴ ἐντυπωσιακὴ καὶ ἐκπλήσσουσα, τὴν καρτερία τοῦ παράλυτου, διότι γιὰ τριάντα ὀκτὼ ἔτη παρέμενε καὶ ὑπέμενε στὸν χῶρο τῆς κολυμβήθρας, χωρὶς φίλους, μόνος καὶ ἀβοήθητος. Τὸ ἴδιο ἄγρυπνοι καὶ καρτερικοὶ ἦταν καὶ οἱ ἄλλοι ἀσθενεῖς, ἀφοῦ ἦταν ἄδηλος ὁ καιρός «καθ᾽ ὃν ἐτινάσσετο τὸ ὕδωρ». Ἑρμηνεύοντας ὁ Εὐθύμιος Ζιγαβηνὸς τό: «ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐταράσσετο τὸ ὕδωρ», λέει πὼς τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας δὲν γινόταν συνεχῶς, ἀλλὰ ἀπὸ καιροῦ εἰς καιρό.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Παραλύτου. (Ιωαν. ε΄ 1-15)

22 Μαΐου 2016

«Δια σε άνθρωπος γέγονα, δια σε σάρκα περιβέβλημαι, και λέγεις άνθρωπον ουκ έχω;»

Μία πανέμορφη ευαγγελική διήγηση, έρχεται να μας παρουσιάσει και σήμερα η Εκκλησία μας, αγαπητοί μου αδελφοί. Μία ευαγγελική διήγηση που μας θυμίζει για ακόμα μία φορά το πολύ γνωστό και μεγάλο θαύμα που έκανε ο Χριστός μας στην δεξαμενή της Βηθεσδά, όταν  θεράπευσε έναν παραλυτικό που βρισκόταν εκεί, τριάντα οκτώ χρόνια, ο οποίος δεν είχε καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να θεραπευτεί από την ασθένειά του. Μία ευαγγελική διήγηση επίσης, που θα μας βοηθήσει να συνειδητοποιήσουμε μια πολύ σημαντική αλήθεια για την ζωή μας. Ότι ο Χριστός, με τον Σταυρό του και την Ανάστασή του, ήρθε να γίνει ο αδελφός μας.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΟΤΑΝ ΠΡΟΣΤΑΖΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ»

Ὁ παραλυτικὸς τῆς Εὐαγγελικῆς Περικοπῆς κοίταξε τὸν ξένο ξαφνιασμένος. Τί ἐρώτηση ἦταν αὐτή ποὺ τοῦ ἀπηύθυνε; Ἂν ἤθελε, λέει, νὰ γίνη ὑγιής; Μὰ ζητοῦσε καὶ τίποτε ἄλλο; Τριάντα ὀκτὼ ὁλόκληρα χρόνια ζοῦσε μ’ αὐτὴ τὴ λαχτάρα. Ἡ ἐλπίδα τῆς θεραπείας τὸν ἔκανε νὰ παραμένει τόσον καιρὸ σ’ αὐτὸ τὸν θαυματουργικὸ τόπο τῆς Βηθεσδᾶ -προσμένοντας τὸ Θαῦμα. Ὅμως ἦταν μόνος, ὁλομόναχος. Οὔτε ἕναν ἄνθρωπο δὲν εἶχε νὰ τὸν «βάλει στὴ δεξαμενή, ὅταν τὸ νερὸ ταραχθῆ». Τὰ μάτια του ἔλαμψαν ἀπὸ μιὰ ἀναπάντεχη ἐλπίδα.
Κυριακή 22 Μαΐου 2016 (ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ)
Ἦν δέ τις ἄνθρωπος ἐκεῖ τριάκοντα καί ὀκτώ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ» ( Ἰωάν. ε΄5 ).

Ἀδελφοί, ὁ ἀσθενής τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς πού τόν θεράπευσε ὁ Χριστός ἦταν παράλυτος 38 χρόνια, μιά ὁλόκληρη ζωή. Καί δέν εἶναι ὁ παράλυτος ὁ μόνος ἀσθενής πού ἔπασχε ἀπό μακροχρόνια ἀσθένεια. Ὑπάρχουν καί πολλοί ἄλλοι ἀδελφοί μας πού προσβάλλονται ἀπό ἀνίατες ἀσθένειες καί ὑποφέρουν σ᾿ ὅλη τους τή ζωή. Οἱ μακροχρόνιες ἀσθένειες εἶναι μεταπτωτικό ἀκανθῶδες πρόβλημα, πού ἔχει ὅμως τήν ἐξήγησή του, ὅταν ἀντιμετωπίζεται μέ πίστη. Ποιό εἶναι τό βαθύτερο νόημα τῶν μακροχρονίων ἀσθενειῶν τόσο γιά τούς ἀσθενεῖς ὅσο καί γιά τούς ὑγιεῖς πού τούς περιποιοῦνται!

Τετάρτη 18 Μαΐου 2016

 Κυριακή τού Παραλύτου (Ιω. 5,1-15)

Του Μιχαήλ Χούλη Θεολόγου

Κοντά στην προβατική πύλη του φρουρίου των Ιεροσολύμων, απ’ όπου οδηγούσαν τα πρόβατα για τις θυσίες, υπήρχε (και σώζεται μέχρι σήμερα) μια δεξαμενή που στα Εβραϊκά λέγεται Βηθεσδά, δηλαδή «σπίτι αγάπης» ή «οίκος ευσπλαχνίας» και είχε πέντε στοές (υπόστεγα με καμάρες). Σ’ αυτές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό. Γιατί κάπου-κάπου ένας άγγελος κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε το νερό. Ο πρώτος λοιπόν που έμπαινε μετά την ταραχή του νερού γινόταν καλά, απ’ οποιαδήποτε αρρώστια και αν υπέφερε. Δεν επρόκειτο δηλαδή για ιαματικά λουτρά, αλλά για ευεργεσία και έλεος από το Θεό, αφού μόνο ο πρώτος κάθε φορά εισερχόμενος θεραπευόταν και μάλιστα από κάθε ασθένεια.

Σάββατο 14 Μαΐου 2016

Ἡ ἐπίσκεψη τῶν Μυροφόρων στόν Τάφο, ὁ λαμπροφορεμένος ἄγγελος καί ἡ ἀναγγελία τῆς Ἀναστάσεως

Ομιλία στο β΄ Εωθινό Ευαγγέλιο

Η επίσκεψη των Μυροφόρων στον Τάφο (Μάρκ. ις' 2-4)
Όταν πλέον πέρασε η λύπη του Σαββάτου και ενεργήθηκε το μυστήριο της αναστάσεως και ο Ήλιος της δικαιοσύνης σαν από κάποιο ορίζοντα ανέτειλε, τότε η τριάδα των ιερών γυναικών που μετέφεραν τα αρώματα έφθασε στο ζωηφόρο μνήμα. «Και πολύ πρωί, την πρώτη ημέρα της εβδομάδας, έρχονται στο μνήμα, μόλις ανέτειλε ο ήλιος». Γιατί η Εύα, επειδή απατήθηκε κατά το δειλινό, εξορίζεται από τον τόπο της απολαύσεως (παράδεισο). Αντίθετα όμως, οι απόγονοί της σπεύδουν πολύ πρωί να μάθουν την αποκατάσταση της πρώτης μητέρας του ανθρώπινου γένους (Εύας), που έγινε μέσω της αναστάσεως.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή των Μυροφόρων – Πράξ. 6,1-7 (15/5/2016)
Το Μυστήριο της Χειροτονίας

Σκηνές από την οργάνωση της πρώτης Εκκλησίας των Ιεροσολύμων παρουσιάζονται στην σημερινή Αποστολική περικοπή, αγαπητοί μου, όπως καταγράφονται στο βιβλίο των Πράξεων των Αποστόλων. Η αύξηση των μελών της νεότευκτης Εκκλησίας προκάλεσε επιπλέον ανάγκες στη διακονία του Σώματος του Χριστού, στις οποίες οι Μαθητές του Κυρίου δεν ήταν δυνατόν να ανταποκριθούν από μόνοι τους. Για τον λόγο αυτό, αποφάσισαν οι ίδιοι να περιοριστούν στην προσευχή και στο Θείο κήρυγμα, ενώ ζήτησαν από το Σώμα της Εκκλησίας να εκλέξει επτά άνδρες πλήρεις πνεύματος αγίου και σοφίας 1, προκειμένου να αναλάβουν ευρύτερα διακονικά καθήκοντα στην Εκκλησία.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
Απόστολος: Πράξ. στ΄ 1-7
Ευαγγέλιο: Μαρκ. ιε΄ 43-στ΄ 8
15 Μαΐου 2016
«Ηγόρασαν αρώματα, ίνα ελθούσαι αλείψωσιν αυτόν» (Μάρκ. ιστ΄,1)
Ολόκληρη η εβδομάδα που αρχίζει από σήμερα είναι αφιερωμένη στις Μυροφόρες γυναίκες και στους δυο Μαθητές του Χριστού, τον ευσχήμονα βουλευτή Ιωσήφ και το νυκτερινό κρυφό μαθητή Νικόδημο, οι οποίοι με περισσή αγάπη απέδωσαν τις τελευταίες τιμές στο Διδάσκαλο τους, γενόμενοι οι δύο αψευδείς μάρτυρες της ταφής κι οι άλλες της Αναστάσεως Του. Το ιερό συναξάρι της ημέρας, που αρχίζει με το δίστιχο «Χριστώ φέρουσιν αι μαθήτριαι μύρα. Εγώ δε ταύταις ύμνον ως μύρον φέρω» μας μιλά για την αγάπη των Μυροφόρων, και περιγράφει τη γνήσια ευλάβειά τους προς το πρόσωπο του Ιησού μ’αυτά τα λόγια: «Αύται διαπύρως αγάπην έχουσαι προς Χριστόν, ως μαθήτριαι, μύρα πολυτελή ωνησάμεναι, νυκτός παρεγένοντο… ορθριώτερον κλαύσαι και μυρίσαι αυτό…». Με τη δύναμη της αγάπης περιφρόνησαν το φόβο της κουστωδίας κι έσπευσαν στον τάφο να λατρέψουν το Σωτήρα τους. Κι εκεί πρώτες από τους Αγγέλους πληροφορήθηκαν την έγερση του Ιησού.
ΚΥΡΙΑΚΗ 15 ΜΑΪΟΥ 2016
ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ
(Μάρκ. Ιε΄43-ιστ΄8) (Πράξ. στ΄1-7)
Άρωμα αγάπης και πίστης
«Ίνα ελθούσαι αλείψωσιν το σώμα του»

Η σημερινή Κυριακή είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία στις Μυροφόρες γυναίκες, οι οποίες πάντοτε παρέμεναν κοντά στον Ιησού και τον ακολουθούσαν. Τρεις από τις πολλές μυροφόρες γυναίκες ήταν η Μαρία η Μαγδαληνή, η Μαρία η μητέρα του Ιακώβου και η Σαλώμη, η μητέρα των υιών Ζεβεδαίου Ιωάννου και Ιακώβου. Τιμά η Εκκλησία επίσης τη μνήμη του εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ, κρυφού μαθητή του Κυρίου και του ευσχήμονα βουλευτή Νικοδήμου, νυκτερινού μαθητή του Χριστού, όπως ονομάζεται. Όλα αυτά τα πρόσωπα δίνουν αυθεντική μαρτυρία για το θάνατο και την Ανάσταση του Κυρίου και θεμελιώνουν έτσι την πραγματικότητα  της Εκκλησίας, ως του κατ’ εξοχήν γεγονότος στην ανθρώπινη ιστορία.

Παρασκευή 13 Μαΐου 2016

Κυριακή 15 Μαΐου 2016 (ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ)
Ἀδελφοί, «ὁ Ἰωσήφ ὁ ἀπό Ἀριμαθαίας» ἦταν «εὐσχήμων βουλευτής», δηλαδή σεβαστό καί ἐπίσημο μέλος τοῦ Ἰουδαϊκοῦ Συνεδρίου. Καί εἶχε πιστέψει στή βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού κήρυξε ὁ Κύριός μας. Αὐτός λοιπόν τώρα ἔχει τήν τιμή νά φροντίσει γιά τήν κηδεία τοῦ Χριστοῦ. «Τολμήσας εἰσῆλθεν πρός Πιλάτον καί ἠτήσατο τό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ» (Μαρκ. ιε΄43). Παίρνει τό θάρρος νά ζητήσει ἀπό τόν Πιλάτο τό σῶμα τοῦ Κυρίου.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή των Μυροφόρων. (Μάρκ. ιε΄ 43 - στ΄8)

15 Μαΐου 2016

Αγαπητοί μου αδελφοί, την προηγούμενη Κυριακή η Εκκλησία μας, μας θύμισε την περιπέτεια ενός εκ των Αποστόλων του Κυρίου, του Αποστόλου Θωμά, ο οποίος αναζήτησε προσωπικά τον αναστημένο Χριστό και τελικά αξιώθηκε να πετύχει τον δρόμο της συνάντησης μαζί Του και να χαριτωθεί από το φως της Αναστάσεως. Μέσα σ’ αυτό το χαρμόσυνο και αναστάσιμο κλίμα, έρχεται και η σημερινή ευαγγελική περικοπή να μας θυμίσει δύο πολύ ενδιαφέρουσες διηγήσεις που αφορούν τα ιερά πρόσωπα εκείνα που φρόντισαν να κατεβάσουν τον Χριστό μας από τον Σταυρό, να τον ετοιμάσουν, να τον κηδέψουν και να ολοκληρώσουν την ταφή Του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρ. 15, 43-16, 8)

Οἱ Μυ­ρο­φό­ρες ἦ­ταν οἱ γυ­ναῖ­κες, οἱ ὁ­ποῖ­ες μετέβησαν στὸν τά­φο τοῦ Κυ­ρί­ου, φέ­ρον­τας μα­ζί τους μύ­ρα γιὰ νὰ ἀ­λεί­ψουν, κατὰ τὴν ἐπικρατοῦσα στοὺς Ἰουδαίους συ­νή­θει­α, τὸ σῶ­μα τοῦ δι­δα­σκά­λου. Σύμφωνα μὲ τὰ εὐαγγέλια οἱ Μυροφόρες ἦταν ἡ Μα­ρί­α ἡ Μα­γδα­λη­νή, ἡ Μα­ρί­α ἡ τοῦ Κλω­πᾶ, ἡ Ἰ­ω­άν­να, ἡ γυ­ναί­κα τοῦ Χου­ζᾶ, ἐ­πι­τρό­που τοῦ Ἡ­ρώ­δη, ἡ Σα­λώ­μη, ἡ μη­τέ­ρα τῶν υἱ­ῶν Ζε­βε­δαί­ου, ἡ Σω­σάν­να καὶ ἡ Πα­να­γί­α, μη­τέ­ρα τοῦ Κυ­ρί­ου. Αὐτὲς ἦ­ταν οἱ ἴ­διες γυ­ναῖ­κες ποὺ ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν καὶ δι­α­κο­νοῦ­σαν τὸν Κύ­ρι­ο, κα­τὰ τὸ δι­ά­στη­μα τῆς τρι­ε­τοῦς δρά­σης του, πα­ρέ­με­ναν μα­ζί του καὶ τοῦ συμ­πα­ρα­στά­θη­καν καὶ κα­τὰ τὸ Πά­θος του.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ – 15 ΜΑΪΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΩΝ  ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

(Μρκ. 15,43 – 16,8)

Γιορτάζουμε, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, σήμερα τά πρόσωπα ἐκεῖνα πού ὑπηρέτησαν τόν Τάφο τοῦ Χριστοῦ. Τούς δύο κρυφούς μαθητές, τόν Ἰωσήφ ἀπό τήν Ἀριμαθαία καί τό Νικόδημο, πού φρόντισαν νά κατεβάσουν τό Χριστό ἀπό τό Σταυρό καί νά τόν κηδέψουν. Ἐπίσης, γιορτάζουμε τίς ἅγιες μυροφόρες γυναῖκες, οἱ ὁποῖες ἀποφάσισαν νά ὁλοκληρώσουν τήν ταφή τοῦ Χριστοῦ μέ τά προβλεπόμενα ἀπό τόν ἰουδαϊκό Νόμο.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟΛΜΗ ΣΤΟ ΚΑΘΗΚΟΝ»

Μαΐου 11, 2016

Δὲν ἦταν καὶ τόσο ἁπλό  τὸ διάβημα τοῦ Ἰωσήφ. Ἀντίθετα, ἦταν ἐξαιρετικὰ ἐπικίνδυνο νὰ παρουσιασθῆ σὲ μιὰ τόσο τραγικὴ στιγμὴ  ἀνοικτὰ φίλος ἑνὸς καταδίκου, ποὺ συγκὲντρωσε τὸ μίσος τῶν ἀρχόντων. Μποροῦσε νὰ τοῦ στοίχιση τὴν περιουσία καὶ τὴν ὑπόληψη του, πιθανῶς καί τήν ἴδια του τήν ζωή.  Ὁ Ἰωσὴφ ὅμως, παραμερίζει τοὺς φόβους καὶ μὲ τόλμη προχωρεῖ ἐκεῖ ποὺ ἡ συνείδηση τὸν καλεῖ. Ἀργότερα βλέπουμε νά ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμά του καὶ μερικὲς ἄλλες μορφές, οἱ Μυροφόρες. Νύχτα ξεκινοῦν κι ἀψηφοῦν τοὺς κινδύνους, ποὺ διατρέχουν πλησιάζοντας τὸ μνῆμα ποὺ φρουροῦν στρατιῶτες.
Κήρυγμα 15.5.2016

Κυριακή τῶν Μυροφόρων (Μάρκου ιε΄ 43-ιστ΄8)

Ο ΟΙΚΕΙΟΣ ΞΕΝΟΣ

Δέν εἶναι χωρίς σημασία ἡ λεπτομέρεια πού μᾶς δίνει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος, πώς τό μνημεῖο στό ὁποῖο ἐτάφη ὁ Ἰησοῦς ἦταν ξένο. Ἀνῆκε στόν Ἰωσήφ τοῦ ἀπό Ἀριμαθαίας.

Ὑπῆρχε συνήθεια στούς Ἰουδαίους νά ἔχουν τάφο ἰδιόκτητο. Γιά τόν Ἰησοῦ ὅμως ἐστάθη καί ἐδῶ ἐξαίρεση. Ἦταν ξένος ἀκόμη καί ὁ τάφος του, ὅπως ἦταν ξένο πρός Αὐτόν κάθε ὑλικό πράγμα τῆς ζωῆς αὐτῆς. Δέν ἐτάφη μόνο ἀλλά καί γεννήθηκε σέ ξένο τόπο. Ὄχι σπίτι δικό του ἀλλά οὔτε κἄν στέγη φιλόξενη δέν βρέθηκε στήν Βηθλεέμ γιά τόν Ἰωσήφ καί τήν παρθένο Μαρία, ὅταν ζητοῦσαν ἐπειγόντως μιά γωνιά.

Πέμπτη 12 Μαΐου 2016

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΛΜΗ

ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΜΑΪΟΥ 2016 Τῶν Μυροφόρων: Μάρκ. ιε΄ 43 - ις΄ 8

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΤΟΛΜΗ

«Τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ»

   Ἡ σημερινὴ ἡμέρα, Κυριακὴ τῶν Μυροφόρων, εἶναι ἀφιερωμένη στὰ πρόσωπα ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα μὲ θαυμαστὴ τόλμη, ἀλλὰ καὶ μὲ περισσὴ εὐλάβεια φρόν­τισαν γιὰ τὴν ἀποκαθήλωση τοῦ ἀχράντου Σώματος τοῦ Κυρίου καὶ τὸν ἐνταφιασμό του. Ἀνάμεσά τους ξεχωρίζει ὁ Ἰωσὴφ ποὺ καταγόταν ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαία. Αὐτὸς ἦταν ὁ ὁποῖος τόλμησε νὰ παρουσιαστεῖ στὸν Πιλάτο καὶ νὰ ζητήσει τὸ ἅγιο Σῶμα τοῦ Κυρίου γιὰ νὰ τὸ ἐνταφιάσει. 
   «Τολμήσας»! Τί δύναμη καὶ ἡρωισμὸ κρύβει αὐτὴ ἡ μικρὴ λέξη ποὺ χρησιμοποιεῖ ὁ εὐαγγελιστὴς Μᾶρκος! Ἂς δοῦμε λοιπὸν ποιὰ ἦταν ἡ τόλμη ποὺ ἔδειξε ὁ Ἰωσὴφ ἀπὸ Ἀριμαθαίας καὶ τί μᾶς διδάσκει μὲ τὴ στάση του αὐτή.
ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 15 ΜΑΪΟΥ 2016

Τῶν Μυροφόρων: Πράξ. ς΄ 1-7

Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις πληθυ­νόν­των τῶν μαθητῶν ­ἐγένετο γογγυ­σμὸς τῶν ῾Ελληνιστῶν πρὸς τοὺς ῾Εβραίους, ὅτι παρεθεωροῦντο ἐν τῇ διακονίᾳ τῇ καθημερινῇ αἱ χῆραι αὐτῶν. προσκαλε­σάμενοι δὲ οἱ δώδεκα τὸ πλῆθος τῶν μαθητῶν εἶπον· οὐκ ἀρεστόν ἐστιν ἡμᾶς ­καταλείψαντας τὸν λό­γον τοῦ Θεοῦ διακονεῖν τραπέζαις. ἐπισκέψασθε οὖν, ἀδελφοί, ἄνδρας ἐξ ὑμῶν μαρτυρουμένους ἑπτά, πλή­ρεις Πνεύματος ῾Αγίου καὶ σοφίας, οὓς καταστήσομεν ἐπὶ τῆς χρείας ταύτης· ἡμεῖς δὲ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ διακονίᾳ τοῦ λόγου προσκαρ­τερήσομεν. καὶ ἤρεσεν ὁ λόγος ἐνώ­πιον παντὸς τοῦ πλήθους·­ καὶ ἐξε­λέ­ξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου, καὶ Φίλιππον καὶ Πρόχορον καὶ Νικάνορα καὶ Τίμωνα καὶ Παρμενᾶν καὶ ­Νικόλαον προσήλυτον Ἀντιοχέα, οὓς ­ἔστησαν ἐνώπιον τῶν ἀποστόλων, καὶ προσ­ευξάμενοι ἐπέθηκαν αὐτοῖς τὰς χεῖ­­ρας. καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ­ηὔξανε, καὶ ἐπλη­θύνετο ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν ἐν ῾Ιερουσαλὴμ σφόδρα, πολύς τε ὄχλος τῶν ἱερέων ὑπήκουον τῇ πίστει.

ΣΤΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

1. Ἡ ἀποστολὴ τῆς Ἐκκλησίας

   Ἡ σημερινὴ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὶς «Πράξεις τῶν Ἀποστόλων» μᾶς μεταφέρει στὰ πρῶτα χρόνια ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ περιγράφει ἕνα πρόβλημα ποὺ ἀνέκυψε στὴν καθημερινή της διακονία. 
   Ἀσφαλῶς κέντρο τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς ἦταν ἡ σύναξη τῆς θείας Εὐχαριστίας καὶ τὸ κήρυγμα ποὺ ἐπιτελοῦσαν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι συνοδευόμενο μὲ θαυμαστὰ σημεῖα. Παράλληλα ὅμως ἡ Ἐκκλησία φρόντιζε καὶ γιὰ τὴν ἀνακούφιση τῶν πτωχῶν καὶ ἀδυνάτων, μὲ τὴν καθημερινὴ προσφορὰ φαγητοῦ καὶ τὴν κάλυψη ποικίλων ἀναγκῶν.

Σάββατο 7 Μαΐου 2016

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

1. Ἡ ἡμέρα τῆς Κυριακῆς

   Ἡ σημερινὴ ­ἡμέρα ὀ­­­­νο­μάζεται ­Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ. ­Παράλληλα ὅ­­­μως ὀνομάζεται καὶ Κυ­­­ριακὴ τοῦ Ἀντίπα­σχα, διότι, ὅπως μᾶς πληρο­φορεῖ τὸ Συν­­α­ξάριο, τὴν ­ἡμέρα αὐ­­­τὴ ἑορτάζουμε καὶ «τὰ ἐγκαίνια τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως», δηλα­δὴ τὴν ἐ­­πίσημη καθιέρωση τοῦ ἑβδομαδιαίου ­ἑορτασμοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀνα­στά­­σε­ως, ἡ ὁποία, λό­γῳ τῆς μοναδικῆς σπουδαιότητός της, θε­­­σπίστηκε νὰ ἑορτάζεται ὄχι μό­νο τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀλλὰ καὶ κάθε Κυριακὴ καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τοῦ ἔ­­­­τους. 
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 8 ΜΑΪΟΥ 2016

Τοῦ Θωμᾶ: Τοῦ Εὐαγγελιστοῦ: Α΄ Ἰω. α΄ 1-7

Ὁ ἦν ἀπ᾿ ἀρχῆς, ὃ ἀκη­κόαμεν, ὃ ἑωρά­καμεν τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν, ὃ ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν, περὶ τοῦ λόγου τῆς ζωῆς· – καὶ ἡ ζωὴ ἐφανερώθη, καὶ ἑωράκαμεν καὶ μαρτυροῦμεν καὶ ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν τὴν ζωὴν τὴν αἰώνιον, ἥτις ἦν πρὸς τὸν πατέρα καὶ ἐφανερώθη ἡμῖν· – ὃ ἑωράκαμεν καὶ ἀκηκό­αμεν, ἀπαγγέλλομεν ὑμῖν, ἵνα καὶ ὑμεῖς κοινωνίαν ἔχητε μεθ’ ἡμῶν· καὶ ἡ κοινωνία δὲ ἡ ἡμετέρα μετὰ τοῦ πατρὸς καὶ μετὰ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. καὶ ταῦτα γράφομεν ὑμῖν, ἵνα ἡ χαρὰ ἡμῶν ᾖ πεπληρωμένη. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία ἣν ἀκηκόαμεν ἀπ᾿ αὐτοῦ καὶ ἀναγγέλλομεν ὑμῖν, ὅτι ὁ Θεὸς φῶς ἐστι καὶ σκοτία ἐν αὐτῷ οὐκ ἔστιν οὐδεμία. ἐὰν εἴπωμεν ὅτι κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ αὐτοῦ καὶ ἐν τῷ σκότει περιπατῶμεν, ψευδόμεθα καὶ οὐ ποιοῦμεν τὴν ἀλήθειαν· ἐὰν δὲ ἐν τῷ φωτὶ περιπα­τῶμεν, ὡς αὐτός ἐστιν ἐν τῷ φωτί, κοινωνίαν ἔχομεν μετ᾿ ἀλλήλων, καὶ τὸ αἷμα Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ καθαρίζει ἡμᾶς ἀπὸ πάσης ἁμαρτίας.

ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ

1. Προσωπικὴ ἐμπειρία

   Ἡ Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ συμπίπτει φέτος μὲ τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, πρὸς τιμὴν τοῦ ὁποίου ἀναγινώσκεται ἡ ἀποστολικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὴν Α΄ Καθολικὴ ἐπιστολή του. Στὴν περικοπὴ αὐτὴ ὁ «ἠγαπημένος μαθητὴς» τονίζει τὴ σημασία τῆς προσωπικῆς ἐμπειρίας τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Γράφει:
Κυριακή του Θωμά

Ημέρα Κυριακή

Αργά το απόγευμα της ημέρας της Αναστάσεως οι δέκα μαθητές χωρίς τον Θωμά είναι συγκεντρωμένοι σ’ ένα σπίτι στην Ιερουσαλήμ. Κι ενώ οι καρδιές τους είναι βαθιά πληγωμένες από τα γεγονότα της Παρασκευής και οι θύρες του σπιτιού κλειδαμπαρωμένες, ξαφνικά εμφανίζεται ο αναστημένος Κύριος ανάμεσά τους και τους λέει: «Εἰρήνη ὑμῖν». κι αμέσως τους δείχνει τα σημάδια των πληγών του, για να πεισθούν ότι είναι ο ίδιος ο Διδάσκαλός τους που αναστήθηκε. Πόσο γρήγορα άλλαξαν όλα, πώς τόσο ξαφνικά η χαρά πλημμύρισε τις καρδιές τους! Και ο Κύριος τους ξαναλέει: «Εἰρήνη ὑμῖν»· όπως με απέστειλε ο Πατέρας μου στον κόσμο για το έργο της σωτηρίας των ανθρώπων, έτσι κι εγώ στέλνω εσάς να συνεχίσετε το έργο μου. Και τους μετέδωσε πνοή ουράνιας ζωής εμφυσώντας στο πρόσωπό τους και λέγοντας: «Λάβετε Πνεῦμα Ἅγιον». Όσων ανθρώπων τις αμαρτίες θα συγχωρείτε, θα είναι συγχωρημένες από τον Θεό, και όποιων δεν τις συγχωρείτε, θα μένουν ασυγχώρητες.
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΟΣ
Κυριακή του Θωμά – Α΄ Ιωάν. 1,1-7 (8/5/2016)
Επιστροφή στο φως του Χριστού
Την σημερινή Κυριακή του Αντίπασχα, αγαπητοί μου αδελφοί, κατά την οποία η λαμπροφόρος Εκκλησία της Αναστάσεως εορτάζει την σωτήρια ομολογία του Αποστόλου Θωμά, τιμάται, ταυτόχρονα, η μνήμη του Ευαγγελιστού της Αγάπης, Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. 
Διά τούτο, το Αποστολικό ανάγνωσμα προέρχεται από τον πρόλογο της Α΄ Επιστολής Ιωάννου, στον οποίο ο συγγραφέας της Αποκαλύψεως διδάσκει ότι η αιώνιος ζωή φανερώθηκε στον κόσμο διά Ιησού Χριστού και ότι ο πραγματικός σύνδεσμος των ανθρώπων με τον Θεό επιτυγχάνεται με τον χωρισμό μας από την αμαρτία. Αναφέρει, χαρακτηριστικά, ότι «ο Θεός είναι φως και δεν έχει την παραμικρή σχέση με το σκοτάδι.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ (ΑΝΤΙΠΑΣΧΑ)
Απόστολος: Α΄ Ιωάνν. Α΄ 1 – 7
Ευαγγέλιο: Ιωάνν. κ΄ 19 – 31
8 Μαΐου 2016
«Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιωάν. κ΄, 29)
Το σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής, αγαπητοί μου αδελφοί, σκεπάζει ακόμα βαρύ τις ψυχές των μαθητών του Κυρίου. Μέσα, όμως, στην καταθλιπτική και σκοτεινή αυτή ατμόσφαιρα, φαίνονται ήδη κάποιες ακτίνες φωτός. Οι μαθητές δεν τολμούν ακόμα να πιστέψουν στο μήνυμα των Μυροφόρων γυναικών και «για τον φόβο των Ιουδαίων», μένουν κλεισμένοι στο υπερώο της Ιερουσαλήμ. Κι έτσι όπως είναι τρομοκρατημένοι εισέρχεται ο Κύριος «κεκλεισμένων των θυρών» και στέκεται στο μέσο και τους λέει: «ειρήνη σ’ εσάς». Και για να βεβαιωθούν ότι είναι ο ίδιος, δείχνει τα χέρια Του και την πλευρά Του. Και χαίρονται που βλέπουν τον Κύριο.
«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Θωμά. (Ιωαν. κ΄ 19-31)

8 Μαΐου 2016

Αγαπητοί μου αδελφοί, σήμερα πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα, εορτάζουμε την ιστορία του Αποστόλου Θωμά, που με πολύ όμορφο τρόπο έρχεται να μας θυμίσει και πάλι το σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα και έτσι να θέσει σε όλους μας το ερώτημα της πίστης και της απιστίας. Η Εκκλησία μας σήμερα παρουσιάζει το παράδειγμα του Αποστόλου Θωμά για έναν και μόνο λόγο. Για να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε το εμπόδιο της δικής μας αμφιβολίας στην Ανάσταση του Κυρίου και έτσι να κατορθώσουμε την μετοχή μας στη ζωή του Αναστάντος Χριστού.
Κυριακή 8 Μαΐου 2016 (ΘΩΜΑ)

Ἡ λαμπροφόρος ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως προχωρεῖ πρός τή δύση της. Ἀπό τό πρωΐ «τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων» τό χαρμόσυνο μήνυμα «Χριστός ἀνέστη» διαλαλεῖται ἀπ᾿ ἄκρη σ᾿ ἄκρη. Ἡ Μαγδαληνή Μαρία, οἱ λοιπές Μυροφόρες, ὁ Πέτρος καί ὁ Ἰωάννης καί οἱ δύο μαθητές πού ἐπορεύοντο πρός Ἐμμαούς βεβαιώνουν ὅτι ὁ ἀναστάς Κύριος ἐμφανίστηκε ἐνώπιόν τους. Οἱ ἀρχιερεῖς καί οἱ πρεσβύτεροι θορυβοῦνται ἀπό τό γεγονός καί διαδίδουν ψευδῶς ὅτι ἔγινε κλοπή, δωροδοκώντας τούς στρατιῶτες τοῦ τάφου.
ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΔΙΣΤΑΓΜΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΑΣΗ»

Στήν ἱστορία αὐτῶν ποῦ ἀκολούθησαν τόν Χριστό ὑπῆρξαν ἀρκετές περιπτώσεις ἀνθρώπων, πού σέ μία στιγμή ἀδυναμίας λύγισαν. Τά γεγονότα γύρω ἀπό τό Πάθος καί τήν Ἀνάστασι τοῦ Κυρίου, μᾶς θύμισαν τρεῖς χαρακτηριστικές ἐπώνυμες περιπτώσεις: τήν κάμψη τοῦ Πέτρου, τήν πτώση τοῦ Ἰούδα καί, σήμερα, τήν ἀναστολή τοῦ Θωμᾶ
Κήρυγμα γιά Κυριακή 8.5.2016

Κυριακή Ἀντίπασχα (τοῦ Θωμᾶ)

(Ἰωάννου κ΄ 19-31)

Στήν Ἱστορία αὐτῶν πού ἀκολούθησαν τόν Χριστό ὑπῆρξαν ἀρκετές περιπτώσεις ἀνθρώπων, πού σέ μία στιγμή ἀδυναμίας λύγισαν. Τά γεγονότα γύρω ἀπό τό Πάθος καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου, πού ἐντονώτερα ζωντάνεψαν μέσα μας τίς τελευταῖες ἑβδομάδες μᾶς θύμισαν τρεῖς χαρακτηριστικές ἐπώνυμες περιπτώσεις: τήν καμπή τοῦ Πέτρου, τήν πτώση τοῦ Ἰούδα καί ἰδιαίτερα σήμερα τήν ἀναστολή τοῦ Θωμᾶ.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ

(Ἰω. 20, 19-31)

Τὸ ἀ­πό­γευ­μα τῆς ἡ­μέ­ρας τῆς Ἀ­να­στά­σε­ως τοῦ Κυ­ρί­ου, δέ­κα ἐκ τῶν ἕν­τε­κα Ἀ­πο­στό­λων -ἀφοῦ ὁ Ἰούδας εἶχε ἀπαγχονιστεῖ καὶ ὁ Θωμᾶς ἀπουσίαζε- πλήρεις λύπης, ἀλλὰ καὶ φόβου μὴ συλληφθοῦν καὶ αὐτοὶ καὶ καταδικαστοῦν ἀπὸ τοὺς ὁμοεθνεῖς τους Ἰουδαίους, βρι­σκόν­του­σαν κλει­δαμ­πα­ρω­μέ­νοι σὲ κά­ποιο σπί­τι στὴν Ἱ­ε­ρου­σα­λήμ. Ξαφ­νι­κὰ ἐμ­φα­νί­ζε­ται ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Κύ­ρι­ος ἀ­νά­με­σά τους καὶ τοὺς λέ­ει: «Εἰ­ρή­νη ὑ­μῖν», δεί­χνον­τάς τους ταυ­τό­χρο­να τὰ ση­μά­δια τῶν πλη­γῶν του, γιὰ νὰ πει­σθοῦν ὅ­τι εἶ­ναι ὄν­τως ὁ ἴ­διος. Στὴ θέ­α τοῦ ἀ­να­στη­μέ­νου Κυ­ρί­ου οἱ φοβισμένοι καὶ στενοχωρημένοι Ἀ­πό­στο­λοι ἐ­πλή­σθη­σαν χα­ρᾶς. Ἔτσι ἐπληρώθη αὐτὸ ποὺ ὁ ἴδιος ὁ Κύριος τοὺς εἶχε πεῖ πρὸ τοῦ πάθους του, ὅτι δηλαδὴ τὸ κλάμα καὶ τὸν θρῆνο τους θὰ διαδεχθεῖ μεγάλη χαρά: «μικρὸν καὶ οὐ θεωρεῖτέ με, καὶ πάλιν μικρὸν καὶ ὄψεσθέ με... ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται˙ ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ’ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται».
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΘΩΜΑ – 8 ΜΑΪΟΥ 2016
Ιερά Μητόπολις Σερβίων και Κοζάνης
ΚΥΡΙΑΚΗ  ΤΟΥ  ΘΩΜΑ

(Ἰω. 20, 19-31)

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί, Χριστός Ἀνέστη!

Ἀπὸ τὴν περασμένη Κυριακὴ, τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀναστάσεως, διανύουμε ἐκκλησιαστικὰ τὴν περίοδο τοῦ Πεντηκοσταρίου. Πρόκειται γιὰ μία  περίοδο πενήντα ἡμερῶν, ποὺ διαρκεῖ ἀπὸ τὴν ἑορτὴ τοῦ Πάσχα μέχρι καὶ τὴν ἑορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς. Καθ’ ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα οἱ Ὀρθόδοξοι χριστιανοί πανηγυρίζουμε παρατεταμένα καὶ ἐντατικὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ.

Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής του Θωμά.
Αρχ. Παύλου Δημητρακοπούλου, Πρ. Ιερού Ναού Τιμίου Σταυρού Πειραιώς
Εν Πειραιεί τη 18η Απριλίου 2015.
(3ον)
Συνεχίζοντες τα ερμηνευτικά σχόλια στις Πράξεις, προχωρούμε στην ερμηνευτική ανάλυση της αποστολικής περικοπής της Κυριακής του Θωμά. Είναι μια περικοπή από το 5ο κεφάλαιο των Πράξεων, στίχοι 12-20. Στην περικοπή αυτή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει συνοπτικά την θαυμαστή ιεραποστολική δράση των αποστόλων, που συνοδευόταν με πολλά θαύματα, καθώς επίσης και το γεγονός της δευτέρας φυλακίσεως των αποστόλων Πέτρου και Ιωάννου και της διά θαύματος απελευθερώσεώς των.