Κυριακή Z’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί του ότι ουδέν τω Θεώ ευπρόσδεκτον, εάν μη και την ψυχήν αυτώ αφιερώσωμεν, και περί του πώς γίνεται η τοιαύτη αφιέρωσις (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η ιατρεία της αιμορροούσης και η εκ νεκρών ανάσταση της του Ιαείρου θυγατρός. (Λουκ. η’ 41-56)

– Πολλοί είτε εξ απλότητος είτε εκ πονηρίας ονομάζουσι θαύματα και εκείνα, όσα πράγματι και αληθεία ουκ εισί θαύματα, αλλ’ έργα της φύσεως σπάνια και δύσκολα. Το αληθές θαύμά εστιν έργον ουχί της φύσεως, αλλά της του Θεού δυνάμεως.

– Ποιά είναι τα αναγκαία για να εισακουστεί η δέησή μας προς τον Θεό;

– Γιατί ο Ιησούς, στην περίπτωση της αιμορροούσης, ρωτά ποιός Τον ακούμπησε ενώ γνωρίζει τα πάντα;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ΛΟΥΚΑ

Λουκ. 8, 41-56

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ

1. Φορτώνεις τόν πόνο σου στόν Χριστό;

            Σήμερα τό Εὐαγγέλιο μᾶς μίλησε γιά δύο πονεμένους ἀνθρώπους. Ἔχει λοιπόν ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον, γιατί ὅλοι μας στή ζωή μας εἴμαστε ἀρκετά πονεμένοι. Ὁ ἕνας γιατί ὁ θάνατος πῆρε προσφιλή του πόσωπα. Ὁ ἄλλος γιατί μιά ἀρρώστια ἀνίατη κάνει νά ὑποφέρει αὐτός ἤ κάποιος δικός του. Καταλαβαίνουμε τόν πόνο τῶν ἀνθρώπων αὐτῶν ἐπειδή καί ἐμεῖς ἔχουμε πονέσει καί γι' αὐτό τούς κατανοοῦμε.

2019 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 27 – ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ (Λουκ. 8, 41-56)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Μεγαδένδρο, τις 9/11/2003)

Φορτώνεις τον πόνο σου στον Χριστό;

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μίλησε για δύο πονεμένους ανθρώπους. Έχει λοιπόν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί όλοι μας στη ζωή μας είμαστε αρκετά πονεμένοι. Ο ένας, γιατί ο θάνατος πήρε προσφιλή του πρόσωπα. Ο άλλος, γιατί μια αρρώστια ανίατη τον κάνει να υποφέρει. Καταλαβαίνουμε τον πόνο των ανθρώπων αυτών επειδή και εμείς έχουμε πονέσει και γι’ αυτό τους κατανοούμε.

Οι δυο πονεμένοι άνθρωποι του Ευαγγελίου πλησίασαν τον Χριστό και βρήκαν κοντά του έλεος και βοήθεια. Ας δούμε και εμείς τι πρέπει να κάνουμε για να αφήσουμε τα προβλήματά μας και τον πόνο μας ενώπιον του Χριστού, για να μας ελεήσει και να μας ευσπλαγχνιστεί.

Ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 27 Ὀκτωβρίου 2019, Ζ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 41-56)

1. «Κάποιος μὲ ἄγγιξε»

Ἀκούσαμε στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα ὅτι ὁ Κύριος περνώντας ἀνάμεσα ἀπὸ πλήθη λαοῦ ποὺ Τὸν στριμώχνουν, κατευθύνεται στὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου γιὰ νὰ θεραπεύσει τὴν κόρη του. Κάποια στιγμὴ ἐρωτᾶ:

–«Τίς ὁ ἁψάμενός μου;». Ποιὸς εἶναι αὐτὸς ποὺ μὲ ἄγγιξε;

Ἐνῶ ὅλοι ἀρνοῦνται, ὁ Πέτρος λέει:

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – ΙΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Λουκ. η΄ 41-56) (Β΄ Κορ. ια΄ 31-33, ιβ΄ 1-9)

Η ευλογημένη αρπαγή

«ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, ά ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι»

Η σημερινή αποστολική περικοπή είναι περιεκτική ψυχωφελών μηνυμάτων. Ο απόστολος Παύλος προβάλλει την αποστολική του κλήση, μιας και οι Κορίνθιοι, προς τους οποίους απευθύνεται, ως πνευματικός ποιμένας τους, παρασυρόμενοι από ψευδαποστόλους, τον αμφισβητούσαν. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι αυτή η προβολή τους εαυτού του έχει την θέση της. Δεν το κάνει για να δικαιωθεί ο ίδιος, αλλά για να οικοδομήσει τα πνευματικά του τέκνα, υπογραμμίζοντας ότι «αμεταμέλητα γαρ τα χαρίσματα και η κλήσις του Θεού» (Ρωμ. ια΄ 29).

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 27 Ὀκτωβρίου 2019

Ζ΄Λουκᾶ (η΄41-56)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μέσα ἀπό τό 12ο κεφάλαιο τῆς δεύτερης ἐπιστολῆς του πρός τούς Κορινθίους, μέ ἔντονη ἐξομολογητική διάθεση μᾶς κάνει κοινωνούς μιᾶς προσωπικῆς του δυσκολίας.

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀγαποῦσε πολύ τούς Κορινθίους, ἀλλά ἐπειδή τόν στενοχωροῦσαν μέ διάφορα θέματα, τούς κοινοποιεῖ καί ἕνα προσωπικό του πρόβλημα, γιά νά τούς δώσει παράδειγμα ὑπομονῆς, ὑπακοῆς, πειθαρχίας καί ταπεινῆς ἐκφορᾶς τῆς ζωῆς κατά τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφοῦ τούς ἀπαρίθμησε τίς πολλές ταλαιπωρίες, πού ὑπέστη ὡς ἀπόστολος Χριστοῦ, ὁμιλεῖ γενικά γιά τό πρόβλημα, πού τόν ταλαιπωροῦσε χωρίς νά λέει, ἄν ἦταν θέμα ὑγιείας ἤ κάτι ἄλλο. Μάλιστα ὁμολογεῖ, πώς ζήτησε ἀπό τόν Χριστό νά τοῦ κάνει τήν χάρη καί νά τόν ἐλευθερώσει ἀπό αὐτό τό πρόβλημα, ὄχι γιά νά ζήσει ἄνετα, ἀλλά γιά νά μπορεῖ ἀπρόσκοπτα καί μέ μεγαλύτερη εὐχέρεια νά κηρύττει τό Εὐαγγέλιο τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 27 Ὀκτωβρίου 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ ζ΄ ΛΟΥΚΑ

(Β΄Κορ. ια΄31 – ιβ΄ 9)

« .. ἐδόθη μοι σκόλοψ τῇ σαρκί,…. » (Β΄Κορ. ιβ΄,7)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος μὲ ἐξομολογητικὴ διάθεση μᾶς λέγει ὅτι, ἐνῶ ὁ ἴδιος ἀξιώθηκε νὰ δεχθεῖ μεγάλες ἀποκαλύψεις ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ νὰ ὀργώσει πνευματικὰ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης, δὲν καυχιέται γιὰ ὅλα αὐτὰ ἀλλὰ μόνο γιὰ τὶς ἀσθένειές του. Καὶ προσθέτει ὅτι, ἐπειδὴ δέχθηκε μεγάλες θεϊκὲς ἀποκαλύψεις, ἐπέτρεψε ὁ Θεὸς νὰ τοῦ δοθεῖ διαρκὴς ἀνίατος ἀρρώστια, γιὰ νὰ τὸν κτυπᾶ κατὰ πρόσωπο καὶ νὰ τὸν ταλαιπωρεῖ, γιὰ νὰ μὴν ὑπερηφανεύεται. Καὶ μάλιστα μᾶς ἀποκαλύπτει ὅτι τρεῖς φορὲς παρεκάλεσε τὸν Κύριο νὰ τὸν ἀπαλλάξει ἀπὸ τὸν πειρασμὸ αὐτό. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τοῦ ἀπάντησε: Σοῦ ἀρκεῖ ἡ χάρις ποὺ σοῦ δίνω. Διότι ἠ δύναμή μου ἀποδεικνύεται τέλεια, ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀδύνατος. Ἂς δοῦμε λοιπὸν κι ἐμεῖς γιατί ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει ἀσθένειες καὶ δοκιμασίες στὴ ζωὴ μας καὶ πῶς θὰ πρέπει νὰ τὶς ἀντιμετωπίζουμε.

1. ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΣ ΠΟΝΟΣ;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ ́ ΛΟΥΚΑ (27–10–2019)

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή ἀκούσαμε γιά ἕνα διπλό θαῦμα, γιά δυό τραγικές καταστάσεις πού συναντᾶμε σέ τούτη τήν ζωή.

Ἀναφερόμαστε στήν ἀσθένεια καί στό θάνατο πού εἰσῆλθαν στή ζωή τοῦ ἀνθρώπου μετά τήν παρακοή καί τήν ἀπομάκρυνση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Παράδεισο. Ἐπιφέρουν στόν ἄνθρωπο ψυχικό ἤ σωματικό πόνο ἤ καί τά δύο καί καθιστοῦν τή ζωή του ἀνυπόφορη. 

Ἡ γυναίκα τῆς περικοπῆς, ἡ αἱμορροοῦσα, βασανιζόταν 12 χρόνια ἀπό τήν ἀσθένεια τῆς αἱμορραγίας καί ὁ Ἰάειρος, ἄρχοντας τῆς Συναγωγῆς, πονοῦσε μπροστά στήν ἀσθένεια καί τελικά το θάνατο τῆς δωδεκάχρονης κόρης του.

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. ια΄ 31-33, ιβ΄ 1-9

Ευαγγέλιο: Λουκ. η΄ 41-56

27 Οκτωβρίου 2019

Όσο κι αν ψάξει κανείς μέσα στην Αγία Γραφή δεν θα βρει πουθενά κάποια υπόσχεση του Θεού ότι όσοι τον ακολουθούν θα έχουν μια άνετη και εύκολη ζωή. 

Αντιθέτως, ο ίδιος ο Χριστός μας διαβεβαίωσε ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε». Και πράγματι, δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτό τον κόσμο, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής και κοινωνικής τάξεως, που να μην δοκιμάζει στην πορέια της ζωής του πόνο ή θλίψη. Κι αυτό επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο στα τρία κεντρικά πρόσωπα του σημερινού Ευαγγελίου. Τον αρχισυνάγωγο Ιάειρο που ζει το δράμα της απώλειας της μονάκριβης κόρης του, το δωδεκάχρονο κοριτσάκι που δοκιμάζει την ασθένεια και τον άωρο θάνατο και την ταλαιπωρημένη αιμορροούσα γυναίκα που βασανίζεται από το χρόνιο αυτό πάθος. Το γεγονός αυτό δημιουργεί σε όλους μας ένα εύλογο ερώτημα,γιατί υπάρχουν και από που προέρχονται ο πόνος, οι θλίψεις και οι ασθένειες;

ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ – 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. η΄ 41-56)

Τό σημερινὸ Εὐαγγέλιο, ἀγαπητοὶ ἀδελφοὶ, μᾶς διηγεῖται δύο μεγάλα θαύματα ποὺ πραγματοποίησε ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Τό ἕνα ἦταν ἡ ἀνάσταση τῆς θυγατέρας τοῦ Ἰαείρου καὶ τό ἄλλο ἡ θεραπεία τῆς αἱμορροούσης γυναῖκας. Ὁ Ἰάειρος, σύμφωνα μὲ τό ἱερὸ κείμενο, γεμᾶτος πόνο, γονατιστός «παρεκάλει τόν Κύριον εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν», παρακαλοῦσε τόν Κύριο νὰ μπῆ στὸ σπίτι του, διότι ἡ δωδεκαετὴς μοναχοκόρη του ἦταν ἐτοιμοθάνατη. Παρακαλοῦσε νὰ μπῆ στὸ σπίτι του ὁ Κὺριος τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου, ὁ μόνος δυνατὸς καὶ εὔσπλαγχνος. Καὶ παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι στὸ μεταξὺ τό κορίτσι πέθανε, ὁ Χριστὸς ἦλθε στὸν τόπο ὅπου βρισκόταν ἡ νεκρὴ καὶ μπροστὰ στοὺς γονεῖς της καὶ σὲ τρεῖς μαθητές Του τήν ἀνέστησε. Τῆς χάρισε καὶ πάλι τὴ ζωή, τήν παρέδωσε στοὺς γονεῖς της, ποὺ ἡ καρδιά τους εἶχε πλημμυρίσει ἀπὸ ἀνέκφραστη χαρὰ καὶ εὐτυχία, διότι ἡ εὐεργεσία ποὺ τούς ἔκανε ὁ Κύριος ἦταν ἀνεκτίμητη.

Κυριακὴ 27 Ὀκτωβρίου 2019 (ΙΘ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ) (Β’ Κορ. ια’ 31-ιβ’ 9)

     Εἶναι νύκτα στήν πόλη τῆς Δαμασκοῦ. Μία ὁμάδα ἀνθρώπων βαδίζει μὲ προφυλάξεις πρὸς τὸ τεῖχος τῆς πόλης. Φροντίζει μὲ προσοχὴ νὰ ἀποφύγει τοὺς φρουρούς. Ἀνεβαίνουν ὅλοι στὸ τεῖχος. Καὶ τότε ἀπὸ κάποιο παράθυρο ἢ ἄνοιγμα τοῦ τείχους κατεβάζουν μὲ προσοχὴ κάποιον ποὺ ἔχει μπεῖ σὲ πλεκτὸ καλάθι. Ὁ μυστηριώδης ἄνθρωπος βγαίνει ἀπὸ τό καλάθι καὶ τρέχοντας ἐξαφανίζεται μέσα στὸ πυκνὸ σκοτάδι τῆς νύχτας.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΤΟ ΣΩΤΗΡΙΟ ΑΓΓΙΓΜΑ»

Μόλις ὁ Χριστὸς ἄρχισε τὸ ἐπίγειο ἔργο Του, οἱ ἄνθρωποι ἔτρεχαν κοντά Του. Ἤθελαν νὰ τὸν ἰδοῦν, νὰ τὸν ἄκουσουν καὶ νὰ δεχθοῦν κάποια εὐεργετι- κὴ δωρεά Του. Ἀρκετοὶ πίστευαν ὅτι καὶ μ’ ἕνα ἄγγιγμα στὰ ἐνδύματά Του, θὰ δέχονταν τὴν εὐλογία Του. Καὶ πράγματι «ὅσοι ἂν ἤπτοντο αὐτοῦ ἐσώζοντο». Τὸ βλέπουμε καὶ στὴν αἱμορροοῦσα γυναίκα τοῦ σημερινοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου. Ἡ δύστυχη ὑπέφερε δώδεκα χρόνια, διότι οἱ γιατροὶ δὲν μπόρεσαν νὰ τὴ θεραπεύσουν. Τῆς ἔμενε πλέον μόνο μία ἔλπιδα, ὁ Χριστός.

Κυριακή ΣΤ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου και Ομιλία περί αχαριστίας (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. η’ 27-39)

– Τί δηλώνουν τα λόγια "Εκ χρόνων ικανών" και το "Δέομαί σου, μη με βασανίσης";

– Γιατί το δαιμόνιο οδηγούσε τον δαιμονιζόμενο στις ερημιές;

– Γιατί ο Ιησούς ρώτησε για το όνομα του δαιμονίου; Δε γνώριζε;

– Γιατί ο ένας ευαγγελιστής ομιλεί για λίμνη ενώ ο άλλος για θάλλασα;

– Γιατί οι παριστάμενοι, με την εκδίωξη των δαιμονίων, εφοβήθησαν;

– Γιατί ζήτησαν από τον Ιησούν να φύγει, ενώ ο ιαθείς άνθρωπος Τον παρακαλούσε να μείνει μαζί του;

– Γιατί ο Ιησούς είπε: "διηγού ὀσα εποίησέ σοι ο Θεός" και όχι "όσα εποίησά σοι εγώ";

– Ο ευεργέτης χρέος έχει να μην ζητή αμοιβή παρά του ευεργετηθέντος και ο ευεργετηθείς χρέος έχει να αγωνίζεται να ανταμείψη την ευεργεσία.

– Με ποιούς τρόπους οι άνθρωποι φαίνονται αχάριστοι προς τους ευεργέτες τους; Ποιά είναι η χειρότερη τάξη των αχαρίστων και ποιά είναι η αμαρτία τους; (αμαρτάνουν κατά της φύσεως, κατά του ορθού λόγου και κατά του Θεού).

– Ο Θεός έχει ανάγκη την ευχαριστία των ευεργετηθέντων και οργίζεται κατά των αχαρίστων; Εάν όχι, γιατί ζητεί την ευχαριστία και αγανακτεί με την αχαριστία;

– Με ποιό τρόπο οι άνθρωποι γίνονται αχάριστοι προς τον Θεό;

– Μήπως ο ασθενής, ο φτωχός, ο δυστυχής, δεν χρωστούν ευχαριστίας ανταπόδοση στον Θεό, γιατί δεν έλαβαν καμία ευεργεσία; 

Αποστολικό ανάγνωσμα Κυριακής ΚΑ΄: Ομιλία περί του ότι η αρετή εστι κατά φύσιν, παρά φύσιν δε η κακία (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Προς Γαλάτας Παύλου Επιστολή, β’ κεφ., 16-20)

Τα μεν σαρκικά πάθη είναι κατά φύσιν, η δε νέκρωσις αυτών και η αρετή είναι πράγματα υπέρ φύσιν; Αποδείξεις για το αντίθετο.

Η αμαρτία έσπειρε στον άνθρωπο την διάθση και την κλίση εις το κακό.

Έχει ο άνθρωπος κατά φύσιν της αρετής τα σπέρματα.

Ο νόμος του Θεού είναι γεγραμμένος στις καρδιές των ανθρώπων;

Εάν η φύσις διδάσκει και οδηγεί προς την αποστροφήν από της κακίας, και προς την κατόρθωση της αρετής, ποιά είναι η χρησιμότητα των θείων νόμων;

Η αρετή αντιφέρεται στα ιδιώματα της φύσεως;

Αποστολικό ανάγνωσμα KΑ’ Κυριακής: Ερμηνεία εις την προς Γαλάτας επιστολήν του Παύλου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Γαλ. 2, 16-20)

– Πώς ενώ ο Θεός παραδίδει το νόμο Του στους ανθρώπους, ο Απ. Παύλος λέει ότι δεν δικαιώνεται ο άνθρωπος από τα έργα του Νόμου;

– Αφού όμως τα έργα του νόμου δεν δικαιώνουν τον άνθρωπο αλλά μόνον η πίστις στον Χριστόν, πώς οι προ νόμου δίκαιοι εδικαιώθησαν;

– Μπορεί όμως μόνο η πίστις στον Ιησούν Χριστόν χωρίς αγαθά έργα να σώσει τον άνθρωπο;

– Μπορεί να δικαιωθεί ο άνθρωπος που πιστεύει στον Χριστόν αλλά αμαρτάνει;

2019 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 20 – ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ ΛΟΥΚΑ

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΔΑΙΜΟΝΙΖΟΥΜΕΝΟΥ ΤΩΝ ΓΑΔΑΡΗΝΩΝ (Λουκ. 8, 26-39)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Αγ. Βασίλειο, στις 24/10/1983)

Επιτέλους! Μια ζωή προσοχή;

Ακούσαμε στο Ευαγγέλιο ότι ο Χριστός πήγε στη χώρα των Γεργεσηνών. Εκεί τον συνάντησε ένας δαιμονιζόμενος, δηλαδή ένας άνθρωπος που βρισκόταν στην κυριαρχία του διαβόλου. Από την Αγία Γραφή διδασκόμαστε, ότι ο Θεός, πριν δημιουργήσει τον ουρανό και την γη δημιούργησε τα αγγελικά τάγματα. Οι άγγελοι ήταν όπως και εμείς. Όντα με βούληση, σκέψη, ελευθερία. Με όλα τα ιδιώματα του ανθρώπου εκτός από την σάρκα.

Στή χώρα τῶν Γαδαρηνῶν

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 20 Ὀκτωβρίου 2019, ΣΤ΄ Λουκᾶ (Λουκ. η΄ 27-39)

1. «Καμία σχέση μ᾿ Ἐσένα»!

Στὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα αὐτῆς τῆς Κυριακῆς ἀκοῦμε τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τοῦ δαιμονιζομένου τῶν Γαδαρηνῶν. Στὴ χώρα αὐτὴ ὑπῆρχε ἕνας δαιμονισμένος ποὺ εἶχε κυριευθεῖ ἀπὸ πολλὰ δαιμόνια καὶ ἦταν ὁ φόβος καὶ ὁ τρόμος τῆς περιοχῆς: Γύριζε γυμνὸς καὶ κατοικοῦσε στὰ μνήματα. Τὸν ἔδεναν μὲ ἁλυσίδες καὶ δεσμά, ἀλλὰ αὐτὸς τὰ ἔσπαζε καὶ ἔφευγε στὴν ἔρημο. Μόλις λοιπὸν εἶδε τὸν Κύριο, ἔπεσε στὰ πόδια Του καὶ φώναξε – δηλαδὴ φώναξαν τὰ δαιμόνια ποὺ ἦταν μέσα του:

–«Τί ἐμοὶ καὶ σοί, Ἰησοῦ υἱὲ τοῦ Θεοῦ τοῦ ὑψίστου; δέομαί σου, μή με βασανίσῃς». Τί σχέση ὑπάρχει ἀνάμεσα σ᾿ ἐμένα καὶ σ᾿ Ἐσένα, Ἰησοῦ Υἱὲ τοῦ ὕψιστου Θεοῦ; Σὲ παρακαλῶ, μὴ μὲ βασανίσεις. Δηλαδή: Μὴ μοῦ ἐπιβάλεις ἀπὸ τώρα τὴν τιμωρία νὰ κλειστῶ στὸν Ἅδη.

Κυριακή Στ ́ Λουκᾶ

«ὑπό τοῦ διαβόλου τυρρανούμενον τό γένος τῶν ἀνθρώπων»

Κάθε εὐαγγελική περικοπή ἀποτελεῖ ἕνα χαρμόσυνο μήνυμα γιά τό σύνολο τῆς ἀνθρωπότητας σέ κάθε χρονική στιγμή. 

Μαρτυρεῖ καί κηρύσσει πώς ὁ ἐρχομός τοῦ Κυρίου ἦταν καί εἶναι ἡ ἀπελευθέρωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί ἡ κατάργηση τοῦ ἔχοντος «τὸ κράτος τοῦ θανάτου, τοῦτ' ἔστι τὸν διάβολον».

Ἡ Ἐκκλησία μιλώντας γιά τή δύναμη καί τό ἔργο τῶν σκοτεινῶν δαιμονικῶν δυνάμεων, δέν ἀποσκοπεῖ στό φόβο ἀλλά στήν προετοιμασία τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐκγύμνασή των στήν πάλη «πρὸς τὰς ἀρχάς [...] πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις».

Ἡ σημερινή ἐποχή κυβερνᾶται ἀπό ἕνα πνεῦμα σύγχρονο, μοντέρνο, μετανεωτερικό, πού ἀμφισβητεῖ τίς παραδομένες χριστιανικές ἀξίες καί ἐπιθυμεῖ νά ἐλέγχει τήν ψυχική καί πνευματική πρόοδο τοῦ ἀνθρώπου.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 20 Ὀκτωβρίου 2019 

Στ΄Λουκᾶ (Λουκᾶ η΄ 27-39)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα ἀκούσαμε τόν εὐαγγελιστή Ματθαῖο νά μᾶς διηγεῖται τήν θεραπεία τοῦ δαιμονιζομένου τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν. Μέσα ἀπό τήν περιγραφή ἀντιλαμβανόμαστε, πώς ὁ Κύριος, ὡς Μεσσίας, ἔχει τήν ἀπόλυτη ἐξουσία καί ἐπί τῶν ὑπερφυσικῶν δυνάμεων.

Τοῦτο ἐπαληθεύεται, τήν στιγμή κατά τήν ὁποία τό δαιμονικό πνεῦμα διαμαρτύρεται, παρακαλώντας ταυτόχρονα τόν Χριστό, νά τοῦ ἐπιτρέψει νά εἰσέλθει στό κοπάδι τῶν χοίρων, πού ἔβοσκε ἐκεῖ κοντά. Προσπαθεῖ,  ὅπως γράφουν οἱ Πατέρες, νά ἀποφύγει τήν πρόωρη καταδικαστική μετάθεσή του στόν Ἅιδη!

ΚΥΡΙΑΚΗ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΥ

(Λουκ. η΄ 26-39) (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10)

«συ ουν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού»

«Η θήκη των λειψάνων σου αναβλύζει ακατάπαυστα τα θαύματα, προσκαλώντας τους πιστούς να αντλήσουν απ’ αυτά με πόθο, τόσο για τη σωματική τους ευρωστία, όσο και για την ψυχική τους σωτηρία, τρισευτυχισμένε Αρτέμιε. Εσύ είσαι αληθινά πρεσβευτής και μεσίτης των πιστών που σε τιμούν και σε σέβονται». Πρόκειται για τροπάριο της θ’ ωδής του Κανόνα της γιορτής. Ο εξαίρετος υμνογράφος Ιωσήφ παρακινεί όλους να τιμήσουμε επάξια το θαυματουργό και μεγαλομάρτυρα Αρτέμιο. Ενώ για τη ζωή και τα μαρτύρια του είναι άγνωστος στους πολλούς, για τις θεραπείες και τα θαύματά του είναι τόσο γνωστός. Πραγματικά, όλα τα συναξάρια και οι βιογραφίες του, παραθέτουν πλήθος από τις καταπληκτικές θεραπείες που έχει επιτελέσει για χάρη των πιστών.

Ο μεγάλος στρατηγός

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ – 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

ΚΥΡΙΑΚΗ  ΣΤ΄  ΛΟΥΚΑ

(Λκ. η΄ 27-39)

Ἡ Ἐκκλησία μας, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στηρίζει τὴν πίστη της καὶ τὴ διδασκαλία της στὴν Ἁγία Γραφή. Οἱ συγγραφεῖς τῶν βιβλίων τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης «ὑπὸ Πνεύματος Ἁγίου φερόμενοι» κατέγραψαν καὶ μᾶς ἄφησαν παρακαταθήκη τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεώς μας. Στὶς πρῶτες σελίδες τῆς Ἁγίας Γραφῆς, στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, γίνεται λόγος γιὰ τὴ δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴ ζωὴ τῶν πρωτοπλάστων στὸν Παράδεισο. Παράλληλα γίνεται λόγος γιὰ τὸ διάβολο καὶ τὸ ἔργο του, μὲ τὴ συνέργεια τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος ἀπέτυχε στὸν προορισμό του καὶ ἔχασε τὴ χαρὰ τοῦ Παραδείσου μὲ ὅλες τὶς συνέπειες.

Κυριακή Στ΄ Λουκά

Απόστολος: Εφεσ. β' 4 - 10

Ευαγγέλιον: Λουκά η΄ 26 - 39

20 Οκτωβρίου 2019

Μετά την κοπιαστική πορεία Του, σε πόλεις και χωριά της Γαλιλαίας, πέρασε ο Κύριος, με ένα πλοιάριο στην απέναντι, βραχώδη ανατολική όχθη, σε ένα μικρό λιμανάκι. Κοντά είναι το μικρό χωριό, τα Γάδαρα, οι κάτοικοι του οποίου ασχολούντο με το παράνομο εμπόριο χοίρων. Μόλις βγήκε από το πλοιάριο, δεν υπήρχε κανένας άλλος παρά μόνο ένας μάλλον νεαρός άντρας. Η εμφάνισή του ήταν φοβερή. Προκαλούσε τον φόβο, αλλά και τη συμπόνια. Φοβερή η περιγραφή του ευαγγελιστή Λουκά. Άγρια η μορφή ενός ταλαιπωρημένου και πολύ επικίνδυνου ανθρώπου. Σπίτι δεν είχε. Ζούσε δεμένος, απομονωμένος, στις ερημιές, μακριά από τον κόσμο. Καταξεσχισμένα τα σχεδόν ανύπαρκτα ρούχα, που ελάχιστα καλύπτουν το λιπόσαρκο σώμα και τις πληγές του, από τις κακουχίες και τις αλυσίδες. Ήταν δεμένος και στα πόδια του, αλλά κάποτε, με τη βοήθεια των δαιμόνων, τις σπάζει.

Αυτόν τον δυστυχή, αγαπητοί μου αδελφοί, συνάντησε ο Κύριος μόλις αποβιβάστηκε στη χώρα των Γαδαρηνών. Μόλις είδε τον Χριστό, φωνάζοντας πολύ δυνατά, έπεσε στα πόδια Του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 20 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ στ΄ ΛΟΥΚΑ

20 Ὀκτωβρίου 2019

(Β΄Κορ. θ΄ 6-11)

«..Ἱλαρὸν δότην ἀγαπᾷ ὁ Θεὸς. » (Β΄Κορ. θ΄7)

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος φρόντιζε νὰ διενεργεῖ ἐράνους στὶς κατὰ τόπους Ἐκκλησίες ὑπὲρ τῶν πτωχῶν Χριστιανῶν στὴν Ἰουδαία. Γιὰ ἕναν τέτοιον ἔρανο προέτρεψε καὶ τοὺς Κορινθίους στὴ δεύτερη ἐπιστολή του πρὸς αὐτούς. Τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα εἶναι ἀπόσπασμα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἑνότητα τῆς ἐπιστολῆς. Ὁ Ἀπόστολος προτρέπει τοὺς Χριστιανοὺς ὄχι ἁπλῶς νὰ προσφέρουν, ἀλλὰ νὰ προσφέρουν μὲ χαρά. Διότι, προσθέτει, ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν «ἱλαρὸν δότην», αὐτὸν ποὺ δίνει μὲ προθυμία καὶ χαρούμενο πρόσωπο.

Ἂς δοῦμε γιατί ὁ Θεὸς ἀγαπᾶ τὸν «ἱλαρὸν δότην» καὶ πῶς θὰ κατορθώσουμε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς τέτοιοι.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ Ή ΟΧΙ;»

Ἡ Εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀναφέρεται στὴ θεραπεία ἕνος δαιμονισμένου τῆς πόλεως τῶν Γαδαρηνῶν. Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς δὲν ἐξουσίαζε τὸν ἐαυτό του, διότι κατευθυνόταν ἐδῶ κι ἐκεῖ ἀπὸ δαιμόνια, χωρὶς νὰ μπορεῖ νὰ ἀντιστέκεται.

Τὸ κατάντημα τοῦ δαιμονιζομένου ἦταν δραματικὸ καὶ ἡ ζωὴ του ταλαίπωρη. Κυκλοφοροῦσε γυμνός, δὲν κατοικοῦσε σὲ σπίτι, διανυκτέρευε σὲ μνήματα ἤ τριγυρνοῦσε σὲ ἔρημους τόπους. Συχνὰ ἀγρίευε, ἔφθανε σὲ ἔξαλλη κατάσταση καὶ παραφερόταν. Γιὰ ἀσφάλεια δική του καὶ τῶν ἄλλων τὸν ἔδεναν, ἀλλ’ αὐτος ἔσπαζε τὶς ἁλυσίδες τῶν χεριῶν καὶ τὰ σιδερένια δεσμὰ τῶν ποδιῶν του. Ἦταν ἐπικίνδυνος γιὰ τοὺς διερχομένους καὶ ἀποτελοῦσε μεγάλο καὶ σοβαρὸ πρόβλημα γιὰ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς.

Κυριακή Δ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

Η παραβολή του Σπορέως

(Λουκ. η’, 5-15)

Ποιος είναι ο σπορεύς και γεωργός του λόγου;

Τι συμβαίνει αν προσπαθήσει κανείς να καλλιεργήσει την αρετή χωρίς να ξεριζώσει την αμαρτία;

Γιατί ο Χριστός μιλούσε με παραβολές;

Ποιοι είναι οι “παρά την οδόν ακούοντες”;

Ποιοι ανήκουν στη δεύτερη κατηγορία των ακροατών του λόγου του Θεού;

Ποια είναι τα “αγκάθια” που συμπνίγουν το λόγο του Θεού;

Ποιων ανθρώπων οι καρδιές ονομάζονται “καλή γη”;

Μπορεί κάποιος που έχει ακοή να μην ακούει;

Κυριακή Δ’ Λουκά: Ομιλία περί της ορωμένης ακαρπίας του θείου λόγου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. η’ 5 – 15)

– Tί ήταν αυτό που έκανε τους ακροατές του λόγου των Αποστόλων να πιστεύουν κατά χιλιάδες, όταν μάλιστα προέτρεπαν τους ακροατές τους να αθετήσουν την πατροπαράδοτη πίστη τους και να πιστεύσουν εις τον Χριστόν; Όταν δίδασκαν αυτούς να υποταχθούν σε άλλο νόμο τον ευαγγελικό, ο οποίος ήταν ενάντιος στα ήθη τους και τις συνήθειές τους; Τί ήταν αυτό που τους έκανε να καταφρονούν τις ηδονές της σαρκός, την τρυφήν και την ανάπαυσιν και να τρέχουν στους διωγμούς, στους αγώνες, στους κινδύνους, ακόμα και στον θάνατο;

– Μήπως η αιτία ήταν τα θαύματα που έβλεπαν. Εάν ναι τότε γιατί δεν πίστευαν όλοι; Και γιατί πίστευαν και πολλοί που δεν είδαν θαύματα;

– Γιατί σήμερα δεν καρποφορεί ο λόγος του Θεού; Μήπως γιατί τα έργα του ιεροκήρυκα είναι ανάξια του κηρύγματος και ενάντια της διδασκαλίας του; Είναι η αγιωσύνη του ιεροκύρηκα το αίτιο και η κακία αυτού το εμπόδιο της καρποφορίας του κηρύγματος; Θα πρέπει να μας ενδιαφέρει εάν ο ιεροκήρυκας διδάσκει τα ορθά δόγματα και όχι αιρετικά φρονήματα ή να εξετάζουμε τον βίο του;

– Ποιά είναι τα τρία αίτια της ακαρπίας του λόγου και ποιές οι τάξεις των ακροατών;

– Ποιά διάθεση πρέπει να έχει ο ακροατής όταν ακούει τον λόγο του Θεού;

– Εάν απειθούμε στον λόγον του Θεού και ουδεμία εξ αυτού λαμβάνουμε ωφέλεια, ουδεμία ελπίδα σωτηρίας έχουμε. 

Ομιλία στο ευαγγέλιο της Δ΄ Κυριακής Λουκά, του μακαριστού Μητροπολίτου Νικοπόλεως π. Μελετίου Καλαμαρά

Η Παραβολή του Σπορέως

(Λουκ. 8, 5- 15)

Ὁ σπόρος καί τό χωράφι

            Ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ, μᾶς λέει ὁ Χριστός στό ἅγιο εὐαγγέλιο, εἶναι ἕνας σπόρος. Δέν ἀρκεῖ νά ἔχει κανείς τό σπόρο στήν ἀποθήκη του. Πρέπει νά τόν βάλει στή γῆ, νά φυτρώσει, νά βλαστήσει. Νά κάνει λουλούδια, νά κάνει φύλλα, νά μεγαλώσει, νά κάνει καρπούς.

            Νά δρέψει τούς καρπούς· νά χορτάσει μέ τούς καρπούς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.

2019 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 13 - ΚΥΡΙΑΚΗ Δ ΛΟΥΚΑ

Η ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ (Λουκ. 8, 5- 15)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στον Άγιο Γεώργιο Φιλιππιάδος, στις 8/11/1995)

Ο σπόρος και το χωράφι

Στο σημερινό Ευαγγέλιο μας μίλησε ο Χριστός για ένα γεωργό που βγήκε να σπείρει. Γιατί σκέφτηκε ότι δεν αρκεί να έχει το σπόρο στην αποθήκη του αλλά πρέπει να τον βάλει στη γη, να φυτρώσει, να μεγαλώσει, να φέρει καρπούς. Εάν ο γεωργός, σπείρει και αφήσει τον σπόρο, στην τύχη του, η ωφέλεια θα είναι μικρή. Εάν ενδιαφερθεί και φροντίσει ο σπόρος να γίνει εύρωστο καρποφόρο φυτό, το κέρδος θα είναι πολύ μεγάλο. Γι’ αυτό, είναι κρίμα να μην φροντίζει ο άνθρωπος τον σπόρο -τον λόγο του Θεού- να τον βάζει σε καλό τόπο και με καλό τρόπο.

Τιμή στή μνήμη τῶν Πατέρων

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Ὀκτωβρίου 2019, τῶν Ἁγίων Πατέρων (Λουκ. η΄ 5-15)

1. Μνήμη τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου

Αὐτὴ τὴν Κυριακή τιμοῦμε τὴ μνήμη τῶν ἁγίων 365 θεοφόρων Πατέρων ποὺ συγκρότησαν τὴν Ζ´ (7η) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας τὸ 787 μ.Χ. Στὴ Σύνοδο αὐτὴ διατυπώθηκε ἡ Ὀρθόδοξη διδασκαλία περὶ τῶν ἱερῶν εἰκόνων καὶ καταδικάσθηκε ἡ αἵρεση τῆς Εἰκονομαχίας. Ἀνθρωπίνως πόσα πράγματι ὀφείλουμε στὴ Σύνοδο αὐτή! Θὰ ἦταν ἄδειες οἱ ἐκκλησίες μας ἀπὸ ἱερὲς εἰκόνες, δὲν θὰ βλέπαμε ἱστορημένα (δηλαδὴ ἁγιογραφημένα) τὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων μας, τὰ μαρτύριά τους. Οὔτε βέβαια τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο καὶ προπάντων τὸν Κύριό μας, τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ τοῦ Θεοῦ. Δὲν θὰ εἴχαμε τὴν εὐλογία νὰ ἁγιάζουμε τὴν ὅραση ἀλλὰ καὶ ὁλόκληρη τὴν ὕπαρξή μας βλέποντας καὶ προσκυνώντας τὶς εἰκόνες τους, παρακινούμενοι σὲ προσευχὴ καὶ μίμησή τους καὶ μελετώντας τὰ κοσμοσωτήρια γεγονότα τῆς ζωῆς τοῦ Κυρίου, ὅπως τόσο διδακτικὰ ἀποτυπώνονται κατὰ τὴν παράδοση τῆς βυζαντινῆς ἁγιογραφίας.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

 Δ’  ΛΟΥΚΑ, ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ

(Λουκ. η΄ 5-15) (Τιτ. γ΄ 8-15)

Πνεύμα αργολογίας

«ταύτα εστι τα καλά και ωφέλιμα τοις ανθρώποις· μωράς δε ζητήσεις και γενεαλογίας και έρεις και μάχας νομικάς περιϊστασο· εισί γαρ ανωφελείς και μάταιοι»

Φοβερό ολίσθημα για τον άνθρωπο η αργολογία. Ο άγιος Εφραίμ σημειώνει χαρακτηριστικά: «Πνεύμα αργίας, περιεργείας και αργολογίας μη μοι δως». Μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος υποδεικνύει εύστοχα πως η αργολογία ταυτίζεται με τη μυθομανία, την ψευδολογία και τη συκοφαντία. Συνδέεται ακόμα με τη ματαιολογία, δηλαδή με την εκφορά ανούσιων λόγων που αφήνουν τον άνθρωπο να εκπέμπει στις συχνότητες της ρηχότητας. Οι συζητήσεις που χαρακτηρίζονται από τα πιο πάνω είναι τελικά «ανωφελείς και μάταιοι» (Τιτ. γ΄ 9).

Η πηγή της

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 13 Ὀκτωβρίου 2019 

Δ΄ Λουκᾶ (Λουκᾶ η΄ 5-15)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ σημερινή Κυριακή συνδυάζει ἀπό τήν μιά μεριά τήν τιμή τῶν Πατέρων τῆς (Ζ΄) Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία συγκλήθηκε στήν Νίκαια τό 787 μ.Χ. καί ἀπό τήν ἄλλη τήν περίφημη παραβολή τοῦ Σπορέως στή θέση τοῦ εὐαγγελικοῦ ἀναγνώσματος.

Καί τοῦτο διότι οἱ Πατέρες κάθε ἐποχῆς ἀποτελοῦν τούς σπορεῖς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Ἀντιλαμβανόμαστε λοιπόν, πόσο ἰσχύει τοῦτος ὁ συλλογισμός, ὅταν ὁμιλοῦμε γιά τούς ἁγίους Πατέρες, οἱ ὁποῖοι συγκρότησαν τίς κατά καιρούς Οἰκουμενικές Συνόδους μέ σκοπό νά διερμηνεύσουν, νά ὁριοθετήσουν καί νά ἐξηγήσουν τήν πίστη καί τήν ζωή τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, ἐπί τῇ βάσει τῆς Ἀλήθειας, πού μᾶς ἀπεκάλυψε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπηση καί τήν θεϊκή Του διδασκαλία.

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ (ΑΓΙΩΝ ΠΑΤΕΡΩΝ Ζ΄ ΟΙΚ. ΣΥΝΟΔΟΥ)

Απόστολος : Τίτ. γ΄8-15

Ευαγγέλιο : Λουκ. η΄ 5-15

13 Οκτωβρίου 2019

«Πιστός ο λόγος» (Τίτ. γ΄8)

Ο λόγος του Θεού είναι απόλυτα αξιόπιστος και προσφέρεται χωρίς διάκριση σε όλους τους ανθρώπους. «Πιστός ο λόγος∙ και περί τούτων βούλομαί σε διαβεβαιούσθαι», υπογραμμίζει ο σημερινός «Απόστολος». «Αυτά τα λόγια είναι αξιόπιστα και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία». Η αξιοπιστία δε του λόγου του Θεού έγκειται στο γεγονός ότι είναι αιώνιος και αμετάβλητος. Λέει ο ίδιος ο Χριστός. «Αμήν γάρ λέγω υμίν, έως αν παρέλθη ο ουρανός και η γη, ιώτα εν ή μία κεραία ου μη παρέλθη από του νόμου έως αν πάντα γένηται» (Ματθ. ε΄18).

Δηλαδή, «Σας βεβαιώνω πως όσο υπάρχει ο κόσμος, έως τη συντέλειά του, δε θα πάψει να ισχύει ούτε ένα γιώτα ή μία οξεία από το νόμο».

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΛΟΥΚΑ – 13 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. η΄ 5-15)

Ἡ Ἐκκλησία μας ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, μὲ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἐκεῖνο ποὺ θέλει νὰ προβάλλει δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ σπορέα Χριστοῦ καὶ μάλιστα κατὰ τὴν ἔναρξη τῆς περιόδου τοῦ δικοῦ της ἔργου σπορᾶς καὶ καλλιέργειας τῶν πιστῶν. Ἐπιπλέον θέλει νὰ θυμίσει στοὺς πιστούς της τὸ ἀποτέλεσμα τοῦ κηρυκτικοῦ καὶ ἁγιαστικοῦ ἔργου της μέσα ἀπὸ τὴν ἀνάγκη γιὰ καρποφορία, ὅπως αὐτὴ ἐπισημαίνεται στὴν παραβολὴ ποὺ μόλις ἀκούσαμε.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

Ἕνα χωράφι εἶναι ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου ἀδελφοί μου. Ἕνα χωράφι πού θέλει σωστή καλλιέργεια γιά νά γίνει εὔφορο καί νά ἀποδώσει καρπούς καί μάλιστα πολλούς.

Ποιός τό λέει αὐτό; Ὁ Χριστός μας. Τό ἀκούσαμε στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή τοῦ σπορέως. Μιλώντας γιά τόν ἑαυτό Του καί τό ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὁ Χριστός μας, παρομοιάζει τόν ἑαυτό Του μέ τόν γεωργό, πού στόν κατάλληλο χρόνο σπέρνει τόν ἀγρό τοῦ (Θεοῦ γεώργιον ἐσμέν) καί περιμένει τόν καιρό τῆς συγκομιδῆς.

Ὅμως δεῖτε τί συμβαίνει. Δέν καρπίζει ὅλος ὁ σπόρος πού ὁ γεωργός – Χριστός ρίχνει στό χωράφι. Ἄλλος δέν φυτρώνει καν, ἄλλος φυτρώνει, ἀλλά ξεραίνεται ἀπό ἔλλειψη γόνιμου ἐδάφους ἤ ἐπειδή τόν ἔπνιξαν ἀγκάθια πού φύτρωσαν μαζί του. Μόνο ἕνα μέρος δίνει τελικά καρπό καί αὐτό ὄχι τήν ἴδια ποσότητα. Ἄλλο δίνει πολύ καί ἄλλο λίγο.

Τί λοιπόν φταίει; Ἀσφαλῶς ὄχι ὁ σπόρος, δηλαδή ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλά τότε τί;

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΣΠΟΡΟΣ»

Τὴν περίοδο τοῦ Φθινοπώρου γίνεται ἡ σπορὰ πολλῶν ἀγαθῶν. Ἡ γεωργικὴ αὐτή ἐργασία ἐνέπνευσε τοὺς Πατέρες νὰ τοποθετήσουν τὴν ἀνάγνωση τῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς τοῦ Σπορέως σὲ Κυριακὴ τοῦ Ὀκτωβρίου, ποὺ βρισκόμαστε ἀκόμη στὴν ἀρχή τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Οἱ μαθητὲς τὸν ρώτησαν νὰ τοὺς ἐξηγήσει ποιὸ εἶναι τὸ νόημά της. Καὶ ὁ θεῖος Διδάσκαλος ἀπάντησε ὅτι: «ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ…».

Κυριακή Γ’ Λουκά: Ομιλία παραμυθητική των θλιβομένων διά τον θάνατον των συγγενών και φίλων (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 7, 1-16)

– Για ποιόν λόγον ο Ιησούς λέγει στην μητέρα του νεκρού "Μή κλαίε"; Είναι δυνατόν μια χήρα μητέρα που βλέπει νεκρό το μοναχογιό της να μην κλαίει;

– Πόσοι θάνατοι υπάρχουν;

– Γιατί οι άπιστοι δεν βρίσκουν παρηγορία όταν αποθάνη κάποιος ηγαπημένος των;

– Επιτρέπεται ο πιστός να κλαίει τον συγγενή ή φίλο του που πέθανε;

– Από πού λαμβάνει παρηγορία ο πιστός;

– Τρομερή η δεισιδαιμονία των συγγενών που πιστεύουν ότι μετά την εξομολόγηση και την μετάληψιν των Μυστηρίων, ο ασθενής αποθνήσκει!

– Πότε είναι τα δάκρυα τα χεόμενα επί τους νεκρούς, ευλογοφανή και δίκαια και ωφέλιμα; 

Κυριακή Γ’ Λουκά: Ερμηνεία του Ευαγγελίου (Αρχιεπίσκοπος Αστραχάν και Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)

(Λουκ. 7, 1-16)

– Γιατί έβγαλαν τον νεκρόν έξω από την πόλη;

– Τί μας διδάσκει το γεγονός ότι ο Ιησούς ενέργησε χωρίς κάποια παράκληση;

– Γιατί ο Ιησούς παράβλεψε τον Ιουδαϊκόν νόμον;

– Γιατί ο Ιησούς μόλις ανάστησε τον νέον τον παρέδωσε στη μητέρα του;

2019 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 6 - ΚΥΡΙΑΚΗ Γ ΛΟΥΚΑ

Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ ΤΗΣ ΝΑΙΝ (Λουκ. 7, 11- 16)

†ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΜΕΛΕΤΙΟΥ

(Διασκευή ομιλίας στο Θεσπρωτικό, στις 5/10/2003)

Η αληθινή θρησκεία

Ο λόγος του Θεού είναι σπόρος. Η καρδιά του σπόρου, είναι ότι ο Θεός έστειλε τον Υιόν του στον κόσμο, για την σωτηρία μας. Αυτός ο σπόρος πρέπει να φυτρώσει μέσα στην καρδιά μας. Όχι ο σπόρος ότι υπάρχει Θεός και ότι μπορεί να υπάρχει κάτι παραπέρα από τη ζωή αυτή μετά τον θάνατο. Αυτό δεν είναι θρησκεία αληθινή. Είναι μια ψεύτικη θρησκευτικότητα, που την έχουν και οι αλλόθρησκοι και οι άθεοι ακόμη. Γιατί και εκείνοι που κοροϊδεύουν τον κόσμο λέγοντας ότι είναι άθεοι αναγνωρίζουν και λένε ότι «κάποια ανώτερη δύναμη πρέπει να υπάρχει».

Μιά κηδεία πού δέν ὁλοκληρώθηκε

Εὐαγγελικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 6 Ὀκτωβρίου 2019, Γ΄ Λουκᾶ (Λουκ. ζ´ 11-16)

1. Συμμετοχὴ στὸ πένθος

Δὲν ἦταν μιὰ συνηθισμένη κηδεία. Ὁ νεκρὸς ἦταν νέος· καὶ ἦταν τὸ μονάκριβο παιδὶ τῆς μητέρας του, ἡ ὁποία μάλιστα ἦταν χήρα. Ὁ γιός της ἦταν τὸ μόνο στήριγμά της, ἡ παρηγοριά της· ἀλλὰ τώρα δὲν ὑπάρχει πλέον στὴ ζωή… Ὁ πόνος ἦταν μεγάλος, τὸ πένθος βαρύ. Ὁλόκληρη ἡ κωμόπολη τῆς Ναῒν εἶχε συγ­κλονισθεῖ ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν θάνατο. Γι᾿ αὐτὸ καὶ «ὄχλος ἱκανός», πολὺς λαός, ἔλαβε μέρος στὴν κηδεία συμπαριστάμενος στὴν πονεμένη μάνα. Καὶ τώρα, νά, τὸ σκήνωμα μεταφέρεται γιὰ τὴν ταφή. Τὰ πλήθη ἀκολουθοῦν σιωπηλά…

ΚΥΡΙΑΚΗ 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

 Γ’ ΛΟΥΚΑ – ΙΣΤ΄ ΕΠΙΣΤΟΛΩΝ

(Λουκ. ζ΄ 11-16) (Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

Η κατά Χριστόν πτωχεία

«ως μηδέν έχοντες και πάντα κατέχοντες»

Πολλές ήταν οι φορές που η Εκκλησία της Κορίνθου είχε βρεθεί στη δίνη προστριβών και αντιπαραθέσεων για διάφορα ζητήματα που απασχολούσαν το ποίμνιό της. Γι’ αυτό και ο απόστολος Παύλος αναγκάζεται σε αρκετές περιπτώσεις να απευθυνθεί στα πνευματικά του τέκνα για να τα νουθετεί και να τα καθοδηγεί. Ξεχώριζαν οι μαθητές του που ήταν αφοσιωμένοι σ’ αυτόν, αλλά υπήρχαν και εκείνοι που αμφισβητούσαν ακόμα και την αποστολική του ιδιότητα. Δεν είναι λίγες μάλιστα οι φορές που ο μεγάλος απόστολος αναγκάστηκε ν’ απολογηθεί, δείχνοντας έτσι το ταπεινό φρόνημά του. Ήταν η κατ’ εξοχήν αρετή που κοσμούσε την προσωπικότητά του.

ΤΟ ΘΕΙΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ 06 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ

6 Ὀκτωβρίου 2019

(Β΄ Κορ. στ΄ 1-10)

« ...Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας.» (Β΄Κορ. στ΄2)

Στὴ συγκεκριμένη ἀποστολικὴ περικοπὴ, ἀδελφοί μου, θὰ σταθοῦμε μὲ ἰδιαιτερότητα στὴ διαπίστωση ποὺ κάνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅτι δηλαδὴ τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς καὶ χρόνος ποὺ προσφέρεται γιὰ τὴ δική μας σωτηρία. «Ἰδοὺ νῦν καιρὸς εὐπρόσδεκτος, ἰδοὺ νῦν ἡμέρα σωτηρίας». Τονίζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅτι δὲν πρέπει νὰ χάνουμε χρόνο καὶ τώρα εἶναι ὁ κατάλληλος καιρὸς νὰ μεριμνήσουμε γιὰ τὴ σωτηρία τῆς ψυχῆς μας. Γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ καταλάβουμε τὸ νόημα τῶν λόγων αὐτῶν τοῦ ἀποστόλου Παύλου πρέπει νὰ δοῦμε λίγο τὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας μέσα ἀπὸ τὴν Ἁγία Γραφή.

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΛΟΥΚΑ – 6 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

(Λκ. ζ΄ 11-16)

Μία συνάντηση μεγάλης σημασίας γίνεται κατὰ τὴ σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπῆ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, στὴν πύλη τῆς πόλεως Ναΐν τῆς Γαλιλαίας: Ἡ πομπὴ ποὺ συνοδεύει τὸ νεκρὸ παιδὶ μίας χήρας γυναίκας στὸν τάφο συναντιέται μὲ τὴ συνοδεία τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἀρχηγὸς τῆς ζωῆς συναντᾶ μπροστὰ του τὸ θάνατο. Τὸ σβήσιμο κάθε ἐλπίδας βρίσκεται ἀντιμέτωπο μ’ Αὐτὸν ποὺ εἶναι ἡ ἐλπίδα, ἡ ζωὴ καὶ τὸ μέλλον τοῦ κόσμου. Σὲ μία τέτοια συνάντηση ἀσφαλῶς νικητὴς εἶναι ὁ ἰσχυρότερος, αὐτὸς ποὺ πατᾶ τὸ θάνατο, διαλύει τὴ θλίψη του καὶ δείχνει πρὸς τὴν ἀνατολὴ ἑνὸς νέου κόσμου. Μόνο Αὐτὸς ἔχει τὴ θεία αὐθεντία καὶ ἐξουσία νὰ προφέρει τὴ φράση ποὺ διαβάζουμε στὴν περικοπή μας: «Νεανίσκε, σοὶ λέγω∙ ἐγέρθητι». Εἶναι μία διαταγὴ τῆς ζωῆς πρὸς τὸ θάνατο, μία πρόσκληση τοῦ νικητῆ τῆς ζωῆς πρὸς τὸν ἡττημένο ἀπὸ τὸ θάνατο ἄνθρωπο.

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 6 Ὀκτωβρίου 2019 

Γ΄Λουκᾶ (Λουκᾶ ζ΄ 11-16)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί,

Ἡ Κυριακή ἡμέρα, ἔλαβε τήν ὀνομασία της ἀπό τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Εἶναι ἀφιερωμένη σ’ Ἐκεῖνον καί κατ’ αὐτήν ἐξόχως ἑορτάζουμε τήν Ἀνάστασή Του.

Σήμερα, κατ’ ἀγαθήν συγκυρίαν, ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς ἀναστάσεως τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας τῆς Ναϊν, ἐπιτείνει τόν ἀναστάσιμο χαρακτῆρα τῆς ἡμέρας καί ὑποστηρίζει κατά τρόπο ἀδιαμφισβήτητο τήν δογματική διδασκαλία τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας γιά τήν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ἡ ἀνάσταση αὐτή εἶναι μία ἀπό τίς τρεῖς ἀναστάσεις πού ἐπετέλεσε ὁ Χριστός. Ἡ δεύτερη εἶναι τῆς κόρης τοῦ Ἰαείρου καί ἡ τρίτη τοῦ ἁγίου καί δικαίου Λαζάρου. Ἐπειδή κάποιοι πιθανόν νά θεωροῦσαν, ὅτι ἐπρόκειτο γιά νεκροφάνειες, ἡ περίπτωση τοῦ Λαζάρου ἀπομακρύνει ὁποιαδήποτε ἀμφιβολία, καθώς ἦταν τέσσερις ἡμέρες ἤδη νεκρός.

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ Γ ́ ΚΥΡ. ΤΟΥ ΛΟΥΚΑ

(Λουκ. Ζ ́, 11–16)

Ἡ συνάντηση τῆς ζωῆς καὶ τοῦ θανάτου. Αὐτὸς θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ τίτλος στὸ Εὐαγγέλιο τῆς Γ ́ Κυρ. τοῦ Λουκά, ἀγαπητοί ἀδελφοί. Ἡ μὲν ζωὴ εἶναι ὁ Χριστός· «’Εγὼ εἰμὶ ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή», εἶπε ὁ ἴδιος· «ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται», συμπλήρωσε, (Ἰωάν. 11, 25–26).

Ὁ δὲ θάνατος δηλώνεται στὴν περικοπὴ μὲ τὸν νεκρὸ νεανίσκο. Δὲν εἶναι παραβολικὸς ὁ λόγος τῆς περικοπῆς μας. Εἶναι διήγηση πραγματικοῦ γεγονότος, ποὺ συνέβη στὴν εἴσοδο τῆς πόλεως Ναΐν τῆς Ἰουδαίας.

Ἡ συνάντηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μὲ τὸν θάνατο εἶχε τὸ ἀποτέλεσμα ποὺ ἔχει ἡ συνάντηση μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους: τὸ σκότος, ὅσο πυκνὸ κι ἂν εἶναι, μὲ τὴν ἐμφάνιση τοῦ φωτὸς διαλύεται αὐτομάτως καὶ ἐξαφανίζεται. 

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Β΄ Κορ. στ΄1-10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ζ΄11-16

6 Οκτωβρίου 2019

«Μη κλαίε» (Λουκ. ζ΄13)

Όσο κι αν η θυσία του Χριστού και η χριστιανική πίστη έχουν απαλύνει την σκληρότητα του θανάτου, δεν παύει αυτός να είναι ένα λυπηρό γεγονός στη ζωή του ανθρώπου. Ο ίδιος ο Κύριος συγκινήθηκε βαθιά και δάκρυσε, καθώς προχωρούσε προς τον τάφο του Λαζάρου. Ο απόστολος Παύλος δεν καταδικάζει τη λύπη, που φυσιολογικά νιώθουμε για τον θάνατο προσφιλών μας προσώπων. Συνιστά μόνο, εμείς οι Χριστιανοί, να μην λυπούμαστε όπως λυπούνται οι άπιστοι.

Στο σημερινό ευαγγέλιο ακούσαμε για τη χήρα της Ναΐν που έχασε τον μονάκριβο γιο της. Προηγουμένως είχε χάσει και τον σύζυγό της. Τώρα συνοδεύει το νεκρό παιδί της στην τελευταία του, επί γης, κατοικία, στον τάφο. 

Σπαράζει η μητρική της καρδιά. Ποτάμι τα δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της.

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ «ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ»

Σέ ὅποια γωνιά τοῦ πλανήτη καί ἄν στραφεῖς, τά μάτια ἀντικρίζουν πόνο, θλίψη, πίκρα. Καί αὐτά μέ τήν σειρά τους γεννοῦν σκληρότητα, κατάθλιψη, ἀπαισιοδοξία.

Σέ μιά ἄσημη πόλη τῆς Ἰουδαίας, τήν Ναΐν, ἐξελίσσεται μία σκηνή ἀρκετά συνηθισμένη τά χρόνια ἐκεῖνα. Κάποιος νέος εἶχε πεθάνει καί ὅπως συνήθως συμβαίνει στίς κηδεῖες τῶν νέων, πλῆθος κόσμου, ἀκολουθοῦσε τήν ἐξόδιο πομπή. Τό τραγικό στήν περίπτωση ἐκείνη ἔγκειται στό ὅτι ὁ νεαρός ἦταν ὁ μονάκριβος γιός μιᾶς χήρας, ἡ ὁποία μέ τόν θάνατό του ἔμενε ὁλομόναχη στή ζωή καί ἀπροστάτευτη. Γι’ αὐτό καί ἡ γυναίκα ἐκείνη εἶχε πραγματικούς λόγους νά κλαίει πολύ, τόσο γιά τό μονάκριβο παιδί της, ὅσο καί γιά τόν ἑαυτό της.