Κυριακή Μετά τά Φῶτα

“᾿Απὸ τότε ἤρξατο ὁ ᾿Ιησοῦς κηρύσσειν καὶ λέγειν· μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.”

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε τόν Ἰησοῦ Χριστό νά ἀρχίζει τό κήρυγμά του πρός τούς Ἰουδαίους μέ τήν προτροπή πρός μετάνοια, γιατί, ὅπως μᾶς λέγει, ἔφθασε ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Περί μετανοίας λοιπόν ὁ λόγος καί πάλι.

Ὑπάρχει μία πολύ ὄμορφη καί ψυχωφελής ἀφήγηση στό Γεροντικό. Ἅς τήν ἀκούσουμε:

Κάποιος μοναχός πλησίασε καί εἶπε στόν ἀββᾶ Ποιμένα: “Διέπραξα μεγάλη ἁμαρτία καί θέλω νά μπῶ σέ κανόνα μετανοίας γιά τρία χρόνια”.

Καί ὁ Γέροντας τοῦ λέγει: “Πολύ εἴναι”.

“Μήπως γιά ἕνα χρόνο;”, ρωτάει ὁ ἀδελφός.

“Πολύ εἴναι”, ἀπαντᾶ πάλι ὁ Γέροντας.

Αὐτοί πού βρίσκονταν ἐκεῖ εἶπαν:

“Μέχρι σαράντα μέρες;”

Καί πάλι ὁ Γέροντας εἶπε:

“Εἶναι πολύ”. Καί πρόσθεσε: “Ἐγώ πιστεύω ὅτι ἐάν ὁ ἄνθρωπος μετανοήσει μέ ὅλη του τήν καρδιά καί δέν συνεχίσει νά κάνει τήν ἁμαρτία, καί μέσα σέ τρεῖς μέρες τόν δέχεται ὁ Θεός”.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ὁ ἱερός Χρυσόστομος, σέ ἕνα ἀπό τά κηρύγματά του, ἀναρωτιέται τί εἶναι ἡ ἁμαρτία καί ποιά εἶναι ἡ δύναμή της. Καί λέγει ὅτι μοιάζει μέ ἕνα ἀναμμένο κάρβουνο πού τό ρίχνεις στήν θάλασσα καί σβήνει. Τόσο εὔκολα σβήνει καί ἡ πιό μεγάλη ἁμαρτία στό πέλαγος τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Μοιάζει μέ τόν ἱστό τῆς ἀράχνης πού μέ μιά σκούπα τόν καθαρίζεις πολύ ἁπλά καί γρήγορα. 

Ἀρκεῖ νά μήν πέσουμε σέ ἀπελπισία καί ἀπόγνωση ὅταν διαπράττουμε τήν ἁμαρτία, γιατί κάτι τέτοιο δείχνει ἐγωισμό καί ὑπερηφάνεια, ἀλλά νά ὁμολογήσουμε τήν ἁμαρτία μας καί νά ζητήσουμε τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Θυμάστε τήν μετάνοια τοῦ Ζακχαίου; Μέ τί “λεβεντιά” ὁμολόγησε δημοσίως τίς ἁμαρτίες τοῦ ἀλλά καί ἀπέδωσε τά κλοπιμαῖα εἰς τετραπλοῦν; Πῶς ἦταν λοιπόν δυνατόν νά μήν πάει στό σπίτι τοῦ ὁ Ἰησοῦς γιά νά τόν ἐπισκεφθεῖ; Ὄντως ὁ Κύριος, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι “μανικός ἐραστής” τῶν ψυχῶν αὐτῶν πού μετανοοῦν μέ τόν τολμηρό καί “ξεδιάντροπο” αὐτό τρόπο.

Θέλετε νά ἀκούσετε τώρα καί μία ἱστορία ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅπου φαίνεται ἡ δύναμη τῆς μετανοίας καί τῆς ἐξομολογήσεως; Εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ βασιλιά Ἐζεκία. Πόσοι ἀπό σᾶς γνωρίζουν ποιός ἦταν ὁ βασιλιάς Ἐζεκίας; 

Ἀκοῦστε λοιπόν πῶς ἡ μετάνοια καί ἡ ἐξομολόγηση τοῦ βασιλιά Ἐζεκία ἄλλαξαν τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ πού εἶχε ἤδη γίνει γνωστή σέ αὐτόν ἐκ μέρους τοῦ Θεοῦ.

Ὅταν λοιπόν ἀρρώστησε ὁ Ἐζεκίας τόν ἐπισκέφθηκε ὁ προφήτης Ἠσαΐας καί τοῦ εἶπε: “Φρόντισε νά τακτοποιήσεις τά οἰκογενειακά σου θέματα γιατί θά πεθάνεις καί δέν θά ζήσεις πιά”. Ποιά λοιπόν ἐλπίδα σωτηρίας τοῦ ἀπέμεινε ὅταν ὁ Προφήτης τοῦ εἶπε “ἐσύ θά πεθάνεις”; Ἀλλά ὁ Ἐζεκίας δέν παρέμεινε ἀμετανόητος γιατί θυμήθηκε αὐτό πού εἶναι γραμμένο στήν Ἁγία Γραφή: “Ὅταν μετανοήσεις καί στενάξεις βαθιά γιά τήν πτώση σου, τότε θά σωθεῖς”. Ἔστρεψε τότε τό νοῦ ἀπό τό στρῶμα του πρός τόν οὐρανό καί εἶπε: “Μνήσθητί μου. Κύριε θυμήσου τήν ὕπαρξή μου καί τήν ἱστορία μου. Ἀρκεῖ γιά τήν γιατρειά μου καί μόνο το νά μέ θυμηθεῖς. Μόνος Ἐσύ Κύριε, κατά τό ἀπόλυτο καί ἐξουσιαστικό Σου θέλημα, νομοθετεῖς καί παρέχεις καί τήν ζωή καί ὅσα μέσα στήν διάρκειά της συναντάει ὁ ἄνθρωπος”. Μετά ἀπό αὐτήν τήν ὁμολογία, σ’ αὐτόν πού δέν εἶχε καμία ἐλπίδα νά ζήσει, προστέθηκαν ἄλλα δεκαπέντε χρόνια ζωῆς. Ὄχι ἕνα καί δύο, ἀλλά δεκαπέντε ὁλόκληρα χρόνια.

Καί καταλήγει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων πού ἀφηγεῖται τήν ἱστορία τοῦ Ἐζεκία καί μᾶς λέγει: “Ὁ μέν Ἐζεκίας κατάφερε νά ἀλλάξει τήν ἀπόφαση τοῦ Θεοῦ, ὁ δέ Ἰησοῦς δέν θά σοῦ χαρίσει τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν; Μετανόησε καί κλάψε γιά τόν ἑαυτό σου. Μπές στό “ταμιεῖο” σου. Κλεῖσε τήν πόρτα καί προσευχήσου γιά νά συγχωρεθεῖς καί γιά νά σβήσουν οἱ καυτερές φλόγες πού σέ περιβάλλουν. Γιατί ἡ ἐξομολόγηση ἔχει δύναμη καί φωτιά νά σβήσει καί λιοντάρια νά ἡμερώσει. Ἔχοντας λοιπόν, ἀδελφοί μου, τόσα παραδείγματα ἀνθρώπων πού ἁμάρτησαν, μετανόησαν καί σώθηκαν, πρόθυμα καί σεῖς νά ἐξομολογηθεῖτε ἐνώπιόν του Κυρίου ὥστε νά ἀξιωθεῖτε τῆς ἐπουράνιας δωρεᾶς καί τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν”.

π. Θεολόγος Παντελής

Ἐφημέριος Ἁγ. Ἰωάννου Ἀνατολῆς

ΠΗΓΗ