ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Κυριακή μετά τήν Χριστοῦ Γέννησιν
καί πρό τῶν Φώτων
(Μρ. 1, 1 – 8)
31 Δεκεμβρίου 2017
«...ἑτοιμάσατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τὰς τρίβους αὐτοῦ»
Τά Χριστούγεννα πέρασαν γιά τούς πολλούς. Οἱ ἑορτές συνεχίζονται μέ τήν ἀναμονή τῆς Πρωτοχρονιᾶς καί τῶν Φώτων. Τό κλίμα λαμπερό, τά σπίτια φωτισμένα καί στολισμένα, τά τραπέζια μας γεμάτα, ὅσο τό ἐπιτρέπουν οἱ συνθῆκες, οἱ καρδιές μας γιορτινές. Μιά γλυκιά θαλπωρή πλανιέται παντοῦ σάν μιά ἀόρατη εὐλογία τῶν ἡμερῶν. Μία νωχελική ραστώνη γιά τούς μαθητές, πού ἀπολαμβάνουν τίς χειμερινές τους διακοπές, ἀλλά καί γιά τούς ἐνήλικες, πού ξεκουράζονται στίς ἀλλεπάλληλες ἀργίες τοῦ Ἁγίου Δωδεκαημέρου. Ἡ ζωή ξεφυλλίζει τίς σελίδες τοῦ χρόνου καί κυλάει στό ἀέναο ποτάμι του, ἀφήνοντας πίσω τά σημάδια τῆς πορείας μας, τά κατορθώματα ἀλλά
καί τίς πληγές μας.

Ὁ κόσμος πάντοτε ἦταν ἔτσι. Ἔκανε τήν πορεία του στά ὄμορφα καί στά ἄσχημα, στίς γιορτές, στά πανηγύρια ἀλλά  καί στίς δυσκολίες καί στίς τρικυμίες, ψάχνοντας νά βρεῖ τό νόημα τῆς χαρᾶς καί τό σκοπό τῆς ζωῆς. Μέσα σ’ αὐτή τήν πορεία τῶν ἀνθρώπων, μέσα σ’ αὐτή τήν ἀτελείωτη πελαγοδρομία ἔρχεται μία φωνή πού φωνάζει μέ δύναμη στίς γενιές ὅλων τῶν ἐποχῶν καί στά ἔθνη: «ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ». Δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ φωνή τοῦ Προδρόμου, εἶναι ἡ φωνή τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ πού, μέ τό στόμα τοῦ Προδρόμου, μᾶς καλεῖ νά ἑτοιμάσουμε τό δρόμο Του καί νά εὐθυγραμμίσουμε τά μονοπάτια τῆς ψυχῆς μας, γιά νά ἔλθει κοντά μας ὁ Κύριος, χωρίς ἐμπόδια καί χωρίς δυσκολίες.
Ἀπό τότε πού πήραμε τό δρόμο τῆς ἁμαρτίας καί τῆς ἀμετανοησίας καί χάσαμε τό Θεό, ἀπό τότε πού περπατᾶμε στό πικρό μονοπάτι τῆς ἐξορίας, χωρίς τήν πατρική στοργή καί ἀγκαλιά, Ἐκεῖνος δέν σταμάτησε νά κτίζει γέφυρες καί νά χαράζει δρόμους, γιά νά ἔλθει πρός συνάντησή μας. Δέν μᾶς ἐγκατέλειψε, δέν μᾶς ἀποστράφηκε, δέν μᾶς τιμώρησε ἀμετάκλητα. Ἔκανε καθετί δυνατόν, γιά νά θεραπεύσει τήν ἀσθένεια τῆς ἁμαρτίας. Ἔστειλε τούς προφῆτες Του νά μᾶς διδάξουν, ἔβαλε τό νόμο Του χάρακα στή συμπεριφορά μας, ἔβαλε τό θάνατο ὡς τελευταῖο φρένο καί σωστικό φάρμακο στό κατρακύλισμά μας πρός τό κακό. Στό τέλος ἔστειλε τόν Υἱόν Του νά φορέσει τή σάρκα μας, γιά νά πάρει τήν ἀνθρώπινη φύση συγκάτοικο καί σύνεδρο τῆς Ἁγίας Τριάδος. Οἱ δρόμοι τοῦ Θεοῦ ἔχουν ὡς μοναδική κατεύθυνση τόν ἄνθρωπο.
Ὁ ἄνθρωπος, ὅμως, δέν βοηθάει αὐτή τήν πορεία τοῦ Θεοῦ 
γιά τή συνάντησή τους. Στούς δρόμους πού ἀνοίγει ὁ Οὐρά-
νιος Πατέρας Του ἐκεῖνος βάζει συνεχῶς ἐμπόδια, κτίζει
τοίχους, ἀνοίγει τάφρους καί χαράδρες, γκρεμίζει τίς γέφυ-
ρες. Κάνει ὅ,τι μπορεῖ, γιά νά κρατήσει τήν αὐτονομία του,
γιά νά συντηρήσει τόν ἐγωισμό του, γιά νά ζήσει τή ζωή του
χωρίς Θεό, χωρίς ἀναφορά στόν οὐρανό, χωρίς ἀναζητήσεις
ἀνώτερες καί χωρίς τή μέριμνα τῆς αἰωνιότητας. Βιώνει τό
χρόνο, τίς γιορτές καί τίς πρωτοχρονιές σάν ὅλα νά τελειώ-
νουν ἐδῶ, σά νά μήν ὑπάρχει συνέχεια, σά νά εἶναι μόνο
θνητός. Γι’ αὐτό ὅλα εἶναι φθαρμένα καί μυρίζουν θάνατο.
Γι’ αὐτό ὅλα κουράζουν καί ἀφήνουν κενό. Γι’ αὐτό, ἀκόμη
καί οἱ στιγμές τῶν διακοπῶν καί τῆς χαλάρωσης, δηλητη-
ριάζονται ἀπό τό ἄγχος καί τίς ἀνεκπλήρωτες ἐπιθυμίες. Ὁ
ἄνθρωπος χωρίς Θεό γίνεται γιά τό συνάνθρωπό του θηρίο
καί γιά τόν ἑαυτό του ξένος. Γίνεται τύρανος γιά τό περι-
βάλλον του καί δεινός ἐκμεταλλευτής τῶν πάντων.
Ἔτσι τά μονοπάτια τοῦ Θεοῦ κλείνουν ὁριστικά. Χορτα-
ριάζουν ἀπό τή λήθη, σκεπάζονται ἀπό τά σκουπίδια τῶν
κακῶν συνηθειῶν, διαγράφονται ἀπό τήν ὁμίχλη τῶν παθῶν
καί τῶν πτώσεων. Ἡ φωνή πού ἔρχεται ἀπό τό βάθος τοῦ
χρόνου γίνεται ἐξαιρετικά ἐπίκαιρη καί ἀπόλυτα ἀναγκαία:
«ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, εὐθείας ποιεῖτε τάς τρίβους
αὐτοῦ». Νά ἑτοιμάσουμε τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, πού ὁδηγεῖ
σ’ ἐμᾶς, πού ἑνώνει τήν ἀγάπη Του μέ τήν ἀγάπη μας, τό
μεγαλεῖο Του μέ τή μηδαμινότητά μας, τό δικό Του φῶς
μέ τά ἀμέτρητα σκοτάδια μας. Χωρίς Θεό γευτήκαμε καί
γευόμαστε τήν ἀποτυχία, τή δυστυχία, τήν περιπέτεια, τή 
ΚΥΡΙΑΚΟΔΡΟΜΙΟ 2017-18 71
σκληρότητα, τή ματαιότητα, τή μοναξιά. Οἱ γιορτές, ὄχι ὡς
πανηγύρια ἀλλά σάν τρόπος ζωῆς, εἶναι μία εὐκαιρία νά
ἐναρμονίσουμε τήν πορεία μας μέ τούς δρόμους τοῦ Θεοῦ
πρός ἐμᾶς.
Θά ἑτοιμάσουμε τά μονοπάτια τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἑαυτό
μας μέ τήν ἀληθινή μετάνοια, μέ τήν οὐσιαστική συμμετοχή
στά ἱερά μυστήρια, μέ τήν ἐσωτερική καλλιέργεια διά τῆς
προσευχῆς καί τῆς μελέτης, μέ τήν προσωπική ἄσκηση μέσα
ἀπό τόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς, μέ τήν πρακτική ἀγάπη πρός
τό διπλανό, μέ τήν ἐλεημοσύνη καί τήν προσφορά ὄχι μόνο
στήν περίοδο τῶν ἑορτῶν ἀλλά ὅλο τό ἔτος. Μέ τή φιλοτιμία
καί τήν ἐπιμονή θά καθαρίσουμε τό δρόμο πού φέρνει τό
Θεό σ’ ἐμᾶς.
Ὁ Θεός ἐπιθυμεῖ νά μᾶς συναντήσει, διανύει τήν τεράστια
διαδρομή ἀπό τή δόξα Του στήν ὕπαρξή μας, ἔρχεται συνε-
χῶς πρός τόν καθένα χωριστά. Ἄς γκρεμίσουμε τά ἀνόητα
διόδια πού βάζουμε στό δρόμο τοῦ Λυτρωτῆ. Ἐκεῖνος συ-
νεχῶς καταθέτει τό Αἷμα Του ὡς πολύτιμο ἀντίτιμο αὐτῆς
τῆς διαδρομῆς. Ἐμεῖς ἄς ἀνοίξουμε τά φυλλοκάρδια μας,
γιά νά εἰσέλθει δυναμικά καί χαρούμενα, ἀνεμπόδιστα καί
μόνιμα. Μόνο τότε θά γεμίσουμε ἐλπίδα, χαρά καί δύναμη
ὄχι μόνο γιά τό ἔτος πού γλυκοχαράζει σέ λίγες ὧρες ἀλλά
καί γιά ὁλόκληρη τή ζωή μας, τήν τωρινή καί τή μετέπειτα.
Ἀμήν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου