ΜΗΝΥΜΑ

ΓΙΑ ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΤΩΝ ΚΥΡΙΑΚΩΝ, ΕΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΩΝ ΔΕΙΤΕ ΤΙΣ ΕΤΙΚΕΤΕΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2017

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή Ι΄Λουκά (Λουκά ιγ’ 10-17) - ( 10 Δεκεμβριου 2017)

Η θεραπεία της συγκυπτούσης γυναικός

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή από τον Ευαγγελιστή Λουκά κάνει λόγο για την θαυματουργική θεραπεία μιας άρρωστης γυναικός και μας μεταφέρει, μέσα από την διήγησή του, στον χώρο της συναγωγής (τόπος προσευχής των Ιουδαίων), όπου ο Κύριος, με την χάρη και την αγάπη Του, ευεργέτησε και απάλλαξε από την μακροχρόνια ασθένεια την άρρωστη γυναίκα. Συνάμα όμως ο Χριστός, βλέπουμε ότι υπερασπιζόμενος τους αδύναμους και εκείνους που τον εμπιστεύονται, ξεσκεπάζει και καταισχύνει τους ανθρώπους του φθόνου και της υποκρισίας. Είναι η περίπτωση των Γραμματέων και Φαρισαίων.


Ενώ ο Ιησούς εδίδασκε σε μία από τις συναγωγές και ήταν ημέρα Σάββατο, ήταν και εκεί και μία γυναίκα που είχε πονηρό πνεύμα. Ήταν άρρωστη δεκαοχτώ χρόνια και ήταν σκυφτή τόσο που δεν μπορούσε να σηκώσει το σώμα της καθόλου. Εκεί όταν την είδε ο Ιησούς της μίλησε και της είπε: ‘’Γυναίκα, είσαι λυμένη από την αρρώστια σου’’ και ακούμπησε πάνω της τα χέρια και αμέσως ανασηκώθηκε και δόξαζε τον Θεό. Όμως ο αρχισυνάγωγος που ήταν παρών, με αγανάκτηση παρατήρησε ότι η ημέρα ήταν Σάββατο και ότι κάκως έγινε η θεραπεία και απευθυνόμενος στο λαό υπενθύμισε ότι τις ημέρες που εργαζόμαστε, σε αυτές πρέπει να έρχεστε να θεραπεύεστε και όχι την ημέρα του Σαββάτου. Και ο Κύριος του αποκρίθηκε και είπε: ‘’Υποκριτά, ο καθένας σας το Σάββατο δεν λύνει το βόδι του και τον όνο του από το παχνί, και τα πάει και τα ποτίζει; Και αυτή εδώ που είναι κόρη του Αβραάμ και την έδεσε ο σατανάς, εν έπρεπε να λυθεί από τούτο το δέσιμο την ημέρα του Σαββάτου;’’

Εκείνο που αξίζει να παρατηρήσουμε είναι ότι η συγκύπτουσα γυναίκα, παρ’ όλη την ανικανότητά της και την αρρώστια της, επισκεπτόταν κάθε Σάββατο τον χώρο της συναγωγής, εκεί όπου γινόταν η μελέτη του Λόγου του Θεού. Φαίνεται ότι για την κατάστασή της, αισθανόταν ως μόνον υπεύθυνο τον εαυτό της, γι’ αυτό και χρειαζόταν την βοήθεια του Θεού για να αντιμετωπίσει την πνευματική της κατάσταση καθώς και την ασθένεια του σώματός της. Η γυναίκα δοκιμαζόταν επί δέκα οχτώ συνεχή χρόνια και αγόγγυστα έφερε επάνω της το βάρος αυτής της ασθένειας χωρίς ποτέ να γίνεται αφορμή να παραπονεθεί εναντίον του Θεού. Γι’ αυτό και ο Χριστός που «ετάζει νεφρούς και καρδίας», την ονομάζει «θυγατέρα του Αβραάμ», δηλ. παιδί του Θεού. Το απρόσιτο για εμάς σχέδιο του Θεού, επιτρέπει την επίσκεψη του σατανά και την φοβερή αρρώστια της. Όμως η υποψιασμένη αυτή γυναίκα γνωρίζουσα την πνευματική της κατάσταση, δεν θεωρεί υπεύθυνο τον Θεό για αυτό που περνάει και γι’ αυτό δεν απομακρύνεται από την κοινωνία της αγάπης Του.

Είναι αλήθεια ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας μας συνεχώς επισημαίνουν στους λόγους τους, ότι οι πειρασμοί και οι δοκιμασίες που υφίστανται οι πιστοί στη ζωή τους είναι ευεργετικές και εν τέλει σωτήριες, διότι μέσω αυτών ο Θεός επισκέπτεται τον άνθρωπο. Για να μπορέσει όμως ο άνθρωπος να δεχθεί μέσα του την δύναμη του Χριστού για να αντιμετωπίσει όλα τα στενόχωρα που τον προσβάλουν, οφείλει να ακολουθήσει τον δρόμο της ψυχικής καθάρσεως. Τα πρώτα βήματα της πορείας αυτής αναπόφευκτα είναι ο πόνος, η θλίψη, οι δοκιμασίες, οι πειρασμοί. Ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος λέγει: « εξ’ αιώνος γαρ και από γενεών, εν Σταυρώ και θανάτω, πατείται η τρίβος αυτού (Χριστού)». Δηλαδή, για να ακολουθήσει ο άνθρωπος τον δρόμο του Χριστού και να ανεβεί στον ουρανό πρέπει να σταυρώσει και να νεκρώσει το ίδιο εγώ, το αυτόνομο θέλημά του, που αντιστρατεύεται το θέλημα του Θεού. Μέσα από αυτές τις δοκιμασίες και τις θλίψεις ο καρτερικός και υπομονετικός χριστιανός φωτίζεται, γιατί ο πόνος τον οδηγεί στην ταπείνωση και τον επαναφέρει στη φυσική ψυχική του κατάσταση. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος αναφέρει ότι: ‘’ οι πνευματικά αδύνατοι, ας γνωρίζουν ότι ο Θεός τους επισκέπτεται όταν παρουσιάζονται σωματικές ταλαιπωρίας, κίνδυνοι, πειρασμοί και άλλα παρόμοια που προκαλούν θλίψη και πόνο. Ενώ οι τέλειοι Τον γνωρίζουν από την παρουσία του Αγ. Πνεύματος και από την προσθήκη των χαρισμάτων’’.

Η συγκύπτουσα γυναίκα αναμφίβολα θα παρακολουθούσε τις λατρευτικές ακολουθίες της συναγωγής, για να αισθάνεται ότι η κοινωνία της με τον Θεό δεν διακόπτεται από τις δοκιμασίες του σώματός της. Γίνεται, λοιπόν, υπόδειγμα για όλους μας, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε πνευματικές και σωματικές δοκιμασίες της ζωής μας. Στη λατρευτική και λειτουργική ζωή της Εκκλησίας, μας προσφέρεται η μυστηριακή δυνατότητα της ενώσεως μας με τον Θεό εν Χριστώ Ιησού. Ο σατανάς όμως ξέρει πολύ καλά πως μέσα στην Εκκλησία ενώνονται δια της Θείας Κοινωνίας με τον Χριστό και διά αυτού του τρόπου καθαιρούνται οι διαιρετικές και διασπαστικές δυνάμεις του, γεγονός που τον καθιστούν ανίκανο να κυριαρχεί επάνω στον άνθρωπο που είναι ενωμένος με τον Χριστό δια των Μυστηρίων Του.

Η άρρωστη γυναίκα είδαμε ότι μόλις θεραπεύτηκε από τον Κύριο «παρά χρήμα ανορθωθεί και εδόξαζε τον Θεό». Ανεγνώρισε την ευεργεσία του Χριστού που έγινε στο πρόσωπό της και η ίδια ανταπέδωσε με ευγνωμοσύνη και ευχαριστία, στοιχεία που είναι απαραίτητα για την φυσιολογική λειτουργία της ανθρώπινης ύπαρξης, γιατί έτσι αναγνωρίζει ότι τα πάντα προέρχονται από τον Θεό που είναι η πηγή της ζωής και επιστρέφουν σε Αυτόν μέσα από την κοινωνία της αγάπης. Έτσι όταν ευχαριστούμε σωστά και λειτουργικά τον Θεό, εν Χριστώ, σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε την ύπαρξή μας σε Αυτόν. Είναι η αντιπροσφορά μας στις φανερές και αφανείς ευεργεσίες Του. « Και η ευχαριστία Εκείνω μεν (τω Θεώ) ουδέν προστίθησιν, ημάς δε οικειοτέρους αυτώ κατασκευάζει» κατα τον Ι. Χρυσόστομο. Τελικά η ευγνωμοσύνη μας στον Θεό, μας κάνει πιο οικείους και προσφιλείς. Ο Χριστός είναι η μοναδική δύναμη που ανυψώνει τον άνθρωπο προς την κατεύθυνση αυτή.

Ακούσαμε από τον Ευαγγελιστή Λουκά, ότι ο εγωισμός και ο φθόνος δεν άφησαν τον προϊστάμενο της συναγωγής να χαρεί την θεραπεία της γυναίκας. Δείχνει υποκριτικά πως σέβεται την αργία του Σαββάτου, ενώ τον πειράζει η επίδραση από το θαύμα του Κυρίου. Όμως ο Χριστός ξεσκεπάζει την υποκρισία του αρχισυναγώγου και φανερώνει τη δυναμική παρουσία την αγάπης μας στους ανθρώπους. Η υποκρισία, αδελφοί μου, είναι αλήθεια ότι βασανίζει με την κυριαρχία της πολλούς ανθρώπους. Δεν μας αφήνει να ελευθερωθούμε με την αγάπη του Χριστού. Από μικρή ηλικία μαθαίνουμε να εξαπατούμε τους ανθρώπους και μαθαίνουμε να δείχνουμε εξωτερικά μια εικόνα πολύ διαφορετική από αυτή που είμαστε στο βάθος της ύπαρξής μας. Ας γνωρίζουμε, και ας μην αυταπατώμεθα, ότι ο Κύριος γνωρίζει πως λειτουργούμε και πώς κινείται ο ψυχικός κόσμος μας, όμως η αγάπη Του για μας, δεν Τον αφήνει να μας ξεσκεπάζει μπροστά στους άλλους ανθρώπους. Χρειαζόμαστε να αφήσουμε ελεύθερο τον εαυτό μας, χωρίς υπολογισμούς και κρατούμενα, για να μπορούμε να μετέχουμε και εμείς στην χαρά και την αγαλλίαση από τα όσα ένδοξα και θαυματουργά επιτελεί ο Χριστός μας στην Αγία και Μοναδική Εκκλησία Του.

Ας μην γογγύζουμε, λοιπόν, και εμείς αν στη ζωή μας ο Θεός επιτρέπει να μας επισκεφθούν στεναχώριες, θλίψεις, ασθένειες και ας γνωρίζουμε ότι με την δύναμη της πίστεως και της εμπιστοσύνη μας στην Πρόνοια του Θεού θα εξέλθουμε νικητές!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου