«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Τυφλού. (Ιωαν. θ΄ 1-38)

24 Μαΐου 2020

Μία πανέμορφη ευαγγελική διήγηση ακούσαμε σήμερα, αγαπητοί μου αδελφοί. Μία ευαγγελική διήγηση η οποία περιλαμβάνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο από το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο, στο οποίο περιγράφεται η θεραπεία ενός εκ γενετής τυφλού.

Σε σχέση με αυτά που ακούσαμε τις δύο προηγούμενες Κυριακές, δηλαδή την Κυριακή του Παραλύτου και την Κυριακή της Σαμαρείτιδος, η συνάντηση του Χριστού με τον τυφλό διαφέρει. Μπορεί και ο παράλυτος να ήταν άρρωστος. Αιτία, όμως, της αρρώστιας του ήταν η αμαρτία. Το ίδιο ισχύει και για τη Σαμαρείτιδα. Όμως, στο θαύμα που ακούσαμε σήμερα δε γίνεται λόγος περί αμαρτίας. Πιο συγκεκριμένα όταν ο Χριστός και οι μαθητές Του συνάντησαν τον εκ γενετής τυφλό η πρώτη απορία που εξέφρασαν οι μαθητές στον Κύριο ήταν: «Κύριε ποιος αμάρτησε, αυτός ή οι γονείς αυτού για να γεννηθεί τυφλός;» Και ο Κύριος απάντησε: «Ούτε αυτός αμάρτησε ούτε οι γονείς του».

Στη συνέχεια ο Κύριος ακολούθησε ένα, θα λέγαμε, περίεργο τρόπο θεραπείας. Έκανε λάσπη με το σάλιο Του, άλειψε με αυτή τα μάτια του τυφλού και τον έστειλε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ για να πλυθεί. Και ο τυφλός πήγε αμέσως νίφτηκε και επέστρεψε έχοντας βρει το φως του. Μάλιστα, σημειώνει στο σημείο αυτό ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, ότι Σιλωάμ σημαίνει απεσταλμένος και απεσταλμένος όπως γνωρίζουμε είναι ο ίδιος ο Χριστός, Εκείνος που ο Θεός Πατέρας, σύμφωνα με το Ευαγγέλιο απέστειλε στον κόσμο.

Όμως, αδελφοί μου, απεσταλμένος σήμερα γίνεται και ο τυφλός του Ευαγγελίου. Αυτό το βλέπουμε στη συνέχεια της ευαγγελικής διήγησης όπου ο πρώην πλέον τυφλός βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κόσμο και ιδίως με τους αντιπάλους του Χριστού οι οποίοι αμφισβητούν το θαύμα και προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αποδείξουν ότι ο Ιησούς δεν είναι ο Χριστός, δεν είναι ο Μεσσίας, δεν είναι ο Θεός.

Έχει σημασία, λοιπόν, ότι και ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου αφού θεραπεύτηκε έγινε πια και αυτός απεσταλμένος. Για να γίνει απεσταλμένος του Θεού ο τυφλός χρειαζόταν να ξανά δημιουργηθεί. Γι’ αυτό ο Χριστός τον θεράπευσε όχι με μία εντολή Του ή έναν λόγο Του όπως συνήθιζε να κάνει, αλλά φτιάχνοντας λάσπη. Για να μας δείξει με αυτόν τον τρόπο πως με τον ερχομό Του αλλά κυρίως με την Ανάστασή Του ο κόσμος ξανά δημιουργείται. Γιατί με την Ανάσταση, όπως ακούμε όλες αυτές τις ημέρες στην Εκκλησία έχουμε την «απαρχήν άλλης βιοτής».

Αδελφοί μου, ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου ύστερα από την καθοριστική συνάντηση του με τον Χριστό που ουσιαστικά του άλλαξε ολόκληρη τη ζωή του, κατάλαβε το νόημα της ζωής και επέλεξε αυτό το νόημα να το ακολουθήσει, μ’ ότι συνέπειες αυτό είχε για τον ίδιο. Υποβάλλεται σε εξαντλητική ταλαιπωρία από τους Φαρισαίους, αποκόπτεται ακόμα και από τους ίδιους τους γονείς του, ανακρίνεται συνεχώς και τέλος γίνεται αποσυνάγωγος, δηλαδή διώχνεται μακριά από τη συναγωγή των Ιουδαίων. Ο ίδιος, όμως, προκόβει στην πίστη, γίνεται μάλιστα πιο πιστός και σιγά - σιγά αναγνωρίζει τον Κύριο που τον θεράπευσε ως σωτήρα και Θεό του.

Μας κάνει εντύπωση πως ενώ ο Ευαγγελιστής Ιωάννης αφιερώνει ένα ολόκληρο κεφάλαιο για να περιγράψει αυτό το θαύμα, δεν αναφέρει καθόλου το όνομα του τυφλού. Και γνωρίζουμε από άλλες περιπτώσεις στο Ευαγγέλιο ότι όταν δεν αναφέρεται το όνομα κάποιου, αυτό συμβαίνει γιατί οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν όνομα μπροστά στον Θεό, δεν τους γνωρίζει ο Θεός. Η σχέση τους με τον Θεό δεν είναι αυτή που θέλει Εκείνος. Έτσι δεν υπάρχει όνομα για να τους καλέσει ο θεός και εκείνοι να ακούσουν.  Τρανταχτό παράδειγμα η περίπτωση του πλουσίου από την παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου που ενώ ο Θεός δίνει στον Λάζαρο όνομα ο πλούσιος αποκαλείται με την ιδιότητα του. Εδώ, όμως δεν είναι αυτός ο λόγος που δεν ονοματίζεται ο τυφλός. Ο τυφλός του σημερινού Ευαγγελίου δεν έχει όνομα για να μπορούμε όλοι εμείς, που ακούμε σήμερα την συγκλονιστική ιστορία του, να βάλουμε το δικό μας όνομα εκεί και να δούμε σε αυτή την ιστορία τον ίδιο μας τον εαυτό.

Σήμερα ο Χριστός μας, ως πηγή της ζωής και του φωτός που είναι, θεράπευσε τον εκ γενετής τυφλό φέρνοντάς τον ουσιαστικά από το σκοτάδι στη χώρα του φωτός. Στη συνέχεια ο τυφλός του Ευαγγελίου έγινε απεσταλμένος του Κυρίου. Άρχισε δηλαδή να μοιράζει με θάρρος το φως του Χριστού μας παντού. Ο τυφλός όμως είναι απεσταλμένος και για μας από τον Κύριο, αδελφοί μου,  για να μας φέρει το μήνυμα του που θα μεταμορφώσει τη ζωή μας. Ποιο είναι αυτό το μήνυμα; Ότι χωρίς τον Χριστό θα ζούμε αιώνια στο σκοτάδι και ότι μόνο Εκείνος μπορεί να μας οδηγήσει  στον φωτισμό και στην αληθινή χαρά. Αμήν.

ΠΗΓΗ