Οἱ γίγαντες τῆς πίστεως – Ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαρτίου 2022

Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα Κυριακῆς 13 Μαρτίου 2022, Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας (Ἑβρ. ια΄ 24-26, 32-40)

Οἱ γίγαντες τῆς πίστεως

Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας σήμερα. Ἡμέρα θριάμβου γιὰ τὴν Ἐκκλησία μας, καθὼς ἑορτάζουμε ἰδιαιτέρως τὴ νίκη κατὰ τῶν αἱρετικῶν εἰκονομάχων καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰ­κόνων, ποὺ ἔγινε τὸ ἔτος 843. Ταυτόχρονα ὅ­μως πανηγυρίζουμε καὶ τὴ νίκη τῆς Ἐκκλησίας μας ἐναντίον ὅλων τῶν ἐχθρῶν της μέσα στοὺς αἰῶνες.

1. Ἡ πίστη θαυματουργεῖ

Τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα μέσα στὸ πνεῦμα τῆς σημερι­νῆς ἑορτῆς μᾶς παρουσιάζει τὰ κατορθώματα μεγάλων μορ­φῶν τῆς Παλαιᾶς Δια­θήκης, τὰ ὁποῖα ἐπιτέλεσε ἡ θερμὴ πίστη τους. Ἀρχικὰ ἀναφέρεται ὁ Μωυσῆς, ὁ ὁποῖος, ὅταν μεγάλωσε, ἀρνήθηκε νὰ ζεῖ μὲ ἀνέσεις καὶ τιμὲς στὸ αἰγυπτιακὸ παλάτι ὡς βασιλόπουλο. Προτίμησε νὰ ταλαιπωρεῖται μαζὶ μὲ τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ, παρὰ νὰ ἔχει τὶς πρόσκαιρες ἀπολαύσεις τῆς ἁμαρτίας. Θεώρησε τὶς περιφρο­νήσεις ὡς μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς καὶ τὰ ἀγαθὰ τῆς Αἰγύπτου, διότι εἶχε καρφωμένα τὰ μάτια του στὶς οὐράνιες ἀνταμοιβές.

Βεβαίως ὁ Μωυσῆς δὲν ἦταν ὁ μόνος, συνεχίζει ὁ θεῖος Ἀπόστολος. Δὲν θὰ μοῦ φθάσει ὁ χρόνος νὰ διηγοῦμαι γιὰ τὸν Γεδεών, τὸν Βαράκ, τὸν Σαμψών, τὸν Ἰεφθάε, τὸν Δαβίδ, τὸν Σαμουὴλ καὶ τοὺς Προφῆτες. Ὅλοι αὐτοὶ «διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας». Μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως ὑπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τὸν λαὸ μὲ δικαιοσύνη, εἶδαν τὴν πραγματοποίηση τῶν ὑποσχέσεων τοῦ Θεοῦ, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν καταστρεπτικὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὸν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, θε­ραπεύθηκαν ἀπὸ ἀσθένειες, ἀναδείχθηκαν ἀνίκητοι στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ ἐχθρικὲς παρατάξεις· ἀκόμη καὶ τὰ νεκρὰ παιδιά τους εἶδαν ἀναστημένα κάποιες εὐσεβεῖς καὶ πιστὲς γυναῖ­κες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης.

Εἶναι ὄντως πολὺ θαυμαστὰ τὰ γεγονότα αὐτὰ τῶν Ἁγίων τῆς Παλαιᾶς Δια­θήκης, στὰ ὁποῖα ἀναφέρεται ὁ θεῖος Ἀπόστολος καὶ τὰ ὁποῖα ἀποκαλύπτουν τὴ μεγάλη δύναμη τῆς πίστεως. Πολὺ περισσότερο ὅμως στὴν Καινὴ Διαθήκη, στὴν ἐποχὴ τῆς Χάριτος, δυσεξαρί­θμητα εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἐπιτελοῦνται καθημερινὰ μέσα στὴν Ἐκκλησία μας. Πόσα θαύματα ἀκοῦμε νὰ συμβαίνουν μὲ τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση τῶν Ἁγίων! Ἀσθενεῖς θεραπεύονται, παρατεταμένες ἀνομβρίες λύνονται, ἄτεκνες μητέρες ἀποκτοῦν παιδιὰ μὲ τὴ δύναμη τῆς πίστεως. Διότι ἡ πίστη ξεπερνᾶ τὴ λογική. Ὑπερβαίνει καὶ αὐτοὺς τοὺς νόμους τῆς φύσεως. Ἄλλωστε ὅλη ἡ ἱστορία τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἡ πορεία της μέσα στοὺς αἰῶνες εἶναι ἕνα διαρκὲς θαῦμα.

Οἱ Χριστιανοὶ λοιπὸν στὸν χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ζοῦμε καὶ κινούμαστε μέσα στὸ θαῦμα. Ἀρκεῖ νὰ ἔχουμε πίστη· θερ­μὴ πίστη· σὰν κι αὐτὴν ποὺ ἐπέ­δειξαν οἱ Δίκαιοι αὐτοὶ ἄνθρωποι τῆς Παλαιᾶς καὶ τῆς Καινῆς Διαθήκης, οἱ γίγαντες τῆς πίστεως.

2. Ἀποβλέποντας στὴν οὐράνια «μισθαποδοσία»

Στὴ συνέχεια ὁ θεοκίνητος Ἀπόστολος παρουσιάζει τὰ φρικτὰ μαρτύρια, ποὺ ὑπέστησαν οἱ Δίκαιοι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, μένοντας σταθεροὶ στὴν πίστη τους: Κάποιοι δέθηκαν στὸ βασανιστικὸ ὄργανο ποὺ λεγόταν τύμπανο καὶ δάρθηκαν σκληρὰ μέχρι θανάτου, «οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσι». Προτίμησαν δηλαδὴ τὴν ἀνάσταση σὲ μιὰ ἀνώτερη ζωὴ παρὰ τὴν πρόσκαιρη ἀποκατάσταση στὴ ζωὴ αὐτή.

Ἄλλοι πάλι δοκίμασαν ἐμπαιγμούς, μαστιγώσεις, δεσμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, ὑποβλήθηκαν σὲ σκληροὺς πειρασμούς, θανατώθηκαν μὲ μαχαίρι, περιφέρονταν σὰν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φοροῦσαν γιὰ ροῦχα προβιὲς καὶ γιδοδέρματα, «ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι»· ζώντας μέσα σὲ στερήσεις, θλίψεις καὶ κακοπάθειες. Περιπλανιόνταν σὲ ἐρημιὲς καὶ σὲ βουνά, σὲ σπηλιὲς καὶ σὲ τρύπες τῆς γῆς. Τί ἄνθρωποι ἦταν ἐκεῖνοι! Ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν θὰ μποροῦσε νὰ συγκριθεῖ μαζί τους.

Κι ἐνῶ ὅλοι αὐτοὶ ἀπέδειξαν ἔμπρακτα τὴ μεγάλη πίστη τους, δὲν ἀπόλαυσαν ἀκόμη τὴν οὐράνια κληρονομιά, ποὺ τοὺς ὑποσχέθηκε ὁ Θεός. Κι αὐτὸ διότι ὁ Θεὸς προέβλεψε γιὰ ἐμᾶς κάτι καλύτερο, ὥστε νὰ μὴ λάβουν σὲ τέλειο βαθμὸ τὴ σωτηρία τους χωρὶς ἐμᾶς, ἀλλὰ νὰ τὴ λάβουμε ὅλοι μαζί.

Θαυμάζει κανεὶς καὶ ὑποκλίνεται μπροστὰ στὶς ὑπέροχες αὐτὲς μορφές. Πῶς ἄντεξαν νὰ κακοπαθήσουν καὶ νὰ μαρτυρήσουν μὲ τόσο φρικτὸ τρόπο, περιφρονώντας κάθε ὑλικὴ ἀπόλαυση; Μᾶς ἔδωσε τὴν ἀπάντηση ὁ Ἀπόστολος: Δὲν τοὺς εἵλκυαν οἱ ἀνέσεις καὶ οἱ ὑποσχέσεις τῆς παρούσας ζωῆς, διότι μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως ἀπέβλεπαν σὲ μιὰ ἀνώτερη ζωὴ μετὰ τὸν θάνατο. Ἀκούσαμε καὶ γιὰ τὸν Μωυσῆ στὴν ἀρχὴ τῆς περικοπῆς ὅτι ἀρνήθηκε τὶς τιμὲς καὶ τὶς ἀνέσεις τῆς Αἰγύπτου, διότι «ἀπέβλεπεν εἰς τὴν μισθαποδοσίαν». Ἡ ψυχή του λαχταροῦσε τὰ ἀγαθὰ τοῦ Οὐρανοῦ, τὶς οὐράνιες ἀπολαβές.

Αὐτὸ λοιπὸν εἶναι τὸ μυστικό: Ὁ Χριστιανὸς ποὺ ἔχει θερμὴ πίστη, ἀντιμετωπίζει κάθε δυσκολία τῆς ζωῆς αὐτῆς, ἀποβλέποντας στὴν οὐράνια «μισθαποδοσία». Προσδοκᾶ πίσω ἀπὸ τὶς δοκιμασίες τὴν ἀνάπαυση, πίσω ἀπὸ τὶς θλίψεις τὸν αἰώνιο πλατυσμὸ τῆς ψυχῆς στὴν οὐράνια Βασιλεία τοῦ Θεοῦ· ἐκεῖ, ὅπου μᾶς περιμένουν οἱ μεγάλες αὐτὲς μορφὲς γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε μαζί τους τὴν οὐράνια δόξα.

ΠΗΓΗ