ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (27/03/2022)

(ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ)

(Μαρκ. η΄ 34 – θ΄1)

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι»

Σήμερα, Κυριακή Γ΄ τῶν Νηστειῶν, ἡ Ἐκκλησία, μᾶς καλεῖ νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιο καί Ζωοποιό Σταυρό τοῦ Κυρίου μας καί Σωτῆρος μας Χριστοῦ. Νά προσκυνήσουμε μέ πίστη καί ἀφοσίωση, τό «Ξύλο τῆς Ζωῆς», τό ὁποῖο μᾶς φωτίζει τό δρόμο πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία μας. Προβάλλεται σήμερα, στό μέσο της Μ. Τεσσαρακοστῆς, ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, γιά νά πάρουμε πνευματική δύναμη, στόν ἀγώνα μας, πρός ἐξάσκηση τῶν χριστιανικῶν μας ἀρετῶν, δηλαδή, τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς καί μέ τή σταθερή πίστη καί ὑπομονή, νά παλέψουμε κατά τῶν ἐμποδίων πού μᾶς βάζει ὁ διάβολος, γιά ν’ ἀποτύχουμε στήν ἐκτέλεση τῶν θρησκευτικῶν μας καθηκόντων.

Ὁ Συναξαριστής, γιά τό νόημα τῆς ἑορτῆς, τῆς «Σταυροπροσκυνήσεως», ἀναφέρει τήν ἑξῆς διδακτική παράσταση: 

«Ὅπως ἀκριβῶς, λέει, ἐκεῖνοι οἱ ὁδοιπόροι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν νά δαπανήσουν τραχείαν καί μακράν ὁδόν, κάτω ἀπό τίς καυτές ἀκτίνες τοῦ ἥλιου, ὅταν στό δρόμο βροῦν ἕνα εὐσκιόφυλλο δέντρο, σπεύδουν νά καθίσουν ὀλίγον, γιά νά δροσιστοῦν καί ἀναπαυθοῦν, κατόπιν ἐγείρονται, γιά νά συνεχίσουν τήν πορεία τους, μέ νέες δυνάμεις, ἔτσι καί οἱ πιστοί, ὁδοιπόροι στόν πνευματικό δρόμο τῆς Μ. Τεσσαρακοστῆς, σταματοῦν ἐμπρός στόν Τίμιο Σταυρό, γιά νά λάβουν ἐνίσχυση καί δύναμη πνευματική, γιά νά φθάσουν στό τέλος τοῦ δρόμου τῆς νηστείας καί τῆς προσευχῆς». Ἀλήθεια, πόσο διδακτική εἶναι ἡ παράσταση αὐτή τοῦ Συναξαριστῆ!

Ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους, εἶναι τό πιό σεβαστό σύμβολο. Εἶναι τό σύμβολο τῆς θυσίας καί τῆς νίκης. Οἱ Πατέρες, σέ ὅλα τους τά ἔργα ἀναφέρουν, ὅτι: «Ἐάν δέν προϋπῆρχεν ἡ θυσία τοῦ Κυρίου, ἐπί τοῦ Σταυροῦ, δέν θά ἠκολούθη ἡ λαμπροφόρος Αὐτοῦ Ἀνάστασις. Δύο γεγονότα ἀπό τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, διά τῶν ὁποίων ἐνικήθη ἡ δύναμη τοῦ ἅδη καί τοῦ σατανᾶ».

Ἡ Σταύρωση τοῦ Κυρίου καί ἡ Ἀνάστασή Του, εἶναι δύο γεγονότα σημαντικῆς Θεολογικῆς σημασίας, γιατί μέσω αὐτῶν ἀποδείχθηκε χωρίς καμιά ἀμφιβολία, ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ὁ ἀληθινός Θεός. Στήν πίστη αὐτή, ἑδραιώθηκε στή γῆ, ἡ Χριστιανική Θρησκεία καί Ἐκκλησία, μέ κύρος ἀλάθητο καί θεϊκή αὐθεντία.

Ὁ Σταυρός, γιά μᾶς εἶναι τό σύμβολο τῆς αὐταπαρνήσεως καί θυσίας. Μᾶς τό δήλωσε ὁ Κύριος στή σημερινή Εὐαγγελική περικοπή:

«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθήτω μοί» (στ. 34). Μιά πρόσκληση πού ἀντηχεῖ σάν ἐγερτήριο σάλπισμα στή σύγχρονη κοινωνία μας. Οἱ Ἄγ. Πατέρες, τό «Ἀπαρνησάσθω ἐαυτόν», ἑρμηνεύουν ὡς ἑξῆς: «Ὡς πιστοί Χριστιανοί δέν θά πρέπει νά σκεπτόμαστε μόνο γιά τούς ἑαυτούς μας. Τά σαρκικά, ἀλλά καί τά πνευματικά, ἀγωνιζόμενοι κατά τῆς ἁμαρτίας καί μέ ὑπομονή νά ὑπομένουμε τά βάσανα καί τίς θλίψεις τῆς ζωῆς καί τίς ἀδικίες τοῦ κόσμου. Ἅς ἔχουμε ὡς παράδειγμα τό βίο τοῦ Κυρίου, πού ἦταν μία συνεχής πράξη ταπεινώσεως καί αὐτοθυσίας. Νά νεκρώσουμε τά πάθη μας. Νά θυσιάσουμε τόν ἐγωισμό μας πού μᾶς ἀπομακρύνει ἀπό τό Θεό καί τούς συνανθρώπους μας».

Σταυρός, εἶναι ἀκόμη καί ἐξάσκηση τῆς ὑπομονῆς σέ ὅλες τίς δυσκολίες τῆς ζωῆς. Σταυρός, εἶναι ἐπίσης, ὅταν οἱ ἄνθρωποι μᾶς διώκουν μέ ψεύτικες κατηγορίες καί ἐμεῖς τίς ὑπομένουμε μέ πίστη, ὑπομονή καί ἐλπίδα. Ζωντανό παράδειγμα γιά ὅλους μας ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, ὁ ὁποῖος δέχθηκε τό φθόνο τῶν συνεπισκόπων του, μέ ἀποτέλεσμα τήν ἐξορία του ἀπό τήν Ἀρχιερατική θέση του στήν Ἀλεξάνδρεια. Κατέφυγε στήν Ἑλλάδα, ὅπου καί ἐδῶ ἀδικήθηκε καί ἔχυσε πολλά δάκρυα. Ὁ Θεός ὅμως εἶδε τήν πίστη του, τήν ὑπομονή του καί τόν βράβευσε, μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία τῆς Ἁγιοσύνης.

Ο Μ. Κων/νος, μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, πού εἶδε στόν οὐρανό, μέ τίς λέξεις «ἐν τούτῳ νίκα», πίστεψε στή δύναμή Του καί κατασκεύασε τό πρῶτο Χριστιανικό λάβαρο. Μέ αὐτό ἐπιτέθηκε καί νίκησε τούς ἐχθρούς του. Μέ τόν Σταυρό ὁπλισμένοι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, «πάσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ ἐπάτησαν καί πάντα τα ἔθνη σαγηνεύσαντες συνήγαγον εἰς τήν Τούτου προσκύνησιν…».

Σταυροπροσκύνηση, δίδαγμα μεγάλο γιά τούς πιστούς. Θυσία καί σταύρωση στό Γολγοθά τῆς ζωῆς. Νηστεία καί προσευχή διαρκῆς. 

Νέκρωση τοῦ ἐαυτοῦ μας, ὡς πρός τά βιοτικά. Καύχημά μας ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου, πού μᾶς παρέχει τή δυνατότητα νά ὑπερβοῦμε μέ ἀγάπη καί ὑπομονή, ὅλα τα βάσανα καί τούς πόνους τῆς ζωῆς. Μᾶς ὁδηγεῖ ἀκόμη στήν προσέγγιση καί τήν ἕνωσή μας μέ τόν Βασιλέα τοῦ πόνου, τόν Σωτήρα μᾶς Χριστό. Μᾶς καλεῖ νά γίνουμε καί ἐμεῖς ὄργανα παρηγοριᾶς, γιά τούς ἀδελφούς μας καί τούς ἑαυτούς μας. Ἀμήν!

Πρωτοπρεσβύτερος

π. Βύρων Λάππας

Ἐφημέριος Βουνοπλαγιᾶς

ΠΗΓΗ