Δ΄ Κυριακή Νηστειών (Ιωάννου Κλίμακος)

Νευράκης Νικόλαος

«Φέρετέ μοι αὐτὸν πρὸς με»

(Μάρκ. 9, 19)

Υπάρχουν πολλά είδη συναντήσεων στον κόσμο μας. Υπάρχουν συναντήσεις αθλητικές, ποδοσφαιρικές, αστροναυτών, συναντήσεις εμπορικές, καλλιτεχνικές, επιστημονικές, συναντήσεις φίλων, συγγενών, οικείων, συναντήσεις με γιατρούς, παιδαγωγούς, πνευματικούς πατέρες και άλλες πολλές. Όλες αυτές είναι αξιόλογες, χρήσιμες, επωφελείς. Αλλά ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ αιωνιότητας είναι η γνωριμία και ο σύνδεσμος με τον Χριστό. Η Αγία Γραφή αναφέρει πολλές τέτοιες λαμπρές συναντήσεις (Ζακχαίου, ληστή, κ.α.)

Σήμερα το Ευαγγέλιο μας μιλάει για μια ευτυχισμένη συνάντηση ενός πατέρα και ενός γιου με τον Ιησού. Ο Νέος ήταν δαιμονισμένος. Είχε τη χειρότερη δοκιμασία. Ο ι. Χρυσόστομος γράφει ότι ο διάβολος είναι ο πιο μεγάλος τύραννος (Ε.Π. 50, 677). Ο διάβολος είναι προσωπικότητα και μάλιστα η πιο σκοτεινή. Ο ι. ευαγγελιστής Ιωάννης γράφει ότι ο Χριστός ήλθε στη γη για να λύσει τα έργα του διαβόλου (Α΄ Ιω. 3, 8). Ο μακαριστός π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος γράφει ότι όπως ο Χριστός έχει Επισκόπους, Πρεσβυτέρους και Διακόνους, έτσι και ο Διάβολος έχει οραματίστριες, μάγους και μέντιουμ.

Δ΄ Κυριακή Νηστειών

Το σημερινό Ευαγγέλιο μπορούμε να το επιγράψουμε «Ο Χριστός και οι νέοι». Το θέμα αυτό είναι πάντοτε επίκαιρο και διαρκώς σπουδαίο. Μερικοί κακώς νομίζουν ότι αν πλησιάσουν τον Χριστό και την Εκκλησία Του, το κήρυγμα και κατηχητικό υπάρχει κίνδυνος να γίνουν αντικοινωνικοί, απόκοσμοι και οπισθοδρομικοί. Ουδέν τούτου ψευδέστερον. Το αντίθετο είναι παρατηρημένο. Αναφέρουμε μερικά παραδείγματα: Ένα γαλλικό περιοδικό έγραφε πριν ακριβώς 100 χρόνια ότι κάποιος άπιστος άνθρωπος ύστερα από συστηματικό αγώνα χρόνων κατάφερε να ξεριζώσει από την καρδιά της γυναίκας του την πίστη στο Θεό. Αποτέλεσμα αυτής της παραφροσύνης ήταν μια μέρα να σκοτώσει τα 3 παιδιά της και στη συνέχεια να αυτοκτονήσει. Συνέβη αυτό το πολλαπλό έγκλημα γιατί χάθηκε η ευτυχία. Σε σημείωμα της τραγικής γυναίκας υπήρχαν τούτα τα λόγια: «Από τότε που βγήκε από μέσα μου η πίστη στο Θεό δεν μπορώ να υποφέρω τις δυσκολίες της ζωής και για να μην πάθουν τα παιδιά μου το ίδιο τα σκοτώνω και αυτοκτονώ» (Υακίνθου, Θησαυρός γνώσεων και ευσεβείας, Αθήναι α.χ. σ. 562). Πόσο δίκιο είχε ο άγ. Χρυσόστομος όταν έγραφε: «Ὁ ἐν Θεῷ ὤν ἀεὶ χαίρει». Ένα βιβλίο με τον τίτλο «Όχι ιερεύς μεταξύ μας» αναφέρει περίπτωση νέας που παντρεύτηκε άπιστο άνδρα και κατάντησε ψυχοπαθής, όταν ο σύζυγός της της απηγόρευσε να έχει επαφές με την εκκλησία. Ένα άλλο βιβλίο επιγραφόμενο «Πώς σκότωσα το παιδί μου» αναφέρει τις προσπάθειες μιας μητέρας να μην αφήνει το παιδί της να πηγαίνει στην εκκλησία και να γίνει μάλιστα και ιερέας. Ο νέος εκείνος ματά τον στρατό βλέποντας ότι η ζωή χωρίς ιδανικά και μάλιστα χωρίς πίστη δεν έχει νόημα φόνευσε τον εαυτό του (Λ. Διαμαντοπούλου, Προσωπογραφία, Αθήναι 1992 σ. 97). Εκτός από τα παραπάνω αρνητικά παραδείγματα έχουμε και πολλά θετικά. Πλείστοι νέοι όταν βρήκαν την πίστη τους στο Χριστό εκτόπισαν την θλίψη και έγιναν άλλοι άνθρωποι γεμάτοι ζωντάνια, δράση, ευτυχία. Κάποιος τέτοιος νέος στις αρχές του αιώνα μας ήταν αδιάφορος προς την πίστη και γι’ αυτό αγχώδης. Πήγε στην Ελβετία στον ξακουστό γιατρό Γιουγκ. Η πρώτη ερώτηση του γιατρού στο νεοέλληνα ήταν η εξής: «Ποια είναι, κύριε, η σχέση σας με τον Θεό;» Σε αρνητική απάντηση του νέου ο Γιουγκ είπε: Πηγαίνετε πρώτα να τακτοποιηθείτε με τον Θεό και αμέσως θα διαλυθεί το άγχος σας. Αυτός ο νέος ήταν ο μετέπειτα καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών αείμνηστος Σπυρ. Καλλιάφας διαπρεπής ψυχολόγος και φλογερός χριστιανός. Είναι ευτύχημα ότι όλοι οι μεγάλοι μύστες της Παιδαγωγικής παραδέχονται ότι ο Χριστιανισμός είναι το πιο μεγάλο γεγονός στην ιστορία της αγωγής. Το ευαγγέλιο του Θεανθρώπου λύνει όλα τα προβλήματα, κοινωνικά και μεταφυσικά. Και οι Πατέρες της Εκκλησίας είναι οι ασύγκριτοι Δάσκαλοι όλων των εποχών. Ευτυχείς όσοι έχουν την επικοινωνία με τον μοναδικό Σωτήρα και Λυτρωτή τον Χριστό.

Δυο μεγάλα όπλα στα χέρια του Χριστιανού είναι η προσευχή και νηστεία. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι ο πιο μεγάλος σύγχρονος ποιητής Θωμάς Έλιοτ έγινε από άπιστος πιστός όταν ένα δειλινό αντίκρυσε μπροστά σε εξωκκλήσι προσευχομένους χωρικούς που τα πρόσωπά τους έλαμπαν από θεϊκή χάρη και χαρά. (Περ. Ακτίνες, 1949, σ. 60). Μπορεί να είναι μικρή η προσευχή, όπως του Τελώνη, του Ασώτου, του Ληστή και δυναμική. Χρειάζεται «ώρα ψυχής» κατά ι. Χρυσόστομο. Αυτό μετράει. Η νηστεία τροφών και κακιών είναι μαχαίρι που ξεριζώνει τα πάθη από τις ανθρώπινες καρδιές. Φυσικά την νηστεία των τροφών εφαρμόζουν οι υγιείς και όχι οι ασθενείς. Η νηστεία γίνεται σύμφωνα με τις δυνατότητες του καθενός, γιατί την απόλυτη νηστεία (π.χ. τριήμερο κ.τ.τ.) δεν την μπορούν οι πολλοί. Στην πραγματικότητα νηστεία σημαίνει ξηροφαγία, μονοφαγία, λιγοφαγία. Αυτά όμως είναι για τους πολλούς δύσκολα αθλήματα. Τουλάχιστον να κρατούνται οι Τετάρτες και Παρασκευές και οι καθιερωμένες Σαρακοστές. Ο κάθε άνθρωπος νηστεύοντας έχει διπλή υγεία, σωματική και ψυχική.

Νευράκης Νικόλαος, Το κατανυκτικό Τριώδιο, Αθήνα, 1995