Ὁ παραλογισμός τῆς πίστης!

Τό θαῦμα τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ

Ἄν μέ ρωτοῦσε κάποιος, σέ ποιές ἀρετές στηρίζεται τό Εὐαγγέλιο, αὐθόρμητα θά ἀπαντοῦσα: σέ τρεῖς! Στήν πίστη, στήν ἐλπίδα καί στήν ἀγάπη! Σέ αὐτές τίς θεμελιώδεις γιά τό βίωμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀπό τόν κάθε Χριστιανό ἀρετές, στηρίζεται τό σύνολο τῆς ἀλήθειας τῶν λόγων τοῦ Κυρίου μας. Μιᾶς ἀλήθειας, πού ξεπερνᾶ τά στενά ὅρια τῆς ἀνθρώπινης λογικῆς μέ τήν ὁποία ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νά δεῖ, μόνον ὅσα τά μάτια τοῦ ἐπιτρέπουν νά ἀντικρίσει. Αὐτή τήν ἀλήθεια περιγράφουν οἱ εὐαγγελικές περικοπές μιά ἐκ τῶν ὁποίων θά ἀκούσουμε αὔριο στίς Ἐκκλησιές μας.

Ὅμως, σέ αὐτή τήν αὐριανή περικοπή, συμπυκνώνονται καί οἱ τρεῖς αὐτές θεμελιώδεις ἀρετές μέσα σέ λίγες γραμμές μιᾶς συναρπαστικῆςπεριγραφῆς ἑνός θαύματος τοῦ Χριστοῦ μας! Τό θαῦμα τοῦ παραλυτικοῦ της Καπερναούμ, ἔτσι ὡς ὁ εὐαγγελιστής Μάρκος τό περιγράφει.

Ὁ Χριστός μας ἐπισκέπτεται γιά λίγες ἡμέρες τήν ἀρχαία αὐτή πόλη πού βρίσκεται δυτικά της Γαλιλαίας. Ὁ ἐρχομός Του, σημαίνει συναγερμό στίς καρδιές τῶν κατοίκων της. Ἄνθρωποι κάθε ἡλικίας ἔρχονται γιά νά Τόν συναντήσουν, νά Τόν δοῦν ἀπό κοντά, νά Τόν ἀκούσουν. Ἄνθρωποι πού θέλουν ἀλλά καί μποροῦν. Ὑπάρχουν ὅμως καί κάποιοι ἄλλοι, πού θέλουν ἀλλά δέν μποροῦν... Σέ ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο στηρίζεται τό μεγάλο θαῦμα πού μᾶς περιγράφει μέ ἀνεπανάληπτο λυρισμό ὁ Εὐαγγελιστής Μάρκος.

Τό σπίτι, μέσα στό ὁποῖον βρίσκεται ὁ Χριστός μας εἶναι ἀσφυκτικά γεμάτο ἀπό τούς ἀνθρώπους πού προσῆλθαν γιά νά Τόν ἀκούσουν.

Κάποιοι, συγγενεῖς καί φίλοι ἑνός ἀνθρώπου παράλυτου δέν χάνουν τήν εὐκαιρία. Ἔχουν τήν βεβαιότητα πώς ὁ ἄνθρωπός τους, ἄν καταφέρουν νά τόν ὁδηγήσουν μπροστά στό Χριστό, θά θεραπευθεῖ! Ἀσφαλῶς σέ αὐτό συναινεῖ καί ὁ ἴδιος καί τότε, χωρίς νά διστάσουν καθόλου τόν σηκώνουν στά χέρια καί τόν ὁδηγοῦν στό κατάμεστο σπίτι! Ποῦ ὅμως νά χωρέσουν;

Ποιός θά παραμερίσει γιά νά περάσουν;

Νά λοιπόν ποιός εἶναι ὁ παραλογισμός τῆς πίστης! Ἀνεβαίνουν ὅλοι μαζί στήν στέγη τοῦ σπιτιοῦ κρατώντας στά χέρια τούς τό κρεβάτι ἐπί τοῦ ὁποίου καρτερικά ὁ ἄνθρωπός τους περιμένει νά συναντήσει τό θαῦμα.

Ξηλώνουν τήν στέγη καί μέ σκοινιά τόν κατεβάζουν μπροστά στόν Χριστό μας! Ἡ πίστη, τούς ὁδηγεῖ σέ παραλογισμό, μιᾶς καί δέν εἶναι εὔκολο νά κάνεις κάτι τέτοιο. Ἡ ἐλπίδα τούς φέρνει τήν βεβαιότητα πώς ὁ κόπος τους δέν θά πάει χαμένος, πώς ὁ ἀγαπημένος τους πού τόν ὁδηγοῦν ὑποβασταζόμενο οἱ ἴδιοι, θά βγεῖ μόνος του ἀπό τό σπίτι. Καί τέλος ἡ ἀγάπη τους γιά τόν συνάνθρωπό τους πού πάσχει καθηλωμένος σέ ἕνα κρεβάτι. 

Κάτι, πού κανείς μας δέν μπορεῖ νά κατανοήσει βλέποντας τό ἁπλά σάν εἰκόνα, στόν ἄλλον...

Ὁ Χριστός μᾶς βλέπει καί ἀναγνωρίζει τήν πίστη τῶν ἀνθρώπων πού μέ τρόπο ξεχωριστό τόν πλησιάζουν. Δέν χρειάζεται νά Τοῦ ποῦν τίποτα, κανείς διάλογος ἐξάλλου δέν θά μποροῦσε νά περιγράψει τήν εἰκόνα τῆς στιγμῆς! Μόνον ὁ Χριστός μιλᾶ καί ἀπευθυνόμενος στόν παραλυτικό του λέει: ''παιδί μου, οἱ ἁμαρτίες σου εἶναι συγχωρημένες''! Τό ἐρώτημα ὅμως εἶναι, τελικά ὁ Χριστός ἀπευθύνεται μόνον στόν παραλυτικό; Μέσα στήν ἀπόλυτη σιωπή ὅλων των παρισταμένων κάποιοι, σκέπτονται χωρίς νά μιλοῦν! Οἱ γραμματεῖς, οἱ ἄνθρωποι τοῦ γράμματος τῆς θρησκείας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Δέν μιλοῦν, ἀλλά ὁ Χριστός τούς ἀκούει. Ἁπλά, ἐκεῖνοι δέν τό γνωρίζουν...

Τί σκέπτονται; Τυφλωμένοι ἀπό τά ἴδια τούς τά πάθη, σκέπτονται, πώς εἶναι δυνατόν αὐτός, ἐννοώντας τόν Χριστό μας, νά συγχωρεῖ ἁμαρτίες!

Φθάνουν στό σημεῖο νά τόν χαρακτηρίσουν βλάσφημο ἀπέναντι στό Θεό!

Δέν μποροῦν νά δοῦν πώς ἀπέναντί τους, ἔχουν τόν ἴδιο Τόν Θεό!

Ὁ Χριστός μᾶς τούς κοιτᾶ... Μέ τό ἴδιο λυπημένο βλέμμα πού κοιτᾶ κάθε ἄνθρωπο πού ἐπιμένει νά βλέπει μόνον, ὅτι τά μάτια του βλέπουν!

Ὅμως, σέ αὐτές τίς σκέψεις τῶν γραμματέων δέν ὑπάρχει ἴχνος, οὔτε πίστεως, οὔτε ἐλπίδας καί πολύ περισσότερο ἴχνος ἀγάπης! Τό μόνο πού τούς ρωτᾶ εἶναι τί νομίζουν πώς εἶναι πιό εὔκολο γιά Ἐκεῖνον, νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες ἤ νά σηκώσει ἀπό τό κρεβάτι τόν παράλυτο ἄνθρωπο. Δέν τούς ἀφήνει περιθώριο νά ἀπαντήσουν. Στρέφει τό βλέμμα Του μέ συμπάθεια στόν πάσχοντα ἄνθρωπο καί τοῦ δίνει ἀμέσως τήν ἐντολή: σήκω, πάρε τό κρεβάτι σου καί πήγαινε στό σπίτι σου. Ἀμέσως, αὐτό πού ἡ λογική δέν ἀντέχει συμβαίνει. Ὁ ἄνθρωπος σηκώνεται καί περπατᾶ μόνος του!

Ἔπρεπε νά συμβεῖ αὐτό, ὥστε οἱ παριστάμενοι νά ὁμολογήσουν πώς δέν ξαναεῖδαν κάτι παρόμοιο... Καί μιά ἀκόμη σημαντική λεπτομέρεια: πρίν ὁ Χριστός μας ἐπιτελέσει τό θαῦμα, ὅταν ρωτᾶ τί θεωροῦν οἱ ἄνθρωποι εὐκολότερο, τό νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες ἤ νά θεραπεύσει τόν παράλυτο, συνεχίζει μέ τήν φράση ''ἴνα δέ εἰδῆτε ὅτι ἐξουσίαν ἔχει ὁ υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἀφιέναι ἐπί τῆς γῆς ἁμαρτίας'' καί στήν συνέχεια δίνει τήν ἐντολή στόν ἄνθρωπο νά σηκωθεῖ.

Ὁ μεγαλύτερος ἑρμηνευτής τῶν Εὐαγγελικῶν Ἀληθειῶν, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ἐρμηνεύοντας τό σημεῖο αὐτό λέγει ὅτι ''Προσήλθεν αὐτῶ παραλελυμένος ἄνθρωπος διπλήν τινά πάρεσιν ἔχων, τήν μέν ἀπό τῶν ἁμαρτημάτων, τήν δέ ἀπό τοῦ σώματος... Πρότερον τήν ἀπό τῶν ἁμαρτημάτων πάρεσιν ἔλυσε...'' (Εἰς τόν 145 ψάλμ. Migne 55, 524). Ἡ ἀσθένεια ὡς δοκιμασία καί ὄχι ὡς τιμωρία ὅπως ἡ ἀνθρώπινη λογική τήν ἀποδέχεται, ἔχει μιά βάση τήν ὁποία οἱ ἄνθρωποι παραθεωροῦν ἐσκεμμένα.

Δέν ἀφορᾶ τό πρόσωπο ἑνός μόνον ἀνθρώπου ἀλλά τήν γενικότερη ἀποστασία τῶν ἀνθρώπων ἀπό τό Θεό, ἀπό τήν στιγμή πού ὁ προπτωτικός ἄνθρωπος κάνει χρήση τῆς ἐλευθερίας τῆς βουλήσεώς του μέ τήν ὁποία τόν περικόσμησε ὁ Δημιουργός.

Σέ πολλά σημεῖα τοῦ εὐαγγελίου, ἡ ψυχική ἁμαρτία πού ὁδηγεῖ πολλές φορές στήν ἀσθένεια τοῦ σώματος ἀκόμα καί στόν θάνατο (Ρωμ. 6,23), ἀποκαλύπτει πώς τελικά, τυφλός δέν εἶναι αὐτός πού δέν μπορεῖ νά δεῖ, ἀλλά ἐκεῖνος πού βλέποντας ἀρνεῖται νά δεῖ, πώς παράλυτος δέν εἶναι αὐτός πού δέν μπορεῖ νά περπατήσει ἀλλά ἐκεῖνος πού ἔχει τήν δυνατότητα ἀλλά πεισματικά ἀρνεῖται νά φθάσει κοντά στό Θεό. Μέ τήν αὐριανή εὐαγγελική περικοπή, ὁ Χριστός μaς θεραπεύει ἕναν πάσχοντα ἄνθρωπο μέ τρόπο μοναδικό καί ἀκατάληπτο. Ὁ ἕνας, ὁ παράλυτος στό κρεβάτι τοῦ πόνου θεραπεύεται. Κάποιοι ὅμως ἀπό τούς παρισταμένους πού σκέπτονται ''λογικά'' συνεχίζουν νά παραμένουν, χωρίς οἱ ἴδιοι νά τό καταλαβαίνουν, ἀσθενεῖς! Ἴσως γιατί ἡ πίστη ξεκινᾶ τελικά, ἐκεῖ ὅπου ἡ λογική σταματᾶ...

Πανοσ. Ἀρχιμ. τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου 

π. Θωμᾶς Ἀνδρέου

Πρωτοσύγκελλος Ι.Μ. Ἰωαννίνων

ΠΗΓΗ