Ἡ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα. Α΄ Κυρ. Νηστειῶν (τῆς Ὀρθοδοξίας). 

(†) ἐπίσκοπος Γεώργιος Παυλίδης Μητροπολίτης Νικαίας

«Ραββί, σὺ εἶ ὁ ὑιὸς τοῦ Θεοῦ...»

Ὅταν κατὰ τὴν Ρωμαϊκὴν ἐποχή, ἀγαπητέ μου ἀναγνῶστα, ἐπέστρεφεν ἀπὸ νικηφόρον πόλεμον ὁ νικήτὴς στρατηγὸς ἤ αὐτοκράτωρ, ὁ λαὸς τῆς Ρώμης τοῦ ἐπεφύλασσε μεγαλειώδη ὑπποδοχή. Ζητωκραυγαὶ καὶ ἀλαλαγμοὶ συνώδευαν τὸν θριαμβευτὴν, ὁ ὁποῖος ἐκάθητο στεφανωμένος εἰς μεγαλοπρεπὲς ἅρμα, ποὺ τὸ ἔσυραν ὑπερήφανα ἄλογα.

Ἡ πομπὴ αὐτὴ εἶναι γνωστὴ ὡς : Θ ρ ί α μ β ο ς.

Ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι μιὰ τέτοια ἡμέρα θριάμβου.  Θριαμβευτὴς ὅμως εἶναι ὄχι κάποιος βασιλεύς, ἀλλ’ ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία ἐμφανίζεται σήμερον στεφανωμένη καὶ ἀκτινοβολοῦσα. Ἅρμα της εἶναι αἱ καρδίαι τῶ χριστιανῶν ὅλων τῶν ἐποχῶν. Καὶ στέφανος, τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων τὰ αἴματα...

Εἶναι μέγα γεγονὸς ὁ θρίαμβός της αὐτός. Καὶ διὰ νὰ μὴ τὸ λησμονοῦν οἱ πιστοί, καθιερώθη κατὰ τὴν Α΄ Κυριακὴν τῶν Νηστειῶν, ποὺ εἶναι γνωστὴ ὡς Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας, νὰ ἑορτάζεται μαζὺ μὲ τὴν ὑπόθεσιν τῆς ἀναστηλώσεως τῶν ἁγίων Εἰκόνων, καὶ ἡ νίκη τῆς Ἐκκλησίας γενικῶς κατὰ τῶν ἐχθρῶν της, ποὺ ἐνεφανίσθησαν διὰ μέσου τῶν αἰώνων.

Ἀλλὰ ποιά εἶναι καὶ πῶς κατεκτήθη αὐτὴ ἡ νίκη; Ἰδοὺ τὸ θέμα μας.

1.Το ξεκίνημα

Διὰ νὰ ἐκτιμήσωμεν, ἀγαπητοί μου, περισσότερον τὴν ἀξίαν τοῦ θριάμβου τῆς Ἐκκλησίας μας, πρέπει νὰ γυρίσωμεν ὀπίσω, 2000 σχεδὸν χρόνια. Εἰς τὴν ἐποχήν, ποὺ ὁ Κύριος ἀρχίζει τὸ ἔργον Του.  Μὲ τὶ ἐφόδια προχωρεῖ; Ἀνθρωπίνως, σχεδὸν μὲ τὸ μηδέν. Ὁ ἴδιος εἶναι πτωχὸς καὶ ἄσημος ξυλουργός. Δὲν ἔχει διπλώματα σχολῶν. Δὲν κρατεῖ σπάθην ἐξουσίας. Οἱ μαθηταί Του ἔπειτα; Ἀσθενέστεροι τοῦ διδασκάλου. Ἀγράμματοι, πτωχοί ψαράδες. Καὶ ξεκινοῦν νὰ κάμον τί; Νὰ ἀναπλάσουν τὸν κόσμον ὅλον. Νὰ ὑψώσουν νέα σύμβολα. Νὰ κρημνίσουν τὰ εἴδωλα καὶ νὰ στήσουν στὰ ἐρείπια τὴν νέαν πίστιν. Μιὰ πίστιν, ποὺ θὰ χρειασθῇ νὰ στερεωθῇ μὲ αἱματηρὰς θυσίας.

2. Ἡ χολή, τὸ ξίφος, τὸ δηλητήριον.

Ἔτσι ἐξεκίνησαν. Χωρὶς καμμίαν ἀνθρωπίνην βοήθεια. Καί, ὅπως ἦτο ἑπόμενον, αἱ ἀντιδράσεις δὲν ἄργησαν νὰ ἐκδηλωθοῦν. Ἐφηρμόσθη καὶ ἐδῶ ἐκεῖνο, ποὺ εἶχε πεῖ ὁ Κύριος διὰ τὸ σπίτι, τὸ ὁποῖον θεμελιώνεται ἐπάνω εἰς τὴν πέτραν. Θὰ κατέβῃ ἡ βροχή, θὰ ἔλθουν οἱ ποταμοί, θὰ πνεύσουν οἱ ἄνεμοι. Ἀλλά τὸ σπίτι θὰ μείνῃ ἀσάλευτο, διότι εἶναι θεμελιωμένο εἰς τὴν ἀμετακίνητον πέτραν. Καὶ αὐτὸ τὸ σπίτι εἶναι ἡ Ἐκκλησία.

Ἦλθε στὴν ἀρχὴ ἡ βροχή.  Δηλ. οἱ Γραμματεῖς, οἱ Φαρισαῖοι, οἱ Σαδδουκαῖοι, οἱ Ἡρωδιανοί, οἱ Ἀρχιερεῖς, ὁ φανατισμένος ὄχλος. Ἐχτύπησαν μὲ μανίαν τὴν Ἐκκλησίαν. Ἐσταύρωσαν τὸν Ἀρχηγόν της. Ἐδίωξαν τοὺς Ἀποστόλους. Ἐπολέμησαν τοὺς χριστιανούς. Ἔρριξαν τὴν χολὴν τῆς μανίας των ἐναντίον τῆς πίστεως.

Μετὰ τὴν βροχὴν ἦλθαν οἱ ποταμοί. Ποταμοί, ποὺ ἐγέμισαν ὄχι μὲ νερό, ἀλλὰ μὲ αἷμα μαρτύρων. Ἀπέναντι στὴν ἀγάπη τῆς νέας θρησκείας ὑψώθηκε τὸ ξίφος τῶν Ρωμαίων· οἱ τροχοὶ καὶ τὰ βασανιστήρια· οἱ σταυροὶ καὶ τὰ Κλολοσσαῖα. Αὐτοκράτορες καὶ στρατοί, δήμιοι καὶ τύραννοι, ὅλοι ἐπιτέθησαν διὰ νὰ ξερριζώσουν τὸ ἁπαλὸ φυτό, ποὺ εἶχε φυτεύψει στὴ γῆ τὸ χέρι τοῦ οὐρανίου Διδασκάλου. Ἑκατοντάδες χρόνια ἐκράτησε αὐτὸς ὁ διωγμός, ἄλλοτε σκληρότερος καὶ ἄλλοτε ἠπιώτερος. Ἑκατομμύρια ὁπαδῶν ὑπέγραψαν τὴν ἀφοσίωσίν των εἰς τὸν Χριστὸν μὲ τὴν θυσίαν τῆς ζωῆς των.

Ἔπνευσαν ἐν συνεχείᾳ οἱ ἄνεμοι. Ἦλθε τὸ δηλητήριον, ποὺ τὸ ἔρριψαν μὲ μανίαν ἀπὸ τὴ μιὰ μεριὰ ἡ ἄπιστη σοφιστεία τῶν πολεμίων τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἀπὸ τήν ἄλλη αἱ αἱρέσεις καὶ αἱ πλάναι τῶν ἐσωτερικῶν ἐχθρῶν, ὕστερα δὲ καὶ τὰ σχίσματα. Ἀληθινὸν δηλητήριον. Ἡ ἀπιστία ἐιστρατεύει τὴν ἐπιστήμην, διὰ νὰ πολεμήσῃ τὴν πίστιν.

Ἡ πέννα χύνει τὸ ψέμα, τὸν δόλον, τὴν διαστροφήν. Ἐν ὀνόματι δῆθεν τῆς ἐπιστήμης πολεμεῖται ἡ ἀλήθεια. Κακοποιεῖται ἡ ἐπιστήμη εἰς τὰ χέρια τῶν καπήλων καὶ τῶν ἀπατεώνων. Τόννοι μελάνης καὶ χαρτιοῦ ἐχρησιμοποιήθησαν διὰ τὸ ἀνόσιον αὐτὸ ἔργον. Ἐμφανίζονται κατόπιν αἱ αἱρέσεις, ποὺ ἀπειλοῦν νὰ μολύνουν, νὰ ἀλλοιώσουν τὸ ὀρθόδοξον πνεῦμα καὶ νὰ κλονίσουν ἐκ θεμελίων τὴν Ἐκκλησίαν. Ἀκολουθοῦν μετὰ τὰ σχίματα. Σχίζεται ὁ «ἄρραφος χιτών» τοῦ Χριστοῦ σὲ κομμάτια. Καὶ «ἡ Μία, Ἁγία καὶ Ἀποστολική» Ἐκκλησία διαιρεῖται –κρῖμα!- εἰς ἀπειρίαν δογμάτων καὶ ὁμολογιῶν..... Λύκοι, λοιπόν, βαρεῖς γύρο ἀπὸ τὸ «ἀρνίον», τὴν Ἐκκλησίαν, στέκονται καὶ ἀπειλοῦν νὰ τὸ κατασπαράξουν.

3. «Νενίκηκας, Γαλιλαῖε»!

Καὶ ὅμως ἡ Ἐκκλησία δὲν ἔπεσε. «Τεθεμελίωτο ἐπὶ τὴν πέτραν. Ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστός». Ὁ Γαλιλαῖος, ὁ Ἐσταυρωμένος ἀρχηγὸς ἐνίκησε. Καὶ διετηρήθη τὸ ἁπαλὸν φυτόν. Καὶ ἐρρίζωσε βαθειά.  Καὶ ἅπλωσε τὶς ρίζες. Καὶ ἀνέπτυξε τὰ κλωνάρια του.  Καὶ ἔφερε γλυκεῖς καρπούς. Καὶ ὑψώνεται ὁ Σταυρὸς εἰς τὸ στερέωμα. Ἀκατανίκητος.  Κορυφαὶ ἐπιστημονικαὶ καὶ στρατηλάται ἔνδοξοι καὶ μεγαλοουργοί ἡγέται προσέφεραν ταπεινὰ τὴν δύναμίν των ἐμπρὸς εἰς τὸν νικητὴν Χριστόν. Ἑκκατομύρια μαρτύρων ἔσπευσαν μὲ χαρὰν εἰς τὸ μαρτύριον. Ἀπειρία ἁμαρτωλῶν εὗρε τὴν ἀνάπαυσιν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν. Καὶ τὴν σωτηρίαν. Καὶ οἱ ἔχθροί; Διεσκορπίσθησαν ὡς καπνός. Πεταμένα στοὺς δρόμους τὰ σπασμένα των ξίφη, χυμένα στὸ χῶμα ἠ χολὴ καὶ τὸ δηλητήριον...

4. Καὶ πάλιν τὸ θηρίον ὁρμᾷ.....

 Δυστυχῶς καὶ πάλιν. Ὁ διάβολος δὲν ἠνέχθη τὴν ἦτταν του. Καὶ ἐσήκωσε ἐκ νέου ταραχήν. Ἔτσι εἰς τὰς ἡμέρας μας πάλιν χύνεται αἷμα μαρτύρων εἰς διαφόρους χώρας, ποὺ πολεμεῖται ὁ Σταυρός. Πάλιν πλάναι καὶ διδασκαλίαι διαδίδονται μὲ ποικιλίαν μορφῶν, ποὺ καὶ μὲ τὴν χριστιανικὴν γενικὰ πίστιν εἶναι ἀντίθετοι, ἀλλὰ καὶ μὲ τὸ ὀρθόδοξο δόγμα ἀντιμέτωποι.

Πλημμύρα ἀληθινή, ἀγαπητοί μου, ἀπὸ αἱρετικὰ βιβλία, ἀπὸ προπαγανδιστικὰ φλλάδια, ἀπὸ «λύκους βαρεῖς», πράκτορας τοῦ ψεύδους καὶ τῆς ἀναισχύντου προπαγάνδας. Καὶ ὅλοι αὐτοὶ δίδουν μὲ δολιότητα τὸ δηλητήριον σὲ χρυσᾶ φιαλίδια. Καὶ μερικοὶ χριστιανοὶ ἀνύποπτοι τὰ παίρνουν. Καὶ καταπίνουν τὸ δηλητήριον. Καὶ ἐπηρεασμένοι ἀπὸ τὸ ψέμα, ἐγκαταλείπουν τὴν Ἐκκλησίαν μας, τὴν Ὀρθόδοξον πίστιν, τὴν καθαρὰν ἀλήθειαν τοῦ Εὐαγγελίου.

Καὶ γυρίζουν σὲ ἄλλες «μάνδρες», σὲ ἄλλους τόπους, οἱ δυστυχεῖς, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι ἐκεῖ θὰ βροῦν τὴν ἀληθεια. Καὶ χάνονται, ἀλλοίμονον, μέσα εἰς τοὺς βάλτους τῶν θανατηφόρων πλανῶν.

5.Σημαιοφόροι, εἰς τὰς ἐπάλξεις!

Ναί, στίς ἐπάλξεις!  Ἄν ἔμειναν ὀρθία ἡ Ἐκκλησία μας μέχρι τώρα, τὸ ὀφείλει, βέβαια, κυρίως εἰς τὸ αἷμα τοῦ Ἀρχηγοῦ της. Ἀλλὰ ἄς μὴ λησμονοῦμε, ὅτι καὶ αἱ θυσίαι τῶν ἁγίων καὶ μαρτύρων ἐστάθησαν πρόχωμα καὶ κυματοθραύστης. Ἔτσι ἡ Ἐκκλησία μας ἐνίκησε. Τό ἴδιο πρέπει νὰ γίνῃ καὶ τώρα. Ὅλοι μας θὰ πρέπει νὰ ἀναλάβωμεν τὸ ἔργον τοῦ ὑπερασπιστοῦ τῆς πίστεώς μας. Εἶναι  π ρ ο δ ο σ ί α   κ α ὶ    ἔ γ κ λ η μ α, νὰ ἀφήνωμεν τοὺς διαφόρους ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἐργάζονται καταχθόνια καὶ ἀνενόχλητα, διὰ νὰ χύνουν τὸ δηλητήριον εἰς τὰς ψυχὰς τῶν πιστῶν. Θὰ κρατήσωμεν τὴν σημαίαν μας μὲ πᾶσαν θυσίαν.  Δὲν πρέπει νὰ προδώσουμε τὸν ἱερὸν μας ἀγῶνα. Θὰ ὁμολογοῦμεν μὲ ὑπερηφάνειαν τὴν πίστιν μας. Θὰ προσπαθῶμεν νὰ ζῶμεν μίαν ζωὴν συνεπῆ μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τιμίαν καὶ ἐνάρετον, διὰ νὰ μὴ δίδωμεν ὅπλα εἰς τοὺς ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας. Θὰ ἀντιδράσωμεν συστηματικὰ εἰς τὸ ἔργον τους.

Καὶ πιὸ συγκεκριμένα:

Ἦλθε στὸ σπίτι σου ὁ ἀνεπιθύμητος ἐπισκέπτης; Εἶναι ὁ λύκος μὲ ἔνδυμα προβάτου; Κλεῖσε ἀμέσως τὴν πόρτα σου. Μὴ ἀνοίγῃς συζήτησιν.  Διῶξ’ τον. Αὐτὸς εἶναι πληρωμένος πράκτωρ. Προδότης σὰν τὸν Ἰούδα. Ἐπρόδωσε καὶ αὐτὸς τὸν Χριστὸν διὰ τὰ ἀργύρια. Μὲ τὸν λεπρὸν μπορεῖς νὰ ἔχῃς σχέσιν. Μὲ τὸν αἱρετικὸν ὅμως ὄχι. Δὲν πρέπει νὰ τοῦ πῇς οὔτε καὶ καλημέραν». Τὸ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή: «Εἰ τις ἔρχεται πρὸ ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε» (Β΄ Ἰωάν. 10).

Ἔπεσε στὰ χέρια σου τέτοιο φυλλάδιο; Κάψε το. Κάψε καὶ ὅλα τὰ παράμοια φυλλάδια, ποὺ κυκλοφοροῦν στὴ γειτονιά. Εἶναι ἐπικίνδυνα σὰν τὶς χειρομβομβίδες. Ἀντιθέτως διάδωσε μὲ ἐνθουσιασμὸν τὰ ἔντυπα τῆς Ἐκκλησίας μας.  Κατατοπίσου μὲ λεπτομέρειες στὰ θέματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως.  Διάβασε τὰ κατάλληλα βιβλία, γιὰ νὰ μπορῇς νὰ διαφωτίζῃς τοὺς κλονισμένους στὴν πίστι ἀδελφούς μας. Ἔλα κοντὰ στὴν Ἐκκλησία, ποὺ εἶναι ἡ μόνη πηγὴ ἀσφαλείας καὶ ἀληθείας.

Σημαιοφόρε τοῦ Χριστοῦ, ὀρθὸς στὴν ἔπαλξι!

Ἀ γ α π η τ ο ί,

Ἀπὸ σήμερα θὰ πρέπει ὅλοι ἐμεῖς οἱ πιστοὶ νὰ ἀρχίσωμεν ἐκστρατείας καὶ ἱερὰν ἐξόρμησιν διὰ τὴν περιφρούρησιν τῆς Ὀρθοδοξίας μας, διὰ τὴν ἀπαλλαγὴν τῶν ἀδελφῶν μας ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πλάνης τῶν ἀναισχύντων προπαγαδιστῶν.

Καὶ ἡ σωτήριος αὐτὴ ἐκστρατεία ἀσφαλῶς θὰ φέρῃ τοὺς καρποὺς, ποὺ περιμένομεν ὅλοι. Ἡ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία σήμερον ἑορτάζει τὸν θρίαμβόν της κατὰ τῶν εἰκονομάχων καὶ τῶν ἄλλων παλαιῶν της ἐχθρῶν, θὰ ἐπιτύχῃ καὶ νέον θρίαμβον κατὰ τῶν συγχρόνων ἐχθρῶν της.

Μέχρι τὰ ἄστρα θὰ φθάσῃ ἡ δόξα της. Ταπεινομένοι οἱ ἐχθροί της θὰ σκυψουν τὸ κεφάλι μπροστὰ στὴν ἀλήθειάν της. Αἰ ψυχαὶ τῶν μαρτύρων θὰ αἰσθανθοῦν ἀγαλλίασιν ἀπὸ τοὺς ἀγῶνας τῶν νέων βλαστῶν τῆς ἁγίας αὐτῆς καὶ εὐλογημένης Μητέρας, τῆς Ἐκκλησίας μας.

 Καὶ τότε στὸ πιὸ ὑψηλότερο σημεῖον τοῦ   κόσμου θὰ στηθῇ τὸ κοντάρι, ποὺ θὰ ἔχῃ τὴν νικηφόρο τῆς Ἐκκλησίας σημαία.

Τὴ σημαία μὲ τὸ αἷμα καὶ τὸ στέμμα·

τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων της,

τὸ στέμμα τῶν θράμβων της!

Ἐπισκόπου Γεωργίου Παυλίδου

Μητροπολίτου Νικαίας

Λύχνος τοῖς ποσί μου

Λόγοι εἰς τὰ Εὐαγγέλια τῶν Κυριακῶν

(σελ.238-242)

Ἐκδόσεις Β΄

Ἀποστολική διακονία

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος