ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ

 Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἰσερχόμεθα μέ τήν Κυριακή του Ἀσώτου στήν δεύτερη «προφωνήσιμο» Ἑβδομάδα τοῦ Τριωδίου. Αὐτή τήν Κυριακή θά ἀναγνωσθεῖ στούς Ἱερούς Ναούς μας ἕνα ἀπόσπασμα ἀπό τό 6ο Κέφ. τῆς Α΄ Πρός Κορινθίους Ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, οἱ στίχοι 12-20.

 Κατ’ ἀρχή θά ἤθελα νά ἀναφέρω ὅτι πολλά πράγματα ἄλλαξε τό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Σέ πολλά ἄσκησε τήν ἀναγεννητική της ἐπίδραση ἡ χριστιανική διδαχή. Μιά τέτοια ἀλλαγή ἐπέφερε καί στή θεώρηση τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος. Γνωρίζουμε τίς ἀντιλήψεις τοῦ προχριστιανικοῦ κόσμου γιά τό σῶμα. Τό σῶμα ἔλεγαν εἶναι «τό δεσμωτήριο τῆς ψυχῆς», εἶναι «τό μνῆμα τῆς ψυχῆς». Ἡ παραμονή τῆς ψυχῆς στό σῶμα ἀποτελεῖ μιά καταδίκη. Ἡ χριστιανική ὅμως ἀνθρωπολογία ἔφερε μιά ριζική ἀλλαγή στήν ἀντίληψη γιά τό σῶμα.

«Τὸ δὲ σῶμα οὐ τῇ πορνείᾳ ἀλλὰ τῷ Κυρίῳ, καὶ ὁ Κύριος τῷ σώματι» μᾶς λέει ὁ Απόστολος Παύλος. Ὁ Ἀπόστολος μιλάει στούς Κορινθίους, ἐκεῖ ὅπου λατρευόταν ἡ θεά Ἀφροδίτη, καί ἡ ἁμαρτία τῶν σαρκικῶν παθῶν ἦταν διάχυτη. Καί ἔρχεται καί λέει: «Δέν μπορεῖς νά παραδώσεις τό σῶμα σου στήν ἁμαρτία, γιατί θά ἀναστηθεῖ τό σῶμα σου αὐτό. Τό πεπτικό σου σύστημα πού μπορεῖς σήμερα νά φᾶς, θά καταργηθεῖ. «Ὁ δὲ Θεὸς καὶ ταύτην (τήν κοιλίαν) καὶ ταῦτα (τά βρώματα) καταργήσει». Αὐτά δέν θά ἀναστηθοῦν σάν λειτουργία. Τό σῶμα ὅμως θά ἀναστηθεῖ. Καί δέν μπορεῖς νά τό παραδώσεις στήν ἁμαρτία, γιατί ἄν τό παραδώσεις στήν ἁμαρτία, θά εἶναι ἀκατάλληλο διά νά εἰσέλθει στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης ἀναφέρει ὅτι τό σῶμα μας ἀνήκει στόν Κύριο καί ἄν ὁ θάνατος τό διαλύει, ὅμως καί πάλι θά ἀναστηθεῖ μέ τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ. Ἐπίσης ὅτι τό σῶμα μᾶς εἶναι μέλος τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν κοινωνῶ σώματος καί αἵματος Χριστοῦ, γίνομαι μέλος τοῦ σώματος καί τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Δέν ἀνοίγω τό νοητό στόμα μου ἤ τή νοητή ψυχή μου γιά νά κοινωνήσει τοῦ σώματος καί αἵματος τοῦ Χριστοῦ. Ἀνοίγω τό πραγματικό μου, τό σωματικό μου στόμα καί κοινωνῶ καί ἔτσι γίνομαι μέλος τοῦ δικοῦ Του σώματος. Ἀλλά ἀκόμα, εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τό σῶμα μας, αὐτό πού ἔχουμε λάβει ἀπό τόν Θεό καί τό ὁποῖο κατοικεῖ μέσα μας. Ποτέ δέν θά μποροῦσε νά φανταστεῖ ὁ ἄνθρωπος καί τό πιό δυνατό μυαλό, ὅτι θά μποροῦσε ἡ ὕπαρξή του νά γίνει ναός τοῦ Θεοῦ. «Οἱ θεοί κατοικοῦν στόν Ὄλυμπο καί ἐμεῖς στήν πεδιάδα. Δέν ὑπάρχει καμία σχέση ἀνάμεσα στούς θεούς καί τόν ἄνθρωπο». Ἔτσι σκεπτόταν ὁ ἄνθρωπος πρό Χριστοῦ. Ἦρθε ὅμως ὁ Χριστός, ὁ ἀληθινός Θεός, νά μᾶς ἀποκαλύψει ὅτι ἐκεῖνα πού δέν μπορούσαμε νά φανταστοῦμε ποτέ καί νά συλλάβουμε, εἶναι πραγματικότητες.

Ὅτι ὁ Θεός κατοικεῖ στόν οὐρανό. Ὁ ζωντανός Θεός. Καί ταυτόχρονα μέσα στόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο. Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέχεται τόν Θεό, μάλιστα διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλαδή τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ, τότε γίνεται ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος κατοικητήριο τοῦ Θεοῦ. Αὐτό δέν μποροῦσε ποτέ νά τό συλλάβει ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι μία ἀλήθεια πού μᾶς ἀποκαλύπτεται. Καί συνεπῶς ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα καί κατοικεῖ στήν κάθε ὕπαρξη, κατοικεῖ μέσα στόν ἄνθρωπο. Ἀφοῦ κατοικεῖ, εἶναι κατοικία Του. 

Δηλαδή εἶναι ναός. Αὐτό θά πεῖ ναός. Θά πεῖ κατοικία. Αὐτή ἡ στενή ὀργανική ἑνότητα μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἡ παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στό ἀνθρώπινο σῶμα συνιστᾶ τήν ἐγγύηση τῆς δυνατότητας νά ζήσουμε τή ζωή τοῦ Χριστοῦ καί τό σῶμα μας νά φθάσει στήν μεταμόρφωση καί στήν ἀφθαρσία. 

 Εἶναι ὁλοφάνερο, ἑπομένως, ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, τό χρέος μας γι’ αὐτό τό τόσο τιμημένο σῶμα μας. Μακριά λοιπόν ἀπό κάθε σαρκικό ἁμάρτημα, μακριά ἀπό τό πάθος τῆς πορνείας. 

Ἀντίθετα ἅς τό ἀναδείξουμε ὄργανο, πού θά φανερώνει καί θά ἀκτινοβολεῖ τή δόξα τοῦ Θεοῦ.

Ἀμήν!

 Ἀρχιμ. Χρυσόστομος Τραϊκάπης

ΠΗΓΗ