ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ

Απόστολος: Ρωμ. ιγ΄ 11 – ιδ΄ 4

Ευαγγέλιο: Ματθ. στ΄ 14 – 21

26 Φεβρουαρίου 2023

Η Κυριακή της Τυρινής είναι αφιερωμένη στην απώλεια του Παραδείσου εξαιτίας της παρακοής των Πρωτοπλάστων, του Αδάμ και της Εύας. Μας θυμίζει τα δάκρυά τους μετά την πτώση τους, και μας καλείσε εγρήγορση και αγώνα, για να μην κινδυνεύσουμε και εμείς να κλεισθούμε έξω από τον Παράδεισο.

Από αύριο, λοιπόν, εισερχόμαστε στο νέο στάδιο πνευματικών αγώνων, στο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Βέβαια ως καλοί χριστιανοί πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι και να καταρτιζόμαστε στην εν Χριστώ ζωή σε όλη την διάρκεια της επίγειας ζωής μας. Η περίοδος της Μεγάλης Τεσσαρακοστής μας καλεί και σε μια πιο έντονη και προσεκτική κατάρτιση του εαυτού μας για να γιορτάσουμε άξια τις κοσμοσωτήριες ημέρες των Παθών και της Αναστάσεως του Κυρίου μας.

Ολόκληρη η ζωή μας πρέπει να είναι μια συνεχής προσπάθεια για να αποφεύγουμε τις αμαρτίες και να πράττουμε τα καλά έργα. Αυτό, όμως, δεν είναι αρκετό. Πρέπει οι πράξεις μας να είναι διαποτισμένες με την αρετή της αγάπης για να έχουν πραγματική ηθική αξία. Διαφορετικά η ζωή μας θα τηρεί όλους τους τύπους και θα παρουσιάζει τυπικά μεγάλες πράξεις, αλλά δεν θα είναι ποτέ ηθικές. Αφού θα στερούμαστε της αγάπης θα είμαστε σκληροί και αδιάφοροι προς τους συνανθρώπους μας. Θα διακρινόμαστε για τον ατομισμό μας και δεν θα είμαστε διατεθειμένοι να δεχθούμε τα σφάλματα των άλλων ούτε να υπομένουμε τις αδυναμίες τους.

Αυτή είναι μια κατάσταση που συναντάμε πολύ συχνά στη ζωή μας. Και αν κοιτάξουμε με προσοχή τριγύρω μας θα διαπιστώσουμε ότι οι περισσότεροι από εμάς, τους χριστιανούς, οι οποίοι αγωνιζόμαστε να βαδίσουμε τον δρόμο του Χριστού, λησμονούμε την βασιλική οδό. Διότι ενώ πολλές φορές υποβαλλόμαστε σε κόπους και θυσίες, εντούτοις λησμονούμε εκείνο το οποίο πρώτα ζητά ο Θεός. Ζητά να δώσουμε αγάπη προς τους αδελφούς μας.

Όταν έχουμε αγάπη, τότε όλα τα άλλα καθήκοντά μας θα έχουν μία φυσική συμπεριφορά. Όπως μια μητέρα που αγαπά το παιδί της, πάντοτε θα φροντίζει για την ευτυχία του και θα το συγχωρεί, όσες φορές και αν πέσει, έτσι και ο άνθρωπος όταν αγαπά τον αδελφό, τον συνάνθρωπό του, συμφιλιώνεται πρόθυμα με αυτόν και αγωνίζεται για την ευτυχία του. Ας μην ξεχνάμε ότι την απεριόριστη αγάπη μας, μας την έδωσε ο ίδιος ο Χριστός. Που όταν τον συκοφαντούσαν και τον έβριζαν οι εχθροί Του, Αυτός ανταπέδιδε ευεργεσίες και παρακαλούσε τον Πατέρα Του να τους συγχωρήσει. Το παράδειγμά Του αυτό το ακολούθησαν οι Απόστολοι και όλοι οι Μαθητές Του σε όλους τους αιώνες. 

Αυτός είναι ο δρόμος τον οποίο ακολούθησαν όλοι οι πιστοί χριστιανοί. Είναι ο πιο ασφαλής δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία. Δεν απαιτείται καμιά δαπάνη, ούτε θυσία και ταλαιπωρία. Εκείνο που είναι απαραίτητο είναι να συγχωρούμε τους άλλους, γιατί μόνο έτσι θα συγχωρήσει και τα δικά μας αμαρτήματα ο Θεός.

Και είναι τόσα πολλά τα αμαρτήματα που κάνουμε κάθε στιγμή, κάθε ημέρα. Γιατί είμαστε τόσο αδύνατοι και ανίσχυροι ώστε δεν μπορούμε να νικήσουμε τις δικές μας επιθυμίες και εύκολα παρασυρόμαστε από το ρεύμα του κόσμου. Ποιος από εμάς μπορεί να καυχηθεί ότι δεν παρέβηκε το θέλημα του Θεού; Κανένας. Γιατί όσα καλά και αν κάνουμε δεν παύουμε να είμαστε άνθρωποι με τις αδυναμίες και τις ασθένειές μας. Παρουσιάζουμε συνεχώς τις κακές μας διαθέσεις, τις πονηρές μας επιθυμίες, λέμε απρεπή λόγια, οργιζόμαστε, αδικούμε και τόσα άλλα που μας καθιστούν υπόλογους και ένοχους απέναντι στον Θεό.

Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Να καταδικαστούμε για τις πολλές μας αμαρτίες; Ή να δεχθούμε την λύση που μας προσφέρει ο Κύριος στο σημερινό Ευαγγελικό ανάγνωσμα. Να το καταλάβουμε ότι πρέπει να συγχωρούμε για να μας συγχωρηθούν και οι δικές μας αμαρτίες. Αν δεν συγχωρούμε δεν πρέπει να ελπίζουμε ότι θα απαλλαγούμε από το βάρος των αμαρτιών μας. Μάταια νηστεύουμε, μάταια προσευχόμαστε και μάταια παρακαλούμε τον Θεό της αγάπης για να μας δεχθεί στη Βασιλεία Του.

Το έργο της συγχώρησης, αγαπητοί μου, δεν είναι καθόλου εύκολο, απαιτεί κόπο και θυσία, γιατί η αρετή αυτή αποκτάται μόνο με θυσίες και ιδρώτα. Η νίκη και η δόξα στεφανώνει μόνο όσους αγωνίζονται στη ζωή τους τίμια, και όχι όσους κοιμούνται και βαδίζουν στο σκοτάδι. 

Έτσι και ο χριστιανός που ποθεί το στεφάνι της αιώνιας δόξας, θα πρέπει να αγωνισθεί για να πνίξει το μίσος και την έχθρα του, και να συγχωρήσει τον εχθρό του. Στον αγώνα αυτό ποτέ δεν μένει μόνος του, γιατί τον ενισχύει η Θεία Χάρη η οποία μεταβάλλει τα αδύνατα σε δυνατά.

Ο Πανάγαθος Θεός, μας δίνει μια και μοναδική ευκαιρία για να λυτρωθούμε από το πλήθος των αμαρτιών μας. Γι’ αυτό με την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής ας αρχίσουμε και εμείς μια καινούργια ζωή και ας αφήσουμε την κακία και το μίσος. Ας τα σβήσουμε για να δεχθούμε και εμείς τη συγχώρηση από τον Δίκαιο Κριτή. Και τότε θα είμαστε βέβαιοι ότι η ζωή μας θα είναι γεμάτη με χαρά και ειρήνη και θα αξιωθούμε να είμαστε και εμείς μεταξύ των εκλεκτών της βασιλείας των ουρανών.

Οικονόμος Μάριος Πολυκάρπου

ΠΗΓΗ