Κυριακή 28η Μαῒου 2023

Κυριακή τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Α΄

Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

(Ἰωάν. 17, 1 – 13).

«Ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις» (Ἰωάν. 17, 6).

Μέσα στήν ὄμορφη ἀνοιξιάτικη καί λαμπερή πορεία τῆς ἀναστάσιμης περιόδου πού βιώνουμε, σήμερα θά πᾶμε στή σκοτεινή νύκτα τῆς ἀγωνίας τοῦ Χριστοῦ, λίγο πρίν ἀπό τό ἑκούσιο πάθος Του γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου. Θά Τόν προσεγγίσουμε καί θά Τόν ἀφουγκραστοῦμε ἐκείνη τή φρικτή νύκτα πού μιλάει στόν Πατέρα Του. Ἐκείνη τή νύκτα πού ἐξομολογεῖται γιά τό ἔργο Του, πού ὁμολογεῖ τήν ἀγωνία καί τήν ἀγάπη Του γιά τούς ἀνθρώπους.

Ἐκείνη τή νύκτα πού θά Τόν φιλήσει ἡ ἁμαρτία καί ἡ κακότητα, πού θά Τόν κυκλώσει ἡ μικρότητα τῶν παιδιῶν Του, πού θά ταπεινωθεῖ ἑκούσια, γιά νά λάμψει ἐπάνω στόν Σταυρό ὡς ὁ Βασιλέας τῆς δόξης. Μέσα στήν ἀγωνία τῆς ἐπικείμενης προδοσίας καί τῆς ἀπάνθρωπης συνομωσίας πού ὑφαίνεται ἐναντίον Του, Τόν ἀκοῦμε νά λέει στόν Πατέρα Του: «ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις».

Τί σημαίνει αὐτή ἡ φράση καί γιατί μᾶς βάζει ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία νά τήν ἀκούσουμε σήμερα, πού τιμοῦμε τούς θεοφόρους Πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου; Μέ τά λόγια Του αὐτά ὁ Ἰησοῦς παρουσιάζει τό ἔργο πού ἐπιτέλεσε στή γῆ.

Ὁ Κύριος μέ τήν πρόσληψη τῆς ἀνθρώπινης φύσης καί μέ τή διδασκαλία Του φανέρωσε τό ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους. Ἐλευθέρωσε τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν πλάνη τοῦ ψεύδους. Ἀποκάλυψε τόν ἀληθινό Θεό. Ξεσκέπασε τήν ἀπάτη τοῦ διαβόλου, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε τήν ἀνθρωπότητα στή λησμοσύνη τοῦ Θεοῦ καί στήν ἀποξένωση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή σχέση μέ τόν Πατέρα καί Δημιουργό του. Ὁ Κύριος ἔδειξε πώς ὅλα τά ὀνόματα τῶν ψεύτικων θεῶν, τά ὁποῖα ἐπικαλοῦνται οἱ θρησκεῖες, ἐκπροσωποῦν τό μηδέν καί τό τίποτα. Ὅλοι οἱ θεοί πού γέννησε ὁ ἀνθρώπινος φόβος, τά ἀνθρώπινα πάθη καί οἱ ἀνθρώπινες ἀνασφάλειες εἶναι θεοί ἀνύπαρκτοι, ἀνίσχυροι, ἀτελέσφοροι. Ὁ μόνος πραγματικός Θεός ἀποκαλύπτεται ἀπό μόνος Του στόν ἄνθρωπο μέσα ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ὁ Κύριος ὡς τέλειος Θεός καί τέλειος ἄνθρωπος ἔρχεται νά φανερώσει ὄχι μόνον τόν ἑαυτό Του ἀλλά καί τήν ὕπαρξη ὅλης τῆς Ἁγίας Τριάδας. Ἔτσι μέσα ἀπό τό δικό Του πρόσωπο ἐμφανίζονται στήν ἱστορική πραγματικότητα καί τά πρόσωπα τοῦ Θεοῦ Πατέρα καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Τριαδικός Θεός δέν εἶναι πλέον τό ζητούμενο. Εἶναι τό ἀληθινό βίωμα, πού δικαιώνει τόν ἄνθρωπο, τόν σώζει καί τόν κάνει κατά χάριν θεό.

Ὁ πιστός ἔχει πλέον ἕναν ἀληθινό Θεό, πού μπορεῖ νά Τόν φωνάξει, νά Τόν δοξάσει, νά Τόν εὐχαριστήσει, νά Τόν ἱκετέψει. Ὁ Θεός καί ὁ ἄνθρωπος μποροῦν πλέον νά ἐπικοινωνήσουν, νά ἀφουγκραστοῦν ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά ἑνωθοῦν σέ μία ἕνωση ἀληθινή καί αἰώνια. Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ γίνεται γιά τόν ἄνθρωπο ἡ δύναμη καί ἡ ἐλπίδα του.

Μπροστά στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ ὑποκλίνεται κάθε δύναμη ἐπουράνια, γήινη καί καταχθόνια. Εἶναι τό ὄνομα τοῦ Πατέρα, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Εἶναι τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας. Εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατέρα, τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδας ἁγιάζεται ἡ κτιστή πραγματικότητα, ξεπερνιοῦνται οἱ φυσικοί νόμοι, μαστίζονται οἱ δαίμονες, ἐπιτελοῦνται ἀμέτρητα θαύματα, ξεκινοῦν ὅλες οἱ δραστηριότητες καί τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ἐκκλησία ἐπιτελεῖ ὅλο τό ἔργο της στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί ὑπάρχει γιά νά κάνει τούς ἀνθρώπους κοινωνούς τοῦ θείου ὀνόματος.

Μέσα στό ζωντανό σῶμα τῆς Ἐκκλησίας ὁ κάθε ἁμαρτωλός, πονεμένος καί ἀπογοητευμένος ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἐπικαλεῖται τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ καί νά ἀπολαμβάνει τήν κοινωνία μαζί Του. Μέ τήν ἐπίκληση τοῦ θείου ὀνόματος λαμβάνει τίς εὐλογίες καί τά ἐφόδια, πού μετατρέπουν τή μαρτυρική πορεία τῆς καθημερινότητας σέ καρποφόρα συγκομιδή οὐράνιων δωρεῶν καί χαρίτων. Τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁ πόθος, ἡ ἀναπνοή, ἡ τροφή, ἡ ζωή καί ἡ ἐλπίδα τῶν ἀνθρώπων. Ὁ Χριστός φανέρωσε στόν κόσμο τό ὄνομα τοῦ Πατέρα, φανέρωσε τό ὄνομα τοῦ Παρακλήτου, φανέρωσε καί τό δικό Του ὄνομα, γιά νά δώσει στά πλάσματά Του νά καταλάβουν τήν ὕπαρξη μιᾶς ἄλλης πραγματικότητας, πού δέν τή συλλαμβάνουν οἱ αἰσθήσεις τοῦ σώματος, ἀλλά τήν ἀπολαμβάνει ὅποιος ἐπιθυμεῖ μυστικά καί ἀθόρυβα, χρησιμοποιώντας τό θεῖο ὄνομα, νά κοινωνήσει μαζί της.

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς βάζει σήμερα, πού τιμᾶμε τούς 318 Πατέρες τῆς Πρώτης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, νά ἀκούσουμε αὐτή τήν ὁμολογία τοῦ Χριστοῦ, διότι αὐτοί οἱ Πατέρες ἀγωνίστηκαν νά μᾶς διδάξουν πώς ὁ Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι ἕνα πλάσμα ἤ ἕνα κτίσμα, ἔστω καί ἀνώτερο ἀπό τά ὑπόλοιπα. Ὁ Ἰησοῦς δέν εἶναι ἕνα κτιστό πρόσωπο πού ἔρχεται νά κάνει τό ἔργο τοῦ Θεοῦ. Οἱ Πατέρες αὐτοί μᾶς διδάσκουν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὡς τέλειος ἄνθρωπος εἶναι ταυτόχρονα καί ὁ τέλειος καί προαιώνιος Θεός. Εἶναι ὁ συνάναρχος Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὁ προαιώνιος Λόγος, ὁ ἀληθινός Θεός «ἐκ Θεοῦ ἀληθινοῦ», τό δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδας, ὁ Πλάστης καί Δημιουργός τοῦ σύμπαντος κόσμου, ὁ Παντοδύναμος Κυβερνήτης τῆς ζωῆς, ὁ Προνοητής τῶν ἀναγκῶν μας, ὁ μόνος Κύριος, πού ἔρχεται ὡς συνοδοιπόρος, νά μᾶς ὁδηγήσει στόν Πατέρα Του καί Πατέρα μας καί νά μᾶς κάνει υἱούς Θεοῦ κατά χάριν, ὅπως εἶναι Ἐκεῖνος Υἱός Θεοῦ κατά φύσιν.

Οἱ θεοφόροι Πατέρες μᾶς δίνουν τό σύνθημα νά ἐπικαλούμαστε τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, διότι αὐτό τό ὄνομα εἶναι ἡ ἐλπίδα καί ὁ θησαυρός μας. 

Ζοῦμε σέ μία πολύ δύσκολη ἐποχή. Ἡ ἀπάτη, τό ψέμα καί ἡ δυστυχία περισσεύουν στή ζωή μας. Ἡ ἀπομόνωση καί ὁ πόνος εἶναι φρικτά βιώματα πού μᾶς βασανίζουν. Στό δράμα τοῦ κόσμου δέν εἴμαστε θεατές. Παίζουμε κι ἐμεῖς μέσα σ’ αὐτό καί ὑποφέρουμε. Ἡ ἐπίκληση τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ μοναδική λύση σέ ὅλα τά προβλήματά μας. Ὅταν ὁ πιστός φωνάζει μυστικά: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με» ἀνοίγει ἕναν ἄλλο κόσμο μέσα στόν πεσμένο κόσμο πού ζεῖ. Ἀνοίγεται σέ μία προοπτική πού δέν μπορεῖ νά τοῦ τή δώσει ἡ ὑλική πραγματικότητα. Ἀνοίγεται στήν προοπτική τοῦ θαύματος, πού ὑπερβαίνει τή λογική ἀλλά εἶναι βεβαιωμένη ἐμπειρία. Τό βίωμα τῶν ἁγίων καί τῶν ἀνθρώπων πού ἐπικαλοῦνται τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ μᾶς βεβαιώνει γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές.

Ἡ ἐπίκληση τοῦ θείου ὀνόματος εἶναι ἐπαφή μέ τόν Θεό. Αὐτή ἡ ἐπαφή χτίζει σιγά σιγά μία σχέση μέ τόν Θεό. Ἡ σχέση μέ τόν Θεό εἶναι ὁ ἀληθινός Παράδεισος. Ὁ Χριστός φανέρωσε τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ σ’ ἐμᾶς. Ἄς κάνουμε ἀδιάκοπη χρήση αὐτοῦ τοῦ ὀνόματος, γιά νά ἀπολαμβάνουμε τόν Παράδεισο ἀπό τώρα καί γιά πάντοτε. Ἀμήν.

ΠΗΓΗ