ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή του Τυφλού

Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου & Ελένης

21 Μαΐου 2023

Με αισθήματα ευγνωμοσύνης και πνευματικής χαράς, η Εκκλησία μας σήμερα τιμά τη μνήμη των Αγίων Θεοστέπτων αυτοκρατόρων και ισαποστόλων, Κωνσταντίνου καί Ελένης.

Ο Άγιος Κωνσταντίνος, υιος του Κωνσταντίνου του Χλωρού και της Αγίας Ελένης, εγενήθηκε στην Ναϊσσό Δαρδανίας, μεταξύ του 270 και 288 μ.Χ. Η Δαρδανία ήταν αρχαία περιοχή τής Τρωάδας.

Από τους αυτοκράτορες της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, δηλαδή του Βυζαντίου, όπως λέμε, πρώτος ήταν αυτός που ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό και τον αναγνώρισε ως επίσημη θρησκεία του κράτους. Όταν έμαθε ότι ο Μαξέντιος και ο Μαξιμίνος ενώθηκαν ενανίον του, πραγματοποίησε εκστρατεία στην Ιταλία. Προχωρώντας προς τη Ρώμη εναντίον τους, το μεσημέρι, είδε να λάμπει στον ουρανό ο Τίμιος Σταυρός, που ήταν πλαισωμένος με τις λέξεις «ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ!» και όντως ενίκησε! Αυτό συνέβη το έτος 312. Με βάση την προσήλωσή του στις γραμμές τής χριστιανικής πίστεως, προχώρησε σε κινήσεις δηλωτικές τής αγάπης του για τον Χριστιανισμό.

Έτσι: Με προοπτική ανεξιθρησκείας, μαζί με τον Λικίνιο εξέδωσαν το έτος 313 το Διάταγμα των Μεδιολάνων. Σύμφωνα με αυτό, οι Χριστιανοί και όσοι επίστευαν σε οποιαδήποτε θρησκεία, είχαν πλήρη ελευθερία να ακολουθήσουν οποιαδήποτε θρησκεία ήθελαν. Και όλα τα μέτρα εναντίον των Χριστιανών εθεωρήθηκαν άκυρα. Έτσι, έπαυσαν οι διωγμοί και επικράτησε ο χριστιανισμός. Από τον Μάρτιο του 321 καθιέρωσε την αργία τής Κυριακής. Κατηργησε την ποινή τής σταυρώσεως και τις μονομαχίες. Το έτος 324 ίδρυσε τη Νέα Ρώμη, δηλαδή την Κωνσταντινούπολη και μετά από τέσσερα χρόνια, έθεσε στο Βυζάντιο τα θεμέλια της Κωνσταντινουπόλεως ως προτευούσης και τον θεμέλιο λίθο του Ναού τής του Θεού Σοφίας.

Προήδρευσε και εστήριξε τις εργασίες της Πρώτης Οικουμενικής Συνόδου, το έτος 325 στη Νίκαια της Βυθινίας. Η Σύνοδος αυτή κατεδίκασε την πλάνη του Αρείου, που αθετούσε την Θεότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Και Τον Θεάνθρωπο εκήρυξε Υιο και Λόγο του Θεού.

Ο Ισαπόστολος Κωνσταντίνος έκανε κάτι παραπάνω από την απλή παραχώρηση δικαιωμάτων στον Χριστιανισμό. Έδωσε στους Χριστιανούς Κληρικούς όλα τα δικαιώματα που είχαν και οι ειδωλολάτρεις ιερείς. Τους απάλλαξε από χρηματικούς φόρους και από άλλες υποχρεώσεις, που θα μπορούσαν να τους αποσπάσουν από τα θρησκευτικά τους καθήκοντα. Εθεώρησε την Εκκλησία ως ένα από τα κύρια στηρίγματα του Κράτους. Εξ΄ άλλου είναι πολύ σημαντική και αξιόλογη η συμβολή στο Ιεραποστολικό του έργο, της Αγίας μητέρας του Ελένης.

Και αυτή έγκαιρα και έμπρακτα εκδήλωσε την πίστη της, με την ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα και με την συνεργασία της, ανοικοδόμησαν πολλούς και μεγαλοπρεπείς Ιερούς Ναούς όχι μόνο στην Παλαιστίνη, αλλά και σε άλλες περιοχές, ακόμα και στην Αφρική. Και όπως μάς είναι γνωστότατο, ο διορθόδοξος Ιερός Ναός τής Εκατονταπυλιανής, είναι κτίσμα τής Αγίας Ελένης.

Ο τρόπος και τα περιστατικά της κλήσεως του Αγίου Κωνσταντίνου, είναι γεγονότα παράλληλα με την κλήση στο αποστολικό έργο του Θείου Παύλου, στις πύλες της Δαμασκού. Γι΄ αυτό και το αποστολικό ιερό ανάγνωσμα της σημερινής Κυριακής, που είναι παρμένο από τις Πράξεις των Αποστόλων, μάς κάνει λόγο για την κλήση και την μεταστροφή στον Χριστιανισμό του Αποστόλου αυτού.

Ο Απόστολος των εθνών απολογούμενος στην Καισάρεια της Παλαιστίνης μπροστά στον ηγεμόνα Αγρίππα, κάνει μια σύντομη, αλλά σαφέστατη αναδρομή στα περιστατικά τής κλήσεω΄ς του, από Τον ίδιο Τόν Κύριό μας. Και με σεμνότητα και ειλικρίνεια μεταξύ των άλλων του λέει: «… Κατά το μεσημέρι καθώς προσωρούσα στον δρόμο, είδα Θείο Φως, πιο δυνατό από τον ήλιο και άκουσα την φωνή του Χριστού, να μου λέει: «…Παρουσιάστηκα σε σένα, για να σε αναδείξω υπηρέτη και κήρυκα τής ορθής πίσεως…Σε στέλνω να ανοίξεις τα μάτια της ψυχής των ανθρώπων, για να πιστέψουν και να επιστρέψουν στο Φως…». «Ύστερα από αυτά τα γεγονότα, δεν έγινα ανυπάκουος στο ουράνιο όραμα…». Το μεγαλείο του Θείου Παύλου και του Μεγάλου Κωνσταντίνου, έγκειται στο ότι «οὐκ ἐγένοντο ἀπειθεῖς τῇ οὐρανίῳ ὀπτασίᾳ…», Δηλαδή: Στο ότι δεν έδειξαν ανυπακοή στο θείο κάλεσμα. Αλλιώς, αν δηλαδή δεν έκαναν υπακοή, θα μάς ήταν άγνωστοι. Τώρα όμως, τους γνωρίζομε. Γιατί η παρουσία τους και η προσφορά τους είναι διαχρονικές πραγματικότητες. Και ζουν αιώνια, αφού κατά το αγιογραφικό ρητό «Δίκαιοι εἰς τόν αἰώνα ζῶσιν».

Αυτών των Αγίων οι μεγαλειώδεις και εμβληματικές μορφές καταφωτίζονται από τους προβολείς της παγκόσμιας και εκκλησιαστικής Ιστορίας και βέβαια, μάς καλούν να τους μιμούμαστε. Και αναμφίβολα, αυτό είναι το κυριώτερο από τα πολλά μηνύματα τής σημερινής εορτής. Δηλαδή: Το να έχουμε ανοιχτά τα πνευματικά μας αισθητήρια, ώστε να ακούμε και να υπακούμε στις θείες κλήσεις και προσκλήσεις, που η αγάπη Του Θεού μάς παρουσιάζει με κάθε τρόπο, Αμήν!

ΠΗΓΗ