Κυριακή ΙΑ΄Λουκά (Των Προπατόρων)- « Ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες » εκ της Ιεράς ΜητροπόλεωςΠάφου

Κυριακή ΙΑ΄Λουκά (Των Προπατόρων)- « Ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες » εκ της Ιεράς ΜητροπόλεωςΠάφου

Ευαγγελικό ανάγνωσμα: ΙΔ΄16-24

« Ήρξαντο από μιας παραιτείσθαι πάντες »

 Ο Ιησούς, αγαπητοί μου αδελφοί, για να διδάξει ποιες αρετές πρέπει να έχει κάποιος, για να συμμετάσχει στην αιώνια ευφροσύνη της Βασιλείας του Θεού, μας μιλά σήμερα, για κάποιο άνθρωπο που ετοίμασε ένα μεγάλο δείπνο. Διοργάνωσε επίσημο και μεγαλοπρεπές συμπόσιο και προσκάλεσε σ’ αυτό πολλούς φίλους και γνωστούς του, που ήθελε να τιμήσει και να τους περιποιηθεί. Μάλιστα, όταν έφθασε η ώρα, απέστειλε τον δούλο του για να τους υπομνήσει την πρόσκληση, συγχρόνως δε και να τους τιμήσει ακόμα περισσότερο, εκφράζοντας πόσο του ήταν επιθυμητή η παρουσία τους. Ωστόσο η ανταπόκριση των προσκεκλημένων, ήταν απογοητευτική. Όλοι, ο ένας μετά τον άλλο, άρχισαν από μιας γνώμης, σαν να ήσαν προσυνεννοημένοι, να δικαιολογούν την απουσία τους από το δείπνο.
Ο πρώτος προφασίστηκε ότι αγόρασε ένα χωράφι και έπρεπε να πάει να το δει. Ο δεύτερος ότι είχε προμηθευτεί πέντε ζευγάρια βόδια και ότι πήγαινε να τα δοκιμάσει και ο τρίτος ότι ήταν νιόπαντρος και γι’ αυτό δεν μπορούσε να προσέλθει. Δηλαδή όλοι οι προσκεκλημένοι απορροφήθηκαν από τις βιοτικές και σαρκικές  μέριμνες και αδιαφόρησαν στην πρόσκληση του Θεού, που τους καλούσε να γίνουν συμμέτοχοι και κληρονόμοι της Βασιλείας Του. Με αφορμή την άρνηση αυτή των προσκεκλημένων, ας δούμε κι εμείς σήμερα την αξία του Μεγάλου Δείπνου και την ανάλογη προετοιμασία που χρειάζεται για τη συμμετοχή μας σ’ αυτό.

Το Μεγάλο Δείπνο αδελφοί μου, είναι η κατά σάρκα γέννηση και παρουσία του Υιού του Θεού, του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού εν μέσω των ανθρώπων. Είναι ακόμη η πίστη, η Αλήθεια, η αγιωτάτη θρησκεία μας που παρέδωκεν ο Κύριος στους ανθρώπους, είναι τέλος και το Μεγάλο Δείπνο του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας, που παραθέτει η αγάπη του Θεού προς ευφροσύνη των ανθρώπων. Και είναι Δείπνο, γιατί καλούνται οι άνθρωποι να δειπνήσουν, να φάνε και να πιουν. Τι να φάνε όμως και τι να πιουν; Το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου και Θεού μας. Και χαρακτηρίζεται Μεγάλο το Δείπνο γιατί ο Μέγας και Άπειρος και Υπεράγιος Θεός είναι αυτός που παραθέτει το Δείπνο. Κι επειδή δεν είναι μικρά και ασήμαντα αυτά που παρατίθενται, αλλά μεγάλα, μέγιστα και ανυπέρβλητης και ανεκτίμητης αξίας, για τούτο και πάλιν χαρακτηρίζεται Μεγάλο το Δείπνο. Και πράγματι, όταν προσερχόμαστε να κοινωνήσουμε, δεν μας μεταδίδεται απλός άρτος και οίνος, αλλά μας προσφέρεται αυτό το Σώμα και αυτό το Αίμα του ενανθρωπήσαντος και σταυρωθέντος και αναστάντος για μας και αναληφθέντος εις τους ουρανούς Υιού του Θεού. Και μεταλαμβάνομε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού για την άφεση των αμαρτιών μας και την αιώνια ζωή.

Στο Δείπνο αυτό ο Θεός καλεί όλους τους ανθρώπους σε μια κοινωνία αγάπης και αιώνιας ευτυχίας. Δεν μας καλεί σε ένα υλικό τραπέζι, αλλά σε ένα πνευματικό πανηγύρι, σ’ ένα δείπνο υπερφυσικό της Ουράνιας Βασιλείας Του. Γιατί θέλει όλοι οι άνθρωποι  να σωθούν και να γνωρίσουν σε βάθος την Αλήθεια ( Α΄ Τιμ. Β΄,4 ). Και μας προσκαλεί ακόμα με το « ελάτε γιατί είναι όλα έτοιμα » ( Λουκ. ΙΔ΄17 ). Κτυπά ο Κύριος την πόρτα της ψυχής μας, για να του ανοίξουμε, να έλθει μέσα μας, για να μεταμορφώσει τη ζωή μας, ώστε να μας καταστήσει άξιους του Δείπνου Του. Δυστυχώς, κι ενώ όλοι είμαστε προσκεκλημένοι του Ουράνιου αυτού Δείπνου, οι πλείστοι δεν ανταποκρινόμαστε στην ύψιστη αυτή κλήση του Θεού. Όπως και στις τρείς κατηγορίες των καλεσμένων της Παραβολής, αρνούμαστε κι εμείς την πρόσκληση, προφασιζόμενοι πως έχουμε κάποιες άλλες απασχολήσεις, βιοτικές και οικογενειακές υποχρεώσεις. Είναι φανερό ότι όσοι παραιτούμαστε από τη συμμετοχή στο Δείπνο της Βασιλείας του Θεού, δεν το κάνουμε αυτό από επαναστατική διάθεση, αλλά από λανθασμένη αξιολόγηση. Θεωρούμε στην Παραβολή, το χωράφι, τα βόδια και το γάμο, σημαντικότερα και πλέον επείγοντα από το Δείπνο.

Και επειδή το Δείπνο είναι Θείο και ανεκτίμητης αξίας, γι’ αυτό και ανάλογη προς το Δείπνο που παρατίθεται θα πρέπει να είναι και η προετοιμασία. Κι ας μη νομίζουμε ότι για να κοινωνήσουμε χρειάζεται μόνο η σωματική προετοιμασία. Δηλαδή η καθαριότητα του σώματος και τα καλά, καθαρά ρούχα. Εκείνο που χρειάζεται πρώτιστα και κύρια είναι η πνευματική προετοιμασία της ψυχής μας. Θα χρειασθεί πολλή προσευχή, βαθειά συναίσθηση και πραγματική συντριβή, τέλεια μετάνοια, ειλικρινής εξομολόγηση, αδελφική συμφιλίωση, σωστή εγκράτεια και θερμή ευγνωμοσύνη προς το Θεό. Και τέλος η δυνατή βοήθεια και συνδρομή προς τους πτωχούς και πάσχοντες αδελφούς μας. Δεν πρέπει να προσερχόμαστε στο Δείπνο, δηλαδή την Θεία Κοινωνία, με βέβηλα χείλη, με ελεεινό στόμα, με γλώσσα που πάντοτε λέει ψέματα και ποτέ την αλήθεια, με χέρια άδικα, με μάτια γεμάτα πονηριά, με ψυχή και ζωή ακάθαρτη, ένοχη και αμαρτωλή. Θα πρέπει να προσερχόμαστε με ευλάβεια, αλλά και με φόβο, πίστη και αγάπη, όπως ακριβώς η Εκκλησία, με το στόμα του λειτουργού της μας προσκαλεί. Σαν σωστοί χριστιανοί θα πρέπει να κάνουμε τη μεγάλη προετοιμασία.

Και έπειτα από όλα αυτά να φροντίσουμε ώστε στην καρδιά και στις επιλογές μας, πάνω από όλα να είναι η Βασιλεία του Θεού. Θα πρέπει να αγαπήσουμε τον Θεό και τον Νόμο του και να θυσιάσουμε τα πάντα γι’ Αυτόν. Θα πρέπει να μην χάνουμε τις πραγματικές ευκαιρίες αυτής της ζωής, για να μην χάσουμε και το Ουράνιο Δείπνο της Βασιλείας Του. Εκεί θα ικανοποιηθούν απόλυτα οι βαρείς ανθρώπινοι πόθοι μας για ζωή, για ειρήνη, για χαρά, για αφάνταστη δόξα, αφού όλοι σωσμένοι θα έχουν γίνει όμοιοι με τον ευλογητό Σωτήρα Χριστό, τον μόνο Μακάριο και Πανένδοξο.

Αδελφοί μου. Ο Κύριος μας προσκαλεί όλους στο Μεγάλο Δείπνο. Στο Ουράνιο Μεγάλο Δείπνο της Βασιλείας Του, αλλά και στο επίγειο Μεγάλο Δείπνο της Θείας Ευχαριστίας, της Θείας Κοινωνίας. Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Ας φροντίσουμε, λοιπόν, να ετοιμασθούμε για να μετάσχουμε στο Δείπνο του Κυρίου, κατά την μεγάλη αυτή γιορτή. Να μην αμελήσουμε, αλλά έγκαιρα και με προθυμία να τρέξουμε στους πνευματικούς για να εξομολογηθούμε με ειλικρίνεια τα αμαρτήματα μας, να νηστέψουμε, να προσευχηθούμε και με καθαρή την καρδία να πλησιάσουμε στο Θεϊκό τραπέζι των Χριστουγέννων. Στο επίγειο τώρα, και στο Ουράνιο τότε, όταν Εκείνος μας καλέσει για πάντα κοντά Του.