ΚΥΡΙΑΚΗ  ΙΑ' ΛΟΥΚΑ ΣΥΝΔΑΙΤΥΜΟΝΕΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΘΕΙΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ

                                                                                                                                        11-12-2011

«Ἄνθρωπός τις ἐποίησε δεῖπνον μέγα καί ἐκάλεσε πολλούς ...»
(Λουκ. ιδ', 16 )

      Ὁ μέγας καί αἰώνιος Οἰκοδεσπότης, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, γιά τόν ὁποῖο παραβολικά ὡμίλησε ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστός.

            Τό μέγα Δεῖπνον του εἶναι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Ὁ ἀπεσταλμένος δοῦλος καί οἱ σέ κάθε γενεά ἀπεσταλμένοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ εἶναι οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, οἱ Ἐπίσκοποι καί οἱ Ἱερεῖς τῆς Ἐκκλησίας μας, πού ἐκάλεσαν καί καλοῦν τούς συνανθρώπους μας στό Θεῖο καί Οὐράνιο Δεῖπνο τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Προσκάλεσαν πρῶτα τούς Ἰουδαίους, τόν ἄλλοτε περιούσιο λαό τοῦ Θεοῦ, τήν ἄρχουσα θρησκευτική τάξι τους (Ἀρχιερεῖς, Γραμματεῖς καί Φαρισαίους), τά ἐπίσημα πρόσωπα τοῦ Ἰουδαϊκοῦ λαοῦ καί μετά τήν προφασισμένη ἄρνησί τους, στράφηκαν πρός τούς ἀνθρώπους τοῦ λαοῦ, τούς ἁπλοϊκούς καί ἄσημους καί ἔπειτα πρός τούς ξεχασμένους καί περιφρονημένους, τούς πτωχούς καί ἀναπήρους καί χωλούς καί τυφλούς.

            Στό οὐράνιο τραπέζι τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν χωροῦν ὅλοι καί δέν ἐξαιρεῖται κανένας. Ἀρκεῖ νά ὑπάρχη καί νά καλλιεργεῖται  τό πνεῦμα τῆς ταπεινώσεως καί τῆς ἁπλότητος, τῆς ἀνανήψεως καί τῆς μετανοίας, τῆς θυσίας καί τῆς ἀγαπητικῆς κατά Θεόν ζωῆς.

            Οἱ δικαιολογίες καί οἱ προφάσεις τῶν ἐπίσημα προσκεκλημένων τοῦ μεγάλου Δείπνου ἦσαν φαιδρές, γελοῖες καί ἀναξιόπιστες. Ἡ ἀγορά ἑνός ἀγροτεμαχίου καί ἡ ἐπίσκεψίς του ἦταν ἡ πρώτη. Ἡ ἀγορά, ἐπίσης, πέντε ζευγῶν βοδιῶν καί ἡ δοκιμασία τῆς ἀποδοτικότητάς των στό χωράφι, ἡ δεύτερη. Καί ὁ γάμος κάποιου ἄλλου προσκεκλημένου ἦταν ἡ τρίτη πρόφασις καί δικαιολογία. Καί οἱ τρεῖς μαζί δείχνουν τό χαμηλό πνευματικό ἐπίπεδο τῶν καλεσμένων, τήν προσκόλλησί τους στά γήϊνα καί τά φθαρτά καί τήν περιφρόνησι τοῦ οὐρανίου Δείπνου ἀπ' ἐκείνους, λόγῳ τῆς μή συλλήψεως καί συναισθήσεως τῆς ὑψίστης καί ἀσυναγώνιστης τιμῆς καί εὐλογίας του.

            Ὅμως, οἱ μή ἐπίσημοι καί διακεκριμένοι, οἱ ἁπλοί καί ταπεινοί, οἱ πτωχοί καί ἄσημοι ἔγιναν κοινωνοί καί μέτοχοι τοῦ Μεγάλου καί Οὐρανίου ἐκείνου Δείπνου, ἐν ἀντιθέσει πρός τούς ἐπίσημα καλεσμένους, οἱ ὁποῖοι ἔμειναν ἔξω τοῦ Θείου Νυμφῶνος  καί τοῦ Δείπνου.

Ἀδελφοί μου,

           Αὐτοί, πού περιφρονοῦν καί παραθεωροῦν τό Μεγάλο ἐκεῖνο Οὐράνιο Δεῖπνο καί ὅσοι ἀγνοοῦν καί δέν θέλουν νά ἔχουν καμμία κοινωνία καί συμμετοχή στό Οὐράνιο ἐκεῖνο καί αἰώνιο τραπέζι τῆς Ἐπουρανίου Βασιλείας, δέν ἔχουν καμμία σχέσι μέ τό ἱερό καί Μυστικό Δεῖπνο, πού τελεῖται καί προσφέρεται σέ κάθε Θεία Λειτουργία «εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί τήν ζωήν τήν αἰώνιον».

           Καί γιά τό  Πνευματικό Τραπέζι τῆς Θείας Λειτουργίας γίνονται τακτικά κάθε Κυριακή καί ἑορτή καί σέ ἑορτές ἁγίων, καλέσματα πρός ὅλους τούς ἀνθρώπους. Ποιά, ὅμως, εἶναι ἡ στάσις καί ἡ διάθεσις τῶν σημερινῶν χριστιανῶν μπροστά στό θεῖο κάλεσμα τῆς Θείας Λατρείας καί τοῦ Θείου Κηρύγματος; Διαφέρουν ἀπό τούς τότε προσκεκλημένους ἤ κάνουν παρόμοια καί χειρότερα; Προτιμοῦν τά πνευματικά, τά αἰώνια καί τά ἀθάνατα, ἀπό τά ἐφήμερα καί τά παροδικά,  τά εὐτελῆ καί τά κοσμικά; 

            Ἀραιό, συνήθως, τό ἐκκλησίασμά μας, καί μάλιστα τήν ἡμέρα τῆς Κυριακῆς, πού εἶναι ἡ κατ' ἐξοχήν ἡμέρα τοῦ Κυρίου καί πρέπει νά τήν ἁγιάζουμε, γιατί περιφρονεῖται τό θεῖο κάλεσμα καί ἡ Θεία καί μυσταγωγική Λατρεία, χάριν διαφόρων ἐργασιῶν, ἀπασχολήσεων, παζαριῶν, ἐκδρομῶν καί διασκεδάσεων. Κωφεύουμε, πολλές φορές, στό θεῖο κάλεσμα, στό προσκλητήριο τῆς καμπάνας, στόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού προσφέρεται στήν Ἐκκλησία μας, στά Κατηχητικά, στά Πνευματικά Κέντρα, στίς Σχολές Γονέων, στίς φιλικές χριστιανικές συντροφιές καί ὅπου ἀλλοῦ. Δέν συμμετέχουμε συνειδητά στή Θεία Λατρεία καί δέν φροντίζουμε νά ἑτοιμαζόμαστε νά κοινωνήσωμε, μέ τήν εὐλογία τοῦ Πνευματικοῦ μας Πατέρα, στό θεῖο καί Μυστικό Δεῖπνο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

            Εἴθε, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου μας νά μᾶς ἐνισχύῃ καί νά μᾶς ἐνδυναμώνει στά πνευματικά μας ἀγωνίσματα καί νά μᾶς χαρίζει τήν ἔμπνευσι καί τόν θεῖο φωτισμό οὕτως, ὥστε νά γινόμαστε κοινωνοί καί μέτοχοι τῶν ἁγίων καί ἀθανάτων Μυστηρίων καί νά καλλιεργοῦμε τόν ἅγιο πόθο γιά τά οὐράνια καί ἀνεκλάλητα ἀγαθά τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Γένοιτο.

† Ὁ Κ.Σ.