ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ

(Λκ. ιγ΄ 10-17) 

Δέν ὑπολείπονται παρά δύο μόνον ἡμέρες, ἀγαπητοί μου χριστιανοί, ἀπό τήν μεγάλη ἡμέρα τῆς θείας Γεννήσεως τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ἡ κοσμοχαρμόσυνη ἑορτή γιά τήν ὁποῖα προετοιμαζόμαστε ἐπί σαράντα ἡμέρες, τόσο μέ τήν νηστεία ὅσο καί μέ τή θεία λατρεία τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τούς προεόρτιους ἐπικαίρους ὕμνους της καί τά ἀναγνώσματα τῆς Θείας Γραφῆς.

Σήμερα, εἰδικά, Κυριακή πρό Χριστοῦ Γεννήσεως, ἡ Μητέρα Ἐκκλησία καθώρισε νά διαβάζεται στή Θεία Λειτουργία ἡ Εὐαγγελική περικοπή ἐκ τοῦ Ματθαῖον Ἱεροῦ Εὐαγγελίου, ἡ ὁποῖα μᾶς ὁμιλεῖ γιά τήν γενεαλογία, ὡς ἀνθρώπου, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Κύριός μας, ἀδελφοί μου, ὡς ἄνθρωπος εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ καί τοῦ Δαβίδ. Ὁ Θεός τούς δύο αὐτούς Ἁγίους καί μεγάλους ἄνδρας τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶχε ὑποσχεθεῖ πώς ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου θά εἶναι ἀπόγονός τους. Στόν Ἀβραάμ ὑποσχέθηκε ὅτι ἀπό τό δικό του γένος θά ἀναδείξει ἀπόγονο, ὁ ὁποῖος θά εἶναι ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ γιά ὅλα τά ἔθνη. Καί στό Δαβίδ εἶπε ὅτι, ἀπό τόν καρπό τῆς κοιλίας του θά καθήσει στό θρόνο του βασιλεύς μέγας, ἰσχυρός καί αἰώνιος. Πολλές γενεές ἔζησαν ἀπό τήν ἐποχή τοῦ Ἀβραάμ μέχρις ὅτου πραγματοποιήθηκε ἡ ὑπόσχεση τοῦ Θεοῦ. Δεκατέσσερεις γενεές ἔζησαν ἀπό τοῦ Ἀβραάμ ἕως τόν Δαβίδ καί δεκατέσσερεις ἀπό τόν Δαβίδ μέχρι τῆς ἐποχῆς πού οἱ Ἰουδαῖοι ὡδηγήθηκαν αἰχμάλωτοι στή Βαβυλῶνα καί ἄλλες δεκατέσσερεις γενεές ἀπό τήν μετοικεσία Βαβυλῶνος ἕως ὅτου ἔλθει ὁ καιρός, πού εἶχε κανονίσει ὁ Θεός, γιά νά γεννηθεῖ ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὁ Χριστός. Καί νά, τώρα δύο χιλιάδες χρόνια ἀπό τοῦ Ἀβραάμ καί χίλια ἀπό τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαβίδ, γεννᾶται στή Βηθλεέμ τῆς Ἰουδαίας, ἀπό τή φυλή τοῦ Δαβίδ καί ἀπό τό γένος τοῦ Ἀβραάμ, ὁ Σωτῆρας τοῦ κόσμου.

Αὐτό, ἀκριβῶς, ἀδελφοί μου, ἀποδεικνύει ὁ γενεαλογικός πίνακας, πού παραθέτει ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος στό σημερινό Εὐαγγέλιο, ὅτι αὐτός πού γεννήθηκε ἀπό τήν Παναγία Παρθένο, ὁ Σωτῆρας μας καί ὁ Λυτρωτής μας, εἶναι πράγματι ὁ ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ καί τοῦ Ἀβραάμ: «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαβίδ, υἱοῦ Ἀβραάμ».

Ἄς ἔλθουμε τώρα, ἀγαπητοί μου, νά δοῦμε πῶς ἔγινε αὐτή ἡ ἐκπλήρωση τῆς ἐπαγγελίας τοῦ Θεοῦ, ὅπως μᾶς τήν διηγεῖται ὁ Εὐαγγελιστής στό δεύτερο μέρος τοῦ σημερινοῦ Εὐαγγελίου.

Τό μήνυμα τό ἐλπιδοφόρο καί χαρούμενο τῆς ἐλεύσεως καί τῆς συλλήψεως τοῦ Θεανθρώπου τό ἀνήγγειλε ὁ Ἀρχάγγελος στήν Ἀειπάρθενο Κόρη τῆς Ναζαρέτ. Ἐκείνη ἔγινε ἡ πραγματική Μητέρα τοῦ Χριστοῦ μας. Ὁ Ἰωσήφ, πού καταγόταν ἀπό τό γένος τοῦ Δαβίδ, δέν ἐγνώριζε τό ὑψηλό καί πέρα ἀπό κάθε νοῦ μυστήριο τῆς Θείας Σαρκώσεως. Ἦταν ὁ Ἰωσήφ ἁπλῶς ἀρραβωνιασμένος μέ τήν Παρθένο Μαρία καί ἔμεινε ἔκπληκτος ὅταν ἀντελήφθη, ὅτι ἐπρόκειτο ἡ Παναγία μας νά γεννήσει. Μάλιστα σκέφθηκε νά τήν διώξει κρυφά, χωρίς νά τό μάθει κανείς.

Ἦταν οἰκονομία Θεοῦ νά μνηστευθεῖ ἡ Παρθένος Μαρία τόν Ἰωσήφ, γιά νά προστατευθεῖ ἀπό τίς ὑπόνοιες τῶν ἀνθρώπων, γιά νά γίνει ὁ φύλακας ἄγγελος, ὁ προστάτης καί βοηθός της κατά τήν γέννα της, καί ἀργότερα κατά τῶν κινδύνων, τῶν κακουχιῶν, τῶν διωγμῶν καί τῶν θλίψεων. Τόν χρησίμευσε ὁ Πάνσοφος Θεός σάν ὑπηρέτη τῶν βουλῶν Του καί πιστό ὄργανο Του γιά τήν κατά σάρκα γέννηση τοῦ Υἱοῦ Του. Τόν Ἰωσήφ διάλεξε γιατί εἶναι ἀπόγονος τοῦ Δαβίδ καί τοῦ γένους τοῦ Ἰοῦδα, γιατί εἶναι ἐνάρετος καί σώφρων καί δίκαιος. Γι’ αὐτό ἀκριβῶς ἐφάνει στόν ὕπνο του ἄγγελος Κυρίου καί τοῦ φανέρωσε τό Μυστήριο τῆς Γεννήσεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, λέγοντάς του: «Ἰωσήφ, ἀπόγονε τοῦ Δαβίδ, μή φοβηθεῖς νά παραλάβεις τήν Μαριάμ τήν μνηστή σου, γιατί τό παιδί πού κρατάει μέσα της προέρχεται ἀπό τήν ὑπερφυσική καί θαυματουργική ἐνέργεια τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ Παρθένος Μαρία θά γεννήση υἱόν καί σύ, ὁ ὁποῖος θεωρεῖσαι καί ἀναγνωρίζεσαι στά μάτια τῶν ἀνθρώπων σάν πατέρας καί προστάτης, θά τόν ὀνομάσης Ἰησοῦν, πού σημαίνει Σωτῆρας. Θά πάρη τό ὄνομα αὐτό, γιατί εἶναι ἐκεῖνος, πού θά σώση ἀπό τίς ἁμαρτίες τόν λαόν Του, πού θά τόν πιστεύσουν καί θά τόν ὑποδεχθοῦν καί θά τόν λατρεύσουν ὡς Θεόν.» Καί νά, λάμπει πάλι ἡ ἀρετή τοῦ Ἰωσήφ καί ἀκτινοβολεῖ ἡ ἁγιότητά του, ἡ πίστη καί ἡ ὑπακοή του: «……ἐποίησεν ὡς προσέταξεν αὐτῷ ὁ ἄγγελος Κυρίου…..». Παραλαμβάνει τήν Μαριάμ. Καί ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου καί ἐγέννησε τό Θεῖο Βρέφος, τοῦ ἔδωσε τό ὄνομα Ἰησοῦς.

Τό ὄνομα Ἰησοῦς φανερώνει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο, πού εἶναι ἡ σωτηρία καί ἡ λύτρωσή μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν αἰώνιο θάνατο. Ἦρθε στή γῆ μας, ἔγινε ὅμοιος μέ ἐμᾶς, χωρίς ἁμαρτία, νά μᾶς χαρίσει τήν υἱοθεσία καί νά μᾶς ὁδηγήσει πάλι στόν Πατέρα, στήν αἰώνια βασιλεία Του.

Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁμιλῶντας γιά τό γεγονός τῆς Θείας Σαρκώσεως, λέγει: «Ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο, ἵνα τόν ἄνθρωπον δεκτικόν θεότητος ποιήση, ἐπτώχευσεν, ἵνα ἡμεῖς τῇ Ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν. Δούλου μορφήν ἔλαβεν, ἵνα ἡμεῖς τήν ἐλευθερίαν ἀπολάβωμεν. Κατῆλθεν, ἵνα ἡμεῖς ὑψωθῶμεν.»

Ἀδελφοί μου, σέ λίγο θά γιορτάσουμε πάλι τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ μας. Ἄς γιορτάσουμε τόν ἐρχομό του Θεοῦ στή γῆ μας θεάρεστα, χριστιανικά. Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος μᾶς συμβουλεύει λέγοντας: «Ἄς ἑορτάζωμεν κατά τρόπον θεϊκόν, ὄχι κατά τρόπον κοσμικόν, ἀλλά κατά τρόπον ὑπερκόσμιον.»

Ἐφέτος ἄς παύσουμε νά εἴμαστε χριστιανοί στούς τύπους μόνον. Ἄς γίνει ὁ καθένας μάνα τοῦ Χριστοῦ, ὅπως λέγει ὁ Ἄγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος, πού κυοφορεῖ καί γεννᾶ νοερῶς τό Θεῖο Βρέφος. Αὐτή ἡ γιορτή ἔνωσε τόν οὐρανό μέ τή γῆ, ἔφερε τό Θεό ἀνάμεσά μας. Ἔδιωξε τήν κατάρα καί ἔφερε τήν εὐλογία ἡ Παρθένος Μαρία. Ὅλοι μας αὐτά τά Χριστούγεννα πού ἔρχονται, ἄς ποῦμε στόν Σωτήρα μας: «Ἐρχόμαστε κοντά Σου, Κύριε, γιατί Ἐσύ ἦλθες κοντά μας, σαρκώθηκες, εἶσαι ὁ Ἐμμανουήλ». Ἀμήν.