ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΙΑ ΙΔΙΟΤΥΠΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Μετά τήν ἐπιστροφή τοῦ Ἰησοῦ ἀπό τήν περιοχή τῶν Γαδαρηνῶν τόν συνάντησε ἕνας ἄνθρωπος ὀνόματι Ἰάειρος, ὁ ὁποῖος ἦταν ὁ πρῶτος στήν τάξη τῆς συναγωγῆς, καί τόν παρεκάλεσε νά μεταβεῖ στό σπίτι του, διότι ἡ δωδεκάχρονη κόρη του ἦταν ἑτοιμοθάνατη. Καθώς προχωροῦσαν μέσα ἀπό τόν ὄχλο, μιά γυναίκα αἱμορροούσα ἀπό νεαρή ἡλικία, τόν πλησίασε καί, ἀφοῦ ἄγγιξε τήν ἄκρη ἀπό τό ἱμάτιο τοῦ Κυρίου, θεραπεύθηκε. Ὁ Ἰησοῦς, μόλις ἀντιλήφθηκε τό γεγονός, ζήτησε νά μάθει ποιός ἦταν ἐκεῖνος πού τόν ἄγγιξε. Μέσα στό πλῆθος, ὅμως, ἦταν ἀδύνατο νά καταλάβουν οἱ μαθητές ποιό ἦταν αὐτό τό ἄτομο. Ἡ γυναίκα ἀπό εὐλάβεια καί συστολή ἐμφανίστηκε ἐνώπιόν του καί ὁμολόγησε τήν πράξη της, ὅπως καί τόν λόγο γιά τόν ὁποῖο τό ἔκανε.

Ἡ δύναμη τῆς θέλησης

Ἐκτυλίσσεται, λοιπόν, μπροστά μας ἕνας διαφορετικός τρόπος μέ τόν ὁποῖο λειτούργησε ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἔχοντας ἔντονο καί βαθύ πόθο νά θεραπευθεῖ ἀπό τήν ἀσθένειά της, ἀλλά καί πλήρη ἐπίγνωση τῆς θέσης τῆς γυναίκας στήν κοινωνία ἐκείνης τῆς ἐποχῆς, γνώριζε ὅτι θά ἦταν δύσκολο νά προσεγγίσει τόν Ἰησοῦ καί νά τοῦ ζητήσει τή θεραπεία της.

Ὡστόσο, ἡ θέλησή της ἦταν τόσο δυνατή, ὥστε πίστεψε μέσα της πώς θά βρεῖ γιατρειά ἀκόμη καί μόνο μέ τό ἄγγιγμα τῶν ἐνδυμάτων τοῦ Κυρίου. Ἡ πίστη της, δηλαδή, ἦταν τόση, ὥστε ἡ θαυματουργική χάρη τοῦ Θεοῦ ἐνήργησε πάνω της καί τή θεράπευσε.

Σέ ἄλλες περιπτώσεις, ὅπως ἐκεῖνες τοῦ ἐκ γενετῆς τυφλοῦ ἤ τοῦ παραλύτου στή Βηθεσδᾶ, ὁ Ἰησοῦς ρώτησε τούς πάσχοντες γιά τήν πίστη τους σέ αὐτόν, πρίν τούς γιατρέψει. Ἐδῶ, ὅμως, ἡ πίστη τῆς γυναίκας ἦταν δεδηλωμένη καί αὐταπόδεικτη καί γι’ αὐτό ἡ θεία χάρη ἐνήργησε αὐτόματα. Θά τολμούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ἴδια «ἔκλεψε» τή χάρη τοῦ Κυρίου μέ τή βαθιά πίστη της. Ἡ θεότητα τοῦ Ἰησοῦ θεράπευσε τή φθαρμένη ἀνθρώπινη φύση μέσω τῆς πίστης της στόν ἴδιο τόν Δημιουργό.

Ἡ πίστη ὡς προϋπόθεση σωτηρίας

«Ἐάν ἔχητε πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐρεῖτε τῷ ὄρει τούτῳ, μετάβηθι ἐντεῦθεν ἐκεῖ, καί μεταβήσεται, καί οὐδέν ἀδυνατήσει ὑμῖν» (17,20), διαβάζουμε στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο. Ὑπάρχει ὅμως ἕνα σημαντικό σημεῖο πού δέν πρέπει νά διαφεύγει τῆς προσοχῆς μας. Σωτηριολογικά μέ τήν ἔννοια τῆς κατά χάριν θεώσεως τῆς ἀνθρώπινης φύσης, ἡ πίστη δέν εἶναι ὁ αὐτοσκοπός. Ἡ πίστη ἀπό μόνη της δέν σώζει, ὅπως διατείνονται ἄλλες ὁμολογίες.

Ἡ πίστη στόν Ἰησοῦ ὁδηγεῖ στή θεραπεία καί κατευθύνει στή σωτηρία. Ἡ αἱμορροούσα εἶχε πίστη ἡ ὁποία κατεύθυνε τά βήματά της σέ μία συνάντηση μέ τόν Θεό, σέ μία ἐπαφή μαζί του. Τό σῶμα της –δηλαδή ἡ ἴδια ἡ ἀνθρώπινη φύση της– ἦρθε σέ ἐπαφή μέ τό θεωμένο ἀνθρώπινο σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, ἔστω καί ἄν αὐτό περιβαλλόταν ἀπό τό ἱμάτιό του. Στίς Πράξεις τῶν Ἀποστόλων ἀναφέρεται ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔβγαζαν τούς ἀσθενεῖς στίς πλατεῖες «ἵνα ἐρχομένου Πέτρου κἄν ἡ σκιά ἐπισκιάσῃ τινί αὐτῶν» (5,15). Ἀπό τόν βίο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου γνωρίζουμε πώς μετά τήν κοίμησή του, ὁ ἀνάπηρος ἀσθενής πού ἔκειτο στό διπλανό κρεββάτι ἀπό αὐτόν, θεραπεύθηκε μόλις ἀκούμπησαν πάνω του μέρος τοῦ ρουχισμοῦ τοῦ Ἁγίου.

Ἡ ἐν Χριστῷ θεραπεία καί σωτηρία ἀποτελεῖ πραγματικό γεγονός μέσω τῆς πίστης σέ αὐτόν καί τῆς μετοχῆς στίς ἄκτιστες ἐνέργειες τῆς φύσης του. Μέσω τῆς πίστης προσερχόμαστε στή θεία Μετάληψη. Σέ κάθε θεία Λειτουργία ὁ ἱερέας μᾶς καλεῖ νά μετέχουμε μέ φόβο Θεοῦ, πίστη καί ἀγάπη σέ μιά διαφορετική κοινωνία, στή θεία Κοινωνία. Μᾶς καλεῖ σέ προσωπική ἐπαφή κάθε ἀνθρώπου μέ τό ἴδιο τό σῶμα καί τό αἷμα τοῦ Κυρίου γιά τή θεραπεία καί τή σωτηρία ὅλων. Ἄς πάρουμε παράδειγμα ἀπό τήν τόλμη καί τήν πίστη τῆς αἱμορροούσας, πού τήν ὁδήγησε στήν προσωπική της ἐπαφή μέ τόν Χριστό, καί ἄς ἀποκτήσουμε ὅλοι αὐτή τήν ἐπαφή καί κοινωνία μέ τόν Θεό μέσω τῆς μετοχῆς στά ἱερά Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καί προπάντων στή θεία Μετάληψη.

Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.

ΠΗΓΗ