ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Δύο είναι τα είδη των πειρασμών αγαπητοί μου αδελφοί στη ζωή μας. Ή οι θλίψεις βασανίζουν τις καρδιές μας, όπως το χρυσάφι στο καμίνι ελέγχοντας διά της υπομονής την ακεραιότητά μας ή πολλές φορές και αυτή, η αφθονία της ζωής, λειτουργεί ως δοκιμαστήριο για τους περισσοτέρους. Διότι είναι εξίσου ακατόρθωτο, να διαφυλαχθεί η ψυχή, ανυποχώρητη στις περιστάσεις αλλά και να μην πέσει στην αλαζονεία κάποιος όταν τον δοξάζουν. Και στο πρώτο είδος των πειρασμών, πρέπει να παίρνουμε παράδειγμα τον Ιώβ, αυτόν τον ακαταμάχητο αθλητή, ο οποίος υποδέχτηκε τις θλίψεις και τις δοκιμασίες, με σταθερότητα λογισμών και ακλόνητη καρδιά. Και στο δεύτερο είδος πειρασμών παράδειγμα προς αποφυγή, να παίρνουμε τον πλούσιο της σημερινής ευαγγελικής περικοπής.

Σε τι πειρασμό έπεσε αδελφοί μου; Μας το λέει ξεκάθαρα το ευαγγέλιο. Έγινε άφρονας. Έτσι τον είπε η φωνή του Θεού. Άφρων είναι ο άμυαλος, αυτός ο οποίος δεν μπορεί να σκεφτεί λογικά. Όμως στη γλώσσα του ευαγγελίου, άφρων είναι ο ασεβής, ο αμαρτωλός, αυτός ο οποίος γίνεταο έρμαιο των παθών του. Γιατί φρόνηση και σοφία, δεν είναι η θεωρητική γνώση, αλλά ο φόβος Κυρίου. «Είπε άφρων ουκ έστι Θεός εν τη καρδία αυτού». (Παροιμ. 1,7).

Έτσι ο πλούσιος, λόγω του κορεσμού του στα αγαθά, έπεσε στην αλαζονεία. Δόξασε τον εαυτό του και απομακρύνθηκε από το Θεό. Διότι καθώς είχε τον πλούτο, ήλπιζε ότι θα αποκτήσει και άλλο. Ο Θεός όμως δεν το κατέκρινε, του προσέθετε στον υπάρχοντα πλούτο του και άλλο, μήπως στο τέλος από τα πολλά αγαθά, η ψυχή του πλουσίου γίνει ήρεμη, κοινωνική και ελεήμων. Μας το λέει το ευαγγέλιο «ανθρώπου τινός, ευφόρησεν η χώρα». Θα ερωτηθεί κανείς όμως γιατί είχαν τόση ευφορία τα χωράφια, ενός ανθρώπου, ο οποίος κανένα καλό δεν επρόκειτο να κάνει;

Αυτό αγαπητοί μου έγινε, για να φανεί περισσότερο η μακροθυμία του Θεού και ότι η καλοσύνη του φθάνει, μέχρι και αυτού του σημείου. Άφησε ελεύθερο τον πλούσιο, να διαλέξει ή τη σωτηρία του ή την καταστροφή του μέσω των δικών του αγαθών. Μέσα σε αυτή την ελευθερία, ο πλούσιος αντί να γίνει υπηρέτης του αγαθού, αντί να γίνει διαχειριστής της δυστυχίας των συνανθρώπων του, όσο πλούτιζε, τόσο ελυπείτο η ψυχή του. Κατήντησε ταλαίπωρος και ελεεινός, μπροστά σε τόσα αγαθά. Θρηνούσε όμοια με τους πτωχούς, καθώς στεναχωριούνται για την φτώχεια τους. Έγινε πλεονέκτης, θεοποίησε και εδόξασε τον πλούτο και τον εγωισμό του.

Έγινε μισάνθρωπος και όχι φιλάνθρωπος. Εναντιώθηκε, στο θέλημα του ελεήμονος Θεού, γιατί οι προφήτες και ο νόμος πρόσταζαν να διαμοιράζεται ο πλούτος στους φτωχούς, κάτι που δεν εισακούσθηκε από τον πλούσιο.

Αδελφοί μου, μας λέει ο Απόστολος των Εθνών Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του «μη γίνεσθε άφρονες». Γιατί η αφροσύνη πωρώνει την ψυχή στα πάθη και την απομακρύνει από το Θεό. Ας προσπαθήσουμε, ας κάνουμε τον αγώνα μας να αποφύγουμε τον κορεσμό, βλέποντας την θλιβερή κατάσταση του άφρονος πλουσίου, Και αν ακόμα αδελφοί μου, πέσουμε ως άνθρωποι, η αγία μας Εκκλησία, μας δίνει την δυνατότητα της μετανοίας και της σωτηρίας μας. Έτσι η ψυχή μας, από την σκληρή αιχμαλωσία της αμαρτίας, οδηγείται σε μια άλλη μορφή αιχμαλωσίας. Την αιχμαλωσία εκείνη, που αναφέρει ο απόστολος Παύλος στην προς Εφεσίους επιστολή του. Την αιχμαλωσία του ύψους, τη ζωή μέσα στην Εκκλησία και στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος και εν συνεχεία στην αιχμαλωσία του ύψους, δηλαδή στην Βασιλεία των ουρανών. Αμήν.

ΠΗΓΗ