ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΛΟΥΚΑ

Απόστολος: Εφεσ. β΄4 - 10

Ευαγγέλιο: Λουκ. ιβ΄16 – 21

20 Noεμβρίου 2020

Στην πραγματικότητα, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, ότι όλα όσα έχουμε στην παρούσα ζωή είναι προσωρινά, εξαιρουμένης της ψυχής. Ο Κύριος μάς τα εμπιστεύεται για ένα περιορισμένο χρονικό διάστημα, προκειμένου να είμαστε οι διαχειριστές τους. Εμείς μπορούμε, είτε να τα χρησιμοποιήσουμε αποκλειστικά για το δικό μας συμφέρον ή για το κοινό συμφέρον, δηλαδή προς δόξα Κυρίου.

Στον πλούσιο της σημερινής Ευαγγελικής περικοπής, δόθηκε η ευκαιρία να είναι διαχειριστής μιας μεγάλης περιουσίας. Όλα αυτά που απέκτησε δεν ήταν μέσα από αδικίες, αλλά ούτε και μέσα από ιδιαίτερους κόπους. Του δόθηκαν από την άμετρη αγάπη του Κυρίου. Έχοντας ο πλούσιος στην διάθεσή του όλα αυτά τα αγαθά, αναρωτιέται και ανησυχεί που θα τα φυλάξει. Οι υπάρχουσες αποθήκες του, δεν είναι ικανές να χωρέσουν μια τέτοια μεγάλη ποσότητα.

Λησμονώντας παντελώς την πηγή των δωρεών, που δεν είναι άλλη από την αγάπη του Κυρίου, αποφασίζει να κτίσει μεγαλύτερες αποθήκες. Δηλαδή, να τα αφήσει όλα για τον εαυτό του. Μα ακόμη και τα χρόνια του Μαθουσάλα να ζούσε, δεν θα χρειαζόταν μια τόσο μεγάλη ποσότητα για την επιβίωσή του. 

Έτσι διακρίνουμε, ότι ο άνθρωπος αυτός έπασχε από το πάθος της πλεονεξίας, δηλαδή το να έχει περισσότερα από όσα χρειαζόταν.

Αφθονία, υπήρχε και στο μάννα, που ο Κύριος επί σαράντα ολόκληρα χρόνια έστελνε στους Εβραίους μέσα στην έρημο. Ωστόσο, παρόλη τη δύσκολη θέση όπου βρίσκονταν, δεν τους επέτρεπε να μαζέψουν πέραν του αναγκαίου. 

Όχι μόνο για να μην είναι πλεονέκτες αλλά και για να αρκούνται μόνον στα απαραίτητα. Έτσι, θα έπρεπε να στηρίζονται πλήρως στην πρόνοια του Κυρίου, αποκόπτοντας κάθε αγωνιώδη έγνοια για το αύριο.

Ο πλούσιος της σημερινής παραβολής, δεν στήριξε μόνο όλη του την επιβίωση στα υλικά αγαθά, αλλά το σημαντικότερο, τα συνέδεσε και με την ευτυχία του. Μα ο Κύριος μας το λέει ξεκάθαρα ότι «ὅπου ἐστιν ὁ θησαυρὸς ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καὶ ἡ καρδία ὑμῶν.». Δηλαδή, εκεί που είναι το κέντρο της καρδίας μας, εκεί είναι και η θέληση και η επιθυμία μας. Αυτού του ανθρώπου, όλη του η καρδία ήταν στραμμένη αποκλειστικά στα πλούτη και την διαφύλαξή τους.

Όμως στην πραγματικότητα, η στάση του αυτή, δεν τον έκανε υπόδουλο των υπαρχόντων του; Αν για οποιονδήποτε λόγο τα έχανε όλα, είτε από κάποια πλημμύρα ή πυρκαγιά ή κλοπή, τότε δεν θα ένιωθε ότι έχασε τον κόσμο όλο;

Δεν Θα θεωρούσε ότι πλέον είναι δυστυχισμένος προκαλώντας έτσι μεγάλη ταραχή στην ψυχή του; Όμως, ακόμη και στην περίπτωση που τίποτα να μην έχανε, ο φόβος και η ανησυχία μήπως τα χάσει, θα του δημιουργούσαν μια συνεχόμενη ταραχή στην καρδιά του. Γι΄ αυτό και ο Κύριος μας λέει «Μὴ θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυροὺς ἐπὶ τῆς γῆς, ὅπου σὴς καὶ βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται διαρύσσουσι καὶ κλέπτουσι, θησαυρίζετε δὲ ὑμῖν θησαυροὺς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν».

Δεν είναι λίγοι από εμάς που θέτουμε ως προτεραιότητα στη ζωή μας, να αποκτήσουμε οικονομική ευχέρεια. Είτε με την πρόφαση μιας πιο ποιοτικής ζωής, είτε για να εξασφαλίσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Όμως αυτό δεν αποτελεί ταυτόχρονα και σκλαβιά; αφού θεωρούμε ότι η ευτυχία μας βασίζεται πάνω στην περιουσία μας. Και αν ακόμη τα καταφέρουμε και αποκτήσουμε όλα αυτά που θέσαμε ως στόχο, δεν αυξάνεται ταυτόχρονα και η αγωνία μας, για την διαφύλαξη και την διατήρησή τους; Έτσι αν τα πλούτη δεν μπορούν να γίνουν πραγματική πηγή ευτυχίας, πόσον μάλλον αυτά που αποκτήθηκαν μέσα από αδικίες και απάτες. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που για ένα κομμάτι γης, διαλύονται ολόκληρες οικογένειες. Γι’ αυτό και θα πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας τον λόγο Του Κυρίου «Τί ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐάν κερδήση τόν κόσμον ὅλον, καί ζημιωθῆ τήν ψυχήν αὐτοῦ»

Όμως αν τα πλούτη και η απόκτησή τους, μπορεί να φέρουν τέτοια ζημιά στην ψυχή του ανθρώπου, θα ήταν εύλογο να αναρωτηθούμε, αν υπάρχουν παραδείγματα ανθρώπων, που ενώ ήταν πλούσιοι, ήταν και ταυτόχρονα ελεύθεροι. Δηλαδή ήταν κύριοι των υπαρχόντων τους. Οι αγίες γραφές μας πληροφορούν για πολλούς τέτοιους ενάρετους ανθρώπους. Ένας από αυτούς ήταν και ο Ιώβ, όπου ήταν μεν πολύ πλούσιος αλλά ταυτόχρονα και πολύ ευσεβής. Ο Ιώβ, χάνοντας τα πάντα στην ζωή του, από την περιουσία, την οικογένεια μέχρι και την υγεία του, τον ακούμε να αναφωνεί αυτό που ακούμε στο τέλος κάθε Θείας λειτουργίας «Εἴη τὸ ὄνομα Κυρίου εὐλογημένον ἀπὸ τοῦ νῦν, καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.» Δηλαδή όχι μόνον δεν γογγύζει απέναντι στον Θεό, αλλά Τον δοξολογεί, φανερώνοντας ότι ήταν απελευθερωμένος από όλα αυτά, και η αγάπη του προς τον Κύριο ήταν ανιδιοτελής.

Έτσι στην πραγματικότητα, ο πλούτος μπορεί να αποτελέσει ευλογία και πηγή ευτυχίας στη ζωή κάθε ανθρώπου, αρκεί να διαχειριστεί Χριστοκεντρικά, δηλαδή προς δόξα Κυρίου. Αρκεί μόνον α σκεφτούμε πόση χαρά και ευτυχία μπορούμε να δώσουμε αλλά και να λάβουμε βοηθώντας συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Ο ίδιος Ο Κύριος μας φανερώνει ότι χρειάζεται μεγάλος αγώνας για να είμαστε Χριστοκεντρικοί διαχειριστές, αφού μας λέει ότι «εὐκοπώτερον ἐστιν κάμηλον διὰ τρυμαλιάς ραφίδος εισελθεῖν ἢ πλούσιον εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ εἰσελθεῖν». Όμως ταυτόχρονα μας διαβεβαιώνει ότι θα είναι μαζί μας. Από εμάς θέλει έστω τη θέληση και «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ Θεῷ ἐστιν».

Πλούτο, όμως, δεν αποτελούν μόνον τα υλικά αγαθά, τα χρήματα και οτιδήποτε περιουσιακό στοιχείο έχουμε. Είναι όλα αυτά που ο Κύριος μας δίνει απλόχερα, από την υγεία, τα χαρίσματα, ευημερία κ.ο.κ. Όλοι εμείς οι Χριστιανοί, καλούμαστε να ζούμε και να συμπεριφερόμαστε ως οικονόμοι και διαχειριστές όσων μας εμπιστεύθηκε ο Θεός, για να ακούσουμε «ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω».

π. Κωνσταντίνος Λαζάρου

ΠΗΓΗ