ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ

«ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΙ ΑΝΤΙΛΑΛΟΙ»

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2022

ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΛΟΥΚΑ

Στην επίγειο ζωή του ο Κύριος θέλοντας να αποκαλύψει τις αλήθειες της Βασιλείας τού Θεού, δεν δίδασκε τον κόσμο με επιστημονικές θεωρίες, αλλά με απλές διδακτικές ιστορίες τις παραβολές.

Έτσι σήμερα αδελφοί μου, ακούσαμε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα την παραβολή του καλού Σαμαρείτη.

«Τι ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;» Τι πρέπει να κάνω για να κερδίσω την αιώνιο ζωή; Ποιος απευθύνει το ερώτημα αυτό και σε ποιον; Ένας άνθρωπος του νόμου, Νομικός μας λέει το ευαγγέλιο, ο οποίος γνωρίζει, καλά τους νόμους της Ιουδαϊκής θρησκείας και την αγία Γραφή. Ρωτάει τον Κύριο, να του πει με ποιο τρόπο θα κερδίσει την αιώνιο ζωή. Ζητάει ουσιαστικά από τον ίδιο τον Θεό, με τον οποίο θα ξανακερδίσει την αιωνιότητα ο άνθρωπος, την οποία χάσαμε μετά την πτώση των πρωτοπλάστων.

Βλέπουμε όμως, ότι δεν έρχεται με ταπείνωση μπροστά στο Χριστό, αλλά με υπερηφάνεια, καθώς μας πληροφορεί το ευαγγέλιο ότι ήθελε να τον πειράξει. Όμως ο Κύριος αντιτάσσεται στους υπερήφανους, διότι η υπερηφάνεια είναι η αιτία όλων των κακών και γνωρίζοντας την πανουργία του νομικού, ότι παρίστανε τον ενάρετο, χωρίς να είναι, τον ρωτάει τι γράφει ο νόμος «εν τω νόμω τι γέγραπται; Πως αναγινώσκεις;».

Απαντάει ο νομικός με δυο μεγάλες εντολές, οι οποίες είναι δεμένες μεταξύ τους «αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ’ όλης της καρδίας σου και εξ΄όλης της ισχύος σου και τον πλησίον σου ως σεαυτόν». Και ο Κύριος του λεέι ότι «ορθώς απεκρίθεις». Σωστά απάντησες. Διότι πρέπει πρώτα να αγαπάμε τον Θεό, με όλη μας την ψυχή και ύστερα τον πλησίον μας ωε αδελφό. Και είναι τόσο δεμένες αυτές οι εντολές μεταξύ τους που δεν ξεχωρίζουν, διότι όποιος αγαπά τον Θεό, αγαπά τον πλησίον του για να φυλάξει τα θεία προστάγματα, Και όποιος δεν αγαπά τον αδελφό του, δεν αγαπά ούτε τον Θεό και έτσι παραβαίνει την εντολή του Θεού, η οποία σε άλλο μέρος του Ευαγγελίου μας λέει ότι σε αυτές τις δύο εντολές, όλος ο νόμος και οι προφήτες στηρίζονται. Γι’ αυτό το λόγο ο Κύριός μας συνεχίζει προς το νομικό και του λέει ότι, αν φυλάξεις αυτές τις δύο εντολές θα σωθείς. Ο νομικός θέλοντας να δικαιώσει τον εαυτό του ως ενάρετο, θέτει ένα άλλο ερώτημα. Και ποιος είναι πλησίον; Δεν ήξερε άραγε άνθρωπος του νόμου και μορφωμένος ποιος είναι πλησίον; Ήξερε τον διπλανό του με τον τρόπο που ερμήνευε η υπερηφάνειά του και όχι με τον τρόπο που ήθελε ο Θεός. Νόμιζε ότι πλησίον είναι αυτός που έχει τις ίδιες αρετές με εκείνον και γι’ αυτό ως υπερήφανος και εγωιστής που ήταν ρώτησε και ποιος είναι πλησίον μου. Γι’ αυτό ο Κύριος του υπέδειξε με αυτή την ωραία παραβολή, ότι την εντολή αυτή την εκπληρώνει, όποιος συμπαρίσταται και βοηθά τον αδελφό του εν ώρα ανάγκης. 

Ο Κύριός μας αδελφοί μου, είναι ο καλός Σαμαρείτης, διότι αυτή την παραβολή την είπε για να αποκαλύψει τις αλήθειες τις βασιλείας του, αλλά και να ταπεινώσει το νομικό και εμάς.

Κατά τον Γερμανό Β’ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, η ανθρώπινη φύση, κατέβαινε από την Ιερουσαλήμ, η οποία ερμηνεύεται όραση ειρήνης, δηλαδή από την ειρηνική διαγωγή, στην Ιεριχώ, η οποία είναι πνιγηρή από τον καύσωνα και χαμηλή, που σημαίνει ότι ήλθε στην εμπαθή και κτηνώδη ζωή. Και δεν μας λέει ότι κατέβηκε, αλλά κατέβαινε διότι η ανθρώπινη φύση έχει ροπή προς την αμαρτία. Αυτή έπεσε στη συνέχεια στους ληστές-δαίμονες, οι οποίοι της αφήρεσαν τα ενδύματα αρετής. Την απογύμνωσαν από τους καλούς λογισμούς, την πλήγωσαν με αμαρτήματα και την άφησαν μισοπεθαμένη και έρημη από τη Χάρη του Θεού.

Όμως η ανθρώπινη φύση δεν έμεινε εντελώς απεγνωσμένη, ούτε θανατώθηκε τελείως, αλλά ήλπιζε στη θεραπεία της από τον Χριστό. Και έτσι έγινε, διότι τον θάνατο που προξένησε ο πρώτος Αδάμ στην ανθρωπότητα, τον θανάτωσε ο αθάνατος Κύριός μας. Ιερέας και Λευίτης στην συγκεκριμένη παραβολή, είναι ο νόμος και οι προφήτες, οι οποίοι ήθελαν να βοηθήσουν την ανθρώπινη φύση, αλλά δεν είχαν την δυνατότητα, διότι οι πληγές της ήταν ανίατες και γι’ αυτό προσπέρασαν. Μας λέει ο Κύριός μας, ότι κατά συγκυρία έγινε αυτό, διότι ο νόμος δόθηκε πρωτύτερα για την ανθρώπινη ασθένεια, γιατί δεν ήταν έτοιμοι να δεχθούν το ευαγγέλιο. Και δεν ήρθαν επί τούτου οι προφήτες να θεραπεύσουν, αλλά το έφερε η περίσταση. Ο Κύριός μας, που υβριστικά οι Ιουδαίοι τον έλεγαν Σαμαρείτη, ήρθε γι’ αυτό τον σκοπό, για να μας θεραπεύσει ως εύσπλαχνος. Και αφού σαρκώθηκε, δεν άφησε το κακό αθεράπευτο, αλλά έδεσε καλά τα τραύματα και έβαλε κρασί και λάδι, δηλαδή το λόγο της διδασκαλίας. Με το έλαιο εννοεί την ευσπλαχνία και με τον οίνο το αυστηρό και στυπτικό της δικαιοσύνης. Και ανέβασε ο Κύριος τον πληγωμένο άνθρωπο, την πληγωμένη φύση μας δηλαδή στο ίδιο υποζύγιο. Την πήρε επάνω του ο φιλεύσπλαχνος, καθώς μας έκανε μέλη του δικού του σώματος. Πανδοχείο ονόμασε την Εκκλησία, η οποία τους δέχεται όλους. Τα δύο δηνάρια είναι η Παλαιά και η Καινή Διαθήκη, που περιέχουν τα λόγια της Βασιλείας του Θεού. Αφού ο Κύριος τελέιωσε αυτή την θαυμάσια παραβολή, ρωτά το νομικό και όλους εμάς. Ποιος από αυτούς έγινε πλησίον, σε αυτούς που έπεσε στους ληστές; Και απαντά ο νομικός και όλοι εμείς οι περήφανοι άνθρωποι, αυτός που έδειξε την ευσπλαχνία. Και ο Κύριος λοιπόν απαντά στον νομικό και στον άνθρωπο κάθε εποχής, πήγαινε και κάνε και εσύ το ίδιο. 

Ο Κύριός μας αδελφοί μου, από την ευσπλαχνία του, σταυρώθηκε για να σώσει εμάς και έτσι θέλει να συμπάσχουμε για τον συνάνθρωπό μας. Μας καλεί να γίνουμε μιμητές του και αυτό θα το κατορθώσουμε με την ταπείνωση, την συγχωρητηκότητα, με την μετοχή μας στην Μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας και με το όταν θα δούμε τον πονεμένο και πληγωμένο αδελφό μας, να τον θεραπεύσουμε με την αγάπη μας. Αμήν.

ΠΗΓΗ